DE OUDSTE BEDIENDE.
VRIJDAG 12 AUGUSTUS 1932
RADIO-PROGRAMMA
RADIO-BERICHTEN
DE WONDERDOKTER VAN BREDA.
GESLIPT.
H. HART-BEELD TE DUBLIN.
FAILLISSEMENTEN".
UITLOTINGEN.
MARKTBERICHTEN.
P. G. WODEHOUSE.
ZATERDAG, 13 Augustus,
Hulzen (296 M., 1013 k.H.) UBtsl. KRO.-
u.itzentHng8.009.15 gramofoonplaten10X0—
11.30 KRO.-trio. O.a, Serenade mignonne, Becce;
11.30—12.00 godsd. halfuurtje- 12.15—1.45 KRO.-
sevtet. O.a Russische vvalsfantasie, Borchert-
2.00—2.30 gramofoonplaten - 2.30—4.00 voor dè
hinderen: 4.00—5.00 accorrteön-trlo en luit; 5.00—
?sPerant°-nieuws5.15—6.00 gramofoonpla
ten; 6 00—6.20 journal, weekoverzicht; 6.20—6.30
'•Sfe: Radio-vakonderwtis; 6.30—7.10 gramo
foonplaten 7.10—7.30 Pater mr. dr. R. Regout S J
De leer der Kath. schriivers over den rechtsvaardl-
gen en onrechtvaardigen oorlog; 7.45—8.00 H.
Randag; wedstritden van de R.K. Ned. Athletiek
unie op de Sintelbaan te Amsterdam; 8.00—8.45
KRO.-salonorkest. O.a. Die blonde Lindenwirtin
fom Rhein, Krauss; 8.45—9.15 voordracht: Mijn
schoonmama; 9.15 Vaz Dias; 9.30 orkest- 9.45
voordracht: Schrikkeljaar; 10.00—10.30 orkest.
O-a. Obertas Mazurka, Wieniawskv; 10.3010.45
voordracht: We zijn in Nizza; IQ.4511.00 orkest,
y a. Viktoria-roarch, v. Blom; 11.00—12.00 gramo
foonplaten.
Hilversum (1875 M., 160 K.H.) VARA-uit-
zending6.457.00 en 7 307.45 gymnastiekles
8.00-10.00 gramofoonplaten10.15 VARA-mando-
M- Erfmann (voordracht), het
Vr*5i ,S neel" en gramofoonplaten; 12.00
vaivA-septet en gramofoonplaten. O.a. Menuet
rose, Ganne en ..Schlagrahne", Kernbach; 1.45
pauze; 415 H, Grimm: Winterplannen van de
natuurvrienden; 2.30 gramofoonplaten; 3.00 A.
V V'ai^er!?: Arbeiderssport; 3.15 trio W. Druk-
'5-45 dit de Roode Jeugdbeweging; 3.50 ver-
vis g concert; 4.15 N.V.V.4.30 vervolg concert.
0 a. Romance Rubinstein; 5.00 kimderuur; 6.00
voordracht; 6.30 VARA-septet O.a. Hollandsche
molen, Heykens; 7.15 toespraak A. de Vries; 7.30
bonte avond met medew. v. VARA-kleinorkest,
de Kleyn (viool), M. Komst (trompet), VARA-
tooneei 0. 1. v. W. v. Cappeilen, Joh Jong (orgel
n Piano), Frankly'.s Golden Melody Five (zang),
J°h Lammen (bas) en Cees Laseur (conferencier),
11.00 Vaz Dias en hierna tot 12.00 gramo
foonplaten.
Daventry (1554 M., 193 K.H.) 10.50—11.05
Uidsein, berichten; 12.20 Northern Studio-orkest.
0.a. Language of flowers, Cowen; 1.05 orgelspel
He?. New; 1.50—2.50 Commodore Grand-orkest;
3A0 Midland Studio-orkest met medew. v. M.
Rostock (sopraan). O.a. Kindersuite I, Anselli
5.05 orgelsnel Reg. Foort; 5.35 ktaderuur; 6.20 be
lichten; 6.50 voordracht; 7.05 zang door Mabel
Ritchie (sopraan); 7.25 piano-recital; 7.50 B.B.C.-
brkeat niet medew. v. W. Barrand (bas). O.a.
Wals uit „Die Fledermaus" Strauss; 9.05 dans
muziek door Jack Payne en' zijn band 10.00 be
richten en causerie; 10.35 Fred Hartley's kwin
tet. O.a. Salut d'amour, Elgar- 11.2012.20
dansorkest o. 1. v. Henry Hill.
Pa r s („Radio-Paris" 1725 M„ 174 K.H.) 8.05,
14.20 en 7.30 gramofoonplaten- 9.05 zang door Do
minique Bonnaud; 10.20—11.20 dansmuziek (gra
mofoonplaten
Kalundborg (1153 M., 260 K.H.) 12.20—2.20
concert uit rest Wivex- 2.50—3.20 gramofoonpla
ten; 3.50-5.50 Omroeporkest met medew. v. p.
yenideloo (zang) en C. Schnedler Meyer (piano);
8.20—9.26 oude dansmuziek door Omroeporkest.
°a- wals uit Fledermaus", Strauss; 9.45—10.05
^volksliedjes10.20 saxofoon-recital P. Stroboch
Kisbye, aan den vleugel: Fischer; 10.50 piano
recital V. Fischer; 11.0512.35 dansmuziek uit
rest. ,Ritz".
Langenberg (473 M., 634 K.H.) 7.258 20
Concert uit Bad Mergentheim; 11.35 gramofoonpla
ten; 12.20—1.35 kamermuziek; 1.50—2.50 concert
tri.t Stuttgart. O.a. Petersburger Schlittenfahrt,
Hilenberg; 2.553.45 gramofoonplaten.; 5.206.35
oude dansen door het Omroeporkest; 8.209.00
eitherconcert uit München (100 cithers)9.35 vroo-
*i)ke avond uit Berlijn; 11.0512.20 dansmuziek
voor Oscar Joost's orkest; 12.20—1.20 gramoloon-
P'aten (dansmuziek).
Rome (441 M., 680 K.H.) 5.50 zang; 6.05 con
cert. O a fant. Lorelev Catalan!9.05 orkest o.
1. v. Andrea Marchesirii.' O.a. Marsch uit „Taim-
hkuser", Wagner.
Brussel (508 M., 590 K.H.) 12.20 Max Alexys'
orkest; 5.20 Brasserie-orkest. O.a. 4 orkeststuk-
d'Ambrosio; 6.20 en 6,50 gramofoonplaten;
Omroeptrio; 9.20 concert uit de Kurzaai te
ystende met medew. v. mevr. E. de Hidalgo
'zang). O.a. fant. Carmen", Btizet. Hierna dans-
muziek uit Ostende.
(338 2 M.. 887 K.H.) 12.20 gramofoonplaten;
®-20 Omroeporkest, filmfragmenten; 6.50 gramo-
f°onplaten; 8.20 concert met medew. v. mej. Se-
gard (zang), Rubeau en Toutenel (zang), P.
Rouliex (piano). Balloy (declamatie) en De
Banghe (hobo); 11.20 sluiting.
Zee sen (1635 M., 183,5 K.H.) 6.35—8.20 con-
SJct; 12.20 en 2.20 gramofoonplaten; 4.505.50
Kurconcert uit Bad Nenndorf; 8.20 zie Langen-
"®rg; 9.2012.20 dansmuziek uit Leipzig met
medew. v. 2 orkesten en solisten.
Rotteirdag (Gem. Raidio-dist.Rro)gTam-
3; 10.05 Langenberg 12.20 Brussel (Vlaamsch);
3^20 Königswusterhausen3.15 Langenberg; 3.50
Halundborg- 4.50 Königswusterhausen; 5.50 Brus-
(Fransch); 6.50 Londen R; 10.00 Brussel
'Fransch).
Rrogramma 4: 10.35 Daventryl 12.20 Daventry;
,■00 Kalundborg; 3.50 Daventry; 5.35 Brussel
1 vlaamsch)- 7.35 Daventry: 10.00 Parijs; 10.35
daventry.
Signalen uit de stratosfeer.
De zend-er, dien Prof. Piccaird op zijn a.s. tocht
naar de stratosfeer meden eemt, zal signalen
geven op de golflengten 41, 42.8, 75 en 85 meter.
De zender heeft een vermogen van 50 Watt en
werkt met droge batterijende ontvanger as een
4-lamps-toestel, dat niet meer ruimte inneemt
dan 25 c.M. in het vierkant. Daar het uitslui
tend van het weer afhangt wanneer Prof. Pic-
card zal opstijgen en wanneer dus signalen zul
len worden uitgezonden, is het waars chynljjk
onmogelyk voor omroepautoriteiten, om te voren
een regeling vast te stellen voor het opvangen
der signalen en het doorgeven aan de omroep-
luisteraars. Voor kortegolf-amateurs echter zal
het luisteren naar de berichten een aangename
sensatie kunnen beteekenen.
Ex-fakir, en hongerkunstenaar.
Voor de rechtbank te Breda werd de zaa.k
behandeld tegen den 46-jarigen „artist" M. te
Breda, beschuldigd van het onbevoegd uitoefe
nen der geneeskunde in drie gevallen: van een
tuberculeus meisje; van een man. met een
ingewandscheuring en van een juffrouw, die aan
neusbloedingen leed. De eerste patiënte moest
50 vooruit betalen op voorwaarde, dat ze bij
genezing nog eens hetzelfde bedrag zou storten,
de man met de gescheurde ingewanden moest
dadelijk 500 neertellen en dezelfde som, als
hij genasde dame met de neusbloeding kwam
er met slechts 30 af.
Beklaagde beweerde, volgens een geheel nieu.
we methode en met schitterend succes te wer
ken. Hij heeft zelfs een officier varn justitie
genezen, die blind en lam was. Hij protesteerde
hevig tegen de wijze waarop het vóóronderz-o-ek
is geleid. De officier, beweerde hij, is hevig op
hem gebeten, omdat hij beslist anti-tniittai-
rist is. Om aan den militairen dienst te ont
komen, heeft verdachte opzettelijk tal van dief
stallen gepleegd, naar hij voorgeeft.
De officier van justitie, mr. E. baron Speijart
van Woerden, achtte het ten laste gelegde be
wezen. Verdachte zal zich ook nog te verant-
woorden hebben voor een nakuur, die hij de
juffrouw met de neusbloedingen lief ondergaan.
Spreker kan niet begrijpen, dat er nog menschen
zijn, die in verdachte vertrouwen kunnen stel
len. Deze trad vroeger op als fakir, hongerkun
stenaar en liet zich dan tegen entreeprijzen door
het publiek bewonderen. Twaalf jaar van zijn
leven bracht hij door in de gevangenis wegens
vermogensdelicten. Dat een persoon met een
dergelijk verleden als redder van patiënten op
treedt zonder winstbejag acht spreker ondenk
baar.
Geëischt werden tegen verdachte boeten van
200, 300 en 100 en voor de nakuur 100
sulbs. 45, 90, 45 en 25 dagen hechtenis.
Deze verdachte werd Woensdag door den kan
tonrechter te Zevenbergen voor gelijksoortige
gevallen veroordeeld tót zeven geldboeten van
300 ieder.
TEGEN HET SMOKKELEN-
Voor de Bredasche rechtbank had zich te
verantwoorden een drietal Belgen uit Esschen,
beschuldigd van in den nacht van 6 op 7. Juli
te zomen met vier kornuiten suiker over de
grens te hebben gesmokkeld. Ieder hunner
droeg een zak met 45 K.G. suiker.
Verdachten bekenden alle drie.
De officier van justitie meent, dat tegen
smokkelaars thans niet streng genoeg kan op
getreden worden. Daarom requireert spreker
een gevangenisstraf van drie maanden.
De rechtbank onmiddellijk vonnis wijzende,
veroordeelde de drie smokkelaars tot twee
maanden ieder.
VERDRONKEN.
Te tlrsem is het 4-jarig zoontje van den heer
H. Groen in een poldersloot nabij de ouderlijke
woning geraakt en verdronken. Kunstmatige
ademhaling mocht niet meer baten.
Te Alphen a.d. Rijn is Woensdagavond 'it drie
jarig zoontje van den. landbouwer A. de J. in
een nabij de woning gelegen siloot geraakt en
verdronken.
Woensdagavond is bij 't baden in zee onder
Biggekerke verdronken de 28 jarige K. de J.
uit Heinkenszand zijn lijk is hedennacht aange
spoeld.
Het sloeg kwartierkwart voor negenen,
toen Wolters plaats nam achter zijn lessenaar
in het kantoor van Bidwell Co. Er stond een
dubbele rij lessenaars in een lange, smalle
kamer. De andere waren nog onbezet, behalve
die van Wentworth. Het was nog vroeg, ais
het negen uur sloeg zouden de heeren wel
komen.
Wolters was jaren lang altijd de eerste op
het kantoor geweest, dat was een gewoonte
geworden, een gewoonte, zooals hij er ver
schillende had. Eerst ging hij naar het raam
en keek naar buiten, dan haalde hij een bor
stel uit zijn lessenaar en streek daarmee over
de kantoorkruk en over het blad. Het was
niet, omdat hij het werk van de schoonmaak
ster wantrouwde, maar een gewoonte. Daarna
legde hij zorgvuldig zijn sohrijfbenoodigdheden
neer, want die moesten heel precies op haar
plaats liggen, zooals zij sedert jaren gelegen
hadden.
Opeens bemerkte hij, dat vier of vijf andere
bedienden aan hun lessenaars gezeten waren.
En het was nog tien minuten voor negenen.
Dat leek hem zoo vreemd, dat hij dacht, dat de
klok niet in orde was en daarom haalde hij
zijn horicge voor den dag. Neen de klok was
precies op tijd, geen minuut te vroeg of te
laatMaar toen herinnerde hij zich: het
was angst. Den vorigen dag was het gerucht
verspreidja, hoe lekt zoo iets uit 1
dat een der bedienden ontslag zou krijgen,
tengevolge van de tijdsomstandigheden.
Gisteren al heerscbte er een beetje opwin
ding, want het gebeurde zelden, dat de firma
Bidwell iemand ontsloeg. De meesten waren
sedert jaren in dienst en de jongste, Went
worth, al zes jaren. En mr. Wolters had een
dienststaat van bijna veertig jaar.
He;t was zijn trots, dat hij de oudste bedien
de was. Ja, in de laatste jaren was hij dikwijls
gepasseerd, dat kon hij niet ontkennen. Er
was een nieuw filiaal geopend, maar hij was
niet tot directeur benoemd. Wolters meende de
verklaring daarvan te vinden in het feit, dat
de nieuwe directeur getrouwd was met een
verre nicht van een der heeren Bidwell. Als
men het echter aan een der firmanten had ge
vraagd, dan zou men tot antwoord hebben ge
kregen; „Wolters Neen, dank je wel, die
beeft te veel tijd nioodig om streepjes door de
t's en puntjes op de i's te zetten".
De oudere bedienden herinnerden zich den
tijd, toen Wolters eens gedurende een week
een der kassiers had moeten vervangen. Wat
waren zij Iblij, toen die collega weer terug
kwam Zij waren letterlijk uitgeput door de
onbeschrijfelijke nauwgezetheid, waarmee Wol
ters hen achterna had gezeten.
Het was nu bijna negen uur en al de lesse
naars waren bezet. Er hing spanning in de
lucht. Maar Wolters was daar vrij van, zijn
veertig jaren dienst waren een soort verzeke
ring, dat het hem niet aanging. Ja, in zulke
tijden bleek het, dat 'het wel wat waard was
oudste bediende te zijn. Hij keek de anderen
eens aan. Allen zagen er bezorgd, uit, vooral
WentworthNatuurlijk was die het, die
ontslagen zou worden Wat beteekenden zes
korte jaren van dienst, vergeleken met de
zijne
Arme Wentworth Twee jaar geleden was
hij getrouwd en had een landhuisje op hypo
theek gekocht. Er was een 'baby gekomen
Toch erg
En de anderen Och, daar had je die
Hodgesdie was telkens zoogenaamd we
gens ziekte afwezig, vooral in den vischtijd
op forellen. Ook was hij bijna altijd te laat op
kantoor. Bij voorbeeld zooals nu,neen,
daar kwam hij juist binnen.
Hij liep rechtdoor naar den lessenaar van
Wolters en zei:
,,Zeg, vriend, je kende toch ook Han Lowry
Hij is vannacht plotseling overleden
Die woorden troffen Wolters als een straal
ijskoud water. Zijn herinnering ging terug,
zestig jaar minstens, toen liij en Han Lowry
schooljongens waren, die samen gespeeld en
gevochten hadden en samen naar de stad
waren gekomen. Zelfs de twee jonge meisjes
met wie zij trouwden, waren vriendinnen.
Van de haven kwam het geluid van een
stoomfluitEn meteen kwam ook de her
innering aan een belofte, die hij eens had ge
daan aan zijn jong vrouwtjedat zij eens,
zoodra hij een flinken spaarpot had gemaakt,
onder de vacantie een mooie reis zouden ma
ken. Dikwijls gedurende de veertig jaren had
hij die belofte hernieuwd, maar het was bij
een belofte gebleven.
Maar tegelijk bedacht hij, dat niets in de
laatste tien jaren de vervulling van die be
lofte in den weg had gestaan. Hun drie kin
deren waren getrouwd en hadden goede be
trekkingen. Hijzelf had geld kunnen over
leggen en dat was mettertijd tot een flink be
drag aangegroeid. Eigenlijk wist hij ook wel,
dat zijn tijd om pensioen aan te vi-agen al lang
gekomen was. Alleen zijn titel van oudsten
bediende had heim tegengehouden. Daar had
hij geen afstand van kunnen doen. En daar
door had hij de gedane belofte maar steeds
weer tot later versohovenHan Lowry
had dat ook gedaanen die kon het niet
meer goed maken
Bij die gedachte leefde er iets op in zijn
verdorde ziel. Opeens, zonder goed te beseffen
wat hij ging doen, stond hij op en ging. naar
het privé-kantoor van de firma. Zooals ge
woonlijk was een der firmanten aanwezig, het
was vier minuten voor negen.
,,Mr. Bidwell", zei Wolters, ,,ik kom om u
te verzoeken mijn ontslag aan te nemen".
Er kwam een uitdrukking van verwondering
op het gelaat van den firmant. Maar onmid
dellijk wist hij zich te beheerschen en zei:
,,Uw ontslag Wel, mr. Wolters, u is een
beelen tijd bij ons werkzaam geweest. Natuur
lijk heeft u recht op pensioen. En, wanneer
zou u heen willen gaan Ik hoop, dat er
toch geen ernstige reden voor is, dat u on
aangenaamheden gehad hebt
„O, neen", antwoordde Wolters bedaard.
,,Het is, omdat ik met mijn vrouw een lang
voorgenomen reis ga maken".
„Dan is bet goed. Natuuriijk spijt het ons
u te zien heengaan, maar ja, u heeft toch ook
het recht de wereld eens té bekijken". Dan
reikte hij zijn liand aan den oudsten bediende;
dat was als een gebaar van ontslag.
Het was twee minuten voor negen. Wolters
kwam terug in het kantoor van het personeel
en riep triomfantelijk uiit: Heeren, ik heb
mijn ontslag aangevraagd
Opeens gingen al de blikken naar Went
worth en dan naar Wolters. En in dat oogen
blik werd Wolters een held Vól waardigheid
legde hij de hand op den schouder van Went
worth en zei: Jongeman, zorg, dat je die hypo
theek afbetaalt enzorg voor je vrouw en
kind
Op hetzelfde oogenblik sloeg de klok negen
uur. Meteen liep Wolters naar zijn lessenaar
en begon in een halo van heldhaftigheid zijn
werkbet laatste, dat bij op het kantoor
zou verrichten.
En mr. Bidwell haaide nit zijn privë-Iesse-
naar een enveloppe, waaron de naam van
WoltersHet was zijn ontslagbrief....
K.
(NADRUK VERBODEN).
Aanrijding met doodelijken afloop.
Woensdagavond had op d©n wewg Domgem-Rijen
een ernstige aanrijding plaats. Mej. F., uit Don
gen reed ter hoogte van de Herspel in de rich
ting Rijen. In de bocht weTd zij achterop ge
reden door den vrachtrijder Z. uit Rijen met
een vrachtauto met aanhangwagen. Waar
schijnlijk tengevolge van slippen is de juffrouw
met haar fiets door het achterstuk van den
auto gegrepen en over den weg geslingerd. In
hopeloozen toestand is zij een nabij gelegen
café binnengedragen. Na voorzien te zijn van
de laatste H.H. Sacramenten is zij hedennacht
om 3 uur san haar verwondingen overleden.
De wagen is in beslag genomen. Het slacht
offer was 27 jaar oud.
In „The Irish Catholic" de katholieke
„weekly" voor Ierland, van 9 Juli j.l. komt een
interessant artikel voor, dat menigen Neder-
landschen deelnemer aan het Eucharistisch
congres te Dublin zal interesseeren, omdat er
uit blijkt, met hoe groote waardeering hun
spontane collecte voor een H. Hart-monument
in Dublin aldaar ontvangen is.
Ter inlichting van niet-deelnemers aan het
congres zij hier vermeld, dat in O'Connel
Street te Dublin tegenover het Greshamhotel
een klein H. Hart-beeld staat, zooals men dat
in onze huiskamers aantreft. Het doet vreemd
aan zulk een beeldje in het stadsverkeer.
De geschiedenis ervan is in het kort deze.
Het Katholieke Dublin heeft, vreemd genoeg,
geen H. Hart-monument. Langzamerhand vorm
de zich echter een beweging, die ernaar streefde
de vereering van het H. Hart te Dublin op bij
zondere wijze te bevorderen en op een goeden
dag plaatste iemand een H. Hartbeeldje op den
hoek van O'Connel Street, met het verzoek aan
het publiek, om er bloemen te brengen.
Intusschen werd gewerkt voor een monument,
maar de menschen, die de beweging begonnen,
willen geen geld aannemen. Vandaar ook dat
het bedrag dat eenige Nederlanders tijdens de
congresdagen onder een wandeling hebben bij
eengebracht voor de oprichting van een. H.
Hart-monument, niet werd aangenomen.
Een zekere William Larkin schrijft nu In een
brief aan den hoofdredacteur van de „Irish
Catholic" naar aanleiding hiervan, de volgende
waardeerende woorden over de Nederlandsche
pelgrims:
Een van de aangenaamste bewijzen van
sympathie, die wij mochten ontvangen, was
voor ons de gift der Nederlandsche pelgrims.
Zij immers kwamen niet alleen het H. Hart
beeldje zien maar baden er ook en „waren
ermee vereerd, daar te mogen vertoeven".
De Nederlanders zijn bovendien practische
menschen, want zij lieten het niet alleen bij
een bezoek aan het beeldje maar begonnen
bovendien een collecte voor de oprichting van
een groot H. Hart-monument in de stad Du
blin. Het bedrag van deze collecte overhan
dig ik bierbij aan de redactie van de „Irish
Catholic" om het te retourneeren aan de
milde gevers.
Wij zijn den Nederlanders echter onuit
sprekelijk dankbaar voor hun bijdrage en
weten, dat de gevers een onuitwischbaren
indruk in onze harten 'hebben nagelaten door
hun wondervolle geloofsuitingen en hun
medewerking met Ierland, om Jesus in Zijn
H. Sacrament te huldigen. Wij betreuren
het buitenmate, dat wij hun geld niet kun
nen aannemen, maar wij beloven hun vast,
dat als ons groote monument zal worden
onthuld, een vertegenwoordiger van het Ne
derlandsche volk tot de meest welkome van
onze medewerkers zal behooren.
In een ander artikel in de „Irish Catholic"
van 6 Augustus j.l. komt dezelfde mr. William
LaTkin nogmaals op de edelmoedigheid en den
vurigen geloofsijver der Nederlandsche pel
grims terug en schrijft o.a.:
De aartsbisschop van Utrecht moet trotsoh
geweest zijn op zijn 'pelgrims zijn duizend
menschen, die tot ons kwamen aan boord
van de „Marnix van Sint Aldegonde". En
ook wij waren trotsch op hen wegens hun
groot geloof in de Katholieke actie ep hun
warme liefde jegens de armen. Door woord
en daad gaven zij blijk van een christelijke
blijdsohap bij de vervulling van de plichten,
welke de H. Vader aan alle katholieken voor
houdt.
Hier zij eveneens er aan herinnerd, dat
hun activiteit in Juni door de geheele be
volking van Dublin werd toegejuicht. Zij
lieten het niet bij een loutere sympathie
betuiging jegens de armen van Dublin. Neen,
zij waren ook practisch en „staken hun han
den uit de mouwen", wanneer zij weldoende
rondgingen onder de armen der Iersche
hoofdstad.
De katholieke actie, zooals de Nederlan
ders haar beoefenen, moge worden nagevolgd
overal waar het Hart van Jesus bemind en
vereerd wordt.
De milde gevers zullen wel geen bezwaar
hebben, dat pater Peeperkom S.J. gevolg geeft
aan zijn plan, om, zooals hij ons meedeelde,
het bijeengebrachte geld aan de armen van
Dublin te geven.
Wapen-razzia in de straten van Hamburg
in den vroegen morgen van
9 Augustus.
VAN INBRAAK VRIJGESPROKEN
J. v. D. die reeds een groot aantal vonnissen
wegens diefstal met inbraak onderging, was
opnieuw door de Haagsche rechtbank veroor
deeld tot twee jaar gevangenisstraf wegens po
ging tot diefstal gepleegd in een penceel aan
het Nassauplein te Den Haag. Als bewijsmidde
len hadden daarbij o.a. 'gegolden dat een schroe
vendraaier die bij zijn aanhouding op hem be
vonden was, dezelfde moeten vertoonde als op
een buffetlade werden geconstateerd en voorts,
dat de aanhouding geschiedde in de onmiddel
lijke omgeving van voornoemd pand te half
vijf in den morgen.
Gisteren, tijdens de behandeling heeft D. tij
dens het veThoor vam den. getuige politiedes
kundige Waltman, diens verklaringen bestre
den en blijkbaar met succes, want het Hof,
thans arrest wijzend achtte het overtuigend
bewijs niet geleverd en sprak hem vrij.
Opgegeven door v. d. Graaf Co. N.V-
(Afd. Handelsinformaties),
UITGESPROKEN
ROTTERDAM, 10 Augustus. Johannes Schotte,
tnelksljjter, Putséhestraat 32a. Cur. mr. A. Ruvs-
Martinus Fons, kellmer, Middellandplein 37b-
Cur. mr. O. Verdoorn Jr.
Meyer Pjjpeman, koopman, Zwart Janstraat
19. Cur. mr. J. W. Bos.
J. Borkus, aannemer, Nieuwe Binnenweg 274-
Cur. mr. L. J. Hij mans van den Bergh.
A. v. Hasselt, koopman, Beusrplein 24. Cur-
mr. F. C. Cremer.
SCHIEDAM, 10 Augustus. A. G. Bouten. Ka*
merlingh Onneslaan 139a. Cur. mr. F. Bordewyk-
Rechter-comm, in al deze faillissementen mr,
J. G. Huyser.
VERWOESTE GEWESTEN 5 PCT. 1922.
Trekking van 10 Augustus 1932.
Uitgeloot: serie 30.115 no. 44 met 250.000 frs.,
s. 30.445 no. 5 en 9 100.000 frs. De andere num
mers van deze series, evenals alle nummers van
de series 28.694 en 438.665 ontvangen elk 300 frs-
LOOSDUINEN, 11 Augustus Coöp. groenten-
veiling: bloemkool ƒ45.60, rjjen komkommers
le soort ƒ1.50—1.80, 2e soort 0.50—0.60, gela
komkommers le soort 2.60, 2e soort 1, perziken
le soort 5.808.80, 2e soort 6.306.40, 3e soort
3.303.90 per 100 stuks, meloenen le soort 24
30 et., 2e soort 1618 ct. per stuk, roode kool
1.10, peren 1518, erwten 9, stokprinsessen
7, stamprinsessen 2.803.50, spekboonen 5
per 100 kg., tomaten A 2.803.40, B 2.803.50,
C 1.60—2.70, CC 1—1.20, bonken 2.30—2.90 per
50 kg., druiven 56 ct. per kg., andijvie 60 ct. per
100 struik, zuring 10 ct. per kist.
i\7aar het Engelsch van
13)
Het hangt af van de manier, waarop
begrijp je eigenlijk niet goed..
'V,.ik bedoel, sir, is, dat het in die din-
en o zakelijk aankomt op wat je de inspi-
van bet oogenblik zou kunnen noemen.
',t birat'e van het oogenblik?
Juist, sir. je denkt, dat je een gelegen
heid ziet, en je lnaakt er gebruik van. Bijvoor,
beeld, met man eerste jongedame, zaten wij
juist op een grafzerk en toen vroeg ik baar
boe zij het zou vmden mijn naam haar
grafsteen te zien.
En heeft zij dat goed opgenomen?
En of, sir.
Maar daar heb je het toch niet bij geia-
Natuurlijk niet, sir. Dat was slechts het
begin_
begrijp hetV at was je manier van
beginnen de tweede maal?
Achter de brilleglazen ran Meech verscheen
een blik k )a Don Juan, Hij scheen oude, ver
bogen gelukkige dagen in zijn herinnering te-
rbg te roepen.
Wel, dat was nadat de film populair ge
worden was, zei hij en daarom geschiedde het
°°k anders.
Wat had de film daarmee te maken?
Zij zijn opwindend, sir, vol van wat je
ubt noemen: emotioneele stimulans. Het is
eb feit, dat een meisje niet voor niets Willy
Titsch ziet spelen, ik gjng dan ook gewoon
baar mijs tegenwoordige jongedame toe, nam
A in mii'n armen en zoende haar.
jjh ?-'i hield daarvan?
Tony^s.1^11 er allen schyu van, sir.
dering aaq r^e den dapperen man met bewon-
En d**
geleefd? Ik*r. üeb acllt en een balf ^aaT op
Ik hehVitl<i bewonderenswaardig.
Meech beschj?en dachten gehoord, sir, zei
Weest, sir? ben. Bent U ooit verloofd ge-
Het was een
booren ervan E:!nvoudige vraas' maar op het
douche Tony tu^11 'ttS alS 6611 *>skoude
- Tsjonge, stamel Jjjde 0°Sen 16 treffeD'
Indien in de afgeloopen twee wonderlijke
weken Tony al eens aan Violet Waddington
gedacht had, was het slechts vluchtig geweest;
zoo op de manier waarop men een vluchtige
herinnering krijgt van een levensperiode, welke
is afgesloten. Hij had Violet beschouwd als
iets, dat absoluut tot het verleden behoorde.
En tochwas er eenig teeken, dat zij baar
verloving als verbroken beschouwde? Neen,
hij moest toegeven, dat er niets gezegd was.
Voor zoo ver hij wist zag zij in hem, ondanks
de gewijzigde omstandigheden, nog steeds den
man, dien zij ging trouwen. Hij had wel aange.
nomen, dat de verloving verbroken was, maar
niets wee® er op, dat zij bet daarmee eens was.
Op dit zelfde oogenblik kon dat meisje, dat hij
niet eens erg aardig vond, de lingeriezaken af-
oopen voor het samenstellen van haar uitzet
verslagen. Zooais hij daar nu stond,
-on hij zich met geen mogelijkheid indenken
hoe bij zich op dien zomerochtend in het rosa-
rium van Langley End ooit zoo ezelachtig had
kunnen aanstellen. Hij herinnerde zich dat
toonec weer. Zij was daar geweest, hij was
daar geweest... een goede, veilige drie voet
of zoo ruimte tusschen hen in. Geen schijn van
gevaar en toen plotseling
Hij rilde, toen alle details van die scene hem
weel' voor den geest kwaanen. Na hetgeen er
in dat rosarium gebeurd was, bestond er voor
hem geen retraite meer. Indien zij nog met
hem Ailde trouwen, moest hij er aan gelooven.
Tsjonge, riep hij uit. ik ben het.
Inderdaad sirzei Meech geïnteresseerd.
En hoe hebt 0 Uw jonge dame gevraagd, sir?
-Meech, zeide iouny, ik heb haar niet ge1
vraagd. Zij heeft mij min of meer overweldigd.
Opnieuw wist de assistent niet goed, wait er
^'au te denken. Hij staarde Tony aan en vond
bem duister. Voor hij echter om nadere uit-
eggingen kon vragen, ging de deur met het
opschrift „Damessalon" open en verscheen
Polly.
Polly zag er wonderlijk uit. Zij scheen een
lentesfeer te brengen in bet lokaal, dat over-
-7as vau de lucht van brillantine en
Tubby Bridgnordt's haar. Bij het zien van het
meisje verdween Tonys sombere stemming met
George Christopher Meech's schaar was ver
dwenen.
Boven allo andere eigenschappen, welke
Tony bezat, domineerde zijn geestelijke veer
kracht. Men kon hem van een hertog in een
barbier veranderen, en hij zou glimlachend te
voorschijn komen. En evenzoo kon men hem
opschepen met een meisje, waarvan hij niet
hield, doch op het moment dat het meisje dat
hij liefhad in zicht kwam, zou hij al zijn narig
heid vergeten en even opgewekt en vroolijk
zijn als wanneer ook.
De toekomst moest maar voor zich zelf zor
gen. Alleen het heden kwam er op aan. En
dat heden hield een tête a tête in met Polly
Brown.
Tête a tête tenminste, indien hij dien kleve-
rigen Meech kon kwijtraken, wiens gedragin
gen er op wezen dat hij voornemens was voor-
loopig te blijven om de dingen die komen zou
den te aanschouwen.
Oh, ben je daar, zei Tony. Ik heb uren ge
wacht.
Slechts vijf minuten, sir, zeide Meech,
die een zwak had voor accuratesse.
Tony was niet tevreden over Meech.
Wel, het kwam mij voor, alsof het uren
duurde; zeker omdat ik met jou stond te pra
ten, zeide .hij koeltjes. Ga het bordje, dat de
zaak gesloten is, buiten hangen.
J© gaat de zaak toch niet sluiten? riep
Polly. Op een Zaterdag nog wel?
Juist wat ik al gezegd heb, miss, merkte
Meech met een zekere voldoening op.
Tony zwaaide met de flesch champagne.
Geen argumenten, als je blieft, en geen
praatjes, zeide hij. Plotseling bemerkte hij, wat
hij deed. Wel, zei hij, terwijl hij de flesch twij
felachtig beschouwde. Ik behoor er niet zoo
mee te slingeren of misschien juist toch
misschien: wordt de zaak er beter van. Hij be
keek met een zekeren afkeer bet etiket. Ik heb
dit merk nooit geproefd. Ik ben benieuwd wat
bet is. Je kunt beter op mij letten, Meech, en
zoodra ik de kurk eraf trek een klokkend ge
luid maken. Dat zal aan de atmosfeer ten goede
komen. Oh, maar ik vergeet, dat je weg wilt,
nietwaar? Nu, ga je gang hoor.
Indien U werkelijk vastbesloten bent de
zaak te sluiten, sir, om één uur, op Zaterdag
middag
Ja ja, in orde. ik weet het
Dan is er niets, dat mij hier nog terug,
houdt.
Een plotseling licht verscheen in Tony's
oogen. Hij keek zijn bediende aan met de span
ning van een Hoogepriester der Druiden, die
zijn menscheüjk offer inspecteert.
Tenzij je wilt, dat ik je eerst scheer, zeide
hij insinueerend.
Neen, sir, zei Meech beslist. Neen, dank
U, sir.
Ik snak er naar iemand te scheren. Je
reinste kappersinstinct.
Uw lunch schijnt klaar te zijn, sir, zeide
Meech verwijtend.
Ik hoop niet dat je er bezwaar tegen
hebt, dat wij hier blijven lunchen, Meech?
Het is niet aan mij om critiek uit te oefe
nen, sir, zeide Meech waardig, maar bij Truefitt
zou het nooit gebeurd zijn.
De deur viel achter hem. dicht ea Toay
keerde zich naar zijn gast, die juist de sandwi
ches gereed legde.
HOOFDSTUK XIII.
Beste kerel, die Meech, zei Tony, terwijl
hij plaats nam, maar een beetje 'n snob. Laat
geen gelegenheid voorbijgaan om je er aan te
herinneren, dat dit eigenlijk beneden zijn waar.
digheid is.
Polly genoot van de sandwich met den ge
zonden eetlust van een meisje, dat door hard
werken vindt haar lunch verdiend te hebben.
Ik ben benieuwd waarom hij bij Truefitt
is weggegaan, zeide zij.
Het is een van die duistere geheimen in
de eerste kapperskringen, zei Tony. Zoo nu en
dan hoor je in de deftige kappers-clubs als de
Senior Bay-rum of de Snijers er over fluiste
ren, maar het juiste schijnt niemand te weten.
Misschien was hij een graaf.
Tony overdacht deze opmerking.
Mogelijk, gaf hij toe. Maar ik geloof het
niet. Wij ex-graven hebben een ondefinieerbaar
iets over ons, hetwelk men niet kan voorbij,
zien. In George Christopher Meech kan ik
bet niet terugvinden. Ik voor mij geloof, dat
bij zijn degradatie uitsluitend aan ridderlijk-
beid te wijten beeft. Hij heeft zijn ontslag
aanvaard 0m den naam van een vrouw te be.
schermen.
Wat voor vrouw?
Tony at in gedachten zijn sandwich op.
Zooals ik het zie, zei hij, was zij een
kleine, blauwoogige, manicure teer maar
uiterst beminnelijk. Van haar mager salaris
moest zij een invaliden vader onderhouden.
Den eersten tijd ging alles goed. lederen Zater
dag bracht zij haar enveloppe mee naar huis en
zij spandeerde den inhoud aan huur, levens
middelen en een ons tabak voor den ouden
man. Doch toen zij op zekeren dag in haar
flat terugkeerde, vond zij de tragedie op haar
wachten.
Hij was toch niet dood?
Niet dood, maar het ging hem slecht. Je
kunt je voorstellen, wat dat beteekende. Er
kon gebeuren wat wilde, maar hij had dringend
een haargroeimiddel noodig. En waar moest
zij het geld vandaan halen, om een haargroei
middel te koopen? Zij kon het niet doen. Het
was onmogelijk. Den heeien Zondag, tot diep
in den nacht, peinsde Mabel zij heette Ma^
bel over dit probleem. En eindelijk vond
zij, toen zij des Maandagsmorgens zat te ont
bijten, de oplossing. Zij herinnerde zich, dat
mr. Truefitt een flesch met een haargroei
middel op een van de planken in de kast had
staan in de kamer, waar zij reeds maanden
lang zij aan zij werkte met George Christopher
Meech.
Polly beefde.
Zij gaat het toch niet stelen?
Dat gaat zij wel, zei Tony beslist. Zij
heeft het dienzelfden Maandag gestolen, ter
wijl Meech uit was om te lunchen. En een
paar dagen later stuurde mr. Truefitt een
boodschap, dat Meech bij hem op kantoor
moest komen.
Tony nam een nieuwe sandwich en at eeni
ge oogenblikken zwijgend door.
Enfin, je begrijpt wat er gebeurde. De
diefstal was ontdekt. Mr. Truefitt speelde
open kaart tegenover Meech. Of Meech of Ma-
bel was de schuldige. En Meech was eerlijk
als goud. Hij had een alibi kunnen bewijzen,
maar hij nam liever de schuld op zich. Ik heb
het gedaan, mr. Truefitt, zeide hij op rustigen
toon. Mr. Truefitt was zichtbaar geschrokken.
Denk goed na, George, zeide hij ernstig, want
hij mocht den kerel graag. Meen je dit werke
lijk? Ja sir, zei Meech. Er volgde een lange
stilte. Mr. Truefitt zuchtte diep.. Het zij zoo,
George, zeide hij. Indien dat je verhaal is,
blijft er niets anders over dan dat de gerech
tigheid haar loop heeft. En dien. zelfden mid
dag vormden alle bedienden van Truefitt een
carrée in het midden waarvan mr. Truefitt
Meech officieel zijn schaar afnam.
Wat een man, zei Pollly waardeerend.
Mr. Truefitt of mr. Meech?
Meech.
Een stille held, gaf Tony toe.
Hij greep naaf de flesch champagne.
Ben je in staat een beetje van dit Lucre-
zia Borgia nat tot je te nemen?
Dank je.
A propos, Freddie is vanmorgen hier ge
weest.
Heb je hem bezien?
Neen, maar ik geloof, dat hij zou terug
komen.
Ik hen benieuwd hoe de zaak marcheert.
Ja. Het zal aardig zijn er iets van te hoo-
ren. Tony keek de flesch twijfelend aan. Wij
moesten dit spul eigenlijk eerst eeas op een
muis probeeren. Het kan wel doodelijk zijn.
Ik heb nog nooit tevoren champagne ge
proefd.
Die zul je nu zeker niet proeven, zei
Tony. Hij werkte de kurk eraf en er klonk een
aanmoedigend gekiok. Kijk, wij hebben hem
tenminste kunnen hooren, zeide hij tevreden.
Hij vulde de glazen en hield haar een van de
papieren zakjes voor. Iets zuurs? vroeg hij,
dat bevordert misschien het aroma,
Polly nipte aan haar glas. Ik geloof, dat
zij goed is, meende zij. Tony proefde. Het kon
slechter, gaf hij toe. Het smaakt een beetje
naar Price's Derma Vltalis.
Polly zette haar glas neer.
Je bent wonderlijk, zeide zij eenvoudig.
Ik? Tony, ofschoon gevleid, scheen ver«
baasd. Waarom?
Maar heel weinig mannen zouden in jouw
positie nog zoo opgewekt kunnen zijn.
Met jou te lunchen, bedoel je? Maar Us
lunch graag met je.
Je weet, wat ik bedoel. Het moet toch
vreeselijk zijn, hier te zitten, na alles wat je
wat je geweest bent.
Heelemaal niet. Ik heb me de laatste twee
weken beter geamuseerd dan ooit van mijn
leven.
O ja? zei Polly een beetje twijfelend.
Ik ben in mijn element. Mijn voorvaderen
waren allemaal kappers, en in deze atmosfeer
van bay-rum en brillantine komt mijn be
proefde ziel tot rust. Het bloed spreekt, weet je.
Polly dronk met kleine, voorzichtige teugjes
haar glas leeg. Zij zat in gedachten.
Geloof je werkelijk, dat je de zoon van
mrs. Price bent? vroeg zij eindelijk.
Ja. Jij niet?
Neen. Ik geloof, dat zij liegt.
Dat is heel interessant. Nog een sand
wich?
En wat meer is, ging Polly verder, wan
neer het zoo ver komt, geloof ik nooit, dat zij
het zal blijven volhouden.
Hoe kom je erbij dat te denken?
Alleen maar een vermoeden.
Heeft zij je erover gesproken?
Massa's; telkens als ik haar ontmoet. Zij
is vol berouw.
Arme ouwe ziel, zei Tony medelijdend.
Het moet een ellendige positie voor haar zijn.
Zij moet zich voelen als iemand, die een. lucifer
in een vat buskruit geworpen heeft.
Polly wierp een bewonderenden blik op haar
overbuur. "Van alle eigenschappen, welke zij
in een man kon bewonderen, vond zij de eigen
schap van een goed verliezer te kunnen zijn,
de mooiste. Tony leek haar de beste verliezer,
dien zij nooit ontmoet had. Niet eenmaal sinds
dien bewusten dag bad zij ook maar één woord
van zelfbeklag over zijn lippen hooren komen.
Het kan voor niemand pleizierig zijn,
zeide zij. Sir Herbert, bijvoorbeeld. Of Lady,
Lydia.
Of Freddie! Tony grinnikte. Arme ouwe
Freddie. Wat zal die er een hekel aan hebben,
En Slingsby. Stel je voor, dat je gedwon
gen bent je neef „mylord" te noemen.
Het is een vervelende geschiedenis, gaf
Tony toe, en met bespiegelingen erover te hou
den wordt de zaak er niet beter op. Laat ons
erover uitscheiden en eens afspreken, waar jij
en ik den middag zullen doorbrengen.
Gaan wij ergens naar toe?
(Wordt vervolgd),^