DE OUDSTE BEDIENDE. VRIJDAG 12 AUGUSTUS 1932 RADIO-PROGRAMMA RADIO-BERICHTEN DE WONDERDOKTER VAN BREDA. GESLIPT. H. HART-BEELD TE DUBLIN. FAILLISSEMENTEN". UITLOTINGEN. MARKTBERICHTEN. P. G. WODEHOUSE. ZATERDAG, 13 Augustus, Hulzen (296 M., 1013 k.H.) UBtsl. KRO.- u.itzentHng8.009.15 gramofoonplaten10X0— 11.30 KRO.-trio. O.a, Serenade mignonne, Becce; 11.30—12.00 godsd. halfuurtje- 12.15—1.45 KRO.- sevtet. O.a Russische vvalsfantasie, Borchert- 2.00—2.30 gramofoonplaten - 2.30—4.00 voor dè hinderen: 4.00—5.00 accorrteön-trlo en luit; 5.00— ?sPerant°-nieuws5.15—6.00 gramofoonpla ten; 6 00—6.20 journal, weekoverzicht; 6.20—6.30 '•Sfe: Radio-vakonderwtis; 6.30—7.10 gramo foonplaten 7.10—7.30 Pater mr. dr. R. Regout S J De leer der Kath. schriivers over den rechtsvaardl- gen en onrechtvaardigen oorlog; 7.45—8.00 H. Randag; wedstritden van de R.K. Ned. Athletiek unie op de Sintelbaan te Amsterdam; 8.00—8.45 KRO.-salonorkest. O.a. Die blonde Lindenwirtin fom Rhein, Krauss; 8.45—9.15 voordracht: Mijn schoonmama; 9.15 Vaz Dias; 9.30 orkest- 9.45 voordracht: Schrikkeljaar; 10.00—10.30 orkest. O-a. Obertas Mazurka, Wieniawskv; 10.3010.45 voordracht: We zijn in Nizza; IQ.4511.00 orkest, y a. Viktoria-roarch, v. Blom; 11.00—12.00 gramo foonplaten. Hilversum (1875 M., 160 K.H.) VARA-uit- zending6.457.00 en 7 307.45 gymnastiekles 8.00-10.00 gramofoonplaten10.15 VARA-mando- M- Erfmann (voordracht), het Vr*5i ,S neel" en gramofoonplaten; 12.00 vaivA-septet en gramofoonplaten. O.a. Menuet rose, Ganne en ..Schlagrahne", Kernbach; 1.45 pauze; 415 H, Grimm: Winterplannen van de natuurvrienden; 2.30 gramofoonplaten; 3.00 A. V V'ai^er!?: Arbeiderssport; 3.15 trio W. Druk- '5-45 dit de Roode Jeugdbeweging; 3.50 ver- vis g concert; 4.15 N.V.V.4.30 vervolg concert. 0 a. Romance Rubinstein; 5.00 kimderuur; 6.00 voordracht; 6.30 VARA-septet O.a. Hollandsche molen, Heykens; 7.15 toespraak A. de Vries; 7.30 bonte avond met medew. v. VARA-kleinorkest, de Kleyn (viool), M. Komst (trompet), VARA- tooneei 0. 1. v. W. v. Cappeilen, Joh Jong (orgel n Piano), Frankly'.s Golden Melody Five (zang), J°h Lammen (bas) en Cees Laseur (conferencier), 11.00 Vaz Dias en hierna tot 12.00 gramo foonplaten. Daventry (1554 M., 193 K.H.) 10.50—11.05 Uidsein, berichten; 12.20 Northern Studio-orkest. 0.a. Language of flowers, Cowen; 1.05 orgelspel He?. New; 1.50—2.50 Commodore Grand-orkest; 3A0 Midland Studio-orkest met medew. v. M. Rostock (sopraan). O.a. Kindersuite I, Anselli 5.05 orgelsnel Reg. Foort; 5.35 ktaderuur; 6.20 be lichten; 6.50 voordracht; 7.05 zang door Mabel Ritchie (sopraan); 7.25 piano-recital; 7.50 B.B.C.- brkeat niet medew. v. W. Barrand (bas). O.a. Wals uit „Die Fledermaus" Strauss; 9.05 dans muziek door Jack Payne en' zijn band 10.00 be richten en causerie; 10.35 Fred Hartley's kwin tet. O.a. Salut d'amour, Elgar- 11.2012.20 dansorkest o. 1. v. Henry Hill. Pa r s („Radio-Paris" 1725 M„ 174 K.H.) 8.05, 14.20 en 7.30 gramofoonplaten- 9.05 zang door Do minique Bonnaud; 10.20—11.20 dansmuziek (gra mofoonplaten Kalundborg (1153 M., 260 K.H.) 12.20—2.20 concert uit rest Wivex- 2.50—3.20 gramofoonpla ten; 3.50-5.50 Omroeporkest met medew. v. p. yenideloo (zang) en C. Schnedler Meyer (piano); 8.20—9.26 oude dansmuziek door Omroeporkest. °a- wals uit Fledermaus", Strauss; 9.45—10.05 ^volksliedjes10.20 saxofoon-recital P. Stroboch Kisbye, aan den vleugel: Fischer; 10.50 piano recital V. Fischer; 11.0512.35 dansmuziek uit rest. ,Ritz". Langenberg (473 M., 634 K.H.) 7.258 20 Concert uit Bad Mergentheim; 11.35 gramofoonpla ten; 12.20—1.35 kamermuziek; 1.50—2.50 concert tri.t Stuttgart. O.a. Petersburger Schlittenfahrt, Hilenberg; 2.553.45 gramofoonplaten.; 5.206.35 oude dansen door het Omroeporkest; 8.209.00 eitherconcert uit München (100 cithers)9.35 vroo- *i)ke avond uit Berlijn; 11.0512.20 dansmuziek voor Oscar Joost's orkest; 12.20—1.20 gramoloon- P'aten (dansmuziek). Rome (441 M., 680 K.H.) 5.50 zang; 6.05 con cert. O a fant. Lorelev Catalan!9.05 orkest o. 1. v. Andrea Marchesirii.' O.a. Marsch uit „Taim- hkuser", Wagner. Brussel (508 M., 590 K.H.) 12.20 Max Alexys' orkest; 5.20 Brasserie-orkest. O.a. 4 orkeststuk- d'Ambrosio; 6.20 en 6,50 gramofoonplaten; Omroeptrio; 9.20 concert uit de Kurzaai te ystende met medew. v. mevr. E. de Hidalgo 'zang). O.a. fant. Carmen", Btizet. Hierna dans- muziek uit Ostende. (338 2 M.. 887 K.H.) 12.20 gramofoonplaten; ®-20 Omroeporkest, filmfragmenten; 6.50 gramo- f°onplaten; 8.20 concert met medew. v. mej. Se- gard (zang), Rubeau en Toutenel (zang), P. Rouliex (piano). Balloy (declamatie) en De Banghe (hobo); 11.20 sluiting. Zee sen (1635 M., 183,5 K.H.) 6.35—8.20 con- SJct; 12.20 en 2.20 gramofoonplaten; 4.505.50 Kurconcert uit Bad Nenndorf; 8.20 zie Langen- "®rg; 9.2012.20 dansmuziek uit Leipzig met medew. v. 2 orkesten en solisten. Rotteirdag (Gem. Raidio-dist.Rro)gTam- 3; 10.05 Langenberg 12.20 Brussel (Vlaamsch); 3^20 Königswusterhausen3.15 Langenberg; 3.50 Halundborg- 4.50 Königswusterhausen; 5.50 Brus- (Fransch); 6.50 Londen R; 10.00 Brussel 'Fransch). Rrogramma 4: 10.35 Daventryl 12.20 Daventry; ,■00 Kalundborg; 3.50 Daventry; 5.35 Brussel 1 vlaamsch)- 7.35 Daventry: 10.00 Parijs; 10.35 daventry. Signalen uit de stratosfeer. De zend-er, dien Prof. Piccaird op zijn a.s. tocht naar de stratosfeer meden eemt, zal signalen geven op de golflengten 41, 42.8, 75 en 85 meter. De zender heeft een vermogen van 50 Watt en werkt met droge batterijende ontvanger as een 4-lamps-toestel, dat niet meer ruimte inneemt dan 25 c.M. in het vierkant. Daar het uitslui tend van het weer afhangt wanneer Prof. Pic- card zal opstijgen en wanneer dus signalen zul len worden uitgezonden, is het waars chynljjk onmogelyk voor omroepautoriteiten, om te voren een regeling vast te stellen voor het opvangen der signalen en het doorgeven aan de omroep- luisteraars. Voor kortegolf-amateurs echter zal het luisteren naar de berichten een aangename sensatie kunnen beteekenen. Ex-fakir, en hongerkunstenaar. Voor de rechtbank te Breda werd de zaa.k behandeld tegen den 46-jarigen „artist" M. te Breda, beschuldigd van het onbevoegd uitoefe nen der geneeskunde in drie gevallen: van een tuberculeus meisje; van een man. met een ingewandscheuring en van een juffrouw, die aan neusbloedingen leed. De eerste patiënte moest 50 vooruit betalen op voorwaarde, dat ze bij genezing nog eens hetzelfde bedrag zou storten, de man met de gescheurde ingewanden moest dadelijk 500 neertellen en dezelfde som, als hij genasde dame met de neusbloeding kwam er met slechts 30 af. Beklaagde beweerde, volgens een geheel nieu. we methode en met schitterend succes te wer ken. Hij heeft zelfs een officier varn justitie genezen, die blind en lam was. Hij protesteerde hevig tegen de wijze waarop het vóóronderz-o-ek is geleid. De officier, beweerde hij, is hevig op hem gebeten, omdat hij beslist anti-tniittai- rist is. Om aan den militairen dienst te ont komen, heeft verdachte opzettelijk tal van dief stallen gepleegd, naar hij voorgeeft. De officier van justitie, mr. E. baron Speijart van Woerden, achtte het ten laste gelegde be wezen. Verdachte zal zich ook nog te verant- woorden hebben voor een nakuur, die hij de juffrouw met de neusbloedingen lief ondergaan. Spreker kan niet begrijpen, dat er nog menschen zijn, die in verdachte vertrouwen kunnen stel len. Deze trad vroeger op als fakir, hongerkun stenaar en liet zich dan tegen entreeprijzen door het publiek bewonderen. Twaalf jaar van zijn leven bracht hij door in de gevangenis wegens vermogensdelicten. Dat een persoon met een dergelijk verleden als redder van patiënten op treedt zonder winstbejag acht spreker ondenk baar. Geëischt werden tegen verdachte boeten van 200, 300 en 100 en voor de nakuur 100 sulbs. 45, 90, 45 en 25 dagen hechtenis. Deze verdachte werd Woensdag door den kan tonrechter te Zevenbergen voor gelijksoortige gevallen veroordeeld tót zeven geldboeten van 300 ieder. TEGEN HET SMOKKELEN- Voor de Bredasche rechtbank had zich te verantwoorden een drietal Belgen uit Esschen, beschuldigd van in den nacht van 6 op 7. Juli te zomen met vier kornuiten suiker over de grens te hebben gesmokkeld. Ieder hunner droeg een zak met 45 K.G. suiker. Verdachten bekenden alle drie. De officier van justitie meent, dat tegen smokkelaars thans niet streng genoeg kan op getreden worden. Daarom requireert spreker een gevangenisstraf van drie maanden. De rechtbank onmiddellijk vonnis wijzende, veroordeelde de drie smokkelaars tot twee maanden ieder. VERDRONKEN. Te tlrsem is het 4-jarig zoontje van den heer H. Groen in een poldersloot nabij de ouderlijke woning geraakt en verdronken. Kunstmatige ademhaling mocht niet meer baten. Te Alphen a.d. Rijn is Woensdagavond 'it drie jarig zoontje van den. landbouwer A. de J. in een nabij de woning gelegen siloot geraakt en verdronken. Woensdagavond is bij 't baden in zee onder Biggekerke verdronken de 28 jarige K. de J. uit Heinkenszand zijn lijk is hedennacht aange spoeld. Het sloeg kwartierkwart voor negenen, toen Wolters plaats nam achter zijn lessenaar in het kantoor van Bidwell Co. Er stond een dubbele rij lessenaars in een lange, smalle kamer. De andere waren nog onbezet, behalve die van Wentworth. Het was nog vroeg, ais het negen uur sloeg zouden de heeren wel komen. Wolters was jaren lang altijd de eerste op het kantoor geweest, dat was een gewoonte geworden, een gewoonte, zooals hij er ver schillende had. Eerst ging hij naar het raam en keek naar buiten, dan haalde hij een bor stel uit zijn lessenaar en streek daarmee over de kantoorkruk en over het blad. Het was niet, omdat hij het werk van de schoonmaak ster wantrouwde, maar een gewoonte. Daarna legde hij zorgvuldig zijn sohrijfbenoodigdheden neer, want die moesten heel precies op haar plaats liggen, zooals zij sedert jaren gelegen hadden. Opeens bemerkte hij, dat vier of vijf andere bedienden aan hun lessenaars gezeten waren. En het was nog tien minuten voor negenen. Dat leek hem zoo vreemd, dat hij dacht, dat de klok niet in orde was en daarom haalde hij zijn horicge voor den dag. Neen de klok was precies op tijd, geen minuut te vroeg of te laatMaar toen herinnerde hij zich: het was angst. Den vorigen dag was het gerucht verspreidja, hoe lekt zoo iets uit 1 dat een der bedienden ontslag zou krijgen, tengevolge van de tijdsomstandigheden. Gisteren al heerscbte er een beetje opwin ding, want het gebeurde zelden, dat de firma Bidwell iemand ontsloeg. De meesten waren sedert jaren in dienst en de jongste, Went worth, al zes jaren. En mr. Wolters had een dienststaat van bijna veertig jaar. He;t was zijn trots, dat hij de oudste bedien de was. Ja, in de laatste jaren was hij dikwijls gepasseerd, dat kon hij niet ontkennen. Er was een nieuw filiaal geopend, maar hij was niet tot directeur benoemd. Wolters meende de verklaring daarvan te vinden in het feit, dat de nieuwe directeur getrouwd was met een verre nicht van een der heeren Bidwell. Als men het echter aan een der firmanten had ge vraagd, dan zou men tot antwoord hebben ge kregen; „Wolters Neen, dank je wel, die beeft te veel tijd nioodig om streepjes door de t's en puntjes op de i's te zetten". De oudere bedienden herinnerden zich den tijd, toen Wolters eens gedurende een week een der kassiers had moeten vervangen. Wat waren zij Iblij, toen die collega weer terug kwam Zij waren letterlijk uitgeput door de onbeschrijfelijke nauwgezetheid, waarmee Wol ters hen achterna had gezeten. Het was nu bijna negen uur en al de lesse naars waren bezet. Er hing spanning in de lucht. Maar Wolters was daar vrij van, zijn veertig jaren dienst waren een soort verzeke ring, dat het hem niet aanging. Ja, in zulke tijden bleek het, dat 'het wel wat waard was oudste bediende te zijn. Hij keek de anderen eens aan. Allen zagen er bezorgd, uit, vooral WentworthNatuurlijk was die het, die ontslagen zou worden Wat beteekenden zes korte jaren van dienst, vergeleken met de zijne Arme Wentworth Twee jaar geleden was hij getrouwd en had een landhuisje op hypo theek gekocht. Er was een 'baby gekomen Toch erg En de anderen Och, daar had je die Hodgesdie was telkens zoogenaamd we gens ziekte afwezig, vooral in den vischtijd op forellen. Ook was hij bijna altijd te laat op kantoor. Bij voorbeeld zooals nu,neen, daar kwam hij juist binnen. Hij liep rechtdoor naar den lessenaar van Wolters en zei: ,,Zeg, vriend, je kende toch ook Han Lowry Hij is vannacht plotseling overleden Die woorden troffen Wolters als een straal ijskoud water. Zijn herinnering ging terug, zestig jaar minstens, toen liij en Han Lowry schooljongens waren, die samen gespeeld en gevochten hadden en samen naar de stad waren gekomen. Zelfs de twee jonge meisjes met wie zij trouwden, waren vriendinnen. Van de haven kwam het geluid van een stoomfluitEn meteen kwam ook de her innering aan een belofte, die hij eens had ge daan aan zijn jong vrouwtjedat zij eens, zoodra hij een flinken spaarpot had gemaakt, onder de vacantie een mooie reis zouden ma ken. Dikwijls gedurende de veertig jaren had hij die belofte hernieuwd, maar het was bij een belofte gebleven. Maar tegelijk bedacht hij, dat niets in de laatste tien jaren de vervulling van die be lofte in den weg had gestaan. Hun drie kin deren waren getrouwd en hadden goede be trekkingen. Hijzelf had geld kunnen over leggen en dat was mettertijd tot een flink be drag aangegroeid. Eigenlijk wist hij ook wel, dat zijn tijd om pensioen aan te vi-agen al lang gekomen was. Alleen zijn titel van oudsten bediende had heim tegengehouden. Daar had hij geen afstand van kunnen doen. En daar door had hij de gedane belofte maar steeds weer tot later versohovenHan Lowry had dat ook gedaanen die kon het niet meer goed maken Bij die gedachte leefde er iets op in zijn verdorde ziel. Opeens, zonder goed te beseffen wat hij ging doen, stond hij op en ging. naar het privé-kantoor van de firma. Zooals ge woonlijk was een der firmanten aanwezig, het was vier minuten voor negen. ,,Mr. Bidwell", zei Wolters, ,,ik kom om u te verzoeken mijn ontslag aan te nemen". Er kwam een uitdrukking van verwondering op het gelaat van den firmant. Maar onmid dellijk wist hij zich te beheerschen en zei: ,,Uw ontslag Wel, mr. Wolters, u is een beelen tijd bij ons werkzaam geweest. Natuur lijk heeft u recht op pensioen. En, wanneer zou u heen willen gaan Ik hoop, dat er toch geen ernstige reden voor is, dat u on aangenaamheden gehad hebt „O, neen", antwoordde Wolters bedaard. ,,Het is, omdat ik met mijn vrouw een lang voorgenomen reis ga maken". „Dan is bet goed. Natuuriijk spijt het ons u te zien heengaan, maar ja, u heeft toch ook het recht de wereld eens té bekijken". Dan reikte hij zijn liand aan den oudsten bediende; dat was als een gebaar van ontslag. Het was twee minuten voor negen. Wolters kwam terug in het kantoor van het personeel en riep triomfantelijk uiit: Heeren, ik heb mijn ontslag aangevraagd Opeens gingen al de blikken naar Went worth en dan naar Wolters. En in dat oogen blik werd Wolters een held Vól waardigheid legde hij de hand op den schouder van Went worth en zei: Jongeman, zorg, dat je die hypo theek afbetaalt enzorg voor je vrouw en kind Op hetzelfde oogenblik sloeg de klok negen uur. Meteen liep Wolters naar zijn lessenaar en begon in een halo van heldhaftigheid zijn werkbet laatste, dat bij op het kantoor zou verrichten. En mr. Bidwell haaide nit zijn privë-Iesse- naar een enveloppe, waaron de naam van WoltersHet was zijn ontslagbrief.... K. (NADRUK VERBODEN). Aanrijding met doodelijken afloop. Woensdagavond had op d©n wewg Domgem-Rijen een ernstige aanrijding plaats. Mej. F., uit Don gen reed ter hoogte van de Herspel in de rich ting Rijen. In de bocht weTd zij achterop ge reden door den vrachtrijder Z. uit Rijen met een vrachtauto met aanhangwagen. Waar schijnlijk tengevolge van slippen is de juffrouw met haar fiets door het achterstuk van den auto gegrepen en over den weg geslingerd. In hopeloozen toestand is zij een nabij gelegen café binnengedragen. Na voorzien te zijn van de laatste H.H. Sacramenten is zij hedennacht om 3 uur san haar verwondingen overleden. De wagen is in beslag genomen. Het slacht offer was 27 jaar oud. In „The Irish Catholic" de katholieke „weekly" voor Ierland, van 9 Juli j.l. komt een interessant artikel voor, dat menigen Neder- landschen deelnemer aan het Eucharistisch congres te Dublin zal interesseeren, omdat er uit blijkt, met hoe groote waardeering hun spontane collecte voor een H. Hart-monument in Dublin aldaar ontvangen is. Ter inlichting van niet-deelnemers aan het congres zij hier vermeld, dat in O'Connel Street te Dublin tegenover het Greshamhotel een klein H. Hart-beeld staat, zooals men dat in onze huiskamers aantreft. Het doet vreemd aan zulk een beeldje in het stadsverkeer. De geschiedenis ervan is in het kort deze. Het Katholieke Dublin heeft, vreemd genoeg, geen H. Hart-monument. Langzamerhand vorm de zich echter een beweging, die ernaar streefde de vereering van het H. Hart te Dublin op bij zondere wijze te bevorderen en op een goeden dag plaatste iemand een H. Hartbeeldje op den hoek van O'Connel Street, met het verzoek aan het publiek, om er bloemen te brengen. Intusschen werd gewerkt voor een monument, maar de menschen, die de beweging begonnen, willen geen geld aannemen. Vandaar ook dat het bedrag dat eenige Nederlanders tijdens de congresdagen onder een wandeling hebben bij eengebracht voor de oprichting van een. H. Hart-monument, niet werd aangenomen. Een zekere William Larkin schrijft nu In een brief aan den hoofdredacteur van de „Irish Catholic" naar aanleiding hiervan, de volgende waardeerende woorden over de Nederlandsche pelgrims: Een van de aangenaamste bewijzen van sympathie, die wij mochten ontvangen, was voor ons de gift der Nederlandsche pelgrims. Zij immers kwamen niet alleen het H. Hart beeldje zien maar baden er ook en „waren ermee vereerd, daar te mogen vertoeven". De Nederlanders zijn bovendien practische menschen, want zij lieten het niet alleen bij een bezoek aan het beeldje maar begonnen bovendien een collecte voor de oprichting van een groot H. Hart-monument in de stad Du blin. Het bedrag van deze collecte overhan dig ik bierbij aan de redactie van de „Irish Catholic" om het te retourneeren aan de milde gevers. Wij zijn den Nederlanders echter onuit sprekelijk dankbaar voor hun bijdrage en weten, dat de gevers een onuitwischbaren indruk in onze harten 'hebben nagelaten door hun wondervolle geloofsuitingen en hun medewerking met Ierland, om Jesus in Zijn H. Sacrament te huldigen. Wij betreuren het buitenmate, dat wij hun geld niet kun nen aannemen, maar wij beloven hun vast, dat als ons groote monument zal worden onthuld, een vertegenwoordiger van het Ne derlandsche volk tot de meest welkome van onze medewerkers zal behooren. In een ander artikel in de „Irish Catholic" van 6 Augustus j.l. komt dezelfde mr. William LaTkin nogmaals op de edelmoedigheid en den vurigen geloofsijver der Nederlandsche pel grims terug en schrijft o.a.: De aartsbisschop van Utrecht moet trotsoh geweest zijn op zijn 'pelgrims zijn duizend menschen, die tot ons kwamen aan boord van de „Marnix van Sint Aldegonde". En ook wij waren trotsch op hen wegens hun groot geloof in de Katholieke actie ep hun warme liefde jegens de armen. Door woord en daad gaven zij blijk van een christelijke blijdsohap bij de vervulling van de plichten, welke de H. Vader aan alle katholieken voor houdt. Hier zij eveneens er aan herinnerd, dat hun activiteit in Juni door de geheele be volking van Dublin werd toegejuicht. Zij lieten het niet bij een loutere sympathie betuiging jegens de armen van Dublin. Neen, zij waren ook practisch en „staken hun han den uit de mouwen", wanneer zij weldoende rondgingen onder de armen der Iersche hoofdstad. De katholieke actie, zooals de Nederlan ders haar beoefenen, moge worden nagevolgd overal waar het Hart van Jesus bemind en vereerd wordt. De milde gevers zullen wel geen bezwaar hebben, dat pater Peeperkom S.J. gevolg geeft aan zijn plan, om, zooals hij ons meedeelde, het bijeengebrachte geld aan de armen van Dublin te geven. Wapen-razzia in de straten van Hamburg in den vroegen morgen van 9 Augustus. VAN INBRAAK VRIJGESPROKEN J. v. D. die reeds een groot aantal vonnissen wegens diefstal met inbraak onderging, was opnieuw door de Haagsche rechtbank veroor deeld tot twee jaar gevangenisstraf wegens po ging tot diefstal gepleegd in een penceel aan het Nassauplein te Den Haag. Als bewijsmidde len hadden daarbij o.a. 'gegolden dat een schroe vendraaier die bij zijn aanhouding op hem be vonden was, dezelfde moeten vertoonde als op een buffetlade werden geconstateerd en voorts, dat de aanhouding geschiedde in de onmiddel lijke omgeving van voornoemd pand te half vijf in den morgen. Gisteren, tijdens de behandeling heeft D. tij dens het veThoor vam den. getuige politiedes kundige Waltman, diens verklaringen bestre den en blijkbaar met succes, want het Hof, thans arrest wijzend achtte het overtuigend bewijs niet geleverd en sprak hem vrij. Opgegeven door v. d. Graaf Co. N.V- (Afd. Handelsinformaties), UITGESPROKEN ROTTERDAM, 10 Augustus. Johannes Schotte, tnelksljjter, Putséhestraat 32a. Cur. mr. A. Ruvs- Martinus Fons, kellmer, Middellandplein 37b- Cur. mr. O. Verdoorn Jr. Meyer Pjjpeman, koopman, Zwart Janstraat 19. Cur. mr. J. W. Bos. J. Borkus, aannemer, Nieuwe Binnenweg 274- Cur. mr. L. J. Hij mans van den Bergh. A. v. Hasselt, koopman, Beusrplein 24. Cur- mr. F. C. Cremer. SCHIEDAM, 10 Augustus. A. G. Bouten. Ka* merlingh Onneslaan 139a. Cur. mr. F. Bordewyk- Rechter-comm, in al deze faillissementen mr, J. G. Huyser. VERWOESTE GEWESTEN 5 PCT. 1922. Trekking van 10 Augustus 1932. Uitgeloot: serie 30.115 no. 44 met 250.000 frs., s. 30.445 no. 5 en 9 100.000 frs. De andere num mers van deze series, evenals alle nummers van de series 28.694 en 438.665 ontvangen elk 300 frs- LOOSDUINEN, 11 Augustus Coöp. groenten- veiling: bloemkool ƒ45.60, rjjen komkommers le soort ƒ1.50—1.80, 2e soort 0.50—0.60, gela komkommers le soort 2.60, 2e soort 1, perziken le soort 5.808.80, 2e soort 6.306.40, 3e soort 3.303.90 per 100 stuks, meloenen le soort 24 30 et., 2e soort 1618 ct. per stuk, roode kool 1.10, peren 1518, erwten 9, stokprinsessen 7, stamprinsessen 2.803.50, spekboonen 5 per 100 kg., tomaten A 2.803.40, B 2.803.50, C 1.60—2.70, CC 1—1.20, bonken 2.30—2.90 per 50 kg., druiven 56 ct. per kg., andijvie 60 ct. per 100 struik, zuring 10 ct. per kist. i\7aar het Engelsch van 13) Het hangt af van de manier, waarop begrijp je eigenlijk niet goed.. 'V,.ik bedoel, sir, is, dat het in die din- en o zakelijk aankomt op wat je de inspi- van bet oogenblik zou kunnen noemen. ',t birat'e van het oogenblik? Juist, sir. je denkt, dat je een gelegen heid ziet, en je lnaakt er gebruik van. Bijvoor, beeld, met man eerste jongedame, zaten wij juist op een grafzerk en toen vroeg ik baar boe zij het zou vmden mijn naam haar grafsteen te zien. En heeft zij dat goed opgenomen? En of, sir. Maar daar heb je het toch niet bij geia- Natuurlijk niet, sir. Dat was slechts het begin_ begrijp hetV at was je manier van beginnen de tweede maal? Achter de brilleglazen ran Meech verscheen een blik k )a Don Juan, Hij scheen oude, ver bogen gelukkige dagen in zijn herinnering te- rbg te roepen. Wel, dat was nadat de film populair ge worden was, zei hij en daarom geschiedde het °°k anders. Wat had de film daarmee te maken? Zij zijn opwindend, sir, vol van wat je ubt noemen: emotioneele stimulans. Het is eb feit, dat een meisje niet voor niets Willy Titsch ziet spelen, ik gjng dan ook gewoon baar mijs tegenwoordige jongedame toe, nam A in mii'n armen en zoende haar. jjh ?-'i hield daarvan? Tony^s.1^11 er allen schyu van, sir. dering aaq r^e den dapperen man met bewon- En d** geleefd? Ik*r. üeb acllt en een balf ^aaT op Ik hehVitl<i bewonderenswaardig. Meech beschj?en dachten gehoord, sir, zei Weest, sir? ben. Bent U ooit verloofd ge- Het was een booren ervan E:!nvoudige vraas' maar op het douche Tony tu^11 'ttS alS 6611 *>skoude - Tsjonge, stamel Jjjde 0°Sen 16 treffeD' Indien in de afgeloopen twee wonderlijke weken Tony al eens aan Violet Waddington gedacht had, was het slechts vluchtig geweest; zoo op de manier waarop men een vluchtige herinnering krijgt van een levensperiode, welke is afgesloten. Hij had Violet beschouwd als iets, dat absoluut tot het verleden behoorde. En tochwas er eenig teeken, dat zij baar verloving als verbroken beschouwde? Neen, hij moest toegeven, dat er niets gezegd was. Voor zoo ver hij wist zag zij in hem, ondanks de gewijzigde omstandigheden, nog steeds den man, dien zij ging trouwen. Hij had wel aange. nomen, dat de verloving verbroken was, maar niets wee® er op, dat zij bet daarmee eens was. Op dit zelfde oogenblik kon dat meisje, dat hij niet eens erg aardig vond, de lingeriezaken af- oopen voor het samenstellen van haar uitzet verslagen. Zooais hij daar nu stond, -on hij zich met geen mogelijkheid indenken hoe bij zich op dien zomerochtend in het rosa- rium van Langley End ooit zoo ezelachtig had kunnen aanstellen. Hij herinnerde zich dat toonec weer. Zij was daar geweest, hij was daar geweest... een goede, veilige drie voet of zoo ruimte tusschen hen in. Geen schijn van gevaar en toen plotseling Hij rilde, toen alle details van die scene hem weel' voor den geest kwaanen. Na hetgeen er in dat rosarium gebeurd was, bestond er voor hem geen retraite meer. Indien zij nog met hem Ailde trouwen, moest hij er aan gelooven. Tsjonge, riep hij uit. ik ben het. Inderdaad sirzei Meech geïnteresseerd. En hoe hebt 0 Uw jonge dame gevraagd, sir? -Meech, zeide iouny, ik heb haar niet ge1 vraagd. Zij heeft mij min of meer overweldigd. Opnieuw wist de assistent niet goed, wait er ^'au te denken. Hij staarde Tony aan en vond bem duister. Voor hij echter om nadere uit- eggingen kon vragen, ging de deur met het opschrift „Damessalon" open en verscheen Polly. Polly zag er wonderlijk uit. Zij scheen een lentesfeer te brengen in bet lokaal, dat over- -7as vau de lucht van brillantine en Tubby Bridgnordt's haar. Bij het zien van het meisje verdween Tonys sombere stemming met George Christopher Meech's schaar was ver dwenen. Boven allo andere eigenschappen, welke Tony bezat, domineerde zijn geestelijke veer kracht. Men kon hem van een hertog in een barbier veranderen, en hij zou glimlachend te voorschijn komen. En evenzoo kon men hem opschepen met een meisje, waarvan hij niet hield, doch op het moment dat het meisje dat hij liefhad in zicht kwam, zou hij al zijn narig heid vergeten en even opgewekt en vroolijk zijn als wanneer ook. De toekomst moest maar voor zich zelf zor gen. Alleen het heden kwam er op aan. En dat heden hield een tête a tête in met Polly Brown. Tête a tête tenminste, indien hij dien kleve- rigen Meech kon kwijtraken, wiens gedragin gen er op wezen dat hij voornemens was voor- loopig te blijven om de dingen die komen zou den te aanschouwen. Oh, ben je daar, zei Tony. Ik heb uren ge wacht. Slechts vijf minuten, sir, zeide Meech, die een zwak had voor accuratesse. Tony was niet tevreden over Meech. Wel, het kwam mij voor, alsof het uren duurde; zeker omdat ik met jou stond te pra ten, zeide .hij koeltjes. Ga het bordje, dat de zaak gesloten is, buiten hangen. J© gaat de zaak toch niet sluiten? riep Polly. Op een Zaterdag nog wel? Juist wat ik al gezegd heb, miss, merkte Meech met een zekere voldoening op. Tony zwaaide met de flesch champagne. Geen argumenten, als je blieft, en geen praatjes, zeide hij. Plotseling bemerkte hij, wat hij deed. Wel, zei hij, terwijl hij de flesch twij felachtig beschouwde. Ik behoor er niet zoo mee te slingeren of misschien juist toch misschien: wordt de zaak er beter van. Hij be keek met een zekeren afkeer bet etiket. Ik heb dit merk nooit geproefd. Ik ben benieuwd wat bet is. Je kunt beter op mij letten, Meech, en zoodra ik de kurk eraf trek een klokkend ge luid maken. Dat zal aan de atmosfeer ten goede komen. Oh, maar ik vergeet, dat je weg wilt, nietwaar? Nu, ga je gang hoor. Indien U werkelijk vastbesloten bent de zaak te sluiten, sir, om één uur, op Zaterdag middag Ja ja, in orde. ik weet het Dan is er niets, dat mij hier nog terug, houdt. Een plotseling licht verscheen in Tony's oogen. Hij keek zijn bediende aan met de span ning van een Hoogepriester der Druiden, die zijn menscheüjk offer inspecteert. Tenzij je wilt, dat ik je eerst scheer, zeide hij insinueerend. Neen, sir, zei Meech beslist. Neen, dank U, sir. Ik snak er naar iemand te scheren. Je reinste kappersinstinct. Uw lunch schijnt klaar te zijn, sir, zeide Meech verwijtend. Ik hoop niet dat je er bezwaar tegen hebt, dat wij hier blijven lunchen, Meech? Het is niet aan mij om critiek uit te oefe nen, sir, zeide Meech waardig, maar bij Truefitt zou het nooit gebeurd zijn. De deur viel achter hem. dicht ea Toay keerde zich naar zijn gast, die juist de sandwi ches gereed legde. HOOFDSTUK XIII. Beste kerel, die Meech, zei Tony, terwijl hij plaats nam, maar een beetje 'n snob. Laat geen gelegenheid voorbijgaan om je er aan te herinneren, dat dit eigenlijk beneden zijn waar. digheid is. Polly genoot van de sandwich met den ge zonden eetlust van een meisje, dat door hard werken vindt haar lunch verdiend te hebben. Ik ben benieuwd waarom hij bij Truefitt is weggegaan, zeide zij. Het is een van die duistere geheimen in de eerste kapperskringen, zei Tony. Zoo nu en dan hoor je in de deftige kappers-clubs als de Senior Bay-rum of de Snijers er over fluiste ren, maar het juiste schijnt niemand te weten. Misschien was hij een graaf. Tony overdacht deze opmerking. Mogelijk, gaf hij toe. Maar ik geloof het niet. Wij ex-graven hebben een ondefinieerbaar iets over ons, hetwelk men niet kan voorbij, zien. In George Christopher Meech kan ik bet niet terugvinden. Ik voor mij geloof, dat bij zijn degradatie uitsluitend aan ridderlijk- beid te wijten beeft. Hij heeft zijn ontslag aanvaard 0m den naam van een vrouw te be. schermen. Wat voor vrouw? Tony at in gedachten zijn sandwich op. Zooals ik het zie, zei hij, was zij een kleine, blauwoogige, manicure teer maar uiterst beminnelijk. Van haar mager salaris moest zij een invaliden vader onderhouden. Den eersten tijd ging alles goed. lederen Zater dag bracht zij haar enveloppe mee naar huis en zij spandeerde den inhoud aan huur, levens middelen en een ons tabak voor den ouden man. Doch toen zij op zekeren dag in haar flat terugkeerde, vond zij de tragedie op haar wachten. Hij was toch niet dood? Niet dood, maar het ging hem slecht. Je kunt je voorstellen, wat dat beteekende. Er kon gebeuren wat wilde, maar hij had dringend een haargroeimiddel noodig. En waar moest zij het geld vandaan halen, om een haargroei middel te koopen? Zij kon het niet doen. Het was onmogelijk. Den heeien Zondag, tot diep in den nacht, peinsde Mabel zij heette Ma^ bel over dit probleem. En eindelijk vond zij, toen zij des Maandagsmorgens zat te ont bijten, de oplossing. Zij herinnerde zich, dat mr. Truefitt een flesch met een haargroei middel op een van de planken in de kast had staan in de kamer, waar zij reeds maanden lang zij aan zij werkte met George Christopher Meech. Polly beefde. Zij gaat het toch niet stelen? Dat gaat zij wel, zei Tony beslist. Zij heeft het dienzelfden Maandag gestolen, ter wijl Meech uit was om te lunchen. En een paar dagen later stuurde mr. Truefitt een boodschap, dat Meech bij hem op kantoor moest komen. Tony nam een nieuwe sandwich en at eeni ge oogenblikken zwijgend door. Enfin, je begrijpt wat er gebeurde. De diefstal was ontdekt. Mr. Truefitt speelde open kaart tegenover Meech. Of Meech of Ma- bel was de schuldige. En Meech was eerlijk als goud. Hij had een alibi kunnen bewijzen, maar hij nam liever de schuld op zich. Ik heb het gedaan, mr. Truefitt, zeide hij op rustigen toon. Mr. Truefitt was zichtbaar geschrokken. Denk goed na, George, zeide hij ernstig, want hij mocht den kerel graag. Meen je dit werke lijk? Ja sir, zei Meech. Er volgde een lange stilte. Mr. Truefitt zuchtte diep.. Het zij zoo, George, zeide hij. Indien dat je verhaal is, blijft er niets anders over dan dat de gerech tigheid haar loop heeft. En dien. zelfden mid dag vormden alle bedienden van Truefitt een carrée in het midden waarvan mr. Truefitt Meech officieel zijn schaar afnam. Wat een man, zei Pollly waardeerend. Mr. Truefitt of mr. Meech? Meech. Een stille held, gaf Tony toe. Hij greep naaf de flesch champagne. Ben je in staat een beetje van dit Lucre- zia Borgia nat tot je te nemen? Dank je. A propos, Freddie is vanmorgen hier ge weest. Heb je hem bezien? Neen, maar ik geloof, dat hij zou terug komen. Ik hen benieuwd hoe de zaak marcheert. Ja. Het zal aardig zijn er iets van te hoo- ren. Tony keek de flesch twijfelend aan. Wij moesten dit spul eigenlijk eerst eeas op een muis probeeren. Het kan wel doodelijk zijn. Ik heb nog nooit tevoren champagne ge proefd. Die zul je nu zeker niet proeven, zei Tony. Hij werkte de kurk eraf en er klonk een aanmoedigend gekiok. Kijk, wij hebben hem tenminste kunnen hooren, zeide hij tevreden. Hij vulde de glazen en hield haar een van de papieren zakjes voor. Iets zuurs? vroeg hij, dat bevordert misschien het aroma, Polly nipte aan haar glas. Ik geloof, dat zij goed is, meende zij. Tony proefde. Het kon slechter, gaf hij toe. Het smaakt een beetje naar Price's Derma Vltalis. Polly zette haar glas neer. Je bent wonderlijk, zeide zij eenvoudig. Ik? Tony, ofschoon gevleid, scheen ver« baasd. Waarom? Maar heel weinig mannen zouden in jouw positie nog zoo opgewekt kunnen zijn. Met jou te lunchen, bedoel je? Maar Us lunch graag met je. Je weet, wat ik bedoel. Het moet toch vreeselijk zijn, hier te zitten, na alles wat je wat je geweest bent. Heelemaal niet. Ik heb me de laatste twee weken beter geamuseerd dan ooit van mijn leven. O ja? zei Polly een beetje twijfelend. Ik ben in mijn element. Mijn voorvaderen waren allemaal kappers, en in deze atmosfeer van bay-rum en brillantine komt mijn be proefde ziel tot rust. Het bloed spreekt, weet je. Polly dronk met kleine, voorzichtige teugjes haar glas leeg. Zij zat in gedachten. Geloof je werkelijk, dat je de zoon van mrs. Price bent? vroeg zij eindelijk. Ja. Jij niet? Neen. Ik geloof, dat zij liegt. Dat is heel interessant. Nog een sand wich? En wat meer is, ging Polly verder, wan neer het zoo ver komt, geloof ik nooit, dat zij het zal blijven volhouden. Hoe kom je erbij dat te denken? Alleen maar een vermoeden. Heeft zij je erover gesproken? Massa's; telkens als ik haar ontmoet. Zij is vol berouw. Arme ouwe ziel, zei Tony medelijdend. Het moet een ellendige positie voor haar zijn. Zij moet zich voelen als iemand, die een. lucifer in een vat buskruit geworpen heeft. Polly wierp een bewonderenden blik op haar overbuur. "Van alle eigenschappen, welke zij in een man kon bewonderen, vond zij de eigen schap van een goed verliezer te kunnen zijn, de mooiste. Tony leek haar de beste verliezer, dien zij nooit ontmoet had. Niet eenmaal sinds dien bewusten dag bad zij ook maar één woord van zelfbeklag over zijn lippen hooren komen. Het kan voor niemand pleizierig zijn, zeide zij. Sir Herbert, bijvoorbeeld. Of Lady, Lydia. Of Freddie! Tony grinnikte. Arme ouwe Freddie. Wat zal die er een hekel aan hebben, En Slingsby. Stel je voor, dat je gedwon gen bent je neef „mylord" te noemen. Het is een vervelende geschiedenis, gaf Tony toe, en met bespiegelingen erover te hou den wordt de zaak er niet beter op. Laat ons erover uitscheiden en eens afspreken, waar jij en ik den middag zullen doorbrengen. Gaan wij ergens naar toe? (Wordt vervolgd),^

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1932 | | pagina 7