1
n
bill accepteert een opdracht.
1.
DONDERDAG 24 NOVEMBER 1932
RADIO-PROGRAMMA
ACHTER DE SCHERMEN.
Cabines en hun inhoud.
Morgenfilm.
kSpirrrenneïf®'h»
RADIO-BERICHTEN
VRIJDAG.
c Belangrijkste concert komt uit Straats-
Urg te 8.2010.50 uur, waar werken van den
"ssischen adelborst-componist Rimsky-Kor-
akoff een geheel programma innemen, waar-
®ah echter gezien het moeilijke contact met
v't station en de beperkte plaatsruimte, verde-
r® bespreking onthouden blijft.
EEN ZEER KALME MIDDAG.
Tempo-ronden en fluitconcerten
zonder invloed.
ZESDAAGSCHE TE MINNEAPOLIS.
VISSCHERIJ.
P.Q.V/0DEH0U5E
VRIJDAG 25 NOVEMBER.
Huizen (1875 M., 160 K. H.) ^]^en g 0o
Programma verzorgd door de Gram0-
Schriftlezing en meditatie; onium.
f°onpl.; 10.30 Morgendienst; liji-5 Mia v. d.
®°ncert G. Snijders; 12.15 Zang L Franken
®ynden (sopraan), met medew. q v. d.
'Piano); 1.00 H. Hermann (viool'.- en mevr
Haar (viool), H. v. d. Horst Jr. oa ouv
A. v. d. Horst—Bleekrode <Pian on ir„„
2 30 Vcr-
kassei-trager, Cherubini; 2.00 3.30 Harp-
volg concert, o.a. Angelus, Mas foonpk. 5 00
recital Phia Berghout; 4.30 teur.fotografen;
Botanisch halfuur; 5.30 V°°L u„d; 6.3o Causerie
6-00 W. Rip Jr.: De boe?f"air halfuur; 7.45 Or-
o' Herwig; 7,00 de H.o.v. met medew.
vanw j 0 Concert do°.,9 00 W. van Rijswijk:
H^LBJirt30VV^0lg concert, o.a. viool
concert in b klt St. Saëns; ca. 10.00 Vaz Dias;
10.30-ll.3o Gramofoonpl-
Hilversum <296 M" 1013 K' H,) 8 00
V.A.R.A 12 m A.V.R-0- 4'00 k.A.R.A., 8.00
V.P.R.O.' 1100 VA.R-a- 8—l?-00 Gramofoonpl.;
10-15 „De Notenkrakers" cn GramofoonpL; 11.15
Kookpraatie P J- Kers' Declamatie door J.
Lemaire- 12 00 omroeporkest en gramofoonpl.,
o.a. Phrvgische suite, Brusselmans; 2.00 C. Ve-
nln8: Marokko; 2.30 Kovacs Lajos en zijn orkest.
Refreinzang Bob Scholte; 4.00 V.A.R.A.-Klein-
°rkest, pop- potpourri's; 4.50 Voor de jeugd; 5.30
Vervolg concert en gramofoonpl.; 6.40 „Rusland"
door dr. J- Presser; 7.00 Orgelspel J. Brookhouse
MacCarthy en gramofoonpl.; 7.20 „De Fliereflui
ters"; 8.00 V.P.R.O.; 1112 Gramofoonpl.
Daventry (1554 M., 193 K. H.) 10.50 Tijd
sein en berichten; 11.05 Lezing; 12.20 Orgelspel
M. Vinden; 1.05 Shepherd Bush' Paviljoenorkest;
2.20 Voor scholen; 3.20 Gramofoonpl.; 4.15 Nor
thern Studio-orkest, o.a. ballet „Macbeth", Verdi;
5.05 BBC-dansorkest; 5.35 Kinderuur; 6.20 Be
richten, 6.50 Brahms pianomuziek; 7.10, 7.25 en
7.50 Lezingen; 8.20 „The walled garden", muzikale
comedie; 9-20 Berichten en elzing; 9.55 BBC-
orkest, met medew. van O. Hally (sopraan), o.a.
fragm. 5e symphonie, Brahms; 11.25—12.20 Dans
muziek door Geraldo's orkest en de Savoy Hotel
°rpheans.
P a r ij s („Radio-Paris" 1724 M„ 174 K. H.)
8-05 Gramofoonpl.; 12.50 Concert, o.a. Standchen,
Schubert- 6 50 Concert, o.a. Bruyéres, Debussy;
7.40 Vervolg concert; 8.20 Gramofoonpl.; 9.20
Literair programma.
Halundbofg «153 M., 260 K. H.) 11.20
t~!2.20 Concert uit het Bellevue-Strandhotel;
Radio-Harmonie-orkest; 7.30 Radio-Sym-
Phonie-orkest, met medew. van J. Patzak en
Adele Kern. Weensch programma. O.a. werken
Vari Joh. Strauss; 9.5511.50 Dansmuziek uit
rest. „Ritz".
Langenberg (473 M., 634 K. H.) 6.25
Gramofoonpl.; 11-20 Concert, o.a. fant. Norma,
®ellini; 12.20 Concert, o.a. 2e Arlésienne-suite;
1-30 Gramofoonpl.; 4.20 Concert; 8.20 Eichendorff-
®rdenking; 9.5011.20 Dansmuziek.
-Rome (441 M„ 680 K. H.) 4.50—5-35 Concert;
Symphonieconcert o.l.v. V. Gui. °-
«Coriolan", Beethoven; 10.15 Berichten.
Brussel (508 M., 590 K. H.)12n20 °™man"
kleinorkest o.a. Hongaarse dan^
ban0?,ramfos0nP 7:^ Gramofoonp1.: 8.20 Omroep-
Gramofoonpl.
(338 M 887 K- H,) 12,20 GramofoonPL; 1-30
Omroepkleinorkest; 5.20 Omroeporkest, o.a. Sla-
vische dansen, Dvorak; 6.20 Gramofoonpl.; 6.50
Oeiio- en pianosonates; 7.20 Gramofoonpl.; 8.20
Pianorecital door Harold Samuel; 8.50 Gramo
foonpl.; 9.20 Omroeporkest met medew. van
mevr. Minne—Verhoeven (zang), o.a. Moorsche
'hapsodie, Sarly; 10.3011.20 Gramofoonpl.
z e e S e n (1635 M., 183.5 K. H.) 5.50—7.20
Concert- 11.20 en 1.20 Gramofoonpl.; 3.504.50
Sympho'nie-orkest, Spaansche muziek; 7.20 Wo-
!°ber man in Amerika spricht; 7.35 Koorconcert;
8-20 Berichten; 8.30 Eichendorff-herdenking.
„®gie dr. H. Engler. Muzikale leiding E.Prade;
°40 en 10.05 Berichten en hierna tot 11.20 dans-
^Uziek door Leo Bermann en zijn orkest.
„Botterdam (gem. radio-distributie).
Programma 3: 9.05 Langenberg; 1.20 Königswus-
ycrhausen; 2.20 Kalundborg; 3.50 Königswuster-
bausen; 5.20 Brussel (Fransch); 7.35 Warschau.
Programma 4: 10.35 Daventry; 11.20 Königs-
"bsterhausen; 12.20 Daventry; 2.20 Londen R.;
p29.Daventry; 5.35 Brussel^ (Vlaamsch); 6.50
Amsterdam, 22 November 1932.
De uren van den nacht gleden in wilde span
ning voorbij, de slaap der massa's bleef onge-
stild, de melodie der wielen hypnotiseerde im
mer weer opnieuw tot den razenden heksendans,
en thans, nu de laatste, schorre bezoekers hun
hoeden en jassen kregen, gaan d® j lichten
uit en trekt het morgengrauwen in de verlaten
hal. Werkvrouwen verschijnen, met zware bezems
gewapend, kellners ruimen klirrend de vuile
glazen, de rookwaden slaan g°lvend
sters en de kille morgenkou trek'
Het middenterrein is een groeze g
stof, verfrommelde papieren,
geworpen stoelen wan°rd®B1 j t der
daards. Daartegen steekt de fraaie reg
wieltjes boven de groene cabines
In den nok van de hal Hadderen twee mus-
schen door den morgenschemer. In Ër0
gen spelen ze om elkaar heen. Reieln
g Een nieuw koppel, dat 'de uitgevallen Belgén
Rielens en van Buggenhout, komt
De helft der renners mag gaan slapeï' tV^"
krachtig loopen ze niet, z°°als zebnibberend met
nerskwartier trekken, bezweet en b
groote, holle oogen. Alleen Dmale e j
de zwaren, de sterken, zetten nog
voeten neer. 1nVV.n
Bij de kooien gekomen, vallen ze is
op de smalle bedden en slapen meteen. Het is
niet lang, drie uren
Tn zware, wollen
Langzaamlangzaam. m t _an_
Wen, in il.kke beenstukken,
langs de baan. ,waas groen petje schuin
Wambst heeft een eeni'ge levendige noot in
op zijn hoofd staan, de ee meesten hebben
deze rommelige o g toffels aan; ze doen het
groote, geruite wmterpamouc
nu letterlijk op hun slofjes.
;„rr \o mpenen, dat deze kna-
Het is een vergissing te mem ze
pen zoo gek zijn op v{d van het
uitscheiden wUlengWete Schwarz hou(Jt
geluid van H voor te zorgen, dat de schijn
toezicht en
gel
m 6 hp t" v 1 u c h tb a a nt j eDe anderen zitten aan een
°P. - drinken koffie, knoeien met melk, eten
Dan moet Herr Schwarz
toezmht en irac u altijd jukt dit. Soms ziet
Ltn Plaats van tien, nog vier of vijf renners
1S; 9-20 Gramofoonpl.; 9.55 Daventry.
tafel en „„to
eieren en tomaten,
brullen.
En hij brult. „Allo, loös, loos, blosz'rab auf die
Rader, allé Wambst, van Nek, was ist denn?,
fahren! AUée loös, loös! Pieietje, loös!"
„Allé, 'rab, loös", schreeuwt Dinale den langen
Göbel aan en blijft flegmatiek zijn eitje eten.
Onwillig, traag en zwaar, klauteren de kerels op
hun karretjes, hun ledematen hangen slap, hun
gezichten zijn vermoeid en scherp geteekend, de
wangen bleek, de oogen kleine, tranende, rood
gerande spleetjes. Waar is hier de sport, het
elementaire, het levende, het krachtige? Afge
beulde kerels sleepen zich moeizaam langs de
baan.
De kleine Peix blijft midden op de baan staan:
Hij heeft ruzie met Herr Schwarz, een hopelooze
ruzie, want de een schreeuwt in het Fransch en
de ander in het Duitsch en ze verstaan elkaar
geen syliabe. Zoovee te levendiger echter zijn
de gebaren, en het geluidsvolume moet goedma
ken, wat aan dieper begrip ontbreekt. Het gaat
blijkbaar om Guimbretlère, die zoek schijnt te
zijn. Als het gevecht op z'n heetst is, stapt hij
ergens over de omrastering binnen om z'n maat
af te lossen. De vulcanen bedaren. Peix verdwijnt
naar z'n bed.
Er zijn veel manieren om zich wakker te hou
den. Piet van Kempen heeft een ochtendblad
voor zich op zijn stuur uitgespreid en leest zijn
eigen roem. Wambst zingt liedjes. De anderen
gapen. Gapen als afgronden zonder bodem.
Caesar Bogaert vindt geen enkele manier af
doende en rijdt dies alleen. De stoere Zeeuw
heeft ruimte noodig, want hij slaapt op z'n fiets
en trekt bij iedere ronde maar een keer even
z'n oogen open. Gelukkig is het verkeer thans
volkomen ongevaarlijk. Dinale blijft grappen
maken. Een bediende brengt een doos op de baan,
smal en meer dan een meter iang. „Neue Schuhe
ftir Göbel", roept de lachende Italiaan. Maar als
hij langs ons voorbij^ komt en wij vragen „Wie
lach weg. „Müde,
avond een tamelijke dosis cocaïne zijn binnen
gesmokkeld, men vermoedt voor een der Fran-
sche koppels. Sport? De renners weten natuur
lijk van niets en de rechercheur wordt er ook
niet wijs uit. Het is misschien het beste, als het
raadsel onopgelost blijft.
Het is nu de tijd voor de morgenkieken. Kijk
jes achter de schermen. Verzorgers, die tegen een
tentje in slaap gevallen zijn, een wieltje nog m
de hand. Dat vindt het publiek machtig-gewich-
tig. Maar verzorgers vallen niet in slaap met een
wieltje in de hand. Wat blijft den fotograaf daar
om anders over dan ze in slaap te zétten en ze
het wieltje zoo in de hand te geven, dat het fraai
op de kiek komt? De methode is snel en afdoende
en het publiek krijgt voor zijn geld veel betere
foto's. En gelooven wil het immers tóch.
Een lezer vraagt mij, hoe een rennerscabine,
zooals zij zich vriendelijk langs de baan rijen er
van binnen uitziet. Ik kan niet beter doen dan
een opsomming te geven van de verschillende
voorwerpen, die zij bevat, welke voorwerpen
men dan naar believen door elkaar kan gooien.
Om een juisten indruk te krijgen, liefst zoo door
elkaar mogelijk, waarbij men in het oog
houden, dat de cabine ongeveer een paar kubieke
meters groot is.
Een normale cabine bevat de volgende voor
werpen: een krib met dekens en een hoofdkussen;
een slapende renner; een verzorger, drie em
mers met water; een planken tafeltje; een bank
tegen den wand en een bank op den grond; een
bakje met speculaas; koeken; een potje met
heete aardappelen; een bakje soep; pannetjes;
vorken; messen; lepels; een thermosflesch met
thee; een thermosflesch met koffie; 'n thermos
flesch met onbekenden inhoud; een koffiekan;
een schoteltje appelmoes; een schoteltje gecon-
fijte peren; een schaal met sinaasappelen, appelen
en bananen; een schaaltje met druiven; eenige
schoteltjes; kopjes gevuld met vocht; een flesch
melk; een flesch maggi; een flesch cognac; een
flesch rum; een flesch wijn; twee fleschjes spuit
water; een fleschje whisky; eenige eieren; een
wekker; een handspiegel; een kam; een borstel;
een flesch sterk-riekende masseerolie; wollen
wrijflappen; een groote verband trommel, ^*en
vijftigtal fleschjes met medicijn; een vijftigtal
potjes met zalf; een paar pantoffels; vier wollen
beenstukken; een trui; een mantel; een alpen
mutsje- een Engelschen sleutel; pedaalnemen;
eenige 'paren halve handschoenen; portretten van
een meisje; oude kranten; nieuwe kranten; een
zeepbakje; 'een handdoek; een koffertje.
Ik ben mij bewust, dat ik eenige tientallen
voorwerpen, waaronder waarschijnlijk zeer be
langrijke vergeet. Als men deze er bijdenkt en
den boel dan op de voorgeschreven wijze door
elkaar smijt, heeft men een goed idee van een
rennerscabine.
v. D.
IN DEN ZESDAGENR0E8. De renners op die baan na vfer dagen racen onder de booglampen yam biet R.A.I.-gebouw.
geht's denn Dinale. s
müde, müde!" zucht hij diep.
Er komt een rechercheur binnen die naar den
directeur vraagt. De directeur P °menteel
natuurlijk, die heeft het 's nackl® 1°°k
niet zoo gemakkelijk. De rechercheur knoopt een
praatje aan met een paar renners. Er zou gister-
Er is nog al rumoer onder de massa, men
fluit en tracht aan te moedigen, doch niets is
in staat de renners uit hun rust te wekken.
Met een 20 K.M. vaartje kuiert de troep de
baan over; er is veel publiek doch geen stem
ming, geen premie, niets; sleohts een krassend
snerpend gramofoonplaatje moet voor de va
riatie zorgen, wat maar ten deele gelukt.
Onderwijl wordt afgekondigd, dat er zeven
sprints instede van' zes gereden zijn, wat nie
mand onzer ontgaan was.
Zoo gaat het nog een half uurtje door, de
renners rijden arm in arm, bespreken de kan
sen, het weder misschien, maar tempo, ho maar!
De jury wil daarin verandering brengen en
kondigt tien temporonden aan. Dat zal helpen.
Mis hoor! De renners gaan iets harder, doch
wie een puntje gewonnen heeft, zakt rustig af
om zijn broeder toch ook iets te gunnen. De
broederlijkheid wordt aandoenlijk wat de
massa slechts matig bevalt.
Inmiddels hebben de temporonden het volgend
resultaat; CharlierPijnenburg; Pijnenburg
Hürtgen; Hürtgen—Wambst; Broccardo—Wals;
Wals—Dinale; Dinale—Schorn; Bogaert—De-
neef—Pijnenburg; P«nenburg-Hürtgen; Pijnen
burg—Hürtgen. Ieder kreeg dus wat van het
stokvischvel.
De stemming onder de renners is pnma, doch
't publiek dut langzaam maar zeker in. In een
uur is 31.066 K.M. afgelegd. Zoo naderen de
klassementen, zonder dat er Iets vermeldens
waardigs plaats vond.
Wals in Sinterklaas-stemming.
Wals is inmiddels reeds In de Sinter Klaas
stemming wat hij demonstreert, door gesierd
met pruik en baard enkele ronden te rijden.
Het klassement van 16,30 uur had het volgen-
dö rgsultci&ti.
Ie sprint: 1. Pijnenburg; 2. Rausch; 3. Char
lier; 4 C* Bogaert.
2e sprint: 1. P. v. Kempen; 2. v. d. Heyden;
3. Braspenning; 4. Wambst.
3e sprint: 1. Pijnenburg; 2. Dinale; 3, Rausch;
4. Charlier.
4e sprint: 1. P. v. Kempen; 2. Wambst; 3. De-
neef- 4 Dinale.
Peix voert inmiddels wat in 't schild; een
nieuwsgierige juffrouw heeft den mood ge
had haar hoofd over de kooi van den kleinen
Franschman te buigen en hupeen greep en
haar hoedje is in 't bezit van Peix; en dat hij
ermee in zijn sas is, bewijst hu door t hoofd
deksel mee te nemen in zijn spurts. Pijnenburg
bezwijkt dan voor het publiek gebrul en doet
net of hij wegloopt, doch lachend zigzagt hij
dan 't baantje rond.
Meegedeeld wordt dat Klaas van Neks toe
stand zeer bevredigend is.
De renners vermaken zich ondertusschen door
met elkaar wat te grappen; Wals beplakt Gobel
en Pijnenburg vertoont kunstjes o.a. los rijden
in de bochten.
jan v. KempenBogaert loopen weer een
ronde in.
5e sprint: 1. v. d. Heyden; 2. Schorn; 3. De-
neef; 4. Wambst.
6e sprint: 1. Jan van Kempen; 2. Gobel, o.
Wals; 4. Deneef.
Premies ohne bnde.
's Avonds na 8 uur regent het al spoedig weer
premies. De fa. van Houten zorgt evenals gister
avond voor een heele serie: ettelijke doozen
bonbons plus 5 premies van 25 van /Tante'
Jet" Schorn, Wals en Pijnenburg leggen beslag
op vier hiervan. De laatste 25 gulden neemt Piet
van Kempen mee na een formidabel snelle
spurt Een sympathieke daad van hem, dat hij
zijn premie afstaat aan zijn ongelukkigen col
lega Klaas van Nek, waarvoor hjj een uitbun
dig applaus oogst.
De renners nemen het daarna weer kalm op,
hetgeen nu niet precies met de verlangens van
het publiek overeenkomt.
Weer worden 3 premies aangekondigd, ieder
van 5000 sigaretten, telkens met een sprint over
5 ronden. Achtereenvolgens worden winnaars
Dinale en Jan van Kempen, de laatste tweemaal.
De renners leveren elkaar dezen keer niet veel
strijd om de premies.
De tribunes zijn ook op den vijfden avond
tot in de uiterste hoeken gevuld, terwijl bulten
nog ontelbaren wachten.
De premieregen houdt aan. Een felle slrüd
ontwikkelt zich om een eerste premie van 40
en een tweede van 25. Pijnenburg en Dinale
leggen in volgorde beslag op deze prijzen. Hier
mee komt tijdelijk een einde aan de premiejach-
ten. De renners kunnen zich nog 10 minuten
voorbereiden op het klassement van 10 uur.
Diverse premies kondigt de luidspreker aan.
welke na het klassement verreden zullen wor
den. Enkele hiervan zijn wel in staat jachten
te ontketenen.
De renners hebben reeds 5 X 24 uur ge
reden, waarin zijn afgelegd 2698 K.M. 360 M.
Toch houdt men taai vol onderwijl de minder
spannende uren met grapjes kortend.
Aan het 26ste klassement wordt met nieuwen
moed begonnen. Fen stofzuiger van ƒ200 zal
hem ten deel vallen, die bij dit klassement het
eerst een ronde uitloopt.
Ie sprint: 1. Pijnenburg; 2. Dinale; 3. Deneef;
4. Bogaert.
Onmiddellijk na deze sprint gaat den Bras er
met een geweldige vaart vandoor. De overige
gaan er niet achteraan, zoodat Wals weinig
moeite heeft om na 3 ronden weer bij het pe-
leton te liggen. Behalve een ronde winst heb
ben zij dus een stofzuiger cadeau gekregen.
2e sprint: 1. P. v. Kempen; 2. Schorn; 3. Char
lier; 4. Rausch.
3e sprint: 1, Wals; 2. Dinale; 3. Pijnenburg;
4. Hürtgen.
WamhstBroccardo nemen op hun gemak
hierna een ronde. Als dan Deneef ervan door
gaat, neemt onmiddellijk het heele veld aan den
strijd deel.
4e sprint; 1. Rausch; 2. Charlier; 3. Dinale; 4.
Bogaert.
Deze vier koppels loopen tegelijkertijd een
ronde In.
5e sprint; 1. Wambst; 2. v. d. Heiden; 3. Hürt
gen; 4. Göbel.
6e sprint: 1. Charlier; 2. Dinale; 3. Rausch;
4. Schorn.
Wals rolt tusschen de jachten door voor den
zooveelsten keer van zijn rijwiel, maar zonder
ernstige gevolgen.
Even later is Piet niet meer te houden en,
goed afgelost door Pijn, nemen zij de verloren
ronde terug. Na enkele minuten weten zij er
hieraan nog 2 toe te voegen. Ook de overige
koppels jakkeren door en vooral Wals heeft er
weer pleizier in. Tal van ronden worden ge
wonnen. Het heele veld ligt voortdurend uit
een. Slechts enkele keeren is er echter van een
buitengewonen strijd sprake. Dit is vooral het
geval tusschen de voorste twee koppels P. v.
KempenPijnenburg en RauschHürtgen.
Telkens tracht laatstgenoemd koppel er vandoor
te gaan, maar na een zeer snelle spurt volgen
onmiddellijk Piet en Pijn, waarbij de verbazend
snelle demarrage van Pijnenburg opvalt. De
Duitschers krijgen derhalve bij deze zware
jachten geen kans. Jammerlijk maakt een lekke
band van de Duitschers een eind aan het spel.
Verwoed duren niettemin de jachten voort en
een stand is nog onmogelijk op te maken. Het
Hollandsche en het Duitsche koppel blijven on
vermoeibaar doorvechten. Een lekke band van
Pijnenburg brengt hierin weer een oogenblik
onderbreking. Beide koppels bemachtigen in
dezen strijd nog een premie. Het blijft een ont
zettende jacht, welke in totaal 5 kwartier
duurt.
Tegen half 12 uur keert de rust terug.
Piet en Pijn versterken hun
leidende positie.
Om 11.30 uur werd de volgende stand geno
teerd:
1. P. van KempenPijnenburg 558 pnt.
Op 3 ronden: 2. RauschHürtgen 195 pnt.
Op 5 ronden: 3. CharlierDeneef 265 pnt.; 4.
WambstBroccardo 51 pnt.
Op 6 ronden: 5. BraspenningWals 168 pnt.
Op 14 ronden: 6. Dinale—v. d. Heiden 182
pnt.; 7. GöbelSchorn 130 pnt.
Op 15 ronden: 8. J. v. KempenBogaert 290
pnt.
Piet van Kempen en Pijnenburg zijn er dus
in deze jachten in geslaagd nóg een ronde uit
te loopen op RauschHürtgen. Het slechtst is
het koppel Göbel—Schorn er afgekomen, dat
zijn achterstand met 5 ronden tot 14 ronden zag
opgeloopen.
In het 121ste uur werd afgelegd 42 K.M.
660 M. en in totaal was toen 2740 K.M. 970M.
afgelegd.
Doordat er nog tal van premies verreden
werden bleef het doorloopend zeer levendig op
de baan. P. v. Kempen—Pijnenburg wonnen den
len Hollenkamp-prijs van ƒ350, Wambst—Broc
cardo den tweeden prijs van 200.
Piet van Kempen sleepte nog een prijs van
100 in de wacht. De van Houtens K. L. M.-
premie, 2 gouden horloges ter waarde van 400,
werd gewonnen door het koppel van Kempen
—Bogaert. Op verschillende punten van de tri
bunes was het soms zeer rumoerig, omdat be
zoekers op verkeerde plaatsen gingen zitten en
dan door de politie verwijderd moesten worden.
Om 11 uur is het gebouw op last van de brand
weer, omdat er te veel menschen binnen waren,
gesloten.
Voor hedenavond zijn speciale maatregelen
getroffen.
De zesdaagsche te Minneapolis is gewonnen
door het koppel PedenAudy, welke dit seizoen
in Amerika veel succes hebben. Peden behaalde
hiermee zijn zesde overwinning, Audy de derde
in dit zesdaagschen-seizoen.
De volledige uitslag is: 1. PedenAudy 1093
pnt.; op één ronde: 2. LandsThomas 611 pnt.;
op 2 ronden: 3. Mac NamaraCrossley 1034
pnt.; op 3 ronden: 4. Slembroeck—Zach 1061
pnt.; 5. Fielding—Shaller 616 pnt.; op 5 ron
den: 6. ElderSaetta 618 pnt
In totaal werden door de winnaars afgelegd
3041 K.M. 809 M., wat een gemiddelde is van
26,679 KM. per uur.
PRAAIRAPPORT HE. MS. „NAUTILUS".
22 November. Tusschen 52 gr. 51 min. en 53 gr.
10 min. N.b. en 2 gr. 24 min. en 3 gr. 6 min. O.l.
SCH. 250, 230 kantjes; SCH. 177, 210 kantjesJ
SCH. 370, 238 kantjesSCH. 97, 180 kantjesSCH.
186, 230 kantjes; SCH. 77, 275 kantjes: SCH. 198,
nietsSCH. 280, 280 kantjesKW. 23, 410 kantjes
KW. 141, 240 kantjes; KW. 140, 75 kantjes; KW.
50, 400 kantjes; VL. 132, 157 kantjes; verkend:
SCH. 89; SCH. 195; SCH. 247; SCH. 51; SCH.
365; VL. 50; ZK. 52.
PRAAIRAPPORT HR. MS. „VULCANUS".
22 November. Tusschen 52 gr. 38 min. en 52 gr.
56 min. N.b. en 3 gr. 26 min. en 2 gr. 53 min. O.l.
KW. 95, 200 kantjes; SCH. 78, 140 kantjes; SCH.
314, 36 kantjes; SCH. 274, 200 kantjes; SCH. 82,
60 kantjes; SCH. 75, niets; SCH. 102, niets; VL,
150, 300 kantjes; verkend: SCH. 140; SCH. 245;
SCH. 250; KW. 19.
DOOR
HOOFDSTUK II.
Utter dan ooit zoover het oog reikte, passeer-
VrL^n alle kanten dichte horden menschen met
ongele gezichten, die in het voorbijgaan Bill
keek aanstaarden. Een p
blikj. e*h, al gom-kauwend, n
agent geërgerd waarschijnlijk w<""
het zÜn °P dat punt erg preutsch door
feit dat hij blootsvoets was en niets anders
«anhad dan een net_hemd en een dit0 SOUs-pan-
te°n.Ergem vlak bij hem was 'n pneumatische
klinkhamer aan het werk, die een lawaai
maakte, dat op zijn zenuwen werkte
Bill begreep niet precies, hoe hij in deze op-
Vallende en verwarrende situatie was verzeild
geraakt. Hij kon zich heel vaagjes herinneren,
hij op eon motorrijwiel door een open
£ra*rie reed, waarna hij in een bosch terecht
gezichten, die in net vooruij^-
keek aanstaarden. Een politie-agent -
blikk0 hi, al gom-kauwend, met afkeurende
a„„ S' geërgerd waarschijnlijk want polit e
William paradene West zat midden op straat,
Vjlst- op drukke punt waar Forty-Second
reet op Fifth Avenue uitmondt. Hoewel het
rtaar altijd al razend druk is, scheen dit mid-Gdat Bill, na onrustig op zijn bed te hebben rond-
^®lpunt van New-York nu zoo mogelijk nog be- ^gewoeld, tenslotte de oogen opende. En nadat
als een deel van de onvermijdelijk6 g
neem-taktiek van dit leven. Wat hem center
het meest trof was het feit, dat het bee',r
meisje, dat het breekijzer boven zijn h( d
hield en dit zelfs met een vroolijktn gum-
lach deed, als had zij er pleizier in Judso
Coker's zuster Alice was.
Dat was bitter. Dat deed pijn. Hij vereerae
dat meisje met een liefde, die niet alleen vulka
nisch, maar ook standvastig was. Vanaf hun
eerste ontmoeting, nu ongeveer een jaar geleden,
had hij om haar heen gedraaid, probeerend
moed genoeg te verzamelen om de vereering van
een sterk man aan haar voeten te leggen. Hij
had haar bloemen geschonken, bonbons, en op
haar verjaardag zelfs een hond met een stam
boom. En hier was zij nu bezig een breekijzer
iiF zijn hoofd te slaan. Zoo zijn de vrouwen.
Het geluid van den. klinkhamer rees tot een
demonisch crescendo. Het hield zóó lang aan,
reea, J ooscn terecni
achtervolgd door luipaarden en derge-
ga„. °ngedierte, maar daarna was er een groote
hiaa?8 ia zijn herinnering. Maar hij zat nu een
dat hi®r en spoedig werd het hem duidelijk.
len 6 IvJ huidige positie verbonden nadee-
hari Ve« erger waren, dan hij eerst vermoed
5ad. De eer, J v,ad op zijn hoofd een van
,ScherPe breekijzers geplaats, waarmede het
asfalt wa„L breekijzers mannen, met
gr°°te haml g d sloegen met groote
f'egelmaU^heid e^Tvoel' voofrhythme op dat
ZeBkU/er lDS' waarbij iedere slag hem een ont
vettende pijn door zijn heele lichaam veroor
Zaakte. De klinkhamer die even gezwegen had,
begon opnieuw met zijn martelend geklop.
Bill voelde zich ellendig en miserabel. Het
was niet zoo zeer de pijn, die hem hinderde, hoe
jjevig die ook was, noch het feit, dat de mannen
«het de hamers respectievelijk zijn oom Cooley,
wiens zak hij de laatste jaren geteerd had,
£h Judson Coker, zijn beste vriend, met wien
d 1 sinds zijn eerste schooljaren hand in hand
a°or het leven gegaan was, bleken te zijn. Dit
mes zou hij nog geduldig verdragen hebben,
hij tegen het rijkelijk door de ramen binnen-
stroomende zonlicht geknipperd had, werd hij
zich ervan bewust, dat er een nieuwe dag was
aangebroken en dat de telefoon naast zijn bed
aanhoudend rinkelde.
°P hetzelfde oogenblik werd de deur ge
opend en trad Ridgway, zijn bekwame bediende,
binnen.
Ik meende, dat ik de telefoon hoorde, sir,
zei Ridgway.
Ik ook, zei Bill somber.
De nevelen van den slaap waren opgetrokken
en zijn terugkeerend bewustzijn onthulde Bill 't
feit, dat hij zich uiterst beroerd voelde. Zijn
hoofd leek tot het dubbele van zijn normale om
vang opgezwollen en hij voelde er herhaaldelijk
felle Pijnscheuten door trekken. Zijn mond zat
vol met de een .of andere onaangename flanel
len substantie, welke bij nader onderzoek zijn
tong bleek te zijn. Zijn herinnering ontwaakte.
Alles kwam nu weer voor den geest. Gisteren
avond had Judson Coker een fuif georgani
seerd
Ridgway had den hoorn genomen.
Bent U daar?.... JaZijn stem had
een aangenaam en zacht geluid. De thuiskomst
van zijn meester, even na vier uur dien ochtend,
was met aan zijn aandacht ontsnapt en hij wist
instinctief dat jn deze omstandigheden zacht
spreiten op prijs gesteld zou wordenzeker,
jj West de boodschap overbrengen. Hij
wendde zich naar Bill, en zijn stem leek op die
van een liefdevolle verpleegster, die een ern-
stigen patiënt op den dood gaat voorbereiden.
Roberts, de butler van Mr. Cooley Para
dene, is aan de telefoon, sir. Hij vroeg mij U
te zeggen, dat Mr. Paradene gisteren van zijn
reis is thuisgekomen en U dringend verzoekt
vanmiddag bij hem te komen.
Bill was niet bepaald in een stemming om
bezoeken af le steken. Oom Cooley's verzoeken
waren voor hem echter eelijk aan Koninklijke
Bevelen. je kunt nu eenmaal moeilijk een groote
driemaandelijksche toelage van iemand aceep-
teeren en dan weigeren naar hem toe te komen,
wanneer hij zulks vraagt.
r(P Westbury? vroeg hij.
!jp Westbury, juist sir.
r^S„maar' dat ik kom.
Loea Slr- Rjdgway gaf de boodschap aan
den wachtenden butler door en hing den hoorn
weer op.
r.,fa!Ik Yw ontbijt klaarmaken, str?
lift f 1 1 ernstig over dit punt na.
Het zal wel moeten, beslopt hij eindelijk
zonder eemg enthousiasme, 't Ontbijt was nooit
een erg populaire maaltijd bij hen, die een klin
kende fuit bu fjUSon. Coker hadden meege
maakt. Iets heel lichts, hoor.
Natuurlijk sir, zei Ridgway begrijpend, ter
wijl hij geruischloos wegsloop.
Bill lag. onbeweeglijk naar het plafond te
staren. Zij hoofd scheen omvangrijker dan
ooit. Hij wilde wel, dat hij Ridgway gezegd had
die zingende vogels in de boomen van het Cen-
tral Park aan den overkant hun snavel te doen
houden. Ontelbare, vroolijke, luidruchtige En-
gelsche musschen waren het, t soort vogels, dat
fn een behoorlijk bestuurde stad wettelijk ver
boden moest zijn! Maar het was hem te veel
daarover nu nog iets te zeggen. Alles was hem
te veeT uitgezonderd dan zoo doodstil te blijven
lfsJen 'met zijn oogen op het plafond gericht.
Hij begon te peinzen en was nog aan het
J -L, stem aan zijn oor begon te
peinzen, toe onaangename, krakende
spreken. Het was een
„„„lit als die van Ridgway, en
stem, niet zoo terstond als de stem van
hij_ herkende haarjersw
de stem van
zijn Geweten! Zij hadden samen
bateerd!
Wel? zei het Geweten.
Wel? zei Bill afwerend. varmaf,ht
Een beetje laat geworden, vannacht, hè.
Een beetje.
Dat dacht ik ook. r.w.
Ik was op een fuifje by Juds
Biü. Ik had nu eenmaal beloofd te g
moest ik het wel doen. Men moet zij
Maar men behoeft zich niet tot het peil
der dieren te verlagen, zei het Gewete 1
Ik begin te gelooven, dat je een soort mexsnui
bent. iri
Het was een beleedigende opmerking, maar in
zijn melancholieke ochtendstemming was Bul
niet in staat haar te bestrijden. Hij verkeerde
in dien gemoedstoestand, waarin mannen hun
hart onderzoeken en tot radicale hervormingen
besluiten.
Ik dacht, dat je meer zelf-respect had en
een normaal begrip van fatsoen, ging het Ge
weten verder. Je houdt van Alice Coker, niet.
Goed dan. Een man die zulk een edel meisje
liefheeft, moest zich zelf als eea soort priester
beschouwen. Maar doe jij dat? Niet in het
minst. Je hebt alle gevoel van schaamte ver
loren.
Dit trof Bill als de zuivere waarheid.
Ik heb je geruimen tijd gadegeslagen,
jonge man, zoo vervolgde het Geweten, en ik heb
je zachtjesaan dóór. Wat jou scheelt, jongeman,
is dat je onder meer een worm bent, een nietsnut,
een klaplooper, en een hulpelooze, ruggegraat-
looze schande voor onze beschaving. Op Har
vard heb je je tijd verprutst. Ja, ik weet wel
dat je in het voetbalteam was opgenomen. Ik
zeg niet, dat je niet een gespierd, gezond jong
dier bent ik heb het over je ziel. Wanneer
er over de ziel gesproken wordt, kom jij er een
voudig niet aan te pas en de ziel van den
roensch is heel het eiereneten. Zooals ik zei,
heb je in Harvard geen klap gewerkt en zoo
lang je nu al van 't College in New-York terug
bent, heb je hier rondgehangen zonder iets uit
te voeren, terend op den zak van je oom Cooley
Het heeft er niets mee te maken, of je al zegt
dat hij geld genoeg heeft en je die toelage kan
geven zonder er zelf iets minder om te worden.
Daar gaat het niet om. Ik weet heel goed, dat hij
eigenaar is van de Paradene Papier en Pulp
Maatschappij en meermalen millionnair. Wat ik
maar zeggen wil, is, dat je jezelf verlaagt door
op zyn zak te leven. Je bent geen haar beter
dan je oom Jasper....
Hela, zeg! protesteerde Bill. Hij was op
veel voorbereid geweest, maar dit ging te ver.
Geen haar beter dan je oom Jasper en je
nicht Evelyn en de heele rest van de klaploo-
pende familie, hield het Geweten resoluut vol.
Bloedzuigers zijn jullie allemaal. Oom Cooley
is de man met het geld en de heele familie,
jij evengoed, heeft hem al jarenlang adergelaten.
Bill's weerstand was gebroken.
Wat zal ik er aan doen? vroeg hij nederig
Doen? Wel, ga er op uit en zoek je zelf
een bestaan te verdienen. Sta op, nietsnut, en
laat zien, dat er wat in je zit. Ga naar je oom
toe en zeg hem, dat je aan 't werk wilt gaan
Je bent zes en twintig en zelfs nog niet begon
nen. Ben je van plan je heele leven zoo door te
sukkelen?
Bill knipoogde tegen het plafond. De straf
predikatie van zijn geweten had hem flink aan
gepakt. De zinsnede over het probeeren Alice
Cokej waardig te zijn, had de deur dichtgedaan
Maar wat werkelijk den doorslag had gegeven
was, dat hij op één lijn gesteld werd met oom
Jasper en Nicht Evelijn. Dat was een pijnlijke
slag. Daar moest hij zeker eens over denken. De
menschen, die hij van de heele wereld het meest
verafschuwde, waren die familieleden van hem,
die op oom Cooley's zak leefden.
Niet te gelooven, zou hij gezegd hebben, dat
hij, de populaire, joviale Bill West werkelijk
gerangschikt kon worde» onder die geestelijke
uitwassen. En toch....
De toestand in de fait Hl Paradene was er
een, zooals men er zoo vaak ontmoet. Cooley
Paradene had na een moeilijke jeugd door in
gespannen arbeid een aanzienlijk kapitaal ver
gaard en nu hadden al zijn arme familieleden
zich om hem heen verzameld om hem te hel
pen dit op te maken. Zijn broeder Otis, 'n make
laar in vaste goederen, had hij meerdere keeren
moeten bijspringen; zijn zwager Jasper Daly
was 'n uitvinder, wiens eenige succesvolle uit
vindingen manieren waren, welke hij ontdekte
om geld te leenen; zijn nicht Evelijn was met 'n
man getrouwd, die alsmaar nieuwe letterkundi
ge tijdschriften oprichtte. Het waren geen men
schen, die 't over alle dingen eens waren, maar
op 't punt van Cooley tot betaalmeester van de
heele familie te kiezen was er geen verdeeld
heid van gevoelen geweest.
Al jaren lang toonde oom Cooley een pret
tige, dociele lijdzaamheid inzake het scheiden
van zijn geld, en dat voor e'en man wiens
scherpe geest in de familie vroeger spreekwoor
delijk was geweest. Er was iets met Mr. Para
dene gebeurd, dat den ouden Adam uit hem ver
jaagd had; en zijn familie meende, dat deze ver
andering een gevolg was van de hobby om oude
boeken te gaan verzamelen, een liefhebberij,
welke hem op zijn zestigste jaar plots was aange
waaid en waar hij nu geheel verslaafd aan was
geraakt. Voordat hij door die verzamelmanie was
aangetast, was Cooley Paradene een beetje te
formidabel en wispelturig geweest, dan dat ze
zich bij hem op hun gemak voelden.
Hij had de steeds herhaalde aanvallen op zijn
beurs altijd manmoedig afgeslagen. Eens had
hij Jasper Daly zelfs een stoeltje naar zijn hoofd
gegooid helaas zonder hem te raken. Nu was
alles echter in orde. Hij toefde maar in zijn bi
bliotheek op Westbury en teekende cheques op
die verstrooide, achtelooze, manier, die wij zoo
gaarne bij onze rijke familieleden aantreffen.
Dat was de man, die Bill West door zijn col
legejaren geholpen had tot op het oogenblik,
dat hij dien ochtend in zijn bed lag, gekweld
door zijn geweten. Ja, besloot Bill, zijn geweten
had gelijk. Natuurlijk was hij niet precies zoo
erg als oom Jasper en nicht Evelyn, maar hij
zag toch wel in, dat hij zich in een dubbelzin
nige positie had laten drijven, eene die er ge
makkelijk toe kan leiden, dat menschen, die
niet wisten welk een fijne kerel hij was, zich
tot verkeerde conclusies lieten brengen. Zeer
zeker moest hij naar oom Cooley toegaan en
uiting geven aan zijn bereidwilligheid om een
baantje op zich te nemen. Hij had nooit eenige
sympathie gevoeld voor de vervaardiging van
pulp en papier, maar in zijn nieuw-geboren
geestesgesteldheid meende hij, dat er toch méér
in moest zitten dan de oppervlakkige beschou
wer zou denken. Hij had er geen flauwe notie
van hoe pulp gemaakt werd, noch wat ermee
gebeurde, wanneer het gemaakt was, maar dat
waren onbelangrijke technische details, welke
hij na de eerste week ongetwijfeld onder de
knie zou hebben.
Vastbesloten stond Bill kreunend op eni
strompelde naar de badkamer.
Er zit iets magisch in een koud bad. In com
binatie met een gezonde jeugd zijn er maar
weinig narigheden des vleesches tegen bestand.
Toen hij vijf minuten later zijn heerlijk gloei
ende lichaam met een harden handdoek af
droogde, voelde Bill zich dan ook een ander
mensch hoewel hij zijn hoofd nog wat moest
ontzien en neiging voelde bij het minste geluid
op te schrikken. Hij popelde van moed en vast
beradenheid. Terwijl hij zijn rug afdroogde, over
woog hij het programma dat voor hem lag. In
het begin zou hij natuurlijk met iets heel een
voudigs tevreden zijn iets dat hem in staat
zou stellen eens rond te neuzen en zich met de
zaken vertrouwd te maken. Daarna zou hij zijn
persoonlijkheid wel doen gevoelen. Aan den
slag gaand met de opgespaarde energie van
één, die nog nooit in zijn leven iets heeft uit
gevoerd, zou hij al hooger en hooger opklimmen,
totdat hij ten laatste geheel en al de teugels
van het omvangrijke bedrijf in handen had.
Het werd eigenlijk hoogtijd, dat Oom Cooley
eens niet meer naar die papier- en pulpgeschie-
denis behoefde om te kijken. De ouwe jongen
had in zijn tijd hard genoeg gewerkt maar de
laatste jaren had hij den smaak van reizen te
pakken gekregen, terwijl zijn bibliotheek meer
aandacht in beslag nam dan goed was voor zijn
zaken. Wat de Paradene Pulp en Papier Mij.
noodig had was nieuw bloed, en hij, Bill, was de
man om dat te leveren.
Hij kleedde zich aan en begon aan een licht
ontbijt. Hij ging al zóó op in zijn droomen, dat
hij in zijn toekomstplannen ook al een levens
lange gelukkige verbintenis tot stand gebracht
zag met Alice Coker. Alle zwarigheden zette
hij radicaal opzij. Toen hij zyn ochtendblad
opnam, had hij zich zóó in zijn droomen inge
leefd, dat hij op de voorpagina half en hall
de volgende „koppen" dacht te vinden:
SOCIETY ROMANCE
JONG PAPIERMAGNAAT HUWT
BEELDSCHOON MEISJE.
Interview met Mr. West.
Inplaats daarvan ontmoette zijn oog de ge
bruikelijke rubriek: 1
SOCIETY ECHTSCHEIDINGEN.
Brr, zei Bill teleurgesteld, terwijl hij op zijd
grape-fruit aanviel.
Mr. Judson Coker aan de telefoon, sir, zei
Ridgway, die geruischloos was komen binnerw
zweven.
(Wordt vervolgd).
