EEN GULDEN
m
1
BON
VAN HET INDISCHE LEVEN.
Anno 1625 - (DeC.L.O.C.)
VRIJDAG SO DECEMBER 1932
IS BALI HEDEN INDERDAAD
GESLOTEN
Het christendom zal geen ongerepte
cultuur-eenheid vernielen.
Er is geen gevaar voor de Balische
kunst.
HET WONDER DER SOJABOON
Groote mogelijkheden voor
Indië.
Groeiende belangstelling voor dit
product.
WEET U WAT DEZE HEER AAN ZIJN VROUW VERTELT
HIJ zegt:
Het slagen van dezen gezelligen feestavond is te danken
aan de buitengewone goede Likeuren der
TELEFOON 68408
Buiten de Wijnreclame, indien voor
minstens f 2.besteed wordt, geven wij
een V* feschje ADVOCAAT CADEAU.
Bij inlevering van nevenstaanden BON
Voor een flesch ADVOCAAT
mits voor f2.- besteed wordt
VERSCHUIVINGEN IN DE
SALARISSCHALEN.
GANDHI C.S. MET NIEUWJAAR
IN VRIJHEID
Nu Bali op het oogenblik, weer volop in het
centrum der belangstelling staat, is het niet
ondienstig en zeker niet van beteekenis ont
bloot eens na te gaan ot Bali heden ten dage
inderdaad nog zoo gesloten is, als zij bewe
ren, die hun best doen aan de „dreiging" der
missie weerstand te bieden.
Ben ter zéfee deskundig schrijver heeft in de
„Koerier" op deze vraag een antwoord ge
geven en hij kotnt tot een conclusie, welke de
beweringen van de palstaanders voor de Bali
sche cultuur en kunst al in een heel vreemd
daglicht stelt.
En deze schrijver beweert, dat iedereen die
in Bali zelfstandig heeft gespeurd tot de con
clusie moet komen, dat vele vreemde invloe
den daar werkzaam zijn geweest en andere nog
volop werken. Hij staaft zijn beweringen met
tal van voorbeelden en begint met te consta-
teeren, dat de term „zuiver Hindoeïsme" waar
men ten opzichte van dit eiland vaak mee
schermt, een onding is, daar de Hindoes het
essentieels van het Hindoeisme zelf niet
scherp en afdoende kunnen formuleeren.
„Bali voor te stellen als een „stuk zuiver of
ongerept Hindoeïsme" is dan ook een bewijs,
dat men van het Hindoeisme niets begrijpt.
De levensvormen, die typisch Balisch zijn,
hebben evenmin hun eigendommelijkheid onge
rept behouden. Op ontelbare gebieden zijn in
vloeden werkzaam geweest, die de bestaande
traditie hebben gewijzigd. Sommige invloeden
waren dwingend werkzaam en het is zeer toe
te juichen, dat ze aangewend zijn. We mee-
nen te mogen aannemen, dat zelfs de scherp
ste palstaanders voor „Balische cultuur" niet
meer terug willen naar de tijden, dat jonge
dochters van overwonnen kampongs als pros-
tituées werkzaam moesten zijn voor hun over
winnaars.
We kunnen het als vaststaand aannemen,
dat niemand heden ten dage nog weduwen-
verbranding zal willen propageeren. Ieder zal
het toejuichen, naar we meenen, dat het be
stuur het houden van hanengevechten beteu
gelt; toch zijn deze dingen eenmaal „typisch
Balisch" geweest. Het laatste is het zelfs nog.
Men ziet, dat er wel degelijk veranderd is,
waar het evidente misstanden betrof.
Naast deze en dergelijke ingrijpende invloe
den, waarbij dus welbewust en opzettelijk de
traditie tegengewerkt werd, omdat die traditie
nu eenmaal door een beschaafd régiem op die
punten niet getolereerd kon worden, werken
nog vele andere invloeden.
Daar is het onderwijs. Ball telt drie Hol-
landscb-Inlandsche scholen, waar een kleine
duizend Balische kinderen dus kennis maken
met het Westen. Meent men nu werkelijk, dat
die leerlingen hun ideeën omtrent veel van
godsdienst en traditie allemaal ongerept be
houden. Er gaan van die scholen jaarlijks een
tien- k twintigtal leerlingen naar Java voor
het volgen van Mulo en andere scholen. Meent
men, dat die leerlingen in dezelfde geestesge
steldheid terugkomen, als waarin ze vertrok
ken zijn? Deze „veranderde menschen" oefenen
natuurlijk hun invloed uit op hun omgeving
en, omdat ze tot de intellectueelen behooren,
is die invloed niet gering.
Dat de Islam ongestoord werkt en zich uit
breidt, mag nu wel algemeen bekend heeten,
en dat bij uitbreiding van den Islam het Bali-
nisme niet ongerept blijft, is nogal natuur
lijk".
Verder wijst hij er op, hoe in den dans en
hij de Inlandsche tooneeluitvoeringen, kortom
in de Balische kunstuitingen een ongeregelde
verandering indringt, die zich openbaart in het
naapen van Europeesche dingen, zoodanig, dat
men alleen van naapen kan spreken en. niet van
navolgen en steeds tot schade van de eigen
cultuur.
Ook in de beeldhouwkunst begint zich die
naaperij te openbaren..
De regeering zelf heeft niet geaarzeld om in
te grijpen in de diepste roerselen van de Bali'
neesche cultuur, waar zij dit aan de moraal
verplicht was (weduwenverbranding), dat zij
daadwerkelijke pogingen doet om andere ge
bruiken, die zij verkeerd acht, te beteugelen
en af te schaffen, dat haar onderwijs mede een
omkelring der ideeën teweegbrengt. Wie zal
dat alles durven afkeuren, omdat daardoor een
„cultuur" haar karakter verliest, toch zeker
niemand. Het waarachtig volksbelang gaat
hoven de manier van eenige drijvers. Ook ae
godsdienst blijkt niet „onbedreigd", gezien het
optreden van den Islam, terwijl de kunst sinds
lang niet meer ongerept is.
De schrijver besluit zijn belangwekkend ar.
titel:
„Wie zal na dit alles, nog durven beweren,
dat het Christendom hier op Bali een ongerepte
cultuur-eenheid zal komen vernielen. Dat zal
alleen iemand kunnen volhouden, die Bali niet
kent, of die een stok zoekt om een hond te
slaan, in casu, iemand, die het Christendom
wil weren, omdat bet Christendom is. Het is
belachelijk, dat het Christendom een gevaar
zou zijn voor de Balische kunst. Kan een ka
tholieke Baliër dan hamer en beitel niet meer
hanteeren. Zeker, hu zal naast zijn oude go
dentempels en godenfiguren, iets anders gaan
maken.
Maar zou het, zuiver kunstzinnig gesproken,
een achteruitgang zijn, indien de Balische kunst
onder invloed kwam van het Katholicisme
Wie de kunstwerken gezien heeft, die het Ka
tholieke geloof heeft voortgebracht, overal ver
schillend naar gelang den volksaard, zal zulks
nooit beweren.
*s het aanpassingsvermogen van het katho
licisme in de zeventiende eeuw in Indië, China
en Japan niet beroemd, en bewondert de ge
schiedenis niet steeds nog de schitterende re
sultaten daarvan 0p gebied van letterkunde,
wijsbegeerte, schilderkunst
Slagen niet juist heden ten dage in Japan
eenige katholieke en niet-katholieke Japansche
schilders er in op bewonderenswaardige wijze
om katholieke voorstellingen naar Japanschen
aard en stijl uit te beelden
Verrijzen niet in China op meerdere plaatsen
kerken, met altaren, beelden, schilderijen, alles
In neo-Chineeschen stijl
Is het geen grandioze synthese, waaraan
enkele Jesuieten in Bengalen, arbeiden, 0m
de oude Vedanta-wijsheid in te passen in het
Thomisme
Is het dan zóó onbekend, dat op Midden-Java
de missionarissen aan de Javaansche katholie
ken al het volkseigene zooveei mogelijk laten,
het aanmoedigen, en trachten, waar het bijna
verloren is, tot nieuw ieven te w<jkken 1
En - ook het pogen 2elf jg schoon in het
worstelperk der eere - la (le stimuleerende
werkzaamheid van een dr. Schmutzer die een
kapel liet bouwen in tjandl-sty, en christelijke
beelden ontwierp en liet uitvoeren in een soort
neo-Javaanschen stijl, dan geheel onopgemerkt
gebleven Er is toch voldoende publiciteit aan
gegeven in het boek „Europeanisme of Katho
licisme", door dr. J. Schmutzer, J. j, ten Berge
S.J. en W. Maas, welk boek ook in het Pransch
werd vertaald.
Verliezen de Javaansche priesters door hun
opleiding iet3 van het specifiek-Javaansche
Over de beteekenis en de waarde van de So
jaboon en de ontzaglijke perspectieven, welke
gelegen zijn in een aanplant op groote schaal
in Indië schreef het „N. v. d. Dag voor Ned.
Indië" een belangrijk artikel, waaraan we hier
gaarne een en ander ontleenen.
Het blad schrijft dan, hoe op 22 Nov. 1889
er een circulaire uitging van den toenmaligen
inspecteur van den B. G. Dienst, Cornelissen,
gericht aan de Hoofden van Gewestelijk Be
stuur op Java en Madoera, waarin de aanplant
van katjang kedelee, de onvolprezen sojaboon,
v/arm werd aanbevolen. Meer dan veertig ja
ren zijn heengegaan en nog steeds voert
Java voor een waarde van circa 10 millioen
gulden aan sojaboonen in, nog immer voor
zien de eigen aanplantingen nauwelijks voor de
helft aan de binnenlandsche consumptiebe
hoefte
Gedurende vele eeuwen bleef Noord-China,
en vooral Mandsjoerije het voornaamste, men
kan gerust zeggen het eenige export-gebied
ontzaglijke hoeveelheden boonen worden hier
gecultiveerd, verwerkt tot verschillende pro
ducten, voor een aanzienlijk deel uitgevoerd
naar landen waar nog geen eigen cultuur ont
stond. Tot voor 25 jaren werden uitsluitend in
genoemde streken, zoomede Japan en Korea
sojaboonen aangeplant en door de eigen be
volking verbruikt.
Vooral na den wereld-oorlog is de productie
in Mandsjoerije beduidend toegenomen, voor
1923 werd ze getaxeerd op 3millioen ton,
voor 1930 zelfs op 5y2 millioen ton 'sjaars; de
oogstcijfers voor Japan en elders zijn hierbij
vergeleken, van geringen omvang. In 1930 be
droeg de geschatte productie van Java 127.000
ton.
De wereld-productie wordt thans op 7 mil
lioen ton per jaar berekend, waarvan Mand
sjoerije bijna 40 voor zijn rekening neemt.
In het licht van deze cijfers, vraagt men
zich met verbazing af. schrijft het „N.v.d.D.
hoe het in 's hemels naam kon gebeuren, dat
op Java niet lange jaren geleden van bevoegde
zijde alles in het werk is gesteld, om te komen
tot uitgebreider binnenlandsche cultuur.
Eenige krachtige aansporingen in de parti
cuiiere landbouw-pers schijnen intusscben den
stoot te hebben gegeven tot een levendiger ac
tiviteit in Buitenzorg, er verscheen onlangs
een speciaal „Kedeleenummer" van het tijd
schrift der Vereeniging van Landbouw-consu-
lenten (Landbouw)in het voorwoord schrijft
de heer Paerels, hoofd van de afdeeling [.and
bouw, o.m., dat de toenemende consumptie en
bet stijgend tekort aan kedelee hier te lande
welke een steeds grooteren invoer noodzakelijk
maakten, de aandacht op het vraagstuk van
een opvoering der inheemsche productie en
de hieruit voortvloeiende verbetering van de
handelsbalans hebben gevestigd.
Een andere stimulans vormde in dit opzicht
de steeds groeiende belangstelling, welke den
laatsten tijd van ambtelijke zoowel als van
particuliere zijde voor sojaboonen werd ge
toond en in particuliere correspondenties met
de afdeeling Landbouw te Buitenzorg is met
kiem nadruk gelegd op de onovertroffen waar
de van kedelee en de goede perspectieven voor
een cultuur-uitbreiding in. Indië.
De steeds groeiende vraag in vreemde rijken
wettigt bovendien de verwachting, dat er in
de toekomst uitstekende kansen worden ge
creëerd voor een uitvoer van diverse kedelee-
producten naar elders.
Interessant is, wat James L. North, curator
van de Kon. Botanische Vereeniging in Enge
land, in een artikel in „Tropical Life" reeds in
1929 over de waarde der Sojaboon schreef:
Als Duitschland aldus deze enthousiaste
schrijver gedurende den oorlog in staat was
geweest, zelf sojaboonen aan te planten, zou
de blokkade geheel mislukt zijn en is het de
groote vraag, of dit rijk ten slotte tot een ver
nederenden vrede kon zijn gedwongen. De mo
gelijkheid van een toevoeging van slechts 10
tot 15 pet. meel van deze boonen bij gewoon
brood, dat dan de voedingswaarde erlangt van
brood plus vleesch, zou een gansch ander as
pect hebben gegeven aan den voedings-toestand
Men kan dergelijk brood ook best 14 dagen
lang bewaren zonder dat het verzuwrt.
Sojaboonen zijn uitstekend geschikt voor
voeding van den menseh, men kan er goede
melk uit bereiden, prima meel, margarine, al
lerlei vetstoffen, kaas, koffie-surrogaten. tafel
oliën, verder nog verfstoffen, smeeroliën, gly
cerine (o.a. voor de fabricage van sterk explo
sieve stoffen), veekoeken, meststoffen en wat
al niet meer.
Momenteel wordt de cultuur in Europa reeds
gedreven in Engeland, Duitschland. Zuid-Rus
land, Oostenrijk, Hongarije, Roemenië, Frank
rijk en Italië evenwel op beperkte schaal. Het
Heest voeren in: Engeland, Duitschland,
Frankrijk, Nederland en de drie Skandinavi-
sehe rijken.
Wat voedingswaarde betreft stelt Soja-meel
a"« andere bekende meelsoorten ver in de
schaduw. (40 eiwit en 20 vet). Verder
be^at het een groote hoeveelheid vitaminen.
De belangstelling voor de wondere sojaboon
groeit zoowel in de nieuwe als in de oude we
reld buitengewoon. Er zit een nog ongekende
toekomst in.
Ook voor Indië.
Fa.Wed.AJ.COPPENS
Die Oude Genever ,,'t Kraantje" ad. f3.15 per liter was zooals altijd toch subliem! En jelui,
Dames, waren gek roet die Bridgelikeur. Ja, 't was niet duur, 11.90 per lA liter en daaren
boven nog een spel kaarten en een bridgeboekje CADEAU.
Denk er aan vrouwtje, dat je profiteert van de C O F P E N S-R E C L A M E, te weten
Een flesch EILAND SAMOS fl.10
Een flesch MUSCATEL 11.25
Deze 2 flesschen tezamen voor
mits een der onderstaande artikelen besteld wordt.
Ie kwaliteit ADVOCAAT op Brandewijn
1 flesch ADVOCAAT per flesch f 1.60
2 flesschen ADVOCAAT per flesch f 1.50
3 flesschen ADVOCAAT per flesch f 1.40
ZUIVERE KOREN JENEVER
Racket Merk p. ltr. f2.95
CITROEN JENEVER p. ltr. f2.90
AALBESSEN JENEVER ltr. f2.35
FLADDERAK p. ltr. f2.90
VOORBURG p. ltr. f2.90
COGNAC p. ltr. f3.15
COGNAC p. ltr. f3.40
ZEER OUDE GENEVER
'T KRAANTJE p. ltr. f 3.15
COPPENS SCHILLETJE p. ltr. f2.65
VINO ESPAGNOLA
(Zoete Spaansche wijn) per fl. f 0.80
TOKAYER, per flesch f 1.25
SPRINGFONTEIN
(Zoete Kaapsche Wijn) per fl. f 1.30
ORLANDA (Spaansche W(jn) per fl. f 1.10
WITTE en ROODE PORT, per liter f 1.10
CITROEN RUMPUNCH, per liter f3.35
BRIDGE-GROC, de fijnste
PUNCH per y2 liter f 1.90
sVÊNv-i# 'i"1'
Naar een ander levensplan.
(Van onzen K.-correspondent).
POGING TOT ROOFOVERVAL.
BERLIJN, 28 December. (V.D.) Op heit An-
halterstation is hedenavond, na het binnenko
men van den D-trein Leipzig-Berlijn, een passa
gier uit Leipzig gearresteerd, die in den trein
op de reiziggtej. Anna Mueller een roofoverval
gepleegd had.
De man, die zegt Herbert Karl Jude te hee
ten en die in Leipzig was ingestapt, had de
dame bi] het verlaten van het rollet overvallen
en haar verscheidene hoofdwonden toegebracht.
Zijn voornemen om haar te berooven werd
verijdeld door tusschenkomst van andere passa
giers. Het gelukte vervolgens den roover, zich
in den trein verborgen te houden tot aankomst
in Berlijn. De politie aldaar was echter telegra
fisch op de hoogte gebracht, zoodat spoedig
arrestatie volgde.
Integendeel, zij zijn beter op de hoogte van
'kal, literatuur, kunst en geschiedenis van
Java, dan zeer veel andere Javaansche intel
lectueelen.
En dan zou er gevaar dreigen voor de Bali
sche cultuur van den kant der Katholieke
Kerk
Dat zijn slechts praatjes uit onwetendheid
of tegen beter weten in.
Of men moet zich op het standpunt stellen,
dat een tempel voor den waren God gebouwd
door een Baliër geen „kunst" kan zijn; of
dat een Christus- of Madonnabeeld ipso facto
minder kunstwaarde heeft dan het beeld van
een dewa of raksasa.
Doch dat is een verloren standpunt in de
ijle lucht."
Misnoegdheid ligt te lezen op het gezicht
van zoo menigen blanke, die als toean in dit
land gekomen is en nu midden in of tegen het
einde van zijn diensttijd tot het besef komt,
dat hij terug vallen zal tot de positin van den
zorgelijken burgerman, waaraan hij zich levens
lang ontsnapt waande.
Men wordt in gesprekken soms plotseling
getroffen door een trek en een toon van groote
vermoeidheid, echte tropenvermoeidheid, welke
een man van 4550 jaar zoo dikwijls oud doet
schijnen, bij menschen, die twee jaar geleden
nog in het volle bezit van hun levenskracht
schenen. Nu is de vaart eruit, zij zijn ontmoe
digd en geslagen. Zij staren midden in de drukte
van een vertrekkende mailboot ineens langs U
heen over de reeling, de zee op, en zuchten:
„Ik wou, dat Ik weg kon; het vet is hier van
den ketel af, en ik heb het liever in Holland
armoedig dan hier."
Och, armoedig heeft hij, die zoo spreekt, het
nog niet, maar de onzekere toekomst, de al-
armeerende geruchten over onverbiddelijke
maatregelen van de bezuinigingscommissie doen
al bij voorbaat het schrikbeeld van bekrompen
levensomstandigheden bij hem rijzen, en dat
maakt een Hollander hier dadelijk tot een on
eindig veel troosteloozer figuur dan een Hol
lander ginds. Om dit goed te begrijpen, is
kennis noodig van al het gemis dat een Hol
lander in Indië geaccepteerd heeft om wat
meer maatschappelijken welstand. „Ieder beetje
welstand hier betaalt men duur met offers van
allerlei aard, voornamelijk in zijn gezinsle
venaldus sprak eens tot mij een man, die
het in zijn positie tot den hoogst bereikbaren
rang had gebracht, maar die met de inkomsten
van dien rang de studie van zijn drie zoons
betalen moestin Holland, en die tot zijn
vrouw toe aan die zoons moest afstaan, omdat
hun studie anders toch weer niet te betalen
was. Het gezin was verplaatst naar Holland
en de vader werkte onder de tropenzon om die
scheuring te kunnen betalen.
Dit is geen uitzonderingsgeval, het is mutatis
mutafidis regel. Voor dit probleem komt ieder
Hollandsch gezin, dat kinderen heeft die ouder
worden dan twaalf jaar en die, wil het diepste
verlangen van vader en moeder bevredigd wor
den, toch in Holland de moeilijkste jaren van
hun vorming moeten doorbrengen. Want de
jongen moet toch een „echte" Hollandsche
jongen, het meisje een echt Hollandsch meisje
worden.
Nu is het misschien beter te verstaan tot
op den grond, hoe diep de Hollandsche ambte
naar, die met nauwkeurig omschreven voor
uitzichten de groote reis door de poort van het
Oosten gemaakt heeft, zich gedupeerd gevoelt
ia het vooruitzicht van de nieuwe Balarisrege-
ling. .iAIs ik dat alles ook maar in de verste
verte voor mogelijk had gehouden, was ik nooit
naar Indië gegaan." Dat is het eindeloos geva
rieerde thema der gesprekken van diep ont
moedigde en diep bezorgde menschen.
Want de Hollandsche ambtenaar in Indië
voelt zich schuiven, wegschuiven naar zee, uit
Indië weg-geindianiseerd. Dit immers weten
zij den onderliggenden zin der geheele salaris
herzieningen. De import-ambtenaar is te duur,
hij moet dus vervangen worden door goedkoo-
pere inheemsche krachten, deze beginnen in het
verschiet te komen en daarom moet nu reeds
het goedkoopere aanbod van de nabije toekomst
verdisconteerd worden, zij het nog niet volko
men, iu de salarissen van het heden. Speculatie
k la baisse.
En toch wordt de Hollander nog hartstoch
telijk benijd, en keert zich tegen hem als In
dische maatschappelijke figuur het felle sen
timent van den Indo-Europeaan. Want de C-
salarissen worden nog betrekkelijk gespaard in
de nieuwe salarisplannen. Tot goed begrip moet
voorafgaan, dat het huidige B(ezoldigings)-
B(esluit) voor L(andsdienaren) verdeeld is
is in drie hoofdschalen: de A-schaal voor den
Inlander, de B-schaal voor den middelbaren
Indo-Europeaan, de C-schaal voor den import-
Europeaan, al zijn ook de B- en C-schaal zoowel
voor Inlanders als Indo-Europeanen bereikbaar.
mt. fmmsstm
MM
'.-v
billijk of onrechtvaardig is, maar dat niette
min als hoogst onbillijk en onrechtvaardig ge
voeld wordt. Dat is juist het tragische in de
situatie: de botsing van recht op recht De Re
geering heeft het recht, zelfs den plicht, de
salarissen op niet-onrechtvaardige wijze in
overeenstemming tet brengen met de draag
kracht van het land. De Indo-Europeaan heeft
het op de traditie gebaseerde recht te vragen,
dat hij volkomen over dezelfde kam geschoren
wordt als de import-Europeaan, met wien hij
immers volkomen gelijk is gesteld.
En toch.... Stel U voor, dat een Hollandsch
ambtenaar na zes jaar gewerkt te hebben, met
zijn vrouw en een stoet kinderen voor 8 maan
den op buitenlandsche reis gaat, in 1ste of
tweede klas-hutten de reis makend, in het ge
not van honderden guldens per maand vacan-
tie-salaris. En toch gebeurt dat regelmatig met
menschen, die in Indië geboren zijn en Holland
nooit tevoren gezien hebben; die dus niet gaan
om bun door een ander dan het eigen klimaat
geteisterde krachten te herstellen, niet om
achtergelaten familie te bezoeken, niet om kin
deren met het eigen land vertrouwd te maken.
Integendeel, die eigen land, familie en klimaat
juist verlaten. Zoo iets is in andere landen on
denkbaar. In Indië is het tot dusver praktijk.
Losgedacht van alle historisch gegroeide om
standigheden is de hiergeboren Indo-Europeaan
die met 8 maanden verlof naar Holland mag
gaan op kosten van het Indische gouvernement
in de sprookjesachtige omstandigheden van den
Hollandschen ambtenaar, doen ik boven veron
derstelde.
Stel U verder voor, dat een Hollandsche Jon
gen met een diploma van de 5-jarige H.B.S. als
doodgewoon middelmatig ambtenaar op 40-
jarigen leeftijd een salaris verdient van 700
900 per maand. Die zijn er van Indo-Europee-
schen landaard hier bij honderden. Omdat een
Hollander in denzelfden rang dit salaris ver
dient, krijgt een Indo-Europeaan het ook.
Het behoeft wel geen betoog, dat bij de voort
durende uitbreiding van de bestuurszorg deze
toestand niet bestendigd kan worden. Dat moet
allemaal verschoven worden naar minder pa
radijselijke levenssferen. Maar hoe
Want het probleem is nog veel moeilijker en
ingewikkelder dan het lijkt op grond van his
torisch gegroeide situaties en politieke toe
standen en verhoudingen die ik boven kort
aangaf. Waar zal men de grens trekken tus-
schen import-krachten en hiergeborenen? Er
zijn Indo-Europeanen, die nagenoeg geheel Wes-
tersch, zelfs in het Westen zijn opgevoed en
opgeleid. Bij welke categorie moeten die wor
den ingedeeld? Er zijn er, die al meer dan één
geslacht lang volkomen gelijk-op hebben geleefd
met Hollanders van hoogere positie en afkomst.
Er zijn Indo-Europeesche leden van den Raad
van Indië en er zijn Indo-Europeesche hoofd
en opperofficieren, die dubbel zooveel salaris
verdienen als Hollandsche ministers Moeten
die ook op een salarispeil gebracht worden dat
in harmonie is met dat van soortgelijke betrek
kingen in Holland, terwijl echter hun geïmpor
teerde collega's hier veel meer verdienen? Neen,
dat is geen grapje voor de huidige regeering
en haar naaste opvolgers
Intusschen tracht de Indo-Europeaan zich
uit alle macht tegen het verschuivingsproces
te verzetten, door zich vast te klampen aan de
positie der blanke Hollanders, tegen wie tege
lijkertijd zijn sentiment zich lucht op niet zel
den giftige wijze, en die, dat is de wrange
humor, zichzelf ook verongelijkt voelen en ge
dupeerd, door het feit dat hun salaris verlaagd
moet worden, omdat de Indo het zijne op gelijk
peil wil gehandhaafd zien, „wat toch onbil
lijk is".
Maar afschuiven zullen ze en moeten ze bei
den, omdat Indië zich ontwikkelen moet en
zich ontwikkelen zal
In de hoogere betrekkingen nu bedraagt de
verlaging in de nieuw ontworpen regeling on
geveer 20 pet. en minder, in de hoogste aan
zienlijk minder. Maar rigoureus worden ver
laagd de salarissen van de B- en A-schalen.
Dit verschil van maatstaf wordt nu gemoti
veerd met het argument, dat in de C-salarissen
moet worden verdisconteerd een import-pre
mie, of liever, dat die daarin moet blijven ver
disconteerd, daar de import-Hollander nu een
maal - ndere behoeften heeft dan de hiergebo-
rene en hij aangetrokken moet blijven worden
voorzoover hij nog noodig is om den
grooten oversteek te ondernemen.
Die zich dus het hardst voelt verschuiven,
dat is de Indo-Europeaan.
Feitelijk was de Indische Regeering al lang
vastgeloopen met hare saiarisregelingen, in
dier voege, dat zij salarissen betaalde aan in
heemsche krachten, welke spotten met alle
normen van staatshuishoudelijk beleid. Doch
om allerlei redenen voornamelijk politieke
durfde zij de onderscheiding tusschen in
heemsche en uitheemsche ambtenaren in dezelf
de betrekking niet aan. De dreigende gevaren
voor 's Lands budget, welke hiervan het ge
volg waren, liet de eene regeering aan de an
dere op te ruimen over, zoolang het ook nog
maar eenigszins kon. Welnu, het kon tot dus
ver altijd nog. Thans echter kan het niet meer.
En vandaar dat deze Regeering voor het
bijster onaanlokkelijk grapje zit, den Indo-Euro
peaan met geweld terug te dringen naar een
salarisplan, dat op zichzelf volstrekt niet on-
LONDEN, 29 December. (V.D.) De „Daily
Herald" weet mede te deelen, dat het reeds zoo
goed als zeker is, dat Gandhi en de andere po
litieke gevangenen, die wegens deelneming aan
de burgerlijke ongehoorzaamheidscampagne
werden gearresteerd op Nieuwjaarsdag in vrij
heid zullen worden gesteld.
Het blad weet verder te melden, dat Lord Wil-
lingdon waarschijnlijk in het volgende jaar zal
aftreden en dat hij dan zal worden opgevolgd
door Lord Lothian onderstaatssecretaris voor
Indië in het Britsche kabinet.
STAKING TE PARIJS
PARIJS, 29 December (R.O.) De staking der
havenarbeiders duurt nog steeds voort. De pa
troons weigeren de loonsverlaging in te trek
ken. In de haven wachten talrijke schepen om
gelost te worden en de importeurs lijden hier
door groote schade. Het goederenvervoer in de
stad staat geheel stil.
L'-V, TAN TE 1" De kinderen van Harold Lloyd, die te St. Moritz verblijven, trekken
de huishoudster op een bobslee door de sneeuw.
HET „VOLK" EN VERAART
De „Volkskrant" schrijft:
Zijn wij niet nuchterder en zakelijker
om het woord rechtvaardiger liever niet te
bezigen dan de penvoerders der S. D.
A. P.?
Neem het jongste incident-Duys.
Hebben wij er eenigen ophef van gemaakt
dat dit Kamerlid door een misrekening en
tamelijk groote slordigheid het radio-debat
misliep en zoo in den radio-avond de sociaal
democratische stem niet werd geboord
Het geval is vermeld en daarmee uit.
Maar boe lang heeft het Volk dr. Moller,
wien een paar jaar geleden iets dergelijks,
doch met veel minder schuld van zijn kant,
hij een financieele kwestie overkwam, niet
met zijn sarcasme achtervolgd; de slapende
dr. Moller was maanden lang een vast num
mer op het program.
En nu het gevalVeraart, gedurende jaren
voor het Volk van geen andere dan lach
wekkende beteekenis, maar thans ineens van
kapitaal belang geworden nu er, naar het
meent, door zijn uittreden uit de Staatspartij
muziek in zit
In zijn, Oostersche of niet Oostersche, in
ieder geval overspannen verbeelding ziet hij,
terwijl professor Veraart, wijzer geworden,
onzeker den horizon afspeurt of er voor hem
wel een fatsoenlijke politieke woning te vin
den is, drommen en legioenen de inzichten
van den hoogleeraar deelen.
Tienduizenden leden van de R. K. Staats
partij, roept het in vervoering uit, en nog
veel meer niet-leden, die gewoon waren op
de lijsten dier partij hun stemmen uit te
brengen, zijn het met den heer Vereert ge
heel eens dat ,,zijn pogingen tot democrati
seering van de politiek der partij volkomen
mislukt zijn."
Is het niet het bij professor Veraart aan
wezige, en door het Volk klakkeloos over
genomen, gezichtsbedrog dat de heer Ver
aart het monopolie heeft van democratische
opvattingen in die mate dat wie niet bij
hem en bij zijn tactiek zweert de politieke
zaligheid niet kan binnengaan
Indien het Volk in gevallen die ons betref
fen dezelfde evenwichtigheid wist te bewaren
die het ten aanzien van de gebeurtenissen
in eigen partij betracht, zou het niet zoo'n
dwaas figuur maken en geen gevaar loopeu
door de feiten het zal het nu weer zien
gebeuren stevig te worden gelogenstraft.
