ARMOEDE TOT ONDERPAND ERGENS IN EEN KLEINE STRAAT PANDEN EN POEZIE Welke rol speelt in deze crisisdagen, de bank-van-leening, of, om minder officieel te spreken, de lommerd? Albert Kuyle is ter beantwoording van deze vraag voor onze courant op reportage geweest. Van zijn indruk ken en ervaringen vertelt hij op deze pagina. Wat er rest van een klein en bekommerd leven zuigt zich dieper en dieper weg in de capillaire vaten van de volkswijken. Als er drie eeuwen bijna vol zijn, nadat het grijze hoofd over de bladen van het bock tobde, komt Erich Wichmann voor het loket. En het is nóg de gemeentelijke lommerd, die een overeenkomst aangaat met een dichter. Nu koopen ze zijn werkkracht niet, en zijn bejaarden ijver. Ze betasten zijn wonderlijke drijfwerken, zijn maskers en het gebroken goud, dat in klonters uit den mislukten gietvorm kwam, en hij strijkt zijn geldje bijeen in een slankvingerige, nerveuze hand- Tót er geen panden meer zijn om het „vriendschappelijk verkeer" te voeden. Dan wordt de lombard tot inspiratiebron, en schrijft hij zijn grappig"rne'ancholiek gedichtje: Tot tranen toe ben ik bekommerd; nu kan ik nooit meer naar dc lommerd. Omdat mijn heele inventaris, al daar is In de opslagruimten liggen de stapels. de raarste dingen, de vreemdsoortigste uitrustingsstukken. gelegd, uit de boedels en de handen, van die het ajgaven voor geld.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1934 | | pagina 2