SÉ
OP DEN VOORAVOND VAN HET
EUCHARISTISCH CONGRES.
DAGBLAD VOOR SCHIP TAM EN OMSTREKEN.
TE LACONIEK.
5,23? SST»—
Kardinaal Dougherty
jubelend begroet.
JOZEF LOH PA HONG.
fers» m voi-
f
PROGRAMMA VOOR
WOENSDAG.
59ste JAARGANG. N0. xiïl6
DINSDAG 2 FEBRUARI 1937
BUREAU: KOEMARKT 4, SCHIEDAMT
TELEFOON INTERCOMS! No. 6808$
Ontelbare menigte verwelkomt op
ontroerende wijze den
Pauselijken Legaat.
Manilla in feesttooi.
Acloro Te.
Een model leekenapostel.
5 uur namiddag. Plechtige offi-
ciëele opening van het 33ste Interna
tionale Eucharistische Congres in de
Esplanada de Luneta te Manilla. Voor
lezing der Pauselijke Breve en offi-
ciëele begroeting van den Pauselijken
Legaat. Onmiddellijk daarna Lof met
uitstelling van het Allerheiligste.
9 uur in den avond. Terugkeer
van den Pauselijken Legaat, Z. H.
Em. kardinaal Dougherty, in zijn re
sidentie.
Nachtelijke aanbidding in de drie
meest centraal gelegen kerken van
Manilla.
De ABONNEMENTSPRIJS van de NIEUWE
SCH1EDAMSUHE COURANT bedraagt, franco
bij vooruitbetaling:
Per weelt 20 cent; per maand 85 cent; per
drie maanden f 2.55.
Bij bezorging franco per post bedraagt de
abonnementsprijs per maand f 1.10, per drie
maanden f 3* ..by vooruitbetaling. Incasso
kosten worden met berekend.
LOSSE EXEMPLarjjn zijn steeds aan ons
bureau Koemarkt 4 verkrijgbaar 5 cent per
stuk.
POSTCHEQUE. en GIRODIENST No. 81440.
Uitgave van de N.V. de Courant De Maasbode
te Rotterdam.
UKlti DEADLY,
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt.
Voor 16 regels 1,55, elke regel meer 25 ct.
Bij contract aanzienlijke reductie.
Geen prijsverhooging voor den Zaterdagavond.
Reclames tusschen den tekst dubbel adv.tarief.
Idefdadigheidsadv. half tarief. Voor Liefdadig-
heidsadv. worden geen contracten afgesloten.
Kabouter-advertenties: 5 regels 0,50; 10
regels 1,—15 regels ƒ1,50, bij vooruit
betaling. Porto voor opzending van brieven
gelieve bij te voegen.
Vier der voornaamste hooge persoonlijkheden bij het Internationaal Eucharistisch Congres. Van links naar rechts: de
Pauselijke Legaat Z. H. Em. kardinaal Dougherty; de voorzitter der landelijke Congres-commissie, Z. II. Exc. Mgr.
finnemann S.V.D.; de beschermheer van het Congres, Z. H. Exc. Mgr. Doherty, aartsbisschop van Manilla en de
Amerikaansche commissaris voor, de Philippijnen Hon. Frank Murphy,
MANILLA, 2 Februari. (PARTICULIER.)
Omtrent de aankomt te Manilla van den
Pauselijken Legaat naar het 33ste interna
tionaal Eucharistisch congres, Z.H. Em.
kardinaal Dougherty, aartsbisschop van Phi
ladelphia, waarover wij gisteren in het kort
melding maakten, vernemen we nog het
volgende:
De ontvangst, 's Pausen legaat bereid,
vormde een majestueus preludium tot de
treffende openingsplechtigheden van het
Eucharistisch Hoogtij.
De straten van Manilla waren met een
weelde van kleurige bloemen, guirlandes,
nationale, Pauselijke en andere vlaggen en
wimpels feestelijk versierd.
Sedert de vroege ochtenduren waren dui
zenden en nog eens duizenden naar de plaats
gestroomd, waar de „Conté Rosso", het
Italiaansche passagiersschip aan boord waar
van zich de kardinaal-legaat bevond, zou
aankomen.
Men kortte den tijd met bidden en zingen
van godsdienstige liederen.
De feestelijke stemming, welke alom uit
bundig heerschte, vormde een duidelijk be
wijs van de dankbare genegenheid, welke de
bevolking van Manilla koestert jegens dezen
Afgezant des Pausen.
Kardinaal Dougherty immers is voor 'Ma
nilla geenszins een vreemdeling. Lange ja
ren was hij in de missie op de Phiïlippijuen
werkzaam en zijn noeste arbeid heeft er
rijke vruchten gedragen.
Geen wonder, dat zijn benoeming tot Pau
selijk Legaat naar het internationaal Eucha
ristisch congres met vreugde en geestdrift
werd begroet. In toonaangevende katholieke
'kringen op de Phiüipijnen is men dan ook
de meening toegedaan, dat de uitverkiezing
van Z.H. Em. kardinaal Dougherty tot Pau
selijk Legaat een teeken is van de Vader
lijke toegenegenheid, welke de Heilige Va
der Zijn docïïters en zonen op de Phillip-
pijnen toedraagt.
Behalve een onafzienbare menigte hadden
zich tai van prominente persoonlijkheden uit
het religieuse en publieke leven, aan het
hoofd waarvan zich de burgemeester van
Manilla, Juan Posadas, bevond, aan de Kade,
waar de „Conté Rosso" zou aanleggen, ver
zameld.
Zoodra het schip in zicht kwam, begonnen
de sirenen van de in de haven liggende
schepen te loeien, de kerkklokken vroolijk
te luiden, terwijl op tal van plaatsen vuur
werk werd ontstoken.
Nauwelijks was de verbinding van het
schip met den wal tot stand gebracht of een
ovationeel gejuich barstte los. De menschen-
menigte begroette den Legaat op treffende
en begeesterende wijze en zwaaide met vlag
getjes en vaantjes.
De autoriteiten begaven zich dan aan boord
van de „Conté Rosso" ter begroeting van
den Legaat. Daarna begaf Z.H. Em. kar
dinaal Dougherty zich tusschen twee rijen
lijfwachten van boord, om plaats te nemen
in een open auto, voor zijn zegetocht naar
de kathedraal.
Rijen dik stonden de massa's langs de rijk
bevlagde straten, waarlangs de stoet trok.
De dichte drommen toeschouwers begroetten
den kardinaal met waarlijk stormachtig
enthousiasme. Aan het gejubel scheen schier
geen einde te komen. Minzaam glimlachend
gaf Zijne Eminentie de menigte den zegen.
Op een groot plein, vlak voor den ingang
tot de oude binnenstad, stonden de school
kinderen van Manilla opgesteld. Toen 's Pau
sen Legaat naderde, klonk uit de duizenden
serene kinderkj'.en een ontroerend welkomst
lied. Zichtbaar bewogen door deze kinder
lijke welkomsthulde, zegende Zijne Eminen
tie de kinderschaar.
Vervolgens trok de stoet de Bonifacius-
straat door, waarna hjj naar rechts omboog
langs de beroemde „Postigo", in weljker
nabijheid president Quezon tijdens den Phil-
lippijnschen opstand heeft gevangen gezeten.
Toen de kardinaal-legaat de kathedraal
naderde klonk uit vele duizenden monden een
daverend „Salve".
Op de trappen van de kathedraal hadden
„Men zou het op prijs stellen te verne
men, door welke overwegingen de regee
ring zich heeft laten leiden toen zij de be
noeming bevorderde van iemand, die met
prijzenswaardige openhartigheid verklaard
heeft, vreemd te staan tegenover de pro
blemen, waarvoor Indië zich thans ziet
gesteld", verklaarde de Tweede Kamer in
het V. V. op de Indische begrooting.
De minister van Koloniën, zich aanslui
tend bij de verkeerde terminologie, ant
woordt in zijn zooeven verschenen M. v. A.:
„De regeering heeft de benoeming van Jhr.
Tjarda van Starkenborgh Stachouwer be
vorderd (bedoeld is: dat het ka b i n e t
deze benoeming heeft bevorderd; bij de
Regeering, die benoemt, behoort de Ko
ningin) omdat zij overtuigd was, dat hij
de rechte man op de rechte plaats zou blij
ken, niettegenstaande hij tevoren nimmer
rechtstreeksche bemoeiing met Ned.-Indie
had".
Ja, het zal wel waar zijn, dat het kabinet
die overtuiging had. Maar velen zouden
graag weten, waarop die overtuiging steun
de. Men benoemt toch zeker geen Land
voogden zoo bij intuitie? Wij kunnen ons 4
voorstellen, dat een minister van Koloniën
een zoodanig antwoord zou geven, bijaldien
de heer Colijn benoemd ware. Doch de
heer Van Starkenborgh is geen man van
zulk een reputatie dat men meteen maar
op gezag moet aannemen, dat hij nu juist
de aangewezen G. G. was in dezen tijd.
Men herinnert zich, dat deze Landvoogd
opzettelijk bij de aanvaarding van zijn
ambt niet den zegen Gods over zijn arbeid
inriep. Wij hebben er onze verbazing over
uitgesproken, dat zooiets mogelijk is in een
land, waar de overweldigende meerderheid
der inwoners God vreest en aanbidt. Ook
de Kamer sprak daarover in haar V.V. uit
drukkelijk haar teleurstelling uit.
De minister van Koloniën echter ver
klaart; „Behoudens de gevallen, bedoeld in
art. 88 der Indische Staatsregeling, is de
G. G- geheel vrij in de keuze dpr bewoor
dingen, waarin hij hij zich tot den Volks
raad wenscht te richten".
Dat de heer H. Colijn onder zulk een
fraseologie zijn naam heeft gezet, verbaast
ons zoozeer, dat wij moeten aannemen,
dat de passus hem is ontgaan. De Kamer
weet zeer goed, dat de Landvoogd mede-
deeling moet doen van zijn veto's over
Volksraadbesluiten. Deze wettelijke ver
plichting heeft echter niets te maken met
de verplichting, die ligt in een geheel
andere sfeer, dat n.L dé G. G. op het ge-
wichtngst oogenblik van zijn ambteiijk
leven, de vrijheid neemt tot een wijze van
spreken, die voor velen een demonstra
tie is.
Ministers zijn ook vrij in hun bewoor
dingen tot de Kamer, ook in het Staats
stuk, dat de Koningin voorleest. Maar toen
in de Troonrede één keer de bede om Gods
zegen geschrapt was, protesteerde de Ka
mer met nadruk en verklaarde de liberale
minister, dat het hier een ongewild ver
zuim betrof. Dat de huidige minister van
Koloniën anders antwoordt, betreuren wij
te meer, omdat wij niet kunnen aannemen,
dat deze woorden in de M. v. A. dr. Colijn's
gedachte vertolkten en dat hij zulk een
demonstratief optreden zou goedkeuren.
Of is de heer Van Starkenborgh evenals
de Haagsche burgemeester, die bij prinses
Juliana's huwelijk Gods naam niet uitsprak,
misschien ook Doopsgezind en moet daar
aan, zooals beweerd schijnt, dit verzwijgen
van Gods naam worden toegeschreven?
Enkele monumenten te Manilla de stad van het Eucharistisch Congres. Van
boven naar beneden: de oude1 van 1654 dateerende kathedraal der Philip-
pijnsche hoofdstad; de St. Ignatiuskerk, vlak bij de wallen van Manillahet
parlementsgebouw der Philippijnen en een der prachtige palmenallees te Manilla.
de reeds te Manilla aangekomen kardinalen,
aartsbisschoppen, bisschoppen en een groot
aantal andere hoogwaardigheidsbekleeders
zich ter begroeting opgesteld. De oude,
imposante kathedraal was tot alle hoeken
met geloovigen volgestroomd.
Aan den ingang van het kerkgebouw werd
de Pauselijke Legaat verwelkomd door den
aartsbisschop van Manilla Z.H. Exc. J. O'Do-
herty en door dezen aan de autoriteiten voor
gesteld. Dar nam de solemniteit een aan
vang.
Tusschen de gebeden door werd de schit
terende plechtigheid opgeluisterd door schoo-
nen massa-zang.
Na de kerkelijke plechtigheid begaf zich
de Pauselijke Legaat naar het paleis „Mala-
canen", toebehoorend aan president Manuei
Quezon dat tot officieele woning van den
Legaat zal dienen.
Des avonds werd ter eere van dijn Pau
selijken Legaat een feestelijk banket aange
richt in het klooster der Assumptionisten.
Vier-em-dertig personen zaten aan dezen
feestdisch aan, onder wie de voornaamste
promotors van het 33ste internationaal
congres.
De Duitsche bisschoppen hebben het vol
gende telegram gezonden:
„De bisschoppen van alle Duitsche dio
cesen, vereenigd te Fulda, vereeren, evenals
Gij, Christus Eucharisticus en bidden God,
dat dit congres ertoe moge bijdragen, dat de
vrede van het Oosten over de geheele katho
lieke wereld zal neerdalen".
Een bedevaart van den Legaat.
Hedenmorgen heeft kardinaal Dougherty
zich begeven naar het heiligdom van „Onze
Lieve Vrouw voor den vrede en goede rei
zen", dat gelegen is te Antipolo op 27 kilo
meter afstand van Manilla.
Zoo dicht stonden de menschen langs den
weg geschaard, dat het ruim twee uur duur
de, voordat de auto van den Pauselijken
Legaat de plaats van bestemming had be
reikt. Alle dorpen, waarlangs de kardinaal
voorbijging, waren in vlaggentooi en alom
waren eerebogen opgericht.
In Antipolo aangekomen knielde kardi
naal Dougherty neer voor het miraculeuse
beeld en gaf, nadat het „Salve Regina"
plechtig was gezongen, den Pauselijken ze
gen aan de menigte.
Hierna keerde 's Pausen legaat naar Ma
nilla terug.
Zooals de katholieke bladen onlangs bericht
ten behoort tot de personen, die door Z.H. den
Paus aan den Pauselijken Legaat voor het
Internationaal Eucharistisch Congres te Ma<
nilla als gevolg zijn toegevoegd, ook de Chi-
neesche leek: Loh Pa Hong. Dit bericht deed
mij weer denken aan het zeer interessante
bezoek, dat ik in Juli 1935 heb mogen brengen
aan dezen, in alle opzichten eerbiedafdwingen-
den Chinees, die het vorig jaar als eerste
onder alle gekleurde rassen door Z.H. den
Paus tot Zijn Geheim Kamerheer werd be
noemd. Ik meen de „Maasbode"-lezers over
dit bezoek en dezen voortreffelijken mensch
nog het een en ander te mogen meedeelen.
Mijn eerste gang in Shanghai was naar de
beroemde missiestatie der Paters Jesuieten te
Zi Ka Wei, aan den rand van de millioenen-
stad gelegen. En hier mocht ik ontmoeten den
H.E. Pater Levèvre S.J. superior der Shang-
hai-missie. Het gesprek kwam al spoedig op
Loh Pa Hong. „Vanochtend ben ik bij de offi
cieele opening van
een krankzinnigen
inrichting, ge
bouwd grooten-
deels op kosten
van hem, tegen
woordig geweest",
zoo vertelde Z.Ew.
„Het is de mo
dernste instelling
op dit gebied van
heel Azië, waarin
duizend verpleeg
den opgenomen
kunnen worden: de
mannelijke patiën
ten onder leiding
van broeders, de
vrouwelijke ondei
die van zusters".
Alles wat ik over
Loh Pa Hong ge- Loh pa jj
hoord en gelezen
had, bleek geen vroom verdichtsel te zijn. Hij
bestond dus niet alleen, maar was ook werke
lijk een groot apostel van naastenliefde, zoo
als ik hem dikwijls had zien uitgeschilderd. Ik
gaf mijn groot verlangen te kermen hem te
ontmoeten.
„Morgen is het Zondag; dan zult U er zeker
niet de gelegenheid toe hebben. Want dan
trekt hij met enkele leden der Katholieke
Actie er op uit, ófwel om met de motorboot
„St. Jozef" een der tientallen door hem ge
stichte missiestaties te bezoeken, ófwel om
de banlieu van Shanghai te doorkruisen; hier
wordt hulp gebracht aan een aan ellende ten
prooi zijnd gezin, daar een zieke naar een
van de vele ziekenhuizen van L.P.H. ge
transporteerd, ginds een stervende het H.
Doopsel toegediend. De Zondag, zijn eenigste
„vrije" dag, wordt zoo elke week doorgebracht
om menschen goed te doen en daardoor voor
Christus te winnen. Maar indien u Maandag
ochtend gaat naar het kantoor van de Chin.
Tramway Cy., waarvan hij president is, dan
zult u hem daar zeker aantreffen en hij zal
u stellig gaarne een onderhoud toestaan, zéker
indien hij weet, dat u in de missie werk
zaam is".
„Men noemt hem vaak den katholieken
Chineesehen millionnair, maar dit is feitelijk
onjuist. Want eigenlijk is hij niet zoo rijk, om
dat hij bijna al zijn geld gestoken heeft in
werken van naastenliefde en in missiekerken
en -scholen. Maar hij had multi-millionnair
kunnen zijn! Ongelooflijk bijna is het aantal
gasthuizen voor allerlei zieken en gebrekki-
gen, het aantal scholen en missiestaties op
zijn kosten gesticht of gebouwd. De heele
missie van Shanghai drijft grootendeels op
hem. Maar nog waardevoller waarschijnlijk
voor de missie is zijn voorbeeld. Iedereen van
de drie-en-een-half-millioen inwoners van
Shanghai, ja, vele millioenen in heel China
kennen en eeren hem als een belangloos hel
per van armen en ongelukkigen, en weten dat
hij dit doet, omdat hij katholiek is. Zelfs de
Boeddhistische bonzen hier in de stad sturen
hem maandelijks een aanzienlijk bedrag, dat
h(j mag gebruiken om nood en ellende te lee-
nigen. En dit zegt heel wat! Eiken morgen
woont hij de H. Mis bij, ja dient deze dikwijls,
met stichtenden eerbied. Hij heeft een onwan
kelbaar vertrouwen in den H. Jozef, aan Wiens
bijzonderen bijstand hij het welslagen van zijn
vele ondernemingen toeschrijft".
Over zijn godsvrucht mocht ik nog een
ander getuigenis vernemen, namelijk van de
zuster-portierster van een katholiek zieken
huis. „Loh Pa Hong zei ze, „komt hier eiken
namiddag even in de kapel bidden. Hij is dan
op den terugweg van een zijner kantoren en
hij wacht den zegen met het Allerheiligste af,
welke als besluit van de dagelij ksche uitstel
ling in onze kapel gegeven wordt.
En eiken dag opnieuw sticht hij ons, zuster^
door de diep-devote wijze waarop hij dan zit
te bidden". H. t. B.
Zoo vangt dan morgen om vijf uur in de
hoofdstad der Philippijnen Manilla het
grootsche wereldhoogtij der H. Eucharistie
aan.
Na maanden en maanden van zorgzame
voorbereiding, na lange en diepe studie,
na veel gebed is het Heilige Uur aange
broken^ waarop de geheele Katholieke ge
meenschap uit alle volken der ar/.-de zich
vereenigen gaat in de monumentale kathe
draal van Manilla, op bet weidsche Lu-
neta-parka en in de talrijke kleinere ker
ken der uitverkoren stad om in alle talen
en dialecten en toonaarden het Adoro Te
aan te heffen, hetwelk nog nooit in zoo'n
massale melodie in het Verre Oosten heeft
weerklonken.
Duizenden, tienduizenden wie zal hun
aantal tellen? hebben zich opgemaakt
om verre, verre reizen te maken; velen
zullen een maand of meer onderweg zijn
geweest om deze vier dagen van hulde en
aanbidding aan den Christus Eucharisticus
te kunnen offeren. Millioenen en millioenen
katholieken, die het gelukkig voorrecht
van dezen pelgrimstocht niet hadden, zullen
deze vier dagen in den geest te Manilla
doorbrengen, als zij in hun eigen kerken
de hulde uitbreiden, welke ginds op zoo
schitterende wijze onder de leiding van den
H. Vader, Die een persoonlijken Legaat
naar het Congres heeft gezonden, aan den
onder den schijn van brood verborgen God
gebracht wordt.
In een tijd, waarin het alles neerdruk
kende en neerhalende materialisme alle
geloof in God en de Goddelijke liefde uit
de harten der menschen poogt uit te
roeien, zien wij op de Philippijnen, een
centrum van Katholicisme in een wereld
van somber heidendom het licht der Eucha-
Christus overwint, Christus regeert, Chris
tus heerscht.
Ten spijt van allen, die meenen dat zij
een wereld zonder Christus kunnen her
opbouwen, of die een eigengereid Christen
dom wenschen te stichten, zal straks de
levende, beminnende Christus opnieuw in
stralenden luister over de wereld geheven
worden. Zijn liefde zal allen tot zich trek
ken. Zijn woord van weg en waarheid en
leven zal wederom als met een bazuin-
stoot over de menschen klinken. Hij zal
allen tot zich trekken, omdat Hij de men
schen bemint en niets vuriger wenscht dan
hen in Zijn liefde te doen deelen.
f[ct monument, dat de Philippics op
gericht hebben voor den eersten gouver
neur en den eersten missionaris
op hun eilanden.
ristïe, het hoogste
komen slagen van dit drie en dertigste In
ternationale Eucharistische Congres kun
nen verhinderen. Het geloof in hen Eucha-
rbtfLschen Christus heeft alle moeilijkheden
fnÏÏen overwonnen. En als straks de
rJ1 u-ostie tot aanbidding en zegening wordt
oogeheven, dan moet en zal onze wereld
begrijp®11' hoe volkomen waar het is, dat
Daarom is elk Eucharistisch Congres een
wonder van liefdeshernieuwing. Voor de
geheele wereld. Maar heel bijzonder voor
het land en de streek, waar het Congres
gehouden wordt,
i Zoo begrijpen wij te beter, dat de H.
Vader als Zijn vurigen wensch te kennen
heeft gegeven, dat dit Eucharistisch Con
gres te Manilla, een oase te midden van
het heidensche Oosten; Japan, China, Indië,
de Stille Zuidzee, het karakter van een
j Missie-congres zou dragen.
Maar ook de Philippijnen zelf, het eenig
ste Christelijke land in het Verre Oosten,
bloeden uit diepe wonden. Want zoowel
het groot gebrek aan priesters als de in
vloed van de godsdienstlooze openbare
school zijn oorzaak, dat het Katholicisme op
de Philippijnen zijn weldadigen invloed niet
voldoende kan ontwikkelen.
Tijdens de nachtelijke aanlbidding van
Donderdag op Vrijdag zal dan ook uit de
harten van de honderdduizenden mannen,
die van alle windstreken der geheele we
reld en van alle eilanden der Philippijnen
naar Manilla zijn opgetrokken, een vurig
en eendrachtig gebed opstijgen om talrijke
en heilige priesters.
Temidden van het mystieke Oosten, dat
voor de Europeanen steeds een raadsel
blijft, zal de wereldgebeurtenis van het In
ternationaal Eucharistisch Congres een
diepen indruk maken op de katholieken
en ook op de niet-katholieken van de
Philippijnen, voor wie de eenheid des ge-
loofs in Christus, de eenheid van geloovi
gen, priesters en bisschoppen in de univer-
seele Kerk Gods onder de zichtbare leiding
van den H. Vader te Rome zich zal mani
festeeren in de tegenwoordigheid van Chris
tus in de H. tot aan het einde der
eeuwen.
De wereldhulde aan den Christus Eucha
risticus zal uit Manilla als uit een ander
eruzalem, ove; het heidensche Oosten en
over heel de wereld uitstralen. In het diepe
A,oof en de warme liefde van het devote
Adoro Te.
