HET LAATSTE DEFILE.
mmmM
DE JAMBOREE IS VOORBIJ.
E
UIT DE JAMBOREE-STAD.
Prinses en Prins bij
het kampvuur.
adverteerende
ZAKEN
DINSDAG 10 AUGUSTUS 1937
SLUITINGSDAG VAN DE
JAMBOREE.
B. P. spreekt van de
raadsrots.
ONDER HET TEEKEN VAN DEN
JACOBSSTAF.
ikj O 1.1 i, L -'.<i I-# 5- - W
HET LAATSTE KAMPVUUR
Geestdrift over de komst
van het Prinselijk Paar.
Vijf en twintigduizend jongens heffen
spontaan het „Wilhelmus" aan.
R was tot het laatste kampvuur
DE LINNEN STAD VER
DWIJNT.
POOLSCHE MIDDAG OP
YPENBURG.
Kunstvliegen met een zweefvliegtuig.
GEEN MUGGEN OP DEN AFSLUITDIJK
NIEUWE GENERAAL-OVERSTE
PATERS OBLATEN-
JONGEN TEGEN TRAM GEVALLEN.
„Wij zullen nooit vergeten, hoe
Nederland ons ontvangen
heeft".
DUREN HET
LANGST!!!
DE NIEUWSTE ZIEKTE.
Vogelenzang, 9 Augustus-
DE Jamboree is ten einde- Negen
dagen lang heeft de tentenstad
haar duizenden jeugdige bewoners
geherbergd. En enthousiast als den
eersten middag, toen de Koningin
hun kamp kwam openen, hebben de
padvinders vanmiddag opnieuw ge-
défileerd over de arena, waar tot slot
de Chief Scout hun een laatste maan
woord toesprak-
Tot groote verrassing van alle Jamboree
deelnemers verschenen H. K. H. Prinses
Juliana en Z. K. H Prins Bernhard gister
avond aan het slotkampvuur, dat, door zoo
goed als alle padvinders werd bijgewoond,
doch dat voor bezoekers niet toegankelijk
was.
Het Prinselijk paar zette zich heel gemoe
delijk in het duinzand neer, terwijl de Chief
Scout en de andere kampautoriteiten zich in
rustieke zetels hadden neergelaten.
Het Prinselijk paar scheen zich buiten
gewoon te amuseeren, zong de liedjes mee
en juichte de optredenden hartelijk toe. Er
waren dan ook buitengewoon aardige num
mers en de oude chief volgde den kampvuur
leider „Pom" van Voorthuyzen met levendige
oogen.
Onder de deelnemers aan het kampvuur
bevonden zich ook H.H. K.K. H.H. Prins
Gustaaf Adolf van Zweden en Prins Emanue
von Lichtenstein.
Ooit heden waren er reeds vroeg tal van
bezoekers, die rustig voor de hekken het
officieele openingsuur afwachtten. Gelukkig
voor hen werden zij door het dichte bladerdak
van de fraaie boomen beschermd voor de
Verzengende zonnestralen.
Zoo druk als Zondag zal het echter wel niet
worden. Toen was het de recorddag van de
jamboree. Niet minder dan 125.000 personen
bezochten het terrein.
Aan belangstelling heeft het de jamboree
niet ontbroken. Het aantal bezoekers heeft
ver en ver het getal overschreden waarop bij
de begrooting was gerekend. Meer nog, de
Nederlandsche jamboree heeft daarmede alle
voorgaande geslagen.
De sluitingsplechtigheid-
Wederom wapperen langs de ruime arena
de vlaggen, wederom schetteren de trompet
ten en roffelen de trommels over het zonnige
grasveld, terwijl een koele wind de warme
zon tot een genot maakt. De Schotsche bag
pipes joedelen, muziekkorpsen trekken voorbij,
stoet na stoet rukt op en stelt zich in verband
op het groote opmarschterrein achter de
arena op. Het laatste défilé van deze Wereld
jamboree zal zoo dadelijk aanvangen.
In het kamp zijn de jongens vanmorgen al
begonnen met afscheid neonen. Zingende
trokken vroolijke groepjes rond om nog een
laatste bezoek te brengen aan de vele vrien
den, die zij in den loop van de week hebben
leeren kennen en waardeeren.
Hier en daar wordt reeds een tent onder
gejuich, maar tegelijkertijd met een zekeren
weemoed, opgebroken. Het is zoo goed als
voorbij. Laat ons hopen, dat de boys veel
gded's en schoons van ons kleine vaderland,
dat zijn best gedaan heeft hen zoo hartelijk
mogelijk te ontvangen, zullèn kunnen ver
tellen.
De chief scout, Baden Powell, heeft reeds
een afscheidsbezoek gebracht aan het voor
trekkerskamp, waar hij den jongens dank
bracht voor het werk dat zij aan de voor
bereiding en tijdens de jamboree verricht
hebben.
Hij zeiöe te hebben gehoord, dat velen van
hen niets van de jamboree gezien hadden,
maar wees op de groote vormende waarde
van het zich opofferen voor anderen. De voor
trekkers moeten niet vergeten, dat zij aan
de verkenners het voorbeeld moeten geven en
daarin zijn zij volgens den Chief Scout ook
heel goed geslaagd. Het succes van deze
bijeenkomst is grootendeels aan de voortrek
kers te danken. Na deze toespraak heeft
Baden Powell het kamp der vportrekkers
bezichtigd.
Tegen half drie beginnen de arena-tribunes
vol te loopen. Op de eeretribune hebben de
chief scout en generaal Behrens benevens
eenige andere autoriteiten plaats genomen.
Van den grooten maSt wappert boven de vlag
gen der andere naties uit de Nederlandsche
driekleur. Dan begint de muziek en trekken
va gent,en de arena binnen. Voorop de
omgekeerde de subkamp-leider. Dan in
vlnderScontingenhtenet dChew volgord6 d®
IJslanders, de venlianen en^ovLt., enzoo-
yoort.
Staande aanschouwt de ehief sc0ut a]n
voorb«trekkende jongens, Voor iedere natio_
nale vlag het Padvinderssaluut brengende
Onafgebroken rukken de duizenden scouts op
marcheeren de arena rond, tot z^ den
ingang de volgende groepen ontmoetten, en
Sluiten dan aan de binnenzijde aan, zoodat
cteeds breeder r^jen onder een steeds kleuriger
beweeg van vlaggen, zich langs de tribune
bewegen - een machtig schouwspel. in het
mid der van het terrehi staat de „raadsrots-
opgesteld, omringd door een cordon voor
trekkers.
,1 inV, rlr groote arena en
Steeds meer vult zieni 6 Neder_
het wordt een golvende mas d
landsche groep met haar ^M meer
voorbu getrokken is, lijkt het of er
bij kan en toch moeten er nog zoovelen
SteedH compacter wordt de menigte op
middenterrein, maar steeds opnieuw wor
P'aats gevonden voor de duizenden, die nog
voorbij marcheeren. Vandaag zijn het ae
ranscben, die de aardige gedachte hebben
wuivend met allerlei kleurige doeken den chief
luide toe te juichen, terwijl de Poolsche vlie
gers in de formatie van een vliegtuig voorbij
trekken. Bij het Amerlkaansche contingent
hebben de Indianen ook nu weer veel bekijks.
Het Engelsche contingent, dat door luide
kreten zfjn aanhankelijkheid aan den chief
uit, trekt gearmd voorbij de eeretribune, als
een symbool van d'e verbroedering. In de
achterste gelederen marcheert de Lord bis
schop van Jarrow mede.
Inmiddels hebben de padvinders c? het
middenterrein zich met het front naar de
eeretribune opgesteld en daarachter sluiten
de laatst defiieerenden zich aan. Dan is het
groote moment aangebroken, waarop de Chief
Scout zijn jongens zal toespreken. Een pad
naar de raadsrots is opengehouden en tot aan
de eeretribune is een eerehaag van scouts
opgesteld. De chief laat de duizenden pad
vinders op den grond plaats nemen en schrijdt
onder luide toejuichingen naar de raadsrots,
geyolgd door een staf van officials.
Op de raadsrots aangekomen, plaatst Lord
Badén Powell zich voor de microfoon, maar
kan geruimen tijd niet aan het woord komen,
doordat vliegtuigen, waarmede de „handicaped
•eouts" een rondvlucht maken, laag over de
•Tena vliegen en het geronk der motoren alles
overstemt. Als de stilte eindelijk is ingetreden,
begint Baden Powell zjjn rede,
Gisterenmiddag werd mét een groot défilé van de deelnemers de Wereldjamboree besloten. Tijdens het défilé: links Lord
Baden Powell en Kroonprins Gustaaf Adolf van Zweden'
modellen en gaf de nationale luchtvaartschool
nog eenige nummers te zien.
De levendigheid werd nog verhoogd door
de rondvluchten met een 2-motorigen Kool
hoven en door een interessante proefvlucht
met een „Airspeed envoy", een toestel van
Engelsch fabrikaat, maar dat hier gemonteerd
is en dat een enorme snelheid bleek te kunnen
ontwikkelen.
Ware 't weer minder dampig geweest, dan
zou het in de bedoeling hebben gelegen, ook
parachutespringen te demonstreeren. De ver
gunning was er, maar men vond het met het
oog op het weer niet geraden, deze gevaar
lijke demonstratie te doen doorgaan.
De Poolsche padvinders hadden binnens
huis een tentoonstelling van hun attributen
ingericht.
Naar wij vernemen zullen de Poolsche pad
vinders, Woensdagmiddag parachutedemon
straties geven op het vliegveld Ypenburg. Zij
zullen daarbij sprongen maken van duizend
meter hoogte.
De demonstraties vangen des middags om
drie uur aan.
De B P- spreekt
„Padvinders, gij ztft hier na lange marschen
bijeengekomen. Gij moet vermoeid zijn, na al
deze dagen van rondtrekken door het kamp
Ik zai daarom kort zijn en alleen zeggen dat
wij thans gekomen zjjn aan het einde van de
iamboree die pas gisteren schijnt te zijn
begonnen! Gedurende de korte dagen van deze
wereldjamboree hebben tot mijn vreugde alle
padvinders het grootste deel van hun tijd
besteed aan het sluiten van vriendschappen.
Dat is ook het doel der padvinders: zooveel
mogelijk vriendschap met anderen in andere
landen te sluiten. De dagbladen hebben ge
schreven over een kinderkruistocht. Dit is een
zeer juiste beschrijving, omdat jullie werk
zaam zij t voor een groote zaak, den kruistocht
voor den Vrede. Vroeger trokken de Kruis
ridders op om de Saracenen te bestrijden en
de heilige stad Jeruzalem te veroveren. Zij
slaagden daarin niet. De kinderen waren daar
over zoo ontdaan, en ontevreden, dat zij zei
den: Wij willen zelf uittrekken voor een groote
zaak en het Heilige Land veroveren. Ook hun
kruistocht is mislukt, want hij was s cc
georganiseerd en de kinderen hadden gee
middelen van vervoer en geen voedae
den tocht. De kruistocht, dien jullie hebt
ondernomen, is in sommige opzichten g
Ook jullie komt uit alle dcelen van de wereld
bijeen, thans om vriendschap te sluiten, ee
taak even groot als van lederen anderen
kruistocht. Probeert daarom zooveel mogelijk
vrienden te maken in andere landen, over
enkele jaren zijn jullie volwassen mannen in
jullie land. Dan zullen de moeilijkheden komen,
dan zullen zich conflicten voordoen, dan zal
wellicht weer gesproken worden over oorlog
en vrede. Maar als je veel vrienden hebt in
andere landen, zul je geen oorlog met hen
willen maken. Dan weet je, dat er een hetere
weg is tot oplossing van de conflicten: onder
ling overleg en vriendschappelijke regeling.
Toen de groote kruisvaarders uittrokken
hadden zij op hun schepen bij zich een Jacobs-
staf, die thans do totem is van deze jamboree.
Het is een instrument om den weg te kunnen
vinden. Laat deze totem voor ons een gids
zijn om ons de richting te bepalen naar dien
vrede. Onze totem is veelomvattend. Hij
draagt een kruis en kan dus een gids zijn voor
alle christenen, maar hij draagt nog veel meer
en kan dan ook alle landen en klassen om
vatten. Daarom is het een goede totem voor
de padvinders. Ook de tien punten van de
padvinderswet zijn daarin opgenomen.
Laat ons thans onze campagne voor den
vrede voortzetten.
Ik zal nu aan den leider van ieder
contingent een kleine copie uitreiken van den
Jacobsstaf om mee te nemen als een symbool,
dat herinneren kan aan ons doel: goede wil en
vriendschap als voornaamste middelen om
vrede te bevorderen en in stand te houden".
geen publiek toegelaten. De
padvinders wilden dit afscheidsfeest
liever geheel onder elkander blijven.
Het was heerlijk weer en vele
padvinders, die met dekens en
wollen jakken gewapend naar het
kampvuur opgetrokken waren zullen
weinig gebruik van hebben
er
behoeven te maken.
Na deze rede, die in aandachtige stilte door
de padvinders werd aangehoord, reikte de
Chief Scout de Jacobsstaven uit en richtte
toen voor de tweede maal, zeer ontroerd, het
woord tot de jongens:
„De tijd is nu voor mij gekomen om vaarwel
te zeggen. Ik hoop, dat jullie een gelukkig
leven zult leiden. Jullie weet, dat ik in mijn
één en tachtigste jaar ben en het einde van
mijn leven nadert. De meesten van jullie staan
aan het begin en ik wensch, dat jullie leven
gelukkig en vol succes zal zijn. Je kunt dit
bereiken door je beat te doen de padvinders-
wet uit te dragen, je leven lang, wat ook je
functie moge zijn en waar je ook bent. Ik
wensch dat jullie allen den Jacobsstaf van
de jamboree op je uniform zult houdien. Ik
hoop, dat je'zult trachten er aan te blijven
denken, wat de beteekenis is van dezen staf.
•Door déze beteekenis in acht te blijven nemen,
zul je geholpen worden bij je streven, God's
t'Ük van den vrede en den goeden wil te
vestigen.
Deze totem zal je altijd de padvinderswet in
herinnering houden en dien prachtigien tijd,
dien wil in Nederland hebben gehad. Hij zal je
helpen uitgerust te zijn voor de padvinderswet
gedurende heel je leven en steeds meer onze
Padvindersldealen van goeden Wil en de
helpende hand der kameraadschap te verbrei
den onder al degenen, die wij ontmoeten. Mijn
Boodschap aan jUllic is; vriendschap te ver
Wereld*0 6n bloeder8chap over de geheele
i«°d zef?ene jullie allen".
pi g stdriftjge cheers volgden na een
ontroerende stilte op deze indrukwekkende
woorden. No drie cheers voor den Neder-
landscben hoofdverkenner en het laatste défilé
was ten einde.
Diep onder den indruk verlieten de pad
vinders langzaam het terrein.
Het vertrek van den chief
- rhief Scout, Lord Baden Powell, 2al
Zondagavond naar Londen terugkeren,
Hef laatste kampvuur'
De Zaterdagmiddag d^e'erste
het opvallend weinig PU"J in t
uren de poorten binnenkwam, zulks in te
genstelling met alle voorafgaande dage
De tribunes bij de demonstraties m de
arena waren dan ook vrijwel leeg, n b
natuurlijk ook voor een groot deel m
worden toegeschreven aan de. meer dan nor
male zomerhitte, welke zich Zaterdr aan
het jamboree terrein had medegedeeld.
Het laatste kampvuur was een geweldig
succes en werd aanschouwd door niet min
der dan naar schatting dertigduizend rr.en-
schen. De Schotten lieten hun doedelzakken
hooren, de Zwitsers jodelden, de Siameezen
dansten en de Egyptenaren gaven een be
wijs van hun zangkunst.
Het geheel werd besloten door de Engel-
schen met een harmonica-orkest en een too-
neelstukje. „de prinses en de kat".
Op de rij uit boomstammen door padvin
ders zelf getimmerde eerezetels namen ach
tereenvolgens plaats de chief scout, lord Ba
den Powell, gehuld in 'n pittoresken mantel,
waarop alle teekens der tot dusverre gehou
den wereldjamborees geborduurd waren, prins
Gustaaf Adolf en tal van kampautoriteiten,
benevens de bisschop van Jarrow, die giste
ren voor de Britten de godsdienstoefening had
geleid. Bom van Voorthuizen had de leiding
van deze vlammenfinale.
Zooals gebruikelijk werd het vuur ontsto
ken door middel van Indiaansche vuurbogen,
waarmede een rond stukje hout zeer snel in
een soort tonder wordt rondgedraaid, tot dit
begint te smeulen. Met den gloeienden tonder
wordt dan een viertal fakkels en daarmede
het kampvuur ontstoken. Tijdens het vuur-
maken werd een soort Indiaansche bezwe
ringsformule uitgesproken: roode gloed,
roode gloed, behoedt ons tegen de koude, laat
de wereld zich aan onze idealen verwarmen,
zooals wij ons warmen aan je vlammen.
Prinses en Prins komen
Vervolgens werd de Baden-Powell-yell uit
gebracht en zouden de jongens beginnen met
het zingen van het jamboree-lied in het En
gelsch, Fransch en Nederlandsch, toen plotse
ling in een uithoek van den duinpan, langs
welke hellingen de tienduizenden scouts ge
legers waren, groote beroering ontstond, die
zich alle aanmaningen van Pom ten spijt, al
spoedig over de aanwezigen verspreidde.
Hoeden en mutsen werden in de lucht ge
worpen, heele groepen stonden te dansen van
opgetogenheid en plotseling begonnen onge
veer vijf-en-twintigduizend frissche jongens
stemmen spontaan het „Wilhelmus" te zingen
dat indrukwekkend over het stille duinland
schap, waar de avond al begon te schemeren,
weerklonk. J
Een oogenblik om nooit te vergeten. En
toen wisten alle jongens het zonder dat
iemand het hun gezegd had: Prinses Juliana
en Prins Bernhard waren komen binnenval
len in het groote padvindersgezin om geza
menlijk met de jongens in ongedwongen
vreugde dit laatste feest van de jamboree
mede te vieren.
Ongedwongen samenzijn met de
Koninklijke gasten
Prinses Juliana zocht lachend en verheugd
over de hartelijke ontvangst, een plaatsje in
het zand. Zij wilde er niet van weten plaats
te nemen op de eerezetels. Prins Bernhard
zette zich eveneens in het zand neer, aan de
voeten van Baden Powell en prins Gustaaf
Adolf van Zweden, de kleinzoon van den
Zweedschen koning, kwam naast hem zitten.
Onmiddellijk daarna werd het programma
voortgezet, nadat eerst nog uiting aan de blij
heid was gegeven door het uiten van den
hallo-yell, luidende: we are glad to meet you.
we are glad te great you, hallo, hallo, hallo
(wij zijn blij je te zien, wij zijn blij te ver
welkomen, hallo, hallo, hallo). Het Tsjecho-
Slowaaksche padvindersorkest zétte toen een
aantal Nederlandsche liedjes in, die door al
len, ook door de koninklijke gasten lachend
en verheugd werden meegezongen
Er volgde toen een uitgebreid programma
van opvoeringen, de een al aardiger dan de
ander. Er werd een Nederlandsche yell uitge
bracht, waarin de Prinses met vreugde in
stemde: rood, wit, blauw, dranje, Nederland,
Nederland, je maintiendrai, levé de N.P.V.
charmant klein' Oostenrijkertje jodelde,
dat het. een lust was, de Tirolers schuhplat-
terdem het bekende varialied werd gezongen,
waarbij het geheele kamp aan het schuitje
varen sloeg, de rij van Prinses Juliana, Prins
Bernhard en Gustaaf Adolf al even vroolijk
meedeinende als ieder ander, uiteraard tot
enorme en uitbundige voldoening van de pad
vinders, wier hart Prinses Juliana met dezen
avond voor goed gestolen heefd. En zoo ging
het den geheelen avond door. Geen lied werd
door de padvinders gezongen, of Prinses Ju
liana stemde van harte in, geen yell werd
uitgebracht of onze jonge Prinses deed mee,
ernstig en volkomen opgaande in haar stre
ven het zoo goed mogelijk té doen. Het was
voor de jongens om nooit te vergeten.
Achter elkaar volgden de Franschen, de
Polen, verschillende yells, o.a. een Hongaar -
sche, waarbij de naam Vogelenzang niet werd
uitgesproken, maar door vogelgefluit werd
aangegeven, een clown, het Piet Heinlied,
John Brown, het Poolsche orkest, te veel om
allemaal op te noemen en eigenlijk te aardig
om niet stuk voor stuk te bespreken en nog
eens op te halen. Een alleraardigst moment
was, toen de verpleegsters, die in het kamp
hospitaal de enkele zieken behandeld heb
ben, op het podium verschenen en op de
wijs van: in een blauw gerüiten kiel, een
nieuw vervaardigd gedicht zongen, dat storm-
men van gelach ontketende.
De Syriers zongen en dansten, een Hongaar
gaf een solo op een oud nationaal instrument,
de Belgen gaven een aardig, op muziek ge
danst kwajongensgevecht te zien, canons wer
den gezongen, Indianen lieten een adelaars-
dans zien en zoo verliep deze laatste avond
van de wereldjamboree in een feeststemming,
die door de aanwezigheid van Prinses Juliana,
tot zoo'n hoogtepunt gestegen was, dat wei
niemand onder dê padvinders zal zijn, die er
niet mee zal instemmen, wanneer wij schrij
ven, dat het slot tevens het hoogtepunt ge
worden is van dit op zoo grootsche wijze ge
slaagde padvindersfeest.
De Jamboree op de Heilig'Land-
Stichting-
Omdat deze stichting een hoogstaand cul
tureel werk is, dat slechts in Nederland wordt
aangetroffen, plaatste Zijne Excellentie Ram-
bónnet en generaal Behrens, voorzitter en
waarnemend voorzitter van het regelingsco
mité met hun eersten secretaris Spijkerman
deze stichting op het program, dat den deel
nemers van de Jamboree ter bezoek zou wor-
-den aanbevolen.
Op aansporing van het Alg. Nederl. Vreem
delingen Verkeer heeft de Heilig-Land-Stich
ting eert keurig foldertje laten vervaardigen,
dat het A. N. V. V. van Nederland in het
Fransch, Engelsch, Duitsch liet vertalen.
Vandaag liggen er dertigduizend exemplaren
gereed, om aan ieder der padvinders en ver
kenners te worden uitgedeeld.
De Curagaosche en de Zwitsersche padvin
ders hebben reeds een bezoek aan de Heilig-
Land-Stichting gebracht. Vanzelf sprekend,
dat de vijfhonderd, die gasten worden van
Nijmegen, het op prijs zouden stellen met dit
cultureel werk kennis te maken in de wereld
éénig in zijn soort.
De Poolsche padvinderij kent anders dan
de onze ook „luchtverkenners". Het zijn
kranige kerels, die het ook in de zweefvlieg-
sport een heel eind gebracht hebben. Dit heeft
men Zondagmiddag op het vliegveld Ypenburg
kunnen zien. Eenige Poolsche Jamboree
bewoners hebben gedurende een uur aan het
Nederlandsche publiek hun vaardigheid in de
vliegsport gedemonstreerd. Het begon met het
„voorvliegen" van de ranke R.W.D. 13, een
motorvliegtuig. Later verscheen ook de
R.W.D. 8 in de lucht en werden twee zweef-
vliegtoestellen medegèsleept. Er waren heel
wat bezoekers op Ypenburg en velen van hen
hadden nog nimmer zoo'n sleep gezien. Toen
de sleep los ging is een der toestellen snel
gedaald. Het andere, geel geschilderd, met
platte vleugels, bleef langen tijd in de lucht
en bleek zeer geschikt voor kunstvliegen. De
kranige verkenners voerden althans allerlei
manipulaties uit en de eene looping volgde
op de andere. Dit kunstvliegen met een zweef
toestel is veel moeilijker dan met een motor
vliegtuig, dmdat het eerste de kracht van het
optrekken mist. Het publiek volgde deze inte
ressante demonstratie met groote belang
stelling en heeft den Pool, toen deze op aarde
was teruggekeerd, hartelijk toegewuifd.
Voorts waren er oefeningen met vliegtuig-
i
De plaag zoo goed als verdwenen-
De inlichtingendienst van de K. N. A. C.
meldt, dat voor het oogenblik de muggen
op den afsluitdijk zoo goed als verdwenen
zijn, zoodat het automobilisme hiervan weinig
overlast zal ondervinden.
Op het te Annecy (Hte. Savoie) gehou
den generale kapittel van de congregatie
der Oblaten van den H. Franciscus van Sa-
les is als generale overste gekozen de hoog-
eerw. pater Prosper Dufour.
De nieuwe generale overste is geboren
Franschman en 63 jaar oud; van 1934 af be
kleedde hij het ambt van generalen assistent.
Bij Desclee de Brouwer is van zijn hand
nog pas in het Fransch verschenen een uit
voerige levensbeschrijving van den stichter
van de congregatie der Oblaten van den H.
Franc, van Sales den hoogeerw. pater Aloy-
sius Brisson. (18171908).
Zaterdagavond reed een 15 jarige jongen
uit Heelsum per fiets op den straatweg van
Blaricum naar Huizen. Nabij het tolhuis
hoorde de jongen een signaal en vermoedelijk
niet wetende dat dit van de Gooische tram
afkomstig was week hij naar rechts uit in
de richting van de trambaan.
De jongen kwam hierdoor met de tram in
aanraking en werd tegen den grond gewor
pen.
Hij brak een arm, en de andere arm schoot,
uit het lid terwijl hij bovendien nog al ern
stig aan het hoofd werd gewond.
Hij werd naar het St. Jansziekenhuis te
Laren overgebracht.
De scheerlijnen worden ontspannen, de
haringen uit den grond getrokken, de tenten
opgerold. De linnen stad verdwijnt. Ruim een
Week hebben bijna dertigduizend jongens
door Nederland een geest van onbezorgde
blijheid doen waaien, hebben zij de wereld
laten zién, wat er onder de jeugd van dezen
tijd leeft.
Elders in de wereld mogen menschen op
hartelooze wijze hun onderlinge twisten
trachten te beslechten, hier in Vogelenzang
is een week lang getoond, hoe de jeugd wil,
dat de volken onder elkander zullen leven.
En geheel Nederland heeft een stroom van
warme vreugde door zich heen voelen gaan,
geheel ons land heeft meegeleefd met de
rijke weelde van zooveel jeugdige geestdrift,
van zooveel onverwoestbaar toekomstver-
trouwen. En nu dan al deze jongens weer
naar hun verschillende landen terugkeeren
en wederom uitzwermen over de wereld, we
ten we, dat met hen een krachtig leger uit
trekt om de wereld te veroveren, een leger
van voortrekkers der toekomst.
De Jamboree is ten einde.
Honderdduizenden Nederlanders hebben
het kamp een bezoek gebracht. Er zijn dagen
geweest, dat tientallen extratreinen nauwe
lijks voldoende waren om den stroom van
belangstellenden naar de Jamboree te ver
voeren. Geen wanklank is gehoord. Wanneer
wij den leiders der verschillende kampen
vroegen, wat hun beste indrukken waren van
deze Jamboree, was onveranderd het eerïle
antwoord, dat gegeven werd: „Wij zullen
nooit vergeten op welke wijze Nederland ons
ontvangen heeft. Deze hartelijkheid, deze
vriendschap, deze ons bewezen rijke gene
genheid, heeft ons diep getroffen. Zij zullen
een van de diepste herinneringen blijven, die
wij van de Jamboree zullen meenemen.
Daarvoor is Nederland dankbaar. Dank
baar ook voor wat het op zijn beurt van de
buitenlanders geleerd en ervaren heeft. En
daarom, nu over enkele dagen allen ons land
verlaten zullen, niet alleen een vaarwel, maar
ook een hartelijk: tot weerziens!
Ómdat er zoo weinig echte zieken zijn, bre
ken hier niet-kwaadaardige namaak epide
mieën los. De handteekeningen-verzamelitis
neemt in hevigheid af en ook de ruilitis heeft
haar kracht verloren, omdat alles wat geruild
moest worden geruild is. Juist de laatste
dagen in de tea-party-itis, uitgebroken. De
arme kampstaf kreunt, wanneer ze van een
stoel moet opstaan, men ziet de prominenten
de bloem van Huize Teylingerbosch in steeds
groeiender omvang schichtig door de gangen
loopen en files vormen voor bepaalde deuren.
De eerbiedwaardige figuren van de Jamboree-
leiding schijnen daar voor die deuren bijeen
te komen, om Indianendansen te repeteeren
voor het kampvuur van 's avonds, maar he
laas heb ik ze nog nooit zien optreden. En
daarover drukte ik mijn verwondering uit
tegenover een onzer vele kampdokters.
„Weet je dat dan niet?" fluisterde hij
me achter zijn hand toe. „Maar niets in je
krant zetten, want dit zou het pubiiek veront
rusten! Dit zijn de symptomen van de Tea-
party-itis.
Nu stond ik er net zoo blank voor, als u
nu. Toen ben ik het woord gaan ontleden en
de schrikkelijke beteekenis van deze epide
mie drong plotseling tot mij door, toen ik
begreep, dat het de doktersbenaming moest
zijn voor de thee-partij-manie.
Ja, het regent hier theê-partij-uitnoodigin-
gen en omdat Ton Koot doorgaat voor onze
beste theedrinker hebben we hem graag laten
gaan. Hij kwam terug met een feestelijke
zijden lap, een waaiertje en nog iets, dat ik
me niet meer herinner; 't waren de geschen
ken van de Chineezen na hun thee-partij. De
n.iikanen hadden een thee-partij, die ook
c.1 reusachtig geweest moet zijn, De Nleuw-
Zeelanders organiseerden ook zoo iets en
zelf heb een heel leuk Poolsch boerenvrouw-
tje als herinnering aan de Poolsche thee.
Dat was een chiaue thee!
Want daar zaten de Internuntius, en cle
Poolsche gezant, verscheidene hoofdverken
ners en heel kleine verkennertjes en de loo
tjes bedienden ons. En omdat die tiee zo
chique was ben ik gauw naar Teyling
teruggegaan om Dim er bij tei ha en
zot op dergelijke dingen is en he wr
wekkend staat, je te vertooncn in gezelschap
van iemand, die den Zilveren
Zoo hebben we kennis mogen maken ttl
de Poolsche producten die het contingent
meebracht: allereerst de thee met Poolsche
suiker dan allerlei lekkere wafels met fruit
en allerlei tafelspeeches in drie talen: Poolsch,
Fransch en Engelsch, uitgesproken door den
Poolsch en hoofdverkenner en door den heer
van Reyen namens hoofdverkenner Rambon-
net.
En toen kwam de verrassing: het mooie
Poolsche orkest dat voor de tafelmuziek zorg
de, speelde opeens den Nederlandsche matro-
zenmarsch. gevolgd door „Piet Hein".
„Dat hebben ze in één dag hier geleerd",
werd me verteld.
„Uw thee heeft me al voor Polen veroverd",
zei ik tot mijn buurman die niet kon nalaten
me telkens in mijn zij te peuten en me scha
len en glazen voor te houden.
„Wij hopen allemaal naar Polen te komen"
zei de heer van Reyen in zijn tafelspeech. Als
alle Polen zoo zijn als de jongens hier en de
thee zoo best, dan heb ik er geen bezwaar
tegen.
Over tafelspeechen gesproken
Toen we bij de zeeverkennersdemonstraties
in het Kaagpaviljoen zaten om koffie te drin
ken hebben we een der eigenaardigste tafel
speeches gehoord van de heele Jamboree.
Toen de sluizen derwelsprekendheid dreig
den open te gaan en de burgemeester van
als zeeverkenners - demonstratieterrein, zei
commissaris Mante:
„Dames en héeren, vlug dooreten, want we
zijn al erg laat. Ik hoop dat u nog erg prettig
niet elkaar zult praten en niets meer zult
zeggen".
Als de heer Mante, die in het dagelijkscn
leven zee-officier is, dergelijke commando's
aan boord van zijn kruiser uitdeelt, kan het
er een echte leuke boel worden.
Tenzij het een doofstommen-instituut-ter
zee is.
Er komt een zeer indrukwekkende Hongaar
op mij toe: het is dr. Molnar. Er komt nog
veel meer achter zijn naam, want deze heer
is een „big noise" zooals Dim me influistert.
Hij is vol over de tea party die zijn contin
gent straks zal aanbieden aan het voormalige
comité dat de Hongaarsche kinderen hier
huisvestte in de magere jaren van Hongarije.
„Dat moet in de kampkrantzegt dr. Mol
nar. „Moet u hooren wat gisteren een jochie
in mijn kamp zei. Hij was heet en zwart van
den rook en hij veegde zijn hoofd af waarna
hij in de aardappelen roerde. Toen zuchtte
hij' „het wordt hoog tijd voor een thee-partij
bij den Chief Scout". Is dat ook iets voor de
Jcrant?
Kijk daar ben ik weer terug bij de thee
partijen. Daar komt een rector me vertellen
dat hij bij de Pörtugeezen op een thee-part;j
was waar ze uitsluitend koppige Port schon
ken. En nu vreest hij, dat hij straks het sleu
telgat van zijn tent niet kan vinden.
De Schotten hebben een tlwe-partij gege
ven, maar ze schonken geen whisky. Nu had
ik toch haast vergeten te vertellen, dat de
Polen voor een extra attractie bij -de thee
zorgden. Het was geen taartje, maar een pet,
die door een over ons vliegend Poolsch vef-
kenners'töestel naai' beneden werd gegooid en
waarin een groet was geschreven van den
aviateur.
Ik mag die Polen wel, ook al hebben ze
hun cape niet aan. Ze hebben een prachtige
Madonna meegebracht, die bij het kamp-al
taar staat en die ik ze vanmiddag met roode
en witte anjers zag versieren. Het zijn beste
jongens. Maar bij hen moet je toch altijd even
in gedachten houden: 's lands wijs, 's lands
eer!
Bijna iedereen roemt het eten hier en dat
hebben we al eerder verteld. Maar de éclai-
reurs unionistes schijnen het thuis beter ge
wend te zijn en de Polen vinden het niet ge
noeg. We hebben ons licht maar eens opge
stoken in Oost-Indië. Daar zat een stevige
boy in een pot te roeren en allemaal fleschjes
stonden in de buurt.
"Rpvfilt 1ê» bpt eten0"
"o, best!" lacht hij en zijn mond trekt breed
uit en zijn oogen schitteren.
„Nasi Górrrreng! Dat maken we van de
rijst die we hier krijgen!" Nasi Goreng onder
een brandende zon! Ook hier 's lands wijs
's lands eer, geef mij maar kwast!
Sluiting! Nog éénmaal zullen we hier terug
komen om afscheid van onze vrienden van de
Jamboree te nemen. Maar nu alvast geef ik
de hand aan onzen Londenschen bobby. Ka-
rel, hét ga je goed, hoor! En pas op dat Dim
weer niet in de krant moet lezen, wat hij
nog niet zoo lang geleden over je las: „Bobby
tusschen twee trams geklemd". Je had toen
volgens het krantenverslag teveel gekeken
naar een jongedame, die een kruispunt over-
moest en jij, die toch het verkeer in Londen
moest regelen, werd netjes tusschen twee el
kaar passeerende trams gerold. Pas op! VT
je naar Londen teruggaat, ga je nog een paar
dagen naar Amsterdam en dat is een gevaar
lijke stad Niet door de trams maar door de
jongedames die over willen steken. Bobby,
Warmoftd dankte voor de keus van de Kaag het ga je goed! Tot de jamboree van 1941...,
