ST. WILLIBRORDUS
gedrag
grave
O
?rrr:
Condoleance-betuiging
1 Weerverwachting. i
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN.
V
van
J
Lijkrede van p. Hyacinth
Hermans O.P.
61ste JAARGANG No. 18317
DONDERDAG 3 NOVEMBER 1938
VIJF BLADEN.
BUREAU: KOEMARKT 4, SCHIEDAM
TELEFOON INTERCOMM. No. 68085
N.V. NEDERL. VERZEKERING
MAATSCHAPPIJ
CATHARIJNESINGEL 48
UTRECHT - TEL. 12870
SLUIT VERZEKERINGEN
TOT ELK BEDRAG
Het purper der kerkelijke
hoogwaardigheidsbeklee-
ders prijkte rond
zijn doodsbaar.
Plechtige zielemetten in de
St. Laurentius-kerk te
Voorschoten.
Z.H. Exc. mgr. Huibers
HAARLEM, 2 November 1938.
Weleerwaarde pastoor,
Naar aanleiding van uw bericht
van het overlijden van den zeer
eerw. heer M. A. Thompson ver
zoeken wij u beleefd onze oprechte
condoleance over te brengen aan
de familie en de vrienden van den
overledene.
Moge God in rijke mate vergel
den 't vele goede dat deze priester
tijdens zijn leven heeft nagestreefd
en verricht ter eere Gods.
Mocht Gods rechtvaardigheid nog
menschelijke tekortkomingen zien
in dit priesterleven, die nog niet
geheel vereffend zijn, dan zullen
wij gaarne Gods barmhartigheid
verbidden om zich spoedig over
Zijn trouwen dienaar te ontfermen.
Met alle hoogachting,
Uw dienaar in O. H.
J. P. HUIBERS,
Bisschop van Haarlem
Kans op wat regen.
Matige tot krachtigen Zuidelijke E
E tot Westelijken wind, zwaar be- E
wolkt tot betrokken met later E
1 eenigen regen, weinig verandering E
E in temperatuur overdag. E
Voor de wielrijders.
1 VRIJDAG.
E Zon op 7.02. Zon onder 16.26. 1
E Maan op 14.44. Maan onder 2.43. E
1 Wielrijders lichten op van 16.56 1
I tot 6.33.
„Er is geen grootere handeling dan
de Consecratie van het Lichaam
van Christus, zooals er geen uit-
nemender waardigheid is dan het
Priesterschap."
.(H. Albertus Magnus.)
De ABONNEMENTSPRIJS van de NIEUWE
SCHIEDAMSCHE COURANT bedraagt
franco bij vooruitbetaling:
Per week 20 cent; per maand 85 cent; per
drie maanden 2.55.
Bij bezorging franco per post bedraagt de
abonnementsprijs per maand 1,10, per drie
maanden 3.
LOSSE EXEMPLAREN verkrijgbaar 5 ct.
Per stuk.
De prijs der ADVERTENTIES bedraagt 25
cts. per regel. Bij contract reductie.
Postcheque- en girodienst No. si440.
Uitgave van de N.V. de Courant De Maas
bode te Rotterdam.
EDAMSCHE COURANT
LEVENSVERZEKERING - LIJFRENTEN
CO LLECTI EVE PENSIOENVERZEKERINGEN
De Gratis-Ongevallenverzekering bedraagt 3.000 bij levenslange invaliditeit; f 2.000 bij overlijden tengevolge van een spoorwegongeluk; 1000 bij overlijden tengevolge van een ander ongeval; 250.— voor het verlies van een hand, een voet of
een oog; f 100.voor het verlies van een duim, bij breuk van de ruggegraat of bij schedelbreuk; 75.— voor het verlies van een wijsvinger of voor het verlies van de voorste twee leden van alle vingers; 50.voor het verlies van een volledig lid
van een duim, of voor het verlies van twee leden van een wijsvinger; 25 voor het verlies van alle leden van een anderen vinger, of van een lid van een wijsvinger, bij breuk van bovenarm, of bovenbeen, onderarm of onderbeen, knieschijf
sleutelbeen of enkel; 10.voor of twee leden van een anderen vinger. Een en ander volgens de geldende voorwaarden gelijk deze eenmaal per maand in dit blad worden afgedrukt.
te
Hedenmorgen werd op de R.K. begraaf plaats te V oorschoten het stoffelijk over-
schot van wijlen oud-rector M. A. Thompson ter aarde besteld. Opname tijdens de
plechtigheid aan de groeve.
Gistermiddag is het stoffelijk
overschot van den Maandagmor
gen overleden Rector Marie Antonius
Thompson, oud-lioofdredacteur van
„De Maasbode", van uit zijn woning
aan den Leidscheweg overgebracht
naar de St. Laurentius-kerk te Voor
schoten.
Het was een sobere, maar treffen
de plechtigheid in den somberen mid
dag van den Allerzielendag.
niJn de huiskapel in Rector Thompson's wo-
Iood' Waar het stoffelijk overschot de afge-
taar GI^v da®erl stond opgebaard voor het al-
zijnklelne^t Rector twaalf jaar lang voor
Misoffer had g vaiL huisgenooten het H.
voor het iaat °PSedragen, knielden deze nu
stilte van den %,neder in de indrukwekkende
Nadat Zuster °d'
St. Elisabeth, daVo1'"'03» het zusterke van
laatste levensdaaen ,fctor Thompson in zijn
Vaders en Wees Verpleegd, vijf Onze
allen met gewijd' wat°eten had gebeden en
gezegend, welke over he handen hadden
genend waren opgeheven Zo° dikwijls ze-
aangebroken, dat het stoff'ekias het °ogenblik
de parochiekerk van V00rSChntVerschot naar
den overgebracht. en zou wor-
Terwijl de klok van de dorpsk
Mepte, zette de stoet zich in beWee- droevig
dezen laatsten gang over den stille^5 V00r
zamen weg. een~
Achter den lijkwagen reed een enkele ko
Waarin de familieleden en huisgenooten Va
den overledene hadden plaats genomen.
Daarachter volgde te voet, vergezeld van
een der redactieleden, de heer H. Kuijpers,
directeur van de Maasbode, op deze wijze
®en eerbiedige hulde brengende aan den
gfooten pionier van de Katholieke pers.
Aan den ingang van de kerk werd het
?>elijk overschot met het kerkelijk cere-
Wanieel plechtig ingehaald door den weleer-
dpj^den heer P. Th. A. Perquin, kapelaan
ter>rk, terwijl, zoodra de kist in het pries-
Ecl °°r was neergezet, de pastoor van Voor-
d °ten' de Zeereerw. heer P. Meijer, een
Vr. eersten was om aan de lijkbaar van zijn
®hd neer te knielen,
q ervolgens werd door Kapelaan P. Per"
Rg111 een Rozenhoedje voor de zielerust van
■je c*0r Thompson gebeden samen met de
k6 gd Van de Katholieke Jongensschool, wei-
ha afloop even een blik kwam slaan
Oq den grijzen priester, dien zij zoo dikwijls
dil^ n dorP hndden gezien en wiens ver-
di hun
0®nsten en beteekenis zij in die gemoedelijke
de priesterfiguur misschien nooit hadden
ermoed.
k Des avonds te half acht werden in deze
bat toegewijd aan Sanctus Laurentius, den
roonheilige ook van zijn geboortestad,
zoo'n strijdbare figuur was in de
atholieke Actie van zijn dagen de plech-
«ge zielemetten gebeden.
e Sro°te belangstelling van de zijde van
orschoten s katholieken bewees ons, hoe
algemeen werd
medegeleefd met het sterven
zHn d?.^en grijzen nobelen priester, die hier
cum rrct-tVf u6jteed leven met een otium
ACT?ng w had a^gesl°ten.
eerwaarde Ver® WpS
tt Th. M. P. Bekkers,
Pastoor P. Meijer van Voorschoten
ontving van Z. H. Exc. Mgr. J. P.
Huibers het volgend schrijven naar
aanleiding van de mededeeling van
den dood van rector M. A. Thomp
son z.g.
Th. m*1 j'res fungeerden de zeereerw. heeren
te Leiden6Ukei S' Pastoor van St. Petruskerk
naar. en ch. N. J. Meysing van Wasse-
Qp het presbvt t-
men de hoogoerL hlum hadden plaats geno- heer H. J. F. M. van den Heuvel, rector van
deken van Leiden d A' H" M' J' Homulle' het St. Lucia-Gesticht te Bennebroek.
leerde Pater Dr. ,j e zeereerwaarde zeerge- Ook de burgemeester van Voorschoten, de
teur van „De Maasbode" °nge S' J" redac~ edelachtbare heer J. Berkhout was bij dezen
heer Th. L. Westgeest, r' zeereerwaarde Requiemdienst aanwezig alsmede dr. C.
sticht „De Goede Herder" ^te °7 Van Kerkhof, mevr. Kerkhof en een deputatie der
da Zeereerwaarde Pat», k - oeterwoude en I Zusters Dominicanessen van „Bijdorp".
Onder de talrijke geestelijken merkten wij
NDER zeer groote belangstelling
is hedenmorgen op het kerkhof
Voorschoten, na een plechtige
Requiem in de St. Laurentiuskerk
aldaar, aan den schoot der aarde
toevertrouwd het stoffelijk overschot
van onzen Maandag j. 1. overleden
I oud-hoofdredacteur, Rector Marie An
tonius Thompson.
Te half 10 hedenmorgen begonnen in de
St. Laurentius-kerk te Voorschoten de Lau
den, welke aan den plechtigen Requiem-
dienst vooraf gingen. Agens hierbij was de
hoogeerwaarde zeergeleerde heer mgr. dr. J.
Witlox, de hoofdredacteur van „De Maas
bode", die werd geassisteerd door den Zeer-
eerwaarden zeergeleerden Pater dr. J. de
Jonge, redacteur van „De Maasbode" en den
weleerw. pater A. Hoppers S.M.M.. Cantores
waren pastoor Th. Beukers van Leiden en pas
toor C. N. J. Meijsing van Wassenaar.
In aansluiting hierop ving om 10 uur de
solemneele Requiem-Mis aan, welke werd
ppgedragen door den hoogeerwaarden heer
A. H. M. J. Homulle, deken van Leiden. Dia
ken was de zeereerwaarde pater R. van Kem
pen C.ss.R., directeur van het St. Clemens-
Retraiterihuis te Noordwijkerhout, confessa-
rius van' den overledene, terwijl de zeereer,
waarde pater F. Jongen S.M.M., rector van
de hulpkerk der Paters Montfortanen aan
den Haagschen Schouw als subdiaken fun
geerde. Ceremoniarus was de weleerwaarde
heer P. Perquin, kapelaan te Voorschoten.
Tijdens deze plechtige Requiem-Mis wer
den aan de zij-altaren stille H.H. Missen op
gedragen door de drie priesters, aan de re
dactie van „De Maasbode" verbonden n.l.
door den hoofdredacteur mgr. dr. J. Witlox
en door den redacteur Pater Hyacinth Her
mans O.P. en Pater dr. J. de Jonge S.J.
Het jongenskoor onder leiding van zijn
directeur den heer Lakeman zong de Grego-
riaansche gezangen, terwijl het orgel werd
bespeeld door den heer Meus.
De belangstellenden.
Zoowel uit de kringen van de Haarlem-
sche clergé als uit die van de pers was de
belangstelling zeer groot, terwijl natuurlijk
Voorschoten's Katholieke bevolking niet was
achtergebleven.
Aan weerszijden van de kist hadden op het
priesterkoor plaats genomen de hoogwaar
dige heer mgr. H. J. M. Taskin, president
van het Theologicum te Warmond, proost van
het Kathedraal Kapittel van Haarlem, de
hoogwaardige heer mgr. M. P. J. Möllmann,
kanunnik van het Kathedraal Kapittel, de
hoogeerwaarde heer L. A. A. M. Wester-
woudt, oud-plebaan en kanunnik van het Ka
thedraal Kapittel, de hoogeerwaarde heer
mgr. Th. M. P. Bekkers, rector van „Bijdorp",
alsmede de pastoor der St. Laurentius-kerk
te Voorschoten, de zeereerwaarde heer P.
Meijer.
In de eerste banken waren de familieleden
en huisgenooten van wijlen Rector M. A.
Thompson gezeten, waarachter zich aanslo
ten de directeur van „De Maasbode", de heer
Henri Kuijpers en mevr. Kuijpers—Grim-
mon, de heeren H. G. M. Van der Vijver, mr.
Walter F. C. Baars en Jos Margry, commis
sarissen van onze courant, alsmede de heeren
L. Hazelzet, drs. P. Kasteel, J. Mosheuvel,
Abels en W. van Kruisbergen, resp. als ver
tegenwoordigers van de redactie, de admini
stratie en het technisch personeel van „De
Maasbode".
De Nederlandsche Katholieke Journalis-
ten-vereeniging was vertegenwoordigd door
haar geestelijk adviseur Pater prof. dr. Titus
Brandsma O.Carm., hoogleeraar aan de R. K.
Universiteit en door haar voorzitter, den heer
mr. H. F. A. Geise.
Aanwezig was ook de heer Alph. Laudy,
oud-hoofdredacteur van „De Tijd" en de heer
Th. Schaepman, oud-Tweede-Kamerlid.
De congregatie van de Eerwaarde Zusters
Franciscanessen van St. Lucia, waarvan Rec
tor Thompson zoo vele jaren de directeur is
geweest, was vertegenwoordigd door de Al-
gemeene Overste, Moeder Carolina, de Vica
ris Moeder Josepha en door den zeereerw,
„God is niet onrechtvaardig, dat
Hij uw werk zou vergeten, en de
liefde, die gij voor Zijnen naam
hebt betoond".
Woorden van den H. Paulus in
zijn brief aan de Hebreeën VI. 10
Monsignores, Zeereerw. Heeren, Geachte
Familie, dierbare geloovigen.
Wij zijn hier in gebed samengekomen rond
de stille baar van dezen eens zoo roerigen
mensch, die in het leven den naam droeg
van rector Marie Antonius Thompson, voor
malig hoofdredacteur-directeur van „De
Maasbode", en later van dat andere tijd
schrift, dat hij naar de liefde van zijn hart
doopte met den naam „Rome".
De groote Fransche rouwspreker Bossuet.
wien deze overledene zoo'n groote vereering
toedroeg, hield zijn lijk- en gedachtenisreden
over veel omstreden figuren van zijn tijd
soms een jaar na hun zalig afsterven, omdat
hij voor de geschiedenis verantwoorden wil
de, wat hij bij zulk een gelegenheid zeggen
ging
Deze vrije verkiezing is mij niet gege
ven, maar daarom wil ik, die met dezen
rector Thompson in den opgang van zijn
leven samenwerkte en hem in zijn intimiteit
heb gekend, wel zooveel te spontaner hier
bij zijn doodsbaar getuigen, hoe ik dezen
heel bizonderen priester heb gezien en ge
kend.
Daarom zal ik niet in herinnering bren
gen de jaren, dat hij als jong priester te Rot
terdam en Amsterdam als zielzorger werk
zaam was, noch als geestelijke vader van de
groote religieuze Congregatie, waaraan hij
als directeur was toegevoegd, maar hem
alleen gedenken als den rijk begenadigden
talentvollen schrijver en publicist, in welke
qualiteit vooral hij zijn historischen naam
Thompson waardig toonde, en daar een onge
meenen nieuwen glans aan heeft toegevoegd.
Parochianenvan Voorschoten, die dezen
priester de laatste twaalf jaren alleen hebt
gekend stil en ingetogen, zonder opzien
levend in uw midden, jeugdige priesters, die
hier eerbiedig zijt samengekomen om dezen
onderling bij zijn uitvaart te eeren, gij weet
misschien amper wat deze overledene in
i'.jn besten tijd voor het openbaar katholiek
leven heeft beteekend. Hoe de ouderen, die
hier aanwezig zijn om hem de laatste eer
te brengen, over hem denken, zal u wellicht
duidelijk worden uit de woorden van eer
bied, waardeering en erkentelijkheid, welke
ik nu ook zeker namens hen ga zeggen.
Rector Marie Antonius Thompson was in
de beste jaren van zijn leven hoofdredacteur
directeur van „De Maasbode", welke courant
vóór zeventig jaren gesticht werd door zijn
vader, dien hij zelf in 1898 in gelijke functie
opvolgde. Marie Antonius Thompson was
als onder den schijn en schaduw van deze
„Maasbode" opgegroeid, en had als knaap de
offers gezien en wellicht ook-aan-den lijve
gevoeld, die aan de Katholieke pers in die
dagen door hen, die haar dienden, moesten
worden gebracht.
Van den eersten dag, dat hij de arena van'
de „Maasbode" binnentrad, toonde hij zich
een onvervaard strijder met open vizier. Hij,
de man met den leeuwenkop toonde ook een
leeuwenmoed, het klassieke „ex ungue
leonem" kon men herkennen uit elke
letter, elk woord, dat hij neerschreef. Hij
was niet de man om behagen te scheppen in
een sierlijk spel met de floret, hij hanteerde
liever een Durendaal, ter bescherming en
verdediging van wat hem heilig was en dier
baar.
Een „journaliste de combat", dat begrepen
zijn tegenstanders reeds bij zijn eerste op
treden. Zóo vader, zóo zoon, maar dan nog
in het quadraat. Strijdvoeren tegen het oud-
vaderlandsch liberalisme, strijd ook tegen
het katholiek-liberalisme of liberaal katho
licisme, straks ook tegen het insluipend mo
dernisme, was hem als met den paplepel in
gegeven. Een dagelijksche ergernis was hem
als hij katholieke zakenmenschen en beurs-
heeren 's ochtends met de Nieuwe Rotter
dammer in den zak naar de Kerk zag gaan.
Maar hij begreep, voelde 't als een zeer,
dat hij nooit ten volle zou slagen, als de
eigen achterstand op katholiek journalistiek
gebied niet kon worden ingehaald door ooit
met een eigen katholiek ochtendblad uit te
komen. Dat werd de droom, het ideaal, ja
deskundigen mochten hem voorrekenen, dat
hij nooit slagen zou, hij liet niet los. Jaren
bleef hij denken en rekenen, hierbij gesteund
door een nieuwe kracht, den toen jongen
directeur Henri Kuijpers, dien de Voorzie
nigheid hem op een goeden dag in de armen
had gevoerd.
Het ochtendblad is er gekomen, en het
heeft de hoogste glorie van zijn leven betee-
kend. Het ochtendblad heeft beide mannen,
rector Thompson en Henri Kuijpers, in een
band van trouwe vriendschap samengeklon
ken tot den dood, ook toen beider wegen
noodgedwonger; later uiteengingen.
Rector Thompson's jaren als hoofdredac
teur van „De Maasbode" zijn samengevallen
met een anderen, zeer roerigen tijd, die zich
vooral gelden deed op geestelijk terrein.
Toen Paus Pius X. zich gedrongen voelde
als Opperherder zijn waarschuwende en ook
straffende stem te. verheffen tegen het mo
dernisme, dat Christendom en Kerk ernstig
ging bedreigen, verklaarde rector Thompson
zich onmiddellijk diens verknochten en toe-
gewijden wapenknecht.
Dezen man, die als jong priester vijf jaren
lang de zieken had verzorgd in het Amster-
damsche zoogenaamde „Pesthuis", moest het
woord van den Paus, die gewaagde van een
„Pestis modernistica", wel heel bizonder
aanspreken. Van dat oogenblik af werd rector
Thompson de onvervaarde strijder, die geen
rust meer kende bij dag en bij nacht.
Het „prêchez hardiment" „preekt onver
schrokken" van Paus Pius X, voor de pries
ters neergeschreven in Zijn Breve bij de ver
oordeeling van „Le Sillon" scheen voor
rector Thompson een wachtwoord en een
wapenspreuk geworden. Hij werd meer dan
gevreesd en geducht door de velen, die het
koude lemmet van zijn zwaard boven hun
hoofd zagen geheven.
Is de rector in zijn onverdachten ijver en
aanhankelijke, hartstochtelijke liefde voor
Kerk en geloof te ver gegaan?
Misschien heeft hij zijn eigen persoon en
karakter nooit zoo juist en scherp weerspie
geld gezien, als toen hij jaren later eens het
portret teekende van zijn vereerden Louis
Veuillot, een geschreven portret, waarin ook
iets van een eigen confessie
in weerklinkt.
,Aan de liefde voor de Kerk, die iets van
de geestdrift der profeten heeft voor het hei
lige Jeruzalem in het oude Israël, hebben
zelfs zijn bitterste vijanden niet getwijfeld.
Zijn karakter was er te eerlijk voor, heel
zijn levenspostuur protesteerde tegen alles
wat onoprecht was of geveinsd."
Geheel naar Thompson's hart was het
woord van Veuillot.' „God heeft mij een
zwaard in de handen gegeven en ik zal zor
gen, dat er geen roest op komt". Maar dat
zwaard heeft hij als een echte Machabeeër
nooit anders willen gebruiken dan in dienst
der Kerk. Maar Thompson erkent en hier
wordt 't als een eigen confessie dat ook
in Veuillot zich de schaduwzijde vertoonde
van zijn talent, dat ook deze mensch den tol
zijner menschelijkheid moest betalen, dat
hij, die lange jaren midden op de bres stond,
altoos met kruitdamp en den klank van
zwaar geschut om zich heen, bij tijd en wijle
te kort schoot in de gematigdheid,
behoeft niet te worden verbloemd of ver
zwegen, maar wien zal het ver
wonderen. Maar wel moet opgemerkt wor
den, dat hij dit menschelijk zwak gemeen had
met de grootsten van ons geslacht, zelfs met
Kerkvaders en met de beroemde apologeten
van het Christendom, met Bossuet, Augusti-
nus, Hieronymus, Tertullianus, ja met den
zoeten Bernardus zelfs, die tegen Abelardus
en Arnold van Brescia heviger invectieven
heeft gebezigd dan ge in één van Veuillots
werken zult vinden.
4l|||llllllllllllllllllllllllllillllli[|ll|[ll!llllllll!llllll!llllll|||||||||||[||il!l|
illltlllllI1lllllllll!lll!ll!l:lll[|IIIIIII!IljII!lllllllllllllllll]|!!l||||||II|j!|]I
komen op wat hem in Louis Veuillot zoo
zeer aantrok, en hij in zijn eigen leven zoo
heroisch betracht heeft: rector Thompson's
voorbeeldelooze onbaatzuch
tigheid.
Deze groote geest, deze heilige priester,
die onbuigzaam leek en ongemakkelijk, mis
schien 't meest voor zich zelf, heeft bij zijn
leven tweemaal achtereen groote heroische
offers gebracht. Hij is heengegaan van „De
Maasbode" de stichting van zijn vader
en van hem het kind van zijn hartebloed
op het oogenblik dat hij vreesde, dat zijn
strijdbaar karakter de verdere ontwikkeling
van „De Maasbode" ook maar eenigermate
zou kunnen belemmeren.
Hij heeft ook zijn tijdschrift „Rome" be
reidwillig opgegeven, toen de Overheid het
oogenblik gekomen oordeelde, dat de tijds
omstandigheden een wapenstilstand wen-
schelijk maakten.
't Is wel de hoogste deugd van een groot
man om eigen goed gefundeerde en schitte
rend verdedigde inzichten te kunnen opgeven
en prijsgeven.
En rector Thompson heeft dat gedaan met
een diep ontroerende ootmoedigheid, en met
zulk een volkomen zelfbeheersching, dat hij
in zijn later leven, dat toch nog een kwart
eeuw duurde, er nooit met eenig woord van
teleurstelling of bitterheid op terug is geko
men, noch er ooit lichtelijk wrevelig op ge
zinspeeld heeft.
Met den Psalmist mocht hij getuigen: „Ik
had geloof, daarom sprak ik", maar het ge
loof bracht hem er ook toe om te zwijgen.
Het stopzetten van dien publicistischen ar
beid voor een, die schrijven kon als hij, heeft
hem ongetwijfeld zware offers gekost, heeft
zelfs zijn physiek sterk aangegrepen. Maar
hij heeft zijn leed alleen en met zich zelf in
stilte verwerkt. „Men erkent zoo staat er
in het Boek der Spreuken eens menschen
wijsheid aan zijn geduld, en aangedaan leed
voorbij te zien strekt hem tot eer."
Men behoeft zijn talent niet te bezitten.
Zelfs zijn zienswijzen en methoden niet in
alles te volgen. Men is gerechtigd sommige
zijner heftigheden af te wijzen. Maar dit
eene staat vast: zoo de katholieke wereld
pers van dezen tijd, als één man wilde ar
beiden naar zijn beginselen van Roomsche
journalistiek, naar zijn opvattingen van
Roomsche dagblad-apologie, zoo zij de on
kreukbare eerlijkheid, de voorbeeldelooze
onbaatzuchtigheid van dien man bezat, voor
al indien zij wilde leven en werken, voorge
gaan door zijn geestdrift voor de Roomsche
idealen, waarvoor hij zijn leven lang gestre
den heeft de Kerk en de gemeenschap zou
binnenkort van aanschijn veranderen."
Aandachtige toehoorders, is 't niet alsof de
man, die hier voor ons ligt uitgestrekt op zijn
doodsbaar, in deze woorden zijn eigen ne
crologie heeft uitgeschreven, zijn apologie
de obsessie van zijn leven. Vakmannen en pro vita sua"* En?anwnLnogCen7erug-
de Zeereerwaarde Pater F. jQ octerwoude en Zusters Dominicanessen van „Bijdorp",
taan, rector van de Rectorale Hul^ RIon^or" Onder de talrijke geestelijken merkter
ria, Middelares van Genade", te y "Ma- verder op den hoogeerwaarden hooggeleer-
Tn de eerste banken harida„ °°rschoten. den heer mtrr. dr. Jos. Th. Beiisens eere-
In de eerste banken hadden iinkSCft0ten' I den heer mgr' dr' Jos' Th' Beijsens, eere
genomen de familieleden en de huisge plaats kanunnik van het Kathedraal Kapittel en
van den ontslapene, met in hun midden°zten voorts de volgende zeereerwaarde heeren Th.
-r-w föiMirül TOnVile nrnn US- T 'Zr»p>trm11Hnoctnnr A T P
ter Dominica, terwijl rechts was gezeten de
directeur van „De Maasbode t de heer h
Kuijpers, de arts van Rector Thompson, Dr!
C. J. Kerkhof, alsmede de heer C. H. Vroom,
uit Wassenaar.
J. Zoetmulder, pastoor te Amsterdam, J. C.
H. M. Schiphorst, pastoor te Amsterdam, C.
B. M. Wiemers, pastoor te Wassenaar, W. C.
c- Albers, emeritus-pastoor van Schoonho-
ven, A. Hakkeling, pastoór van Reewijk, M.
J- Kammers, pastoor van Leidschendam,
pjj. HesP. pastoor van Katwijk aan den
ha j 11J- Beijsens, pastoor te 's-Graven-
VGr'avenlLe0"
van niiirw- L* J* M- Sondaal, rector
H Schmidt^H' te °e8stgeest> kapelaan J. W.
ren Ve^cniCT 6CteUr van de R K- Militai
ren-Vereengmg te 's-Gravenhace G J
Klaverweiden OSC I s 1
woude. PasW te Zoeter"
Nadat de Requiem-Mis geëindigd was be
steeg Pater Hyacinth Hermans OP den'pre
dikstoel om bij de lijkbaar van den grooten
en dierbare doode een gedachtenisrede uit
te spreken.
Gistermiddag werd het stoffelijk overschot van wijlen rector M. A. Thompson
van het sterfhuis overgebracht naar de R. K. parochiekerk van Voorschoten.
Hij heeft zijn kracht en beheersching ge
vonden in het gebed, de sterkte voor zijn
„humilatio sui", het gebed, waarover hij
midden in zijn strijdartikelen zoo ontroerend
en innig wist té schrijven.
En deze man, die zijn tegenstanders zoo
meedoogenloos kon geeselen, wist ook voor
hen te bidden. In een laatste gebed, tezamen
met den trouwsten vriend en medebouwer
aan het groote werk der katholieke pers, op
wiens komst hij zichtbaar had gewacht, gaf
hij den doodsnik, in een enkele zucht is deze
strijdbare man, die geen doodstrijd heeft ge
had, naar het andere eeuwige leven over
gegaan.
Hem zijn bij zijn leven nooit wereldlijke,
noch kerkelijke onderscheidingen ten deel
gevallen, maar God heeft hem zichtbaar de
onderscheiding willen verleenen met hem op
den vooravond van zijn 77sten verjaardag,
die de Vigilie was van het feest van Aller
heiligen op te roepen ^voor de gemeenschap
der heiligen en zajige'n, hem, die zich zoo
ootmoedig rekende tot de lijdende gemeen
schap der geloovige zielen.
En nu gaan wij u uitdragen naar den stil
len doodenakker van uw rustig Voorscho
ten, waar gij jaren hebt geleefd als een ver
storven asceet temidden van uw visschen en
vogels, en bloemen en planten, als een
levend getransponeerde lofzang uit uw da-
gelijkseh gebed „benedicite universa germi-
nantia in terra, benedicite omnia, quae mo-
ventur in aquis, et omnes volucres coeli, Do
mino".
God is niet onrechtvaardig," zegt Sint
Paulus, maar ook wij willen niet onrecht
vaardig zijn, wij zullen dankbaar uw werk
gedenken en de liefde die gij voor Zijn
naam hebt betoond.
Hierna volgde de absoute, welke door den
hoogeerw. Deken A. H. M. J. Homulle werd
verricht.
De laatste tocht.
Onder het zingen van het immer ontroe
rende „In Paradisum deducant te Angeli"
trok de lijkstoet het kerkgebouw uit. Vooraf
ging de lange stoet van geestelijken, terwijl
achter de lijkbaar de familieleden en de
schare van vrienden en geloovigen zich aan
sloten.
Zoo was de laatste tocht van den ouden
strijder naar den stillen doodenakker. Het pur
per van de kerkelijke hoogwaardigheidsbe-
kleeders straalde tusschen 't doffe zwart van
den rouwstoet.
Tijdens de beaarding zong het zangkoor de
Gregoriaansche gezangen.
Nadat de kist in den diepen kelder van het
nieuwe priestergraf was neergedaald, sprak
Deken Homulle de laatste gebeden en ter
wijl de priesters dan langzaam het kerkhof
verlieten, knielden de nabestaanden en
vrienden nog even neer naast de geopende
groeve om in diepe en dankbare herinnering
te scheiden van deze plaats, waarin een
groot man, een edelmoedig en grootmoedig
priester, een dapper strijder voor de eer van
Christus en Zijn Kerk, de ure van de weder
opstanding zal afwachten-
