De
zeventigste
van Dr. H.
vei jaar dag
Colijn.
PASSAGE
MONOPOLE-THEATER
CIRCUSREIZIGERS
Vechtersbloed
ID1LLY UJ QLDEM PIEXMUYSELflfiR
STUDENT
BAZUMOV
Overweldigende
alle deelen
belangstelling
der wereld.
Herziening; der Vervolgingswetten.
GEPROLONGEERD
JK
uit
IN
DE MOORD
KAMER 916
II
r
m
PIERRE FRESNAY
DONDERDAG 22 JUNI 1939
ONGEVAL OP ONBEWAAKTEN
OVERWEG.
Een GESCHENK van
Katholieke vereerders
vv
AARDBEVING.
MISDIENAARSBOEKJE.
Kar door trein gegrepen.
SCHIEDAM - TEL 69563
IN EEN
PRACHTFILM
VAN
JACQUES FEYDER
EEN MAN WERD VEROORDEELD
EDDIE NUGENT
IN DE
VAN DEN
HET
ZONDAGMIDDAG 3 UUR MATINEE
MET BEIDE HOOFDFILMS
De socialisten, laatste bolwerk
der vervolging.
Het
clericalisme steekt weer
het hoofd op".
CHARLES STARRETT
IS ENORM
LACH ORKANEN DAVEREN DOOR DE ZAAL
VOOR DE LAATSTE 7 DAGEN
RENE SLEESWIJK'S nederlandsche revue
i
ZONDAG VAN 12 UUR AF
"""jeAU DU BEIA
tisïï »»«s lbmMV a°Uaj ,ue«™
PRESENTEERT EEN
BOEIENDE FILM
uit de Fransche productie
naar den bekenden roman
van JOSEPH CONRAD
In de hoofdrol:
Regie: MARC ALLEGRET
Een film met een
spannende intrige
en groote emotie
PRIMA VERZORGD
VOORPROGRAMMA
VRIJDAG
WEDERVERTOONING
VAN
DE GROOTSTE FILM
DER LAATSTE
JAREN
NAAR HET WERELD
BEKENDE BOEK VAN
RAFAEL SABATINI
EEN MEESTERWERK
SPEL EN REGIE
Een advertentie,
doet ge denk en.
UIT DE PERS.
ONDER, overweldigende blijken
van svmpathie en bewondering
heeft dr. H. Colijn heden zijn
7Qen verjaardag gevierd. Reeds in
den ochtend waren behalve tallooze
brieven, kaartjes en bloemstukken
verscheidene duizenden telegrammen
van gelukwensch binnengekomen niet
alleen uit Nederland, maar ook
van de Nederlanders uit Hongkong,
Argentinië, de Yereenigde Staten, de
Kaapkolonie en andere deelen van de
wereld, alsmede van vele buiten-
landsche staatslieden en leidende per
soonlijkheden.
De minister-president heeft hedenochtend
èenigen tijd zijn gewone ambtsbezigheden
op het departement van Algemeene Zaken
verricht. Van de ambtenaren en van de
beambten van dit departement ontving hij
een met hun handteekeningen voorzien
boekwerk van Donald Grove Barnes, ge
titeld: George III and William Pitt".
Onder de vele geschenken, die dr. Colijn
hedenochtend ontving, bevond zich ook zijn
in hout gesneden portret afkomstig van een
onbekenden vereerder uit Rotterdam.
Tegen elf uur heeft de minister-president
zich naar huis begeven, waar hij den ver
deren dag heeft doorgebracht.
Een Katholieke hulde.
De heer J. Schouten was verhinderd de
A.R. club van Tweede-Kamerleden te ver
tegenwoordigen wegens de behandeling in
de Kamer van de zaak-Oss.
Mr. J. A. de Wilde heeft het portret met
een kort woord aan den jubilaris aangeboden.
BENKOELEN, 22 Juni. (ANETA.)
Gisteravond om 7 uur 55 werd een lichte
aardbeving geconstateerd, die echter geen
schade aanrichtte.
Bij Dekker en van de Vegt te Nijmegen
verscheen in tweeden druk deeltje II van
„Het Misdienaarsboekje", omvattende „De
gezongen H. Mis, Lof en Vesper"
De drukte, welke het bezoek van H. M. de
Koningin te Emmen te weeg bracht, was
vanochtend mede aanleiding tot een ongeluk
op den onbewaakten overweg, dat gelukkig
nog goed is afgeloopen.
Het gerucht had zich verbreid, dat de Ko
ningin na de militaire inspectie een bezoek
zou brengen aan het Ned. Hervormd Diako-
nessenhuis, aan den Angelsloerdijk. In ver
band daarmede had zich een aantal menschen
bij den overweg tusschen Sterrenkamp en
den Angelsloerdijk opgesteld om Hare Ma
jesteit te zien voorbijgaan.
De landbouwer Eiting van Emmerhout, die
met een ledigen hooiwagen met daarachter
gespannen wipkar van den Parallelweg kwam
werd door de drukte afgeleid en wilde den
overweg oversteken, zonder den motortrein
van half elf uit de richting Coevorden te
hebben opgemerkt.
Op het laatste oogenblik het gevaar ziende,
gaf E. zijn paard een klap, waardoor het
dier vooruit sprong. Hieraan is het te dan
ken, dat het paard en de eerste wagen met
den voerman gespaard bleven; de wipkar
werd door den trein gegrepen en over een
afstand van veertig meter meegesleurd.
Toen de trein tot stilstand kwam, bleek,
dat de deelen van de verbrijzelde kar zoo
danig in het treinstel waren geraakt, dat de
trein zijn weg naar het station Emmen niet
kon vervolgen.
De passagiers stapten daarom bij den over
weg, die vijf minuten van het station ligt, uit.
Het duurde ongeveer drie kwartier, voor
dat de motortrein in beweging kon komen.
De landbouwer bleek slechts enkele ont
vellingen aan de beenen te hebben en was
uiteraard geheel overstuur.
De politie heeft van het gebeurde proces
verbaal opgemaakt.
Van VRIJDAG tol en met
DONDERDAG
De BONTE wemeling van het altijd boeiende
circusleven.
In het voorprogramma
Een sensatloneele geschiedenis van een onschuldig
veroordeelde.
HOOGSTRAAT SCHIEDAM
TELEFOON 68808.
Vanaf Vrijdag 23 Juni
als Ie Hoofdiilm:
2e Hoofdfilm:
lederen middag 2 UUR MATINÉE, met vertooning van het
geheele avondprogramma. Prijzen vanaf 15 cent.
1389S 124
Toen bleek, dat er geen algemeene hul
diging van dr. H. Colijn ter gelegenheid
van zijn zeventigsten verjaardag zou plaats
hebben, waaraan ook de Katholieken zou
den mededoen, heeft zich een comité van
vooraanstaande Katholieken gevormd, dat
het initiatief heeft genomen tot een daad,
waardoor ook uit R. K. kringen de groote
waardeering voor de persoonlijkheid van
den 70-jarigen staatsman zou spreken.
Dit comité, dat bestond uit de heer en
prof. mr. P. J. M. Aalberse, mr. dr. D. A.
P. N. Kooien, den oud-gezant Jhr. mr. O.
van Nispen tot Sevenaer, mr. T. J. Ver
schuur en mr. A. I. M. J. baron van "Wijn
bergen heeft in verband met den korten
tijd, welke nog beschikbaar was, zich ge
wend tot een beperkt aantal personen uit
alle kringen van het Katholieke leven, zoo
wel op staatkundig als economisch, sociaal,
wetenschap-, kunst- en onderwijsgebied.
Een honderdtal uitnoodigingen tot deel
neming werd verzonden, waarop allerwegen
zeer spontaan werd gereageerd, zoodat de
binnenkomende giften het mogelijk hebben
gemaakt aan dr. Colijn een origineele ets
van Rembrandt „De Emmaüsgangers" aan te
bieden, gevat in een antieke 18de eeuwsche
lijst.
Een van de uitgenoodigden, prof. Huib
Luns, had eigener bewegen het comité aan
geboden een album met de namen der
schenkers te ontwerpen en te teekenen.
Het frontblad van dit album, dat de op
dracht bevat, is versierd met een drietal
figuren voorstellende in het midden »de
Kracht" met aan weerszijden „de Matiging"
en „de Voorzichtigheid", geïnspireerd op
een bekend stuk van Rafaël.
Dit album is een fraai geheel geworden.
Het comité heeft dan ook aan prof. Huib
Luns zijn warmen dank gebracht voor deze
medewerking.
De in het album neergeschreven opdracht
luidt als volgt:
„Aan dr. H. Colijn hebben zij, wier namen
In dit album vereenigd zijn, zij gelegenheid
van zijn zeventigsten verjaardag eere en
dank willen brengen als den man, die ruim
van blik en kloek van handelen zijn zeld
zame talenten met oprechten zin aan zijn
land heeft gegeven, die zijn vaderland als
officier en als staatsman uitnemend met
algeheele toewijding heeft gediend, die door
christelijke overtuiging werd bezield en
verdraagzaamheid betrachtte, wiens per
soonlijkheid een karakteristiek Neder-
landsch merk draagt, dien zij waardeeren
als nationale figuur".
Hedenmorgen om 11 uur heeft, de aan
bieding van dit album met ets plaats gehad
in de woning van den minister-president
aan de Stadshouderslaan in Den Haag.
Prof. Aalberse, die zich momenteel in
Genèv? bevindt en Jhr. mr. van Nispen tot
Sevenaer die ongesteld is, waren verhin
derd daarbij aanwezig te zijn, zoodat de
aanbieding plaats had door de overige le
den van het comité, mr. dr. Kooien, mr.
Verschuur en baron van Wijnbergen.
Mr. Verschuur heeft daarbij de gevoelens
van het comité en van de deelnemers aan
het geschenk vertolkt.
Dr. Colijn was bijzonder getroffen door
öit blijk van waardeering.
Na de aanbieding liet hij de comité-leden
de prachtige bloemstukken bewonderen,
welke hem op zijn 70sten verjaardag wer
den toegezonden, waaronder waren een
groot bloemstuk van H. M. de Koningvn,
een gigantisch kunstwerk van vruchten van
de Veilingen, een bloemstuk van de Gere
formeerde jeugdvereenigingen en verde
bloemstukken van tal van andere perso
nen en organisaties.
Namens het Centraal comité van A.R
kiesvereenigingen, den raad van beheer der
Dr. A. Kuyper-stichting, en de A.R. leden
van de Eerste en de Tweede Kamer der
Staten-Generaal is dr. Colijn zijn door den
schilder Roeland Koning geschilderd portret
aangeboden.
Deze aanbieding had eveneens plaats ten
huize van den jubilaris in tegenwoordigheid
van den schilder, door de heeren mr. J. A
de Wilde, dr. M. van Grieken en R. A. den
Outer, waarnemend voorzitter, waarnemend
2de voorzitter en adjunct-secretaris van het
centraal comité, dr. J. J. C. van Dijk, mr. J
Terpstra en dr. J. W. Noteboom, resp. pen
ningmeester, secretaris en directeur van
Dr. A. Kuyperstichting, prof. mr. A. Anema
voorzitter van de A.R. club van Eerste-Ka-
merleden, L. F. Duymaer van Twist en mr.
T. A. van Dijken, resp. 2de voorzitter en se
cretaris van de A.R.-club van
Kamerleden.
(Van onzen correspondent).
P a r ij s, 16 Juni 1939.
Een invloedrijk radicaal, tot voor korten
tijd medebestuurder van de „Ligue des Droits
de L'Homme" heeft dezer dagen gezegd:
„het anti-clericalisme had den oorlog niet
moeten overleven". Dat het 't wel gedaan
heeft, is gebleken niet in het voordeel van
Frankrijk te zijn. Wij behoeven slechts te
herinneren aan de groote moeilijkheden, die
Herriot zich in 1925 op den hals heeft ge
haald, toen hij in Elzas-Lotharingen de laici-
teitswetgeving wilde invoeren. Het verzet
der Elzas-Lotharingers heeft toen dat onheil
afgewend. Daar kan niet genoeg aan herin
nerd worden, want het is van zeer verstrek
kende beteekenis geweest. Het heeft niet al
leen de Fransche katholieken helpen wakker
schudden, het heeft ook velen radicalen de
oogen geopend.
Tusschen 1919 en 1939 is er een groot ver
schil.
In 1919 scheen het in de oogen van allen
die den oorlog hadden meegemaakt een
schromelijk onrecht, dat de priesters en
die in 1914 onmiddellijk aan
Maar een loyale genoegdoening werd niet
gegeven, dank zij den manoeuvres vooral der
oudere radicalen en der socialisten. Zoo de
toegesnelde oud-strijders niet weer vertrok
ken, dan kwam dat, omdat niemand het aan
durfde ze weer weg te jagen.
De jaren gingen hun gang en een minder-
onbevredigende toestand groeide. Het anti-
clericalisme deed geen opgeld meer en men
ging er zich zelfs voor schamen. Tegenwoor
dig is het aantal radicalen, die aan het laici-
teitsbeginsel vasthouden doch het ant-cleri-
calisme verwerpen legio. De jongeren gaan,
in dat opzicht voor. De oude „liga van de
rechten van den mensch en den staatsbur
ger", dat bolwerk van het anti-clericalisme,
heeft alle beteekenis verloren. De liga wordt
nog ter been gehouden door enkele stokoude
radicalen en door de socialisten.
Of daarom reeds de tijd gekomen is om de
laiciteitswetgeving te herzien, den klooster
lingen het recht tot het geven van onderwijs,
onder dezelfde voorwaarden waaronder ieder
Fransch burger dat kan geven, terug te
schenken, het bijzonder onderwijs te doen
erkennen en subsidieeren, is nauwelijks een
vraag. De dingen moeten groeien. En zeker
is het op het oogenblik niet de tijd daarover
het land in meeningsverschil te brengen, nu
het in de geweldige internationale crisis is
gewikkeld. De katholieken weten den tijd te
doen werken, en hebben vertrouwen. Zij
weten ook, dat de erkenning van hun rech
ten afhangt van het moreele herstel van het
land en van hun eigen wedergeboorte, die
beiden zich zoo hoopvol voordoen.
Het kamercentrum en het overgroote deel
der radicalen wenschen een pacificatie. Maar
tusschen dien wensch en zijn verwezenlijking
schuiven zich nog altijd de electorale belan-
den°Sonroep hadden gehoor gegeven om het I gen en vandaar dat het aantal radicalen niet
land te dienen en van wie een groot deel I h" herstemminsen
GRAND.
mwM
Vanaf V R IJ D A G
een sterk
PROGRAMMA met
KOLOSSALE FILMS
in
(L. C. B. COLUMBIA
Enorm spannend en
sensationeel.
Als tweede
J
\r
EEN BOEIEND
DETECTIVE VERHAAL
uit den vreemde was gekomen, waar zij ten
gevolge de vervolgingswetgeving van 1901
1907 als uitgewekenen vertoefden, het slag
veld hadden te verlaten als minderrangsbur-
gers, of weer den weg naar het buitenland
moesten nemen. De kwestie van de uitzon
deringswetgeving, die de katholieken heeft
getroffen, werd toen onzuiver gesteld. Als
een sentimenteele kwestie, en als een kwestie
van persoonlijk onrecht.
Thans staat de kwestie er anders voor
De erkenning, dat de vrijheden van een
ontzaglijk groot deel der burgerij zijn aan
getast, heeft veld gewonnen. En alhoewel de
wetgeving het vraagstuk van 1919 nog steeds
heeft laten bestaan, moet toch erkend wor
den, dat het oud anti-clericalisme, hetwelk
tot de vervolgingswetgeving van het begin
dezer eeuw heeft geleid, vrijwel dood is
zelfs bij degenen, die toen van die ongeluk
kige wetgeving de promotors zijn geweest
-I t*,:w+ moor olb-c
sche kamerleden, de heer Rouger, heeft later
slnds^iaren neemt de kamer nie"t meer elke I wet op de congregaties geheel en al te her- I verklaard: „De socialistische groep moet niet
gelegenheid te baat om demonstratief de zien en dat is begrijpelijk, want wat de ka- de erfenis van de radicale_partij nemen op
verknochtheid aan de laiciteitswetgeving uit
tholieken vragen "is"niet een voorrecht voor I het anti-clericaal terrein. Zij heeft# socialis-
de oud-strijders, die hun plicht hebben ge- tjSCh te zijn, maar niet sectair".
vatten niet meer de klassieke paragraaf, I daan, iets wat welk onrecht ook hen niet Maar de kamerfractie heeft niet anders ge-
waarhii de laiciteitswetgeving als een dogma belet zou hebben, maar de opheffing van een daan dan zich conformeeren aan de congres
van de republiek onaantastbaar wordt ver- uitzonderingswet, welke een onrecht xs. Het besiuiten. Immers, terwijl de radicale con-
van ae p rro-n_ DAhniimr hooft 9.nn h Anriteekemn£en rf,.occpn rion 4^r-.n-ct^n tiiH pppn t.iiri meer wis-
Tweede-
gering is, dat uit vrees bij herstemmingen
socialistische stemmen te verliezen, zich niet
durft uitspreken. Het is daarom des te meer
te waardeeren, dat een puur radicaal als de
heer Miellet, oud-minister van pensioenen en
voorzitter van de legercommissie, de oud
strijders er voor heeft gespannen om ten
minste de opheffing van de wetgeving van
1901 en 1904 te verkrijgen voor de geeste
lijken- en congregatieleden-oudstrijders.
Met kanunnik Polimann, die tot het cen
trum behoort, heeft hij een wetsvoorstel in
gediend in dien zin en 235 kamerleden heb
ben onmiddellijk het voorstel Polimann-Miel-
let onderteekend. Voor een groot deel zijn
die onderteekenaren radicalen, voor het
overige vooral leden van de centrumspar-
tiien. Het aantal onderteekenaars zou zeker
de helft van het aantal kamerleden hebben
overschreden, zoo ook de rechterzijde het
voorstel had onderteekend. Maar de heer
Pébellier heeft een voftrstel ingediend om de
KtNTO* - aMBASSADOR
Mr. K®1* thE 8
S1ARS
78971MVS 142
attractie
8983MVS 40
In de hoofdrol
78962MVS 73
houding veroordeelden en een der woord
voerders moet aan de fractievergadering,
waarin 50 kamerleden aanwezig waren, vrij
ongezouten hebben gezegd, dat de socia
listen de radicale partij wilden opvolgen in
anti-clericalisme en dat de radicale partij,
die gedurende jaren wilde „manger du curé",
ei bijna aan bezweken is. Een der socialisti-
ü»r"d: iSiSlen weet men, hoe opvdgen- voorste! TtSSSÏ
thans te voorkomen, dat door parlementaire
de regeeringen zich niet alleen hebben be
paald tot het onderhouden van de meest
vriendschappelijke betrekkingen met den H
Stoel, maar .dat jegens de Kerk en wie haar
gezag vertegenwoordigen, een even eerbie
dige als hartelijke bejegening wordt betoond
En wat de laiciteitswetgeving zelve betreft
waarom het hier gaat, men weet dat sinds
1922 een nieuwe toestand is geschapen, ge
deeltelijk wettelijk geregeld, gedeeltelijk aan
mildere toepassing overgegeven, kortom dat
een ontzaglijke verbetering heeft plaats ge
had.
Het beginsel van de laiciteit van den staat
wordt ook door de katholieken aanvaard.
Daar gaat het ook niet om. Het gaat om wat
de laiciteitswetgeving als uitzonderingswet
geving introduceerde, om de katholieke
vrijheden te fnuiken, zoowel voor wat het
vereenigingsrecht betreft als voor wat de be
staansmogelijkheid van de katholieke school
aangaat.
In 1919 was de publieke opinie rijp voor
een herziening, en er was zelfs een reehtsche
kamermeerderheid. Men herinnert zich, hoe
bescheiden toen de eischen der katholieken
ziin geweest in het vier-punten program. De
leidende figuren in de beide kamers waren
echter nog de oude politici van vóór den
oorlog. En de machtige radicale partij voor
al had geen verjonging ondergaan. Niettemin
zou een man als Poincaré toen de verwe
zenlijking der vier punten hebben kunnen
verkrijgen. Tegenstander van het radicalis
me bleef hij toch verstrikt in zijn anti-cleri
calisme. Wat verkregen werd was niet wei
nig: herstel van de betrekkingen met het
Vaticaan, teruggaaf van de nog niet verdeel
de kerkelijke goederen aan de „diocesanen
En ook een betere geest bij tal van besturen.
manoeuvres de behandeling der voorstellen
op de lange baan wordt geschoven.
De heer Le Cour Grandmaison heeft uit
eengezet, waarom de katholieken niet ge
noegen kunnen nemen met de vrijstelling der
oud-strijders van de verplichtingen der wet
ten op de congregaties. Wij weten te goed
wat de argumentatie is en behoeven er niet
bij stil te staan, te meer, waar, nu de kwes
tie weer op het tapijt is gebracht, we nog
overvloedig gelegenheid zullen krijgen de
gedachtenwisseling te volgen.
Enkele oude radicalen, die niets geleerd
en niets vergeten hebben, zeggen nu wel, dat
men Daladier geen dienst doet met op het
oogenblik dat het land zijn eenheid heeft ge
vonden een dergelijke doornige kwestie op
te werpen, maar ze ontmoeten geen weer
klank. De eenigen, die zich verzetten, zijn
de socialisten.
De heer Miellet heeft zich niet tevreden
gesteld met het indienen van zijn voorstel,
met een deputatie van leiders der groote
oud-strijdersbonden loopt hij de verschillen
de kamerfracties af om steun voor zijn
voorstel te vinden. Alleen bij de socialisten
is hij op een weigering gestuit (van de hou
ding der communisten is nog niets bekend).
De heer Rivollet die de deputatie bij de so
cialisten begeleid heeft, heeft op een vraag
van de socialistische fractie, hoe ver het
voorstel ging, geantwoord, dat bij aanneming
de religieuzen-oud-strijders zouden kunnen
erven en onderwijs zouden kunnen geven.
De socialistische kamerfractie heeft toen
onmiddellijk besloten een ongunstig advies
uit te brengen op het voorstel-Miellet. Er
zijn socialisten geweest, die de afwijzende
gressen den jongsten tijd geen tijd meer wis
ten te vinden voor de bekende laiciteitsmo-
ties en geen ooren hadden voor de ouden en
verouderden in de partij, die het nog voor-
deelig meende het oude anti-clericale vuur
tje op'te warmen, zochten de socialisten hun
moeilijkheden en de malaise, die zij bij de
partijgenooten verwekten, te verdoezelen
achter luidruchtig alarm, dat moest doen ge-
looven, dat er voor de arbeiders geen groo-
ter gevaar bestond dan het zwarte spook.
Nog het jongste congres, met de Pinkster
dagen te Nantes gehouden, is daar het be
wijs voor. De socialistische partij had daar
niet den moed van Gambetta, die publiek
het slagwoord lanceerde: „Het clericalisme,
ziedaar de vijand". Men vreesde echter nie
in strijd te komen met alle woorden, s 0ich
gebezigd om de meeningsvrijheid voor
zelf op te eischen en met den dooddoener
dat het socialisme niet tegen den iteit
is, maar alleen voorstander van d
die de gewetensvrijheid heet
schijnheilig, werd uitgesproken ^ocevat'
clericalisme niet moet word PS
een sectaristische vervolging, maa als een
verdediging van de vrij1?®1
Maar het congresbesluit liet toch geen kans
op misverstand. Het gewone propagandisti
sche middel werd gebruikt, men schuift op
rekening van den tegenstander wat hem tot
tegenstander zou kunnen maken. En zoo
ontdekte het congres in Frankrijk een cleri-
caal gevaar. In Frankrijk nota bene. Het
congres sprak dus uit, dat het clericalisme
weer het hoofd opsteekt en riep de parti
op daartegen te strijden.
De congresmotie beveelt een geheel ver
dedigingsplan, wat niemand voor iets anders
dan een aanvalsplan kan houden.
In de eerste plaats ging het tegen h J
zonder onderwijs. Dat onderwijs, waa
staat geen halve centiem meebetaa J
zelfs de wet verbiedt dat de SeW® 7Ja,c
de plaatselijke overheid er iets a. »e"
ven wat maar eenigszins op hu P J enj
moet onder controle gebracht, met
verbod van onderricht van de smus
gedurende de dagen waarop gegeven
wordt (nota bene bij de vrije scholen). Ver
der: verbod van betrekkingen bi;het onder
wijs (hier wordt blijkbaar het openbaar on
derwijs bedoeld) voor hen, die een bizondere
school hebben bezocht. Verbod om bijzondere
scholen te openen i» Cj n met minder
dan 3000 inwoners. U^f"tlnS van het bij
zonder onderwijs in het meedeelen van de
opbrengst van de door de patroons opge
brachte gelden voorde vakscholen.
Naast de school werd de radio aangepakt.
De socialisten willen een uitzendingsverbod
voor culturee*e cerercionies van allen aard
En voorts, om vooral een druk uit te oefenen
op de regeering: verbod om de Kerk toe te
laten bij de officieele plechtigheden, waar
in zij °P 00genblik soms een plaats in
neemt, waarop Zij geen recht heeft.
pe socialistische partij had waarlijk niet
op meer krasse wijze haar godsdiensthaat
kunnen luchten. En na zulk een congres,
waarbij dermate toegegeven is aan de roode
demagogie, kan het niet verwonderen, dat
de socialisten zelfs niet te vinden zijn voor
het recht doen aan de oud-strijders paria's
die paria's zijn, omdat ze broeder, of priester
zijn. Gelukkig dat de arbeidersklasse zelf
reeds meer en meer van dergelijk gedoe zich
afkeerig betoont.
De kapitein-gentleman.
Onden den titel „Een les" geeft A. B. K.
den volgenden „Oproerigen Krabbel in de
Arbeiderspers:
Een priester in Maastricht komt langs een
café Op het terras daarvoor zitten enige
officieren. Een van hen, een kapitein, roep!
hem tot tweemaal toe na: „hé, pastoorke.
De priester keert op zijn schreden terug en
vraagt wat dat te beduiden heef:. De ka
pitein ontkent. Maar nu staat een heer ig
burger op, die het geval heeft gadegesla*
gen en den kapitein heeft 'horen roepen ef|
mengt zich in het geval. Hij maakt zich be*
kend als.majoor van het Indische leger.
De kapitein zit er tussen en moet veront*
schuldigingen aanbieden.
Het Huisgezin", waarin dit wordt me*
degedeeld spreekt van het feit, dat dit
notabene in een centrum van het katho»
lieke Zuiden" geschiedde. Dat heeft er ech*
ter niets mee te maken. In elk ander milieu
zou zulk een outreden precies even onbe*
hoorlijk zijp, geweest. Vooral van een man,
die aan zijn functie waardigheid en be*
schaving verschuldigd is.
De grappenmaker was, mag men aanne-
men, geen katholiek. En daar zit de kern
van het geval. Er zijn mensen, die van huis
uit geen andersdenkende met vrede kun
nen laten. Ditmaal was het geloof van den
voorbijganger te herkennen aan zijn kleedij.
Had de voorbijganger zijn van dat des grap
penmakers afwijkend geloof zichtbaar op
zijn gelaatstrekken gedragen, bij zou hon
derd tegen één evenmin ongemoeid zijn
voorbij gekomen.
Wie gelijk schrijver dezes, in jonger ja
ren zulk een bejegening meer dan eens
heeft ondergaan, weet hoe dat smaakt.
Maar dan waren het toch altijd kinderen en
opschoten lummels, die zich op zulk een
vermaak onthaalden, solistisch of in koor.
Dat een volwassene zoiets deed, was der
mate een uitzondering, dat men de namen
van zulke lieden levenslang onthoudt.
Wél echter heamen wij met „De Maas-
bode", dat men hier te doen heeft met een
van die nare verschijnselen, die door het
stelstelmatig stoken tussen verschillende
volksgroepen tegenwoordig merkbaar wor
den.
Of deze zaak verdere gevolgen heeft of
niet, in elk geval heeft zij den betrokkene
door haar verloop reeds een les gekost die
zeker niet zonder vrucht zal blijven. Indien
hij er althans vatbaar voor is, haar te leren.
„Och, waren alle menschen wijs..
(Dat is heelemaal niet noodig, als
ze achter het stuur maar 'n Idein
beetje beter wilden opletten, dan
konden we al héél tevreden zijnj)
