„Hotel du Nord". „ALARM". aSjrfEr; jsïsisüë^ï^-ïf ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1939 Hollywood behoudt zij11 liefde voor de „Western". KONING DER ONDER WERELD". Een niet-alledaagsch gangster' verhaal. PAULA WESSELY BIJ UFA. UNION PACIFIC". Weer een beeld van den Parijsclicn zelfkant. Film in de open lucht. Een Duitsche Kriniin al fi 1 m Barbara Stamal™ EEN VROUW WIST TE VEEL Een Engelsch spionnage- verhaal. GEZA VON BOLVARY'S NIEUWE FILM GÜNTHER RITTAU ALS REGISSEUR. NIEUWE FILMS MET KARIN HARDT. Erroll Flynn en zijn helpers in „Dodge City" je M- G. M. film In een bespreking va* „-ppen wij er op „Het lied van de Vrijheid filmseizoen gezinspeew, dat het komen hgr_ alrijke bewijzen zal lever llywood v meuwde belangstelling en voor de avotnturenfiim in het aW oor de Wild-Fest film in 't "Wes" tern", zooals de Amerikanen voor86"16 w»pln3aiu voor epn noemen, was een verzade de genre avonturenfilm, ^ende pioniers en achen de westwaarts tren Qf hgt de vijandige Indianensta ld we^ P yend bandietisme ud# rh >8rakf kregen deze films een *PlScn ,rakter, wan- cgen aeze mms w en stuk ontw:kk„ geciviliseerde film onder oogen te krijgen, er wordt veel in geschoten en ruw in ge vochten, maar hier is een stuk roerige historie van het Amerikaansche volk met veel realiteitszin tot leven geroepen en ons in sterke lijnen en kleuren door Michael Curtiz voorgezet. Het is een genre, waar men van moet houden, maar wie houdt van ro mantiek en van wat primitieve heldenver- eering en wie veel spanning wil ondergaan, nochtans in het volle besef, dat de deugd zal overwinnen en de misdaad haar gerechte straf zal krijgen, vindt in deze film veel van ziin gading. Tenminste als hij ach t- t i e n j a a r of ouder is, C. B. «regen deze füms ee» en stuk ontwikke_ neer zij uitgroeiden* het Amerikaansche Imgsgeschrndenis van den volk, maar meestal^ J de Svoudlge intrige van een enkele helden figuur die den strijd aanbond tegen de tal- difk» van een zoo goed als rechtloos grondgebied'en die uiteindelijk zijn vijanden overwon en daarmee het hart van een meisje veroverde. In de herleefde „Westrn" vindt men de grondtrekken van dit eenvoudige gegeven weer terug. De heldenfiguur is in al haar glorie overgenomen uit de prae- historie der film, toen Broncho Billie en William S. Hart de harten der toesehouwers stormenderhand veroverden en ook zijn vijanden zijn dezelfde gebleven. De ver beterde techniek en de hoogere eischen, die het publiek thans stelt aan den filminhoud, zorgen echter voor groote verschülen me e p,ol„C«e„ v,„ Zij het oo Evenals vroeger kan loofteer,», dat Holly- wood op zijn best is, wanneer het zijn eigen geschiedenis kan uitbeelden; het toont dan een vaardigheid in het hanteeïen van de camera, een b^sef voor tempo en boeiende taeeiuafwisseling, een realiteitszin, die het nooit zóó demonstreerde in zijn overige pro ductie. Vele van die kwaliteiten komen od rekening van het onderwerp, dat buiten opnamen, bewegende camera en natuurlijk heid vereischt en den regisseur dwingt tot actie en opvoering der spanning, maar veel ook wordt bereikt door den natuurlijken aan leg die bijna iedere Amerikaansche regis seur schijnt te bezitten voor drt genre, wJLr- mee de Amerikaansche filmindustrie groot is geworden. van dIe plaatsjes Dodge City I® die snel tot bloei kwa- Zuidwestelijk Kansas, a van faet men, toen een de h gereikte en een groeiende spoorwegnet nen tot stgnd verbinding met de grooteopkomst was was gekomen. Tegen een sneue y werden geen dezer plaatsjes bestand, kzoekers overstroomd door avonturiers, drink en ontsnapte boeven, er verschfne van lokalen en speelholen en bij ontsten een sterk gezag trachtten de inwoners veel mogelijk zich zeif recht te verschati en ontstond de wet van den sterkste en van het snelste pistool. In dezen ^tand treft Wade Hutton (Errol Flynn) Dodge City aan, als hij er met een veetransoort komt. Het stadie wordt P T Surrett (Bruce Cafft0»^.000' van eenige speelholen eigenaar is uitoefent bij het aan- Lgrooten invloed vee, de voornaamste bron van Dodge City. Wade is de ee£e durft tegen te werken en eenig'e oudere^S- woners verzoeken hem het ambt Van sheriff aan te nemen. Na lang beraad neemt Wade dit aanbod aan en hij werkt nu veel samen met den hoofdredacteur van het plaatseink blad, die jaren lang bewijsmateriaal tegen Surrett en zijn bende heeft verzameld. ue hoofdredacteur wordt vermoord en de be slissing in den strijd valt ten^te in een in, die van Dodge City naar Michita rijdt en waarin Wade een gevangene, die met de lynchstraf bedreTgd wordt, wegvoert. De trein wordt door Surrett en zijn handlangers overvallen, die Wade's verloofde (Olivia de Vanuit den brandenden trein «Je*»™ echter de bende onschadelijk te maken en zoo Dodge City te zuiveren van het ergs Schuim. tern" Men ziet, de tegenwoordige vertoont denzelfden primitieven ms zijn zooveel oudere voorgangste tot valt er nu een poging waar te n betere karaktertekening en tot een logischer ontwikkelingsgang der gebeurtenissen, door en door een betere technische verzo ging heeft het genre niets aan aantrekkelij heid ingeboet. Men weet bij voorbaat geen Een wonderlijk en zeker niet alledaagsch verhaal ligt ten grondslag aan de film „King of the Onderworld". Carol Nelson (Kav Francis) en haar man Niles zijn twee be kwame chirurgen, die door hun opvallende operaties groote aandacht trekken in Ame rika. Zoo worden zij ook opgemerkt door Joe Gurney ((Humphrey Bogart), een bende leider, die (het plan opvat Niles als operateur bij zijn staf te voegen. Niles, die door net wedden bij de races veel geld verloren heeft, gaat op het voorstel in en wordt lijfarts van de bende, die hij na schermutselingen met de politie komt verbinden en e.v. opereeren. Bij een politieoverval wordt Niles doodelijk gewond en Carol, die haar man gevolgd heeft om achter zijn geheimzinnige uitgangen te komen, wordt gearresteerd en na een lang durige rechtszitting vrijgesproken. Zij wordt echter door den Medischen Kring geschrapt en verhuist naar een kleiner stadje, waar zij in contact tracht te komen met Gurney's bende om door hun mededeelingen haar naam gezuiverd te krijgen. Dit lukt haar, doordat Gurney haar noodi-g heeft voor een ernstige verwonding aan zijn hand en later voor een oog-ongesteldheid. Van dat laatste feit maakt Carol gebruik Gurney en zijn mannen - in te druppelen met een z.g. anti- toxyne, die een tijdelijke blindheid veroor zaakt. Dan waarschuwt zij de politie, die met de nietsziende mannen weinig moeite heeft. Tegelijk redt Carol door deze daad een romanschrijver Bill Forest^ die door Gurney als biograaf vastgehouden werd en op wier- de vrouw bij haar talrijke bezoeken verliefd is geworden. Waardoor ook dit drama van misdaad en vrouwelist met een gelukkig mensöhenpaar eindigt. Met Humphrey Bogart als bendeleider Gurney doet een nieuw type van gangster zijn entree in de Hollywoodsche studio's. Tot voor kort was het de gewoonte dit soort mis dadigers te romantiseeren tot onverschrok ken helden met domineerende kwaliteiten. Thans wordt de gangster voorgesteld als een sluwe, laffe moordenaar, die slechts durft met een revolver in de hand en die ten ondergaat aan ij delheid en zelfoverschatting. In deze hernieuwde instelling ten opzichte van het gangsterprobleem herkent men de verlangens van hoogerhand, die reeds in de serie „Crime does not pay" met de idealisee- ring van en de heldenvereering rond den gangster wilde afrekenen. Verder is de film niet vrij te pleiten van een Grand Guignol-achtige sfeer, vooral in de laatste scènes als de politie schiet op de in paniek het hoofdkwartier uithollende blinde bende en wanneer Gurney, eveneens blind, zoekend en tastend door het huis gaat om de vrouw op te sporen, die hem deze streek geleverd heeft. Deze scènes en eenige voorafgaande, waarin koelbloedig geschoten en gevochten wordt, maken de film niet be paald geschikt voor al te zwakke zenuwen en voor al te jonge oogen, zoodat zij voor volwassenen dient gereserveerd te blijven. C. B. Paula Wessely zal, nadat zij bij Terra haar nieuwe film /Maria Ilona" met Willy Bingel heeft voltooid, voor de eerste maal een film onder Ufa-contract maken. Geza von Bolvary zal ook deze Wessely-film die den titel van „Des Widerspenstigen Zahmung" (De getemde Feeks) draagt, regisseeren. Paula Wessely zal in deze film waarin zij voor de eerste maal in een dubbel (rol optreedt worden gesecundeerd door Attila Hörbi-ger, Humphrey B ogart, Kay Francis en Walter Pidgeon in werelcF', „De koning der onder Hötel du Nord" is ©en Fransche film met alie goede, maar ook met alle minder te waardeeren eigenschappen van gemaakt naar een boek v, waarin fragmentarisch h Pariisch bijeen hokkende gasten van een Parysch volkshotel geschetst wordt. geKhe«te teven, zou Jtatw£ een film opgeleverd hebben, ma Debit's bedoeling ook niet een gesleten Intelge te «tejv een beeld ontwerpen van dd van en hij deed dit door korte impressi het leven der bewoners te geven en bonte veelheid van mislukte verd eedesilusioneerde levens, de totaalslee het bouwvallige hotel aan de Quai Sppes te schetsen. Nu schijnt voor <te J nog niet de tijd gekomen te J als onwerkelijks als sfeer of stemming hoofdbestanddeel uit kan werken. Zij zich de meeste jaren van haar bestaan gelegd op het uitbeelden van reeel gedachte avonturen en gebeurtenissen van met nu - der reëel gedachte menschen en van a schema kan zij zich. niet dan met de g S£moeite losmaken. De film heeft een v«- haal, heeft dramatische personen en aoed-sluitende intrige noodig, die zich lang traditioneele lijnen ontwikkelt naar een c kax. Een film zonder hoofdpersonen, maar met een steeds verspringende aandacht vo steeds nieuwe menschen, die zij scherp o - serveert, om uit die observaties een to a - indruk samen te stellen of een bepaa d mi lieu te teekenen is momenteel ondenkb en zóó toch had de film er uit moeten zien, die zich aan het boek van Dabit had gehou den. Men heeft een andere oplossing gevon den, een oplossing, die meer overeenkom met den huldigen stand van zaken, men heeft eenige hoofdfiguren ontworpen en deze in een bepaalde intrige betrokken, die zich afspeelt in de omgeving van Dabit s hoek. Behalve dus deze omgeving en enkele namen van tweedeplans figuren beeft de film met het boek niet veel meer dan den naam gemeen. De inhoud van de aldus ontstane film zie er ongeveer als volgt uit: Renee en Pierre, itwee jonge menschen nemen op een avond hun intrek in heit holtel du Nord met het plan daar zelfmoord te plegen. Pierre zal eerst op het meisje schieten en dan ziohzelf van het leven berooven, Tot die laatste daad vindt hij echter geen moed meer, hij laat Renée zwaar gewond in de kamer achter en geeft zich, na een nacht van rondzwerven, vol zelfverwijten, over aan de politie Renée geneest van de verwonding, wordt kamer meisje in het hötel en bezoekt zooveel mo gelijk haar vriend in de gevangenis. Maar deze, die reeds met het leven afgerekend had, kan de schande van wat hij als lafheid ondergaat, niet verdragen, hij schaamt zich voor het meisje en wil liever niets meer met haar te maken hebben. Wanhopig door Pierre's houding, zoekit Renée het gezelschap op van Edmonid, (Louis Jouvet) een door het leven gedesillusianeerden man, die ook in het hotel woont. Edmond ziet in het meisje een laatste kans zich op te richten hit de ellende en de vernedering van dit leven en stelt haar voor met hem op reis Jte gaan. Zij sitemt eerst toe maar op het laatste oogenblik ziet zij haar plicht, aan de zijde van den ongelukkigen Pierre te blij ven. Op dien avond, dat de jonge menschen elkaar vinden en den moed hernemen het leven onder de oogen ite zien, laait Edmond zich neerschieten door een vroegeren vijand. Zooals gezegd dit verhaaltje heeft niets te maken met bet boek van Eugene Dabit, waarin geen moord of zelfmoord voorkomt, maar het is wel juist de stof, die de Fran sche film van het oogenblik ambieert, Men moet toegeven, dat Marcel Camé, die ook t.Quai des Brumes" maakte, aan de verfil- •ming alle zorg besteedde; hij probeert sfeer 'jte scheppen, hij dwingt zijn acteurs tot ge matigd spél, maar hij beeft met een itè on mogelijk scenario te doen om een werkelijk geslaagde film te maken. Als bij vroegere •Fnansohe films, wordt ook thans weer te "veel en met een niet meer verantwoorde nieuwsgierigheid gewroet in het leven van de menschen van den zelfkant Als deze nieuwsgierigheid leidde itot een conclusie, Op het tentoonstellingsterrein „De trein 18391939" te Amsterdam is een openlucht bioscoop ingericht, met de bedoeling, dat tijdens de tentoonstelling reclamefilmpjes en ook de veelbesproken spoorwegdocumentaire van de filmgroep „Visie" te vertoonen. On der een soort baldakijn van tentdoek zijn eenige honderden stoelen geplaatst en van daar heeft men een goed zicht op een hoog geplaatst projectiescherm; de nacht vormt de wanden voor deze luchtige bioscoop, waar ongetwijfeld velen bij eenigszins goed weer zullen komen profiteeren van een voorstel ling in de open lucht. Reeds hebben genoo- digden zich kunnen overtuigen van de per fecte werking van dit novum op filmprojec- tiegebied, toen zij verzameld waren onder een zomerschen sterrenhemel, ter bijwoning van de eerste Nederlandsche vertooning van „Union Pacific", het spoorwegopus, dat Ce cil B. de Mille voor Paramount maakte. Wij komen later terug op deze film en volstaan met te vermelden, dat zij als hoofdthema heeft den eersten aanleg van een spoorlijn dwars door Amerika, die de beide oceanen moet verbinden. Een toepasselijke film dus op dit terrein, waar de histofie van ons spoorwegwezen tot leven wordt geroepen en waar om. onze eerste locomotief „de Arend" te zien is, die in 1839 de verbinding tusschen Amsterdam en Haarlem verzorgde. Er zijn bij den aanleg van deze eerste spoorlijn hier te lande niet zooveel avonturen te beleven geweest als de Mille in zijn film plaats laat vinden, wij hebben niet te strijden gehad tegen Indianen, treinroovers en actief tegen werkende bankiersgroepen, maar in deze verschillen met nagenoeg gelijkloopende ge beurtenissen, zit zooveel leerzaams, dat de film zeker op haar plaats was in deze in structieve omgeving. Vnu! De voorzorgsmaatregel van den hindernis- ruiter- Op het gebied van de z.g. Kriminal-film heeft de Duitsche film en in het bljzonder de Ufa steeds een lby *eer vooraan staande plaats ingen P menig terrein moge erf sinds het vertrekvan vele in Duitschland werkende reg sseurs naar el_ ders, een zekere teruggang te bespeuren zijn geweest, de Duitsche Rriminal-fiims bleven goed en interessant. Ook deze nieuwe Terra-film uit de meuwe ^a-productie 1939/1940, getiteld „Der p0- lizeifUnk meidet" of „Alarm zooals de Ne- ?erlandsche titel luidt, zal door iedereen, die -n- genre amusement belang s e met spanning worden gevolgd. w fanning wordt niet zoozeer gezocht Zo° lang mogelijk verborgen houden, in wie de dere r,„ Werkelijke dader van een of an wel in HPgehelderde misdaad zal zijn, doch politie-recherrt® °f en lan®s welke" W6g Pri eid van den politie- commissar s en ZIJn assistenten om te komen tot een volkomen Wisr,h le„ de misdaad in al zijn 0or7akeconstruct,e1 va° W„M „iet volt,»./,,, "SS "S'ï ™VS Noï Severn Rudolf van fier xnoss, die deze Terra-film regisseerde, heeft m eea sneUbew van afwisselende scenes h„span™ man van Axel Rudolph Aktenbündel M 2 1706/35" visueel naverteld. Visueel, zonder tot den verklarenden tekst bij ingewikkelde situaties zijn toevlucht te nemen Het vinden van een vrouwelijk in een der stadsparken stelt de politie voor een moei lijk probleem. Het spoor leidt naar een zeke ren Wiesneck, buitenlandsch vertegenwoor diger van een metaalfirma. Het blijkt dat deze dien avond bezoek van een dame heeft gehad, assistente van een prof. m e c welke een belangrijke ontdekking heeft ge daan, waarvoor ook het buitenland in eresse heeft. De verdenking tegen dezen Wiesneck is niet ongegrond, maar aangezien de vermoor de vrouw deze assistente niet blijkt te zijn, Lola Müthel en Jaspar von Oertzen in de Duitsche politie-film „Alarm" („Der Polizeifunk meldet"). een oplossing, een woord van bemoediging, zou zij verantwoord zijn, thans blijft het bij een constateeren van feiten die alle naar den sensationeelen kant nijgen en zelfs geen logische verklaring voor hun ontstaan vin den. Een scherpe teekening van hét milieu had een verklaring van veel kunnen zijn, maar daar vindt de film geen (tijd voor, ge occupeerd als zij is met het vertellen van een verzonnen verhaaltje. Na Quai des Brumes beteekent „Hotel du Nord" voor Marcel Carné geen stap vooruit, integendeel! Wel toont hij ook nu weer kwaliteiten, maar hij demonstreert ze te spo radisch, om een gaaf geheel als eindresul taat te krijgen- Om dit milieu van volkshotel met zijn weinig stabiele moraal, moet de film streng voorbehouden blijven voor volwassenen. C. B. Alfred Hitchcock is een van de weinige Emgelsche regisseurs met een uitgesproken filmtalent, dat hij echter steeds in dienst stelde van vrij goedkoope en niet zeer logi sche sensatie-verhaaltjes, waardoor hij ster ke overeenkomst vertoonde met zijn niet Minder begaafden Duitschen collega Fritz Lang. Lang heeft zich, na zijn komst in Amerika, bevrijd van de stuivers-romantiek, die zijn vrouw, Thea von Harbou, in haar scenario's verwerkte en hij heeft zich in „Fury" en „We only live once" een groot regisseur getoond. Ook Hitchcock zou zoo'n Amerikaansoh reisje geen kwaad doen, want ik vrees, dat jnj in Engeland zal blij ven hangen aan de Kitsch-achtige onder werpen, waarmede hij naam heeft gemaakt en die hij door zijn filmbesef wel op een hooger plan wist te brengen, maar die hij nimmer tot filmgebeurtenissen kon laten uitgroeien. In „Een vrouw wist te veel" behandelt Hitchcock opnieuw een spionnage-geval dat In de bekende v?<'s termen wordt aangeduid, zander dat men ooit het rechte van de zaak te weten komt. Maar dit vaag aangeduide geval is dan de bron, waaruit de vele ge heimzinnigheden en verwikkelingen voort komen, die de film moeten vullen. (De vrouw, die teveel wist, is miss Froy, een oude, lieve dame, die uiteindelijk een Engelsche spionne blijkt te zijn. Omdat zij te veel weet, wordt zij in de transcontinen tale express ontvoerd, met het doel, haar ais patiënte van den hersenspecialist dr. Hartz den trein te laten verlaten, voor dat deze de grens van het Zuid-Europeesche staatje Bandrika zal passeeren. Iris Renderson, een pientere Amerikaansche, vermoedt het eerst een misdrijf,, als zij miss Froy, die haar in het begin van de reis na een ongeval verzorgd heeft, niet meer ziet, terwijl iedereen in haar coupé ontkent, haar ooit met een oude dame samen gezien te hebben. Het heeft er eerst veel van, dat Iris voor een geesteszieke ge houden zal worden, maar een reisgenoot, Gilbert, ontdekt iets, waardoor hij hetzelfde gaat gelooven als Iris. Samen gaan zij nu op zoek in den internationalen trein en ontdek ken het bestaan van een bende, die miss Froy uit den trein wil ontvoeren in het laatste station voor de grens. Beide dappere 'jongemenschen weten dit te votorkomen, waardoor de tegenpartij tot andere maatre gelen wordt gedwongen. De wagon, waarin Iris en Gilbert en nog andere passagiers zich bevinden, wordt van den trein afgehaakt en op een zijspoor gebracht. Dr. Hartz en eeni ge militairen doen dan een aanval op dsn wagon, maar wij worden door de vereenig- de Britten terug gedreven en Gilbert maakt zich meester van de locomotief en weet den wagon veilig over de grens te brengen. Meer nog dan in zijn vorige films moet Hitchcock thans veel onaannemelijks ge loofwaardig maken en minder dan vorige keeren lukt het hem door een sublieme vormgeving veel te doen vergeten en ver geven. Hitchcock bleek ditmaal niet op dreef. Hij vertelt vaardig en met geest, maar de groote momenten, dde men in zijn overig werk steeds kon aanwijzen, mist men thans. Er is een vlotte, spannende film ontstaan, maar niets meer en dat „meer" verwacht men juist bij Hitchcock. Aohttienjarigen en ouderen kunnen ech» ter bij een minder critische instelling wel eenige onderhoudende ©ogenblikken beleven bii deze teveel wetende vrouw. c. b. „On revient toujours a son premier amour" Geza von Bolvary, de regisseur, die zijn naam heeft gemaakt als spelleider van ope rettefilms, zal, nadat de nieuwe Paula Wes selyWilly Birgel-film „Maria Ilona", waar aan hij momenteel de laatste hand legt, ge reed is gekomen, opnieuw terugkeeren tot zijn eerste liefde: de film-operette. Voor de, Terra zal hij de -groote, brillant gemonteerde film „Der Opemball" (Bal in de Opera) ma ken, welke film zal zyn ontleend aan de ook ten onzent bekende operette van Heuberger. Meer en meer wordt het gebruikelijk dat cameramen ook hun plaats wisselen voor die van regisseur: één van Duitschland's knapste fotografen, Günther Ri-ttau, zal voor Terra/Ufa de regie voeren over „Brand im Ozean" (Brand op den Oceaan)waarin René Deltgen, Hans Söhnker, Rudolf Femau, Alex ander Engel, Michael B-ohnen en Ursula Dei- nert de voornaamste rollen vervullen. Karin Hardt zal binnenkort mét -twee nieu we films gaan beginnen: één voor Ufa, name lijk „Die Scharlachrote Brigada" (De Brigade der Roode Lanciers) een film over de Royal Canadian Mountain Police, en één voor de Terra: „Achtung, Feind hört mit" (Attentie Spionnage!), een film met Rudolf Fernau onder regie van Erich Engel. en Wiesneck een plausibele verklaring weet te geven van hetgeen in zijne woning heeft plaats gevonden, moet de politie hem vrij laten. Het firmamerk van den bontmantelvan de vermoorde leidt tot een onderzoek in Parijs en daar komt men althans den naam te weten van de koopster, een zekere Noronne, 'waarvan het spoor weer naar Berlijn voert. Aan de grens, voordat hij deze wil overste ken, wordt iemand aangehouden, die de werkelijke moordenaar blijkt te zijn. De politie komt evenwel er echter ook achter, waarom de vrouw is vermoord. De naam Wiesneck komt weer in het geding. Na ee" zee( scherpzinnig onderzoek komt de politie hiermede op het spoor van een spion- nage-zaak en hierin blijkt Wiesneck inder- daad de verbindingsschakel te zijn. De film zou daarmede hebben kunnen eindigen, doch vertelt ons nog in den epiloog, als men ze zoo noemen mag, dat de schul dige, door het Volksgerechtshof veroordeeld, zijn rechtvaardige vergelding: de doodstraf, niet ontgaat. Met dit scherpe slot plaatst de film den toeschouwer in eens in de harde realiteit van het hedendaagsche Duitschland, dat op dit punt geen clementie kent. Voor karakterspel leenen zich doorgaans films van dit genre niet bijzonder. Toch wist Hans Zesch-Ballot als inspecteur Behken, de leider van het recherche-werk, ook een per soonlijk accent in zijn spel te leggen. Erich Fiedler als Wiesneck en tegenspeler van den politieman, is wel wat aan den zwakken kant gehouden. Heel verstandig overigens, omdat men waarschijnlijk in Duitschland zich wil hoeden voor het gevaar, dat velen Amerika nen aankleeft: de idealiseering van den gangster. Onder de weinige vrouwelijke rol len valt te noemen Lola Müthel als de vrou welijke laboratorium-assistente en Lotte Ransch als haar hospita. Voor personen boven 18 jaar. Cecil Parker, en Linden Travers in Een vrouw wist te veeV'.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1939 | | pagina 1