„Hotel du Nord".
„ALARM".
aSjrfEr;
jsïsisüë^ï^-ïf
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1939
Hollywood behoudt zij11 liefde
voor de „Western".
KONING DER ONDER
WERELD".
Een niet-alledaagsch gangster'
verhaal.
PAULA WESSELY BIJ UFA.
UNION PACIFIC".
Weer een beeld van den
Parijsclicn zelfkant.
Film in de open lucht.
Een Duitsche Kriniin al fi 1 m
Barbara Stamal™
EEN VROUW WIST TE
VEEL
Een Engelsch spionnage-
verhaal.
GEZA VON BOLVARY'S NIEUWE FILM
GÜNTHER RITTAU ALS REGISSEUR.
NIEUWE FILMS MET KARIN HARDT.
Erroll Flynn en zijn helpers in „Dodge City"
je M- G. M. film
In een bespreking va* „-ppen wij er op
„Het lied van de Vrijheid filmseizoen
gezinspeew, dat het komen hgr_
alrijke bewijzen zal lever llywood v
meuwde belangstelling en voor
de avotnturenfiim in het aW oor
de Wild-Fest film in 't "Wes"
tern", zooals de Amerikanen voor86"16
w»pln3aiu voor epn
noemen, was een verzade de
genre avonturenfilm, ^ende pioniers en
achen de westwaarts tren Qf hgt
de vijandige Indianensta ld we^ P
yend bandietisme ud# rh >8rakf
kregen deze films een *PlScn ,rakter, wan-
cgen aeze mms w en stuk ontw:kk„
geciviliseerde film onder oogen te krijgen,
er wordt veel in geschoten en ruw in ge
vochten, maar hier is een stuk roerige
historie van het Amerikaansche volk met
veel realiteitszin tot leven geroepen en ons
in sterke lijnen en kleuren door Michael
Curtiz voorgezet. Het is een genre, waar men
van moet houden, maar wie houdt van ro
mantiek en van wat primitieve heldenver-
eering en wie veel spanning wil ondergaan,
nochtans in het volle besef, dat de deugd zal
overwinnen en de misdaad haar gerechte
straf zal krijgen, vindt in deze film veel van
ziin gading. Tenminste als hij ach t-
t i e n j a a r of ouder is,
C. B.
«regen deze füms ee» en stuk ontwikke_
neer zij uitgroeiden* het Amerikaansche
Imgsgeschrndenis van den
volk, maar meestal^ J
de Svoudlge intrige van een enkele helden
figuur die den strijd aanbond tegen de tal-
difk» van een zoo goed als rechtloos
grondgebied'en die uiteindelijk zijn vijanden
overwon en daarmee het hart van een meisje
veroverde. In de herleefde „Westrn" vindt
men de grondtrekken van dit eenvoudige
gegeven weer terug. De heldenfiguur is in
al haar glorie overgenomen uit de prae-
historie der film, toen Broncho Billie en
William S. Hart de harten der toesehouwers
stormenderhand veroverden en ook zijn
vijanden zijn dezelfde gebleven. De ver
beterde techniek en de hoogere eischen, die
het publiek thans stelt aan den filminhoud,
zorgen echter voor groote verschülen me e
p,ol„C«e„ v,„
Zij het oo Evenals vroeger kan
loofteer,», dat Holly-
wood op zijn best is, wanneer het zijn eigen
geschiedenis kan uitbeelden; het toont dan
een vaardigheid in het hanteeïen van de
camera, een b^sef voor tempo en boeiende
taeeiuafwisseling, een realiteitszin, die het
nooit zóó demonstreerde in zijn overige pro
ductie. Vele van die kwaliteiten komen od
rekening van het onderwerp, dat buiten
opnamen, bewegende camera en natuurlijk
heid vereischt en den regisseur dwingt tot
actie en opvoering der spanning, maar veel
ook wordt bereikt door den natuurlijken aan
leg die bijna iedere Amerikaansche regis
seur schijnt te bezitten voor drt genre, wJLr-
mee de Amerikaansche filmindustrie groot
is geworden. van dIe plaatsjes
Dodge City I® die snel tot bloei kwa-
Zuidwestelijk Kansas, a van faet
men, toen een de h gereikte en een
groeiende spoorwegnet nen tot stgnd
verbinding met de grooteopkomst was
was gekomen. Tegen een sneue y werden
geen dezer plaatsjes bestand, kzoekers
overstroomd door avonturiers, drink
en ontsnapte boeven, er verschfne van
lokalen en speelholen en bij ontsten
een sterk gezag trachtten de inwoners
veel mogelijk zich zeif recht te verschati
en ontstond de wet van den sterkste en van
het snelste pistool. In dezen ^tand treft
Wade Hutton (Errol Flynn) Dodge City
aan, als hij er met een veetransoort komt.
Het stadie wordt P T
Surrett (Bruce Cafft0»^.000'
van eenige speelholen eigenaar is
uitoefent bij het aan- Lgrooten invloed
vee, de voornaamste bron van
Dodge City. Wade is de ee£e
durft tegen te werken en eenig'e oudere^S-
woners verzoeken hem het ambt Van sheriff
aan te nemen. Na lang beraad neemt Wade
dit aanbod aan en hij werkt nu veel samen
met den hoofdredacteur van het plaatseink
blad, die jaren lang bewijsmateriaal tegen
Surrett en zijn bende heeft verzameld. ue
hoofdredacteur wordt vermoord en de be
slissing in den strijd valt ten^te in een
in, die van Dodge City naar Michita rijdt
en waarin Wade een gevangene, die met de
lynchstraf bedreTgd wordt, wegvoert. De
trein wordt door Surrett en zijn handlangers
overvallen, die Wade's verloofde (Olivia de
Vanuit den brandenden trein «Je*»™
echter de bende onschadelijk te maken en
zoo Dodge City te zuiveren van het ergs
Schuim. tern"
Men ziet, de tegenwoordige
vertoont denzelfden primitieven ms
zijn zooveel oudere voorgangste tot
valt er nu een poging waar te n
betere karaktertekening en tot een logischer
ontwikkelingsgang der gebeurtenissen,
door en door een betere technische verzo
ging heeft het genre niets aan aantrekkelij
heid ingeboet. Men weet bij voorbaat geen
Een wonderlijk en zeker niet alledaagsch
verhaal ligt ten grondslag aan de film „King
of the Onderworld". Carol Nelson (Kav
Francis) en haar man Niles zijn twee be
kwame chirurgen, die door hun opvallende
operaties groote aandacht trekken in Ame
rika. Zoo worden zij ook opgemerkt door
Joe Gurney ((Humphrey Bogart), een bende
leider, die (het plan opvat Niles als operateur
bij zijn staf te voegen. Niles, die door net
wedden bij de races veel geld verloren heeft,
gaat op het voorstel in en wordt lijfarts van
de bende, die hij na schermutselingen met
de politie komt verbinden en e.v. opereeren.
Bij een politieoverval wordt Niles doodelijk
gewond en Carol, die haar man gevolgd heeft
om achter zijn geheimzinnige uitgangen te
komen, wordt gearresteerd en na een lang
durige rechtszitting vrijgesproken. Zij wordt
echter door den Medischen Kring geschrapt
en verhuist naar een kleiner stadje, waar
zij in contact tracht te komen met Gurney's
bende om door hun mededeelingen haar
naam gezuiverd te krijgen. Dit lukt haar,
doordat Gurney haar noodi-g heeft voor een
ernstige verwonding aan zijn hand en later
voor een oog-ongesteldheid. Van dat laatste
feit maakt Carol gebruik Gurney en zijn
mannen - in te druppelen met een z.g. anti-
toxyne, die een tijdelijke blindheid veroor
zaakt. Dan waarschuwt zij de politie, die
met de nietsziende mannen weinig moeite
heeft. Tegelijk redt Carol door deze daad een
romanschrijver Bill Forest^ die door Gurney
als biograaf vastgehouden werd en op wier-
de vrouw bij haar talrijke bezoeken verliefd
is geworden. Waardoor ook dit drama van
misdaad en vrouwelist met een gelukkig
mensöhenpaar eindigt.
Met Humphrey Bogart als bendeleider
Gurney doet een nieuw type van gangster
zijn entree in de Hollywoodsche studio's. Tot
voor kort was het de gewoonte dit soort mis
dadigers te romantiseeren tot onverschrok
ken helden met domineerende kwaliteiten.
Thans wordt de gangster voorgesteld als een
sluwe, laffe moordenaar, die slechts durft
met een revolver in de hand en die ten
ondergaat aan ij delheid en zelfoverschatting.
In deze hernieuwde instelling ten opzichte
van het gangsterprobleem herkent men de
verlangens van hoogerhand, die reeds in de
serie „Crime does not pay" met de idealisee-
ring van en de heldenvereering rond den
gangster wilde afrekenen.
Verder is de film niet vrij te pleiten van
een Grand Guignol-achtige sfeer, vooral
in de laatste scènes als de politie schiet op
de in paniek het hoofdkwartier uithollende
blinde bende en wanneer Gurney, eveneens
blind, zoekend en tastend door het huis gaat
om de vrouw op te sporen, die hem deze
streek geleverd heeft. Deze scènes en eenige
voorafgaande, waarin koelbloedig geschoten
en gevochten wordt, maken de film niet be
paald geschikt voor al te zwakke zenuwen
en voor al te jonge oogen, zoodat zij voor
volwassenen dient gereserveerd te
blijven.
C. B.
Paula Wessely zal, nadat zij bij Terra
haar nieuwe film /Maria Ilona" met Willy
Bingel heeft voltooid, voor de eerste maal
een film onder Ufa-contract maken. Geza
von Bolvary zal ook deze Wessely-film die
den titel van „Des Widerspenstigen Zahmung"
(De getemde Feeks) draagt, regisseeren.
Paula Wessely zal in deze film waarin zij voor
de eerste maal in een dubbel (rol optreedt
worden gesecundeerd door Attila Hörbi-ger,
Humphrey B
ogart, Kay Francis en Walter Pidgeon in
werelcF',
„De koning der onder
Hötel du Nord" is ©en Fransche film met
alie goede, maar ook met alle minder te
waardeeren eigenschappen van
gemaakt naar een boek v,
waarin fragmentarisch h Pariisch
bijeen hokkende gasten van een Parysch
volkshotel geschetst wordt.
geKhe«te teven, zou Jtatw£
een film opgeleverd hebben, ma
Debit's bedoeling ook niet een
gesleten Intelge te «tejv
een beeld ontwerpen van dd van
en hij deed dit door korte impressi
het leven der bewoners te geven en
bonte veelheid van mislukte verd
eedesilusioneerde levens, de totaalslee
het bouwvallige hotel aan de Quai
Sppes te schetsen. Nu schijnt voor <te J
nog niet de tijd gekomen te J als
onwerkelijks als sfeer of stemming
hoofdbestanddeel uit kan werken. Zij
zich de meeste jaren van haar bestaan
gelegd op het uitbeelden van reeel gedachte
avonturen en gebeurtenissen van met nu -
der reëel gedachte menschen en van a
schema kan zij zich. niet dan met de g
S£moeite losmaken. De film heeft een v«-
haal, heeft dramatische personen en
aoed-sluitende intrige noodig, die zich lang
traditioneele lijnen ontwikkelt naar een c
kax. Een film zonder hoofdpersonen, maar
met een steeds verspringende aandacht vo
steeds nieuwe menschen, die zij scherp o -
serveert, om uit die observaties een to a -
indruk samen te stellen of een bepaa d mi
lieu te teekenen is momenteel ondenkb
en zóó toch had de film er uit moeten zien,
die zich aan het boek van Dabit had gehou
den. Men heeft een andere oplossing gevon
den, een oplossing, die meer overeenkom
met den huldigen stand van zaken, men
heeft eenige hoofdfiguren ontworpen en
deze in een bepaalde intrige betrokken, die
zich afspeelt in de omgeving van Dabit s
hoek. Behalve dus deze omgeving en enkele
namen van tweedeplans figuren beeft de
film met het boek niet veel meer dan den
naam gemeen.
De inhoud van de aldus ontstane film zie
er ongeveer als volgt uit: Renee en Pierre,
itwee jonge menschen nemen op een avond
hun intrek in heit holtel du Nord met het plan
daar zelfmoord te plegen. Pierre zal eerst
op het meisje schieten en dan ziohzelf van
het leven berooven, Tot die laatste daad
vindt hij echter geen moed meer, hij laat
Renée zwaar gewond in de kamer achter en
geeft zich, na een nacht van rondzwerven,
vol zelfverwijten, over aan de politie Renée
geneest van de verwonding, wordt kamer
meisje in het hötel en bezoekt zooveel mo
gelijk haar vriend in de gevangenis. Maar
deze, die reeds met het leven afgerekend
had, kan de schande van wat hij als lafheid
ondergaat, niet verdragen, hij schaamt zich
voor het meisje en wil liever niets meer
met haar te maken hebben. Wanhopig door
Pierre's houding, zoekit Renée het gezelschap
op van Edmonid, (Louis Jouvet) een door
het leven gedesillusianeerden man, die ook
in het hotel woont. Edmond ziet in het
meisje een laatste kans zich op te richten
hit de ellende en de vernedering van dit
leven en stelt haar voor met hem op reis
Jte gaan. Zij sitemt eerst toe maar op het
laatste oogenblik ziet zij haar plicht, aan de
zijde van den ongelukkigen Pierre te blij
ven. Op dien avond, dat de jonge menschen
elkaar vinden en den moed hernemen het
leven onder de oogen ite zien, laait Edmond
zich neerschieten door een vroegeren vijand.
Zooals gezegd dit verhaaltje heeft niets te
maken met bet boek van Eugene Dabit,
waarin geen moord of zelfmoord voorkomt,
maar het is wel juist de stof, die de Fran
sche film van het oogenblik ambieert, Men
moet toegeven, dat Marcel Camé, die ook
t.Quai des Brumes" maakte, aan de verfil-
•ming alle zorg besteedde; hij probeert sfeer
'jte scheppen, hij dwingt zijn acteurs tot ge
matigd spél, maar hij beeft met een itè on
mogelijk scenario te doen om een werkelijk
geslaagde film te maken. Als bij vroegere
•Fnansohe films, wordt ook thans weer te
"veel en met een niet meer verantwoorde
nieuwsgierigheid gewroet in het leven van
de menschen van den zelfkant Als deze
nieuwsgierigheid leidde itot een conclusie,
Op het tentoonstellingsterrein „De trein
18391939" te Amsterdam is een openlucht
bioscoop ingericht, met de bedoeling, dat
tijdens de tentoonstelling reclamefilmpjes en
ook de veelbesproken spoorwegdocumentaire
van de filmgroep „Visie" te vertoonen. On
der een soort baldakijn van tentdoek zijn
eenige honderden stoelen geplaatst en van
daar heeft men een goed zicht op een hoog
geplaatst projectiescherm; de nacht vormt
de wanden voor deze luchtige bioscoop, waar
ongetwijfeld velen bij eenigszins goed weer
zullen komen profiteeren van een voorstel
ling in de open lucht. Reeds hebben genoo-
digden zich kunnen overtuigen van de per
fecte werking van dit novum op filmprojec-
tiegebied, toen zij verzameld waren onder
een zomerschen sterrenhemel, ter bijwoning
van de eerste Nederlandsche vertooning van
„Union Pacific", het spoorwegopus, dat Ce
cil B. de Mille voor Paramount maakte. Wij
komen later terug op deze film en volstaan
met te vermelden, dat zij als hoofdthema
heeft den eersten aanleg van een spoorlijn
dwars door Amerika, die de beide oceanen
moet verbinden. Een toepasselijke film dus
op dit terrein, waar de histofie van ons
spoorwegwezen tot leven wordt geroepen en
waar om. onze eerste locomotief „de Arend"
te zien is, die in 1839 de verbinding tusschen
Amsterdam en Haarlem verzorgde. Er zijn
bij den aanleg van deze eerste spoorlijn hier
te lande niet zooveel avonturen te beleven
geweest als de Mille in zijn film plaats laat
vinden, wij hebben niet te strijden gehad
tegen Indianen, treinroovers en actief tegen
werkende bankiersgroepen, maar in deze
verschillen met nagenoeg gelijkloopende ge
beurtenissen, zit zooveel leerzaams, dat de
film zeker op haar plaats was in deze in
structieve omgeving.
Vnu!
De voorzorgsmaatregel van den hindernis-
ruiter-
Op het gebied van de z.g. Kriminal-film
heeft de Duitsche film en in het bljzonder
de Ufa steeds een lby *eer vooraan
staande plaats ingen P menig terrein
moge erf sinds het vertrekvan vele in
Duitschland werkende reg sseurs naar el_
ders, een zekere teruggang te bespeuren zijn
geweest, de Duitsche Rriminal-fiims bleven
goed en interessant.
Ook deze nieuwe Terra-film uit de meuwe
^a-productie 1939/1940, getiteld „Der p0-
lizeifUnk meidet" of „Alarm zooals de Ne-
?erlandsche titel luidt, zal door iedereen, die
-n- genre amusement belang s e met
spanning worden gevolgd.
w fanning wordt niet zoozeer gezocht
Zo° lang mogelijk verborgen houden,
in
wie
de
dere r,„ Werkelijke dader van een of an
wel in HPgehelderde misdaad zal zijn, doch
politie-recherrt® °f en lan®s welke" W6g
Pri eid van den politie-
commissar s en ZIJn assistenten om te komen
tot een volkomen Wisr,h le„
de misdaad in al zijn 0or7akeconstruct,e1 va°
W„M „iet volt,»./,,, "SS
"S'ï ™VS Noï Severn
Rudolf van fier xnoss, die deze Terra-film
regisseerde, heeft m eea sneUbew
van afwisselende scenes h„span™
man van Axel Rudolph Aktenbündel M 2
1706/35" visueel naverteld. Visueel, zonder
tot den verklarenden tekst bij ingewikkelde
situaties zijn toevlucht te nemen
Het vinden van een vrouwelijk in een der
stadsparken stelt de politie voor een moei
lijk probleem. Het spoor leidt naar een zeke
ren Wiesneck, buitenlandsch vertegenwoor
diger van een metaalfirma. Het blijkt dat
deze dien avond bezoek van een dame heeft
gehad, assistente van een prof. m e c
welke een belangrijke ontdekking heeft ge
daan, waarvoor ook het buitenland in eresse
heeft.
De verdenking tegen dezen Wiesneck is
niet ongegrond, maar aangezien de vermoor
de vrouw deze assistente niet blijkt te zijn,
Lola Müthel en Jaspar von Oertzen in de Duitsche politie-film „Alarm" („Der
Polizeifunk meldet").
een oplossing, een woord van bemoediging,
zou zij verantwoord zijn, thans blijft het bij
een constateeren van feiten die alle naar
den sensationeelen kant nijgen en zelfs geen
logische verklaring voor hun ontstaan vin
den. Een scherpe teekening van hét milieu
had een verklaring van veel kunnen zijn,
maar daar vindt de film geen (tijd voor, ge
occupeerd als zij is met het vertellen van
een verzonnen verhaaltje.
Na Quai des Brumes beteekent „Hotel du
Nord" voor Marcel Carné geen stap vooruit,
integendeel! Wel toont hij ook nu weer
kwaliteiten, maar hij demonstreert ze te spo
radisch, om een gaaf geheel als eindresul
taat te krijgen- Om dit milieu van volkshotel
met zijn weinig stabiele moraal, moet de
film streng voorbehouden blijven
voor volwassenen.
C. B.
Alfred Hitchcock is een van de weinige
Emgelsche regisseurs met een uitgesproken
filmtalent, dat hij echter steeds in dienst
stelde van vrij goedkoope en niet zeer logi
sche sensatie-verhaaltjes, waardoor hij ster
ke overeenkomst vertoonde met zijn niet
Minder begaafden Duitschen collega Fritz
Lang. Lang heeft zich, na zijn komst in
Amerika, bevrijd van de stuivers-romantiek,
die zijn vrouw, Thea von Harbou, in haar
scenario's verwerkte en hij heeft zich in
„Fury" en „We only live once" een groot
regisseur getoond. Ook Hitchcock zou zoo'n
Amerikaansoh reisje geen kwaad doen,
want ik vrees, dat jnj in Engeland zal blij
ven hangen aan de Kitsch-achtige onder
werpen, waarmede hij naam heeft gemaakt
en die hij door zijn filmbesef wel op een
hooger plan wist te brengen, maar die hij
nimmer tot filmgebeurtenissen kon laten
uitgroeien.
In „Een vrouw wist te veel" behandelt
Hitchcock opnieuw een spionnage-geval dat
In de bekende v?<'s termen wordt aangeduid,
zander dat men ooit het rechte van de zaak
te weten komt. Maar dit vaag aangeduide
geval is dan de bron, waaruit de vele ge
heimzinnigheden en verwikkelingen voort
komen, die de film moeten vullen.
(De vrouw, die teveel wist, is miss Froy,
een oude, lieve dame, die uiteindelijk een
Engelsche spionne blijkt te zijn. Omdat zij
te veel weet, wordt zij in de transcontinen
tale express ontvoerd, met het doel, haar ais
patiënte van den hersenspecialist dr. Hartz
den trein te laten verlaten, voor dat deze de
grens van het Zuid-Europeesche staatje
Bandrika zal passeeren. Iris Renderson, een
pientere Amerikaansche, vermoedt het eerst
een misdrijf,, als zij miss Froy, die haar in het
begin van de reis na een ongeval verzorgd
heeft, niet meer ziet, terwijl iedereen in haar
coupé ontkent, haar ooit met een oude dame
samen gezien te hebben. Het heeft er eerst
veel van, dat Iris voor een geesteszieke ge
houden zal worden, maar een reisgenoot,
Gilbert, ontdekt iets, waardoor hij hetzelfde
gaat gelooven als Iris. Samen gaan zij nu op
zoek in den internationalen trein en ontdek
ken het bestaan van een bende, die miss
Froy uit den trein wil ontvoeren in het
laatste station voor de grens. Beide dappere
'jongemenschen weten dit te votorkomen,
waardoor de tegenpartij tot andere maatre
gelen wordt gedwongen. De wagon, waarin
Iris en Gilbert en nog andere passagiers zich
bevinden, wordt van den trein afgehaakt en
op een zijspoor gebracht. Dr. Hartz en eeni
ge militairen doen dan een aanval op dsn
wagon, maar wij worden door de vereenig-
de Britten terug gedreven en Gilbert maakt
zich meester van de locomotief en weet den
wagon veilig over de grens te brengen.
Meer nog dan in zijn vorige films moet
Hitchcock thans veel onaannemelijks ge
loofwaardig maken en minder dan vorige
keeren lukt het hem door een sublieme
vormgeving veel te doen vergeten en ver
geven. Hitchcock bleek ditmaal niet op
dreef. Hij vertelt vaardig en met geest,
maar de groote momenten, dde men in zijn
overig werk steeds kon aanwijzen, mist
men thans. Er is een vlotte, spannende film
ontstaan, maar niets meer en dat „meer"
verwacht men juist bij Hitchcock.
Aohttienjarigen en ouderen kunnen ech»
ter bij een minder critische instelling wel
eenige onderhoudende ©ogenblikken beleven
bii deze teveel wetende vrouw.
c. b.
„On revient toujours a son
premier amour"
Geza von Bolvary, de regisseur, die zijn
naam heeft gemaakt als spelleider van ope
rettefilms, zal, nadat de nieuwe Paula Wes
selyWilly Birgel-film „Maria Ilona", waar
aan hij momenteel de laatste hand legt, ge
reed is gekomen, opnieuw terugkeeren tot
zijn eerste liefde: de film-operette. Voor de,
Terra zal hij de -groote, brillant gemonteerde
film „Der Opemball" (Bal in de Opera) ma
ken, welke film zal zyn ontleend aan de ook
ten onzent bekende operette van Heuberger.
Meer en meer wordt het gebruikelijk dat
cameramen ook hun plaats wisselen voor
die van regisseur: één van Duitschland's
knapste fotografen, Günther Ri-ttau, zal voor
Terra/Ufa de regie voeren over „Brand im
Ozean" (Brand op den Oceaan)waarin René
Deltgen, Hans Söhnker, Rudolf Femau, Alex
ander Engel, Michael B-ohnen en Ursula Dei-
nert de voornaamste rollen vervullen.
Karin Hardt zal binnenkort mét -twee nieu
we films gaan beginnen: één voor Ufa, name
lijk „Die Scharlachrote Brigada" (De Brigade
der Roode Lanciers) een film over de Royal
Canadian Mountain Police, en één voor de
Terra: „Achtung, Feind hört mit" (Attentie
Spionnage!), een film met Rudolf Fernau
onder regie van Erich Engel.
en Wiesneck een plausibele verklaring weet
te geven van hetgeen in zijne woning heeft
plaats gevonden, moet de politie hem vrij
laten.
Het firmamerk van den bontmantelvan de
vermoorde leidt tot een onderzoek in Parijs
en daar komt men althans den naam te
weten van de koopster, een zekere Noronne,
'waarvan het spoor weer naar Berlijn voert.
Aan de grens, voordat hij deze wil overste
ken, wordt iemand aangehouden, die de
werkelijke moordenaar blijkt te zijn.
De politie komt evenwel er echter ook
achter, waarom de vrouw is vermoord. De
naam Wiesneck komt weer in het geding. Na
ee" zee( scherpzinnig onderzoek komt de
politie hiermede op het spoor van een spion-
nage-zaak en hierin blijkt Wiesneck inder-
daad de verbindingsschakel te zijn.
De film zou daarmede hebben kunnen
eindigen, doch vertelt ons nog in den epiloog,
als men ze zoo noemen mag, dat de schul
dige, door het Volksgerechtshof veroordeeld,
zijn rechtvaardige vergelding: de doodstraf,
niet ontgaat. Met dit scherpe slot plaatst de
film den toeschouwer in eens in de harde
realiteit van het hedendaagsche Duitschland,
dat op dit punt geen clementie kent.
Voor karakterspel leenen zich doorgaans
films van dit genre niet bijzonder. Toch wist
Hans Zesch-Ballot als inspecteur Behken, de
leider van het recherche-werk, ook een per
soonlijk accent in zijn spel te leggen. Erich
Fiedler als Wiesneck en tegenspeler van den
politieman, is wel wat aan den zwakken kant
gehouden. Heel verstandig overigens, omdat
men waarschijnlijk in Duitschland zich wil
hoeden voor het gevaar, dat velen Amerika
nen aankleeft: de idealiseering van den
gangster. Onder de weinige vrouwelijke rol
len valt te noemen Lola Müthel als de vrou
welijke laboratorium-assistente en Lotte
Ransch als haar hospita.
Voor personen boven 18 jaar.
Cecil Parker, en Linden Travers in Een vrouw wist te veeV'.