'V ramp van de jSpaarndamw
l
a
DE P.T.T. BLIJFT ACTIEF EN PARAAT.
1
INTERNATIONALE
BIDWEEK
P.T.T.-NIEUWS.
WOENSDAG 17 JANUARI 1940
Aan welke soort explosie is het
schip ten ondergegaan
WIELRIJDER DOOR AUTORITS
GEGREPEN.
I
Telegrambrieven naar Ned.-
Indië, Suriname en
Curasao.
EL E. N «S PAN N EL N D
A LP-WEST VER HAAL,
Hoe zit het ook weer
NEDERLANDS GEZANT BIJ
•LEBRUN.
Onjuiste Duitsche bermbt-
geving.
BEZOEK VAN PRINS BERNHARD.
LOODSDIENST GESTAAKT.
Onderzoek door den Rand voor
de Scheepvaart.
iapitein en eerste stuurman leggen
hun verklaringen af.
In zijn zitting van gistermiddag onderzocht
de Raad voor de Scheepvaart onder voorzit
terschap van prof. mr- B. M. Taverne we
derom de oorzaken van een scheepsramp,
welke het gevolg was van den oorlog.
Op 27 November liep het stoomschip
„Spaarndam van de Holland-Amerika Lijn
voor den Theemsmond, twee mijl ten Noord
Oosten van het Tongue-lichtschip, op een
mijm Na de ontploffing, welke de „Spaarn
dam van boeg tot bovendek openscheurde,
ging het schip van 8857 ton verloren. Van
de bemanning van 45 personen kwamen
drie hofmeesters en een matroos om; de
eenige vrouwelijke passagiere verloor bij
de ramp eveneens het leven.
He „Spaarndam" was op 22 September
met een lading stukgoed uit New Orleans
naar Rotterdam vertrokken. Op 10 October
kwam het schip in Duins aan, waar het op
26 November door de Britsche contrabande
controle werd vrijgegeven. In den vroegen
morgen van 27 November voer het schip van
Gravesend naar Nederland. Op korten af
stand van de Engelsche kust geschiedde toen
de ramp, welke aan vijf personen het leven
kostte. De 41 overlevenden werden door een
loodskotter in Engeland aan wal gebracht.
De Raad voor de Scheepvaart hoorde gister
middag als getuigen#den kapitein, den heer
F. H. Dobbinga, en den eersten stuurman,
den heer J. van Herk.
Nadat de zitting was geopend, herdacht
prof. Taverne het overleden lid van den
raad, den heer P. A. Arriens.
Als eerste getuige werd gehoord kapitein
F. H. Dobbinga.
De kapitein vertelt de voorgeschiedenis
van de ramp. Lang heeft het schip in Duins
gelegen, totdat het toestemming kreeg naar
Londen op te stoomen.
De kapitein kreeg de route op langs het
Sunk-liehtschipi Het was dien morgen heiig.
Slechts een halve mijl zicht. Er waren En
gelsche marine-officieren aan boord. Plot
seling voelde de kapitein een trilling, welke
afkomstig bleek te zijn van dieptebommen.
Op vragen van den president vertelde de
kapitein hoe bij de Simon Bolivar na den
ondergang te hulp wilde komen. Het bleek
niet noodig te zijn-
Op 24 November kreeg de heer Dobbinga
een route van de admiraliteit. Op 25 No
vember was er geen loods te krijgen, zoodat
het schip eerst op 26 's-morgens om 10 uur
vertrok. Voordien kreeg hij opnieuw een
route, welke thans om de Noord leidde. Het
was slecht weer.
Maandag 27 November om half negen ging
de loods van boord. Het bleef stormweer.
De opgegeven koers werd zoo stipt mogelijk
gevolgd-
Peilingen bewezen, dat de koers precies
gevolgd werd, nadat een nieuwe koers was
uitgezet volgens de gegevens van de Engel-
schen, welke leidde naar het Knock Deep,
waar de ontploffing plaats had.
De huid van het schip werd eruit gedrukt,
waaruit zou kunnen worden opgemaakt, dat
een ontploffing van binnen uit niet tot de
onmogelijkheden behoort.
Het ruim, waar de ramp plaats vond was
geladen met koper, olie, tabak en katoen.
Van een helsche machine wist de kapitein
niets.
Na de ontploffing brak het schip onmid
dellijk in tweeën. Toen de ramp geschiedde,
de kapitein zich op zijn knieën vallen,
oiii niet door scherven getroffen te worden.
Was er niets aan te doen, dat
toch hinderlijk °*W°;detn Dil W3S
Kanitein- T;\. oor het reddingswerk.
'thmderlijk was het wel, maar
er was niets aan te doen
Een geluk bij de redding is geweest dat
niemand op het voorschip aanwezig was. De
kapitein had deze opdracht speciaal gege-
ven- Jr.*
Toen de kapitein van de brug kwam,
zag hij de scheur, waarin werking zat.
De heer Dobbinga vreesde, mede door de
zware zeeën, dat het schip door midden zou
breken. Daarom gaf hij opdracht aan de be
manning net schip te verlaten.
Er waren sloepen genoeg met een capaci
teit van 320 personen. Sloep zes sloeg tegen
het schip stuk. De inzittenden vielen in het
water, drie van hen kwamen om het leven.
Voorzitter: En sloep vijf?
Kapitein: Door het losschieten van een
voortalie viel deze sloep scheef. Toen vielen
de menschen eruit. Ook de vrouwelijke pas
sagiere van 74 jaar, die niet kon worden
gered. Zij heeft wel prachtig mijn opdrach
ten opgevolgd. Zij mocht niet in haar hut
blijven tijdens de vaart.
De drenkelingen zijn later door een loods
kotter gered. Evenwel niet alle inzittenden.
Voorzitter: Hoe kwam het, dat het met
deze sloep zoo mis üep?
Kapitein: Het slechte weer was hiervan
de oorzaak voor een groot deel. In het be
gin was noch aan bakboord, noch aan stuur
boord een lij zijde.
De bootsmansjongens is aan boord om
gekomen.
Ik heb hem nog gezien op het sioependek
aan stuurboordzijde. Hij was "0<?r..een stuk
ijzer getroffen. Op slag werd ni.i gedood.
De andere omgekomenen heb ik niet
meer eezien.
oorzmer: En het schip?
Kapitein: Dat zonk steeds dieper.
Voorzitter: U bent tenslotte op het loods-
schip gekomen?
Kapitein: Ja. Ik liet daar dadelijk rol le
zen. Toen bleek, dat er 3 vermisten waren
Een bleef aan boord. De hofmeester stierf
op de loodskotter.
Na 4 uur kwamen wij aan land. Het was
2 uur. Daarna kon ik eerst telegrafeeren
Ik wilde met een sleepboot terug naar het
schip om te zien 0f er iets van de lading
was te 1 er en e Engelschen gaven geen
toestemming.
Den volg®"de" m°rgen zou ik gaan. Maar
opnieuw w e men toestemming. Met
een vb""""8- hen ik toch gegaan. Ik
ben nog op het achterschip geklommen,
maar ik kon niets meer doen.
In het vervolg van zijn relaas vertelde
kapitein Dobbinga, dat het schip brandde.
Voorzitter: Hebben de Engelschen nader
hand nog iets gezegd?
Kapitein: Ik ben wel voor een commissie
geweest, maar men stelde meer belang in de
soort explosie.
Voorzitter: Denkt u aan een drijvende
mijn?
Kapitein: Neen, het schip liep 12% mijl,
een magnetische mijn misschien, of twee
mijnen tegelijk.
Eenige andere leden van den raad vroe
gen of de mogelijkheid zou bestaan, dat een
of ander individu een tijdbom in het schip
zou hebben geplaatst.
De kapitein meende van niet.
Sloepenrol is tweemaal gehouden en in
Duins is herhaaldelijk geoefend.
De tweede getuige, J. van Herk, eerste
stuurman, verklaarde, dat hij er zeker van
is, dat de ontploffing aan een mijn is te
wijten.
Een ontploffing van binnen uit is volgens
dezen getuige uitgesloten. Hij kon niet zeg
gen, of de waterzuil na de ontploffing van
binnen of van buiten af kwam.
De raad zal later uitspraak doen.
Slachtoffer aan dc gevolgen
overleden.
Op den Putterstraatweg onder Nijkerk,
kwam gistermorgen een bus van den Veluw-
schen autobusdienst te slippen, met het ge
volg, dat een wielrijder, de 18-jarige Van P.
door den zwaren wagen werd gegrepen
Het slachtoffer werd met ernstige verwon
dingen naar het ziekenhuis „Salem" te Er-
melo vervoerd, waar 't in den loop van den
middag is overleden.
./.M
STEEDS PARAAT. De piloten van
Britsche escadrilles aan 't Westelijk front
slapen in tenten bij hun toestel om steeds
paraat te zijn.
DE LEIDSCHE VONDEL-KWESTIE.
Een dichterlijke visie met een
practisch slot.
DUIT IN 'T ZAKJE.
Och och, peinst vader Joost in zijnen hoogen
[hemel,
'k zie Holland op zijn smalst en Leiden weer
[in last
'k word in mijn zaal'ge rust op hypocriet gefemel
en al te schel gekijf van twistziek volk vergast.
Nu wenscht men plots op al 's lands universi
teiten
zich in een toga van zijn Vondelplicht te kwijten.
Mijn volksgenooteh, die meê zijt van den
[geloove,
mijn kunst, 'k bezweer het u, kost u onnoodig
[geld
ik ben voorwaar tevreê, wilt gij mij lezend
[loven.
Mijn oordeel in üw zaak, let wel, is gauw geveld:
mij docht, uw hoogeschool mist nog twéé
[faculteiten,
gaat u in Kareis Sted' éérst van uw plichten
[kwijten
WIM SNITKER.
De oorlogstijd brengt allerlei moeilijkhe
den mede, waartegen, wanneer deze zich
buiten de landsgrenzen, en in ieder geval
buiten de draagwijdte der middelen tot
handhaving onzer souvereiniteit liggen wei
nig te doen is.
Een zeer hinderlijke moeilijkheid is b.v.
de in beslagneming en daarop in sommige
gevallen volgende prijsverklaring van de
briefpost, welke met Nederlandsche sche
pen en vliegtuigen tusschen Nederland en
de Nederlandsche Overzeesche Gewesten
wordt vervoerd. Dit brengt een vertraging
en onzekerheid in het briefpostvervoer tus
schen de verschillende deelen des Rijks, wel
ke voor alle belanghebbenden veel ongerief
brengt. Vooral in het zakenleven, waar men
veelal van preciese tijdstermijnen afhanke
lijk is, wordt deze storting van het over-
„Ik ben heusch zenuwachtig zei Betty
Wilson, de jeugdige eigenares van de Dennen
heuvelhoeve terwijl zij voor een grooten
spiegel in haar slaapkamer een nieuwe japon
stond te passen. „Het is net of ik voor 't
in de eetzaal aan het repeteeren.
Bij dat repeteeren ging het echter geheel
anders toe dan in de dagen toen de jongens
pas in het bezit hunner instrumenten waren
Toen Betty en Tony het eens geworden
waren over de verschillende dansnummers,
welke dien avond gespeeld zouden worden,
was het intusschen zes uur geworden en
werden de eerste gasten reeds ver
wacht.
Prompt op tijd stond Betty klaar
om haar vele vrienden van de nabu
rige hoeven te ontvangen.
Ook sheriff Harper van het nabu
rige stadje en twee zijner assistenten
maakten hun opwachting en even la
ter reed een groote, met stevige paar
den bespannen, vrachtwagen het erf
op. Een zwaar gebouwde voerman
vroeg naar Betty Wilson.
Betty liep naar de buitendeur en
keek den vrachtrijder vragend aan.
„Ik ben Betty Wilson", zei ze, „hebt
u naar me gevraagd
„Ja, juffrouw", antwoordde de voer-
TJ r o» r. man' "ze bebben me hierheen gestuurd
„Hoe vind je m n jurk, Lelie vroeg Betty, om de muziekinstrumenten terug te
halen, die ik ongeveer een maand ge-
eerst van m'n leven naar een dansavondje leden hier bezorgd heb. Ik moet ze inpak-
ga, Lelie! Hoe vmd je, dat ik er uit zie? - -
„Je jurk is snoezig, Betty prees Lelie,
het jonge Indiaansclie meisje. „En eigenlijk
is dit toch ook het eerste dansavondje waarbij
je cowboys voor de muziek zullen zorgen,
is het niet
„Ja zeker en vind je niet, dat ze reuze
vorderingen gemaakt hebben vroeg Betty.
„Echt jammer, dat mijn broer Jim vanavond
niet kon komen. Hij is het tenslotte geweest,
die ons de muziekinstrumenten cadeau ge
daan heeft. Eerst vond ik het een idioot idee
van hem, vooral toen de jongens pas aan
het oefenen warenMaar nu ze zoo goed
kunnen spelen, vind ik het fijn I"
„Ja, ze spelen nu werkelijk goed", stemde
e ie toe. „Maar ik moet niet denken aan
e verschrikkelijke lawaai, dat ze in het
eers e e®in maakten Zullen we nu even
"aar, e *euken gaan om te zien hoe ver
Tubby met zijn kokerij gekomen is
Betty vei wisselde haar nieuwe avondjurk
voor een eenvoudige daagsche japon en stak
toen het erf over naar de keuken waar Tubby
de goedmoedige dikke kok de scepter
zwaaide.
„Ik zie wel, dat je niet van plan bent
mijn gasten honger te laten lijden", glim
lachte Betty. „Enfin het is in ieder geval
beter, dat je te veel dan te weinig eten
klaarmaakt. Tubby, jij en twee andere
r
4>
Het
nieuwe cowboy-orkest was druk aan
het oefenen.
jongens zorgen er Wei voori dat de tafels
in de eetzaal gedekt worden Dan ga ik nu
naar Tony om het programma voor vanavond
met hem te regelen".
De nieuwe harmoniekapel der cowboys was
ken en naar het magazijn terugbrengen,
ziet u
Dede mu
ziekinstrumenten,
herhaalde Betty
verbaasd. „Kom
je die terughalen?
Maar dat gaat
nietDie heeft
mijn broer me ge
stuurd Waarom
kom jij die in 's
hemelsnaam te
rughalen
„Ja, hoe dat
zaakje precies in
elkaar zit weet ik
ook niet, juffer
tje", antwoordde
de man, „maar
hier heb ik een
brief voor u,
misschien geeft die wel opheldering."
Hij overhandigde Betty een verfomfaaide
envelop, die de jeugdige eigenares van de
hoeve openscheurde en waaruit zij twee
brieven te voorschijn haalde.
De eene was van haar broer Jim in Gold-
ville en luidde als volgt
„Lieve Betty,
Het blijkt me, dat de een of andere slim-
meling van den muziekwinkel in Calf
City een domme vergissing heeft be
gaan. Ik ben daar pas achter geko
men, toen ik je brief ontving waarin
ie mij voor mijn geschenk bedankte.
Je schreef namelijk, dat je blij was
met de instrumenten voor een volle
dige harmoniekapel en eerlijk gezegd
begreep ik er geen steek van. Daar
om schreef ik aan die muziekmen-
schen en vroeg hun hoe die zaak in
elkaar zat. Hierbij stuur ik je hun
antwoord, waardoor alles je wel dui
delijk zal worden. Het spijt me, dat
:ct zoo geloopen is en ik hoop, dat je
geen oogenblik gedacht zult hebben,
dat ik een misplaatste mop heb wil
len uithalen. In groote haast, Jim".
Nog steeds niet begrijpend, wat er
nu eigenlijk aan de hand was, begon
Betty den tweeden brief te lezen.
Deze was aan haar broer Jim gericht en
hierin werd hij bedankt voor zijn schrijven.
„Wij begrijpen absoluut,niet, hoe een der
gelijke vergissing mogelijk geweest is" heette
„Je kunt de instrumenten niet meekrijgen
zei Betty.-
het verder, „doch we hebben vastgesteld, dat
een compleet stel instrumenten voor een or
kest in een der kleinere steden in uw district
per abuis op de Dennenheuvelhoeve is af
geleverd. We hebben onmiddellijk maatrege
len genomen om de bewuste instrumenten
terug te laten halen. U cmze verontschuldi
gingen aanbiedend voor de gemaakte fout,
verblijven wij
Toen Betty dezen door den chef van
de muziekfirma geteekenden brief ge
lezen had, keek zij den voerman met
gefronste wenkbrauwen aan.
„Vandaag krijg je die instrumenten
in geen geval mee", verklaarde zij,
„we hebben hier een feestavond en
mijn cowboys moeten op de instrumen
ten spelen."
„Ik heb opdracht om de instrumen
ten hier weg te halen, juffrouw", hield
de vrachtrijder aan. „Die dingen zijn
niet van u en dus kunt u ze ook niet
hier houden."
Toen sheriff Harper uit het geluid
der stemmen begreep, dat Betty en de
voerman het niet eens waren, liep hij
naar het meisje toe en vroeg haar wat
er aan de hand was.
Nadat Betty hem de zaak uitgelegd had,
dacht hij enkele oogenblikken na.
„Zou het niet
mogelijk zijn, dat
juffrouw Wilson
die instrumenten
voor vanavond
huurt stelde hij
toen voor. Jij
zelf zoudt hier
vannacht kunnen
slapen en dan
vertrek je mor
genochtend met
je instrumtenten."
„Als het aan mij
lag, zou ik dat
direct doen, she
riff," antwoordde
de man, „maar ik
weet zeker, dat de
baas het niet goed
zal vinden. Het
was gedeeltelijk ook mijn schuld, dat de
instrumenten per abuis hier op de hoeve zijn
afgeleverd en als ik niet zoo gauw mogelijk
met die dingen terugkom, word ik op staande
voet ontslagen.
De sheriff haalde zijn schouders op en
wendde zich tot Betty.
„Er zal niets anders opzitten dan dat je ze
afgeeft, Betty" zei hij. „De man is absoluut
in zijn recht en als je ze hier houdt
kon je er wel een last mee krijgen."
Haar best doende niets van haar
teleurstelling te laten blijken, ging
Betty den voerman voor naar de eet
zaal waar Tony en zijn cowboys juist
bezig waren zich met hun instrumen
ten te installeeren.
In het kort vertelde Betty haar
voorman wat er aan de hand was.
Met lange gezichten en knorrig lie
pen de cowboys met hun instrumenten
naar den op het erf staanden wagen.
„Twee woudhoorns, een stel pauken,
een trommel, een ketel...." zoo ver
geleek de voerman de ingeleverde in
strumenten met 'n in zijn bezit zijnde
lijst.
Toen ten slotte alle instrumenten
op den wagen geladen waren, nam de voer
man de leidsels in zijn hand en reed weg.
Betty, die nog een beetje uit haar humeur
was liep met Tony naar de warande van het
blokhuis.
„Het dansen moet in ieder geval doorgaan,
Tony," zei ze beslist. „Ik kan onmogelijk mijn
gasten wegsturen nadat ik ze eerst de beste
dansmuziek beloofd heb, die hier in de buurt
te krijgen is. Weet jij er misschien wat op?"
„Och, we hebben een paar banjo's, een
ukuele en een mondharmonica", antwoordde
Tony, „en daar zullen we wel dansmuziek
uit weten te halen!"
„Waarmee je het doet, kan me niet schelen"
De cowboys moesten alles teruggeven.
verklaarde Betty. ,Als je maar voor muziek
zorgt".
„We zullen in ieder geval ons best doen,
Betty" verklaarde Tony, „en maak je maar
niet bezorgd, de dansavond gaat in ieder ge
val door".
Hij draaide zich om en wilde juist de wa-
randetrap afloopen toen de zware vrachtwa
gen die even tevoren de instrumenten had
weggehaald, weer het erf kwam oprijden.
„Hallo, ben je daar weer?' groette Tony
den voerman. „Wat kom je nu weer doen?
Vermis je iets?
„Heelemaal niet", antwoordde de voerman,
„maar ik heb nog iets vergeten. Bij al die
drukte heb ik vergeten een kist af te leveren,
die ik voor jullie bij me heb. Daar zit het ca
deau in, dat die klant uit Goldville oorspron
kelijk besteld had en dat ik hier al een maand
geleden had moeten bezorgen".
„Zijn het.... ehblaasinstrumenten?"
vroeg Betty hoopvol.
„Neen juffertje," lachte de voerman, „geen
blaasinstrumenten maar een piksplinter-
nieuwe radiogramofoon met honderd van de
alelrnieuwste dansplaten.
„O, o!" riep Betty opgewonden uit.
De nieuwe radio-gramofoon werd snel af
geladen en in triomf naar de eetzaal gedra
gen, die dienst zou doen als balzaal.
De dansmuziek was schitterend, dat was het
ledereen zei, dat de dansmuziek schitterend was.
oordeel van alle gasten doch voor Tony en
zijn cowboys was het een groote teleurstel
ling, dat hun harmonie-orkest reeds zoo kort
na de oprichting weer ontbonden moest wor
den.
zeesch postvervoer als uitermate hinderlijk
gevoeld.
Deze moeilijkheden zijn voor P. T. T.
aanleiding geweest, zich te bezinnen op een
mogelijkheid van gedachtenverkeer met de
Overzeesche Gewesten, welke eenerzij ds als
ongestoord en onvertraagd zou kunnen wor
den gegarandeerd, anderzijds, ook bij verzen
ding van langere berichten, niet te duur
mocht worden.
De hiervoor gevonden oplossing, de tele
grambrieven voldoen in hooge mate aan deze
beide eischen.
Telegrambrieven worden op die trajecten,
waar de Staatssouvereiniteit over het post
vervoer waken kan, dus binnen de lands
grenzen en die der Overzeesche Gewesten,
per snelste postgelegenheid vervoerd. Op
het internationale traject echter worden zij
via den, geheel met Nederlandsche middelen
bedienden en onschendbaren radioweg ver
zonden. Tusschen Kootwijk en Bandoeng
(WORDT VERVOLGD)
(Nadruk verboden
Intentie van 18 Januari:
Terugkeer van alle dwalenden
tot den eenen Schaapstal
van Petrus.
resp. Paramaribo reizen telegrambrieven „via
Hollandradio".
De prijs dezer telegrambrieven is zóó laag
gehouden, dat geen zakenman, en geen par
ticulier, die bij zekere en tijdige aankomst
ernstig belang heeft, daarin een bezwaar zal
zien. Voor ruim één rijksdaalder bereikt een
telegrambrief van 50 woorden zijn overzee
sche bestemming. Bij een gebruik van meer
dan 100 woorden, daalt de woordprijs, voor
dat meerdere, van 5 cent tot 3 cent per woord.
De overkomstduur is gesteld op ongeveer
den termijn, dien de brieven in vredestijd
daarvoor noodig hadden met de luchtpost:
zes dagen.
Dien termijn nog korter stellen zou niet
juist zij^omdat dan het briefkarakter verlo.
ren zou gaan en voor snellere (telegrafische)
gedachtenwisseling vormen de nationale te
legrammen het goedkoope telegraafverkeer.
Scheiding, ook naar den kostprijs, van wat
als telegraaf-, en wat tenslotte als versneld
briefverkeer bedoeld is, blijft noodzakelijk.
Men verwarre deze telegrambrieven ech
ter niet met brieftelegrammen, welke ver
traagde telegrammen zijn, met een, vergele
ken met de telegrambrieven, hooger tarief.
Telegrambrieven worden thans naar alle
Nederlandsche Overzeesche Gewesten: Ne-
derlandsch-Indië, Suriname en sedert 15 Ja
nuari ook naar Curagao met omliggende
eilanden ter verzending aangenomen.
De inhoud van P. T. T.-Nieuws welk blad
reeds in zijn negenden jaargang is, was tot
nu toe in de eerste plaats van belang voor
P. T. T.-personeel, al is er geleidelijk naar
gestreefd het orgaan een algemeener ka
rakter te geven.
Inmiddels bleek, dat ook onder het pu
bliek belangstelling bestond voor een orgaan
van P. T. T., indien dit zuiverder op zijn
behoeften zou kunnen worden ingesteld en
bijv. ook als informatiebron zou kunnen
worden geraadpleegd. Dit was aanleiding
het blad om te werken tot een orgaan voor
het publiek, in het bijzonder ten dienste
van zaken-, handels, en bedrijfsleven, groo
te midden- en winkelstand, enz., kortom
van allen, die met de diensten van P. T. T.
in velerlei opzicht aanraking hebben.
Het eerste nummer van het omgewerkte
bldah eeft op 16 Januari zijn intrede ge
daan.
Met belangstelling namen we van den
inhoud kennis, waarbij we ons vooral lieten
leiden door de vraag: Hoe zit het ook weer?
En we kregen antwoord. Want al lezen
we iets van verbindingen, afgebroken of
hersteld, van wijzigingen in tarieven en
nieuwe mogelijkheden, dat alles is gauw
vergeten of door onvolledigheid niet heele
maal duidelijk.
Voor allen, die in min of meerdere mate
met de posterijen te maken hebben, is een
abonnement op „P. T. T.-Nieuws" een uit
komst en een gemak, die zijn rijksdaalder
per jaar waard is (abonnementen admi
nistratie, Pieter de Hoochweg 111 Rotter
dam W.).
Dit eerste nummer in nieuwen vorm
staat goed op „Poten". Wij krijgen infor
maties over den telefoondienst tusschen
Nederland en Insulinde, de verschillende
mogelijkheden van telegrafeeren, hoe het
staat met de verzendingen per luchtpost in
de wereld, terwijl mededeelingen, tips en
artikelen al dan niet geïllustreerd het or
gaan tot een aantrekkelijk geheel maken.
De P. T. T.-dienst heeft door hooge op
vatting van taak in alle geledingen een
prachtigen naam. De nieuwe uitgave is we
derom een bewijs van den sterken wil van
„dienen" of service, zooals men dat tegen
woordig met een vreemd woord pleegt te
noemen.
Naar men uit Berlijn seint, wordt daar
semi-officieel het volgende medegedeeld:
Zooals reeds in een D.N.B.-bericht werd
vastgesteld, beschikt men in politieke krin
gen alhier over aanwijzingen, dat de door
België en Nederland genomen militaire
maatregelen niet in de laatste plaats verband
houden met een Fransch informatie-initia
tief, vooral schijnt een bezoek van den Ne-
derlandschen gezant te Parijs aan Daladier
een rol gespeeld te hebben.
Op grond van informatie te bevoegder
plaatse kan hierbij worden aangeteekend,
dat het bezoek, waarvan in de internationale
pers van Zondag en Maandag melding werd
gemaakt, in werkelijkheid betrof een bezoek
bij den president der Fransche republiek,
den heer Lebrun, en dat bij die gelegenheid
met uitsluiting van andere onderwerpen be
handeld is een gratieverzoek ten behoeve
van een in Frankrijk wegens spionnage ver
oordeelden Nederlander.
Z. K. H. Prins Bernhard, vergezeld van
zijn waarnemend adjudant, luitenant-kolonel
H. J. Phaff, heeft gisternamiddag te kwart
over vijf een bezoek gebracht aan het paar-
dendepot op Houtrust.
Gisteravond te 7.35 is de loodsdienst voor
den Waterweg gestaakt wegens N.O. storm.
