JIMMY EN JOY.
m
amp lucht op en geneest!
J
ZATERDAG 20 JANÜARI 194Ö
DE JONGEREN EN HET
TOONEEL.
Te weinig belangstelling bij
de katholieken
Prins Bernhard bezoekt lucht-
wacht- en luchtafweer
dienst.
BOOTTREIN NEDERLAND—GENUA.
Keel- en borstverkoudenj
TERUG NAAR FINLAND.
DE BRAND TE SOERABAJA.
Wat door het vuur vernield werd.
PAARDENFOKKERIJ.
l" 7 A
DE REIGER.
EEN VERHAAL VOOR ONZE JEUGD
V:
13
DE GEHEIME OPSLAG
PLAATS.
(Wordt vervolgd).
Ontvangst te Johannesburg.
GEMEENTERAAD VAN DELFT.
NASLEEP VAN DE „HELDENKERMIS''
EIERPRIJZEN VOOR DUITSCHLAND.
PLUIMVEETEELTREGELING 1940.
In den Iaatsten tijd wordt er zoowel in de
kringen onzer studeerende jongeren als van
de zijde der tooneelkringen pogingen gedaan
de rijpere jeugd meer daadwerkelijke be
langstelling te doen opvatten voor het too-
neel als cultuurfactor. In dezen zin had het
bestuur der Katholieke studentenvereeni-
ging Sanctus Thomas Aquinas te Amster
dam een avond georganiseerd in het vere
nigingsgebouw, gewijd aan het tooneel, waar
de heer Leonardus van den Broeke als spre
ker was genoodigd over het onderwerp „de
jongeren en het tooneel".
Herinnerend aan hetgeen deze vereeniging
In den loop der jaren in verband met het
tooneel heeft gedaan, constateerde spreker
een tekort aan belangstelling bij de katho
lieken in het algemeen en bij de jeugd voor
het tooneel als cultuurfactor. Daardoor kan
het gebeuren, dat we geen behoorlijke stuk
ken bezitten, welke goedwillende tooneel-
directies kunnen opvoeren. Speciaal zijn de
directies onzer openluchttheaters, waar nog
de honderden en honderden toeristen als kij
kers komen, van goeden wil om onze schrij
vers in de gelegenheid te stellen hun werk
tot opvoering te brengen. Maar, afgezien van
enkele waardevolle openluchtspelen van
jonge katholieke schrijvers, speciaal voor
studentenlustra geschreven, hebben we .pver
het algemeen een productie van zoetelijke
vrome gelegenheidsspelen, waarbij de dich
terlijke gelegenheids-mysteriespelen van den
priester-dichter Schreurs e. a. litteraire ver
ademingen zijn.
Waar blijft echter de jeugd, die ons toch
zeker in dezen verscheurden tijd ook iets te
zeggen heeft Te vluchten naar den Bijbel
voor figuren en dramatiek kan waardevol
zijn wanneer die bijbelspelen verheven zijn
tot het almenschelijke voor alle tijden, spe
ciaal voor de mentaliteit van ons heden.
Maar waardevoller leek het spr., wanneer
de jeugd van thans zou grijpen in het eigen
leven van onzen tijd en op het tooneel de
problemen zou aandurven, welke den geest
der jongeren van heden beroert. De katho
lieken mogen daarbij niet te angstvallig staan
tegenover het z.g. strijdtooneel, omdat wij
niet alleen in boek en blad, in radio en
preek maar ook op het tooneel veel tot de
massa te zeggen hebben.
Met een herinnering aan Louis Bouwmees
ter en den oud-praeses van „Thomas",- Prof.
Van Rooy sloot spreker zijn betoog, dat door
een geanimeerde korte gedachtenwisseling
gevolgd werd.
De vergadering werd geleid door praeses
T. Begijen.
Men meldt ons uit Den Haag:
Z.K.H. Prins Bernhard heeft met adjudant
kolonel Phaff, Vrijdagmorgen een bezoek ge
bracht aan de V.L. korpsen luchtwachtdienst
en luchtafweerdienst, om vervolgens in ge
zelschap van den commandant dier korpsen,
majoor A. den Hertog, een excursie te onder
nemen naar eenige luchtwacht- en luchtaf-
weerdienstobjecten in de omgeving van Den
Haag.
Te fl uur v.m. arriveerde Z. K. H. bij het
korpsbureau, waar hij ontvangen werd door
majoor Den Hertog en waar de toegevoegde
officieren der beide korpsen aan Z. K. H. wer
den voorgesteld.
Nadat de Prins zich had laten voorlichten
omtrent de organisatie en werking der corp
sen in het verband van onze luchtverdediging,
bracht hij allereerst een bezoek aan établis
sementen van den luchtafweerdienst, waar
excercitiën van de vrijwilligers in oogen-
schouw werden genomen alsmede de hand
grepen aan de daar opgestelde vuurmonden,
waarmede richtoefeningen werden gehouden.
Vervolgens bezichtigde de Prins de onlangs
in werking gestelde opleidingsschool van den
luchtwachtdienst, waar Z. K. H. werd ont
vangen door den directeur der school.
Met veel belangstelling bezichtigde Prins
Bernhard de localiteiten van de school en
nam hij kennis van het leerprogram voor de
luchtwachters, die den alarmdienst voor onze
luchtverdediging in het geheele land hebben
te verzorgen.
Ook heeft de Prins in de omgeving van
Den Haag oefeningen bijgewoond met vuur
monden, waarbij een militair vliegtuig als
doel assisteerde. Deze oefeningen hadden de
groote aandicht van Z. K. H. die vervolgens
nog een instructieve film in oogenschouw
nam.
Van hieruit werd een bezoek gebracht
aan een lucht wachtpost, waar de wijze van
meldingen betreffende vliegtuigen voor Z. K.
H. werd gedemonstreerd.
Als laatste nummer van het programma
werd een in het veld opgestelde batterij van
den luchtafweerdienst bezichtigd, waarbij
wederom de militaire vliegdienst assisteerde.
In aansluiting op het m.s.
„Marnix v. St. Aldegonde'.
De Stoomvaart Maatschappij „Nederland"
deelt mede, dat in aansluiting op het m.s.
„Marnix van St. Aldegonde" dat op 29 Jan.
a.s. uit Genua zal vertrekken, vier boottrei
nen de passagiers van Nederland naar Genua
zullen overbrengen.
De eerste trein vertrekt op 25 Januari om
12.14 uur van den Haag H.S., om 12,41 van
Rotterdam D.P. en om 13 37 van Roosendaal.
De tweede trein vertrekt eveneens op 25
Januari a.s. om 15.24 van den Haag H.S., om
15.49 van Rotterdam D.P. en om 16.49 van
Roosendaal.
De beide andere treinen vertrekken op 26
Januari op dezelfde uren.
BRAND IN MASTMAKERIJ TE
LEMMER.
Gistermiddag omstreeks een uur is brand
uitgebroken in het perceel van de firma D
van der Neut, mast- en blokmaker!) te Lem
mer. De brand liet zich ernstig aanzien, hoog
sloegen de vlammen boven het dak uit. Met
de stoombrandspuit en twee slangen op de
waterleiding was men het vuur tegen drie
uur meester.
De bovenverdieping brandde vrijwel ge
heel uit. Eveneens werd een gedeelte van het
dak vernield. De werkplaats bleef behouden,
doch er was veel waterschade. De brand is
waarschijnlijk in den schoorsteen out»U*u.
Dan keel en borst inwrijven met Dampo.
Pot 50, Doos 30 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
Reel. 6527DGVS 6
Pater Th. Schwering, pastoor van Viborg
(Finland), tijdelijk hier te lande vertoevend,
schrijft ons:
Dezer dagen vertrok pater P. Verburgh
S. C. J., uit Vlaardingen van Schiphol naar
Finland. Reeds vóór het uitbreken van den
Finsch-Russischen oorlog was pater Verburgh
in het vaderland om hier financieelen steun
voor zijn werk in het hooge Noorden te zoe
ken. Sinds de oorlog was uitgebroken, had
hij geen rust meer en was overgelukkig, toen
hij eindelijk toestemming kreeg weer naar
^rijn geestelijke kinderen terug te keeren. Die
zijn nu wel over heel het uitgestrekte land
verspreid, maar hij hoopt toch geestelijke
troost en ook stoffelijke hulp te kunnen
brengen, die nu vooral zoo dringend noodig is.
Zijn ouders, vier zussen en ik zelf waren
naar Amsterdam gereisd. Vader en moeder
hadden het wel een oogenblik te kwaad, toen
de laatste handdruk gewisseld werd, maar
ook was er als een glimlach door de tranen
heen. „Ons kind gaat weer naar zijn post.
God ziet 't. Hij zal onzen jongen helpen in
de gevaren, 't- Is immers allemaal voor Hem".
Zoo bidden ze bij het naar huis gaan en
denken er niet aan, hoe dapper ze zelf zijn.
Toen ben ik ook weer op stap gegaan voor
Finland, want tijdens m'n gedwongen verblijf
in het vaderland houd ik lezingen en voor
drachten. Op Walenburg 11 Rotterdam
komen vele aanvragen binnen. Gelukkig,
want zóó kunnen we monseigneur en zijn
helpers van hieruit steunen. Monseigneur
Cobben is naar Riga geweest om met den
pauselijken Nuntius te beraadslagen, en Za
terdag j.l. weer in zijn geteisterd vicariaat
teruggekeerd. Nu wacht ik op het verlof tot
terugkeer naar m'n parochianen.
Ik ontving intusschen een schrijven uit
Viborg, dat al dateerde van 28 December.
Volgens dit bericht stonden het kerkje en
ook het kinderhuis er toen nog. Enkele stra
ten en een wijk (Saunalahti) lagen in puin.
Toen den tweeden dag Viborg gebombar
deerd werd, bezocht ik in die wijk 'n
arbeiderskwartier nog een ziek vrouwtje.
Met haar kinderen woonde ze in een bouw
vallig houten huisje. Ze wisten niet waarheen
ze zouden vluchten. Hoeveel bombardementen
zijn er na dien Vrijdagavond nog geweest!
En wat staat er nu nog?
Helpt ons met uw gebeden. Helpt ons ook
een steunactie organiseeren: kleeding en
voedsel voor de noodlijdenden in Finland.
SOERABAJA, 19 Januari (Aneta). Het
voorloopig resultaat der inventarisatie van
de verbrande goederen bij den brand in den
Goedang van het stroohoedenveem te Soe-
rabaja, is als volgt: 2200 tons suiker ter
waarde van 164.000, 12.000 tons gaba, 12.000
kisten rubber ter waarde van ƒ91.000, 800
tons stukgoederen, waaronder nieuwe auto's,
tot een totale waarde van ƒ300.000, voorts
200 drums caustic soda, 100 vaten veilig
heidslont, 7500 balen katoen, 4 ton grondno-
ten, 54 tons copra boengkil, 172 tons gaplek-
meel, 5 tons vezel, 14 tons Arabica-kaffie,
100 tons nieuw krantenpapier, 1000 tons oud
krantenpapier, 6700 kisten leege conserven
blikken, 576 kubieke meters gezaagd Ame-
rikaansch hout en 9 auto's. Van de 220 vaten
aceton, welke ter voorkoming van uitbrei
ding van den brand in het water werden ge
worpen, zijn er 214 gered.
Het weder opbouwen van de afgebrande
goedangs voor het stroohoedenveem is ge
gund aan de N.V. Ned.-Indische Industrie.
De nieuwe goedang zal geheel van ijzer zijn
met baksteenen muren. De oplevering is ge
steld op medio Mei a.s.
Door verschillende eigenaren van fokmer-
ries, welke bij de in September gehou
den paardenvordering, ten behoeve van het
leger waren opgevorderd, was door bemid
deling van de warmbloedstamboeken en den
Warmbloedbond een aanvrage ingediend om
deze fokmerriën bij gebleken drachtigheid
terug te kunnen koopen. Wij vernemen thans
dat het onderzoek op drachtigheid dezer ge
vorderde merriën in vollen gang is. Uit de
reeds binnengekomen rapporten blijkt, dat
gerekend mag worden op een drachtigheids-
percentage van 10 a 11 pCt.
Na afloop van dit onderzoek zullen de
vroegere eigenaren bericht krijgen, dat zij
de merrie van defensie kunnen terugkoopen
tegen een nader vast te stellen prijs; deze
zal lager zijn dan de vorderingsprijs van be
gin September 1939.
De premie voor het militair certificaat,
aan daarvoor goedgekeurde warmbloed heng
sten en merriën toe te kennen, zal voor 1940
dezelfde zijn als vorig jaar, n.l. voor een
hengst 60 en voor een merrie 30.
Het maximum bedrag voor tegemoetko
ming in de vervoerkosten voor hengst of
merrie is gehandhaafd op 20. Voorts is de
remonte-premie wederom bepaald op 25.
voor afstammelingen van M. C. ouders en op
50 als de vader een ster M. C. hengst was.
-i, -
i. i kl&JlK'
•'v
RUST NA HARDEN STRIJD. Finse he soldaten bespreken de gebeurtenissen
van den dag bij het lamplicht in hun ondergrondsch verblijf bij het frontgebied
in den Salla-sector.
AUTOVERVOER VAN GOEDEREN EN
SPOORWEGCONCURRENTIE.
De Alg. Ned. Beroepsautovervoerdersbond
(A. N. B. A.), opgericht onder de leden van
den A.N.W.B., de afd. beroepsvervoer van
den bond van bedrijfsautoverkeer in Neder
land (B.B.N.), de bond van expediteurs en
transportondernemers (B.E.T.O.) en de cen
trale organisatie voor het beroepsgoederen-
vervoer langs den weg (C.O.B.) hebben een
adres aan den minister van waterstaat doen
toekomen, waarin zij verklaren, dat de uit
zonderlijk bevoorrechte positie der Ned.
Spoorwegen, vergeleken bij het particuliere
vervoerbedrijf, culmineert in de financieele
bedrijfsvoorwaarde (doordat de staat zich
garant stelt voor de exploitatieuitkomsten
van het spoorwegbedrijf) en in de economi
sche bedrijfsvoorwaarde (doordat de Ned.
Spoorwegen naast het goederenvervoer ook
het personenvervoer over geheel Nederland
monopolistisch uitoefenen over alle eenigs-
zins langere afstanden, op grond van de wet
autovervoer-personen en de hanteering daar
van bij de uitvoering).
Adressanten herinneren aan een motie,
aangenomen op de in Juni j.l. te Rotterdam
gehouden algemeene vergadering van den
B.B.N. waarin de regeering, dragend de te
korten van de Ned. Spoorwegen, werd ver
zocht daaraan deze regeling te verbinden, dat
de N. S. aan vaste reëele tarieven worden
gebonden zoodanig, dat de vrachtauto geen
voor haar geëigend vervoer wordt ontnqmen.
Een adres van overeenkomstige strekking
is vanwege den bond Schuttevaer ten aan
zien van het goederenvervoer te water aan
den minister toegezonden.
(Nadruk verboden).
De man bleef eenige oogenblikken onbe
wegelijk staan als een beeld. Vervolgens be
gaf hij zich naar de zijde van het kleine,
modderige eiland, en bleef opnieuw staan,
terwijl hij een gegrom uitstiet, en regelrecht
naar de beide kinderen staarde.
Voor het eerst scheen hij zich bewust ge
worden te zijn van de aanwezigheid van de
schuit onder den dam; klaarblijkelijk was
hij niet op zijn gemak. Zij zagen hoe hij zich
snel omkeerde en naar den ingang der hut
holde.
„Joop", hoorden zij hem met schorre stem
roepen. „Daar in de modder is een lichter.
Kom naar buiten.... vlug!"
In de deuropening verscheen de gestalte
van een tweeden man. Zij zagen hem scherp
in hun richting turen.
„Dat is vreemd", mompelde hij. „Is er
iemand aan boord?"
„Wij moesten maar eens gaan kijken",
gromde zijn metgezel.
Joy en Jimmy hielden den adem in toen
de beide mannen omzichtig hun richting
uitkwamen, voortdurend den blik op den
lichter gevestigd houdende.
Een hunner was een man van bijzonder
krachtigen lichaamsbouw. Het was een
schrik voor Joy toen hij zich heel gemoe
delijk aan boord heesch' Zij zag hoe hij naar
de ladder sloop, en vervolgens een paar
soorten afdaalde om in de hut te gluren.
Toen klom hij weer naar boven, zijn met
gezel wenkend.
„Dat is vreemd", hoorden zij hem zeggen.
„Er is niemand aan boord. Die schuit moet
losgebroken en de rivier afgezakt zijn
Denk eens aan dat zij juist hier aan den
grond loopt zonder dat wij er iets van we
ten, Joop. Kom mee aan boord, en laat ons
eens poolshoogte nemen."
Ook de tweede man trok zich nu op aan
boord van de Ladybird, en begaf zich met
zijn makker omlaag naar de hut. Jimmy
wendde zich verschrikt tot zijn zuster.
„Wie zijn dat, Joy?"
„Ik weet het niet", fluisterde Joy terug.
„Ik zou ze wel eens goed in oogenschouw
willen nemen. Wacht eens, ik weet wat",
vervolede zii plotseling een inval krii^end,
die losse olanken. Jimmy.in de kast.
Kom mee!"
Hun nieuwssierieheid was in de hooeste
mate gaande gemaakt. Zii daalden af in het
ruim van de, schuit, en slonen voort onder
het dek. De losse planken van het beschot,
v/elke den achterwand vormden van de kast
der kaiuit, stonden nog van elkaar. Eerst
sloop Jov. en vervolgens Jimmy, door de
nauwe opening.
Nu zii vlak on elkaar in de kast stonden,
konden zii heel duidelijk de rauwe stemmen
van de twee mannen in de kajuit hooren.
Jov fluisterde Jimmy in, zich heel stil te
houden.
„Ik zal de deur een heel klein beetje
openen", fluisterde zij, „dan kunnen wij hen
zien." Voorzichtig duwde Jov de deur een
paar centimeters ooen, en een lichtstraal
van de slingerende lamp viel op hun bleeke.
opgewonden gezichten.
Zij zagen de twee mannen nu duidelijk-
ongure tvnes. wier aanwezigheid verre van
geruststellend was. ZÜ droeven schamele
blauwe truien en hooge laarzen, zooals
visschers, en korte jassen die dichtgeknoopt
waren tot aan hun ongeschoren kinnen. De
kleinste der beide mannen, met een stieren
nek, en zeer forsch gebouwd, droeg een pet
achter op het hoofd; zijn metgezel de
man; dien zij het eerst gezien hadden was
gekroond met een vet-glimmend hoofddek
sel.
Beiden scheen het te bevallen dat er, naar
zij meenden, niemand anders aan boord was
dan zijzelf.
„Zij hebben vast het avondeten klaar ge
zet voor zij aan wal gingen, Joop", zei de
langste der twee mannen. „En de oude
schuit brak los terwijl zij weg waren. Nou,
die hebben geen geluk gehad, zeg Joop",
voegde hij eraan toe, een stel gele tanden
toonend terwijl hij breed grijnsde. „We lus
ten wel een hap."
„Precies wat ik dacht", erkende de ander,
en liet zich neervallen in Jimmy's stoel. Een
half onderdrukte zucht van boosheid ont
snapte Jimmy, toen hij zag aan welke ont
zettende misdaad de mannen zich schuldig
maakten.
„Zij eten mijn worstjes", klaagde hij. „Zij
zullen alles naar binnen slokken, Joy!"
„Sst!" fluisterde Joy verschrikt. „Zij zul
len je nog hooren."
Wie die mannen waren en wat zij in het
schild voerden dat wisten Joy en Jimmy
niet. Het eenige wat zij wel wisten was dat
zij alleen veilig zouden zijn indien zij ble
ven waar zij waren, en door niets van hun
tegenwoordigheid blijk gaven.
„Wat voeren zij vanavond aan, Wim?"
vroeg de kleinere man met rauwe stem.
Een gemengde lading, geloof ik", luidde
het antwoord, „maar in hoofdzaak tabak.
Ik heb het signaal „veilig" gegeven. In on
geveer een half uur moeten zü hier zijn."
De kleinere man knikte, en stond op.
„En nu wat die ouwe schuit aangaat
moesten wij haar eigenlijk niet vlot ma
ken?"
Joy's hart stond bijna stil van schrik, toen
zij deze woorden hoorde.
„Het zou een beetje lastig kunnen wor
den met die ark hier."
„Die kans hebben wij erbij te nemen",
meende de langste der twee mannen. „Zij zit
vast in de modder, en wij kunnen haar niet
losmaken. Komaan, Joop, laat ons naar wal
gaan. Als zij een lading brengen, moeten wij
er ruimte voor maken."
Zij waren hoogst onaangenaam-uitziende
kornuiten, en grinnikten van voldoening
toen zij de kajuit verlieten om zich naar
dek te begeven. Ademloos en voorzichtig
slopen Joy en Jimmy uit de kast, en even
eens de ladder op.
Toen zij van het dek af voorzichtig naar
den wal gluurden, zagen zii de twee mannen
den dam afloopen, naar de hut. Joy's hart
klopte ontstuimig.
„Zij zijn smokkelaars, Jimmy", fluisterde
zij. „Dat staat vast. Wat kunnen wij doen?"
De indringers aten Jimmy's' dierbare worstjes op.
Het scheelde weinig of Jimmy huilde toen
hij zag hoe die twee mannen zijn worstjes
verslonden, met groote gulzigheid alvorens
op het brood en de boter aan te vallen.
„Nog iets anders te bikken?" gromde de
man, die Joop heette, terwijl hij opstond.
Opnieuw kreunde Jimmy. Want de man
schreed naar de provisiekast, en keerde
terug met een zegevierende grijns en een
groote koek welke Mrs. Prout den vorigen
dag gebakken had voor Zondag.
„Nou zeg, we hebben geluk, Wim", grin
nikte Joop vergenoegd. „Op zoo'n onthaal
hadden we niet gerekend, wat? Kom. neem
een snee van tante's verjaarskoek."
Jimmy herinnerde zich niet ooit zulke
innerlijke martelingen uitgestaan te heb
ben althans, nu hij de koek van Mrs. Prout
snel verdwijnen zag in de groote monden
der ongure bezoekers.
„Ik ben er zeker van dat zij smokkelaars
zijn", had Joy gezegd.
Jimmy keek met zijn heldere oogen naar
zijn zuster op. Hij wist dat wat Joy gezegd
had, iets ongewoons was, iets opwindends,
ofschoon of mischien wel juist omdat
hij niet goed wist Wat het eigenlijk wel
beteekende.
„Wat zyn smokkelaars?" vroeg hij.
„Smokkelaars", zeide Joy, „zijn mannen
die een bende vormen welke in contrabande
doet".
Jimmy keek alsof hem dit niet recht dui
delijk was.
„Maar wat doen ze dan in die banden?"
vroeg hij.
„Wat ze in die banden doen?" herhaalde
Joy verbaasd. „Welke banden bedoel je, en
wat zouden ze erin doen?"
„Diedie korte banden, waarvan
je sprak", zei Jimmy.
Joy begon te lachen, ofschoon zij zich op
het oogenblik veel te-ongerust voelde om in
een lach-stemming te zijn.
„Ik sprak in het geheel niet van „korte
banden", kleine gans", antwoordde zij. „Ik
zeide „contrabande". Zoo noemt men goe
deren, welke zulke mannen in het geheim
in het land brengen, zoodat zij geen geld aan
inkomende rechten behoeven te betalen. Ge
woonlijk noemt men dit smokkelen, en er
worden vooral tabak, sigaren en zulke din
gen binnengesmokkeld omdat daarop zulke
hooge rechten geheven worden, dat het de
moeite waard is. Als zij die artikelen in
Engeland kunnen smokkelen zonder de ver
schuldigde invoerrechten te betalen, dan
kunnen zij een hooge winst maken en dus
massa's geld verdienen. Als zij niet gesnapt
worden", legde Joy uit, „dan kunnen zij
binnen korten tijd rijk zijn".
„Zijn zij nu iets aan het smokkelen, Joy?"
vroeg Jimmy.
„Ja, daarvan ben ik vast overtuigd. Dit
is de reden, waarom zij hier zijn, en, zooals
wij gezien hebben, seinen gegeven hebben
aan iemand op de rivier. En heb je niet
gehoord wat zij zeiden omtrent nog meer
boel, die ze verwachtten? Daarop wachten
ze nu, Jimmy. Dit eiland moet een of andere
geheime smokkelaarsplaats zijn, waar zij
hun contrabande heenbrengen en verborgen
houden".
„Wat kunnen wij daaraan doen, Joy?"
vroeg Jimmy ijverig.
„Ik weet het niet. Wij moesten toch maar
eens probeeren seinen te geven, zooals ik al
op het punt gestaan heb te doen. Maar wij
moeten nu heel voorzichtig te werk. gaan,
want het zou er misschien leelijk voor ons
uitzien als zij ons te pakken kregen, Jimmy"
Joy hield de electrische lantaren, die
zii mee naar dek genomen had, nog in de
hand. Met klare, scherpe oogen tuurde zij
door de naargeestige, dampige duisternis
der riviermonding.
Het was haar plan geweest de lantaren
te gebruiken voor het geven van lichtseinen
om hulp, waarbij zij de knip van de lan
taren gebruiken zou om de lengte der flitsen
te bepalen. Joy kende de Morse teekens niet,
maar zij had lang geleden geleerd wat de
S.O.S., dat wil zeggen het noodsein was.
Het bestond uit drie stippen, of korte flit
sen, gevolgd door drie strepen of lange
flitsen, en daarna weder drie stippen, dus
zóó: Dezen stellen in code
de drie genoemde letters voor, en dit sein
kende niet alleen iedere telegrafist of seiner,
maar ook bijna iedere zeeman, soldaat of
schipper.
In de hoop dat misschien deze of gene
het sein bespeuren, en komen zou om te zien
wat er aan de hand was, wendde Joy het
gelaat naar den oever, en begon haar licht
seinen te geven. Stip-stip-stip, streep-streep-
streep, Stip-stip-stip. SOS SOS
SOS.
Eenige minuten lang bleef zii het sein
uitzenden. Het kon zijn, dacht zij, dat „oom"
Prout, de eigenaar der schuit, en hun zoo
genaamde voogd, in een of andere kleine
boot of sloep reeds op zoek naar hen was,
en dan zou dezen het sein wellicht zien.
Deze gedachte schonk haar hoop terwijl
haar blik het duistere, mistige watervlak af
zocht. Zij keek uit of geen flits door de
duisternis heen antwoord gaf op haar sei
nen, maar er gebeurde niets. Het eenige
heldere licht werd veroorzaakt door het
schijnsel van de lamp op een drijvende boei,
aan den anderen kant der rivier.
Joy wierp een bezorgden blik in de richting
der hut, terwijl zij zich omwendde om zich,
gevolgd door Jimmy, naar beneden te be
geven. Zij meende dat zich in die oude ruïne
een of andere geheime deur of toegang moest
bevinden naar een ander vertrek. Hoe had
den anders die mannen aan haar aandacht
kunnen ontsnappen, toen zij en Jimmy hun
eerste bezoek aan de hut brachten?
De aankomst va.: het K. L. M. vliegtuig
„Reiger" heeft in Johannesburg levendige
belangstelling ontmoet. Honderden Nederlan
ders bevonden zich op het vliegveld, toen de
K.L.M. vogel er neerstreek. Onder dege
nen, die passagiers en bemanning van de
„Reiger" verwelkomden, bevonden zich de
gezantschapssecretaris le klasse van het
Nederlandsche gezantschap mr. E. Star Bus
man ,de consul der Nederlanden te Johannes
burg, J. M. Donker en de burgemeesters van
Johannesburg en Germiston.
De Nederlandsche kamer van koophandel
heeft den luchtreizigers een lunch aange
boden. Maandag zullen zij door het gemeen
tebestuur van Germiston worden ontvan
gen.
Toezicht op particuliere uitleen
bibliotheken.
In precies een uur heeft de Delftsche raad,
onder voorzitterschap van burgemeester v.
Baren, een agenda afgewerkt, waarop twin
tig voorstellen vermeld stonden. Een record
tijd als men bedenkt, dat de voorzitter in
den aanvang nog een nieuwjaarsrede uit
sprak, waarin hij den Raad, den gemeente
ambtenaren en de burgerij toewenschte, dat
in 1940 de vrede in ons land bewaard en
aan de wereld teruggeschonken moge wor
den.
Aangenomen werd o.a. een voorstel tot
het aangaan van een geldleening ten be
drage van 200.000 tegen 4% pet. De leening
heeft een looptijd van 25 jaar. Voorts werd
besloten tot aanschaffing van een nieuwe
motorspuit voor de politie-brandweer. De
plaatselijke afdeeling van de Nederlandsche
vereeniging tot luchtbescherming zag zich
een aanvullend subsidie van 2000 toegewe
zen. Verder werd in verband met de zich
steeds uitbreidende bebouwing aan de west
zijde der stad tengevolge waarvan behoefte
aan bouwterrein is ontstaan, besloten tot
aankoop van eenige terreinen, toebehoorend
aan de N.V. Nederlandsche Gist- en spiritus
fabriek, ter groote van 10.10.50 H.A. gelegen
aan de Laan van Altena, tegen een koopsom
van 2.15 per vierk. M.
Een voorstel tot vaststelling van een nieu
we verordening op het verstrekken van boe
ken aan personen beneden 18 jaar door hou
ders van particuliere uitleenbibliotheken
werd aangehouden. Met de strekking dezer
verordening, die een einde zal maken aan
het uitleenen van „rijpe en groene" lectuur
aan kinderen en tevens toezicht van B. en W.
op de boekenverzamelingen mogelijk maakt,
kon de geheele Raad zich vereenigen. De
ingediende amendementen, welker bestudee
ring eenigen tijd in beslag zal nemen, maak
ten aanhouding echter wenschelijk.
Men meldt ons uit Den Haag;
Men zal zich nog herinneren hoe, tijdens
de vertooning van de film „Heldenkermis"
in het Passage-theater hier ter stede ongere
geldheden plaats hadden, welke een krach
tig ingrijpen van de politie ten gevolge had-
4cn, op zo Maart 1936 was een prrrrxio „.o-
torzijspan op het trottoir gereden, om den
weg „schoon te vegen" en het reed daarbij
den journalist Bosch aan, die eenigen tijd
later aan door trombose veroorzaakte em-
bolie overleed. De kinderen van den over
leden journalist spraken de gemeente in
rechten aan.
De rechtbank heeft de eischers in beginsel
in gelijk gesteld, doch getuigenbewijs opge
legd, om te doen vaststellen, dat Bosch bij
de aanrijding is gewond en dat hij gestorven
is door de gevolgen van die eventueele aan*
rijding.
Nog voor dit getuigen-bewijs plaats vond,
teekende de gemeente hooger beroep aan en
het Haagsche Gerechtshof wees de vorde
ring van de nabestaanden van Bosch af.
Het hof overwoog daarbij o. m., dat de
maatregelen, welke de politie te baat heeft
genomen, geen misbruik van bevoegdheid
beteekenen en het niet ter beoordeeling van
den rechter staat, of de overheid op een be
paald tijdstip de meest geëigende maatrege
len neemt.
De nabestaanden van Bosch teekenden
cassatie aan en gisteren werden de pleidooien
voor den Hoogen Raad gehouden.
Mr A. B. Gomperts trad voor de eischen-
de partij op mr. C. R. C. Wijckerheld Bis
dom pleitte voor de gemeente 's-Graven-
hage.
De conclusie van den procureur-generaal,
mr. W. J. Berger, werd bepaald op 2 Fe
bruari.
Behoudens onvoorziene omstandigheden
gelden voor uitvoer van kippeneieren naar
Duitschland de volgende franco-grens-pry-
zen per 100 stuks: tijdvak 19 t.m. 22 Januari
1940 voor A-eieren 3,68.
De Reichsstelle fiir Eier te Berlijn heeft
de franco-grens-prijzen voor uit ons land in
het tijdvak 19 t.m. 22 Januari 1940 in
Duitschland in te voeren kippeneieren per
100 stuks als volgt vastgesteld: voor S-eieren
ƒ3.75; voor B-eieren 3,55; voor G-eieren
3.50. voor D-eieren 3,20.
Behoudens onvoorziene omstandigheden
gelden voor uitvoer van eendeneieren naar
Duitschland de volgende franco-grens prij
zen per 100 stuks: tijdvak 19 t.m. 22 Januari
1940: voor eieren van 50 tot 54 kg. per 1000
stuks 2,05; voor eieren van 54 tot 60 kg. pef
1000 stuks 2,50; voor eieren van 60 kg. pet
1000 stuks en daarboven ƒ3.
Het bestuur der Alg. Ned. Pluimveeteelt-
vereeniging (A.N.P.V.) alsmede de commis
sie der in haar georganiseerde fokkers en
houders van vermeerderingsbedrijven heb
ben zich tot den minister van economisch^
zaken gewend met een bezwaarschrift, waar-
in zij zich teleurgesteld verklaren over d9"
afgekondigde teeltregeling voor 't jaar 19/i0-
Niet alleen, omdat deze een verplichte/ in
krimping van het aantal kuikens met 2(P PCt
voorschrijft, doch niet minder, daar dtf bepa
lingen omtrent een met 100 pCt. verf hoogde
broedvergunning vergeleken met /lie van
1938, indien de kuikenbroeder "rjtfb bestel
lingen weet te verzamelen, een Achteruit
gang in de kwaliteit der a4^ te leveren .kui
kens tengevolge moeten hebben.
Teneinde de fokkers ren houders van ver
meerderingsbedrijven ïAt de gelegenheid te
blijven stellen goed (Pluimvee af te leveren,
verzoeken zij den n/inister een in het re
quest berekende sto~unregeling voor hen t*
willen treffen.
