MOEILIJKHEDEN VOOR ONZE KOFFIE VERSCHEPINGEN. Wie? n t E. IS SPANNEN D WOENSDAG 13 MAART 1940 HET STANDPUNT DER ENGELSCHE CONTROLE. Het afsnoeren van den Duitschen import. Plannen in verschillende plaatsen. PACHTGESCHIL in VECHTPARTIJ ontaard. KRANKZINNIGENGESTICHT TE LEIDSCHENDAM. Dg Schiefter's Stofwisselingzout. ONS PARTIJPROGRAM VERTAALD. HET AAN DEN GROND LOOPEN VAN DE „VREDENBURG". RECTIFICATIE. Schip ging verloren. 11 -ssaaczszsa—-«g; b xv WERKLOOSHEID In de week van 19 t.m. 24 Februari. K. L. M.-VLIEGTUIGEN IN AALBORG. DE INBRAAK BIJ DE JUWELIERS- FIRMA TE ENSCHEDE. MEISJE DOOR AUTOBUS OVERREDEN DUBBEL WOONHUIS AFGEBRAND. Onze financieele correspondent te Londen seint ons: Gisteren werden hier uit Amsterdam be richten ontvangen, volgens welke de Brit- sche autoriteiten alleen koffie voor import in Nederland zouden doorlaten, indien deze koffie geconsigneerd was aan de A. N. I. C. (Alg. Nederlandsche Invoer Centrale). Naar aanleiding daarvan hebben we ons óm in lichtingen gewend tot het ministerie van Economische Oorlogvoering, waar men ons verklaarde, dat dit bericht niet juist was. Ladingen geconsigneerd aan Nederlandsche importfirma's worden door de contrabande- controle doorgelaten, wanneer de Britsche autoriteiten geen reden hebben te vermoe den, dat de koffie niet voor Nederlandsch gebruik bestemd is, of dat voor deze nieuw geïmporteerde koffie in Nederland naar Puitschland geëxporteerd zal worden. Wan neer, zeide men, ladingen koffie aangehou den zijn, dan is dit niet geschied, omdat de Icoffie aan de A. N. I. Cr geconsigneer Iwordt, maar omdat de Britsche autoriteiten iet de zekerheid hadden, dat de k° yoor Nederlandsch gebruik bestemd was. positie is, zoo verklaarde men verder, (wanneer de loopende handelsbespreki e (tusschen Nederland en Groot-Brittannie^^ Frankrijk haar beslag krijgen van ®rde~ Jandsche zijde voorzieningen zulle£ederland getroffen, dat bij den invoer m de A N Van bepaalde producten alleen v* l c. zal kunnen geschieden. T iöucten zal zeer waarschijn*** fcomen te behooren. Nederland- Intusschen vernemen we fiche zijde, dat in den laaien nd bestemd talen koffie die ™°rje%ntrahande^ Xvaren door de BrittcW dat trole in besiag genomen er tnoeilijk geworden is Kcontrabande-contr0le Nederland door de inbegl heen te krijgen. VT "lorlandsche koffie heeft de ccommissie Voor aangehouden a krijgen 7 par~ tji p vrij kunnen jgen zonder dat de SSdSS ^ryzenhof behoef- Öe te komen. importeur weer ezit kwam van zijn koffie echter m E g ïlsche opslagplaatsen. Deze vrijgemaakte koffie zal door den eisenaar in Groot-Brittannië of in Frankrijk verkocht worden, hetgeen ook vaak ge- fc^hiedt ofschoon de prijzen minder gunstig Zijn dan in Nederland. Van Engelsche zijde verzekerde men ons nog, dat er echter geen sprake is van een al- gemeene politiek om den invoer van koffie in Nederland te stoppen en dat slechts indivi- öueele verschepingen opgehouden zijn. TOCH EEN YIERDAAGSCHE We hebben heden met eenige vooraan staande personen gesproken over de kwestie van contrabande-controle en we kregen daardoor duidelijk den indruk, hoe meer Groot-Brittannië begint te streven naar een waterdichte blokkade van Duitschland, des te moeilijker de toevoer zal worden van be paalde goederen in Nederland. In dit verband herinnerde men eraan, dat ook de toevoer van smeerolie, waarvan Ne derland volgens Engelsche opvatting vol doende voorraden bezit, sterk bemoeilijkt wordt. Wol en katoen schijnen in de con trabande-basis eveneens de volle aandacht van de Britsche autoriteiten te hebben en verre van vlot doorgelaten te worden. De toestand wordt er niet gemakkelijker op. Zoo liet een Nederlandsche autoriteit zich over de contrabande-controle uit. Zooals men weet, vormen de vierdaag- fiche afstandsmarschen de grootste jaarlijk- sche gebeurtenis voor de Nederlandsche «wandelsport en tevens een belangrijke sti mulans voor die sport tijdens het geheele Jaar. Nu de Nederlandsche bond voor licha melijke opvoeding geen gelegenheid heeft ide marschen te Nijmegen te laten doorgaan, Worden allerwegen plannen gemaakt, de Wandelsport toch een evenement als de yierdaagsche te bieden. Zoo doet men po gingen te Utrecht; verschillende autoritei ten zegden hun medewerking toe, waarbij j3e burgemeester de voorwaarde stelde, dat eerst met den N B. v. L. O. overleg moest Worden gepleegd. Eventueel zouden de mar schen te Utrecht worden georganiseerd door de Neder1. Wandelsport Federatie in samen werking met den Stichtsch-Gooischen Wan delsport bond, welke van genoemde fede- tatie deel uitmaakt. Verder worden in Friesland plannen ge- Inaakt van een elfstedenwandeltocht einde IjTuli door het Friesche Wandelverbond, eveneens aangesloten bij de N. W. F. Ook te Nijmegen willen beoefenaars van de wan delsport de vierdaagsche op kleine schaal prganiseeren. Zeer binnenkort zal de N. W. F. een beslis sing nemen inzake de stappen, welke zij ten deze zal doen. Het lijkt intusschen zeer Waarschijnlijk, dat de Nederlandsche wande laars dezen zomer weer een doel voor hun training zullen hebben en dat hun in elk ge val een paar mooie wandeldagen staan te Wachten. Twee landbouwers gewond, waarvan een levensgevaarlijk. Gisterochtend kwam het tusschen den te Wouhruage wonenden 62-jangen landbou wer J van V. en den eveneens 62-jarigen G van der L. tot een gevecht. Van der L., die de door Van V. bewoonde boerderij onder de nieuwe pachtregeling had gepacht, wilde met twee zoons het land be werken. Hij werd in het land echter opge wacht door Van V. en diens zoon, die blik baar met de opzegging van fa^, accoord gaat. In een gevecht, a werd Van der L. met een mestvork aan ge laat en handen gewond. In drift ontstoken ging Van der L. en zijn zoon Van V. te DJ en b-acht hem met een voorstuk van een boerenwagen een zoodanigen slag tegen het hoofd 'toe, dat Van V. bewusteloos neer viel. Onmiddellijk werd doktershulp inSf" roepen. Voor het leven van Van V., die zijn woning in binnengebracht, wordt gevreesd. Staatsblad no. 1383 bevat een besluit van 21 Februari 1940, waarbij aan het besluit van de Nederlandsche hervormde stichtingen voor zenuw- en geesteszieken, te Amersfoort, vergunning wordt verleend op een terrein in de gemeente Leidschendam een gesticht voor krankzinnigen od 1/e richten. verstopping, overmatig vet wil doen verdwijnen en de schadelijke gevolgen aambeien, rheumatiek, zenuwachtigheid wil voorkomen, die zuivere bloed en ingewanden met Het resultaat is verrassend! Men bespeurt 'erstond den grooten dienst aan de ge zondheid; men gevoelt zich vrijer en beter Flacon I.OS. Dubbele flacon 1 1.7S bij apothekers en vakdrogisten. Reel. 3839-5 17 In den loop van 1936 is het, in Februari van dat jaar door den Partijraad vastgestelde Algemeen Staatkundig Program der E.K. Staatspartij voorzien van een toelichting, na een commissoriale voorbereiding van om streeks drie jaren verschenen. Het Dage lij ksch Bestuur onzer Partij was van oor deel, dat de in dit document geleverde he- dendaagsche beschrijving van de beginselen van staatkunde naar Katholieke opvatting en hun nadere, practische uitwerking en ver klaring, ook buiten de grenzen, onder de Katholieken van andere landen, belangstel ling zou ontmoeten en lezers zou trekken. Om deze reden heeft het Dagelij ksch Be stuur met deskundige medewerking een geautoriseerde Fransche vertaling van het Algemeen Staalkundig Program doen bezor gen, welke onlangs bij de Parijsche uitgevers „Editions Spes" is verschenen. Mochten er personen zijn, die zich voor deze uitgave bij zonder interesseeren, dan is het Partij bestuur gaarne bereid uit den beperkten voorraad één of enkele exemplaren toe te zenden. Wij gelooven, dat het partijbestuur met deze vertaling van het met zorg en kunde opgesteld program een goed werk deed. On getwijfeld zal er in het buitenland belang stelling voor bestaan. Jammer, dat deze ver taling het licht ziet onder voor de interna tionale betrekkingen zeer ongunstige ver houdingen. Door een misverstand stond boven het artikel -'an mr. C. van Nispen tot Sevenaer over de pachtwet in ons avondblad van Maandag een „I". De raad voor de scheepvaart heeft in zijn zitting van Dinsdagmiddag de oorzaak van het aan den grond loopen van het s.$. „Vre- denburg" op 19 November 1939 nabij Lobos eiland (Mexico) behandeld. De kapitein van het s.s. „Vredenburg" werd op schuld gehoord. De „Vredenburg" was uit Buenos Aires vertrokken met bestemming Rotterdam. Het schip mat 6419 ton en was geladen met graan voor de regeering. Bij het verlaten van de haven was een loods aan boord. Om twee uur 's-middags had deze het schip verlaten. Met het oog op den diepgang, werd niet voortdurend op volle kracht gevaren. Het was mistig. Toen de kapitein de overtuiging had Lo boseiland gepasseerd te zijn is de koers ver anderd. Direct daarop liep het schip vast. De voorzitter van den raad voor de scheepvaart wees den kapitein er op, dat de „Vreden burg" zooals uit reconstructies van de route van het schip bleek, indien de koers niet veranderd was ook aan den grond zou zijn geloopen. In het water daar ter plaatse lig gen verschillende wrakken. Er stond een sterke stroom, hetgeen vastgesteld werd toen het schip gestrand was. Indien spoedig sleep boothulp aanwezig was geweest, zou de „Vre denburg" geen gevaar hebben geloopen. Er kwam storm op zetten, waardoor deining ontstond en het schip begon te werken. Ruim een en de voorpiek maakten water, 's-nachts kwam pas een sleepboot, die echter onver richter zake is teruggekeerd. Pas twee dagen later keerde de sleepboot weer terug. Het HET MOTORTANKSCHIP „EULOTA" van de Petroleum Mij. „La Corona", dat tengevolge van een ontploffing is vergaan. Een opname van het schip bij de proefvaart, welke in 1936 plaats had. schip had toen zeer veel schade van den storm opgeloopen. De wind bleef sterk. Het bleek dat het schip ondanks de vele po gingen om schip en lading te redden niet meer te behouden was. Pas dagen na de stranding was het weer zooveel verbeterd, dat de sleepboot langszij kon komen en de bemanning van boord kon gaan. De lading was na verloop van tijd zoodanig uitgezet, dat het schip geheel uit elkaar is gerukt. De kapitein weet de stranding aan de stroomingen, die het schip uit zijn-koers had den gezet, en aan den opkomenden storm. De kapitein had gerekend op het mistsein van Lobos-eiland en verkeerde, toen hij het ld-west ver ha a l, „Nu, Tim" zeide Betty Wilson, de jeugdige eigenares van de Dennenheuvelhoeve, „als jij graag bij ons wilt blijven en met ons meewerken, dan kan ik hier wel een baantje voor je vinden, geloof ik. Natuurlijk ben je nog te jong om een volslagen cowboy te zijn, Help Tubby in de keuken," zeide Betty. maar ik denk toch dat Tubby, onze kok, heel wat kleine karweitjes voor je in de keuken zal kunnen vinden". „Het is wel heel vriendelijk van u, juf frouw", zeide Tim. „Maar.... maar moet u geen getuigenis hebben, juffrouw 7 U. u weet toch niets anders van mij af dan mijn naam ■Jk weet dat je koud en hongerig was toen je op den met sneeuw bedekten weg egenkwam, Tim", zeide zij zacht. „Ik wist a je alleen op de wereld moest zijn, want ■'e op weS was naar een stad je niemand kende, wien je om werk zoudt kunnen vragen. Ik wil het graag zóó met je probeeren, maar als je mij Iets meer vertellen wilt, dan zal ik natuurlijk naar je luisteren". J „Nu, ik.ik ben bijna dertien, juffrouw", zeide Tim. „Mijn moeder herinner ik mij niet;' het is al zoo lang geleden dat zij ge storven is. Mijn vaderdie kreeg zoowat zes maanden geleden een ongeluk enik bleef alleen achter. Zeze wilden mij in een weeshuis onderbrengen, maar ik wilde dat niet. Ik ben dus weggeloopen. Ik heb wat losse karweitjes verricht, en (dit zeide hij met een werkelijk voortreffelijk nage bootste schaamte) ik heb ook wel een beetje gebedeld. Maarmaar het is erg ard geweest sinds het aanbreken van den winter, en.en ik heb in de sneeuw moe ten slapen". Hij droeg het verhaal goed voor, maar het was eigenlijk al te mooi. Als een twaalf jarige jongen, die in een weeshuis geplaatst zal worden, wegloopt, dan heeft de politié hem al spoedig te pakken, en wanneer zoo'n jongen, zelfs in het Westen, moederziel alleen door een stad slentert, dan komt hij in min der dan geen tijd bij den sheriff terecht, en Bij de deur staandekeek Tim nog eens om deze stelt zich met met praatjes tevreden, maar onderzoekt precies wat er met zoo'n eenzamen zwerver aan de hand is Maar Betty liet zich geheel door haar goed hart, en ook door het eerlijke gezicht var Tim leiden of eigenlijk misleiden. „Arme jongen zeide zij met veel mede gevoel. „Nu, je kunt net zoo lang bij ons blijven als je wilt, Tim. Je zult hier voedsel en warmte en een bed hebbenen ik geloof niet dat je al te hard zult behoeven te werken, Tubby is geen lastige meester. Ga nu maar naar de keuken, aan den overkant, en zeg hem dat je hem helpen zult". Tim Martin stond dus op en schreed naar de kantoordeur. Met de hand op de kruk, bleef hij stil staan. Het was alles zoo prachtig ge lukt en toch hij voelde zich weinig verheugd. Een gevoel van schaamte overmande hem. Tim was altijd een wilde jongen geweest. Hij had nooit een poging aan gewend ergens eerlijk werk te krijgen. Hij had geleefd van diefstal en toen had hij twee oude makkers van zijn vader ontmoet en dezen hadden hem betrokken in een complot om hen te helpen Betty Wilson te be- rooven. Maar Betty's vriendelijkheid had hem geheel overstuur gemaakt. Toen hij daar stond bij de deur, wilde hij haar de volle waarheid vertellen, en haar waarschuwen tegen Buck en Jaap Maar hij wist welke wraak de booswichten zouden nemen, en dit joeg hem vrees aan. Snel opende hij de deur; daarna keek hij nog eens om. Betty stond voor de geopende brandkast, en Tim kon duidelijk zien, dat daar een massa geld weggeborgen was. Tim schikte zich helaas in wat hij voor onvermijdelijk hield. Hij prentte zich nog eens goed in, waar Betty den sleutel van de brandkast bewaarde, en begaf zich toen haastig over het erf naar de keuken, waar Tubby, de vroolijke kok, druk aan het werk was temidden van zijn potten en pannen. Tim deelde hem mede, dat hij eenige dagen lang Tubby's hulp zou zijn. De kok grin nikte. „Dat is goed nieuws, mijn jon gen!" zeide hij. „Iedereen weet hoe overwerkt ik ben! "Kijk eens naar al wat ik te koken heb, en naar de potten en pannen, die ik noet omwasschen en poetsen! Ik ben blij dat ik nu eindelijk eenige hulp krijg!" Tim zette zich nu aan het werk, en hielp met het schuren van de pannen en, hoewel hijzelf het eerst in het geheel niet bemerkte, ontdekte hij plotseling dat hij blijmoedig aan het zingen was. „Zing maar gerust, jongen!" zeide Tubby. „Daaruit spreekt een tevreden gemoed! Ik zie de menschen graag blij en gelukkig, en wanneer zij niet gelukkig kunnen zijn op deze hoeve, nou, dan kunnen zij ner gens gelukkig zijn!" „Juffrouw Betty is heel vriendelijk, Tubby," zeide Tim bedachtzaam. „Jullie hebt allen heel veel met haar op, nietwaar?" „Er is niets ter wereld, dat wij niet zouden willen doen voor de trots van het blokhuis, mijn jongen!" antwoordde Tubby. „En je zult leeren begrijpen waarom, als je hier een tijdje geweest bent." Tim werd weer stil. Opnieuw was dat gevoel van schaamte over hem ge komen. Maar hij voelde, dat hij nu niet meer eruit kon. Laat in den avond, toen alle ver moeide cowboys in diepe rust ver zonken waren, en heel de boerderij in duisternis en stilte gehuld was, sloop Tim dus uit zijn bed in de slaapzaal, trok eenige kleeren aan, en nam een elec- trische lantaarn. Vervolgens begaf hij zich behoedzaam naar de plek, vanwaar hij wist, dat de wachtende bandieten zijn seinen zouden kunnen zien. Deze plek bevond zich op het hooggelegen terrein achter de gebouwen der hoeve; het uitzicht werd niet belemmerd door de kleine De jongen flitste enkele malen met het. licht. dennen, waaraan de boerderij haar naam ontleende. Het was hier, dat Tim zijn lan taren verscheidene malen achtereen snel aan- en uitknipte, tot hij ten slotte een tegensein zag, dat bij wijze van antwoord, van het hoofdpad af gegeven werd. Vervolgens sloeg Tim het besneeuwde pad in om Buck en Jaap tegemoet te gaan. „Is alles in orde, Tim?" vroeg Jaap, toen hij zich in het aangename gezelschap van deze beide achtenswaardige heeren bevond. „Ben je gekomen achter alles wat wij weten wilden?" „Ja," antwoordde de jongen. „Juf frouw Betty heeft een massa geld in een brandkast op haar kantoor!" „Een brandkast! Daaraan hebben wij geen steek!" zeide Buck bits. „Wij hebben geen werktuigen om een brandkast te openen!" Was Tim minder bang, en was zijn berouw oprechter en duurzamer ge weest, dan had hij het hierbij kunnen laten. Doch hij was maar al te blij dat jhij deze beide booswichten kon tevre den stellen en haastte zich te zeggen. „De sleutel van de brandkast ligt in een lade van een lessenaar in hetzelfde vertrek. Je hebt niets anders te doen dan de kantoordeur, en daarna den lessenaar te forceeren. Dat kan niet moeilijk zijn. Ik.... ik zou het best zelf kunnen doen „MooiDat is uitstekend zeide Buck. „Enfin, kom mee Wijs ons den weg naar het kantoor Tim stapte voor de twee misdadigers uit; eerst voerde hij hen naar de met sneeuw be dekte dennen, en vandaar omlaag over het erf naar het kantoor. Jaap onderzocht de deur even en haalde toen een korte ijzeren staaf uit zijn zak te voorschijn. Behoedzaam en geduldig forceerde hij het slot, nu en dan even op houdend met zijn technisch - weten- schappelijken ar beid, voor geval het lichte gedruis bat hij maakte, wellicht gehoord mocht zijn. „Ziezoo, we zijn er!" prevelde hij ten slotte, terwijl hij de deur openduwde en naar binnen stapte. Hij knipte met de vingers om Tims aan dacht te trekken, en wenkte den jongen ver volgens, zich bij hem en zijn medeplichtige te voegen. „Waar is de sleutel van de brandkast fluisterde hij. Tim wees hem de gesloten lade aan, en Jaap begon het slot daarvan met dezelfde stalen staaf te bewerken. Weldra had hij de lade opengebroken; Jaap zag den sleutel van de brandkast onmiddellijk en greep ernaar met een geknor van voldoening. Jaap ging op zijn knieën voor de brandkast liggen, en terwijl Buck den electrischen lantaarn zóó hield, dat een heel kleine kring van licht viel op het slot, stak Jaap den sleutel erin. Een oogenblik later was de deur der brandkast geopend. „Poeh!" prevelde Buck. „Tim heeft gelijk gehad! Er is hier waarachtig een aardige buit, Jaap!" Zoo rap als hun mogelijk was deden de twee bandieten den eenen na den anderen bundel banknoten van de brandkast in hun zakken verdwijnen. Vervolgens wierpen zij andere pa pieren links en rechts over den vloer, terwijl zij de planken afzochten naar andere voorwerpen van waarde. Ten slotte stond Buck op. „Zoo is het goed, zou ik denken zeide hij. „Wij moeten onze biezen pakken vóór iemand iets merktVoer ons terug naar onze paarden, Tim alles gebeurd was, voelde hij zich dieper beschaamd dan ooit. Maar nu was het te laat. Hij kon het niet wagen een oogenblik langer op den Dennen heuvel te blijven. Te laat? Was het werkelijk te laat? Neen, te laat zou het pas zijn als de beide schurken met hun buit aan den haal waren. Zelfs thans had Tim nog alarm kunnen slaan. Hij Snel plunderden zij Betty's brandkast. was nog heel jong, maar reeds zoo bedreven en dapper in het kwade Als hij maar half zoo bedreven en dapper geweest was in het goede, dan zou hij begrepen hebben dat het wél laat, maar nog altijd niet te laat was. Stil voerde hij de bandieten door het boschje, en zóó naar de wachtende paarden terug. „Komaan, Tim zeide Jaap. „Spring maar voor mij in het zadel! Wij zullen een uur of twee door de duisternis rijden; daarna zul len wij halt maken, en deelen!"- Nog geen uur later bracht Jaap zijn paard tot stilstaan bij ken leege schuur. Alle drie stegen af. Jaap wierp Buck een blik van verstand houding toe; vervolgens haalde hij een bun del banknoten uit zijn zak. Hij trok er een paar uit, en overhandigde dezen, zonder een woord te zeggen, aan Tim. „Is dat alles wat ik krijg vroeg de jongen, verbleekend. „Een paar dollars maar? Je had gezegd dat ik mijn eerlijk deel zou krijgen, Jaap „Dat is alles wat je krijgtzei Jaap bits. „En nuscheer je weg Jij gaat jouw weg en wij gaan den onze, begrepen „Maar.maar je kunt mij toch niet hier zóó achterlaten riep Tim uit. „Wij zijn niet ver van de boerderij Zij zullen mij ge makkelijk pakken als zij den diefstal be merkt hebben. Jullie moet mij meenemen „Wij denken er niet aan zeide Buck, den jongen een duw gevende. „Je hebt gedaan wat je te doen had, en nu kunnen wij je niet langer gebruiken. Laat ons gaan, Jaap Buck steeg weder in het zadel; de beide bandieten brachten hun paarden in galop en renden weg, terwijl Tim hen nastaarde, en ternauwernood nog besefte hoe zij hem erin Tim knikte zonder iets te zeggen. Nu het (Nadruk verboden)- IE ij hebben je verder niet noodig! zeide Buck. hadden laten loopen. Plotseling balde de jongen de vuisten. „Zoo gemakkelijk zullen ze mij niet kwijtraken!" prevelde hij. „Ik.... ik zal ergens een paard zien te krijgen, en hen achterna gaanIk zal mijn aandeel in den buit krijgen al is het _'t laatste dat ik ooit doe (WORDT VERVOLGD) sein niet hoorde, in de meening, dat Lobos eiland nog niet bereikt was. De inspecteur-generaal van de scheepvaart de heer P. S. van 't Haaf, was van meening, dat de oorzaak van de stranding geweest is, dat 't schip een anderen koers heeft gevaren, dan de kapitein veronderstelde. De vraag is of het den kapitein mogelijk is geweest de stranding te voorkomen. Het antwoord van den inspecteur-generaal op deze vraag is ja. De kapitein had moeten zien, dat hij stroom tegen had. Hij heeft een koers genomen, welke bij mistig weer niet verantwoord was. Tot het voordeel van den kapitein strekt het feit, dat hij met de radio heeft laten peilen en het feit, dat zoowel de radio als het mistsein op het Lobos-eiland niet bediend werden. Men mag hier echter niet op ver trouwen. De inspecteur-generaal was van meening, dat de kapitein in dezen niet ge heel vrijuit gaat. De directeur van den rijksdienst der werk loosheidsverzekering en arbeidsbemiddeling deelt de volgende resultaten mede van de verzameling door het Centraal Bureau voor de Statistiek van de voorlopige gevens over de week van 19 tot en met 24 Februari. Arbeidsbemiddeling Op 24 Februari 1940 waren bij de organen der openbare arbeidsbemiddeling ingeschre ven 366.104 werkzoekenden (351.320 mannen en 14.784 vrouwen). Hiervan waren 289.203 (279.321 mannen en 9.882 vrouwen) werkloos en waren 60.912 personen geplaatst bij werkverruimingen, ook al mochten zij tijdelijk wegens weers- of an dere omstandigheden niet hebben kunnen werken. Blijkbaar waren er dus 15.989 per sonen als werkzoekende ingeschreven, die in het vrije bedrijf werkten, doch ander werk zochten. W erkloosheidsver zekering. In de week van 19 tot en met 24 Februari 1940 waren bij gesubsidieerde vereenigingen met werkloozenkas aangesloten 595.772 per sonen, waaronder 75.249 landarbeiders. Van de 520.478 verzekerden buiten de landarbeiders was het werklosheidspercen- tages 27,6. In de overeenkomstige verslagweek van Februari was het werkloosheidspercentage voor alle verzekerden in de laatste jaren als volgt (tusschen haakjes zijn vermeld de percentages, indien de landarbeiders buiten beschouwing worden gelaten): 1932 27.6 (26.7); 1933 33.4 (33.7)} 1934 26.9 (28.0); 1935 32.6 (34.6); 1936 33.3 (35.4); 1937 29.4 (30.9); 1938 27.8 (28.8); 1939 23.8 (24.6); 1940 27.6 (27.1). Konden door den mist in Kopenhagen niet dalen. Dinsdagmorgen zijn twee Nederlandsche vliegtuigen, de „Tapuit" en de „Mees" en een Zweedsch vliegtuig, kort na elkaar, van Schiphol naar Kopenhagen vertrokken. Boven het vliegveld van Kopenhagen hing evenwel een dichte mist, zoodat de gezag voerders van deze vliegtuigen het raadzaam achtten naar Aalborg te vliegen, waar het zicht beter was. In den namiddag zijn de „Tapuit" en het Zweedsche vliegtuig van Aalborg naar Ko penhagen gestart. De „Mees" zal heden ochtend den tocht voortzetten. Aan boord van een der toestellen bevindt zich Prins René van Bourbon, die op weg is naar Fin land. Nieuwe arrestatie. Naar wij vernemen is in verband met de inbraak bij de juweliersfirma Bouman te Enschede een nieuwe arrestatie verricht. Aangehouden is A. van de D. uit Den Haag. Hij is in het huis van bewaring te Almelo ingesloten. De gearresteerde mej. B. C. uit Den Haag is uit de preventieve hechtenis ontslagen. Aan verwondingen overleden. Een 14-jarig meisje, dat op de boulevard te Arnhem den rijweg wilde oversteken, werd door een autobus van de gemeente aangereden. Zij werd in ernstigen toestand naar het gemeente-ziekenhuis overgebracht, waar zij kort na aankomst is over] ;den. In een aan de gemêente toebehoorend dub bel woonhuis aan de van Zadelhoffstraat te Doetinchem ontstond gisteravond in een schoorsteen brand. Het vuur greep zoo snel om zich heen, dat het dubbele woonhuis bij na geheel uitbrandde. Het pand werd bewoond door de gezinnen R. en S. die slechts weinig van hun inboe del in veiligheid hebben kunnen brengen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1940 | | pagina 1