Brand BIJ v. D. IN
DEN iiaag.
F
14. O'
Joe de schoenpoetser.
Een millioen bollen bloeit
Arnhem.
SPANNENDE AVONTUREN VAN DEN
WONDERHOND RIN-TIN-TIN, IN
WERELDBEROEMDEN
HET WILDE WESTEN.
Nederlandsche
wollenstoffencommissie,
VRIJDAG 26 APRIL 1940
Ondanks geringen omvang van den
f brand aanzienlijke schade
GEVAREN, DIE MILITAIRE
'Y COLONNES DREIGEN.
FELLE BRAND TE VARIK.
Café met bakkerij en boerderij door
vuur vernield.
DE KANTONRECHTER MOET IETS
ONTHOUDEN.
111
Ongekende kleuremveelde in
Sonsbeek en Zijpendaal.
AAN VERWONDINGEN OVERLEDEN.
DE MINISTER VAN SOCIALE
ZAKEN IN GRONINGEN.
Van fn invftaris VoQr
Toen acMJ Jim
„Het is goed mompelde hij, den
'toorn uit Rinty's bek nemend. „De wijze
hond heeft goed gehandeld",
Met een breeden glimlach begon Joe
dan Rinty's schoen te poetsen.
NADRUK VERBODEN)
UURVERDIENSTEN VAN VIER
GROEPEN INDUSTRIEARBEIDERS.
jy
GISTEREN in den laten namiddag,
i8 vermoedelijk door kortslui
ting brand uitgebroken in een vitrine
van de galerij der firma ïoom en
Dreesmann aan 't Spui te s-Gravenha_,e
Het vuur breidde zich snel lot enkele
andere uitstalkasten in deze galerij uit,
zoodat het personeel, dat trachtte met
eigen bluschapparatcn den brand te
bezweren, deze taak al heel spoedig
aan de politiêbrandweer moest over-
geven. j.
De brand werd ontdekt door een verkoop
ster. die toevallig voor de desbetreffende
etalage stond om ten behoeve van een cliënt
een kleedingstuk uit die etalage te laten
halen. Zij za§ t°en een vlam en dadelijk
daarop hevige rookontwikkeling. Zij waar
schuwde onmiddellijk den portier, die op
Zijn beurt dadelijk de telefoniste en den chel
Van den huiselijken dienst van den ran in
kennis stelde. Doordat in de magazijnen uit
gebreide voorzorgsmaatregelen genomen zijn
met het oog op brand in verband met de
luchtbescherming, waren onmiddellijk een
twaalftal geoefende leden van het personeel
de eerste blusschingswerkzaam-
m
aanwezig om
heden te verrichten. Zij richtten twee slan
gen, aangesloten op de waterkraan, alsmede
eenige sohuimspuiten op het vuur, doch me
de door den dichten rook en de onbereik
baarheid van den vuurhaard, slaagden zij
er niet in het vuur te dooven. In tien minu
ten was inmiddels de politiebrandweer me
'twee motorwagens gearriveerd, die onmid
dellijk de etalageruiten insloeg, zoodat zij
.het vuur beter kon benaderen. Zij me
Verhinderen, dat de etalage waar e ran
Uitgebroken is, geheel uitbrandde alsmede
een deel van een belendende etalage. Alles
Wat zich hierin bevond, o.a. kostbare wasch-
poppen, ging in vlammen op. Als voorzorgs
maatregel'werden toen in vrijwel alle andere
étalages, ongeveer een twintig stuks, de rui
ten ingeslagen en alles, wat daarin was, in
'veiligheid gesteld. Een agent van politie
'Werd door scherven van ruiten licht gewond.
1 intusschen was het publiek uit de ver
koopruimten van de firma verwijderd, het'
'geen zeer ordelijk verliep, daar er weinig
gevaar voor uitbreiding van den brand naar
•jdeze gedeelten bestond, zoodat van een pa
■tiiekstemming'geen sprake was. Ook het per
toneelverliet kalm de magazijnen. Dit was
^trouwens geoefend door de verscheidene
luchtbeschermingsoefeningen, welke van tijd
tot tijd door de firma waren georganiseerd.
e f Groote schade.
k ■uj.-v*
VTat de schade betreft, deze is, ondanks
flpn «eringen omvang van den brand zeer
aanzienlijk. Ten eerste is het bluschwater
naar beneden in den kelder afgedropen,
waar groote voorraden nieuwe goederen wa
ren opgeslagen. Deze zijn voor eel} groot
deel vernield. Voorts is de rook door het ge-
heele gebouw getrokken, waardoor vele goe
deren in waarde achteruit zijn gegaan.
De omvang van de schade is moeilijk op
het oogenblik te schatten. Men neemt aan
dat deze, ongerekend de bedrijfsschade,
50.000 a 100.000 bedraagt. De firma is
hiervoor verzekerd, echter niet voor de be
drijfsschade. Hedenochtend zullen de ma'
gazijnen van Vroom en Dreesmann nog ge
sloten zijn, de directie hoopt evenwel heden
middag de zaak weer voor het publiek open
te stellen.
In de kelderverdieping, waar het water
Veel schade heeft aangericht, bevond zich
ook de vestiaire van het personeel. De kle
dingstukken van de employe's werden zoo
gauw mogelijk in veiligheid gebracht en in
een zijgang, waar het vuur met kon komen,
neergelegd
Toen het gevaar voor uitbreiding van den
brand geweken was, werden in deze zijgang
de kleed ingstukken aan de leden van het
personeel gedistribueerd, hetgeen dikwijls
tot humoristische tafereelen aanleiding gaf.
Een bediende klom op een stoel en hield
stuk voor stuk de kleedingstukken in de
hoogte, totdat de rechtmatige eigenaar of
eigenares zich aanmeldde.
Het spreekt vanzelf, dat deze brand, op
het drukste uur van den dag in het drukste
gedeeUe van Den Haag, enorm veel bekijks
trok.
De diepe vallei van Romsdal nabij Drontheim, waar een treffen tusschen de
Duitsche en de Noorsch-geallieerde troepen te verivachten is.
In den nacht van Woensdag op Donderdag
heeft te Varik een zware brand gewoed, die
het café annex bakkerij, winkel en boerderij
van den heer v. d. Berg geheel in de asch
beeft gelegd.
Op een zolderkamertje lag een loge te bed,
den slaap niet kon vatten. Omstreeks
uur zag deze plotseling vlammen.
DE STAKING IN DE VENEN.
Men meldt ons uit het Drentsche veenge
bied:
Tot heden wordt de arbeid in het veen-
bedrijf in de rayons, waar hoofdzakelijk
turf gegraven wofdt en waar de arbeiders
dus niet in ploegverband werken en minder
op elkaar aangewezen zijn, nog voortgezet.
Dit zijn de rayons Bargercompascuum en
Bargeroosterveen. Ook in de Krimsche Ve
nen, hoewel daar wel veel persturf gemaakt
wordt, wordt het werk, voorzoover het be
gonnen is, rustig voortgezet.
In de bagger- en persturfrayons ligt het
werk stil. Dit is daar ook gemakkelijker,
omdat de arbeiders in ploegverband werken
en een gebroken ploeg niet behoorlijk kan
functionneeren. Die ploegen bestaan dik
wijls uit arbeiders, die al jaren samen wer
ken en die niet zoo gemakkelijk overgaan
tot het vormen van een andere ploeg.
Van de zes organisaties van veenarbeiders
stellen de Chr. en R. K. Landarbeidersbopd,
die met den Modernen bond in vrijwel alle
rayons leden hebben, zich op het standpunt,
dat zij niet achter deze staking kunnen
staan, omdat zij geen geschil met de ver-
veners hebben, wijl arbitrage is aangeboden.
Thans doen besturen van beide organisaties
moeite hun leden te bewegen den arbeid
te hervatten. In Vroomshoop hebben zij dit
Dinsdag en Woensdagmorgen geprobeerd.
Het lukte echter niet, ook al niet omdat een
aantal leden van die bonden weigerde de
staking van de modern georganiseerde ar
beiders te breken.
Men probeert thans wel de staking uit te
breiden tot de groote fabrieksturf-rayons.
Dat slaagde tot heden niet. Daar ligt de toe
stand ook anders, omdat het lot van de
groote fabrieksturf in handen van de regee
ring ligt, daar dit een gesteund product is.
Om loonsverhooging te kunnen verstrekken,
zou de steun herzien moeten worden en die
herziening ligt in handen van het Land
bouwcrisisfonds.
In Vroomshoop heeft het hoofdbestuur
van den modernen landarbeidersbond de
leiding van de staking overgenomen. In
Weerdinge, Emmercompascuum en Roswin
kel is dit ook het geval, omdat van de or
ganisaties, die het met de stakers eens zijn,
de moderne bond de sterkste organisatie is.
Het is overigens in het bedrijf rustig.
Troep marcheerde mét voor-, maar
zonder achterlicht.
Op 25 November van het vorig jaar be
woog zich te Wageningen over den Rijks
straatweg Rhenen—Wageningen een mili
taire colonne. Deze colonne werd van ach
teren aangereden door een auto, bestuurd
door een veearts. Verschillende militairen
werden getroffen. Op grond hiervan was een
vervolging ingesteld tegen den automobilist,
wien ten laste werd gelegd „als bestuurder
van een motorrijtuig, daarmede hoogst on
voorzichtig en achteloos te hebben gereden.
Dinsdagmorgen had hij zich voor de Arn-
hemsche rechtbank te verantwoorden.
Verdachte voerde aan, dat hij had gereden
met een snelheid van hoogstens 50 kilome
ter, terwijl hij verblind werd door een te
genligger. Toen deze voorbij was, zag hij de
colonne plotseling zóó dicht voor zich, dat
hij een aanrijding niet meer kon voorkomen,
alhoewel hij nog getracht heeft door zoo
veel mogelijk naar links te houden, de men-
schen te ontwijken. Er werden diverse mi
litairen aangereden van wie er twee hoofd
wonden bekwamen en een derde een her
senschudding. De colonne voerde geen ach
terlichten mee. Had ze een rood licht mee
gedragen dan had ik, aldus verdachte, zeer
waarschijnlijk de soldaten vóór de verblin
ding gezien.
President: Niet alle colonnes dragen roode
lichten.
Officier van justitie, mr. graaf van Lim
burg Stirum: En als er nu burgers op den
weg hadden geloopen?
Verdachte: Dan zou hetzelfde gebeurd zijn.
Officier van justitie: Maar u kunt toch
niet verwachten, dat burgers een rood ach
terlicht met zich meevoeren.
Verdachte: Neen, maar burgers loopen
niet bij vieren midden op den weg.
Blijkens de verklaringen van het slacht
offer was de colonne aan de voorzijde wel
voorzien van lampen. Men was hiertoe over
gegaan, nadat den vorigen dag een motor
rijder op den troep was ingereden. Na het
thans*aan de orde zijnde ongeluk, zijn ook
roode achterlichten aangeschaft.
Een sergeant van de politietroepen be
toogde, dat hij meermalen rapport heeft op
gemaakt over de onvoldoende verlichting.
De Officier van justitie eischte tenslotte
een geldboete van 40 subs. 25 dagen hech
tenis. Hij meende, dat verdachte heeft na
gelaten voldoende snelheid te minderen, toen
hij verblind werd.
Verdachte's raadsman stelde de militaire
colonne in gebreke, die voor verlichting had
moeten zorgen. Men bedenke, dat een troep
soldaten in het veldgrauw des avonds zeer
slecht zichtbaar is. PI. betoogde, dat ver
dachte wel degelijk vaart heeft verminderd
toen de tegenligger hem verblindde. Dat
blijkt wel uit het feit, dat hij toch nog ge
deeltelijk de colonne heeft weten te ontwij
ken en uit de minder ernstige verwondin
gen der getroffenen. Pleiter concludeerde
dan ook, dat van schuld geen sprake is en
dat vrijspraak dient te volgen.
Uitspraak over 14 dagen.
Begin Maart sprak een zestal hoogleer
aren op een te DelftJ gehouden vergadering
van „Eenheid door Democratie Tijdens die
bijeenkomst werd de orde herhaaldelijk ver
stoord door opgeschoten jongelui uit Den
Haag, die tenslotte door de politie uit de zaal
werden gezet na eerst nog een regen van
papieren wolfsangels over het publiek te heb
ben uitgestrooid. Een der belhamels had nog
kans gezien een biljet te plakken op de rui
ten van het gebouw waar de bijeenkomst
plaats had. De tekst van dit biljet begon met
de woorden: „Waar Joden regeeren, heerscht
welvaart".
De Delftsche kantonrechter, voor wien net
jongmensch zich gisteren te verantwoorden
had, begreep wat de bedoeling van verdachte
was geweest: de schijn moest gewekt worden
als zou dit biljet daar opgehangen zijn door
„Eenheid door Democratie" zèU.
De kantonrechter noemde deze handelwijze
laf en vroeg den verdachte of hij wel eens
gehoord had van ridders, die met open vizier
strii Ö6n?
Edelachtbare, u onthoudt die woorden
wel! luidde het op dreigenden toon gegeven
Het jongmensch, dat tijdens de behandeling
onbewegelijk in de militaire houding had ge
staan en door hoekige gebaren en afgemeten
antwoorden zijn best had gedaan een solda-
tesken indruk te maken, hoorde een boete van
25 of ad libitum 10 dagen hechtenis tegen
zich eischen. Waarop hij de hakken tegen el
kaar aansloeg, dat het dreunde en rechtsom
keert maakte.
Toen William Wordsworth tienduizend
narcissen bijeen zag, maakte hij zijn bekende
gedicht op de „daffodils". Maar zou zijn lyri
sche ontboezeming niet nog schooner zijn ge
weest als hij het millioen bloemen, tulpen,
hyacinthen en narcissen had bijeengezien, dat
thans te pronken staat in de fraaiste stads
parken Zijpendaal en Sonsbeek te Arnhem.
Op uitnoodiging van de V.V.V. te Arnhem
hebben wij dezer dagen een wandeling ge
maakt langs Arnhems bloemenvelden en wat
wij te genieten kregen heeft zelfs onze stout
ste verwachtingen overtroffen.
Het heeft wel zeer lang geduurd voordat
de Hollandsche bloembollen, die nu reeds
400. jaar in ons land worden geteeld
De motorrijder, K. den Besten, wisselloo-
per bij de Rotterdamsche Bankj^reeniging
te Apeldoorn, die Dinsdag j.l. bij een botsing
met 'n vischauto uit Scheveningen op den
Hierdenscheweg onder de gemeente Hardei-
wijk ernstig werd gewond, is gisteren in het
Piusgesticht aldaar aan de bekomen verwon
dingen overleden.
RIN-TIN - TIN
bijna
meer bekendheid kregen ook in andere stre
ken dan in de omgeving van Haarlem en het
Westland. Immers lang was men de meening
toegedaan, dat alleen in het Haarlemsche de
bloembollen konden gedijen en tot voor kort
dacht geen enkele Nederlandsche plantsoen-
meester er aan, ook in zijn parken aan deze
bollen op groote schaal een faire kans te ge
ven. Maar thans heeft zich in deze opvatting
een ware omwenteling voltrokken. Het vorig
jaar nam de gemeenteraad van Arnhem een
besluit, waarover hij waarschijnlijk nimmer
spijt zal hebben nl. om in de parken van
Sonsbeek en Zijpendaal het respectabele aan-
tal van niet minder dan 1 millioen bloembo
len uit te planten, welke bollen gratis be
schikbaar waren gesteld door het centraal
bloembollen comité. Het initiatief voor deze
beplanting ging uit van den directeur van de
landelijke eigendommen en plantsoenen te
Arnhem, den heer S. H. Frederiks. Het plan
werd onmiddellijk gesteund door het college
van B. en W., vooral door den wethouder van
sociale zaken, den heer Chr. Matser, en onder
leiding van den plantsoenmeester den heer
Meyer werd de beplanting in werkverschaf
fing uitgevoerd. 80 tot 120 werkloozen hebben
vier a vijf weken met toewijding en ambitie
gewerkt aan het uitpoten der bollen van de
250.000 narcissen, 150.000 hyeinthen en
650.000 tulpen.
En nu is het lente
Glansrijk hebben de bollen den winter
overleefd en de bloemenpracht in Sonsbeek
en Zijpendaal is waarlijk schitertend en be
looft nog schitterender te worden. Wij geven
toe, dat wij de aanplantingen tusschen het
hooge geboomte en langs de statige vijvers in
het begin dezer weck gezien hebben, toen de
stralende lentezon heel de natuur in gloed
zette. Maar zulke dagen komen er meer en
wie de komende weken in Arnhem komt zij
een wandeling aanbevolen door de boschpar
ken van Gelre's hoofdstad, die thans terecht
bloemenstad mag heeten. 't Is tevens een
prachtige propaganda voor het gebruik in
eigen tuin of huis van dat nationale product
den bloembol die zich iedere week haast meer
toegangen tot de wereldmarkt ziet versperd.
En welke we toch in eigen land ook nog wel
meer waardeering kunnen schenken.
hij
eenige oogen'
adem te
die
twee
t iÜ8s maakte zij alarm en in nachtgewaad
Stelden de bewoners zich in veiligheid. Het
vuur greep snel om ^een. Van de vijf
in een ,achter het pand staanden hooiberg
ondergebrachte varkens kon men er twee
tedden, drie zware dieren kwamen in de
Vlammen om. Daar de wind gunstig was,
bestond voor uitbreiding van den brand
ffGGll
De brandweer kon niet verhinderen, dat
haf Irtmitale pand geheel verloren ging.
De oor-aak van den brand is onbekend.
De oorzaak bakkerij, winkel en
afé is totaal ing jn de vuurzee
bedrag aan goedei door verzekering
verloren. De schade wordt
gedekt.
De minister van Economische Zaken heeft
®ervol ontslag verleend aan H. M. J. Blom-
^°Us> lid der firma Blomjous te Tilburg en
v Bergh, directeur der N.V. wollenfla-
nelfabriejjgjj geka", v/h Van den Bergh
Krabbendam te Tilburg, als vertegenwoor
digers der fabrikanten-niet-deelnemers aan
de algemeen verbindend verklaarde onder
nemersovereenkomst in de wollenstoffen-
industrie, in de Nederlandsche wollenstof-
fencommissie.
PNIEUW moest hij zich in den
bruisenden stroom werpen
Opnieuw moest hij zijn leven
wagen om twee jongens te helpen, die hij
slechts enkele uren kende
Rinty schrok echter nooit voor eemg ge
vaar terug. Hij dook in het water en zwom
moedig naar de overzijde.
De strijd tegen de golven was nu nog
zwaarder en hij wist slechts op het nippertje
een grooten, door het water meegesleurd»»
boomstam te ontwijken, die hem zeker
bewustzijn zou hebben doen verhezen Meer
dan eens dook zijn kop onder doch steeds
opnieuw kwam hij een eind verder weer aan
de oppervlakte. Hij dreef een eind stroom
afwaarts doch eindelijk wist hu toch
oever te bereiken waar hij
blikken bleef liggen om weer op
komen. overeind en liep onhoor-
baar naar de struixei bespiedden
Gerald nog steeds de veedieven bespiedden.
Nog nooit van hun leven w
verrast geweest als op het oogen
Rinty naast hen opdook en hun 'd®*1
in zijn bek voorhield alsof hij wilde,
zij dien van hem zouden overnemer).
Hij is teruggekomen! fluisterde Gerald
Hij heeft iets voor ons meegebracht!
voegde hij er aan toe terwijl hij stomver
baasd den hoorn uit Rinty's bek in zijn hand
nam Rinty was niet in staat den jongens
aan het verstand te brengen wat zij nu ver
der dienden te doen. Hij kon hun met ver-
tenen! dat hij gezien had h<* W.™
net dezen Gerald het
vrèernde°voorwerp'.SdacM'ig bet»*, In het
hout waren kleine dieren prachtig o
sneden en verder zag hij een afbeelding va
een Indiaan, die op een hoorn blies.
O, fluisterde hij plotseling, ik herin
ner me opeens, dat ik vroeger eens gehoord
heb van een Indiaan, die een wonderlijken
hoorn gemaakt heeft waarmee hij alle die'
ren naar zijn wigwam kan roepen. Zou het
misschien deze zijn, Jim? Het lijkt eigenlijk
te mooi om waar te zijn en tochin
ieder geval zal ik het probeeren!
Rinty trilde van opwinding toen hij zag
hoe Gerald den hoorn aan zijn lippen bracht
en Hat vreemde, geheimzinnige geluid plot
seling weerklonk,
Het had een merkwaardige uitwerking op
het vee en de paarden.
Alle dieren hieven onmiddellijk hun kop
pen omhoog en luisterden scherp toe.
Vervolgens begonnen zij allen tegelijker
tijd in de richting te rennen vanwaar het
geheimzinnige geluid kwam.
De veedieven werden totaal verrast!
Hé! houd ze tegen, houd ze dan tegen
brulde Tubby Clark, doch voor hijeen woord
meer kon zeggen stormde een hollende stier
tegen hem op en wierp hem tegen den grond.
Intusschen bleef Gerald op den loorn
blazen.
Onze paarden komen er ook aan! juich'
te Jim, We kunnen er op springen en met
een de stieren wegdrijven! We nemen de
paarden van de dieven ook mee, dan kunnen
ze ons niet achtervolgen! Hoera! Ik vind
het reusachtig!
Rinty was weggesprongen en liep een
paar dieven, die probeerden te voet de kudde
te achtervolgen voor de voeten zoodat zij
struikelden en op den grond vielen.
Jim en Gerald zaten reeds in het zadel
en ioegen de kudde snel op. Tubby Clark
en zijn sinistere vrienden konden niets an
ders doen dan zich schor schreeuwen en hun
vuisten ballen.
De kudde was in veiligheid. Later bleek,
dat het geld, dat de jongens er voor ont
vingen, er heel veel toe bijgedragen had om
aan hun moeder haar gezondheid terug te
geven.
Natuurlijk gaven zij den hoorn aan
Rinty terug toen er voor de kudde geen
verder gevaar te duchten was en de hond
bracht hem op zijn beurt terug naar de een
zame wigwam, nadat hij opnieuw de
bruisende golven der rivier getrotseerd
had.
Thans bleek wel heel duidelijk, dat Zwarte
Uil een zonderlinge Roodhuid was, die vele
geheimen kende. Immers hij bleek absoluut
niet verbaasd te zijn toen Rinty hem tegen
zonsondergang den hoorn terug kwam
brengen.
Het is goed! mompelde hij, den hoo.n
uit Rinty's bek nemend. De wijze hond heeft
goed gehandeld!
Een groote hond liep door de drukke stra
ten van Grandville, een groote stad in het
Westen. Hij scheen zich heelemaal niet op
zijn gemak te voelen te midden van de hem
omringende drukte en het groote stadsru
moer.
Hij sprong onophoudelijk opzij om niet
in botsing te komen met de hem tegemoet
komende menschen. Eén keer sprong hij tot
verbazing der toeschouwers bij het overste
ken vaiYdén weg resoluut over de kap van
een voorbijrijdende auto.
De hond was niemand minder dan Rin-
Tin-Tin, de viervoetige zwerver, die de
verre, eenzame wildernis prefereerde boven
het gejacht der steden. Waarom was Rinty
naar de stad gekomen? Kwam het door een
verlangen naar nieuwe avonturen? Had hij
het gevoel, dat hij hier in deze wildernis
van straten en gebouwen iets geheel nieuws
en opwindends zou beleven?
Hoe het zij, Rinty kon niet zeggen, dat de
stad hem tot dan toe bijzonder aantrok,
Hoe kan een zwervende hond hier nu
avonturen beleven? jankte hij zachtjes. Ei
is hier niets dan drukte en rumoer en stof!
Plotseling trof het geluid van een vroo-
lijke stem zijn ooren.
Zal ik uw schoenen poetsen meneer de
hond?
Rinty keek op en zag op den rand van het
trottoir een jongen knielen. Hij zag er ma
ger en bleek uit maar had 'n vroolijke, gui
tige uitdrukking in zijn oogen.
Vóór den jongen stond een houten voet
bankje en daarnaast zag Rinty een kistje met
borstels, schoensmeer en 'n paar flanellen
lappen.
Het was Joe de schoenpoetser, een jongen,
die zijn kostje verdiende met het poetsen van
de bemodderde en stoffige schoenen der
voorbijgangers.
Op het eerste gezicht reeds zag Rinty, dat
Joe een jongen was met wien het prettig
zou zijn vriendschap te sluiten. Wat gaf
Rinty er om, dat Joe's kleeren oud en af
gedragen waren dat zijn gezicht smoezelig
was van het stof der straten?
Met één sprong stond de hond naast den
jongen en vriendschappelijk likte hij Joe's
oor.
Wel verdraaid, jij bent een reuze hond
hoor riep Joe uit Het lijkt wel of je net als
ik heelemaal alleen staat. Wat zou je er
dan van zeggen ouwe jongen om met me
mee naar huis te gaan en mijn eten met me
te deelen?
Rinty ging maar al te graag mee naar het
huis van Joe, die het eerste menschelijke
wezen was, dat hem in Grandville een vrien
delijk woord had gegeven.
Joe bewoonde maar een armzalig kamertje
maar toch was er een warm hoekje waar
de hond het zich behagelijk kan maken. Den
volgenden ochtend zag men den hond Joe
volgen naar den hoek van de straat waar hij
gewoonlijk met zijn voetbankje postvatte.
Eerst was Rinty niet van. plan geweest
lang in de drukke stad te blijven. Zijn hart
trok hem naar de zuivere lucht der bos-
schen naar de bergen en dalen.
Thans echter kon hij er niet goed toe
komen dezen mageren, bleekten jongen met
de guitige oogen te verlaten.
Joe was een schrandere jongen en al heel
gauw had hij ontdekt, dat Rinty hem uit
stekend bij zijn zaken zou kunnen helpen.
Ergens diepte hij een ouden schoen op, die
hem te klein geworden was. Hij deed dezen
schoen aan Rinty's rechtervoorpoot en leerde
den hond dezen poot op het voetbankje te
plaatsen juist alsof hij zijn schoen gepoetst
wilde hebben.
Met een breeden glimlach begon Joe dan
Rinty's schoen te poetsen.
Dat is vandaag mijn eerste klant! grin
nikte hij hardop.
Het spreekt vanzelf, dat dit de aandacht
der voorbijgangers trok en het bracht Joe
verschillende nieuwe klanten.
Nog nooit heb ik zooveel geld verdiend
ouwe jongen! lachte de schoenpoetser. Ik
moet zeggen, dat jij me geluk gebracht hebt
Zelfs met de vele extra stuivers, die Rinty
hem hielp verdienen was Joe nog heel arm,
Soms was er 's avonds voor den jongen maar
nauwelijks eten genoeg, doch altijd deelde
hij wat er was broederlijk met den hond.
Toen gebeurde er op een goeden dag iets
heel prettigs. Een dikke man, met een rood
gezicht was blijven staan en volgde aan
dachtig Rinty's kunstje met de schoen. Plot
seling deed hij een stap vooruit en tikte Joc
op zijn schouder.
Zeg jongen, ik weet een baantje voor
dien hond zei hij met zijn zware stem. En
voor jou ook! Je kunt er tien gulden mee
verdienen!
Is 't heusch waar? riep Joe ongeloovig.
En wat is dat voor 'n baantje, meneer?
Mijn naam is Bob Bertram, antwoordde
de vreemdeling. Misschien heb je wel eens
gehoord van Bertram's Wild West Circus?
In dat groote gebouw in de Westerstaat?
Ja? Dat dacht ik wel. Ik ben de eigenaar
van dat circus en ik wil jullie in een van
de nummers laten optreden, als je er ten
minste tijd voor kunt vinden. Ga maar eens
met me mee!
Rinty cegreep natuurlijk niet wat er be
sproken werd, doch hij zag heel goed, dav
zijn jeugdige vriend erg opgetogen was.
Daarom begon Rinty opgewekt te blaffen
toen zij opweg gingen naar 't groote Wild
West circus. Bob Bertram nam het tweetal
onmiddellijk mee naar de arena, die aan alle
kanten omringd werd door schuin oploo-
pende rijen zitplaatsen. In het midden van
de arena was een klein blokhuis gebouwd
van hout en zeildoek en dit zag er precies
uit als de eenvoudige blokhuizen die
Rinty tijdens zijn omzwervingen door het
Wilde Westen herhaaldelijk tegengekomen
was.
- Het voornaamste nummer, van mijn
programma is een aanval door Roodhuiden
op dit blokhuis, legde Bob Bertram uit. Het
is natuurlijk niet echt en we gebruiken losse
in plaats van scherpe patronen. Nu had ik
gedacht, dat je hond tijdens den aanval uit 't
huis zou ontsnappen om 'n boodschap over te
brengen. Dat zou natuurlijk de spanning aan
merkelijk verhoogen. Denk je, dat hij het
zou kunnen, jongen?
Deze hond kan alles, meneer! antwoord
de Joe met een dood ernstig gezicht.
Goed, dan zullen we het meteen maar
eens probeeren, zei meneer Bertram. Jij
fungeert dan maar voor een der verdedigers
van het blokhuis want ik kan best een extra
hulp gebruiken. Op deze wijze trad Rinty
voor het eerst van zijn leven in een circus
op!
(WORDT VERVOLGD).
De minister van sociale zaken, dr. J. van
den Tempel, heeft gisteren in gezelschap
van den administrateur van zijn departe
ment, hoofd der afdeeling werkverruiming,
den heer M. de Vries, een bezoek aan de
provincie Groningen gebracht, waar de mi
nister met den commissaris der Koningin in
de provincie Groningen, den griffier der
Staten van Groningen en den rijksinspecteur
der werkverruiming in Groningen, den heer
A. Kwast, enkele groote werken heeft be
zichtigd.
Het eersté bezoek gold de inpoldering van
„De Slikken", waar de minister de afwer
king der dijkverzorging en de' werkzaam
heden aan den polder zelf bezichtigde, daar
bij voorgelicht door den voorzitter van het
waterschap „De Slikken", den heer G.
Boerma en het hoofd van het met dit werk
belaste ingenieursbureau, ir. N. Biezenveld.
Aan de hand der kaarten liet de minister
zich hier voorts voorlichten over de moge
lijkheid van verdere groote werken langs de
Waddenkust en over de landaanwinning in
Dollard en Lauwers.
Vervolgens bezocht het gezelschap de
werkkampen van „De Slikkenwaar de
minister zich op de hoogte stelde van lege
ring, huisvesting en voeding der arbeiders
en waar zoowel de oude als de nieuwe in
richtingen werden bezocht. Bij deze gelegen
heid verleende de minister aan den commis
saris der Koningin de machtiging, door de
stichting „De Groninger gemeenschap" de
nadere verzorging van het inwendige der
barakken en kamertjes ter hand te laten ne
men. Ook bezichtigde de minister een der
bibliotheken, welke deze stichting aan den
cultureelen dienst dezer kampen heeft aan
geboden.
Hierna voerde de tocht naar Zoutkamp,
waar de minister de hier gelegen kustvaar
der „Sparta" bezocht. Vele van deze mo
derne schepen zij destijds mede met over-
heidsvoorschotten gebouwd.
Aan boord van een dienstvaartuig van den
rijksdienst der landaanwinningswerken wer
den voorts de landaanwinningswerken bui
ten Zoutkamp bezocht, onder leiding van
het hoofd van dien dienst, mr. ir. Van Ko
nijnenburg en enkele andere ingenieurs. Aan
boord werd aan de koffietafel aangezeten,
waarna nog te voet een bezoek werd gebracht
aan enkele werken, waar thans Friesche ar
beiders werken.
Tenslotte zijn op het provinciehuis te
Groningen nog besprekingen gevoerd over
enkele in uitvoering zijnde en komende wer
ken in de provincie Groningen.
Het Centraal Bureau voor de statistiek
maakt bekend, dat het indexcijfer van de
gemiddelde uurverdiensten van 4 groepen
industriearbeiders (bouwbedrijf, metaal
industrie, mijnen en textielindustrie) over
het tweede halfjaar 1939, 90.1 bedraagt
(19261930 100), d.i. 2.5 pet. hooger dan
het cijfer over het onmiddellijk voorafgaan
de tijdvak, dat 87.9 bedroeg. Over 1936—
1938 waren de halfjaarlijksche indexcijfers
achtereenvolgens 83.0, 82.1, 83.3, 85.2, 87.3
en 88.1.
Ook het reeds in Januari p.l. bekende in
dexcijfer der contractloonen wees over bet
tweede halfjaar 1939 een stijging aan van
ongeveer 2.5 pet., namelijk van 88.9 tot
91.0 (1926/1930 100).
Berekend naar den toestand in het begin
i van April 1940 bedroeg dit indexcijfer 94.5.
