Hulp-Actie Roode Kruis
Nog altijd één
WELKOM
CHURCHILL
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
UIK TEB BUIK houdt van zwemmen
DINSDAG 7 MEI
68ste JAARGANG No. 20003
DE ZUCHT NAAR
SCHANDAAL
MUSSERT
TERECHTGESTELD
Kolen-rantsoeneering in
de Ver. Staten-
GONGSLAGEN
FUNK MOCHT NOOIT
BINNEN
R'dam Giro 9095
Directeur:
Joh. Kuijpers
Hoofd red.Mgr
Dr. J. Witlox.
Alg. Redacteur:
H. A. Paalvast.
Drukker:
N.R.C. N.V.
Uitg. v.d. Maas
bode-Stichting,
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
\bonnementsp»
f3.25 p. kwart
f 1.10 p.maand
f 0.26 p week
Tijd. adres:
Broers vest 8 A
Tel. 68804
Advertentiën
15 ets p. mm.
Zes arrestaties op 10.000
medewerkers.
Sinds eenigen tijd staat de Hulp
Actie Roode Kruis, kortweg Hark,
in het middelpunt der belangstel
ling, een belangstelling, welke haar
oorzaak vindt in een der meest voor
komende, maar daarom niet minder
onaangename eigenschappen van het
menschdom: zijn zucht naar schan
daal.
Er hebben bij de Hark onregel
matigheden plaats gehad, onregel
matigheden, welke in de huidige om
standigheden en bij de wijze waar-
op deze organisatie haar werkzaam-
j1®?" moeten verrichten, on-
vermijdelyk waren.
E>at de schuldigen onverbiddelijk
aan de kaak worden gesteld, dat
zij wegens het misbruiken van het
m hen gestelde vertrouwen ten
strengste worden gestraft, kan niet
anders dan worden toegejuicht. Maar
dat er omwille van de enkele schul
digen, zoovele edelmoedige, onkreuk
bare menschen, die een hoogst on
dankbare taak op hun schouders
hebben genomen, uitsluitend met het
doel hun getroffen landgenooten te
helpen, van hun goeden naam wor
den beroofd en in hun eer worden
aangetast, dat zij het slachtoffer
worden van min of meer goedkoope
spot, dat er zonder aanzien des
persoons met modder wordt gegooid,
is onverantwoordelijk en zelfs mis
dadig Immers, men haalt niet al
leen den naam van een groot aan.
;oLrrï1ke' onbaatzuchtige men-
?"or, het slijk, men belem-
slechts de -werkzaamheid
van een organisatie, welke ontzag
lijk veel heeft gestaan tot leniging
van den eersten en ergsten nood
in de door oorlogsgeweld geteisterde
gebieden, doch men brengt ook de
hulpverleening door het buitenland
in gevaar. Niets immers is zoo
moeilijk als het herwinnen van een
goeden naam, die verloren ging en
het buitenland zal er zeker voor
terugschrikken, zijn goederen toe te
vertrouwen aan een organisatie,
welke als corrupt en onbetrouwbaar
Wordt gedoodverfd.
Het Is gemakkelijk critiek te oefe-
.vooral als men zich bepaalt
tot fUgetnfienbeden en al a men bet
woord rlcbt tot een publiek, dat
niet of niet voldoende bekend ia met
ae feiten. Want weten is. zooala een
bekend Fransch spreekwoord zegt,
alles vergeven. En ook ten aanzien
van het Hark-schandaal beteelcent
weten, dat men veel, zoo niet alles,
vergeeft.
Ontstaan van de Hark.
Wat weet het publiek, vooral in
des lan<Ï3. af van de
Hark? Wat weet het van het ont
gaan en van het werk van de
Hark?
.?«ark 15 tlx? kind van het Zui-
tl* vei*r*chtte haar zegenriiken
arbeid reeds lang in
gebieden, toen hit Westelilk rflol
Huis ve stings-
fusie van het NpZi oor een
Krui» met hetNRdeMSfBhe R-°°de
1944 bev
kelijk tot Taak" "eai\.z!öh aanvan
comité in de in iq/u. Kc„.. j"*"6""
bieden, stelde de Hark zich
scheren cehee,
Red i Rtr dafeerd
Ranisatie LVST ®en Parti««"ere or-
L, al i. zou samenwerken
st«>|iii,r»n 1de charitatieve in-
VinoenHni zooals armbesturen, St.
hie4enUUerdedenTi!?inJen en ^iaco-
belast. Overe^nlSar^.imet deze taak
Vab de schenkt?" e den wensch
ETDMohcv. enKer« ZOU de Rn«i. .a
wen en diefstal ten koste van de
gemeenschap sprake is. In totaal
zyn namelijk, nadat honderden huis
zoekingen zijn gehouden, slechts zes
personen gearresteerd, van wie er
nog slechts één in actieven dienst
van de Hark was, terwijl deze or
ganisatie toch niet minder dan 10.000
medewerkers telt, van wie er circa
8000 geheel belangeloos hun werk
zaamheden verrichten. De overige
gearresteerden waren reeds per 1
Januari 1946 ontslagen om discipli
naire redenen, hoewel hun schuld
toen nog geenszins vaststond. Al
leen bij het Provinciale Comité voor
Zuid-Holland te Rotterdam, dat in
middels naar Dordrecht is ver
plaatst, heeft men wanbeheer kun
nen constateeren. Bovendien moet
men bij het beoorde elen van de da
den der beschuldigden rekening hou
den met bijzondere mentaliteit,
welke bij een organisatie als de
Hark heerscht en welke een andere
is dan bij het normale bedrijf. De
goederen immers zijn geschenken
aan het Nederlansehe volk, dat zoo.
zeer geleden heeft onder de Duit-
sche bezetting en de betrokkenen
zijn derhalve terecht of ten on
rechte licht geneigd, daartoe ook
zichzelf te rekenen.
In een volgend artikel zullen wij
nog enkele mededeelingen doen over
de eenige groote fout, welke de
Hark heeft begaan en over de tegen
werking, welke zij van verschillende
zijden heeft ondervonden.
Zaterdag zijn het 2e en Se
echelon (totaal ongeveer 800 man
van het in Nederland opgeleide de»l
der brigade mariniers per m.s. ,,Ta-
binta" van Amsterdam naar Indié
vertrokken.
Namens den minister van Justi
tie wordt medegedeeld, dat het
doodvonnis tegen ir. A. A. Mus-
sert, wiens gratieverzoek door H.
M. de Koningin werd afgewezen,
heden in den vroegen ochtend is
voltrokken.
Geheel Nederland, elke Neder
lander is van dankbare vreug
de vervuld, nu Winston Chur
chill naar ons bevrijde en ver
loste vaderland komt om aan
de Leidsche Universiteit het
eere-doctoraat in de rechten te
ontvangen.
Deze zeldzame onderscheiding
is slechts een tastbaar bewijs
van de breede plaats, wélke
Churchill in onze harten heejt
Ingenomen. De gevoelens, welke
daar leven, zijn zoo warm, zoo
innig, dat zij nauwelijks onder
woorden zijn te brengen.
Op sommige dagen, soms in
de somberste uren van die bijna
ondraaglijke spanning der nazi
bezetting, fluisterden wij él-
kaar drie woorden in de oor en:
Churchill spreekt vanavond l
Dan schaarden dien avond alle
huisgenooten zich rond den
luidspreker-, stil, voorzichtig, op
dat geen S.D. of NS.B. naar
binnen zou kunnen gluren. Er
waren er, die geen Engelsch
verstonden; die luisterden al
leen naar de hoopgevende stem;
wie Engelsch kende, wilde geen
woord verloren laten gaan.
Want ginds sprak de man, die
alles wist; en maar één ding
wilde, met onbuigzame door
zettingskracht: de overwinning.
Zijn woorden gaven moed en
vertrouwen, kracht om vérder
te dragen, alles, alles, tot den
dag der overwinning-
Die dag brak inderdaad aan.
En van dat oogenblik af heeft
Nederland er naar verlangd.
De kern van het maatschap
pelijk en staatkundig leven ligt
in het gezin. In het gezin leert gezin
het kind de eerste beginselen Doch waarom
den gesteld van het leven naar
Gods wil en in Gods-dienst. Het
goederen verdeel^0" Hark de
haarzelf vast »a volgens door
waarbij uiteraard rlehtlijnen.
worden Rehonden met
schen van de gevers peclak
zou
'e wen-
van den omgang met menschen,
leert het zijn plaats tegenover
zijns gelijken en tegenover de
dragers van het gezag. In het
gezin ziet het de orde-scheppende
kracht van den arbeid in zijn
meest eenvoudige en tevens in
zijn meest veelzijdige vormen.
Het gezin is de eerste plaats,
waar de sociale deugden van
opofferingsgezindheid, verdraag
zaamheid, spaarzaamheid, mee-
deelzaamheid en onderling ver
trouwen in hare zuiverste uitin
gen worden gekweekt. Het ge
zin ls de kleine gemeenschap,
waarin ieder huisvader een
o-pperste verantwoordelijkheid
draagt, oppergezag bekleedt,
wetten stelt, die nagekomen moe.
ten worden, de plek dus, waar
ieder burger leert wat het be-
teekent de zaken van de ge
meenschap te moeten behartigen.
Het gezin is het oefenterrein bi)
uitnemendheid van de regels der
moraal en goede zeden, van de
naleving der wetten, door God
in de natuur gelegd, ook al
brengt dit naleven lasten mee.
In het gezin worden de voorbeel-
verder gaan?
Wij, katholieken, weten al te
goed, dat wie het gezin aantast,
wie de regels ondergraaft, waar
het gezinsleven op bouwt, de
schennende hand slaat aan den
grondslag van de maatschappij
zelf, dat hij het heele openbare
en staatkundige leven tot in zijn
wortels schokt en bederft. Wie
het leven in de groote gemeen,
schap van den Staat gezond wil
houden, wie op de verre toekomst
gerichte staatkunde in grooten
stijl wil voeren, moet met bijzon
dere zorg deze kern omringen,
moet het gezin tot het troetel
kind van zijn beleid maken.
Hiets is er, dst wij, katholie
ken, zoozeer in eigen hand wil
len houden, niets, dat wij zoo
weinig aan anderen durven toe
vertrouwen dan luist dit. Het ge
zin is ons te belangrijk, te sub
tiel en te heilig om het aan welk
experiment ook van doorbraak of
hoe men het noemen mag, bloot
te stellen. De belangen van het
gezin vertrouwen wij aan nie
mand anders toe dan aan ons
zelf. Daarom zijn wij nog altijd
één.
wmmm
mmmmm
Mr. Winston Churchill.
Churchill te mogen ontvangen,
hem te kunnen zien en hooren,
hem te begroeten en toe te
juichen. Volop, in het openbaar,
langs onze straten.
Winston Churchill, wees wel
kom op Nederlandschen bodem.
En zijt er van overtuigd, dat wij
allen dezen dag als een feest
dag beschouwen. In het groote
kamp der bondgenooten, der
strijders voor de vrijheid zijt ge
niet alleen een der onzen, maar
een aanvoerder, een leider. En
vooral:
Een geëerbiedigde en beminde
leider.
Daarom, welkom Churchill.
Gevolg van mijnwerkers-
staking.
De Amerikaansche minister van
Binnenlandsche zaken, Krug, heeft
medegedeeld, dat de terugkeer tot
de oorlogsrantsoeneering van steen
kool in do Vereenigde Staten waar
schijnlijk is, zelfs indien de staken
de mijnwerkers spoedig aan hun
werk gaan.
Krug zeide, dat de staking, welke
op 1 April is begonnen, zulk een
tekort in den voorraad heeft ver
oorzaakt, dat haar uitwerking vele
maanden zou worden gevoeld en dat
een terugkeer tot de oorlogsrantsoe
neering lioodig zou zijn, om de ver
deeling van den voorraad voor den
volgenden winter zoo billijk moge
lijk te doen geschieden.
President Truman en de minister
van Arbeid, Schwellenbach, hebben
Maandag gedurende meer dan een
uur besprekingen over de steenkool
crisis gevoerd.
ZWENDEL OP EEN KOOPJE.
In een vgfminutenpauze tussche»
een paar karweitjes, namen we!
gistermiddag een versche krant ter,
hand. Ons oog valt op den inzet: dat
Koningin eert de gevallenen. Harai
Majesteit spreekt, en hoe:
„Wy komen samen op dez®
plek", aldus de Koningin, „die ge*
drenkt is door het bloed van zoo*
vele gemartelden, mannen eq
vrouwen, vaderlanders, die hier,
het hoogste offer brachten, dat!
een mensch kan geven, na eeq
strijd en een lyden te hebben door*
streden, waarvan wij de verschrik*
king nimmer ten volle kunnen,
peilen.
Samengekomen zijn wy om op
den vooravond van de herdenking
onzer bevrijding hun aller nage*
dachtenis eerbiedig hulde te bren
gen en getuigenis af te leggen van
onze niet onder woorden te bren
gen dankbaarheid."
We peinzen: Welk een diep door
voeld woord. Welk een Koninkiyk
woord
Dan stormt onze rechtbank-collegn
binnen. Geladen. Hy heeft de Uni-
lever-zwendel verslagen. Maximum
straf een jaar en vier maanden.
Vonken van geladenheid spatten
op me over.
Alleen in Vught vielen bijna 14000
landgenooten voor hun volk, stier
ven daar een verschrikkeiyken dood.
En terwijl met tienduizenden nog
andere leden onzer bevolking, man.
nen, vrouwen en kinderen ziek
lagen, voortstrompelden, vergeeld
met holle oogkassen langs den weg
gingen of omkwamen, schransden
Unilever-zwendelaars.
Terwijl weken lang geen boter
werd verstrekt en gelijk weleer in
Sarepta nog slechts een weinig oli®
resteerde, nam een dezer zwende
laars 6 kilo boter per week voor
zyn rekening.
Een lid van de befaamde groep X
van den S.D., die een conducteur 6
weken had laten vasthouden, hoorde
de vorige week 12 jaar tegen zich.
eischen. Een havenarbeider, die zich
wat rijst had toegeëigend, werd on
middellijk naar Veenhuizen getrans
porteerd.
Het stelletje beklaagden van de
TJ.V.C., wier gestolen goederen een
ruimte zou beslaan van 500 M3.
krygt, na met alle voorkomendheid
te zijn behandeld, een straf, va-
riëerend van een half tot nog geen
anderhalf jaar.
Me dunkt, hier zijn weinig woor
den meer noodig. Gansch Nederland
trilt van verontwaardiging bij zulk
een houding van schobbers tijdens
hoogste nooden. Diefstal van 2*4
millïoen boterbonnenEen onder
zoek van de publieke opinie U
hier niet noodig.
Hier is maar één woord op zijn
plaatsmisdadig. Er is ook maar
één woord noodig als uitspraak 5
Veenhuizen
HENK VAN DER- MAZE.
Het politieke werk der katho
lieken moet zijn: „Doelbewust ge-
meenschapswerk, doortrokken
van katholieke levensen wereld
beschouwing".
GOSELING.
Maar raakte aardig
„binnen"
Walther Funk, die voor het tri
bunaal te Neurenberg: klaagde,
dat h(j tot de kleinere mannen in
de partij had behoord, die „nooit
binnen kwamen", moest later toe
geven, dat hQ in één opzicht wel
„binnen" geraakt was: hjj zag
namelijk zijn diensten door den
Fiihrer beloond met een schen
king van een half milllocn.
Milch en Ribbentxop ontvingen
een zelfde bedrag van hem, terwijl
Geen enkele
controle.
Aanvankelijk was er van eeniev
contröle op de goederen geen sprake
De zendingen kwamen aan, zonder
dat men zelfs wist, uit hoeveel kis
ten of balen zij bestonden, terwij]
men den inhoud al evenmin kende.
Eerst veel later, in October 1SH5,
Kwam daarin verbetering en thans
neeft men de beschikking over lijs-
w'„,Wiaar"4t het aantal kisten blijkt,
hoewel gegevens omtrent den in
houd nog steeds ontbreken.
Het spreekt vanzelf, dat een der
gelijke wijze van verzending als het
ware onregelmatigheden uitlokt, te
meer omdat de personen, die met
het in ontvangstnemen van de goe.
deren zijn belast en op wie een af
doende contröle vrijwel onmogelijk
Is, voor zichzelf en voor hun' ge
zinnen er dringend behoefte aan
hebben. Dat in zulk een geval een
zwakke broeder voor de verleiding
is alleszins verklaarbaar,
der i„ schuldige daarom niet min
er zirh„aar- Niettemin zou men.
wonderen erder over dienen te ver-
van fraud. het aantal gevallen
dar! ™t dmcZn°\^Perkt 1» S^leven
maakt oim s lk een misbaar
waarin v^S, mfv enkele gevallen,
waaru» van jnisbruUt van vertrsm-
niet' behaald0 Ekklr™Zlch
water. Dit is trouwens meesta^hm
geval met menschen di™ wat lane
onder water verblijven. Lucht j!
er n.l. niet onder water, althans
met genoeg voor een lichaam als
dat van den armen Chogum Dik
ter Buik, die vlak bovenhem
zwom, liet tenminste nog wat
luchtbelletjes achter. De commis
saris echter liet nog geen belletje
van een zandkorrel grootte achter.
Frick, Rosenberg, Neurath en Kei
tel het met de helft moesten doen.
Het is opvallend, dat Hitler's
systeem van „potverdeelen" begon
tè werken in de Jaren, waarin
Duitschlands kansen op de oorlogs-
tooneelen zienderoogen verminder
den.
Funk beweerde het presentje hard
noodig te hebben gehad, daar de
Reichswirtschaftskammer hem op
zijn vijftigsten verjaardag een zoo
groot landgoed ln Beleren cadeau
deed, dat hij niet in staat was de
belasting op te brengen.
Funk was. naar hij zeide, niet
vanwege deze schenking tot het
laatst op zijn post van economisch
minister en rijksbankdirecteur ge
bleven, doch uitsluitend om vader
land en volk te dienen, en omdat
hij „geen talent had voor verraad
of samenzwering". Hil wilde het ge.
recht doen gelooven, dat hij de op
rechte bedoeling had gehad,
Duitschlands door warenroof in
bezet gebied fabelachtig gestegen
clearingschulden na den oorlog te
rug te betalen. Het eenige punt uit
de aanklacht, waarvoor Funk „diep
schuldgevoel en schaamte" erkende
is de jodenvervolging, die hem voor
zware gewetensconflicten gesteld
had, omdat hij ze als „zwaar on
recht" beschouwde.
Langzaam dan ook vulden zijn
longen zich met water, en Chogum
begon net aan zijn testament te
denken, toen zijn hoera.lok boven
water kwam, alras gevolgd door
beminnelijk gelaat Dik zwom
naast hem en de commissaris spoot
keurig straaltje het water
ut dat in zijn buik zat
„,rProfessor stond al naar hen
uij kijken. Ja. stónd, want hij
hau een stuk van den vleugel ge.
enterd, evenals een stuk hout het
geen respectievelijk als vlot en
peddel werd gebruikt. Het onge
lukkige drietal was dus voorzien
van een „schip", zoodat de haaien
geen kans hadden om eens een
proefje te nemen van den heerlij
ken vetten Dik ter Buik of den
taaien Prof. Wheetallis. Hun eenige
zorg was nu: hoe vinden wij land,
voordat wij het tijdige met het
eeuwige verwisseld hebben?!
POLEN UIT GEALLIEERDE
LEGERS
Weigeren terugkeer.
De meerderheid van de 135.000
man Poolsche troepen, die gedu
rende den oorlog voor de geallieer
den hebben gevochten, weigert naar
Polen terug te keeren, ondanks de
Poolsche verzekering aan Engeland,
dat de soldaten niet het slachtoffer
zouden worden van hun besluit om
wel terug te gaan.
De Engelsche regeering heeft da
toekomst van de mannen in be
schouwing genomen en een ver
zoek aan de Ver. Staten om mede
werking te verleenen, wordt over
wogen. Van de dominions valt niet
veel hulp te verwachten, omdat dia
zich reeds voor het oplossen van
hun eigen problemen geplaatst zien.
