3
VEILIGHEID EN RECHT
Z.H. Exc. Mgr. dr. Jan Olav Smit
Koninklijk bezoek aan Twente
Ambtenaren
en aalscholvers in den Biesbosch
«■WSSfMgS
Vacantie-brieven
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1946
PAGINA 3
DE TAAK DER NEDER-
LANDERS IN INDIE
ORANJEBETOOGINGEN
IN HENGELO EN
ENSCHEDE
BIJ ZIJN 40-JARIG PRIESTER
JUBILEUM
AARDAPPELEN
GOEDKOOPER
BRANDSTOFFEN VOOR DEN
WINTER
HET BOTERRANTSOEN
Margarine of vet naar keuze
8cLPrlrUdkrachtcndehet volgende
genemalSPS.eH. Ipoor, den Indischen
leggn°^tn,cTe" eraal, tijd voor een
uitvoerig welkom voor deze micro
foon heb ik niet beschikbaar, tijd
en lust om het aan te hooren U
niet. Laat ik U daarom op de kortst
mogelijke wijze begroeten, niet al
leen als legercommandant, maar ook
als houder van het snelheidsrecord
op de Indië-route".
Gen. Sp.,,TJ geeft mij te veel
eer. Maar ik zal Uw woorden als lof
overbreng-n aan de bemanning van
de B 25, e voor dit record aan
sprakelijk is, en als troost aan mijn
medepassagiers, die 't achterin'min
der comfortabel gehad hebben dan
ik ,,op de bok", zooals mijn vlie
gers mij geleerd hebben, dat te
noemen. Wij zaten met zijn twaalven
in een B 25, een middel zware
Mitchell-bommenwerper, 6 man be
manning, 6 passagiers. In het stik
donker Zondagmorg-- om 1 uur uit
Batavia, 7 uur 's .itends ontbijt
in Bangkok, 3 uur 's middags thee
in Allahabad, 7 uur 's avonds eten
in Karachi, 12 uur 's nachts nog
een hapje in Basra, den volgenden
morgen ontbijt in Kaïro, lunch in
Kome en op tijd voor het avondeten
in Den Haag"
Gen. Kr.„Vond U Holland ver
anderd sinds Uw laatste bezoek?'
Gen. Sp.: „Ik sta iederen keer
keer te kijken van den snellen voor
uitgang hier".
Gen. Kr.„En de vooruitgang in
Indië?"
Gen. Sp.„Langzaam en niet al
tijd zeker, maar toch vooruitgang"
Gen. Kr.: „Hoe zoudt U als leger
commandant het uiteindelijk doel
van dien vooruitgang omschrijven?'
Gen. Sp.„Het brengen van recht
en veiligheid aan ieder bewoner van
den archipel".
Gen, Kr.: „Ik heb veel menschen
gesproken, die dezelfde reis als U
gemaakt hadden, zij het dan ook
minder snel, en die zich beklaagden
over gebrek aan belangstelling voor
Indië bij de Nederlanders thuis
Bent U het eens met hun ziens
wijze?"
Gen. Sp.„Gebrek aan belangstel
ling heb ik nergens gevonden. Ge
brek aan kennis van zaken wel. En
dat leidt natuurlijk makkelijk tot
vooringenomenheid en misverstand-
Gen. Kr.„Wat is volgens U het
grootste misverstand"
Gen. Sp.: „Het ongerechtvaardigd
wantrouwen van vele Nederlanders
in de volstrekte oprechtheid van hun
eigen regeering, wat betreft de uit
voering van de door Hare Majesteit
in 1942 aan Indië gedane beloften".
Gen. Kr.: „Dit is een algemeene
opmerking. Mag ik die nader toe
gelicht hooren van militair stand
punt?"
Gen. Sp.: „Ik spreek niet graag
uitsluitend als militair. Dat geeft
mij altijd het gevoel, dat ik als
militair niet tegelijkertijd als mensch
zou kunnen spreken en niets is min
der waar, juist in deze dagen. Een
militairen kant van de zaak wil ik
evenwel toch graag aanroeren, maar
juist dan spreek ik als mensch. Het
is voor ons militairen pijnlijk, wan
neer wij uit gesprekken met niet
militairen steeds weer den indruk
krijgen, dat men ons beschouwt als
degenen, die de nieuwe dingen, die
in Indië moeten komen zouden wil
len tegenhouden. Dit is al heel on
juist. Ik durf zelfs boudweg be
weren, dat wij militairen hooren tot
hen, die in de eerste plaats zullen
helpen deze dingen te brengen".
Gen. Kr.: „Juist. Daarover wil ik
graag meer hooren. Laat ik mij zoo
kort en duidelijk mogelijk formu
leeren. Ik spreek dan niet als chef.
staf, maar als een Nederlandsch
soldaat. En er zijn drie dingen, die
iedere Nederlandsche soldaat en
vooral diegenen, die in dezen herfst
naar Indië zullen worden uitgezon
den, niet alleen vragen wil, maar
zelfs vragen moet, wanneer hij een
denkend mensch is. Vragen die hem
recht op een antwoord geven. Wat
gaan wij in Indië doen? Waarom
gaan wij dat doen? Hoe gaan wij
dat doen?"
Gen. Sp.„Ik zal probeeren Uw
vragen even duidelijk te beantwoor
den ais zi|. gggj-gj,} zijn. Wat gaan
el1J m. Indië doen? Daarop helb ik
rjf-'hlk al.een antwoord gegeven:
bewrm!n veiIiSbeid brenigen aan alle
G:n"£rTaVen archipel",
veiligheid.''likarst™- 7an r6Cht e"
ge allen dat r la al °°-
dadelijk het waarom weten van dat
moeten. Daarom vraag ik, en ik
vraag tiet voor allenwaarom moe
ten wij recht on veiligheid brengen
in Indië?"
Gen. Sp.: „Omdat Indië zelf het
van ons vertwacöit. Hoe verw ard en
verwarrend ook de verhoudingen tus-
schen Nederlanders en Indonesiërs
thans mogen lijken, het is zeker, dat
zelfs zij, d'ie ziclh onze felste tegen
standers noemen, dan band met Ne
derland en de Nederlanders in hun
hart erkennen en aanvaarden. Onze
eenige vyan-den ginds zijn die door
'de Japanners in haat en verdwazing
opgezweepte groepen, welike wan
neer de hartstochten bedaard zijn
zullen blijken slechts enkele tiendui
zenden op de tientallen millioenen té
zijn".
Gen. Kr.; ,,Wil dat zeggen, dat
wy by het brengen van recht en
veiligheid" (U ziet, ik aanvaard
•dankbaar Uw terminologie") slechts
met daadwerkelijk verzet van zeer
we' nigen te doen zullen hebben?"
Gen. Sp.,,Neen, het zou een
onderschatting zijn van het duivel-
söhe raffinement van de Japansche
propaganda, een onderschatting ook
van de moeilijkheden, die .ons wach
ten bij de uitvoering van onze taak,
om dat te denken. Er zijn ook nu
buiten het handjevol terroristen
aanzienlijke gf iepen, die nog in de
ban van het verslagen Japan leven
en zich onze vijanden wanen, tot...
zij ons opnieuw leeren kennen. Wat
dan gebeurt vormt het antwoord op
uw laatste vraag: ,,Hoe moeten wij
ortze taak volbrengen?" Hoe? Op
Generaals Kruis en Spoor in-
terviewen elkaar voor de
microfoon
de ons eigen Nederlandsche wyze,
met matiging, menschelijkheid en...
humor. Kortom zooals thans de
troepen van de Koninklijke Land
macht en van het Koninklijk Neder-
landsch-Indische Leger dat reeds
doen. Waar onze mannen komen om
recht en veiligheid en vrede te
brengen, ziet men in enkele weken
in enkele dagen soms, de naar het
door ons bevrijde gebied terugstroo-
mende bevolking ontwaken uit de
betoovering van het Japansche gif.
Zij ervaren dat wij vrede brengen,
vrede, recht en veiligheid, en zelfs
diegenen onder hen die wellicht
korten tijd geleden de wapens tegen
ons gevoerd hebben, begrijpen dat
wij hun bondgenooten zijn, niet hun
vijanden".
Gen Kr.: „Generaal Spoor, ik
begrijp, dat U als legercommandant
U te zeer verbonden voelt met alle
troepen in Indië om Uw eigen man
nen lof toe te zwaaien Laat mij dat
daarom doen. Laat mij U mogen
zeggen, dat onze Hollandsche
jongens in de hun zoo vreemde om
gevingen, Uw mannen van het
Koninklijke Nederlandsche Indische
Leger, die regelrecht uit de ver
schrikkingen van de krijgsgevangen
kampen weer onder de wapens ge
komen zijn, de beste pleitbezorgers
zijn voor de zaak van het Konink
rijk, van Nederland, van Indië".
Gen Sp.Ik dank U, generaal
Kruis. Ik kan U verzekeren, dat ik
met bewondering de Koninklijke
Landmacht-bataljons in Indië in al
hun verrichtingen volg. Ik reken
het mij tot een eer deze bataljons,
die door hun opVeden en gedra
gingen de waardeering en het ver
trouwen van de Indonesische
bevolking hebben gewonnen, onder
mijn bevelen te mogen hebben. Zij
ziin waardige vertegenwoordigers
van het Nederlandsche volk en ik
stel er prijs op te verklaren, dat
naast hun militaire optreden, hun
gedrag op moreel en zedelijk gebied
alle reden geeft tot voldoening."
Gen. Kr.: „Ik dank U, generaal
Spoor."
Voor het eerst na de bevrijding
heeft H. M. de Koningin gisteren
een bezoek gebracht aan Twente.
Het doel van haar reis waren de in.
dustriesteden Hengelo en Enschedé,
waar H. M. zich op de hoogte stelde
van de aangerichte schade en zij
tevens op de hoogte werd gesteld
van de plannen voor den herbouw
der verwoeste stadsgedeelten. Tege
lijkertijd voerde zij een langdurig
gesprek met vertegenwoordigers der
voormalige illegaliteit en afgevaar
digden van landbouw, handel en in
dustrie.
Toen de trein op 't station Hengelo
arriveerde, werd H. M. op net per
ron, waar een auto voor haar gereed
stond, ontvangen door den commis
saris der Koningin in de provincie
Overijssel, ir. J. Ridder de van der
Schueren en door den burgemeester
van Hengelo, mr. J. van der Dus-
sen. Toen de auto op het stations
plein arriveerde juichten duizenden
de Koningin toe. Langzaam reed de
koninklijke auto door de straten van
de zwaar geteisterde stad, die zich
met de nationale kleuren had getooid
en welker inwoners rijen dik langs
de trottoirs stonden. Hier en daar
werd even halt gehouden. Bij een
nieuw gebouwde school werden door
kinderen van gevallen illegale wer
kers bloemen aangeboden. De Ko
ningin onderhield zich met verschil
lende personen en nam met veel be
langstelling de stadsgedeelten m
oogenschouw, die door de bombarde
menten waren verwoest.
Te Enschedé
De ontvangst te Enschedé was niet
minder hartelijk. De Koningin maak.
te den tocht naar de textielstad per
trein en reeds lang tevoren stonden
in de omgeving van het station hon
derden personen opgesteld. Om on
geveer 3 uur arriveerde de trein. Op
het perron werd de Vorstin begroet
door den burgemeester van Ensche
dé, den heer nir. Van Veen, die naast
H. M. plaats nam in de auto. Na een
tocht door de gebombardeerde stads
gedeelten arriveerde de stoet voor
het stadhuis, waar H. M. verschil
lende besprekingen zou voeren. Ook
hier juichten duizenden personen de
Koningin toe, toen de stoet lang
zaam het stadhuisplein opreed. Na
dat H. M. nog even op het bal-
con de menigte had begroet, vond in
de mozaiekzaal van het stadhuis een
intieme bijeenkomst plaats, waar
vele illegale werkers uit Twente als
mede vertegenwoordigers van indus
trie en het cultureele leven in dit ge
west zich hadden verzameld. Tijdens
deze bijeenkomst, die ongeveer 1
uur duurde, werd een eestal illegale
koeriersters door den burgemeester
van Hengelo aan H. M. voorgesteld.
De burgemeester van Enschedé stel
de de vertegenwoordigers der indus
trie aan. de Koningin voor, de burge.
meester van Almelo de vertegen
woordigers van het geestelijke leven
en de burgemeester van Oldenzaal
die van den landbouwenden stand.
De Koningin sprak met elk der ruim
50 aanwezigen en stelde zeer veel be
lang in hetgeen door hen werd ver
teld. Te ruim 5 uur was deze bijeen
komst ten einde. Hare Majesteit ver
toonde zich hierna opnieuw op het
balcon van het stadhuis, waarop de
duizenden aanwezigen spontaan het
..Wilhelmus" aanhieven.
In snelle vaart vertrok Hare Ma
jesteit dan naar het station, van
waar zij per trein in westelijke rich
ting vertrok.
is mij al op.
uitdrukking geb^ltd\^«oneeIe
is dat toeval of
Volgende week Donderdag, op
den feestdag van Maria ten He
melopneming, hoopt Z. H. Exc.
Mgr. dr. Jan Olav Smit, oud-apos
tolisch vicaris van Noorwegen en
Spitsbergen, thans kanunnik van
St. I'ieter te Kome, den dag te
herdenken, waarop hij voor 40 jaar
door wijlen Z. H. Exe. Mgr. H v.
d. Wetering in de Utrechtsche ka
thedraal tot priester werd gewijd.
Mgr. Smit vertoeft sinds eenigen
tijd in het vaderland en maakt ver
schillende reizen door het aartsbis
dom om het H. Vormsel toe te die
nen. Op uitdrukkelijk verlangen van
Z. H. Exc. zal de viering van zijn
priesterjubileum slechts een intiem
karakter dragen. Des morgens om
10 u. zal hij in de kapel van het St.
Willibrordushuis te Wassenaar,
waar enkele familieleden wonen, een
plechtige H. Mis van dankbaarheid
opdragen en des middags half drie
een Lof pontificeeren, waarbij o.a.
twee heerbroers, pastoor A. G. Smit
uit Soest en pastoor Fr. Smit uit
Rumpt assistentie verleenen. Na af
loop is er receptie voor genoodig-
den.
Mgr. Hendrikus Johannes Smit
werd 19 Februari 1883 te Deventer
geboren. Na slechts korten tijd pa
rochiewerk in Zevenaar verricht te
hebben, studeerde hij in Rome theo
logie en philosophie, waarin hij den
graad van, doctor behaalde. Voor de
studie der Bijbelwetenschappen ver
bleef hjj in Jeruzalem en Parijs.
Van 1913 tot 1922 was dr. Smit
professor in de schriftuur aan het
groot-sent narie te Rjjsenburg, in
welken tyd hij ook zijn actie voor
het missiewerk ontplooide, in het hij
zonder voor het St. Petrus-Liefde
werk, de opleiding van de inlandsche
geestelijkheid.
In laatstgenoemd jaar viel hem de
eer te beurt benoemd te worden tot
vicaris-apostolicus van Noorwegen
en Spitsbergen en titulair-bisschop
van Paralus. Uit handen van mgr.
v. d. Wetering ontving hyj op den
feestdag van St. Petrus en Paulus
in de St. Lebuinuskerk in z(jn ge
boorteplaats de bischopswijding, zoo
dat mgr. Smit volgend jaar zijn zil
veren bisschopsjubileum hoopt te
vieren. Bij zijn bisschopswijding nam
hij den naam Jan Olav aan.
Eind 1928 riep Z. H. de Paus mgr.
Smit uit Noorwegen naar Rome om
daar werkzaam te zijn als consultor
van de H. Congregatie tot Voort
planting des Geloofs, terwijl hij te
vens werd benoemd tot kanunnik
van St. Pieter. Op September 1937
werd Z. H. Exc. benoemd tot eere-
kanunnik van het metropolitaan ka
pittel te Utrecht.
Vermelden wij van den jubilaris
nog zijn ijveren voor het werk van
de Hereeniging der Kerken, waar
over tal van publicaties van zijn
hand verschenen. Zijn zin voor his
torie deed hem ook een waardevol
boek over Rome en het Vaticaan
schrijven, terwiil den laatsten tijd
zijn bijzondere belangstelling uitgaat
naar de archeologie.
Met ingang van Maandag a.s.
wordt de consumentenprijs voor
aardappelen verlaagd van 16 op 13
cent per kg.
De kleinhandelsmarge blijft voor-
loopig onveranderd, zoodat voor
detaillisten de prijs wordt 10.50
per 100 kg.
Oorzaak van deze prijsverlaging
is, dat de periode van de vroege,
op tuinbouwteeltvergunning geteel
de aardappels nu voorbij Is. Da
latere soorten, die thans in con
sumptie komen, zijn goedkooper.
Nagegaan, wordt, of de prijs nog
verder kan worden verlaagd.
Naar wij vernemen, zullen eind
dezer maand wederom drie bonnen
voor brandstoffen (huisbrand) wor
den aangewezen. Op twee daarvan
zouden kolen worden beschikbaar
gesteld en op een briketten.
Degenen, die een beroep, bedrijf
of dienst uitoefenen in lokaliteiten,
welke om practische redenen alleen
met gas of electrlcitelt kunnen
worden verwarmd, kunnen voor het
stookseizoen 1946/47 een aanvraag
voor toekenning van een rantsoen
indienen bij het betrokken gas. of
electriciteitsbedrijf.
Gezinnen, die voor verwarming
van de woonkamer op het gebruik
van gas of electriciteit zijn aange
wezen en die beschikken over een
brandstoffenkaart T 606, moeten
deze kaart inleveren bij den distri.
butledienst.
EEUWFEEST ACHELSCHE
KLUIS.
De beroemde abdij der Paters
Traipplsten te Borkel en Schaft (N.
Br.), bekend als de Adhelsch-e kluis,
zal op 27 Augustus haar 100-jarig
bestaan vieren
c
van orde en rust'
opzet?"
Gen. Sp.; „Opzet. Ik heb u aj
gezegd, dat ik gevoelig, ja misschien
overgevoelig ben voor het onver
diend verwijt niet te behooren tot de
waarachtige, bevorderaars van de
vernieuwing van Indië, die tevens de
vernieuwing van het Koninkrijk is.
Ik hoef U niet te zeggen, hoe gevoe
lig, ja overgevoelig een wantrouwige
wereld, thuis zoowel als m het hui
tenland staat tegenover datgene wat
in Indië onze plicht is. Ik vermijd
daarom uitdrukkelijk alles wat mis
verstand zou kunnen wekken. Rust
kan worden opgevat als gedwongen
rust, orde als opgelegde orde, herstel
als een teruggang naar het oude,
Daarom gebruik ik deze woorden
niet. Veiligheid en recht brengen wij,
moeten wij brengen".
Gen. Kr.: ,,U zult wel denken, dat
ik o>ver elk woord val, maar wij zijn
hier samen om den klaarsten wijn te
schenken dien wij te bieden hebben.
U zegt: „Wy moeten". Ik ben het
met U eer.a. Maar niet iedereen zal 'margarine of 300 gram vet,
Het huidige boterrantsoen zal, zoo
eenigszins mogelijk, gedurende de
wintermaanden gehandhaafd blijven.
De kans bestaat echter, dat minder
boter, doch daarentegen meer mar
garine zal worden verstrekt. Men
streeft er naar geen verandering te
brengen in het totale vet-, boter, en
margarinerantsoen. Een en ander
is evenwel geheel afhankelijk van
den invoer.
Met ingang van 18 Augustus zal
de gescheiden distributie van mar
garine en vet worden opgeheven en
zal een bon worden aangewezen,
waarop naar keuze vet of margarine
'jan worden gekocht. Daarnaast ral
de bon. waarop uitsluitend boter
verkrijgbaar is, gehandhaafd wor
den. Deze maatregel heeft tot doel
den consumenten meer ruimte te
verschaffen om in de wisselende be
hoeften aan spijsvetten en marga
rine te voorzien.
Voor de periode van 18 t/m 31
Augustus zijn de volgende rantsoe
nen vastgesteld: voor kinderen ge
boren in 1942 of later een bon voor
250 gram boter en een bon voor 125
gram margarine of 100 gram vet;
voor personen geboren in 1941 of
vroeger een bon voor 125 gram
boter en een bon voor 375 gram
De naam van dit gebied is
reeds zoo zeer verbleekt, dat men
nauwelijks nog de duisternis erin
herkent van eeuwenoude water
rampen, en het jaartal van den
Elizabethsvloed welke nog slechts
reminiscent is aan spons- en grif-
feldoozen en een schoolmeester,
die er iets van op het bord
schreef.
Maar men ruikt het water en
het zure, frissche van waterbie
zen en lisch en hoogwuivende
rietvelden.
Er wonen nog pioniers in den
Biesbosch, ze hebben er hun gezin
en bewerken den goeden grond
hunner polders en soms gaan er
dagen voorbij, dat zij niemand zien
dan de kleine kolonie, waarin zij
leven een sloep doet er meer dan
een uur over en de veerman op den
vasten wal, gewaarschuwd door
t signaal van den mand, geheschen
aan een paal, brengt de eilandbe
woners ook niet voor niets in „de
beschaafde wereld", terwijl bij eb
de kreken en slooten bijna droog
loopen.
In den winter zijn zij soms dagen
geïsoleerd, met geen ander bezoek
dan de trekganzen uit het Noor
den, die neerstrijken in de open
wakken, 's nachts wanneer de
maan boven de grienden rijst en
het riet dor wordt, opensplijtend in
dood stil vriezend weer.
En toch kan men in de verte het
fijne kantwerk van de Moerdijk-
brug zien, waar in een half uur
meer menschen passeèren dan deze
poldereilanden aan inwoners tellen.
Het moet er een vreemd leven
zijn, en de gang der dingen in deze
polders kent waarschijnlijk dieper
de onveranderlijke regelmaat van
eb en vloed en het waaien van
wind in de rietvelden en het hoor
baar stijgen van water in duizend
grillige kreken.
Als gast van den burgemeester
van Made en Drimmelen hebben wij
op een boot van de rivierpolitie een
dag door den Biesbosch gezwor
ven om „de moeilijkheden en mo
gelijkheden van dit gebied" te be-
studeeren. Een groot gedeelte van
dit 9000 H.A. groot gebied, waarop
een 400 menschen wonen, hoort nl.
onder deze Brabantsche gemeente.
„Als ge nou oew ooren es open
zet", zei een boer op het tijdelijk
verblijf van een woonschuit, dan
zal lk de heeren wel 'ns vertellen,
hoe wij het hier maken.
Van de 21 kapitale boerderijen,
zijn er 10 verdwenen of zeer zwaar
beschadigd, terwijl 5 andere er niet
veel beter afkwamen. Ik heb ln een
uur tijd nog nooit zooveel herstel
en wederopbouw-instanties hooren
opnoemen als op die boerenark; de
bitterheid van dien boerenmond tel
de zooveel „ambtenaoren" bij el
kaar, dat ze waarschijnlijk, naast
elkaar gezet de gaten van het En-
gelsche artillerievuur in de schu
ren gemakkelijk hadden gedicht
(hetzelfde geldt voor het aantal in
gevulde formulieren) behalve dan
bij den eenen boer, die zelfs geen
onderdak had voor den hond, laat
staan voor den oogst van 136 H.A.
bouwland, want deze boer had alles
verloren.
Noord Limburg, en Brabant, Wal
cheren en Oost-Zeeuwseh Vlaande
ren, de Betuwe en de Wieringer-
meer ach, men ként zoo lang
zamerhand de rij wel zullen
eveneens de urgentie van deze pro
blemen kennen, al wórdt er dan ln
Nederland hard gewerkt aan den
wederopbouw, maar zijn er daar
ook boeren, die hun bieten moesten
omploegen, daar ze geen werk
krachten konden krijgen om te wie
den, en verdwijnen de arbeider»
daar ook, wanneer ze hun fiets
banden en laarzen eenmaal gekre
gen hebben
Ja, het moet er een vreemd leven
Zijn en men vraagt zich af, hoe
deze menschen over „paragraaf
zooveel" denken en hoe de klank
van „sub A tot en met E" in hun
monden wordt. Soms zou men alle
instanties op excursie willen stu
ren om dit verschil van bureau
theorie en harde praktijk zoo tast
baar te zien als ik het zien mocht.
En tegelijk zouden zij den Bles
bosch zienNou zegt die jonge
ijverige burgemeester „een dikke
huid en een gladde rug" dat er
telefoon in den Biesbosch komen
moet, en inderdaad, dat de bewo
ners geen water en electriciteit
hebben is al erg genoeg en wan
neer men een haiven dag noodlg
heeft om de distributiebescheiden
en de winkelwaren pp den vasten
wal te gaan halen, of nog langer
om de kinderen te bezoeken, dia
reeds met 6 jaar naar kostschool
gestuurd worden er is kerk noch
school zou men hun dit kleine
gemak onzer civilisatie gaarne gun
nen, maar de hoogspanningsmas
ten, die dwars door de ongereptheid
van dezo waterwildernis zijn gezet,
hebben al genoeg bedorven.
Gun de aalscholvers hun broed
plaatsen en den waterhoentjes, het
groene duister der waterbiezen,
verjaag den weemoed van den tu
reluur niet en wees dankbaar voor
den ijver van den karrekiet, die zijn
kunstig nest weeft tusschen de
rietstengels.
Wantom alles van de for
mulieren te vergeten hoe nood
zakelijk hun kwaad ook is— kan
men niets beters doen danden
Biesbosch bezoeken, het riet zien
rillen op den stroom der keerende
eb, den wind hooren rulschen door
het groene griendhout en zoo stil
zijn, dat men den dans der muggen
hoort boven het geheimzinnig wa
terleven op een zomerdag ergens ln
de ruige armholte van een kreek-
meander.
Het was er zeer goed.
J. W. HOFWIJK
