Wat gebeurt er met de meisjes
R
Offerschaal
Huisvrouwen bewaren 't zwijgen
Het heengaan van Indo-China's
hoogen commissaris
Sociale of econ
bezorgdheid
BOUDEWIJN en de tooverschoenen.
ADIO
programma
DE GESTOLEN
PAGINA 2
VRIJDAG 7 MAART 1947
BORMANN IN SYDNEY
PROTEST HAP
SUCCES
Vrede, geen zivakheid in
Indo-China
21. Land in zicht
OPEN SCHOENEN WEER
OP BON
Op het spoor van C.C.
(Ingezonden)
breeds meer volgen de artike
len die het probleem gezinshulp
behandelen, in onze pers zich met
grootere frequentie op. Men be
kijkt het probleem, men stelt vast
■waarin het bestaat, men begint het
in theorie op te lossen, en ten
slotte o schrik begint men
met practische plannen.
En met verbijstering moet men
opmerken, dat de allereerst be
langhebbende bij dit probleem, de
huisvrouw en weer eerder de
huismoeder, in alle stilte deze
lawine over zich heen laat gaan en
zwijgt alsof het haar niet aangaat.
Dit korte woord is bedoeld om de
huisvrouw er op te wijzen, dat
wanneer zij zelf haar stem niet
zal verheffen, als zij haar veto
niet zal uitspreken over de plan
nen die in bewerking zijn of zul
len worden genomen, en die mis
schien eens kracht van wet zullen
krijgen, men over haar hoofd heen
zal beslissen over iets waarvan zij
uiteindelijk de eerste zal zijn die
ervan zal profiteerenof de
dupe zijn-
En wij huisvrouwen zwijgen als
onmondigen.
Of meent gij, dat de schrijvers
van dag- en weekbladartikelen be
ter over deze zaak kunnen oordee-
len. dan gijzelf. die de problemen
beleeft
Want nog kan van de Neder-
landsche huisvrouw in het alge
meen gezegd worden, dat zij haar
gezin draagt; zij staat nog steeds
daarvan. In tijden dat er werkelijk
een z.g- feodale toestand voor de
klasse van dienstboden bestond
was er geen sprake van tekort aan
gezinshulp- Deze bovengenoemde
toestand kan nooit de oorzaak van
het huidige probleem zijn. Maar
een materialistische maatschappij
wierp wijd de deuren van fabrie
ken en kantoren voor vrouwelijke
werkkrachten open. omdat deze
krachten goedkoop waren. En het
motto is toch immers nog altijd:
..Zooveel mogelijk winst!" Mate
rialistisch ingestelde ouders van 't
type: zooveel mogelijk inkomen,
zooveel mogelijk luxe", zochten n
loonenden werkkring voor hun
jeugdige kinderen en ze verdwe
nen in fabrieken en kantoren. Men
schreeuwt over de onmenschwaar-
dige toestanden der dienstmeisjes
en men geeft diezelfde meisjes
graag prijs, aan de atmosfeer van
een fabriekslokaal. waar deze
vrouwelijke jeugd vaak èn licha
melijk èn geestelijk op een zware
proef wordt gesteld. Gij weet,
huismoeders, en gij alleen dat het
jeugdige dienstmeisje juist belast
wordt met een taak, waarvoor zij
haar heele verdere leven, wan
neer zij gehuwd is zal moeten kun
nen opkomen met de extra belas
ting van het moederworden erbij-
Wanneer zij gehuwd zal zijn. zal
diezelfde maatschappij die haar nu
zoo schromelijk overbelast vindt,
haar beladen met de heele zorg
van zoo'n dergelijk gezin plus het
moederschap. Voelt gij de on
waarachtigheid van deze sociale"
bezorgdheid? Misschien kent gij
het planMetz, waarin de huis
moeder goedgunstig de hulp ten
dienste wordt gesteld van 14- en
15-jarige meisjes onder een zeke
ren dwang en met uitdrukkelijk
beding, dat zij Zaterdagsmiddags
en Zondags vrij moeten zijn. Maar
als deze meisjes zelf moeder zijn,
hebben zij blijkbaar geen Zon
dagsrust meer noodig! Voelt gij
hieruit niet, dat men niet voor
uw belangen opkomt, al wil ik de
goede bedoeling van den opsteller
van het plan geenszins in twijfel
trekken.
Gij bent het die dit probleem
moet oplossen. Minstens in theorie.
Gij moet den leidraad geven, gij
moet u minstens niet een oplossing
laten opdringen. Het gezinshulp
probleem is er een van economi-
schen aard, maar met gevolgen die
het gezinsleven geestelijk en stof
felijk aanvreten en ten slotte on
dermijnen. Niemand weet dat be
ter dan gij- Wanneer de arbeids
markt van het bedrijfsleven en an
dere grootere lichamen voor een
groot deel voor vrouwelijke krach
ten zouden gesloten worden, ver
dween de nood aan gezinshulp
oogenblikkelijk.
Maar nu komt de groote socialis
tische vrouwenleuze tusschenbeide
en zegt: de vrouw heeft evenveel
recht op een vrije arbeidsmarkt als
de man. Dit is slechts een halve
waarheid. Wanneer door deze vol
ledige vrijheid veroorzaakt wordt,
dat de vrouwen in de vrije vervul
ling van h.aar meest eigen taak be
dreigd worden het huisvrouw
en moeder zijn dan is die hoog
g -oemde vrijheid slechts voor de
vrouwen, die niet of nog niet haar
eigenlijke taak in 't leven vervul
len, en moesten zij uit wel begre
pen eigenbelang en om de hooge
belangen van het gezin deze vrij
heid inperken. Maar ook het so
cialisme- denkt materialistisch.
Nogmaals huismoeders, verheft
uw stemmen- Er zal gewerkt wor
den in deze zaak met of zonder
u en de uitslag zal op de eerste
plaats voor u van belang zijn. Mijn
meening is er maar eene; zij be-
teekent niets, maar de druppels
van de meeningen van ons allen
zullen den steen uithollen, zoodat
men minstens gaat begrijpen, dat
zonder ons het probleem niet naar
behooren kan worden opgelost.
EEN HUISMOEDER
Joseph Keenan, vroeger secret,
taris-generaal van het vakverbond
van zeelieden, heeft verklaard, dat
hij Martin Bormann, den beruch-
ten trawant van Hitler, in do
straten van Sydney gezien had.
aldus „A. P.".
Keenian heeft Bormann in 1933
cp een zeelieden-conferentie in
Hamburg ontmoet.
,,Ik zou er al de thee in China
om durven verwedden" zei Kee
nan, „dat de man dien ik in da
Elizabethstraat zag, Bormann was"
Keenan vertelde een verslagge.
ver, dat Bormann een bril droeg
en toen hij in een auto stapte
groette hij een man in het Duitsca
en tracht den Hitler-groet.
voor haar gezin als de behoedster De verhoop der Canadeesche
en behoudster- En zou dan het
probleem van gezinshulp, ja zelfs
elk gezinsprobleem buiten haar
om moeten worden gewikt en ge
wogen en meer of minder kreupel
worden opgelost
Het is onmogelijk te gelooven,
dat de huismoeder het eens is met
wat hie-over in de pers wordt ge
schreven. en toch zwijgt zij. Mis
schien kan zij nog niet voldoende
begrijpen, dat ook interne gezins
kwesties zooals de ontbrekende
gezinshuln. voor het publieke fo
rum worden gebracht en aldaar
opgelost; maar grootendeels zon
der de vrouw, of alleen met mede
weten en willen van de vrouwen,
die door de omstandigheden bui
ten dit probleem zijn geplaatst en
geen direct belanghebbenden zijn.
Bedenk slechts, dat zelfs de meest
intieme sfeer van het gezin, de
natuurlijke groei daarvan, een da-
geliiksch onderwerp van bespre
king in allerlei publieke geschrif
ten is geworden, bedenk, dat uw
gezin niet meer als vroeger een
besloten terrein is waarin gij uw
belangen gelegen wist Steeds
meer zal alles wat het gezin di
rect aangaat publiek worden be
ïnvloed. gewijzigd en gewettigd
worden. Daarom moet gij huis
moeders met uw meening voor
het oubiieke forum treden. Het is
harde noodzaak, die van buitenaf
wordt opgedrongen; maar anders
zal men toch beslissen en dan zon
der u-
In een volledig materialistisch
denkende maatschappij ontstond
het probleem van de gezinshulp en
vanzelfsprekend als uitvloeisel
medicamenten
We maakten dezer dagen mel
ding van de vragen van het
Tweede-Kamerlid Mol aan den
minister van Financiën betreffen
de de offerte door het rijksinkoop-
bureau van voorraden uit de
Canadeesche medische dump te
Alverna-Wychen.
Speciaal maakte de heer Mol
daarbij aanmerking op het feit,
dat onder de aangeboden artikelen
ook een groote hoeveelheid voor
behoedmiddelen voorkwam.
Minister Lreftinck antwoordt
hierop thans, dat hem niet bekend
was, dat laatstbedoelde artikelen
op de lijst van te leveren goederen
voorkwamen. Hij heeft ze inmid
dels van deze lijst afgevoerd.
Gebleken is dat de verkoop der
gewraakte artikelen tot enkele ge
vallen van zeer geringen omvang
beperkt is gebleven. Het betrof
hier aanvragen van drie onder-
zoeklaboratoria van universiteiten
een aanvraag van de apotheek van
de faculteit der veeartsenijkunde
in Utrecht en een aanvraag van de
commissie in zake de bestrijding
van huid- en geslachtsziekten te
Rotterdam.
In daarvoor in aanmerking ko
mende gevallen zullen de afleve
ringen worden terugverzocht.
Wat betreft de inschakeling
van het rijksaankoopbureau bij de
liquidatie van de dump, deze han
delwijze acht de minister juist.
De Fransche pers heeft in haar
hoofdartikelen vanwege de
staking door de radio verspreid
in het algemeen instemming
betuigd met het terugroepen
van admiraal Thierry d'Argen-
;Iieu als hoogen c-ommissaris voor
Indo-China.
Van linksche zijde wordt echter
critiek geleverd op de benoeming
van Emile Bollaert ter vervanging
van d'Argenlieu, omdat deze ver
vanging geen verandering van
politiek zou beteekenen.
Paul Ramadier, de Fransche
eerste minister, heeft een pers
conferentie belegd in verband met
de kwestie Indo-China, die heden,
Vrijdag, door de nationale ver
gadering besproken zal worden.
Ramadier zei onder meer: „Wij
gaan naar Indo-China met een
boodschap van vrede, niet van
zwakheid- Wij willen de veilig
heid zoowel van de Indo-Chinee-
sche als yan de Fransche bevol
king verzekeren".
Ramadier verklaarde, dat de
militaire toestand over het alge
meen zeer gunstig is- De Fransche
troepen hebben thans zoowel
Hanoi als het verkeersknooppunt
Nam Dinh, 48 kilometer ten Zuid
oosten van Hanoi, gezuiverd.
Volgens Ramadier zijn thans alle
Fransche garnizoens uit de omsin
geling bevrijd De eerste mimister
achtte het vooral van groot be
lang, dat de Vietnaimeesche strijd
krachten in die buurt van Hué
(hoofdstad Annam) thans in twee-
en zijn uiteen gevallen en geen
wapens van de kust meer kunnen
ontvangen.
Als voornaamste reden voor he*
vervangen van admiraal Thierry
d'Argenlieu door een burger (Emile
Bollaert) noemde Ramadier het
vraagstuk van het organiseeren
van de Indo-Chineesche federaties.
Hij voegde er aan toe, dat hoe
wel Bollaert als hooge commissa
ris opperbevelhebber van alle
Fransche troepen in Indo-China
zou zijn, de militaire staf toch in
de practjjk de supervisie zou heb
ben over het bevel van de troe
pen,
Den volgenden dag bij het eerste
ochtendgloren, werden de trossen
losgegooid en voer de kleine vloot
het zeegat uit. De reis duurde,
zooals jullie wel weten, nog al
lang en Boudewijn en Columbus
doodden den tijd door wat te
klaverjassen en over de toekomst
te praten. Nu, daar wist de eerste
natuurlijk alles van af. Het was
alleen jammer, dat Columbus er
niets van geloofde en beweerde,
dat Boudewijn romanschrijver had
moeten worden- Maar aan alles
kwam een eind, en nadat ook de
bewuste muiterij achter den rug
was, riep de uitkijk in het kraaien
nest op een goeden dag: „Land in
zicht"! En ja hoor, daar lag aan
de horizon het ,,land waarvan Co
lumbus daöht, dat het Indië was".
Schoenen met „open" teen en/of
,open" hiel en/of volledig ,,open
gelengstuk", die tot nu toe vrij
waren, mogen met ingang van 0
Maart slechts worden verkocht te
gen inneming van een schoenen
bon.
ZATERDAG, 8 Maart.
HILVERSUM I (301 M.) K.R.O.
9.45 Nieuws; 11.00 V. d. zieken.11.45
Ber uit Indië; 12,00° Zang; 12.30
Muziek; (13.00 V d. Ned. strijdkr.);
13 45 Caus.14.00° Gram.; 14.15 Eng.
les14.45 Gram.15.05 Caus.15.15
Gram.; 15.45 Caus.; 16.00 Kwartet;
16.30 Caus.17.00 De Wigwam
18.00 Plano; 18.150 Weekoverz.18 30
V. d. Ned. strijdkr.; 19.00 Nieuws;
19.15° Gram.; 18.45 Caus.; 20.00 De
gewone man20.15 Gram.; 20.30
Lichtbaken ;21.00 Gevar. prog,22.00
Gram.; 22.45 Avondgebed; 23.00
Nieuws,
HILVERSUM II (415 en 218 M.)
V.A.R.A 9.45 Nieuws; 10.00 Morgen
wijding; 11.00 V. d. continu-arb.
12.00 Gram 12.30 Orgel; 13.00
Nieuws; 13.15 Eddy Walis; 13.45
Metropole-ork ;14.15 Sportpr.14.30
Orkest; 15.30 "Boekbespr.; 15.45 Jan
Corduwener; 16.15 Lezing; 16.30 A.
J. C.; 17,00 Muziek; 17.30 V. d.
jongeren ;18.00 Nieuws; 18.15 Orkest
18 45 Lezing; 19.00 Orkest; 19.30
V.P.R.O.; 20.00 Actual.; 20.15 Oké-
prog.; 21.30 Caus.; 21.45 Orgel; 22.00
Ramblers; 22.30 Hoorspel; 23.00
Nieuws
(In vérband met veranderde zend
tijden zijn wijzigingen voorbehouden)
Nederlandsch uit Canada
De Canadeesche omroep my ver
zorgt dagelijks programma's in het
Nederlandsch en wel van 18.30—
18.45 op de 16 meter golf en van
21.1521.30 op de 25 meter golf.
door
Douglas Grey
48)
Nu moeten we op jacht naar
CC. Francisco, zei Flinero zijn ge
zelschapshouding latende varen.
Daar zijn we toch aldoor
reeds mee bez.g, zoolang we hier
zijn?
Cierto. Zeker. Maar we heb
ben nog nooit zoo'n goed spoor
gehad als nu. Kom mee
Ze gingen naar boven en troffen
ook Ramon nog op hun kamers
aan
Ik wist wel, dat u zoudt ko.
men, zoodra u gelegenheid had.
zei Ramon. Hebt u nog wat aan
dat papier gehad
Heel veel. Het bewees wat
ik vermoedde. Nu moeten we den
kerel te pakken zien te krijgen.
Ga eens naar de kamer van Don
Manuelo en vraag hem even bij
ons te komen. We zullen samen
moeten bepraten, wat ons nu te
doen staat. Daar zou ik hem niet
graag buiten laten
Tijdens de afwezigheid van Ra
mon zei Flinero bedaard tot Gar
cia: Nu weten we, wie die bron
zen schaal weer op dat voetstuk
heeft gezet. Ik bedoel de schaal,
die indirect oorzaak werd van den
dood van Kitura.
Schijndood wilt u zeggen,
viel Garcia hem in de rede. We
hebben hem nadien nog gezien,
niet waar en vermoord is hij dus
niet.
Nu meen ik te kunnen be
wijzen, dat C. C de andere schaal
vandaag gestolen heeft, vervolg
de Flinero. zonder acht te slaan
op de bemerking van Garcia. Als
we dat met Don Manuelo bepraat
hebben, zullen we zien den schurk
in den val te krijgen.
Hij is zoo glad als een aal,
zei Garcia, maar toch hoop ik.
dat we hem nu beet krijgen.
Op dat oogenblik keerde Ortega
terug met de boodschap, dat Don
Manuelo niet op zijn kamer was.
Ik ben Matsu beneden gaan
vragen, of hij soms wist. waar hij
was en hij zei, dat er ongeveer 'n
uur geleden een telegram vooo-
Don Manuelo gekomen is, en dat
hij inderhaast naar Buenos Aires
gegaan is Matsu zei. dat het over
een beursspeculatie ging.
Heeft hij een der auto's van
Don Vincente genomen vroeg
Flinero.
Neen. Hij is te voet naar het
station gegaan niet meer dan
een flinke kilometer om den
expressetrein naar Buenos Aires
te nemen, die hier op verzoek
stopt. Hij had een zware reistasch
bij zich. zoodat het eigenlijk ver
wonderlijk is, dat hij niet per
auto is gegaan.
Jammer, dat we nu niet kun
nen profiteeren van den speurzin
van Don Manuelo de Montero Mo
reno, zei Flinero spottend. Ramon,
ga jij naar de garage en zeg, dat
Alvaro vo-or moet komen met mijn
grooten wagen.
Alvaro? Bent u dan verge,
ten, dat Alvaro in Buenos Aires
zit?
Je zult hem hier in de ga.
rage vintien, Ramon, zei Flinero
met een gnuivend lachje. Breng
heim mijn boodschap maar gauw
over,
XXIX.
IN „LAS SIETE VIRGENES"
Francisco, ga jij nu met Ra
mon naar de garage en zeg aan
Alvaro, dat hij door de achterpoort
naar den hoofdweg rijdt en wach
ten jullie dan bij dat groepje pal
men langs den weg op me. Jullie
weten het welzoowat een vier.
honderd meter den kant van Bue
nos Aires op.
Flinero gaf zijn instructies kalm
en zonder overhaasting, onder het
verwisselen van zijn rokcostuum
voor zijn gewone kleeding en zijn
overjas.
Uitstekend, zei Garcia. Ik ben
dadelijk klaar met verkleeden.
Bueno. Ga dan gauw naar de
garage. Ik heb noig een en ander
hier iii huis te doen, voordat ik
wegga.
Garcia kende zijn chef te goed,
om te vragen, wat hij nog te doen
welijks verlaten, of Garcia sloop
reeds behoedzaam met Ortega naar
had. Flinero had zijn kamer nau-
beneden en begaf zeh door een
achterdeur naar de garage.
Flinero liep zonder eenige aarze.
ling de trap op, en begaf zich ver.
der langs de wenteltrap naar de
koepelkamers. Hij kende den weg
hier nu zoo goed, dat hg zelfs geen
licht noodig had. Het was stikdon
ker in de groote kamer en even
eens in de volgende, waar Don
Manuelo den vorigen avond de
lamp stukgegooid had. De detec.
tive hield zich echter niet in die
kamer op, noch in de volgende, die
als werkplaats was ingericht, maar
begaf zich onmiddellijk langs de
andere wenteltrap naar bet ver.
trek, waar hij zijn onderhoud met
Kitura had gehouden. Hij klopte
aan een deur volgens het met Ki
tura afgesproken signaal, twee
maal hard en dan eenmaal zacht,
gevolgd door een zacht krabben
met d'en neus van zijn schoen. Er
kwam geen antwoord en na even
gewacht te hebben, herhaalde Fli
nero het signaal. Nog geen ant.
woord. Hij herhaalde zijn geklop
ten derde male, zonder resultaat.
Vreemd! dacht hij. Hij moest
hier toch zijnof....
Versaheidene malen trachtte hij
tevergeefs de deur te openen. Toen
besloot hij haar te forceeren. Hij
wist, dat het vertrek alleen bekend
was aan Don Vincente zelf, Mat
su en Kitura. Niemand anders wist
er van af- En Flinero was het be
staan er van pas te weten geko
men, toen de geheimzinnige Kitu
ra hem daarheen meegenomen had.
Weer deed het instrumentje, waar
mee hij de deur van het museum
en de vergulde kooi opengemaakt
had, zijn dienst en spoedig had hij
het slot, dat hem den toegang be
lette, geopend.
Het vertrek was stikdonker, om.
dat, zooals Flinero wist, er geen
vensters in waren. Maar todh voei.
de hij een stroom fr.ssche lucht,
die noodwending van buiten af
moest komen. Hij ging het vertrek
door en kwam bij een smal bed,
dat tegen den linkermuur stond.
Voorzichtig zocht zijn hand naar
de plaats waar het kussen moest
liggen. En toen hij dat deed, kwam
hij in aanraking met een mensche-
lijk gelaat.... dat steenkoud was!
Flinero kende dat gevoel uit onder
vinding te goed, om niet te weten,
wat die koude beteekende.
(Wordt vervolgd)
