Indrukken
Moeder congres te Parijs
u
HOLLAND
DE DANS IN DE LOOP
DER TIJDEN"
Strijd om een oliebron
m
u
M
r>'
TENTOONSTELLING
van het internationale
I9JUNI 28JUNI
Avonturenroman
uit Z.-Amerika
ZATERDAG 21 JUNI 1947
PAGINA 4
Vertegenwoordigsters uit
alle landen ter wereld
aan het woord
BOEKENNIEUWS No. 24
MONNIKENDAM'S
„SYNFONIA"
In het Haags Gemeente
museum
door TOM GILL
A
:j
16.
namen er aan deel.
Er waren bepaald merkwaar
dige figuren. Een Chinese, mevr,
Cnang Ling Su Hua, die van het
leven van de Chinese moeder
vertelde, die zoveel eerbied ont
moet dat zij als een koningin is
in haar huis, naar eigen ziens
wijze de belangrijkste beslissin
gen neemt en volstrekt wordt ge
hoorzaamd, want de Chinees is
overtuigd, dat een man slechts
door de opvoeding der moeder
wordt wat hij is. Haar eigen op
voeding is sinds het bestaan van
de republiek belangrijk uitge
breid en het onderwijs is nu voor
de vrouw hetzelfde als voor de
man. De vrouw heeft die ontwik
kelingsmogelijkheden aangegre
pen en China telt nu dichteressen-
schrijfsters en schideressen.
Mevrouw ArsèneHenry, de
echtgenote van de vroegere Fran
se gezant in Japan, vertelde van
de Japanse moeder, waarvoor ze
een grote bewondering aan de
dag legde.
Uit een ander land van oude
beschaving kwamen bittere
klachten. Mevrouw Voyla, een
Griekse, schilderde het slavenle
ven van de Griekse vrouw van 't
land, wier lot nu al bijzonder
zwaar is in de verwoeste dorpen.
Voor zich zelf te leven bestaat
voor haar geen uur. Op haar rust
heel de zware arbeid van het ar
melijk land en zij is het, die alle
zorgen draagt.
Mevrouwt v. Nispen tot Seve-
naerRuys de Beerenbrouck had
haar voordracht zeer breed opge
vat en daarbij een prachtige uit
eenzetting gegeven van wat de
ideale moeder heeft te zijn. „Een
van de eerste deugden die men
van de moeder eisen moet is een
moreel en intellectueel even
wicht, dat voort moet komen uit
een volkomen aanvaarding van
haar taak, evenals de overtuiging
dat deze al haar krachten en haar
gehele persoonlijkheid vraagt.
De moeder schenkt haar kinderen
het leven, haar zorgen en opoffe
ringen vullen de wereld. Maar ze
doet nog mrer. Ze schept de at
mosfeer, die het leven tot iets
schoons maakt.
Mejuffrou Baers, wethoudster
van Brussel, zei, dat de sociale en
economische politiek geen reke
ning genoeg houdt met de be
hoefte der familie en die der
moeder. Ze kwam met kracht
tegen de gedachte op dat alle
vrouwen buitenshuis moeten
werken, zoals in sommige landen
gedaan wordt. De arbeid der
vrouw in huis wordt niet genoeg
gewaardeerd. Evenals vele con
gressisten voor en na haar meen
de ze terecht, dat de vrouwen
niet buitenshuis kunnen werken
en tegelijkertijd haar huishouden
Een Engelse gedelegeerde
merkte op dat verscheidene vrou
wen niet wensen te trouwen om
dat ze haar arbeid buitenshuis
belangrijker vinden dan een huis
houden doen en dat het daarom
noodzakelijk is het jonge meisje
het huishouden en kinderverzor
ging op school te leren. Zodoen
de worden de meisjes er mee
vertrouwd. Ze had dezelfde
klacht als nagenoeg alle congres-
si-ten: „het huishoudelijk werk
wordt nooit gewaardeerd door de
man."
Van mevrouw Trojanova, uit
Tsjecho-Slowakije halen we de
volgende woorden aan: „de vrou
wen kennen haar plichten, maar
haar rechten verwaarlozen ze
dikwijls. De moeders moeten ge
bruik maken van haar recht om
vrr te zijn in de keuze van on
derwijs harer kinderen, want er
bestaat geen waarachtige demo
cratie zonder vrijheid van onder
wijs." Onnodig te zeggen dat deze
woorden in het bijzonder door de
Franse congressisten zeer werden
toegejuicht.
De Poolse en Oekrainische afge
vaardigden maakten diepe indruk
toen ze over de toestanden in
haar vaderland spraken. Dit was
ook het geval toen het rapport
over de Russische wetgeving
werd voorgelezen. In Rusland is
het individu jüet van het minste
belang, alleen de gemeenschap
telt. Toen in 1917 de vrijheids
leuze hoogtij vierde, werd het
vrije huwelijk en de abortus in
gesteld. De kinderen behoorden
van dat ogenblik af aan de staat.
Wegens het lage geboortecijfer
werd in 1936 de abortus verbo
den. Sinds 1937 is de moeder weer
enigszins in ere hersteld. On
danks de- materiële voordelen die
de staat haar toekent kan de
moeder haar kinderen niet op
voeden zoals ze wil. Veertig da
gen na de geboorte wordt het
kind aan een crèche toevertrouwd
en keert de moeder naar haar
werk op fabriek of kantoor te
rug. Na de crèche, komt de ver
plichte bewaarschool en later het
onderwijs. Dit onderwijs is zo
ingericht, dat de invloed der fa
milie nagenoeg nihil is. Ook is in
1936 in Rusland het onderzoek
naar het vaderschap verboden,
nadat dit eerst ingesteld was
In de slotzitting verscheen de
nuntius om zijn volle symphatie
voor het congres uit te spreken.
Z. Exc. hoopte dat de regeringen
eindelijk acht zullen slaan op de
wens van alle moeders, ongeacht
van welk land: de wens van vre-
c i op aarde. In zijn tegenwoor-
heid werden de congresbe-
.en aangenomen, die in hoofd-
s op het volgende neerkomen,
-et eerste gedeelte bestaat uit
l .1 uitvoerige verklaring waarin
c -> positie van de moeder wordt
omschreven. Zij moet vrijelijk
haar levensstaat kiezen. Zij moet
vrijelijk in het huwelijk toestem
men en daarbij mogén geen over
wegingen van nationalisme, ras
sentheorie of egoisme invloed uit
oefenen. In de legitieme en stand
vastige gezinsband moeten haar
gaven tot ontplooiing komen, niet
alleen voor zich zelf, voor de man
voor de kinderen, maar ook voor
de mensheid. Het jonge meisje
moet in het gezin haar opvoeding
tot toekomstige moeder ontvan
gen; opvoedings- en opleidings
instellingen kunnen slechts aan
vullend werken. De economische
en sociale voorwaarden moeten
de vrouw in staat stellen in het
gezin haar roeping te volbrengen.
De overheid moet in de arbeid
der moeder niet alleen zedelijke
waarde zien, maar ook de econo
mische waarde daarvan erkennen
waarvan het hele land voordeel
heeft. De technische vooruitgang
moet de arbeid in huis vergemak
kelijken, opdat de vrouw over
genoeg tijd beschikt voor
haar opvoedende taak, voor haar
persoonlijke ontwikkeling en
voor haar sociale en burgerlijke
rol.
De publieke opinie moet ge
vormd worden tot meer eerbied
voor de moeder, de jonge lieden
gewend aan groter respect. Lite
ratuur, toneel, films, radio moe
ten het legitieme moederschap
zijn ereplaats geven.
Een van de talrijke eongresbe-
besluiten eist o.m. dat het loon
van de gehuwde man zo geregeld
moet zijn dat de gehuwde vrouw
niet gedwongen wordt tot loon
arbeid, en dat voor voldoende
huisvesting moet gezorgd en dus
de herbouw met kracht moet
worden aangepakt.
Het congres zal nu zijn uitlo
pers moeten hebben in de lande
lijke vrouwenbewegingen. Een
schat van materiaal heeft het bij
een gebracht voor een actie, die
niet alleen de moeder, maar door
de moeder onze moreel zo scheef
gezakte maatschappij ten goede
zal komen.
DINY K. W.
Aveline, Claude. Het dode getij.
(„Le temps mort"). Uitg. Re
publiek der letteren A'dam
1946. Oorlogsnovelle, in 1914
clandestien te Parijs versche
nen. Pakkend en sober .(IV-V).
Jacobs, Jan W. De vlek. Een no
velle Uitg. Blauwe lucht A'dam
1946. Een in alle opzichten min
derwaardig prul. De conjunc
tuur voor dit soort oorlogsver
haaltjes is gelukkig voorbij.
(IV).
Redeke, Martin, Blinkie Co.
Uitg. Bruna Utrecht 1947. Hu
moristische levensroman. Na
vele onmaatschappelijke avon
turen wordt Blinkie tenslotte
een flinke Bart Blink (III-IV).
Well, H. G. De geschiedenis van
meneer Polly. Uitg. v. Ditmar,
A'dam-Antwerpen 1947, 2e druk
Scherpe ontleding van meneer
Polly's karakter. Verkeerde op
voeding met daaruit voortvloei
ende verkeerde daden. (IV).
I verboden; II streng voor
behoud; III voorbehoud; IV
volwassenen; IV-V rijpere
jeugd; V allen.
Medegedeeld door IDIL, Tilburg.
'v ••"AiV
r-* r
VAN
VMn
'\i' v -
LAND- ex TUINBOUW VEETEELT
BOSKOOPSE CULTURES ZUIVEL
GOUDSE GLAZEN HISTORIE
HANDEL en NIJVERHEID
GOUDS PLATEEL
PRETPARK zondags gesloten
Via Radio-Luxemburg kan men
a.s. Dinsdagavond om 9.30 de uit
zending beluisteren van „Synfo-
nia" van Marius Monnikendam.
Danskunst uit de 19e eeuw. De
Weense danseres Fanny Elsler
(18101884) in haar beroem
de Cachucha"-dansNaar een
prent van A. Geiger.
Er zijn in het laatste decennium
verschillende pogingen gedaan om
in Nederland tot een eigen dans
kunst te komen. Naast een meer
op het dilettantisme gerichte op
bloei der dansscholen ontstonden
dansgroepen, welke echter immer
een kort bestaan beschoren waren
De reden hiervan kan niet zijn
gelegen in een tekort aan be
schikbaar materiaal, want Neder
land heeft weliswaar geen ballet
traditie, doch individueel zeer
zeker belangrijke dansfiguren
voortgebracht.
Het is in dit verband voor ons
land pijnlijk te moeten ervaren
dat de begaafden naar het buiten
land moeten gaan, om te kunnen
uitgroeien in hun kunst. Men kan
zich hiervan overtuigen op de
tentoonstelling, die door zeer be
voegde handen in het Haagse Ge
meentemuseum is ingericht. In
enkele zalen wordt, voor het
merendeel met platen, prenten en
foto's, een overzicht gegeven van
de ontwikkeling der danskunst.
Beginnend met de middeleeuwen
toen de dans ten dele nog een
religieus karakter had, waaruit
de profane dans zich langzaam
losmaakte, ziet men in de renais
sance de choreochrafie ontstaan.
In de 17e eeuw heeft de kunst
dans zich dan voornamelijk ont
wikkeld aan de hoven en spreekt
men van hofballet, waar dan het
menuet een zeer geliefde dans
vorm wordt.
Het menuet wordt door de vorst
en de hovelingen gedanst onder
leiding van .de dansmeester; pas
later treden tussen het gezelschap
ook beroepsdansers op. Verschil
lende boeken uit die tijd zijn op
de tentoonstelling aanwezig en
geven een beeld der dansen o.a.
door het dansschrift dat duidelijk
genoeg is om het 17e eeuwse me
nuet te kunnen reconstrueren. In
de wandvitrines ziet men gezel
schapsdansen als b. v. de contra
dans afgebeeld. De grappige klei
ne dansmeesterviooltjes zijn er
eveneens te zien en met prenten
weet men de toeschouwer een in
druk van hun gebruik te suggere
ren. Typerend zijn de boeken zo-
GeGOOGOOOOOOOQOOOGSSOOOOGOOOOOGOOGOOOGOOGQC OOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOQQQQQQOOQ
O
Ons Romanbijvoegsel
als dat tfan „De dansmeester van
Franequer (Frenéker), geheekelt
ende geholpen" waarin voor en
tegen van het dansen behandeld
worden, 'n onderwerp dat toen al
een levendig debat in boekvorm
opriep.
Het costuum dat door de dan
sende gedragen werd, is sinds 1730
voetvrij, zodat nadien in de dans
't „voetwerk" een belangrijke rol
gaat spelen. Dit ontwikkelt zich
in gelijke mate met het korter
worden van de rokjes, totdat in
de tijd van Maria Taglione en
Fanny Elssler de eerste helft
der vorige eeuw de ontwikke
ling haar hoogtepunt bereikt. De
ballerina is in die tijd belangrijker
dan de danser, die zelfs geen part
ner doch slechts porteur was.
Een overdadigheid in het tech
nisch kunnen is de oorzaak van
het verval der danskunst aan het
eind der 19e eeuw. Het is mede
de figuur van Isadora Duncan, die
in het begin van deze eeuw de
danskunst in nieuwe banen leidt.
Het ballet viert onder invloed
van het Russische ballet uit 1909
in Parijs nieuwe triomphen.
Velen der oudere lezers zullen
zich het optreden van Anna Pav
lova (t 1931) herinneren in haar
creatie van de „Stervende Zwaan"
Na Duncan laat de tentoonstel
ling ons verschillende nieuwere
dansgroepen zien, waarvan de be
kendste is die van Mary Wigman,
met haar invloed op het ballet
Jooss. Men ziet in het overzicht
werk van Harold Kreuzberg, Ilse
Meudtner, het ballet Schoop en
sinds 1934 van Yvonne Georgi, het
Nederlandse ballet, dat in 1941
zichzelf ontbond omdat men wei
gerde ln Duitsland op te treden.
Het laatste gedeelte der tentoon
stelling geeft een beeld van het
geen in ons land direct na de
oorlog tot stand kwam.
Het is een kleine tentoonstelling
een eersteling in ons land. Ze is
echter zeer instructief. (Rondlei
ding Dinsdag en Donderdagavond
8.15). De inrichters verrichtten
pionierswerk en men mag ver
wachten dat zij in de gelegenheid
zuller. kunnen gesteld worden, de
opzet van deze tentoonstelling
breed uit te werken.
GERARD SLEE
INHOUD VAN HET
VOORAFGAANDE:
Drew Thorpe en Spud Lowry
hebben in de Rio Bravo een olie
veld ontdekt, waarnaar een Duit
ser Franz Alter reeds vergeefs
vele malen heeft gezocht. Daar
hun maatschappij niets voor
boringen voelt, besluiten zij, voor
eigen rekening de bron te gaan
exploiteren. Zij lenen hier en
daar geld en vooral dank zij de
geheime hulp van Alter's vrouw,
Nan, kunnen zij het werk gaan
beginnen. Alter is wreed en ge
nadeloos. Zijn echtgenote vreest,
dat hij het geheim van haar
steun heeft ontdekt en ze be
spreekt dit met Drew Thorpe.
Drew kon niet nalaten te zeg-
Se^I Mrs. Alter, is de bedoeling
van dit alles misschien, mij te
laten weten, dat u uw geld teiug
wilt hebben? Het spijt me, ik kan
het op dit moment niet in con
tanten retourneren en misschien
is het wel helemaal verspeeld.
Hij ging niet verder, want Franz
Alter kwam op hem toegelopen.
Hij wees naar de installaties en
Z8L ik moet zeggen, Thorpe, dat
je een financieel genie bent om
al die rommel te hebben kunnen
kopen van het kleine beetje geld
waarover je beschikte.
Drew zag hoe Nan schrok bij
deze opmerking van haar echtge
noot. Hij antwoordde echter kalm
Wist u dan, over hoeveel
geld we precies beschikten
Dat kon ik als insider toch
wel ongeveer berekenen, ant
woordde Alter.
Drev zei hierop niets. Het zou
voor Alter inderdaad slechts een
kleinigheid zijn geweest, nauw
keurig uit te vissen hoeveel geld
ze op de bank hadden staan ter
bekostiging van hun onderneming
Maar van de geheime lening van
zijn echtgenote kon hij toch eigen
lijk niets met zekerheid weten
De hele afwikkeling -ervan was
alleen geschied met medewerking
van Nan's advocaat. Niemand an
ders wist er van af of had de
stukken onder ogen gehad.
Alter begon weer:
Zelfs al zijn het allemaal
maar tweedehands machines, toch
was het nog een kunststuk om ze
van je kleine kapitaaltje te kopen
Ik blijf bij mijn mening: je bent
een financieel genie. Thorpe. Je
moest mij dat kunstje ook eens
leren.
Drew glimlachte spottend en
zei:
Ja, Alter, zo zijn wij Ameri
kanen nu eenmaal. Ik geloof niet
dat het zou helpen, een buiten
lander dit trucje te leren. Trou
wens. het is met één enkel woord
gezegd: spaarzaamheidDat is t
hele geheim.
Humzei Alter nadenkend.
Hij keek zijn vrouw aan en zei
op vreemde toon:
En wat denk jij hiervan,
Nan
Nan werd doodsbleek, maar zij
kon nog juist aan een antwoord
ontkomen, daar op dit moment
Gloria kwam aanlopen met een
groot dienblad, waarop een schaal
en een paar glazen stonden.
terd door zorg voor de veiligheid
van Nan Alter. Ze was doodsbang
Wie weet, wat er al was voorge
vallen tussen Franz en haar
Ineens werd hij in zijn over
peinzingen gestoord: zó zacht, dat
ze het nauwelijks hadden gehoord
was Franz Alter op zijn paard
over het zandpad komen aanrijden
Drew hoorde het paard hijgen
met een schok keerde hij zich om
en keek in het lachende gelaat
van de man, die op zijn hoge
paard nog geweldiger van gehalte
leek dan hij in werkelijkheid al
was. Zou Alter Gloria's woorden
over Gleason hebben gehoord
Het was niet te hopen. Alter liet
er helemaal niets -van merken.
Hij stak een hand in zijn zak,
haalde een bankbiljet tevoorschijn
en overhandigde dit aan Drew.
Hier, dat krijg je van mij.
Verrast nam Drew het biljet
aan: duizend peso's!
Franz lachte luid toen hij zag,
hoe Drew hem verbaasd aanstaar
de, net alsof hij zijn eigen ogen
niet kon geloven.
Dit is een voorlopige bijdrage,
zei Alter. Later verwacht ik het
met interest terug.
Hij gaf het paard de sporen en
reed' in galop heen.
Drew noch Spud konden deze
gebeurtenis doorgronden. Ook Glo
ria kon er de sleutel niet van
vinden.
NATIONAAL FEEST IN ZWEDEN. Met groot feestbetoon is in Zweden het nationale feest,
de „vlaggendag,y gevierd. De 89-jarige koning en andere leden van de koninklijke familie
XXVIII
HaSandwiches en bier
riep Franz uit. Dat lijkt wel een
picnic.
Hij at en dronk met de hem
eigen rustige gebaren, maar zo nu
en dan sloeg hij de werkzaamhe
den bij de machines gade en er
speelde dan een vreemde glans in
zijn ogen. Na te hebben gegeten
nam hij afscheid en reed in ge
zelschap van Nan en Gleason heen
Drew keek hen na en vroeg zich
af. wat Alter's bedoeling van dit
bezoek wel had kunnen zijn.
Nauwelijks waren ze vertrok
ken of Spud kwam haastig naar
Drew toe.
Ik vertrouw dit bezoek van
Alter en die vreemdeling niet,
Drew, zei hij, terwijl hij zijn
zware leren handschoenen afdeed.
Toen Alter bij de kraan kwam
kijken, sprak hij alleen maar te
gen mij en zei geen woord tegen
Sergei. De Rus werkte onderwijl
gewoon door, precies alsof hij
niemand had zien komen.
Wat is daar voor vreemds
aan, Spud?
Alleen dit: Sergei en Alter
kennen elkander al jaren lan§.
Drew fronste de wenkbrau
wen.
Aha, nu begrijp ik je bedoe
ling. Jij vermoedt dus, dat ze te
genover jou net wilden doen, als
of ze elkander in het geheel niet
kenden. Opzet dusMaar waar
om zouden ze dat doen
- Ik zou zeggen, dat hier wel
tien bedoelingen achter kunnen
schuilen. Heus, ik vertrouw het
niets. Van nu af zal ik Sergei geen
moment me?r uit het oog verlie-
zen.
Doe dat, antwoordde Drew,
alsof hij de verdenking van zijn
vriend maar half deelde.
En wat denk je van die
Gleason vroeg Spud weer.
Gloria had het ernstige gesprek
van de beide vrienden met zeke
re bezorgdheid beluisterd. Nu
wachtte zij niet tot Drew ant
woordde, doch in de veronderstel
ling, dat haar mededelingen van
enig nut konden zijn, viel ze
Viaocticy in
Ik heb die Gleason al twee
keer in het ziekenhuis gezien. Hij
had dan lange gesprekken onder
vier ogen met Alter. Eens ging
hij het laboratorium binnen, toen
ik op de trap stond. Franz Alter
dacht, dat niemand hem kon ho-
reit, doch ik hoorde hem met zijn
zware stem duidelijk „Excellentie"
zeggen.
Drew antwoordde hierop niet,
doch zijn gedachten werkten .blik
semsnel. Zo, de beide mannen
ijverden dus blijkbaar voor het
zelfde doel; welk dat was geen
vraag. Misschien waren ze komen
kijken om de waarde van Drew's
uitrusting te taxeren. Dat zou al
leen de tijd kunnen leren. Maar
j als een bijna lichamelijke be
nauwdheid werd Drew overmees-
Deze middag kreeg Gloria een
telegram, dat ze naar Aruba moest
vertrekken.
Gloria was al aan het pakken,
toen Drew 's avonds even naar
Molly's woning kwam gereden,
nadat hij in de stad noodzakelijke
I inkopen had gedaan. Hij haastte
zich Spud te gaan halen om het
afscheid te vieren. Een van zijn
meest betrouwbare oude vrienden
beloofde, tijdens hun afwezigheid
een oogje in het zeil te houden
op het werk.
Ze zaten alle vier stil aan tafel.
Dit afscheid kostte hun veel meer
dan ze voor elkander wilden
weten. Er werd bijna niet gespro
ken tijdens het avondmaal, het
laatste dat ze samen zouden ge
bruiken. Later bracht Spud met
de auto Gloria's bagage naar de
aanlegsteiger in de stad. Toen
Molly even naar de keuken ging,
zaten Gloria en Drew elkaar zwij
gend aan te kijken, zonder dat ze
hun gedachten in woorden konden
uitdrukken. Gloria was de eerste,
die het stilzwijgen verbrak
Het zal vreemd voor mij zijn
in Aruba, zei ze. Ik ben nu al een
beetje gewoon aan de bedrijvig
heid van het kampleven en de geur
van olie. Bovendien zal er alles
heel anders zijn dan in het zieken
huis van mijn vader, want ieder
ziekenhuis is verschillend. Ik hoop.
dat ik het er heel druk zal hebben,
zodat er weinig tijd is om te pie
keren.
Ze keek de kamer eens rond,
alsof ze alles goed in zich wilde
opnemen om het nooit meer te
vergeten.
Ik zal dit alles missen. Het
is me vertrouwd geworden in de
korte tijd, dat ik hier bij Spud
en, Molly gewoond heb.
Drew slikte en hij kon niets
anders uitbrengen dan:
Ik kan me nog maar steeds
niet realiseren, dat je werkelijk
vertrekken gaat.
Wederom was er een langdurige
stilte. Ze waren allebei in gedach
ten verzonken. De toekomst leek
minder veelbelovend nu de schei
ding onafwendbaar gekomen was
Ze waren zulke goede kameraden
geweest, Molly, Spud, Gloria en
hij. Er was een band ontstaan, die
nu misschien wel voor goed ge
broken dreigde te worden.
Het werd donker buiten. De
geluiden in het kamp kalmeerden
en allengs werd het stil. De maan
rees en toen Drew en Gloria door
het raam naar buiten keken, wer
den ze verrast door het fantastisch
mooie natuurbeeld, dat als een
volmaakt schilderij was. Gloria
beefde van ontroering.
O. wat is dat mooi. Het is
mooier dan ik het ooit gezien heb
Ze liep op het raam toe en
stond naar buiten te staren. Ten
slotte zei ze peinzend:
Ik heb hier zulke heerlijke
dagen gehad. Voor mij was het
als het begin van een nieuw le
ven. Ik zal dit nooit van mijn
leven meer vergeten, maar er al-
tjjd met heimwee aan terugden
ken.
Weer zweeg ze, maar plotseling
hief ze het hoofd naar hem op en
keek hem doordringend aan:
Drew, weet je, dat ik van je
houd
Drew werd door zoveel gevoe
lens bestormd, dat hij niet ant
woorden kon. Hij knikte slechts
nauwelijks merkbaar.
Is dat het enige antwoord,
dat je geven kunt?, vroeg het
meisje, met duidelijk merkbare
teleurstelling.
Neen, maarikik
wil niet, dat je weggaat, Gloria.
Maar ik moet toch wel
gaan? Dat weet je zelf wel, beken
het maar eerlijk.
Waarom moet je
Nu, om mijn betrekking in
het ziekenhuis te aanvaa'Ven.
Ze had zelf moeite zich met
dit denkbeeld te verzoenen, maar
ze hield zich flink.
Drew, maak mij het afscheid
niet moeilijker dan het al is. Je
weet wel, dat ik liefst niet zou
vertrekken. Deze weken zijn de
gelukkigste geweest van mijn
hele leven en toen ik vanmorgen
de tijding kreeg, dat ik mo't
vertrekken, heb ik gehuildIk
zou het allerliefst bij Molly blij
ven. Maar het leven houdt geen
rekening met onze wensen. Het
o ïen. Het
gaat vooruit, onverbiddellijk
en wij moeten mee. Dat is tbou-
wens ook nodig. Ik heb wel eens-
Ze hoorden voetstappen nader
bij komen. Drew keek spiedend
in het halfduister en zag een klei
ne, slanke gedaante recht naar 't
huis toe komen. Ook het meisje
had haar gezien en riep verschrikt
uit: Dat is Tonof
De bezoeker had haar uitroep
gehoord en zei: Inderdaad, het
is Tono. Ze hebben me verteld, dat
je hier was en daarom kom ik
hier naar toe.
Hij deed net of hij Drew niet
zag, doch kwam vlak tegenover
Gloria staan.
Er wordt in het dorp rond
verteld, dat'je vertrekken gaat,
Gloria.
Inderdaad moet ik morgen
al weg.
En wanneer kom je afscheid
nemen van je vader?
Hij had de' gevoeligste snaar ge
troffen; Gloria's gezicht kreeg 'n
zorgelijke trek en ze antwoordde:
Ik geloof niet, dat vader mij
zou ontvangen. Dat weet je zelf
ook wel, Tono. Het zou ons alle
bei maar verdriet doen.
Je hoort bij je vader te zijn
of bij je familie in de stad, zei
Tono beslist.
Dat is zo, maar ik kè,n va-
der's onredelijkheid niet langer
verdragen. Heeft hij je naar mij
toegestuurd, Tono?
De man schudde ontkennend
het hoofd en Gloria vroeg weer:
Heeft hij wel eens gezegd te
hopen, dat ik terug kwam
Het moest niet nodig zijn,
dat hij dat hoopte. Je had uit je
eigen al terug moeten gaan of
liever gezegd: je had nooit weg
moeten gaan.
Ze legde met een smekend ge
baar haar hand op zijn schouder:
O Tono, laten we daar alsje
blieft niet meer over beginnen. Ik
heb al zoveel geleden onder dit
alles
Tono vatte door dit gebaar
weer moed. Hij greep haar slan
ke hand en zeide: Lieve Gloria,
ik vraag je niet terug te komen
naar je vader, maar welte
rug te komen naar mij.
Gloria schudde het hoofd en
met een heel zachte stem ant
woordde ze: Beste Tono, wij
zijn altijd tezamen geweest pre
cies alsof we broer en zuster wa
ren, maar
Snel viel hij haar in de rede:
Je behandelt mij nog altijd als
een kleine jongen, Gloria. Maar
dat ben ik niet meer. Ik ben even
oud als jij en volgend jaar kan ik
zelf een praktijk gaan beginnen
als dokter. Ik zou dan kunnen
trouwen
O, Tono, ga niet verder.
Je houdt niet van me!
Dat doe ik wel en dat heb
ik al gedaan sinds ik een klein
kind was. Ik kan me mijn jeugd
zonder jou niet voorstellen. Maar
dat is een andere liefde dan die,
welke jij bedoelt
Drew had zich intussen terug
getrokken naar de andere kant
van de kamer, omdat hij hen rus
tig wilde laten praten. Maar nu
wendde Tono zich met een woe
dend gevaar tot hem en siste hem
toe: Frans Alter had gelijk!
Je bent de schuld van dit alles!
Ik wou, dat je hier n<Viit gekomen
was of dat je destijds in de jungle
gecrepeerd was. Waarom heb jij
je geplaatst tussen haar en dege
nen, die haar liefhebben? Waar
om heb je haar dit leed veroor
zaakt
Drew begreep de opgewonden
toestand van Tono en zonder
enige haat of boosheid antwoord
de hij: Ik zal haar nooit, nooit
van mijn leven leed veroorzaken.
Tono.
Dat heb je al gedaan, be
schuldigde Tono op felle toon:
En je hebt bovendien haar vader
en mjj ongelukkig gemaakt. Ik
houd van haar, kun je dat dan
niet begrijpen? Ik houd van haar,
maar dat betekent voor jou na
tuurlijk niets. Voor jou bestaat
er slechts olie en nog eens olie,
teneinde daardoor je zakken te
kunnen vullen met dollars. Daar
om betekent het voor jou ook
niets, dat Gloria weggaat
Niets betekenen?, riep Drew
uit.
Tono keek hem verbijsterd aan.
Zijn ogen begonnen te glanzen
alsof hij plotseling de hele situatie
doorzien had en met scherpe stem
vroeg hij: Ofben jij mis
schien ook verliefd op haar
Drew hief het hoofd op, keek
Tono recht in de ogen en ant
woordde kalm: Ja, ik houd van
Gloria.
Tono bleef eerst verbijsterd
staan, maakte toen een beweging
alsof hij zijn rivaal wilde aanvlie
gen, maar hij beheerste zich en
keerde zich weer tot Gloria, die
de hele tijd stil had gestaan als
een standbeeld en angstig het ge
sprek had aangehoord. Tono
wilde blijkbaar iets zeggen, maar
hij kon geen klank uitbrengen.
Toen keerde hij zich om en Verliet
het huis.
Ze keken toe, hoe hij met haas
tige stappen de weg opliep, zon
der nog eenmaal om te zien. Toen
hij uit het oog verdwenen was,
spraken ze aanvankelijk nog geen
woord met elkander, maar Drew
greep haar hand en kuste die.
Heb je gehoord, wat ik te
gen Tono 'zei?, vroeg hij.
Zo zacht, dat hij het nauwelijks
verstaan kon, fluisterde ze; Ja.
Ik had dat al lang moeten
weten, ging Drew verder:
Maar ik ben blind geweest. Tot
op dit moment wist ik het niet.
Ik wilde niet, dat je weg ging,
maar ik was er mij niet van be
wust, dat ik zielsveel van je
hield.
Hij vertelde haar uitvoerig, hoe
hij gedurende de korte tijd, dat hij
haar kende, over haar gedacht
had en besloot dit relaas met de
schuchter uitgesproken woorden:
Dit is een heel omslachtige en
onhandige manier om je te zeg
gen wat ik met vier woorden had
kunnen uitdrukken; ik heb je
lief!
Zij voelden zich zó gelukkig, dat
ze geen woorden meer konden
vinden en toen Drew een poging
deed iets te zeggen, legde Gloria
een vinger op haar mond en zei
a—tSt.! Nu niet spreken.
Zo bleven ze korte tijd staan,
maar tenslotte verbrak Gloria
zelf het stilzwijgen.
Ik voel me heel erg geluk
kig, Drew. Sinds de feestavond
houd van jou en van vader het
houd vai jou en van vader het
meest van de hele wereld. Het
doet mij verdriet, dat vader niet
in mijn vreugde kan delen. En
daarom valt er een grote schaduw
over mijn geluk
volkomen van in te zien. We
moeten een degelijk en welover
wogen huwelijk sluiten en ons niet
hals over kop in een avontuur
storten. Het voornaamste hiertoe
is aanwezig: de wederzijdse liefde.
Voor de rest zullen we elkander
nog een beetje moeten leren ken
nen. Maar ik ben ar zeker van,
dat God ons voor elkander be
stemd heeft. O wat ben ik blij,
dat je van mij houdt, Drew. Zeg
het mij nogmaalsik kan er
niét genoeg van krijgen, het te
horen.
Ik houd van je, nu en altijd,
zei Drew met klem: Je moet
nergens voor vrezen en de toe-
Komst met vertrouwen tegemoet
zien. Je moet nu niet weggaan.
Gloria. Ga niet naar Aruba!
Neen, antwoordde het meisje,
hoewel aarzelend: Misschien
mag ik nog wel korte tijd bij Mol
ly blijven, totdat we
Ze brak de zin af en keek hem
glimlachend aan.
Molly kwam weer de kamer
binnen. Ze keek hen ondeugend
aan alsof ze iets begrepen had
van wat er tussen hen besproken
WÜ Hebben jullie je niet ver
veeld? Het spijt me, dat mijn
werkzaamheden me bijna een
kwartier hebben opgehouden.
Een kwartier?, zeiden Gloria
en Drew haast 'gelijktijdig. Ze
hadden niet kunnen zeggen, of er
een eeuwigheid of misschien
slechts enkele minuten verstreken
waren. De tijd had voor hen stil
gestaan
Inderdaad, lachte Molly:
Wat dachten jullie dan?
Oh.. ..ehbegon Drew
weifelend, maar hij vermande zich
en vervolgde: Ik moet je iets
vertellen, Molly.
O, dat is niet meer nodig.
Twee mensen die zó gelukkig kij
ken als jullie behoeven mij niets
uit te leggen.
Ze liep naar. Gloria toe. greep
haar beide handen en zei: Ik
ben zo blij! Ik hoop, dat jullie ge
lukkig moogt zijn en ik bid God
en de lieve Moeder .Maria, om
zegen voor jullie.
Gloria kuste de oudere vrouw
en fluisterde: Ik houd ontzet
tend veel van hem. Molly.
Natuurlijk, antwoordde Mol
ly bewogen: Natuurlijk houd je
van hem en dat verdient hij ook.
Ik kan jullie niet vertellen, hoe
gelukkig ik ben. En wat zal Spud
blij zijn dit te vernemen, want
die heeft natuurlijk nog niets be
grepen. Maar, kinderen nu is het
tijd om naar bed te gaan.
Gloria nam afscheid en ging
naar haar kamer. Drew bleef nog
even bij Molly zitten, vóór hij
naar zijn eigen huisje ging. De
vrouw keek hem rustig aan en
zei: Wel Drew, wat ben je van
plan?
Haar gelukkig te maken, ant.
woordde hij. geheel vervuld door
dit denkbeeld.
Maar dat is niet zo heel ge
makkelijk.
Wat? Ben jeniet blij
metonze stap?
Dat wel, maar ik kijk verder
de toekomst in en dan lijkt mij
niet alles rozengeur en mane
schijn. Misschien was het beter
geweest, dat je haar nooit je lief
de verklaard had.
Wat? vroeg Drew weer, pijn
lijk getroffen.
Luister nu eens rustig Drew.
Je vraagt Gloria al haar geluk
en heel haar toekomst in jouw
handen te leggen. Ze breekt daar
door geheel met haar verleden en
verbrandt alle schepen achter zich.
En wat heb je haar aan te bieden
danbeloften en hoop? O, ik
weet wel, dat je goed en lief voor
haar zult zijn, maar in feite ben
je momenteel toch niets meer dan
een gokker. Je kunt winnen of
verliezen en daarvan mag je toch
haar toekomst niet laten afhan
gen. Ik kan het denkbeeld niet
verdragen, dat een meisje als Glo
ria met je zou moeten gaan zwer
ven naar de verschillende olie
kampen van de wereld. En er zal
toch niets anders opzitten, als....
je verliest. Veronderstel nu eens,
dat de bron geen olie geeft; je
bent dan geruïneerd en hebt bo
vendien schulden, die je in vele
jaren nog niet zult kunnen aflos
sen. Alle ingewijden zouden je
kennen als de man, die een mis
greep deed en faalde en dat zou
je reputatie geen goed doen. Het
zou je zelfs niet gemakkelijk val
len weer een goede baan als bron-
nenzoeker te vinden. Heus, je
moet dit alles heel goed overden
ken voor je een definitieve stap
neemt. Je moogt ,ie niet door blin
de liefde laten leiden, daarvoor is
het huwelijk te hoog en te heilig.
Ik wil je geen verdriet doen.
Drew, maar ik moet deze dingen
zeggen, omdat ik niet zou kun
nen verdragen, dat er eens een
dag zou komen, waarop je zou
moeten bekennen, dat je geen
recht had gehad haar leven aan
dat van jou te binden.
Molly zweeg en Drew begreep,
dat herinneringen aan haar eigen
leven haar overmeesterden. Hij
kende haar leven, kende haar
liefde voorSpud, maar evenzeer
wist hij, hoe ze geleden had onder
de eenzaamheid en de vele zwerf
tochten van kamp naar kamp. En
diep in zijn hart moest hij toege
ven, dat ze gelijk had. Hij wist,
dat haar woorden haar waren in
gegeven door haar genegenheid
voor hen beiden en dat haar zorg
uitsluitend hun geluk op het oog
had.
Maar onmiddellijk daarna ver
zette hij zich tegen'het denkbeeld;
hij balde zijn vuist en mompelde:
—Ik moet slagen. Ja, als Gloria's
geluk afhangt van de boringen,
dan zal ik tot het uiterste vech
ten om mijn doel te bereiken.
IXXX
En bovendien, we weten zo
weinig van elkander af. We ken
nen elkaar nauwelijks. Onze le
vens 'zijn zo geheel verschillend
geweest, zei Gloria weer, na een
korte pauze.
Maar dat geeft tot niets?
Nu niet. Maar voor een huwelijk
is meer nodig. Ik heb zeer hoge
opvattingen van het huwelijk en
huwelijksgeluk en ik ben ver
standig genoeg, om er de ernst
Juist nu het welslagen van zijn
werk in de Rio Bravo voor hem
meer betekende dan ooit, begon
de tegenslag. Het tempo van het
werk wérd hierdoor vertraagd eb
de kosten rezen onrustbarend-
Sergei's boring was geheel mis'
lukt en hij moest een nieu^0
gaan beginnen. Tot overmaat va11
ramp deelde Cutter Drew mede^
dat de kosten van de verschillc'1^
de materialen in prijs gin?®
stijgen en ten einde raad
steedde Drew zijn laatste g0
voor de aankoop van nieu
pijpleidingen, kleine werktuig
en benzine. ,„a).
(Wordt vervolg3"
