V
jeugdige lezerskring
Voor nieuwsgierige lezertjes
G
ft-' b'
hoe zit dat?
Kinder-
bezoek
ONZE GEWELDIGE MODERNE LUCHTMACHINES
HEI GESCHENK AAN
DE SULTAN
oor onze
ezellige uren
ii
Plastic-fabrikaat
Zenuwen-vliegtuig
De Zonnebloem
onder de lamp
OP
door Francis Gerard
pTERDAG 8 NOVEMBER 1947
PAGINA 4
-
SP*
Wie helpt zieke kinderen?
MOPPENTROMMEL
<oooooooooeooQQoeooooo(ieeQö
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooot oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooO
14
NMP "'A':
OM EEN VEILIG NEERKOMEN van de geweldige B-36 Superbombers, door de Cons. Vultee-Aircraft Corp.
Texas, gebouwd, te verzekeren is het onderstel van deze luchtmonsters voorzien van groepen van vier wielen, die
de 278.000 Am. pd., welke de machine zonder last en bemanning weegt, soepel op de grond zetten.
Ziezo, ik heb weer wat vragen bij el
kaar gekregen, zodat een paar nieuws
gierigen bevredigd kunnen worden. Maar
voor ik daarmee begin, eerst dit even.
Ik dacht werkelijk, dat jullie minder
knap waren! Zo te zien aan de hoeveel
heid vragen zijn jullie veel wijzer dan ik!
Deze keer staat Anna de H. (11 j.)
voorop. Ze vroeg me: „Waar komt plas
tic vandaan en hoe wordt het gemaakt?"
Nu Henny, als ik je dat haarfijn moest
vertellen, had ik een hele pagina nodig
en dan snapte je er eigenlijk nog niet
veel van. Maar heel in het kort, kan ik
het voornaamste wel zeggen.
Kijk 'ns, „plastic" is een verzamel
naam, waaronder (eigenlijk niet juist!)
alle soorten stoffen worden verstaan,
die scheikundig worden verkregen. Je
moet niet denken, dat het allemaai sur
rogaat is, maar het is gewoon iets nieuws.
„Plastic" dan, kan net naar de soort,
wat de stof precies is worden ver
deeld in vier grote groepen en iedere
groep kan worden verkregen uit een an
dere grondstof. Kunsthoorn bijv. haal je
via scheikundige ontbindingen en vèr-
bindingen uitwaterstof en stik
stof. Uit zout, aardgas, steenkool en
kalksteen bijv. haal je een andere groep,
kootteer zorgt voor groep 3 en steenkool
en aardgas voor groep 4.
„Nu weet ik nog niet vaal" zul je zeg
gen, „want hoe gaat dat?" Een klein
Na deze ingewikkelde kwestie voor
de ouderen, een nieuwe moeilijke vraag
Freddy W. (9 j.) heeft laatst in de cou
rant gelezen over een nieuwe uitvinding.
Een vliegtuig kan boven een stad vlie
gen en zoveel geluid maken, dat ieder
een het op zijn zenuwen krijgt. Hij
vraagt nu: „Is dat echt waar?" Wel,
Freddy, waarom niet? Kijk eens, je weet,
dat je een trommelvlies in je oor hebt
zitten. Je moet het niet proberen, hoor!,
maar als iemand ejr met een stokje op
zou tikken, zou je „Tok" horen.
Als iemand tegen je praat ,laat hij
de lucht trillen, tegen je trommelvlies,
dat ijverig „Tok" zegt, dat geluid gaat
naar je hersens en daar worden de
„Tok-geluiden" netjes tot woordjes ge
maakt. Leuk. hè? Maar.... een mens
hoort niet alles! Wanneer er 20 tot 20.000
„tokjes" per seconde zijn, gaat. het nog
wel. daarboven niet.
Het grote geheim van Se nieuwe uit
vinding is nu, dat zo'n vliegmachine zo
veel „tokjes" geeft, dat de hersens van
de mensen te veel werk krijgen en dan
raken ze van de kook.
Iieder voorwerp heeft zo zijn eigen
aantal: Een paar voorbeeldjes: Op een
piano staat een vaas, njet een bepaalde
hoeveelheid, „tokjes" (trillingen heten ze
officieel), die de vaas niet kan verdra
gen. Wanneer je een toets aanslaat en
de snaar net zoveel trillingen te pakken
heeft, dan is de vaas kapot. Een troep
soldaten, die over een brug loopt, mag
nooit in de pas marcheren. Het is hele
maal niet gek, dat ze net zoveel trillin
gen veroorzaken ,dat de brug bezwijkt.
Let maar eens op, Freddy!
Ik zie ineens, dat ik de derde vraag
(Lina G., 12 j., heeft die gesteld) moet
bewaren tot een volgende keer. Troost
je Lina, wat in het vat zit
voorbeeldje: Je neemt wat erwten, een
rookworst, knolselderij, een varkens
pootje, water en zet dat op het vuur.
Kookt het, dan doe je er wat aardappel
en zout in, haalt de rookworst er uit,
krabt het varkenspootje schoon en
je hebt soep.
Zo doen de geleerden ook. Nu eens ko
ken ze vloeistoffen, dan weer. persen ze
gassen in elkaar en een volgende keer
laten ze een vloeistof verdampen, zodat
ze een bonk overhouden. Kortom, ze
koken en knoeien er net zo leuk op los.
tot het eindproduct een „plastic" is. En
dan maken ze daarvan wat ze willen,
vliegtuigrompen en tandenborstels, auto
banden en vleeszakjes, indeukbare rui
ten en keiharde kammen, alleen.... nog
geen Nylonkousen (ook „plastic"), die
heel blijven! Tevreden Anny?
De meesten van jullie zullen wel eens
geluisterd hebben naar de KRO-uitzen-
ding voor de zieken „De Zonnebloem".
Speciaal voor de zieken, die soms al
ja-i-en tn bed liggen, is de uitzending
heerlijk, dat is te begrijpen.
Nu vieren al die Zonnebloemen het St.
Nicölaasfeest. Naar één punt in Zuid-
Holland zijn allemaal brieven gestuurd.
In die brieven schrijven veel mensen,
dat ze een pakje willen sturen en in
andere brieven wordt om pakjes ge
vraagd voor zieke mensen.
Toevallig sprak ik de dame die in
Zuid-Holland voor de pakjes zorgt en
ze klaagde, dat ze zoveel pakjes had
voor kinderen terwijl ze maar een paar
zieke kinderen had opgeschreven. Ze
zei: „Oom Luuk, je hebt zoveel vriend
jes en vriendinnetjes, laten die nu eens
helpen".
„Top mevrouwtje" glunderde ik „iaat
da.t maar aan mij over".
En nu vraag ik jullie: ..Wie weet een
jongetje of een meisje, die ziek is en
voorlopig nog wel in bed moet blijven
Een broertje, -een zusje, vriendje of
vriendinnetje, dat geeft niet". Weet een
van jullie iemand, die eens verrast kan
worden, schrijf het mij dan. Maar......
direct hoor, want 5 December is niet
ver meer.
In de brief vermelden: 1. eigen naam,
adres en geboortedatum; 2. naam, adres
en geboortedatum van de zieke; 3. ziek
te, waaraan het kind lijdt en 4. zjjn lief
hebberijen. En nu, aan het' werk voor
een blij gezicht!
Het blijft beslist niet mooi weer en
dan krijgen we weer de avonden, dat
we wat dichter bij de kachel kruipen
Vader leest de krant en moeder breit
of naait, of nog beter.een van
tweeën leest, voor uit een boek. En veel
later, als jullie zelf ook al groot zijn
doen jullie het ook, want maar al te
goed weten jullie dan, hoe fijn die
kwartiertjes waren
En vader of moeder leest graag voor,
want zoiets brengt de hele familie zó
echt fijn bij elkaar enhoudt ze bij
elkaar.
En wat wordt er gelezen, kijk, hier
duikt Oom Luuk weer op. Ik heb \vat
boeken van verschillende uitgevers en
daar zal ik telkens wat over schrijven.
Dan kan de hele familie rustig uitzoe
ken. Telkens als ik nieuwe heb. zal ik
het zeggen en met een verjaardag of
zoiets.nu, dan weet j,e wat 'je vragen
moet!
Deze week ligt „Gerimba" van Jan
Bongaarts voor me. De schrijver neemt
ons mee naar het land Gerimba. en laat
ons kennismaken met de dieren die
daar wonen. Trotse krokodillen, slimme
stekelvarkens, wedstrijden tussen een
parkiet en een struisvogel, kortom alle
dieren van Afrika treden op. Het boekje
(109 blz.) is allergezelligst en leuk geïl
lustreerd. Het leent er zich uitstekend
toe, om voorgelezen te worden, zodat
kinderen van ca. 8 jaar knus mef een
verhaaltje naar bed kunnen worden ge
stuurd. Het boekje verscheen bij de Uit
geverij „De Sleutel", Antwerpen-Haar-
lem. Prijs ing. ƒ1.70 en geb. ƒ2.50.
Tuinman: „Dit zijn nu tabaksplanten,
dames".
Snuggere dame: „En wanneer kunnen
de sigaretten nu geplukt worden?"
Vriendin no. 1: Wat loop je raar; net
een visvrouw?"
Vriendin no. 2: „Nou kind, ik 'heb ook
bokking in mijn tas".
Jager: „Zeg joh, heb je geen hazen
zien lopen!"
Jongen: „Ja, meneer".
Jager: „Hoelang geleden?"
Jongen: „Nou, laat me 'ns denken.
Tja, precies weet ik het niet meer,
maar ik geloof verleden jaar, ja, vlak
voor Pasen!"
Even vlug kijken: 1. Wees(p), 2. spaar
bank, 3. een lamp, 4. kapstok. 5. kaai
mannen (krokodillen).
Verleden keer hebben jullie je nogal
geamuseerd met een cijfer-puzzle, las ik
in een paar brieven. Nu, hier is er dan
nog een:
11—16235 is een gebouw, 8931
—24—3010 zijn heerlijke vruchten, 1
19-2829 22326 zie je alleen des
nachts. In de winter 208256132
het dikwijls. Een vat, dat lekt, is niet
7—12—17—18—2. Met 15—22—21—27—14
heb je een bergplaats. Zet je alle letters
nu achter elkaar, dan heb je een waar
heid als een koe.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÖO
O
Tja, de avonden zijn al weer vreselijk
lang en overdag kan het al aardig fris
zijn, nietwaar? Dus klept mijn brieven
bus wat meer en brengen wat meer
kinderen een half uurtje zoek met een
briefje aan Oom Luuk. Fijn zo, want
ik ben nu ook meer thuis en dan hebben
we allemaal iets leuks te doen.
Eerst begin ik met drie briefjes te
beantwoorden, die verleden week moes
ten blijven liggen.
ïreekje B. (9 j.) is dan de eerste. Nu,
Freekje, niet voor het een of ander,
maar het werd tijd. Ik zie, dat je- intus
sen jarig bent geweest, tja, ik wist er
niets van, eigen schuld. Enfin, ik zal
maar niet verder brommen, 'ns kijken,
of h je leVen betert. Vergeet vooral
niet de volgende keer je verjaardag op
te geven.
En dan Annie K. (12 j.), op wie ik
niet hoef te brommen. Integendeel, ze
is een nieuwe vriendin en dus van harte
welkom. Leuk, dat je gelijk met een
paar moppen kwam; ik kan ze gebrui
ken, hoor! Als je nu maar niet te gauw
gaat verhuizen, anders raak ik je weer
kwijt. Waar gaan jullie naar toe?
Voor Truus v. d. G. (13 j.) heb ik ook
niets dan lof. Een nieuw vriendinnetje
en drie raadsels; aangenaam kennisma
ken, Truusje. Waar zit je broer ergens?
Twee broers van mij kuieren ook onder
de klappers. Misschien zitten ze wel bij
elkaar in de buurt.
Jammer, Willie v. d. M. (10 j.), door
mijn vacantie kreeg ik je brief wat later
ennu is je verjaardag al voorbij.
Maar toch nog gefeliciteerd meiske,
volgend jaar ben ik m de anders
sent, reken maar! Hoe zit net anders
met jullie? Tine en JU hebben geen
van beiden je adres opgegeven. Nog
even doen!
Zo. Annie v. M. (10 j.), fijn, dat je
gelijk met twee moppen aan komt zet
ten. Zo doorgaan Ja ja, er zijn heel
wat .kinderen, dié in dit hoekje mee
doen. -Lèuk hè, als jékennisjes ziet;
daarom .moest iedereen maar meedoen.
Dan kreeg ik heus wel wat mëer ruimte.
De groeten thuis!
Hemeltje, Betty J. (11 j.), na zo'n
leuke briefglimlach ik alweer. Alleen,
Bettylief, het is net als een klein ver-
geetachtigheidje tegen O. L. Heer. Nooit
te lang wachten, gauw naar Hem toe
lopen en alles is weer dik voor elkaar.
Wat een rare namen allemaal; ik wist
niet, dat die er waren bij de gidsen.
Fijn Betty, van je raadsels; de laatste
hebben wé alleen al eens gtehad.
Nu, Rika S. (12 j.), voor één keertje
krijg je dan een brief apart van me.
Dan zal ik daarin ook eens iets schrij
ven over Riet en kunnen we samen een
plannetje maken; afgesproken? Maar
alleen omdat het zo belangrijk is hoor,
anders krijg ik het veel te druk. Tot
„kijk" dan!
fcaay ij (12 j.), je nogaj wat
plannen. Een grote puzzle komt met
Kerstmis, met prijzen natuurlijk. Ge-
u--j S' moPPen en raadsels mag je
altijd opsturen. En als je echt een mooie
tesening hebt. wil ik altijd wel eens
zien, Het is rlsarbij als met Bim; niet
iedereen tekent, Eddy.
Zeg. Marietje S. j.), wanneer ben
je nu precies geboren, want dat heb je
opnieuw vergeten te schrijven! Je hoeft
anders heus niet bang te zijn van dat
knippen want dat is zo gebeurd. Maar
dat je de verjaardag van je moeder nog
kunt vieren, is fijn zeg! Een mooi ca
deau hebben jullie uitgezocht, hoor!
En hier moet het deze week weer bij
blijven. Tot volgende week.
OOM LUUK.
.-nooGQOOGGGGGOOOOOOOOOOQQGQGQOOGGOO0OOGGGOOOOOGOOOOOOOOOQ'X)OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOG^OOTOTOOOGOg
Ons Romanbijvoegsel
INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
Tijdens een wandeling wordt de
oude heer Ambrose Pennyfeather door
een onbekende doodgeschoten.
Van dader en motief ontbreekt ieder
spoor.
Graaf George Lanchester en zijn
broer Yves zijn onder de indruk
van het drama, doch er zijn boven
dien andere zorgen: de volgende mor
gen moet een snoer met zeer kostbare
stenen van smaragd worden gehaald
bij de sultan van Sulungu, die ieder
jaar van de Engelse koning een
nieuwe steen erbij krijgt als teken van
vriendschap. Daar graaf Lanchester
wegens ziekte zelf het halssnoer niet
kan halen, gaat zijn broer Yves, ver
gezeld door John Meredith, die een
beroemd detective is.
Ze worden op onheuse wij zo door
de sultan ontvangen en brengen
daarna het snoer naar de beroemde
juwelier, Jean Monachet, die consta
teert, dat de stenen vals zijn.
De sultan blijkt misleid te zijn
en het halssnoer aan oplichters te
hebben meegegeven. Hij verdenkt zjjn
nicht, Anne de Vassignac, die nog
steeds aanspraak doet gelden op de
troon van Sulungu.
Ook tegen de secretaresse vain Lord
Lanchester, miss Norma Hailey, koes
tert Meredith verdenkingen In werke
lijkheid blijkt dit meisje Nora Bailey
te heten en in de kring van gravin
de Vassignac te hebben verkeerd.
Intussen heeft Philip Horton, een
medewerker van de gravin, 'n leeg
staand huis betrokken, dat grenst
aan het kerkhof waar mr. Penny
feather begraven ligt en waarvan 'n
z kere Huff beheerder is.
Prins Satsui, die ook in het com
plot betrokken is, draagt Huff op,
te zorgen, dat Meredith uit de weg
geruimd wordt. Deze aanslag mislukt
en Meredith achtervolgt Huff.
Heeft u er misschien enig idee
van, dokter, waar Huff is heengegaan?
Allerminst. Misschien kunt u daar
omtrent bij hem thuis iets vernemen.
Zijn woning is hier vlakbij. U kunt haar
van hier uit zien.
Hij wees door het raam naar een
klein huisje, dat op enkele honderden
meters van het ziekenhuis stond.
Dank u voor uw inlichtingen, dok
ter, zei Yves, zijn teleurstelling niet
verbergend: Misschien is het inderdaad
't beste daar even heen te gaan.
Er is toch niets bijzonder aan de
hand met die Huff?, vroeg de dokter
nieuwsgierig.
Yves keek vragend naar Meredith,
die een toestemmend knikje gaf.
Ja, verklaarde Yves toen: er is
inderdaad iets aan de hand en ik ben
bang, dat het iets erg ia ook. Als hij
terug mocht komen hoewel ik vrees,
dat dat niet het geval zal zijn waar
schuw dan onmiddellijk de plaatsehjke
politie.
r XXIV
Ze gingen naar het door de dokter
aangewezen huisje en klopten daar op
de deur, maar er werd niet open ge
daan. De dokter had gezegd „Misschien
kunt u bij hem thuis iets over het doel
van zijn reis vernemen maar de man
had er geen rekening mede gehouden,
dat Huff vrijgezel was en alleen woon
de, zodat er niemand aanwezig was,
die de gewenste inlichtingen kon ver
strekken.
Zou iemand in het dorp iets over
zfln gaan en komen afweten?, vroeg
Sir John.
Yves streek nadenkend met zijn hand
over de kin: Dat weet ik heus niet
't Kan wel zijn, dat Annie Whistlecraft
dit huise voor Huff schoonhoudt. Zullen
we er haar eens naar vragen?
Inderdaad bleek mrs. Whistlecraft en-
kele uren per dag in het huis van Huff
te werken. Met een stortvloed van woor
den verzekerde ze, dat ze de beheerder
van het kerkhof nimmer erg vertrouwd
had, omdat hij niet eerlijk uit z'n ogen
keek.
En gisteren was hij heel erg opge
wonden, ging ze voort: Ik dacht bij me
zelf: wat zou dat ventje nu weer in het
schild voeren? of zou hij
Ongeduldig onderbrak Yves haar:
Waaraan merkte u, dat Huff opgewon
den was ,mrs, Whistlecraft?
Wel, hij deed niets anders, dan
maar borreltjes drinken. Ik dacht bij
mezelf: Moet je me daar zo'n
Weer viel Yves haar in de rede:
Mrs. Whistcraft heeft Huff tegen u
misschien gezegd, dat hij op reis ging?
Ja. Hij zei. dat hij 'n dag vacantie
nam. Ik dacht bij
Met veel moeite kwamen de drie on- j
dervragers te weten, dat Henry Huff de
vrouw, toen ze, zoals gewoonlijk, al vroeg
in de' ochtend kwam werken, naar huis
gestuurd had met de boodschap, dat hij
haar wel zou waarschuwen zodra hij haar
weer nodig had. Daarna had Huff de bus
naar Ipswich genomen.
Met veel moeite konden de drie man
nen zich bevrijden van de praatgrage
mrs. Whistlecraft, die het heerlijk vond,
haar denkbeelden over Huff te kunnen
luchten. Zodra Ze weer alleen waren,
keek Yves zijn vriend Meredith vragend
aan en zei: „En wat denk je ervan,
John?
Ik vertrouw die Huff en zijn plot
seling uitstapje voor geen cent. Ik wil
zo gauw mogelijk even opbellen, ant
woordde Sir John.
Teruggekomen in Weyland, vroeg Me
redith een telefonische verbinding met
de Londense politie aan.
Hallo! Met inspecteur Stafford? Zeg,
je weet zeker wel iets af van de arresta
tie van onze vriend Simms? Ja, inza
ke moordaanslag. Er moet in verband
met het zelfde feit nog iemand gear
resteerd worden en liefst zo gauw moge
lijk. Zijn naam is Henry Huff en hij is
portier van het hospitaal in Weyland en
tevens beheerder van het kerkhof al
daar. Signalement? Dat kan je van A
tot Z vinden in je registers, want deze
mijnheer Huff werd al eens veroordeeld
tot enkele jaren gevangenisstraf Hij
werkte toen onder de naam Horace'Hig-
gens. Kan ik erop rekenen, dat de zaak
in orde komt? Prachtig, Dank je wel,
Stafford.
Dezelfde avond omstreeks half elf had
inspecteur Stafford reeds een medede
ling voor John Meredith die, verheugd
over zoveel succes, vol spanning vroeg:
En heb je Huff al te pakken?
Ja. Hfj is per politie-auto van Ips
wich naar hier gebracht.
Prachtig! Mooi werk, Stafford! prees
Meredith: Ik kom zo spoedig mogelijk
naar je toe, teneinde hem te ondervra
gen.
Je kunt hem vragen stellen zowel
Je maar wilt, Meredith, maar Huff zal die
met beantwoorden. Hij is dood.
,.f~ was een korte stilte, voor Mere-
j o antwoordde: Wat zeg je me
daar? Dood?
Ja- werd doodgestoken.
Meredith jachtte zich zo snel hü k->n
naar het politiebureau en met inspec
teur Stafford begaf hij zich naar de
morgue, waar het ontzielde lichaam van
Huff was heengebracht.
Er stond een oudere man naast het lijk
Hij had een witte schort aan en was be
zig het stoffelijk overschot van Huff te
onderzoeken. Er stroomde bloed uit de
borst van de dode en Meredith zag wel,
dat de man daar een flinke wond was
toegebracht
Stafford stelde de politiedokter aan
Meredith voor. Na een korte buiging en
groet, wendde Meredith zich weer tot
zijn oud-collega en vroeg: Het lijk
werd toch niet verlegd, alvorens er foto's
gemaakt waren?
Neen, neen, daar is terdege op ge
let. Wil je de foto's misschien even be
kijken?
Graag. Is de man korte tijd nadat
de wond hem werd toegebracht overle
den?
Ja. De wond is buitengewoon ern
stig. Bovendien is het een vreemde
wond, want volgens dr Willard moet het
mes zijn uitgeschoten.
Hoezo? vroeg Meredith aan de poli
tiedokter, die bereidwillig zijn ziens
wijze uitlegde.
Zijn er nog andere wonden op het
lichaam geconstateerd? vroeg Meredith
weer.
Neen niet een. Tussen twee haak
jes de man was gewapend. Hij had een
dienstrevolver bij zich, want die werd
vlak bij zijn hand gevonden.
Zijn er al vingerafdrukken van die
revolver genomen?
Ja en er kwamen alleen die van de
verslagene op voor.
De dokter ging weer aan het werk
en even later kuchte hij. Meredith, die
in druk gesprek gewikkeld was met de
inspecteur, keek op en zag, dat de dok
ter iets wilde mededelen.
En, dokter, wat heeft u op uw
hart?, vroeg hij-
Ik heb iets heel vreemds ontdekt,
dat het uitschieten van het mes zou
kunnen verklaren. Op de rug van de
overledene voel ik iets hards, een nau
welijks zichtbaar puntje, dat ik bij mijn
eerste onderzoek dan ook over het hoofd
heb gezien.
Meredith betastte het aangewezen
puntje.
U heeft gelijk, zei hij: En wat
denkt u nu te doen, dokter?
Dat weet ik nog niet precies. Mijn
onderzoek is nog niet geheel afgelopen,
want de inspecteur stond er op, dat u
het slachtoffer eerst zou komen iden
tificeren.
Kunt u het harde voorwerp uit het
lichaam verwijderen?
Zeker kan ik dat.
De dokter zocht een vlijmscherp mes
je en haalde een klein metalen voorwerp
tevoorschijn. Meredith stónd vol span
ning toe te kijken en toen hij het ding
zag, floot hfl tussen zijn tanden. Het
waseen revolverkogel.
Ik begrijp er niets van, begon de
dokter, terwijl hij vragend Meredith
aankeek.
Hij werd dus gestoken en gescho
ten, peinsde deze: of misschien omge
keerd, geschoten en gestoken.
Meredith sloot de ogen en dacht na.
Toen vroeg hij: Kunt u met enige
zekerheid nagaan, dokter, of de man
eerst geschoten öf eerst gestoken werd.
Dat kan van groot belang voor mij zijn.
Ongetwijfeld kan ik dat te weten
komen, verzekerde de dokter.
Het is misschien wel veel ge
vraagd, maar zou ik op het resultaat
van uw onderzoek kunnen wachten?
Als u een half uurtje geduld heeft,
zal dat wel gaan, beloofde de dokter.
Het was al kwart over twaalf en Me
redith zat nog steeds onbeweeglijk op
zijn stoel. Toen keerde de dokter, die
zonder enige rustpauze bezig was ge
weest, zich om.
En?, vroeg Meredith hoopvol.
De man werd eerst geschoten
recht in het hart. De kogel is van klein
kaliber, maar van grote uitwerking.
Eerst daarna werd de man gestoken,
waarschijnlijk onmiddellijk na neerge
schoten te zijn. Zijn deze gegevens vol
doende voor u, Sir John?
Jazeker en ik dank u zeer, 'dokter.
Misschien zijn de twee aanslagen
door verschillende personen gebeurd?,
veronderstelde de dokter.
Neen, daar geloof ik eerlijk gezegd
niets van. Wat voor nut zou het heb
ben, een dode nog eens te wonden? Als
mijn theorie juist is, zijn beide geweld
daden door één en dezelfde man ge
pleegd.
Maar die zou er toch evenmin
enig voordeel bij hebben, een dode nog
eens een messteek toe te brengen?
Ik heb een heel vaag idee van de
reden, maar ik wil daar momenteel lie
ver nog niet over spreken. Dat uitschie
ten van het mes, zoals u het zojuist
noemde, is zeker veroorzaakt door de
kogel? Daarom is die ook zover in de
rug terecht gekomen. Zijn deze veron
derstellingen juist, dokter?
Ongetwijfeld, bevestigde dr. Wil
lard.
Sir John vroeg verlof, de kogel mee
te krijgen en dit werd hem toegestaan,
mits hij een desbetreffende verklaring
tekende. Daarna pakte Meredith e
voorwerp voorzichtig in een stuk
papier en borg het zo in een leeg Iu
ferdoosje.
Ondanks het nachtelijke uur^ Me
redith rechtsstreeks naar in L
Rainbird, die de leiding had van pgn
derzoek naar de moord op mr-
feather. De inspecteur schr°ip„5 siaa"
meerd op, toen hij uit zijn d p P
j. j hii het raam
gewekt werd, maar toen
open schoof en bemerkte, r', bn
Meredith was, kleedde hij zich naastig
en ging naar beneden-
Meredith vroeg, of de Waar
mede mr. Pennyfeather g Werd,
nog bewaard gebleven waa. hij die
onmiddellijk zou kunn®n_°t zijn
grote blijdschap verze'k® e inspec
teur hem, dat de hfi'f, Wel in
de safe van het p0'1 1 a was en
hem gaarne later op de ochtend ge
toond zou worden.
Neen, mijn zaa^p„„^"flpen uitstel
dulden, verklaarde h. Zou u zo
vriendelijk willen zlJ met mij mee
te gaan naar het politiebureau? We
zijn er zo en J^eng u vanzelf spre
kend weer naar hu de auto. Alles
is hoogstens 'n kwes ie van een kwar
tiertje.
Rainbird stemde toe en enkele minu
ten later stapten ze het bureau binnen,
waar de dienstdoende agent uit zijn
dommel werd opgeschrikt en meende,
dat er iets heel ernstig gebeurd was.
Schrik niet, Winat, stemde de in
specteur hem glimlachend gerust: Ik
kom enkel een kijkje in (je brandkast
nemen. Geef me de sleutels even.
Rainbird kreeg de sleutels en opende
de Safe. Hij haalde een klein leren zakje
tevoorschijn en verbrak de zegels daar
van, waarna hij een kleine kogel in de
palm van zijn hand liet. vallen. Meredith
bekeek hef. ding met grote belangstel
len en voldaan constateerde hij: Juist!
Zoals ik al dacht. Zeg Rainbird, mag
ik dit ding zo lang meenemen? Ik zal
je er een behoorlijk ontvangstbewijs
voor afgeven.
Noueh.weifelde de inspec
teur.
Ik neem het ding mee naar Lon
den om het regelrecht naar Scotland
Yard te brengen, legde Meredith uit,
terwijl hij het leren etui al in zijn zak
stak, zonder de toestemming af te
wachten.
Juist toeri Meredith de inspecteur
aan zijn huis afzette, sloeg de toren
klok vier uur. Het was doodstil in
het dorp en er brandden Rechts wei
nig lantarens. In vo1® waar e
Sir John op Londen aan, waar hij om
zeven uur aankwam. J - t stad
uit haar diepe rust- b®gon te ontwaken
en het roezemoezig®'la van het ver
keer zijn normale afmetlnSen Weer be_
°°Meredith sb°pte flat- waar zijn
hbStzeichWe°nige uren nït" Veroori°oWe
hij zien XXV.
Om half elf passeerde hij de portier
van, fct°er drukt^v®11 eniëe ogenblik
ken u p hlJ de hand van zijn
oude vriend hoofdinspecteur Hugjt Bel
lamy-
iK,Kan moeilijk geloven, glimlachte
die: dat iemand als Sir John naar mij
toe komt, enkel en alleen om mij even
de hand te drukken. Kom dus maar zon
der veel vieren en vijven met uw
vraag te voorschijn.
Je hebt gelijk, Bellamy. Ik heb
een karweitje voor je.
Meredith haalde het lucifersdoosje
Ult Zijn zak en viste daaruit de kogel,
waarmede Henry Huff vermoord werd.
Daarna opende hij het lederen zakje,
°at hij van inspecteur Rainbird te leen
had gekregen, en schudde de'kogel,
Waarmede men' mr. Pennyfeahter ddod-
de, op tafel. Vragend keek hij toen de
expert aan, die na niet meer dan één
enkele blik op de beide kogels te heb
ben geworpen, als zijn vaststaande me
ning te kennen gaf, dat deze kogels
van precies hetzelfde kaliber waren.
Meredith lachte 'n beetje spottend:
Dat kon ik zelf ook wel zien, oude
makker. Neen, wat ik wil weten is iets
anders, namelijk: of deze kogels uit
dezelfde revolver werden afgevuurd.
Binnen vijf minuten bevestigde de
hoofdinspecteur ook deze vraag: Ja,'
zonder twijfel werd hiervoor hetzelfde
wapen gebruikt, waarschijnlijk een re
volver van Franse herkomst.
Aha, zei Meredith veelbeteke
nend: Dank je hartelijk voor die me
dedeling, Bellamy. Ik wist wel, dat j„
me niet in de steek zou laten.
Bent u met een of ander zaakje
bezig?, vroeg de hoofdinspecteur,
Ër w«f"Afkeur geklopt en een
Z trad binnen. Hij over-
handigde de hoofdinspecteur een
br!lfjDe baas heeft gehoord, dat u
hipr is Sir John, deelde Bellamy mede,
na het kattebelletje te hebben gelezen:
i-jd vraagt nu. of u zo goed wilt zijn,
even naar hem toe te komen.
vanzelfsprekend wil ik dat met
het grootste genoegen, verzekerde Me-
redith me* veerkrachtige passer
volgde hij de boodschapper.
Hallo!, begroette kolonel Anson
zijn oud-collega op vriendschappelijke
wijze: Ik hoorde, dat je hier was en
ik had je nog iets mede te delen.
Over Anne de Vassignac en Co.?,
vroeg Meredith hoopvol?
De ander knikte en haalde een rap
port te voorschijn, dat hij Meredith
overhandigde.
Dp avond tevoor was er door toestel
37 van Paul's hotel het toestel van
Anne de Vassignac! een gesprek
aangevraagd met een Parijse advocaat,
zekere Louis Rémouet. Het gesprek
was door Scotland Yard gevolgd en ge
stenografeerd. De Japanse prins, Sat
sui voerde het en uit alles wat hij zei-
de was overduidelijk te constateren, dat
dit niet de eerste maal was, dat hjj met
mr. Rémouet in contact was. De toon
waarop met het gesprek voerde, was
tamelijk gemeenzaam. En bovenal: het
onderwerp van het gesprek was aan bei
den bekend, zodat er niet anders dan in
zeer vage termen over gesproken werd.
Het rapport luidde als volgt:
Satsui: Met mr. Rémouet?
Rémouet: Ja. Met wie heb ik het ge
noegen
Satsui: Met Satsui. Mijn beste Ré
mouet, madame de Vassignac stelt er
prijs op, dat je de ziken zo spoedig
mogelijk definitief regelt. Bevestiging?
O, als je een ogenblik geduld hebt, zal
ze het je zelf even bevestigen.
Anne de Vassignac: Louis, met Anne.
Ja, je moet doen wat Nikki je zo juist
opdroeg. Uiterst eind September moet
alles in orde zijn.
Rémouet: Goed, als je er zo be
slist op staat, zal ik mijn uiterste best
doen.
Verder leverde het rapport niet veel
bijzonders op. Meredith vouwde het
dicht en zei nadenkend: Vóór eind
September. Maar wat moet er dan in
orde zijn? Nu ja, ik zal de zaak nog
wel. eens overdenken. In ieder geval
dank ik je hartelijk, Anson. En houd
me vooral op de hoogte, indien er nog
iets bijzonders te rapporteren valt.
Meredith keerde terug naar de flat
van zijn zuster. Hij nam plaats op de
divan, doch dacht er niet aan, te gaan-
slapen, want zijn brein werkte koorts
achtig.
Het belangrijkste punt van overwe
ging was het feit, dat mr. Penny
feather gedood werd met hetzelfde wa
pen, als waarmede de misdadiger Huff
werd vermoord. Mr. Pennyfeather woon
de in Weyland en Huff ook. Het ter
rein, waar de clou van de misdaad moest
worden gezocht, was dus ongetwijfeld
dit kleine, schilderachtige dorp. Een
begrensd gebied, inderdaad, maar juist
in dit kalme dorp was geen spoor van
enig motief te bedenken. Een voor een
overdacht Sir John de gebeurtenissen
van de laatste vier en twintig uur, maar
hij kon de verschillende details nog
steeds niet in één g-oot verband samen
voegen.
Rusteloos sprong hij op en ijsbeerde
door de kamer. Tenslotte ging hij ach-
ter zijn bureau zitten, nam een pot
lood op en begon te schrijven:
FEITEN.
1- Ambrose Pennyfeather wordt ver
moord met een 32 revolver. Ook de
hond wordt gedood. Geen enkele aan
wijzing omtrent het motief.
2. Sulungese halssnoer gestolen door
middel van oplichterij. Geen spoor.
3. Gravin de Vassignac bekent, het
snoer in haar bezit te hebben en zij lacht
om mijn verzekering, dat ik het zal op
sporen.
4. In Vine Cottage te Weyland huurt
mr. Horton een vriend van Anne de
Vassignac, een leegstaand huis, dat vlak
naast het kerkhof ligt. Telefoongesprek
van de gravin met Horton.
5. Beef ontdekt, dat de beheerder
van het kerkhof van Weyland een
„oude kennis" is.
6. Ontvangst van een vreemdsoortig
vers van Anne de Vassignac.
7. Aanslag op mijn levep, gepleegd
door de misdadiger Simms, die bekent,
dat de opdracht hiertoe hem verstrekt
is door Huff.
8. Huff, die in verband met het
voorgaande door ons gezocht werd, dood
gevonden langs de weg. Eerst neerge
schoten, daarna gestoken. Revolver is
volgens verklaring van deskundige
precies dezelfde als die waarmede mr.
Pennyfeather vermoord werd.
(Wordit vervolgd).
