Brabantse melancholie en ironie
Mata Hari's Dochter
WALLACE BEERY en WILL HAY
OVERLEDEN
Modeshow Madame Dents
-J
Z VjTRDAG 23 APRIL 1949
PAGINA 4
1
oor
de filmcamera
BEIDEN WAREN 60 JAAR
Amerika, Frankrijk en Engelany
nemen deel aan het Filmfestival
in Knokke-Zoute
Ér
Wallace Beery, die op 60-jarige
leeftijd te Hollywood overleed.
LEVENSLANG GEEIS-T TEGEN
EX-BURGEMEESTER VAN I
-POTTEN J
ZUID-SLOE WORDT
INGEPOLDERD
In Pays-Bas te Amsterdam gaf Madame Denis een kleurige hors d'oeuvre
van haar eigen gecomponeerde voorjaqrsmodellen. Madame Denis is
voor alles een zeer originele vrouw, en haar toiletten weerspiegelen deze
eigenschappen.
Brabantse van geboorte, kind uit een groot gezin debuteerde zij op een-
entwintig jarige leeftijd als ontwerpster voor de grote Jacqueline Rooy-
aards-Sandberg. Deze was al zeer spoedig verrukt over het veelbelo
vende talent van dit kind uit het Zuiden.
f 3000 VOOR FLES „COCAÏNE"
ZWARE BOETE VOOR
FABRIKANT
Wegens uitvoer zander vergunning
ooooooooooooooooqoooooogoooooooooooooogoooooooooqo
door Maurice Dekobra en Ley la Georgie
Op 60-jarige leeftjjd Is, zoals we reeds
In hef kort hebben gemeld, de filmster
Wallace Beery overleden aan de gevol
gen van een hartkwaal. Met het oog
op zijn ziekte was hü reeds van No
vember verleden jaar af onder dokters
behandeling. De laatste tijd had zich
in zijn toestand een Verbetering voor
gedaan, doch deze was slechts schijn
baar. In de nacht van 15 op 16 April
is hij plotseling in zijn woning te Hol
lywood overleden.
Wallace Beiery is op 1 April 1889 in
Kansas City geboren. Hij was de zoom
van een politie-agent.
Reeds op jeugdige leeftijd was hij als
artist werkzaam, afwisselend in een cir
cus, als revue-zanger en ate toneelacteur
in zijn geboortestad Kansas City. Nog
vóór zijn twintigste jaar was hij een der
beste olifanten temmers in Amerika.
Beery behoort tot de acteurs uit de
eerste tijd van de film. Reeds van 1913
af speelde hij in verscheidene kleine
films, voornamelijk komische rollen,
later stichtte hij een eigen gezelschap,
waarmee hij ook in Japan ging filmen-
Na de eerste wereldoorlog was hij aan
vankelijk een tijdlang als onafhankelijk
acteur werkzaam, waarna hij een contract
afsloot, eerst met de Paramount en ten
slotte. van 1930 af, met Metro Goldwyn
Mayer.
Beery is vooral beroemd geworden
door zijn rollen, waarin hij de ruwe klant
met. het gouden hart speelde. De titels
vam de films, waarin hij een hoofdrol
vertolkte, zoals „The Bad Man of Brim
stone" (1938) en „The Bad Man" (1941)
wijzen daar reeds op.
Ondanks zijn 60 jaren was Beery nog
steeds voor deze „ruwe" rollen geknipt.
Hij was 1 meter 83 lang en woog onge
veer 225 pond.
Hoewel hij reeds van de eerste wereld
oorlog af in verschillende films heeft ge
speeld („De Drie Musketiers" in 1920,
„De Vier Ruiters van de Apocalyps" in
1921. „De Zeehavik" in 1924) rees zijn
ster pas goed in 1930. toen hij met wijlen
Marie Dressier de film ..Min and Bil).
maakte. Sindsdien trad hij nog vijftig
maal in verschillende films op, o.a. in
„Treasure Island" (1934), „Ah Wilder
ness" (1935). „A Message to Garcia
(1936), „Stand up and fight" (f939), „The
Bugle sounds" (1941) en „The Immortel
Sergpnf' G943).
De laatste jaren trad Beery m niet
meer dan één of twee films per jaar op.
Niettemin heeft hij, volgens z'n eigen be
rekening, in de twintig jaar, dat hij voor
Metro Goldwyn Mayer heeft gewerkt,
meer dan 50 millioen dollars voor deze
maatschappij verdiend. Maar in die tijd
heeft hij ook een groot vermogen voor
zichzelf bijeengegaard.
De voornaamste oorzaken van zijn
succes waren zijn alledaagse gezicht en
zijn dreunende stem. Aan het begin van
zijn loopbaan hebben twee zijner vrien
den hem eens aangeraden, zijn gezicht
door een schoonheidschirung te laten be
handelen- Beery had daar wel oren naar,
maar hij kwam tot de ontdekking, dat
een dergelijke behandeling 500 dollars
zou kosten, terwijl hij slechts 100 dollars
rii'k was.
Later zei hy vaak: „Stel je eens voor,
dat ik toen die 500 dollars had gehad.
Vif
(Foto M.G.M.T.
Wat zou er van me terecht gekomen
zyn?"
Beery was een geestdriftig vlieger. Hij
bezat een eigen vliegtuig en was „Lieu
tenant commander" van de Amerikaanse
marine-reserve en luitenant-kolonel in
de militie van de staat Wyoming.
Hij is begraven in het. Forest Law Me
morial Park te Glendale in Califórnië.
Eveneens op 60-jarige leeftijd is in
Londen overleden de bekende Engelse
toneel-, radio- en filmkomiek Will Hay-
Zijn voornaamste films waren „Good
morning, boys", „Oh Mr. Porter", „Boys
will be boys", „Convict 99", „Old Bones
of the River", „Ask a Policeman" en
„Where's that fire?", welke alle vóór
1940 werden gemaakt.
Hay was ook een bekend amateur-
astronoom met een eigen observatorium.
In het begin van de dertiger jaren was
hij de eerste, die een witte vlek op Sa-
turnus ontdekte. Hij was lid van de Royal
Astronomical Society en de British Astro
nomy Association.
Twee jaar geleden is Hay ernstig ziek
geworden en is in Zuid-Afri'ka herstel
van zijn gezondheid gaan zoeken, nadat
hij tengevolge van een beroerte het ge
bruik van een arm en een been had ver
loren, terwijl ook zijn spraakvermogen
was aangetast.
Will Hay was gehuwd en had drie
kinderen.
De voorbereidingen voor het tweede
Festival voor Film en Schone Kunsten,
dat, zoals gemeld, van 18 Juni tot 10 Juli
in Knokke-Zoute wordt gehouden, vor
deren snel. De verenigingen van filmpro
ducenten van Amerika, Frankrijk en
Engeland hebben reeds toegezegd, dat
haar leden aan het Festival zullen deel
nemen.
Clifton Webb, het „genie" in de koste
lijke filmkomedie „Sitting pretty" (Mijn
heer de Gouvernante) en nu weer het
„genie" in een nieuwe film „Mr. Belve
dere goes to college" heeft een artikel
geschreven voor een Amerikaans tijd
schrift, waarin hij betoogt, dat hü wer
kelijk een genie is.
Reeds geruime tijd geleden hebben wij
aangekondigd, dat Hollywood van plan
was een hele serie Wild-West-films te
gaan maken, waarin de meest beroemde
steden zouden meespelen. Het gevolg is,
dat thans Robert Taylor, Ray Milland,
Peter Lawford, Van Heflin, Zachary1
Scott en Hedy Lamarr druk bezig zijn
met zich te oefenen in het snel trekken
van een revolver.
Zelfs de bekende Engelse acteur Ray
mond Massey is op weg naar Hollywood
om er een Wild-West-film te gaan maken.
Sinds het geruchtmakende onderzoek
naar on-Amerikaanse activiteiten wil nie
mand in Hollywood ook maar in de
verste verte iets met het; woord commu
nist te maken hebben. Het heeft de pro
ducenten dan ook heel wat kopzorg ge
kost om iemand te vinden, die de rol van
communist wilde spelen in een nieuwe
film, getiteld „I married a Communist"
(Ik trouwde een communist) Eindelijk
heeft men nu iemand voor deze rol ont
dekt: Robert Ryan.
Robert Ryan wordt gedoodverfd als de
„coming man" aan het filmfirmament.
Hij is niet alleen de man van de 12 am
bachten en 13 ongelukken ttjdens de
crisisjaren was hij achtereenvolgens
chauffeur, straatmaker, stenensjouwer,
zeeman maar ook 'n veelzijdig kunste
naar. Hij heeft een tweetal boeken ge
schreven, waarvan één: „The Story of
Sue" (De geschiedenis van Sue) een
„best-seller" is geworden. Bovendien
schreef hij een aantal hoorspelen voor
de N.B.C. en een toneelstuk, dat met
groot succes werd opgevoerd Voorts zijn
er in verschillende kunstzalen in New
York, Los Angeles en Boston schilderijen
van zijn hand te bewonderen.
Ryan speelt in de R.K.O. Radio film
„Berlin Express" een hoofdrol met Merle
Oberon, Charles Korvin en Paul Lukas.
In de sovjet-Russische filmindustrie
heerst ook al een crisis, al is die dan ook
niet van commerciële aard. Moskou heeft
namelijk een drastische reorganisatie ge
decreteerd om alle producenten, wier
films niet het gewenste propagandistische
peil bereiken, uit te schakelen.
In een redevoering heeft de sovjet-
rrfinister voor de cinematografie, I. G.
Bolsjakof, op een vergadering van mede
werkers in het filmbedrijf verklaard, dat
de producenten hebben gefaald in ver
schillende gevallen van films, welke het
leven en de strijd van het volk en zijn
arbeid in de productie en op de collectieve
boerderijen moesten uitbeelden.
De minister gaf de schuld aan de ge
makzucht, de onverantwoordelijke werk
wijze, of de persoonlijke (artistieke?
Red.) ambities van de producenten en
kondigde aan, dat een fundamentele re
organisatie zal worden toegepast om de
genen uit te schakelen, wie het aan de
juiste ondervinding ontbreekt-
„Ze besloten de film op te bergen en
in plaats daarvan mij in roulatie te bren
gen". Onder acteurs in een filmstudio.
Barbara White, de talentvolle Engelse
actrice en echtgenote van Kieron Moore,
is katholiek geworden.
Het Britse film-tijdschrift „Focus", waar
in opgenomen het orgaan van de Engelse
Katholieke Film Actie, tekent bij dit be
richt aan: „Het is altijd een grote vreug
de voor ons, katholieken, te vernemen-,
dat anderen lid zijn geworden van de
Katholieke Kerk. Wij zijn daarop trots,
niet omdat ons getal daardoor groeit, doch
omdat we, wetend wat we bezitten, blij
zijn dat anderen er in delen".
Pamela Kellino mag ook, meedoen. Ze
krijgt tenminste een figurantenrolle
tje in de eerstvolgende film, die James
Mason, haar man, in Hollywood zal ma-
ken-.
Hollywood begint voorlopig nog niet
aan een vervolg op de film „Mrs. Miniver'
Greer Garson blijkt namelijk heel andere
plannen te hebben.
Gisteren eiste de procureur-fiscaal bij
het B.G. te Arnhem levenslange gevan
genisstraf, door te brengen in een rijks
werkinrichting en ontzetting uit de bur
gerlijke rechten voor het leven tegen de
48-jarige assuradeur F. Klinkenberg, die
in de bezettingstijd burgemeester van
Putten was Tal van Joden en illegale
werkers werden door zijn toedoen ge
arresteerd. Verdachte beriep zich steeds
opnieuw op bevel van de S.D., maar de
president maakte hem duidelyk, dat dit
niet hielp.
K. was een actief N.S.B.'er en lid van
de Ned. S.S. en voorts leidde hy de exer
cities van de Germ. S.S. In het aantal
misdrijven, dat door het Arnhemse B.G.
werd behandeld, staat Klinkenberg zeker
aan de kop Tal van personen werden
opgeofferd aan zijn machtswellust. Alles,
wat Jood was, roeide hij uit Een drie
jarig kindje en een oude vrouw van 80
jaar spaarde hij zelfs niet.
Omdat de proe.-fiscaal twijfelde aan
de geestesgesteldheid van verdachte, eis
te hij niet de doodstraf.
Uitspraak over 14 dagen.
Met de inpoldering van het Zuid-Sloe
is thans een aanvang gemaakt. Aan de
kant van Zuid-Bevel and, bij Nieuwdorp.
is een drijvende gryperkraan, met assis
tentie van een dragline, bezig over de
diepe geul, die hier de toekomstige Sloe-
pold-er binnendringt de perskaden op te
werpen, die later met zand zullen worden
volgespoten. Aan de Walcherse kant
wordt gewerkt met twee draglines. Hier
zal de ontwateringssluis komen voor de
nieuwe polder. Men voorziet, dat de slui
ting van die dijk, die wordt aangelegd,
nog wel met moeilijkheden gepaard zal
gaan, maar niettemin hoopt men hem
op 20 Juni gereed te hebben.
In Parijs bezoekt Madame Denis bij voorkeur
kleine, weinig bekende modehuizen, waaraan zij
haar voornaamste indrukken ontleent.
Zij copieert echter geen modellen, zij
laat haar fantasie werken op de grond
toon van de heersende modelijn. Nu
stelt zij voor haar composities drie
voorname punten vast: De blousende
rug, de slanke taille, de nauw aanslui
tende rok als fond.
We zien een sportoverall in vaalblauw linnen, nauw
om de heupen en decènt van lijn. Een witte tennisjurk
met een geestig envelop-corsage, waarover een roest
rode, gebreide bolero, ver afgerond en in de rug
straalvormig verwerkt.
Geimprimeerd linnen deux-pièces, blauw op ivoren
fond, een gedrapeerde sjaalkraag, die vervloeit in brede
revers en een imprimé in de kleuren van een
zomerprieel van uitgebloeide rose rozen en een
ordinair groen.
Zij laat ons enkele wandeljaponnen zien in de
modieuze marinekleur, effen, met inspringende
plooien in de voorbaan, waaraan zakken ont
springen, ofwel met een garnituur van smal wit piqué aan de
lage hals en de strakke mouwen. Haar mantels zijn simpel van
lijn en somber van toon. Een witte en zwarte ruit, met smalle
raglan schouder!;, strak in de rug en overslaand in het voorpand, en een mantel in
vaalpaars, waarvan de rug bloust door de wijd aangeknipte driekwart mouw. Hierop
is een garnituur aangebracht van een zwarte openvallende kraag en manchetten.
's Zomers is het wit in ottoman met de strakke rok, waarover een wijde rok in
marine indiscreet in zes banen openvalt. Ter completering een blauw smokingvest. Het
geheel is af- en opknoopbaar, naar gelang zin en weer. Er is een zijden tailleur in steenrood met'
wit dessin, waarvan het staartvormig jacquet klokt, evenzo de rok, die daardoor van achter wat
langer schijnt te zijn. De cocktailjurken zijn van een sombere crêpe met heupdraperie en afgeronde
overslaande rok. De smalle taille is geinerusteerd met fijne plooitjes. Het diepe decolleté is drie
hoekig. Er is een deux-pièces van zuiver zijde in kamgaren dessin van sombere loodkleur en oker.
Prachtig is de tailleur in marronkleurige zijde, kort pittig jacquetje, schuin ingestikte zakken, op
gevrolijkt door vleugelende revers in batist. Zij lanceert een avondjurk voor een zilveren bruid
in blank satijn, met strak aangesloten corsage en mouwen, versierd met een broderie van gouden
lovers. Aan dit strakke geheel wappert een lange witte franje en symboliseert heel aardig 'n tweede
jeugd. Toilet om in te recipiëren. Voor het jonge meisje is er de witte, geplisseerde, bijna sportieve
avondrok, afgewerkt door een wit leren ceintuur, en een simpele shantung blouse in kersenrood.
Madame Denis gebruikte voor haar collectie importwol en zijde. Er was 'slechts één mantel bij van Tilburgse
velours. Een merkwaardige show. De kleuren en de soberheid in aanmerking genomen kan men zeggen: hier
proeft men de melancholie van Brabant, zonovergoten door een zeer wijze ironie. HENRIETTE C.-N.
De politie te Roermond heeft een vier
tal oplichters gearresteerd, die als „co-
caïne-Sabrikanten" speculeerden op de
geldzucht van hun medeburgers. Het was
de politie opgevallen dat de Roermon
denaars A. H., P. R„ P. L. en N. H. de
laatste tijd boven hun stand leefden. Zij
werden nagegaan en het bleek, dat zij In
cocaïne handelden, of liever, dat zij met
een namaakproduct op geldbeluste per
sonen grote bedragen wisten te ontfut
selen. De z.g. cocaïne werd in de kelder
van een der vier gefabriceerd en in fles
sen verkocht. Per fles werd 2500
f 3000 betaald.
De vier „fabrikanten" zijn in het Buis
van Bewaring te Roermond opgesloten.
De economische rechter in Maastricht
heeft Donderdag de fabrikant van riet
meubelen Ch. H., te Berg aan de Maas,
wegens overtreding van de deviezen-
bepalingen veroordeeld tot een boete
van 60.000 plus een hechtenis van vier
maanden.
De verdachte zou zich schuldig heb
ben gemaakt aan benadeling van de
Staat. Hij had n.l. voor zijn fabriek in
Stokkom (België) in Nederland goede
ren gekocht tot een waarde van 90.000
en die naar België overgebracht zon
der de vereiste vergunningen, waardoor
ons land een schadepost aan deviezen
te boeken kreeg van ongeveer 100.000.
Bovendien was aan verdachte ten laste
gelegd, dat hij door middel van loon-
verklaringen voor Belgische arbeiders
in zijn fabriek te Berg aan de Maas on
geveer voor twee ton Ned. geldmiddelen
naar België had laten uitgaan. Dit laat
ste achtte de rechter echter niet bewe
zen en sprak verd. hiervan vrij. De eis
voor het eerste feit was 60.000 plus zes
maanden hechtenis. De rechter gaf be
vel tot onmiddellijke gevangenneming
van Verdachte, die niet was verschenen.
In Hedel (Gld.) is in de nacht van
Dinsdag op Woensdag een schoolgebouw
waarin een R.K. en Protestantse schooi
waren gevestigd, door brand verwoest.
^QQOOOOOQ(X>GGOQOGOGOOOOOQ€^QQ®®*^QOQ®OOGGQOOOGGGOGOGGOGGOOOGGOGGGOOOOOOOOGGQOGOGQOGOOOOOGGQOGOOOOOQQSS2£lPro
Ons Romanbijvoegsel
XDOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOGOO0OOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOO<
Korte inhoud van het voorafgaande:
Sir John Sanderson, hoofd van de
Britse Geheime Dienst, krijgt bericht,
dat er een nieuwe Duitse spion boven
Engeland is afgeworpen. Zijn pleeg
dochter Brinda biedt hem haar mede
werking aan voor het opsporen van de
spion.
Als even later het bericht komt,
dat kapitein Kenley, de naaste mede
werker van Sir John, is doodgescho
ten blijkt, dat Brinda niets ver
moedend de moordenaar van Ken
ley in haar auto heeft laten mee
rijden. Daarom moet ze de volgende
dag op het bureau van de Geheime
Dienst de foto's van alle spionnen
komen bekijken, in de hoop dat zij m
een van hen de moordenaar zal her
kennen, Ze ontmoet er een kennis, de
jonge luitenant Dick Malden, die zich
gaat verloven met miss Gladys Mount-
wyn. Hij nodigt haar uit voor het
feest, waarop ze kennis maakt met een
zekere prins Vaslav.
Deze Russische prins stelt een dans
in het donker voor en in de duisternis
wordt Sir John verraderlijk aangeval
len en gewond.
Brinda wordt ontvoerd en opgesloten
in 'n kleine kamer. Ze hoort seinsleutels
ratelen.... er werd een bericht door
gegeven over een schip, dat door een
Duitse onderzeeër moest worden aan
gehouden.
Als Dtck haar later heeft bevrijd,
zoekt Brinda uit, dat het bedoelde
schip geen ander kan zijn dan het s.s.
„Veendam". Ze besluit op eigen houtje
san boord te gaan, om te proberen de
spion te ontmaskeren. Op het laatste
nippertje zendt ze Dick nog een bood
schap.
Aan boord maakt ze kennis met een
jongeman, die voorgeeft een Deen te
zijn en Kurt Larsen te heten. Als het
schip echter in volle zee wordt aange
houden door een onderzeeër met Duit
se oorlogsvlag, vraagt Larsen de Duitse
commandant te spreken en ontpopt
zich 'als Hans Brandstatter, als spion
bekend onder nummer Z. 33.
Tot zijn grote schrik wordt hij gear
resteerd, want de onderzeeër blijkt een
gecamoufleerde Engelse boot te zijn.
Brinda wil zich belasten met de ar
restatie van een tweede spion, Konrad.
Ze loopt echter in de val en blijft weer
loos achter, als de Engelse onderzeeër
plots op de vlucht moet slaan voor-een
Duitse, die langzij de „Veendam" komt
liggen en bij een groot deel der op
varenden grote schrik verwekt. Maar
vóór de onderzeeër onheil kan aan
richten, komt een Engels oorlogsschip
■aapstomen, dat Ihet Duitse vaartuig
vernietigt.
Sir John voelt cr, na Brinda s
avontuur, toch wel iets voor, 't meis
je een geheiime opdracht te geven.
12)
wat wil je in 's hemelsnaam
doen? En waar en wanneer wil je be
ginnen?
Brinda dacht een ogenblik na en zei
„Ik zou en wel op ditzelfde ogenblik,
willen beginnen in die club, waar we die
nazi-agent het eerst ontmoet hebben!
Sir John glimlachte.
„Die club stond reeds, vijf minuten, na
dat je me belde, onder strenge bewaking
zei hij: „Maar...."
„Neemt u mij niet kwalijk, mijnheer
stoorde Hunt, de oppasser. Nadat hij zich
verontschuldigd had, sprak Sir John op
zachte toon met hem, zodat de anderen
niets konden verstaan. Daarna wendde hij
zich weer tot "hen en zijn stem klonk op
gewonden.
„Ik ben bang, dat een van onze moei
lijkheden al bijna is opgelost. Hebt u een
ogenblikje dokter?"
MacDonald volgde hem de deur uit.
„Wat denk je dat het kan zijn?" vroeg
Brinda aan Dick.
„Zal wel iets ernstigs zijn, maar dat
zullen we dadelijk weten".
Zoals Dick verondersteld had kwam
het ook uit.
Sir John kwam alleen de kamer weer
ninje'liebt je misschien afgevraagd Brin
da' waarom ik je niet in die spionnage-
zaakies wil betrekken en je denkt mis
schien ook, dat dit niet juist is en on-
redelhk Maar soms spreekt de praktijk
duidelijker woorden. Herinner je je nog,
hoe die agente van ons heette, die de lijst
in handen van Ajax speelde.
„Je bedoelt, die vrouw, Mara geloof ik
dat ze heette?"
Sir John haalde een opgevouwen pa
pier te voorschijn en terwijl een hui -
ring haar doorvoer, zag Brinda, dat
bloedvlekken op zaten.
„Leest dit eens", zei de chef van de Ge
heime Dienst, terwijl hij haar het papier
overhandigde.
Brinda-zag, dat het in een ruw hand
schrift geschreven was, kennelijk met de
bedoeling, om de identiteit van, de schrij
ver te verbergen. Ze las: „Laat dit een
waarschuwing zijn voor al jullie Engelse
Mata Hari's!"
Alweer die naam. Mata Hari! Brinda
keek verward naar Sir John.
„Een waarschuwing?" vroeg ze: „Wat
bedoelen ze daarmee?"
„Dat is nogal eenvoudig, mijn beste",
zeide Sir John: „Dit briefje is afkomstig
uit een koffer, die we aan de deur von
den en die daar is neergezet, terwijl wij
hier hebben zitten praten. In die koffer
bevond zich nog iets anders, iets dat ver
schrikkelijk is, namelijk het lichaam van
een jonge vrouw. Zc werd vermoord
en misschien verdiende ze dat ook wel
omdat ze een verraadster was. En ik ge
loof, dat je al weet, wie het is. Bij de
Geheime Efienst stond ze bekend onder
de naamMa-
HOOFDSTUK 27.
Er bevonden zich tien mannen in de
kamer. Ze leken geen van allen op elkaar,
zij het dan, dat op alle gezichten dezelfde
harde uitdrukking lag. Er «en zekere
gelijkenis in de vastberaden trekken om
hun mond; ze zagen er uit, alsof ze steeds
onder voortdurende physieke druk werk
ten. En er was eenzelfde blik in hun
ogen, die men soms bij een moedige in
valide opmerkt en die aan hun gezichten
iets van een zekere gespannenheid gaf.
Zij vormden de topklasse van de Duit
se spionnage-machine, die elke dag weer
tegenover het gevaar en de dood kwamen
te staan.
Ze vertoefden hier in dit sinistere ge
bouw, zonder een enkel venster, dat diep
onder de grond, in het hart van Londen
gelegen was en waar zij de bevelen ont
vingen van hun onmiddellijke chef, be
velen, die hen en anderen aan nieuwe ge
varen bloot stelden. Dergelijke ontmoe
tingen en bevelen waren de oorzaak van
hun zelfcontróle en geduldig afwachten
de manier van doen, van hun roekeloze
en in zekere zin begrijpelijke moed en
durf.
Een zware, haast onzichtbare deur in
de muur werd geopend om een elfde per
soon binnen te laten.
De reeds aanwezige mannen stonden op
en brachten de Hitler-groet.
De nieuwe aangekomene nam plaats aan
een bureau, waarboven een portret van
de Führer hing en dat behangen was met
de hakenkruisvlag, de banier van het
Derde Rijk.
Voor hem stond een verplaatsbare mi
crofoon. Zich tot de mannen wendend
sprak hij:
„De baas zal vanavond niet hier aan
wezig zijn én er is besloten, dat hij van
heden af niet meer persoonlijk hier zal
verschijnen, want ofize chef wordt te zeer
een bekende figuur. Wanneer daartoe ech
ter aanleiding bestaat, zal hij ons zijn
orders per radio doorgeven."
Hij hield de microfoon San zijn mond
en bracht de verbinding tot .stand, na
eerst de Hitlergroet gebracht* te hebben.
Via de radio hoorde men een zware,
doordringende stem de groet beantwoor
de, gevolgd door het bevel de namen van
de aanwezigen op te noemen.
De presiderende agent noemde een
voor een de namen der aanwezige man
nen, gevolgd door het codecijfer. waar
ónder zij bekend stonden en hij besloot:
„Afwezig zijn: Schleicher. Konrad en
Müller".
„Agent Müller zal iets later komen van
avond", klonk de stem weer: „Hij heeft
een opdracht vervuld. Baron von Schlei
cher zal deze avond in het geheel niet
komen." Verwonderd zagen de mannen
elkaar aan, terwijl de stem even zweeg,
om enige ogenblikken daarna te vervol-
- n. De agenten Z-33 en X-45 hebben
hun leven gegeven in het belang van het
Refch en ik vraag je aan hen te denken,
wanneer eens de tyd der wrake zal zijn
aaEfnbderemannen. die het dichtst bij de
radio zat barstte uit: „Dat zyn er vyf in
éénRuhe!" commandeerde de agent, die
de„Dat te^ie^nodig", wees de onzichtbare
chef hem terecht: -Laat hem zeggen, wat
hij op het hart heeft. Wat heeft hy te
vertellen?"
„O, niets. Ik sprak zonder na te den
ken. Neem me niet kwalijk!"
De man viel terug in zijn stoel, terwijl
hij zwaar ademhaalde en zijn gezicht as
grauw werd.
„Uitstekend", sprak de radio: „Het par
tijlid wordt ditmaal verontschuldigd;
Daarna volgde een ogenblik yan stil
zwijgen, waarna de stem voortgin&.
Het is waar, dat we vijf mannen ver
loren hebben, maar, uitgezonderd Konraü,
is dit allemaal te wijten aan eigen stom
miteiten. Z-33 en de anderen hebben ge
faald, omdat ze niet voorzichtig genoeg
waren, want we mogen toch aannemen,
dat drie Duitsers op zyn minst drie En
gelsen voor hun rekening kunnen nemen.
„U vergeet echter liet meisje onder
brak een van de andere mannen.
„Het meisje wordt niet vergeten, in
tegendeel", weerlegde de onzichtbare
spreker: „We zullen haar beter in de ga
ten houden".
Een der mannen sprong plotseling over
eind. Hij was een slanke, magere man
van ongeveer dertig jaar oud met een
haviksneus en heldere, fanatieke blauwe
ogen.
„Als lid van de Nationaal-Socialistische
Partij", zeide hij scherp: „verlang ik, dat
u naar mijn mening luistert".
„Steek maar van wal", zei de man, die
aan het bureau zat.
„Ik protesteer er tegen, dat wu onze
bevelen per radio ontvangen. Wy allen
kennen onze chef, dus waarom zou hy
zich niet vertonen? Daarenboven protes
teer ik er tegen, dat men een zekere
agente van de Engelse Geheime Dienst
op een dergelijke manier met ons heelt
laten spelen en onze plannen dwarsbo
men. Ik heb hier het oog op het meisje,
dat Brinda genoemd wordt en die er de
onmiddellijke oorzaak van is, dat wy min
stens drie van onze beste mensen hebben
verloren".
„Uw opmerkingen zijn genoteerd",
klonk onverstoorbaar over de radio: „Wat
betreft de reden, waarom ik mij niet ver
toon, kan ik niets meer loslaten, dan dat
het noodzakelijk is. En wat het meisje
betreft, daarmede zullen wij t.z.t. afreke
nen, zoals wij vandaag met pen andere
agente van hen hebben gedaan, name
lijk Mara, dieuit de weg geruimd is.
En onthoudt dit goed", ging de stem voort,
terwijl er een onmiskenbare dreigmg in
klonk: „dat ik hier het bevel voer. Ik ben
zeer geduldig, maar ik eis discipline van
allen, die onder mij staan. Wanneer u nu
een ogenblik aandachtig wilt luisteren,
zal ik enkele mededelingen doen, dje voor
ons allen van belang zijn. Om te begin
nen: Lord Mountwyn. Wij zijn er' met
absoluut zeker van, dat wij hem kunnen
vertrouwen. Hij is een groot bewonderaar
van onze Führer, maar in bepaalde ge
vallen tullen we niet helemaal zeker van
hem kunnen zijn. Zoals dat met velen van
zijn vroegere vrienden het geval was, is
ook hij niet meer zo safe sinds de oorlog
is uitgebroken. Daarom is besloten hem
voorlopig niet meer te kennen in onze
plannen. Wat Sir John Sanderson be
treft, deze chef van de Geheime Dienst
valt niet te onderschatten. Hij is moedig,
scherpzinnig en hij is uitstekend op de
hoogte van onze organisatie. Om deze re
denen is het noodzakelijk, dat wij alles
in het werk stellen, om hem bij zijn su
perieuren te desavoueren in de hoop, dat
hij van zyn functie zal worden ontheven
en dat er voor hem een man in de plaats
komt, die ons een betere gezindheid toe-
De agent, die zojuist had gesproken
vroeg wederom het woord.
Waarom werd die opdracht om hem
uit de weg te ruimen, zo stuntelig uitge-
V°,?Je bent niet gemakkelijk te overtui
gen", klonk minzaam de stem van de
chef: „Maar dat neem ik je niet kwalijk:
Wilt u precies weten, wat daarvan de re
den was?"
,Als u zo goed wilt zijn, ja", luidde het.
antwoord.
„Luister. Om Lord Mountwyn te be
proeven, werd overeengekomen, dat hij er
voor zou zorgen, dat wij een afschrift van
de code-lijst der buitenlandse agenten in
handen zouden krijgen, want door een
onvoorziene omstandigheid waren wij het
spoor van het authentieke document bijs
ter. De man, die deze fout maakte, her
stelde deze op het laatste ogenblik en
maakte van de gunstige gelegenheid ge
bruik om een afschrift te bemachtigen.
Hij werd echter door Sanderson betrapt
en moest zijn mes gebruiken, om in staat
te worden gesteld zich uit de voeten te
maken. Dit is alles wat ik er van weet."
,En wie was die man, die hiervoor aan
sprakelijk is?"
„Ook die vraag zal ik beantwoorden",
klonk geduldig de stem van de onzicht
bare spreker: „Het was baron von Schlei
cher, ons beter bekend onder de naam
Brandstatter."
Er volgde een ogenblik stilte, terwijl
dc andere mannen naar de moeilijk te be
vredigen agent keken.
„We verspillen onze tijd. Ik heb jullie
niet hier laten komen, óm rekenschap
van mijn daden te geven, evenmin om
allerlei vragen te beantwoorden. Er is iets
veel belangrijkers te bespreken, iets waar
over we nauwgezet moeten beraadslagen,
zelfs al zou net ons allen het leven kos
ten. Ik heb hier het oog op een complot,
dat kost wat kost, verhinderd moet wor
den".
De mannen wachtten ademloos wat-er
zou volgen.
„Het is een complot, kameraden, dat ge
richt is tegen onze Führer en zijn staf.
Dit is alles wat ik weet, maar wel is mij
nog bekend, dat deze aanslag spoedig zal
plaatsvinden. Op jullie rust de plicht de
ze zaak verder uit te zoeken".
Dezelfde agent, die reeds tweemaal iets
in te brengen had, opperde wederom be
zwaren.
„Kameraden", riep hij uit: „ik ben het
hier niet mee eens. Al dat geklets over
dat complot is onzin en wordt slechts ge
bruikt om ons onze jongste stommiteiten
te doen vergeten, stommiteiten, die aan
vijf onzer het leven hebben gekost."
De deur, die naar het sousterrain leid
de ging zachtjes open, maar niemand be
merkte het en de man ging verder: „Het
gaat hier allemaal veel te geheimzinnig
en de leiding deugt niet. In Duitsland
Plotseling klonk er een schot, gevolgd
door een tweede en Reutling, de °PP°"
sant, zakte ineen, viel voorover en bleef
bewegingloos liggen.
De deur werd snel weer gesloten.
„Ik geloof, dat partijlid Reutling nooit
meer zal spreken", sprak de chef: „Heil
Hitier!"
De negen mannen wendden hun blik
ken af, terwijl hun ogen versteend ston
den van schrik. Maar na enige ogenblik
ken van aarzeling klonk het in koor: „Heil
Hitier!"
Dokter MacDonald stond op en wendde
zyn blik af van de koffer en zijn lugu
bere inhoud.
„Knappe vrouw geweest", merkte hij
op: „Waarom hebben ze haar gedood?"
„Ze konden haar niet meer gebruiken
zeide Sanderson: „En ze hebben waa
schynlijk ontdek-t, dat ze me ,yan »aar
verraad in kennis heeft gesteld.
„Een vuile streek, om deze koffer mer
voor de deur achter te laten zeide Mac
Donald.
Sir Johns lippen trilden.
Ik begrijp het maar al te goea. nex
hoort bij hun wijze van werken en ze
trachten hiermede angst te wekken. Hoe
lang is ze al dood?1'
Minstens een uur of vier, misschien
langer. Ik moet in ieder geval de lijk
schouwing verrichten, alvorens daar
zeker van te zijn. Alles wijst er op, dat
ze heftig weerstand heeft geboden."
Ik zou niet anders van haar verwacht
hebben, zei Sir John: Ze was sterk en
een nuttig agente bovendien, totdat ze
verliefd werd op die Ajax. Wat zou ik
die vent graag eens ontmoeten!!
Wat ben jg nu van plan te doen?,
vroeg MacDonald.
Trachten uit te zoeken, #/ie de koffer
afgeleverd heeft en het spoor nagaan,
om eventueel de afzender te vinden, al
hoewel ik er aan twyfel, of wij daar
mee succes zullen hebben. Daarvoor is
Ajax een te handige jongen.
Er ging een bel en sergeant Hunt kon
digde twee van Sir John's medewerkers
aan. Het waren jonge, resolute, stevig ge
bouwde kerels, die hy enkele opdrachten
gaf, waarna hij met dr. MacDonald naar
zijn bureau terug keerde.
HOOFDSTUK 28.
^rinda ging naar haar kamer, terwyl
Sir John's waarschuwing haar nog steeds
in de oren klonk. De moord op Mara had
haar niet afgeschrikt, had haar alleen
vervuld met droefheid en woede. Maar
ze kon nu tooh wel begrijpen, waarom
haar voogd er zo tegen was, dat ze oy
hem in dienst trad. Ze voelde aan de an
dere kant toch ook een zekere voldoe
ning, omdat hij er van had afgezien, om
haar naar Amerika te zenden en ze zou
haar best doen, om zijn vrees voor haar
welzijn weer niet opnieuw aan te wak-
Maar ze kon toch al die tijd niet wer
keloos blyven, ze moest iets noen tegen
de crisis, die de hele wereld in haar
greep had.
En zonder er by te denken schoot haar
ineens het vertrek van prins Vaslav te
binnen, om op te treden in zijn ballet.
Ze was er zeker van, dat hij het ge
meend had, toen hij ha&r voorstelde om
de rol van solodanseres te vervullen.
Haar gevoelens ten opzichte van de
Russische prins waren echter nog al on
definieerbaar. Toen ze hem voor de eerste
maal by Lord Mountwyn had ontmoet,
vond ze hem niet sympathiek en "ook na
die onverwachte ontmoeting in die nacht
club, toen ze met hem gedanst had, was
hierin geen verandering gekomen. Wel
was ze onder de indruk gebleven van de
vreemde aantrekkingskracht, die van
hem uitging en ze was er van overtuigd
dat hy haar meer dan welke andere
vrouw ook bewonderde en dat, wanneer
ze wilde, ze bij wijze van spreken a
van hem gedaan kon krijgen.
Brinda herinnerde zich, dat *5.
nooit bedankt had voor de Prac ri 7
chideeën, dat hij haai- had gestuurd. Zou
ze deze gelegenheid aangry
derom met hem in com
Ze aarzelde, omdat ze ha®L^° ^.te,an'!"
pathie voor de man nog steedsmetk wij t
was. Maar daarna leek hek alsof een stem
in haar binnenste zei: Je moet!
Ze onderging weer vreemde sen
satie alsof er een achtbaar iets in de
Tamer aanwezig was. Dr. MacDonald zou
dit waarschijnlijk toeschrijven aan de
leer der erfelijkheid, maar Brinda wist
niets van haar duistere afkomst af ze
voelde slechts een onverklaarbare drang
in zich om Vaslav onmiddellijk op te bel
len en ze deed dit ook.
Ze hoorde vrijwel direct zijn stem
die warm en vurig in haar oren klonk
tv?» miJ j p^erruete danseuse, wat een
hlikte1'helfenfm- jUist °P dit 0getl
geef namelijk een klei-
HeJerWc VWaar°P enige Va" m«n me"
dewerkers komen voor een korte repe
titie inzake onze balletshow. Niemand
bent ven dansen, voordat jij hier
i ^aar dat is niet mogelyk, protes
teerde Brinda: Ik wilde je alleen maar
bedanken voor je orchideeën.
Je kunt me het beste bedanken door
ook op deze repetitie te verschijnen. Je
moet komen, want ik ben er zeker van,
dat jij op elk moment van de dag kun*
dansen, want ik ben gewoon ziek van al
die jongedames, die het alleen maar kun
nen proberen. Stel me nu niet teleur
Nee, maak nu geen tegenwerpingen, ik
zal mijn auto zenden om je te halen.
Dat Brinda op zyn invitatie inging was
meer een gevolg van een innerlijke drijf
veer, dan van het dringend verzoek van
Vaslav.
De wagen stond inderdaad te wachten,
zoals hij beloofd had. Het was een grote
limousine, die door een knappe Russische
chauffeur gereden werd, die hoffelijk het
portier voor haar openhield en haar hielp
instappen.
Er volgde een snelle rit door de bin
nenstad, tot ze stilhielden op een groot
plein, voor een typisch Londens heren
huis. De chauffeur begeleidde haar de
brede trappen op, waarlangs aan beide
zijden bronzen beelden stonden. Ze
voelde zich gevleid, dat zij in dit onbe
kende huis geinviteerd was, terwyl ze
haar gastheer nauwelyks kende.
Ze voelde zich echter niet zo zeker
meer, toen ze de lange gang binnenstap
te, waar in grote spiegels, het licht van
talrijke kaarsen terug gekaatst werd. En
ook de lakei, die aan de voet van de ma -
jestueuze trap stond en die gekleed was
In een lange Russische mantel, stelde haar
niet op haar gemak. Ze hoefde niet lang
te wachten, want al spoedig zag ze een
statige figuur, gekleed in een kostbare
bontcape de trap afkomen, vergezeld van
Vaslav, die haar vrolü'k toelachte.
Prinses Gogorkin, stelde hij voor,
een van onze medewerksters.
Hijkeek Brinda met een geamuseerd
lachje aan, alsof hij haar gedachten
kende.
De anderen zijn in de salon boven,
waar we spoedig met de repetitie zullen
beginnen.
Er hing een ?igenaa*Llg,e ^eer in de
salon vond Brinda, nadat Vaslav haar
aan de anderen had voorgesteld en alleer.
de Engelse gezicnien waarvan ze er
enkele reeds eerder gezien had ver
zekerden haar dat ze zich nog altijd in
Engeland bevond-
De - wanden waren bedekt met goud.
kieung behang. prachtige lichtkronen
verspreidden een zacht licht en het ge
heel zag er tegelijk antiek en toch mo
dern uit. Op lage, kleine tafeltjes stond
thee geserveerd.
Het gemurmel' van stemmen werd ver
lengd met het stemmen der gitaren door
de as zigeuners verklede orkestleden.
Dit is de hele troep by elkaar, stoor
de Vaslav haar gedachtengang: U ziet,
dat ik mijn medewerkers wel weet te
kiezen.
Brinda bekeek de dames eens wat be
ter. Verschillende van haar behoorden on -
tegenzeglyk tot de adellyke klasse, maar
de meesten waren vermoedelijk leden
van een artistengezelschap.
Een der dames kwam op haar toe en
begroette haar hartelijk.
Zo, mijn beste, u zult dus de konin
gin van onze balletsow zijn? Ik ben er
zeker van, dat U succes zult hebben.
Toen Brinda haar wat beter bekeek, zag
ze, dat de dame prachig kortgeknipt
donker haar had en een monocle droeg:
Ik ben Irma Badouroff, de leidster van het
ballet, stelde ze zich voor, Brinda een
overdadig beringde hand toestekend.
Brinda beantwoordde deze vriendelijk,
zij het met een gevoel van onbehagen.
Ik hoop, dat ik U niet zal teleur
stellen, mompelde ze: Ik ben nog nim
mer als beroepsdanseres opgetreden ziet
U?
Dat zal geen verschil maken, verze
kerde de dame haar: Prins Vaslav heeft
me verteld, dat U uitstekend danst en
wat dat betreft heeft hij zich nog nim
mer vergist.
(Wordt vervolgd)
