KATHOLIEKE FILMACTIE
IN ENGELAND
Home Permanent nu
Nederland!
Waarvan men moet profiteren
DAE *.A"fc.E
wereld
Strijd om de Clinton
millioenen
ZEER OUDE 6ENEVER
Fraai kapsel dat wij zelf verzorgen
ZATERDAG 11 JUNI 1949
PAGINA 4
Voor de filmcamera
r POSITIEVE PLANNEN
Dé Katholieke Kerk beschikt
over de beste verhalen
Charles Boyer: „Een man kan even
goed minnaar zijn, ook al is hij de
40 gepasseerd".
Begin de dag
met IVOBOL
mm
De arriiteur-lichtgewiehi Packy
East, dié thans meer bpkend is
als.. Bob Hope.
Een Juni-menu
Door Gapt* Zl. O. Pollard
r
De „Catholic Film Society" (de Ka
tholieke Film Actie) in Engeland heeft
zoals w(j reeds in het kort hebben ge
meld, het plan opgevat om een film te
maken over het leven van Thomas
More, de grote Engelse heilige, die
stierf voor zijn geloof onder het be
wind van koning Hendrik VIII.
Pater Hilary Carpenter O.P., de
voorzitter van de Engelse K. F. A.,
heeft reeds een ontwerp-scenario ge
reed, dat hj] ter beoordeling heeft voor
gelegd aan één der meest vooraan
staande filmregisseurs in Engeland.
In dit scenario, dat volgens pater Car
penter door een beroeps-scenarioschrij
ver filmklaar dient te worden gemaakt,
wordt vooral de nadruk gelegd op de
levenslange strijd van de martelaar voor
de gewetensvrijheid, een strijd, welke hij
hekroont met zijn dood in 1535.
De „Catholic Film Society" wil, dat
deze film aan de hoogste technische en
artistieke eisen zal voldoen en zoekt voor
oe vervaardiging ervan de beste des
kundige medewerkers.
Pater Carpenter schat de kosten van
deze film op ttwee-en-een-half millioen
en vertrouwt er op, dat de Engelse ka
tholieken dit bedrag zullen bijeenbren
gen. Sindsdien is dan ook in „Focus",
het orgaan van de „Catholic Film Socie
ty", een oproep verschenen voor gebe
den, donateurs en acteurs („prayers,
payers and players") om de productie
van een waardige film mogelijk te ma
ken.
In hetzelfde nummer van „Focus"
wordt medegedeeld, dat de Engelse
K. F. A. gereed is gekomen met de ver
vaardiging van haar eerste documentaire
film: „Crucifers to Walsinigham" (Kruis
vaarders naar Walsingham), een prachtig
staaltje van film journalistiek, waarin
een beeld wordt gegeven van de bede
vaart, welke verleden jaar zomer door
een aantal Engelse mannen werd ge
maakt naar het Maria-heiligdom in Wal-
singhjam.
De „Catholic Film Society" hoopt, dat
deze documentaire de eerste zal zijn van
een hele reeks uitstekende films.
„Hollywood", aldus schrijft de
hoofdredacteur van „Focus", „heeft
al lang ingezien, dat de Katholieke
Kerk over de beste verhalen beschikt";
er is evenwel een katholiek nodig om
een katholiek te begrijpen en dat is
een van de voornaamste redenen,
waarom we onze eigen films moeten
maken.
De volgende film van de „Catholic
Film Society" is de film, welke op het
ogenblik in Rome wordt gemaakt als
voorbereiding op het H. Jaar. Als die
gereed is, hopen wij met nadere bijzon-
Ms jmm
Md
derheden te komen over de Thomas
More-film. We zullen onze lezers natuur
lijk op de hoogte houden van de vorde
ringen, welke deze grootse onderneming
maakt. De groei en het succes ervan
hangen af van de medewerking van het
katholieke publiek. De Franse katholie
ken hebben met hun „Monsieur Vincent'
een belangrijke bijdrage geleverd tot de
katholieke filmproductie. Wat Frankrijk
heeft gedaan, moet ook Engeland kun-
De plannen van de Catholic Film So
ciety gaan nog verder. De verschijning
van O. L. Vrouw van Fatima is een van
de grootste gebeurtenissen der twintig
ste eeuw. Het is een verhaal, dat, indien
het goed door middel van de film wordt
verteld, de wereld kan ontroeren. Indien
er voldoende geld beschikbaar wordt
gesteld, zal nog deze zomer een film
groep onder auspiciën van de Catholic
Film Society een documentaire film van
normale vertoningsduur maken van de
ze machtige gebeurtenis.
Het is niet Hollywood alleen, dat heeft
ingezien, dat de Katholieke Kerk stof
voor de beste filmscenario's kan leve
ren. Ook de Fransen en Italianen zijn
daar achtergekomen. Yves Allégret, de
regisseur van „Une si jolie petite plage"
(zo'n aardig badplaatsje), loopt tenmin
ste met plannen rond om een film te
gaan maken onder de titel „Ignace de
Loyola", waarin het leven van de H. Ig-
natiusi de stichter van de Sociëteit van
Jesus, wordt belicht. Charles Boyer zal
waarschijnlijk voor het eerst sinds jaren
weer in de Franse studio's terugkeren om
er de rol te spelen van Don Bosco. En de
Tanden blank en rein; adem
fris als morgendauw.
Franse regisseur Marcel Blistène, ls zo
als men in onze courant heeft kunnen
lezen, pas gereedgekomen met „Le Sor-
cier du Ciel" (De Tovenaar van de He
mel), een film naar het leven van dé
Pastoor van Ars.
Tenslotte is de Italiaanse regisseur
Augusto Genina voornemens, de levens
loop te verfilmen "van Maria Goretti, die
in 1947 zalig werd verklaard.
In tegenstelling tot de katholieken, die
van de aanvang af een levendige belang
stelling voor het probleem „film" aan de
dag hebben gelegd (op 29 Juni 1936 be
paalde Paus Pius XI met Zijn encycliek
„Vigilanti Cura" voor het eerst officieel
•het standpunt der katholieken ten aan
zien van de film), hebben, de Protestan
ten in Nederland zich jarenlang afzijdig
gehouden.
Daarin is thans_ gelukkig, een veran
dering gékomen. Ook onze protestantse
landgenoten beginnen in te zien, dat zulk
een belangrijk vraagstuk niet kan wor
den opgelost door het eenvoudig te ne
geren.
„Deze wereld van de bioscoop", aldus
lezen wij in een uitvoerig artikel van
„De Hervormde Kerk", weekblad voor
Hervormd Nederland, „haar bezoekers
en haar exploitanten, de film en haar
makers, dit alles is een zaak, waarvoor
ook de kerk haar verantwoordelijkheid
heeft. Onontkoombaar dringen de vra
gen over het zien van de film, over het
bezoeken van een bioscoop, maar ook
over de inhoud van de film zich aan
predikanten en jeugdleiders op. Maar
even onontkoombaar duiken bij de men
sen van het bioscoopbedrijf vragen van
geestelijke en zedelijke aard op, die een
antwoord van de kerk uitlokken.
De Hervormde Kerk heeft dat begre
pen. Er werd een stichting „Filmcen
trum" in het leven geVoepen. Op 1 Juni
1947 werd de heer P. J. van Mullern tot
filmdeskundige der Hervormde Kerk be
noemd".
Dat de taak van deze filmdeskundige
niet uitsluitend een negatieve zal zijn,
blijkt uit het vervolg van het artikel,
waarin wordt verklaard, dat de heer van
Mullern het streven van de Cefa (Chris
telijke Film Actie) in 'beginsel onjuist
aoht:
„Het standpunt der Cefa: „Wel de film,
maar niet de bioscoop", is onhoudbaar en
is een bedenkelijk isolationisme. De
weg naar het eigen, afgesloten lokaal,
waar men „veilig" als christenen kan
verkeren, is een weg, die in een slop
doodloopt. Het grootste deel van de jon
geren, ook van de christen-jongeren,
heeft de weg naar de bioscoop reeds ge
vonden. Er is geen weg terug. Het gaat
er om, van binnen uit, voor zover moge
lijk, de filmwereld en het filmpubliek,
te beïnvloeden".
Al is het te betreuren, dat de Her
vormde Kerk in Nederland eerst zo laat
(in 1947) en zulks nog wel min of meer
onder de drang van de omstandigheden
(„het grootste dèel van de christen-jon
geren heeft de weg naar de bioscoop
reeds gevonden'') tot dit nieuwe inzicht
is gekomen, als katholiek kan men het
niet anders dan toejuichen, dat ook een
grote groep niet-katholieke christenen
zich op positieve wijze met het filmpro
bleem gaat bezig houden. Hetgeen voor
ons, katholieken, niet anders dan een
aansporing kan zijn om volgens de dfeor
ae Paus gegeven richtlijnen met kracht
op de eenmaal ingeslagen weg voort te
gaan.
Naar verluidt, zal Walt Disney met zijn
vrouw en twee kinderen aanwezig zijn
WENNEKER
op het Filmfestival, dat van 18 Juni tot
10 Juli in Knokke wordt gehouden.
Ook Robert Flaherty, de maker van
„Namook" en „Men of Aran" zal een be
zoek aan Knokke brengen.
Ramon Novarro, die sinds 1938 niet
meer voor de filmcamera's is opgetreden,
maar die, zoals wij reeds hebben gemeld,
thans een rol vervult in de R.K.O. Radio
film „The Big Steal", heeft nadrukke
lijk verklaard, dat hij geen slachtoffer is
geweest van de „revolutie", waarmee de
komst van de geluidsfilm gepaard ging.
Evenmin beschouwt hij zijn optreden in
„The Big Steal" als een „comeback",
een terugkeer in de filmstudio's. Hij had
in 1938 zoveel verdiend, dat hij de rest
van zijn leven niet meer hoefde te wer
ken. Toen verdween hij van het witte
doek, voordat hij „geldhonger" kreeg, zo
als hij dat zelf noemt. „Maar", aldus
Ramon, „ik voel me het gelukkigst als
acteur en nu wil ik het liefst doorwer
ken als karakterspeler".
Onder de titel „Dageraad in Dongo1,
is een Amerikaanse maatschappij voor
nemens een film te maken, die gewijd
zal zijn aan de laatste dagen van Musso
lini. De buiten-opnamen zouden in Italië
worden vervaardigd en de rol van de
„Duce" zou worden toevertrouwd aan..
Charles Boyer.
In dit verband zij er aan herinnerd,
dat Boyer ook al eens de rol van Napo-
leen heeft gespeeld in een andere „su
per-productie" van Hollywood.
Over Charles Boyer gesproken: Char
les heeft tegenover de pers heftig ont
kend, dat bij- het spelen van verliefde
rollen zal opgeven. „Een man kan even
goed minnaar zijn, ook al is hij de 40
gepasseerd", aldus Boyer.
Kid Ohissell, een van de ex-beroeps-
böksers, die belangrijke rollen spelen in
de R.K.O. Radio-films „The Set-up" met
Robert Ryan in de hoofdrol, placht in
1925 in Cleveland te trainen met een
jonge amateur-lichtgewicht, Packy East
geheten. Tenslotte kreeg Packy er ge
noeg van om zich door Kid op zijn
gezicht te laten timmeren en hij ver
dween uit de ring.
Thans heeft Chissell hem weer in Hol
lywood ontmoet, waar Packy inmiddels
een aardige reputatie heeft gekregen
als.... Bob .Hope.
(Van onze mode-medewerkster)
Met stevig gepermanent haar 's mor
gens op te staan, terwijl men 's avonds
slechts een enkel uurtje aan het kap
sel heeft besteed, dat moet voor de
vrouw, die op een verzorgd uiterlijk
prijs stelt, Ideaal zijn! Home Perma
nent waarmede de Amerikaanse en
Engelse vrouw nu reeds enige tijd
enthousiast haar eigen kapsel verzorgt,
heeft nu ook de Nederlandse vrouw
bereikt.
De toepassing van dit eenvoudige en
zo practische preparaat, dat de vrouw in
staat stelt rustig thuis, terwijl zij zelfs
door kan gaan met huishoudelijke be
zigheden, in het haar een duurzaam
permanent te leggen, werd ons op een
persconferentie gedemonstreerd. Elke
soort haar, zowel wat de kleur als de
dikte betreft, kan volgens dit procédé
worden behandeld, daar het volkomen
onschadelijk is en de glans en soepel
heid ervan niet aantast, maar integendeel
verhoogt-
Aardige kapseltjes, die door middel
van het Home Permanent, dat in Neder
land onder de naam „Pin-Up" in de han
del wordt gebracht, waren aangelegd,
werden ons getoond.
Het haar blijkt na de behandeling met
In Juni hebben we de nieuwe haring,
volop voorjaarsgroenten en het eerste
verse fruit: dit zijn wel levensmiddelen,
waarvan we volop profiteren moeten! Bij
onze nagerechten ruimen we dan nog
liefst een grote plaats in voor melk, kar
nemelk en yoghurt. Met deze ingrediën
ten kunnen .de maaltijden in de zomer
fris en smakelijk worden, zodat ook bij
warm weer iedereen met eetlust aan tafel
komen zal.
Een weekmenu in Juni zou er als volgt
uit kunnen zien:
Zondag: heldere groentesoep, tuin
bonen, varkensvlees, aardappelen-, cus-
tardvla met aardbeien.
Maandag: bloemkool, koud vlees, over
gebleven van Zondag en jus, aardappelen,
vruchtengruwel.
Dinsdag: sla, nieuwe haring, gebakken
aardappelen, gort met stroop-saus.
Woensdag: stamppot rauwe andijvie, ei,
havermoutpap.
Donderdag: spitskool, gebakken lever
worst, aardappelen, yoghurt.
Vrijdag: gebonden spinaziesoep, wortel
tjes, vis, aardappelen, peterseliesaus.
Zaterdag: zomerbietjes, bruine bonen,
aardappelen, karnemelksepap.
Wij laten hier enige zomerrecepten
voor vier personen volgen:
Aardbeien-nagerecht
4 beschuiten, 500 gr. aardbeien, suiker
a liter yoghurt.
De beschuiten beleggen met gewassen
en schoongemaakte aardbeien en wat
suiker over de vruchten strooien. Elke
beschuit op een bordje of glazen scho
teltje leggen. De yoghurt opkloppen met
wat suiker en óver iedere beschuit een
deel ervan gietep. Ze garneren met wat
achtergehouden aardbeien.
Groentesoep met rijst
lVi liter water, 1 mergpijp, wat zout,
35 gr. rijst. 100 g. gemengde soepgroenten,
(wortel, prei, ui, doperwtjes, bloemkool,
selderij, peterselie, peultjes), aroma, boter
of rtargarine.
Van het water met de mergpijp en wat
zout bouilloB trekken. De soepgroente
even smoren in de boter of margarine en
deze, evenals de gewassen rijst, aan de
bouillon toevoegen. De soep uur zacht
jes laten doorkoken. De soep op smaak
afmaken met wat gehakte peterselie en
aroma.
Groentekoekjes
(4 stuks, als voorgerecht of Jbij de kof
fietafel).
125 g. soepgroenten, 25 g. (pl.m. 3 eet
lepels) bloem. 14 dl. (2)4 eetl.) water,
iets aroma, zout, wat boter of margarine
De groenten wassen, fijnsnijden (Ven
kan ook gesneden soepgroente nemen)
en met het water met een weinig zout
eet paar minuten koken, zodat ze nog
knapperig blijven. De groenten vervol
gens laten uitlekken.
De bloem aanmengen met het water
tot een gladde massa. Wat aroma en zout
toevoegen én de groente hierdoor men-
gen. Van deze massa in de koekenpan
met wat boter of margarine koekjes bak
ken.
dit preparaat makkelijk in golven en
krullen te leggen, zodat elk gewenst kap
sel er mede kan worden bereikt. Geen
enkele vrourw behoeft ervan terug te
schrikken, dit permanent bij haar zelf
toe te passen, daar de wij.ze van behan
deling zeer eenvoudig is en duidelijk
wordt uiteengezet in een geïllustreerde
handleiding, die elke ,.Pin-Up"-set ver
gezelt.
Een dergelijke set charmant pre
sentje der Chemie aan de vrouwelijke
ijdelheid bevat een permanent-lotion,
een aantal krulspelden, een doosje met
eindjpapiertjes en een pakje poeder, dat,
opgelost in water, een fixeer-lotion
vormt.
Wanneer wij, rustig in onze huiskamer
gezeten, al deze attributen voor ons heb
ben uitgestald, kan het permanenten
beginnen.
Het haar wordt door scheidingen in
zes afdelingen verdeeld en een aantal
krulspelden wordt er, nadat telkens een
plukje haar met de permanent-lotion is
bevochtigd, ingezet.
Dan is eigenlijk voor deze „huis-per-
manent" het voornaamste werk reeds
verricht. Hoewel de lotion ongeveer
drie uur op het haar moet inwerken, is
het immers niet nodig al die tijd rustig
voor een spiegel te blijven zitten.
Ais het beter uitkomt, kan de lotion
echter ook zonder bezwaar nog enkele
uren langer of zelfs een hele nacht blij
ven zitten, zodat het mogelijk is des
avonds met glad haar naar bed te gaan
en 's morgens met een charmante krulle-
bol te ontwaken!
Na de inwerking van het permanent
lotion moet het haar nog enkele andere
eenvoudige behandelingen ondergaan, die
in ,de handleiding duidelijk worden uit
eengezet en slechts weinig tijd vragen.
Zo komt het „Pin Up"-kapsel gereed
en het op deze wijze aangebracht perma
nent houdt vier tot zes maanden, terwijl
het evenmin bezwaarlijk is, het over
kortgeleden volgens een andere methode
gepermanent haar weer toe te passen.
Ook voor kinderen is deze permanent
aardig, daar het haar „natuurlijk" blijft
vallen en men zoveel of zo weinig krul
len kan produceren, aXs men zelf maar
wik
Aangezien Juni in Amerika de maand
is van de meeste huwelijken, heeft de
Commissie voor de Openbare Veiligheid
in New York voorschriften gepubliceerd
betreffende de juiste manier voor een
man om zijn bruid over de drempel van.
hun nieuwe woning te dragen.
„Houd uw lichaam rechtop, doch buig
uw knieën. Het gewicht moet op uw
benen rusten, niet op uw rug. Probeer
niet een te groot gewicht te heffen".
In haar gehele pamflet spreekt de
Commissie over de bruid als „Het
Object".
De redactie van „Die rare wereld"
UW xVe-w ïfxrkse brand-
weer met een takelwagen te hulp komt,
als Het Object te zwaar blijkt voor de
krachten van de man.
^^QQ0QQQQ0000OOOOOOOQOOOOO<lX3QOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO(-XDC)O(3OOOGX3(iX3OOOOO<lX9OOOOOOOOOOCOQQOOQDDQDD^<^S2OOSGg)f:,CO
Ons Romanbijvoegsel I
HOOFDSTUK 1.
Verdachte omstandigheden.
Het ongeluk gebeurde juist op het
ogenblik, dat Andrew Somerton de hoek
van de rue Montagne de la Cour be
reikte. Een man stapte van het trottoir
en liep tegen een passerende auto op.
waardoor hij tegen de grond werd ge
slingerd, waar hij roerloos bleef liggen.
Andrew versnelde zijn pas. Hij be
woog zich voort met de soepele lenigheid
waardoor men direct in. hem de getrain
de athleet herkende. Met zijn door de
zon gebruind gelaat, blauwe ogen en
vierkante kin zag hij er uit als een man,
waar je beter mee kon eten dan vechten.
Onbewust nam hij vlug de details in
ztch op. De wagen was een taxi. Een
vrouw gilde en het slachtoffer leek meer
op een man van buiten, dan op een in
woner van Brussel.
De taxi kwam knarsend tot stilstand.
De banden trokken strepen over het
plaveisel, een bewijs, dat er een erva
ren chauffeur achter het stuur zat. Tus
sen de strepen lag eén opgevouwen
krant.
Ook andere voorbijgangers spoedden
zich naar de plaats des onheils en een
man knielde neer bij de uitgestrekte fi
guur.
Andrew stond tussen een in overall
geklede mecaniciën en een jongen met
®eu bril op, die tegen zijn fiets geleund
stond. Beide stonden ze druk gesticule
rend de oorzaak van het ongeluk te be
spreken, terwijl de taxi-chauffeur on
dertussen aandachtig de omstanders be
keek.
Hij leeft hog, deelde de man mede,
die na het onderzoek zorgvuldig het stof
van zijn broek klopte.
Hij is zeker bewusteloos, merkte de
mecaniciën op.
De taxi-chauffeur spuwde onverschil
lig op de grond.
De menigte groeide nog steeds aan en
^«wijzingen totdat iemand
mededeelde, dat er twee agenten in aan
tocht waren.
Andrew besloot zich te verwijderen;
de PfHtie zou dit zaakje wel opknappen!
dacht hij. Er was niets, dat hij verder
kon doen en hij voelde er niets voor
eventueel als getuige te worden gehoord.
Hij stond juist op het punt te ver
trekken, toen er naast hem een gdrana
ontstond, dat werd veroorzaakt door èèn
man, die zich door de massa heen naar
voren werkte.
Ik ben dokter!, verklaarde hij. Laat
me alstublieft even doorl
Hij had echter niet veel van een medi
cus. Zijn kleren zaten hem veel te krap,
zijn broek was te lang en zijn pijpen
waren gerafehi. En ook zijn smalle, slu
we gezicht boezemde niet veel vertrou
wen in, terwijl hij alsmaar ruateloos om
zich heen keek.
Laat me toch even door!, riep hij
nog eens ongeduldig.
De man, die de eerste hulp had ver
leend, wendde zich beleefd tot de nieuw
aangekomene.
Dr is niets gebroken voor zover ik
heb kunnen constateren, deelde hij mede
De dokter snoof verachtelijk.
Dat z°ek ik zelf wel uit!, luidde
het onbeschofte antwoord. Bel de ge
neeskundige dienst maar op en maak
een beetje voort!
Hij zette de man opzij en boog zich
voorover om zijn onderzoek te beginnen.
Hij maakte het vest van de man los en
legde zijn hand op het hart van het
slachtoffer, maar tot Andrew's verwon
dering deed hij dit juist aan de ver
keerde kant.
Voordat hij met zijn „onderzoek" klaar
was schreeuwde een vrouw uit de mas
sa:
Quel monnaie! Nom d'un nom!
Ze hield een pakje bankbiljetten bo
ven haar hoofd en strooide deze uit over
de hoofden van de toeschouwers.
Onmiddellijk ontstond er een gewel
dige deining en iedereen vergat de ge
wonde man, om zich meester te maken
van een paar biljetten.
Zelfs Andrew was in de ban van het
gebeuren. Maar terwijl hij met een haii
oog het geharrewar gadesloeg drong het
tot hem door, dat hij nergens geld op
de grond zag. Hij vroeg zich af, wat de
bedoeling van deze vertoning zou zijn.
Op eens werd hem alles duidelijk, ze
probeert natuurlijk de aandacht al te
leiden van de „dokter". Dat was een
oude truc, waar hij al eens meer van
gehoord had.
Hij keek naar het tafereel voor zich.
De „dokter" had zijn onderzoek kenne
lijk beëindigd, maar in zijn hand, die
uit het vest tevoorschijn kwam, hield
hij een bruinlederen portefeuille geklemd
Hé daar!, schreeuwde Andrew, ter
wijl hij de man een trap tegen zijn arm
gaf, met het doel hem de portefeuille
uit de hand te schoppen. De „dokter"
trok echter precies op tijd zijn hand
terug. Vlug als een aal sprong hij over
eind, greep een fiets, die tegen een boom
stond en ging er vandoor. Andrew rende
hem onmiddellijk achterna. Eerst had hij
moeite zich uit de menigte los te maken,
maar toen dit eenmaal gelukt was zette
hu de achtervolging in. Hoewel hij er
zich van bewust was, dat de vluchteling
zich in een veel gunstiger positie bevond
dan hij zelf, was hij er van overtuigd,
dat de race in zijn voordeel zou uitval
len.
Voordat de „dokter" de overkant van
de straat bereikt had, was de afstand
die hen scheidde reeds verminderd tot
enkele meters. Nog een paar passen en
hijzou hem te pakken hebben.
Hij strekte zijn hand reeds uit om de
„dokter" bij zijn jasje te grijpen, toen
het gebeurde. Zonder dat hij er op ver
dacht was trof 's mans schoen hem in
de maagstreek.
Voordat hij besefte wat er gebeurde
verloor'hij zijn evenwicht en ging tegen
de grond. Door de grote snelheid maak
te hij een formidabele buiteling. Even
bleef hij liggen, maar sjond spoedig
daariv weer op, terwijl hij met een van
pijn vertrokken g&ieht zijn scnouder
betastte. Zijn broekspijp was gescheurd
en zijn knie was door de val lelijk ge
schaafd. In de verte zag hij de „dokter"
zich. uit de voeten maken.
Andrew bedacht zich niet lang en zette
de achtervolging weer ini maar het ging
thans niet zo snel als eerst. Hij wilde
het in ieder geval toch proberen, maai
de wond aan zijn knie noopte hem het
wat k>mer aan te doen. Het was hem
echter volkomen duidelijk, dat hij de
man niet meer te pakken zou krijgen.
Bliksem nog an toe!, mompelde hij
kwaad, dat ik me door zo'n kwajon
gensstreek heb laten beetnemen.
Van de „dokter" was thans geen spoor
meer te bekennen. Terwijl hij zich moei
zaam voortbewoog draaiden enkele voor
bijgangers zich nieuwsgierig om bij het
zien van zulk een gehavend uitziende
heer. Toen hij de hoek bereikt had, was
er van de „dokter" geen spoor meer te
bekennen.
Verbitterd door het feit, dat hij geen
succes had gehad, wandelde Andrew
weer terug naar de plaats, waar het
ongeluk gebeurd was. Hij besloot een
der agenten zijn bevindingen mede te
delen en daarna een taxi te nemen naar
zijn hotel, om zich eerst eens op te
knappen. Het was nog eqn geluk, dat
hij geen afspraken gemaakt had, vond
hij.
Het was een echte vuile streek, mom
pelde hij geërgerd, terwijl hij pijnlijk
met zijn been trok, op deze manier een
hulpeloos man te beroven. En gedurfd
ook, terwijl er toch twee agenten in de
buurt waren.
Hij vroeg zich af. hoe die dieven te.
weten gekomen waren, dat het de moei
te waard zou zijn óm deze roofoverval
te plegen, want hij was er van overtuigd
dat ze nooit een arrestatie zouden heö-
ben geriskeerd, als het niet de moeite
zou lonen. Misschien hadden ze de man
wel gevolgd, nadat hij een bezoek aan'
een bank had gebracht?
Nog altijd was hij in gedachten met
de zaak bezig. Hij was van mening, dat
alles van te voren in elkaar gezet was
en de man, die tegen de grond geslingerd
was door die taxi zag er in ieder geval
wel naar uit, dat het de moeite van het
proberen waard was. En toch, als het
van te voren overdacht was. hoe kon
den deze gauwdieven dan die aanrijding
voorzien hebben?
Andrew was nog steeds bezig om te
trachten een oplossing te vinden, toen
hij de plaats des onheils weer bereikt
had. Er was intussen een ambulance
auto gearriveerd en de aandacht van de
omstanders was gevestigd op de bran
cardiers, die druk bezig waren met een
draagbaar. Een hunner stond druk in
een notitieboek te schrijven, terwijl de
anderen met het slachtoffer bezig wa
ren.
Hoewel Andrew moeite had zijn onge
duld te bedwingen besloot hij toch nog
■van te waohten. Toen viel hem plotse
ling in, dat hij beter naar zijn hotel kon
gaan en telefonisch het hoofdbureau van
politie inlichten, maar dit vond hij te
genover de agenten niet falr-
Hij had daar al een kwartier gestaan,
toen zijn voet eensklaps met iets op
de grond in aanraking kwam.
Hij bukte zich om te zi®n> wat het
kon zijn en kwam tot de ontdekking, dat
het een opgevouwen krant was, die af
komstig moest zijn van het slachtoffer.
Hij raapte haar op en stak haar in zijn
De krant was zo gevouwen, dat de
pagina waarop de advertenties stonden
afgedrukt, niet zichtbaar was. Andrew
vouwde haar open en zag dat rechts bo
venaan een der advertenties met een
blauw potlood was omlijnd en op het
zelfde moment, dat hij bet zag, ging'
zijn hart sneller kloppen, want hij las:
Elkeen, die inlichtingen kan geven
omtrent Neil Clinton, kapitein van
het Amerikaanse luchtleger, neerge
schoten bij Louvain 17 Juni 1943 en
waarschijnlijk in krijgsgevangenschap
geraakt, ontvangt een hoge beloning.
Inlichtingen te zenden aan Somer
ton, Gale, Postlethwaite en Somer
ton, advocaten en procureurs
Daarna volgde er nog een adres in
Londen, alsmede de naam van een Brus
selse firma, die optrad als plaatselijk
zaakwaarnemer, maar Andrew vond het
niet nodig verder te lezen. Hij kende
deze adressen uit het hoofd, daar hij zelf
degene was geweest, die haar had sa
mengesteld en die ook de oorzaak er
van was, dat hij persoonlijk naar Brussel
was gereisd. Onwillekeurig glimlachte
hij, toen hij de naam van het advoca
tenbureau nog eens overlas. Zijn vader
had voorgesteld, dat Somerton en Co.
voldoende zou zijn en goedkoper, maar
de oude Matthews, die al meer dan twin
tig jaar de leiding van de zaak had, wil
de daar niet van horen.
—Ik vind, dat Uw Zoon Andrew er
evenzeer recht op heeft, dat zijn naam
in die van de firma wordt opgenomen,
had hij geprotesteerd en zeker nadat hij
al die jaren zo dapper voor zifh land
heeft gevochten en het zelfs tot com
mandant had gebracht.
De oude Matthews was er wat trots
op, dat de knaap, die hij eerst door zijn
examen had geholpen, eskadercomman
dant was geworden in de oorlog. Hij had
al zijn vorderingen met belangstelling
gevolgd en elk succes, dat Andrew be
haalde, had hem goed gedaan. En zodra
de oorlog eenmaal voorbij was en An
drew weer in de zaak kwam was hij
van oordeel geweest, dat 2ijn training
boven de slagvelden van West-Europa
hem tot een waardig compagnon had ge
vórmd.
Somerton, Galé, Postlethwaite en
Somerton. De jongste compsgnon las de
naam nog eens over en dacht na. Het
was eigenlijk in het geheel niet vreemd
dat de man die door de taxi was aange
reden deze advertentie had omlijnd. Hij
was misschien wel op weg geweest naar
het adres van hun Brusselse zaakwaar-
nemer, toen het ongeval geschiedde.
Maar toch bleef Andrew het vreemd
vinden, dat de man juist op dit ogenblik
werd beroofd.
I Wederom moest hij toegeven, dat het
hele zaakje keurig geënsceneerd was.
De pseudo-dokter en zijn medeplichtige
moesten wel een sterk motief hebben
gehad, dacht hij. Zou het mogelijk zijn,
dat deze beroving in verband stond met
zijn zending?
Het idee alleen al gaf hem een schok.
Hij had de dief bij wijze van spreken te
pakken gehad en hem toch nog laten
ontsnappen. Zelfs de oude Matthews zou
hem zo'n enormiteit nooit kunnen ver- j
geven. Hij kon niet langer afwachten; I
hij moest iets doen. Misschien berustte
alles slechts op verbeelding, maar hij
kon geen risico's meer nemen, want in j
de zaak Clinton ging het om millioenen!
Het had geen nut langer op de agenten
te wachten. Zij zouden slechts onbenul
lige vragen stellen en daarmee zou een
hoop kostbare tijd verloren gaan. De
man, die aan de touwtjes trok. die was
het die hij hebben moest.
Hij zag om zich heen of er een taxi
in de buurt was en hij noefde niet lang
te wachten. Hij rukte het portier open j
en liet zich in de kussens vallen.
Hoofdbureau van politie, instrueer
de hij de chauffeur, én rijdt zo hard als
je kunt.
Kolonel Henri Jacques, Chef van de
Speciale Dienst van de Belgische Nati
onale Politie stond langzaam op toen de
bezoeker binnen kwam. Hij was een
kleine, gedrongen man met scherpe, don
kere oogjes. Zijn slome manier van han
delen deed het voorkomen, alsof hij niet
erg pienter was, maar zijn tegenstanders
kwamen daar meestal van terug.
Zijn tengere gestalte werd nog geac
centueerd door het enorme bureau en
de geweldige afmetingen van het ver
trek, waarin hij werkte en dat slechts
spaarzaam gemeubileerd was. Er ston
den twee of drie gemakkelijke fauteuils,
.een mahoniehouten bureau en aan de
muur hing een grote plattegrond van
Brussel. Het bureau stond in de hoek, die
bet verst van de deur verwijderd was
en in de vrije ruimte daarvoor lag een
tapijt, waarin men tot zijn enkels weg
zakte.
Andrew wist met één oogopslag, dat
voor hem een man zat, in wiens vocabu
laire het woord „onmogelijk" niet voor
kwam; een moeilijk man om als tegen
stander te hebben, concludeerde h(J.
De kolonel glimlachte hem vriende
lijk tóe.
Bonjour MonsieurebMon
sieur Somerton, las hij op het kaartje
kijkend. Vous parlez francais?
„Maar natuurlijk mijnheer, verzeker
de Andrew hem Frans mat een En
gels en geen Vlaams accent.
Ik spreek zelf ook geen Vlaams,
merkte de kolonel droogjes op. Hij wuif
de gemoedelijk naar een fauteuil en
nam zelf ook weer plaats.
Mijn secretaris deelde me mede,
dat U inij over een belangrijke zaak
wilde spreken, vervolgde hij.
Andrew knikte bevestigend.
U zult wel gehoord hebben van de
moeilijkheden, die er gerezen zijn inza
ke de erfgenamen-kwestie der Clinton-
millioenen, begon Andrew en hij zag tot
zijn genoegen, dat de oogjês van de ko
lonel belangstellend naar hem keken.
Ons huis in Londen behandelt deze
zaak voor een Amerikaans advocaten
kantoor. Enige weken geleden ontvinge
wij een telegram, waarin ons werd vei-
zocht om inlichtingen in te
te onderzoeken, of kapitein ÏWU L
tijdens zijn verblijf in Europa g
was en indien dit inderdaad het geval
zou zijn, hiervan de b^e«ende t0 n
menten te overleggen. We hebben toer
onmiddellijk deze advertentie m een
aantal Europese couranten geplaatst.
Hij overhandigde de kolonel de krant,
die hij in de rue Montagne de la Cour
had gevonden, maar de kolonel legde
l«ar zonder meer terzijde.
Ik heb uw advertentie reeds gezien,
monsieur Somerton. Zoals U zult begrij
pen hebben wij gelijk met U vanuit Was
hington sren dergelijk mededeling ont
vangen. We hebben reeds de nodige stap
pen gedaan natuurlijk, maar tot nu toe
zonder enig resultaat, besloot hij met een
schouderophaal.
Tot nu toe, merkte Andrew veel
betekenend op, terwijl hij dichter bij het
bureau schoof.
Vijftien minuten geleden, monsieur
le Colonel, was ik getuige van een auto
ongeval in de rue Montagne de la Cour.
Een man van middelbare leeftijd werd
door een taxi aangereden toen hij de
straat wilde oversteken. En deze man
was in het bezit van deze krant, waarin
bedoelde advertentie staat aangestreept.
De kolonel nam de krant nu op.
U veronderstelt, dat deze man ons
misschien iets belangrijks wilde vertel
len, merkte hij op. Of werd hii soms
gedood?
Neen, ernstig gewond, luidde An
drews antwoord. Hij werd per ambu
lance naar het ziekenhuis vervoerd. Maar
enkele minuten nadat het ongeval had
plaatsgehad werd hij beroofd.
En Andrew vertelde de kolonel over
het vreemde gedrag van de pseudo-dok
ter en hoe zijn medeplichtige had ge
tracht de aandacht van de omstanders
af te leiden door de manoeuvre met het
geld.
Het was inderdaad jammer, dat U
hem liet ontsnappen, merkte de kolonel
op.
Hij drukte een knop in van de dicta-
foon die voor hem op het bureau stond.
Geef me zo spoedig mogelijk alle
bijzonderheden over een ongeluk, dat
ongeveer vijftien minuten geleden in de
rue Montagne de la Cour gebeurde, be
val hij.
Na deze interruptie wendde hij zich
weer tot Andrew.
Vertelt U me eens wat meer van
die kapitein Neil Clinton, verzocht hij.
Ik ben bang, dat ik aan die mededeling
uit Washington niet die aandacht ge
schonken heb, die het waard was en ik
ben de juiste details kwijt. Hij was offi
cier in het Amerikaanse leger, is 't niet?
De Amerikaanse luchtmacht, corri
geerde Andrew. Ik zal u de zaak even
in het kort uiteenzetten.
Glinton's vliegtuig werd neergeschoten
in de omgeving van Louvain op 17 Ju"1
1943, terwijl hij een bombardements-
vlueht leidde. De bemanning we .,nkt~
wel gedood of krijgsgevangen 6eI™ t
maar van hemzelf werd geen sp°
ruggevonden. Wat er precies m
gebeurde is een raadsel,, maa
den om aan te nemen dat hu «or een
van uw landgenoten weid g -
'«1
Inderdaad. Z°al* zavaJan ïyn
omstandigheden gedaan hebben, heeft
ook hij zich misschien aangesloten bij
een of andere illegale groep. Ik heb
hem nooit ontmoet, maar na alles wat
ik over hem gehoord heb was hij daar
juist een type voor. Dit is natuurlijk
slechts een veronderstelling.
De kolonel hield bezwerend zijn hand
op.
Neemt u mij niet kwalijk monsieur,
maaf iK leefde m de mening, dat kapi-
tem Clinton werd gedood.
i^r sch"dde ontkennend zijn hoofd.
Neen, hij werd zeker niét gedood;
hij is in de winter van 1944 aan diphthe-
ritis gestorven. Vreemd vindt U niet
als men bedenkt dat, wanneer hij in le-
ve" was gebleven hij thans een van de
rijks té mannen van de wereld zou zijn.
Zijn oudoom liet hem namelijk meer
aan vijftig millioen na.
De kolonel streek peinzend over zijn
kin.
Vijftig millioen is zeker een motief
voor een roofoverval, merkte hij op. Ik
veronderstel dat indien hij getrouwd
was het geld aan zijn vrouw zou komen?
Neen, niet aan zijn vrouw; aan
zijn nakomelingen, als hij die tenminste
had. Maar we weten zeife niet eens of
hij wel getrouwd was.
Kolonel Jacques bekeek met een vol
daan gezicht zijn zorgvuldig gemanicuur
de nagels.
Vandaar natuurlijk die advertentie
merkte hij op.
Andrew knikte.
Men wil zoals te begrijpen is zeker
heid hebben voordat men begint met de
afwikkeling van de erfenis. Hij lachte
kort.
Het is toch maair een vreemde geschie
denis ging hij voort. De advocaten in
Amerika dachten eerst dat de zuster van
Neil; Shirley de enige erfgename was
maar toen ze haar dit mededeelden ver
telde ze dat haar broer In een van zijn
brieven die zij vanuit het krijgsgevan
genkamp van hem ontving de naam ge
noemd had van een zekere Yvette. Ik
heb zelf die brief niet gezien maar naar
ik hoorde had Shirley de indruk gekre
gen dat Yvette Neil's vrouw was. Hij
schijnt haar ergens in België te hebben
ontmoet.
De kolonel, keek Andrew stom van
verbazing aan.
Ma foil* riep hij uit. U moet met
direct denken dat dit de waarheid is.
Het is best mogelijk, dat ze helemaal
niet getrouwd zijn.
Zeer juist, gaf Andrew toe, maar
daar moeten we toch zekerheid over
hebben. Misschien is er wel een brief
of een ander document, dat ons kan
overtuigen.
Kolonel Jacques glimlachte bij zoveel
optimisme.
Neem me niet kwalijk, verontschul
digde hij zich. Ik zal werkelijk alles
doen om U te helpen- Hij nam een pen
en maakte een notitie. Ais u me nu
even een persoonsbeschrijving van de
man, <jje u liet ontsnappen wilt geven,
dan zal ik onmiddellijk maatregelen ne
men om hem te laten opsporen. Is u er
van overtuigd, dat het hier alleen maar
gaat om een portefeuille?
Andrew schudde zijn hoofd.
Dat kan ik u niet met zekerheid
zeggen, want dat is alles wat ik er van
gezien heb. En, hij is ongeveer een me-
!;er zeventig lang, smal gezicht en dicht
bij elkaar staande bruine ogen....
Ja?, klonk het kort.
Een stem aan de andere kant van de
■In begon een rapport voor te lezen,
maar voordat de man de eerste zin had
kunnen afmaken, brak de kolonel deze
af.
Stop er maar mee, zei hij, ik zal
de rest straks wel lezen. Vertel me al
leen maar even, wie die man is en waar
ze hem naar toe hebben gebracht.
Hij is op het ogenblik in het St.
Jansziekenhuis. Men is er nog niet in
geslaagd te ontdekken wie hij is, daar
hij geen papieren bij zich droeg.
De kolonel gromde en keek veelbete
kenend naar Andrew.
Het lijkt er veel op, dat u het bij
het rechte eind hebt, zei hij, maar de
stem aan de andere kant van de lijn viel
hem in de rede. Het klonk nogal opge
wonden vond Andrew.
Er' komt juist weer een bericht bin
nen van het ziekenhuis, monsieur le Co
lonel. Het schijnt pas gebeurd te zijn,
nadat ik opbelde. Er heeft zich een
vrouw, die een zwarte voile droeg aan
het ziekenhuis gemeld, die zeide de
echtgenote van het slachtoffer te zijn.
Ze lieten haar natuurlijk onmiddellijk
bij haar man, maar ze bleef slechts een
paar minuten en ging weer weg, zonder
dat iemand er erg in had.
En de man?, rigp kolonel Jacques
uit.
Ik ben bang, dat hij dood is. Gestikt
in zijn eigen kussen.
(Wordt vervolgd»
