Nieuw destructie-apparaatteSon
Profiteren van NAJAARSFRUIT
AKKERTJE
Strijd om de Clinton
millioenen
CHRISTELIJKE EENVOUD, OOK
IN DE FILM
Kalk en fosfor, ijzer en koper
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1949
PAGINA 4
,Voor de filmcamera
O. C. I. C. BIJEEN IN LONDEN
Roberto oRssellini (rechts), toen hij de met de P) K. O.-vertegen
woordiger Phil Reisman gemaakte afspraken over de film „Stromboli"
met een handdruk bekrachtigde.
HET GROTE BELANG VAN
VEEVOER
APPEL- EN PEREN
GERECHTEN
ZOUAVEN-PASTOOR
MGR. B. VAN LEEUWEN
70 JAAR
WEERT ZORGT VOOR OUDEN
VAN DAGEN
FILMREGISSEUR SAM WOOD
OVERLEDEN
neem een
Door CaptA. O. Pollard
Dat is de waarheid-, monsieur. Ik
Ik heb gehoord, da-t hy een gehei
Prijs voor moreel en geestelijk
waardevolle film op elk
belangrijk filmfestival
Deze zomer is de algemene raad van
het Office Catholique International du
Cinéma (OCIC) in Londen bijeen ge-
weegt. Aan de publiciteit rond deze
bijeenkomst, welke door de deelneming
van vertegenwoordigers uit niet min
der dan vijftien verschillende landen
een neiangrqk internationaal cachet
droeg, heeft wel het een en ander ge
mankeerd. Rechtstreekse berichten om
trent het besprokene hebben ons niet
bereikt, zodat wij moeten volstaan met
enkele korte gegevens, welke wij aan
troffen in het September-nummer van
„Focus", het maandblad van het Catho
lic Film Institute, de Britse Katholieke
Film Actie.
Uit het .in dit tijdschrift opgenomen
verslag van de bijeenkomst blijkt, dat
Nederland schitterde door afwezigheid.
De vertegenwoordiger van de KFA in
ons land had met de nodige verontschul
digingen bericht van verhindering ge
zonden
Een grote morele steun voor de ver
gadering en tevens een, bewijs van het
belang, dat Z. H. de Paus hecht aan het
lilmvraagstuk, was een schrijven van
mgr. Montini van het Pauselijk staats
secretariaat, waarin richtlijnen werden
gegeven ten aanzien van het onderwerp
der besprekingen: ,,De houding van de
katholieken met betrekking tot de indus
triële en economische aspecten van de
film".
De meeste aandacht moet worden be
steed aan de morele toon van de film
en onder geen beding mogen commerci
ële overwegingen leiden tot een afwij
king van de leer van het H. Evangelie:
„Zalig zijn de eenvoudigen van geest".
Deze geest kan en moet in de filmkunst
overheersen, zoals hij dat doet op andere
gebieden van de Katholieke Actie.
In zijn schrijven wees mgr. Montini er
voorts op. dat de H. Vader de grootste
belangstelling heeft voor het werk van
de Katholieke Film Actie en dat Hij
wenst, dat de gelovigen dit werk volle
dig steunen.
Voor de KFA-organisaties In de ver
schillende landen is deze boodschap van
Z. H. de Paus van bijzonder belang, om
dat zij zich tot taak hebben gesteld te
trachten, de film te benutten voor de
hoogste doeleinden, op het hoogst denk
bare artistieke en technische peil, tegen
de laagst mogelijke kosten, welke in
overeenstemming zijn met de sociale
rechtvaardigheid. Want het is niet juist,
dat de film voor religieuze doeleinden
wordt gebruikt door religieuze personen
als een middel om aanzienlijke winsten
te behalen na een grote kapitaalsinveste
ring. Dat is goed voor de uitsluitend
commerciële film, hoewel ook daar de
invloed der kaholieken moet worden
aangewend om een geest van christelijke
eenvoud ingang te doen vinden.
Hoewel de besprekingen in hoofdzaak
waren gewijd aan economische en indus
triële kwesties, is ook een gebedskruis-
toeht voor het Filmapostolaat ter sprake
gekomen. Naast de aanwijzing door de
H Vader van een Patroonheilige voor de
filmkunst hoopt men, dat Z. H oen, con
templatieve orde zal opdragen het werk
van de KFA met haar gebed te steunen.
Aan priesters, werkzaam in de KFA, zal
worden verzocht de H. Mis op te dragen
tot intentie van het apostolaat, terwijl
bovendien ook het gebed der leken zal
worden gevraagd. Daartoe is een speciaal
gebed geredigeerd, dat aan de nationale
organisaties H r KFA ter beoordeling zai
worden voorgelegd. Van een en ander zal
uiteindelijk een rapport worden opge
maakt, dat ter goedkeuring zal worden
voorgelegd aan de H. Stoel.
De speciale prijs, welke het OCIC jaar
lijks toekent aan de film, welke „het
meest bijdraagt tot de morele en gees
telijke verheffing van de mensheid", werd
eveneens besproken. Besloten werd, dat
in de toekomst een OCIC-prijs zal wor
den toegekend op elk belangrijk .Film
festival en bovendien ean-jaarlijkse prijs
voor de beste film van het jaar.
Het H. Jaar zal een grote rol spelen
in het werk van het OCIC, hetwelk is
belast met de organisatie van de afde
ling Film op de grote tentoonstelling, die
tijdens het H. Jaar in Rome zal worden
gehouden. Voorts zal een internationale
bedevaart van filmacteurs en technici
worden gehouden Aan elk nationaal cen
trum van KFA zal worden verzocht de
deelneming van een representatieve
groep persoonlijkheden uit de filmwe
reld in de verschillende landen te verze
keren.
net ariemaanaeujK.se tijdschrift van
het OCIC, de „Revue Internationale du
imnema (internationaal rum Kiview)
werd eveneens besproken. Van alle zij
nen nad men de grootste waardering
voor dit tijdschrift, doch algemeen was
men het er over eens, dat veel meer steun
nodig is om het financieel onafhankelijk
te maken.
Hoewel het met de speelfilmindustrie
in ons land nog maar steeds niet wil bo
teren en dat zal niet, zolang onze
regering het buitenlandse voórbeeld niet
volgt door het verlenen van steun in de
vorm van belastingverlaging of door
middel van directe subsidies vinden
de Nederlandse filmers geregeld emplooi
op het gebied van de documentaire.
Het Nederlandse Rode Kruis heeft eni
ge tijd geleden aan Gtto van Neyenhoff
opdracht gegeven, een korte film te ma
ken over de vredestaak van deze orga
nisatie hier te lande en overzee.
Otto van Neyenhoff heeft terstond na
de bevrijding op verzoek van het toen
malige Nederlandse Volksherstel de film
„Samen op weg" gemaakt, waarin een
beeld werd gegeven van Nederland in de
bezettingstijd en direct na de capitulatie
van Duitsland, Deze documentaire, welke
een vertoningsduur had van drie kwartier
muntte uit door knappe fotografie, goede
montage en de zeer suggestieve muziek
van Hugo de Groot Behalve de film
„Rijksmuseum" heeft'Van Neyenhof ook
nog in samenwerking met Hans Meerten
de speelfilm „Zomerzotheid" gemaakt
naar het boek van Cissy van Marxveld.
Otto van Neyenhoff is in vier maanden
tijds met de uitvoering van zi| a laatste
opdracht gereed gekomen. Onder de ti
tel „Paraat" heeft hij in verhalende trant
een serie actiebeelden aaneengeregen,
welke de taak en de Organisatie van
het Rode Kruis bij ongevallen, branden
en rampen, de zieken, invaliden en ouden
van dagen geboden hulp en ontspanning,
alsmede de medische hulpverlening aan
de bevolking van Indonesië wordt weer
gegeven.
De sterk wisselende beelden worden
door de muziek en de gesproken tekst
op de voet gevolgd.
Na de eerste vertoning van deze film
voor de directie van het Nederlandse
Rode Kruis, is zij gaarne geaccepteerd.
Het filmpje komt binnenkort in de Ne
derlandse tjoscopen in vertoning.
Voorts heeft een firma in Rotterdam
het Verbond van Veilig Verkeer, dat
sinds zijn succesvolle actie in Juli j.l.,
bekend onder de naam „Bob-actie 1949"
steeds meer spontane hulp en medewer
king ondervindt van het bedrijfsleven,
een verkeersfilm aangeboden, welke zal
worden opgedrageh aan de jeugd in Ne
derland.
De vervaardiging van deze film ge
schiedt door Mirror-film in Amsterdam.
Het zal een geluidsfilm worden met een
vertoningsduur van ongeveer een uur. Bij
de vervaardiging van deze film, welke
tot titel draagt „Ret kan ook veilig",
wordt op ruime schaal medewerking ver
leend door rijks- en gemeente-politie, als
mede door de Vereniging voor Vreemde
lingenverkeer en de K.N.A.C.
De muzikale „omlijsting" zai worden
verzorgd door Pierre Palla.
Jarenlang heeft Hollywood de auto
riteiten van de slaat California overge
haald. geen zomertijd in te voeren onder
het motief, dat langere zomeravonden de
mensen uit de bioscopen houden. Thans
zijn de heren 'n campagne begonnen om
het volgend jaar de zomertijd in te voe
ren. omdat ze geloven, dat de langere
avonden meer afbraak zullen doen aan
hun voornaamste concurrente, de tele
visie.
Er ontbreken nog tien minuten aan
het slot van de film „Stromboli", welke
Ingrid Bergman onder regie van Rossel-
lini in Italië heeft gemaakt.
Hollywood ziet om die tien minuten te
springen. Zonder die kostelijke 600 se
conden kan de film niet worden vol
tooid, noch gesneden, noch de wereld
première .worden vastgesteld.
Rossellini houdt de laatste stroken in
Rome vast en heeft Hollywood geseind,
dat hij er niet aan denkt naar Amerika
te komen om de film af te maken
„Stromboli" is gemaakt met geld van
de R.K.O. en om geen kat in de zak te
kopen, liet de maatschappij een clausule
in het contract met Rossellini opnemen,
waarin werd bepaald, dat hij naar Hol
lywood moest komen om de film te snij
den.
Weken lang heeft Rossellini stukken
film van Stromboli. het vulkanische
eiland, waar het grootste deel van de
film is gedraaid, naar de R.K.O. .gestuurd
Toen hij aan de laatste scène kwam. wel
ke gedurende drie dagen in een concen
tratiekamp buiten Rome is opgenomen,
zette hij de zendingen stop.
Hollywood zegt: „We eisen nog steeds
de rest van de film op".
Rossellini zegt: „De censor schijnt die
laatste vitale scène vast te houden".
En de Italianen zeggen: „Wat een on
derwerp voor een Italiaanse filmklueht!"
De man, die 16 jaar. geleden King Kong
maakte, is met een nieuwe fantastische
aap voor de dag gekomen: Joe Young.
Volgens Marian C. Cooper, die hem
maakte en die een vermogen verdiende
aan de King Kong-film, is Joe heel ver
schillend van Kong; „Joe is een oerster
ke aap, maar hij is intelligent, sympa
thiek en beminnelijk". Maar net als Kong
wordt hij door machines voortbewogen.
Joe Young is een enorm kassucces in
Amerika en één van de redenen daarvan
is waarschijnlijk, dat hij het eerste te
ken van verzet is tegen de naturalistisch-
documentaire stijl, welke op het ogenblik
in Hollywood de grote mode is.
Omtrent de kwaliteiten van Joe blij
ven de klanten niet in het onzekere,
want hij slaat een hele nachtclub kort
en klein, lacht om de kogels uit de ma
chinegeweren van de politie en doet al
les, wat in de films vóór de oorlog uit
de mode raakte.
(Prinses) Rita Hayworth heeft altijd,
maar dan voor de film, willen spelen in
„Born Yesterday", een Amerikaans to
neelstuk, dat Laurence Olivier in Lon
den heeft geïntroduceerd met Yolande
Donlan in de hoofdrol.
Thans gebruikt Hollywood dit als lok
aas om haar weer voor de film-camera
te krijgen. Rita heeft zelfs al „Ja" gezegd
Harry Cohn, de baas van de studio, waar
Rita placht te werken, is naar Deauville
gevlogen om de zaak nader met haar te
bespreken. Rits gelooft, dat ze in April
van het volgende jaar weer aan de slag
kan gaan.
In afwachting van haar terugkeer, ma
ken de Amerikanen nu al dik geld met
twee vroegere Hayworth-films, namelijk
„Gilda" en „You were never lovelier", in
één programma te vertonen.
(Van onze Brabantse redacteur).
Hoe nuttig een destructor is werd ons
duidelijk uit de woorden van minister
Mansholt toen deze gisteren de nieuwe
persmachines en ketels van do destruc
tor te Son in werking stelde. De minis
ter wees er op, dat we jaarlijks 45.000
ton vis- en diermeel nodig heoben voor
ons veevoer en 10.000 ton daarvan levert
ons land zelf, langs de weg van de
destructors. We moeten intussen er naar
streven de productie van deze eiwithou-
dende veevoeders te vergroten. Met na
me wees de minister op het nut hiervan
voor de pluimveestapel. Daar de prijzen
van deze binnenlandse veevoeders lager
zijn dan de geïmporteerde, zijn er mo
menteel besprekingen gaande om deze
binnenlandse prijzen aan te passen aan
de buitenlandse. Daardoor zal het ook
mogelijk worden voor het afgestane ka
daver een vergoeding te geven buiten de
prijs van de fyuid, die thans al wordt
uitbetaald.
De minister verklaarde, dat bij een
geregelde aflevering der afvalmaterialen
de destructors ook goed renderende be
drijven zijn; voor wat de N. C. B.
destructor betreft te Son daarvan had
de minister een uitstekende indruk.
Van hoe groot nut zo'n destructor kan
zijn, blijkt ook uit enkele cijfers, die ons
te Son werden verstrekt. Vanaf begin
1935 af werden hier in het geheel uit de
kadavers getrokken 15 millioen kilo dier
meel en 5% millioen kilo vet; dit laat
ste, ter verwerking in de kaarsen- en
zeepindustrie. Het jaar 1949 zal een re
cordjaar worden, want zeker 38.000 ka-
Het Voorlichtingsbureau
van den Voedingsraad meldt.
Nu de appelen en- peren
dank zij de ruime oogst,
overvloedig verkrijgbaar zijn
en er niet zulke hoge prijzen
voor worden gevraagd, zul
len wij goed doen om zoveel
mogelijk van dit najaars-
fruit te profiteren. Zij zijn
zo geurig en smakelijk, dat
zij er bij iedereen wel graag
ingaan! Wie een appel of
peer zo uit het vuistje op
knabbelt. voert zijn y :haam
een belangrijke hoeveelheid
vitamines en mineralen toe.
Van de mineralen noemen
we vooral kalk en fosfor
(voor de opbouw van het
beenderenstelsel) en ijzer en
koper (voor de vorming van
io.ie btoaiiH'haampjes».
Ook toebereid zijn deze
vruchten echter beiangiijk
om hun voedingswaarde. En
het aantal gerechten dat
er ver. klaar te mak'a -s, is
on'-ilohar groot. Laat daar
om iedere huisvrouw j:u
fruit in haar monu verwer
ken
Behalve de véle gestoofde
nagerechten, die er van dit
frlit te maken zijn. kan inert
appelmoes en gestoofde peer
tjes ooi: bi; wijze van groen
te geven. Hierbij laten wij
enige recepten voor 4 per
sonen volgen:
Gebakken appelschijven
met chocoladesaus
4 appels, 35 g suiker, bo
ter of margarine, 5 dl melk,
15 g maïzena, 30 g cacao, 60
g suiker, zout. De melk op
een klein gedeelte na aan -de
kook brengen. De maizena
met de suiker en wat zout
en de cacao vermengen en
met de achtergenouden melk
tot een papje roeren. De ko
kende vloeistof met dit pap
je binden en even laten
doorkoken. De appeis schil
len, de klokhuizen verwijde
ren en de vruchten in schij
ven snijden. Deze in de koe-
kepan in boter of margarine
langzaam bruin bakken en,
wanneer ze warm zijn, be
strooien rnet de suiker.
De appelschijven in' een
schaal overdoen en met de
chocoladesaus bedekken.
Dit gerecht warm of koud
opdienen.
Broodschotel met
appelmoes
400 g oud brood, liter
melk, moes van Vi kg appe
len, suiker, boter of marga
rine, kaneel.
Van de appelen vrij dun
moes koken en dit afmaken
met suiker en kaneel. Het
brood in sneetjes snijden en
deze besmeren- met boter of
margarine. Ze vervolgens
weken in de melk. Het brood
laag om laag met de appel
moes in een beboterd scho
teltje leggen. De bovenste
laag moet uit brood bestaan.
Er een mengsel van suiker
en kaneel overheen strooien
en iiier en daar een klontje
boter cf margarine leggen.
Op het schoteltje in de oven
een bruin korstje laten ko
men
Peren met caramelvla
505 g handperen, li liter
melk, 25 g custardpoeder,
125 g suiker, iets zout, aard
appelmeel.
De peren schillen, in vie
ren snijden en het klokhuis
verwijderen De peren op
zetten met zoveel water dat
ze half onderstaan. De vruch
ten zachtjes gaarkoken tot
ze glazig zijn en er 25 g sui
ker aan toevGegen. Dan het
vocht tot vla-dikte bijbin-
den met wat aangemengd
aardappelmeel. De perer. met
het vocht in een vlaschaal
overdoen. De overige suiker
in een pannetje tot caramel
branden. Er iets water bij
gieten (dan schift de melk
niet).
Het custardpoeder aan
mengen met wat koude
melk,. De rest van de melk
met de caramel en iets zout
aan de kook brengen en on
der roeren binden met het
custaru'"er. gsei. L'o ,rla la
ten afkoelen cn over de
peertjes gieten.
Men kan ook custardvla
o£ chocoladevla bij de peer
tjes geven.
Stoofperen met beschuit
500 g stoofperen, 4 be
schuiten, suiker naar smaak,
een stukje citroenschil, bes
sensap, wat kaneel aardap
pelmeel.
De stoofperen schillen, in
vieren snijden en de klok
huizen eruit verwijderen.
De peren zacht laten gaar
koken m een mengsel van
water en 14 dl bessensap,
citroenschil en wat kaneel.
Suiker naar smaak toevoe
gen en de peertjes laten
doorkoken tot ze mooi rood
zien. De peren uit het sap
nemen en de beschuiten
even weken in het perensap.
De rest van het sap bijbin-
den met wat aangemengd
aardappelmeel, de peertjes
op do beschuiten leggen en
het gebonden sap er over
heen gieten.
davers zullen dit jaar worden aange
voerd.
Ook visafval wordt sinds geruime tijd
te Son verwerkt en maandelijks levert
dit reeds 200.000 kilo vismeel en traan op.
Miltvuur bestreden
Op de hygiënische betekenis van de
destructor werd gewezen door dr. Mun
tendam, directeur-generaal van de Volks
gezondheid, die de minister van Sociale
Zaken vertegenwoordigde. Bij de invoe
ring der Vleeskeuringswet in 1949 moest
ook de mogelijkheid geschapen worden
het afgekeurde vlees te vernietigen; met
name lag er zeer veel gevaar ook voor
de mens in het uiterst besmettelijke
miltvuur. Door het vervoer en behande
ling hoe langer hoe hygiënischer te ma
ken, is het miltvuur thans sterk inge
perkt, evenals andere besmettingen.
De nieuwe installatie bestaat uit vier
takels en vier persen. Bestond de vroe
gere. methode te Son in extractie door
behandeling met benzine, thans wordt
deze persapparatuur aangewend, naar
Deens model. Het zijn de eerste machines
van dit nieuwe soort in Nederland. Een
groot voordeel is de kostenbesparing aan
benzine, die thans geheel kan worden ge
mist.
De destructor van de N. C. B. te Son
strekt zijn werkingssfeer uit over Noord
Brabant, Limburg en enige delen van
Gelderland en Zeeland.
Zondag hopen de parochianen van de
St. Josephkerk te Hillegom de 70ste ver
jaardag te vieren van hun herder, mgr.
B van Leeuwen. Pastoor van Leeuwen
is niet alleen bekend als bouwpastoor
van Hillegom, doch. meer nog als aal
moezenier der Zouaven. Hy was de man,
die deze Pauselijke soldaten in Neder
land bezocht en bijstond op hun oude
dag. Steeds was hy voor hen, die hij
allen kende, in de weer, zowel als kaoe-
laan te Oudorp (N.-H.) als in Amster
dam, Scheveningen en tenslotte Hille
gom. Hij heeft zijn belangrijk werk v< or
de Nederlandse Zouaven, van wie er
thans geen meer leeft, geheel mogen vol
tooien.
Voor de gemeente Weert zal onder
auspiciën van de Landelijke Katholieke
stichting voor Behuizing van Bejaarden,
een hofje worden gebouwd met 46 wo
ningen voor in totaal 120 ouden van da
gen. Het hofje wordt gesticht in de Jo
hanna van Meursstraat tegenover het St.
Jansziekenhuis. Architect is ir. W. de
Bruijn te Utrecht ,die de bouw 12 October
a.s. zal aanbesteden.
De filmregisseur Sam Wood, die o-a. de
films „Goodbye, mr. Chips" en „For
whom the bell tolls" heeft gemaakt, is
op 66-jarige leeftijd in Hollywood over
leden tengevolge van een hart-aanval.
Ons Romanbijvoegsel d
KORTE INHOUD VAN HET
VOORGAANDE.
Andrew Somerton is getuige van een
verkeersongeval en vindt een krant,
waarin om inlichtingen wordt gevraagd
omtrent Neil Clinton, kapitein van het
Amer luchtleger.
De volgende morgen begroet hy Shirley
Clinton, zuster van Neil en Walter van
Gessel, haar neef. Zij nodigt hen uit
met haar te lunchen. Even later wordt
Shirley overvallen en blijkt een brief
te zyn verdwenen, die zij van een zeke
re Dupont heeft ontvangen.
Intussen loopt Andrew in een val, dip
voor hem is opgezet.
Terwijl Shirley een ontmoeting heeft
met Dupont gaat van Gessel op zoek
naar Yvette, die inderdaad een zoon
heeft.
In tegenwoordigheid van Shirley be
schuldigt hij Yvette een intrigante te
zijn Shirley gelooft dit echter niet.
Andrew bevindt zich nog altijd in han
den van Gontier, die besluit hem uit
de weg te ruimen door hem op een
verkeersweg te deponeren, waar Shir
ley hem vindt.
In Brussel teruggekeerd begeeft An
drew zich naar kol. Jacques met het
verzoek monsieur Papillon te arreste
ren Hy deelt de kolonel verder mede,
dat'Papilion tijdens de oorlog zyn zetel
in Galede bij Louvain had
Terwijl Shirley en Andrew zich de vol
gende dag naar Galede begeven, maakt
Yvette zich eveneens gereed om naar
Louvain te vertrekken, waar ze Dupont
en van Gessel ontmoet, met welke
laatste ze overeenkomt chantage te
plegen.
In het hotel teruggekeerd stellen zij
Shirley, in tegenwoordigheid van An
drew voor het feit, hen een bedrag
uit te keren, ofwel de kleine Raymond
te verliezen.Andrew adviseert haar
hier niet op in te gaan.
16).
Op het moment, dat de slaap hem zou
overmannen werd er zacht op de deur
v?jn zijn kamer geklopt en hij was met
een klaar wakker. Voordat hij kan vra
gen, wie daar was, werd de deur reeds
geopend door het kamermeisje van Shir
ley, Marie. Ze had een verzegelde en
veloppe in haar haind.
Deze brief is van de mademoiselle
monsieur, zei ze, terwijl ze de enveloppe
op de toilettafel legde, waarna ze aan
stalten maakte om te vertrekken. Ze
was nogal nerveus en Andrew begon er
ean te twijfelen, of de zaak wel in orde
was
Een ogenblikje Marie, misschien is
het de bedoeling dat je op antwoord
wacht.
Marie schudde heftig met haar hoofd.
Dat is niet nodig mijnheer. Ik moest
alleen maar zeggen, dait U hierna de zaak
maar als afgedaan moest beschouwen.
.Andrew scheurde nijdig de enveloppe
open. Hy was niet van plan zich zo maar
Bonder meer te laten afpoeieren, wan
neer het Shirley 'betrof. Zelfs als het lot
beschikt had, dat hij haar nooit meer
zou terugzien, dan zou hij haar toch niet
kunnen vergeten. Hij nam de brief uit
de enveloppe en begon te lezen.
Beste mijnheer Somerton.
Ik schrijf dit in het geheim, omdat
ik U zowel een verklaring als een
excuus verschuldigd ben. Walter
heeft me gedreigd dat, wanneer ik U
niet onmiddellijk z.ou ontslaan, hij
niet van plan is een overeenkomst
met mij aan te gaan betreffende de
kleine Raymond. Hij stuurt namens
mij een telegram naar Gaylord en
Mididleditch, waarin hij hen verzoekt
U van uw taak te ontheffen. Ik voel
me zo beschaamd, dat ik bang ben
U nog ooit onder de ogen te komen.
Probeer mij toch te begrijpen alstu
blieft en denk niet te hard over mij.
Met oprechte groet,
SHIRLEY CLINTON
P-s. Wilt U s.v.p. geen moeite doen,
om mij van mijn voornemen af te
brengen?
Lang voordat hij het briefje tot het
einde toe gelezen had was Andrew er
reeds van overtuigd, dat Shirley nooit 'n
dergelijke beslissing had kuntnen nemen.
Deze was haar opgelegd door van Gessel.
De kerel was natuurlijk bang, dat hij
Shirley zo ver zou krijgen, dat ze hem
zou gaan beschouwen als een chanteur.
Maar als ze dat dan niet wilde, dan
zou hy het doen. Hij vond het dom van
haar, dat ze op van Gessel's voorstel
was ingegaan- Ze had veel beter de zaak
aan hem kunnen overlaten, of als ze dat
niet wenste tenminste Gaylord en Midd-
lediitoh moeten raadplegen.
Hij gooide de dekens van zich af, toen
een nieuwe gedachte hem inviel. Shirley
was eigenwijs. Ze had hem met opzet
verzocht zich niet meer n.et de zaak te
willen inlaten. Maar als hij di't verzoek
eens doodgewoon negeerde?
Het is echter misschien beter Gaylord
en Mididleditch te schryven. Of misschien
was het nog beter ze op te bellen. Maar
als hij dat deed zou hij hen den in de
korte tijd, die hij tot zijn beschikking
had kunnen vertellen, wat er precies aan
de hand was? En zouden ze er naar han
delen, zonder eerst weer een lange brief
met instructies te zenden? vroeg Andrew
zich af.
En intussen ging er waarschijnlijk een
telegram naar Londen, waarin ze So
merton, Gale, Postletihwaite en Somerton
zouden vragen, hem terug te roepen en
op verdere instructies te wachten.
Anidrew werd woedend toen hij dacht
aan de consternatie, die een dergelijk
telegram zou veroorzaken. Zijn vader
zou nijdig zijn, omdat hij zijn eerste op
dracht niet tot een goed einde had we
ten te brengen en oude Matthews zou
natuurlijk weer alle mogelijke veront
schuldigingen te zijnen gunste aanvoe
ren. Hij kon zoiets onmogelijk verdra
gen, maar hij kon ook Shirley's verzoek
niet negeren. Ik moet een manier vin
den om van Gessel tegen te houden en
de waarheid te achterhalen. Hij was er
nu eenmaal van overtuigd, dat hij met
een complot te doen had en het was zijn
plicht dit te ontmaskeren.
Welke stappen kon hij daartoe nog
doen? Terwijl 'hij een bad nam, zich
kleedde en zijn ontbijt gebruikte bleef
hij steeds met deze kwestie bezig- Voor
zover hij wist, had hij alles gedaan, om
achten- de waarheid te komen. Hij was
het echter nog steeds niet met zichzelf
eens, toen hij klaar was met zijn ontbijt.
Hij stak een sigaret aan en wandelde de
hal in. Misschien dat hij toevallig Shir
ley zou ontmoeten.
Shirley kreeg hij evenwel niet te zien,
maar hij had nog niet lang staan wach
ten, toen de nurse met Raymond in een
-kinderwagen uit de lift stapte. Ze was
blijkbaar van plan een ochtendwandeling
met de baby te maken.
Goeden morgen Annette, begroette
Andrew haar vriendelijk, toen ze hem
passeerde.
De oude vrouw keek hem aam en wens
te hem eveneens goede morgen. Ze zou
doongelapen zijn, als Andrew haar niet
had tegen gehouden.
Hij had reeds enkele malen gepro
beerd iets omtrent haar te weten te ko
men, maar steeds zonder succes. Hij
was er nooit in geslaagd enig antwoord
te krijgen als hij haar iets vroeg en ze
had meestal haar schouders opgehaald.
Dit keer zal hij het eens met een list
proberen, dacht hij.
Ik wilde U even vertellen, dat ik
monsieur Lemaire gisteren ontmoet heb
Annette, begon hij. We hebben een
ogenblikje gepraat over dat winkeltje
van hem, dat naast de kerk in Galede
stond- Hij vroeg me zijn groeten aan U
over te willen brengen.
Even keek ze hem verward aan, maar
ze. herstelde zich.
Xk damik U vriendelijk mijnheer, zei
ze met vaste stem. Ik daruk God, dat
hij er nog heelhuids uit gekomen is.
Andrew keek haar in gedachten ver
zonken na, toen ze de deur uit wandelde.
Hij was er nu zeker van overtuigd, dat
zij niet uit Galede kwam want die „mon
sieur Lemaire" bestond helemaal niet.
Als ze werkelijk wel eens in dat win
keltje naast de kerk in Galede was ge
weest, dan zou ze toch zeker wel ge
weten hebben, wie de eigenaar- was.
Als er maar eens iemand was, die deze
mensen aan het praten kon krijgen,
dacht hij geërgerd. Het was hem ge
lukt Annette zich zelf te laten verraden.
Waarom zou hij daar niet mee doorgaan?
Hij stak een nieuwe sigaret op, nam
zijn hoed uit de vestaire en verliet het
hotel. Waar zou Annette heengegaan
zijn? Misschien dat zij als hij haar ver
telde, dat die „monsieur Lemaire" he
lemaal niet bestond, bang zou worden
en hem nog meer vertelde. Halverwege
het Place Royale kreeg hij plotseling
een prachtig idee. Een chauffeur in een
passerende taxi herinnerde hem er aan,
dat een dergelijke kerel hem destijds
geholpen had Dupont te pakken te krij
gen. Dupont had hem toen naar Café
de Bon Chance gelokt, waar die geniale
Papa Gontier de scepter zwaaide en waar
monsieur Papillon met zijn doordringen
de zwarte ogen een trouwe klant scheen
te zijn.
Deze mannen van de Weerstandsibewe
ging waren de personen, die hij nodig
had en hij was er zeker van dat, wan
neer hij ze zover zou kunnen krijgen,
zjj in staat zouden zijn de waarheid om
trent Yvette te ontsluieren.
Maar hoe moes^ hij hen op zijn hand
krijgen? Ze zouden geld willen zien,
heel veel geld, meer dan hij hun zou
kunnen aanbieden, vooral reu hij niet
langer in Shirley's dienst stond. En al
had hij het geld er wel voor, dan nog
zou het best kunnen, dat ze zouden wei
geren.
Hij herinnerde zdoh nog goed, dat ko
lonel Jacques hem had verteld, dat de
leden van de Weerstandsbeweging be
paalde voorrechten hadden. Als hij die
nacht, toen ze hem op de hoofdweg Lou-
vain-Brussel deponeerden tot zwijgen
was gebracht, zou niemand hier ooit van
geweten 'hebben. Maar hij was nog spring
levend en hij zou naar hen toegaan en
hen er van overtuigen, dat ze iets goed
te maken hadden.
Hij hield een voorbijrijdende taxi aan
en nam plaats achterin. Intussen over
tuigde hij zich er van, dat hij zijn re
volver bij zich had.
Het steegje was niets veranderd, sinds
zijn laatste bezoek aan Café de Ban
Chance. Er stonden ook dit keer een
stelletje klaplopers te praten en er stond
ook weer een fiets voor het gebouw. Tot
zijn spijt was het ditmaal niet die van
Dupont.
Hij wandelde langzaam het steegje in.
Voor de deur van het kroegje gekomen
overtuigde hij zich eerst, of de druk in
gesprek gewikkelde slampampers hem
hadden opgemerkt. Toen dit niet het
geval bleek te zijn gooide hij de deur
van het café open en stapte binnen.
Er zaten maar twee klanten. De ene
was Jules Gourdon, maar de andere, een
jonge vent, die loenste, herkende Andrew
niet. Pa-pa Gontier was bezig een fles
te ontkurken.
Handen omhoog messieurs en een
beetje vlug, commandeerde Andrew
scherp.
De drie kerels draaiden zich snel om
en drie paar verbaasde ogen keken in
een automatische revolver, die op hen
gericht was. Daarna staken ze langzaam
hun handen boven hun hoofd.
Jules Gourdon was de eerste die sprak.
Goeie genade! riep hij uit. Het
is de Engelsman!
De loense jongeling keek verveeld toe.
En wat is hij van plan? vroeg hij
op lijzige toon. Ik heb niks gedaan.
Papa Gonitier glimlachte minachtend.
Houd je maar koest Fransje, hij
komt niet voor jou, daar kun je zeker
van zijn-
Zonder zijn gevangenen uit het oog te
verliezen bracht Andrew zijn vrije hand
aohter zich, tot zijin vingers die knop
van de deur te pakken hadden, waarna
hij deze sloot.
Draai je om naar de muur, beval
hij. Xk ben niet van plan jullie te
doden, of het moet niet anders -kunnen,
dus ik adviseer je geen streken uit te
halen.
Papa Gontier gehoorzaamde morrend.
Met de beste wil van de wereld,
riep hij uit, ik kan deze houding niet
langer meer volhouden. Mijn anmen wor
den erg gauw moe.
Je kunt je hamden laten rusten op
je hoofd, zei Andrew.
Hij ging langzaam naar hen toe. Met
zijn vrije hand onderzocht hij, of zij wa
pens bij zich droegen en dit leverde drie
messen en twee revolvers op, die hij op
een tafeltje naast zich deponeerde.
Nu kun je gaan zitten. Ik wil eens
met jullie praten, zei hij. Hij wees met
een uitnodigend gebaar naar een bank
langs de muur. De beide mammen aarzel
den even maar, toen Gonitier ging zitten
volgden zij onmiddellijk zijn voorbeeld-
Dit zal je geen goed doen, merkte
Paipa Gontier korzelig op. Je kunt
ons toch niet aam het praten krijgen en
als je ons van kant maakt, dan zullen
een honderdduizend vrienden van ons
je net zo lang zoeken, tot ze je te gra
zen hebben,
Andrew lachte.
Waarom maak je er geen tweehon
derdduizend van, of twee millioen? grin
nikte hij. Het aantal doet er toch niets
toe, als je dood bent,
Hij nam zelf plaats recht tegenover
Gonitier.
Waarom al die dreigementen? Luis
ter eerst eens naar wat ik jullie te zeg
gen heb. Het is vrij eenvoudig. Ik wens
alleen maar iets te horen over. jullie
vriend Pierre Dupont.
Jules Gourdon spuwde verachtelijk op
de grond.
Die vuile rat! gromde hij.
Stilte! beval Gontier. Vertel hem
niets onder dwang.
Zo, zo! knikte Andrew onbewogen-
Is dait je bedoeling
Hij richtte langzaam zijn revolver op
Goniier's hoofd.
Ik vraag U helemaal niet een van de
geheimen vam jullie beweging te verra
den, zei hij. De enige reden, waarom
ik iets omtrent Dupont wil vernemen is,
dait ik hem verdenk van chantage op een
van mijn cliënten. Alles wat ik zoek is
met U samen te werken, monsieur Gon
tier.
Pa-pa Gontie-r schudde zijn hoofd. Hij
vouwde zijn armen over elkaar, waar
mede hij blijkbaar te kennen wilde ge
ven, dat er niets uit hem te krijgen zou
zijn.
zult van mij niets te horen krij
gen! zei hij ten overvloede.
Andrew's antwoc.I was nog al dra
matisch. Hij strekte zij-n arm uit en h8®1"
de de trekker over en tegelijk met de
knal verscheen er een klein rond Saa'le
in de muur vlak naast Gontier's boord.
Deze sprong verschrikt overeind, hij
zag groen en geel van angst.
Mon Dieu! riep hij uit. M-on
Dieu!
Dit is slechts een waarschuwing dat
ik geen grapjes maak, zei Andrew op
scherpe toon. Vertel op, waar kam ik
Du-pont vinden!
Maar Papa Gontier schudde zijn hoofd-
Ik w-eet het zelf niet, en als ik het
wist, dan zou ik het nog niet zeggen.
Als monsieur Papillon het hoort....
Krak!
Het einde van Gontiers zin ging vol
komen verloren in de knal van een twee
de schot. Ditmaal vuurde Andrew langs
de andere kant van Gontier's hoofd er
de kogel snoepte juist een klein stukje
van zijn oor af.
Gontier schreeuwde als een mager
varken toen hij merkte, dat hij gewond
was.
Ik ben geraakt, riep hij uit: Li
bloed dood! O-h, mijn hemel, verlos mij
van dit monster! Hij sloeg zijn handen in
elkaar. Houd op, monsieur, alstublieft,
houd opMijn zenuwen kunen niets
meer verdragen!
Vertel me dan onmiddellijk alles wat
j-e weet, zei hij op gevaarlijk kalme toon.
En als j-e weigert d-an gaat de volgen
de kogel d-oor j-e maag.
Hij liet de revolver zakken en richtte
haar op Gontier's dikke buik.
Nee, nee! gilde deze. Ik bedoel
ja! Ik zal u alles vertellen, alles.
Zyn hand-en trilden en hij begon ze
nuwachtig te snotteren.
Beest, lafaard, verrader! riep Jul-es
Gourdon woest uit. Als je nog eeh
woord zegt, dan zal ik
Hij hield onmiddellijk zijn mond, toen
Andrew de revolver in zijn richting
draaide.
Wat zul jij, vroeg hij dreigend.
Als je nog eenmaal je mond open doet,
da-n zal ik met jou nog anders handelen
dan met je baas.
Di-t bleek voldoende te zijn. Jules Gour
don kromp in-een en zei n-iets meer. De
loense jongeling zat met zijn mond wijd
open van de schrik.
Andrew wendde zich weer tot Gontier.
Waar is Pierre Dupont en vlug een
beetje? vroeg hij. -
Even staarde Gontier ham in doods
angst aan. Zijn lippen bewogen, alsof hy
in stilte de vraag nog eens herhaalde.
Daama schudde hij wild met zijn hoofd.
Ik weet het niet, riep hij hees uit.
zweer 't! We hebben dagen lang naar
hem gezocht, maar zonder resultaat.
Andrew was er zeker van, dat hij het
inderdaad niet wist. En dieze inlichting
kwam goed overeen met wat kolonel
Jacques hem had verteld. Maar hij moest
wat anders proberen.
Wel, als j-e dan niet weet, waar hij
is, dan kun je me misschien vertellen
wie hij is. Waar komt hij van-daan, hoe
lang ken je liem al, w-a-t deed hij voor
d-e oorlog? En wat weet j-e n-og meer van
hem?
Gonitier slikte zenuwachtig.
Ik weet zo weinig van hem af, mon
sieur, jammerde hij. Hij was lid van
onze beweging, zoals zovele and-eren, dat
is alles wat ik weet.
Andrew wendde zich tot Jules Gour
don, terwijl hij met zijn revolver sp-eel-
En jij. mijn vriend, weet jij nog iets?
Jules Gourdon haalde zijn schouders
op.
De man is een rat, zei hij en spuwde
op d-e grond, om zijn minachting voor
de persoon in kwestie kracht bij te zet
ten. Hij was een moff-envriend.
Dat is ten-minste iets, dacht Andrew
voldaan.
Als je wist, dat hij een vriend van
d-e Duitsers was, waarom liet je hem des
tijds dan los? vroeg hij.
Gontier was blij, dat er een vraag ge
steld werd, waarop hij kon antwoorden.
Wij wisten het niet, totdat monsieur
Papillon hier kwam en het ons vertelde,
deelde hij mede. We moesten niet veel
van Dupont hebben, maar we konden
hem toch niet als lid weigeren.
En wat zei monsieur Papillon daar
wel van? vroeg Andrew verder.
Even keken de mannen elkaar aan en
ze waren blijkbaar te bang om iets te
zeggen. Andrew hief langzaam zijn revol
ver.
Bet is de gewone geschiedenis, mon
sieur, haastte Gontier zich te zeggen.
Dupont heeft een hele tijd als bediende
in een Duitse officiersmess gewerkt, We
hebben toen een poosje veel nut van
hem gehad, omdat hij wel eens belang
rijke nieuwtjes kon vertellen. Maar op
zekere dag.
_D-e dag, dat de geallieerden op het
continent landden, verduidelijkte Jules
Gourdon.
werden bijna al onze leiders ge
arresteerd, vervolgde Gon-tier zijn ver
haal. Dn namen stonden op een lijst,
die onderweg was naar Londen. In plaats
van in Londen kwam deze in handen
van de Gestapo terecht. Natuurlijk wer
den toen al onze mensen gefusilleerd met
hun famllii's. terwijl hun huizen met de
grond gelijk werden gemaakt. Op die
manier zijn drie dorpen volkomen van de
aarde weggevaagd.
En jullie verdenkt D«pon er van
die lijst aan de Duitsers te hebben door
gegeven?
Neen, dat niet precies, zei Gontier.
Er was nog een Amerikaan bij betrok-
ken. Ik ken de die-tails natuurlijk niet,
zoals u begrijpen zult, want we hadden
toen genoeg aan ons zelf om uit d-e klau
wen van de Gestapo te blijven, maar er
deed een gerucht de ronde, dat die Ame
rikaan ons verraden: heeft.
Andrew voelde zich niet erg prettig,
toen hij dit hoorde. Iets dergelijks had
"ij al eens meer vernomen, namelijk
toen hij met Shirley uit Galede was te
ruggekeerd en zij een oude man hadden
ontmoet, toen ze panne hadden op de
terugweg naar Brussel.
Had hij dan al die risico's gelopen-,
enkel en alleen om tot de ontdekking
te komen, d-at Shirley's broer een ver
rad-er was?
Je weet zeker niet, wie die Ameri
kaan is veronderstel ik?
Sommige zeiden, dat het een piloot zou
zijn, die op een boerderij een schuilplaats
had gevonden, gromde Jules Gourdian.
me agent was, zei Papa Gontier. Maar
Manquier is hier een flink eind van
daan
Manquier? viel Andrew hem scherp
in de rede. Is dat dan niet in Galede
gebeurd?
Papa Gontier zag hem verbaasd aan.
Oh, nee, monsieur; Galede was het
hoofdkwartier, maar de Amerikaan was
in Manquier ondergedoken....
Andrew bleef niet la-n-g mee-r in Café
d-e Bon Chance, nadat papa Gontier hem
verteld had van Manquier. De enkele
vragen, d'ie hij nog had gesteld waren
niet van belang geweest en de mogelij k-
'h-eid, dat er andere bezoeke-rs zouden
komen werd elke .minuut groter. Hij had
het beter geoordeeld te gaan, zolang dit
nog mogelijk was.
Als Manquier de plaats was, waar Neil
Clinton al die tijd ondergedoken had ge
zeten en niet in Galede dan was de kans
groot, dat hij nog iets bijzonders zou
kunnen ontdekken. Het dorp was mis
schien niet zo volkomen van de kaart
verdwenen en het zou best mogelijk kun
nen zijn, dat er enkele getuigen waren,
die Neil gekend hadden en die hem dus
zouden kunnen vertellen, of Yvette zijn
vrouw was.
Het duurde niet lang om er achter te
komen, dat Manquier ongeveer 25 km.
ten noorden van Brussel lag. Het was
ongeveer net zo'n dorpje als Galede en
het lag evenals Galede niet aan een be
langrijke verkeersweg. Andrew moest
eerst de trein nemen en daarna van een
taxi gebruik maken, om het plaatsje te
bereiken.
De chauffeur had zijn hele leven reeds
in deze omgeving gewoond en voordat
zij Manquier bereikten wist Andrew pre
cies, wat er tijdens de oorlog gebeurd
was.
Het verbaal kwam m grote lijnen vrij
goed overeen met dat van Galede. De
DuiVers hadden er luch-t van gekregen,
dat verschillende leden van de weer
standsbeweging in Manquier woonden.
Op zekere dag had een bataljon Duitse
infanterie een cordon om het dorp ge
trokken en ze hadden zonder pardon de
hele boel in puin geschoten. Degenen, die
kans hadden gezien aan <fé beschieting
te ontkomen waren in de ruïnes ge
vlucht en in de kerk, maar zonder resul
taat, want de moffen hadden alles haar
fijn nagezocht en niemand was door dieze
moordenaars gespaard.
Maar er zullen toch wel enkelen ont
komen zijn? vroeg Andrew, die zich her
innerde. dat dit in Galede ook het geval
was geweest. Ik bedoel, degenen die
niet thuis waren of op het land werkten
bijvoorbeeld?
Oh, ja, er waren er wel een paar, gaf
de chauffeur toe. Achttien in totaal;
monsieur en madame Lebrun, d-e oude
madame Du-ruy, monsieur en madams
Bastide
En wat is er van de familie Vernoa
geworden, vroeg Andrew, toen de man
even wachtte, voor hij verder ging.
Deze schudde het hoofd.
Er heeft nooit iemand van die naam
in Manquier gewoond, zei hij. WeldeVer-
mands ja en ook een zekere familie Ver-
viers. Maar van de Vernons heb ik nooit
gehoord.
Andrew had moeite zijn teleurstelling
te verbergen. Misschien had Yvette de
naam Vernon gekozen, omdat er iemand,
die zo heette, in Galede .gewoond had. Dat
was zeer waarschijnlijk de oplossing.
De mensen, die ik bedoel hielpen de
Amerikaanse piloot aan een schuilplaats,
vervolgde Andrew.
Ah monsieur, ik weet alles omtrent
die Amerikaanse piloot. Hij was bij mon
sieur Mourier in huis.
Hy is later vertrokken, Is 't niet? Da
Amerikaanse piloot bedoel ik, merkte
Andrew op.
(Wordt vervolgd.)
