voor
Prof. Romme: Verantwoordelijkheid
K.V.P-politiek i.z. Indonesië neem ik op me
Opzuigen van communisme alleen mogelijk
in vaste bodem van sociale gerechtigheid
Geen paradijs maar hel is ook
niet noodzakelijk
Buitenlanders over onze K.V.P.
Belan
onder
vraagstukken
de loupe
Sociale zekerheid geen proces
van massificatie
KRO en KVB bij de KVP
En de man, die niet lachte
t&rjssfsist sss%& p^sskva»sst ss
r
a
Prof. Gielen over de moderne mens
m
Christelijk Europa of geen Europa
De sectie- vergaderingen
""r1 «s rtf'8 «n„ïïK
Buitengewone par
tijraadsvergadering
over Indonesië
J
M A ANP AG 14 NOVflMBFR 1949
PAGWA S
(Van onze Utrechtse redacteur)
•,De vorm van samenwerking tussen Indonesië en Nederland als resultaat van de R.T.C., is niet
de beste om de belangen van ons volk hier en overzee het gunstigst te dienen, zoals wij dat in
ons programma bedoeld hebben. In de talrijke punten van samenwerking, die aangestipt zijn
en in de bewerktuiging van de Ned-Indonesische Unie, zitten echter zoveel kiemen van moge
lijke groei, dat iemand, die in een wezenlijke Unie gelooft, de moed niet behoeft te verliezen.
Wat er nit de bus is gekomen, brengt mij in de positie van „wie geloven, haasten niet."
De centrale verantwoordelijkheid van de K.V.P. ten aanzien vau de Indonesië-politiek valt op
mü persoonlijk terug. Bjj een nauwkeurige terugblik op die politiek zou ik haar niet anders
Jbebben voeren.
Voor wai de politiek van de K.V.P. in de Staten-Generaal betreft, behoren oordeelvellingen
eeriyk en openlijk op mij te vallen.
Het waren deze woorden over het vraagstuk Indonesië van de voorzitter van de Kath. Tweede-
Kamerfractie, prof. mr. C. P. M. Romme, die in de sluitingsbijeenkomst van het K.V.P.-congres
Zondagmorgen verslag deed van het parlementaire werk, welke het meest indrukwekkend ge
deelte van z\jn rede vormden en onder doodse stilte werden aanhoord.
Oroeten van buitenlandse
gasten
Zij steken de hoofden bij elkaar; van links naar rechts: het Tweede-
Kamerlid, de heer P. Serrarens, minister Van Maarseveen en minister
Van Schaik tijdens een onderonsje op het K. V. P.-congres te Utrecht.
ISiPi
1
i
m.
WmS9s
De Oostenrijkse minister vau Onderwijs, gast op het K. V. P.-congres,
spreekt de congressist toe.
(ij
.4*
Prachtig geslaagde dagen van
katholieke politiek
F rot- bel?? ,mfft eraa n te her-
mneren. da en twee jaar geleden
op liet c°"C®s ?Fak de vorige keer
verving Patei Magister Stokman hem
er nog een tweepartyenkabinet-Beel
was- Het extra-parlementaire kabinet
van nu op een bredere basis betekent
een achteruitgang, op de eerste plaats,
omdat de van edn gemeenschappe
lijk program met de fracties ontbreekt
en op de-tweede plaats uit een oogpunt
van partij-wivlosd-
Nu de omstandigheden moeilijker
worden en de problemen meer diepgang
hebben is het streven naar een zo breed
mogelijk samengaan bijna noodzaak- Op
voorwaarde natuurlijk, dat op die bjede
basis een gemeenschappelijk beleid
op te bouwen, een beleid, dat men
niet geheel aan het kabinet-Drees mag
ontzeggen- Zulk fiemeenschappelnK me
leid kan echter alleen worden voortge_
zet, als met het ™r V.
ihertligheida^"n sociale rechtvaardigheid.
reehUgheid enhts het iammer, dat de
dit Op v,,,KUaV-i-of*Kto1iilre
en de mening van de fractie is, dat
door de tegemoetkoming, die de rege
ring bij de allerlaatste behandeling heeft
betoond, het uiterste, wat mogelijk was.
bereikt is.
De buitenlandse politiek
De buitenlandse politiek besprekend
met de Vóór-Unie Benelux, Atlantisch
Pact en Europese Raad als drie toppen,
verklaart prof- Romme, dat op inter
nationaal terrein nog veel gedaan zal
moeten worden om m samenwerking
met geljjkgerichten de natuurlijke waar
den te doen voortleven-
De groei van de internationale proble
men schept ook voor de fractie proble-
men. in welk verband spr versterking
van de fractie ifi kwantitatieve zin voor
de buitenlandse politiek nodig acht.
Het is noodzakelijk, dat wij blijven
begrijpen, dat de organisatie van het
Atlantisch Pact wel icen bedwinging
van het communisme kan betekenen,
maar geen opzuigen- Opzuigen is alleen
mogelijk in de vaste bodem van sociale
gerechtigheid.
Sociale politiek uit gerechtigheid en
uit doelmatigheid moeten wij onder alle
omstandigheden blijven voeren- Dit
bracht prof. Romme o-a- tot de kinder
bijslag voor zelfstandigen, een voorzie
ning, die hij noodzakelijk noemde, wil
men grote groepen onder hen niet tot
ondergang en wanhoop brengen- Om
practische redenen moge prof. Romme
10 jaar geleden als minister van Sociale
Zaken daar toen geen voorstander van
zijn geweest, omdat zulks de totstand
koming van de kinderbijslag zou vertra
gen, inmiddels is de toestand van de
kleine zelfstandigen van die aard, dat
het 'n schrijnend onrecht zou zijn, indien
wij niet verwezenlijken, wat thans voor
loontrekkenden als normaal beschouwd
wordt.
Ten aanzien van het Indonesisch pro
bleem merkte prof. Romme nog op, dat
op de vraag aan wie de souvereiniteit
gegeven zal worden en met wie de sa
menwerking zal geschieden slechts een
papieren antwoord gegeven kan worden
en niemand, ook niet in Lake Success
kan zeggen, wat de werkelijkheid zal
worden- Dat consolidatie in Indonesië
moet plaats vinden na de souvereirti-
teitsoverdracht staat voor ieder wel vast
en om een antwoord te geven op de
meest klemmende vraag of het wel aan
gaat en rijmt met onze zedelijke ver
antwoordelijkheden om die souvereiniteit
over te dragen voor de consolidatie heeft
plaats gehad en wij onze plaats in een
hechte federale samenwerking hebben
bepaald, grijpt prof Romme terug naar
realiteit en proest hij, werkelijk niet
voor zijn pleizier, zoals hij getuigde, de
gebeurtenissen van Februari j.l- releve
ren, toen wij door de bemoeienissen
van de Ver- Naties op een tweesprong
kwamen te staan en minister Sassen
zich genoodzaakt zag heen te gaan-
Chaos of breuk met de V.N. Beide ake
ligheden moesten vermeden worden-
Omdat de regering zich dit. dubbele doel
stelde, betekende dit, dat de manier,
waarop de chaos vermeden moest wor
den in overeenstemming zou zijn met
de verwijdering van een breuk met de
V.N-
Prof. Romme besloot zijn rede met
een oproep tot de congresleden zich met
liefde aan de zaak van het algemeen
openbaar welzijn te blijven geven en
hun afgevaardigden jn parlement
iets meer ie geven dan het strikt nood
zakelijke, maar ook een gebed tot Hem.
tot Wiens glorie al ons werk zij terug
gebracht.
De zitting van Zondagmorgen, die
weer als een apothese, het congres be
sloot. werd bijgewoond door de vice-
m in ist erpresident mr. J. r H- van
Scha ik, de ministers mr. j. H van Maar.
seveen en mr. Fr. Teulings; Staatssecre
taris, mr- W- C. L. v. d- Grinten; de
voorzitter van de Tweede Kamer, dr L-
Kortenlrorst; hoofdaalmoezenier kol- Mgr.
H- M. van Straelen; de Deken van
Utrecht, de Zeereerw. Heer A Wie»e-
rink, terwijl evenals jn de pIenaire ver
gadering van Zaterdagmorgen ook nu
opbouw' van"de publiekrechtelijke be-
dviifsorganisatm met een sneller verloop
heeft kunnen hebben-
Beschouwd tegen de achtergrond van
ons program, aldus prof- Romme, kun
nen wij tevreden zijn ov-er de gang van
zaken en de behandeling in de Kamer
heeft doen zien, dat het ontwerp aan de
sociologische opvattingen in onze kring
recht heeft doen wedervaren, opvattin-
oen, welke gebouwd zijn op realisme 1
van mens en gemeenschap. Daarmee is I
de geschiedenis recht gedaan, omdat de
katholieken op sociaal terrein pioniers-
werk hebben verricht en prof. Romme
brengt hulde aan prof. Veraart, hetgeen
het congres met applaus ondersteunt-
Voorts herinnert spr. eraan, dat wijlen
minister Huysmans het ontwerp van het
Centrum van Staatkundige vorming in
studie nam, waarvan de voornaamste
auteur staatssecretaris v. d. Grinten j
was. die nu het wetsontwerp had te ver- i
dedigen. (applaus).
Wij kunnen, zo vervolgde spr-, wei
tevreden zijn, maar niet voldaan- De
P.B-O- moet eerst tot een levende wer
kelijkheid zijn gemaakt, maar ook dan
kunnen wij niet voldaan zijn, omdat de
P B O. een middel is tot verder liggende
en hoger reikende doeleinden n,l. om
elke levende mens in de onderneming
de hem toekomende plaats te Seven en
niet langer de arbeid ondergeschikt aan
het kapitaal te doen zijn. maar de ar
beider en de ondernemer naast elkaar
te plaa-tsen. Wij moeten komen tot een
hervorming van de on.de^ne^11ng' ?Pu,pf
haar doel wordt verruimd, dat wel riet
maken van winst kan zijn. maar tevens
bet levensbelang van de arbeider moet
omvatt-en Een orde in de onderneming, i j.
waarbij de arbeider niet alleen een oh- j Prof. Romme heeft gesprokenbijval van een groepje jongerencue
meespre^ove? wat £tT'is too/de ook in 1link 9etal °P het K- v- P-congres vertegenwoordigd waren.
onderneming-
l)eze klasse van de samenleving
moet mededraagster worden van ons
nationaal vermogen, moet warden tot
het merg van onze maatschappij- De j
samenleving is alleen langs deze weg
te redden van de ondergang in een
slafelyk collectivisme. Soms is men te
voorzichtig t„ de afweer, maar wij
rcacien de samenleving alleen, wan
neer wjj grote gedachten tegenover
grote gedachten plaatsen en kunnen
de noodzakelijke privaateigendom al
leen handhaven, wanneer wij onze ge
dachten hierover concretiseren.
Bii deze hervormingsarbeid hebben
vooral de jongeren een taak.
Prnf Romme motiveerde vervolgens
de houding van de.fractie bij de behan-
^Aiin° het wetsontwerp Vergoeding
delrng van het waarbij hef
materiele ooriogssi.ua ingeno-
standpunt door partij en iracue ingeno
men, dat vergoeding op basis van ver
vangingswaarde gegeven moest woiaen,
tot het laatst toe is verded:igd. in de
Tweede Kamer was niet de zek®p^
te krijgen, dat dit zou worden aanvaard
„Wat dunkt u van de moderne mens?"| van particulier en openbaar belang had
Zo stelde prof. dr. Jos- Gielen de grote; gevonden.
aanwezig waren de Oostenrijkse minis
ter van onderwijs en secretaris van
de Oostenrijkse Volkspartij, Z- Exc-
Hurdes; de Franse oud-minister en
ambassadeur Francisque Gay en mon
sieur Ch. Léger van de M.R.P.; de
heer Benvenuto lid van de Italiaanse
Kamer en lid van de Assemblee
van Europa, vertegenwoordigende de
Democratische Partij in Italië; de heer
Vermeire, secretaris van de Belgische i
C-V.P. met de heer van Elstande, lid
van de Belgische Kamer van afgevaar
digden en de heer Dorflinghaus, secre
taris-generaal van de C-D.U. en C-S-U.,
waardoor voor het eerst Duitsland op
het K.V-P,-congres vertegenwoordigd
was-
Nadat de partij-secretaris, dr. L- H-
Albering voorlezing had gedaan van de
door de sectie-vergaderingen aangeno
men resoluties, welke door het congres
werden overgenomen en waarvan wij
elders een samenvatting geven, de par
tij-voorzitter, de heer W. J- Andnessen
de telegrammen had voorgelezen, welke
aan ZÈm. Johannes Kard. de Jong en
H- M. de Koningin werden gezonden,
was het woord aan dte buitenlandse
gasten.
Minister Hurdes wees erop, dat het
Nederlandse en Oostenrijkse volk op de
eerst.e plaats door het christelijk geloof
met elkaar verbonden zijn- Spr- bracht
de groeten over van de bondskanselier
dr- ir- Figl en zei, dat. de Oostenrijkse
Volkspartij met grote interesse het werk
van de K-V-P- volgt.. Met de socialisten
is zij in het. parlement weer de sterkste
partij geworden, die vele leden en mi
nisters leverde.
De mededeling, dat in het parlement
van 164 leden slechts 5 communisten zit
ten. werd door het congres met. een don
derend applaus ont.van.gsn. Oostenrijk,
dat 414 jaar - na de oorlog nog door
vreemde mogendheden wordt bezet, voelt
aan eigen lijf de spanning tussen Oost
en West-Europa-
Uit de christelijke grondslagen moet
de richting tussen vrijheid en dictatuur
gezocht worden. Het niéuwe Europa
moet christelijk zijn of er zal geen
Europa meer zijn- Minister Hurdes ein
digde met namens zijn regering Neder
land te danken voor wat het weer voor
de Oostenrijkse kinderen doet én de
uitroep „leve de K VP-, leve het Ne
derlandse volk"-
Onder een ovationeel applaus nam
Minister Hurdes weer zijn plaa's in en
uit de zaal werden zijn vriendelijke
wensen beantwoord met een ,.Es lebe
Oesterreich".
Toen verscheen het. fijne broze gelaat
met de lichte grijze baard van mon
sieur Gay achter het. spreekgestoelte.
Hij sprak zijn bewondering uit voor ons
land en de K-V-P- Spr. kent geen volks
partij, waarin hij zijn ideaal zo hoog
(Van onze speciale verslaggevers)
De sectie-vergaderingen van het KVP-
congres leenden zich ook nu weer uit
stekend om verschillende brandende
vraagstukken eens afzonderlijk en rus
tig te bezien.
Waar wy in deze tijd vooral voor het
afglijden van de persoonlijke verant
woordelijkheid hebben te waken, was
net geen wonder, dat er veel belangstel-
hng bestond voor de inleiding „Sociale
kerheid en Persoonlijkheid" van dr.
m l Ve|dkamp.
"■et een enkel woord herinnerde de
voorzitter, de heer Th. S. J, Hooy aan
™e Promotie cum laude onlangs van in
leider tot doctor in de sociaal-economi
sche wetenschappen.
^.Veldkamp ging na, hoe sociale ze-
mrïïi1 na de bevrijding een begrip en
modewoord is geworden, zonder dat men
zien van de inhoud goed rekenschap gaf.
kie verschillende partijen en groeperin
gen zijn het eens over de leuze, maar
over de concretisering hiervan is nog
®een overeenstemming bereikt. Socialis-
!"e en liberalisme geven een eigen in-
'i?aan het begrip sociale zekerheid,
jr WlJ katholieken moeten er een in-
noud aan geven, die op onze maatschap
pij-beschouwing is afgestemd en volgens
spr. moet er onder verstaan worden, dat
u'n 8erneenschap levende mens het
recht heeft, dat de hoogste aardse ge
meenschap, de staat, de voorwaarden
-nept. welke het hem mogelijk maken
zien door eigen krachtsinspanning zeker-
grondslag heeft gelegd voor betere, ge
gronde verhoudingen tussen de man en
de vrouw.
Mej. Nolle meende, dat zuiver van ma-
Mücze sectievergadering werd voorgeze
ten door de heer A. C. de Bruyn, die in
zijn openingswoord herinnerde agn de
verklaring van prof.. Romme in de Twee
de Kamer, dat het doel der productie
niet een eenzijdig winstmotief mag zijn,
maar dat deze ook ten goede moet komen
aan hen die produceren. Hij gaf vervol
gens de hoofdpunten aan van het onder
werp, waarover prof. Albregts zou spre
ken. n.l. de invcsteringsproblemen, de
loon- en prijspolitiek, de organisatie van
onderneming en bedrijf en de verhou-
terieel standpunt gezien de vrouw in N^-|djjjg tussen ondernemer en overheid
derland niet veel meer te wensen heeft. - -
De meeste harer desiderata zijn verwe
zenlijkt, of zullen dit binnenkort zijn.
Daarom is de volle aandacht nu gewijd
aan het kind en aan de opvoeding van het
jonge meisje. In dit verband werden, een
aantal verlangens naar voren gebracht,
welke later in een resolutie werden vast
gelegd.
Volksgezondheid en Overheid
vraag n zijn rede ,.Mens en Maatschap
pij', welke de kern van de avondbijeen
komst vormde.
De fout van d e mens was, dat hij de
wet overschatte en de mens onder
schatte. en ten gevolge van die fout is
Ook de mens van 1849 was in zijn tijd de burger door een dal van teleurstellin
de moderne mens. Hij was de gezapige gen gegaan; van zijn burgerlijk droom-
mens voor wie de titel ..burger" een beeld is niets terecht gekomen-
sociale erenaam was. Terwijl enerzijds! Egn halye eeuw uter was er een
groeiende prole anaat da - nieuwe moderne mens, de arbeider, me'
onder het
verzekerd. De hureer w« Sr mvreden stoord Ieven' nu h« dacht een redeUL
burger was de tevreden loQn en socia]e zekerbeid te hebben ver-
mens, die meende, dat hij de synthese
¥.15.
I kregen.
I Wat is er van dit droombeeld van ge-
i luk én vrijheid terecht gekomen? Een
steeds dieper ingrijpende overheidszorg, i met een'bedr'yf
waar tegenover helaas stond een s'erKj
verminderd verantwoordelijkheidsbesef De. taak der katholieke vrouw
voor zich zelf en voor hen, die aan de
mens zijn toevertrouwd. De sociale vei
ligheid was niet van opvoeding tot ver.
antwoordeliikheid vergezeld gegaan-
Wordt er voldoende rekening gehou-
,.Er bestaat geen mannenbeweging en
geen mannenvraagstuk, wel beide voor de
vrouwen", aldus opende mei. mr. W M.
W. van Lanschot de sectievergadering „De
vrouw in de maatschappij." En daarmede
den met het wezen van de mens? Zeker ^Pfe^de in één zin het probleem, dat
historisch en vooral psychologisch uit-
het materiële, met verwaarlozing van h&
geestelijk element.
Was men een tijdlang het nummer
van zijn stamkaart, thans is men de ge
vangene van de formul eren geworden.
Willen we uit deze verloochening van
de persoonlijkheid komen, dan moet de
eenzette en scherp belichtte.
Mej. Nolte wees er op, dat hoewel de
plaats van de vrouw in de maatschappij
de gehele geschiedenis door belangstel
ling heeft gewekt, haar probleem door de
industrialisatie en emancipatie na de
mens weer in de levende maatschappij Franse revolutie toch wel heel actueel
worden ingeschakeld, met terzijdestelling is geworden.
Ook voor de sectie „Volksgezondheid
en Overheid" was de animo zeer groot.
De inleider dr. A. W. M. Pompen achtte
de gezondheidszorg primair een plicht van
het individu t.o.v. zichzelf en t.o.v. zijn
gezin, maar ook, dat de gemeenschap hier
een taak heeft, omdat het tekortschieten
van de individuen schadelijk kan zijn
voor het algemeen welzijn. Bovendien
vergist de hedendaagse stand van de me
dische wetenschap een zodanig modern
en gespecialiseerd stelsel van voorzienin
gen, dat dit de krachten en de mogelijk
heden van de afzonderlijke individuën en
gezinnen te boven gaat.
De organisatie van de volksgezondheid
moet in beginsel berusten op particulier
initiatief, dat vrije organisaties tot dit
doel in het leven roept. De overheid moet
met deze organisaties geregeld overleg
plegen, toezicht houden op de deugdelijk-
stellen hun taak te volbrengen in een
omvang als door het gemeenschapswelzijn
wordt geëist.
De onderneming in deze tijd
De sectievergadering, waarin prof. dr.
A. Albregts het woord voerde, was gewijd
aan de onderneming.
Kiacnisiuspaunrng lener- f „taai
verantwoordelijkheid der gemeenschap,
rekening wórden gehouden met de eigen
deǤen verantwoordelijkheid van het
individu en de medeverantwoordelijkheid
van de individuen voor elkaar, van de in
dividuen voor het streven van de- over-
deld en van de overheid voor het stre
ven der individuen. De sociale zekerheid
moet dan ook steunen op een, door over
heid en individuen gezamenlijk gedragen
verantwoordelijkheid. De primaire grond
slag van de sociale zekerheid is gelegen
'n_, el§en activiteit van de mens.
Er moet ernstig tegen gewaakt worden,
dat met sociale zekerheid, een proces van
massificatie wordt ingeluid. in solidaris
tische zin steunt de sociale aekerheid op
een door overheid en individu samen-
gedragen verantwoordelijkheid, die juist
ten doel heeft de persoonlijke verant
woordelijkheid tot ontplooiing te brengen.
Spr. was er voor, dat de kath. zieken
fondsen gehandhaafd blijven. Deze heb
ben meer te maken met de persoon dan
Prof. Albregts betoogde daarna, dat bij
een doelmatige verzorging der welvaart
de taak der onderneming onvervangbaar
is en daarom als regel niet door de over
heid kan worden overgenomen. Om de
actuele moeilijkheden voor de onderne
mer te overwinnen behoort de ruimte
voor scheppende ondernemersinitiatieven
te worden vergroot. In de huidige om
standigheden zijn de investeringen echter
relatief te laag en is de consumptie'rela
tief te hoog, zodat de resultaten van een
verbeterde arbeidsproductiviteit aller
eerst ten goede moeten komen aan de
investeringen. Bovendien zal de fiscale
politiek erop gericht moeten zijn om zo
wel de mogelijkheid tot interne financie
ring te vergroten als de individuele be
sparingen op te voeren. De collectieve
besparingen behoren enerzijds beperkt te
worden gehouden, anderzijds in grotere
mate te worden dienstbaar gemaakt aan
de Kapitaalbehoefte van het bedrijfsle
ven. De overheid kan de activiteit der
particuliere ondernemingen stimuleren
door tijdelijk bijzondere risico's te helpen
dragen, door steun te bieden aan het re
search werk, door de vakscholing te be
vorderen, door voorlichting en door die
functie te verrichten, waarin anders in
het geheel niet of niet op een uit oogpunt
van algemeen belang bevredigende wijze
wordt voorzien. Het economisch-sociaal
beleid moet nationaal en internationaal
erop gericht zijn om de functionering van
de, op de onderneming gebaseerde markt-
huishouding te bevorderen binnen een
kader, dat haar dienstbaar maakt aan het
algemeen welzijn. De publiekrechtelijke
bedrijfsorganisatie kan hiertoe het doel
treffende stelsel bieden.
verwezenlijkt ziet als in de K.V.P Hij
uit zijn lof voor hetgeen het Nederlandse
volk in het verzet en bij de opbouw
heeft verricht, daarin voorgegaan door
de houding van de dynastie- Een prach
tig voorbeeld gaf ons land volgens mon
sieur Gay ook op sociaal gebied en een
speciale pluim Stak hij op de hoed van
de heer Andriessen, die zelf uit de ar
beidende massa voortgekomen, zo goed
w-eet wat er in de massa's leeft- Door
de vestiging van het. Internationale Ge
rechtshof in Den Haag is ook inte.ma-
tionaal erkend, dat. Nederland in de
voorhoede der mogendheden staat. Ten
slotte prees monsieur Gay de eenvoud,
moed en wijsheid van onze Koningin-
De heer Benvenuto had zich na 20 jaar
onder dictatuur geleefd te hebben deze
dagen, levend in een geest, van vrijhield,
w-el heel bijzonder gevoeld en benadruk
te evenals voorgaande sprekers de plicht
om te strijden voor de christelijke waar
den van menselijke vrijheid en persoon
lijke waardigheid- Ook in de politiek
moet het christelijk beginsel tot uitdruk
king gebracht worden.
Een geestige en toch ernstige speech
hield de heer van Elstande, die zich
voel-die als een jongeman, die aan de fa
milie van de bruid wordt voorgesteld.
Over de bruidschat zullen zij het niet
altijd eens zijn. maar dit congres is er
een nieuw bewijs van, dat dit-economisch
huwelijk, die Benelux, zal afgesloten
worden.
Wij staan, aldus sipr. voor grote ver
antwoordelijkheden bij de verwezenlij
king van de Benelux.' maar weten oh»
allen gedragen door het christelijk-so-
ciaal ideaal, dat opnieuw de christen
heid de roem van de lage landen aan
de zee zal bevestigen K V.P. en C.V-P-
weten, dat de lage landen aan de zee
christelijk moeten zijn, omdat zij uit de
zekerheid van het geloof weten de zuur
desem van deze landen te zijn. Spr-
hoopte, dat de „bruidstijd" kort zou
zijn .opdat beide landen gelijk vroeger
een voorbeeld voor geheel Europa wor
den. -
De heer Dorflinghaus bracht de groe
ten over van het gehele Duitse volk dat
in. christelijke geest .politiek, voert- Het
is Gods Voorzienigheid, dat in West-
Duitsland de Chr. Democratische Unie
na een tijd. waarin Duitsland de tien
geboden met voeten trad, als de sterkste
partij dë politiek in handen neemt. Dit
brengt grote lasten en een grote ver
antwoordelijkheid mee. Spr- was diep
geroerd door de hartelijkheid, waarmee
hij hier ontvangen was en wilde terug
keren naar zijn land om zijn uiterste
krachten in te spannen voor een goede
buurschap van Nederland en Duitsland.
De voorzitter, de heer Andriessen,
noemde in zijn slotwoord dit congres
zeker niet het minst geslaagd en stak
prof. Romme een hart onder de riem
met de verklaring, dat diens zwoegen
door het katholieke volksdeel, althans
door de K V.P. hogelijk wordt gewaar
deerd.
Na het zingen van het Wilhelmus ging
het derde congres van de K-V-P. uiteen
en keerden de honderden afgevaardig
den naar hun haardsteden, in stad of
provincie, terug.
Het ligt in de bedoeling van het
partijbestuur der K. V. P. in aan
sluiting op de parlementaire be
handeling der R.T.C.-resultaten,
een buitengewone partijraadsver
gadering te houden, die vermoede
lijk op 17 December zal plaats heb
ben.
andere zijde van het ijzeren scherm zijn
-doorgedrongen-
Onze eeuw is geen paradijs; maar zij
lach op zijn ernstig gelaat. Maar hij luis
terde aandachtig.
Roland Wagter ging aan het snelteke-
nen. Het werd een politiek beeldverhaal
van een meneer zijn zwager die
niks, maar dan ook helemaal niks met
politiek te maken wilde hebben, het was
toch allemaal maar eigenbelang en zo,
maar hij eindigde met lid te worden van
de K.V.P. Maar voorzitter Andriessen
lachte niet. Hij luisterde alleen maar aan
dachtig en zag aandachtig toe. Want An
driessen is aandachtig.
Klaas van Beeck speelde allerlei gekke
Songs met zijn orkest, de sabeidans en
zo, waaromtrent de zaal luidruchtig, harts
tochtelijk zelfs applaudisseerde, maar
Andriessen luisterde alleen maar. Hij
lachte niet.
Toen probeerden Wam Heskes en de
zijnen die zijnen waren geloof ik een
boel aardige juffrouwen het met een
poppenkast. Het was een spel van Wim
Snitker, waarin de werkzaamheid van
het bestuur van de K.V.P. en de weinige
attentie zelfs van de kaderleden aan het
daglicht werden gebracht die soms niet
eens geabonneerd waren op „de Opmars"
al gingen zij dan zelf met „De Opmars"
op mars. en toen lachte Andriessen zeker
niet. Zelf keken wij naar die borden
hoe heten die dingen eigenlijk? die
altijd voor de lessenaar van de orkestle
den staan en daar stond op K.V.B. en tvij
dachten natuurlijk, dat het een vergissing
was en dat er K.V.P. had moeten staan.
want dat stond overal in alle zalen, waar
v*oiie~waardigheid heeft hersteld cri de I sen lachte niet. Er kwam zelfs geen glim- de K.V.P.-idealen luidkeels werden ver-
Met een doodernstig gezicht zat voor
zitter Andriessen te luisteren naar de
kolder die Roland Wagter te berde bracht
in het avondprogramma, dat het bestuur
van de K.V.P. op de eerste congresdag
zijn afgevaardigden voorzette. En wij
dachten, dat is nou echt wat voor de
Kadervorming. Als men alle kadermen-
sen want daar ging 't om, zei men,
nu eens een poosje bij de K.R.O. in de
kost deed.
Een aardig grapje was toch dat van
Chris en Kras en Kruimeltje. Chris had
het op een of andere geheimzinnige ma
nier klaar gespeeld minister Lieftinck te
spreken te krijgen en Chris zei tegen de
minister: „kras nou een deel van mijn
belastingaanslag door, misschien blijft er
dan voor mij ook nog een kruimeltje
over". Maar minister Lieftinck is ook niet
op zijn mondje gevallen en antwoordde:
„Weet U wat U moet doen? U moet Uw
tekort op de bank zetten, dan krijgt U er
nog rente van". De zaal jubelde, maar
voorzitter Andriessen lachte niet, hij
j hoorde het aan met h'e innerlijke span-
van het bevoegdheidsimperialismp. dat Spreekster wees er op. dat hoewel man j n- „ezicht alsot hij naar een
de ambtenarenstaal karakteriseert. Onze en vrouw als mens voor God volkomen e J minister Lieftinck zat te
tijd is een democrat sche tijd maar dan gelijkwaardig zyn. zij toch karakteristieke reae oe mg
moet ook de mens als mens. als per-1 P'hysieke en geestelijke ongelijkheden
soonlijkheid zijn plaats weer in de maat. vertonen. Zij b«chouwt deze echter
ko'men^bif'toestanden^zoals dte alTde^errS^'vaVh'et grote maatschappelijke
komen dij tocs anaeii, £ucu& cue aan aeumnw haar pieren oiAo^ifio.
leven, mits'de vrouw haar eigen specifie-
ke waardigheid hooghoudt. En een basis
voor die ztiivere waardering biedt het
Christendom, en alleen het Christendom
luisteren
Men probeerde het met het roman
tische genre. José Candel, een lieve Maas
trichtse, en wij houden van alles wat
Maastrichts is zong met'n zesmaal ge
streepte C vele schone liederen als „Rosen
in Tirol" en ..Wenn die weisse Flieder
behoeft ook °een hel te zijn, als de mensiHct Christendom, dat de vrouw in haar wieder bliiht maar voorzitter Anc.';
c"> I 1*1 >11. f. I. a 'I t „i Inttnm „nl fr. rfl «ma
weer mens word'.
kondigd. Maar het was goed want K.V.B.
betekende Klaas van Beeck, de baas van
het orkest en toen moesten wij toch heus
lachen. Maar Andriessen lachte niet.
Wat is dat dan voor een man, die
meneer Andriessen, zult U ons vragen.
Wel wij kennen hem ais een serieus man,
een ernstig en hard werker en wij heb
ben hem echt wel eens een keer zien
lachen, maar dat was toen er in de Twee
de Kamer bij een ernstig debat weer eens
een succes werd behaald door de K.V.P.
Maar nu luisterde hij aandachtig en wij
geloven wel, dat hij binnenpret heeft ge
had. Hij laat'het alleen maar niet blijken.
Zijn ernst is voor de hele K.V.P. zijn pret
alleen voor hem. Een voortreffelijk man
dus.
En eigenlijk had voorzitter Andriessen
nog gelijk ook, want het was helemaal
niet om te lachen, het was allemaal
hoogsternstig. Je moet in dat landje van
ons toch maar rustig blijven als een of
andere politieke tegenstander je iets in
het oor komt fluisteren over „de voos
heid van de confessionele grondslag ener
politieke partij" en zo.
Voorzitter Andriessen bleef er om de
bliksem niet rustig bij, maar riep uit, dat
ons zelfs dat niet zal weerhouden ons po
litiek te organiseren.
En wij dachten zo bij ons zelf, dat het
toch wel -prettig is, dat je tegenstanders
soms zulke rare dingen zeggen, want dat
is zoveel als de grondslag voor nieuwe
geestdrift in eigen gelederen. Natuurlijk
sprak hij ook over de kinderrijke gezin
nen. Daar staat hij trouwens en niet
eens bij wijze van spreken maar in letter
lijke zin mee op en daar gaat hij mee
naar bed. Die kinderrijke gezinnen zijn
zijn voortdurende zorg en daarom heb
ben wij altijd een groot plaatsje voor
hem in ons klein hart.
