Het Raiik-imperium wankelt
-ƒ
■MARteMa.
Strijd om de Clinton
millioenen
ZEER OUDE GENEVER
mÊÊÈÈÈm
AKKERTJES
Sen kou, een griep
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1949
PAGINA 4
Poor de filmcamera
BRITSE REGERING IN EEN
MOEILIJK PARKET
Nederlander filmt onder water
'fciïsi
Hierboven het beeld dat de vissen van de Nederlandse cineast
P, N. Windmeijer kregen, toen deze onder water filmopnamen
maakte.
v verloren dagen
VAN BEINUM MOET RUST
HOUDEN
De strijd om acteurs
Gaskachels
A. van WOERKOM
Door CaptA, O. Pollard
WENNEKER
V
Er is heel wat gebeurd in het rijk van
de filmcamera gedurende de enkele
weken.'dat deze rubriek wegens ziekte
moeslt komen te vervallen.
De veelheid van stof, welke thans op
behandeling ligt te wachten, maakt een
keuze moeilijk. We menen er echter
goed aan te doen, allereerst wat meer
aandacht te besteden aan de crisis in de
Britse filmindustrie, waaraan onze Lon-
den.s-e correspondent dezer dagen reeds!
een korte beschouwingen heeft gewijd.
Mr. J. Arthur Rank, de miliionnair, die
driekwart van de Britse filmindustrie con-
t; oieert, is de man geweest die de knup
pel in de vorm van een verlies van
4-6-16.000 (f 46.460.000) op zijn film
productie gedurende het afgelopen jaar
in het hoenderhok van de Britse film
industrie heeft geworpen.
Tegelijkertijd heeft hij drastische be
perkingen in de productie aangekondigd.
Voortaan zullen er nog slechts in één
studio, namelijk die te pinewood, Rank-
films worden gemaakt. Op het program
ma van Denham, de grootste studio van
Engeland, staat na Kerstmis geen enkele
film meer. Tenzij onafhankelijke produ
centen er toe kunnen worden gebracht
in deze laatste studio te gaan werken,
zal dus de productie m Denham van het
Nieuwjaar af worden gestaakt. Gebeurt
dit, dan komen met Kerstmis duizend
ruan personeel op straat te staan. Op het
ogenblik is men in Denham, waar de film
„Hamlet" en „Henry V" werden gepro
duceerd. nog bezig met de vervaardiging
van drie films.
De films, welke rnr. Rank voornemens
is in de Pinewood-studio te maken, zijn
„Prelude to Farns" met Kathleen Dyrnn:
„Tro" een film naar drie korte verhalen
van Somerset' Maugham; „Tony draws a
Horse" (Toontje heeft een paard gete
kend) en „Waterfront", waarin wat re-
geringsgeld is gestoken. Tenslotte wordt
nog onderhandeld over de productie van
een nieuwe film met Jean Simmons, ge
titeld „The Clouded Yellow".
De studio's te Ealing, die onder leiding
staan van de producent Sir Michael Bal-
con, distribueren hun films door bemid
deling van Rank. Daar zullen in de loop
van het volgende jaar vier of vijf films
worden gemaakt. De Ealing-studio's zijn
de enige, die met Rank samenwerken en
die nog een volledig productie-program
ma hebben.
Mr. Rank hoopt nu maar, dat Holly
wood bereid zal worden gevonden, een
paar films in zijn studio's te maken. De
eerste daarvan zou zijn een verhaal van
de zee, getiteld „The Captain was a La
dy" (De Kapitein was een vrouw) met
een ster uit Hollywood in de hoofdrol-
Zijn vertegenwoordigers hebben reeds
onderhandelingen aangeknoopt met ..Uni
ted Artists", een Amerikaanse filmmaat
schappij, welke wordt gecontroleerd door
Charlie Chaplin en Mary Plckford, De
besprekingen, die naméns „United Ar
tists'' werden gevoerd door Mr. Arthur
Kelly, vorderen vlot. Leiden zij tot een
bevredigend resultaat, dan zullen ver
scheidene films van de „United Artists"
worden geproduceerd in de studio's te
Denham, welke anders van Kerstmis af
komen stil te liggen.
Mr. Rank denkt er niet aan, zich uit
de filmindustrie terug te trekken. Toen
hem door journalisten een desbetreffende
vraag werd gesteld, luidde zijn antwoord
kort .en bonding: „Absoluut niet. Ik denk
er niet aan, weg te lopen"- En hij heeft
het niet bij woorden alleen gelaten. Be
halve de 648.757, zijn aandeel in de
General Cinema Finance Corporation,
welke hy, zoals onze Londense correspon
dent reeds meldde, aan de Odeon Thea
tres Company heeft overgemaakt, heeft
hij nog eens 500.000 beschikbaar ge
steld om daarmee een gedeelte van de
schuld van de General Cinema Finance
Corporation te dekken.
Het spreekt vanzelf, dat men iedereen
de schuld gaat geven, nu de zaken mis
zijn gegaan. Mr. Rank promoveert zonder
meer de Britse regering tot de zondebok.
Daar was, volgens hem, allereerst hoge
invoerbelasting. welke in 1947 op buiten
landse films werd geheven, hetgeen tot
gevolg had, dat de Amerikanen geen films
meer naar Engeland zonden. Dit deed Mr.
Rank besluiten om meer films te gaan
maken. „De gebeurtenissen mogen cf<m
sindsdien bewezen hebben, dat ik het bij
het verkeerde eind had", aldus de film-
magnaat, „maar het besluit is toen een
maal genomen en ik neem er de volle
verantwoordelijkheid vopr op me. Intus
sen zien we nu, dat onze plannen te eer
zuchtig waren.
Op de tweede plaats wijt Mr. Rank
zijn financiële moeilijkheden aan de ver
makelijkheidsbelasting. Van de £10-500 000
die Rank voor zijn biospopen be
taalde waren 4-500-000 hoofd
zakelijk afkomstig van de films, die
hij heeft gemaakt. „We denken er niet
aan", aldus Mr- Rank met een nadruk
kelijke klap van zijn hand op zijn
schrijfbureau, ,,om nog langer risico's
te lopen, zolang de regering ons dit
aandoet. Ze moeten onze boeien ver
breken. Er zijn eenvoudig geen woorden
koorts en pijnen, drijft U uit door de
kracht der genezing van SANAPIRIN
Buisje 25 tabl. 40 ct; 50 tabl. 75 ct.
te vinden om deze schandelijke belas
ting te omschrijven-''
k m -r
Daarentegen ziet de „Daily Herald",
het orgaan van de Labour-regering dat
spreekt van „het semi-monopolistische
imperium" van Mr. Rank, in diens fi
nanciële moeilijkheden een schitterende
gelegenheid om nu de Britse filmindus
trie ook maar ineens te gaan ..nationa
liseren"- „Als de zware belasting het
maken van films onmogelijk maakte",
aldus het blad, .hadden Mr- Rank en
zijn accountants dat maar moeten zeggen,
voordat zo hun verliezen leden. De waar
heid is veel eenvoudiger. Het particuliere
initiatief heeft tot een debacle geleid.
En als de regering nu ter hulp moet
komen, kan dit slechts gebeuren op de
basis van een uitgebreid onderzoek en
een herziening van de principes, waarop
de filmindustrie wordt geleid."
De regering zelf voelt er op het ogen
blik weinig voor, om een uitvoerig debat
over de crisis in de filmindustrie uit
te lokken.
Op de vraag in het lagerhuis van de
socialistische afgevaardigde Blackburn,
welke stappen de regering zou nemen
om „een ineenstorting te voorkomen",
heeft Mr- Harold Wilson, de minister
van handel geantwoord: „Ik betreur
de moeilijkheden, waarin de maatschap
pijen van Mr. Rank zijn komen te ver
keren ten zeerste doch de gebeurtenis
sen brengen, naar onze mening, geen
ineenstorting van de filmindustrie met
zich mee." Op een socialistisch voorstel
tot drastische reorganisatie van de film
industrie ging de regering niet in- Waar
uit mag worden geconcludeerd, dat de
regering er, voor het ogenblik althans,
niet aan denkt om tot rechtstreeks in
grijpen over te gaan-
Niettemin zit de Britse regering nu
in een moeilijk parket. Als er minder
of in het geheel geen Britse films
worden gemaakt, zullen de bioscoop
directies niet in staat zijn de bij de
asjug %0ï uba Ejonb ap[a;saSfSBA IBM
films in haar theaters te vertonen. Ver
laagt de regering de quota, of heft zij
haar geheel op, dan moeten er meer
Amerikaanse films worden ingevoerd en
die kosten dollars, welke het land onmo
gelijk kan missen. In geen geval zal de
regering het maximum van 17.000-000 dol
lars, dat j:, rlijks voor de aankoop van
films beschikbaar is gesteld, willen ver
hogen- En tenslotte is het voor de Britse
regering van groot belang, dat er films
worden gemaakt, die dollars verdienen
op de Amerikaanse markt.
Voorlopig hebben dus zowel de rege
ring als Mr. Rank heel wat moeilijke
problemen op te lossen. Wat Mr. Rank
betreft, die heeft niet alleen te kampen
met de hoge vermakelijkheidsbelasting,
maar ook met productiekosten, welke
door allerlei factoren zo abnormaal hoog
zijn geworden, dat een winstgevende
exploitatie vrijwel uitgesloten is- Maar
daarover zullen we het een andere keer
nog wel eefls hebben
Al is het met onze Nederlandse film
industrie nog treuriger gesteld dan met
die in Engeland in de Duivendrechtse
studio's wordt nog altijd niet gewerkt
onze documentaire filmers leveren voort
durend prestaties, waarop we terecht trots
mogen zijn.
Eén der jongste en nog weinig bekende
onder hen is de heer P. N. Windmeijer
uit Delft, die zich sinds de bevrijding van
ons land op de vervaardiging van der
gelijke films is gaan toeleggen.
De heer Windmeijer is oorspronkelijk
werktuigkundige, maar reeds van jongsaf
aan was het zijn ideaal om films te gaan
maken. Tijdens de oorlog had hij gele
genheid om de nodige plannen uit te wer
ken. en na de capitulatie van Duitsland
begon hij die vol energie te verwezen
lijken.
In 1946, zodra het internationale ver
keer enigszins was hersteld, maakte hij
een tocht naar Zuid-Frankrijk en Italië,
teneinde fotomateriaal te verzamelen, dat
zou kunnen dienen ter illustratie van le
zingen. welke hij voor reisverenigingen
e.d. wilde gaan houden, om aldus het geld
te verzamelen, dat nodig was om zijn lang
gekoesterde wens in vervulling te doen
gaan.
In die tijd bestond er grote belangstel
ling voor reisverhalen, toegelicht met
lichtbeelden en voor het aldus verkregen
geld liet hij naar een eigen ontwerp een
filmcamera voor opnamen onder water
vervaardigen, waarbij zijn technische ken
nis als werktuigkundige hem uitstekend
van pas kwam.
Met die camera trok hij in 1947 naar
Algiers, waar hij zijn eerste proefopnamen
onder water maakte. Daarbij bediende hij
zich van een Cousteau-apparaat, een soort
kikvorstoestel, dat de gebruiker in staat
stelt tot een diepe van 15 a 20 meter te
duiken. Een zuurstofreservoir maakt het
mogelijk geruime tijd onder water te ver
blijven, terwijl de duiker zich door middel
van aan zijn voeten bevestigde „vinnen"
kan voortbewegen.
De grote moeilijkheid was. de camera
onder water rustig te houden, welke kunst
de heer Windmeijer echter spoedig mees
ter was. Het filmen van de vissen levert
betrekkelijk weinig moeilijkheden op, om
dat zC rustig met de duiker meezwemmen,
zolang deze geen onverwacht snelle be
wegingen maakt.
Van zijn verblijf in Algiers maakte de
Die pijnen op gezette tijden...verdrijf ze! De
modernevrouwblijftookindie dagen
monterenfit:zij neemt een'AKKERTJEI(
helpen direct.'
heer Windmeijer gebruik om een serie
fraaie kleurenfoto's te maken, welke tij
dens de winter als illustratie dienden voor
een nieuwe reeks lezingen.
Het jaar daarop, in 1948, trok hij naar
de Cóte d'Azur, waar hij te Lavendou bij
Toulon en te Cassis sur Mer bij Marseille
zijn eerste kleurenfilm onder water
maakte. Hij gebruikte daarbij een 16 mM.
Koda-chroomfilm, waarmee de Neder
landse cineast Henk Alsem reeds zulke
voortreffelijke resultaten heeft geboekt.
De fiims moeten in Parijs worden ont
wikkeld, terwijl de copieën in de Engelse
Kodak-fabrieken te Wealdstone bij Har
row in Middlesex worden vervaardigd.
Dit jaar heeft de heer Windmeijer een
16 mM. geluidsfilm in zwart-witt gemaakt
van een beklimming van de Mont Blanc,
welke hij in gezelschap van twee andere
Nederlanders heeft ondernomen. Deze film
is hoofdzakelijk voor het onderwijs en
wederom voor lezingen bestemd. Te
zijner tijd hoopt de heer Windmeijer deze
film naar het buitenland te verkopen,
waar, met name in Zuid-Afrika, grote be
langstelling voor dit genre films bestaat.
Voorts heeft de heer Windmeijer dit jaar
nog een smalfilm in kleuren vervaardigd
van de Nederlandse haringvisserij.
Het volgend jaar hoopt hij een kleuren
film te gaan maken van koralen en koraal-
vissen in de tropen, waartoe hij misschien
een reis naar Indonesië zal maken. Maar
dat is voorlopig nog toekomstmuziek voor
deze Nederlandse cineast, die bezig is op
zo energieke wijze de dromen van zijn
jeugd te verwezenlijken.
Ten gevolge van een ontsteking in een
van zijn armspieren is de dirigent van
het Concertgebouworkest, Eduard van
Reinum, genoodzaakt enkele dagen rust
te houden In verband hiermede is het
tweede abonnementsconcert van Zondag
aanstaande uitgesteld tot Zondag 4 De
cember.
De N.R.C. publiceerde een bericht dat
de beroering in de toneelwereld, waar
van wij gisteren reeds melding maakten,
scherp accentueert. Volgens dit bericht is
de leiding van de toneelgroep Comedla
doende, voorzieningen te treffen in ver
band met het aanstaand vertrek van le
den van de troep naar het nieuw inge
richte gezelschap, waarvan wij gister
avond hebben melding gemaakt. Rie Gil-
huys, Joan Remmelts en Kees Brusse, le
den van het Rotterdams Toneel en Caro
van Eyck en Paul Steenbergen van de
Haagse Comedie zijn door Comedia ge
ëngageerd.
HOOFDBESTUUR STEUN
WETTIG GEZAG
telt thans drie vrouwelijke leden
Naar aanleiding van het bericht over
de oprichting van een corps luchtwacht
dienst, dat zoals bekend voor een
groot deel zal bestaan u:t vrouwelijke
vrijwilligers, vernemen wy nader, dat
de werving en de selectie van deze
vrouwelijke vrijwilligers zal geschieden
door het instituut „Steun Wettg ge
zag". De werving zal van de aanvang af
in overleg met de bestaande vrouwen
organisaties geschieden.
Reeds is contact opgenomen met ver
scheidene vrouwenorgan saties en ln
overleg met het Nederlandse vrouwen-
comité zyn in hét hoofdbestuur van
„Steun Wettig gezag" drie vrouwen
opgenomen, die representatief geacht
werden voor de verschillende geeste
lijke stromingen onder het Nederlandse
volk.
ideaal voor kantoren, winkels
etc. Vraagt offerte
BROERSVELD 137-139 SCHIEDAM
c
Ons Romanbijvoegsel
24).
Hij had ongetwijfeld de echte Yvette
ontmoet by dat kasteel en hy moest dus
geweten hebben, dat de andere een be
driegster was op hetzelfde ogenblik, dat
hij hsar in de winkel in Louvain terug
zag. Het was natuuriyk waar dat hij
Shirley verteld had, dat ze een bedrieg
ster was, maar hij vertelde niet, hoe hy
daarachter gekomen was.
Waarom had hy nooit over die ont
moeting met Neil in Manquier ge
sproken? De oorlog was toen nog volop
aan de gang, want het zal ongeveer
begin Juni 1944 geweest zyn Het zou
de moeite waard wezen om te horen
wat Walter van Gessel achter de vyan-
deiyke linies uitvoerde op dat tydstip.
Andrews geda'chten gingen terug naar
Café de Trois Cygnes .toen monsieur
Papilion de geschiedenis vertelde van
het zilveren potlood, waarvan de zo
belangrijke inhoud in de handen der
Duitsers gekomen wes. Hy wist dat het
In Neil Clintons bezit was, teen deze
in Manquier zat en dat Pierre Dupont
het daarna gestolen had uit een offi
ciersmess. Andrew kon echter maar
niet begrijpen, hoe het van de ene
plaats naar de andere verhuizen kon.
Van Gessel had het potlood niet her
kend en deze ontkenning had Shirley
ten zeerste verbaasd. Ze was er re me-
lijk zeker van, dat hy loog. Veronder
stel dat NejJ Clinton hem dat potlood
eens ter hand gesteld had omdat hij
dacht, dat zijn neef het beter door de
Duitse linies aan de geall eerden zou
kunnen bezorgen, waarna aeze het aan
de viiand doorgaf?
Maar dit alles berustte slechts op een
veronderstelling hoewel, als ze ooi be
waarheid werd Van Gessel een Dui se
spion zou moeten zyn-
Er was maar één manier om mer
achter te komen, besloot Andrew
grimmig namelijk Van Gessel zó in het
nauw proberen te dry ven, dat. by de
waarheid uit hem kon persen. Een der
gelijke methode mocht dan volgens de
wet niet geoorloofd zijn maar hei was
dé manier ,om de waarheid te achter
halen
Hoe ver ligt dat kasteel van hier
verwilderd? vroeg hy aan Anette-
Kom dan maar mee' zei Andrew.
7,e wees met haar hand in de richting
van een bomengroep, waartussendoor
hij op een heuvel een ruïne zag.
Vo'la, knikte ze.
HOOFDSTUK 23
Het kasteel Mourïcr
De kelders van het kasteel Mourier
waren groot en ruim. Eertijds hadden
ze z:ch uitgestrekt onder het hele ge
b-:uw, ma r enkele delen ervan waren
ingestort. In het in takt gebleven ge
deelte bevonden zich een groot vertrek
van ongeveer vijf bij vier meter en
twee k'e nere vertrekken, waarvan er
een had dienst gedaan als wijnkelder en
die hun licht ontvingen door enkele
roosters .die boven in de muur waren
aangebracht.
Shirley keek ernstig om zich heen.
terwijl van Gessel haar de stenen trap
afdroeg, die iD vroeger tijden naar de
kasteelkeuken voerde. Hoewel ze z'ch
zelf steeds weer vertelde, dat het onzin
was om bang te zyn voor iemand, die zo
heel haar leven lang reeds gekend had
kon ze zicih loch niet erg op haar gemak
voelen. Het feit, dat ze zich volkomen m
ziin macht bev nd was er de oorzaak van,
dat haar hart wild klopte van angst.
Ze was natuuriyk niet van plan zich
zonder meer over te geven, maar hoe zou
ze ooit tegen hem op kunnen? De val die
ze gemaakt had. toen ze uit de auto
gesprongen was, had haar geen goed ge
daan en ze voelde zich niet in staat om
zich heftig te verzetten. Misschien dat
ze als ze haar hoofd koel hield er in kon
slagen om hem van het verkeerde van
zijn handelwijze te overtuigen.
Wat ben je eigenlijk met me van
plan nu je me hierheen hebt gebracht?
vroeg ze, nadat hij haar op een wankele
stoel had neergezet.
Ze probeerde haar stem zo gewoon mo
gelijk te doen klinken zodat hü niet zou
horen, hoe bang ze wel van hem was.
Dat weet ik zelf nog niet, merkte
van Gessel nuchter op.
Hü keek haar daarby strak aan, ter
wyl hij een sigaret opstak. De zaak was
steeds ingewikkelder geworden, sinds hij
voor de eerste maal het plan gemaakt
had. nm haar hier heen te brengen. Het
zou'niet safé zyn, als hij haar geld aan
nam en haar dan vrij liet, zodat de mo
gelijkheid bestond dat ze een ieder zou
gaan vertellen die het maar horen wil
de, dat hij geweten had, waar Neil in de
oorlog ondergedoken was geweest. Het
zou natuurlijk best kunnen dat ze er
nooit tegen iemand over zou spreken en
het wei zou vergeten. Maar wanneer het
eens toevallig ter sprake kwam en de
mensen, die er belang in stelden, het te
horen kregen, dan was zijn leven geen
cent meer waard.
Neen, een dergelijk risico kon hij on
mogelijk lopen. Hoezeer hij het geld
ook nodig had, hij moest het laten lopen,
want er was maar een manier, om zeker
van zichzelf te zijn.
Hij gooide zijn sigaret weg en keek
haar vastbesloten aan. Ze zag de wrecd-
neid in zijn ogen en stond moeizaam op,
terwijl ze langzaam naar de muur liep.
Wat ben je van plan? vroeg ze ang
stig. Walter! Ben je gek geworden?
Hy lachte een harde, bittere lach.
Nee, ik ben niet gek, mijn lieve,
kleine Shirley. Het helpt je niets van me
weg te lopen en als je schreeuwt geeft
dat ook geen zier, want er is niemand in
deze verlatenheid om dat te horen.
Iiy sprong op haar toe. greep een van
haar armen en drukte haar tegen de
grond.
Geloof me, Shirley, als ik je zeg ,dat
dit me tegen de borst stuit maar ik kan
niet anders.
Met zijn vrij» hand, zocht hij haar
keel, maar ze was toch sterker dan hij
verwacht had.
Shirley probeerde hem, terwijl ze alle
moeite deed hem van zich af te houden,
tot bezinning te brengen.
Je bent§ckWalter! hijgde
ze Wat heb ik.... je gedaan.... dat
je'me doden wilt?.... En je krijgt dan
geen cent. als je het doetOh.
Het is inderdaad jammer van het
geld, bekende hij Ec kan het best
gebruiken, dat verzeker ik je- Waarom
ik van plati ben je tezf}
ik je vertellen. Ik heb gedurende de
oorlog voor de Duitsers gewerk
heb. cn dat was stom genoeg van me,
altyd gedacht, dat Hitier de
zou overwinnen. En het was mijn be
doeling een of andere hoge post xe
krijgen-
Wel, ik schijn me vergist te hebben-
Maar alhoewel ik een van Hitler's hand
langers geweest ben was ik toch handig
genoeg, om aan zijn vijanden te ont
snappen. Niemand weet het namelijk, be
grijp je? En niemand zal het ook ooit
te welen komen. Dat is dan ook de re
den, waarom ik jou „in slaap" zal sussen,
besloot hij.
Hij zuchtte cn zijn vingers sloten
zich om haar keel, Shirley probeerde te
schreeuwen, maarze kón geen geluid
over haar lippen krijgen. Er trok een
waas voor haar ogen en ze hoorde van
Gessel's stem slechts vanuit de verte...
Wees niet bang Shirley, hoorde ze
hem nog zeggenIk wil je geen
pyn doen .maar ik kan niet....
Plotseling hield hij op, de greep om
haar keel verslapte en ze opende haar
mond om gretig de frisse lucht in haar
longen te zuigen.
Ze hoorde nu een andere stem, die
haar resoluut in de oren klonk en haar
hart klopte sneller, toen ze die stem
herkende-
Stop daarmee! klonk scherp Andrew's
stem.
Hij stond boven aan de trap en kwam
met drie treden tegelyk naar naar be
neden. Van Gessel kwam langzaam over
eind. Hy begreep dat Andrew alles ge
hoord moest hebben. Stommeling die hij
was, om zich zo in de kaart te laten
kijken- Maar wat gaf het, om zich daar
nu nog druk over te maken. De moei
lijkheden die voor de boeg lagen, ver
telde hij zichzelf, want nu had hy in
plaats van met Shirley, ook nog af
te rekenen met die Engelsman.
Hij bracht zijn rechterhand in zijn
zak en zyn vingers sloten zich om de
trekker van een automatische revolver-
Het was zyn bedoeling Andrew neer
te schieten, voordat deze iets zou kun
nen uitrichten.
Ongelukkig voor hem was de Engels
man juist ietwat te vlug. Hij sprong de
laatste trede van de irap af, hetgeen
van Gessel even uit zijn evenwicht bracht.
Stel je voor, dat hij schoot en mis'tc?
Hij zou misschien geen tweede karus
meer krijgen.
Opeens kreeg hij een idee. Hy moest
een truc gebruiken om tijd te winnen-
Als dat lukte, dan kon hij beiden op
zijn gemak naar de andere wereld hei
pén.
Halt! riep hij wild uit- Stop
of ik schiet Shirley neer!
Hij ging langzaam achteruit naar de
muur en richtte zijn revolver op het
meisje, dat nog altyd op dg grond»lag.
Andrew kon zich slechts met moeite
beheersen en haat vlamde op in zyn
gedachten-
Als je Shirley ook maar het minste
letsel toebrengt, dan zal ik je een voor
een je botten breken, beloofde hij.
Gooi die revolver maar gerust weg van
Gessel en geef je over! Het spel is uit!
Van Gessel beet op zijn lip. Hij moest
uitkijken yoor die Engelsman, want als
hij een fout maakte, dan was hij inder
daad verloren.
Dat zou je wel willen, mijnheer
de advocaat! Zolang ik deze revolver
bezit ben ik de baas. Als je een be
weging maak, dan gaat Shirley er aan!
Je doet dus het beste mijn gevelen
op to volgen- Ga daar tegen de muur
staan.
Shirley, die nog altyd op de grond
lag, vroeg zich angstig af, wat er zou
gebeuren en wie het onderspit zou del
ven, van Gessel of Andrew? Ze herin
nerden haar aan 'n stel vechtende honden
die alsmaar om elkaar heen draaiden,
om op het eerste het beste geschikte
moment tot de aanval over te gaan.
Andrew begon te lachen.
Ik geef je nog vyf seconden van
Gessel! zei hij. Begryp je dan niet
man dat, wat je ook doet, je toch
verloren bent? Gooi. die revolver weg
dan heb tenminste nog kans, dat je
er nog goed afkomt, maar als je die
trekker overhaalt, als je Shirley raakt
of niet
Hij kreeg geen gelegenheid de zin af
te maken- Terwyl "zijn tegenstander aan
t woord was stond van Gessel zich af te
vragen wat hy doen moest. Hij bewoog
zijn hand, waarin hy de revolver ge
klemd hield, toen er juist een handvol
stenen door een van de roosters naar
binnen werd gegooid.
Daar komt ze aan, monsieur!
hoorde ze Annette roepen. Ik zie de
wagen reeds!
Haar waarschuwing ging verloren in
een daverende knal, toen van Gessel de
trekker overhaalde. Hel, was zijn be
doeling geweest Andrew's hart té tref
fen. maar ongelukkig voor hem waren
de vallende stenen er de oorzaak van,
dat hij zyn doel miste.
Andrew zag de vuurstraal op hem
toekomen en voelde op hetzelfde ogen
blik, dat de kogel hem in zy n rechterdij-
been raakte.
Hy schonk daar echter geen aandacht
aan en nam een sprong. Met zijn linker
hand greep hy van Gessel bij zijn pols
terwijl hij hem mdt de rechter een
kaakslag toediende- Er zat echter niet
voldoende kracht achter, want de pijn
in zijn been maakte hem wat duizelig
waardoor hij niet iin staat was van
Gessel te geven wat hem toekwam.
Als deze zijn hoofd koel had gehouden,
dan zou het er slecht voor Andrew heb
ben uitgezien. Het enige wat hij te
doen had was zijn hand, waarin hij de
revolver geklemd hield vrij te maken,
waardoor zijn aanvaller geheel aan zijn
genade zou zijn overgeleverd.
Maar het feit dat Andrew op hem toe
sprong deed hem geloven, dat hy ge
mist had en hij zag wel in. dat hij in
een gevecht van man tegen man, met
tegen hem opgewassen zou wezen.
Het enige dat er nog voor hem over
bleef, was de vlucht te nemen. Als hij
daarin maar zou kunnen slagen. Er
stond een auto buiten en het enige wat
hem verder nog interesseerde was die te
bereiken.
Andrew, die voelde, dat hy het. niet
lang meer zou kunnen uithouden, klamp
te zich in zijn val aan van Gessel vast.
maar deze vocht als een bezetene om
los te komen.
Hij slaagde daar tenslotte in, maar
verloor daarby zijn revolver, die - met
een kletterend gëluid op de grond kwam
Hij bekommerde zich daar evenwel nis*
om, maar maakte zich 20 snel hy kon
uit de voeten-
Hij rende in den blinde weg naar de
een of andere uitgang, 01X1 buiten schot
te zijn, voor dat Andrew de revolver
te pakken zou krijgen. Daar hij vreesde
niet tijdig genoeg de keldertrap tc be
reiken verdween hy in de eerste de
beste opening, die hij zaS en kwam
in een ander vertrek. Er was hier geen
trap te bekennen, maar hij zag een deur
in de muur tegenover zich, waardoor
bij in een ruimte belandde, die gedeel
telijk was ingestort.
Hy klauterde tegen de stenen omhoog,
wat gemakkelijker ging dan hij verwacht
had. A's het geluk hem nog even gun
stig g:/ nd wilde blijven, dan zou alles
nog goed kunnen aflopen.
Het lot had evenv/el anders beschikt.
Toen hij bijna boven was kwam een
der steenblokken, waarop hij stond in
beweging. Hij verloor liet evenwicht en
viel naar beneden. In zijn val raakte
een zware steenklomp los, die achter
hem aan naar beneden kwam. Er trok
een waas voor zijn ogen. maar zfjn angst
schreeuw ging verloren in het geraas
van het neerstortend gesteente, dat hem
het hoofd verpletterde.
Andrew vocht tegen de zwakte, die hem
overviel. Van Gessel had intussen de
vlucht g'enomen, maar Andrew wilde
hem niet laten ontsnappen. Hij was ge
lukkig zijn revolver kwijt geraakt en
het enige dat' hij te doen had, was
trachten overeind te komen, maar het
ging niet-
Niet doen! verzocht ..een hem wel
bekende stem vol medelijden. Hij is
verdwenen en het heeft dus geen zin
hem achterna te gaan.
Shirley's hart kromp in een toen ze
hem zo hulpeloos zag. Hy was altyd
zo sterk en mannelijk geweest en de
mogelijkheid, dat hij gevaarlijk gewond
was, deed haar bezorgdheid toenemen.
Ze knielde naast hem neer op de
grond-
Wat is er? vroeg ze- Waar zoek je
naar? Is het de revolver? En toen hij
knikte vervolgde ze.
Hier is zc, maar je hebt haar nu
niet meer nodig.
Neem jij haar! mompelde hy zwak
jes Ga hem.... achterna Shirley....
Ik kan niet meermaar dat zwijn.
mag niet ontsnappen!
Ze beet besluiteloos op haar lip. Mis
schien was het beter zijn zin te doen.
Als zij zich er eenmaal van overtuigd
had dat Walter inderdaad verdwenen
was, dan zou hij wel verstandiger zyn
dacht ze.
Met het wapen in de hand ging zo
het keldergedeelte binnen, waarin van
Gessel verdwenen was en bet was haar
op hetzelfde ogenblik duidelijk, dat hij
door de opening in de muur voor haar
zijn vlucht had voortgezet. Het bleek ech.
ter niet nodig verder te gaan, wan:
toen ze de opening bereikte zag ze
het lichaam van haar neef voor haar
liggen. Zijn gezicht was, gelukkig voor
haar, niet te zien, daar het geheel be
dolven was onder de steenklomp, die
een einde aan zyn leven had gemaakt.
Shirley stond op haar benen te trillen
en ze leunde verslagen tegen de muur
Het was een schok voor haar haar
neef hier dood terug te vinden, hoewel
hij niet anders verdiend had. Ze bleef
echter niet lang staan want hier baatt?
toch geen hulp meer en haastte zich
terug naar Andrew.
Je hoeft je over Walter niet be
zorgd meer te maken, verzekerde ze
hem. Hij is dood!
Andrew glimlachte tevreden. Hij voel
de zich kalmer nu.
Goddank! zuchtte hy. Hij was een
smerige spion weet je, een Duitse spion
nog wel! En hij was het ook die je
broer verried.
Dat weet ik, zei Shirley zacht.
Ze knielde naast hem neer en begon
zijn jas los te knopen.
Doet het erg pijn? vroeg ze-
Andrew schudde zijn hoofd.
Ik denk niet dat het een gevaar
lijke wond is.
Dat ben ik helemaal niet met je
eens, zei ze en met stralende ogen
vervolgde ze. Toen ik zag, dat hij
die trekker overhaalde dacht ik, dat ik
dood ging.
Andrew's hart klopte tweemaal zo snel
toen hij haar dit hoorde zeggen. Zou
je het werkelijk.... zo erg gevonden
hebben?, vroeg. hy.
Ze wachtte even en keek hem aan-
Hoewel ze er verder niet over nadacht
wist ze, dat er maar één antwoord was.
- Kun je dat dan niet begrijpen?,
fluisterde ze en drukte hem een kus op
de lippen.
Hij probeerde zich op te richten, maar
viel dadelijk weer met een lichte kreun
terug, die Shirley door het hart ging.
Zo gauw ik je verbonden heb ga
ik op hulp uit, beloofde ze. Was dat
Annette niet, die ik zoeven hoorde roe
pen?
Andrew herinnerde zich plotseling weqr
dat hy Annette volkomen vergeten was
en ook haar mededeling, dat Yvette elk
ogenblik hier kon arriveren.
Het was inderdaad Annette., riep
hij uit. Zc is met me meegekomen om
Yvette te helpen overmeesteren. Help
me alsjeblieft even overeind, wil je?,
vervolgde hij, terwijl hij zich probeerde
op te richten.
Neen, neen, protesteerde ze. Ik zal
wel gaan, liefste. Jij moogt niets meer
doen.
Ze legde haar handen met een teder
gebaar op zyn schouders. Maar intussen
had ze niet gehoord, dat er iemand zacht
jes de keldertrap afkwam en ze werd
zich daar pas bewust van, toen ze een
honende lach hoorde weerklinken-
Wat een aandoenlijke scène! grin
nikte Yvette hatciyk.
HOOFDSTUK 24
(Besluit).
Alhoewel zij ietwat verbaasd was door
het plotseling verschijnen van Yvette,
voelde Shirley zich toch niet bevreesd,
maar eerder geërgerd door het onbe
schaamde optreden van het andere meis
je. Ze was er zo vertrouwd mee geraakt,
haar in haar omgeving te hebben, da:
de mogelijkheid van gevaar eenvoudig
niet bij haar opkwam.
- Ik begryp niet wat je wil, begon ze
maar
Zo brak haar zin af, toen ze zag dat
Yvette een revolver in haar hand had,
waardoor het haar duidelyk werd, dat
ze niets goeds van plan was.
Ga maar verder!, zei Yvette sarcas
tisch- Je weet niet wat ik wil....? Ik
wed, dat je vriend dat wel weet, is t
niet, monsieur de Engelsman?
Andrew richtte zich moeizaam m zit
tende houding op.
Waar is het kind?, vroeg hij-
Raymond?, vroeg Shirley vlug- Dan
was zij het dus, die hem weg nam.
Yvette zag haar dreigend aan.
Ja, ik heb hem meegenomen, zei ze.
Annette vond een notitie van mij die zij
aan U doorgaf. Ik vroeg me al af. hoe
ze hier kwsm- Ze dr3Hide zich om en
riep over haar schouder Annette toe.
Breng Raymond eens by mij.
Andrew kreunde. Hij had op Annette
gerekend en nu had ze wederom Yvette's
raad op gevolgd.
Zo. dus ook U hebt haar niets van
wat er in die notitie stond gezegd? zei
Yvette tot Andrew. Wel dat kunt U nu
nog doen'.
Andrew schudde zyn. hoofd.
r»T ,Yi,ma£kt ?en zeer Srote fout
Gabriëlle Boucheron, als U denkt, dat
U met een dergeiyke
Taisez-vous!, viel ze hem ruw in de
,e' *k wens geen advies van U, ver
volgde ze, haar revolver op hem rich
tend.
Nee!, riep Shirley uit terwijl ze een
stap naar voren kwam.
Yvette lachte.
Ah ha! Die Engelsman heeft ie dus
zo ver gekregen, dat je van hem houdt;
een klein beetje ln ieder geval? Dus U
moogt wél een deel van dat fortuin In
palmen, richtte ze zich weer tot Andrew
maar wanneer ik iets dergeiyks probeer
dan is cVt een misdaad. Maar ik zal
Nee!, riep Shirley opnieuw uit en
haar stem klonk schril in de kelderge
welven. Dat kun je niet doen; hij is ge
wond!
Yvette zag haar koel aan.
Is hy gewond en verwacht je daar
om dat ik niet zal doen, wat ik van plan
ben uit te voeren. Ik schiet hem door
zijn maag, zodat het lang zal duren, voor
dat hij sterft en ook- dat kind, waarvan
je zoveel houdt gaat er aan, als je niet
onmiddellijk naar Brussel vertrekt en
hier terug keert met een millioen francs.
Je kunt de wagen nemen en zelf chauf
feren, maar als je tegen het vallen van
de avond niet terug bent, dan weet je
wat er gebeurt- Nou kun je gaan!
Shirley was volkomen van haar stuk
gebracht. Ze zou nooit hebben kunnen
geloven dat iemand zo barbaars kon zijn-
Het leek haar daarom het beste te doen
wat zij verlangde.
Maar ze kon onmogelyk zonder An
drew vertrekken. De wond bloedde wel
niet meer, maar het werd toch tijd dat
er een dokter by kwam.
Je zult het geld krygen op deze
conditie, dat ik monsieur Somerton met
me mee kan nemen, zei ze. Hij moet hoog
nodig naar een dokter, om naar die wond
te laten kyken.
Wat dokter! barstte Yvette uit
Ik zal wel voor hem zorgen
Ze brak haar zin af, toen Annette de
trap af kwam. De- oude vrouw droeg iets
in haar armen en aan de manier waarop
ze het behandelde, zag men, dat het de
baby moest zyn.
Je bent lang weggebleven, Annette,
schold ze. Wat heb je uitgespookt?
Annette haalde de schouders op, zon
der antwoord te geven. Ze liep naar een
hoek en legde haar last voorzichtig op
de grond.
Yvette werd hoe langer hoe nydiger,
toen ze zag, dat Shirley nog altijd niet
vertrokken was.
Wel? vroeg ze. Waar wacht je
nog op? Ik dacht toch dat ik je gezegd
had te verdwijnen?
Ik ben dat geenszins van plan Ik
ga niet, voordat je me toestaat monsieur
Somerton met me mee te nemen:
Even keek Yvette haar in ongelovige
verbazing aan Ze had Shirley altyd ge
kend als een zacht en vriendelyk meisje.
Maar haar verbazing veranderde al gauw
in kwaadheid.
Zo, dus je wilt niet gaan zonder
monsieur Somerton? vroeg ze yzig.
Denk je nu werkelijk, dat je my de wet
voor kunt schryven? Je schynt niet goed
te begrypen, in welk een benarde positie
je je bevindt. Ik maakte geen grapjes
toen ik zei, dat ik dievent daar zal
vermoorden, als je niet terug komt met
dat geld, begrijp je dat goed?
Het was geweldig van Shirley, dat ze
alleen aan Andrew's welzijn dacht, maar
ze had geen schijn van kans tegen een
schepsel als Yvette. Oh. als ik toch maar
even de beschikking kreeg over mijn
kracht, voor vijf minuten maar, dacht
Andrew.
Opeens zag hij echter iets dat zijn
hart sneller deed kloppen. Annette kroop
geruisloos uit de hoek vandaan waar
zo de baby had neergelegd. Ze had een
mes in haar handen en de uitdrukking
cp haai gezicht voorspelde niet veel
goeds.
Shirley, die er niets van bemerkte,
ging rustig door met praten. Ze wilde
niet toegeven, een eigenschap, die ze ze
ker van de oude Walt Clinton geërfd
had en ze was er zeker van, dat ze zou
overwinnen als ze maar lang genoeg vol
hield.
Als je een voorstel wilt doen, dan
moeten er daar twpe voor zijn, zei ze
rustig. Ik denk, dat je dat over het
hoofd ziet. jy zult helemaal niet schie
ten, omdat ik dan niet meer in staat zal
zijn naar Brussel te gaan, waardoor je
geen cant ln handen zult krygen.
Yvette vernauwde haar ogen tot
spleetjes. Dit wicht moest een lesje heb
ben
Ik zeg je dat je gaatriep ze woest
uit. Als je hier niet weg bent voor
dat ik tot drie geteld heb, dan zal ik
hem voor je ogen doodschieten. Een
Ze richtte haar revolver opnieuw op
Andrew, maar Shirley ging voor hem
staan.
Terwyl ze dit deed zag ze. wat An
nette van plan was en ze bracht ver
schrikt haar hand aan haar mond. De
oudo vrouw was nog maar enkele meters
van Yvette verwyderd.
Yvette, die zich van niets bewu»t was,
haalde haar schouders op.
De Engelsman of anders het kind,
zei ze koel, terwyl ze haar revolver op
het pakje in de hoek richtte. Het doet
er eigenlijk ook niet toe wie. Twee
Shirley hijgde naar adem. Haar hart
klopte wild in haar keel. Yvette was een
monster. Als ze het slapende kind zou
vermoorden, dan was ze niet waard, dat
ze verder leefde. Oh, Annette komt vast
te laat, dacht ze angstig.
Drietelde Yvette onbewogen ver
der.
Daarna haalde ze de trekker over.
De knal was oorverdovend in deze be
nauwde ruimte. Het wezentje in de hoek
lag erg stil en maakte geen geluid
Annettenep Yvette opeens „r
uit, toen ze deze nergens rneer zag.
Ze draaide zich snel om, om te zien,
waar ze was. Annette sprong op haar
toe, maar de afstand tussen haar en
Yvette was te groot.
Voordat haar aanvaller haar kon na
deren, vuurde Yvette ten tweede male
en raakte de vrouw in de borst. De ge
troffene keek even verbaasd om zich
heen en viel toen met haar gezicht op
de grond.
Op dat ogenblik voelde Shirley de haat
ir» zich opvlammen. Even werd ze over-
raatK* d°or 'lfsckuW' maar het volgende
°TSeuZ r- spron8 ze vooruit. Ze had
slechts éen doel: deze vreseiyke vrouw
te straffen voor wat ze gedaan had.
Ze zag, dat Yvette zich naar haar om
draaide. De uitdrukking op haar gezicht
was hard en grimmig. En voor de derde
keer knalde de revolver.
Gelukkig miste Yvette dit keer. An
nette had haar verrast door haar aanval
en toen Shirley haar voor de tweede
keer bedreigde, verloor ze haar zelfbe
heersing, waardoor de kogel zyn doel
miste.
Voordat Yvette nog eens kon schieten
greep Shirley de hand, waarin de revol
ver zat, terwijl ze met de andere Yvet
te's haardos te pakken kreeg, waaraan
ze uit alle macht trok.
De pijn was er de oorzaak van, dat
Yvette de revolver los liet, maar terwijl
ze zich omdraaide, beukte ze uit alle
macht op Shirley's gezicht.
Shirley liet zich echter niet uit het
veld slaan en probeerde Yvette tegen
de grond te werken. Als ze daarin zou
slagen, dan had ze een goede kans.
Yvette vocht als een bezetene; als ze
Shirley kon overmeesteren zou deze ver
loren zijn.
Int^\!l06g Andrew ingehou-
den adem het gevecht gaande. Het duur-
°f beiden vielen tegen de
Shirley kwam het ongelukkigst
e echt zodat Yvette haar by de keel
>011 grijpen; ze hief haar hoofd omhoog
en sloeg het met een doffe bqns tegen
"e grond.
Shirley voelde zich duizelig worden,
maar ze vocht moedig verder.
Nog zo'n bons en het is met me ge
daan dacht ze wanhopig.
Ze voelde, dat hagr hoofd voor de
tweede keer werd opgeheven. Ze sloot
haar ogen, toen opeens Yvette's greep
verslapte. Er ging een rilling door haar
heen en ze zonk met een zucht ineen.
Wat is er gebeurd? vroeg Shirley
wezenloos, terwyl ze met een pynnjk
verwrongen gezicht overeind kwam.
j was Annette, deelde Andrew
haar mede. Ze kwam plotseling over
eind met het mes nog in haar hand. Ik
was eerst bang dat ze geen kracht ge
noeg meer zou hebben.
Shirley boög zich over de oude vrouw,
die hijgend naar adem lag te snakken.
Het was duidelyk, dat ze niet lang meer
te leven had.
Ik deed het voor Raymond, made
moiselle, fluisterde ze. U zult hem
buiten in de wagen vinden.
Shirley slaakte een zucht van verlich
ting.
Je bedoelt, dat hy niet dood is?!
riep ze uit.
Ze rende impulsief naar de hoek van
de kelder waar bleek, dat de „baby"
slechts een bundel kleren was.
Zorg goed voor hem, m'mselle, zei
de oude nurse met trillende stem.
En monsieur zal u daarby zeker helpen!
Shirley keek Andrew aan en ze lat
het antwoord in zijn ogen. Er waren
geen woorden nodig om haar daarvan té
overtuigen.
Dat beloven wy u, zei ze zacht.
EINDE.
