Men wijst alleen op roet en vuil Er werd geleefd boven kracht van geest en lichaam Vrede zal worden gehandhaafd Sa Tussen Rozenburg en Putten ^ONG R.I.S.-regering beschouwt Aziz als gevangene Kloosterzusters in martelkamp Rampzalige brand eist drie doden Uren van onzekerheid zowel in Indonesië als in Antwerpen Koninklijk gezin terug in t vaderland m Leopold zal zijn volk toespreken EEN PLAATSVERVANGER IN MAKASSAR Het verzet nog niet voorbij Dochter en 2 logé's van burgemeester van WerversHoof kwamen om 't leven Zaterdag 15 April 1950 K. DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN Mits op korte termijn moedig en vastberaden wordt gehandeld Het vergiftigingsgeval in Veenendaal LAGEN Tegen sovjet-mars te Berlijn Commissie inzake Nieuw-Guinea r~ WEERBERICHT Effendef> SS heeftop t 6,n moreel. Op dit gebied Een r(idiobood$chap van buitengewoon belang", zegt Van Zeeland Het verrasseifde nieuws, dat gisterenmiddag bekend werd, namelijk dat kapitein Abdul Aziz tenslotte toch had toe gegeven en in het vliegtuig naar Djakarta was gestapt, heeft in geheel Indonesië opluchting gebracht. Hoewel aanvankelijk werd gemeld, dat hij kwam als vrij man, staat het nu wel vast, dat de regering in Djakarta Aziz als gevangene beschouwt. Bij zijn aankomst op het vliegveld moet hij zijn gearresteerd. IN HANDEN VAN RUSSISCHE BEULEN HET KIND EN ZIJN VAK De positie van Aziz Verzet nog niet geëindigd Hedenmorgen om 1 uur is door tot nog toe onbekende oorzaak, brand uitgebroken te Wervers- hoof (nabij Medemblik), in de woning van de burgemeester, de heer N. J. H. Raat. De 20-jarige dochter van de burgemeester en twee logeetjes, nichtjes van respectievelijk 16 en 7 jaar uit Medemblik, zijn omge komen. Het vuur greep zo snel om zich heen, dat de burgemees ter en diens vrouw zich, toen zij de brand ontdekten, nog slechts met moeite konden redden. Hun poging om de kamer van de meis jes te bereiken mislukte. Burgemeester maakte alarm Drie Nederlandse leden benoemd De verwachting van heden- tot morgenavond luidt: Vannacht lichte en op droge gronden waar schijnlijk zware nachtvorst en hier en daar och tendmist. Overigens nog enkele verspreide buien, maar ook flinke opklaringen. Matige tot zwakke wind hoofdzakelijk uit Noordelijke richtingen en iets hogere temperaturen dan vandaag. Zondag 16 April: Zon op 5.42 uur. onder 19.38 uur: maan op 5.24 uur, onder 18.59 uur. Maandag 17 April: Zon op 5.40 uur, onder 19.40 uur; maan op 5.33 uur, onder 20.11 uur. NIEUWE' SCHIEDAMSCHE COURANT Gouden lichtgloed der illegaliteit Het toch reeds hevig gedeukte aanzien van het voormalig verzet loopt in de laatste tijd nieuwe zware slagen op door berichten over verduistering, chantage, vervalsing en moord, gepleegd door oud illegalen. Van de goede naam van het verzet is na vijf jaar niet veel meer over. De grote toeloop na Dolle Dinsdag ver borg rotte appelen, die het gave fruit te schand maakten. De vijanden, die het verzet had en heeft, wisten met een taai volgehouden lastercampagne grote scha de aan te richten. Onderlinge verdeeld heid maakte het beeld compleet: De ille galiteit „en chemise", wel niet het zwarte hemd der landverraders, maar toch geenszins vlekkeloos, integendeel behept met tal van menselijke, klein-menselijke tekortkomingen. Van de doden natuurlijk niets dan goeds, daar zijn ze nu eenmaal dood voor en merendeels vergeten, maar voor ae rest schijnt dat verzet een zonderling mengsel van idealisme, jongensroma - tiek en 'n goed stuk criminaliteit te zpn geweest, waarvan men onmogelijk een hoge dunk kan hebben. Mocht ooit, wat God verhoede, doch waar wij toch wel eens rekening mee mogen houden, er in de toekomst opnieuw verzet geboden zijn tegen een overweldiger, dan zou de gro tere ervaring, welke in het verleden verworven is, waarschijnlijk niet opwe gen tegen hetgeen aan geloof en ver trouwen en idealisme is ingeboet. De nood zou er wellicht niet veel kans toe geven, maar de neiging zou, zowel onder het voormalig verzet als onder ons volk in zijn geheel, nog weer groter zijn om alleen de eigen peultjes te doppen en buiten schot te blijven. Dat is de gevaar lijke, de levensgevaarlijke kant aan de steeds verder gaande devaluatie van het begrip illegaliteit. En in dit stadium komen onthullingen over misdaden, gepleegd door oud-illega len het laatste beetje vertrouwen ook nog ondermijnen. Want het betreft nu niet alleen in de peripherie van het ver zet binnengeslopen elementen, die er eigenlijk helemaal niet in thuis behoor den, al droegen zij ook i7tei„nos„^„ brutaliteit het etiket „oud-megam,r zijn thans ook werkelijke verzetsl tden met 'n goede staat van dienst in betrok ken. Hebben de roddelaars en de insi- nuanten dan toch Was het ook daar kleinheid en baatzucht wat de klok sloeg Het verzet is een vuurproef geweest vol gevaren, ook zedelijke. Velen hebben erin geleefd ver boven hun krachten van lichaam en geest, onder dikwijls ondraag lijke spanningen, dag en nacht wer kend tot hun volkomen uitputting. Zij konden soms slechts volhouden door het gebruikt het onmatig gebruik van per- vifine een middel als het uit het proces Mindszentv zo bekende actedron. Het laatste apocalyptische oorlogswinter, ontsporingen, uitzonderingen zeker, maar ze waren er. Mensen die, gekweld door de scheiding van het eigen gezin, over stelpt door moeilijkheden, gebukt onder ontzaglijke verantwoordelijkheden, te midden van talloze gevaren en spannin gen, een ogenblik verdoving zochten in drankmisbruik of overspel. V/ie wil de eerste steen gooien? Wie waagt het zich te verwonderen? Verwonderen kan men zich slechts over het feit dat het uitzon deringen bleven en beter kan men dank baar zijn voor Gods genade en bpstand Verbazen kan men zich over het feit, dat in een tijd die stikte van corruptie en baatzucht, maandelijks honderdduizen den bonkaarten meer waard dan geld! werden verdeeld en slechts een te verwaarlozen deel niet goed terecht kwam; over het feit dat, toen er op vrij wel niet te controleren wijze millioenen guldens van hand tot hand moesten gaan, de gelegenheid niet. meer dieven maakte. En toen kwam de bevrijding. Herin neren wij ons een ogenblik die morele en materiële chaos, die sfeer van rechts onzekerheid, egoïsme, woeker, corruptie, eigengereidheid en insubordinatie, cynis me en opportunisme, de gezags- en ver trouwenscrises, de zedelijke verwilde- gestaan. Zij hadden een weg terug te gaan, zeker niet minder lang en zwaar dan de soldaten van ^Remarque. En zy gingen die weg. De illegaliteit liquideer de zich uit eigen beweging en eigen in zicht. De overlevenden uit het verzet, voor zover zij zich niet aanboden voor de bevrijding van Indië, gingen weer aan het werk. Zij gingen verder of moesten opnieuw beginnen of voor het eerst be ginnen; het merendeel ondervond, zoals altijd, dat in de stoffelijke orde „fout" veelal voordeliger blijkt te zijn dan ,goed". Zou het zo vreemd geweest zijn, als zij gedacht hadden: „Nu ga ik einde lijk eerst eens voor mezelf zorgen. Ik zal zelf m'n schadeloosstelling of m'n be loning' maar bepalen en alvast reserve ren, eer het dankbare vaderland me soms vergeet". Zou het heus zo onbegrijpelijk zijn, als zfj in die tijd van morele ont reddering, toen tallozen zulke handige foefjes wisten om zich te verrijken, mis bruik hadden gemaakt van hun moge lijkheden en middelen, van hun ervaring en durf? Als zich bij hen een reactie had voorgedaan, een morele inzinking welke hen dan wellicht van kwaad tot erger voeren zou? Maar de ondergrondse kassen zijn voor de dag gekomen en afgedragen door mensen, die hard moesten gaan werken voor het eigen, soms onzekere bestaan. Dat waren bij elkaar ontzaglijke bedra gen, maar het ging alles zo., rustig en vanzelfsprekend, dat alleen de betrok kenen ervan hebben gehoord en dat is erg jammer, want het hele land hoort van de gevallen van verduistering, die spaarzame gevallen, welke er tegenover UUUWCiiabiiaco, - o ring. De oorlog had diepe spoi en achter-staan. Het hele land hoort van de enkele gelaten en zeker niet het minst, bij hen, figuren die louche zijn geweest of te die in de hitte van het gevecht hadden zwak om aan de verleiding weerstand te XVlucht over de daken in slaap die op zgn vluent over aangetroffen door Sn vöanden, omdat het middel b^hem was uitgewerkt. Scherpzinnige, was uugewerai. f-tnle kerels verloren het leven door een onbegrijpelijke fout, welke zij sl .e maken konden, omdat zij onder de bove menselijke en al te langdurige beproe ving hun geestelijk evenwicht, hun hel der inzicht waren kwijtgeraakt. Een pro vinciaal leider, die plotseling tot grote ongerustheid zijner medewerkers spoor loos verdween, kwam dagen later weer boven water; hij had al die tijd gesla pen, omdat een bevriend medicus, zien de dat de man door overspanning en vermoeienis veel verder weg was, dan hij zelf wel wist, hem eenvoudig had ver doofd. Toen reeds waren er, vooral ln die Bij de behandeling van de begroting van Buitenlandse Zaken in de afdelingen der Eerste Kamer, hebben vele leden ernstige bezorgdheid geuit over de in ternationale toestanden met name in Zuid-Oost-Azië, In zijn Memorie van Antwoord zegt nu minister Stikker, dat hij deze be zorgdheid deelt. Het beeld van de ont wikkeling sinds de laatste wereldoorlog kan moeilijk tot optimisme stemmen. Wanneer de minister echter in ze kere passages van het voorlopig ver slag een toon van ontmoediging meent te horen, dan moge htj er op wijzen, dat de toestand, hoe ernstig ook, niet het punt neeft bereikt, waarop een nieuwe wereldramp ais onvermijdelijk moet worden be schouwd. Tegenover de massale drei ging van een ware vrijheid, demo cratie en welvaa-rt vernietigende ideologie, staat een moeilijker te organiseren, maar in wezen sterker complex van krachten, dat uiteinde lijk de vrede zal weten te handhaven, mits op korte termijn met moed en vastberadenheid wordt gehandeld. Democratïen in het algemeen, en ma terieel welvarende staten in het bijzon der kunnen slechts in geval van nood totgrote gezamenlijke krachtsinspanning worden gebracht. Het besef, dat zulk een noodtoestand is aangebroken, inngt thans door en de zo moeizaam Op gang gebrachte internationale samenwerking zal zich daaidoor ln versneld teippo en met steeds sterker intensiteit voltrexken. In wezen, zo vervolgt de minister o.a., behelzen de ln het V. V. aan de orde gestelde vragen omtrent de Europese sa menwerking de critiek. als zou het. Ver enigd Koninkrijk de eigen belangen bo ven de Europese stellen. Het is hem ech ter uit persoonlijke contacten, die hij nog kort geleden in zijn andere kwali teit met vooraanstaande Britse staatslie den heeft gehad, wel gebleken, dat ook zij het belang van de Europese samen werking naar waarde weten te schatten en dat 'zij het ernstige verlangen boes teren de West-Europese problemen op West-Europese wijze op te lossen. Het bewaren van de vrede blijft de voornaamste doelstelling der Ned. rege ring en daartoe is een verbetering van de samenwerking met de Sovjet-Unie es sentieel. Er is evenwel binnen de V N. steeds minder neiging om samenwerking te bewerkstelligen door een halfslachtige politiek van concessies, welke niets an- v=nS brengen dan eed verslapping de aan in de jaren, vooratgaan- minister h™nPte wereldoorlog, naar de minister hoopt, voldoende leergeld be- (Telefonisch Van onze BrusseUe orresPondent). Ka enige langdurige besprekingen met koning Leopold te hebben ge voerd, is kabinetsformateur Van Zeeland gisteravond uit Pregny te Brussel teruggekeerd. Het voornaam ste nieuws, dat hij meebracht, was, dat de koning via de Belgische Natio nale Omroep het volk zal toespreken, Men neemt aan, dat deze toespraak op gramofoonplaten is opgenomen en dat Van Zeeland deze platen bij zich had. Volgens een woordvoerder uit de omgeving Van de koning, zal de uitzending hedenmiddag 17 uur plaats hebben. bieden, en niemand hoort uiteraard van al die anderen, die een goede strijd ge streden hebben en weer eenvoudig hun plaats hebben Ingenomen in de maat schappij. Iedereen leest van een lugubere moord en menigeen krijgt maar een nare indruk van die illegale manieren, zonder te we ten hoeveel anderen er geworsteld heb ben met, het probleem der liquidaties, hoe dikwijls zij het leven van verraders hebben gespaard wegens onvoldoende bewjjs en hoe zwaar daarvoor soms is geboet. Ja, de buitenstaander moet wel een onbehaaglijke voorstelling krijgen van dat verzet. Maar Ambrosius, die bad voor zijn makkers, toen zij wachtten op de dood en zÜn zangerige Limburg se stem klonk door de verwarmingsbui zen van de bunker in Vught Ambro sius dankte God voor de genade van het verzet. Ambrosius.:..,. het is waar, na men als Rauter, Schreieder of Lages zijn meer bekend. Vergeet dan zijn naam, maar onthoudt zijn woorden. Het verzet was een genadeNiet alleen voor de ve len die erin mochten uitgroeien boven hun kleinheid, hun halfheid, hun ikzucht en hun angst, eigenschappen welke de overlevenden ook weer hebben terugge kregen. Het was een genade voor heel ons volk, het behoud van zijn zelfrespect, het geloof in het goede, de hoop op her stel, getuigenis der liefde, stem van het geweten. Het verzet is wellicht de kost baarste herinnering uit onze eeuwen lange geschiedenis, ons laatste erfdeel. Kostbaar en broos. Laten we het dan ook behoeden. Niet door vrijbrieven te geven voor misdaden. Het recht hebbe zijn loop. Maar iaten wjj zelf niet om het roet en het vuil op de lamp de gou den gloed van het licht vergeten. ROGIER VAN AERDE. Naar wij vernemen zijn thans in het gemeente ziekenhuis te Arnhem weder om drie personen uit Veenendaal opge nomen, bij wie vergiftigingsverschijnse len zijn waargenomen. Ook nu zijn het drie leden uit één gezin, nl. de vrouw en twee kinderen van het gezin C. Het staat nog niet vast of deze vergiftigings verschijnselen overeenkomen met die, welke zijn vastgesteld bij de patiënten, die dezer dagen reeds werden opgeno men. s De afdamming van de Brielse Maas tussen de eilanden Rozenburg en Putten, is gisteren met de plaatsing van de eerste der ongeveer 70 beton elementen (caissons), waarmede de dijhaanleg verder zal ivorden voltooid, in een nieuw stadium gekomen. Het eerste beton clement in de takels. mam Dertig schuiten met zand worden per dag aangevoerd en leeggespoten aan de kust bij Oostvoorne waar de dijk zal aansluiten. Overzicht ter plaatse. bezetten nog steeds de stad en zijn no De Kon. Familie weer thuis. Mevrouw SmittAvis begroette op Schiphol H. M. de Koningin. (Van onze Amsterdamse redactie). Precies half acht zette gisteravond gezagvoerder P. Bolte de Convair „Pie- ter de Jloogh" op Schiphol aan de grond en dit betekende een behouden thuisreis voor H. M. de Koningin en de prinsessen Beatrix en Irene, die in Genève wai en ingestapt. Prins Bernhard maakte de terugreis op eigen gelegenheid in zijn Dakota samen met majoor Geertsema. zijn vlie ger, de heer G, Sondermann en de hond Martin. De vacantie in Val d'Isère had het koninklijk gezin kennelijk goed gedaan, want drie opgewekte en bruinverbrande gezichten vei toonden zich toen de deur van de Convair opensloeg. Hare Majesteit, die een licht beige bontmanteltje droeg en een boeketje veldbloemen in haar hand' i. werd verwelkomd door haar secretaresse me vrouw Smitt-Avis, de directeur van de K.L.M. de heer von Balluseck. namens de heer Plesman. en verschillende an dere autoriteiten. Terwijl de koningin tidh enige ogenblikken ongedwongen met d* ter begroeting aanwezige dame* en heren onderhield, stonden de prin sesjes te wachten met hun rood-ieren koffertjes in de hand. Prinses Beatrix had het kennelijk niet al te warm, want ze stond zo nu en dan zichtbaar te hui veren. Nog een 'praatje met de chauffeur bij het geopende portier van de koninklij ke auto en toen stapten de koningin en de prinsesjes, vergezeld van mevr. Geertsema en mevr. Smitt-Avis in. On der het gejuich van een kleine groep belangstellenden dit zich op het dakter ras van het restaurant had verzameld verliet de hofauto toen het vliegveld. Twintig minuten voor H. M. de Konin gin op Schiphol arriveerde, zette prins Bernhard de militaire Dakota, waarmede hij de reis van Génève naar ons <.nd maakte, op Soesterberg neer. De prins begaf zich onmiddellijk naar paleis Soestdijk, waar hij de Koningin en de prinsesjes dit om precies acht uur aan kwamen. begroette. De Convair, waarmede de Koningin de reis maakte, was het gewone lijn- vliegtuig. Het toestel was geheel l«zet; de achterste plaatsen waren voor het vorstelijk gezelschap gereserveerd. De correspondent van Aneta te Makas sar meldt omtrent het vertrek van Aziz naar Djakarta nog het volgende: De rede van president Sukarno ver oorzaakte Donderdagavond te Makassar een grote verslagenheid, daar men er tot het laatst had gehoopt op een vreedzame cplossing. In de loop van de Vrijdag ver beterde de stemming, daar in de kringen der ingewijden bekend was geworden, dat de minister van defensie der R.I.S. de sultan van Djogja,. nog geen bevel tot de aanval had gegeven, zodat het nog niet vaststond, dat er gevechten zouden uitbreken. Bovendien was het bekend ge worden, dat overste Mokoginta en de regering van Oost-Indonesië met de Uiterste ins panning voortgingen, een op lossing te zoeken. Omstreeks 12.00 uur gisteren verscheen er een gemeenschappelijke bekendma king van de Oost-Indonesische regering en Mokoginta, waarin de soldaten van 't KNIL en de bevolking werden opgewekt, kalm te blijven aangezien de voorstelling van zaken, als zou de bevelhebber van de troepen van het leger der R.I.S. het bevel tot een aanval zou hebben gege ven (hetgeen kon worden opgemaakt uit Eén van de 1500 kloosterzusters, die uit Oost-Duitsland naar concentratie kampen m Rusland zijn getranspor- teerd, is cr geslaagd, een brief nit haar kamp te smokkelen, die na veel omwegen het Westen heeft bereikt Zij beschrijft hierin het leed, dat zij en haar medezusters moeten doorma ken. De gehele brief is één smartkreet en smeekgeroep om hulp en gebed. Zij schrijft: „Het is werkelijk verschrikkelijk, wat wij, 1500 zusters, hier moeten ljjden. Wjj worden naar het werk geslagen en ge ranseld. Wij zijn er sleohter aan toe dan de dieren, daar niemand zich om ons bekommert. Als wij uitgeput of dood neervallen, ot de bewakers ons dood staan, dan zal er niemand - zijn, die zich daar om bekommert. Zwijgend, afgestompt en verlamd, wankelen wij naar ons werk. Gaat het werk ni t snel genoeg, ol heb ben de bewakers een slecht humeur, dan laat men ons de zweep voelen". „Eerst werden wij bij het bouwen van een brug te werk gesteld. We moesten zware ijzer*a binten aanslepen en deze hoog boven de brede rivier aanbrengen. Wie' van uitputting neerviel, werd met weejudagecw«*r pp 4m btsn gebracht. of. als dat met hielp, eenvoudig in- het water geworpen. Daarbij kregen wij nau welijks iets te eten. Vele zusters stier ven bij dit werk en zij werden door ons daarom benijd. Thans werken wij in de mijnen. Dag in, dag uit, werken wij on der de grond in een verstikkende lucht. Velen van ons zijn tengevolge daarvan gestorven". „Hadden wjj slechts iemand, die ons zou kunnen troosten, sterken of slechts de geringste verlichting geven, maar er is niemand. Wij zijn volledig geïso leerd en eenzaam. Geen Zondag, geen feestdag, steeds maar vuile arbeid, hon ger en slaag, een harde slaapplaats, vuil en ongedierte. Wij lopen in lompen rond en lijden voortdurend honger. Wij zijn geen mensen meer". Aan het s'o' van de brief schrijft deze zuster, dat rij nog slechts een heel ge ring gedeelte van het lijden, dat zij en haar medezusters, te verduren hebben, beschreven beeft. Zeer veel durfde zij zelfs niet aan te duiden, om haar ouders niet nog meer te bedroeven. Maar zij smeekte dringend voor haar en voor haar medezusters te bidden, opdat haar ge loof in Gods Voorzienigheid bewaard mag blijven. „Moge", zo besluit zij haar brief, „de goede God barmhartig neerzien-op ons arme, ve'geten zusters, die, ondanks al het leed, in Hem geloven en o,p Hem vertrouwen". - nog steeds de stad en zijn nog steeds opstandelingen. De militaire opera ties tegen hen zullen voortduren, totdat ik er zeker van ben, dat de zaak volkomen geregeld is". De Oost-Indonesische minister van voorlichting, Ratulangi vertelde intussen, dat Aziz een plaatsvervanger had achter gelaten. Hij weigerde echter diens naam te noemen. De Amerikaanse troepen te Berlijn hebben gisteren in het Grilnewald een nieuw soort manoeuvre gehouden. Drie compagnieën infanterie stelden namelijk een communistische volksmenigte voor, die pogingen deed, de Westelijke secto In Utrecht is twee dagen zwaar gede batteerd over de beroepskeuze. Een ern stige zaak overigens om verscheidene re denen. In sommige beroepssectoren is al een overschot, op andere terreinen heerst nog gebrek aan geschoolde en deskundige lieden. Velen zijn niet gelukkig in hun huidige werkkring, omdat zij hun ideaal niet hebben bereikt. Anderen kankeren omdat de sociale omstandigheden van het bedrijf fnuikend op werklust of daden drang inwerken. Nog weer anderen zijn zwaar gedeprimeerd, omdat de waai de ring in geld niet parallel loopt met de prestaties van de con amore aanvaarde baan. Bij dit alles wordt overdreven. Er zijn tienduizenden lieden, voor wie beroeps keuze-voorlichting vrij overdadig is, om dat zij al dan niet met genoegen een functie aanvaarden, mits zij voldoende verdienste oplevert. J,oon is bij dezulken vrijwel het enige oordeel. Zin komt wel naar gelang de verdiensten. Iets anders is echter of voldoende aan dacht wordt besteed aan de „scholing" met diverse middelen ten bate van be- noorlijk kader. En kad-r vormt men niet alleen uit de groep-met-geld. Voor kader komt het aan op karakter en hersens. Wanneer bureaux of leiders bij adviezen ten aanzien van wie ook deze twee factoren eerlijk voor ogen houden, komen voor het gros de werkelijke talenten op hun plaats. Vermeden wordt dan in het belang van wetenschap en industrie, dat afkomst met geld of familietraditie inferieure pro ducten op de hoogste plaatsen vast schroeft en vervolgens dat prominente figuren uit welke klasse dan ook op een laag stoeltje worden gehouden. In eenvoudiger vorm spreekt natuurlijk ook nog steeds de boord- en overall-idee drie en meer woordjes mee. Daarom in dit verband nog een enkele zin over jeugd en toekomst in verband met de industrialisatie. De welvaart van Nederland zal ongetwijfeld van de in dustrie afhankelijk zijn, maar dan een industrie, die weet wat perfectie is. Voor die perfectie zijn kundige mensen nodig. Werkelijke voorlichting in die richting achten we nog gebrekkig. Welk een on derwerp niet voor stands- en vakorgani saties alsmede de jeugdverenigingen! Er is vaak zo weinig idee van wat er in net bedrijfsleven aan mogelijkheden te koop is, terwijl het onderwijs zich nog re vaak met min of meer verstarde parate-kennis- eisen tevreden stelt. Op grond van Amerikaanse ervaringen wordt hier te lande propaganda gevoerd voor jeugdgemeenschap-werkplaatsen, waarbij de leden overeenkomstig hun. aanleg en liefhebberij gelegenheid krij gen zich te ontwikkelen en uit te leveh. Scheppend werk en niet oneerbiedig gezegd zoet houden met min of meer resultaat. In Amerika bestaan reeds 15 000 van dergelijke clubs. Ih Nederland zijn er momenteel 80. Als men krachten nodig heeft voor de industrie, waarom zouden we onze jonge mensen dan ook niet in die richting tot kennismaking animeren? HENK VAN DER MAZE. ren van Berlijn stormenderhand te ver overen. Vijfhonderd man politietroepen dron gen de menigte terug, tot zij weer in de Russische sector was beland. Tijdens de manoeuvre werd gebruik gemaakt van jeep®, pantserwagens, een patrouille bereden politie en brandslan gen. Generaal-majoor Maxwell Taylor, de Amerikaanse commandant, sloeg de oefeningen gade. die voortaan wekelijks zullen worden gehouden. de radio-uitzending van Donderdag uit Djakarta) niet juist was In een telefoongesprek tussen presi dent Soekawati on de minister van de- ïensie der RI S maakte de sultan van Dioeja duidelijk, dat hij een order tot een aanval nog niet bad gegeven, aan gezien uit Makassar bericht was ontvan gen dat Aziz zich bereid had verklaard, de eisen van de regering der R.I.S. te aanvaarden en nog Vrijdag naar Djakar ta zou vertrekken. Bij de aankomst van het vliegtuig in Djakarta waren ongeveer 30 plaatselij ke en buitenlandse journalisten op het vliegv.'.d aanwezig. Zij waren echter niet in staat ook maar »én woord met Aziz te wisselen. De rebellen-leider werd onmiddellijk weggevoerd in een auto, die het toestel op de startbaan tegemoet reed. Een regeringsvertegen woordiger zeide, dat hij naar het mi nisterie van defensie werd overge bracht, doch dit bleek niet juist. De sultan van Djogja wilde de plaats niet noemen, maar sprak tegenover de peis van „ergens in Djakarta". De Oost-Indonesische minister van voorlichtirg Ratulangi, die eveneens met 't vliegtuig in Djakarta arriveerde, deel de, volgens A.P., aan verslaggevers mee. dat Aziz niet als gevangene was gekomen maar als leger-officier. Hij was gekomen op twee voorwaarden, vastgesteld dooi de minister van defensie sultan Hameng- ku Buwono: 1. De centrale regering zou Oost-Indc- nesië niet op enige militaire wijze liqui deren en 2. het Indonesische corps van het KNIL zou met wederzijdse in-stem ming van alle partijen worden gereorga niseerd. Deze verklaring van Ratulangi is echter door de sultan van Djogja volkomen ge dementeerd. Enkele minuten na aankomst van het vliegtuig verklaarde hij aan de pers, dat de regering van de V.S.I. de aankomst van de kapitein in Djakarta be schouwt als een „onvoorwaardelijke over gave" van zijn kant. Beloften waren hem niet gedaan en hij zou ook niet naar Ma kassar mogen terugkeren. De opstand beschouwde de regering echter nog niet als geëindigd. De sultan deelde mede, dat de verzetsbeweging nog steeds meester is van de stad, en voegde eraan toe, dat alle voorwaarden, die tij dens de onderhandeling n in de afgelo pen week door de centrale regering zijn aangeboden, haar geldigheid hadden ver loren na de Donderdagavond gehouden rede van Sukarno. Op de vraag of hij van mening was, 'dat de troepen van Aziz de strijd zouden opgeven antwoordde hij: „Ik weet het niet. Ik weet 'niet, welke bevelen Aziz «an zijn soldaten heeft gegeven. Zfj De verslagenheid in Wervershoof over het tragische ongeluk, dat de familie Raat heeft getroffen, is algemeen- Van morgen, bij het gloren van de dag, drom den zwijgend de bewoners van het kleine plaatsje nabij Medemblik op de weg langs de ruïne, die van het verbrande huis rest, bijeen. Rijksve-ldwacht- en brandweer mannen liepen af en aan, in afwachting van het parket uit Alkmaar en d-e des kundigen van de inspectie voor het brand weerwezen uit Haarlem, die zullen trach ten de oorzaak van deze vreselijke ge beurtenis vast te stelen. De burgemeester en mevrouw Raat, die nauwelijks zelf aan de vuurdood wis ten te ontsnappen, hebben een onderko men bij de dokter gevonden. De namen van de drie meisjes, die in de vlammen zijn omgekomen luiden Ellie Raat, twin tig jaar oud, dochter van de burgemees ter; Gerrie Raat, zestien jaar, een nichtje en Mia Raat, haar zevenjarig zusje. Ellie Raat was leerlinge van de huishoudschool in Den Bosch. De beide andere meisjes woonden in Medemblik en logeerden bij hun oom gedurende de Paasvacantie. Hun moeder heeft in Medemblik een bakkers winkel, waar Gerrie hielp. Hun vader was niet lang geleden overleden, zodat mevrauw Raat door dit ongeluk wel heel zwaar is getroffen. Over de toedracht van de tragische ge beurtenis is feitelijk weinig bekend. De burgemeester en zijn vrouw, die sliepen in een kamer vlak bij het vertrek, waar in <de meisjes zich bevonden, zijn gewekt door angstig gillen. Zij ontdekten de brand, maar konden niets anders meer doen dan naar buiten snellen. De burge meester begaf zich direct naar het stad huis, dat op enkele tientallen meters af stand is gelegen en stelde de alarmsirene in werking, terwijl zijn vrouw hulp bij de buren inriep. Hoewel zeer snel be woners van huizen uit de directe omge ving ter plaatse waren en alles gedaan is wat mogelijk was, lukte het niet de meis jes nog te bereiken. Deze moeten trouwens door de grote hitte en rookontwikkeling spoedig het bewustzijn hebben verloren. Het huis brandde geheel uit. Vanmorgen stonden nog slechts de buitenmuren en een deel van het dak overeind. De stoffelijke res ten van de slachtoffers zijn nog in de ruïne en zuilen eerst na het gerechtelijk onderzoek ter plaatse worden vrijge geven. Van officiële zijde wordt het volgende medegedeeld: Op de te Djakarta gehouden eerste Unie-conferentie is besloten, dat een commissie zal worden ingesteld, die de onderhandelingen, welke ingevolge de beslissingen der Ronde-Tafelconferentie tussen Nederland en Indonesië moeten worden gevoerd met betrekking tot het vraagstuk van de staatkundige status van Nieuw Guinea, zal voorbereiden. In deze commissie moeten door Ne derland en Indonesië voor 15 April 1950 drie leden worden benoemo. Van Nederlandse zijde zijn als leden voor deze commissie aangewezen: Prof. dr. G. H. van der Kolff te Amsterdam, oud-hoogleraar in de economie aan de Rechtshogeschool te Batavia: prof. dr. J. M. Pieters, buitengewoon hoogleraar aan de Katholieke Economische Hogeschool te Tilburg en prof. dr. R. van Dijk, hoog leraar aan de Vrije Universiteit te Am sterdam, deze laatste onder voorbehoud van goedkeuring door de directeuren van deze universiteit

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1950 | | pagina 1