Men wijst alleen op roet en vuil
Er werd geleefd boven kracht
van geest en lichaam
Vrede zal worden gehandhaafd
Sa
Tussen Rozenburg en Putten ^ONG
R.I.S.-regering beschouwt Aziz
als gevangene
Kloosterzusters in martelkamp
Rampzalige brand eist
drie doden
Uren van onzekerheid
zowel in Indonesië als
in Antwerpen
Koninklijk gezin terug in t vaderland
m
Leopold zal zijn
volk toespreken
EEN PLAATSVERVANGER IN
MAKASSAR
Het verzet nog niet voorbij
Dochter en 2 logé's van burgemeester
van WerversHoof kwamen om 't leven
Zaterdag 15 April 1950
K.
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Mits op korte termijn moedig en vastberaden
wordt gehandeld
Het vergiftigingsgeval
in Veenendaal
LAGEN
Tegen sovjet-mars te
Berlijn
Commissie inzake
Nieuw-Guinea
r~
WEERBERICHT
Effendef> SS
heeftop t 6,n moreel. Op dit gebied
Een r(idiobood$chap van
buitengewoon belang", zegt
Van Zeeland
Het verrasseifde nieuws, dat gisterenmiddag bekend werd,
namelijk dat kapitein Abdul Aziz tenslotte toch had toe
gegeven en in het vliegtuig naar Djakarta was gestapt, heeft
in geheel Indonesië opluchting gebracht. Hoewel aanvankelijk
werd gemeld, dat hij kwam als vrij man, staat het nu wel vast,
dat de regering in Djakarta Aziz als gevangene beschouwt. Bij
zijn aankomst op het vliegveld moet hij zijn gearresteerd.
IN HANDEN VAN RUSSISCHE
BEULEN
HET KIND EN ZIJN VAK
De positie van Aziz
Verzet nog niet geëindigd
Hedenmorgen om 1 uur is door
tot nog toe onbekende oorzaak,
brand uitgebroken te Wervers-
hoof (nabij Medemblik), in de
woning van de burgemeester, de
heer N. J. H. Raat.
De 20-jarige dochter van de
burgemeester en twee logeetjes,
nichtjes van respectievelijk 16 en
7 jaar uit Medemblik, zijn omge
komen. Het vuur greep zo snel
om zich heen, dat de burgemees
ter en diens vrouw zich, toen zij
de brand ontdekten, nog slechts
met moeite konden redden. Hun
poging om de kamer van de meis
jes te bereiken mislukte.
Burgemeester maakte alarm
Drie Nederlandse leden benoemd
De verwachting van heden- tot morgenavond
luidt:
Vannacht lichte en op droge gronden waar
schijnlijk zware nachtvorst en hier en daar och
tendmist. Overigens nog enkele verspreide buien,
maar ook flinke opklaringen. Matige tot zwakke
wind hoofdzakelijk uit Noordelijke richtingen en
iets hogere temperaturen dan vandaag.
Zondag 16 April: Zon op 5.42 uur. onder 19.38
uur: maan op 5.24 uur, onder 18.59 uur.
Maandag 17 April: Zon op 5.40 uur, onder 19.40
uur; maan op 5.33 uur, onder 20.11 uur.
NIEUWE' SCHIEDAMSCHE COURANT
Gouden lichtgloed der illegaliteit
Het toch reeds hevig gedeukte aanzien
van het voormalig verzet loopt in de
laatste tijd nieuwe zware slagen op door
berichten over verduistering, chantage,
vervalsing en moord, gepleegd door oud
illegalen. Van de goede naam van het
verzet is na vijf jaar niet veel meer over.
De grote toeloop na Dolle Dinsdag ver
borg rotte appelen, die het gave fruit
te schand maakten. De vijanden, die het
verzet had en heeft, wisten met een taai
volgehouden lastercampagne grote scha
de aan te richten. Onderlinge verdeeld
heid maakte het beeld compleet: De ille
galiteit „en chemise", wel niet het zwarte
hemd der landverraders, maar toch
geenszins vlekkeloos, integendeel behept
met tal van menselijke, klein-menselijke
tekortkomingen.
Van de doden natuurlijk niets dan
goeds, daar zijn ze nu eenmaal dood voor
en merendeels vergeten, maar voor ae
rest schijnt dat verzet een zonderling
mengsel van idealisme, jongensroma -
tiek en 'n goed stuk criminaliteit te zpn
geweest, waarvan men onmogelijk een
hoge dunk kan hebben. Mocht ooit, wat
God verhoede, doch waar wij toch wel
eens rekening mee mogen houden, er in
de toekomst opnieuw verzet geboden zijn
tegen een overweldiger, dan zou de gro
tere ervaring, welke in het verleden
verworven is, waarschijnlijk niet opwe
gen tegen hetgeen aan geloof en ver
trouwen en idealisme is ingeboet. De
nood zou er wellicht niet veel kans toe
geven, maar de neiging zou, zowel onder
het voormalig verzet als onder ons volk
in zijn geheel, nog weer groter zijn om
alleen de eigen peultjes te doppen en
buiten schot te blijven. Dat is de gevaar
lijke, de levensgevaarlijke kant aan de
steeds verder gaande devaluatie van het
begrip illegaliteit.
En in dit stadium komen onthullingen
over misdaden, gepleegd door oud-illega
len het laatste beetje vertrouwen ook
nog ondermijnen. Want het betreft nu
niet alleen in de peripherie van het ver
zet binnengeslopen elementen, die er
eigenlijk helemaal niet in thuis behoor
den, al droegen zij ook i7tei„nos„^„
brutaliteit het etiket „oud-megam,r
zijn thans ook werkelijke verzetsl tden
met 'n goede staat van dienst in betrok
ken. Hebben de roddelaars en de insi-
nuanten dan toch Was het
ook daar kleinheid en baatzucht wat de
klok sloeg
Het verzet is een vuurproef geweest
vol gevaren, ook zedelijke. Velen hebben
erin geleefd ver boven hun krachten van
lichaam en geest, onder dikwijls ondraag
lijke spanningen, dag en nacht wer
kend tot hun volkomen uitputting. Zij
konden soms slechts volhouden door het
gebruikt het onmatig gebruik van per-
vifine een middel als het uit het proces
Mindszentv zo bekende actedron. Het
laatste apocalyptische oorlogswinter,
ontsporingen, uitzonderingen zeker, maar
ze waren er. Mensen die, gekweld door
de scheiding van het eigen gezin, over
stelpt door moeilijkheden, gebukt onder
ontzaglijke verantwoordelijkheden, te
midden van talloze gevaren en spannin
gen, een ogenblik verdoving zochten in
drankmisbruik of overspel. V/ie wil de
eerste steen gooien? Wie waagt het zich
te verwonderen? Verwonderen kan men
zich slechts over het feit dat het uitzon
deringen bleven en beter kan men dank
baar zijn voor Gods genade en bpstand
Verbazen kan men zich over het feit, dat
in een tijd die stikte van corruptie en
baatzucht, maandelijks honderdduizen
den bonkaarten meer waard dan
geld! werden verdeeld en slechts een
te verwaarlozen deel niet goed terecht
kwam; over het feit dat, toen er op vrij
wel niet te controleren wijze millioenen
guldens van hand tot hand moesten
gaan, de gelegenheid niet. meer dieven
maakte.
En toen kwam de bevrijding. Herin
neren wij ons een ogenblik die morele
en materiële chaos, die sfeer van rechts
onzekerheid, egoïsme, woeker, corruptie,
eigengereidheid en insubordinatie, cynis
me en opportunisme, de gezags- en ver
trouwenscrises, de zedelijke verwilde-
gestaan. Zij hadden een weg terug te
gaan, zeker niet minder lang en zwaar
dan de soldaten van ^Remarque. En zy
gingen die weg. De illegaliteit liquideer
de zich uit eigen beweging en eigen in
zicht. De overlevenden uit het verzet,
voor zover zij zich niet aanboden voor
de bevrijding van Indië, gingen weer aan
het werk. Zij gingen verder of moesten
opnieuw beginnen of voor het eerst be
ginnen; het merendeel ondervond, zoals
altijd, dat in de stoffelijke orde „fout"
veelal voordeliger blijkt te zijn dan
,goed". Zou het zo vreemd geweest zijn,
als zij gedacht hadden: „Nu ga ik einde
lijk eerst eens voor mezelf zorgen. Ik
zal zelf m'n schadeloosstelling of m'n be
loning' maar bepalen en alvast reserve
ren, eer het dankbare vaderland me soms
vergeet". Zou het heus zo onbegrijpelijk
zijn, als zfj in die tijd van morele ont
reddering, toen tallozen zulke handige
foefjes wisten om zich te verrijken, mis
bruik hadden gemaakt van hun moge
lijkheden en middelen, van hun ervaring
en durf? Als zich bij hen een reactie had
voorgedaan, een morele inzinking welke
hen dan wellicht van kwaad tot erger
voeren zou?
Maar de ondergrondse kassen zijn voor
de dag gekomen en afgedragen door
mensen, die hard moesten gaan werken
voor het eigen, soms onzekere bestaan.
Dat waren bij elkaar ontzaglijke bedra
gen, maar het ging alles zo., rustig en
vanzelfsprekend, dat alleen de betrok
kenen ervan hebben gehoord en dat is
erg jammer, want het hele land hoort
van de gevallen van verduistering, die
spaarzame gevallen, welke er tegenover
UUUWCiiabiiaco, - o
ring. De oorlog had diepe spoi en achter-staan. Het hele land hoort van de enkele
gelaten en zeker niet het minst, bij hen, figuren die louche zijn geweest of te
die in de hitte van het gevecht hadden zwak om aan de verleiding weerstand te
XVlucht over de daken in slaap
die op zgn vluent over aangetroffen door
Sn vöanden, omdat het middel b^hem
was uitgewerkt. Scherpzinnige,
was uugewerai. f-tnle
kerels verloren het leven door een
onbegrijpelijke fout, welke zij sl .e
maken konden, omdat zij onder de bove
menselijke en al te langdurige beproe
ving hun geestelijk evenwicht, hun hel
der inzicht waren kwijtgeraakt. Een pro
vinciaal leider, die plotseling tot grote
ongerustheid zijner medewerkers spoor
loos verdween, kwam dagen later weer
boven water; hij had al die tijd gesla
pen, omdat een bevriend medicus, zien
de dat de man door overspanning en
vermoeienis veel verder weg was, dan hij
zelf wel wist, hem eenvoudig had ver
doofd.
Toen reeds waren er, vooral ln die
Bij de behandeling van de begroting
van Buitenlandse Zaken in de afdelingen
der Eerste Kamer, hebben vele leden
ernstige bezorgdheid geuit over de in
ternationale toestanden met name in
Zuid-Oost-Azië,
In zijn Memorie van Antwoord zegt
nu minister Stikker, dat hij deze be
zorgdheid deelt. Het beeld van de ont
wikkeling sinds de laatste wereldoorlog
kan moeilijk tot optimisme stemmen.
Wanneer de minister echter in ze
kere passages van het voorlopig ver
slag een toon van ontmoediging
meent te horen, dan moge htj er op
wijzen, dat de toestand, hoe ernstig
ook, niet het punt neeft bereikt,
waarop een nieuwe wereldramp ais
onvermijdelijk moet worden be
schouwd. Tegenover de massale drei
ging van een ware vrijheid, demo
cratie en welvaa-rt vernietigende
ideologie, staat een moeilijker te
organiseren, maar in wezen sterker
complex van krachten, dat uiteinde
lijk de vrede zal weten te handhaven,
mits op korte termijn met moed en
vastberadenheid wordt gehandeld.
Democratïen in het algemeen, en ma
terieel welvarende staten in het bijzon
der kunnen slechts in geval van nood
totgrote gezamenlijke krachtsinspanning
worden gebracht. Het besef, dat zulk
een noodtoestand is aangebroken, inngt
thans door en de zo moeizaam Op gang
gebrachte internationale
samenwerking
zal zich daaidoor ln versneld teippo en
met steeds sterker intensiteit voltrexken.
In wezen, zo vervolgt de minister o.a.,
behelzen de ln het V. V. aan de orde
gestelde vragen omtrent de Europese sa
menwerking de critiek. als zou het. Ver
enigd Koninkrijk de eigen belangen bo
ven de Europese stellen. Het is hem ech
ter uit persoonlijke contacten, die hij
nog kort geleden in zijn andere kwali
teit met vooraanstaande Britse staatslie
den heeft gehad, wel gebleken, dat ook
zij het belang van de Europese samen
werking naar waarde weten te schatten
en dat 'zij het ernstige verlangen boes
teren de West-Europese problemen op
West-Europese wijze op te lossen.
Het bewaren van de vrede blijft de
voornaamste doelstelling der Ned. rege
ring en daartoe is een verbetering van
de samenwerking met de Sovjet-Unie es
sentieel. Er is evenwel binnen de V N.
steeds minder neiging om samenwerking
te bewerkstelligen door een halfslachtige
politiek van concessies, welke niets an-
v=nS brengen dan eed verslapping
de aan in de jaren, vooratgaan-
minister h™nPte wereldoorlog, naar de
minister hoopt, voldoende leergeld be-
(Telefonisch Van onze BrusseUe
orresPondent).
Ka enige langdurige besprekingen
met koning Leopold te hebben ge
voerd, is kabinetsformateur Van
Zeeland gisteravond uit Pregny te
Brussel teruggekeerd. Het voornaam
ste nieuws, dat hij meebracht, was,
dat de koning via de Belgische Natio
nale Omroep het volk zal toespreken,
Men neemt aan, dat deze toespraak
op gramofoonplaten is opgenomen en
dat Van Zeeland deze platen bij zich
had. Volgens een woordvoerder uit
de omgeving Van de koning, zal de
uitzending hedenmiddag 17 uur
plaats hebben.
bieden, en niemand hoort uiteraard van
al die anderen, die een goede strijd ge
streden hebben en weer eenvoudig hun
plaats hebben Ingenomen in de maat
schappij.
Iedereen leest van een lugubere moord
en menigeen krijgt maar een nare indruk
van die illegale manieren, zonder te we
ten hoeveel anderen er geworsteld heb
ben met, het probleem der liquidaties,
hoe dikwijls zij het leven van verraders
hebben gespaard wegens onvoldoende
bewjjs en hoe zwaar daarvoor soms is
geboet.
Ja, de buitenstaander moet wel een
onbehaaglijke voorstelling krijgen van
dat verzet. Maar Ambrosius, die bad
voor zijn makkers, toen zij wachtten op
de dood en zÜn zangerige Limburg
se stem klonk door de verwarmingsbui
zen van de bunker in Vught Ambro
sius dankte God voor de genade van het
verzet. Ambrosius.:..,. het is waar, na
men als Rauter, Schreieder of Lages zijn
meer bekend. Vergeet dan zijn naam,
maar onthoudt zijn woorden. Het verzet
was een genadeNiet alleen voor de ve
len die erin mochten uitgroeien boven
hun kleinheid, hun halfheid, hun ikzucht
en hun angst, eigenschappen welke de
overlevenden ook weer hebben terugge
kregen. Het was een genade voor heel
ons volk, het behoud van zijn zelfrespect,
het geloof in het goede, de hoop op her
stel, getuigenis der liefde, stem van het
geweten. Het verzet is wellicht de kost
baarste herinnering uit onze eeuwen
lange geschiedenis, ons laatste erfdeel.
Kostbaar en broos. Laten we het dan
ook behoeden. Niet door vrijbrieven te
geven voor misdaden. Het recht hebbe
zijn loop. Maar iaten wjj zelf niet om
het roet en het vuil op de lamp de gou
den gloed van het licht vergeten.
ROGIER VAN AERDE.
Naar wij vernemen zijn thans in het
gemeente ziekenhuis te Arnhem weder
om drie personen uit Veenendaal opge
nomen, bij wie vergiftigingsverschijnse
len zijn waargenomen. Ook nu zijn het
drie leden uit één gezin, nl. de vrouw
en twee kinderen van het gezin C. Het
staat nog niet vast of deze vergiftigings
verschijnselen overeenkomen met die,
welke zijn vastgesteld bij de patiënten,
die dezer dagen reeds werden opgeno
men.
s
De afdamming van de Brielse Maas tussen de eilanden Rozenburg en
Putten, is gisteren met de plaatsing van de eerste der ongeveer 70 beton
elementen (caissons), waarmede de dijhaanleg verder zal ivorden voltooid,
in een nieuw stadium gekomen. Het eerste beton clement in de takels.
mam
Dertig schuiten met zand worden per dag aangevoerd en leeggespoten aan
de kust bij Oostvoorne waar de dijk zal aansluiten. Overzicht ter plaatse.
bezetten nog steeds de stad en zijn no
De Kon. Familie weer thuis. Mevrouw SmittAvis begroette op Schiphol
H. M. de Koningin.
(Van onze Amsterdamse redactie).
Precies half acht zette gisteravond
gezagvoerder P. Bolte de Convair „Pie-
ter de Jloogh" op Schiphol aan de
grond en dit betekende een behouden
thuisreis voor H. M. de Koningin en
de prinsessen Beatrix en Irene, die in
Genève wai en ingestapt.
Prins Bernhard maakte de terugreis
op eigen gelegenheid in zijn Dakota
samen met majoor Geertsema. zijn vlie
ger, de heer G, Sondermann en de
hond Martin.
De vacantie in Val d'Isère had het
koninklijk gezin kennelijk goed gedaan,
want drie opgewekte en bruinverbrande
gezichten vei toonden zich toen de deur
van de Convair opensloeg.
Hare Majesteit, die een licht beige
bontmanteltje droeg en een boeketje
veldbloemen in haar hand' i. werd
verwelkomd door haar secretaresse me
vrouw Smitt-Avis, de directeur van de
K.L.M. de heer von Balluseck. namens
de heer Plesman. en verschillende an
dere autoriteiten. Terwijl de koningin
tidh enige ogenblikken ongedwongen
met d* ter begroeting aanwezige dame*
en heren onderhield, stonden de prin
sesjes te wachten met hun rood-ieren
koffertjes in de hand. Prinses Beatrix
had het kennelijk niet al te warm, want
ze stond zo nu en dan zichtbaar te hui
veren.
Nog een 'praatje met de chauffeur bij
het geopende portier van de koninklij
ke auto en toen stapten de koningin en
de prinsesjes, vergezeld van mevr.
Geertsema en mevr. Smitt-Avis in. On
der het gejuich van een kleine groep
belangstellenden dit zich op het dakter
ras van het restaurant had verzameld
verliet de hofauto toen het vliegveld.
Twintig minuten voor H. M. de Konin
gin op Schiphol arriveerde, zette prins
Bernhard de militaire Dakota, waarmede
hij de reis van Génève naar ons <.nd
maakte, op Soesterberg neer. De prins
begaf zich onmiddellijk naar paleis
Soestdijk, waar hij de Koningin en de
prinsesjes dit om precies acht uur aan
kwamen. begroette.
De Convair, waarmede de Koningin
de reis maakte, was het gewone lijn-
vliegtuig. Het toestel was geheel l«zet;
de achterste plaatsen waren voor het
vorstelijk gezelschap gereserveerd.
De correspondent van Aneta te Makas
sar meldt omtrent het vertrek van Aziz
naar Djakarta nog het volgende:
De rede van president Sukarno ver
oorzaakte Donderdagavond te Makassar
een grote verslagenheid, daar men er tot
het laatst had gehoopt op een vreedzame
cplossing. In de loop van de Vrijdag ver
beterde de stemming, daar in de kringen
der ingewijden bekend was geworden,
dat de minister van defensie der R.I.S.
de sultan van Djogja,. nog geen bevel tot
de aanval had gegeven, zodat het nog
niet vaststond, dat er gevechten zouden
uitbreken. Bovendien was het bekend ge
worden, dat overste Mokoginta en de
regering van Oost-Indonesië met de
Uiterste ins panning voortgingen, een op
lossing te zoeken.
Omstreeks 12.00 uur gisteren verscheen
er een gemeenschappelijke bekendma
king van de Oost-Indonesische regering
en Mokoginta, waarin de soldaten van 't
KNIL en de bevolking werden opgewekt,
kalm te blijven aangezien de voorstelling
van zaken, als zou de bevelhebber van
de troepen van het leger der R.I.S. het
bevel tot een aanval zou hebben gege
ven (hetgeen kon worden opgemaakt uit
Eén van de 1500 kloosterzusters, die
uit Oost-Duitsland naar concentratie
kampen m Rusland zijn getranspor-
teerd, is cr geslaagd, een brief nit
haar kamp te smokkelen, die na veel
omwegen het Westen heeft bereikt
Zij beschrijft hierin het leed, dat zij
en haar medezusters moeten doorma
ken. De gehele brief is één smartkreet
en smeekgeroep om hulp en gebed. Zij
schrijft:
„Het is werkelijk verschrikkelijk, wat
wij, 1500 zusters, hier moeten ljjden. Wjj
worden naar het werk geslagen en ge
ranseld. Wij zijn er sleohter aan toe dan
de dieren, daar niemand zich om ons
bekommert. Als wij uitgeput of dood
neervallen, ot de bewakers ons dood
staan, dan zal er niemand - zijn, die zich
daar om bekommert. Zwijgend, afgestompt
en verlamd, wankelen wij naar ons werk.
Gaat het werk ni t snel genoeg, ol heb
ben de bewakers een slecht humeur, dan
laat men ons de zweep voelen".
„Eerst werden wij bij het bouwen van
een brug te werk gesteld. We moesten
zware ijzer*a binten aanslepen en deze
hoog boven de brede rivier aanbrengen.
Wie' van uitputting neerviel, werd met
weejudagecw«*r pp 4m btsn gebracht.
of. als dat met hielp, eenvoudig in- het
water geworpen. Daarbij kregen wij nau
welijks iets te eten. Vele zusters stier
ven bij dit werk en zij werden door ons
daarom benijd. Thans werken wij in de
mijnen. Dag in, dag uit, werken wij on
der de grond in een verstikkende lucht.
Velen van ons zijn tengevolge daarvan
gestorven".
„Hadden wjj slechts iemand, die ons
zou kunnen troosten, sterken of slechts
de geringste verlichting geven, maar
er is niemand. Wij zijn volledig geïso
leerd en eenzaam. Geen Zondag, geen
feestdag, steeds maar vuile arbeid, hon
ger en slaag, een harde slaapplaats, vuil
en ongedierte. Wij lopen in lompen rond
en lijden voortdurend honger. Wij zijn
geen mensen meer".
Aan het s'o' van de brief schrijft deze
zuster, dat rij nog slechts een heel ge
ring gedeelte van het lijden, dat zij en
haar medezusters, te verduren hebben,
beschreven beeft. Zeer veel durfde zij
zelfs niet aan te duiden, om haar ouders
niet nog meer te bedroeven. Maar zij
smeekte dringend voor haar en voor haar
medezusters te bidden, opdat haar ge
loof in Gods Voorzienigheid bewaard mag
blijven. „Moge", zo besluit zij haar brief,
„de goede God barmhartig neerzien-op
ons arme, ve'geten zusters, die, ondanks
al het leed, in Hem geloven en o,p Hem
vertrouwen". -
nog steeds de stad en zijn nog
steeds opstandelingen. De militaire opera
ties tegen hen zullen voortduren, totdat ik
er zeker van ben, dat de zaak volkomen
geregeld is".
De Oost-Indonesische minister van
voorlichting, Ratulangi vertelde intussen,
dat Aziz een plaatsvervanger had achter
gelaten. Hij weigerde echter diens naam
te noemen.
De Amerikaanse troepen te Berlijn
hebben gisteren in het Grilnewald een
nieuw soort manoeuvre gehouden. Drie
compagnieën infanterie stelden namelijk
een communistische volksmenigte voor,
die pogingen deed, de Westelijke secto
In Utrecht is twee dagen zwaar gede
batteerd over de beroepskeuze. Een ern
stige zaak overigens om verscheidene re
denen. In sommige beroepssectoren is al
een overschot, op andere terreinen heerst
nog gebrek aan geschoolde en deskundige
lieden. Velen zijn niet gelukkig in hun
huidige werkkring, omdat zij hun ideaal
niet hebben bereikt. Anderen kankeren
omdat de sociale omstandigheden van het
bedrijf fnuikend op werklust of daden
drang inwerken. Nog weer anderen zijn
zwaar gedeprimeerd, omdat de waai de
ring in geld niet parallel loopt met de
prestaties van de con amore aanvaarde
baan.
Bij dit alles wordt overdreven. Er zijn
tienduizenden lieden, voor wie beroeps
keuze-voorlichting vrij overdadig is, om
dat zij al dan niet met genoegen een
functie aanvaarden, mits zij voldoende
verdienste oplevert. J,oon is bij dezulken
vrijwel het enige oordeel. Zin komt wel
naar gelang de verdiensten.
Iets anders is echter of voldoende aan
dacht wordt besteed aan de „scholing"
met diverse middelen ten bate van be-
noorlijk kader.
En kad-r vormt men niet alleen uit de
groep-met-geld. Voor kader komt het aan
op karakter en hersens. Wanneer bureaux
of leiders bij adviezen ten aanzien van
wie ook deze twee factoren eerlijk voor
ogen houden, komen voor het gros de
werkelijke talenten op hun plaats.
Vermeden wordt dan in het belang
van wetenschap en industrie, dat afkomst
met geld of familietraditie inferieure pro
ducten op de hoogste plaatsen vast
schroeft en vervolgens dat prominente
figuren uit welke klasse dan ook op een
laag stoeltje worden gehouden.
In eenvoudiger vorm spreekt natuurlijk
ook nog steeds de boord- en overall-idee
drie en meer woordjes mee.
Daarom in dit verband nog een enkele
zin over jeugd en toekomst in verband
met de industrialisatie. De welvaart van
Nederland zal ongetwijfeld van de in
dustrie afhankelijk zijn, maar dan een
industrie, die weet wat perfectie is. Voor
die perfectie zijn kundige mensen nodig.
Werkelijke voorlichting in die richting
achten we nog gebrekkig. Welk een on
derwerp niet voor stands- en vakorgani
saties alsmede de jeugdverenigingen! Er
is vaak zo weinig idee van wat er in net
bedrijfsleven aan mogelijkheden te koop
is, terwijl het onderwijs zich nog re vaak
met min of meer verstarde parate-kennis-
eisen tevreden stelt.
Op grond van Amerikaanse ervaringen
wordt hier te lande propaganda gevoerd
voor jeugdgemeenschap-werkplaatsen,
waarbij de leden overeenkomstig hun.
aanleg en liefhebberij gelegenheid krij
gen zich te ontwikkelen en uit te leveh.
Scheppend werk en niet oneerbiedig
gezegd zoet houden met min of meer
resultaat. In Amerika bestaan reeds 15 000
van dergelijke clubs. Ih Nederland zijn
er momenteel 80.
Als men krachten nodig heeft voor de
industrie, waarom zouden we onze jonge
mensen dan ook niet in die richting tot
kennismaking animeren?
HENK VAN DER MAZE.
ren van Berlijn stormenderhand te ver
overen.
Vijfhonderd man politietroepen dron
gen de menigte terug, tot zij weer in de
Russische sector was beland.
Tijdens de manoeuvre werd gebruik
gemaakt van jeep®, pantserwagens, een
patrouille bereden politie en brandslan
gen.
Generaal-majoor Maxwell Taylor, de
Amerikaanse commandant, sloeg de
oefeningen gade. die voortaan wekelijks
zullen worden gehouden.
de radio-uitzending van Donderdag uit
Djakarta) niet juist was
In een telefoongesprek tussen presi
dent Soekawati on de minister van de-
ïensie der RI S maakte de sultan van
Dioeja duidelijk, dat hij een order tot
een aanval nog niet bad gegeven, aan
gezien uit Makassar bericht was ontvan
gen dat Aziz zich bereid had verklaard,
de eisen van de regering der R.I.S. te
aanvaarden en nog Vrijdag naar Djakar
ta zou vertrekken.
Bij de aankomst van het vliegtuig in
Djakarta waren ongeveer 30 plaatselij
ke en buitenlandse journalisten op het
vliegv.'.d aanwezig. Zij waren echter
niet in staat ook maar Ȏn woord met
Aziz te wisselen. De rebellen-leider
werd onmiddellijk weggevoerd in een
auto, die het toestel op de startbaan
tegemoet reed. Een regeringsvertegen
woordiger zeide, dat hij naar het mi
nisterie van defensie werd overge
bracht, doch dit bleek niet juist. De
sultan van Djogja wilde de plaats niet
noemen, maar sprak tegenover de peis
van „ergens in Djakarta".
De Oost-Indonesische minister van
voorlichtirg Ratulangi, die eveneens met
't vliegtuig in Djakarta arriveerde, deel
de, volgens A.P., aan verslaggevers mee.
dat Aziz niet als gevangene was gekomen
maar als leger-officier. Hij was gekomen
op twee voorwaarden, vastgesteld dooi
de minister van defensie sultan Hameng-
ku Buwono:
1. De centrale regering zou Oost-Indc-
nesië niet op enige militaire wijze liqui
deren en 2. het Indonesische corps van
het KNIL zou met wederzijdse in-stem
ming van alle partijen worden gereorga
niseerd.
Deze verklaring van Ratulangi is echter
door de sultan van Djogja volkomen ge
dementeerd. Enkele minuten na aankomst
van het vliegtuig verklaarde hij aan de
pers, dat de regering van de V.S.I. de
aankomst van de kapitein in Djakarta be
schouwt als een „onvoorwaardelijke over
gave" van zijn kant. Beloften waren hem
niet gedaan en hij zou ook niet naar Ma
kassar mogen terugkeren.
De opstand beschouwde de regering
echter nog niet als geëindigd. De sultan
deelde mede, dat de verzetsbeweging nog
steeds meester is van de stad, en voegde
eraan toe, dat alle voorwaarden, die tij
dens de onderhandeling n in de afgelo
pen week door de centrale regering zijn
aangeboden, haar geldigheid hadden ver
loren na de Donderdagavond gehouden
rede van Sukarno.
Op de vraag of hij van mening was,
'dat de troepen van Aziz de strijd zouden
opgeven antwoordde hij: „Ik weet het
niet. Ik weet 'niet, welke bevelen
Aziz «an zijn soldaten heeft gegeven. Zfj
De verslagenheid in Wervershoof over
het tragische ongeluk, dat de familie
Raat heeft getroffen, is algemeen- Van
morgen, bij het gloren van de dag, drom
den zwijgend de bewoners van het kleine
plaatsje nabij Medemblik op de weg langs
de ruïne, die van het verbrande huis rest,
bijeen. Rijksve-ldwacht- en brandweer
mannen liepen af en aan, in afwachting
van het parket uit Alkmaar en d-e des
kundigen van de inspectie voor het brand
weerwezen uit Haarlem, die zullen trach
ten de oorzaak van deze vreselijke ge
beurtenis vast te stelen.
De burgemeester en mevrouw Raat,
die nauwelijks zelf aan de vuurdood wis
ten te ontsnappen, hebben een onderko
men bij de dokter gevonden. De namen
van de drie meisjes, die in de vlammen
zijn omgekomen luiden Ellie Raat, twin
tig jaar oud, dochter van de burgemees
ter; Gerrie Raat, zestien jaar, een nichtje
en Mia Raat, haar zevenjarig zusje. Ellie
Raat was leerlinge van de huishoudschool
in Den Bosch. De beide andere meisjes
woonden in Medemblik en logeerden bij
hun oom gedurende de Paasvacantie. Hun
moeder heeft in Medemblik een bakkers
winkel, waar Gerrie hielp. Hun vader
was niet lang geleden overleden, zodat
mevrauw Raat door dit ongeluk wel heel
zwaar is getroffen.
Over de toedracht van de tragische ge
beurtenis is feitelijk weinig bekend. De
burgemeester en zijn vrouw, die sliepen
in een kamer vlak bij het vertrek, waar
in <de meisjes zich bevonden, zijn gewekt
door angstig gillen. Zij ontdekten de
brand, maar konden niets anders meer
doen dan naar buiten snellen. De burge
meester begaf zich direct naar het stad
huis, dat op enkele tientallen meters af
stand is gelegen en stelde de alarmsirene
in werking, terwijl zijn vrouw hulp bij
de buren inriep. Hoewel zeer snel be
woners van huizen uit de directe omge
ving ter plaatse waren en alles gedaan is
wat mogelijk was, lukte het niet de meis
jes nog te bereiken.
Deze moeten trouwens door de grote
hitte en rookontwikkeling spoedig het
bewustzijn hebben verloren. Het huis
brandde geheel uit. Vanmorgen stonden
nog slechts de buitenmuren en een deel
van het dak overeind. De stoffelijke res
ten van de slachtoffers zijn nog in de
ruïne en zuilen eerst na het gerechtelijk
onderzoek ter plaatse worden vrijge
geven.
Van officiële zijde wordt het volgende
medegedeeld:
Op de te Djakarta gehouden eerste
Unie-conferentie is besloten, dat een
commissie zal worden ingesteld, die de
onderhandelingen, welke ingevolge de
beslissingen der Ronde-Tafelconferentie
tussen Nederland en Indonesië moeten
worden gevoerd met betrekking tot het
vraagstuk van de staatkundige status
van Nieuw Guinea, zal voorbereiden.
In deze commissie moeten door Ne
derland en Indonesië voor 15 April 1950
drie leden worden benoemo.
Van Nederlandse zijde zijn als leden
voor deze commissie aangewezen: Prof.
dr. G. H. van der Kolff te Amsterdam,
oud-hoogleraar in de economie aan de
Rechtshogeschool te Batavia: prof. dr. J.
M. Pieters, buitengewoon hoogleraar aan
de Katholieke Economische Hogeschool
te Tilburg en prof. dr. R. van Dijk, hoog
leraar aan de Vrije Universiteit te Am
sterdam, deze laatste onder voorbehoud
van goedkeuring door de directeuren
van deze universiteit