DE REIS NAAR CANADA
De verrukkelijke ruimte der
prairie
-rfbr-
its
{KOREA ENZUNBEWONERS
Een merkwaardig land en een
merkwaardig volk
Gevaarlijk spel voor democratie
Amerika bereid om zwaar voor
de democratie te offeren
r
r.
Wie heeft ons hier geplaatst?
Sabotage neemt toe
in België
Duvieusart laakt
daden van terreur
Doch ook Europa zal zijn deel
moeten leveren
n- Bisschopswijding van mgr. G. N. van
Velsen
Ze geven ons geen
kans"
Dorpsstrijd om een
Duits kanon
flË
pie s avonds uitgaatneemt lantaarn mee
Het Koninklijke bezoek
aan Zeeland
Beek (N.B.) wordt
Prinsenbeek
Ambachtsschool in
Oudenbosch
In Dominicaanse kloosterkerk te Zwolle
CV,» ».r«l«=v=r.) SSÜftdS
w„ he. &ÏÏ2 SSSSS
UFOENSDAG 26 JULI 1950
PAGINA 5
Sneeuw in Juni
„Is 't niet John?"
De Kerk.
De benauwende afstand
„Wie heeft ons hier geplaatst?"
vroeg de man weer
's Nachts trekken patrouilles
POST VOOR TROEPENSCHEPEN
-
C. V. P.-kabinet blijft aan
HET VER DER BESLISSING
De voornaamste straat van Regina met links het stadhuis.
Ergens aan die eindeloos lange trans-Canada spoorweg (zo begint het
verhaal van alle immigranten, die in de provincie Sas a c ewan terecht
kwamen), ergens aan die eindeloos lange spoorweg tussen eming (waar
de trein de provincie Manitoba verlaat) en Walsh (waar men e provincie
Alberta binnenkomt), ergens op deze phn- 4 mij ange spoorweg
dwars door Saskatchewan stopte de trein, en ®taP*er' T? 111
Misschien heette de halte Indian Hea a n us 1 Lake, of
Waldeck; misschien was het een van de grotere p aa sen. t e hoofdstad van
de provincie, Regina, of Moose Jaw.
Daar stond de Canadese boer te wachten, een vriendelijke, maar
knoestige en niet overbeleefde farmer, ie am ers was an de andere men
sen; zonder veel complimenten laadde lij ons in e auto, en vóór hij de car
goed en wel op gang had, waren de aats e unzen a verdwenen, lag er reeds
een immense vlakte voor ons open met hoogstens wat zacht glooiende
heuvels in de verte, en hier en aar s' 101 "jl van een farm.
Verder de ruimte, de ontzaglyKe hemel daarboven, waarin s namiddags
soms de traag varende paarlemoer-witte wolken dreven, die slechts zelden
En daarom was hij anders dan andere mensen.
99
„Sommigen", vertelde een der immi
gratie-officials in Regina, „geven ons
tiiet ééns een kans: ze beoordelen het
land vanuit de trein en nemen de eerste
de beste reisgelegenheid terug naar het
Oosten".
Toch woonden er volgens de laatste
volkstelling in Saskatchewan (1941)
nog bijna 36.000 oorspronkelijke Neder
landers in deze provincie en dit cijfer
mag dan thans (vooral na de oorlogsja
ren waarin de trek naar de stad nog veel
sterker werd), niet geheel juist meer
zijn: er wonen oog honderden oorspron
kelijk Nederlandse boeren ln dit gebied
terwijl er de oorlog nog een 500 nieuwe
Immigranten bij kwamen, die het lanü
wèl een kans gaven: onda"kL?.® ««tan
den, ondanks de 'szomeira hitt<en de
kou in de winter, ondanks het vrIJ harde
klimaat Het bijna boomloze zuidelijke
gebied dezer drie bovengenoemde prairie
provincies produceert nog altijd Jj™«nse
hoeveelheden graan (met Saskatchewan
bovenaan, gedurende de laatste tien Jaar
gemiddeld 383 millioen bushels (- s«VJ
liter per bushel!), terwijl men door er
varing wijs geworden, thans de m
meer kwetsbare graanbouw nog c
neert met andersoortige producten
„De immigranten hebben hier e
voordeel: ze komen allemaal terecht d j
een pionier of de zoon van een Plon,«;
die zich -alle beginmoeihjkheden ze't
nog al te goed herinneren. (De prairie
werd pas „ontdekt" omstreeks 1900, der
tig jaar later was de bevolking er meer
dan v«f maal zo talrijk.
De wraak van het land
Regina was een rustige, mathematisch
aangelegde stad van 60.000 mensen: alle
straten en „Avenue's" sneden elkaar
loodrecht, toonden alle nog hun „Jeugd"
de haast, waarmee ze waren gebouwd
Dit hadden alle steden in het Westen met
elkaar gemêen: ze waren zeer jong,
hygiënisch, volkomen sfeerloos. Terwijl
een detailkaart van Nederland er uitziet
als een grote legpuzzle van mets dan
kleine stukjes in allerlei onregelmatige
vormen, waren de 1.942.500 vierk. kilo
meter der drie prairie-provincies keurig
lineaalrecht verdeeld in secties (1 vlerk,
mijl) en „townships' Sommige boeren,
vooral die met grote kudden vee, leven
er als koningen op land, dat in opper
vlakte verschillende secties beslaat.
De stad Regina was, naar men mij ver
telde, aangelegd op de bodem van een
vroeger meer: nooit zag ik vlakker land
dan in de omtrek van Regina
Er waren vrij veel mensen, die het
ongelooflijk eentonig noemden. Ik zelf
zag nooit iets dat mij méér boeide: wan
neer men er doorheer reed, kreeg men
hetzelfde .bevrijde" gevoel van eindeloze
rust, onwankelbaar evenwicht, dat men
ook heeft na een lange, lange dag op een
eindeloos groot meer De horizon was er
zó ver teruggeweken, de lucht zó helder
en klaar, cat men er voortdurend „lucht
spiegelingen" („mirages") zag. waarin de
einder leek over te gaan in een blinken,
de streep water, waarboven nog een
andere einder getekend stond. Het was
verrukkelijk mooi, maar men moest voor
deze prairies „gebouwd" 2ijn.
Het was vreemd te horen, dat men dit
jaar (al was het een grote uitzondering)
rondom Regina dat toch zo Zuidelijk lag,
nog een halve voet sneeuw had gehad op
8 Juni D't vertelde mij mr. Van den
Bosch, een Be.gische tuinder, die van zjjn
Mecbels nog geen letter vergeten was:
„Oooh. drei maonden zonder vorst ier.
Is uitnemend maor 1 groeit dan ook alle-
maol verschrikkelijk zeer en prima
grond.
„Wat h|j dacht over de kansen van
„den OHander (Arle Duyvendijk uit
Krimpen), die hU in dienst had? „KUk
ik gaon oe da gauw zeggen: as ge In
Olland n'n werkenden mens zijt, dan
blUfde gtl n'n werkenden mens. Ier Is
da anders, eille.... as ge Ier oppast,
dan kunde gij reel geld overspaoren,
eel gemakkelilk.HU had "25 Ak
kers land", gebruikte lang niet allee, had
niets dan „legumen".
Arie Duyvendijk, die het best maakte,
was overigens geen typisch geval: hij
woonde onder de rook van Regina, zag er
veel Nederlanders, die er zoals in alle
steden van Canada, alle mogelijke en on
mogelijke betrekkingen hadden.en het
practisch allen goed maakten.
In de warme, heldere namiddag reden
we naar het Oosten Over de immense
vlakte hing dat vreemde, helder-harde
licht, dat wij slechts van een enkele klare
vriezende dag kennen, wanneer alle wa
terdamp uit de lucht verdwenen Is: een
droge, gezonde warmte op deze vlakte,
die ongeveer 1800 voet boven de zeespie
gel lag.
Ergens stond een kerkje, zó maar
langs de weg, geen huis in de wijde om
trek te zien. Waarschijnlijk was het,
juist als de plattelandscholen hier, zó ge
plaatst dat iedereen er precies even ver
vandaan woonde.
Na ruim een uur rijden slingerde de
weg zich ineens steil naar beneden, een
wijde vallei inhier en daar hadden wind
n? ,r2gen de b°ge heuvelwanden dezer
J*u Appelle-valley roodbruin geërodeerd,
v aar ,°P de meeste hellingen graasden,
orLI'j n diep beneden ons of aan de
koeien zwarte en roodbonte miniatuur-
zomm3jS.er doodstil: een hete, roerloze
men g' waarin het toornig brom-
veel wLee? zware olietruck, die met
weg nmP,?nJl g de kronkelende witte
horen waa ,overz«de opklom, luid te
Er Was e in de omtrek,
men tnral» dorp in de vallei, maar
buurman en&n de "immunity", dé over-
aan de anderekL*®" paa,r mens«?n> die
met de luide w°onden, en de store
vicestation met a Ueborden en het ser"
Dit was hit l! benzinepomp.
Schuurmans nil*nd van John Franke
kwam: toen ik n ult Mantgem (Fr.)
en ik hem opzocht, liep hij,
roodbruin verbrand, met een grote tro
penhelm op, samen met zijn boer koeien
te sorteren, die oorverdovend loeiend in
de corral bijeengedreven waren.
Van oorsprong was die boer een En
gelsman; dertien jaar tevoren was Bij
op deze „Fairy Hill" komen wonen, be-
za er nu 1200 acres, waarop plm. 200
roodbonte koeien graasden. Daarvóór
had h(j „gehomestead" in het noorden,,
maar het was daar te droog, you know,
en „net als de meeste Engelsen deed ik
ook liever niks, you know". Het was een
oudere, grof gebouwde man, gerimpeld
en gelooid.
Ik vroeg 'm of-ie me excuseren wil
de, wanneer ik met John Nederlands
sprak. „Go ahead", zei ie lachend. Na
vijf minuten was ik blij, dat ik terug
kon schakelen op Engels, want John
antwoordde op al mijn vragen in een
potpourri van Nederlands, Fries en
Frans door mekaar (had ook bij fa
milie in Frankrijk gezeten). Hij had het
fantastisch naar zijn zin, was min of
meer de jongste zoon van de boer
wiens kinderen allemaal uitgetrouwd
waren (en witte-boord-jobs hadden),
„is t niet, John?", zei de boer telkens.
1 wee keer jn <je week kregen ze daar
in Fairy Hill de krant, luisterden wèl
over de radio naar al het beangstigen-
e nieuws in de grote wereld.
John leerde Engels door de beeldstrips
in de kranten (elke dag ongeveer een
pa.gl,na hier!), was bovendien een plaat
selijke beroemdheid in de basebal lclub
Ji'aar iedere Canadees stapelgek op is).
b ja", zei de boer, nadat we de stier
hadden gezien („very, very nice", zei
deze agrariër verschrikt en week een
miJItje achteruit), „John.and I are fitting
quite well together, isn't it, John?". En
John maar knikken tegen z'n ouwe pleeg
vader, dat-ie inderdaad zo goed bij 'm
Paste. „Ja, er waren nog een paar Ne
derlanders „in de buurt", maar veel za
gen ze daar niet van.
Van een van die families konden we
het huis zien liggen, bedrieglijk dicht
bij in de klare, droge zonne-lucht aan
de overkant van de vallei. Iedereen ver
telde ons al van tevoren, dat deze nieu
we familie „allright" scheen; de juffrouw
in de General Store (waar je dan ook
letterlijk alles kopen kon) vertelde ons,
terwijl wij met de ijskoude limonade aan
de mond (Canadezen drinken dat uit de
fles. bedienen zich zelf) het stof weg
spoelden. dat ze het zelfs héél goed
maakten.
De lichtelijk doorrande hellingen langs
de weg er heen, waren bezaaid met
schitterende paars-rode bloemen van 'n
kleine cactus-soort; overal bloeien taaie
wilde rozen en andere niet zeer grote
maar opvallend kleurige bloemen.
De familie kwam uit Lutterade. maar
ik wachtte tevergeefs op wat zoetge
vooisd Limburgs: een vroegere Friese
agrariër had n.l. zijn toevlucht gezocht in
de mijn. Ik vroeg 'm hoe het ging, en hij
kwam van het dak af, waar-ie aan oet
verven was.
„Het werk gaat nog wel", zei ie. „Wal
vetweiderij, koe of zestig en wat ge
mengd bedrijf nee, daar mag ik niel
van klagen. Alleen kunnen we hier des
Zondags nooit naar de kerk. Wie heeft
ons hier geplaatst? Weet U dat? We gin
gen 's Zondags in Limburg altijd naar de
kerk, maar de dichtstbijzijnde protestant
se kerk is in Winnipeg en aan de andere
kant in Lethbridge Honderden mijlen
hier vandaan. Wij willen niet naar de
United Church, dat is onze kerk niet
Wie heeft ons hier geplaatst?
Heel in de verte kronkelde zich de
witte weg, kroop de vallei door, waarin
de schaduwen nog haast onmerkbaar lan
ger werden, klom aan de overzijde tegen
de helling op: zo nu en dan passeerde er
een auto, die een enorme stofwolk voort-
zoog. Zó kwam men op de Highway, die
kaarsrecht dwars door de prairie leidde:
een enkele zelfbewuste graanelevator
voorbij, bet donkere silhouet van een
boerderij heel in de verte, waar in de
namiddag een tractor rateldeRegina
vanuit Regina vertrokken de treinen
ook naar het Oosten ergens in
het Oosten, héél ver weg, kwamen de
boten aan de dagenlange bootreis
een trein in een klein land de
vredige rust in een kleine kerk, waarin
men samen bad, waarin men óp kon gaan
in het samenzingen der psalmen
Sommige mensen konden 's avonds in
eens blijven staan. Ze staarden naar het
vuur, dat langzaam afkoelde achter het
gloeiende oker van een prairie-zonsonder
gang. Telden zij de stofwolken op de
weg, die goud en rood werden in het
licht van de ondergaande zon? De stof
wolken van de auto's, die zowat
het enige contact vormden met de verre,
onbereikbare, vertrouwde wereld.
Wij willen 's Zondags naar de kerk",
herhaalde hij. „Wij zijn dat in Holland zo
gewoon geweest".
J. W. HOFWIJK.
Ze hadden danig (eest gevierd de inwoneis
van deze vlak bij eikaar gelegen Vlaamse
gemeenten Lauwe en Rekken, bt) de terug
keer van de koning Nu wl) het geval, dat
bij de terugtocht der Duitsers in 1944 door
een weerstandsgroep tn Lauwe, die und-.r
leiding stond van de burgemeester van aezt
plaats, een Duits kanon werd buitgemaakt
Sindsdien siert dit kanon het marktplein van
Lauwe en illustreert dit schiettuig terloops
de dapperheid van deszelfs inwoners. Maat
de Rekkenaars, die ook deelgenomen hadden
aan de gestes van deze weerstandsgroep, kre
gen Zaterdag héél iaat plotseling het idee.
dat ze ook recht op dit kanon hadden Dies
sleepten zij het in het holst van de nacht weg
en deponeerden de artillerie ln hun eigen
dorp. Toen de burgemeester van Lauwe de
volgende dag hoogst verontwaardigd het be
zit van zijn gemeente kwam terugeisen, luid
den in Rekken de brandklokken en alle brand
weerlieden kwamen aangesneld om de ver
overde trophee te verdedigen. Toen restte
Lauwe niets anders meer dan een nachtelijke
inval om het kanon weer op dezelfde vijze
terug te halen, zoals het verdwenen was. Rn
deze geschiedenis zal aich, dunkt ons, na een
vrolijke avond, nog Wel eens herhalen.
Post, bestemd voor naar Nederland te
rugkerende militairen aan boord van de
troepenschepen „Skaugum" „Tabinta",
welke in een der tussenhavens zal wor
den uitgereikt, moet met de gebruikelijke
adressering 'uiterlijk op 31 Juli -in Neder
land worden ter post bezorgdi ::'De naam
van de vermoedelijke tussenhaven mag
niet worden vermeld.
V",
Luchtfoto van het complex gebouwen, waarin het provinciale bestuur van
Saskatchewan is gevestigd.
Korea heeft niet altijd Korea gehe
ten, doch evenals China herhaaldelijk
andere namen gedragen, 't Werd
vroe
ger vaak genoemd naar de dynastie,
die er regeerde. In de dertiende en
veertiende eeuw was dat de Koryoe-
dynastie. Door de Mongolen werd die
naam door heel Azië verspreid, verbas
terd tot zoiets als het huidige Korea.
Maar het land heeft ook Chosen gehe
ten en Tai Han. Onder de Japanse be
zetting was Chosen de officiële naam
en daarom gebruiken de Koreanen deze
liever niet meer. Van 1897 tot 1910 was
Tai Han de officiële naam en hü is
nog steeds erg populair.
Korea zoals we het gemakshalve maar
bullen 'blijven noemen, is een merk
waardig land met een merkwaardige be
volking. De Koreanen zijn geen Chine
zen en geen Japanners, maar ze hebben
met die twee grote volken zoveel te doen
gehad, dat ze er veel van overgenomen
hebben, speciaal in hun taal en zeden en
gewoonten. Korea kent b.v. zijn Kissangs,
zoals Japan z'n Geisha s.
Het is een bijzonder bergachtig land,
dit Korea. Er lopen langs de Noordelijke
grens en de Oostkust hoge bergruggen
en de rest van het land Is zeer heuvel
achtig, met hier en daar flinke bergen,
tot ongeveer duizend meter hoog. On
danks alle kunstmiddelen, zoals het aan-,
leggen van terrassen, is naar schatting
slechts twintig procent van het land be
bouwbaar. Hiervan ligt het grootste ge
deelte in Zuid-Korea. Maar Noord-Ko-
rea is het land van de mijnen, de bos
bouw en de electriciteitswinning, of
schoon ook Zuid-Korea enkele mijnge-
bieden heeft, waar zich o.a. goudmijnen
bevinden. Zeventig procent van de ert'
sen. die Korea levert, komen uit het
Noorden.
De mensen, die in het tamelijk ontoe
gankelijke land wonen, dat slechts wei
nig goede wegen kent en maar enkele,
met bepaald voortreffelijke spoorweg
verbindingen. vormen een apart slag. Ze
stammen af van een volk, dat vroeger in
Noord Siberië, Japan en Korea woonde.
Ofschoon er vermenging met Chinezen
die er lang de heerschappij hebben ge
voerd en ook een beetje met Japan
ners is geweest, lijken de Koreanen
slechts weinig op de bewoners van het
Hemelse Rijk. Ze zijn over het algemeen
grof en stevig gebouwd, hebben brede,
platte gezichten, kiprte, dikke benen en
een opvallend lictfite huidskleur. Veel
meer dan in China* ziel men er de tra
ditionele spleetogen,i
De taal der Koreanen is nauw verwant
aan het Japans. Ze hebben een eigen, on
geveer vier honderc* jaar °ud schrift, het
„en-moen", maar gebruiken toch meestal
het Chinese schrift. In de kranten ziet
men menigmaal eefi mengeling hiervan
Ze bouwen en klisden zich ais de Chi
nezen, deze Koreaneb on ze zijn in hoofd
zaak Bhoeddisten O Confucianen. Het
Shintoisme is dooV de Japanners inge
voerd en toen werden vele Shlnto-tem-
1 pels gebouwd. Maar nadat de millioen
Japanners, die zich tijdens de Tweede
Wereldoorlog en daarvoor sinds de an
nexatie in 1918 in Korea hadden geves
tigd, gerepatrieerd waren, zijn vele van
die tempels in brand gestoken. Zoals be
kend, is er in Korea een bloeiende katho
lieke missie. Het christendom is er vroe
ger zelfs herhaaldelijk vervolgd gewor
den.
Korea ls een arm. onherbergzaam land
met een sterk wisselend klimaat. In het
Noorden kan het 's winters heel koud
zijn, terwijl het in het Zuiden 's zo
mers snikheet wordt.
De 38ste breedtegraad vormt er een
volkomen onnatuurlijke scheiding. We
hebben dit reeds aangestipt. Het Noor
den is rijk aan delfstoffen en industrie
het Zuiden heeft o.a. rijstvelden, maar er
is slechts weinig vruchtbare grond en
Zuid Korea kan zich zelf niet voeden.
Voor de 20 millioen mensen, die er wo
nen, hebben de Amerikanen gedurende
de laatste jaren steeds voedsel moeten
aanvoeren, wat hun honderden millioe-
nen dollars heeft gekost. Het beetje in
dustrie ln Zuid Korea is sinds het ver
trek der-Japanners totaal m verval ge
raakt, waartegenover staat, dat in Noord
Korea de Russen er in geslaagd schijnen
te zijn, voor de belangrijke industrie daar
goede Koreaanse werkkrachten en tech
nici op te leiden. In Noord-Korea wonen
thans tien millioen mensen, terwijl de
twintig millioen in het Zuiden drie mil
lioen Noord-Koreanen tellen, die voor
de communisten gevlucht zijn.
Tot slot nog enkele interessante bijzon
derheden. Zuid Korea heeft een over
schot van mannen en wel van 5 pet. De
verkeersagenten regelen er het verkeer
met een fluitconcert, waarbij ze zich als
balletdansers gedragen. Als het avond
wordt, is elke stad binnen een half uur
uitgestorven, want er ls geen straatver
lichting en wie uitgaat, neemt een lan
taarn mede....
Bij hun bezoek aan Zeeland op 18 en
19 Augustus a.s. zullen Koningtn
Juliana en Prins Bernhard In vrijwel
alle delen van deze provincie kometi.
Men is van de gedachte uitgegaan, «lat
behalve de verschillende „hoofdsteden"
voornamelijk die dorpen in aanmerking
moeten komen, die de laatste tientallen
jaren geen koninklijk bezoek hebbeu
gehad. Zo gaat de tocht b.v. over St.
Annaland, waar sinds 1862 geen lid van
de koninklijke familie is geweest.
Het Koninklijke paar zal Vrijdagmor
gen om 11 uur aankomen bij de Thoolse-
brug. Van Tholen rijdt men dan over
Oud-Vossemeer naar St. Annaland Van
daar zal het gezelschap met het jacht
„Piet Hein" oversteken naar Zijpe op
Schouwen Duiveland. Via Bruimsse. Oos-
terland en Nieuwekerk gaat men dan naar
Zierikzee, waar een korte rondrit wordt
gemaakt. De „Piet Hein" brengt het hoge
gezelschap daarna naar Noord-Beveland
Na een kort bezoek aan Kortgene gaat
men naar Veere, dat ook door de Ko
ningin en de Prins bezichtigd zal wor
den.
Vervolgens is Middelburg aan de beurt,
de laatste plaats op de eerste bezoekdag.
Hier zullen de hoge gasten door de Com
missaris der Koningin ontvangen worden
Na het diner zullen de Koningin en de
Prins de officiële ingebruikstelling van
het gerestaureerde gothische gedeelte
van het stadhuis bijwonen Het hoge ge
zelschap logeert aan boord van de „P'.et
Hein".
Op Zaterdagmorgen wordt een rondrit
in open rijtuigen door Middelburg ge
maakt De Koningin en de Prins woner.
vervolgens nog de ingebruikneming van
de Statenzaal bij, waarna over Souburg
naar Vlissingen wordt gereden. Hier
brengt het Koninklijke paar een bezoek
aan de Kon. Mij. „De Schelde" en aan
de tentoonstelling „Kinderstad".
Na de lunch op net stadhuis gaat men
vervolgens met de provinciale veerboot
„Koningin Juliana" naar Zeeuwsch-
Vlaanderen.
De tocht gaat hier over Breskens, „Goe-
de Driesprong", Schoondijke, Hoofdplaat,
Biervliet, Philippine naar Sas van Gent.
Na een bezoek aan de spiegelglasfabriek
aldaar gaat men verder over Westdorpe.
Zuiddorpe, Koewacht. St. Janssteea.
Hulst en Kloosterzande naar Perkpolder
Dan steekt men over naar Zuid-Beveland.
waar Kruiningen en Kloetinge bezocht
worden. In Goes legl de Koningin een
krans bij het monument voor de verzets-
slachtoffers. Na een kranslegging op het
Franse oorlogskerkhof in Kapelle zullen
de Koninklijke gasten Zeeland weer ver
laten.
In een wetsontwerp wordt voorgesteld
de naam van de in 1941 gevormde nieuwe
gemeente Beek in Noord-Brabant te wij
zigen in Prinsenbeek, daar er zeer veie
moeilijkheden rezen in verband met de
adressering. Er zijn reeds n.l. enige plaat
sen in ons land, die Beek geheten zijn.
De reeks aanslagen op spoorwegen in
het Waalse land van België blijft zich uit
breiden. Behalve de reeds gemelde aan
slagen te Luik en bij Namen, zijn gister
nacht ook op spoorlijnen bij Ciney in
de Ardennen en bij Watermaal ten Zui
den van Brussel ontploffingen voorgeko
men. Nabij Ciney werd het verkeer ge
durende een uur versperd. De schade,
die bij Watermaal aan de rails werd
aangericht, was zeer beperkt.
De explosies op de spoorwegen hebbel
zich ook uitgebreid tot Groot-Brus3ei
In Bosvoorde, een voorstaaje te., z-ui-
den van Brussel werden rai's door een
explosie vernield Iets verdei werd een
pakje dynamiet naast de rail* gevonden,
dat echter niet tot ontploffing was geko
men- Ook in de Noordelijke nuitenwijk
Schaerbeek werd op de spoorrails eer
niet ontploft pak springstof aangetroffen
De reeks sabotagedaden blijft zich vol
gens mededelingen uit regeringskringen
nog uitbreiden.
In Quenast zijn twintig telegraafdraden
doorgesneden. In Jemeppe is eer, spoor
rail vernield. In Roux is een mast van
het electrische net opgeblazen ln Brus
sel zijn spijkers gestrooid op een dee.
van de weg naar Bergen. In Doornik is
de spoorweg door twee explosies over
enkele honderden meters beschadigd.
(Telefonisch van onze Brusselse
correspondent).
De linkse oppositie heeft gisteren in
Kamer en Senaat weer verschillende
aanvallen tegen de CVP-regering gericht,
ditmaal naar aanleiding van wat zich
sedert Zaterdag m|t de terugkeer van de
koning in het land heeft afgespeeld. Eerst
had Duvieusart verklaard dat de rege
ring ontslag bij de koning had Ingediend,
maar dat de vorst dit heeft geweigerd.
De homogene CVP-regering blijft dus
aan het bewind.
Duvieusart werd herhaaldelijk door
de socialisten onderbroken. Doelend op
een tiental bomontploffingen tegen de
spoorwegen, die in de afgelopen nacht in
Wallonië en in een Brusselse voorstad
hebben plaats gehad, zeide Duvieusart
dat de oppositie niet het recht heeft men
senlevens in gevaar te brengen. „De op
positie moet met open vizier durven
strijden en niet haar toevlucht nemen
tot aanslagen in de duisternis van de
nacht. Dat zijn geen Belgische zeden!
De premier doelde hier klaarblijkelijk op
de terreur die de communisten in de laat
ste tijd trachten te zaaien,' die bovendien
in een oproep tot de socialisten zich aan
het hoofd hebben gesteld van een voor
genomen terroristische actie. De publieke
opinie stelt de socialisten even aanspra
kelijk voor die aanslagen als de knechten
van Moskou, niet alleen omdat zij die
tot nog toe hebben afgekeurd maar ook
en vooral omdat zij in dagelijkse procla
maties bekennen „met alle middelen"
tegen Leopold te strijden zodat, hij zal
abdiceren.
„GU speelt een voor de democratie ge
vaarlijk spel", riep nog Duvieusart tot
de socialisten. De democratie moet de
wetten, de grondwet en de meerderheid
eerbiedigen. Juist de wet van het aantal
is de wet van de demoeratie.
Nadat zij gisteren in verschillende
plaatsen van Waals-Brabant stakingen
hadden uitgelokt schenen de socialisten
vandaag het zelfde in de streek van Luik
te willen ondernemen. Inmiddels blijven
in het kasteel van Laeken steeds huide
telegrammen en bloemen toestromen.
Morgen zullen de komngsgezinden van
het Antwerpse een grote koningshulde in
de stad houden. Volgens de laatste be
richten zou de gewezen regent, prins
Karei, die nog steeds zijn broer Leopold
niet heeft ontmoet, zich niet te St Raphael
in Frankrijk maar in zijn villa te Ra ver
zijde aan de kust bevinden. Men voegt
hieraan toe dat de prins nog steeds
ziek is.
(Van onze correspondent)
De broeders van St. Louis beginnen nog
dit jaar met de boow van een ambachts
school voor in- en externe leerlingen. Mo
menteel wordt reeds in lokalen van de
bestaande scholen les gegeven in de vak
ken machine ban kwei ken, timmeren en
bakken. Op de nieuwe school, die komt
tussen de Bosschedijk en Paguevaart, lal
les gegeven worden tn alle vakken.
Hierdoor zal in deze sterk industriali
serende gemeente in een grote behoefte
worden voorzien. De gemeente begin' bin
nenkort met de aanleg van een groot
sportveld waar volgend jaar tevens een
zwembad ingericht zal worden.
Onder deze titel verschijnt dezer dagen
bij Nederland's Boekhuis Tilburg de Ne
derlandse vertaling van Generaal Ple"®
Billotte's sensationele boek „Le temps du
choix", dat nieuw licht werpt op de mon
sterachtige voorgeschiedenis en de levens
gevaarlijke impasse van het conflict tus
sen Oost en West. KiHkens
Dit boek, waarvan de. ideeen blijkens
het plan Schuman vrijwel zeker de loop
der geschiedenis zullen beinvloeden.vond
kort na de verschijning ui het Frans zijn
eerste bevestiging door de Koreaanse oor
log.
u„n Irrarhten
Er is tot dusverre heel veel geschre
ven en gesproken over het ontwakende
Azië. Met evenveel, misschien met nog
meer recht mag men nu spreken over
het ontwakende, zelfs over het ont
waakte Amerika.
De maatregelen, welke door Presbdaat
Truman aan het Congres worden voor-
«elegd en die door de volksvertegen
woordiging zo goed als zonder slag of
stoot zullen worden aangenomen, zijn
van zo ingrijpende betekenis, dat men
ze slechts als oorlogstempo in vredes
tijd kan betitelen. Dc Verenigde Staten
mobiliseren weermacht en mdustne en
deze Amerikaanse reactie op de Noord-
knreaanse agressie za) zowel het Krem
lin als de vrije volken te denken geven
Het loopt de Amerikanen of juis
ter gezegd de Verenigde Naties, want
de Amerikanen dragen slechts de
zwaarste last van het besluit van de
Veiligheidsraad in Korea tot dus
verre niet mee. Gelijk het in de eerste
jaren van de tweede wereldoorlog de
geallieerden niet voor de wind ging
noch in Europa, noch in Afrika, noch
in het Verre Oosten. Maar toen de po
tentiële macht van Amerika tot volte
verwezenlijking kwam, en zich op de
slagvelden begon te doen gevoelen, was
het snel met de successen van de nazi
dictatuur gedaan.
De donkere kant van deze ontwikke
ling was echter, dat een groot deel van
Europa, in West- en Oost-Europa, ja
renlang onder 'n terreurbezetting heeft
gezucht; en nu, meer dan vijf jaar na
de bevrijding nog steeds de bijna on
herstelbare gevolgen van deze gang van
zaken ondervindt. De oorlogsontwrich
ting is nog steeds niet ongedaan ge
maakt; met de grootste bezorgdheid en
onzekerheid vraagt men zich af, 01
West-Europa nog ooit de verleden wei
vaart zal terugvinden. En als men
thans weer ziet, wat in Zuid-Korea ge
schiedt, grijpt angst alle volken aan.
Wat zal er van Zuio-Korea, en straks
misschien evenzeer van Noord-Korea
nog overblijven, als de legers van de
Verenigde Staten er in slagen het lan.1
van de communistische aanvallers te
verlossen? Puinhopen, verplaatste per
sonen, een totaal ontwricht leven.
Tien milliard dollar voor de Ameri
kaanse bewapening is een fantastisch
bedrag. Het komt boven een begroting,
welke toch reeds met een tekort te
kampen had. Wil Washington een fatale
inflatie vermijden, dan zullen de be
lastingen schrikbarend omhoog moeten;
en dat nog wel ln een jaar, waarin ver
kiezingen plaats hebben, terwijl de
grote electorale campagne van de te
genstanders van Truman en zijn demo
cratische partij juist onder de popu
laire leuze: belastingverlaging werd ge
voerd.
Toch zullen democraten èn republi
keinen de gevraagde tien milliard dol
lar dus de geduchte belastingverhoging
voor een nabije toekomst, bijna een
stemmig goedkeuren. En alle verdere
credieten, ook van niet geringe omvang,
welke de president nog zal vragen, gaan
er als hamerstukken door. Een nieuwe
geest is in de Verenigde Staten gevaren
en zelfs Wallace, die tot nu toe zijn
grote en warme sympathie aan de sov-
jetrussische vredesbeweging had ver
pand. is tot beter inzicht gekomen. Hu
heeft zich loyaal en royaal achter de
Verenigde Naties geschaard, een be
sluit, dat allerwegen diepe indruk heen
gemaakt.
De dictaturen hebben in het verleden
steeds het voordeel en de voorsprong
gehad, dat haar slachtoffers niet gereed
waren om de eerste stoot op te vangen.
President Truman is er nu op uit de
vrije volken zó voor te bereiden, dat ze
een aanval, indien deze zou komen, met
kans op succes kunnen weerstaan. Het
Amerikaanse volk blijkt zijn president
begrepen te hebben en zijn vastbera
denheid goed te keuren. Het zal de of
fers brengen, nodig om de democratie
weerbaar te maken. Tweemaal binnen
een korte mensenleeftijd hebben de
Verenigde Staten en we moeten hier
zeker bijvoegen Canada soldaten en
oorlogsmateriaal geleverd, zodat Europa
kon worden gered. Ten derde male
maakt het zich op om oorlogsgereed te
zijn, nu echter niet om op de eerste
plaats om vijf minuten voor twaalf de
vrijheid voor de dreigende ondergang
te behoeden, maar om te voorkomen,
dat vrijheid en leven door een derde
wereldoorlog in het ernstigste gevaar
komen.
Washington begrijpt heel goed, dat
het het leeuwenaandeel in de geweldig?
krachtsinspanning te dragen zal krij
gen. En het is daartoe bereid. Maar dan
vraagt het ook, dat de landen in wier
belang mede het zijn offers brengt,
eveneens al hun krachten zullen in
spannen om de hoogste weerbaarheid te
bereiken. Deze Amerikaanse wens W
begrijpelijk, is zelfs heel natuurlijk, en
zal toch in West-Europa op heel wat,
rtTaar evenzeer begrijpelijke bezwaren
stuiten.
Het is niet alleen een geesteluke mo
rele en fysieke vernu-eidheid, zelfs uit
putting welke in het oude werelddeel,
dat eens de hele wereld beheerste, moet
worden overwonnen het is vooral e-n
zekere hopeloosheid, en het daaruit
voortvloeiende demoraliserende fatalis
me welke een rem voor elke grote con
structieve activiteit vormen. Als er éen
land in deze geestesgesteldheid is ge
raakt dan is het zeker West-Duitsland
en de gevaren daarvan mogen aller
minst worden onderschat. Maar ook de
landen van het Atlantisch pact lijden
sterk onder deze mentaliteit
Als dan ook gisteren, voor het eersx,
de raad van het Atlantisch pact te1 Lon
den is bijeengekomen, dan moet hij,
hlog boven de sinds lang vastgestelde
agenda, als voornaamste punt hebben
staan: de overwinning van het moor
dende fatalisme. Kan men inderdaad to*
het besluit komen, zoals in het plan
ligt, om binnen twee jaren een centraal
Westers leger van dertig modern uitge
ruste divisies op te richten, wat overi
gens nog een minimum is, dan kan de
eerste stap naar het herstel van ver
trouwen worden gezet. En vertrouwen
is de basis van elk democratische weer
baarheid.
uisieren was nei een
dag voor de Nederlandse provincie der
Dominicanen en voor katholiek
nu een ordegenoot en stadgeno -
Exc. mgr G. N van Velsen, apostoliscb
vicaris van Kroonstad "^htteheid
bisschop werd gewijd De -oje "Th„
had plaats in de kloosterkerk SL Tho-
mas Aquino te Zwolle, die arUsnek m
witle en rode gladiolen was v«"'erd' a
wijl voor de ingang groteJ*™
bloemen en palmen stonden. Vele be
woners van de Assendorpers raat waar
aan kerk en klooster zijn
den door het uitsteken van de vlag hun
medeleven, zodat deze smalle straiat een
zeer joyeuze en feestelijke aanblik bood.
De consecrator was de bisschop van
Hnarlpm Z H. Exc. mgr. J- Huiners mei
als mede-consecrator de bisschop van
Den Bosch mgr. W Mutsaerts en de bis-
schoD-coadjutor van Roermond, mgr. dr.
J. Hanssen. Als troondiakens
deken A. de Wit en pater J. de Groen
O P oud-vieans-capitularis van Zum
Afrika als diaken en pater JB. Ja"®®"
O.P., prior van het Albertinum te Nij
megen als subdiaken. Als
sistens fungeerde de provinciaal pater L
Teeuwen O.P.. terwijl de lagere functies
werden vervuld door paters en fraters
Dominicanen en enkele theologanten van
Rijsenburg, zonen uit verschillende pa
rochies van Zwolle.
Sonoor klorken de gezangen die wer-
den uitgevoerd door het freterskoor o.i v
pater L Grollenberg OP Het wit van
hun habijten vormde n prachtige achter-
grond van het priesterkoor, waartegen de
kleurrijke gewaden van de bisschoppen
en andere geestelijken, die bij de plechtig,
heid dienst deden, fraai uitkwamen. Tot
de aanwezigen in de kerk behoorden vele
geestelijke en wereldlijke autoriteiten,
onder wie mgr Kelleter, apostolisch-
vicaris van het vicariaat Bethlehem ln
Zuid-Afrika. de Commissaris van de
Koningin in Overijssel, ir. J. Ridder de
van der Schueren, die gekleed was in de
uniform der ridders van de orde van
en afgevaardigden van vele orden en
congregaties, onder wie pater flr Gabr.éi
van de Moosdijk, abt van de Trappisten,
abdij Sion te Diepenveen en de pro
vinciaal der Augustijnen, pater S van
Nuenen O E S A Verder was er van ieder
huis der Dominicanen in ons land een
vertegenwoordiger; Zusters Dominica
nessen uit Voorschoten en Neerbosoh
woonden eveneens de plechtigheid oii,
alsmede vele geestelijken uit Zwolle,
zusters van de verschillende kloosters en
de ouders van missionarissen in Zuid-
Afrika. De gezant van Zuid-Afrika moest
tot zjjn spijt op het laatste ogenblik be
richt van verhindering zenden.
Met veel aandacht volgden de gelo
vigen in de stampvolle kerk de ceremo
niën met haar grote afwisseling, zodat de
t(jd weinigen te lang zal zijn gevallen. De
plechtigheid was wel bijzonder emotio
neel voor de ouders van de wijdeling,
maar het meest ontroerend was zeker
toen mgr. Van Velsen, bekleed met de
tekenen van zijn waardigheid, begeleid
door de mede-consecratoren de kerk
inging om de gelovigen zijn eerste bis
schoppelijke zegen te geven. Intussen
klonk als een machtig danklied het Te
Deum, „Krachtig zij Uw hand en hoog
verheven ln macht Uw rechterhand"
zong hierna de consecrator de wijdeling
toe en na deze zinrijke antifoon gaf de
nieuwe bisschop de gelovigen van het
altaar opnieuw ztjn zegen. Schoor was
het slot van de plechtigheid, toen het
fraterskoor bij het uitleiden van de bis
schop het Magnificat zong.
In het St. Thomasklooster recipieerde
mgr. Van Velsen daarna om van de ge
nodigden van buiten de stad de geluk
wensen in ontvangst te nemen.
Zondag draagt de nieuw gewijde bis
schop in de parochiekerk van O. U Vrouw
in Zwolle de pontificale H Mio
K ***- van \j. Lè, VI*t
,wolle de pontificale H. Mis op en
s middags celebreert hjj een pontificaal
Lof, waarna een huldiging door katho
liek Zwolle volgt in gebouw Odeon.
