Mac Arthur's optimisme over
Korea is wel te verklaren
iAmerikanen wensen geen risico
Moeilijk karwei voor n kapper
r
IlSiP:
Verzoening
met een onvermijdelijke dood
Zangspel in de Rotterdamse
'Schouwburg
Stille maar intense strijd tussen
medicijnmannen en missionarissen
Sceptische missie-oversten nu
enthousiast voor Memisa-wcrk
Bestaat er een tweede smokkel-
gang in de St Pietersberg?
■I
'ifu» tzg*
es;
m
aiatiMi
„Memta." l"4rt^U,8Cll0linE aU Di" °'a' 'aar
LANGS het
IJzeren Gordijn
Maar hij kwam klaar met .Truman*s Kuif
Van Eysselsteyn's „Vrouwenzand" bij
Rotterdams Toneel
Ninagoedkoop en zouteloos
15 October lujden alle
klokken voor Memisa
Opwindende avonturen van het
„smokkelaarsgilde"
VRIJDAG 1 SEPTEMBER 1950
'AGIïtK 8
h"diave"-
HANDELSVERKEER met
ZWITSERLAND
Tffïv» 17-25 AtïcustUs 1950 werden, in
Monufflient voor Prinses
Wilhelmina
M-
BS& - - fj
E#
H
„NO SAD SONGS FOR ME"
Serieuze film. waarmee Rudolph
Maté in ons land debuut maakt
als regisseur
het Cr weJ oversten van missie-congregaties, die
1 "tl V°nf'en om kun zusters of paters een medische missie-
™!r!jer.eMateiï VolSen- Tegenwoordig echter stellen bijna al deze
Keuringsraad
Diploma s vereist
Schatten geld
Genezing pér brief
Centaal bureau
De viering
Leken-missieartsen
CREDIET-B EPERKING IN
ZWEDEN
Verzet en defensie
„Zoek naar Gaba
Ofschoon, mede op grond van de jong
ste berichten van het Koreaanse front
allerminst valt te ontkennen, dat de mili
taire toestand in Korea nog kritiek zou
kunnen worden, kunnen we, als we de
twee afgelopen maanden ook slechts
even overzien toch één evidente con
clusie trekken: dat de moeilijke, aan ver
liezen van mensen en materialen zeer
zware eerste weken van voortdurende
terugtochten achter de rug zijn.
Er is nu een toestand ingetreden, waar-
In succesvolle tegenaanvallen kunnen
worden ondernomen; waarin steden, dor
pen, heuvels of strategische punten dagen
lang onophoudelijk van bezetter ver
wisselen; waarin een massale aanval op
soms zwak bezette punten van het front
geen doorbraak meer forceert, doch hoog
stens indeukingen bewerkt. De frontlinies
blijven niettegenstaande de hevigste
Noordelijke aanvallen bijna stabiel, de
verschuivingen zijn naar beide kanten
miniem. Men kan derhalve spreken van
een soort evenwichtstoestand; al moet
men hieraan voorzichtigheidshalve toe
voegen, dat het nog slechts een labiel
evenwicht schijnt te zijn.
Het stuk Zuidkoreaans gebied, dat de
troepen van de Verenigde Naties nog be
zet houden (van iets ten Westen van
Masan, in een grote boog om het eens
sterk bedreigde Taegoe, naar ten Noor
den van het fel omstreden Pohang, met
haven en vliegveld) is nog slechts een
bruggenhoofd voor de belangrijkste aan-
voerhaven Poesan. Intussen is de nu wel
aaneengesloten frontlijn tot tweehonderd
kilometers verkort, terwijl zij op de twee
vleugels op de zee steunt. De Amerikaanse
troepen genieten in dit bolwerk boven
dien het voordeel der binnenlijnen en
alle klassieke voordelen ener hechte ver
dediging. Voorlopig hoeven zij niet aan
te vallen; zaak is slechts, dat zij dit ge
bied behouden en tot dusverre hebben
de Noord-Koreanen geen zwakke punten
in het bastion kunnen ontdekken, waarop
zij de beslissende aanval zouden kunnen
richten. Want het valt ook weer niet te
loochenen, dat een Noordkoreaanse door
braak, welke Poesan ernstig zou bedrei
gen of zelfs zou doen vallen, een wel
licht onherstelbare nederlaag van de
geallieerde troepen zou betekenen.
Men heeft echter alle redenen om te
veronderstellen, dat de Amerikanen °P
hun wel zeer veilige bruggenhoofd
men hoort nauwelijks of in het 8®
niet van Noordkoreaanse luch,taa.Sachts-
op dit gebied over voldoende welljcht
middelen (mensen, materiaalnieuwere
tot dusverre nog niet ëebru!js een zwaar
wapenen) beschikken om zeIn gevai van
offensief te weerstaan. ongetwijfeld
hoogdringendheid weike v00r de
een deel van 'dhei(j wordt ge-
grote eindstrijd in s hun bolweifk te
Normandië is het klassieke voorbeeJ
Zodra daar bij de eerste stoot voldoer
terrein was veroverd om bewegings
vrijheid te verkrijgen, ging het er op de
eerste plaats om er een strijdmacht te
concentreren. En toen deze eenmaal aan
wezig was, begon het grote offensief, dat
in een verrassend snelle tijd de bevrijding
van Frankrijk, België en Zuid-Nederland
bracht En de oorlogsmachine van nazi-
TTnitsland was zelfs in de zomer van 1944
nog heel wat krachtiger dan die van de
Noord-Koreanen thans.
Deze laatsten hebben tot dusverre met
een werkelijk bewonderenswaardige moed
gevochten. En toch menen deskundige
waarnemers bij hen een zekere ontmoedi
ging, een begin van demoralisatie waar te
kunnen nemen. Het schijnt, dat ,,het
bommentapijt", dat in de vierhoek ten
Westen van Waegwan werd gelegd in de
dagen, dat Taegoe ernstig werd bedreigd,
toch een grote reactie op de communis
tische plannen en ook op het Noord
koreaanse moreel heeft gehad. Na deze
„mammouth-operatie" zijn hun aanvallen
met zo doortastend meer, terwijl als
wisselwerking het optimisme van de
Amerikaanse soldaten is versterkt.
Er is inderdaad een geweldig verschil
tussen de eerste dagen van de strijd en
nu. Toen waren de Zuidkoreaanse troe
pen uit elkaar geslagen; enkele schamele
Amerikaanse bataljons werden tegen een
overmachtige vijand in het vuur gewor
pen met het enige doel de triomferende
opmars van de Noordelijken op te houden.
Nu zijn de Zuid-Koreanen gereorganiseerd
en goed bewapend; zij blijken uitstekende
soldaten te zijn; er staan een zestig
duizend Amerikanen op het slagveld; er
is een Amerikaanse luchtmacht, welker
rol in deze strijd nog niet duidelijk is
beschreven, maar die in elk geval een
geweldige invloed op het verloop der
operaties heeft uitgeoefend.
En achter dit strijdende front wordt
koortsachtig gewerkt om zo snel mogelijk
de grote slag te kunne* wagen. Welke
zeker succes zal hebben, want de Ameri
kanen hebben, in elk geval nemen, de tijd
om alles zorgvuldig voor te bereiden. Op
het beslissende ogenblik aanvaarden zij
geen enkel risico meer. Daarin ligt ook
het wezenlijk motief van het optimisme,
dat in het hoofdkwartier van MacArthur
in Tokio onverzwakt blijft heersen.
te --immm
Bern handelsbesprekingen gewerd tussen
een Nederlandse, een Indonesiscne en een
Zwitserse delegatie.
Deze besprekingen baddeIL|0LrSonen-
regeling van het goederen- cn P
verkeer van 1 October 195U ai
tevens de situatie met bejxefcking rd
Parijse betalingsunie verduidelijkt
Krachtens de getroffen overeenkom^
zal het goederenverkeer tussen Zw
land en Nederland en zijn over?®ese
biedsdelen enerzijds en Indonesië a +s
zijds van 1 October af gescheiden p
hebben. De wederzijdse betaling'en,
t.o.v. Indonesië, zullen echter worden
gewikkeld krachtens de Zwitsers-Nea
landse betalingsovereenkomst van 24
tober 1945. De voorlopig geparafeerde
overeenkomsten zullen na goedkeuring
door de drie regeringen worden onderte
kend.
De barbier te zijn van een beroemd
man is lang geen gemakkelijke taak,
Het is bijna een Tantaluskwelling. Wan»
een barbier onderhoudt nu eenmaal
graag zijn klanten, nietwaar; en als hij
bovendien alles uit de eerste hand weet
dus geen bittertafelpraatjes aan een lan
ger leven helpt.
Red the Barber is gelukkig tegen zijn
taak opgewassen. Men heeft hem
genoemd, omdat hij vuurrood i»,
haren. Hij dient bij de marine, m
sins '44 doet hij dienst bij het h
kwartier van de Amerikaansei u
krachten in Washington. Dit h°ot
tier volgt Truman, president «i prac
tisch opperbevelhebber v>»a,L u
krachten te water, ter zee, telanaen m
dti althans niet zelf doen Bescheiden
heid en zwijgzaamheid behoren tot do
noodzakelijke voorwaarden voor het goed
vervullen van zijn belangrijke functie.
Immers, president Truman, die altijd
tjjd tekort komt, gebruikt ook de tijd
die hij bij de barbier doorbrengt, om
staatszaken te behandelen. Zo maakte
Trumans Figaro het mee, dat de oresi-
dent, onder zijn schaar gezeten, het tele
gram ontving, waarin het uitgooien van
werd^eimpl!?01??0111 boven Hiroshima
,Pe president verbleekte
uy zei hÜ. toen de schei-
,m, zlJn haar gelegd werd. „ik ben
nog net meest benieuwd naar wat mijn
moeder er van zeggen zal
Red the Barber knipt nu al jaren Tru
mans haren. En wel dank zij twee din
gen. Ten eerste, omdat Truman een
uiterst lastig te behandelen kuif heeft.
Vorige barbiers in het hoofdkwartier
slaagden er maar niet in, die meester te
worden. Het lukte Red the Barber naar
zijn zeggen, omdat het vak van kapper
sinds generaties in zijn familie beoefend
wordt.
Eens, tijdens een heel belangrijke be
spreking tussen het scheren door, ving
Red the Barber iets op, dat hem toch
even uit zijn evenwicht bracht. Zijn
hand schoot uit en zijn mes bracht Tru
mans gezicht een lichte schram toe. Het
zou het einde van elke andere barbier
geweest zijn
Maar gelukkig kwam Charlie Ross, Tru
mans perschef, Albert te hulp. Het is
mijn schuld, meneer de president, zei hij.
Xk had wat zachter moeten praten. Een
barbier is óók 'n mens. En Truman lachte.
Wat Red the Barber het meest in zijn
hoogste chef en cliënt bevalt, is diens ge
moedelijkheid. Onlangs kreeg hij toe-
i
t!
stemming, aan reporters iets over zijn
werkzaamheden te vertellen. Die lui
moeten toch ook leven, merkte Tuman op.
5U' °the verried natuurlijk geen
staatsgeheimen. Wat hij het meest in de
president apprecieerde? Wel, dat deze,
wanneer hij geknipt of geschoren was,
steeds vol belangstelling naar Alberts
„sweetheart informeerde. En toen Al-
vertelde, in het huwelijksbootje te
wuien treden, zei Truman; weet je wat,
k iaat twintig dagen lang mijn haren
groeien en scheer me zelf. Jij gaat in
uie tjjd op de huwelijksreis. Maar onder
een voorwaarde. Overal waar je komt,
oet je uitkijken naar de nieuwste snuf
jes op kappersgebied. Ik heb me laten
yertellen, dat in New York en Chicago
interessante dingen te zien zijn. Als je wat
goeds ontdekt, bestel het dan voor de
kapsalon op „Williamsburg", die lijkt me
«en beetje ouderwets toe.
Red the Barber ging op de huwelijks
reis. Met het resultaat, dat de kapsalon
op het presidentiële jacht thans up to
date is. En tegenwoordig vraagt Truman
steeds, hoe het met zijn vrouw gaat.
Tot officier in de orde van Oranje-
Nassau is bij K.B. benoemd mr M. de Niet,
burgemeester van Wageningen. Deze
onderscheiding moet gezien worden als
een erkenning van de verdiensten van
mr De Niet als zendingsconsul in In
donesië.
xyt sf-o J
Het is afgelopen met Ahoy'. Het anker werd gisteravond gehiewd.
Met een pittige voorstelling van Ben
van Eysselsteyn s zangspel „Vrouwen
zand" is „Rotterdams Toneel" gister
avond in de Rotterdamse Schouwburg
het nieuwe seizoen begonnen stuk>
dat als operette enige jaren geleden reeds
werd gespeeld, leent zich goed voor een
openingsavond van het seizoen. Het vergt
van toneelliefhebbers, nog gewend aan
Over het entree van de nieuwe toneel
groep Nederlandse Comedie kunnen wii
kort zijn. sfftht.
Het is onbegrijpelijk dat een man als
Johan de Meester met een stuk als
„Niina" van Amdré Roussin zijn troep
voorstelt en dat hij dan in het voor
woord van het programma als verdienste
van deze jonge schrijver aanhaalt, dat
hij met zijn stukken meer geld verdient
dan zijn collega's. Dit is niet onverklaar
baar voor wie kennis moet nemen van
de pennevruchten van Roussin. Het is
het hooglied van het goedkope effect en
de zouteloosheid-
Een driehoeksverhouding is het gege
ven, maar daar blijft het niet bij. Het
hele stuk door wordt men verveeld
met een Frangaise die de taal
van haar geliefde „gtrappigl ge
broken" spreekt. En evenmin als De
Meester zich aan deze comedie had
moeten wagen, evenmin had Mary Dres-
selhuys zich moeten afgeven met de ver
taling ervan en met het spelen van de
titelrol,
Zij doet dit op een wijze, die thuis
hoort bij een goedkope revue.
Als Roussin zijn stuk in mootjes ge
hakt had en deze dan als losse sketches
aan een vaudevillegezelschap had aanige.
boden, dan zou er misschien nog iets
om te lachen zijn. Dan zou het spel van
Henk Rigters als .bedrogen echtgenoot
in al zijn lyrische sulligheid op zijn
plaats zijn geweest. Maar nu vragen wij
ons alleen maar af of er nog een ar
tistieke pretentie bij het nieuwe gezel
schap aanwezig is.
Zo niet, dan hoeft Dr. Vroom van het
ministerie van O. K. en. W. die de pre
mière ambtshalve? bijwoonde zich
niet bezorgd te maken over een even
tueel te verlenen subsidie en dan past
d;c hele reclame-entourage van een
filmpje, waarmee de avond werd ge
opend en het lijvig programma waarin
niets dan advertenties staan, goed op
het louter commerciële doel. Dan is
Nina misschien een succeb maar daar
over moet de „Iokettier" oordelen.
Bu,
luchtig zomeramusement, niet al te veel
geestelijke inspanning, het geeft de re
gisseur en de decorbouwer goede kan
sen kansen die door Richard Flink ter
dege werdén benut en de humor krijgt
ruim zijn deel.
Oude zeelegenden hebben de schrijver
tot stof gediend voor dit zangspel, met
de legende van het „Vrouwtje van Sta
voren" als centraal motief. Na de proloog,
waarin Friese boeren elkaar temidden van
wuivende korenvelden de legende van
vrouwe Doda met haar, ontembare goud
dorst vertellen, wordt deze legende in de
volgende bedrijven levende werkelijkheid.
We zien een goed geënsceneerd tafreel
aan boord van „De zeemeeuw" waar
bootsman Sjoerd weer een prachttype
van Kees Brusse onmiddellijk de har
ten van het publiek verovert met zijn
smeuige zeemansgrappen en waar schip
per Fokke's liefde voor de dochter van
Doda de grondslag legt voor de komende
dramatische ontwikkeling. Deze bereikt
hét hoogtepunt als vrouwe Doda met haar
gevolg van tamboers en hellebaardiers
het schip betreedt en daar haar dochter,
die zij aan een rijke koopman wilde uit
huwelijken, in gezelschap van de schip
per aantreft.
De botsing tussen de twee koppige
Friezinnen en Doda's woede over de
door Fokk^ binnengebrachte lading
graaft in plaats van goud brengen
Doda tot het dwaze bevel de hele lading
in zee te werpen en zo het hongerende
Stavoren het graan te onthouden.
De straf blijft niet uit en het vrolijk
begonnen festijn bij de bruiloft van Aite
en de koopman eindigt met Aite's scha
king' door Fokke, jobstijdingen over
Doda's koopvaardersvloot en een mas-
Het thema van de onvermijdelijke dood,
binnen een door de dokter aangekondigde
termijn ia al meer in een filmscenario ver
werkt, maar nog nimmer op zulk een
pijnljjke, haast brutale wijze als in „No
sad songs for me" (Het Leven gaat ver
der), een Columbia-film, waarmee Ru
dolph Maté in ons land rijn debuut maakt
als regisseur.
Een jonge vrouw, die een gelukkig en
onbezorgd leven leidt met een toegewijde
man en een liefhebbend dochtertje, ver
neemt van haar dokter, die tevens een
huisvriend is, dat ze kanker heeft en nog
■hoogstens zes maanden kan leven. De
korte spanne tijd», die haar nog rest, ge
bruikt ze om haar man een haar waardige
opvolgster en haar dochtertje een liefde
volle stiefmoeder te bezorgen, waarna ze
met ontroerende dapperheid naar haar
graf danst tijdens een tweede huwelijks
reis, die ze met haar man naar Mexico
maakt.
Toch is „Het Leven gaat verder" geen
morbide film. Haar makers hebben er ken
nelijk naar gestreefd, de toeschouwer te
tonen, dat het mogelijk is, in zulk een
schijnbaar ondraaglijk lot als dat van de
ten dode opgeschreven jonge vrouw te
berusten, zonder opstandigheid en zonder
bitterheid, door niet in de eerste plaats
aan zichzelf te denken. Dit is een positieve
verdienste van deze film.
Daartegenover staat, dat
God, Die aan het kruis de
dood heeft overwonnen en
Die de bron is van alle ware
liefde, zelfs niet met name
wordt genoemd, terwijl de
eeuwigheid slechts zijdelings
wordt aangeduid. Hoewel
daaruit nog niet per se volgt,
dat de verzoening van de
jcmge vrouw met haar harde
lot. voortvloeit uit een zui
ver materialistische levene
houding, moet dit als een
ernstige lacune in een ove
rigens positief gegeven wor
den beschouwd. Deze lacune
en een slechts door gebrek
aan benzine verijdelde po
ging tot zelfmoord van de
jonge vrouw, maken het in
tussen noodzakelijk, dat de
film voorbehouden blijft
voor personen boven 18 jaar.
Rudolph Maté, die „Het
Leven gaat verder" regis
seerde, is zijn filmloopbaan
begonnen als cameraman,
eerst in Frankrijk, waar hij
o.a. in 1927 onder regie van
Carl Dreyer „La Passion de
Jeanne d'Arc" maakte en
vervolgens, van 1933 af, in
Amerika, waar hij de camera
bediende voor films als
„Dodsworth", „The Adven-
In de binnenlanden Van r j
eilanden, In de uitgest^® ^onesische
India en Pakistan, inekb; vlakten van
Afrika en fn de moerasse^ 3^rie van
-imerikaanse delta s onder a Zuid
mTllioenen primitieve ogen van
Pik-p dag een stille maar inV" w? .rï
tussen de medicijnman en de StH-ld
tussen u<= ^eze missionaris.
Hoe
Mevr. B. J. Fick-Gemmeke, de eerste
vrouw na Prinses Wilhelmina, die de
Militaire Willemsorde ontving, heeft Don
derdag te Wassenaar ter gelegenheid van
de zeventigste verjaardag van Prinses
Wilhelmina een gedenkteken voor de afge
treden Vorstin onthuld, in 1945 kwam de
gedachte naar voren,, van het ondergedoken
geld een monument te stichten waarvoor
een inzameling werd gehouden. De meeste
bewoners van Wassenaar, die hun oude
geldstukken niet hadden ingeleverd, stonden
spontaan voor dit doel hun bronzen hele
en halve centen af.
De heer A. van der Lee, voorzitter van
het comité, er °P dat de strophe uit
het „Wilhelmus" op dit monument aange
bracht: „Standvastigh is gebleven mijn hert
in tegenspoedt", echt van toepassing is op
onze Koningin-Grootmoeder, die door haar
rotsvast geloof ons aller voorbeeld en steun
is geweest en zal blijven.
Nadat mevr. Fick de onthulling verricht
en een krans bU het monument gelegd had,
werd dit overgedragen aan de burgemeester
van Wassenaar, dr. S. Baron van Wijnbergen.
soms ook zbn:s "?en millioenen
heidenen in de kI""te^ ^n 'n barbaarse
ritus en van ongeneeslijke ziekten Fik
succes van m'spsSs.>rtegen be
tekent: genezing, gezondheid, beschaving,
Daaeromfis het »Jfj^frijk, dat de
missiepaters en -zusters *®Senwoordig uit
gerust zijn met een handboek,
dat zij een medische cursus hebben ge
volgd, dat zij op hunT? de beschik
king hebben over een modern instru
mentarium en een ruime voorraad genees
middelen.
Er zijn op het ogmM* "ver heei de
wereld ruim 700 Nederlandse missie
posten. Dat het alle tevens medische
posten zijn, is te danken aan de activiteit
die de Memisa (Medische MissieActie,
voluit Nederlands Medisch Missie Comité)
in de 25 jaren van haar bestaan heeft
ontplooid.
De Memisa is een vereniging van katho
lieke doktoren. Zij werd in 1925 opge-
richt dank zij de stootkracht van de toen
malige kapelaan J. Schiphorst, van dr.
E. H. Hermans Sr. en van dr. U i ehmers.
Het was een prachtig Rotterdams initia
tief, dat reeds spoedig vrucht begon te
dragen: in 1925 de eerste medische stand
op de missie-tentoonstellingen, in 19-7 de
eerste medische cursus voor vertrekkende
missionarissen, in 1928 het eerste medische
missie-maandblad, in 1929 de eerste
keuringsraad voor missionarissen.
Vroeger kwam het te vaak voor, dat
«en miaaiepater of -auater achteraf niet
geschikt bleek voor het tropische klimaat;
na enkele maanden reeds gaf zo'n dappere
dan ergens ver weg in de rimboe vroeg
tijdig de geest. Tegenwoordig heelt geen
uitzending plaats, als de keuringsraad van
de Memisa afwijzend adviseert.
Zes weken vóór het vertrek volgen de
missionarissen de medisch-hygiënische
cursus van de Memisa te Rotterdam,
theoretisch en practisch; de Memisa heeft
daarbij de medewerking van alle Rotter
damse ziekenhuizen, van 't laboratorium
van het St. Franciscus Gasthuis, van een
aantal apotheken en van het tropisch
instituut en de huishoudschool, beide te
Leiden.
Dezer dagen begint de 18de cursus (de
reeks werd in de oorlog onderbroken) en
het aantal van <10 mannelijke en vrouwe
lijke cursisten duidt wel op de grote be
langstelling. Andere cijfers leiden tot
het samenstellen van de tweede druk
heeft men uiteraard alle nieuwste ge
gevens aan de tekst toegevoegd.
Het wordt de missionarissen de laatste
jaren door de overheden in de missie
gebieden niet gemakkelijker gemaakt.
Diploma's worden ook hier meer en meer
vereist. En men geeft liever een in luttele
lessen klaargestoomde inlandse verpleger
een papiertje dan dat men een missio
naris aan het ziekbed laat komen. Daar
om moet de missionaris gelijke papieren
hebben; want bijv. in de Mohammedaanse
landen (en er is geen moeilijker missie
dan daar) kunnen de inlanders alléén via
medische hulp worden benaderd.
Daarom ook zijn de missionarissen
tegenwoordig zó gebrand op het behalen
van het door het Internationale Rode
Kruis gewaarmerkte diploma, dat aan de
medisch-hygiënische cursus van de Me
misa is verbonden. Dan hebben zij ge
lijke kansen; want al zullen zij dan
uiteraard ter plaatse voorrang geven aan
een medftus, zij zullen niet meer achter
een inlandse verpleger behoeven te blij
ven staan.
Het behoeft geen betoog, daf a) die
.activiteiten van de Memisa schatten geld
kosten. Pas sinds twee jaren is er op
Driekoningen-Zondag een nationale col
lecte aan alle kerken; die bracht resp.
eenzelfde conclusie van stijgende belang-50.000 en 75.000 gulden op. Maar dat is
stelling: van 1928 tot de oorlog werden maar een fractie van de kapitalen, die
2400 candidaten gekeurd, in de 4 jaren
na de oorlog reeds 1100.
De behandelingsraad van de Memisa
neemt de al dan niet wegens ziekte ge
repatrieerde missionarissen onder zijn
hoede. De raad heeft een drukke corres
pondentie met missionarissen over hee|
de wereld en geeft tal van adviezen, hetzij
pér brief hetzij in het medisch missie
maandblad.
Per luchtpost, elke paar weken vragen
en antwoorden heen en wacr, heeft dr.
J. ten Berg, voorzitter van de behande
lingsraad, onlangs nog een missionaris
aan de Afrikaanse Goudkust van een
kwetsuur genezen.
Voortdurend komen bij die Memisa de
aanvragen binnen om medicamenten, ver-
bandartikelen en instrumenten; er wordt
aan voldaan voor zo ver de financiën het
mogelijk maken. Wèl krijgt elke missio
naris een complete huis-apotheek in twee
grote kisten mee, en men staat verbaasd
bij het zien van wat er allemaal in die
twee kisten wordt weggestouwd.
Ook 't medisch missie-handboek „vliegt
weg"; de in 1941 uitgegeven eerste druk
nodig zijn om steeds weer aan de be
hoeften van de missionarissen te voldoen.
Als straks in October de Memisa haar
25-jarig jubileum gaat vieren, krijgen alle
Nederlandse missieposten (uitgezonderd
die waar men een min of meer geoutil
leerd ziekenhuis heeft) een jubileum-gave.
Daartoe hadden deze posten een ver
langenslijstje mogen insturen. Als aan
alle daarin genoemde wensen was voldaan
kunnen worden, waren 600.000 guldens
nodig geweest. Daar kon zelfs de Memisa
niet tegen aan: de 500 zendingen, die nu
in zee gaan, vertegenwoordigen echter
reeds een waarde van 60.000 gulden. De
kisten bevatten een serie kléine instru
menten en voorts een zeer gevarieerde
hoeveelheid geneesmiddelen: kinine, peru
balsem, percoxyde, zalven, santenine,
jodium, verbandmiddelen, watten, talken,
aspirine, D.D.T.-poeder, vitaminen,enz.
Men is in het centraal bureau van de
Memisa, waar directeur L. J. Huizinga
in de pastorie van Memisa's voorzitter,
Rotterdam's Deken, de hoogeerw. heer
W«s twee jaar geleden al uitverkocht, bijj. H. Niekel, aan de Van Vollenhoven-
tures of Marco Polo" en „Foreign Coere»*
pondent". Daarna heeft hij, zoals de laat
ste tijd met ettelijke van zijn collega'» het
geval Is geweest, in de regiestoel plaat»
genomen. Geen van de films, die hij eer
der heeft geregisseerd, is tot nog toe in
ons land vertoond, zodat hij hier met
„No sad songs for me" zijn debuut maakt.
Van een eigen regiestijl ia (nog?) geen
sprake en zelfs van enige poging tot oor
spronkelijkheid valt nergens iets te ont
dekken. Maar wie iets weet van de pro
ductiemethoden in Hollywood en wie zich
dus kan voorstellen, wat daar van een
gegeven als het onderhevige pleegt te
worden gemaakt, zal Maté's werk als re
gisseur waarderen. Hij heeft het, met ver
mijding van alle melodrama en met een
tentoonspreiding van ongewoon grote tact
en soberheid, zelfs aanvaardbaar weten te
maken, met name aan het suggestieve
slot, dat zo gemakkelijk tot onweerstaan
bare uitbarstingen van Hollywood-senti
ment had kunnen leiden.
Onder zijn regie geven Margaret Sul-
lavan als de ten dode opgeschreven vrouw,
Viveca Lindfors als haar opvolgster en
en Wendell Corey als de echtgenoot,
leven, kleur en ernst aan een verhaal, dat
alle elementen van een goedkoop melo
drama in zich bergt. Hoewel Margaret
Sullavan haar droevig lot draagt met een
onverstoorbaarheid, die te heldhaftig is
om waar te zijn, zeker als bij haar geen
hogere motieven gelden dan die, welke
de film suggereert.
Niettemin is „No sad songs for me" een
serieuze film, zonder de gebruikelijke in
termezzo's, die Hollywood zo graag inlast
met het oog op de cassa.
Margaret SuUavan als de ten dode opgeschreven jongg
vrouw en Wendell Corey als haar echtgenoot in de film
„No sad songs for me" van Rudolph Maté.
sale slachting onder de feestvierder» door
de Dood.
In de opvoering van Rotterdams Toneel
is vooral de kleurigheid en de verve te
bewonderen in de diverse taferelen.
Zangers van kaliber zijn in dit gezel
schap uiteraard schaars, maar de een
voudige muziek van Charles Heynen stelt
gelukkig niet al te hoge eisen. Wim Hod-
des (schipper Fokke) was behalve als
acteur ook als zanger uitstekepd. Vrouwe
Doda, waardig en trots gespeeld door
Nel Knoop en in mindere mate haar
dochter Aite (Bep Dekker) voldeden zeer
behoorlijk, maar de erepalm is voor Kees
Brusse, die vooral in de scene waarin hij
de onvermurwbare Sjouk (Coba Kellingj
veroverde zijn open doekje verdiende.
Na afloop werden het gezelschap, de
schrijver, de componist en de choreo-
graphe Corrie Hartong hartelijk toege
juicht.
straat de scepter zwaait, uiteraard zeer
gelukkig, dat men deze jubileum-gaven
kan verzenden. Maar men verheelt niet
en dat was op een persconferentie,
waar Deken J. H. Niekel, dr. C. Fehmers,
dr. C. A. A. Minderop, dr. J. A. G. ten
Berg en directeur L. J. Huizinga ten
overstaan van een aantal katholieke dag
blad-verslaggevers hun Memisa in het
zilveren jubileum-zonnetje zetten daj.,
er nog altijd, in weerwil van de talrijke
donaties, te weinig in kas is; en dan
kan één keer de vermelding van giro
nummer 51360 t.n.v. Ned. Medisch Missie
Comité Rotterdam er onzerzijds wel af.
De grote missie-tentoonstelling te Rome
in het Heilige Jaar 1925 gaf tot de op
richting van de Memisa de stoot. Nu, in
het Heilige Jaar 1950, wordt op 15 Oct.
met luister het zilveren jubileum ge
vierd. Dan zullen in alle landen de
Nederlandse missie-klokken luiden uit
dankbaarheid jegens de katholieken in
het kleine landje aan de Noordzee.
Dan zal in de Dekenale Kerk aan de
Westzeedijk te Rotterdam een Pontificale
H. Mis worden gecelebreerd door mgr.
Soegiopranoto, bisschop van Semarang.
Ook mgr. Th. Beckers en mgr. H. van
Hussen zullen daarbij worden uitgenodigd,
alsmede alle Nederlandse missie-oversten
en de leiding' van de Missie-actie Neder
land. 's Middags zal er dan in de Blauwe
Zaal pen grote feestvergadering worden
gehouden.
Al vond de oprichting te Rotterdam
plaats en wordt daar ook het meeste
werk verzet, de Memisa is een nationale
instelling, die reeds in vele plaatsen over
het hele land onder-afdelingen heeft
Nieuwe statuten zijn opgesteld, volgens
welke het hoofdbestuur in Rotterdam
blijft, maar de verdere organisatie
diocesaansgewijs en met plaatselijke af
delingen wordt opgezet.
Uitbouw van de organisatie is nood
zakelijk, want ook de behoeften, waarin
voorzien moet worden, nemen nog steeds
toe. Intussen zullen in de toekomst niet
alleen missionarissen zich aan 't medische
werk in de missies wijden en in deze
dagen komt men zelfs al wel eens het
bericht tegen, dat een missiepater of
-zuster verder gaat en zich aan de
universiteit zelfs voor de dokters-bul be
kwaamt maar zijn er ook leken die
schouder aan schouder met de missionaris
in de missielanden hun krachten willen
geven voor de gezondheidszorg en daar
door voor de verbreiding van het katho
lieke geloof. Want zo zullen er bijv. dit
jaar waarschijnlijk reeds aan diverse
universiteiten tien katholieke leken af
studeren, die zich bereid hebben verklaard
om. als missie-arts te gaan werken.
Zo breidt het werk van de Memisa zich
steeds verder uit. Bij het huidige zilveren
jubileum openen zioh mooie perspectieven
voor het bewonderenswaardige werk van
De Zweedse Rijksbank heeft de han
delsbanken, spaarbanken en hypotheek
banken aangeraden de credietverstrek-
king verder te beperken, omdat gebleken
is, dat de onlangs ingestelde verhoging
van de kasreserves voor de banken niet
toereikend was om de reeds een jaar
aanhoudende credietexpansie te stuiten.
In haar richtlijnen vraagt de Rijksbank
de grootste terughouding in acht te
nemen bij de financiering van de pro
ductie van niet-essentiële goederen en de
oprichting van nieuwe handelsonderne
mingen. Zo min mogelijk most consu-
mentencrediet of crediet voor het aan
leggen van speculatieve voorraden ver
strekt worden. Verder moet de gestelde
zekerheid strenger beoordeeld worden en
moet er voor gezorgd worden, dat het
crediet sneller afgelost wordt.
Deze nieuwe maatregelen zullen zich
vooral op de particuliere bouw- en hypo
theekmarkt en in de autohandel doen
voelen. Het blijft echter de vraag of de
inflatoire tendenzen aldus te bestrijden
zijn zonder gelijktijdige verhoging van de
rentestand.
De Griekse politie heeft aan de Bul
gaarse grens 17 spionnen gearresteerd,
die in dienst staan van Bulgarije.
Steeds meer incidenten worden er ge
meld aan de JoegoslavischAlbanese
grens; het zijn vooral de Joegoslavische
soldaten, die op Albanees gebied willen
doordringen.
In Albanië zijn opstanden uitgebroken
in de streek van Elbassan. Oorzaak is
de confiscatie van te grote hoeveelheden
graan. Op twee plaatsen hebben de op
standelinpen het partijgebouw van de
communistische arbeiders vernield en
de graanschuren in brand gestoken. De
politie opende het vuur op hen.
Op de Joegoslavische grens toerd een
groep vluchtelingen door de grenswacht
met mitrailleurs beschoten. Het aantal
doden en gewonden is niet bekend.
De grote manoeuvres van de Turkse
land-, zee- en luchtstrijdkrachten, die
zijn uitgerust met de nieuwste typen
Amerikaanse wapenen, zijn geheel in
gesteld op een hypothetische inval van
Sovjet-Rusland. De manoeuvres duren
een week.
De permanente vertegenwoordiger van
de Turkse regering bij de Verenigde
Naties, Sörper, heeft verklaard, dat. in
geval van nood Turkije een leger van
2 millioen manschappen ter beschikking
van de Verenigde Naties kan stellen.
Het Turkse dagblad „Chumhurieth"
heeft in een artikel gevraagd om een
verhoging van militaire hulp der Ver
enigde Staten aan Turkije en om een
militair pact tussen deze twee staten.
In het oliecentrum Hodonin in Tsjecho-
slowakije is een vreselijke brand uit
gebroken. Men geeft de schuld aan de
verzetsbeweging. Vele personen werden
reeds gearresteerd.
Het officiële orgaan van de Roemeense
regering maakt bekend, dat ter ere van
het grootste genie der arbeidersklasse,
bevrijder en grote vriend van het volk,
de stad Brasov van nu af Stalin zal
worden genoemd.
De vermaarde smokkelgang In de Sint
Pietersberg bij Maastricht, die naar
België voert, zal spoedig aan het einde
van haar glorie komen. Zoals bekend
wordt de St. Pietersberg afgegraven en
als gevolg van de explosies zijn er thans
reeds verscheidene instortingen geweest.
Binnen afzienbare tijd zullen de afgra
vingen ook het „smokkelgat", het begin
of eindpunt van de gang hereiken. De
toegang tot de smokkelgang zal dan zUn
afgesloten.
Hiermede zal dan een einde zijn
gekomen aan de avontuurlijke geschiede
nis van deze gang, die in 1932 door het
smokkelaarsgilde werd „ontdekt" en
sedertdien door de smokkelaars voor hun
„bedrijf" werd geëxploiteerd. Ontelbaar
zijn de opwindende smokkelavonturen
die zich in deze gang in de loop der
jaren hebben afgespeeld.
Reeds voor de laatste wereldoorlog
kwam het smokkelen via deze gang tot
grote afmetingen. Het liep tijdens de
bezetting vrij aanzienlijk terug, om na de
bevrijding, vooral In 1945, 1948 en ook
nog in 1947 tot een record-hoogte op te
lopen.
In de oorlogsjaren heeft deze gang
ook zeer goede diensten bewezen. Heel
wat geallieerde piloten en Engeland
vaarders werden door bekwame gidsen
- via de smokkelgang over de Belgische
een aantal katholieke doktoren, een werk j grens gebracht.
dat des te bewonderenswaardiger is, om-; Enkele der meest intelligent smokke-
dat deze doktoren bovendien nog een laars lieten zich door de grote risico's
zeer drukke grotestedspraktijk hebben. !niet afschrikken en probeerden van tijd
tot tijd nog een goede slag te slaan. Nu
de doortocht naar het smokkelgat hoe
langer hoe gevaarlijker wordt, richten
zij zich in letterlijke zin naar andere
wegen, die misschien nog enkele jaren
buiten de gevaarlijke instortingszone
zullen blijven. Reeds lang liep het hard
nekkige gerucht dat er wel degelijk nog
een andere gang bestaat, die over de
Belgische grens voert. Alleen ingewijden
weten hoe moeilijk het is de toegang tot
een onbekende gang te ontdekken.
Naar verlnldt is het echter een zeer
geroutineerde smokkelaar gelukt, de
toegang tot een nieuwe smokkelgang te
vinden. Het spreekt van zelf, dat hij zijn
geheim niet prijs gaf. Aan een kleine
kring van geregelde bergbezoekers, de
zogenaamde Maastrichtse „bergmennekes"
die uit sportieve overwegingen de onder-
aardse gangen van de St. Pietersberg
doorkruisen en ook, geheel belangeloos,
als gids optreden voor gezelschappen, gaf
hij de raad: „Zoek naar Gaba".
Inderdaad hebben de „bergmennekes",
na vele vruchteloze pogingen, eindelijk
een steen gevonden waarop deze letters
voorkomen. De ingang tot de nieuwe
smokkelgang heeft men echter nog niet
ontdekt. Er wordt echter binnenkort
naarstig verder gespeurd en men koestert
gegronde hoop de tweede smokkelgang
in de geschiedenis van de St. Pietersberg
te vinden.
