's Pausen vermaning
geestelijkheid
De Heiligheid van Leven
aan
de
DE HEMELSE MAGIËR"
DE JAPON ZONDER NAAD
■■F'-
s
ONZE CLUB IS IN OPMARS
Eigentijdse noodzaak en voorwaarden van gebed
5
Bi
Goede keus van de Katholieke Filmcentrale
Revolutie in de couture
D
i?'
Turkije overlegt met de
twaalf pact-landen
Dokter bij motor
ongeval gedood
Ondergronds spoor in
Boedapest
Stassen vroeg Stalin om
„vredesonderhoud"
Fransen zetten zuive
ringsacties in Indo-
China voort
Westduits protest tegen
Oder-Neisse grens
-J
SPORT IN ENGELAND
GOD EN ZIJN WERELD
■«ONDERDAG 5 OCTOBER 1950
PAGINA 4
Sfl'
V
i p
c i
De heiligheid van leven
Over de defensie van het
Middellandse Zee-gebied
Pionier in de N.O.-Polder
Graafwerkzaamheden door
gevangeijen
OUD-SS'er gearresteerd
««■It? I
immmm
Dezelfde japon dichtgeknoopt.
BRUGGENHOOFD VAN ZES
PUNTEN
POSITIE DER HOOFD
ARBEIDERS IN DE P.B.O.
Demonstratief congres van
„St. Franciscus"
Intussen zegt de Kerk, dat wij moeten bid
den. Dat ons geloof zich moet uiten in een
geregeld contact met Hem, Die het begin en
het uitgangspunt van alle zekerheden is. Dat
ons vertrouwen in liefdevol gesprek dwars
door de chaos heen moet boren naar Hem, Die
het eindpunt is van alle hoop. De komende
Octobermaand is voor haar bijzonder een
maand van gebed. Zij wijst ons op de moge
lijkheden van het geregeld overwegen der
heilige Geheimen van Menswording en Ver
lossing, terwijl zij ons aanspoort de gemeen
schap der Heiligen te beleven door devote
communicatie met de Moeder Gods.
Om de recette
De groeten
NIJMEGEN 1945—1950
§p$&&
1 I v
I.
In de rand van de koepel en het schip
van de Sint Pieter te Rome staat met
kolossale letters in het Grieks en Latijn
Jezus' woord tot Sint Petrus: „Weid
mijn lammeren, weid mijn schapen".
Hoe dikwijls zal onze H. Vader die
woorden daar hebben gezien? Geboren
en getogen Romein als hij is, heett Mi
menige stap op de plavuizen van deze
kerk gezet en, als hij met bewondering
voor het grootse bouwwerk van Michel
Angelo omhoog keek, deze woorden uit
het Johannesevangelie herkend. Als Paus.
hoog boven het volk op de sedia gestato-
ria in deze basiliek binnengedragen, ziet
hij die tekst nog scherper en telkens als
hij in dit Anno Santo temidden van de
juichende menigte wordt rondgedragen,
wordt hij door die woorden aan de zorg,
de herderlijke zorg, die hij voor al die
mensen moet hebben, herinnerd. Dit woord
van Jezus achtervolgt hem en Zijn her
derlijke schrijven aan de geestelijkheid
van de gehele wereld begint hij dan ook
met de woorden: „Menti nostrae vox re-
sonat Divini Redemptoris Petro dicen-
tisIn onze geest galmt het woord van
de Goddelijke Verlosser aan Petrus na:
Simon, bemint gij Mij meer dan de an
deren hier?.... Weid mijn lammeren,
Weid mijn schapen".
De herderlijke zorg voor al zijn me
debroeders in het priesterschap, voor de
„belhamels" van de lammeren en de scha
pen, deed de Paus naar de pen grijpen.
Als dit jaar het jaar moet zijn van de
„Gran Ritorno De Grote Terugkeer",
dan zullen de herders en belhamels de
kudde moeten voorgaan bij deze „Grote
Trek". Deze gedachte inspireerde de
Paus tot de Exhortatio de Opwekking
•n aansporing tot heiligheid aan de hele
feestelijkheid.
Het is een raak woord, een woord van
herder, die zijn schapen kent. Wie zou
het ook anders van deze Paus hebben
Verwacht? Hij kan spreken tot tand
en oogartsen, tot tabaksfabrikanten en
•portkampioenen met een verrassende ken.
Hls van zaken. Hij spreekt tot de tram
conducteurs en buschauffeurs van Rome,
elsof hij met hen achter het stuur heeft
fezeten of op het balcon kaartjes heeft
feknipt en de zwaarte van hun werk heeft
meegemaakt. Zal hij dan tot de priesters
niet het juiste woord kunnen spreken?
Zijn illustere voorgangers, Paus Pius X
en Paus Pius XI, schreven wel reeds be
langrijke vermaningen aan de clerus,
maarde tijden zijn donkerder gewor
den, de noden groter en nijpender en
meer dan ooit moet er met het zwaard
van de geest gevochten worden.
Is de geestelijkheid dan zo slecht, dat
de Paus zelf moet gaan vermanen? De
H. Vader is de eerste, die dit ontkent.
Hij schreeft, „opdat het werk van de hei
lige herders en van de priesters....
steeds doelmatiger zou worden" èn
„uit dankbaarheid jegens de priesters van
de hele wereld, die door hun gebed bij
ztjn 50-jarige priesterfeest blijk gaven
van hun liefde jegens hem".
Zijn eigen liefdevolle dankbaarheid kon
de Paus niet beter uiten dan door alle
priesters het allerbeste te wensen en te
gunnen, dat zij maar kunnen verlangen:
de heiligheid. Dat is de diepste grond
van dit herderlijke schrijven, waaruit
naast een grote liefde een vaderlijke be
zorgdheid spreekt; want de tijden zijn
veranderd, de gevaren grqter, de klippen
gevaarlijker en de draaikolken verrader
lijker geworden, zodat de priesterlijke
heiligheid meer dan vroeger gevaren loopt
Na een uiteenzetting over de priester
lijke heiligheid van leven (deel 1) en de
heiligheid in het dienstwerk (deel 2),
welke van meer principiële aard zijn,
geeft de H. Vader vervolgens duidelijke
practische richtlijnen, aangepast aan de
moderne noden (deel 3) en bespreekt ten
slotte enkele actuele problemen (deel 4).
Wel zeer sterk legt de H. Vader de na
druk op de nederigheid, welke de priester
moet beoefenen. Van de ene kant is zijn
ambt onvergelijkelijk hoog, maar van de
toe het coelibaat van haar priesters te
eisen. Het doen als Jezus zelf, waarop de
Paus herhaaldelijk terugkomt, vordert
een kennen van Jezus en dit eist weer een
nauw contact van de priester met zijn
Meester in overwegend gebed, in het bre
viergebed en aan het altaar. Het één be
vrucht het ander en de groeiende liefde
voor de persoon van Jezus zal vanzelf er
toe leiden, dat de priester op Hem gaat
gelijken in hartelijkheid en goedheid, in
medelijden en offervaardigheid.
Dit zijn alle geen nieuwe waarheden,
maar ze worden des te waardevoller in
de mond van de Plaatsbekleder van Jezus
zelf; van een man, die altijd zelf een
voorbeeld was en de hitte van de dag
droeg en nog draagt en van een Paus, die
andere kant is" hij" toch siechts de „be- 'zeker door S. Catharina van Sienna zou
dienaar van Gods geheimenissen". De ge-1 zijn aangesproken als „Dolce Cristo
heimenissen blijven Gods eigendom. De I terra"
priester is slechts dienaar en moet altijd
Jezus' woord indachtig zijn: „Zonder Mij
kunt gij niets doen". (Joh. 15, 5). Hij
moet dus, zo schrijft de Paus, vniet op
eigen krachten vertrouwen en niet te
veel genoegen scheppen in zijn eigen be
gaafdheden. Hij moet de achting en de
lof van de mensen niet zoeken, niet be
gerig zijn naar hogere posten, maar
Christus navolgen, Die niet kwam om ge
diend te worden, maar om te dienen. Hij
moet zichzelf verzaken, zoals het Evan
gelie leert en zich niet te zeer hechten
aan de aardse dingen, om zo gemakke
lijker en efficiënter zijn goddelijke Mees
ter te volgen. Al wat hij heeft en al wat
hij is, is voortgekomen uit Gods goedheid
en macht; zou hij dus willen roemen, laat
hij dan de woorden van de Apostel in
dachtig zijn: Over mijzelf zal ik niet roe
men, dan alleen in mijn zwakheden. (2
Cor 12,5)".
Uit die geesteshouding: de grote afhan
kelijkheid, die het dienaar-zijn nu een
maal noodzakelijk met zich meebrengt; en
daarbij de noodzaak om Christus^ werk
voort te zetten en te doen zoals Hij deed,
vloeien vanzelf alle andere eisen voort
Nederigheid leidt tot gehoorzaamheid; het
geheel Jezus navolgen en het zich wijden
aan een zo hoge taak leidde de Kerk er-
Turkije heeft een uitnodiging aanvaard
om met de landen van het Noord-Atlan
tische pact deel te nemen aan het opstel
len van defensieplannen in het Middel-
landsezeegebied, zo heeft het Amerikaanse
ministerie van buitenlandse zaken mede
gedeeld. Turkije wordt hiermede geen
volwaardig lid van het Atlantische pact.
De bekendmaking werd gedaan door
het publiceren van een notawisseling tus
sen de Turkse ambassadeur te Washing
ton en minister Acheson, die ten behoeve
van dè twaalf ministers van Buiten
landse Zaken van het Atlantisch pact op
trad. Acheson zegt in een nota, dat de
Raad van het Atlantische pact van oordeel
is, dat Turkije's deelneming in de daartoe
geschikte fase een „bijdrage van beteke
nis tot de defensie van het Middellandse
zee gebied" vou vormen.
Men verwacht dat aan Griekenland een
soortgelijke uitnodiging zal worden ge
zonden.
Ook Griekenland heeft de Amerikaanse
uitnodiging, om samen te werken bij de
organisatie van de collectieve defensie van
het Mlddellandsezeegebied aanvaard.
De Griekse en Turkse generale staven
zullen thans in de practijk nauw samen
werken met de militaire leiders van de
Zuidelijke regionale groep van het At
lantisch pact, welke op het ogenblik be
staat uit: Engeland, Frankrijk en Italië
en plannen maakt voor de defensie van
het Middellandse-zeegebied.
Dokter J. H. Jansen, die als een van de
eerste inwoners zich in de Noord-Oost
polder heeft gevestigd en er veel heeft
gedaan voor de opbouw van het culturele
leven, is gisteren ten gevolge van een
motorongeval overleden. Hij slipte in een
gevaarlijke S-bocht bij zijn woonplaats
Emmeloord en werd bij zijn val zo ern
stig gewond, dat hij in het ziekenhuis tc
Vollenhove aan de gevolgen bezweek. ïlü
Iaat een vrouw en vier kinderen achter.
Aan het eind van dit eerste deel sche
mert door, hoe de Paus zelf zijn dagtaak
eindigt, waar hij schrijft: „De priester
moet ook, vóór hij zijn dagtaak beëindigt,
naar het Tabernakel gaan en daar ten
minste enige tijd vertoeven om Jezus in
Zijn Liefde-Sacrament te aanbidden, om de
ondankbaarheid van zoveel mensen goed
te maken, om zelf van dag tot dag meer
in liefde te ontgloeien en om ook tijdens
de nachtrust, die ons de stilte van de
dood voor de geest roept, enigszins in
het allerheiligste Hart van Jezus tegen
woordig te blijven". Kan Paus Pius XII
het Sint Paulus niet nazeggen: „Weest
mfijn navolgers, gelijk ik het ben van
Christus"?
Aan ons priesters verschaft dit pause
lijke document stof te over voor een
grondig gewetensonderzoek en voor de
leken is het een vingerwijzing om veel
voor ons priesters te bidden, want wij zijn
toch ook maar zo „uit de mensen geno
men" en moeten met Gods genade po
gen het ideaal, dat de Paus ons voor
houdt. te verwerkelijken. Moge het chris
tenvolk die genade over ons afbidden,
al ware het alleen maar de genade van
heel veel licht over onze feilen en te
kortkomingen.
DR. J. A. E. VAN DODEWAARD, pr.
Volgend jaar zullen in de Hongaarse
hoofdstad de werkzaamheden beginnen
voor de aanleg van een ondergronds
spoorwegnet. Russische ingenieurs rijn
met dé leiding belast. Zij zijn dezer dagen
in Boedapest aangekomen.
Inmiddels heeft Gabor Peter het hoofd
van de Hongaarse Geheime Politie een
duizendtal politieke gevangenon en boe
ren, die wegen .sabotage" zijn gearres
teerd, in de onmiddellijke omgeving van
Boedapest in kampen ondergebracht. Zij
zullen de goedkope arbeidskrachten vor
men voor de graafwerkzaamheden.
De Amerikaanse politicus Harold Stas
sen, een mededinger van Dewey voor de
republikeinse candidatuur bij de presi
dentsverkiezingen van 1948, heeft Woens
dag op een persconferentie bekend ge
maakt, dat hij Stalin om een persoonlijk
onderhoud heeft gevraagd om een nieuwe
weg voor de wereldvrede te vinden.
Stassen, die in April 194? een onder
houd met Stalin heeft gehad, verklaardp,
dat hij zijn stap heeft gedaan na een
langdurige studie en talrijke besprekin
gen met Amerikaanse leiders, meest
republikeinen.
Dr. Hermann Reusch, die voor Duits
land aan de conferentie over de kolen-
en staalpool deelnam, heeft zijn functie
neergelegd uit protest tegen de dekartel-
lisatie-politiek der westelijke geallieer
den. Reusch was directeur van een staal
fabriek in het Roergebied, welke onlangs
op bevel der geallieerden moest worden
gesloten.
De aankoop van de Franse film „Le
Sorcier du Ciel", die in ons land wordt
uitgebracht onder de titel „De Hemelse
Magiër" en die over het leven van de
heilige pastoor van Ars handelt, is een
bewijs, dat de Filmcentrale van de K.A.B.
het wèl meent met de culturele verhef
fing van de arbeiders.
Voor een aantal bestuurders van vak
bonden en andere genodigden is Zaterdag
in Utrecht de Nederlandse première ge
gaan en zonder dat wij willen beweren,
hier met een meesterwerk te doen te heb
ben, kunnen we toch het reeds meer dan
een jaar geleden gepubliceerde oordeel
van onze Brusselse "correspondent over
deze film bevestigen, die van mening was,
dat „Le Sorcier du Ciel" het zien zeker
waard was.
Voor een groot gedeelte wordt ons de
aangrijpende geschiedenis van de een
voudige dorpspastoor, wiens enige harts
tocht is zijn liefde tot God en het ver
langen de zielen te redden, werkelijk in
filmtaal verteld met een got 1 gekozen
opeenvolging van beelden en in een
rhythme, waardoor niet alleen een zekere
spanning" is ontstaan, maar ook ons den
ken in werking wordt gesteld omtrent het
onzichtbare, dat aan elk gebeuren zijn
diepe betekenis geeft.
Wel hebben de voornaamste makers
van de film, onder wie ook de schrijver
van het scenario en de dialoog René Joli-
vet, enige tijd nodig gehad om de juiste
vorm te vinden en ook de vertolker van
de hoofdfiguur, George Rollin, slaagt er
niet direct in, een creatie te geven, die
ons iets van de zielegrootheid van de
pastoor van Ars onthult.
Marcel Blistène, de regisseur van de
film, is een Jood, die op een persconfe
rentie over zijn film indertijd heeft ver
klaard, geen gelovige te zijn en ook niet
aan het bestaan van de duivel geloofde,
waaraan hij toevoegde, dat de pastoor van
Ars volgens hem niet alleen „een mysti
cus", maar ook „een bijzonder sterk me
dium'1 was. Hij heeft de heilige in zijn
film dan ook als mens laten zien. Maar
dit sluit tocsh de grootheid van de priester
in zijn persoon niet uit.
Het anecdotische element in de film is
wat te sterk, vooral in de schildering van
het milieu, al moet daarbij gezegd, dat
de film er uitstekend in slaagt het tijds
beeld, niet lang na de Franse revolutie,
waarin de vrijdenkerij over het geloof ook
in de dorpen de overhand heeft, te sug
gereren.
Het blijft altijd een hachelijke onder
neming, om wat op zichzelf weinig spec
taculair is en zich uitsluitend in 's mensen
binnenste afspeelt, op aannemelijke wijze
tot uitdrukking te brengen en wel zeer
gelukkig is, dat dit juist zo treffend
wordt bereikt, wanneer later de pastoor
van Ars tegenover zijn verschillende pa
rochianen individueel wordt geplaatst.
Dit geschiedt met sobere middelen en de
film bereikt een verrassend hoogtepunt,
wanneer de kleine Paul Rufin, die van
zijn geboorte af ongelukkig was, de
pastoor zijn beentjes komt terugvragen
en het wonder gebeurt, dat de jongen zijn
krukken kan neerwerpen en lopend de
kerk verlaat.
Gods genade helpt steeds meer het werk
van de pastoor, waarmee diens strijd
tegen de duivel heviger wordt, welke pa
rallel verder prachtig tot uiting komt
Tot het einde toe versterkt de film ons
dan ook in de overtuiging en het begrip
omtrent de heiligheid en uitverkiezing
van de pastoor van Ars.
Zo groot in deze film de pastoor van
Ars wezenlijk uit tot een hemelse magiër,
waarbij elk vals sentiment is vermeden.
„Le Sorcier du Ciel" kan daarom als één
van de best verfilmde heiligenlevens gel
den.
I. A.
De kleine Paul Ruffin, die op voor
spraak van de Pastoor van Ars het
gebruik van zijn beide benen terug
krijgt. Een hoogtepunt in de Franse
film „Le Sorcier du CieV', welke
door de K.A.B.-filmcentrale is aan
gekocht.
De parachutisten, die Zondag ten Noor
den van Thai Ngoeyen, de „militaire
hoofdstad" der Indo-Chinese opstandelin
gen, zijn neergelaten, hebben verbinding
gekregen met de Franse troepen, die zui
veringsacties in dit gebied uitvoeren, aldus
wordt te Saigon bekend gemaakt. De op
standelingen vluchten naar het gebergte,
dat ongeveer 50 kilometer ten Noord.
Oosten van Thai Ngoeyen ligt.
De Franse troepen zijn weggetrokken
uit Pacha, dat een bergpas beheerste aan
de verbindingsweg tussen Hanoi en de
Chinese provincie Yoennan. Ook Cao-
bang, een belangrijke grenspost op 24
km. afstand van de Chinese grens werd
ontruimd. De reden was, dat de Franse
legerleiding troepen wilde vrijmaken
om de sterkteverfhouding tussen guerilla-
strijders en Franse strijdkrachten, welke
10 tegen 1 was, gunstiger te maken.
De Westelijke mogendheden hebben
Woensdag de Russische autoriteiten een
protest van de Westduitse bondsregering
overhandigd, gericht tegen de Pools-
Oostduitse overeenkomst van Goerlitz van
6 Juli, waarbij de Oder-Neisse-grens tot
permanente Pools-Duitse grens wordt ver-
klssrcl.
De geallieerde hoge commissie, die de
nota gezonden heeft, verklaarde, dat de
overeenkomst van Goerlitz een schending
is van de viermogendhedenovereenkomst,
waarbij was besloten, dat de Duitse gren
zen pas bij het vredesverdrag definitief
zouden worden getrokken.
Een geallieerde woordvoerder zeide, dat
dit de eerste maal is. dat een protest van
de Westduitse regering woordelijk aan de
de Sovjet-Unie is overhandigd. Zoals men
weet, erkent de Sovjet-Unie de Westduitse
regering niet.
Door de politie te Hengelo werd de
oud-S.S.-er J. van J- ult Amsterdam ge
arresteerd. De man, wiens opsporing was
verzocht door de procureur-fiscaal, was
zonder geldige papieren uit Duitsland
ons land binengekomen. Hij had in Duits
land als landbouwer gewerkt. Blijkbaar
achtte hij thans de kust veilig om zijn
ouders in Utrecht te bezoeken-
1 uL.. I
iM'i afcftUM
De japon zonder naad van' Georgette Rénal
,,'s Morgens besteld, 's middags ge
past en 's avonds geleverd", zo'n aan
kondiging is een revolutie in de cou
ture, ivaar iedere vrouw te verzuch
ten heeft dat haar japon nooit op tijd
klgar is. Maar als Madame Rénal
haar woord houdt dan zit hierin
toch niet het revolutionnaire, waar
door ze in Frankrijk en Amerika zo
zeer de belangstelling der vakwe
reld trekt. De grote belangrijkheid
van deze nieuwigheid is de coupe.
Madame Rénal heeft zich aan de
tegenwoordige levensomstandigheden
willen aanpassen. Zij wil maken, dat
de vrouw die goed gekleed wil zijn
zonder kapitalen voor haar kleding
uit te geven, toch japonnen kan dra
gen die „couture" zijn. Zij heeft
daarvoor een totaal nieuwe coupe be
dacht, die een grote arbeidsbesparing
betekent en dus billijker in prijs kan
zijn. Zij is zo goed geslaagd, dat men
zich mag afvragen of deze nieuwe
coupe niet een grote verandering in
de couture zal gaan veroorzaken. Ze
bedacht de japon zonder naad. En
een japon zonder naad is er natuur
lijk een met heel wat minder atelier
werk.
Voor die japonnen zonder naad
heeft ze eerst de fabrikanten moeten
winnen, want met de gewone stof-
breedte zijn die niet te maken. Enige
fabrikanten waren bereid deze breed
te speciaal voor haar te fabriceren.
Eenmaal in het bezit van deze stof,
kon zij japonnen maken geheel uit
één stuk. De rok daarvan is bijna
altijd in portefeuille-vorm, de ene
kant over de andere geslagen. Om de
taille, iets boven en onder de cein
tuur worden kleine plooien ingestikt.
Een buitenstaander krijgt de indruk,
dat in die plooien het slagen van de
coupe zit, maar misschien is dit maar
verbeelding. De mouwen worden
meestal ingezet..
Bij sommige geklede toiletten is
dit laatste niet het geval, daar is de
japon een soort kazuifel, die door
vernuftig aangebrachte knoopsluitin-
gen tot een coquet japonnetje wordt
omgetoverd.
In de Parijse couture wekt de cou
pe van Madame Rénal groot opzien
en de dames, die de japonnen moe
ten dragen, zijn zeer verrast, dat ze
nu niet langer zoals in de couture en
bij de eenvoudige naaistertjes het ge
val is, drie of vier weken vooruit een
japon moeten bestellen. Maar het
mooiste is. dat de prijzen heel wat
lager kunnen zijn dan die, welke de
couture tegenwoordig nog durft vra
gen. De grootste verrassing is echter
wel, dat de japonnen naar de snit
van Madame Rénal toch „couture-
japonnen" blijven en niets van uni-
formjurken hebben. De verscheiden
heid erin is nu reeds groot; wij me
nen, dat Madame Rénal al 17 ver
schillende modellen toont. Ook op
mantels en tailleurs past zij deze
coupe toe
Men staat hier voor een nieuw
denkbeeld, dat bijna een uitvinding
ts te noemen en Madame Rénal heeft
dan ook haar „japonnen zonder naad"
internationaal doen breveteren. Van
daar dat reeds van verschillende zij
den de belangstellenden komen om
te kijken, wat haar wijze van doen
nu eigenlijk uithaalt. En die belang
stellenden krijgen japonnen te zien,
die zich niet onderscheiden van die,
waarvoor de gebruikelijke coupe is
gevolgd, tenzij de prijs die wegens de
arbeidsbesparing zoveel lager kan zijn.
DINY K.-W.
(Van onze medewerker)
„Arme, arme GeorgeI"
Dat zei snikkend de 81-jarige schoon
moeder van de verzekeringsagent George
Borrett, die daar geheel versuft met een
papiertje in zijn vingers stond te frum
melen; zij dacht dat haar schoonzoon de
schok niet zou overleven. „It is too much
for him!"
Persoonlijk hebben wij nooit (en zul
len wij ook nooit) zo 'n schok ondergaan
als George Borrett, maar indien zulks
onverhoopt het geval zou wezen, behoeft
de familie niet bij voorbaat in tranen
uit te barsten. George werd namelijk,
tijdens een min of moer'feestelijke bij
eenkomst in Grosvenor House, door de
toneelschrijver Williams 'n chèque over
handigd van 91.832,omdat hij (Geor-
ge) met 1 shilling goed liad gegokt in
de Penny Pool. Ware een of andere
linksbinnen uit een of andere club op die
bepaalde morgen met het verkeerde been
uit bed gestapt, dan was diens schuiver
misschien nét naast gegaan, doch omre
den zulks toen niet gebeurde, heeft
George de Ponden thans maar voor het
graaien. Het werd trouwens tijd, dat
George wat won, want hü speelde nu al
1* loterJ» die wel eens „Pool
des Verderfs wordt genoemd en schoot
nimmer raak.YVat George met al dat geld
ging doen. Hij heeft het (ongejokt!) de
De Kath. Bond van Administratief, Ver
kopend en Verzekeringspersoneel „Sint
Franciscus van Assisië" belegt op Zondag
8 October te 12.30 uur een groot demon
stratief congres in de Stadsschouwburg
te Utrecht.
Op dit congres, dat gewijd zal zijn aan
de positie van de hoofdarbeiders in de
komende publiekrechtelijke bedrijfsorga
nisatie, za] het woord worden gevoerd
door prof dr F J. van der Ven en pater
mr dr Th' Keulemans O.Carm. Bedoeling
"van dit congres is, aan te tonen, dat het
een zaak van algemeen welzijn betreft,
dat alle groepen, dus ook de midden
groep der werknemers, in de bedrijfs
organen, die krachtens de P.B.O. zullen
worden gevormd, zullen worden opge-
Uomp-
E dagen, waarin wij leven, schijnen niet uitermate
geschikt om de mens aan te zetten tot gebed. Er
is een sfeer van onrust en onzekerheid, een
klimaat van gejaagdheid en angst, waaruit een gebrek
aan geloof en een gebrek aan vertrouwen als voor
naamste gevolgen resulteren. Om te kunnen bidden,
heeft men aan formules niet genoeg; men moet ge
loven. Uit een bepaalde visie, die men op de dingen
heeft, op de mensen, op God en op hun onderlinge
verhouding, ontstaan de wil en de behoefte tot dieper
en inniger contact met onze oorsprong en bestemming.
Deze visie noemen wij geloof en dit contact noemen
wij gebed.
De eigentijdse onzekerheden hebben het geloof der
mensen echter aangetast en dreigen nog verder voort
te woekeren in het domein der bovenmenselijke zeker
heid, welke wij in Christus door het geloof bezitten.
De overgave van het intellect en van heel de persoon
lijkheid, welke door het geloof wordt geeist, is wel
licht moeilijker te realiseren in een tijd, waarin het
intellect wordt bestormd en bedreigd do°r chaotische
onoverzichtelijkheden en de persoonlijkheid uit alle
hoeken wordt aangevallen door allerlei vormen van
collectivisme en massificatie. Het menselijke intellect
is niet meer gewend of geneigd zich zo maar over te
geven; daarvoor is het te vaak teleurgesteld door stel
lingen, die later magere en onwerkelijke hypothesen
bleken; en door wereldbeschouwingen, die slechts
bleken te berusten op machtige en geraffineerde pro
paganda.
De persoonlijkheid voelt zich te zeer in het cieien-
sief gedrongen, om zich zo maar roekeloos, zonder
reserve en zonder om te zien aan te bieden en uit te
leveren aan een autonoom Gezag, dat zichzelf aan haar
openbaart. Het geloof is niet immuun gebleven voor
de twijfelzucht en het scepticisme, welke als natuur
lijke reacties volgden op een tijdperk van overschat
ting der menselijke denkkracht. Men kwam tot groter
voorzichtigheid bij het aanvaarden van stelligheden
en het kiezen van standpunten. Op zichzelf beschouwd
was dit een vooruitgang. Men kan echter ook te vèr
vooruitgaan, voorbijstrevend aan het juiste midden en
het gezonde evenwicht.
Omdat het gelóóf een vaste grond is voor hetgeen
wij hopen, wordt ook het vertrouwen geschokt, zodra
het geloof wordt aangetast. Mensen, die vaak bedrogen
zijn uitgekomen, zijn niet meer (""^igd hun vertrou-
Uit alles kan weinig eigentijds schijnen; of beter
de eigen tijd kan weinig geschikt lijken voor derge
lijke aansporingen. Bidden veronderstelt, dat men
ergens uitkomst ziet. We hebben geconstateerd, hoe
de moderne mens aan deze voorwaarden maar moei
lijk kan beantwoorden. De Kerk kan theoretisch op
twee manieren aan deze moeilijkheid tegemoet komen:
Ui kan zwijgen en noch deze voorwaarden noch de
noodzaak van het gebed verder benadrukken; zij kan
ook in deze tijd luider gaan spreken dan ooit over
hetgeen even noodzakelijk is als vroeger, terwijl het
nu minder voor de hand liggend en lastiger te reali
seren schijnt.
Voor deze laatste positieve houding kiest de Kerk.
Haar taak is een apostolische, een dynamische, een
creatieve. Zij moet redden wat verloren dreigt te
gaan en opbouwen wat in ruïnes ligt. Zij moet bemid
delen tussen God en Zijn wereld en door de Geest, die
in haar is, er zorg voor dragen dat de vrije menselijke
persoonlijkheid haar geestelijke binding en omgang
met God niet verliest. Bovendien zal de Kerk in elke
tijd, die haar wordt toevertrouwd, het gebed blijven
zien als een onmetelijke, onnaspeurlijke, doch kracht-
- - i, .„dadige mogelijkheid tot persoonlijk en gemeenschap-
of millioenen te organiseren, d.w.z, in te schakelen en pel„k apostolaat DeZe vorm van apostolaat is des te
te doen verdwijnen in een immens, technisch-en za e- noodzakelijker, naar gelang de wereld onrustiger en
tijk verantwoord apparaat. Tussen het meedógenloze onzekerder en minder geneigd tot bidden,
raderwerk raken geloof en vertrouwen gemakkelijk
in de knel. JELSMA ttffS
wen vlot te schenken. Men heeft hun reeds zo dikwijls
stenen voor brood gegeven, leuzen in plaats van waar
heid, reclame in plaats van eerlijke en bezorgde voor
lichting, dat zij de houding gaan aannemen van men
sen, die zich niet meer al te spoedig laten „nemen
Daar komt nog iets anders bij wat in zekere zin veel
ernstiger is. De mens dreigt zijn geloof en zijn ver
trouwen te verliezen in eigen persoonlijkheid. j-'e
wereld om hem heen tracht hem met alle mogelijke
middelen te suggereren, dat de waarde van zijn per
soonlijkheid uitermate betrekkelijk of totaal niets 1S-
Wat wij de vorige week op deze plaats hebben be
toogd, kwam in feite hierop neer, dat de menselijke
persoonlijkheid in een proces van mechanisatie, ver-
ambtelijking en verontmenselijking gedevalueerd
wordt tot een object, waarvan het hoogstens voor de
maatschappij nog interessant is het nummer, de ge
boortedatum, het juiste adres, het beroep en de bij
zondere kenmerken te kennen. Mensen zijn dingen,
die geregistreerd kunnen worden, desnoods weg-
geregistreerd. Evenals een zaak wordt ook een mens
tegenwoordig „geliquideerd", d.w.z. vernietigd, vol
komen uit de weg geruimd.
Wordt door de terminologie alleen al niet geïnsi
nueerd, dat de menselijke persoonlijkheid deelt in de
vergankelijkheid aller dingen, zonder er op welke
wijze dan ook aan te ontstijgen? De feitelijke slavernij
van velen laat zien, hoever dit proces reeds gevorderd
is. Het geloof en het vertrouwen in de persoonlijkheid
moeten op die manier bij duizenden wel diep en ern
stig worden geschokt. Wanneer men ontdekt dat men
sen slechts als nuttigheidsvoorwerp worden gewaar
deerd, terwijl hun zelfstandige waarde steeds meer
naar de achtergrond gedrongen wordt, kan men ver
rast en verbaasd staan. Op den duur echter, als de
symptomen van deze „Umwertung aller Werte" zich
opstapelen, raakt men er aan gewend. De bureau
cratisering van het maatschappelijke leven doet aan
ons gezonde oordeel en aan onze juiste waardering
niet veel goed. Men verliest zijn aandacht voor de per
soonlijke verhouding van ziel tot ziel, van mens tot
mens, wanneer het er om gaat honderden, duizenden
eerste nacht onder zijn hoofdkussen ge
legd en daarna naar de bank gebracht.
(Wjj hebben nu ook voor 'n shilling zo 'n
lot gekocht, je weet het maar nooit.)
Op het smalle 4-puntige bruggenhoofd,
met het moeras der tweede divisie drei
gend in zicht, heeft Chelsea de hele vori
ge week moedig stand gehouden. Muur
Zaterdag heeft dan Generaal William
Birrell zijn troepen het sein gegeven voor
de opmars en heeft Chelsea de 22ste
breedte-graad overschreden. Ge moet nu
niet direct vervuld zijn van de doorbraak
gedachte, want er zal nog menig litertje
water onder de Stamford Bridge moeten
vloeien, alvorens Chelsea de 21 vijandelij
ke bataljons van de kaart heeft gehol
pen, doch de eerste stoot is er. Het brug
genhoofd Is nu uitgebreid tot 6 punten.
Het was géén klassiek gevecht. De
wpze waarop Chelsea de zege uit het
zogenaamde vuur sleepte mag zonder
veel bezwaar aan de historie worden ont
rukt en de Music Hall-artisten kunnen
hun flauwe en soms schrijnende aardig
heden dan ook voorlopig nog blijven lan
ceren. Wij zouden de strijd willen betite
len als de „Grote Geeuw", waarbij Ever-
ton nóg tammer was dan de blauw-hem-
den en menigeen met ogen-op-stokjes
vergeefs zat te turen naar een opwin
dend moment. Onze heer Roy Bentley
was slechts een flauw waxine-pitje, ver
geleken met de Avondster van het vorige
seizoen en doet u de rest van Chelsea
dan maar gelijktijdig in ons petje. De
beide doelpunten kwamen van de vleugel;
Bobby Campbell kopte vlak voor rust
een hoge voorzet in Everton's net en een
kwartier na de thee schoot Gray knal
hard langs een verblufte keeper. Het
doelpunt van Everton was het eenvou
digste van alle: de bal ging van Pietje
naar Jantje naar Klaasje, terwijl heel
Chelsea ademloos toezag hoe ze 'm dat
nou leverden en Eglington had dan ook
de kost maar voor het kauwen. Voor de
rest: vergeet het maar.
Nu ook in Nederland de televisie
schuchter om de hoek komt. kijken, ver
tellen wij maar even dat hier in Enge
land alle mogelijke adderries onder het
gras blijken te liggen. De Football Asso
ciation had namelijk het vorig seizoen
toegestaan de Cup Final „televisies" uit
te zenden en menigeen zat toen dan ook
thuis behaaglijk in zijn kamerjas Arsenal
te bewonderen. Die „menigeen' bieei
daardoor echter verwijderd van een wea-
strijd, die zijn eigen vereniging sPe®JT;
en de recettes van die clubs waren dan
ook op Cup Final Day beneden alle pen
Het gevolg hiervan Is, dat F.A. voor de
komende Final slechts de helft van de
wedstrijd op het scherm wil hebben,
maar thans staat de „Bieblesie" op zijn
achterste benen vanwege een vermeend
recht. Men wil de geit en de goal sparen
en dat géét niet.
Dat „soceer" hier toch niet ln zo'n da
verend goed blaadje staat ais men teil
uwent wel zou denken werd bewezen door
't geval van de 15-jarige Bobby Jones, dl®
in één nacht de front-pagina der och
tendbladen bereikte. Bobby is op de
Saltly Grammar School in Birmingham
en speelde daar rugby, doch besloot, met
toestemming van Vader Jones, te gaan
voetballen in Tynburn Rangers. Maar
daar stak het hoofd van de school een
stokje voor en Bobby werd ijskoud uit de
registers geschrapt. Iedereen, die er wat
mee te maken had, stond op zijn achter
ste extremiteiten en betitelde het school
hoofd in terynen, die hier niet kunnen
worden afgedrukt, maar het eind van
het lied was, dat Bobby een ander cql-
lege moest gaan opzoeken. In het vrije
Engeland!
Een andere vader had een. andere zoon
en die zoon verzamelde op1 een voetbal
de handtekeningen van 24 spelers van
Bristol Rovers, een liefhebberij die méér
voorkomt. Deze knaap, Donald Beer, die
enigszins rood getint was, had daarmee
echter een andere bedoeling en schreef,
nadat iedereen getekend had, in stilte
bóven al die namen „De communistische
jeugd van Bristol groet de Poolse jeugd"
en stapte mèt die voetbal op het schip
„Batory" op weg naar Polen. Pa Beer
kreeg grjjze haren toen hij van deze
„stunt" vernam, pakte 'n vliegtuig naar
Kopenhagen, kreeg daar de „Batory" te
pakken èn Beer Junior èn de voetbal
en na een uurtje vaderlijke overredingen
en vermaningen gaf Donald zich gewon
nen en reisde, na een etentje in Fras-
cati, met Paps en bal terug.
Zo hoort het óok
Het gemeentebestuur van Nijmegen,
meer speciaal de afdeling Wederopbouw
en Voorlichting, heeft een boekje het licht
doen zien, waarin in een gemoedelijk
verhaaltje de burgerij wordt op de hoogte
gesteld, hoe de opbouw der stad is ge
vorderd en welke plannen er nog bestaan
om Nijmegen zo mogelijk nog fraaier te
maken dan het voor het oorlogsgebeuren
reeds was. Geschetst worden de moeilijk
heden. waarmee het gemeentebestuur
daarbij te worstelen had.
De tekst wordt door talrijke fraaie foto"»
afgewisseld.
De rubberexport van Indonesië bleef
ook gedurende Augustus 1950 op een
zeer hoog peil. Volgens voorlopige gege
vens van het C. K. S. bedroeg de rub-
beruitvoer in Augustus 65.341 ton (v.m.
66.542 ton).
iigÊ
Een spannend moment voor het doel van West Bromwich Albion in de
wedstrijd tegen Arsenal op Highbury. Lishman, de linksbuiten der Gunners
met bal), was diep in de verdediging der gasten doorgedrongen, doch tot
doelpunt kwam het niet.
