Catastrophe te
Belgen wonnen allesbehalve de toss
Dolle minuut van onze voorhoede bracht geen
redding - Kraak behoedde ons
Kromme krabbels
voor een voetbal-ramp
Twee Oranje-goals in 1 minuut
Maar verder was het al België
wat de klok sloeg
HET HOK DER SOMBEREN
De doelpunten:
„TIEN-TIEN!"...
Nu wij!, zeggen de
Belgen
Invaller Krijgh was nog
geen „halve" Terlouw
J
En dat moet naar Parijs
MAANDAG 13 NOVEMBER 1950
PAGINA t
Door MARTIN W. DUYZINGS
ANTWERPEN, Zondag
Er was een dolle minuut, in deze interland. Er was zestig secon
den lang een warm-makende sfeer van oud-Hollandse voetbalgeest
drift, daar in de druilregen van het Antwerp-stadion. Er nas een
moment, in de tweede helft, dat de meer dan tienduizend leden
van het vaderlandse supporterslegioen tegen beter weten m nog
hoopten: dat een gehavend, ten ondergang gedoemd Oranje-team
zich tenslotte toch nog, in wilde bevlieging, zou ontworste en aan de
wurgende greep van elf Rode Duivels die vóór de rusta iet Neder
landse elftal eenvoudig door de mangel hadden ge ïaa en ie toen
reeds op weg waren naar een verpletterende overwinning. Het ge
beurde in de 15e minuut van de tweede be t. e e gen hadden
toen al een 4-0 voorsprong. Zij hadden de e ei andse half linie
die in de eerste helft al een kreupele Terlouw verloor - een
voudig van het terrein gespeeld. Zij waren al wel twintig, dertig
maal op alle mogelijke en onmogelijke manieren dwars door onze
verdediging gedarteld met zulk een verbluffend gemak, dat zelfs
iAiitstekend op dreef zijnde Kraak de dreigende voetbalramp
een
niet kon voorkomen. En toen kwam die dolle minuut.
Drie doelpunten
De ramp
Malaise!
Drie klassen beter!
Recht-op-en-neer
Geen excuus
Serieus werk
Belgisch overwicht
Opnieuw de Belgen
Misschien
Belgen tevreden
Oranje Leeuw door Rode Duivels
verpletterd
J^ll.
Eerste helft:
33 min.: Lemberechts 10
35 min.; Mermans 20
39 min.: Anoul 30
Tweede helft:
5 min.: Lemberechts 4
15 min.: Van Melis 4 j
15 min.: Mermans 3 J
15 min.: De Graaf 2
20 min.: Anoul z
26 min.: Lemberechts
Er was een vrije trap van Stoffelen.
Het was een van de vier ballen welke
onze aanvoerder behoorlijk plaatste, en
temidden van een tamelijk on-attente Bel
gische defensie zette midvoor Van Melis
zijn hoofd er onder. Eindelijk, eindelijk!,
het legioen op de tribunes mocht juichen.
Het deed er eigenlijk maar nauwelijks
toe, dat temidden van dit vaderlandse ge
juich onze defensie kennelijk nog meer
aandacht aan haar zenuwen besteedde
dan zij tot dan toe al gedaan had; het
deed er zèlls maar weinig toe, dat de Bel
gische linksbuiten Sermon onmiddellijk
weer even door onze verdediging wandel
de waarna hij zijn midvoor Mermans be
leefd e11 vriendelijk het vijfde Belgische
doelpunt op de schoenpunt legde Het
deed er veel meer toe, dat eindelijk!
onze voorhoede wat spirit, wat durf en
fantasie gevonden scheen te hebben
temidden van de alom heersende Neder
landse malaise.
fete fantasie die Van Melis
HeXZu,iten een matige schietkans niet
deed be-> r;nrh om te zetten in een listig
te benutten do staande De Graaff.
tikje naar een vru Graaff> die 2ich
Het was „ermanent vrolijk vast
voor het ouenge d„tensie-blok, einde
liep in het Bel^healeven verrader lijk
lijk verleidde tot een vioog in het
au rechtvaardig schot, Meen liukcr.
Belgische doel vergeefs hferstand was
bovenhoek: Nederlands oen* tot 5-2!
in één minuut tnjds geredu
Het was in de .daar op ^Iffj^deflni-
minuten, dat Oranje deze'w®.4-kbaar ëeen
tief verloor. Er bestaat aan
Oranje-team meer in staat kken 0m
één dolle minuut omhoog te trekken,
er vervolgens zo n legendarisch blj
kwartiertje" van te maken Het bleei J
die ene minuut. Men behoefdem de*
gische defensie, waar men de N®d^la?eii-
voorhoede (een niet zo erg actieveLen
stra incluis) voortdurend van het berucn
te kastje naar de afgezaagde muur ge_
jaagd had, slechts een vleugje vinniger te
«nelen om direct een einde te maken aan
dV Nederlandse doelpuntenhonger. Toen
zakte onmiddellijk het Nederlandse spel
tot een hoogte die men veel beter een
..laagte" noemen kan. vertoonde het edele
duo Van Steelandt-Anoul temidden van
een verbaasd toeschouwende menigte Ne
derlandse verdedigers opnieuw een haast
ANTWERPEN, Zondag.
Slechts één keer heeft het Nederlands
elftal tegen de Belgen een nederlaag ge
leden, die even zwaar of zeifs nog een
tikje zwaarder was dan de 7—2 Van deze
middag. Dat was de 7—1 van 17 Maart
1940 op dezelfde „Boschuil" van Deurne.
Voordien waren er alleen monster-scores
—boekt bij Nederlandse o v e r w i n n i n-
geboekL DU lem jo April 19io: 7_o;
Amsterdam ^1 Maar093^k Amster
dam 29 Maari j Nederlandse elftal
fe Sterdam met" dezelfde cijfers 7-2 als
waarmee nu verloren we] de
In die 7-2 van 38 spewu
grootste rol. Een halt uur aE!ere
Nederland nog maar een toen een
voorsprong, maar Kick kt een serie
razende bevlieging en stelde m vee)
van 4 fenomenale schoten eve
doelpunten op zijn naam. het
De roes die hij opwekte d
Nederlandse publiek ten derde ma
'34 en '36) het hatelijke massa-koor v
„tien, tien" aanheffen. De Belgen heb
dat nooit vergeten. Vandaar dat zij
twaalf jaar later, op hun beurt vanmiddag
kinderlijk eenvoudig nummertje voetbal
goochelarij, liet Kraak de harde kogel
van Anoul tussen
zijn knieën door
in het Nederland
se heiligdom
knallen, werd het
aldus 6—2, brul
den de Belgische
toeschouwers om
„tien, tien" (het is
al weer zestien
jaar geleden, dat
wij in wijlen onze
triomphantelijke
voetbaldagen het
zelfde brulden!)
ging zeven minu
ten later Torke
Lemberechts voor
STOFFELEN .zijn de zoveelste maal
laatste interland?., als een mes door
de slappe ontbijtkoek onzer verdediging-
werd het'72 en.... zou het stellig nog
veel erger geworden zijn als niet de
Belgen gedurende het laatste kwartier van
de wedstrijd wat teveel aan show en wat
te overdreven aan fraai, doch nutteloos
galery-ptey hadden gedaan!....
Oef!
Zelden in onze voetbalgeschiedenis le
den wij zulk een bittere nederlaag. Zelden
verlieten wij na een interland het slagveld
met zulke sombere perspectieven. Een
achterhoede waarin zelfs Kraak op
nieuw onze beste man temidden der
onophoudelijke Belgische kanonnade wel
een paar fouten maken moest en waarin
voor het overige backs en halflinie ken
nelijk van het ene onopgeloste raadsel
naar het andere holden. Een voorhoede
waarin Abe Lenstra zich opnieuw niet
geroepen voelde, het contact met een
(overigens meestal afwezige) halflinie te
onderhouden; waarin onze vleugelspelers
practisch kansloos waren tegen een Bel
gische verdediging die het bleek ander
halve week geleden in Parijs waarach
tig geen daverend voetbal speelt. En een
binnentrio tenslotte, waarin Van Melis
naast zijn bewaker Carré herhaaldelijk
eenvoudig niet bestond, en waarin debu
tant Snoek zich na een niet onaardig be
gin tenslotte totaal leeg en volkomen van
slag speelde in een wanhopige poging om
de kloof die practisch voortdurend tussen
onze linies gaapte, met veel heen en weer
gedraal te dichten.
k Vr
V
ANTWERPEN, ZONDAG.
(»1 Dank UI, het gaat uitstekend
met dat stopperspilsysteem van ons.
Het gaat voortreffelijk met ons ma
gisch vierkant; en onze voetbal-theo
retici, die vier jaar geleden, na de
ramp van Huddersfield hele boek
werken volschreven over de manier
waarop wij met. „modern voetbal
het Nederlandse elftal uit het moeras
zouden halen, hebben vanmiddag op
<Je' Deurnese „Boschuil" ongetwij
feld uitbundig genoten
Jawel, jawel!, wij mogen niet kla
gen.-
Vier jaren lang heeft men de Neder
landse voetbalwereld boordevol ge
stopt met een dorre theorie, heeft
het ons geduizeld van de magische
vierkanten,, de switches en de stop-
perspillen. Vier jaren lang zijn wij
druk doende geweest om van het
voetbalspel een afgrijselijk ernstige
wetenschap te maken. En als iemand
van de theoretici in een Engelse
krant weer een nieuwe strijdkreet
ontdekt had „safety first and foot
ball afterward", hoera, hoera!, en
knal die bal maar buiten de lijnen!
dan juichten we hoera en gleden
we met alles wat maar glijden kon
de vijandelijke midvoor vrolijk
tegen de aarde- En als men wel eens
vroeg hoe het toch kwam, dat ons
spelpeil kennelijk zakken bleef, dan
klommen de theoretici onmiddellijk
in hun pen en schreven zij het vader
landse voetbalvolk een open brief
waarin zij meldden, dat men de
moderne voetbalwetenschap niet zo
maar een-twee-drie kan leren.
Gij hebt het, de laatste vier jaar, in
alle toonaarden kunnen horen: „Geeft
ons tijd! Wij timmeren aan magi
sche vierkanten, wij kneden aan
stopperspillen en straks later!
zult gij het wonderlijke resultaat
van dit edel streven met eigen ogen
kunnen zien".
En vandaag, In Antwerpen, zfcgan
we dan het resultaat van dit edel
streven. Een rammelend Nederland»
elftal. Zonder spirit. Zonder allure.
Zonder perspectief. En eh
zonder magisch vierkant!!
Mag men de theoretici, mèg men de
heer Verlegh van de Keuze-Commis
sie nu eindelijk vragen: „Wat hebt
gij met al Uw theorieën en Uw ver
onachtzaming van de typisch Neder
landse speelmethode in deze vier
jaar van ons Nederlands elftal ge
maakt? Hebt gij ons geleverd wat
gij ons na Huddersfield met zoveel
luidruchtigheid beloofdet? Hebt gij
wellicht nog meer tijd nodig voor
gij niet alleen in theorie, doch ook in
de practijk aan Uw „ideale voetbal"
toe zijt?"
Gij m o o g t dat niet vragen, waar
achtig niet!
Na afloop van de Deurne-catastro-
phe legt de heer Verlegh de gebrui
kelijke verklaring af. En hij bekent
vooral niet, dat de theoretici hebben
gefaald. Weineen, de heer Verlegh
(van de amateuristische K.N.V.B.)
beklaagt er zich over, dat wij „maar"
amateurs zijn. Dat is het excuus. En
dat het orthodox spelende Oranje
team, dat in Huddersfield veel eer
voller tegen Engeland verloor, het
zelfde excuus had kunnen doen gel
den, is men al lang vergeten1
Kraak redt! Voor de zoveelste maal wordt onze doelman bedreigd door de
twee gevaarlijksten uit de Belgische voorhoede: Torke Lemberechts (ver
geefs koppenden midvoor Mermans die in Deurne weer een van zijn
grote wedstrijden speelde.
Gij zult onder het Nederlandsetoe
schouwerslegioen wel niemand vinden
die de Belgische overwinning onver
diend of geflatteerd vindt. In tegendeel:
het mag waar zijn, dat wij na twintiq
minuten al onze sterks te man in ons
defensie-blok, Rinus Terlouw, verloren;
het mag verder waar zijn, dat een doel-
fmnt van Van Melis terecht wegens bui
tenspel werd afgekeurd en dat een ander
doelpunt, van Abe persoonlijk, tenslotte
toch geen doelpunt werd omdat ons
een Belgische doelpaal net nog even in
de weg stond; het ïs daarnaast zeker zo,
dat het team der Rode Duivels ons in
alle opzichten de baas was, dat het twee,
drie klassen beter voetbal speelde en dat
het op de onzen alles voor had: zijn
techniek, zijn tactisch vermogen, zijn
lichaamsconditie, zijn dash, zijn uithou
dingsvermogen, zijn spirit, zijn-noëm-
maar-opl.
Een bittere, bittere nederlaag, jawel!
Niet zo zeer vanwege die alarmerende
72, want er zijn In de loop der tijden
wel eens Nederlandse elftallen geweest
die met even zware cijfers verloren. Doch
gekraakt, zoals vandaag in Deurne, wer
den zij nimmer. Zelfs in Huddersfield ging
destijds ons team niet zo volledig leeg-
gespeeld en zonder strijdkreten ten onder.
Er bleef, ook bij een zware nederlaag,
altijd een impressie, waaraan het legioen
zich mocht vastklampen: het team had er
met hardnekkigheid om gevochten, het
was strijdend, zich werend tot de aller
laatste seconde ten onder gegaan. Het had
zoals onlangs Basel nog, altijd wel een
bevlieging gehad waarin het de toeschou-
wende menigte liet zien. dat het wel beter
kon-
Het was juist dat wat men m Deume
miste.
De Belgen liepen de onzen eenvoudig
onder de voet, dat was al. Zy zaaiden
malaise, zij zaaiden paniek, en de enige
die er zich tot het laatst toe briljant, om
niet te zeggen: wit-woedend, tegen weerde
was Kraak in ons doel. De rest fimg,
simpelweg, onder temidden van het wilde
gedoe der Belgische aanvallen. De rest
zelfs een Van Schijndel. die zich nog
het dapperst weerde en die ons tussen de
bedrijven door nog wel twee, drie Bel
gische doelpunten heeft bespaard zag
in wanhoop toe hoe de Rode Duivels
doodkalm met ons spéélden en hoe zij
zélfs met aanvallen van het recht-op-en-
neer-genre (v. Steelant geeft naar Nier
mans, Mermans geeft naar Lemberechts,
Lemberechts zet voor en Anoul maakt dat
doelpunt, afgelopen!) onze defensie vrien
delijk, doch dringend negeerden
Inderdaad inderdaad: het perspectief is
grauw! En het griezelige is wel, dat zelfs
d i t Nederlandse elftal wel beter kan.
Het ontmoedigende is, dat onze keuze
commissie, alle VUC-tent-avonden ten
spijt, blijkbaar niet in staat is, ons elftal
mentaal voldoende te „laden".
Onbezield en soms haast dilettanterig,
zo speelde dit Nederlands elftal en als
de keuze-commissie zich beroept op het
feit dat Rinus Terlouw na twintig minu
ten (toen de stand nog 0—0 was) het
veld moest ruimen, dan dient men met
te vergeten, dat ook een Terlouw-in-
topvorm het op zijn eentje niet tegen de
Belgische voorhoede had kunnen bol
werken.
En mocht de keuze-commissie ons wen
sen dSdeUjk te maken, dat het uitvallen
van Terlouw onze ploeg in ieder geval
een morele klap heeft gegeven dan mag
men haar toeroepen: gU hadt dat kunnen
weten! Het was duidelijk, dat TerlouW
wedstrijd nooit zou uitspelen. Hadt g j
Terlouw niet opgesteld, onze ploeg zou
bij voorbaat geweten hebben waar zu aan
toe was en wellicht zou ook Krijgh er
meer van hebben gemaakt ,da.n J
zo maar plomp-verloren m het Kr J=s
gewoel werd gesmeten.
Het geval-Terlouw, wil ik maar peggen,
is voor de Keuze-Commissie geen excuus.
En ook al faalde Krijgh. de kleine Bossche
naar verdient niet, dat men van hemae
Grote Zondenbok van deze Deume-cata-
strophe maakt!
in Deurne van „tien. tien" riepen.
..I
De thans na de oorlog gespeelde elf
Interlands tussen Nederland en België
hadden de volgende resultaten (het cijfer
van ons land steeds het eerst genoemd):
12 Mei '46 Amsterdam 63
30 Mei '46 Antwerpen 22
7 April '47 Amsterdam 21
4 Mei '47 Antwerpen 2—1
14 Maart '48 Antwerpen 1—1
18 April '48 Rotterdam 2—2
21 November '48 Antwerpen 1—1
13 Maart '49 Amsterdam 3—3
6 November '49 Antwerpen 0—1
16 April '50 Rotterdam 0—2
12 November '50 Antwerpen 2—7
(Van onze verslaggever)
ANTWERPEN, Zondag.
Nóg was de staud 0-0, toen we na 25 minuten eensklaps Terlouw zagen
hinken. Datgene waarvoor iedereen gevreesd had, was dan toch gebeurd.
Met 'n van pijn verwrongen gezicht sleepte de stoere Spartaan zjjn linker
been uiterst moeizaam door de modder. Zijn linker been!zijn sterkste!
Het waren drie tragische minuten, waarin onze spil de grootste narigheid
had om enige niet eens moeilijke situaties te klaren. Hij probeerde bet
moedig. Maar eenieder kon ziep, dat het niet meer ging, dat hij gevaarlijk
voor zijn eigen doel werd, dat hij de bal niet meer onder controle kreeg,
dat hij niet meer kon lopen zoals hij wou en dat zijn trappen niet eens de
helft van de normale lengte haalden. Drie minuten duurde dit tragische
r-evecht van Terlouw met zichzelf, van zijn moed met zijn geblesseerde hiel
pees; toen moest hij emit. Warm applajis begeleidde hem naar de kant,
maar het was een schrale troost.
de bal heel listig had laten lopen, gaf ook
al de nodige deining voor dat doel.
De Belgische achterhoede had in dat
eerste kwartier heus de handen meer dan
vol maar zii bleek haar vak wè! te ver
staan. De voorhoede van de Rode Duivels
was toen pas aan het stadium van in
spelen" toe, er werd braaf geswitcht en
Lemberechts zag er heus geen kwaad in
om eventjes op de
linksbuitenplaats te
gaan opereren
waarbij Mermans
geheel naar rechts
zwaaide maar
Kraak was onmid
dellijk goed op
dreef, sneed door
moedig en vakkun
dig uitlopen twee
doorbraken af en
had voorts knappe
assistentie van voor
al Terlouw en de
toen nog steeds
snel terugkomende
kanthalves Stoffe
len en v. Schijndel.
Allengs echter gingen de Rode Duivels
van hun aanvallen serieus werk maken.
Na een fraaie combinatie van de alsmaar
naar binnen dribbelende Lemberechts en
zijn linkse collega Sermon kwam de bal
bij Van Steelandt, wiens harde schot
door Kraak maar nauwelijks kon worden
gestompt; terwijl onze doelman gevallen
was, sprong Mermans voor het open doel
over de draaiende bal heen, Kraak kon
er echter ook niet bij komen, maar aleer
Anoul aan de zaak een einde zou maken,
dook eensklaps Mertens op om op het
nippertje weg te werken. En weer drib
belde Lemberechts aalglad naar het mid
den, maar in vrije positie schoot hij hoog
over. De Belgen werden gevaarlijker
maar nog hoopte Nederland dat de ver
dediging het zou kunnen klaren. Helaas
Na 20 minuten begon het te stortregenen
en het veld werd toen zo glad dat Meer:
bij een uittrap de bal verloor en „hands"
maakte buiten het strafschopgebied: De
Graaf knalde de vrije trap echter dom
weg hoog over. En dat was meteen het
laatste wat we tot de rust van de Neder
landse voorhoede zagen.
Ook mét Terlouw zouden nadien zon
der twijfel 3e doelpunten zijn gekomen.
Maar dat neemt niet weg, dat onze ver
dediging toch wel een zware tik kreeg
en dat invaller Krijgh nog geen hélve
Terlouw was. Vijf minuten na Terlouw's
verdwijnen viel de eerste goal. En daar
na vielen met de regelmaat van een klok
de zes volgende. De twee die Nederland
er tegenover stelde, konden aan de onaf
wendbaarheid van de nederlaag niets af
doen.
Overigens was het eerste kwartier van
Nederlandse zijde heus zo slecht nog niet
geweest. Het als spek zo gladde en boven
dien zeer zware veld (soms scheen de
bal erop te kleven) stelde niet alleen aan
de Oranje-hemden maar ook aan de Rode
Duivels hoge eisen. Zo glad was dat veld,
dat rechtsback Vaillant al spoedig geheel
onnodig een corner cadeau moest geven,
omdat de bal niet onder contróle was te
krijgen.
Onze kanthalves Stoffelen en Van
Schijndel trokken vlak achter hun voor-
hopde aan en beiden losten van grote af
stand een hard en gevaarlijk schot, dat
m'anr weinig naast Meert's doel vloog,
rnt een afgemeten voorzet van Clavan
lanceerde Van Mejis een goed gerichte
k=i vlak langs de binnenkant van de
paal waar Meen danig moeite mee had.
gelost met een nauwelijks riehtbaar maar
hard punt-prikje, bracht andermaal de
Belgische doelman in hevige last, isri een
schot van Van Melis, voor wie Lenstra
VAN MELIS
scoorde het eerste
Zeven corners (tegen Nederland twee)
accentueren het overwicht, dat België in
het verdere verloop van die eersté helft
demonstreerde. Mermans gleed langs Ter
louw en zette van rechts laag voor. maar
Van Schijndel kopte corner. En bij een
volgende hoekschop ging Terlouw eruit
Krijgh kwam tegen het binnentrio Anoul
Mermans—Van Steelandt te veel te
kort; en de gevaarlijke momenten voor
Kraak's doel rijgden zich aaneen tot een
ongebroken keten.
Kraak moest zich in zijn volle lengte
naar de hoek werpen om een door Van
Steelandt van richting veranderde vrije
schop van Mees te stoppen, om een kanjer
van Mermans (langs Krijgh en Mertens
heen) weg te ranselen en om van geluk
te spreken bij een treffer 'van Sermon
op de paal. Maar de doelpunten moesten
komen.
Het eerste viel dan na 33 minuten, Van
Steelandt speelde de bal in het straf
schopgebied vrij en centerde naar de mee
naar binnen gekomen Lemberechts, die
hard en onhoudbaar in de bovenhoek
schoot. Na 35 minuten gleed Lemberechts
ongrijpbaar als een schim langs Mertens
en Krijgh, zijn center naar de vrij ge
lopen Mermans werd door „Le Terrible"
genadeloos ingeknald Een prachtige ach
terwaartse kopbal van Anoul bij een vrije
trap van Van der Auwera suisde pal onder
de lat maar Kraak kon er nog juist een
vuist bij steken.
Een typische Anoul-rush In zijn eentje
gleed hij in de 39ste minuut langs Van
Schijndel en Krijgh en toen ook nog eens
langs De Jong en bracht van korte af
stand de score op 3—0. Twee goede scho
ten van Van Steelandt (een omhaal) en
van Anoul belandden óp het net; een uit
val van Nederland resulteerde in een tot
corner verwerkt schot van De Graaf en
met 3—0 kwam de rust.
Wie bij de hervatting gehoopt had op
een Nederlands kwartiertje, kwam al met
een bedrogen uit, toen de Belgen opnieuw
de zaak in handen namen en na 5 minuten
Lemberechts van ver een hoog schot
loste, dat precies onder de lat in het net
belandde (Kraak had deze bal kennelijk
onder- of liever over-schat en gedacht dat
hij over de lat zou gaan). En verder dan
een uit een listige Abe-pass gescoord
buitenspel-doelpunt van Van Melis bracht
Nederland het niet tot die sensationele
15de minuut.
Drie goals in één
minuutUit een
vrije trap van Stof
felen kopte Van
Melis goed fnJ uit
de tegenaanval t an
de aftrap lanceerde
Sermon een zo zui
vere voorzet, dat
Mermans er maar
naar behoefde te
knikken om prijs te
hebben; en onmid
dellijk na de daar
op volgende aftrap
zetten Lenstra en
nir pi» i ie Van Melis op bun
i j i beurt ook weer een
het tweede doelpunt tegenaanval op die
wel werd afgeslagen, maar toch nog een
center van onze midvoor op De (.raaf op
leverde; eindelijk kreeg de naar binnen
gedraafde Limbnrgia-man de bal voor zijn
zo gevreesde rechtervoet en met een droge
knal was het 52.
Meert geslagen. De Graaf passeerde
de Belgische doelman onhoudbaar.
De stand werd 5-2, doch het bleef
bij die ene, dolle minuut!..-
Antwerpen, Zondag
Op de perstribune in Deurne zat
Jacques de Rijswijck, chef van de voet
balrubriek van het Franse sportblad
J'Equipe" en helemaal van Parijs ge
komen om, met het oog op de wedstrijd
Frankrijk-Nederland op 10 December oj.
in het Stade de Colombes, een studie te
maken van het Nederlandse spet
Wij hebben na afloop van het Deume-
drama onze collega De Rijswijck, die pas
nog tijdens de wereldkampioenschappen
in Brazilië alles gezien heeft wat er op
het gebied van hogeschool-voetbal links
en rechts op de aardbol allemaal vertoond
wordt, maar liever niet naar zijn mening
gevraagd. Het leek ons 'n tikje pijnlijk.,.
Doch men kan er van op aan, dat Da
Rijswijck van zijn „studie" waarachtig
geen barstende hoofdpijn opgelopen heeft.
Want er viel op de „Bosch-uil" voor een
Frans expert waarlijk niet veel te bestu
deren. Wie met Allerheiligen het Franse
elftal niet eens op zijn sterkst »n
het Stade de Colombes dezelfde Belgen
in de tweede wedstrijdhelft gladweg
ondersteboven zag spelen, hij moét tpel
rondlopen met de vriendelijke overtui
ging, dat het op 10 December in Parijs
een inmaakpartij van jewelste wordt.
Het getuigt overigens van de wonder
lijke inzichten welke onze keuze-commis
sie er op het gebied van mentaltraining
op na houdt, dat haar woordvoerder, de
heer Verlegh (die met Allerheiligen op
de Colombes-tribune zat) in de Antwerpse
kleedkamer aan een A.N.P.-verslag-
gever verklaarde: JStraks tegen de Fran
sen maken wij, naar mijn mening, nog
minder kans!" Men verwacht deze wei
nig moed gevende mededeling niet van
de man, die ook voor de mentale sfeer in
onze equipe verantwoordelijk is...
Voor het overige staat de Nederlandse
keuze-commissie vor een afgrijselijk aan
tal problemen. Het achterhoede-probleem
is er sedert Basel niet kleiner op gewor
den; in de halflinie moet men nu wel
veranderingen aanbrengen; en met een
voorhoede in haar tegenwoordige samen
stelling en conditie maakt men in Parijs
tegen de Franse defensie waarin naar
De Rijswijck cms mededeelde Cuissard
wel weer zal terugkeren, geen schijn van
kans. Verlegh en de zijnen staan voor
een zware, ondankbare taak
Misschien had er voor Nederland nog
een kansje in gezeten, toen na 17 minuten
Carré een beetje hardhandig De Graaf
van de bal zette en er onder veel confe
reren tussen Van Schijndel en scheids
rechter Lutz ener- en de niet tot 9 meter
achteruit willende Belgen anderzijds op
2 meter binnen het strafschopgebied een
vrije schop werd genomen; Van Schijndel
plaatste de bal langs het Duivels-muurtje
naar de scherp opgestelde Van Melis,
maar helaas miste de Eindhovenaar deze
Het werd na 20 minuten 62, toen
Anoul op een pass van Mermans hard
maar recht op Kraak schoot: onze doel
man stopte de bal tussen zijn knieën,
doch voelde tot zijn zichtbare ontzetting
hoe het baggervette leer doorgleed en
over de doellijn huppelde. Krijgh moest
een corner cadeau doen toen hij te lang
'•had getalmd na een vuistslag van Kraak
op wéér een schot van Anoul, een zeld
zame tegenactie leidde tot een goed en
maar nauwelijks naast gaand schot van
Stoffelen en toen waren de Belgen weer
aan het v oord. Een smetteloze driehoeks
combinatie Mermans-Sermon-Anoul werd
door Anoul van de achterlijn besloten
met een voorzet die in Lemberechts op
2 meter voor Kraak een trefzekere af
werken vond: daarmee was de 7—2-stand
bereikt.
De Belgen namen het er eens van, Heten
toe dat Mertens een wanhoops-rush in
het andere strafschopgebied ondernam en
Van Melis daaruit Meert nog even werk
bezorgde, tolereerden ook nog dat Lenstra
na goed doorzetten van Van Melis op
links een prachtig schot afvuurde dat
echter de paal op zijn weg vond, maar
toen namen de Rode Duivels toch weer
volledig het heft in handen. En in de
laatste minuut dwongen zij Stoffelen nog
om een cornep weg te geven (waarbij de
Ajaxied haast nog in eigen doel trapte)
waarmee de hoekschoppen-verhouding
zes-vier voor België na de rust iets meer
overeenstemming kreeg met het enorme
Belgische veldoverwicht, een overwicht
dat op de duur zelfs eentonig werd en dat
met deze zware 7—2 stclUg niet eens te
royaal was beloond.
Er heerste een sombere sfeer in het Nederlandse kleedhok onder de Antwerp-
tribune na afloop van de wedstrijd. Men zal ongetwijfeld niet anders hebben ver
wacht Wat voor de Belgische toeschouwers niet alleen, doch ook voor de Belgische
spelers een waar voetbal-feest was, was voor onze jongens niets anders dan een
'afmattend ontmoedigend gevecht in een waarlijk niet stimulerende sfeer: druil
regen modder en een Nederlands legioen op de tribunes, dat slechts eenmaal tot
een spreekkoor kwam („Abe. Abe!"), doch dat voor de rest merkwaardig stil werd
temidden van het eindeloos lijkende Belgische offensief.
De stemming in het kleedhok was er naar. De voorzitter der Keuze-Commissie zei
ronduit: „Wij kunnen niet meer meekomen. Vergeet niet, het zijn geen amateurs,
die Belgen. Tot zekere hoogte gaan wij gelijk op en dan ineens staan wij stop.
terwijl de beroepsvoetballer blijft stygen in kwaliteit. Vooral in het tempo is dat
te merken".
Gevraagd naar onze
perspectieven voor de
wedstrijd tegen de Fran
sen, antwoordde Verlegh:
„Tegen hen maken wij
straks, naar mijn mening,
nog minder kans".
Bondsoefenmeester Van
der Leek moest toegeven,
dat Terlouw aan zijn oude
blessure gesneuveld was
Reeds in de eerste de
beste minuut kreeg hij
een trap tegen de pijn-
lijke enkel (had de Keuze- j
Commissie dan iets anders
verwacht in 'n wedstrijd i
tegen semi-profsen
van dat ogenblik af was
de Rotterdammer al de j
oude niet meer.
Aanvoerder Joop Stoffe- L,;
len had weinig of geen
commentaar: „De Belgen
waren veel beter. Wij
holden van 't kastje naar
de muur en met zoveel
zwakke punten in de
ploeg kan men het on
mogelijk bolwerken".
Abe Lenstra had hele-
maal geen commentaar
Zijn vrouw wachtte hem
buiten de kleedkamer en
onmiddellijk na afloop
vertrok de Fries naar
Heerenveen. Blijkbaar
wenste hij het Deurne-
drama zo snel mogelijk
te vergeten.
Zelfs Kraak was niet
JïW TerW nog
zijn knieën doorglipte, zat scorebord was nog blank en m theorie hadden
onze doelman nog altijd wij nog kansenMaar Mermans en de zijnen
dauyd zöHbestgilifgeanddïe ™erii*n van seconde tot seconde gevaarlijker
Belgen....".
In de Belgische kleedkamer was de stemming uiteraard heel wat beter. Carré, de
Belgische aanvoerder, verklaarde, uitstekend tevreden te zijn over het teamwerk
van zijn Rode Duivels. De hoge score schreef hij toe aan het uitvallen van Terlouw,
„op dat ogenblik werd de weg naar het Nederlandse doel volkomen vrij!"
i - K|fi
