ONVERGETELIJKE ONTVANGST IN LONDEN
Na een overtocht
mijlsstorm
in een zeventig
Bii het graf van de onbekende
soldaat
INTOCHT IN DE STAD
Vier uur wachten
de paarden
op
Om drie uur de trein
r
r
Het Koninklijk bezoek
bracht daverend feest
aan de overkant
Bezoek bij Alderman en Councillers
v__
Honderdduizend
op 8523
Woensdag 22 November 1950
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
De aankomst in Dover
V:
God save the King
'N
Ouders weer in school
banken
WEERBERICHT
mmmm
DE ENGELSE PERS OVER
HET BEZOEK
f (Van onze speciale verslaggever)
LONDEN, Dinsdagavond.
Terwijl in Het Kanaal de hooglopende stormzee de scherpe boegen
der vijf Engelse destroyers onophoudelijk bedolf onder sissende
vlagen buiswater, gingen boven de herfst-grauwe ochtendstad Londen
op honderden grijs-verweerde gebouwen vandaag de vlaggen omhoog,
de Union Jack, de White Enseign, de vlaggen der Dominions en de
kleuren, die ook op een Nederlands schip wapperden, dat die nacht
door een zware 6torm zijn weg naar Engeland had gevochten en
nu verwelkomd werd door de vijf destroyers.
Londen vlagde. Héél Londen wist van die storm en de koninklijke
kruiser had zich nauwelijks betere publiciteit kunnen verwerven
dan door die overtocht in een zeventig-mijlsstorm.
In Londen echter regende het enkel maar vanochtend en in die
regen hingen de vlaggen. Tegen de middag hulde de hoofdstad zich
in grijze nevels en alleen het rood der vlaggen bracht iets kleurigs in
al deze herfstige druilerigheid.
f
HIJ MOCHT ZICH NIET
VERROEREN
'v.y
leidde hen naar de eenvoudige grafsteen
sJ
OVDERTROTS
Nieuwe „stunt" van Hongaarse
regering
BEZINNINGSDAGEN VOOR
KERSTMIS
Bijeenkomst op Drakenburgh
De verwachting geldig van heden- tot morgen
avond, luidt:
Half tot zwaar bewolkt met enige regen. Matige
tot zwakke wind uit Zuideliike richtingen. Wei
nig verandering in temperatuur.
Donderdag 23 November: Zon op 8.13 uur, onder
16.40 uur; maan op 15.36 uur, onder 7.13 uur.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
a-v-v,;.
dat in de komende jaren niet alleen het
gemeenschappelijk belang en gezwoeg,
maar ook culturele en geestelijke ver
wantschap de grondslag zullen vormen
van een blijvende vriendschap.
Aam de wal werden de Koninklijke
gasten ontvangen door Lord Cornwall'is
namens de graaf van Kent en door ver
tegenwoordigers van vloot, leger en lucht
macht.
Nadat het Wilhelmus had geklonken en
de erewacht was geïnspecteerd begaf het
Koninklijk Paai- vergezeld van de hertog
van Gloucester zich naar het vierde per
ron van het havenstation van Dover,
waar de koninklijke trein hen wachtte.
Om kwart over een, vijf minuten eer
der dan het programma aangaf, zette de
machinist de locomotief in beweging en
onder de toejuichingen van autoriteiten
.en publiek gleden de Pullman wagens het
'station uit, Londen tegemoet.
Geen gebeurtenis na de oorlog Is in de
aan papiertekort lijdende Engelse dag'
bladen vollediger en enthousiaster be
handeld dan de aankomst van Koningin
Juliana en Prins Bernhard.
Elk ochtendblad bevatte nauwkeurige
beschrijvingen van de gebeurtenissen
van de eerste dag van het bezoek. Zelfs
de communistische „Daily Worker' had
er een kwart kolom aan gewijd. Bijna
alle bladen hadden op de voorpagina i
een foto van de Koningin, terwijl zij
glimlachend de Löndense menigte wui-
vend groet op haar tocht door de stadj
naast koning George.
De „Daily Graphic", wijdde de twee
binnenpagina's geheel aan het bezoek
De „Daily Telegraph" gaf het bezoek de
voornaamste plaats op de voorpagina en
drukte aan de binnenzijde een gehele
fotopagina af. De „New's Chronicle en
de „Daily Express" wijden hoofdartikelen
aan"het bezoek.
Over het toilet van koningin Juliana
schrijft dit laatste blad het volgende:
„Mocht iemand menen, dat Koningiri
Juliana niet veel belangstelling heeft
voor kleren zij doet haar inkopen
in een populair Amsterdams magazijn
dan zij vergeeld. dat de Koningin
een rijk en schitterend voorkomen had
met haar grijze bontjas, de bijzonder
grote diamanten, de parels en een
Parijse hoed".
iVo de begroeting op het Victoriastation, gingen de Koninklijke Gasten, vergezeld door de Engelse
Koninklijke Familie, per rijtuig naar Buckingham Palace. H. M. Koningin Juliana en Z. M. Koning George
van Engeland tijdens de rit naar het paleis
Menige opvarende van de Jacob van
Heemskerek zag bleek om de neus, toen
<j,e kruiser gistermiddag aan de kade te
Dover meerde. De hevige storm, die ge
durende de nacht op de Noordzee woedde
en zelfs menige zeeman een onwillige
maag bezorgde, was ook niet onopge
merkt aan de Nederlandse kruiser, waar
op bei Koninklijike Paar zich bevond,
roorbijgegaa,n-
Maar wie <x>k enige last van het ruwe
weer mocht hebben gehad, Koningin
Juliana zeker met. Zij had een uitsteken
die eetlust en maakte zelfs tijdens de
rtorm met de commandant van de krui
ser een rondgang ojoot het schip. „Mien
kan zeggen aldus onze zegsman
„dat de Komntyin „het stormpje" zeer is
meegevallen. Ze voelde zich even prettig
als o-p haar eigen jacht de „Pi-et H-ein"
En dat bij een storm van no Km. per
Kort''na twaalf uur kwam de Heems-
kerek in Dover in zicht en manoeuvreer
de behoedzaam tussen de pierhoofden de
haven binnen. En terwijl aan boord' alfes
in gereedheid werd gebracht voor de
aankomst en H- M. de Koningm Prins
Bernhard zich naar het benedendek had-
voor
Het was een zware dag
velen in Londen. Het Engelse Pr0"
tocol is streng en de traditie ge
doogt niet de geringste afwijking.
Het protocol maakt geen onder
scheid tussen hoog en iaag Het
is onverbiddelijk in de streng
vastgelegde, door de eeuwen heen
gegroeide regelen op het Britse
eiland.
Zij, die hierheen kwamen met
de onbezorgde sfeer van het Pa
rijse bezoek nog vers in de herin
nering, moesten wel tegen de
straffe zelftucht der Britten zon-
dipen
Één Nederlandse journalist klamp
te gisteren, na overal nul op request
te hebben gekregen, in uiterste
nood een der hooggemutste wach
ten voor Buckingham Palace aan
met de vraag, waar hij de Pers
chef van het Britse Koninklijke
Huis kon vinden. Enigszins hul
peloos keek de met zijn kolbak
bijna 2 meter lange Guard de Ne
derlandse vragensteller aan met
een half smekende blik in de ogen
om toch maar te willen doorlopen.
Maar de journalist hield aan. Hij
was niet van zins, zich nogmaals
te laten afwimpelen.
Toen, met nauwelijks zichtbaar be
wegende lippen, zei de reus:
„Vraag het een der politiemannen
bij de hoofdingang". En zijn ad
vies nog preciserend: „Kijk maar
langs mijn rechter oog, dan zie je
ze staan" en de verwondering van
de Nederlander ziende over 't feit
dat er bij dit antwoord geen knikje
van het hoofd poch een handbe
weging bleek af te kunnen, zei hij
verontschuldigend: „Sorry, ik mag
me niet verroeren".
diein begeven, ging aan de kade de jongste
Britse marinier snel nog met een kleer
borstel de rijen af van de erewacht, om
de laatste stofpluisj-es van de tunieken te
verwijderen.
Op de rotsen tegenover de kade schoot
het vuur uit die kanonnen, waaruit de 21
saluutschoten weerklonken, schoten, die
weerkaatsten tegen de krijtrotsen. Kort
na half een kwam de Jacob van Heems-
kerek voor de kade.
Up het dek, aan het uiteinde van de
staatsie-loopbrug, stond de prins, toen de
hertog van Gloucester h-et schip be-
en, aIs eerste de Prins -begroette.
Met hem kwamen aan boord de burge
meester van Dover en de Britse officie
ren en led-en van de hofhouding, die ge
durende het bezoek aan het Nederlandse
Koninklijke Paar zijn -toegevoegd.
De burgemeester bood H M. en Prins
Bernhard een uiterst hartelijk gesteld
adres van welkom aan namens de aider
men en de burgers van de oude Cinque
P-oPts van Dover.
„Ik kom in Engeland met een bood
schap van vriendschap van de mannen
en vrouwen van Nederland voor de
mannen en vrouwen van Engeland".
Met deze woorden beantwoordde H. M.
de Koningin deze welkomstgroet.
„Wij zijn er trots op voet aan w-a-l te
hebben gezét in deze a-loude Cinque-ports
en borough het meest blootgestelde en.
gebeukte b-ólwerk van de vrije wereld,
dat bijna vijf jaren lang het doelwit
v-orm-de voor het vijandelijke geschutvuur
van die Franse kust.
De rotsen van Dover vormen de witte
po-ort. waardoor sinds onheuglijke tijden
de honderdduizenden vreemdelingen zijn
gegaan, die een tehuis in Engeland zoch
ten en ontelbare Engelsen, die trokken
naar overzee.
Niet altijd i-s de verstandhouding tussen
onze lenden vriendschappelijk geweest.
Onze vloten bevochten elkaar drie
eeuwen geleden bij Dover. Maar dat kan
n-immer meer gebeuren, nu Enig-eland zo
vele malen heeflt pa-1 gestaan en gevoch
te® voor de vrijheid van Europa.
Op dit ogenblik denk ik aan de Ne
derlandse mannen en vrouwen, die -met
mijn Moeder, mijn man ,en mijzelf gedu
rende de jaren van gemeenschappelijke
strijd de hartelijk en medevoelende gast
vrijheid van uw landgenoten ondervon-
den.
In die jaren werd genegenheid tot
vriendschap, een vriendschap, die inniger
werd na de oorlog, toen niet alleen per
sonen, maar ook hele steden elkander als
vrienden adopteerden".
En de Koningin eindigde met de wens,
In de grijze Westminster Abbey heerste I hard een krans hadden neergelegd op
een uur later een heel andere sfeer. De die eenvoudige steen verzocht de hoge
Dean van Westminster Abbey heette ascetische gestalte in de paarse toga de
Hare Majesteit en Prins Bernhard wei
aanwezigen: „Will you stand for a mo
ment in silence" en vroeg in een kort
gebed dat het offer van die onbekende
kom bij de reeds donkere ingang en
van zwart, Belgisch marmer, waarop j soldaat met te vergeefs gebracht mocht
zonder enige staatsie, zonder tombe en zijn en dat God de Souveremen ucht en
zonder eeuwige vlam, alleen in geel- kracht moeht^ g^eri
koperen letters te lezen staat:
„Onder deze steen rust het lichaam van
Vlak bij deze simpele grafsteen is het
gedenkteken voor de burgers die in de
tweede wereldoorlog vooral tijdens de
een Britse krijgsman, naam nog rang be- i giitz en de VI- en V2-terreur het leven
kend. uit Frankrijk overgebracht om te t Heten. Vier zware folianten vol, waar-
rusten tussen de doorluchtigsten van den van eike dag een bladzijde wordt omge-
lande en hier begraven op Wapenstil- j slagen. Koningin Juliana las de namen
standsdag 11 November 1920 in het bij- j van deze burgers, tekende vervolgens in
zijn van Zijne Majesteit Koning George i het bezoekersboek, stond enige ogenblik-
V, zijn ministers van staat de bevelheb- i ken stil bij het gedenkteken voor presi-
bers der strijdmachten en een massaledent Roosevelt en werd toen na deze
toeloop uit alle delen der natie,...". i korte indrukwekkende plechtigheid uit-
En helemaal onderaan: „Zij begroeven 1 geleide gedaan,
hem tussen Koningen omdat hij goed Het bezoek aan Koningin-Moeder Mary
gedaan had tegenover God en Zijn huis", i moest vervallen omdat de grijze vorstin
Toen Hare Majesteit en Prins Bern- j nog steeds bedlegerig is.
Lang voor In Dover de dónder der 21
saluutschoten over de grauwe zee weg
rolde, stonden in Londen al de eerste
nieuwsgierigen voor Buckingham Palace.
Het was toen nog geen half twaalf, maar
ze negeerden de motregen, de vochtige
koude van de herfst en zaten Engels
onverstoorbaar - te kleumen op de rand
van het Victoria-monument, het middel
punt van het weidse cirkelvormige plein
voor het paleis. En om hen heen waren
de «vlaggendecoraties; achter de afgeslo
ten hekken met de onbeweeglijke schild
wachten was niets te zien. Maar wanneer
zij vermoed hadden, dat om half vier
's middags vlak voor hun neus alleen
maar de zwiepende staarten van de bere
den garde zouden te zien zijn geweest en
niets anders, dan hadden zij zich wel
ergens anders opgesteld. Het waren bijna
allemaal vrouwen uit het volk. „O, het
klaart wel op", zei een van haar, „het
weer doet dat altijd voor hen, you know".
En dit vaste vertrouwen, ondanks het
feit. dat de Löndense barometer vanoch
tend sinds 1886 nog nooit zo laag gestaan
had!
Rondom het oude, roetige Victoria
Station, waarop hoog de Nederlandse
driekleur wapperde, stonden tegen half
een reeds honderden mensen allergedul
digst en allergedisciplineerdst achter een
cordon van Löndense bobbies. Binnen, op
het tweede perron, was een gedeelte af
gezet voor het publiek en voor men daar
do perstribune beklimmen mocht, werd
men allercorrectst niet minder dan vijf
keer uitgenodigd zijn perskaart te tonen.
Het afgesloten perrongedeelte van dit
zeer drukke, maar grauwe station, onder
welks overkapping het roet en het vuil
van laren zijn blijven hangen, was on
herkenbaar. Tussen de twee tribunes
voor de genodigden was het plaveisel be
dekt met een groot rood tapijt. De gevel
vin de continentale wachtkamer ging
schuil achter hoge rode draper^n ver-
sierd met vier goud-omkranste J B-mo-
nogrammen en dikke tressen en koorden.
Boven de ingang waren de nationale
vlaggen der beide landen gedrapeerd en
aan weerszijden droegen vier piedestal-
De grijze, verweerde gevel van St.
James Palace was reeds geheel donker
toen de Koninklijke gasten zich van
Westminster Abbey naar dit oude kas
teel begaven. Zij werden er in de troon
zaal ontvangen door de Chairman en de
Alderman v \n de London County Coun
cil (de graa-schapsraad van het geweldi
ge Londen met rijn 8% nnUioen inwo-
den een nieuwe dageraad gekomen. Onze
steden worden weer opgebouwd, ve
waarden die Uwe Majesteit en Uw volk
dierbaar waren, zijn onze waarden, wij
vertrouwen er op, dat ons wederzijds
geloof in de dingen van de geest ons tot
steun zal zijn, wat de toekomst ook moge
brengen".
Op haar beurt overhandigde de
len hoge vazen vol lelies en goud-gele
dahlia's. Tegen half drie gingen de batte
rijen sterke lamper. aan en begon de
B.B.C. de televisie-camera's (kleine ka
nonnen, gemonteerd op een spoorwagon)
in te stellen.
Over het tapijt, rood-opgloeiend onder
hét felle licht, arriveerden de eerste auto
riteiten: officieren in groot tenue met
berenmutsen van een halve meter, wit-
bepluimde steken, sleepsabels, hoge hoe
den en stijf-opgerolde elegante para-
plue's. Buiten overdonderden de trommen
van de opmarcherende Band van de
Coldstream Guards een ogenblik het
Cockney van de tientallen programma
verkopers. Het was buiten droog, maar
intens guur.
Voor de laatste en 51ste keer veegden
de bezems nog enkele denkbeeldige stof
jes van het tapijt; meer hoge hoeden,
meer uniformen; het geruisloze marche
ren van een bolhoed (een van de detec
tives) en toen vestigde zich opnieuw aller
aandacht op de ingang, waardoor de
Mayor van de City of Westminster (in
wiens city het Victoria Station ligt)
binnentrad.
Dezrf schilderachtige, gezette figuur in 'n
wijde, blauwe mantel, gouden galons en
driekante steek met zware struisveren
opende een rij van officiële persoonlijk
heden, waarin de Lord Mayor van de
City of Londen, vergezeld van twee
sheriffs een eerste hoogtepunt in kleur
en zwier vormden; wijnrode mantels met
zwarte zilveren garneersels, wit-kanten
jabots en zwierig-bepluimde steken.
Nog meer hoge hoeden en stijf-opge
rolde paraplue's, meer monocles en snor
ren en generaalsuniformen; het vriende
lijke vossengezicht van de Right Honou
rable C. R. Attlee, de eerste minister met
hoge hoed, de minister van buitenlandse
zaken, Ernest Bevin, norser achter een
zwart-omrande bril en met zwarte deuk
hoed op; de minister van binnenlandse
zaken, Chuter Ede, de stafchefs van de
drie wapenen, diplomaten
En dan klinkt buiten het „God save the
King" en om tien minuten voor drie:
„His Majesty the King", in admiraals
uniform, vergezeld van de beminnelijke
Koningin Elizabeth, die een mauve man
tel over een paarse japon draagt met
kostbare nertz-garnering en een fluwelen
hoedje met rose aigrettes. Achter haar
staan eensklaps plaatjes eenvoudig
Prinses Elizabeth, in een steenrode flu
welen mantel en de zelfbewuste, knappe
Prinses Margaret in een dito mantel van
gloedvol paars fluweel. Daarachter de
Princess Royal, de zuster van de Ko
ning, de Hertogin van Gloucester, zijn
schoonzusters, Prinses Alice, Gravin van
Athlone, nicht van Prinses Wilhelmina
en haar echtgenoot de Graaf van Athlo
ne, de charmante oude gentleman, die
een broer is van Koningin Mary.
In de Westminster Abbey legden Koningin en Prins een krans op het
Graf van de Onbekende Soldaat.
Om precies drie uur schuift de blin
kend gepoetste locomotief met de Ne
derlandse en Engelse wapens en de Ne
derlandse vlag onder de overkapping.
Het is doodstil. Er knarsen geen wielen.
De lichte wagon, die „Rose-Mary" heet,
stopt midden voor het afgezette gedeelte
en dan zijn deze bevoorrechte autori
teiten getuigen van een begroeting, die
zonder enige overdrijving allerchar-
mantst is. En dan is uw bevoorrechte
verslaggever zonder enig byzantinisme
trots en ontroerd, dat hij een Koningin
heeft, die in enkele seconden daar op
het perron van Victoria Station ieders
hart steelt.
Koningin Juliana stapt nlt, begroet
zonder een spoor van terughoudendheid
de Engelse Koning, kust de Engelse
Koningin, kust ook de twee prinsessen,
die daarna toch nog maar een révéren
ce maken (maar eigenlijk komt die door
die gewone, menselijke hartelijkheid
enigszins in de war), kust ook de andere
dames van het vorstelijk huis en daarna
begroet zij de overige hoge autoriteiten.
En dit alles gaat zó volkomen natuur
lijk, zó ongekunsteld, zó terzijde van alle
protocollaire voorschriften, dat men er
warm van wordt.
Prins Bernhard, eveneens in admiraals
uniform, kust de dames galant de hand,
begroet de autoriteiten en dan gaat het
koninklijke gezelschap naar buiten, waar
het snerpend koud en grauw is na het
warme rood van de staatsietapijten.
Daar staat die grijs-geüniform-de ere
wacht met hoge kolbakken. En de com
manderende officier beveelt: „Guard of
honour: present arms". Met een klap gaan
de geweren naar voren.
Hoeveel ontroerender Is het nog hier op
vreemde bodem zijn eigen Koningin te
zien, die daarna met de Koning de ere
wacht inspecteert, terwijl de muziek na
het Wilhelmus het „Wien Neerlands
Bloed" speelt, haar voor het vaandel te
zien nijgen, haar in haar drie-kwart
Nertz-bontjas, turquoise Japon en grijze
hoed met paradijsvogelveren langs al die
stramme soldaten te zien schrijden. Ze is
een ogenblik ontroerd.
Dan klinken nieuwe bevelen, het „God
save the King" en nauwelijks is dit ver
klonken of de trappelende schimmels trek-
kén de open koets naar voren: de rode
livrei, de witte rijbroeken, de pruiken on
der de zwarte petjes der rijknechten. En
terwijl de Koningin met de Koning en
's Konings broer, de Hertog van Glou-
LONDEN, Dinsdagavond.
Prinses Elisabeth, die graag haar
derde huwelijksverjaardag samen
met haar man, de Duke of Edin
burgh in Malta had gevierd, maar
thans eerst bij dit staatsiebezoek
tegenwoordig moest zijn, liet van
middag haar oudste zoontje, Prins
Charles, die net twee jaar is ge
worden, uit Clarence House komen
om hem aan de hoge gasten uit
Nederland te tonen. Het gesprek
zal wel uitsluitend langs de banen
van het „trotse-moeder-protocol"
gegaan zijn.
Ko-
ners en met een opPerylakte zo groot ningin een schriftelijke boodschap aan de
als de provincie Utrecht), en de Mayor Graafschapsraad en eveneens een aan de
van Westminster in wiens cit de Konin- burgemeester van Westminster. De .f"
gin en Prins Bernhard deze dagen loge- gemeester van Westminster overhandigde j
ren. I H.M. tevens de versierselen van officier
De voorzitter van de raad bood H.M.in de Orde van Oranje Nassau en aan de
uit naam Van het volk van Londen een gemeentesecretaris (town clerk), Sir
adres van Welkom aan in Londen „de Patrick Morris, die van ridder in deze
hoofdstad van het Britse Gemenebest en orde.
Imperium". Op ontroerende wijze werd Ondaijks de regen, welke weer neer-
daarin herinnerd aan de donkere dagen stroomde, verdrongen de belangstellen-
van de oorlog toen Koningin Wilhelmina
van T onden uit de geest van Haar ge
kwelde volk trachtte te schragen.
„Thans is voor het volk van beide lan
den zich rond de bekken, toen het Ko
niriklijke Paar St. James Palace verliet
en onder luide toejuichingen naar Buc
kingham Palace terugkeerde.
i
cester wegrijdt in de eerste open koets,
klinkt plotseling het „Leve de Koningin",
mengt zich het gejuich van duizenden
mensen met 't vurige trappelen der paar
denhoeven en het geratel der wielen en
stort zich de gehele bereden garde op ner
veuze paarden achter de open rijtuigen.
Het gaat alles zeer snel; het oprijden der
garde is bijna een charge. Maar het geheet
is onvergetelijk.
De stad is grijs en boven de hoofden
van de tienduizenden Londenaars wappe
ren de vlaggen in een mist, die deze hele
metropool al de atmosfeer geeft van de-
donkere dagen voor Kerstmis (Londen be
gint daar al in September mee).
De stoet rijdt Victoria Street door, ziet
dan rechts in de schemering de grijze sta
tigheid van Westminster Abbey en de
kanten torens en pinakels van de Parle
mentsgebouwen, zwenkt door Parliaments
Square de mensen wulven, juichen
Whitehall op, het regeringscentrum en
reeds rijst in de verte, zwart tegen de geel-
grauwe mist, de hoge zuil van Neison op
Trafalgar Square te midden van de vier
bronzen leeuwen. Linksaf draven de paar
den, de wielen van de vier open landauers
snerpen plotseling op het grint van de
Mali, waar een lange laan van vlaggen de
oprit vormt tot het Buckingham Palace in
de verte.
Overal staan de drie strijdmachten,
stram, overal langs heel deze route juichen
de mensen en voor Londenaars juichen
ze zelfs zeer enthousiast en dan zwenkt
de stoet Victoria Square op. Reeds bran
den de lantaarns op de hekken van Buc
kingham Palace. Honderd man van 's Ko
nings lijfwacht, de Grenadeer Guards,
presenteren het geweer en terwijl de dich
te mensenmassa nog eenmaal aan haar
enthousiasme uiting geeft, schrijdt Konin
gin Juliana, met naast zich haar konink
lijke gastheer, Buckingham Palace binnen.
Nier op de binnenplaats van het paleis
demonstreerde zich wederom de verbon-
dendheid tussen Koningin Juliana en de
Prins, een verbondenheid, die ook reeds
het Franse protocol ettelijke malen tot
concessies heeft gedwongen. De Koningin
stapte uit haar rijtuig, doch bleef in plaats
van onmiddellijk het paleis binnen te gaan
wachten tot de Prins was gearriveerd.
Met een glimlach bleef haar gastheer,
Koning George, aan haar zijde.
Dit korte, onverwachte oponthoud bleek
een buitenkansje voor een paar fotogra
fen, die een plaats op het binnenhof had
den kunnen bemachtigen. Zij kregen hier
door de gelegenheid om de vier vorstelijke
personen, ongedwongen bijeen, op een
plaat vast te leggen.
Hoewel duizenden nog geruime tijd voor
bet paleis bleven wachten in de hoop de
Britse en Nederlandse vorstenparen op
het balcon te zien verschijnen, bleven de
grote balcondeuren gesloten.
De vorstelijke personen bij aankomst aan Buckingham Palace. Van links naar rechts: Koning George VI,
Koningin Juliana, de Hertog van GloucesterKoningin Elizabeth en Print Bernhard.
De communisten schrikken voor geen
enkel middel terug om hun dwaalleer in
gang te doen vinden. In Hongarije hebben
zij nu z.g.n. „ouderscholen" opgericht
De ouders der schoolgaande kinderen zijn
verplicht deze „scholen" te bezoeken. Zij
worden er door middel van cursussen
vertrouwd gemaakt met da marxistisch-
leninistische gedachtenwereld. Bovendien
wordt hun ingehamerd hoe zij hun kinde
ren hebben op te voeden.
De bedoeling van de communistische be
windsmannen is duidelijk: zij willen door
deze ouderscholen voorkomen, dat de
ouders het huidige schoolonderwijs weer
te niet doen door de opvoeding van hun
kinderen thuis.
De honderdduizend is gevallen op
lot no. 8523 in de 511de Staatsloterij,
vijfde klasse, derde lijst.
Het behoort tot de goede tradities va*
het katholiek cultuurcentrum „Draken
burgh" om vóór de grote christelijke fees
ten enkele dagen te organiseren van gees
telijke bezinning en culturele oriëntatia.
Dit jaar zullen deze dagen gehouden wor
den van Vrijdagmiddag 22 December tol
Zondagmiddag 24 December.
Het hoofdthema, dat behandeld zal wor
den door prof. dr P. Schoonenberg SJ..
luidt: „De Kerstgedachte in het St. Joan
nes Evangelie". Het thema, dat in een
drietal voordrachten beschouwd wordt,
wordt afgewisseld met inleidingen over
Kerstliturgie, muziek, beeldende kuntó so
poësis.
