N. S. C. van deskundigen maakt het
bestek om dan koers te bei
bepale,
n
Injecties vliegen over de oceaan
Duitsland wil aan Europese
defensie deelnemen
Rood China neemt deel aan
debat in Veiligheidsraad
De 80-jarige Marie van Zeggelen
vertelt over haar romans
Drie millioen man tegen de bolsjewistische zondvloed
"Nr
2aterdagse
mijmeringen
K-.
J
„De Vliegende
Hollander"
Nederland hielp Venezolaanse
veestapel
Mits een internationale legermacht
wordt opgericht
Over de Amerikaanse agressie
V
Amsterdamse"
Sinterklaas
1,1
„IK ZOU ZO GRAAG WEER WILLEN TEKENEN"
Jlarry Prikkt£
ZATERDAG 25 NOVEMBER 1950
PAGINA S
Top Secrets
De man achter de schermen
Berlijn
De grote lijnen worden uitge
stippeld
Een propagandafilm voor de
Rijksluchtvaartschool
op Amerikaanse film
Op voet van gelijkheid
Uitbreiding der Westduitse
bevoegdheden
Wie Amerika's politiek bepaalt
In de Verenigde Staten worden momenteel plannen uitgewerkt voor een staand leger van drie millioen
tweehonderdduizend man, een grotere vloot en een flink vergrote luchtmacht, met daaraan verbonden een
verlenging van de diensttijd van 21 maanden tot mins tens twee jaar. Als deze plannen definitief zijn uitge
werkt, moeten ze door het Congres worden goedgekeu rd, dat tevens de benodigde gelden moeten voteren.
De kopstukken van leger, vloot en luchtmacht zitten in het enorme Pentagongebouw te Washington over al
die plannen gebogen en brengen bun adviezen uit. Z e zijn inmiddels slechts tweede rangsfiguren, want aan
andere persoonlijkheden is de eindbeslissing voorbeho uden. Het zijn niet de generaals en de admiraals, die
eventueel een militaire actie ontketenen, maar de des kundigen van het z.g. State Department, het ministerie
van buitenlandse zaken. En de militaire leiders voeren een dergelijke actie slechts uit, al wordt hun uiteraard
van te voren advies gevraagd.
Meer dan drie millioen man zullen
de Verenigde Staten dus binnenkort
steeds onder de wapenen hebben.
Men schat, dat dit aantal in ieder
geval eind van het volgend jaar be
reikt zal zijn. Het mag misschien
niet zo indrukwekkend zijn, in ver
gelijking met de cijfers, die omtrent
de sterkte van het Sovjet-leger ge
geven worden, maar men dient er
hierbij wel degelijk rekening mede
te houden, dat de Verenigde Staten
ongetwijfeld over een geweldige,
technische superioriteit beschikken
en bovendien over een vloot, waar
mede het zijn troepen naar elk wille
keurig punt van de wereld kan ver
plaatsen. Wat op Korea is gepres
teerd, is hiervan een voorbeeld.
Sovjet-Rusland bezit geen noemens
waardige vloot, om ten eerste zijn
eigen ontzaglijke gebied afdoende
te beschermen tegen een invasie of
het veel minder uitgestrekte
We zinspeelden er reeds op, dat de se
cretaris van de National Security Council
een belangrijk personage is. Hij kan zelfs
een machtig en invloedrijk man zijn, aan
gezien hij grote invloed kan uitoefenen
op de president, die uiteindelijk toch altijd
beslissen moet.
Men is er daarom op uit, in deze func
tie steeds een man zonder politieke am
bities en persoonlijke maohtbegeerte te
benoemen. Indien men daarin in de toe
komst niet mocht slagen, zou een onheil
vol streven van die secretaris naar een
dictatoriale positie volstrekt niet denk
beeldig zijn. Ook hier is de president ten
slotte weer de man, die het laatste woord
zegt, want hij benoemt de secretaris.
Tenslotte zij nog opgemerkt, dat de
secretaris van de National Security Coun
cil niet in het Pentagon-gebouw zetelt,
maar in een der oude gebouwen van het
ministerie van oorlog.
om
gebied van de Verenigde Staten
binnen te vallen.
Deze meer dan drie millioen man vor
men een imposante bevestiging van het
voornemen der Verenigde Staten, om
daadwerkelijk elke agressie tegen te gaan
en metterdaad stelling te nemen tegen de
bolsjewistische zondvloed.
Men zal zich inmiddels onwillekeurig
afvragen, wie in Washington eigenlijk tei-
kens de beslissingen neemt, welke vaak
van wereldomvattende invloed zijn. Af en
toe hoort men felle critiek uitoefenen op
het State Department, door daar niet toe
behorende deskundigen. Speciaal in zake
rhina en aanvankelijk ook in verband
St Korea werd gezegd, dat het State
Department niet over voldoende kennis
van zaken beschikte en voor het land
noodlottige beslissingen nam, de Ameri
kaanse politiek tot een aanfluiting maakt*»
van alle gezonde verstand.
Toen Tsjang Kai-Sjek, achter wie het
State Department zich indertijd gesteld
had, voor Mao Tse-Toen wijken moesi.
was de critiek bijzonder feL Later maakte
o.a. MacArthur zich tot tolk van de critici
speciaal wat Formosa aangaat
Maar wie is dan eigenlijk de verant
woordelijke man op het State Department.
De desbetreffende minister, Dean Acne-
son? Tot op zekere hoogte is hij dit inder
daad, ofschoon de president steeds nei
laatste woord spreekt. Dit is een O.K.
H.S.T., gebrabbeld in de marge van hei
staatsstuk, waarin de in een bepaalde aan
gelegenheid te volgen politiek uitgestip
peld wordt. Na de recente verkiezingen
meenden de republikeinen, dat Dean
Acheson moest heengaan, omdat volgens
hen de kiezers hun vertrouwen in diens
buitenlands beleid hadden opgezegd.
President Truman antwoordde eenvou
dig: hij blijft. En hij kon dit met een ge
rust hart doen, omdat Dean Acheson
slechts ten dele verantwoordelijk is.
Immers, Amerika's buitenlandse politiek
wordt uiteindelijk bepaald door de z.g.
National Security Council draagt dc be
de Nationale Veiligheid. Deze raad ls In
1947 bij een besluit van het Congres in
gesteld. met de National Security Act, de
wet op de nationale veiligheid, toen net
talen van de Amerikaanse politiek in China
allengs duidelijker begon te worden.
En bij het vaststellen van de te volgetl
koers gaat Amerika thans waarlijk niet
over een nacht ijs. Maar wat is dan eigen-
lijk de rol van de president, die toch de
wereld telkens de genomen beslissingen
aankondigt?
Het antwoord luidt als volgt: Lang niet
alle beslissingen worden aan de wereld
verkondigd. Deze zle' soms slechts na
lange tijd de resultaten van een bepaald
besluit, dat in kltó stilte, ja m het geheim
genomen werd. Menig besluit van de
Nationale Security ,<^U"?lljfr!a?t ,de be
titeling „Top Secret uiterst geheim!
In de raad worden alle kwesties behan
deld, welke de veiligheid van de Verenigde
Staten raken. En deze raad moet eerst alle
koerswijzigingen in de buitenlandse poli
tiek goedkeuren, welke door de deskun
digen van het ministerie van buitenlandse
zaken worden voorgesteld.
Een tamelijk omslachtige methode, zo
op het eerste gezicht. Vooral ook, omdat
er nog een commissie uit- de senaat is, die
eveneens toezicht houdt op de buiten
landse politiek. Dit toezicht bestaat inmid-
I
V
President Truman in gesprek met een der voornaamste adviseurs van de
National Security Council, generaal Eisenhower
dels voornamelijk uit adviezen en uit cri
tiek achteraf.
Uncle Sam in zijn Sintcrklaasrol
Caricatvur uit de Christian
§cience Monitor"
Op menig moment moet er zo spoe
dig mogelijk en in het geheim een
belangrijke beslissing genomen worden
en dan is de weg via de National
Security Council feitelijk de kortste,
omdat daarin vertegenwoordigers zete-
telen van het ministerie van buiten
landse zaken, van leger, vloot en lucht
macht en economische en politieke
deskundigen, terwijl in de zittingen er
van geregeld autoriteiten op het des
betreffende terrein geconsulteerd wor
den. Zo krijgt generaal Eisenhower
menigmaal een telefoontje, om van
New York, waar hij, zoals bekend,
president van de Columbia Universiteit
is, even naar Washington te komen,
om de National Security Council van
advies te dienen.
Een heel belangrijke persoonlijkheid in
de National Security Council is de secre
taris. Want deze onderhoudt het dagelijkse
contact met de president. Hij legt deze de
besluiten van de raad voor en geeft er zo
nodig een nadere uitleg aan. Elk dezer
besluiten is van te voren het onderwerp
van uitvoerige besprekingen geweest, op
grond van een door een deskundige van
het ministerie van buitenlandse zaken ge
maakt ontwerp.
Het spreekt vanzelf, dat elk genomen
en door president Truman bekrachtigd
besluit in de eerste plaats een diploma
tieke machinerie in beweging zet. Immers,
de ambassadeurs, gezanten en consulaire
vertegenwoordigers in het gebied, waar j
volgens de door de raad vastgestelde ge
dragslijn moet worden opgetreden, behoor!
op de hoogte te worden gebracht, opdat
geen tegenstrijdige dingen gebeuren en de
Amerikaanse vertegenwoordigers niet op
eens voor een hun onbekend fait accompli
worden gesteld.
Vaak is elke bespreking in de raad het
uitvechten van conflicten tussen de diplo
maten, de economische deskundigen en de
militaire adviseurs en militaire leiders
voor het betrokken gebied.
Een voorbeeld illustreert de gang van
zaken duidelijker dan lange uitweidingen:
De beslissing, om Berlijn tot elke prijs
te behouden, werd tegen het advies van
de militaii e deskundigen genomen. Die
hadden in principe gelijk. Zelfs een leek
op strategisch terrein ziet op de kaart
onmiddellijk, dat het aan alle kanten door
de Russische zone omgeven, als 'n eiland
midden in de Rode Vloed liggende Ber
lijn, direct een prooi van het Rode Leger
zou worden, indien dit tot de aanval over
ging. De Luchtbrug betekende voor het
luchttransportwezen 'n bijzondere zwakke
plek, want Russische jagers zouden de
grote, onbewapende transportvliegtuigen
bij tientallen kunnen neerschietén. De
Verenigde Staten zouden om wille van
Berlijn een belangrijk percentage van
hun transportluchtvloot verliezen. Elke
militaire commandant zou, voor de keuze
gesteld, Berlijn bij de geringste Russische
bedreiging prijsgeven, als onhoudbaar.
Maar de diplomaten meenden, dat de
Verenigde Staten niet mochten toegeven,
uit prestige-overweging. Het hoofd van
Amerika s geheime dienst, door de raad
gehoord, gaf zijn opinie ten beste en een
indruk van Sovjet-Ruslands vermoede
lijke bedoelingen, tevens een voorspel
ling van de reactie, welke het prijsgeven
van Berlijn speciaal in Duitsland teweeg
zou brengen, volgens de door hem ver
zamelde inlichtingen.
Nog steeds zijn het desbetreffende rap
port en de er op gebaseerde richtlijnen
„Top Secret". Er is nooit iets over ge
publiceerd. Maar de resultaten er van
heeft de hele wereld aanschouwd en er
moed uit geput.
President Trunmn, die uiteraard m be
langrijke mate op zijn adviseurs moet af
gaan, werd door het lezen van het rap
port van de raad en de hem verder gege
ven toelichtingen overtuigd van de nood
zakelijkheid, de Sovjet Russen duidelijk te
maken, dat de Verenigde Staten zich niet
zouden laten intimideren.
De National Security Council bewerkt
eigenlijk een reeks uitvoerige dbcumen-
ten, waarin de grote lijnen van de Ame
rikaanse politiek op hoofdzaken worden
vastgesteld. In dit licht gezien, is het
zeer waarschijnlijk, dat zelfs de intrede
van een republikeins president in het
Witte Huis in wezen weinig aan het
standpunt zal veranderen, dat Washing
ton en het State Department via de Na
tional Security Council hebben ingeno
men.
En de Amerikaanse politiek ontwikkelt
zich dus volgens de door de raad gegeven
richtlijnen, waarbij natuurlijk de presi
dent iu bepaalde gevallen een eigen visie
hebben kan en volgens eigen inzicht kan
optreden. Practisch lijkt dit echter In de
meeste en belangrijkste gevallen uitge
sloten, omdat de president uiteraard niet
alles overzien kan. Hij is tenslotte de
man, die de algemene richtlijnen aan-
g66ft.
Het lijdt geen twijfel, dat sinds de in
stelling van de National Security Council
de Amerikaanse politiek steeds meer een
vaste lijn is gaan volgen en naar mag
worden aangenomen, heeft het State De
partment er een flinke opfrissing door
ondergaan. De mening van de hoge mini
steriële ambtenaren wordt thans menig
maal door mensen uit de practijk: uit de
militaire en de zakenwereld, doorkruist.
Vooral in Engeland heeft men grote
waardering voor de nieuwe stand van za
ken. Het buitenlandse beleid der Verenig
de Staten is er stabiel door geworden. De
toekomst zal leren, of het State Depart
ment, geleid door de National Security
Council, een even grote stabiliteit, doel
treffendheid en doelbewustheid te aan
schouwen Zal geven als het Londense
Foreign Office, dat steeds zich zelf blijft,
of er nu 'n liberale, conservatieve of socia
listische minister van buitenlandse zaken
is.
„Er bestaat in Nederland altijd nog een
tekort aan verkeersvliegers. Het eigenaar
dige is, dat jongens van 13 of 14 jaar vol
zijn van vliegen en ijverig vliegtuigmodel
len bouwen, maar wanneer ze dan later
het einddiploma HBS in de zak hebben,
kiezen ze een andere richting. Om nu on
der de jongelui wat propaganda voor het
beroep van verkeersvlieger te maken,
hebben we een wervingsfilm voor de op
leiding tot vlieger laten maken".
Dit was in het kort de inleiding, welke
de heer J. tV. F. Backer, directeur van de
Rijksluchtvaartdienst gistermiddag In het
Seinposttheater hield bij de eerste voor
stelling voor genodigden van de film „De
Vliegende Hollander".
Deze film geeft het onopgesmukte ver
haal van een jongen met eindexamen HBS
die tot verkeersvlieger wordt opgeleid.
Men ziet hoe theoretische en practische
opleiding hand in hand gaan. hoe de jonge
piloot eerst op eenvoudige en later op meer
ingewikkelde toestellen leert vliegen en
hoe hij tenslotte als derde of vierde piloot
op de internationale en intercontinentale
lijnen meevliegt.
In al haar eenvoud is deze film, waar
voor aan de hand van adviezen van de
Rijksluchtvaartschool, de vlieger-schrijver
A. Viruly en de secretaris van het vlieg
bedrijf der KLM, mr. Hendrik Scholte,
het scenario samenstelden, toch boeiend
van het begin tot het eind. De jongens
worden er niet „lekker" door gemaakt
voor de vliegerij, maar hun wordt op
realistische wijze een beeld gegeven van
de opleiding, die hun te wachten staat, als
zij verkeersvlieger willen worden. Alleen
aan het. slot, wanneer de jonge piloot na
2M jaar opleiding zijn eerste reizen maakt
naar Rome en New York. dan wordt de
toeschouwer even duidelijk, dat een ver
keersvlieger toch ook nog wel het een
en ander van de wereld te zien krijgt
Deze propagandafilm, in de beste zin
van het woord, werd vervaardigd door
Poïygoon-Profilti. Theo Bruyn speelde op
zeer natuurlijke wijze de rol van de jonge
piloot-in-opleiding, pjet Out en Henk van
Overvest verzorgden de opnamen.
Toen enkele maanden gele
den onder de veestapel in de
Zuid-Amerikaanse staat Ve
nezuela op grote schaal
mond- en klauwzeer uitbrak,
zodanig zelfs, dat dit dreigde
uit te groeien tot een ware
epidemie, was onmiddellijk
en afdoend ingrijpen een
eerste vereiste.
Noch binnen de eigen
grenzen: noch in de naburige
landen, beschikte men over
de noodzakelijke middelen
om de steeds toenemende
sterfte onder het besmette
vee te bestrijden en men was
dus genoodzaakt uit te zien
naar de mogelijkheden in het
verre buitenland.
Het hoeft geen verbazing
te wekken dat de Venezo
laanse autoriteiten al spoe
dig aan Nederland gedacht
hebben. Ons land heeft op het
gebied van de veeiteelt en
uiteraard met alles wat be
trekking heeft met de ver
zorging van vee. een wereld
reputatie. Van 1904 af zijn er
hier veenartsenijkundige stu
dies verricht en sinds 1930
bestaat er een Veeartsenij-
kundig Onderzoekingsinsti
tuut.
De moderne methoden, die in
de loop der jaren zijn gevon
den om veeziekten te voor
komen en te bestrijden, vin
den voor een groot deel in
deze instelling hun oorsprong.
Thans, enkele maanden na
hun eerste optreden, worden
de mond- en klauwzeerver-
schijnselen in Venezuela met
kracht bestreden, dank zij
een grote hoeveelheid vac
cin, geprepareerd in het Vee-
artsenijkundig Instituut te
Amsterdam en in allerijl per
vliegtuig overgebracht. In
vier verschillende vluchten
is de verzending door de
K.LJkL uitgevoerd- Dezer
dagen had de laatste vlucht
van deze serie plaats.
Per week 500 koeien
nodig
Mor"*- en klauwzeervaccin
is op 'zelf reeds lang be
kend. V bereiding ervan was
echter tot voor kort een om
slachtige en zeer kostbare
zaak. Alleen al voor de be
strijding van deze ziekte op
e'igen bodem had men per
v/eek 500 koeien nodig. Want
de smetstof werd gewonnen
uit de blaren van besmette
dieren. Deze methode noem
de men het winnen „in vivo";
op het levende dier dus.
Jaren lang heeft dr. H. S.
Frenkel, directeur van het
Veeartsenijkundig Instituut,
onderzoekingen gedaan om
te komen tot een methode,
die in het algemeen minder
kostbaar was en ook niet zo
pijnlijk voor de betrokken
dieren. Men slaagde er in
runderweefsel overlevend te
houden en dit als smetstof te
gebruiken. Aanvankelijk wa
ren dit huiden van runder
embryo's. Maar ook dit sy
steem bleek nog niet vol
doende virus op te leveren.
De onderzoekingen werden
voortgezet tot men gevonden
had dat de opperhuid van
tongen van geslachte runde
ren dezelfde, zo niet betere
mogelijkheden bood als voor-,
heen de blaren der zieke
dieren.
Tongen geleend
Tegenwoordig worden door
het instituut dagelijks tongen
„geleend" van het slachthuis.
In het laboratorium reinigt
'men deze en op vernuftige
manier pelt men van de ton
gen uiterst dunne velletjes, die
niet dikker mogen zijn dan
enkele honderdste inilimeters.
De gewichtsafneming per
tong bedraagt niet meer dan
30 gram en in het slachthuis
heeft men deze vermagerings
kuur graag over voor het be
lang van de veestapel. Want
na afloop van de behande
ling worden de tongen weer
naar het slachthuis geretour
neerd.
In een andere apparatuur
wordt het zeer dunne weef
sel fijn geknipt en daarna in
een voedingsvloeistof ge
bracht samen met de smet
stof, die zich hierdoor kan
vermeerderen. Hier wordt
het mengsel 20 uur in een
broedkamer bewaard bij een
temperatuur van 37 graden.
Daar de aanwezigheid van
bacteriën het mond- en
klauwzeer virus zou kunnen
doden, is steriliteit een aller
eerste vereiste. Het uiteinde
lijk gewonnen virus wordt
bij een bepaalde temperatuur
gebonden aan een stof, ge
naamd colloïdaal alluminiura
hydroxide, verzameld in fles
sen en bewaard bij een tem
peratuur van 2 tot 6 graden.
Deze temperatuur werd
overigens tijdens het trans
port door de lucht gehand
haafd. De flessen vaccin
waren verpakt in kisten, die
ieder- van een klein laagje
droogijs waren voorzien. Bo
vendien droeg het vliegen op
grote hoogte uiteraard ook
bij tot een lage temperatuur
in het vrachtruim van de
Vliegende Hollander.
Modem gebouw in
17e eeuwse omgeving
Het moderne karakter van
het transport van de produc
ten uit het Veeartsenijkun
dig Instituut staat in sterke
tegenstelling tot de oude 17e
eeuwse omgeving, waarin dr
Frenkel zijn onderzoekingen
verricht.
Het kleine, practisch inge
richte gebouw dat in 1941
voltooid werd bevindt zich
ui een ring van typisch Am
sterdamse huizenrijen. Op de
achtergrond, zichtbaar van
de werkkamer van dr. Fren
kel. staat' de oude Sint Ni-
kolaaskerk, die zich weerspie
gelt in het water rondom he*
laboratorium. Daarbinnen
wordt de bezoeker getrof:- i
door een mengeling van v
tenschappelijke en prac:
efficiency. Een groot deel
het instrumentarium is o
*wordt door eigen persorsi
in een eigen werkplaats ver
vaardigd, en vaak ook ont
worpen.
Dr. Frenkel heeft 60 man
personeel tot zijn beschik
king: bacteriologen, veeart-
senijkundigen, laboranten
technici en monteurs.
Niet voor de laatste
maal
De vrachtauto van het in
stituut is nog niet voor de
laatste maai op Schiphol ge
weest om zijn lading over te
dragen aan de alluminium-
romp van de KLM-vracht-
skymaster. De vier tot nu toe
gehouden vaccin-transporten
naar Venezuela zullen wel
licht door nog andere worden
gevolgd.
Op elke vlucht werd tot nu
toe 5800 kilogram vervoerd
Dit komt overeen met een
hoeveelheid van 140.000 In
jecties voor volwassen run
deren. In totaal dus meer dan
"-ó millioen inspuitingen,
waarmee de Nederlandse we
tenschap het besmette vee
in Zuid Amerika door de
lucht te hulp is gekomen.
Gisteren is te Bonn een, door kanselier
dr Adenauer persoonlijk ontworpen me
morandum gepubliceerd, dat gericht was
aan de Grote Drie -en waarin verklaard
wordt, dat West-Duitsland bereid Is een
bijdrage tot de internationale defensie
van Europa te leveren in de vorm van
een troepencontingent, mits een Interna
tionaal Westeuropees leger opgericht
wordt. Het werd kort voor de bijeenkomst
der ministers van buitenlandse taken van
Dc politieke commissie van de Alge
mene Vergadering der V. N. heeft Vrijdag
op voorstel van de Rus Malik met 30 te
gen 8 stemmen en 22 onthoudingen be
sloten, dat de Chinese communistische
delegatie, die thans voor de zitting van
de Veiligheidsraad te New York Is aan
gekomen, ook deel zal nemen aan het
debat over de. Chinese klacht betreffende
,de Amerikaanse agressie tegen China"
In de politieke commissie.
Vóór uitnodiging van de Chinese dele
gatie stemden o.m. Engeland, Frankrijk.
India, Indonesië, Nederland en de Sovjet-
Unie. De V.. S. onthielden zich. Het debat
begint Maandag a.s.
De V.N. hebben onverwacht-meegedeeld,
dat de Veiligheidsraad vandaag, Zaterdag,
zal vergaderen om de kwesties Formosa
en Korea te bespreken. De raad zou
eigenlijk niet vóór volgende week ver
gaderen. De vervroegde bijeenroeping
wordt in verband gebracht met de aan
komst van de delegatie van communistisch
China, die al een onderhoud met Trygve
Lie heeft gehad.
77
Een Franse kijk op de gevolgen van de huidige, resolute Amerikaanse
politiek, waardoor JFest-Europa in behoorlijke staat van verdediging ge
bracht wordt: Stalin, tot Vishinsky: Onze laatste hoop, stuur de vredesduif
er op uit!
(L'Epoque, Parijs)
De filmproductiemij „Animex" in
New York heeft opdracht gekregen
een kleurenfilm te maken van de
Sinterklaasgebruiken in Nederland.
Van de Sinterklaasoptocht, georga
niseerd door het Initiatief Comité
Amsterdam op 29 November in de
hoofdstad, zullen de noodzakelijke
buitenopnamen worden genomen.
Groot-Brittannië. Amerika en Fraiikrfik.
in September j.l. in New York, aan de
ministers overhandigd, zo deelt het Duitse
persagentschap mee.
Deze verklaring maakt duidelijk, dat
Adenauer afwijzend staat tegenover re-
militarisatie van West-Duitsland door een
eigen nationale militaire macht.
In het memorandum dat de verdediging
van Duitsland naar buiten in hoofdzaak
een aangelegenheid van de bezettings
troepen noemt wordt opnieuw „in de drin
gendste vorm" aangedrongen op verster
king van de geallieerde troepen.
Van hoge Britse zijde werd Vrijdag te
Bonn verklaard, dat een eventuele West-
Duitse bijdrage aan de verdediging van
West-Europa zou geschieden op basis
van volkomen gelijkheid op militair
gebied. De Duitse soldaten en bevelheb
bers zouden op geheel dezelfde wijze
worden behandeld als hun Franse, Britse
of Amerikaanse kameraden. Zij zouden
allen onder een verenigd Westeuropees
opperbevel komen te staan.
Volledige gelijkwaardigheid van status,
als door de Duitsers (zowel door de
christen-, als de sociaal-democraten)
wordt geëist, is een zeer rekbaar begrip,
aldus de Britse woordvoerder die het
voorgaande mededeelde. Niemand heeft
nog omschreven wat er eigenlijk mee
wordt bedoeld.
Van gewoonlijk betrouwbare zijde werd
Vrijaag te Bonn vernomen, dat de ver
legen woordigers der drie Westerse bezel-
ungsmogenuneden bondskanselier dr Ade
nauer een aocument heli ben oiierhandigd,
waarin is omschreven welke geallieerde
bevoegdheden thans, buiten de reeds over-
gedragene, in handen van de Westduitse
regering worden gesteld. De inhoud van
bet document zal spoedig bekend worden
gemaakt, nu de Westduitse regering de
vereiste verzekering heeft gegeven, dat
zU zich verantwoordelijk stelt voor de
vóór-oorlogse Duitse schulden en dat zU
strategisch belangrijke grondstoffen ter
beschikking van de Westeuropese verde
diging zal stellen.
Geallieerde functionarissen verwach
ten, dat de publicatie van het doewnent
kort vóór de aankomst in Duitsland van
de Britse minister van buitenlandse za
ken, Ernest Beviin, zal plaats hebben.
Bevin wordt 8 December a.s. te Bonn ver
wacht voor een bezoek van drie dagen.
In de aula van de Universiteit van
Amsterdam ontving gisteren de jeug
dige letterkundige J. A. Blokker de
Reina Prinsen Geerligsprijs. De
schrijfster Anna Blaman feliciteert
de prijswinnaar
Het omslag van „Machteld ter Cronevan Marie C. van Zeggelen
verzekert ons, dat we met deze roman het jongste werk in handen hebben
van de veelgelezen Nederlandse schrijfster, die haar populariteit voor een
groot deel dankt aan haar frisse verteltrant en de boeiende wijze waarop
zij haar figuren tekent tegen het schilderachtige décor van het verleden.
Zou de thans tachtigjarige, zo vroegen ive ons af vóór we aan het boek
begonnen, deze kostelijke gaven wel ongerept hebben bewaardMaar elke
vrees bleek ongegrond: „Machteld ter Crone" is even fris als de romans,
die Marie van Zeggelen vele jaren geleden schreef, bijv. „Be Plaetse aan
de Veght", dat al twintig jaar oud is.
Mevrouw yan Zeggelen is zo vriendelijk,
ons zelf iets over haar nieuwe boek te
vertellen. Én als wij tegenover haar staan
een klein, fijn dametje, met witte haren
en levendige ogen dan geloven we niet
langer aan een uitgeverstrucje, dat ons
een lang in portefeuille gebleven boek
als een nieuw werk voorschotelt, maar
eerder aan.
Mevrouw van Zeggelen raadt onze ge
dachten en ze lacht hartelijk.
„U gaat me toch zeker niet het com
plimentje maken, dat er beslist een fout
in het Haagse bevolkingsregister moet
zijn geslopen? Dat is me de laatste tijd
al vele malen gezegd, maar heus, ik
werd in 1870 geboren en ben dus tachtig
jaar. daar is' geen speld tussen te krij
gen. Iets anders is. dat ik me nog flink
voel, al ben ik dan kort geledén 'n paar
keer lelijk ziek geweest".
Ze nodigt ons uit plaats te nemen, voor
ziet OD8 zelf van thee en gaai daarna te-
genover ons zitten. Weldra hebben we het
over haar nieuwe boek.
„Ja, het is mijn laatste. Ik begon er
aa'i in 1948, kort nadat ik „De zwarte
galei" had geschreven. Drie maaj moest
k het werk echter onderbreken, eens voor
'n boek over de kroning van Koningin
Juliana en tweemaal voor het schrijven
van een hoorspel. Op 1 Maart 1950 was
het klaar".
Als we haar zeggen, dat het boek ons
de indruk heeft gegeven; dat er vele
jeugdherinneringen in verwerkt zijn, ant
woordt de schrijfster.
„Ja, dat is inderdaad het geval. De
sfeer en dc omgeving zijn die van
mijn ouderlijk huis, maar het verhaal
zelf berust helemaal op fantasie. Ik laat
Machteld ter Crone bij haar oom Fabias
Brom in den Haag Wonen. Deze Brom
is een kunstzinnige man, die een kring
van kunstenaars om zich heen verzameld
heeft en een van de stuwende krachten
iavao ■Oefening kweekt tennis", "i
Mijn vader was een der oprichters van
deze aloude vereniging. Hij was de volks
dichter W. J. van Zeggelen. Alle in mijn
boek beschreven bezoekers van het huis
van Brom waren de vrienden van mijn
vader, o.m. de componist Johannes Vér
hulst. de schilder Simon van den Berg en
Johannes Bosboom en de bekende pro
fessor Jan ten Brink. Ik was de jongste
van een groot gezin merkwaardiger
wijs ben ik het enige kind, waarop mijn
vader geen gedichtje heeft gemaakt! en
heb mijn vader niet lang gekend, maar
toch herinner ik me nog heel goed de
sfeer in ons huis".
Het nieuwe boek speelt in de tweede
helft van de vorige eeuw en dit brengt
't gesprek op de voorkeur, die de schrijf
ster toont voor het verleden.
„Toch moet u die zogenaamde histo
rische belangstelling van mij niet ver
keerd begrijpen," waarschuwt mevr.
van Zeggelen: „Het is niet zo. dat ik
een intrigue fantaseer om iets van de
historie te kunnen laten herleven. Het
is mij niet in de eerste plaats om de
historie te doen. maar het gaat mij al
tijd om de mens. Natuurlijk moet de
geschiedkundige achtergrond verant
woord zijn, tot in alle onderdelen. Dat
vergt heel wat studie, temeer daar ik
in deze dingen zeer consciëntieus ben.
Ik herinner me nog, dat ik voor een
van mijn boeken de geschiedenis en de
practische toepassing van de kinine
moest weten. Ik las er op de Kon. Bi
bliotheek zoveel over, dat men mij eens
froeg of ik soms apothekeres wilde
DE EERSTE stof voor deze kroniek
wordt ongetwijfeld geleverd door de om
standigheden van het Koninklijk bezoek
aan Engeland. Ik ben vast de tolk van
het gehele volk behalve dan de groep
van „De Waarheid", die geen woord aan
de hele reis heeft gewijd wanneer ik
hier een eresaluut breng aan Koningin.
Juliana voor haar indringende woorden
terzake van vriendschap, eenheid en las
ten dragen. Haar uitingen waren geen
samenrijgen van conventionele volzinnen,
maar golven van welsprekendheid recht
uit het hart.
DE OVERSTE van het groot-seminarie
te Sées in FranJcrijk, Kanunnik Pioger,
heeft in tegenwoordigheid van talrijke
kerkelijke en wereldlijke autoriteiten het
Ridderkruis van het Legioen van Eer
overhandigd aan zuster Clothilde Angèle.
van de Zusters der Armen te Fiers.
De onderscheiding is wel verdiend, want
van haar 88 levensjaren heeft zij er 68
besteed aan de verzorging van. de armen.
Medailles worden wel eens eerder
schonken.
ge-
Wij laten ons, in verband met haar
boeken, het woord „schilderachtig" ont
vallen. „Natuurlijk laat ik die mening
geheel voor u rekening", zegt de
schrijfster bescheiden: „maar wist u wei
dal ik eerder tekende en schilderde dan
schreef? Mijn moeder was schilderes en
ik ben op de Tekenacademie geweest. Pas
na mijn dertigste jaar ben ik serieus be
gonnen met schrijven".
Terwijl wij enkele van haar tekeningen
aan de muur bekijken, vragen we ter
loops, of mevrouw van Zeggelen nog
plannen heeft. „Plannen?" lacht de tach
tigjarige: „Neen, op het ogenblik niet.
Maar ik zou zo graag weer willen tekenen.
En natuurlijk zou ik.enfin, we zullen
maar afwachten, vindt u niet?"
H.R.
(Alle
J. M.'
'enoemde titels zijn uitgaven van
deulenhoff te Amsterdam).
IN DE gedenksteen van het monument
voor de gevallenen van het Phïlips-per-
soneel staat ook de naam van Albert van
Boxtel gebeiteld. De thans 26-jarige Alben
die op 23 Juni 1943 voor de Arbeitseinsatz
naar Duitsland moest, is met de andere
onlangs vrijgelaten „krijasgevangenen" uit
Rusland teruggekeerd. Een naam tenmin
ste kan van het Philips-monument worden
verwijderd. Er blijven er toch nog genoeg
over. En niet alleen bij Philips.
LANGS EEN zijrivier van de Amazone,
de Xingu. heeft een Indianenstam het oor
logspad betreden.
Berichten uit Belem, aan de mond van
de Amazone, melden, dat de toestand zeer
ernstig is. De Indianen doden dorpsbewo
ners en arbeiders op de rubberplantages
en vallen zelfs boerderijen aan de buiten
wijken van betrekkelijk grote steden aan.
Verscheidene dorpen zijn geëvacueerd en
het werk op de rubberplantages ligt stil.
Komen V deze daden onbegrijpelijk vg,or?
Deze „onbeschaafden" zien en horen toch
niet anders in de „beschaafde" wereld'.
ONDERHANDELINGEN met Grieken
land over krenten duren zo lang, dat deze
Zuidvruchten wel niet mee7 op tijd zul'en
zijn voor de feestdagen in December. Aan
welke kant hel meest van „krenterinheid"
sprake is. heb ik niet kunnen achterheen
doch het worden zeer waarschijnlijk olie
bollen zonder krenten.
MORGEN IS HET weer Zondag. P
eerste collecte ik herhaal het voor
zoveelste maal is voor de nieuwkei
ken i- O1*! Ri„r/(ir„ Po loor-to 17-
van Pinksteren krijgt via het Eviste
St. Paulus wederom het woord. En weer
raak.
Hij bidt en vraagt voor ons de vervulliiig
over de kennis van Gods Wil. T,ees dat
goed. dë kennis van Gods Wil. Om en
nu komt. het een leven te leiden dat:
God waardig is en Hem behaagt. Dar
worden wij lijdzaam met blij gemoed en
dankbaar, hoe moeilijk dat alles ook mag
zijn en hoe vol tegenspraak. Het Evarjo
gelie schenkt het beeld van de laatste
wereldperiode. Aangezien we nooit weten,
wanneer die dagen aanbreken is het maar-
het beste altijd gereed te zijn.
Stof genoeg voor een ernstige Zondag,
die toch niet onplezierig behoeft te zijn,
want de wetenschap op weg te zijn naar
het vaderhuis is nog altijd wetenschap
no. 1.
