Brussel legt laatste hand aan Atlant. defensie-organisatie Dwight gaat bevel voeren •ty'd eu $elcL <i> 1 Engeland werkte voor export Tekort aan grondstoffen brengt productie in gevaar A.K.U.-fabriek verrijst reed in Emmen Omdat emigratie een zeer gewichtige zaak is De onderhandelingen over het staken van het vuren Lloydboothad een moeilijke reis bespavetv /T\ Vergaat de wereld ah de Langkoeas deining en dreiging 11 Dinsdag 19 December 1950 DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN r~ Eisenhower opperbevel hebber van liet West- Europese leger ral Toekomstig centrum van Nederlandse nylon-industrie S ■mmm wensen standsorganisaties behoorlijke inschakeling Pekings antivoord nog niet ontvangen Huizenhoge golven in de Golf WEERBERICHT Overeenstemming der ministers van defensie Aanbevelingen aan Duitse regering TWEE GROTE JUBILEA Bonn niet. voor voldongen feil - Investeringscontrole via bouw vergunningen De knelpunten Een zware taak Politieke commissie wacht, af Pessimisme DE WERKENDE VROUW NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT Weerverwachting tot morgenavond luidt: Overdrijvende wolkenvelden mét plaatselijk mist, overigens droog weer. Overwegend zwakke wind. Bijna overal lichte tot matige vorst. Woensdag 20 December: Zon 8.45 uur, onder 16.30 uur; Maan op 13.42 uur, onder 5.01 uur. EUROPA-BLOK met Duitsland f Telefonisch van onze Brusselse correspondent) Bijlui op liclzelfde ogenblik, dat bet Belgische bataljon voor Korea de haven van Vntwerpen verliet, begon gisteren te Brussel de zesde vergade ring van de Atlantische Kaad, die bier tluins besprekingen van bet hoogste gewicht voor de wereldpolitiek voert. De communisten hadden bevel gegeven om rond de conferentiezaal het Provinciaal Paleis te manifes teren bij dc aankomst van de verschillende delegaties. Hiervan is in feite zo goed als niets terecht gekomen. In de omgeving van het gebouw stonden kleine afdelingen gendarmen met radio-wagens discreet opgesteld. Geen mens, behalve de officiële delegaties, mocht bet paleis zonder een speciale kaart binnen. A oor de journalisten en fotografen was zelfs de gewone pers kaart niet voldoende, tik moest voorzien zijn van een bijzondere kaart, die gisteren bij het ministerie van Buitenlandse Zaken moest worden afgehaald en slechts na strenge controle werd afgegeven. Bovendien was voor de pers mensen een ingang gereserveerd in een andere straat. Niet minder dan tweehonderd persmensen en fotografen zijn present. Zoals bekend, nemen politieke en mili taire vertegenwoordigers van de twaalf pactlanden benevens Canada aan de be sprekingen deel. Toen de conferentie be gon, ontbrak nog één gedelegeerde n-1. Dean Acheson, wiens vliegtuig door het «lechte weer te Parijs was opgehouden. Hij arriveerde toen de zitting van het comité van defensieministers reeds lang aan de gang was. Deze zitting werd ge opend door de Amerikaan Frank Pace, die Europa in ernstige woorden tot uiter ste spoed aanmaande. Pace begon roet een groet over te bren gen van Marshall, „die te Washington moest blijven om ginds de zaak te dienen, waarvoor men te Brussel vergadert". In de ochtend vergaderden de defensie ministers, terwjjl in de namiddag de mi nisters van buitenlandse zaken zich bjj hen voegden. De zittingen waren geheim. Het na afloop uitgegeven communiqué bevatte slechts de laconieke mededeling, dat vooruitgang is gemaakt en dat men hoopt, dat de agenda morgen afgewerkt zal worden. Daarna zou een volledig com muniqué uitgegeven worden. .Maar de „officiële woordvoerders" ontlinilcen ook ditinuai niet. Eén hunner deelde mee. dat dc ministers van defensie de benoeming van een Amerikaanse op perbevelhebber voor de Atlantische strijd krachten goedgekeurd hebben, evenals het plan voor Duitse deelneming aan de Atlantische strijdkrachten, het z.g. plan- Spofford, dat onlangs te Londen de goed keuring van de laatste opponent, Frank rijk, verwierf. Dit geschiedde des mor gens. Des middags evenwel, op de geza menlijke vergadering van de ministers van defensie en buitenlandse zaken, is tnen nog niet tot een besluit gekomen, zo werd te verslaan gegeven. De defini tieve besluiten aangaande de Duitse deelneming zullen op de gemeenschappe lijke vergadering van heden genomen worden. Suggesties, die de ronde deden, als zou de Russische waarschuwingsnqta aan Groot-Brittannië en Frankrijk eveneens aan de orde zijn gesteld, wer den later gedementeerd. Een woordvoerder deelde verder nog mede, dat hedenmiddag en vermoedelijk Dc mens leeft graag in het ver leden. Hij viert verjaardagen, lustra, decennia, en gaat dan over tot koper, zilver, goud en diamant. Maar de belangrijkste dagen wor den licht vergeten, vooral als zij in de geestelijke sfeer liggen. Wie heeft er de 8ste Augustus jj. aan gedacht, dat het toen veertig jaar geleden was, dat het Moti* propro „Quam singulari" uitkwam, waarbij de vervroegde kindercom- munie werd ingesteld! En morgen, 20 December, zal het vijf en veertig jaar geleden zijn. dat Sacra Tridentina Synodus" werd gepubliceerd, het decreet, waarin de' veelvuldige, dagelijkse H. Com munie voor alle leken zo warm en dringend door Paus Pius X werd aanbevolen. Het herdenken van het verleden heeft slechts betekenis, als er de lessen voor het heden uit worden getrokken. Het is morgen Gulden Mis; moge deze dag voor velen de gouden dag der innige Vereniging zijn. ook hedenavond, nog speciale conferen ties zouden worden belegd tussen de mi nisters van buitenlandse zaken der Grote Drie, die in hun kwaliteit van bezetters van West-Duitsland, zich te beraden heb ben over de wijze waarop aan de West- duitse regering thans aanbevelingen zul len worden gedaan, voor de inlijving van Duitse eenheden in de Atlantische defensie-organisatie. Men verheelt zich te Brussel niet, dat hier nog zeer lastige klippen verborgen liggen, zoals men uit de uitlatingen van Duitse regerings- en oppositiepersonen kan afleiden, die zich tegenover het zg. plan-Spofford niet zeer welwillend hebben betoond. Er was geen reden, aldus de woordvoerder, om aan te nemen, dat de Brusselse conferentie zou afwijken van deze met zoveel moeite in het comité der plaatsvervangers aange nomen grondslag voor de Westduitse deelneming. De delegaties streven er naar. de Westduitse regering niet voor een vol dongen feit te stellen en te vermijden, dat het voortgeschreden stadium van de ontwikkeling van het Atlantisch leger verdere onderhandelingen met de Sovjet-Unie nutteloos maakt. De stérkste indruk, die de besprekin gen van Maandag hebben achtergela ten, is echter, dat de Atlantische landen eensgezind zijn in hun besluit om de uitvoering van hun defensieplannen om generlei reden uit te stellen. President Truman heeft heden morgen officieel de benoeming van generaal Dwight D. Eisenhower tot opperbevelhebber der Westeuropese strijdkrachten bekend gemaakt. „De ondervinding en bekwaamheid van Eisenhower", aldus de president, „maken hem hij uitstek geschikt tot het aanvaarden van de verantwoor delijkheid, welke het bekleden van deze post met zich brengt". De benoeming van Eisenhower volgde snel op de Maandag door de Atlantische raad genomen beslissing tot het samenvoe gen van de Westeuropese strijdkrachten voor dc bescherming van Europa. Men verwacht, dat Eisenhower die in dc tweede wereldoorlog de opperbevel hebber der strijdkrachten van dc Westers0 geallieerden was en nu president is van de universiteit van Columbia te New York spoedig naar Europa zal vliegen, om een lijdelijk hoofdkwartier te Parijs in te rich ten. Zijn permanente hoofdkwartier wordt vermoedelijk Fontaiaebleau. Zodra dc generaal mededeelt, dat hjj ge reed is zijn functie te aanvaarden, zullen alle strijdkrachten' der Noordatlantischc mogendheden op het Europese vasteland onder zijn opperbevel worden geplaatst. Men vepwacht, dal Eisenhower tijdens een inspectiereis door Europa de troepen in Duitsland zal inspecteren. Ook zal hij dan uit de eerste hand nagaan hoe de stana van zaken bij de troepen is in Grooi- Brittannië, Frankrijk. België. Nederland, Noorwegen, Italië en Portugal, De Euro pese opperbevelhebber zal daarbij speciaal aandacht besteden aan het moreel van de troep, de opleiding en de behoeften aan uitrusting. Advertentie In een drukbewoond pension aan de Prins Hendrikkade te Amsterdam ivoedde gisteren op de bovenste etage een felle brand. De brandweer aan het werk op het naastgelegen dak. De zitting van de Defensiecommissie der staten van het Atlantische Pact gisteren te Brussel. Geheel rechts de Ned. afgevaardigden: minister J. H. s'Jacob en generaal Kruis. Er wordt op het ogenblik in Emmen hard gewerkt aan de bouw van de Enka- lonfabriek, welke dc A.K.U. daar gaat stichten. Op het terrein, dat 70 ha. groot is, zijn al verschillende gebouwen verre zen, waaronder een kantoorgebouw en en kele fabriekshallen. By de bouwplannen heeft men al direct rekening gehouden met dc mogelijkheid van uitbreiding, terwijl bij de bouw op zichzelf speciale voorzienin gen nodig zijn wegens de bijzondere eisen t.a.v. het vochtigheidsgehalte van de lucht bij het fabricatie-proces. Omstreeks Juli van het volgende jaar wil men de eerste gebouwen kunnen betrekken en in Januari 1952 houpt men met de productie te kun nen beginnen. Door Emmen als plaats van vestiging te kiezen doet de A.K.U. in niet geringe mate mede aan de bevordering van het streven de Zuid-Oosthoek van Drenthe te indus trialiseren. Daartegenover werden van overheidszijde vérschillende toezeggingen gedaan en aldus rekent men op verbete ring van bet wegennet, uitvoerige kanaal- werken, dieseltractie op de spoorlijn Zwal- le Emmen en automatisering van de te lefoon. Ook t.a.v. de woningbouw werden bepaalde toezeggingen gedaan. Het nieuwe spoorwegstation te Vlissingen is gisteren met een eenvoudige plechtigheid door de president-directeur van de Ned. Spoorwegen, ir. F. Q. den Hollander, in gebruik gesteld. Tijdens de openingsrede van ir. Den Hollander. Tweede van rechts: de heer D. Wansinh, directeur der N'. S., derde van rechts de heer C. Philipse, lid van God. Staten en waarnemend Commissaris der Koningin in Zeelandvierde van rechts de burgemeester van Vliuingen, mr. B. Kolft De beslissing werd mede gebaseerd op de góede ervaringen, die men opdeed met de arbeidende bevolking in deze streek. Een bezwaar was, dat men er weinig vak. lieden kon aanwerven. Daarom neemt de A.K.U. thans zelf de opleiding van bank werkers ter hand. Thans zijn er in Em men gemiddeld een 2 tot 3000 werklozen per jaar. Dit zal verbeteren door de vesti ging van de Enkalonfabriek. Door de bouw van een schouwburg bioscoop en de totstandkoming van een nieuw hotel zal Emmen aan aantrekke lijkheid winnen. Voor directieleden en stafpersoneel van nieuwe bedrijven of zich uitbreidende reeds gevestigde in dustrieën worden voortdurend nieuwe woningen ter beschikking gesteld en wel gemiddeld in een verhouding van één woning op de tien binnen een jaar na de inbedrijfstelling uit de gemeente Emmen aan te stellen arbeidskrachten. De technische staf van de Enkalon fabriek komt in Emmen wonen. De sa menstelling van het personeel wordt on geveer als volgt: 10 ingenieurs en admi nistratieve krachten voor de topleiding, daaronder een veertigtal middelbare tech nici, 150 vaklieden en voorts ongeschoold personeel. Het is een continu-bedrijf. Men breit en weeft er niet. Enkalon is, zoals men weet, de naam van de door de A.K.U. vervaardigde Ne derlandse nylongarens. De laboratoria van de A.K.U. hebben reeds vele jaren aan de ontwikkeling van dit product gewerkt, maar vooral om octrooistrijd e. d. te vermijden, werd in November 1949 een overeenkomst aan- I gegaan met de grootste nylonproducente, de Amerikaanse maatschappij Dupont. Enkalon zal in twee vormen geprodu ceerd worden, nl. enkalongarens en en- kalonvezel. Het garen is niet alleen ge schikt voor dameskousen, maar men ver wacht ook, dat het zich een plaats zal veroveren op het gebied van tricotages (speciaal ondergoed en in de kleding industrie: blouses, costumes, regenjassen I 6- d.). Verder verwacht men, dat enkalon ge bruikt zal kunnen worden voor het ma ken van scheepstrossen, voor visnetten en verschillende soorten borstels. Enkalon- vezel zal, naar men verwacht, vooral toe passing vinden ter vervanging en ter ver sterking van wollen garens (sokken, jon genskousen, kamgaren stoffen e. d.). Met de productie van een groot proef bedrijf in Arnhem, dat thans in gebruik is, hoopt men de a.s. afnemers in staat te stellen met garen en vezel te experimen teren. De fabriek te Emmen dient voor de Beneluxmarkt en voor de export. In de V. S. heeft men zo'n fabriek Dupont), in Engeland is er een, in Frankrijk een en in Duitland een paar. Engeland stond na de tweede wereld oorlog voor de noodzakelijkheid zijn pro ductie in belangrijke mate op te voeren, teneinde voldoende góederen te verkrij gen om een export mogelijk te maken, waarmeede dc noodzakelijke importen konden worden betaald. De export moest belangrijk worden vergroot in vergelij king met vóór de oorlog. Verschillende redenen zijn hiervoor aan te geven zo als: een verslechtering voor Engeland van de terms of trade, d.w.z. van de verhou ding tussen diet algemene prijsniveau waartegen de Britse exporten op de we reldmarkt konden worden verkocht en de prijzen welke voor de invoer moesten worden betaald; een groot deel van de buitenlandse beleggingen was opgesou peerd en nieuwe grote schulden aan het buitenland waren gedurende de oorlog ontstaan; de helft vart de koopvaardij vloot was verloren gegaan; de verplich tingen in Duitsland en het Midden-Oosten eisten ook het nodige. Gaat men de ontwikkeling van de En gelse industriële productie na, dan blijkt deze In sterke mate te zijn gestegen. In de eerste 10 maanden van 1950 lag de productie circa 35 a 40 pet boven het gemiddelde niveau van 1935-1938. Hoewel de arbeidsproductiviteit moeilijk is te meten, staat toch wel vast dat deze in de industrieën, waar grote kapitaalsinves teringen hebben plaats gevonden, d.w.z. o.a. in het algemeen de ijzer- en staal industrie, de auto-industrie en de machi nenijverheid, is gestegen en ten dele zelfs sterk. Merkwaardig is echter, dat in de bouw nijverheid, waar het in hoofdzaak op de prestatie van de arbeider zelf aankomt, de arbeidsproductiviteit sterk is terug gelopen t. o. v. voor de oorlog, nl. met 20 pet. Voor het verhogen van de productie waren op grote schaal investeringen no dig. In het jaar 1950 zullen de mvesterin- gen ongeveer 2.200 millioen, ol circa 20 pet van het notionale inkomen bedra gen. Nu moet men niet denken dat deze 2.200 millioen uitsluitend in de in dustrie geïnvesteerd worden of werden. Van genoemd bedrag heeft ongeveer een vierde betrekking op huizen, scholen, ziekenhuizen en andere sociale diensten. Het voornaamste middel, waarmede op het ogenblik de investeringen in Enge land worden gecontroleerd en geleid, is dat van de bouwvergunningen. In de eerste jaren na de oorlog speelde ook de toewijzing van staal een belangrijke rol. Bij het verstrekken van de bouwvergun ningen wordt prioriteit verleend voor die industrieën, welke de productie van basisproducten, als ijzer en staal, kolen, electrische kracht en de productie van de metaalnijverheid doen toenemen. Dit wordt begrijpelijk, indien men bedenkt, dat de export van kolen en van produc ten van de metaalnijverheid in de meest ruime zin genomen circa de helft van de Britse uitvoer uitmaakt. Daarnaast heb ben de industrieën, welke dollars of an dere schaarse valuta verdienen, hetzij door vergroting van de export, hetzij door besparing op import prioriteit Ge tracht wordt ook de bouwvergunningen zoveel mogelijk te verstrekken voor die gebieden, waar een arbeiderssurplus aan wezig is, of waar vóór de oorlog een grote werkloosheid heerste als gevolg van de te eenzijdige structuur der aanwezige industrieën. Men weet dat het dikwijls wel énkele jafen, soms zelfs wel 4 a 5 jaren, kan duren voor men het effect van nieuwe grote investeringen in een stijging van de productie begint waar te nemen. In sterke mate deed zich dit effect'in som mige takken van industrie in 1950 gel den. Tot de sterke stijging van de productie en productiviteit van de industrie heeft naast de grote investering echter ook het in ruimere .mate beschikbaar komen van de grondstoffen in sterke mate bijgedra gen. Het ziet er naar uit, dat thans aan de productie-stijging in verschillende in dustrieën een eind zal komen, omdat er een ernstig tekort aan verschillende be langrijke grondstoffen dreigt te ontstaan. Daarnaast zal de productiviteit ongun stig beinvloed worden door de noodzake lijkheid een deel van de productiecapaci teit voor bewapeningsorders beschikbaar te stellen. Vooral in de auto-industrie, die een zeer belangrijke productie- en exportvergroting te zien heeft gegeven, is er kans van een zeer nadelige invloed van de bewapeningsorders. Engeland is voor de meeste grondstof fen van import afhankelijk. De dreigende schaarste aan grondstoffen heeft vooral be trekking op zink, zwavel, nikkel en katoen en voorts op koper, aluminium, verpak kingspapier, karton, cellulose en diverse chemicaliën. Er worden thans in overleg met de industrie plannen opgesteld in zake beperking van het verbruik van ver schillende schaarse producten, terwijl ook de export van halffabrikaten zal worden gereduceerd. Daarnaast zal er een verbod komen van aanwending van deze schaarse grondstoffen in niet essentiële artikelen. In het eerste kwartaal van 1950 zal het zinkverbruik wellicht tot 50 pet. van het verbruik in de eerste 9 maanden van 1949 moeten worden gereduceerd. Voor koper zal de reductie circa 10 pet. moeten be dragen. Het tekort aan steenkolen en electriciteit kan voorts zeer zeker in be paalde industrieën tot beperking der productie leiden. Het grote probleem waarvoor de Engel se regering zich thans gesteld ziet is dat er productiecapaciteit moet worden vrij gemaakt voor het bewapeningsprogramma en een verdere opvoering van de export, welke noodzakelijk is omdat de ruilver houding t.o.v. het buitenland (de terms of trade) na Korea weer ongunstiger is geworden voor Engeland, een verschijnsel dat trouwens ook voor ons land geldt. Daarnaast zijn er de verplichtingen uit hoofde van het z.g. Colombo-plan. (Van onze speciale verslaggever) „Met een zeker wantrouwen treden de particuliere organisaties, welke zich reeds sedert jaren met de emigratie hebben bezig gehouden, de overheid tegemoet bij de uitwerking en toepassing van het rapport-Schilthuis". Dit was de duidelijke ondertoon van de mededelingen, welke de heer Cnossen, directeur van de Cen trale Stichting Landbouw-Emigratie gis teren op een persconferentie over deze affaire aan de journalisten deed. Insiders weten, dat de behartiging van de zaken der emigratie door drie verschillende instellingen aan elkaar wordt betwist, nl de Stichting Landverhuizing, het Rijksarbeidsbureau en de Standsorganisaties- Vooral de laatst genoemde. welke in tegenstelling tot het Rijksarbeidsbureau in de emigratie iets De „V. N.-commissie van drie" heeft gisteren aan de politieke commissie gemeld, dat zij nog geon antwoord van de Chinese communistische autoritei ten heeft ontvangen op haar verzoek tot een bespreking over een staken van het vuren in Korea. Lester Pearson, het Canadese lid van de commissie van drie, deelde daarhjj mee, dat aan de regering te Peking Za terdag een boodschap is gezonden, waar in de commissie zich bereid verklaart over een staken van het vuren te spre ken, te Ned York of ergens anders. Pearson legde er in dit verband de nadruk op, dat het, met het oog op de verbindingen, niet ongewoon is dat er nog geen antwoord op gekomen is. De commissie beeft, zo onthulde Pear son verder „een interessante en nuttige bespreking" met het verenigd opperbevel gehad, over de voorwaarden voor een staken van het vuren. De Sovjet-afgevaardigde, Jacob Malik, verlangde, dat, terwijl de „commissie van drie" voort zou gaan met haar onderhan delingen, de politieke commissie haar debat zou voortzetten over de volgende onderwerpen, die nog steeds op de agen da staan; met name de Amerikaanse agressie tegen China, de kwestie-Fur- mosa, de nog niet afgehandelde resoiu tics over Korea en tenslotte het bombar deren van Chinees gebied door Ameri kaanse vliegtuigen. Hij beschuldigde de Amerikaanse dele gatie er van, te trachten discussie van deze punten te vermijden. Naar aanleiding van het vertrek van generaal Woe Hsioe Tsjoean zei Malik: „Deze vertegenwoordiger kan niet zo lang wachten, dat het Brits?Amerikaan- se bloc zo goed is hem hier te laten spreken". De politieke commissie besloot daarop alle verdere besprekingen over de Ko reaanse en Chinese kwesties op te schor ten, totdat er een rapport zou zijn ont vangen van de commissie van drie. Met 50 tegen 5 (de Sovjet-groep) stemmen, bij vier onthoudingen besloot de commis sie, ondanks Sovjetrussiscbe protesten, voor onbepaalde tijd uiteen te gaan. Een lid van de Commissie van Drie. dal anoniem wenste te blijven, liet zich tegenover Reuter zeer pessimistisch uit over de kansen, die de commissie zou maken ten aanzien van het staken van het vuren. De regering van Peking heeft de com missie langs niet-ofjiciële weg doen weten, dat zij haar, op grond van de haar toe bedeelde bevoegdheden, incompetent acht. De beperkte opdracht, die door de Alge- ■nene Vergadering, aan de commissie is rerstrekt, vormt het voornaamste, strui kelblok. meer willen zien dan louter een inter nationale arbeidsbemiddeling, eisen van de overheid het recht om de belangen van de emigrant naar eigen inzicht te behartigen. Ontkend wordt echter niet. dat ook de overheid op het gebied van de emigratie, die stilaan een nationale zaak is geworden, een zeer belangrijke taak heeft en een zware verantwoordelijk heid, maar dat neemt niet weg, dat de verantwoordelijkheid van de standsorga nisaties in deze eveneens groot i* en ingrijpend. Teneinde de terreinen af te bakenen en de bevoegdheden l>it te stippelen werd op 16 Maart 1949 door de minister van Sociale Zaken een interdepartementale commissie in het leven geroepen, bestaan de uit vertegenwoordigers van de ver schillende belanghebbende departemen ten en de particuliere organisaties. Na een jaar onder leiding van de heer Schilt- huis te hebben vergaderd, bracht zij in Juni jl. aan de minister verslag uit., welk rapport verleden week aan de openbaar heid werd prijsgegeven. Opgemerkt wordt. dat. een uniform ad vies zou zijn uitgebracht, ware het niet, dat in een van de laatste commissiever gaderingen de directeur van het Rijks arbeidsbureau een minderheidsnota had ingediend, waarin hij op ondubbelzinnige wijze van zijn afwijkende mening blijk gaf Wij nemen aan, dat het laatste woord hierover nog niet is gezegd en dat de Tweede Kamer dezer dagen bij de behan deling van de begrotiqg van Soc. Zaken haar oordeel over het strijdpunt tussen overheid en particulier initiatief duide lijk zal geven. Vandaag is een brief aan de beurt van een inzender, die ons een epistel zond van niet minder dan zes kantjes. Uitvoe rig behoeven wij er echter niet op .te antwoorden, want het daarin aangesne den probleem „de werkende vrouw" werd reeds meermalen in ons blad besproken, ook door ons in dit hoekje. Het is uiteraard ondoenlijk de gehele brief hier af te drukken; wij volstaan derhalve met enkele conclusies van in zender. Hij schrijft dan ojn.: Er zijn verschillende groepen van „wer kende vrouwen" en wel: 1) die uit nood zaak werken om zichzelf of anderen, b.v. ouders, te kunnen verzorgen, dus om hun levensbehoefte te kunnen bevredigen; 2) die gaan werken uit tijdverdrijf en om een vrij en naar omstandigheden luxe leven te leiden. De onder de eerste categorie vallende personen wil Ik niet geheel bulten be schouwing laten, omdat ook zij een con currentie vormen voor de mannelijke werknemers op de arbeidsmarkt. Zij zou den zich in hoofdzaak dienen te beperken tot de meer vrouwelijke beroepen, waarin een tekort aan arbeidskrachten is, b.v. hulp in de hulshouding, gezinsverzorgstcr, verpleegster enz. De onder de tweede categorie gerang schikte personen dienen geheel van de arbeidsmarkt te verdwijnen. Zij, die finan cieel onafhankelijk zijn, ook al Jcunnen zij niet speciaal lijk genoemd worden of noe men zij zich niet rijk, hebben zeker niet het recht, het brood uit de mond van een medemens te halen om daarmede hun bui tenlandse reis, hun bontmantel, auto of. uitgaansavonden te bekostigen. Dat is so ciaal gezien: diefstal. Nog minder past dit een gehuwde vrouw. Zij hoort thuis in de huishouding. Tot zover dan inzender, die aan het slot zijn betoog aldps samenvat als con clusie: Vrouwen in vrouwelijke beroepen. Financieel onafhankelijker, niet In loon dienst. maar in liefdadigheidsinstellingen, waar genoeg werk te doen is. Gehuwde vrouwen thuis in het gezin. Wat zullen wij hier nog van zeggen? Zoals gezegd, is het onderwerp niet nieuw én in gróte trekken let wel in grote trekken kan men het met inzender eens zijn, speciaal dan dat de mannen in de gelegenheid gesteld dienen te worden om het onderhoud voor zich zelf en de hunnen te verdienen. Daarbij zou het ongetwijfeld ideaal zijn, wanneer de dames zich voornamelijk getrokken zouden voelen tot de meer vrouwelijke beroepen. Maar er is een grote „maar"! Hoe kan men het gewenste bereiken? Langs wet telijke weg? Er zijn hier waarschijnlijk wel mogelijkheden, doch deze blijven o.i. beperkt. Wij voor ons tenminste zien geen weg om alles aldus te verordenen, dat men een ideale toestand krijgt. Men moet ook niet vergeten, dat aan het thema „de werkende vrouw" mede vele persoonlijke kanten zitten. Lang niet alle meisjes werken op kantoor e.d. geheel uit vrije wil en con amore. In zender wees er reeds op, dat verschillen de meisjes nu eenmaal uit noodzaak hun werk verrichten. Nu kan men zeggen: laten zij een vrouwelijk beroep kiezen. Men vergete echter niet, dat allen dit niet kunnen, alleen reeds gezien het ver schil in bezoldiging bij de verschillende beroepen. Verder kunnen wij er o.i. over zwij gen. Uit hetgeen in dit blad reeds eerder geschreven werd, kan men weten, dat wij zijn tegen ongewenste concurrentie door meisjes ten opzichte van mannelijke werknemers dat o.i. de gehuwde vrouw, behoudens zwaarwichtige uitzonderin gen, in het eigen huishouden behoort te bijven en dat, waar mogelijk, wij de da mes het liefst in de specifiek-vrouwe- lijke beroepen zien. Doch, zoals gezegd, het ideaal valt niet altijd te verwezen lijken. Tenslotte voelt inzender zich benadeeld door een vrouwelijke arbeidskracht en uit daarbij een klacht tegen een persoon, wiens handelwijze hij meende anders te mogen verwachten. Onze briefschrijver zal het billijken, dat wij louter op zijn verzekering en zonder nadere details ons geen oordeel kunnen vormen over zijn „geval". Wij zouden hem willen advise ren, daarover een instantie aan te spre ken, die met succes zal kunnen optreden. En verder zij hem verzekerd, dat wij in hem na zijn brief geen vrouwenhater zien, zoals hij vreest. ANALYST. Kominform heeft W.-Europa bureau. Volgens de correspondent van de „Daily Telegraph" te Wenen is een bu reau van het Kominform voor Europa, waarvan de zetel te Berlijn is gevestigd, opgericht, om de activiteit van de com munisten in de kap:' listische en socia listische landen van Europa te coördine ren. De voornaamste taak van dit bureau is infiltratie in vakbewegingen e.d. te bewerkstelligen. ■V) De „Langkoeas" van de Koninklijke Rolterdamsche Lloyd, die Zaterdagmiddag tc Rotterdam arriveerde, is een der eer ste schepen geweest, die kans hebben gezien de vliegende storm in de Golf van Biscaye te ontvluchten. De gezagvoerder, kapitein G. H. v. Maanen, kwam er rond voor uit, dat hij in zijn 33-jarige zeemans loopbaan nog nooit dergelijk noodweer had meegemaakt. Er stond, zo zeide hij, een angstwek kende deining. De passagiers spraken van fantastisch hoge golven en van een or kaan. die zó fel was, dat als het schip eenmaal over de rug van zo'n golf was gekomen, het plotseling met ongekende snelheid naar de diepte schoot, om even later opnieuw apgeuomen te worden. Enkele passagiers hebben de nacht zit tend op de trap doorgebracht, zich vast klampend aan de leuning, de zwemvesten om. Eqn andere passagier was dermate van streek, dat hij midden in de nacht de hut van de hofmeester kwam binnen- strompelen en riep: „We vergaan, we ver- gaan!" De „Langkoeas" moest dagen lang bij gedraaid liggen, maar werd gelukkig be waard voor de moeilijkheden, waarmee andere schepen in haar nabijheid te kam pen hadden. Zodra de elementen het enigszins veroorloofde! gaf kapitein Van Maanen order de reis naar Rotterdam voort te zetten, al viel dit niet mee, want ook nog in Het Kanaal en trouwens de gehele reis naar Rotterdam gierden de sneeuwstormen om het schip heen. Afgezien van een trap. die weggeslagen is' heeft de „Langkoeas" slechts weinig schade opgelopen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1950 | | pagina 1