I
,HET WOORD IS THANS
AAN NEDERLAND"
Een veerboot verdween op de
Westerschelde
Kinderen later naar school
Geen overhaasting zegt
voorts de minister
Maria Pucci koos haar kind
WÈk
I
s:
Zalig eind met Zalig
Nieuwjaardan is het
begin wel voor elkaar
De wenteling der
jaren
Koningin en Prins voegen zich spoedig
bij de Prinsesjes in Oostenrijk
Mgr. Reran zal
berecht worden
Zaterdag 30 December 1950
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
m
0
Moli Roem teleurgesteld
vertrokken.
Het bevolkingscijfer
J
Vader Chronos vraagt zich bezorgd af: zal het Mars zijn of de vredesduif?
Nota met plannen niet spoedig te verwachten
Waar we voor
bidden
BERICHT.
Felle brand verwoestte
confectiefabriek
Schaatstocht naar
Marken mogelijk
'>v
WEEKBERICHT
VLISSINGEN EN BRESKENS
MAAKTEN ZICH BEZORGD
Een telefoongesprek Soestdijk-Sankt Anton
GEEN GROTE VERANDE
RINGEN BIJ V.H.M.O.
BEATRIX EN IRENE „VER
DWENEN" IN DE WOLKEN
„ZAND ER OVER"
De -weerverwachting, geldig van hedenavond
tot morgenavond, luidt:
Meest, zwaar bewolkt met plaatselijk enige
sneeuw. Matige nu en dan vrij krachtige Zuide
lijke tot Zuid-Oostelijke wind. Bijna overal
strenge tot matige vorst.
Zondag 31 December 1950: Zon op 8.48 uur,
onder 16.38 uur. Maan op 0.00 uur, onder 11.57 uur
Maandag 1 Januari 1951: Zon op 8.48 uur, on
der 16.38 uur. Maan op 0.45 uur, onder 12.08 uur.
Dinsdag 2 Januari 1951: Zon op 8.48 uur, on
der 16.29 uur. Maan on 2.10 uur, onder 12.21 uur. j
IEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
T577AT MAAKT het eigenlijk in het
W eeuwigheidslicht gezien voor de
mens voor ieder onzer. uit. of hij
leefde in het jaar 1000, of nu lesft in 1950
of zou leven in 2000 of nog veel later?
De levensloon van iedere mens is nauw
keurig afgebakend. Van "t ogenblik af, dat
God in het nieuwe opbloeiende wezen de
■onschatbare gave van de onsterfelijke
ziel stort, tot het moment, dat de mens
opgeroepen wordt om rekenschap af te
leggen van de wijze,, waarop hij zijn ziel
verrijkt of vernield heeft, is het bes'taan
een eenheid, waarin geen terug meer is,
zelfs niet van één seconde, doch slechts
een steeds vooruit naar het onherroepe
lijke oordeel Godsi ge hebt het einddoel
bereikt of wel, door Uw eigen schuld
hebt gè het eeuwig geluk verspeeld.
Voor God tellen niet de dagen en
jaren; zij zijn als een schaduw, die ver
vliegt'; het is alleen de ftaad, die bete
kenis heeft, in het tijdelijke voor de
eeuwigheid.
Wij mensen echter, die alleen m de tijd
ln de opeenvolging der dagen leven, heb
ben ons bestaan in parten gedeeld, het
jaar in zoveel dagen, de dag in zoveel
uren, het uur in zoveel seconden. Aan
sommige momenten van die lange reeks
geven wij dan nog een bijzondere waarde
en betekenis: verjaardag, meerderjarig
heid, zilveren of gouden jubilé, nieuw-
'Het is alsof die dagen de mens stiller
maken, meer in zichzelf doen keren. En
heel bijzonder lijkt daartoe dat ondeel
bare ogenblik van de overgang van het
oude naar het nieuwe jaar voorbestemd.
De mens moet wel doelbewust de inner
lijke stem, die hem dan tot herinnering,
bezinning en goede voornemens maant,
door lawaai overschreeuwen, wil de
twaalfde slag van het middernachtelijke
uur in hem geen gevoelens wekken, welke
ten nauwste met rijn eigen gedragingen,
met het lot dat hem beschoren Is, ver
band houden.
Om de mens heen is er rumoer. Op de
•traten klappen de voetzoekers, in de
havens gillen de sirenes, op de emplace
menten fluiten de locomotieven, de fa
brieken laten haar scherpe stemmen ho
ren. En dat alles is dan nog slechts een
uiting van vreugdebetoon. Waarover
eigenlijk! Over dat toch o zo tamme
lawaai heen hoort men in de gehele
wereld het bulderen der kanonnen, het
ontploffen der bommen, het geratel der
machinegeweren in dat aanhangsel van
Azië, op het Koreaanse slagveld. En be
nauwender nog klinkt het geknetter van
de internationale hoogspanning en de
angst voor een derde wereldoorlog.
En toch! Toch Is het mogelijk telkens
weer bij de wenteling der jaren enige
ogenblikken in innerlijke rust het verle
den te herdenken, de toekomst met ver
trouwen tegemoet te zien. Als men slechts
dat gewijde uur beleeft in de geestesge-
feteldheid, welke tenslot'e de diepste
werkelijkheid van het gehele menselijke
bestaan weergeeft van een zich geheel
en al en onvoorwaardelijk werpen in de
armen van God
Misschien is dat het gemakkelijkst ln
harde en zware tijden, als de mens tot
het volle besef is gekomen, dat hij zelf
de loop van de gebeurtenissen niet meer
in handen heeft en overgelaten is aan
krachten, die eenvoudig in zijn leven in
grijpen en het keren en wenden naar
willekeur. Dan weet men, dat alleen God,
de God van liefde en barmhartigheid ons
redden kan in onze bittere nood.
De oudejaarsavonden van de wereld
oorlog, het meest wellicht die van de
hongerwinter 1944, waren avonden, waar
op men zich zo vol vertrouwen tot God
kon wenden. Een hard jaar vol gevaren,
vaak zelfs met dreigend levensgevaar
liep snel ten einde. Als men de grens
paal had bereikt, was het slechts, wijl
men een bijzondere bescherming van
Boven had gekregen. En hoe ondankbaar
was men zelfs onder dergelijke omstan
digheden vaak geweest!
Het nieuwe jaar zou zijn nieuwe grote
zorgen brengen. Oorlog, honger, koude,
duisternis versomberden het toekomst
beeld. Waar ging onze verdwaasde we
reld heen? Naar het einde van het ge
weld? Of zouden nog onoverzierh
rampen de mensheid teisteren? Niemand
kon redelijkerwijze een voorspelling
doen; oorlog ia voor beide partijen steeds
een kansspel vol risico's: voor de indi
viduele mens een steeds boven zijn hoofd
hangend doodsgevaar. Dan kon men zich
slechts tot Hem wenden. Die Heer en
Meester van leven en dood is; in Wiens
handen het lot van mensen en volken
ligt.
De dagen, welke we thans doormaken,
vertonen in vele opzichten een merk
waardige gelijkenis met die van vóór, of
zelfs tijdens de oorlog. Ongerustheid en
angst woekeren in de harten der mensen,
verlammen hun energie, doen hen mei
ontzenuwende berusting het ontluikende
jaar tegemoet zien
Er is oorlog op Korea.
Op Korea, een klein vlak, woedt In
volle werkelijkheid een wereldoorlog.
En de vraag is, of politici en diplomaten
in staat zullen zijn een uitbreiding van
dit conflict tot China, eventueel tot de
gehele wereld te voorkomen.
Over de oudejaarsavond van 1950
hangen de fouten, misgrepen, misdaden,
de zonden niet alleen van dit geslacht, maar
van vele generaties. Het is, alsof wij zijn
gekomen op het culminatiepunt, waarop
alleen nog atoom- en waterstofbommen
dat wat men het goede, het recht noemt
kunnen beschermen. Een wereld in on
dergang houdt alleen nog door geweld
stand.
Dan, even een herinnering aan wat
voer ons het indrukwekkendste ogenblik
van het jaar was. Door de aether trilt
•en stem, die in de huiskamer hoorbaar
wordt. Pater Noster, Ave Maria zo bidt
een Vader, de Vader der Christenheid.
En tientallen, honderden milU°enen sme
ken mede. Het eenvoudige rozenhoedje.
Als het machtigste wapen om de bedreig
de vrede te redden.
En oteeds weer keert het terug: Onze
Vader. Die in de hemelen zijt- Wees
gegroet Maria, Koningin des Vredes....
Daar, in het simpele gebed in .het gebed
van zovelen verenigd in Christus, ligt
ook bij deze kentering der jaren de ware
bron van ons vertrouwen voor het
nieuwe, opbloeiende jaar. En onder die
schutse gaan we de komende maanden in;
onder die schutse ook, maar onder die
schutse alleen mogen wij de heilwens
uitspreken: Dat het nieuwe jaar voor
allen moge zijn, een jaar van geluk,
welvaart en vrede, een echt „Zalig
nieuwjaar".
- Teleurgesteld over de afgebroken be
sprekingen en zonder een resultaat te
hebben bereikt, is mr Moh. Roem, de
leider van de Indonesische delegatie ter
Nieuw-Guinea conferentie, met nog zeven
andere leden van zfln delegatie, gisteren
om half zes met de KX.M.-Consteliation
Delft" naar Djakarta vertrokken.
Op het vliegveld Schiphol had minister
Van Maarseveen nog een kort onderhoud
met Roem. terwij] ook dr Idenburg, de
secretaris-generaal van de Ned. Indon.
Unie, bij het vertrek aanwezig was.
Mr Roem deelde aan journalisten mede
dat de onderhandelingen waren dood
gelopen op de principiële vraag over de
souvereiniteits-overdracht
„Zolang beide partijen het hier niet met
elkaar over eens zijn, zullen de bespre
kingen in een bevroren stadium ver
keren. Zelfs een derde" aldus de heer
Roem, „zal de partijen niet tot elkaar
kunnen brengen. Zij immers kunnen deze
principiële vraag ook niet oplossen".
Als enige oplossing vooi een stabilisatie
en rustige ontwikkeling in Indonesië zag
de heer Roem de overdracht van de
souvereiniteit aan de Republiek. „Wan
neer dit niét gebeurt, dan glijden wij van
elkaar af", zo vervolgde hij. Alles is ge-
Met vaste regelmaat blijft
Nederlands bevolkingscijfer stij
gen. Ondanks de toenemende emi
gratie komen er jaarlijks zo'n
goede 160.000 landgenoten bli en
de tien millioen van eind 1949 ligt
alweer een heel stuk achter ons.
Bij de laatste volkstelling, 31
Mei 1947, telde Nederland 9.625.499
inwoners.
Op 1 Januari 1950 was dit ge
stegen tot 10.026.773 en de laatst
bekende voorlopige cijfers geven
voor 1 November 1950 een inwo
nertal van 10.168.397.
Zodat we derhalve thans, op het
einde van dit jaar, de 10.200.000
al aardig zullen beginnen te
naderen.
daan en het is nu nog maar de vraag
of Nederland bereid is de souvereiniteit
over te dragen.
Duidelijk antwoord
Hieruit valt te concluderen dat het
woord nu aan Nederland is, ofschoon
de heer Roem niet genegen was een
rechtstreeks antwoord op deze vraag te
geven. Wel merkte hij op, dat het ant
woord van de Indonesische delegatie
duidelijk was geweest Waar halen wij
na deze teleurstelling de energie van
daan om verder te gaan", zo vroeg hij
zich af. Deze teleurstelling wordt ge
deeld door het gehele Indonesische
volk.
Persoonlijke moeilijkheden voor de
Nederlanders zullen er. volgens de me
ning van Roem wel niet komen, maar op
de vraag of dit falen van de besprekin
gen een totale breuk betekenen zou. bleef
hij het antwoord schuldig
BOVWEA
De heer Yamin blijft, evenals de heer
Sahetapi Engel, nog enige tijd in Neder
land, maar de heer Roem verzekerde, dat
dit niets te maken had met de besprekin
gen die waren gevoerd.
Natsir overlegde met Sukarno
Radio-Indonesië bericht, dat minister
president Natsir een bespreking met
president Sukarno heeft gehad naar aan
leiding van het mislukken van de confe
rentie. Verder werd medegedeeld, dat
volgens officiële woordvoerders In Dja
karta de kwestie Nieuw Guinea de vol
gende week reeds ln hel parlement ter
sprake zal komen en wel zodra de
Indonesische vertegenwoordigerg uit Den
Haag zijn teruggekeerd.
De veerboot „Prins Hendrik" van dc
Prov. Stoombootdlenst, die de verbin
ding onderhoudt tussen Vlissingen en
Breskens, heeft gisteren een minder
aangenaam avontuur beleefd. Ondanks
het feit n.L dat de veerdiensten over
de Westerschelde gistermiddag wegens
mist werden gestaakt vertrok de „Prins
Hendrik" nog tegen 5 uur met ongeveer
250 passagiers en ca. 35 auto's aan
boord van Vlissingen naar Breskens.
Kort daarna moest de boot op de ree
van Vlissingen voor anker gaan, om
dat het zicht zeer klein was. Tot over
maat van ramp kon men, toen de mist
wat opgetrokken was en het schip weer
wilde vertrekken, het anker niet op
trekken omdat dit onklaar was. Eerst
tegen half twaalf werd het eurei ver
holpen.
De passagiers werden, toen het wach
ten langer duurde dan was vermoed, be
ziggehouden door soldaten die op weg
naar huis waren met verlof. De hof
meester aan boord van de „Prins Hen
drik" maakte goede zaken.
Zowel in Vlissingen als in Breskens,
waar honderden personen nog op over
tocht wachtten, begon men zich onge
rust te maken over het lange uitblij
ven van de boot. Om negen uur des
avonds vertrok de reddingboot .Presi
dent J. V. Wierdsma" onder schipper
J. Slis uit Breskens om een onderzoek
in te stellen. De boot werd gevonden
en radiografisch (de „Prins Hendrik"
had geen radio aan boord, de redding
boot wel) werden instructies gevraagd.
Na anderhalf- k twee uur hard werken
slaagde de bemanning van de veerboot
er in het anker te klaren en koers te
zeten naar Breskens, waar zij omstreeks
kwart voor twaalf aankwam.
Met 300 personen en 25 auto's aan
boord maake de boot nog een vaart
raar Vlissingen en daar werden nog
ca. 20 van de oorspronkelijk 400 ge
gadigden opgenomen voor een laatste
tocht naar Breskens. waar deze passa
giers tot vanochtend moesten wachten,
voor ze verder konden reizen.
De minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen deelt de Tweede
Kamer mede dat het niet mogelijk is dat de nota betreffende het geheel
van onderwijsvoorzieningen, welke in de Troonrede werd aangekondigd,
reeds spoedig bij de Kamer kan worden ingediend. De minister zou het
niet verantwoord achten indien hij zich tot het voorleggen van een in over-
ijling samengesteld werkstuk zou laten dringen. Hij hoopt dat hij er in zal
slagen de nota nog in dit zittingsjaar aan de Staten-Generaal te kunnen
aanbieden.
Het ligt niet in het voornemen de
indiening van omvangrijke wettelijke
regelingen op het gebied van het on
derwijs te bevorderen, voordat het in
voorbereiding zijnde Onderwijsplan vas
te vorm zal hebben gekregen. Met name
denkt de minister hier aan een regeling
van het voorbereidend hoger en middel
baar onderwijs en een eventuele regeling
bij afzonderlijke wet van het VGLO in
verband met het lager nijverheids- en
het land- en tuinbou wonderwijs.
Ten aanzien van de stand van zaken bij
het samenstellen van een regeling van
het voorbereidend hoger en middelbaar
onderwijs meent de minister de Staten-
j Generaal niet onkundig te mogen laten
I van het feit, dat de verslechtering van de
toestand van 's lands financiën in de
laatste maanden hem voor de noodzaak
heeft gesteld wijzigingen aan te brengen
in zijn reeds nagenoeg gereed zijnde
wetsvoorstel. Gezocht wordt thans naar
een oplossing met vermijding van een
verhoging der uitgaven.
De toegezegde nota betreffende het la
ger- en het middelbaar technisch onder
wijs voor jongens, in verband met de in
dustrialisatie, kan binnenkort worden
tegemoet gezien.
Ten aanzien van de decentralisatie van
het technisch hoger onderwijs kan de
minister hopelijk binnenkort nadere me
dedelingen doen. Men dient niet uit het
oog te verliezen, dat een decentralisatie
van dit onderwijs grote financiële offers
voor het Rijk zal medebrengen.
Toelating L.O.
Ter bevordering van een geleidelijke
leerïingenaanwas, welke op grond van de
geboortecijfers van de jaren na de oorlog
over enkele jaren bij het lager onderwijs
wordt verwacht, acht de minister een
tijdelijke verschuiving van de toelatings
leeftijd binnen een limiet van enkele
maande zowel uit een oogpunt van een
goede schoolorganisatie als op financiële
gronden inderdaad wenselijk. Een voor
stel dienaangaande is thans bij de On
derwijsraad aanhangig.
Nieuwe H.O.-wet
De voorbereiding van de nieuwe Ho-
ger-doder wtjawet door da
de, dat waarschijnlijk op korte termijn
zal worden beëindigd.
Het rapport van de tweede commissie
Holst zal de minister binnenkort aan de
Kamer overleggen.
Van der Pot verkeert in een gevorderd
stadium. Ondanks enige vertraging als
gevolg van een uitbreiding van de haar
verstrekte opdracht mag worden ver
wacht. dat de commissie binnen enkele
maanden het wetsontwerp zal kunnen
aanbieden. Dwingende aanwijzingen zijn
aan de commissie niet gegeven, wel heeft
de minister op verzoek van de commis
sie zich op enkele punten met haar ver
staan. terwijl hij ook eigener beweging
enkele onderwerpen onder de aandacht
van de commissie heeft gebracht en daar
bij van zijn inzichten heeft doen blijken.
Ofschoon dienaangaande geen zekerheid
bestaat, verwacht de minister niet, dat er
zich zodanige verschillen zullen voor
doen tussen de. ontworpen bepalingen en
de opvatting van de minister, dat deze
tot aanzienlijke vertraging van de indie
ning van het wetsontwerp zullen leiden
De minister heeft de commissie ver- j
zocht bij haar voorbereidingen voor het
ontwerp van een nieuwe Hoger-Onder-
wijswet ook de subsidiëring van het bij
zonder hoger onderwijs onder het oog
te zien-
Reorganisatie technisch hoger
onderwijs
Het ligt voor de hand, dat een decen
tralisatie van het technisch hoger on
derwijs o.m. afhankelijk wordt gesteld
van de capaciteit van de T. H. te Delft,
het aantal studenten en van de jaarlijkse
behoefte aan ingenieurs, in het bijzonder
voor die afdelingen welke voor de in
dustrialisatie van veel belang zijn. Het
staat vast, dat gezien het aantal studen
ten, de huidige capaciteit van de T. H-
te gering is. In de naaste toekomst zul
len in Delft ongeveer 3500 studenten
kunnen worden opgeleid en naar ve.-
wachting jaarlijks 500 studenten hun
ingenieursexamen behalen De jaarlijkse
behoefte aan ingenieurs in de toekomst
is niet voor een enigszins exacte raming
vatbaar Of en in hoeverre belangrijk
meer ingenieurs zullen moeten worden
opgeleid dan aan de T. H. in de toe
komst mogelijk is, is een moeilijk te be
antwoorden vraag. Wel is zeker, dat hel
huidige totaal aantal studenten (circa
5500) veel groter is dan aan een hoge
school goed kan worden opgeleid.
Teneinde nog enige vraagpunten be
treffende bedoelde decentralisatie in de-
Ma ta bcziaa, ia mm nader beraad gaan-
Het secretariaat van het Apos
tolaat des Gebeds heeft de Pau
selijke intenties voor 1951 bekend
gemaakt. Ook het volgend jaar zijn
er voor iedere maand twee inten
ties, waarvan de eerste algemeen,
de tweede voor de buitenlandse
missiën is. De H. Vader vraagt in
Januari te bidden voor:
Hereniging van allen in de ware
Kerk van Christus.
Vermeerdering van het aantal
missionarissen in Afrika.
(Van onze speciale A.N.P.-verslaggever)
Sankt Anton, 29 November 1950
De drie Prinsesjes Beatrix, Irene en
Margriet genieten ongestoord van haar
korte vacantie in het wintersportcentrum
Sankt Anton in Tirol. Ze zijn zo lang
zamerhand al stamgasten geworden in het
Oostenrijkse plaatsje, dat de laatste twee
dagen zonovergoten als liet was, de idylli
sche aanblik gaf, die het zijn grote naam
in de wereld gegeven he«*t.
Prinses Beatrix houdt zich strikt aan
het advies van haar skileraar Ludwig
Tscholl. „Ik moet niet meteen te veel
skiën, maar het tempo geleidelijk opvoe
ren" vertelde zij ons vandaag, Met haar
nieuwe skischoenen en haar nieuwe ski's
levert Prinses Beatrix op de lange latten
uitstekende prestaties. Vanochtend maakte
zij een tocht naar Sint Chritoph tezamen
met Prinses Irene.
Jan Linthorst Homan, het 8-jarig zoontje
van de Commissaris der Koningin in de
Provincie-Friesland is een en al bewonde
ring voor de prestaties der Prinsesjes. Hij
zelf is nog geen grootheid op de ski's
Daarom liep hij vanochtend bovenop de
Galzig zo hard als zijn benen hem konden
voortbewegen, de Prinsesjes achterna, dia
in een flitsende vaart de hellingen afsuis-
den. „Ik wil ze in de wolken zien verdwij
nen" riep hij enthousiast uit. Maar hij
kreeg er de kans niet toe, want de beide
prinsesjes waren reeds in de tussen de
bergen hangende wolken verdwenen voor
hij ook maar een glimp van haar had
kunnen opvangen.
Ook de kleine Margriet was vanochtend
met de skilift meegekomen naar het topje
van de Galzig. En al kunnen haar verrich
tingen uiteraard nog niet in de schaduw
staan van die van haar oudere zusjes, ze
doet ijverig haar best op haar miniatuur
ski's om de kunst van de anderen af e
kijken.
De middag bracht de Prinsesjes nog
een grote verrassing; er was telefoon uit
Soestdijk. Terwijl Margriet aandachtig
luisterde naar drie fraai uitgedoste „Ko
ningen", die nu al hun liedjes van de
zesde Januari ten beste gaven, stonden
Beatrix en Irene met rode hoofden Dij
het toestel en spraken met haar ouders
Met glundere gezichten kwamen zij bei
den een paar minuten later weer de eetzaal
binnen en voegden zich bij de rest van het
gezelschap. Zij hadden zoeven goed nieuws
uit Soestdijk gehoord.
„Waarschijnlijk komen wij beiden mor
gen of overmorgen naar jullie toe", had de
Koningin tot haar dochter gezegd. Wel-
komer nieuws had de Koningin de Prin
sesjes wel niet kunnen vertellen.
Het nieuws verbreidde zich vanavond
snel in Sankt Anton en verdreef evenals
bij de Prinsesjes de belangstelling, die
op de drie „Koningen" was gericht.
Op Maandag a.s., Nieuwjaarsdag,
zal ons blad niet verschijnen. Het
eerstvolgend nummer verschijnt der
halve Dinsdag 2 Januari.
DE DIRECTIE.
Volgens de Vaticaanse radio zal mgr
Beran, de aartsbisschop van Praag, tn
Januari berecht worden door een
Tsjechoslowaaks hof. Vijf andere bis
schoppen, onder wie die van Brno,
Litomeriee en ZHn, zouden waarschijn
lijk tegel ök met hem terecht moeten
staan. Zoals bekend, staat nigT.
reeds lange tijd onder huisarrest.
Beran
In 1945, toen in Italië het politieke talentvolle vrouw naar voren, Maria
leven, na de fascistische dictatuur en de Pucci. Ze teas een ijverig propagandiste
verwarring tijdens de oorlog, weer op- voor de Democrazia Christiana, de Ha-
nieuw opleefde, trad ergens in Midden- liaanse Katholieke Volkspartij en wist
Italië, in hot stadje Macerata, een jonge, zich in het district Ancona vooral onder
de armen zulk een populariteit te ver-
werven, dat ze met een groot aantal voor
keurstemmen op de groslijst der partij
geplaatst werd.
Een kleine, donkere urouw, deze Maria
Pucci. Tijdens de oorlog was ze te Bolog-
ia tot doctor in de letteren gepromo-
reerd. Als studente al interesseerde ze
zich voor de politiek en voor de sociale
wetenschappen. De laatste dreven haar
naar de volksbuurten, waar ze debat
teerde en argumenteerde met socialisti
sche propagandisten.
In de grote verkiezingscampagne van
1948 tegen de overmachtig lijkende com
munisten ontplooide Dr Maria Pucci een
ongelooflijke activiteit. En toen ze voor
het parlement gekozen werd en zich
„orwrevole" mocht noemen (de Italiaanse
titel voor een kamerlid) bleek de Ka
tholieke fractie haar tot haar beste leden
te kunnen rekenen, al trad ze als spreek
ster niet op de voorgrond. Ze werd o.a.
lid van de commissie voor het perswezen
en de sport. Vanwege haar aantrekkelijk
voorkomen en haar vriendelijk optreden
verwierf ze zich de bijnaam van „Miss
Montecitorio". Met Montecitorio wordt
het gebouw aangeduid, waarin het Ita
liaanse parlement zetelt.
Het was in het jaar 1949, dat de on.
Maria Pucci een jonge advocaat leerde
kennen. Ze trouwde met hem, nadat hij
tot rechter te Macerata was benoemd. En
dit jaar werd hun eerste kind geboren,
een meisje, Antonella geheten. Maria
Pucci had inmiddels de functie van lera
res in Latijn en Grieks op een door zus
ters gehouden gymnasium aangenomen.
Blijkbaar is het haar steeds moeilijker
gevallen, het kamerlidmaatschap te blij
ven vervullen. Haar eerste kindje eiste
steeds meer haar aandacht en nu het zo
nas acht maanden is geworden, meende
ze, het de moederlijke zorgen, die een
opgroeiend kind nodig heeft, niet te mo
ten onthouden. En in de eerste week van
December reisde on. Maria Pucci voor de
'aatste maal naar Rome, om er een zit-
ing van het parlement bij te wonen. Haar
man ging ditmaal mee, want beiden wil
den ze de geestelijke gaven van het Hei
lig Jaar deelachtig worden. En kort daar
na kwam haar ontslagaanvrage binnen.
De on. Maria Pucci heeft gekozen tus
sen een politieke carrière en haar kind.
Alleen haar lesuren op het gymnasium
blijft ze nog waarnemen.
De confectiebafriek van Morsman aan de
Nordhornstraat te Denekamp in Overijssel
Is gistermiddag geheel verwoest door een
felle brand, die met een ontploffing ge
paard ging. Het vuur vernietigde ook en
kele leslokalen van de Christelijke school,
die zich achter de fabriek bevindt. Het on
geveer 80 man sterke personeei in de
ateliers kon zich ternauwernood redden.
De schade, die door de verzekering woidt
gedekt, bedraagt enige tienduizenden gul
dens.
De baan MonnikendamMarken over de
Gouwzee is gisteren uitgezet. Het ijs is
zeer goed berijdbaar en reeds zeer velen
maakten de tocht. Een Inxe auto waagde
■zich ook al op het gladde Ijs.
Morgen is het dan zo ver! De eerst*
vijftig van 1900 zitten er dan op!
Velen van ons zullen de tweede halv»
eeuw niet behoeven vol te maken. Di*
zijn aan hun laatste zak meel voor d*
oliebollen.
Of wij niets prettigers weten?
Kom, niet zo tragisch! Wij doen zo
graag ..zand er over"; wat wonder, dat
ten lange leste een ander zand over on#
werpt. Men moet maar zo denken; daar
aan ontkomt niemand. Zelfs een dood
graver niet. Die moge dan nog zoveel
kuilen graven voor een ander, zelf valt
hij toch ook eens in zo'n kuil en die
heeft hij dan niet eens zelf mogen
graven. Wat wij voor een vakman maar
sneu vinden.
U leest toch nog verder? Hoe! Vindt
u ons een „dooie diender"?
Zorg dan, dat u een levende diener
is. Dien de mensheid bij uw leven en de
dood zal u straks dienen als een galante
portier die de poort opent naar een
beter leven.
Probeer van de eerste dag in 1951 af om
er iets beters van te maken danin de
voorafgaande jaren. Dan za! U boven,
wanneer U op aarde er warmpjes wordt
ondergestopt, een warme ontvangst wach
ten.
Intussen tot zover nog vele jaren van
geluk en voorspoed, mede namens onze
collega Henk v. d, Maze, die U in het
nieuwe jaar weer veel stichtelijke wen
ken zal geven als tegengif voor onze on
deugende opmerkingen, welke wij, eer
lijk. toch nroberen te stellen in dienst
van de deugd.
Mogen onze bijdragen U volgend jaar
weer deugd doen.
En van harte van ons beiden een Zalig
nieuwjaarl
ANALYST.