I ,HET WOORD IS THANS AAN NEDERLAND" Een veerboot verdween op de Westerschelde Kinderen later naar school Geen overhaasting zegt voorts de minister Maria Pucci koos haar kind WÈk I s: Zalig eind met Zalig Nieuwjaardan is het begin wel voor elkaar De wenteling der jaren Koningin en Prins voegen zich spoedig bij de Prinsesjes in Oostenrijk Mgr. Reran zal berecht worden Zaterdag 30 December 1950 DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN m 0 Moli Roem teleurgesteld vertrokken. Het bevolkingscijfer J Vader Chronos vraagt zich bezorgd af: zal het Mars zijn of de vredesduif? Nota met plannen niet spoedig te verwachten Waar we voor bidden BERICHT. Felle brand verwoestte confectiefabriek Schaatstocht naar Marken mogelijk '>v WEEKBERICHT VLISSINGEN EN BRESKENS MAAKTEN ZICH BEZORGD Een telefoongesprek Soestdijk-Sankt Anton GEEN GROTE VERANDE RINGEN BIJ V.H.M.O. BEATRIX EN IRENE „VER DWENEN" IN DE WOLKEN „ZAND ER OVER" De -weerverwachting, geldig van hedenavond tot morgenavond, luidt: Meest, zwaar bewolkt met plaatselijk enige sneeuw. Matige nu en dan vrij krachtige Zuide lijke tot Zuid-Oostelijke wind. Bijna overal strenge tot matige vorst. Zondag 31 December 1950: Zon op 8.48 uur, onder 16.38 uur. Maan op 0.00 uur, onder 11.57 uur Maandag 1 Januari 1951: Zon op 8.48 uur, on der 16.38 uur. Maan op 0.45 uur, onder 12.08 uur. Dinsdag 2 Januari 1951: Zon op 8.48 uur, on der 16.29 uur. Maan on 2.10 uur, onder 12.21 uur. j IEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT T577AT MAAKT het eigenlijk in het W eeuwigheidslicht gezien voor de mens voor ieder onzer. uit. of hij leefde in het jaar 1000, of nu lesft in 1950 of zou leven in 2000 of nog veel later? De levensloon van iedere mens is nauw keurig afgebakend. Van "t ogenblik af, dat God in het nieuwe opbloeiende wezen de ■onschatbare gave van de onsterfelijke ziel stort, tot het moment, dat de mens opgeroepen wordt om rekenschap af te leggen van de wijze,, waarop hij zijn ziel verrijkt of vernield heeft, is het bes'taan een eenheid, waarin geen terug meer is, zelfs niet van één seconde, doch slechts een steeds vooruit naar het onherroepe lijke oordeel Godsi ge hebt het einddoel bereikt of wel, door Uw eigen schuld hebt gè het eeuwig geluk verspeeld. Voor God tellen niet de dagen en jaren; zij zijn als een schaduw, die ver vliegt'; het is alleen de ftaad, die bete kenis heeft, in het tijdelijke voor de eeuwigheid. Wij mensen echter, die alleen m de tijd ln de opeenvolging der dagen leven, heb ben ons bestaan in parten gedeeld, het jaar in zoveel dagen, de dag in zoveel uren, het uur in zoveel seconden. Aan sommige momenten van die lange reeks geven wij dan nog een bijzondere waarde en betekenis: verjaardag, meerderjarig heid, zilveren of gouden jubilé, nieuw- 'Het is alsof die dagen de mens stiller maken, meer in zichzelf doen keren. En heel bijzonder lijkt daartoe dat ondeel bare ogenblik van de overgang van het oude naar het nieuwe jaar voorbestemd. De mens moet wel doelbewust de inner lijke stem, die hem dan tot herinnering, bezinning en goede voornemens maant, door lawaai overschreeuwen, wil de twaalfde slag van het middernachtelijke uur in hem geen gevoelens wekken, welke ten nauwste met rijn eigen gedragingen, met het lot dat hem beschoren Is, ver band houden. Om de mens heen is er rumoer. Op de •traten klappen de voetzoekers, in de havens gillen de sirenes, op de emplace menten fluiten de locomotieven, de fa brieken laten haar scherpe stemmen ho ren. En dat alles is dan nog slechts een uiting van vreugdebetoon. Waarover eigenlijk! Over dat toch o zo tamme lawaai heen hoort men in de gehele wereld het bulderen der kanonnen, het ontploffen der bommen, het geratel der machinegeweren in dat aanhangsel van Azië, op het Koreaanse slagveld. En be nauwender nog klinkt het geknetter van de internationale hoogspanning en de angst voor een derde wereldoorlog. En toch! Toch Is het mogelijk telkens weer bij de wenteling der jaren enige ogenblikken in innerlijke rust het verle den te herdenken, de toekomst met ver trouwen tegemoet te zien. Als men slechts dat gewijde uur beleeft in de geestesge- feteldheid, welke tenslot'e de diepste werkelijkheid van het gehele menselijke bestaan weergeeft van een zich geheel en al en onvoorwaardelijk werpen in de armen van God Misschien is dat het gemakkelijkst ln harde en zware tijden, als de mens tot het volle besef is gekomen, dat hij zelf de loop van de gebeurtenissen niet meer in handen heeft en overgelaten is aan krachten, die eenvoudig in zijn leven in grijpen en het keren en wenden naar willekeur. Dan weet men, dat alleen God, de God van liefde en barmhartigheid ons redden kan in onze bittere nood. De oudejaarsavonden van de wereld oorlog, het meest wellicht die van de hongerwinter 1944, waren avonden, waar op men zich zo vol vertrouwen tot God kon wenden. Een hard jaar vol gevaren, vaak zelfs met dreigend levensgevaar liep snel ten einde. Als men de grens paal had bereikt, was het slechts, wijl men een bijzondere bescherming van Boven had gekregen. En hoe ondankbaar was men zelfs onder dergelijke omstan digheden vaak geweest! Het nieuwe jaar zou zijn nieuwe grote zorgen brengen. Oorlog, honger, koude, duisternis versomberden het toekomst beeld. Waar ging onze verdwaasde we reld heen? Naar het einde van het ge weld? Of zouden nog onoverzierh rampen de mensheid teisteren? Niemand kon redelijkerwijze een voorspelling doen; oorlog ia voor beide partijen steeds een kansspel vol risico's: voor de indi viduele mens een steeds boven zijn hoofd hangend doodsgevaar. Dan kon men zich slechts tot Hem wenden. Die Heer en Meester van leven en dood is; in Wiens handen het lot van mensen en volken ligt. De dagen, welke we thans doormaken, vertonen in vele opzichten een merk waardige gelijkenis met die van vóór, of zelfs tijdens de oorlog. Ongerustheid en angst woekeren in de harten der mensen, verlammen hun energie, doen hen mei ontzenuwende berusting het ontluikende jaar tegemoet zien Er is oorlog op Korea. Op Korea, een klein vlak, woedt In volle werkelijkheid een wereldoorlog. En de vraag is, of politici en diplomaten in staat zullen zijn een uitbreiding van dit conflict tot China, eventueel tot de gehele wereld te voorkomen. Over de oudejaarsavond van 1950 hangen de fouten, misgrepen, misdaden, de zonden niet alleen van dit geslacht, maar van vele generaties. Het is, alsof wij zijn gekomen op het culminatiepunt, waarop alleen nog atoom- en waterstofbommen dat wat men het goede, het recht noemt kunnen beschermen. Een wereld in on dergang houdt alleen nog door geweld stand. Dan, even een herinnering aan wat voer ons het indrukwekkendste ogenblik van het jaar was. Door de aether trilt •en stem, die in de huiskamer hoorbaar wordt. Pater Noster, Ave Maria zo bidt een Vader, de Vader der Christenheid. En tientallen, honderden milU°enen sme ken mede. Het eenvoudige rozenhoedje. Als het machtigste wapen om de bedreig de vrede te redden. En oteeds weer keert het terug: Onze Vader. Die in de hemelen zijt- Wees gegroet Maria, Koningin des Vredes.... Daar, in het simpele gebed in .het gebed van zovelen verenigd in Christus, ligt ook bij deze kentering der jaren de ware bron van ons vertrouwen voor het nieuwe, opbloeiende jaar. En onder die schutse gaan we de komende maanden in; onder die schutse ook, maar onder die schutse alleen mogen wij de heilwens uitspreken: Dat het nieuwe jaar voor allen moge zijn, een jaar van geluk, welvaart en vrede, een echt „Zalig nieuwjaar". - Teleurgesteld over de afgebroken be sprekingen en zonder een resultaat te hebben bereikt, is mr Moh. Roem, de leider van de Indonesische delegatie ter Nieuw-Guinea conferentie, met nog zeven andere leden van zfln delegatie, gisteren om half zes met de KX.M.-Consteliation Delft" naar Djakarta vertrokken. Op het vliegveld Schiphol had minister Van Maarseveen nog een kort onderhoud met Roem. terwij] ook dr Idenburg, de secretaris-generaal van de Ned. Indon. Unie, bij het vertrek aanwezig was. Mr Roem deelde aan journalisten mede dat de onderhandelingen waren dood gelopen op de principiële vraag over de souvereiniteits-overdracht „Zolang beide partijen het hier niet met elkaar over eens zijn, zullen de bespre kingen in een bevroren stadium ver keren. Zelfs een derde" aldus de heer Roem, „zal de partijen niet tot elkaar kunnen brengen. Zij immers kunnen deze principiële vraag ook niet oplossen". Als enige oplossing vooi een stabilisatie en rustige ontwikkeling in Indonesië zag de heer Roem de overdracht van de souvereiniteit aan de Republiek. „Wan neer dit niét gebeurt, dan glijden wij van elkaar af", zo vervolgde hij. Alles is ge- Met vaste regelmaat blijft Nederlands bevolkingscijfer stij gen. Ondanks de toenemende emi gratie komen er jaarlijks zo'n goede 160.000 landgenoten bli en de tien millioen van eind 1949 ligt alweer een heel stuk achter ons. Bij de laatste volkstelling, 31 Mei 1947, telde Nederland 9.625.499 inwoners. Op 1 Januari 1950 was dit ge stegen tot 10.026.773 en de laatst bekende voorlopige cijfers geven voor 1 November 1950 een inwo nertal van 10.168.397. Zodat we derhalve thans, op het einde van dit jaar, de 10.200.000 al aardig zullen beginnen te naderen. daan en het is nu nog maar de vraag of Nederland bereid is de souvereiniteit over te dragen. Duidelijk antwoord Hieruit valt te concluderen dat het woord nu aan Nederland is, ofschoon de heer Roem niet genegen was een rechtstreeks antwoord op deze vraag te geven. Wel merkte hij op, dat het ant woord van de Indonesische delegatie duidelijk was geweest Waar halen wij na deze teleurstelling de energie van daan om verder te gaan", zo vroeg hij zich af. Deze teleurstelling wordt ge deeld door het gehele Indonesische volk. Persoonlijke moeilijkheden voor de Nederlanders zullen er. volgens de me ning van Roem wel niet komen, maar op de vraag of dit falen van de besprekin gen een totale breuk betekenen zou. bleef hij het antwoord schuldig BOVWEA De heer Yamin blijft, evenals de heer Sahetapi Engel, nog enige tijd in Neder land, maar de heer Roem verzekerde, dat dit niets te maken had met de besprekin gen die waren gevoerd. Natsir overlegde met Sukarno Radio-Indonesië bericht, dat minister president Natsir een bespreking met president Sukarno heeft gehad naar aan leiding van het mislukken van de confe rentie. Verder werd medegedeeld, dat volgens officiële woordvoerders In Dja karta de kwestie Nieuw Guinea de vol gende week reeds ln hel parlement ter sprake zal komen en wel zodra de Indonesische vertegenwoordigerg uit Den Haag zijn teruggekeerd. De veerboot „Prins Hendrik" van dc Prov. Stoombootdlenst, die de verbin ding onderhoudt tussen Vlissingen en Breskens, heeft gisteren een minder aangenaam avontuur beleefd. Ondanks het feit n.L dat de veerdiensten over de Westerschelde gistermiddag wegens mist werden gestaakt vertrok de „Prins Hendrik" nog tegen 5 uur met ongeveer 250 passagiers en ca. 35 auto's aan boord van Vlissingen naar Breskens. Kort daarna moest de boot op de ree van Vlissingen voor anker gaan, om dat het zicht zeer klein was. Tot over maat van ramp kon men, toen de mist wat opgetrokken was en het schip weer wilde vertrekken, het anker niet op trekken omdat dit onklaar was. Eerst tegen half twaalf werd het eurei ver holpen. De passagiers werden, toen het wach ten langer duurde dan was vermoed, be ziggehouden door soldaten die op weg naar huis waren met verlof. De hof meester aan boord van de „Prins Hen drik" maakte goede zaken. Zowel in Vlissingen als in Breskens, waar honderden personen nog op over tocht wachtten, begon men zich onge rust te maken over het lange uitblij ven van de boot. Om negen uur des avonds vertrok de reddingboot .Presi dent J. V. Wierdsma" onder schipper J. Slis uit Breskens om een onderzoek in te stellen. De boot werd gevonden en radiografisch (de „Prins Hendrik" had geen radio aan boord, de redding boot wel) werden instructies gevraagd. Na anderhalf- k twee uur hard werken slaagde de bemanning van de veerboot er in het anker te klaren en koers te zeten naar Breskens, waar zij omstreeks kwart voor twaalf aankwam. Met 300 personen en 25 auto's aan boord maake de boot nog een vaart raar Vlissingen en daar werden nog ca. 20 van de oorspronkelijk 400 ge gadigden opgenomen voor een laatste tocht naar Breskens. waar deze passa giers tot vanochtend moesten wachten, voor ze verder konden reizen. De minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen deelt de Tweede Kamer mede dat het niet mogelijk is dat de nota betreffende het geheel van onderwijsvoorzieningen, welke in de Troonrede werd aangekondigd, reeds spoedig bij de Kamer kan worden ingediend. De minister zou het niet verantwoord achten indien hij zich tot het voorleggen van een in over- ijling samengesteld werkstuk zou laten dringen. Hij hoopt dat hij er in zal slagen de nota nog in dit zittingsjaar aan de Staten-Generaal te kunnen aanbieden. Het ligt niet in het voornemen de indiening van omvangrijke wettelijke regelingen op het gebied van het on derwijs te bevorderen, voordat het in voorbereiding zijnde Onderwijsplan vas te vorm zal hebben gekregen. Met name denkt de minister hier aan een regeling van het voorbereidend hoger en middel baar onderwijs en een eventuele regeling bij afzonderlijke wet van het VGLO in verband met het lager nijverheids- en het land- en tuinbou wonderwijs. Ten aanzien van de stand van zaken bij het samenstellen van een regeling van het voorbereidend hoger en middelbaar onderwijs meent de minister de Staten- j Generaal niet onkundig te mogen laten I van het feit, dat de verslechtering van de toestand van 's lands financiën in de laatste maanden hem voor de noodzaak heeft gesteld wijzigingen aan te brengen in zijn reeds nagenoeg gereed zijnde wetsvoorstel. Gezocht wordt thans naar een oplossing met vermijding van een verhoging der uitgaven. De toegezegde nota betreffende het la ger- en het middelbaar technisch onder wijs voor jongens, in verband met de in dustrialisatie, kan binnenkort worden tegemoet gezien. Ten aanzien van de decentralisatie van het technisch hoger onderwijs kan de minister hopelijk binnenkort nadere me dedelingen doen. Men dient niet uit het oog te verliezen, dat een decentralisatie van dit onderwijs grote financiële offers voor het Rijk zal medebrengen. Toelating L.O. Ter bevordering van een geleidelijke leerïingenaanwas, welke op grond van de geboortecijfers van de jaren na de oorlog over enkele jaren bij het lager onderwijs wordt verwacht, acht de minister een tijdelijke verschuiving van de toelatings leeftijd binnen een limiet van enkele maande zowel uit een oogpunt van een goede schoolorganisatie als op financiële gronden inderdaad wenselijk. Een voor stel dienaangaande is thans bij de On derwijsraad aanhangig. Nieuwe H.O.-wet De voorbereiding van de nieuwe Ho- ger-doder wtjawet door da de, dat waarschijnlijk op korte termijn zal worden beëindigd. Het rapport van de tweede commissie Holst zal de minister binnenkort aan de Kamer overleggen. Van der Pot verkeert in een gevorderd stadium. Ondanks enige vertraging als gevolg van een uitbreiding van de haar verstrekte opdracht mag worden ver wacht. dat de commissie binnen enkele maanden het wetsontwerp zal kunnen aanbieden. Dwingende aanwijzingen zijn aan de commissie niet gegeven, wel heeft de minister op verzoek van de commis sie zich op enkele punten met haar ver staan. terwijl hij ook eigener beweging enkele onderwerpen onder de aandacht van de commissie heeft gebracht en daar bij van zijn inzichten heeft doen blijken. Ofschoon dienaangaande geen zekerheid bestaat, verwacht de minister niet, dat er zich zodanige verschillen zullen voor doen tussen de. ontworpen bepalingen en de opvatting van de minister, dat deze tot aanzienlijke vertraging van de indie ning van het wetsontwerp zullen leiden De minister heeft de commissie ver- j zocht bij haar voorbereidingen voor het ontwerp van een nieuwe Hoger-Onder- wijswet ook de subsidiëring van het bij zonder hoger onderwijs onder het oog te zien- Reorganisatie technisch hoger onderwijs Het ligt voor de hand, dat een decen tralisatie van het technisch hoger on derwijs o.m. afhankelijk wordt gesteld van de capaciteit van de T. H. te Delft, het aantal studenten en van de jaarlijkse behoefte aan ingenieurs, in het bijzonder voor die afdelingen welke voor de in dustrialisatie van veel belang zijn. Het staat vast, dat gezien het aantal studen ten, de huidige capaciteit van de T. H- te gering is. In de naaste toekomst zul len in Delft ongeveer 3500 studenten kunnen worden opgeleid en naar ve.- wachting jaarlijks 500 studenten hun ingenieursexamen behalen De jaarlijkse behoefte aan ingenieurs in de toekomst is niet voor een enigszins exacte raming vatbaar Of en in hoeverre belangrijk meer ingenieurs zullen moeten worden opgeleid dan aan de T. H. in de toe komst mogelijk is, is een moeilijk te be antwoorden vraag. Wel is zeker, dat hel huidige totaal aantal studenten (circa 5500) veel groter is dan aan een hoge school goed kan worden opgeleid. Teneinde nog enige vraagpunten be treffende bedoelde decentralisatie in de- Ma ta bcziaa, ia mm nader beraad gaan- Het secretariaat van het Apos tolaat des Gebeds heeft de Pau selijke intenties voor 1951 bekend gemaakt. Ook het volgend jaar zijn er voor iedere maand twee inten ties, waarvan de eerste algemeen, de tweede voor de buitenlandse missiën is. De H. Vader vraagt in Januari te bidden voor: Hereniging van allen in de ware Kerk van Christus. Vermeerdering van het aantal missionarissen in Afrika. (Van onze speciale A.N.P.-verslaggever) Sankt Anton, 29 November 1950 De drie Prinsesjes Beatrix, Irene en Margriet genieten ongestoord van haar korte vacantie in het wintersportcentrum Sankt Anton in Tirol. Ze zijn zo lang zamerhand al stamgasten geworden in het Oostenrijkse plaatsje, dat de laatste twee dagen zonovergoten als liet was, de idylli sche aanblik gaf, die het zijn grote naam in de wereld gegeven he«*t. Prinses Beatrix houdt zich strikt aan het advies van haar skileraar Ludwig Tscholl. „Ik moet niet meteen te veel skiën, maar het tempo geleidelijk opvoe ren" vertelde zij ons vandaag, Met haar nieuwe skischoenen en haar nieuwe ski's levert Prinses Beatrix op de lange latten uitstekende prestaties. Vanochtend maakte zij een tocht naar Sint Chritoph tezamen met Prinses Irene. Jan Linthorst Homan, het 8-jarig zoontje van de Commissaris der Koningin in de Provincie-Friesland is een en al bewonde ring voor de prestaties der Prinsesjes. Hij zelf is nog geen grootheid op de ski's Daarom liep hij vanochtend bovenop de Galzig zo hard als zijn benen hem konden voortbewegen, de Prinsesjes achterna, dia in een flitsende vaart de hellingen afsuis- den. „Ik wil ze in de wolken zien verdwij nen" riep hij enthousiast uit. Maar hij kreeg er de kans niet toe, want de beide prinsesjes waren reeds in de tussen de bergen hangende wolken verdwenen voor hij ook maar een glimp van haar had kunnen opvangen. Ook de kleine Margriet was vanochtend met de skilift meegekomen naar het topje van de Galzig. En al kunnen haar verrich tingen uiteraard nog niet in de schaduw staan van die van haar oudere zusjes, ze doet ijverig haar best op haar miniatuur ski's om de kunst van de anderen af e kijken. De middag bracht de Prinsesjes nog een grote verrassing; er was telefoon uit Soestdijk. Terwijl Margriet aandachtig luisterde naar drie fraai uitgedoste „Ko ningen", die nu al hun liedjes van de zesde Januari ten beste gaven, stonden Beatrix en Irene met rode hoofden Dij het toestel en spraken met haar ouders Met glundere gezichten kwamen zij bei den een paar minuten later weer de eetzaal binnen en voegden zich bij de rest van het gezelschap. Zij hadden zoeven goed nieuws uit Soestdijk gehoord. „Waarschijnlijk komen wij beiden mor gen of overmorgen naar jullie toe", had de Koningin tot haar dochter gezegd. Wel- komer nieuws had de Koningin de Prin sesjes wel niet kunnen vertellen. Het nieuws verbreidde zich vanavond snel in Sankt Anton en verdreef evenals bij de Prinsesjes de belangstelling, die op de drie „Koningen" was gericht. Op Maandag a.s., Nieuwjaarsdag, zal ons blad niet verschijnen. Het eerstvolgend nummer verschijnt der halve Dinsdag 2 Januari. DE DIRECTIE. Volgens de Vaticaanse radio zal mgr Beran, de aartsbisschop van Praag, tn Januari berecht worden door een Tsjechoslowaaks hof. Vijf andere bis schoppen, onder wie die van Brno, Litomeriee en ZHn, zouden waarschijn lijk tegel ök met hem terecht moeten staan. Zoals bekend, staat nigT. reeds lange tijd onder huisarrest. Beran In 1945, toen in Italië het politieke talentvolle vrouw naar voren, Maria leven, na de fascistische dictatuur en de Pucci. Ze teas een ijverig propagandiste verwarring tijdens de oorlog, weer op- voor de Democrazia Christiana, de Ha- nieuw opleefde, trad ergens in Midden- liaanse Katholieke Volkspartij en wist Italië, in hot stadje Macerata, een jonge, zich in het district Ancona vooral onder de armen zulk een populariteit te ver- werven, dat ze met een groot aantal voor keurstemmen op de groslijst der partij geplaatst werd. Een kleine, donkere urouw, deze Maria Pucci. Tijdens de oorlog was ze te Bolog- ia tot doctor in de letteren gepromo- reerd. Als studente al interesseerde ze zich voor de politiek en voor de sociale wetenschappen. De laatste dreven haar naar de volksbuurten, waar ze debat teerde en argumenteerde met socialisti sche propagandisten. In de grote verkiezingscampagne van 1948 tegen de overmachtig lijkende com munisten ontplooide Dr Maria Pucci een ongelooflijke activiteit. En toen ze voor het parlement gekozen werd en zich „orwrevole" mocht noemen (de Italiaanse titel voor een kamerlid) bleek de Ka tholieke fractie haar tot haar beste leden te kunnen rekenen, al trad ze als spreek ster niet op de voorgrond. Ze werd o.a. lid van de commissie voor het perswezen en de sport. Vanwege haar aantrekkelijk voorkomen en haar vriendelijk optreden verwierf ze zich de bijnaam van „Miss Montecitorio". Met Montecitorio wordt het gebouw aangeduid, waarin het Ita liaanse parlement zetelt. Het was in het jaar 1949, dat de on. Maria Pucci een jonge advocaat leerde kennen. Ze trouwde met hem, nadat hij tot rechter te Macerata was benoemd. En dit jaar werd hun eerste kind geboren, een meisje, Antonella geheten. Maria Pucci had inmiddels de functie van lera res in Latijn en Grieks op een door zus ters gehouden gymnasium aangenomen. Blijkbaar is het haar steeds moeilijker gevallen, het kamerlidmaatschap te blij ven vervullen. Haar eerste kindje eiste steeds meer haar aandacht en nu het zo nas acht maanden is geworden, meende ze, het de moederlijke zorgen, die een opgroeiend kind nodig heeft, niet te mo ten onthouden. En in de eerste week van December reisde on. Maria Pucci voor de 'aatste maal naar Rome, om er een zit- ing van het parlement bij te wonen. Haar man ging ditmaal mee, want beiden wil den ze de geestelijke gaven van het Hei lig Jaar deelachtig worden. En kort daar na kwam haar ontslagaanvrage binnen. De on. Maria Pucci heeft gekozen tus sen een politieke carrière en haar kind. Alleen haar lesuren op het gymnasium blijft ze nog waarnemen. De confectiebafriek van Morsman aan de Nordhornstraat te Denekamp in Overijssel Is gistermiddag geheel verwoest door een felle brand, die met een ontploffing ge paard ging. Het vuur vernietigde ook en kele leslokalen van de Christelijke school, die zich achter de fabriek bevindt. Het on geveer 80 man sterke personeei in de ateliers kon zich ternauwernood redden. De schade, die door de verzekering woidt gedekt, bedraagt enige tienduizenden gul dens. De baan MonnikendamMarken over de Gouwzee is gisteren uitgezet. Het ijs is zeer goed berijdbaar en reeds zeer velen maakten de tocht. Een Inxe auto waagde ■zich ook al op het gladde Ijs. Morgen is het dan zo ver! De eerst* vijftig van 1900 zitten er dan op! Velen van ons zullen de tweede halv» eeuw niet behoeven vol te maken. Di* zijn aan hun laatste zak meel voor d* oliebollen. Of wij niets prettigers weten? Kom, niet zo tragisch! Wij doen zo graag ..zand er over"; wat wonder, dat ten lange leste een ander zand over on# werpt. Men moet maar zo denken; daar aan ontkomt niemand. Zelfs een dood graver niet. Die moge dan nog zoveel kuilen graven voor een ander, zelf valt hij toch ook eens in zo'n kuil en die heeft hij dan niet eens zelf mogen graven. Wat wij voor een vakman maar sneu vinden. U leest toch nog verder? Hoe! Vindt u ons een „dooie diender"? Zorg dan, dat u een levende diener is. Dien de mensheid bij uw leven en de dood zal u straks dienen als een galante portier die de poort opent naar een beter leven. Probeer van de eerste dag in 1951 af om er iets beters van te maken danin de voorafgaande jaren. Dan za! U boven, wanneer U op aarde er warmpjes wordt ondergestopt, een warme ontvangst wach ten. Intussen tot zover nog vele jaren van geluk en voorspoed, mede namens onze collega Henk v. d, Maze, die U in het nieuwe jaar weer veel stichtelijke wen ken zal geven als tegengif voor onze on deugende opmerkingen, welke wij, eer lijk. toch nroberen te stellen in dienst van de deugd. Mogen onze bijdragen U volgend jaar weer deugd doen. En van harte van ons beiden een Zalig nieuwjaarl ANALYST.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1950 | | pagina 1