Nederlandse Korea-troepen commandant verloren Overste Den Ouden sneuvelde Hoengsong hebben hun bij c r Jonge dieven gingen op stap KOREA dankt NEDERLAND Canadese winter valt niet mee Avontuur van een reislustige Amsterdammer 'NG_ We hebben een goede naam in Koreamaar moed vergt offers Gehard, rustig, knap officier KïfonSS.» i»"srSSïSi Dl Terreur op West- Java Woensdag 14 Februari 1951 DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN mm In Schiedam iverd 17.500 buit gemaakt LAGE'xl Tsjechische premier „afwezig" Warme lof voor ons detachement Verstekeling vloog de Oceaan ever Duidelijke taal in Lake Success "N WEERBERICHT ,.De Nederlandse regering deelt met diep leedwezen mede...." Er zal gisteravond bij de radio-nieuwsuitzending van elf uur in vele Nederlandse huiskamers plotseling even een stilte gevallen zijn. De gesprekken, nauwelijks nog onderbroken voor het Koreaanse oorlogsnieuws, waarin tot nu toe elk optimisme in bijna monotone herhaling werd afgestraft door berichten over zivare tegenslagen, zullen een moment gestokt hebben. En de oud C.V.W'-ers van het lste bataljon Jagers zullen gister avond plotseling hun voormalige commandant hebben teruggezien: een donkere rustige man, die zich nooit op de voorgrond drong, die in Padang met de eerste Nederlandse troepen landde en zich daar in de „nauwe en benauwde vesting' maanden en maanden heeft uitgesloofd om stad en onmiddellijke omgeving orde en rust te brengen. Ze weten niet, waarover ze praten ZIJN LAATSTE WOORDEN Zeven doden Tot 7 Februari had het Nederlandse detachement in totaal zeven man ver loren. Daarenboven telde het bataljon toen vijftien gewonden onder zijn man nen. Van één van hen was de toestand ernstig. Aldus een Keutertelegram uit Tokio. Majoor Eekhout plaatsvervanger «Éfli mSm Élt Toen verleden jaar de Puttenaren een pelgrimstocht ondernamen naar Ladelund hebben zij nogal moeilijkheden gehad met de Duitse douane, die hen nodeloos ophield. Gisteren kwam Regierungsrat Schuchart uit Büden, die vergezeld was van de heer Henn rechtsop het raadhuis in Putten daarvoor officieel verontschuldigingen aanbieden. Zielig trio voor de rechtbank Bekentenis GEEF 'N GOED GESCHENK Maandagavond stond de douane op Schiphol wel even raar te kijken, toen er een verstekeling te voorschijn kwam uit het vracht vliegtuig van de K.L.M. dat even tevoren uit New-Foundland on vaderlandse bodem was neergestreken- De eerste verstekeling, voor zover wij konden nagaan, die de reis over de Oceaan per vliegtuig heeft gemaakt. Het was de 28-jarige Amsterdammer J. v. d. H., die in September van het vorige jaar op goed geluk met een Engels kolenschip naar Canada toog en nu bij gebrek aan geld maar tussen een lading vlieg tuigbanden en andere vracht in een K.L.M^-toestel naar huis terugkeerde. Verblijf vergunning ten einde Verstekeling Motorpech ledereen was vriendelijk Afwijzing Russische beschuldi ging met 48 tegen 5 stemmen In twee weken werden 89 personen gedood t f I D« wrwadhttng, geMig van h«den- tot mor genavond, luidit: Voor het Noorden van hot land: Zwaar be wolkt met plaatselijk enige regen of sneeuw. Meest matige Noord-Oostelijke wind Tempera turen om het vriespunt. Voor de rest van het land: Overwegend zwaar bewolkt met hier en daar enige regen. Matige tot zwakke wind uit uiteenlopende richtingen. Weinig verandering in temperatuur. Donderdag IS Februari: Zon op 7.57 uur, onder 17.52 uur: Maan op 11.58 uur. onder 4.1.® uur. NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT Van sommige commanderende officieren herinnert men zich later nog alleen veel „show", een lulde gtem, een hoekig karakter, dat steeds meer botste. Van overste Den Ouden alleen die •wonderlijk bruine, vieve en tegelijkertijd bijna melancholieke ogen en rijn rustige manier van praten. HU was een goed officier. Alleen het feit, dat de O.V.W.-ers uitstekend met hun' KNIL-commandant konden opschieten was daar reeds garantie voor. Toen zijn bataljon thuisvoer, bleef hij achter voor een nieuwe taak: commandant van parachutisten-opleiding ln Tjlmahi. de Hij later was er kwam eindelijk terug in 1949. Toen zijn mannen naar huis kwamen, nogal wat deining om de opvaren de boot en de journalisten poogd lang te vergeefs de ^red-ca^s ^uit te STSto avonT majoor Den Ouden. Wij hebben hem niet geïnterviewd toen, we zullen ook zijn woorden niet herhalen, waarmee hij toen terugzag op de drie jaar na-oorlogse tropendienst. Hij rel ze zon der enig pathos, maar waren bitter. Een van de weinigen, die rich niet te buiten zijn gegaan aan grote woorden bij h» vorming van het Korea-vrijwilligers- was deze relfde majoor Den Ouden Toen wij hem op zijn voorlopige in Den Haag, waar tegen werden bijge- de stafkaarten van Korea maar houden (hij bedoelde dat erns sprak er over met een soort.zelfspot), toen wij hem daar vertelden, dat vrijwilligers, ongeduldig om |idIng komen, op het bericht van de bev van Seoel (de eerste 1) hadden gereag met: ..Jammer, dan komen wij te laal: antwoordde hij met een nauwelijks merk bare glimlach rond zijn donkere ogen. Ze weten niet, waarover ze praten en als het daar gefixed is vóór we arriverenhij maakte een hoofd beweging naar de grote kaart aan de muur, „wie weet, waar ze ons dan naar toe sturen voor ons soort mensen blijft er voorlopig nog wel werk". Het was niet gefixed, toen hij arriveer de met zijn onderdeel, fflj zal weinig vlammende speeches over Idealisme en strijd voor de democratie hebben ge houden; hij ls gewoon aan het werk ge- gaan en gisteravond om eli uur klonk door de radio: „Blijkens bericht van het hoofd kwartier van generaal MacArthur uit Tokio ts de luitenant-kolonel van de Gardegrenadiers M. P. A. den Ouden, commandant van het Nederlandse detachement Verenigde Naties, in de omgeving van Hoengsong gesneuveld. Nadere berichten omtrent dit smarte lijk verlies zullen volgen". dood Maandagavond laat - aldus melden de nadere berichten - is overste Den Ouden gesneuveld, maar over de omstandig heden waaronder dit ls geschied, be schikte men in Tokio nog niet. De Nederlandse missie aldaar ontving het overlijdensbericht bijna gelijktijdig met een .opgenomen boodschap van de luit.-kolonel voor Nederland, waarin hii over het Nederlandse detachement in Korea vertelde. „U kont trots op uw mannen zijn en lk" ben er trots op, dat ik hun com mandant ben", aldus de commandant in deze opname, die vier dagen voor zijn dood werd gemaakt in zijn commando post, die hij „vuil maar gezellig" noemde. Hij zei, dat het hem genoegen gedaan had te horen, dat zijn bataljon een goede reputatie genoot, maar hij dacht, dat het over de oorlog gepubliceerde nieuws dikwijls overdreven was. Reuters correspondent Warren White, die te Tokio herstellende is van een ko- gelwond, zei dat hij lt.-kol. Den Ouden de vorige maand had bezocht in zijn commandopost, gevestigd in een gehavend Koreaanis huis met aaiden muren ten zuiden van Wondjoe. „Lt.-kol. Den Ouden was door zijn resoluut optreden en zijn kalmte in de strijd een van dié, opmerkelijkste figu ren aan het centrale front in Korea. De vele keren dat ik met hem sprak, was hij alleen ongeduldig als het te rustig ging naar zijn zin. Als voormalig strij der tegen de guerilla's in Indonesië had hij op twee punten critiek op de lei ding van de oorlog in Korea, ni. dat de inlichtingendienst niet goed genoeg was en dat de vijand niet ook buiten de wegen werd opgezocht". „Het laatste wat Den Ouden tot me zei", aldus White, „was dat de oorlog in Korea bewees, dat het leger van de Ver enigde Naties in Ei-.ropa goed zou kun nen functionneren. Hij 'oaseeide zijn me ning op het feit, da; het Nederlandse leger en de meeste andere eenheden van de Verenigde Naties in Korea veel lof hadden voor de Amerikaanse tactiek te veilde, de wapens en de uitrusting. Ons leger wordt geheel op Amerikaanse leest geschoeid, zowel wat wapens als wat organisatie betreft, zo zei Den Ouden, daaraan toevoegend dat Amerikanen en Nederlanders altijd goed met elkaar over weg hebben gekund. Den Ouden zei dat hij vast geloofde in een herbewapening van Duitsland. Elke man diende in de komende strijid tegen het communisme te worden gebruikt". De plaatsvervangend detachements commandant, Majoor Eekhout zal thans in Korea optreden als waarnemend com mandant. Majoor Eekhout stond in Indonesië aan het hoofd van de compagnieën parachu tisten, die door de opleidingsschool te Tjlmahi werden afgeleverd. De luchtlan ding bij Djokja tijdens de tweede politiële actie stond onder zijn bevel. Veertig jaar oud, maakte de plotseling een einde aan het leven van deze beroepsofficier ergens ln de sneeuw van Hoengsong. Een plaats, die reeds ln de Alexander kazerne op de kaart stond. De taak van overste Den Ouden om de werkgelegenheid voor ons soort mensen" zoveel mogelijk te beperken, kreeg daar mede, ontijdig, een einde. De gevallen commandant was geboortigdie uit Oud-Gastel. Hij was gehuwd, doch had commanda Het bericht, dat luitenant-kolonel M. P. A. den Ouden, commandant van het Neder landse Korea-detactoement, bij gevechten in de omgeving van Hoengsong gesneuveld ls, zal ongetwijfeld in vele Nederlandse gezinnen met ontsteltenis on v angen zijn. Want naast de familielede:nl^Oudem^rmv vrijwilligers had overste D d 8 dat eind Mei 1945 naar Indie vertrok en waarover de toenmalige ma'°?5 trpes Ouden reeds spoedig het commando Kreeg. Zij allen zullen zich hun commandant herinneren als een kundig officier, die zo wel in als buiten de dienst alles voor zijn ondergeschikten over had. Ik denk ook aan allen, die onder hem gewerkt hebben en onder zijn leiding de parachutisten- en commandotraining kregen, toen hij in 1949 het commando overnam van de school Opleiding Parachutisten in Tjimahi. Instructeurs zowel als leerlingen zullen aan hem blijven terugdenken als aan een veel van zijn mensen dat hij zelf ook alles inzette voor do school en zich zelf daarbij wegcijferde. Hoewel de dokter het hem verbood, rustte hij niet vooraleer hij zelf ook zijn Naar het A.N.P. verneemt, zullen er dit jaar op zeer ruime schaal in Internatio naal verband vlootoefeningen worden ge houden door dé landen van het Noord- atlantische pact De Noordzee en de At lantische ^Dceaan zullen o.m. tot het oefen- gebied behoren. parachute-springbrevet behaald had, het geen op zijn leeftijd en met zijn lengte en gewicht inderdaad een grote prestatie te noemen was. Terecht mocht hij hiervoor van Z. Exc. de Legercommandant een tevredenheidsbetuiging ontvangen. En hoe heeft hij niet gewerkt, toen het Regiment Speciale Troepen uit Indonesië naar Nederland werd overgebracht. Maan denlang is hij bezig geweest om alles voor de ontvangst gereed te maken en te zor gen, dat de mensen zo goed mogelijk bij verschillende onderdelen werden onderge- I bracht. Nog bezig met de afwikkeling, was i hij een der eersten, die zich vrijwillig voor Korea meldden. Niet uit zucht naar avon tuur, maar omdat hij zich als beroepsoffi- cier op de eerste plaats verplicht voelds met de vrijwilligers mee te gaan Ik zie hem nog strak in dé houding voor generaal Kruis staan op de eerste dag van de aanmelding: „Hoewel ik zo juist mijn indeling bij de Koninklijke Landmacht heb gekregen, hoop ik toch, generaal, dat er geen be zwaren zullen zijn tegen mijn aanmelding voor Korea." Die bezwaren waren er inderdaad niet en hij kreeg zelfs de èervolle opdracht het detachement te forméren, waarvan hij later commandant word. Nu is hij bij de vervulling van zijn soldatenplicht gevallen. De Koninklijke Landmacht verliest in hem een zeer goed officier, die een hoge opvatting van zijn taak had. Hij beschikte over eigenschap pen en kwaliteiten, die hem bijzonder ge schikt maakten om een leidende rol in het legerapparaat te vervullen: doorzettings vermogen, nauwgezette plichtsbetrachting, strikte rechtvaardigheidszin, persoonlijke moeden organisatietalent. Het moge zijn vrouw in deze voor haar moeilijke dagen tot troost strekken, dat velen in den lande met haar het verlies j voelen, dat ontstaan is door het sneuve- len van de luitenant-kolonel Den Ouden. J. B. De drie jongelieden, die gistermiddag voor de rechtbank te Rotterdam terecht stonden, vormden maar een droevig stel. Twee van hen, H. N. en L. G., waren 22 jaar oud, de derde L. P., telde 20 jaren. Zij hadden verscheidene inbraken op hun geweten, welke gepleegd waren in Zut- pben, Oegstgeest, Alkmaar en Schiedam. Die in de laatste stad vond plaats in Octo ber van het afgelopen jaar. Er werd toen voor ƒ17.500 gestolen. De officier van justitie eiste st iffen, variërend van een jaar met aftrek, waar van een gedeelte voorwaardelijk, tot een jaar en drie maanden. De drie jongelui woonden in Amsterdam en bezochten daar de machinistenschool. Zij hadden elkaar voor het eerst ontmoet in Zutphen op de ambachtsschool aldaar, In Amsterdam hadden zij elkaar terug gevonden. N. had moeilijkheden met zijn vader gehad over een spaarbankboekje. Papa had tenslotte het geld van de bank gehaald en in een kast verborgen, waarna N. de deur forceerde en er met het geld vandoor ging. Gedrieën hadden zij van de ƒ3400 een goed leventje geleid. Men kwam toen op het idee inbraken te plegen om op gemakkelijke wijze aan meer geld te komen. De eerste slag werd geslagen door P. en G. in het huis, waar een van hen in hun Zutphense tijd verbleef. Van de heer B. werd een radiotoestel ontvreemd. Vervol gens moest de vader van de stiefvader van P. het ontgelden. Deze woonde in Oegst geest. Zijn portefeuille, waarin zijn pen sioengeld zat, werd meegenomen. De daders waren weer P. en G. De derde man. N., had hiervoor echter gymnastiekschoe nen geleend. Men kon dan „zachter wer ken". Daarna was de heer V. te Alkmaar, een kermis van N., aan de beurt. De man raakte een geldkistje en een loonzakje, alsmede enige instrumenten kwijt. De buit jvas hier echter maar klein (ongeveer ƒ20) ampèremeters meegenomen, die in de auto naar Amsterdam vervoerd werden. Al deze diefstallen vonden plaats in de loop van het vorige jaar. In October jl. deed men een grote slag. Deze werd tevens aanleiding tot hun aanhouding. Het betrof de woning van een oom van N. In de Burg Knappertlaan te Schiedam. De ruit van de deur werd verbroken, waarna men binnen ging en het hele huis overhoop haalde. De drie dieven namen een radiotoestel, een wekker, Nederlands, Belgisch en Zwitsers geld, juwelen, waaronder een platina kruis met diamanten en een platina ring met diamanten, een gouden horloge en twee parelkettingen mee. Van de buit kon echter niet veel verkocht worden, want spoedig na de inbraak werden zij door dë politie gevat. Het gestolene vertegenwoordigde een waarde van 17.500. Tot de sociaal-plezierige aangelegen heden in het bedrijfsleven behoort het vieren van jubilea. Men moet van zo'n viering wat werk maken. Voor de jubila rissen is zo'n dag een der onvergetelijke „mijlpalen", bij de collega's of mede- bedrijfsgenoten werkt een aardig festijn stimulerend, omdat daaruit automatisch waardering en eerbied voor de betrok kene spreken. Op één onderdeel van het jubileumfeest willen we voor vandaag bijzonder nadruk leggen en dat is de vorm van het ge schenk of de cadeaux. Onder de geschen ken zijn zo ontzettend veel prullaria, nietszeggende voorwerpen, lopende-band- nummers met gebrek aan smaak en zon der enige artisticiteit. Dat behoeft toch niet. En zeker niet. nu sinds enige maanden een stichting bestaat en werkt, die onder de naam „Kunst en Bedrijf" gaarne de behulpzame hand biedt bij het kiezen van een geschenk, dat door een bepaald kunstenaar wordt ont worpen en uitgevoerd. De stichting is ge vestigd Keizersgracht 567 te Amsterdam. Reeds beschikt zij over de namen en adressen van 1100 kunstenaars. Zij, die niet ingeschreven staan, kunnen zich als nog tot Amsterdam wenden. De stichting „bouwt" ook reeds aan een uitgebreid kaartsysteem van bedrijven als medestichters, belangstellenden en op drachtgevers. Het gaat er om bij jubilea de gelden te combineren om aldus de feesteling een goed geschenk te kunnen aanbieden. De cadeaux variëren nogal, de prijzen eveneens. Zo zijn er klein plastiek, cera miek, aquarellen, lithografieën van 50 tot 150 gulden. De stichting bemiddelde ook voor belangrijkere opdrachten, in prijs variërend van 500 tot 12.000 gulden toe. Be langstellenden kan nog worden mee gedeeld, dat op de eerstvolgende Jaar beurs van 3—12 April te Utrecht stand 50001 op de 5e verdieping voor de stich ting is gereserveerd. De bemiddeling geschiedt overigens niet zo maar, want aan de Stichting „Kunst en Bedrijf" is een college van advies ver bonden. dat bij opdrachten ten aanzien van kunstenaars van raad dient De stichting verdient od. allerwegen sympathie. Vele geschenken zullen in de toekomst cachet dragen, de smaak wordt verbeterd, rommel verdwijnt en kunste naars blijven leven. Stof genoeg om er eens even de aandacht op te vestigen. En dan de daad onder het devies: „Geef een goed geschenk". HENK VAN DER MAZE. De verdachten bekenden de feiten te hebben gepleegd. De officier 'van' justitie meende, dat het absoluut geen aanbeveling verdiende, de jongelui naar de jeugd gevangenis in Zutphen te zenden, zulks in tegenstelling met over de verdachten uit gebrachte reclassqringsrapporten.- Tegen P. eiste hij een gevangenisstraf van een jaar en drie maanden mét aftrék, door te brengen in de jeugdafdeling van de Haar lemse gevangenis, tegen G. een jaar met aftrek en tegen N. een jaar met aftrek, waarvan een gedeelte (max. 3 nftanden) voorwaardelijk De verdedigers van P. en G. wezen op het moeilijke leven, dat hun cliënten achter de rug hadden. Zij zijn uit Indonesië afkomstig. Mr. Zuur vroeg voor G. een gedeeltelijk voorwaardelijke straf. Mr Van Loon noemde de daden van P. het gevolg van verbittering en wraakgevoelens jegens de maatschappij. De raadsman van N. was van mening, dat zijn cliënt alleen medeplichtig is ge weest. N. was gemakkelijk te beïnvloeden. Spr. vroeg een voorwaardelijke straf. Uitspraak op 27 Februari a.s. Het officiële Tsjechoslowaakse persbu reau „Ceteka" meldde gisteren: „De Dinsdag gehouden wekelijkse bijeenkomst van het Tsjechoslowaakse kabinet stond onder leiding van vice-premier Fierlin- ger, daar de minister-president afwezig was". Deze mededeling deed onmiddellijk vra gen rijzen, naar de oorzaak van premier Zapotocky's afwezigheid juist nu er in Voor de volgende inbraak huurde N. een Praag politieke hoogspanning heerst en auto. Hiermee ging men naar Zutphen. Russische functionarissen directe contro- waar de ambachtsschool bezocht werd. Er le uitoefenen op de binnenlandse aangele- werden een paar schrijfmachines en enige genheden van Tsjechoslowakije. geen kinderen. eiste, maar dat mócht en kón doen, om- De Nederlandse vertegenwoordiger in i W(J, het 30 mlllioen zielen tellende volk de commissie der Ver. Naties, mr A. Gie- van Korea, zijn door banden van vlees en ben ontving van mevrouw Helen Kim, bloed vast verenigd tegen de communisti- presidente van de „Korean Emergency sche aggressie en uw bijdragen zijn voor Citizens League" de volgende (vrij uit het ons een aansporing oip te blijven strij- Engels vertaalde) brief, geadresseerd aan den met energie, vuur en moed. de Nederlandse minister van Buitenlandse De afgevaardigden van uw land zijn bij Zaken: „wu zenden u, die strijdt voor de ver dediging van de vrede voor alle democra tische naties van de wereld, 0112e warmste ons welkom en hebben het volste vertrou wen. Van hen hebben wii uw historie en uw nationale waarden, waarvan wij tot voor kort zo weinig wisten, Ieren kennen Uw mannen zijn een grote troost voor dat W« hongm- Indooddoordècomlons getoond,, hoe wij moeten strijden voor munistiscbe rebellen. Willd;".J"?8" Wij hopen, dat God uw land eeuwige Tanning die' uw Und, in het ader van "ede ra. geven: uw ^ji^z^prariUige het waardevolste en belangrijkste leger dat naar Ko™a 'f' rjw legeTls w'nmng het deel zal zijn van ons, uw land van onze vrijheid bijdraagt. sen Eeheie wereld van democratische len de lonen tot bijna de helft. Een deel van de industrie sluit zelfs. Ik kwam in September aan, juist bij het begin van de slechte tijd. Vooral de eerste twee maanden heb ik een harde dobber gehad. Later had ik de slag beter te pak- lL*te het mij mijn kostje bijeen te scharrelen, door dan eens hier, dan eens daar een paar weken te werken. Ik neb op die manier het land goed leren kennen en veel gereisd. Korea gezonden is, ten behoeve En hopen, dat de u»ejndel«ke_over- vau un.ti vrijheid bijdraagt on strijdbaar, dat onze 1 zo goed getiainn en si j naties", rlertii' millioen mensen nog nooit een ie vp r on ri er deel gezien hebben, dat zo goed I Dr Helen Kim Is de leidende figuur in vp(,ht c'e Koreaanse vrouwenbeweging. Zij heeft Ter'wiil wii nog niet weten, hoe nw land thans de uit verschillende universiteiten od de iuisle manier te danken voor deze uitgeweken vrouwelijke Koreaanse stu- weldaad, schenkt het nieuws, dat «w 'and j denten te Pusan om zich heen verzameld bereid is ons ais financiële hulp een be- en beijvert zich tevens op sociaal terrein, drag van 280 000 dollar ter beschikking te Tot voor kort heeft zij als minister van •tellen en bovendien een delegatie van 1 voorlichting zitting gehad in het kabinet Men man, om d* diepste vreugde. |van Zuid-Korea. Gisteren heeft een verslaggever van het ANP de verstekeling thuis opgezocht. Tkwerkte zo vertelde hij, in Amster dam b« een expeditiefirma en kreeg veel vracht van emigranten te verzorgen. Daar door ontwaakte bij mij het verlangen ook eens ^enAijkje over de Oceaan te nemen. Maarfk had 'waarschijnlijk nlet voldoen- de inlichtingen ingewonnen, anders was ik nooit in het najaar naar Canada ge gaan. Ik vroeg, en kreeg een gunsten- visum en als werkend passagier maakte ik de bvertocht aan boord van e;en Engells kolenschip. Met vijf en twintig dollar op zak. stapte ik op de Canadese wal. Mijn visum was zes maanden geldig. Het was mijn bedoeling van die tijd ge bruik te maken om het land te leren kennen en de mogelijkheden, die er zijn te onderzoeken. Zou Canada mij beval len zijn, dan had ik daarna mijn vrouw laten overkomen, maar Canada beviel mij niet. Het is een hard land met slech te sociale voorzieningen en vooral in de winter is het een toer om een goede „job" te vinden. In de zomermaanden is het er goed. Dan is er een tekort aan landarbeiders en worden er hoge lonen betaald, ook in de industrie. Maar zodra bet werk op het land ten einde ls da- Toen het einde van mijn verblijfsver gunning in zicht kwam, besloot ik echter naar huis terug te gaan. Ik had 120 dol lar opgespaard en hiermede gewapend ging ik op zoek naar een schip om ook de terugreis als werkend passagier te maken. Ik ging al de Canadese havensteden af maar kon geen schip vinden. In de winter zijn enkele havens dicht gevroren en die havens, die nog open zijn, hebben, in deze tijd maar weinig scheepvaart. Een Neder lands schip vond ik niet en de buitenland se schepen wilden mij niet als werkend passagier meenerien. Toen besloot ik het te proberen met een vliegtuig, ik dacht te kunnen „liften" met een vrachtkist of an ders iemand te vinden, dié bereid was mij de 300 dollar voor de overtocht te lenen. De Nederlandse consul kon mij niet hel pen, want die krijgt al te veel verzoeken van mensen, die naar huis willen. Ten slotte kwam ik op het vliegveld Gander op New-Foundland terecht, waar ik wist, flat K.L.M.-vliegtuigen passeren. De vrachtvliegtuigen mochten mij ech ter niet meenemen en voor de passagiers vliegtuigen had ik geen geld. Na verschei dene vergeefse pogingen verliet ik dus Gander maar weer en ging naar de hoofd stad van New-Foundland, St. John, waar ik werk vond om in mijn levensonderhoud te voorzien. Zaterdag jl. kreeg mijn ver langen naar Nederland mij echter zo sterk te pakken, dat ik op de trein stapte en op nieuw naar Gander ging. Ik besloot nu als verstekeling de reis te maken. Eerst dacht ik met een Clipper van de Pan American .World Airways te gaan. Deze maken tussenlandingen op Gander en de passagiers krijgen dan ge legenheid zich wat op te frissen in het restaurant. Omdat Gander uitsluitend uit wat ba rakken bestaat en de douane het er in de felle koude met de controle buiten niet zo nauw heette te nemen, dacht ik wel kans te hebben mij tussen de passagiers te mengen als zij van het restaurant weer naar het vliegtuig zouden lopen. Toen 'n Clipper met bestemming Europa was ge land. verschool ik mij tussen de barakken met het plan te voorschijn te komen op het moment van vertrek. Ik had echter lelijk pech, want toevallig was er ditmaal wèl een douanebeambte buiten en toen ik mijn kans meende schoon te zien, liep ik net in zijn armen. Ik wist mij met een smoesje te redden, maar mijn kans om in het vliegtuig te komen was verkeken. Voorzichtig informeerde ik links en rechts en zo hoorde tk, dat Zondagavond kort na elkaar twee vrachtvliegtuigen van de K.L.M. op Gander een tussenlanding zou den maken. Tijdig was ik op mijn post en toen het eerste vliegtuig was geland, mengde ik mij onmiddellijk ik droeg ook een overall tussen het grondper soneel en poogde op deze wijze binnen te komen. Ik kreeg echter geen kans dit onopvallend te doen, vooral niet, omdat ik al gemerkt had, dat de douane en de militaire politie mijn plannetje „door" hadden. Zij doorzochten tenminste het toestel grondig, toen het klaar was voor het ver trek. Ik had mij inmiddels ln een tank auto verstopt en wachtte geduldig het tweede toestel af. Dat kwam tegen half elf en nu lukte het mij binnen te komen. Brutaalweg deed lk of ik het stouwen van de lading moest controleren en het Canadese grondpersoneel liet mij rustig mijn gang gaan; zonder twijfel er van overtuigd, dat ik tot de K.L.M.-mensen behoorde. Toen ik even alleen ln het vliegtuig was, zag ik kans een deel van de dozen, die de lading vormden opzij te schuiven en er onder te kruipen. De ruimte, die lk had was maar heel klein. Ik zat er als het wa re opgevouwen. Nauwelijks had ik mij zo verstopt of de marconist kwam uit de cockpit, net een halve minuut te laat om mij te ontdekken. Een spannende paar uren braken aan. Bij het proefdraaien bleek een der mo toren niet helemaal in orde en een hele i poos dacht ik, dat wij tot de volgende' morgen zouden blijven staan. Alleen bij het idee kreeg lk al kramp, maar het euvel bleek verholpen te kunnen worden en juist toen ik dacht: „zo dadelijk gaan wij", klommen douanebeambten, politie mensen en de vertegenwoordiger van de K.L.M. het vliegtuig in. Zij hadden kenne lijk gemerkt, dat ik zoek was en twijfel den er niet aan of tk zat tn het vliegtuig. Langer dan een half uur hebben zij in leder hoekje en gaatje gesnuffeld en met hun zaklantaarns geschenen, zonder mij echter te vinden. Mijn schuilplaats bleek uitstekend te zijn. Kort daarna zaten wij in de lucht en was de reis begonnen. Ik heb nog onge veer vier-en-een-half uur gewacht en toen ben lk maar te voorschijn gekomen. De bemanning was erg aardig voor mij en had direct wat te eten en te drinken. Natuurlijk moest ik mijn verhaal in geu ren en kleuren vertellen. Ook op Schiphol was men eer verbaasd dan boos. Ik heb een stuk moeten tekenen, dat ik bereid was zo spoedig mogelijk de reiskosten 1200— aan de K.L.M. te betalen. De douane en marechaussee hebben mij lang durig ondervraagd, maar iedereen was vriendelijk en toen ik op een goed ogen blik vroeg, of ik de bus mocht pakken en naar huis mocht gaan, was dat accoord. Nu is mijn grootste zorg hier weer een baan te vinden, die mij in de gelegenheid stelt mijn schuld aan de K.L.M. af te be talen. Zoals verwacht werd heeft de Alge mene Vergadering der V.N. Dinsdag avond de Sovjetrussische beschuldi gingen, dat de V.S. zich schuldig heb ben gemaakt aan aaressie jegens China met verpletterende meerderheid ver worpen. De stemverhouding van 48 tegen 5 stemmen bij drie onthoudingen n.l. Joegoslavië, Indonesië en Birma, spreekt een duidelijke taal. Een andere resoiatie der Sovjet-Unie, waarin de vergadering verzocht werds de V.S. te veroordelen wegens 't bom barderen van Mandsjoerije werd met 51 stemmen tegen 5 stemmen ver worpen. Joegoslavië en Afghanistan onthielden zich wan stemming. Rampokkers op West-Jara hebben tus sen 21 Januari en 3 Februari 89 personen gedood, aldus werd uit officiële bron te Bandung vernomen. Ontvoerd werden bovendien nog 24 personen, terwijl 119 huizen in brand werden gestoken. J/ir Tjarcla van Starkenborgh Stachouwer was gisteren weer in Den blaag, waar hij samen met min. Stikker een onderhoud had met de beide kabinetsformateurs. Meer en meer verwacht men, dat ook hij deel zal uitmaken van het nieuwe kabinet

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1951 | | pagina 1