Nederlandse Korea-troepen
commandant verloren
Overste Den Ouden sneuvelde
Hoengsong
hebben hun
bij
c
r
Jonge dieven gingen op stap
KOREA dankt NEDERLAND
Canadese winter valt niet mee
Avontuur van een reislustige
Amsterdammer
'NG_
We hebben een goede
naam in Koreamaar
moed vergt offers
Gehard, rustig, knap officier
KïfonSS.» i»"srSSïSi
Dl
Terreur op West-
Java
Woensdag 14 Februari 1951
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
mm
In Schiedam iverd 17.500 buit gemaakt
LAGE'xl
Tsjechische premier
„afwezig"
Warme lof voor ons detachement
Verstekeling vloog de Oceaan ever
Duidelijke taal in
Lake Success
"N
WEERBERICHT
,.De Nederlandse regering deelt met diep leedwezen mede...."
Er zal gisteravond bij de radio-nieuwsuitzending van elf uur in
vele Nederlandse huiskamers plotseling even een stilte gevallen zijn.
De gesprekken, nauwelijks nog onderbroken voor het Koreaanse
oorlogsnieuws, waarin tot nu toe elk optimisme in bijna monotone
herhaling werd afgestraft door berichten over zivare tegenslagen,
zullen een moment gestokt hebben.
En de oud C.V.W'-ers van het lste bataljon Jagers zullen gister
avond plotseling hun voormalige commandant hebben teruggezien:
een donkere rustige man, die zich nooit op de voorgrond drong, die
in Padang met de eerste Nederlandse troepen landde en zich daar
in de „nauwe en benauwde vesting' maanden en maanden heeft
uitgesloofd om stad en onmiddellijke omgeving orde en rust te
brengen.
Ze weten niet, waarover
ze praten
ZIJN LAATSTE WOORDEN
Zeven doden
Tot 7 Februari had het Nederlandse
detachement in totaal zeven man ver
loren. Daarenboven telde het bataljon
toen vijftien gewonden onder zijn man
nen. Van één van hen was de toestand
ernstig. Aldus een Keutertelegram uit
Tokio.
Majoor Eekhout
plaatsvervanger
«Éfli
mSm
Élt
Toen verleden jaar de Puttenaren een pelgrimstocht ondernamen naar
Ladelund hebben zij nogal moeilijkheden gehad met de Duitse douane,
die hen nodeloos ophield. Gisteren kwam Regierungsrat Schuchart uit
Büden, die vergezeld was van de heer Henn rechtsop het raadhuis in
Putten daarvoor officieel verontschuldigingen aanbieden.
Zielig trio voor de rechtbank
Bekentenis
GEEF 'N GOED GESCHENK
Maandagavond stond de douane op Schiphol wel even raar te
kijken, toen er een verstekeling te voorschijn kwam uit het vracht
vliegtuig van de K.L.M. dat even tevoren uit New-Foundland on
vaderlandse bodem was neergestreken-
De eerste verstekeling, voor zover wij konden nagaan, die de reis
over de Oceaan per vliegtuig heeft gemaakt.
Het was de 28-jarige Amsterdammer J. v. d. H., die in September
van het vorige jaar op goed geluk met een Engels kolenschip naar
Canada toog en nu bij gebrek aan geld maar tussen een lading vlieg
tuigbanden en andere vracht in een K.L.M^-toestel naar huis
terugkeerde.
Verblijf vergunning ten einde
Verstekeling
Motorpech
ledereen was vriendelijk
Afwijzing Russische beschuldi
ging met 48 tegen 5 stemmen
In twee weken werden
89 personen gedood
t f
I
D« wrwadhttng, geMig van h«den- tot mor
genavond, luidit:
Voor het Noorden van hot land: Zwaar be
wolkt met plaatselijk enige regen of sneeuw.
Meest matige Noord-Oostelijke wind Tempera
turen om het vriespunt.
Voor de rest van het land: Overwegend zwaar
bewolkt met hier en daar enige regen. Matige
tot zwakke wind uit uiteenlopende richtingen.
Weinig verandering in temperatuur.
Donderdag IS Februari: Zon op 7.57 uur, onder
17.52 uur: Maan op 11.58 uur. onder 4.1.® uur.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Van sommige commanderende officieren
herinnert men zich later nog alleen veel
„show", een lulde gtem, een hoekig
karakter, dat steeds meer botste.
Van overste Den Ouden alleen die
•wonderlijk bruine, vieve en tegelijkertijd
bijna melancholieke ogen en rijn rustige
manier van praten.
HU was een goed officier. Alleen het
feit, dat de O.V.W.-ers uitstekend met
hun' KNIL-commandant konden opschieten
was daar reeds garantie voor. Toen zijn
bataljon thuisvoer, bleef hij achter voor
een nieuwe taak: commandant van
parachutisten-opleiding ln Tjlmahi.
de
Hij
later
was er
kwam eindelijk terug in 1949. Toen
zijn mannen naar huis kwamen,
nogal wat deining om de opvaren
de boot en de journalisten poogd
lang te vergeefs de ^red-ca^s ^uit te
STSto avonT majoor Den Ouden. Wij
hebben hem niet geïnterviewd toen, we
zullen ook zijn woorden niet herhalen,
waarmee hij toen terugzag op de drie jaar
na-oorlogse tropendienst. Hij rel ze zon
der enig pathos, maar waren bitter.
Een van de weinigen, die rich niet te
buiten zijn gegaan aan grote woorden bij
h» vorming van het Korea-vrijwilligers-
was deze relfde majoor Den
Ouden Toen wij hem op zijn voorlopige
in Den Haag, waar tegen werden bijge-
de stafkaarten van Korea maar
houden (hij bedoelde dat erns
sprak er over met een soort.zelfspot),
toen wij hem daar vertelden, dat
vrijwilligers, ongeduldig om |idIng
komen, op het bericht van de bev
van Seoel (de eerste 1) hadden gereag
met: ..Jammer, dan komen wij te laal:
antwoordde hij met een nauwelijks merk
bare glimlach rond zijn donkere ogen.
Ze weten niet, waarover ze praten
en als het daar gefixed is vóór we
arriverenhij maakte een hoofd
beweging naar de grote kaart aan de
muur, „wie weet, waar ze ons dan naar
toe sturen voor ons soort mensen
blijft er voorlopig nog wel werk".
Het was niet gefixed, toen hij arriveer
de met zijn onderdeel, fflj zal weinig
vlammende speeches over Idealisme en
strijd voor de democratie hebben ge
houden; hij ls gewoon aan het werk ge-
gaan en gisteravond om eli uur klonk
door de radio:
„Blijkens bericht van het hoofd
kwartier van generaal MacArthur uit
Tokio ts de luitenant-kolonel van de
Gardegrenadiers M. P. A. den Ouden,
commandant van het Nederlandse
detachement Verenigde Naties, in de
omgeving van Hoengsong gesneuveld.
Nadere berichten omtrent dit smarte
lijk verlies zullen volgen".
dood
Maandagavond laat - aldus melden de
nadere berichten - is overste Den Ouden
gesneuveld, maar over de omstandig
heden waaronder dit ls geschied, be
schikte men in Tokio nog niet.
De Nederlandse missie aldaar ontving
het overlijdensbericht bijna gelijktijdig
met een .opgenomen boodschap van de
luit.-kolonel voor Nederland, waarin hii
over het Nederlandse detachement in
Korea vertelde.
„U kont trots op uw mannen zijn en
lk" ben er trots op, dat ik hun com
mandant ben", aldus de commandant in
deze opname, die vier dagen voor zijn
dood werd gemaakt in zijn commando
post, die hij „vuil maar gezellig"
noemde.
Hij zei, dat het hem genoegen gedaan
had te horen, dat zijn bataljon een
goede reputatie genoot, maar hij dacht,
dat het over de oorlog gepubliceerde
nieuws dikwijls overdreven was.
Reuters correspondent Warren White,
die te Tokio herstellende is van een ko-
gelwond, zei dat hij lt.-kol. Den Ouden
de vorige maand had bezocht in zijn
commandopost, gevestigd in een gehavend
Koreaanis huis met aaiden muren ten
zuiden van Wondjoe.
„Lt.-kol. Den Ouden was door zijn
resoluut optreden en zijn kalmte in de
strijd een van dié, opmerkelijkste figu
ren aan het centrale front in Korea. De
vele keren dat ik met hem sprak, was
hij alleen ongeduldig als het te rustig
ging naar zijn zin. Als voormalig strij
der tegen de guerilla's in Indonesië had
hij op twee punten critiek op de lei
ding van de oorlog in Korea, ni. dat
de inlichtingendienst niet goed genoeg
was en dat de vijand niet ook buiten
de wegen werd opgezocht".
„Het laatste wat Den Ouden tot me
zei", aldus White, „was dat de oorlog in
Korea bewees, dat het leger van de Ver
enigde Naties in Ei-.ropa goed zou kun
nen functionneren. Hij 'oaseeide zijn me
ning op het feit, da; het Nederlandse
leger en de meeste andere eenheden van
de Verenigde Naties in Korea veel lof
hadden voor de Amerikaanse tactiek te
veilde, de wapens en de uitrusting. Ons
leger wordt geheel op Amerikaanse leest
geschoeid, zowel wat wapens als wat
organisatie betreft, zo zei Den Ouden,
daaraan toevoegend dat Amerikanen en
Nederlanders altijd goed met elkaar over
weg hebben gekund. Den Ouden zei dat
hij vast geloofde in een herbewapening
van Duitsland. Elke man diende in de
komende strijid tegen het communisme te
worden gebruikt".
De plaatsvervangend detachements
commandant, Majoor Eekhout zal thans
in Korea optreden als waarnemend com
mandant.
Majoor Eekhout stond in Indonesië aan
het hoofd van de compagnieën parachu
tisten, die door de opleidingsschool te
Tjlmahi werden afgeleverd. De luchtlan
ding bij Djokja tijdens de tweede politiële
actie stond onder zijn bevel.
Veertig jaar oud, maakte de
plotseling een einde aan het leven van
deze beroepsofficier ergens ln de sneeuw
van Hoengsong.
Een plaats, die reeds ln de Alexander
kazerne op de kaart stond.
De taak van overste Den Ouden om de
werkgelegenheid voor ons soort mensen"
zoveel mogelijk te beperken, kreeg daar
mede, ontijdig, een einde.
De gevallen commandant was geboortigdie
uit Oud-Gastel. Hij was gehuwd, doch had commanda
Het bericht, dat luitenant-kolonel M. P.
A. den Ouden, commandant van het Neder
landse Korea-detactoement, bij gevechten
in de omgeving van Hoengsong gesneuveld
ls, zal ongetwijfeld in vele Nederlandse
gezinnen met ontsteltenis on v angen zijn.
Want naast de familielede:nl^Oudem^rmv
vrijwilligers had overste D d 8
dat eind Mei 1945 naar Indie vertrok en
waarover de toenmalige ma'°?5 trpes
Ouden reeds spoedig het commando Kreeg.
Zij allen zullen zich hun commandant
herinneren als een kundig officier, die zo
wel in als buiten de dienst alles voor zijn
ondergeschikten over had. Ik denk ook
aan allen, die onder hem gewerkt hebben
en onder zijn leiding de parachutisten- en
commandotraining kregen, toen hij in 1949
het commando overnam van de school
Opleiding Parachutisten in Tjimahi.
Instructeurs zowel als leerlingen zullen
aan hem blijven terugdenken als aan een
veel van zijn mensen
dat hij zelf ook alles inzette voor do
school en zich zelf daarbij wegcijferde.
Hoewel de dokter het hem verbood,
rustte hij niet vooraleer hij zelf ook zijn
Naar het A.N.P. verneemt, zullen er dit
jaar op zeer ruime schaal in Internatio
naal verband vlootoefeningen worden ge
houden door dé landen van het Noord-
atlantische pact De Noordzee en de At
lantische ^Dceaan zullen o.m. tot het oefen-
gebied behoren.
parachute-springbrevet behaald had, het
geen op zijn leeftijd en met zijn lengte
en gewicht inderdaad een grote prestatie
te noemen was. Terecht mocht hij hiervoor
van Z. Exc. de Legercommandant een
tevredenheidsbetuiging ontvangen.
En hoe heeft hij niet gewerkt, toen het
Regiment Speciale Troepen uit Indonesië
naar Nederland werd overgebracht. Maan
denlang is hij bezig geweest om alles voor
de ontvangst gereed te maken en te zor
gen, dat de mensen zo goed mogelijk bij
verschillende onderdelen werden onderge-
I bracht. Nog bezig met de afwikkeling, was
i hij een der eersten, die zich vrijwillig voor
Korea meldden. Niet uit zucht naar avon
tuur, maar omdat hij zich als beroepsoffi-
cier op de eerste plaats verplicht voelds
met de vrijwilligers mee te gaan Ik zie
hem nog strak in dé houding voor
generaal Kruis staan op de eerste dag van
de aanmelding:
„Hoewel ik zo juist mijn indeling bij
de Koninklijke Landmacht heb gekregen,
hoop ik toch, generaal, dat er geen be
zwaren zullen zijn tegen mijn aanmelding
voor Korea."
Die bezwaren waren er inderdaad niet
en hij kreeg zelfs de èervolle opdracht
het detachement te forméren, waarvan
hij later commandant word.
Nu is hij bij de vervulling van zijn
soldatenplicht gevallen. De Koninklijke
Landmacht verliest in hem een zeer goed
officier, die een hoge opvatting van zijn
taak had. Hij beschikte over eigenschap
pen en kwaliteiten, die hem bijzonder ge
schikt maakten om een leidende rol in het
legerapparaat te vervullen: doorzettings
vermogen, nauwgezette plichtsbetrachting,
strikte rechtvaardigheidszin, persoonlijke
moeden organisatietalent.
Het moge zijn vrouw in deze voor haar
moeilijke dagen tot troost strekken, dat
velen in den lande met haar het verlies
j voelen, dat ontstaan is door het sneuve-
len van de luitenant-kolonel Den Ouden.
J. B.
De drie jongelieden, die gistermiddag
voor de rechtbank te Rotterdam terecht
stonden, vormden maar een droevig stel.
Twee van hen, H. N. en L. G., waren 22
jaar oud, de derde L. P., telde 20 jaren.
Zij hadden verscheidene inbraken op hun
geweten, welke gepleegd waren in Zut-
pben, Oegstgeest, Alkmaar en Schiedam.
Die in de laatste stad vond plaats in Octo
ber van het afgelopen jaar. Er werd toen
voor ƒ17.500 gestolen.
De officier van justitie eiste st iffen,
variërend van een jaar met aftrek, waar
van een gedeelte voorwaardelijk, tot een
jaar en drie maanden.
De drie jongelui woonden in Amsterdam
en bezochten daar de machinistenschool.
Zij hadden elkaar voor het eerst ontmoet
in Zutphen op de ambachtsschool aldaar,
In Amsterdam hadden zij elkaar terug
gevonden. N. had moeilijkheden met zijn
vader gehad over een spaarbankboekje.
Papa had tenslotte het geld van de bank
gehaald en in een kast verborgen, waarna
N. de deur forceerde en er met het geld
vandoor ging. Gedrieën hadden zij van
de ƒ3400 een goed leventje geleid. Men
kwam toen op het idee inbraken te plegen
om op gemakkelijke wijze aan meer geld
te komen.
De eerste slag werd geslagen door P. en
G. in het huis, waar een van hen in hun
Zutphense tijd verbleef. Van de heer B.
werd een radiotoestel ontvreemd. Vervol
gens moest de vader van de stiefvader van
P. het ontgelden. Deze woonde in Oegst
geest. Zijn portefeuille, waarin zijn pen
sioengeld zat, werd meegenomen. De
daders waren weer P. en G. De derde man.
N., had hiervoor echter gymnastiekschoe
nen geleend. Men kon dan „zachter wer
ken". Daarna was de heer V. te Alkmaar,
een kermis van N., aan de beurt. De man
raakte een geldkistje en een loonzakje,
alsmede enige instrumenten kwijt. De buit
jvas hier echter maar klein (ongeveer ƒ20)
ampèremeters meegenomen, die in de auto
naar Amsterdam vervoerd werden.
Al deze diefstallen vonden plaats in de
loop van het vorige jaar. In October jl.
deed men een grote slag. Deze werd tevens
aanleiding tot hun aanhouding. Het betrof
de woning van een oom van N. In de Burg
Knappertlaan te Schiedam. De ruit van de
deur werd verbroken, waarna men binnen
ging en het hele huis overhoop haalde. De
drie dieven namen een radiotoestel, een
wekker, Nederlands, Belgisch en Zwitsers
geld, juwelen, waaronder een platina kruis
met diamanten en een platina ring met
diamanten, een gouden horloge en twee
parelkettingen mee. Van de buit kon echter
niet veel verkocht worden, want spoedig
na de inbraak werden zij door dë politie
gevat. Het gestolene vertegenwoordigde
een waarde van 17.500.
Tot de sociaal-plezierige aangelegen
heden in het bedrijfsleven behoort het
vieren van jubilea. Men moet van zo'n
viering wat werk maken. Voor de jubila
rissen is zo'n dag een der onvergetelijke
„mijlpalen", bij de collega's of mede-
bedrijfsgenoten werkt een aardig festijn
stimulerend, omdat daaruit automatisch
waardering en eerbied voor de betrok
kene spreken.
Op één onderdeel van het jubileumfeest
willen we voor vandaag bijzonder nadruk
leggen en dat is de vorm van het ge
schenk of de cadeaux. Onder de geschen
ken zijn zo ontzettend veel prullaria,
nietszeggende voorwerpen, lopende-band-
nummers met gebrek aan smaak en zon
der enige artisticiteit.
Dat behoeft toch niet. En zeker niet. nu
sinds enige maanden een stichting bestaat
en werkt, die onder de naam „Kunst en
Bedrijf" gaarne de behulpzame hand
biedt bij het kiezen van een geschenk, dat
door een bepaald kunstenaar wordt ont
worpen en uitgevoerd. De stichting is ge
vestigd Keizersgracht 567 te Amsterdam.
Reeds beschikt zij over de namen en
adressen van 1100 kunstenaars. Zij, die
niet ingeschreven staan, kunnen zich als
nog tot Amsterdam wenden.
De stichting „bouwt" ook reeds aan een
uitgebreid kaartsysteem van bedrijven als
medestichters, belangstellenden en op
drachtgevers. Het gaat er om bij jubilea
de gelden te combineren om aldus de
feesteling een goed geschenk te kunnen
aanbieden.
De cadeaux variëren nogal, de prijzen
eveneens. Zo zijn er klein plastiek, cera
miek, aquarellen, lithografieën van 50 tot
150 gulden. De stichting bemiddelde ook
voor belangrijkere opdrachten, in prijs
variërend van 500 tot 12.000 gulden toe. Be
langstellenden kan nog worden mee
gedeeld, dat op de eerstvolgende Jaar
beurs van 3—12 April te Utrecht stand
50001 op de 5e verdieping voor de stich
ting is gereserveerd.
De bemiddeling geschiedt overigens niet
zo maar, want aan de Stichting „Kunst
en Bedrijf" is een college van advies ver
bonden. dat bij opdrachten ten aanzien
van kunstenaars van raad dient
De stichting verdient od. allerwegen
sympathie. Vele geschenken zullen in de
toekomst cachet dragen, de smaak wordt
verbeterd, rommel verdwijnt en kunste
naars blijven leven. Stof genoeg om er eens
even de aandacht op te vestigen. En dan
de daad onder het devies: „Geef een goed
geschenk".
HENK VAN DER MAZE.
De verdachten bekenden de feiten te
hebben gepleegd. De officier 'van' justitie
meende, dat het absoluut geen aanbeveling
verdiende, de jongelui naar de jeugd
gevangenis in Zutphen te zenden, zulks in
tegenstelling met over de verdachten uit
gebrachte reclassqringsrapporten.- Tegen
P. eiste hij een gevangenisstraf van een
jaar en drie maanden mét aftrék, door te
brengen in de jeugdafdeling van de Haar
lemse gevangenis, tegen G. een jaar met
aftrek en tegen N. een jaar met aftrek,
waarvan een gedeelte (max. 3 nftanden)
voorwaardelijk
De verdedigers van P. en G. wezen op
het moeilijke leven, dat hun cliënten
achter de rug hadden. Zij zijn uit Indonesië
afkomstig. Mr. Zuur vroeg voor G. een
gedeeltelijk voorwaardelijke straf. Mr Van
Loon noemde de daden van P. het gevolg
van verbittering en wraakgevoelens jegens
de maatschappij.
De raadsman van N. was van mening,
dat zijn cliënt alleen medeplichtig is ge
weest. N. was gemakkelijk te beïnvloeden.
Spr. vroeg een voorwaardelijke straf.
Uitspraak op 27 Februari a.s.
Het officiële Tsjechoslowaakse persbu
reau „Ceteka" meldde gisteren: „De
Dinsdag gehouden wekelijkse bijeenkomst
van het Tsjechoslowaakse kabinet stond
onder leiding van vice-premier Fierlin-
ger, daar de minister-president afwezig
was".
Deze mededeling deed onmiddellijk vra
gen rijzen, naar de oorzaak van premier
Zapotocky's afwezigheid juist nu er in
Voor de volgende inbraak huurde N. een Praag politieke hoogspanning heerst en
auto. Hiermee ging men naar Zutphen. Russische functionarissen directe contro-
waar de ambachtsschool bezocht werd. Er le uitoefenen op de binnenlandse aangele-
werden een paar schrijfmachines en enige genheden van Tsjechoslowakije.
geen kinderen.
eiste, maar dat mócht en kón doen, om-
De Nederlandse vertegenwoordiger in i W(J, het 30 mlllioen zielen tellende volk
de commissie der Ver. Naties, mr A. Gie- van Korea, zijn door banden van vlees en
ben ontving van mevrouw Helen Kim, bloed vast verenigd tegen de communisti-
presidente van de „Korean Emergency sche aggressie en uw bijdragen zijn voor
Citizens League" de volgende (vrij uit het ons een aansporing oip te blijven strij-
Engels vertaalde) brief, geadresseerd aan den met energie, vuur en moed.
de Nederlandse minister van Buitenlandse De afgevaardigden van uw land zijn bij
Zaken:
„wu zenden u, die strijdt voor de ver
dediging van de vrede voor alle democra
tische naties van de wereld, 0112e warmste
ons welkom en hebben het volste vertrou
wen. Van hen hebben wii uw historie en
uw nationale waarden, waarvan wij tot
voor kort zo weinig wisten, Ieren kennen
Uw mannen zijn een grote troost voor
dat W« hongm- Indooddoordècomlons getoond,, hoe wij moeten strijden voor
munistiscbe rebellen. Willd;".J"?8" Wij hopen, dat God uw land eeuwige
Tanning die' uw Und, in het ader van "ede ra. geven: uw ^ji^z^prariUige
het waardevolste en belangrijkste leger
dat naar Ko™a 'f' rjw legeTls w'nmng het deel zal zijn van ons, uw land
van onze vrijheid bijdraagt. sen Eeheie wereld van democratische
len de lonen tot bijna de helft. Een deel
van de industrie sluit zelfs.
Ik kwam in September aan, juist bij het
begin van de slechte tijd. Vooral de eerste
twee maanden heb ik een harde dobber
gehad. Later had ik de slag beter te pak-
lL*te het mij mijn kostje bijeen
te scharrelen, door dan eens hier, dan
eens daar een paar weken te werken. Ik
neb op die manier het land goed leren
kennen en veel gereisd.
Korea gezonden is, ten behoeve En hopen, dat de u»ejndel«ke_over-
vau un.ti vrijheid bijdraagt
on strijdbaar, dat onze 1
zo goed getiainn en si j naties",
rlertii' millioen mensen nog nooit een ie
vp r on ri er deel gezien hebben, dat zo goed I Dr Helen Kim Is de leidende figuur in
vp(,ht c'e Koreaanse vrouwenbeweging. Zij heeft
Ter'wiil wii nog niet weten, hoe nw land thans de uit verschillende universiteiten
od de iuisle manier te danken voor deze uitgeweken vrouwelijke Koreaanse stu-
weldaad, schenkt het nieuws, dat «w 'and j denten te Pusan om zich heen verzameld
bereid is ons ais financiële hulp een be- en beijvert zich tevens op sociaal terrein,
drag van 280 000 dollar ter beschikking te Tot voor kort heeft zij als minister van
•tellen en bovendien een delegatie van 1 voorlichting zitting gehad in het kabinet
Men man, om d* diepste vreugde. |van Zuid-Korea.
Gisteren heeft een verslaggever van het
ANP de verstekeling thuis opgezocht.
Tkwerkte zo vertelde hij, in Amster
dam b« een expeditiefirma en kreeg veel
vracht van emigranten te verzorgen. Daar
door ontwaakte bij mij het verlangen ook
eens ^enAijkje over de Oceaan te nemen.
Maarfk had 'waarschijnlijk nlet voldoen-
de inlichtingen ingewonnen, anders was
ik nooit in het najaar naar Canada ge
gaan. Ik vroeg, en kreeg een gunsten-
visum en als werkend passagier maakte ik
de bvertocht aan boord van e;en Engells
kolenschip. Met vijf en twintig dollar op
zak. stapte ik op de Canadese wal.
Mijn visum was zes maanden geldig.
Het was mijn bedoeling van die tijd ge
bruik te maken om het land te leren
kennen en de mogelijkheden, die er zijn
te onderzoeken. Zou Canada mij beval
len zijn, dan had ik daarna mijn vrouw
laten overkomen, maar Canada beviel
mij niet. Het is een hard land met slech
te sociale voorzieningen en vooral in de
winter is het een toer om een goede
„job" te vinden. In de zomermaanden
is het er goed. Dan is er een tekort aan
landarbeiders en worden er hoge lonen
betaald, ook in de industrie. Maar zodra
bet werk op het land ten einde ls da-
Toen het einde van mijn verblijfsver
gunning in zicht kwam, besloot ik echter
naar huis terug te gaan. Ik had 120 dol
lar opgespaard en hiermede gewapend
ging ik op zoek naar een schip om ook de
terugreis als werkend passagier te maken.
Ik ging al de Canadese havensteden af
maar kon geen schip vinden. In de winter
zijn enkele havens dicht gevroren en die
havens, die nog open zijn, hebben, in deze
tijd maar weinig scheepvaart. Een Neder
lands schip vond ik niet en de buitenland
se schepen wilden mij niet als werkend
passagier meenerien. Toen besloot ik het
te proberen met een vliegtuig, ik dacht te
kunnen „liften" met een vrachtkist of an
ders iemand te vinden, dié bereid was mij
de 300 dollar voor de overtocht te lenen.
De Nederlandse consul kon mij niet hel
pen, want die krijgt al te veel verzoeken
van mensen, die naar huis willen. Ten
slotte kwam ik op het vliegveld Gander
op New-Foundland terecht, waar ik wist,
flat K.L.M.-vliegtuigen passeren.
De vrachtvliegtuigen mochten mij ech
ter niet meenemen en voor de passagiers
vliegtuigen had ik geen geld. Na verschei
dene vergeefse pogingen verliet ik dus
Gander maar weer en ging naar de hoofd
stad van New-Foundland, St. John, waar
ik werk vond om in mijn levensonderhoud
te voorzien. Zaterdag jl. kreeg mijn ver
langen naar Nederland mij echter zo sterk
te pakken, dat ik op de trein stapte en op
nieuw naar Gander ging.
Ik besloot nu als verstekeling de reis
te maken. Eerst dacht ik met een Clipper
van de Pan American .World Airways te
gaan. Deze maken tussenlandingen op
Gander en de passagiers krijgen dan ge
legenheid zich wat op te frissen in het
restaurant.
Omdat Gander uitsluitend uit wat ba
rakken bestaat en de douane het er in de
felle koude met de controle buiten niet
zo nauw heette te nemen, dacht ik wel
kans te hebben mij tussen de passagiers te
mengen als zij van het restaurant weer
naar het vliegtuig zouden lopen. Toen 'n
Clipper met bestemming Europa was ge
land. verschool ik mij tussen de barakken
met het plan te voorschijn te komen op
het moment van vertrek. Ik had echter
lelijk pech, want toevallig was er ditmaal
wèl een douanebeambte buiten en toen ik
mijn kans meende schoon te zien, liep
ik net in zijn armen. Ik wist mij met een
smoesje te redden, maar mijn kans om
in het vliegtuig te komen was verkeken.
Voorzichtig informeerde ik links en rechts
en zo hoorde tk, dat Zondagavond kort na
elkaar twee vrachtvliegtuigen van de
K.L.M. op Gander een tussenlanding zou
den maken. Tijdig was ik op mijn post
en toen het eerste vliegtuig was geland,
mengde ik mij onmiddellijk ik droeg
ook een overall tussen het grondper
soneel en poogde op deze wijze binnen
te komen. Ik kreeg echter geen kans dit
onopvallend te doen, vooral niet, omdat
ik al gemerkt had, dat de douane en de
militaire politie mijn plannetje „door"
hadden.
Zij doorzochten tenminste het toestel
grondig, toen het klaar was voor het ver
trek. Ik had mij inmiddels ln een tank
auto verstopt en wachtte geduldig het
tweede toestel af. Dat kwam tegen half
elf en nu lukte het mij binnen te komen.
Brutaalweg deed lk of ik het stouwen
van de lading moest controleren en het
Canadese grondpersoneel liet mij rustig
mijn gang gaan; zonder twijfel er van
overtuigd, dat ik tot de K.L.M.-mensen
behoorde.
Toen ik even alleen ln het vliegtuig was,
zag ik kans een deel van de dozen, die de
lading vormden opzij te schuiven en er
onder te kruipen. De ruimte, die lk had
was maar heel klein. Ik zat er als het wa
re opgevouwen. Nauwelijks had ik mij zo
verstopt of de marconist kwam uit de
cockpit, net een halve minuut te laat om
mij te ontdekken.
Een spannende paar uren braken aan.
Bij het proefdraaien bleek een der mo
toren niet helemaal in orde en een hele i
poos dacht ik, dat wij tot de volgende'
morgen zouden blijven staan. Alleen bij
het idee kreeg lk al kramp, maar het
euvel bleek verholpen te kunnen worden
en juist toen ik dacht: „zo dadelijk gaan
wij", klommen douanebeambten, politie
mensen en de vertegenwoordiger van de
K.L.M. het vliegtuig in. Zij hadden kenne
lijk gemerkt, dat ik zoek was en twijfel
den er niet aan of tk zat tn het vliegtuig.
Langer dan een half uur hebben zij in
leder hoekje en gaatje gesnuffeld en met
hun zaklantaarns geschenen, zonder mij
echter te vinden. Mijn schuilplaats bleek
uitstekend te zijn.
Kort daarna zaten wij in de lucht en
was de reis begonnen. Ik heb nog onge
veer vier-en-een-half uur gewacht en
toen ben lk maar te voorschijn gekomen.
De bemanning was erg aardig voor mij
en had direct wat te eten en te drinken.
Natuurlijk moest ik mijn verhaal in geu
ren en kleuren vertellen. Ook op Schiphol
was men eer verbaasd dan boos. Ik heb
een stuk moeten tekenen, dat ik bereid
was zo spoedig mogelijk de reiskosten
1200— aan de K.L.M. te betalen. De
douane en marechaussee hebben mij lang
durig ondervraagd, maar iedereen was
vriendelijk en toen ik op een goed ogen
blik vroeg, of ik de bus mocht pakken en
naar huis mocht gaan, was dat accoord.
Nu is mijn grootste zorg hier weer een
baan te vinden, die mij in de gelegenheid
stelt mijn schuld aan de K.L.M. af te be
talen.
Zoals verwacht werd heeft de Alge
mene Vergadering der V.N. Dinsdag
avond de Sovjetrussische beschuldi
gingen, dat de V.S. zich schuldig heb
ben gemaakt aan aaressie jegens China
met verpletterende meerderheid ver
worpen. De stemverhouding van 48
tegen 5 stemmen bij drie onthoudingen
n.l. Joegoslavië, Indonesië en Birma,
spreekt een duidelijke taal.
Een andere resoiatie der Sovjet-Unie,
waarin de vergadering verzocht werds
de V.S. te veroordelen wegens 't bom
barderen van Mandsjoerije werd
met 51 stemmen tegen 5 stemmen ver
worpen. Joegoslavië en Afghanistan
onthielden zich wan stemming.
Rampokkers op West-Jara hebben tus
sen 21 Januari en 3 Februari 89 personen
gedood, aldus werd uit officiële bron te
Bandung vernomen. Ontvoerd werden
bovendien nog 24 personen, terwijl 119
huizen in brand werden gestoken.
J/ir Tjarcla van Starkenborgh
Stachouwer was gisteren weer in
Den blaag, waar hij samen met min.
Stikker een onderhoud had met de
beide kabinetsformateurs. Meer en
meer verwacht men, dat ook hij deel
zal uitmaken van het nieuwe kabinet