Vernieuwing en verjonging van
de K. F. A.
MODEPRAATJE
Ons
De wraak der liefde
GEEN PAASHAAS, MAAR EEN
PAASKONIJN
r
S. Fletcher
Het tweedaagse congres in Utrecht
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
J
Therese Neumann
SATERDAG 24 MAART 1951
PAGINA 4
Harvey", Mary Chase's onzichtbare
creatie op het witte doek
C605
BLOEMEN NAAR FATIMA
GOUDEN KLOOSTER-
FEEST
AMBONEZEN IN KAMP TE
HUIZEN
EERSTE AMBONESE BABY
IN VUGIIT GEBOREN
DOOR
KORTE INHOUD VAN HET VOORAF
GAANDE
Op Vrydas 30 en Zaterdag 31 Maart a.», i
o aniseert de Katholieke Film Actie in
Nederland, zoals we reeds hebben aange
kondigd, een tweedaas* congres en wei in
hot --restaurant ,,Pays-Oas", Janskerkhof, j
te Utrecht.
Deelnemen aan dit congres kunnen allen,
d'e op enige wijze belang stellen in het
verschijnsel Film in Ce meest algemene
zin van dit woord, maar vooral degenen, i
die op een of andere tviize bij het werk
van de K.F.A. zijn k.'trokken, of moeten
worden betrokken.
Sinds onze eerste aankondiging van dit
congres, enkele weke'i geleden, is het pro
gramma van dit eon.(res verschenen een
programma, dat omvangrijk en indruk
wekkend genoeg is om de belangstelling
van heel katholiek Nederland te trekken
Het congres vangt aan op Vrijdag 30
Maart a.s, des moigens om 11 uur met
een algemene vergadering voor alle deel
nemer». waarbij dr J. M L Peters direc
teur van het Landelijk Bureau der K F A
en directeur van de Stichting Katholieke
Film-Centrale, na het congres officieel te -
hebben geopend, een voordracht zal hou- 1
den over: „De noodzaak, het programma
en het werk der Katholieke Film Actie"
Des middags om half drie vtndt een
sectie-vergadering plaats voor bestuurs
leden der K.F.A., filmcritici, journalisten
en andere belangstellenden, tijdens welke
de heer H. Kemna. hoofdredacteur van
het Katholiek Nederlands Persbureau, een
Inleiding zal houden over de „Wenselijk
heid en mogelijkheid van een Filmpers
dienst". Deze bijeenkomst wordt om 4 uur
gevolgd door een tweede sectie-vergade
ring voor de leden van de „Vereniging
van Nederlandse Gemeenten voor Ge
meenschappelijke Filmkeuring op katho
lieke grondslag", voor de keurders der
K.F.C., voor de leden van de Plaatselijke
Commissies van Toezicht en voor andere
belangstellenden. Dr« A. H. B. Briels.
adjunct-direcjeur van 't Landelijk Bureau
-r:
Elisabeth B er pier in de
„Escape me never".
der K.F.A. en adjunct-directeur van de
Stichting Katholieke Film-Centrale, zal
daarbij een Inleiding houden onder de
titel. „Over negatieve en positieve film
keuring".
Zaterdagmorgen om 10 uur wordt het
congres voortgezet met een algemene ver
gadering voor alle deelnemers onder hel
motto: „Filmvoorlichting en -vorming".
De heer A van Domburg, filmredacteur
van „De Tijd" en hoofdredacteur van
„Filmfront-Filmstudiën", zal een Inleiding
houden over: „Suggesties voor een betere
samenwerking tussen K.F.C. en pers"
terwijl pater J. P. Dtrkse redacteur van
„Filfmfront-Filmstudiën", een voordracht
houdt onder de titel: „Filmvorming. Mede
delingen over het werk der Werkcom-
missie voor Film en Jeugd".
Des middags om 2 uur wordt een
sectie-vergadering gehouden voor katho
Ueke bioscoopexploitanten en bestuurs
leden van de K.F.A. Het onderwerp van
deze bijeenkomst is: „Over de mogelijk
heid van samenwerking tussen de katho
lieke bioscoopexploitanten en de K.F A.".
Na alle inleidingen bestaat gelegenheid
tot discussie over de behandelde onder
werpen.
De slotvergadering voor alle deelnemers
vindt des middags om 3 uur plaats. Dr
J. M. L, Peters zal dan het besprokene1
samenvatten, waarna de door het congres'
aan te nemen resoluties zullen worden
geformuleerd.
Bij het Landelijk Bureau van de K.F.A..
Da Costakade 102 te Amsterdam (telef
88636), kunnen alle inlichtingen omtrent
dit congres en de voorwaarden tot deel
neming er aan worden verkregen.
m
Elisabeth Bergner gaat weer filmen.
Dit bericht zal velen van de oudere gar
de der filmliefhebbers even een schok
hebben gegeven. Enook heel - wat
mensen doen terugdenken aan éen veel
omstreden figuur, die vooral bij de massa
van het bioscoop-publiek in de dertiger
jaren veel critiek uitlokte. Wij herinne
ren ons nog de discussies, welke menig
maal ontstonden, toen hier te lande „Es
cape me never" werd vertoond.
Het had er alle schijn van, dat Elisa
beth Bergner niet behoorde tot de „gro
ten" van het witte doek. die zich ondanks
alle concurrentie wisten te handhaven.
%e leek omstreeks 1940 voor goed ver
dwenen, zelfs van het toneel, waarop ze
zulke grote successen had geoogst.
Elisabeth Bergner kwam en ging als
een meteoor.. In 1932 werd ze door de thea
terdirecteur Cochran uit Duitsland naar
Engeland gehaald. In Duitsland was ze
in verschillende films opgetreden onöèr
regie van Paul Czinjer, met wie ze ia-
ter in het huwelijk trad enmet wie
ze nog steeds is getrouwd.
Intussen waren in Duitsland reeds de
eerste symptomen van de Jodenvervol
ging zichtbaar geworden. In Berlijn trad
ze voor het laatst bp in een stuk van
Shakespeare „De Getemde Feeks", waar
in Marlène Dietrichhaar aleepdraag-
ster was! Marlène heeft later verklaard,
dat ze alles, wat ze van acteren afwist,
van Elisabeth Bergner had geleerd.
In Engeland was Bergner's succes di
rect overweldigend. Ze werd de Duitse
Sarah Barnhardt of Eleanore Duse ge
noemd. Weken en weken achtereen lie
pen in Londen de stukken, waarin ze
optrad. De beroemde Sir James Barrie,
auteur van „Peter Pan"-, schreef speciaal
een stuk voor haar: „The Boy David".
Dit stuk „deed" het niet en deze tegen
slag bleek voor Elisabeth Bergner zulk
Margaret Leighton gaat in het dorpje
Send, waar zij woont, boodschappen
doen.
een schok, dat ze zich nadien niet meer
tot haar oude hoogte kon opwerken, hoe
wel ze spelen bleef. Haar naam werd
echter niet meer met ere in de toneel
rubrieken van de grote Engelse pers ge
noemd.
In 1940 ging ze met een filmgezelschap
naar de Verenigde Staten voor het opne
men van de film „The 49th Parallel"
Toen dit gezelschap na het uitbreken van
de oorlog naar Engeland terugkeerde,
bleef Elisabeth Bergner in Amerika. Men
heeft haar dit toenmaals erg kwalijk ge
nomen, vooral omdat ze, evenals haar
man Paul Czinner, inmiddels het Britse
staatsburgerschap had verworven.
In de Verenigde Staten had ze even
min het overweldigende succes van voor
heen. Pas in 1944 vestigde ze weer de
aandacht op zich in het toneelstuk „The
Two Mrs. Carrolls" en sindsdien heeft ze
hiermee de wereld afgereisd, waarbij ze
o.a. ook in Australië optrad.
Thans is Elisabeth Bergner, vijftig jaar
oud, weer naar Engeland teruggekeerd,
nadat haar pogingen om in Hollywood
behoorlijke rollen te krijgen, waren mis
lukt. Gedurende de afgelopen maanden is
ze met veel succes in een nieuw toneel
stuk opgetreden. Nu hoopt zè ook enkele
films te kunnen maken, o.a. een moderne
versie van „Escape me never".
Niet alleen de oudere actrices hebben
haar moeilijkheden. Constance Smith,
het 22-jarige Ierse meisje uit Limerick,
dat plotseling tot Hollywood-actrice werd
gebombardeerd, moest dezer dagen ver
klaren, waarom haar een hoofdrol in een
Amerikaanse film die in Engeland wordt j
gemaakt, was ontnomen.
„Ik ben", aldus verklaarde ze, „nog
niet ver genoeg voor zulk een verant
woordelijkheid. Het zou hetzelfde zijn,
alsof een amateur Hamlet probeerde te
spelen".
Eerst was er gemeld, dat ze bronchitis
had en dat daarom Ann Blyth per vlieg
tuig uit Hollywood naar Engeland was
overgestoken om in haar plaats als te
genspeelster van Tyrone Power en Mi
chael Rennie op te treden.
„Maar", bekende Miss Smith, „ik wist
dat ik niet goed genoeg was van mijn
eerste proefopname in Hollywood af. Ik
ben blij dat ik van die rol af ben".
De figuur die ze in de film „The House
on the Square" had uit te beelden, is op
bet witte doek vertolkt door Heather
Angel (defilm heette toen „Berkeley
Square") en door Jean Forbes-Robert
son op het toneel. „Wie ben ik", aldus
Miss Smith, „dat ik het zou durven wa
gen dergelijke actrices na te volgen".
Constance Smith heeft de rol van een
Iers meisje gespeeld in „The Mudlark"
de Amerikaanse film, die werd uitver
koren vpor de jaarlijkse Royal Command
Performance. Daarna kreeg ze een con
tract voor zeven jaar in Hollywood en
werd de tegenspeelster van Charles Boyer
In „The Thirteenth Letter". Vervolgens
keerde ze naar Engeland terug om oaar
haar tot nog toe grootste rol te spelen.
„Rushes" (z.g. „ruwe opnamen") van |'e
nieuwe film werden van de studio's in
Denham naar Darry] F. Zanuck, leider
van de 20tb Century Fox gezonden, de
maatschappij, die de film produceert. Hij
zag ze in Frankrijk, waar hij op dat
ogenblik met vacantie was en verzond
het volgende telegram naar zijn kantoor
in Londen: „Hoewel ik het grootste ver
trouwen heb in Constance Smith als een
toekomstige ster, ben ik rxa het zien van
de ruwe opnamen van mening, dat ze
nog niet klaar Is voor zulk een moeilij
ke rol".
Miss Smith was een „ontdekking" van
Mr. Zanuck. Ze zal zo spoedig mogelijk
naar Hollywood terugkeren.
De scènes, die ze in Denham heeft ge
maakt, zullen opnieuw worden opgeno
men, hetgeen de bagatel van tweehon
derdduizend gulden zal kosten.
Ann Blyth, die even oud is als Con
stance Smith, is intussen reeds in Enge
land aangekomen en heeft direct een be
spreking gehad met Roy Baker de
maker van „Morning Departure" die
de film regisseert
Margaret Leighton, die de rol van
Lady Blakeney vertolkt in Powell en
Preseburger's technicolorfilm „De On
vindbare Pimpernel", is gehuwd met de
uitgever Max Reinhardt en heeft als
voornaamste hobby het zien van toneel
stukken en Franse en Italiaanse films.
Ze wordt beschouwd als één van Enge-
lands grootste actrices, een waardering,
welke ze zich in enkele jaren verwierf.
Margaretb Leighton, die nu 27 iaar is,
werd geboren in Birmingham. „Ik was één
van die vermoeiend-vervelende kinde-
ren", vertelt ze van zichzelf, „die altijd
toneel willen apelen. Het moet vreselijk
voor mijn toenmalige publiek zijn ge
weest".
Toen ze op haar 16e jaar de school
verliet (na met de meest mogeüjke
moeite zo min mogelijk examens te heb
ben afgelegd) was ze nog nooit in een
schouwburg geweest. Alleen enkele ma
len naar een pantomime.
Erg gelukkig begon haar carrière niet.
Ze kwam terecht bij een toneelgezelschap
in Birmingham Na een paar weken
werd haar aanvangssalaris van 30 shil
ling per week nog een eindje verlaagd
en daar ze als dwaze dienstmaagd de
enige belangrijke rol. die ze tot dan toe
had te spelen gekregen nu niet bepaald
een succes was geweest, kreeg ze een
baantje als ..leerling-assistent-manager",
een welluidende naam, waarachter het
begrip duvelstoejager schuil ging.
Ze verliet Birmingham en kreeg een
paar kleine rolletjes o.a. als beer!
b;j een reizende toneelgroep. Aanvanke
lijk wilde ze van haar eerste gezelschap
de Birmingham Repertory Company,
niets meer weten, maar toch kreeg ze
daar later haar grote kans. Ze speelde er
de rol van Rosaline in „As you like it"
enhad succes. Belangrijke rollen
volgden. Maar ze wilde naar de befaam
de „Old Vic". Ze zocht de voorzitter van
„Old Vic" eens op en las hem iets voor
uit „As you like it". Een paar dagen later
kreeg ze een briefje, dat hij naar Bir
mingham wilde komen met twee vrien
den om haar eens te zien spelen.
Ze was die avond maar een heel kiein
tikkeltje zenuwachtig, tot tijdens de
derde acte een collega haar toefluisterde,
dat de twee vrienden niemand anders
waren dan Laurence Olivier en Ralph
Richardson, die thans allebei „Sir" ziin
geworden. „Ik dacht, dat ik flauw viel",
bekende Margaret later.
Na de pauze kwam het hoge bezoek in
de kleedkamer. Het eerste, wat Richard
son deed, was door een onhandige oewe
ging een kop thee over Margaret's
gloednieuwe japon gooien. „Het stelde
me reusachtig op mn gemak", verklaar
de Margaret later, „om te zien, dat ook
anderen dan Ik onhandige dingen konden
idoen". En toen boden ze haar tot baar
iverbazing een contract aan. „Ik kon niet
geloven, dat het waar was. Ik dacht, dat
zoiets alleen maar in dromeh gebeurde".
Maar het was geen droom. Het zenuw
achtige, onhandige meisje startte hij de
„Old Vic" en werd in korte tijd een
grote actrice.
De verrassing van het Paasprogramma in de bioscopen zal wel het
onzichtbare konijn van Elwood P. Dowd zijn, dat Mary Chase jaren geleden
als eveneens onzichtbare) toneelfiguur creëerde, dat bijna tweeduizend
maal niet verscheen op de plauken van Broadway, in ons land geen
repertoire wist te houden, maar thans op de film hoogstwaarschijnlijk een
langer zij het ook nog steeds onzichtbaar leven beschoren zaJ zijn.
Broadway speelde weet een volkomen
aannemelijke, wjjze dwaas te maken van
deze hoofdpersoon en ook de bijfiguren
slagen er in de dwaasheid binnen de per
ken van het. mogelijke te houden. Vooral
Josephine Hull, bekend uit de film
„Arsenicum en oude kant" is als de
oudere zuster, wier genegenheid schom
melt tussen de bloedarme dochter en de
onbegrijpelijke broer, een tegelijk komi
sche en tragische creatie geworden.
Henry Koster heeft een gelukkige
vorm gevonden om 'de talrijke toneel
dialogen op te vangen in de handeling,
waardoor stagnatie in het tempo wordt
vermeden. En zo schieten we in sneltrein
vaart door ontelbare vreemde situaties
en dwaze verwikkelingen, waarbij wij
bijna zouden vergeten, dat een in wezen
tragische levensangst hier in komische,
maar daarom niet minder herkenbare
vorm het uitgangspunt is geweest van
Mary Chase's fantasie.
C. B.
Voor de komende lentedagen,
een leuk jurkje en pakje
voor kleine meisjes en jon
gens.
Het jurkje sluit van voren
met een kleine overslag met
een rijtje knoopjes tot op
dezelfde hoogte als het lijfje
lang is. Het rokje is achter
geheel en voor gedeeltelijk
aan het lijfje gerimpeld. Om
het kraagje is een smal ruche
gezet. De ónderkant van de
mouw wordt met een elas
tiekje ingehaald en krijgt
men daardoor ook een smal
ruche.
Het patroon is verkrijgbaar
in maat 40, 50, 60, 70 f 0.55
Ben. stof 1.25, 1.50, 1.75, 2.00
meter van 80 cm. breed.
Prinsepakje voor kleine jon-
eenfi lens van 2-3 jaar, 4-5 jaar,
(5.7 jaar u 0 65_
0.75, 0.90, 1.10 cm voor het blousje. 1.10, 1.25, 1.40 cm. voor de broek en bolero,
alles van 80 a 90 cm. breed.
Het blousje is met een kort mouwtje gemaakt en het jasje, wat er hoofd
zakelijk buiten op gedragen wordt met een lange mouw.
Uit de kraag, manchet en het patje van voren, wordt een ruim strookje'
gezet Het broekje wordt op het blousje geknoopt.
Plak aan de ADRESZIJDE van een briefkaart naast en behalve de
FRANKEERZEGEL het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en
zend deze aan:
ATELIER CROON - BEATRIJSSTRAAT 4 - ROTTERDAM
Schrijf aan de andere zijde duidelijk naam - adres - woonplaats - nummer
(staat onder de afbeelding) en maat van het gewenste model.
Plak nooit meer dan 1.— op een briefkaart, want wat meer geplakt
wordt is waardeloos.
Girostortingen op nummer 2 712 91 eveneens ten name van Atelier Croon.
Afhalen elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 6 uur, behalve Zaterdags.
Men heeft ongetwijfeld al het een en
ander gehoord over de fantastische
Amerikaanse comedie van Mary Chase,
die zoveel pennen in beweging bracht.
Elwood P. Dowd is een wat schuchtere
man van rond veertig, die zich terugge
trokken heeft uit de harde werkelijk
heid van het heden en gevlucht is in een
eigen wereld, waarin alleen een groot
konijn, Harvey geheten, hem gezelschap
houdt. Met deze fanlasiefiguur, die al
leen voor hem een tastbare realiteit is,
houdt Elwood verstandige, zü het ook
eenzijdige gesprekken, maakt hij lange
wandelingen en brengt gezellige uurtjes
door in naburige café's, waar de klanten
langzamerhand vertrouwd rakèn met de
zonderlinge bezoeker.
Dit vreedzame leven dreigt verstoord
te worden door éen oudere zuster, we
duwe met huwbare dochter, die b(j hem
inwoont en die haar weinig sociale broer
In een inrichting wil doen opsluiten om
aldus de geringe huwelijkskansen van
haar dochter te vergroten. Maar Elwood's
ontwapenende beminnelijkheid en arge
loosheid verhinderen het achter zijn rug
gesmede complot en de behandelende
psychiater raakt overtuigd door de kin-
James Stewart als Elwood P. Dowd
in de film „HdrVey" van IJenry
Koster.
derlijke tevredenheid van zijn patiënt en
wil tenslotte zelfs het konijn in bruikleen
hebben.
Voor de film biedt dit ongewone en
toch menselijke en zinrijke gegeven on
gekende mogelijkheden. Men kan niet
beweren, dat regisseur Henry Koster al
die mogelijkheden heeft benut, maar hij
is er toch wel in geslaagd, een kostelijke
film vol dwaze invallen en ironische uit
vallen te maken, die in grote delen van
een meeslepende humor en van een
verwarmende menselijkheid is.
Jimmy Stewart, die de rol van El
wood bfina drie maanden achtereen op
ALKALIVRüE VLOKKEN
Voor het eerst sinds 25 jaar hebben
de stigmataverschijnselen op Goede Vrij
dag zich niet voorgedaan bij Therese
Neumann van Konnersreuth, zo meldt
Reuter. Therese Neumann heeft ditmaal
wel het lijden van Christus geschouwd,
doch haar wonden hebben niet gebloed.
Traditiegetrouw zal de Stichting Fatima
dit jaar we.er bloemen zenden naar d«
Cova da Iria, ter opluistering van de
bedevaart op 13 Mei. Alle vereerders en
vereersters van O.L. Vrouw van Fatima
kunnen door hun geldelijke bijdragen, hoa
klein dan ook, meewerken aan deze, al
tijd grootse hulde. Deze bijdragen kun
nen worden gestort op giro 426154 t.n.v.
penningmeester Stichting Fatima te Box
tel, onder vermelding: Bloemen Fatima.
Soeur Marie Louise, in de wereld
mejuffr. P. Lutz uit Rotterdam, viert
morgen 25 Maori, Eerste Paasdag, ham
gouden pröfesslefeest in het klooster
Sainte Marie te Rocizendaal, waar ril
heel haar kloosterleven, heeft gesleten.
In het Kamp „Almère" te Huizen, zijn
de eerste 60 Ambonese gezinnen aange
komen. Het kamp is speciaal voor de huis
vesting van deze- gezinnen ingericht en
biedt plaats aan ruim 200 pei'sonen.
Door een actie-comité van vrouwen van
alle richtingen uit BusSum en Kaarden
is een kleding- en speelgoed-actie op
touw gezet voor de Ambonezen, welke
een buitengewoon succes heeft genad.
Zêer grote hoeveelheden kinderkleertjes,
kleding voor de volwassenen, speelgoed en
muziekinstrumenten zijn bijeengebracht
en Zaterdagmiddag aan de Ambonezen
uitgereikt. Zelfs bontmantels, wiegen en
kinderwagens bevonden zich onder het
ingezamelde. In ruime mate wordt voor
ontspanning gezorgd.
Gisterochtend om 7.30 uur werd de
eerste Ambonese baby in de nopd-kraam-
kamer van het woonoord „Lunette" te
Vught ge.boren. Zijn naam is Richard
Tomasila.
De loco-burgemeester van Vught heeft
in gezelschap van zijn dochtertje de moe
dér van de kleine Richard verblijd met
een boeket seringen en tulpen en met een
groot chocolade paasei.
ROMANBIJVOEGSEL
Kesteven, een „vriend" van
Darell Tres» wordt vermoord ge
vonden op Lynne Court, het land
goed van Darrell en diens zuster
Paquita. Dr Hextall, de arts, die
Paquita behandelt, en zijn vriend, de
advocaat John Smith, trachten uit te
vinden wie de moordenaar is. De
verdenking van de plaatselijke politie
valt op Tickell, Kesteven's vriend,
die verdwenen is.
8)
Ik kwam eens kijken of ik juffrouw
Tress soms kan helpen, zei zij. Zij
vertelde mij, dat zij uw patiënte is, dok
ter Hextall, dus moet ik mij zeker tot
u wenden. Mag ik haar opzoeken?
Hextall, in het volle gewicht van zijn
medische waardigheid, voelde zich ge
rechtigd de vraagster eens goed op te
nemen Mevrouw Renton. zo besloot hij,
was een dame van karakter, ongetwij
feld sluw en vol zelfvertrouwen en zeer
krachtig. Haar gehele manier van doen
bewees, dat zij op en top eeri vrouw van
wereld was. Zij zag Hextall openhar
tig vragend aan, waaruit hij kon opma
ken, dat zij wist hoe de zaken in huis
s enden. En Hextall liet haar merken
dat hij haar bliik begreep,
Ik denk van wel, antwoordde hij.
Indien u maar niet te lang met juf-
f-r.uw Tress praat en niet medr dan
dig is uitweidt over de gebeurtenissen
van vanmorgen, dat wil zeggen, u moet
daar zo min mogelijk over spreken.
O. natuurlijk! riep mevrouw Renton
uit. Ik denk. dat we daar later nog
genoeg over zullen horen.
Er zal al te veel belangstelling zijn.
zei Darrell, terwijl hij naar de ramen
van de eetkamer zag. Ik denk, dat de
bewees, dat zij op en top een vrouw van]
plaats voor vanavond reeds overs.roomd
is met verslaggevers. Waarom kunnen l
zulke dingen niet stilgehouden worden?
Omdat wij in een eeuw leven, waar
in iedereen belangstellend :s naar het
geen er achter een andermans deur ge
beurt, zei Srnith. Geheimhouding is on
mogelijk, tegenwoordig.
MeVrouw' Renton keek Smith, die te
gen over haar zat, aan. Deze. beantwoord
de haar blik met een van zijn onschul
dig» nietszeggende gelaatsuitdrukkingen.
Meent u, dat er tegenwoordig geen
geheimzinnigheid bestaat? vroeg zij.
Integendeel, hernam Smith, ik ge
loof, dat er nooit meer geheimzinnigheid
was dan tegenwoordig. Er is een tijd ge
weest, dat ik niet met u had kunnen
lunchen zonder te weten, wie uw groot
vader was; tegenwoordig kan het me
helemaal niet schelen of uw moeder, om
maar iets te noemen, eens wasvrouw was.
Geheimzinnigheid deed haar intrede toen
stambomen uit de mode raakten
U hebt de slechte gewoonte para
doxaal te zijn. zei mevrouw Renton.
Daarstraks beweerde u dat geheimzin
nigheid in deze eeuw onmogelijk is.
Juist, hernam Smith. Het is mijn
gewoonte dan eens het ene te beweren
en een volgend ogenblik het tegenover
gestelde. De enige mens, die ooit de
waarheid spreekt. is hij, die zichzelf
voortdurend tegenspreekt. Trouwens,
mijn gedachtengang liep niet gelijk mat
de uwe. In het eerste geval dacht ik aan
geheimzinnig handelen, in het tweede
aan geheimzinnig zijn. Begrijpt u het
verschil?
Ik geloof, dat u mij voor de gek
houdt, antwoordde mevrouw Renton
Maar misschien bent u een wijsgeer.
Uitstekend, mompelde Smith, ik
dank u voor uw goede mening omtrent
mij.
Darrel Tress keek Hextall aan en glim
lachte. Hij had een vaag idee, dat zijn
vrouwelijke gast en die kleine dikke
Londenaar beiden geestig waren en din
gen zeiden, die boven zijn begrip gingen.
Daarom begon hij met de dokter te pra
ten over zaken, die meer in zijn lijn
lagen: sport, races en cricket Hij- was
zichtbaar opgelucht, toen allen opston
den en mevrouw Renton. met HextsU't
toestemming, naar Paquita ging.
Ga mee naar de biljartkamer een
sigaar roken, zei Tress. Een verstandige
vrouw hè? ging hij voort, terwijl hü de
anderen voorging naar een prachtig-in-
gerichte biljartkamer, waar hij op een
stoel neerviel. Kan over alles meepraten
vind je niet?
Een alleraardigste vrouw, stemde
Smith toe. Een buurvrouw van je, is het
niet?
Ze woont aan de andere kant van
het bos. Haar huis heet .The Warren",
antwoordde Darrell Het is een aardige
bezitting. Mevrouw Renton is een jonge
weduwe Zij is nog maar één maal hier
geweest en wjj brachten haar eens een
tegenbezoek. Het was heel vriendelijk
van haar om te komen, vindt u niet. We
kennen hier nagenoeg niemand. Maar-
dat zullen we wel veranderen. Ik....
grote goden, daar had ik helemaal geen
erg in!
Hij sprong plotseling op van zijn stoel.
Dat is, begon hij fluisterend, dat ia
de stoel waar Kesteven altijd op zat. Al»
hij hier was, wilde hij geen andere heb
ben ik zal die stoei laten wegnemen.
Niet doen! zei Smitn. Ten minste op
het ogenblik niet- Ik ga er op zitten. Nu
ik moet zeggen, dat hij wist wat een ge
makkelijke stoel is, g ng hij voort, ter
wijl hij ging zitten. Wat ik zeggen wil,
nu mevrouw Renton weg is, kunnen wij
drieën wel eens wat praten, vooral ook
omdat ik misschien naar de stad terug
moet. Zoals Hextall al vertelde, Tress,
interessee» ik me buitengewoon voor
criminele zaken en ben ik er tamelijk in
thuis. Indien mijn ondervinding van enig
nut kan zijn, sta ik graag tot je beschik
king. Ik veronderstel, dat je wel begrij
pen zult, dat het parket een onderzoek
zal instellen óp het lichaam van Keste
ven?.... Waarschijnlijk morgen al.
Dat heeft de politie me al verteld
antwoordde Darrel, Ik moet er zeker
heen?
Natuurlijk moet je erheen, waut je
bent de voornaamste getuige gaf Smith
ten antwoord. Het belangrijkste punt
dat Uitgezocht moet worden, ijs: wie was
John Kesteven eigenlijk? ik denk niet,
dat je dat weet, maar je zult toch wel
iets omtrent hem kunnen vertellen. Ik
zou je graag' een vraag willen stellen,
vervolgde Smith, die van Hextall had ge
hoord, wat Ronnie vertelde over juf
frouw Broek en Kesteven en dat is
dit: je hebt ons verteld, dat je met Keste
ven een paar dagen naar Boulogne bent
geweest. Was Kesteven daar voortdurend
bij je?
Neen, antwoordde Darrell onmiddel
lijk, - dat was hij niet. Hij liet me 24
uur in de steek, om voor zaken naar Lon
den te gaan- Hij ging om twaalf uur weg
en kwam de volgenue middag om twaalf
uur terug. Toen hij weg was. vervotgde
hij met een lachje van genoegen, had ik
dat enorme geluk. Waarachtig, je hebt
jiog nooit zo'n geluk gezien, ging hij
voort.
Het was duidelijk dat Tress over alles
wilde praten, maar niets over de bewuste
moordzaak.
Ik won iedere zet. Kesteven zei.
Neem m. niet kwalijk, viel Snm-.i
hem zonder plichtplegingen in de rede,
maar dat verdwijnen van'Kesteven is be
langrijk in verband met iets, wat ik voor
je wilde ontraadselen Je zegt, dat Keste
ven vierentwintig uur wég was; de ene
dag om twaalf uur wegging en de vol-,
gende 'dag óp hetzelfde' uur 'terugkwam.
Dat wilzeggen, dat hij de mo'rgenboot
van Folkestone nam.
Ja zei Darrell, ik heb hem afge
haald.
Juist kwam de butler in de kamer en
liet zijn heer duidelijk blijken dat hij
hem spreken wilde. Darrell ging naar de
deur en Smith leunde naar Hextall over.
Het verhaal van de jongen was
waar, fluisterde hij. Natuurlijk had
Kesteven tijd i .noeg T* naar Londen te
gaan, daarna Lynne Court te bezoeken
t-. Wnnen vierentwintig uur weer in
Boulogne terug te zijn. De kwestie i's-
welke verhouding bestond er tussen hem
en juffrouw Broek? Daar moeten we
eens nader op ingaan.
Darell kwam terug, nadat Mountain de
deur uit was gegaan. Er lag een trek van
ergernis en verbazing over zijn geiaat.
Zeg! riep hij uit. Daar hebben we
v laraclitig een tweede mysterie. „Juf
frouw Brock is verdwenen!"
Hextall en Smith sprongen beiden op.
Smith keek Hextall waarschuwend aan.
Dat is de gouvernante van je broer
tje vroeg hij, zich tot Darrell wendend. Je
meent toch met, dat ze zonder i,„dere
verklaring verdwenen is?
Ze kunnen 'haar althans nergens
vinden, antwoordde Darrell. Ze kwam
om twaalf uur met Ronnie van een
wandeling thuis, liet hem bij de staljon
gen, die hem leert poninyrijden, ging
naar haar eigen kamer en sindsdien
heeft niemand haar meer gezien. De
bedienden hebben overal gezocht en haar
niet kunnen vinden. Ze kwam niet be
neden toen voor ha'ar en Ronnie opge
diend werd en de knecht, die naar boven
gmg, kreeg geen antwoord. De slaapka
merdeur was op slot, maar de huishoud
ster is door het raam, dat op een balkon
uitkomt, naar binnen geklommen. Zij zegt
oat de hele kamer overhoop ligt. Zul
len we eens gaan kijken?
Hij ging hen voor naar boven. Smith
trok zijn vriend aan zijn mouw.
Ik wist wel, dat er heel wat ge
heimzinnigs hier te ontrafelen zou zijn,
fluisterde hij. Als die klerk van mij nu
maar half zo actief is als ik, Hextall,
zullen we genoeg hebben om over te
praten als.de avond gevallen is.
HOOFDSTUK XI.
De koolplanten.
Nadat Styler van zij» patroon afscheid
had genomen aan de poort van Lynne
Court, gmg hij naar de herberg terug
Toen hij daar aankwam, zag hij Fowler
en de inspecteur van politie naar buiten
komen en langzaam de dorpsstraat ai-
lcpen; de herbergier bleef in de deur
staan, terwijl hij nadenkend zijn armen
krabde. Hij herkende in de klerk een
van de heren, die juist een conferentie
in zijn mooie kamer hadden gehouden
en hij knikte vriendelijk. Stylex beant
woordde de groet joviaal; een dorps
herbergier was Op dat ogenblik juist de
man, die hij nodig had.
Als er iets is in de wereld, waar ik
op het ogenblik trek in zou hebben,
merkte Styler op, dan is het een pot van
dat heerlijke koele bier, dat u zeker
in de kelder bewaart. Hoe denkt u daar
zelf over?
De herbergier bemerkte, dat zijn gast
wel neiging had tot een praatje en
daarom liet hij Styler weer in de kamer
die hü een minuut of tien te voren ver
laten had. Hy haalde een kan schuimend
bier en twee glazen.
U bent zeker hiér gekomen Voocdie
geschiedenis op Lynne Court., nietwaar?
zei hü, terwül hü in Stylers strakke ge
laatstrekken keek. Zeker van het ge
recht, hé?
Zoiets, zei Styler, terwül hü een siT
garet rolde. Zonderlinge geschiedenis,
En of! stemde de herbergier toe.
Zonderling genoeg. Dat zaakje zullen
ze niet zo gauw ontwarren. Tenminste,
dat vermoed ik, als ik hoor, wat de in
specteur en Fowler allemaal te vertel
len hebben. Weet u er misschien meer
van?
Niet meer dan u, antwoordde Sty
ler.
De herbergier liet zich in een stoel
vallen en stak een stompje sigaar aan.
Hü bleek een spraakzaam man te zün.
Het schyr wel, dat de vent, die
vannaeht is weggereden, het gedaan
heeft, merkte de herbergier op. H;j
moet het wel gedaan hebben, ik zou niet
wetep wje anders.
Zouden het misschien stropers zün
geweest? vroeg Styler.
De herbergier glimlachte spottend.
Die zijn hier niet, verzekerde hü-
Stropers! er valt hier niets te stro
pen... tenminste niet op het landgoea
van Tress. Daar is geen wild... de oun
heer Tress, hun oom, die er woonde vooi
de jonge meneer, gaf niet om sport...
die hield alleen van g™
planten en bomen en zulke dingem M oe
tuinen en kwekerü, een prachtig park,
maar geen wild., een paar patrijzen,
een paar hazen, maar mets, dat.de aan
dacht van een stroper waaid is. Neen
münheer, door een an onze mensen is
die man niet vermoord.
Ik denk dat je iedereen in het dorp
kent? merkte Styler op. Er wonen
hier zeker niet zo veel mensen, is het
wel?
Ik ken iedereen in Lynne, ant
woordde de herbergie. Iedere man,
vrouw en kind. Het is een klein dorp en
vreemdelingen zijn hier niet Dat wil
zeggen, behalve een jonge weduwe, die
kortgeleden in de Warren i» komen wo-
ne" e" ee" oude heer, die juist een ge
meubileerd huisje gehuurd heeft in het
bos. Alleen die twee de weduwe heet
mevrouw Renton en die ouwe vent mün
heer Pegge zjjn hier niet geboren en
opgegroeid. En u gelooft toch niet dat
een iyne dame of een oude heer 's nachts
met n revolver het bos in zal gaan om
iemand dood te schieten, ls het wel?
Neen münheer, mensen uit Lynne heb
ben die moord niet begaan Als het die
Tickell niet is, die ze nu achterna zitten,
dan is het een mysterie, dat is vast!
Vast, zei Styler instemmend. Een
jonge weduwe, zeg je? Een knappe
vrouw
Buitengewoon, antwoordde de her
bergier. Een prachtvroi w, een dame.
Geen groot huis. maar toch behoorlök,
twee of drie meiden en een huisjongen.
-- Wonderlijk, merkte Styler op, ter
wül hü door een blik te kennen gaf, dat
hü de Herbergier voor vol aanzag, U
zult toch ook wel eens gemerkt hebben,
dat die jonge weduwen zichzelf altüd
begraven op kleine, landelijke plaatsen
waar niémand woont met wie ze. het
een tweede keer kunnen wagen. Zon
derling toch, nietwaar?
Ik weet het niet. antwoordde de
herbergier wijsgerig. Dat is misschien
het eerste jaar we! zo; dan leven ze
graag in de schaduw om over de dingen
na te denken. Maar ik zal u eens wat
zeggen, vervolgde hü met een knipoogje,
ik heb altüd opgemerkt, dat zo'n Uldje
van nadenken meer smaak geeft voor
een tweede echtgenoot,, dat is zeker.
Doet de dame in kwestie pogingen
in die richting? vroeg Styler.
Neen, niet dat tk heb opgemerKr-,
antwoordde de herbergier. f'U ls eeh
heel bedaarde vrouw... is yeel m haar
tuin bezig en zo. Er zün hier ook geen
heren die in aanmerking komen; wat dat
betreft is dit een arm Jand. Natuurlijk,
münheer Tress is er. maar voor hem ls
mevrouw Renton toch wel wat oud. Een
heer van middelbare leeftyd zou beter
voor haar geschikt zijn, iets bijvoorbeeld
als die baas van u, die zo juist hier was.
o, zei Styler, -" ongetwijfeld, ik
begrijp wat u bedoelt. Ze zou goed uit
komen aan het hoofd van de tafel van
een rijk man, hè Ik zal hem vertellen,
dat hü zun ogen open moet houden.
Zeker iemand van de rechtbank,
pletmerkte de herbergier nieuwsgierig
pP- Ik dacht tenminste wel zo iets
toen ik u allen vanmorgen zag komen.
Ik zei tegen niün vrouw: dat is vast zo'n
advocaat, zei ik. Je zult zien dat er nog
heel wat van dat volk hier komt, eer
dat zaakje opgelost is. Och, het is een
slechte wind, die niemand iets goeds toe
waait, zoals men wel eens zegt en ik
denk wel, dat dit zaakje je geld in je zak
zal brengen, niet waar, jongmens?
Niet wanneer ik hier vanmorgen
blüf zitten, antwoordde Styler. Hij dronk
zpn bier uit en zei r'jit hij later terug zou
komen om te lunchen en ging naar het
dorp. ï/ie hem daar zag lopen, zou me-
nen, dat hij doelloos rondslenterde, want
hij deed niet veel ailders.dan de etalages
bekijken van de twee of drie winkels,
die er waren, om het kerkhof heenlopen
en bij de open schooldeur staan, waar hij
blijkbaar luisterde naar de jeugdige stem
men. Maar Styler had een vast plan en
dat voerde hü op zün manier uit. HU
wist nu al, dat in de kleine gemeentt
maar twee mensen waren, van wie men
niet de hele levensloop kende; namelyk
een oude heer en een jonge vrouw en
die wilde hij beide zien. En daar hy zün
ogen had opengehouden, toen hü rond.
wandelde, had h(J opgemerkt, dat in de
bossen dicht bü Lynne Court een groot
en een klein huls stonden. Langs smalle
laantjes en paadjes begaf hü zich naar
naar die bossen. Want intuïtie en com
binatievermogen, twee eigenschappen,
die Styler in hoge mate bezat, vertelden
hem, dat het grote huis „The Warren"
moest zün en het kleine het gemeubi
leerde huisje, waarover de herbergier
van „Het Wapen van Lynne" had ge
sproken en hü wou de bewoners gaarne
eens van naderbü beküken. Alles wat hü
deed behoorde tot zün werkplan en tot
dat van John Smith. Als er ergens iets
bijzonders gebeurt, dan is het eersto
werk te trachten de mensen, die er wo
nen, te leren kennen en te overwegen
pf zij al dan niet iets te maken kunnen
hebben met het gebeurde. Styler hield
zichzelf alSjd voor, dat je iemand nooit
kent voor je hem binnenste buiten hebt
gekeerd en je kunt filet te voorzichtig
zijn met kleinigheden. Hy ontdekte, dat
„the Warren" een allergewoonst maar
gezellig huis was. Het was een van die
nieuwe bouwsels, die in het Zuiden van
Engeland tegenwoordig zo geliefd zün.
Blijkbaar gebouwd door iemand, die van
plan was geweest, er zich terug te trek
ken na het afsluiten van een met succes
a Shi0 zakenleven. Er waren veel
dakiysten en nog meer schoorstenen en
zonderling aangebrachte ramen, topge
vels en hoeken, een met hout beschoten
voorgevel en veel landelüke versiering
van klimop, clematis en wingerd; de
grasvelden waren goed onderhouden en
de tuinen eveneens. Het was juist een
beziting, waar men zou verwachten, dat
het leven kalm en in grote rust geleefd
werd, waar een uitstekend verzorgd maal
precies op de minuut af, om half acht op
tafel kwam Een nette dienstbode sprak
met een slagersjongen aan een zühek,
toen Styler voorbüging. Hü merkte, dat
ze over de gebeurtenissen van de afge
lopen nacht bespraken. Maar van de
meesteres van de meid ontdekte hij geen
spoor.
Het andere voorwerp dat zün aandacht
bezig hield het gemeubileerde huisje
zag er heel anders uit dan „The War
ren". Het stond midden in het bos, op
een open plek en Styler, die dichterbij
was gekomen, door brutaal de paden
langs te lopen, kon het naderen, omdat
hü beschermd werd door het frisse ge
bladerte, dat een week van warm voor
jaarsweer te voorschün had getoverd.
Hy hoorde stemmen zachte, vriende-
'Uke stemmen toen hü achter een heg
kroop, die rondom de tuin van hel huisje
stond. Hü zorgde «ervoor geen geluid to
maken en gluurde door het gebladerte.
Enige meters bü hem vandaan zag hij
een oudere heer, die druk bezig was kooi
te planten en die zün taak verlichtte,
door er een vroiük liedje bij te zingen.
Het was een nette, oude heer, vond
Styler, die als gewoonhjk weer met zich
zelf te rade ging. Styler kon zün gezicht
niet zien omdat de oude man met zün
rug naar hem toe stond. Naast de man
stond een biezen mandje met koolplan
ten, in zün rechterhand had hü een poot-
stok waarmee hü op regelmatige af
standen gaten in de grond maakte; als
hü er een dozün gestoken had. zette hy
zorgvuldig een koolplant in ieder gat en
drukte met veel zorg de aarde aan. Ter
wül hü zo bezig was, zong hü brokstuk
ken van oude volkswjjsjes en naïeve lied
jes met een zachte stem, die volgens Sty
ler wel wat kraakte, maar waar toch
nog klank in zat.
Een kalme, vreedzame oude heer,,
besloot de spion. In die ouwe schünt
geen greintje kwaad te zitten. Stel je
voor. dat Iemand zo doodkalm kool, of
knollen of uien, of wat het dan zün mag,
staat te planten, terwül er juist vlak
naast zün deur iemand in koelen bloede
vermoord is! Dat noem ik kranig. Die
ouwe heer ls zeker een filosoof.
(Wordt vervolgd)
