Meer dan ooit heeft de wereld
christelijke films nodig
MODEPRAATJE
Korte handschoen mode
Ons
De wraak der liefde
1
r
SPEELSHEID EN POEZIE IN DE De prijs van het textiel
DUITSE FILM
Lijdt niet langer
te#
J. S. Fletcher
Wkwvxfe
J
ZATERDAG 28 APRIL 1951
PAGINA 4
G
VIJANDEN VAN DE GODS-
DIENST ZIJN ACTIEF
GEZELLIG GEBLOEMD JURKJE
VOOR MEISJES
Hoe bestel ik mijn patroon
■VvH.wiS
Ka
„LOUIS E-LOTTE"
Franse fabrikanten tonen enorme verscheidenheid
DOOR
Hg was er zo zeker van, dat Styte?
onmiddellijk zou gehoorzamen, dat bij af*
belde en naar buiten rende om «en gted
plakje te zoeken vanwaar hü e«n °°8
kpn houden op de deur van het rest,au-
rant. Nu en dan liqp hg naar het loket
en binnen tien minuten rende Styler hem
tegemoet.
te maken, omdat hij, naar beweerd wordt.
eeu onder auspiciën van Moskou staande-
„vredesoproep" zou hebben ondertekend, j
Het Amerikaanse staatsdepartemen', i
heeft naar aanleiding hiervan verklaard:
..Het visum is door üe Amerikaanse con-
j sul in Parijs geweigerd. Het is gebrui- j
i kelijk, dat de man ter plaatse over der-:
gelijke dingen beslist. Het verbod is met1
van ons afkomstig, maar toch hebben we
inlichtingen ontvangen, welke Chevalier
tot ongewenste vreemdeling maken".
Andere .Amerikaanse autoriteiten heb
ben verklaard, dat Chevalier zich heeft
..afgegeven" met communistische organi
saties in Frankrijk.
Van „Revue Internationale du
Cinéma" verschijnt ook een
Duitse editie
Terwijl er nog zeer vele christenen tn
ook katholieken zijn, die de fiim uitslui
tend beschouwen als een vorm van ver
maak. welke buiten het terrein van de
godsdienst ligt, zijn de vijanden van de
godsdienst druk bezig anti-christelijke
films te maken. In Rusland zijn pas weer
vijf anti-godsdienstige rolprenten gereed
gekomen. Want Rusland heeft de raad van
Lenln niet vergeten, die jaren geleden
zeide: „Wie de mening van de wereld wil
veranderen, moet dat doen door raiddel
van het theater en de bioscoop!"
De wereld heeft meer dan ooit goede
christelijke films nodig. Het is de aller-
hoogite tijd, dat de christelijke ideeën
op een aantrekkelijke manier op het witte
doek worden gepropageerd. Cijfers zijn
vaak veel welsprekender dan lange be
togen en aan veelzeggende cijfers ont
breekt het niet In een artikel van de
bekende Amerikaanse regisseur Cecil B.
DeMllle, dat onder de titel „De Grootste
Film, die ik ooit heb gemaakt" is ver
schenen in de „Los Angeles Examiner".
Uit dit artikel, waarvan een uittreksel is
opgenomen in het jongste nummer van
„The Catholic Digest", blijkt overduide
lijk, hoe bard goede godsdienstige films
aodig zjjn en welk een reusachtige invloed
ben goede zij kunnen hebben. Tevens be
wijst dit artikel, dat een film, waarvan de
inhoud goed is, ook 'n financieel succes is.
Cecil B. DeMille's film „The King of
Kings" is door 600 millioen mensen gezien.
In de afgelopen 23 jaar heeft deze film
iedere week ergens ter wereld gedraaid
Tijdens iedere Grote Vasten is steeds het
grootste deel van de 600 beschikbare
oopieën In circulatie. In afgelegen streken
is de film vertoond voor toeschouwers, die
nog nooit eerder zulk een voorstelling
hadden bijgewoond. Missionarissen heb
ben copieën ervan met zich meegevoerd
naar de bronnen van de Ganges en de
Congo. Een missionaris, die zijn oude
oopie Iedere drie jaar door een nieuwe
vervangt, heeft de film vertoond aan
125.000 mensen. De teksten ervan zijn ver
taald in 23 talen, waaronder Chinees,
Turks, Arabisch en Hindoestans. Een
menigte van meer dan 30.000 personen
heeft de fiim in Mei 1949 gezien in Inchon
en Seoul In Zuid-Korea.
Tijdens de kerkvervolging in Mexico,
toen de kerken waren gesloten en de
priesters verbannen, bezochten de katho
lieken die geen Mis konden horen, de
bioscopen, welke „The King of Kings"
op Zondagen vertoonden.
De invloed, welke deze film alleen heeft
gehad, is zelfs niet bij benadering te
schatten. Een enkele vertoning van een
fum als „Monsieur Vincent", waarin op
simpeie wijze wordt uitgeheeld, wat ware
goedheid en grootheid in een mens be
tekenen, is meer waard dan een dozijn
predikaties.
In het jongste nummer van de „Revue
Internationale du Cinéma", welke wordt
uitgegeven door het Office Catholique
International du Cinéma, wordt aan
gekondigd, dat van dit katholieke fiim-
tijdsohrift voortaan ook een editie in de
Duitse taal zal verschijnen, dank zij de
bemoeienis van mgr dr Wilhelm Berning,
aartsbisschop van Osnabruck en bisschop
pelijk gedelegeerde voor de film van de
Mariene Dietrich: „te overwerkt om
iemand te ontvangen
Bisschopsconferentie te Fuida, alsmede
van de Duitse Katholieke Filmcentrale te
Keulen.
Het nummer van de „Revue" is ditmaal
in hoofdzaak gewijd aan de filmindustrie,
omdat, zoals in een inleidend artikel
wordt betoogd, „het noodzakelijk lijkt be
paalde misvattingen te herzien, die met
betrekking tot de werkelijke situatie in
deze industrie bestaan".
Als eerste komt aan het woord dr
Harald Braun, de regisseur van de Duitse
films „Nachtwaohe" en „Der fallen de
Stern", die in de filmindustrie de mens
zoekt Dr Braun, zoon van een dominee,
is een overtuigd christen, die zijn ge
loof door middel van de film poogt uit
te dragen.
In een volgend artikel betoogt Spyros
P. Skouras, president van de' 20th Century
Fox, dat de filmproducenten altijd pio
niers zijn gebleven, terwijl Mervyn Mc
Pherson, publiciteitschef van Metro Gold-
wyn Mayer in Engeland, de loftrompet
steekt over Hollywood. Tekenend voor de
geest, waarin deze door Hollywood be
taalde reclameman schrijft, is zijn opmer
king naar aanleiding van films als „The
Song of Bernadette". „The bells of St
Mary's" en „Going my way": „Deze bot
ste films worden ervan beschuldigd te
speculeren op een goedkope sentimenta
liteit, de godsdienst tot een paskwil te
maken of zelfs een belediging te zijn voor
het katholieke geloof- Het Is heel ty
pisch, dat deze beschuldigingen worden
geuit door mensen, die niet tot de Kerk
behoren, die zelfs tot geen enkel ander
kerkgenootschap behoren en die aan niets
echt geloven dan aan zichzelf en aan hun
eigen talenten als „Meesters van de taal.
Meesters van het woord'.
Voorts bevat het nummer een artikel
van Italo Gemini over de economische
exploitatie van de Italiaanse film, een
overzicht van de filmproductie in de ge
hele wereld door Pierre Autré en van de
katholieke films in de Verenigde Staten
door Daniel E. Doran.
De Engelsen zijn helemaal niet te spre
ken over de Amerikaanse filmsterren, die
de laatste tijd hun land hebben bezocht
en de Journaliste Anne Edwards heeft op
de volgende wijze uitdrukking gegeven
aan de algemene ontevredenheid:
„Moeten die Amerikaanse filmsterren
zich nu bepaald zo vreselijk aanstellen?
Wat voor soort spelletje denken ze met
on« te kunnen spelen? Ze arriveren hier
weer in week uit, nadat haar komst
maanden tevoren al met veel bombarie is
aangekondigd, stappen van de boot, spec
taculair gekleed in paperdiure bontman
tels, knalrode hoeden of witte pantalons
en trekken rich vervolgens in de =en-
r.aamheid terug.
Neem het laatste voorbeeld Katha
rine Hepburn. Zeer onopvallend gekleed
in een oogverblindend wit herencostuum
verbergt ze zich bij de douane in Liver
pool, onttrekt zich twee dagen lang aan
alle nieuwsgierige blikken (in het duur
ste hotel van de stad), verschijnt enkele
ogenblikken op een persbijeenkomst en
smijt daarna de deur achter zich dicht
met het bordje: „Ik ben toch zo vrese
lijk verlegen".
Daarvoor hadden we Bette Davis, een
oudgediende, die al twintig jaar in hot
vak meeloopt. Direct na haar aankomst
nam ze de vlucht „naar een kieine Engel
se herberg in dc Thoemsvallei", welke
later het grootste, mooiste en duurste
hotel buiten Londen bleek te zijn. waa:
men voor het bescheiden sommetje van
tweehonderd gulden per dag kan logeren.
Dan was er Marlène Dietrich („véél te
overwerkt om iemand te spreken na
mijn inspannende werk"), die een uur
later in een der sjlekste restaurants van
Londen wérd gesignaleerd.
Het doet wel erg vreemd aan om de
zelfde vrouwen, die bekend zijn gewor-
i den door de meest luidruchttige reclame-
i campagnes, die de wereld ooit heeft ge-
j kend. plotseling haar fqngevorrnde oor
tjes te zien dichtstoppen onder het ge-
kreun van „O, dat lawaai! O, die men
sen!!"
Ir. ons land worden in opdracht van de
Eca door Victor Vicas Film Productions
twee films opgenomen. De eerste han
delt over de „Interpol", de internationale
I politie-organisatie en vertelt van de op-
sporing van vals ge!d. De opnamen voor
deze film, die onder leiding staan van
Victor Vicas zelf, worden gemaakt in
Nederland, Frankrijk en Turkije.
Door dezelfde maatschappij zulier.
voorts onder leiding van George Regnier
opnamen worden gemaakt in het water-
i boouwkundig laboratorium te Delft. Deze
film zal de internationale samenwerking
i op het gebied van het onderzoek van wa
terbouwkundige werken in beeld bveu-
:gen. In het bijzonder zal aandacht wor
den besteed aan een havenproject, dat in
Turkije wordt uitgevoerd en waarvoor in
Nederland de voorstudies zijn gemaakt.
a
Margaret Truman, wier salaris als
radioster bijna gelijk is aan dat van haar
beroemde vader 375 000 per jaar) heeft
haar debuut gemaakt als actrice in het
radiodrama „Jackpot" met James Stewart
in de hoofdrol.
Nu is het waarschijnlijk nog maar een
kwestie van tijd. eer we haar voor de
filmcamera zien debuteren.
De titans 63-jarige Maurice Chevalier
heeft geen visum gekregen voor de Ver
enigde Staten om in Hollywood een fiim
Advertentie
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen Neemt regelmatig Togal
dat verdrijft in al die gevallen snel en
afdoende de pijnen. Togal baat waar
andere middelen falen. Zuivert de nieren,
is onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.83. f 2.08 en f 7.94.
Dit leuke jurkje beeft alleen maar knoop-
garnering, en is dus erg practisch in de was.
Het rokje is klokkend van achteren en
opzij, maar voor midden va it het ruim
onder de middelste schulp. De kraag en
rever zijn aangeknipt en de sluiting valt
ver over elkaar. Het lijfje is van achteren
recht aangezet en van voren met drie
schulpen. Leuk wijd pofmouwtje mat
smal manchetje. Van voren en op dc
zakjes worden mooie afstekende knopen
gezet.
Het patroon Is verkrijgbaar in maat
80 70 80 90 a 0.65.
2.0O 2.25 2.50 2.75 meter van
90 #i breed is er voor nodig.
Plak aan de ADRESZIJDE van een
briefkaart, naast en buiten de frankeer
zegel het verschuldigde bedrag aan gel
dige postzegels en zendt deze aan:
ATELIER CROON
BEATRIJS-STRAAT 4 ROTTERDAM
Vermeldt aan de andere zijde duidelijk
uw naam, adres, woonplaats en maat en
nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan f 1.op een kaart,
wat meer geplakt wordt is waardeloos.
Girostortingen op nummer 271291 even
eens ten name van Atelier Croon.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van
2 tot 5 uur, behalve 's Zaterdags.
Wegens nationale feestdagen 30 April en 4 Mei gesloten.
Lolleken en Louisa bij het maken van haar plannen. Scène uit Joseph
von Bakys film „Louise-Lolte" naar een gegeven van Erich Kastner.
Handel tracht verdere verhoging
Ve voorkomen
Blijkens een mededeling van de alge
mene commissie voor de textielhandel,
hebben de gezamenlijke organisaties van
detaillisten en grossiers in de textielhan
del besloten, al haar invloed aan te wen
den om te voorkomen, dat de prijzen van
textiel nog hoger zullen oplopen.
Men is er zich van bewust, dat het be
reiken van dit doel een grote krachtsin
spanning zal vergen, omdat voor tal van
artikelen de thans in de winkels ge
vraagde prijzen nog niet gebaseerd zijn
op de laatste hogerenoteringen van de
industrie. Het is dus zeer mei mogelijk,
dat, ondanks alle inspanningen in enkele
gevallen enige prijsstijgingen zich zouden
kunnen voordoen.
Van grote betekenis zal daarbij dan ook
zijn de mate van medewerking van de
binnenlandse industrie, die zich ook tot
het brengen van offers bereid heeft ver
klaard. De handel zal echter al zijn in
vloed aanwenden om de grootst moge
lijke druk op de prijzen te oefenen en
staat in dat opzicht geheel aan de zijd»
van de consument.
In 1931 maakt Garhart Lamprecht voor
(le toenmalige Ufa de fiim „Emil uml die
Detektlve" naar een kinderzoek van Erich
Kastner en het werd een van de plezierig
ste herinneringen aan de vóóroorlogse
Duitse filmproductie, die toen vol duistere
voortekenen was van een langzaam ver
anderende mentaliteit.
En nu opnieuw een geestesproduct van
de schrilver Küstner tot onderwerp van
een Duitse film is gekozen, nu is opnieuw
een produet ontstaan dat fris en ontwape
nend staat temidden van een na-oorlogse
productie, die nog weinig lijn, maar wel
veel problematiek, schuldtheoricën en on
rijpe levensfilosopbie vertoont.
De commissie is zich wel bewust, dat
het streven om tot prijsstabtlisatie te ko
men in deze zich bewapenende wereld
moeilijk is en de actie za] dan ook al
leen blijvende resultaten kunnen opleve*
Alles bij elkaar een film dus, die. be- i ren indien zich geen nieuwe prijsstijgin-
halve positief in haar strekking, een eer- j gen voordoen op de grondstoffenmarkten,
ste proeve is van wat speelsheid en poëzie i waarop noch de handel, noch de indus-
in de na-oorlogse Duitse film. i trie, noch de regering invloed kunnen
C. B. uitoefenen-
van Sophie Stein, waardoor een wezenlijk
element in de film goed tot zijn recht
komt.
Het zaj wel met de handschoenen gaan
zoals met al wat onze garderobe betreft,
de eenvoudigste modellen worden ver
kozen en zeker boven sommige modellen
die van een ongebreidelde fantasie getui
gen. Achter al die eerbiedwaardige za
kenlieden, die handschoenenfabrikanten
zijn, zou niemand zo'n uitbundige en teu
gelloze fantasie zoeken: de wij steeds iets
nieuws te brengen wat de verbaasde en
onthutste klant overdondert, is een ge
vaarlijk experiment, dat niet is aan te
bevelen.
Ditmaal is het gegeven wat minder kin
derlijk en zorgeloos dan destijds in „Emil
und die Detektlve", maar ook tn „Das dop-
pelte Lottchen" spelen kinderen 'n hoofd
rol en gebeurt dat op de bekende weinig
zwaarwichtige speelse en poëtische manier,
waarmee Kastner zich een unieke plaats
heeft veroverd tussen zijn minder sierlijke
collega's.
Het verhaal is heel eenvoudig. In een
vacantiekolonie ergens In de Beierse Al
pen ontmoeten elkaar twee meisjes, de
tienjarige Lotte Rörner uit Miinchen en
de evenoude Louise Palfy uit Wenen, die
als twee druppels water op elkaar lijken.
Na een kort ogenblik van achterdocht en-
jalouzie worden de meisjes vriendinnen
en komen tot de ontdekking, dat ze dezelf
de ouders hebben en tweelingen zijn. Lott
chen woont bij haar moeder in Miinchen.
Louise bh haar vader, de opera-dirigent
Paify in Wenen. De ouders zijn dus ge
scheiden zonder daarvan ooit iets te heb
ben onthuld aan de eerlijk verdeelde twee
ling. Deze ontdekking leidt tot een com
plot van de zusjes, die afspreken na de
vacantie van woonplaats te wisselen om
op die manier hun niet bekende ouder
helft te ontmoeten. Daar ze zo precies op
elkaar lijken, is kans op ontdekking uit
gesloten. Deze verwisseling heeft natuur
lijk allerlei grappige verwikkelingen ten
gevolge, waaruit tenslotte een verzoening
tussen de ouders resulteert.
Joseph von Baky heeft dit geestig ge
vonden gegeven op charmante wijze uit
gevoerd. In het begin heeft bij een goed
gebruik gemaakt van de schilderachtige j |p|
omgeving, waarin zich de vacantiekolonie
bevindt en weet hij zonder sentimentaliteit
de sfeer van het kinderleven daar te tref- |j
fen. En bij de verdere ontwikkeling van
het verhaal brengt hij In een humoristi
sche afwisseling van beelden de beleve
nissen der ondernemende zusjes, respectie
velijk in München en Wenen.
Bij de hereniging der ouders tenslotte
aan het ziekbed van Lottchen, weet hij het
juiste accent te vinden, waardoor zwaar
wichtigheid wordt voorkomen.
Het commentaar, dat een onzichtbare
spreker nu en dan, levert op de gebeurte
nissen is nagesynchroniseerd met de stem Opengewerkte zwarte suede handschoenen
„Er bestaat geen. mode in de handschoenen, maar handschoenen zijn altijd mode
zegt een slagzin aan het propaganda-comité van de Franse handschoenenfabrikanten.
Dit wil eigenlijk niets anders zeggen dan: „Draag korte of lange, eenvoudige of
drukbewerkte handschoenen, dat doet ?r niet toe, maar draag handschoenen:''
Sl(/n slogan indachtig kwamen de fabrikanten met een dergelijke verscheiden
heid van modellen, dat het werkelijk ondoenlijk is te zeggen wat ze als mode will en
lanceren.
Er wgren modellen bij, die op alles le
ken wat men wilde behalve op een orden
telijke handschoen: lange geelsuède hand
schoenen, waarbij een lange afhangende
Incerimpeld aangezette mousseline de
goiestrook. En of dit nog niet genoeg was
waren zowel handschoen alg strook met
gouden lovertjes bestikt!
„Dat is voor de vreemdelingen", knik
ten de Fransen vergenoegd, alsof ergens
ter wereld een boertje van buiten te vin
den is die iets dergelijks kopen wil!
De vele buitenissige modellen verder
buiten beschouwing* gelaten, waren er
vele, die zeer aoed van lijn en kleur
waren. Óver het algemeen veel korte
handschoenen, die met eeti kleine revers
even over da pols vallen. DU soort hand
schoenen is meestal, even boven de pols
opzij open, zodat, de manchet ruim valt.
Dergelijke modellen werden getoond bij
tailleurs met driekwart mouwen, zodat
tussen mouw en handschoen een stukje
arm onbedekt bleef, wat absoluut niet
flatteus is, want de arm krijgt, dan iets
breeds en plomps, ook al is hij brood
mager.
Veel aardiger waren de langere hand
schoenen met kap. Die kappen waren
betrekkelijk smal. Een zwarte antiloop
handschoen, gevoerd met wit piqué, werd
omgeslagen, zodat een reep piqué op de
handschoen viel ert opzij een zwarte
knoop. Ook heel goed waren blauwe suede
handschoenen, afgebiesd met een smal
wit randje en witte knopen opzij.
Sommige modellen waren geperforeerd
waven op sobere wijze met de kruissteek
versierd. Eenvoudiger, ntaar zeker niet
minder smaakvol, zijn de handschoenen
van hetzelfde gros grain al* de hoed.
Ze geven beslist cachet aan een eenvou
dig mantelpak, maar ze vereisen, mis
schien nog meer dan de suede hand
schoen, een onberispelijke coupe.
DINY K-W.
ROMANBIJVOEGSEL
KORTE INHOUD VAN HET VOORAF
GAANDE.
Kesteven, een „vriend" van Darrell
Tress, wordt vermoord gevonden op
Lynn Court, het landgoed van Darrell
en diens zuster Paqulta. Dr. Hextall
enrijn vriend, de advocaat John
Smith, trachten uit te vinden wie de
moordenaar la. Men gaat meer en
meer tot de opvatting overhellen, dat
Kesteven niet vermoord werd op de
plaats, waar zijn lijk werd aangetrof
fen. Styler, Smith's klerk, weet voorts
een kaart te ontcijferen, die voor het
onderzoek van groot belang kan zijn.
13).
Ons beroep zou van weinig nut zijn
als we geen verbeeldingskracht hadden,
was het plechtige antwoord, voor mij
hebben die landelijke bezigheden van de
heer Samuel Pegge op die bewuste mor
gen een buitengewone betekenis en hét
kan zijnmaar je begrijpt mijn be
doeling niet, Hextall en dus zal ik mij
maar bij de nuchtere feiten houden. De
heer Pegge had zqn jas uitgetrokken, om
dat het warm weer was.... die jas lag
binnen het bereik van Styler. Toen mijn
heer Pegge naar huis ging om te dine
ren of te lunchen, heeft Styler, slimme
vogel als hij is, de inhoud van een porte
feuille nagekeken, die uit ae binnenzak
van die jas stak. En toen deed hij de
w: 1,:' rujke ontdekking, dat hij in tegen
woordigheid was werkelijk in tegen-
v.' umdighsld, want hij zag mijnheer Pegge
door het open raam van een der „be-
m viste moderne misdadigers"
Wie? vroeg Hextall.
Septimus Philcox, antwoordde Smith
'terwijl Ui) ernetig knikte. Septimus
Philcox! Wat!.... zegt di« naam je niet».
Wel wel! Maar ik vergeet ook, dat bet
een handelskwestie is en dat j« m die
dingen geen belang stelt. Septimus Phil-
cóx, beste Hextall, was het hoofd van de
beruchte Imperial Splendourbc...de. Sla
etn krantenleggar van twaalf jaar ge
leden op, dan lees je alles over de Im
peria! Splendour-zaak.alles. De „Im
perial S'endour Development and En
terprise Society" was een van de grootste
oplichterijen, die ooit bestaan hebben.
Philcox was er het hoofd van, de ziel
en het levenen tenslotte kreeg Phil
cox veertien jaarzeven voor ieder
van twee aanklachten, die niet sa-
«Mnvielenen zijn voornaamste satel
lieten knagen minder. Een paar maanden
geleden is Philcox, die een voorbeeld
voor alle gevangenen was dat zijn die
soort lui altijd, weet je voorwaardelijk
in vrijheid gesteld. Hij verdween toen
uit het publieke leven om in een aardig
buitenhuisje te gaan wonen en kooi te
planten onder de naam van Samuel
Pegge. Begrijp je me?
Hoe wist Styler, vroeg Hextall, dat
die Pegge Septimus Philcox was?
Een logische vraag, zei Smith. Maar
die gemakkelijk te beantwoorden is. Je
schijnt niet te weten, dat personen met
een criminele aanleg gewoonlijk niet al
leen IJdel zijn, maar er ook heel veel van
houden alles over zichzelf te horen en te
lezen. In die portefeuille vond Styler een
massa krantenknipselsverslagen
over de zaak Philcox en zo. Maar hy
vond ook een belangrijker document
het bewijs van in-vrijheid-stelling van
Philcox. Toen Styler dat zag, wist hjj wie
Samuel Pegge was. En volgens Styler
is het eens zo gewichtige hoofd van de
Imperial Splendour SocTeten een gezon
de, gemoedelijke oude heer die rijn le
vensavond geniet nadat hij de dagen
slecht besteed heeft. Begrijp je?
Ik denk, dat de politie toch wel weet
dat Samuel Pegge identiek is aan Sep
timus Philcox, veronderstelde Hextall.
Scotland Yard weet het natuurlijk,
antwoordde Smith. We hebben daar een
paar vrienden en Styler heeft gisteren
ruggespraak met hen gehouden. Zeker
weten ze het. Philcox heeft namelijk een
paar zoons, nette jongelui en die geven
de oude man een behoorlijk inkomen. En
je kunt er zeker van zijn, dat er geen
sterveling is in de hele omgeving van
Lynne Court, die vermoedt dat Samuel
Pegge dezelfde is als de Septimus Phil-
eox wiens misdadige handelingen twaalf
jaar geleden zozeer de publieke aandacht
trokken!
Wel? vroeg Hextall.
Welwat? was het wederwoord
van Smith.
Denk je, dat er enig verband is tus
sen Philcox of Pegge en hetgeen er pas
is gebeurd? vroeg Hextall. Denk je, dat
Pegge in die Kesteven-zaak betrokken is
of dat hij Tickell kende?
- Ik weet nog niet wat ik ervan moet
denkenop het ogenblik, antwoordde
Smith, terwijl hij naar Styler keek. We
weten in ieder geval, dat Philcox een
paar maanden geleden voorwaardelijk in
vrqheid werd gesteld en uit dc Portland-
gevangenis is ontslagen. En op Tickell
werd een kaartje of een krabbel of hoe
je dat ding noemen wilt, gevonden, dat
volgens ons zeer zeker wat te maken
heeft met de Portland-gevangenis, En
dagen wel meer zullen weten.
Ga je er dadelijk heen? vroeg Hex
tall.
Morgen gaan we met de eerste
sneltrein van Paddingtpn naar Wey
mouth, besliste Smith. Natuurlijk zuilen
we de nodige voorzorgsmaatregelen ne
men. Met die voorzorgsmaatregelen be
ginnen we nu reedsons motto, beste
Hextall is: wat je doet, doe dat goed. Ik
zal mc voordoen als een toerist en de
gewone toeristenkleding dragen: een
licht tweed pakmisschien kan ik me
voordoen als een amateur-artist en een
schetsboek meenemen, want ik kan wat
tekenen. Styler zal een motorrijder voor
stellen, die met vacantie is. Aan het sta
tion Paddington kennen we elkaar niet en
hoewel we in Weymouth in hetzelfde ho
tel zullen logeren, zullen we toch vreem
den voor elkaar zijn, tot we toevallig,
o heel toevallig elkaar leren kennen
in de rookzaal. Heel toevallig begrijp je
zulen we morgenavond tussen half negen
en half tien beiden naar de „Koning van
Denemarken" gaan en eens zien wat dat
oplevert. En we zullen daar iedere avond
zijn althans een van ons belden zal er
zUn tot het de achttiende is geweest.
Laat mij een verbetering van het
plan voorslaan, zei Hextall met een
glimlach. Zou het niet veel beter zjjn als
♦en van jullie beiden als toerist je intrek
nam in „De koning van Denemarken?"
Styler mompelde bijvalsbetuigingen en
na een ogenblik nadenken, knikte hij toe
stemmend.
Goed, zei hij. Dat is een heel best
plan. Als er tenminste behoorlijke logies
te vinden is; en als het niet daar te vin
den is, dan is er toch ongetwijfeld wel
een kamer te krijgen in een huisje in de
buurt. Styler, dat zal ik moeten doen
Ik zal me uitgeven voor een artist, die
schetsen van de kust wil maken. Dan
kan jij In de omgeving van Weymouth
rondrijden op je motor. Het is een uitste
kend plan, Haxtall, merci.
Hextall Het Smith beloop, dat hij hem
op de hoogte zou houden vso hetgeen de
ze tocht oplevende en ging toen naar het
Westen van de stad. Het was zes uur in de
avond toen bij lang* het «tra ad ÜeP OW
een boodschap te doen in een winkel van
medische instrumenten. Plotseling be
dacht hij, dat hij vergeten had zijn huis
houdster te telegraferen, dat hij terug
zou komen en dat er dus geen eten voor
hem zou zijn als hij thuis kwam. Hij had
op Lynne Court vroeg geluncht en nu.
had hij honger. Daarom ging hij, nadat
hij bij de instrumentmaker was geweest,
naar het Charing Crossstation om in het
restaurant daar te dineren. Toen hij zich
eerst naar een boekenstalletje begaf om
een paar kranten te kopen, zag hij plotse
ling juffrouw Broek.
De 'gouvernante was blijkbaar met het
zelfde doel als hij naar het boekenstalle
tje gegaan. Zij was juist bezig een tijd
schrift te kopen en het was gelukkig, dat
haar aandacht in beslag genomen werd
door het tellen van het wisselgeld, dat de
Ako haar juist had overhandigd. Het sta
tion was op dat uur vol zakenmensen, die
naar huis gingen. Hextall trok zich in
ik denk dat Styler en ik binnen weinige
de menigte terug maar wendde zijn ogen
niet af van de slanke eenvoudig geklede
gestalte- Hij was min of meer in de war
over deze ontmoeting. Het was zeer ze
ker zijn plicht op juffrouw Broek te blij
ven letten, nu zij hem toevallig onder de
ogen was gekomen misschien was het
wel goed naar haar toe te gaan en met
haar te spreken. Maar een zekere schroom,
hield hem teru.g. Welk recht had hij
ten slotte om zich met de zaken van juf
frouw Broek te bemoeien. En terwijl hij
aarzelde, deed juffrouw Broek het wissel
geld ln haar portemonnaie, nam haar
tijdschrift op, wendde zich om, liep het
perron af en het restaurant binnen.
Hextall wachtte een ogenblik, bleef
ronddrentelen, terwijl hij voortdurend op
de deur lette, waardoor de gouvernante
was verdwenen. Eindelek richtte hij, nog
steeds besluiteloos, zijn schreden naar
diezelfde deur, ging naar binnen en keek
rond. Juffrouw Broek zat aan een klein
tafeltje ln een hoek en had «en spijs
kaart in de hand: een kellner stond af
wachtend naast haar.
Hextall trok zich haastig terug, terwijl
hij een inval kreeg. Hij haastte zich naar
de naastbijzijnde telefooncel en belde het
kantoor van Smith in de Temple op.
Even later gaf Styler antwoord. Smith,
antwoordde Styler, was juist weggegaan
maar hjj, Styler, was er hélemaal
Stap dan onmiddellijk in een taxi
en kóm naar me toe, loket Charing-Cross
station, hoofdlijn, zo gauw als je kunt,
beval Hextall. Geen minuut verliezen,
zelfs niet met antwoorden.... het ia van
h«t grootste belang.
Ben je daar, uitstekend! riep Hex
tall uit. Hij trok de klerk mee langs het
perron en wees op de deur waarachter
juffrouw Broek kalm zat te eten-
Styler, zei hij, juffrouw Broek, de
gouvernante, is daar binnen!
Stylers scherpe gelaatstrekken werden
nog fretachtiger dan gewoonlijk, zijn
ogen glansden.
Alleen? vroeg hq.
Alleen. Ken Je haar.heb je haar
op Lynne Court gezien? Neen? Ga, dan
even naar binnen, dan kan je haar zien.
Zg zit aan de verste tafel in de rechter
hoek, een slanke, jonge vrouw met blond
haar je kunt niet missen. Haarhaar
hoed staat een beetje aan één kant, ge
loof ik-
Styler sloop weg en was twee minuten
later weer terug.
In orde. zei hij. Ik heb haar gezien.
Wat nu? vroeg Hextall. Ze moest
eigenlijkhe?
Ik zal haar volgen, besliste Styler.
Ze kent mij niet. Gaat u weg dokter. Laat
alles aan mij over. Ik heb niet anders te
doen dan mijzelf klaar te maken voor de
reis van morgen en dat kan Ik de hele
nacht nog doen. Weet u wat, ik kom in
elk geval nog even bij u en vertel u waar
ze heen is gegaan.
Hextall ging weg en dineerde ergens
anders, daarna ging hij naar huis en
luisterde naar het verslag van de waar
nemer, die gedurende zijn afwezigheid
voor zijn patiënten had gezorgd En in
de leop van de avond kwam Styler on
verstoorbaar en vol vertrouwen als al
tijd bij hem.
Ik heb haar gevolgd, zei Styler
toen 'hij en Hextall alleen waren. Ze
heeft een hele tijd over haar diner ge-
daar! Maar ze kwam tenslotte toch,
nam een taxi en reed naar een huis in
Kensington. En ze was nog niet lang
binnen, toen er een tweede taxi voor
reed, waaruit.roevrouw Renton
stapte. Dus is er een tweede schakelt je
aan de ketting gevoegd, dokter en we
zullen dat zaakje moeten onderzoeken
als mijnheer Smith en ik terugkomen
dit Weymouth.
HOOFDSTUK XVHI.
De zee-kapitein.
Tegen zonsondergang de volgende dag
ondai de nieuwe naam Portland.
Smith kende de geschiedenis van het
eiland van de Hid af, d«t het bewoond
werd door de oude Balearen, de «teensl'U-
geraars. Hij had er alle beroemde plaat
sen bezocht: de bron van Fortuna. de
Dodenmansbaai, het pgi- en Boog*
kasteel en Pennsylvania.
En dikwqls bad hg stil gehouden om
de borden te lezen, dié overal m die
uitgestrekte woeste landen staan en
waarop alle boeten en straffen te lezen
staan, die hun wachten, die iets doen om
gevangenen te laten ontsnappen uit die
■grott hoge gebouwen op de rotsen. Een
van die borden was juist achter de
plaats waar hij stond Hij wendde zich
om en las de waarschuwing vóór de
zon geheel wegzonk achter de heuvels
van Devonshire in de verte.
De aankondiging was duidelljk_ genoér-
Het bord wendde zich tot de „vriie men
sen", dus schenen er in de ogen van de
autoriteiten slechts twee soorten men
sen te bestaan: zij die veilig binnen de
muren van de Portland gevangenis zaten
en zij die daar niet zaten, zulke vrije
mensen werden ervan verwittigd dat
iedere poging om gevangenen te helpen
ontsnappen, als een misüaaa gou worden
beschouwd en dat de misdadiger niet op
borgtocht kon worden Vrijgelaten, maar
dat de wet. cis hq „epakt werd, hem
stevig zou vasthouden tót hij zou zijn
veroordeeld. Maar er waren ook flinke
troostprijzen voor die „vrijen". Als een
vrij iemand toevallig gelukkig was
kleren, brieven of gejj te vinden, waar
van verondersteld kon worden, dat zij
ware.i achtergelaten om de ontsnapping
van gevangenen te bevorderen en hü
bracht zulk geld. of brieven of kleren
naar de autoriteiten, dan zouden deze
hem belonen.... tenzij hU ervan ver
dacht werd en dit ook bewezen kon
worden, dat by in samenwerking han-
delde met iemand, die een dergelijke
ontsnapping wenste te bevorderen. Daar
om bad het Smith altijd toegeschenen.
stond een klein, stevig heertje niet een dat je voorzichtig moest zijn als ja
gouden bril? die'een pet met <x>rkleppen
droeg en een tweed Pajc u-
patroon met vrolijk housen
en buitengewoon opzlchtL,e !a„e schoe
nen, een schetsboek in de ene hand en
een verkleurde groene paraplme Ln de
andere, op de rand van een rots aan de
kust van Portland. Beneden hem lag het
grijze water, dat zich uitstrekte in een
baai van Portland haar de mond van
de Exe en die weinig door schepen werd
bezocht: aan zffn rechterhand lagen de
rotsen en hooglanden, van Dorset De
rotsen die uitstaken boven de acheipen-
rqfce rotsvlakte, die het volk de Chesil-
kust noemt waren hoe langer hoe min
der te onderscheiden, nu het dagücht
overging ln schemering.
Achter de eenzame figuur rezen de
geoauwen op van de Portland gevange-
hele wereld weet., dat op dit
schiereiland een van de grootste gevan
genissen van Engeland staat. Niet zo
bekend, behalve bij toeristen. Is het
fait, dat dicht bevolkte, nijvere kleine
dorpen en steden in deze streek liggen
Smith was al bekend met het land. Hij
had het meer dan eens in vacanties
doorkruist en de vervelende. lange en
stoffige weg afgereden, die van het
vaste land naar het oude eiland van Vin-
dills gaat, dat tegenwoordig bekend i»
PortTand doorkruiste, om niet te worden
aangezien voor iemand, die er op uit was
om een dief. een frauduleus promotor
of een andere misdadiger te bevrijden,
die voor vijf, zeven of vijftien jaar was
weggestuurd om stenen te kloppen.
Het zou 'best kunnen, dat Styler en
ik in een dergelijk zaakje werden gewik
keld! peinsde Smith toen hy zieft weer
landwaarts wendde. Als die hele ge
schiedenis niet zoiets betekent, dan ben ik
een Hottentot.
Hij en Styler hadden ree^* overlegd,
want de werkelijke betekenis van het ge
heimzinnige kaartje kon zyn. Het fl®ég
ongetwijfeld e®n samenzwering, waar
van het voornaamste doel wa* een ge
vangene te bevrijden, die nu binnen die
hoge muren zuchtte. Hun theorie was.
dat die gevangene, vriend, misschien
wel earn gewezen compagnon van Kes
teven of van Tickell was en dat Kesteven
Tickell geld had toevertrouwd om het
zaakje verder af te wikkelen. Het geld
dat Tickell bq zich had was zeker be
stemd voor het omkopen van bewakers,
autoriteiten of.iemand anders. Als dc
ontcijferde kaart iets betekende, dan be
tekende zij dat Tickell, als agent een of
meerdere personen moest ontmoeten op
een avond tussen de 12de en de lRde in
de „Koning van Denemarken", teneinde
de zaken te regelen. Het was nu de 15e
T"^6 vqftiende Mei dus tussen de
beide data in. En hoewei Tickell er niet
was, waren Smith en Styler er en op een
heuveltje in hét hoge land stond „Do
Koning van Denemarken". Alle* was in
orde: alles was klaar, behalve een ding,
dat. toch van groot belang was, nu Smith
erover nadacht- Hij en Styler gisten al
leen maar. van bijzonderheden wisten za
niets.
Het is een kwestie van vertrouwen
op geluk, overwoog Smith. En hoe het
met mq^ ook staat, Styler is in ieder ge
val een van die mensen, die begiftigd ia
met een buitengewoon geluk. Ik zal dit
zaakje maar grotendeels aan Styler over
laten.
Hq was geslaagd in zijn rol van artist,
en vacanticganger en had een kamer in
de herberg gekregen. Hij ging nu terug
om te eten. De herberg was gemoedelijk
genoeg:,eén echt ouderwets hotelletje op
een landweg, halverwegen een dorpje ver
der het land in, waar byna uitsluitend
steenkioppers woonden en een kustplaats-
jc dat bewoond werd door vissers. Dn
gelegenheid was primitief; het hotelletje
•ij? gasten te hébben- En »oen
Smith ham met eieren had gegeten, het
geen alles was wat men hem die avond
■ton aanbieden, ging hij in de lage ge-
-agkamer om een pqp te roken en eens
te zien wat de avond zou opleveren. Da
gelagkamer was leeg, alleen de herber
gierster stond de glazen op te wrijven
achter de toonbank.
Maar dan kwam er een man binnou.
Het was een kleine man. die keurig ge
kleed was in blauw serge, een pak in
zeemanstint; hij was van middelbare leef.
tyd, droeg gouden ringen ia zqn oren en
had rimpel3 om de hoeken van zyn ogen
en een grijze baard. Toen hij de gelag
kamer binnenkwam keek hq met een
onderzoekende blik naar Smith, snaar
vvendde zijn ogen onn^iddellijk Weer af.
Goeienavond, moeder Bassettl zei de
pas-binnengekomene opgeruimd. Een
glaasje, zoals gewoonlijk alsjeblieft.
De herbergierster nam een fles rum en
gooide een flinke hoeveelheid in een glas
waar zij een suikerpot en een kan hee;
water naast zette.
Goeden avond, kapiteir Polb-ek. ant
woordde zy. Ben je nog niet weg? Ik
dacht, dat je deze week vertrekken zou?
De kleine man mengde zijn rum met
watqr met een zorg. waarin jaren van ge
woonte te herkennen waren en nam mat
zichtbaar behagen een slok.
t Ik ga nog niet weg voor bat einde
van 4® week, mpedm". antwoordde hq.
De twintigste ga IJc-ï nóg vier dagen
ben ik in Engeland. Op je gezondheid,
moeder Bss*att. en op de uwe mijn
heer. als u mq de vrqheid niet kwgiyk
neemt, veegde hij erbij, terwq! hq zijn
glas naar Smith ophief, die zich haastte
te buigen en zijn eigen glas op te heffen.
En dat we maar allemaal lang mogen
leven!
Hetzelfde kapitein, antwoordde de
herbergierster. Je gaat zeker weer de
zelfde reis maken als gewoonlijk, nicr-
waar?
(Wordt vervolgd).
