Derde dag: kwik en stemming
stegen
waarbij men „proost" zegt
Melk,
NU DE OORLOGSTOESTAND
TEN EINDE IS
Bilthoven's „Zonnehuis" prijkt
in het zilver
GEVAERT
5
Nog geen besluit over nieuwe
walvisvaarder
Communisten bekijken de Westerse
journalisten met haatdragende ogen
„We not like..." klaagt sergeante.
Pak ontstemd
tcfifa^oiv SPECIAAL ALKALIVRIJ VOOR WOL
Ex -kroonprins Wilhelm
ter aarde besteld
NIJMEEGSE VIERDAAGSE
Minister Stikker over betrekkingen tussen
Nederland en Duitsland
VACANTIE!...
ORANJEBOOM BIER!
Verdienstelijk apostolaatswerk
Vele zoekenden vonden hier de waarheid
„Dagjesmensen" naar Kaesong
J
Herinneringen aan
Pétain op Yeu
vernietigd
Nog dit jaar R. T. C.
met de West?
VRIJDAG 27 JULI 1951
PAGINA 8
Vaderlijke raadgevingen
Moordplannen en honger
„Hoeveel zijn er hij U op
de loop?"
Willemsorde verloren
Twee Vierdaagsen?
Ként U ze nog?
MEVR. KLOOS-REYNEKE
VAN STUWE f
^1
Oost-Duitsland
VAGE PLANNEN, ALLERLEI
MOELIJKHEDEN
Handel
Reizigersverkeer
Eerstè kennismaking
We stoppen.
32T U."d vfn dit ^aar aa" te hou
den, zo luidt het advies van de Staten.
ALLEEN BANKJES VAN
DUIZEND
Brutale oplichter aan het
werk
srLfJBnVeéï f 1300 had
Russischs jeeps
Vervelend
MOTORRIJTUIGENBELAS
TING VOOR INVALIDEN
(Van onze speciale verslaggever)
NIJMEGEN, Donderdagavond.
Over op de Lente, dus
De verzorgingswagen, die gisteren met
Koeien van letters tiet koude weer te
grazen nam en geheel in stijl annonceer
de: „Hier worden uw schaatsen prima
geslepen was kennelijk vandaag weer
overgegaan tot de urde van de dag:
koffie uitdelen, spijkers uit schoenen
halen en boterhammen beleggen, kwistig
de zuurtjes van de week wegschenken en
riemen onder de harten steken. Geheel
volgens de weerverwachting steeg de
temperatuur namelijk na een tikkeltje
ochtenddooi met rasse schreden.
Om half negen werd aan de Molenhoek
zelfs het zogenaamde „zonnetje" ontdekt
Voor het eerst in drie dagen
En met het kwik steeg ook de stem
ming.
De dertigers liepen van Nijmegen uit
rechtstreeks op de Molenhoek aan; de an
dere groepen hadden toen reeds een fik
se omweg achter de hielen, met een boog,
die resp. over Nederasselt, Diervoort of
Hatert liep.
Mondenvol ochtendstond goud, dat be
grijpt u wel, en de allereersten al om
negen uur in Groesbeek met pak-weg
driekwart van hun 55 km. betippeld.
Vakmensen hebben ons daar theorie zit
ten geven over trainen; (vakmensen, van
een Amsterdamse club, die hun midden
voetsbeentjes eenvoudig niet omdraaien
voor de fameuze AmsterdamLeeuwar
den tocht (in één ruk: 150 km.!), waar
men zo-iets van van 26 uur over loopt
(„alleen het stuk afsluitdijk is vreselijk
taai, daar moet je je psychologisch öp
voorbereiden, anders kom je er nooit Over
heen!"), en die het nog altijd betreuren
dat Enschede—Delft niet meer bestaat
maar die met des te meer animo Brussel
Rotterdam lopen.Reuzen van de weg
en nooit geen lekke banden.
„Wij zouden dat óók nog altijd eens
doen", mijmerden we bescheiden terug,
„maar wij kénnen niemand in Leeuwar
den".
„Geeft niets, meneer....1' zei de hoog
leraar L. A. lange afstand), „U kunt
zich niet half voorstellen hoe ontzaggelijk
Pleizierig het is.... een pracht sport!'
Nou zult u. die vanavond al uw dage-
hJkse zorgen nog eens zit te herkauwen,
mderdaad moeilijk kunnen geloven hoé
'brgenvrij de gemiddelde, goed getrainde
vierdaagse loper ziin dagelijkse kilome-
terrantsoen verslindt.
„Nóóit lopen wij onder de zestig", be-
®°n de vakman weer, „maar zo'n vier
daagse zou je voor geen geld willen mis
sen.
„Hoe kom ik nou het fitst in Leeuwaï-
den?" vroegen w(j. „Begin dan met uw
fiets, respectievelijk bromfiets aan de zol
der te hangen en lóóp voortaan naar de
brievenbus", zei hij. „Vergeet nooit uw
diepe kniebuigingen na de ferme sprong
uit de ochtendlijke veren. Wandel eerst
een paar kilometer, doe dit net zolang tot
u net zo fit thuiskomt als u vertrokken
is, voer dan de afstand op; eerst onder-
rT°ken met een rust, dan zonder rust: 4
""ometer, 6-, dan 8-, en blijf dit zo, vol
"Ouden tot u er 60 in een ruk loopt: geen
jvfsluitdijk die u dan nog Iets doet. Snel
heid? tegen de acht, acht en een half...
"ogen Zondag aanstaande gaan er en
kele deelnemers door naar Brussel
voor een 34 km. snclwandelfeesteigen
lijk zijn wij allemaal snelwandclaars, maar
hier loop je gewoon natuurlijk
„Ja, ja", zeiden wij en zagen ons al
Sewoon met 9 km. per uur naar de brie
venbus slenteren.
„Eén rust, meneer tijdens die 55«n
dat is altijd in Groesbeek. En tot een ne
ringdoende juffrouw: „Juffrouw, breng; u
"te nu eèn glas warme melk, klop er een
dooi heen en doe er een glaasje cognac
ln waarna hij zich andermaal tot ons
Wendde en vertelde dat ie elke dag z'n
55 km. liep op een ontbijt van vijf eieren.
„Anders niks", verduidelijke hij, „rus-
"g aan, meneerheel rustigwij
staan daar ook niet als apen 's morgens
°m half drie al met twee handen hoog om
het gesloten hek voor de Vereniging....
Die zijn d'r ookZiet u daar die Fries?
Die heeft LeeuwardenAmsterdam al
vijf keer gelopen.... de langste man van
de vierdaagseals je op die Afsluit
dijk naast 'm loopt, blijf je wakker van
de nekkramp. Vol eerbied maten wij de
Fries: zijn adamsappel zou zelfs in neer-
geslikte toestand gemakkelijk onze eer
ste etage-vensterbank hebben beroerd.
„Proost!" zei de lange afstanderd, en
begon aan zijn beker melkdingus.
Tafeltje verder zat een deelnemer z'n
Roeten te inspecteren; toen men hem z'n
l&nge witte sportkousen (keurige sport
kousen) weer aan zag trekken, kwam êr
dwars door de zaal een stem: ,,Heeej, hei
)e de sokke fan je suster geleend?", waar-
°P prompt iemand echode: „Nee, hij wordt
zo dadelijk geopereerd!"
„Kom", likte de L- A. hoogleraar zijn
»hielk"-lippen af. „ik ga weer eens op
happen; es kijken of ze hier met de con
sumptie ook zo duur zijn als in Nijmegen:
rilet fooi betaalde ik daar gister 80 cent
Voor een glaasje bier.... je zou ze toch
(evend uit hun boordje trekken!"
En weg was ie: de eieren gaven hem
beugelen!
Levensgroot stond er vanmorgen in
de buurt van Heumen dwars over het
asfalt geschreven: „Wij hebben hon
ger! Waar blijft onze verzorgingswa
gen?"
Er is namelijk wat trouble geweest
met de tros van de vierdagenaars- die
wordt jaarlijks groter en gemechani-
seeider. een karavaan van volgauto's
verzorgingswagens, ordonnansen, bere-
den agenten en bromfietsen en om deze
rallye in te dammen, werd gisteroch
tend een groot stuk van het parcours
eenvoudig voor alle verkeer gesloten.
?ar. dle hongerlijders hebben pech
u j,en. Pikeren nou over een hef-
schroervliegtuig (het was vanochtend
overigens razend druk in de lucht bo
ven Groesbeek). Tot de piloot: „Gooi
me nog es een stukkie kauwgummie!"
Groesbeek had vorige week nog ijlings
de opengebroken dorpsstraat moeten
dichtgooien en de draineringswerkzaam-
heden moeten uitstellen, doch na het vrij
moeilijke, maar mooie terreingedeelte bij
de Plasmolfen, ging het dan ook gesmeerd
de enigszins hellende hoofdstraat af.
Tegen half elf begon de grote drukte.
Misschien was de stemming nog niet zo
laaiend als op die hoogzomerdagen, maar
andermaal gooide de roekeloze tamboer-
maitre van de Luchtmachtkapel (die thans
dagelijks ongeveer 50 kilometer noten
balk wegblaast) zijn blinkende meester-
staf naar een stukje blauw in het lichte
lijk betrokken zwerk en de pittige mars
muziek trok onweerstaanbaar alle ver
moeide spieren op hun oude soepele span
ning en toen de eerste grotere groepen
doorkwamen, stond het in Groesbeek
zwart van de mensen.
Een onzer vlijtigste collega's (die het
overigens óók nog niet kiaar gespeeld
heeft' om alle negenduizend deelnemers
te interviewen), wilde een gesprek be
ginnen met een aantrekkelijke jonge
dame en meende dit niet beter te kunnen
inleiden dan met de vraag: „Hoeveel loopt
U er?" Hij vergiste zich en vroeg: „Hoe
veel zijn er bij TJ op de loop?" Het liep
bjjna uit op een primeur,
de onze collega ons bits uit onze schotes
geruite droom; desondanks geef óns maar
de doedelzakken in plaats van die schriele
mondharmonica's, die alsmaar spelen van
„vandaddeme toffe jonges sijn". Geen sjeu
aan, as U 't ons vraagt.
Nee, dan de huzaren, die een veertig
man sterk plotseling allemaal het be
kende kinderkoorliedje inzetten (twee
octaven boven het bereik hunner stem
banden, annex baard in de keel): „Wij
zijn.... de Vara-muzikantjes.troe-
laiatroelala (of zoiets). Het was
geen gehoor!
Het liedje van de vier taaie, oudere
jongedames (een gebruinde afdeling van
de plaatselijke afdeling van plattelands
vrouwen) die in feestrok (uit eigen
atelier): „Dzjieng boem, dzjieng boem"
probeerden te zingen, werd door de in ge
sloten formatie vliegende Beechcrafts en
Harvards in gruzelementen gevlogen,
maar deze vier kranige joffren hadden
geen volume en de dikke trom van de
LSK scheurde bijna van het hoongelach.
Ja, het was een goede dag en men zette
niet alleen de zorgen aan de kant, maar
iemand verloor onderweg ook zijn Mili
taire Willemsorde in brons, volgens het
grote schoolbord op de verbindingswagen,
die de vinder probeerde op te sporen.
En naarmate men Nijmegen naderde,
werd de drukte zo mogelijk nog groter.
Wat gaat er nu gebeuren, wanneer er
volgend jaar nog meer deelnemers zouden
komen?" vroeg men majoor Breunese.
„Inderdaad is 10.000 voor deze organi
satie wel de uiterste grens", antwoordde
de Vierdaagse leider, „en wanneer we
daar boven komen, wat helemaal niet
onmogelijk is, zullen er veranderingen
moeten komen. Er zijn veel mogelijk
heden, maar over geen enkele „oplossing"
is nog een beslissing genomen: men zou
twee Vierdaagsen kunnen organiseren,
vlak achter elkaar; men zou ook de vier
parcoursen over telkens twee dagen kun
nen verdelen, waardoor men dus twee
dagen Eist, twee Wychen, twee Groesbeek
en twee dagen Cuyk krijgen zou; men zou
ook de respectievelijke groepen kunnen
splitsen, maar al deze oplossingen hebben
vele „maars". Er wordt echter niet aan
een limitering van het aantal deelnemers
gedacht, evenmin aan het scheiden van
burgers en militairen (welke juist hier
zoveel waardering voor elkaar krijgen).
De majoor greep andermaal de gelegen
heid aan om de opvoedende waarde van
de wandelsport te benadrukken: de ver
hoging der volkskracht, het bevorderen
der volksgezondheid en het naar elkander
brengen der volkeren, al deze factoren
krijgen in de Vierdaagse volop kans.
Min of meer bijzaak is de prestatie, vor
ming staat voorop: waar het op aan komt,
is dat men in deze week elkaar leert ken
nen en waarderen, dat vele barrières
onder de Vierdaagse voet gelopen worden
en dat de gewone arbeider rustig naast
een chef tippelt, de scholier naast zijn
leraar, de Belgen naast Nederlanders en
Fransen, de TNI zelfs op hetzelfde par
cours als de Ambonezenen de duizen
den vriendschapsbanden tussen kwartier
gever en Vierdaagse-gast.
„Ik ben gek op de Vierdaagse", zei
Breunese bijna pathetisch, „ik kom nu al
32 jaar en elke keer weer zie ik nieuwe
dingen word ik geïnspireerd, juist door
de veie geestelijke factoren, waarmee
deze Vierdaagse het menselijk leven hier
op aarde dragelijker, en beter helpt
maken, zijhet °P hf>g 20 bescheiden
schaal
Zei iemand die enigszins moeilijk het
afmeldingsburèau haalde, maar nog vol
goede moed was: „Morgen zit de vacantie
er alweer op!"
En de weemoed in zijn stem kwam met
uit dat vrij pijnlijke blaartje.
In cijfers: Donderdagochtend ver
schenen slechts 50 tippelaars niet aan
de start. De dag van Groesbeek eiste
bovendien 32 slachtoffers, zodat het aan
tal uitvallers in de eerste drie dagen 267
bedraagt, onder wie slechts enige bui
tenlanders. Het aantal deelnemers stond
Donderdagavond op 8837.
Belangstelling geeft overigens telkens
een extra injeetie: de ruggen rechten zich.
de militairen zwaaien weer die „armpjes"
door, zetten de „beentjes" nog ééns zo
stoer neer. en elke wandelgroep grabfoelt
haastig in haar zangrepertoire, zodra een
burgervader aan het hoofd van zijn bur
gerij ergens het parcours stoffeert, of de
dames van de commissie met kenners
blikken schatten hoeveel applaus een
bepaalde groep waard is.
ja. die liedjes. Er komt meestal niet
veel nieuws by. en deskundigen beweren
dot je op ..Good Night Irene" en „Oh my
darling" alleen maar „smeltend zou kun
nen marcheren". Dus bezong een andere
groep de ongetwijfeld reeds gerimpelde
liedjes-keizer van Japan, op de voet ge
volgd door het altijd jonge nachtegaaltje
in het malse korenveld. De Belgische
Montagnards gaven een Nederlandse yell
weg met een Waals accent, die ongeveer
zó luidde: „Riek tiek rieketieketiek, eep-
sa. oepsa eeij!", waarop gelukkig Ma-
rietje „het sonnestraaltje fan me lee-efe"
doorbrak, ditmaal in de gelederen van de
„maaaaresjoosee".
„En daarom kome wij", met een paar
doedelzakken, dacht de Heerlense politie.
Uw verslaggever is eenvoudig stapelgek
op doedelzakken, werkelijk waar. Wij
zouden op een doedelzak best over de
Afsluitdijk kunnen lopen.
„Echte Maandagmorgen-muziek", haal-
Gisteren is op de begraafplaats Nieuw
Eyk en Duynen te 's-Gravenhage. het
stoffelijk overschot van de schrijfster
Jeanne KloosReyneke van Stuwe bij
dat van haar echtgenoot, Willem Kloos,
te ruste gelegd. De begrafenis van deze
enkele dagen geleden overleden schrijf
ster is op haar eigen verzoek in alle
stilte geschied. Jeanne Kloos is 78 jaar
oud geworden. Zij. schreef o.m. de ro
mancyclus „Zijden en Keerzijden" (zes
tien delen), novellen en gedichten. In
1947 publiceerde zij herinneringen aan
Willem Kloos.
Het Duitse persbureau D. P. A. heeft
over de beëindiging van de staat van
oorlog met Duitsland een interview ge
had met minister Stikker.
In de practijk, zo antwoordde de
minister op een desbetreffende vraag, be
tekent de beëindiging van de staat van
oorlog, dat Duitse onderdanen in de be
trokken landen ook formeel niet langer
als vijandelijk onderdaan zullen worden
beschouwd en behandeld. Nederland
heeft hiertoe bij de wet van 20 Juli j.l.
alle nog bestaande discriminerende be
palingen in de Nederlandse wetgeving t.
o. v. Duitsland en Duitse onderdanen op
geheven.
uiteraard geen verandering
(Van onze Utrechtse redacteur) j van het christendom, telkens ter inleiding
Zonder luidruchtigheid Van ho°gfee^en in het Kerkelijk jaar.
Resultaten
„Zonnehuis" te Bilthoven. waar sedert
Augustus 1940 de Catechisten van Be
thanië. gelijk in haar vele andere hui
zen de bij uitstek christelijke deugd van
blijde gastvrijheid uitoefenen, het licht
in het hart van talloze zoekers naar de
Waarheid doen stralen.
In de heuvelende bossen van Bilthoven,
op een wel bijzonder stil plekje staat
dit gezellig ingerichte landhuis, dat de
heer Th. Trip 25 jaar geleden open
stelde voor niet-katholieken, die zonder
direct de bedoeling te hebben katholiek
te worden, gaarne iets meer omtrent
ons H. Geloof willen weten.
Na de heer Trip is pastoor H. Th. Mets
uit Utrecht, toen nog professor aan het
groot-seminarie „Rijsenburg" de geeste
lijke leider geworden en in 1940 dan
werden de Vrouwen van Bethanië,
voor dit werk ingeschakeld. voor
wie dit apostolaatswerk wel by zonder
geëigend is, omdat he.t zich geheel wij
den aan de bekering tot haar doelstelling
behoort.
Na de oorlog zijn de werkzaamheden,
dank zij ook de spontane hulp van de
katholieke ingezetenen van Bilthoven
eigenlijk eerst op ruime schaal voortge
zet nadat in de oorlogsjaren een begin
was gemaakt en in 1945 werd het naast
gelegen huis „Casa Blanca", de nog
steeds bestaande dépendance aangekocht
om de gasten ook voor de nacht onder
dak te kunnen verschaffen. Juist het op
ongedwongen wijze voor enkele dagen
met elkaar zijn in een huiselijke omge
ving die niet het strenge karakter van
een klooster heeft, is van onnoemelijk
veel waarde om elkaar goed te leren
begrijpen. Zo zijn telkens groepjes mèt
katholieken, zowel uit gelovig protestantse
aio meer vrijzinnige kring of wel ongelovi
gen bijeen, hetzij vöor hét bijwonen van
lezingen op verschillend gebied, waar
dóór zij met de katholieke cultuur in aan
raking komen, hetzy voor het volgen van
conferenties over de grote Mysterieën
dat zodra men daar een passend pand
heeft het „Zonnehuis" naar Hilversum
verplaatst zal worden, omdat dit van
het gehele land uit beter te bereiken is,
terwijl de vrouwen van Bethanië weten,
dat zij daar in het Gooi ongetwijfeld een
ruimer arbeidsveld vinden.
Bij het zilveren jubileum, dat Zondag
19 Augustus met een plechtige H. Mis in
de parochiekerk te Bilthoven gevierd
wordt en een feestelijke vergadering in
't „Zonnehuis", waar drs J. A. M. Weter-
man pr- zal spreken, mag zeker wel eens
op byzóndere wijze de aandacht van Ne.
derlands katholieken voor dit mooie apos
tolaat gevraagd worden.
Zo zal bijvoorbeeld een Duitser in de
toekomst niet langer vallen onder de
bepalingen van het besluit vyandelijk ver
mogen. Dit bracht echter met zich mede,
dat voordien een streep diende te worden
gezet onder het verleden en dat definitief
zou worden vastgesteld, wat met het ver
mogen diende te geschieden, dat op grond
van evengenoemd besluit en overeenkom
stig de Paryse herstelbetalingsovereen
komst van 1946 in eigendom op de staat
was overgegaan. Zoals u weet heeft de
wet van 20 Juli de opbrengst van dit
vermogen bestemd tot bestrijding van de
uitgaven, verbonden aan de vergoeding
van de oorlogsschade. Ik meen er goed aan
te doen erop te wijzen, dat bovengenoem
de herstelbetalingsovereenkomst door een
20-tal landen ondertekend ls. zodat de
maatregelen t. a. v. het vijandelyk vermo
gen geenszins een specifiek Nederlandse
aangelegenheid vormen. De reparatie-reke
ning van de betrokken landen wordt met
de opbrengst van het in beslag genomen
vermogen belast en uit deze rekening
blijkt wel, dat die opbrengst, voor wat
Nederland betreft, slechts een fractie be
draagt van de aan ons land toegebrachte
schade.
Op de vraag of beëindiging van de
oorlogstoestand tot een verandering zal
leiden in de officiële betrekkingen van Ne
derland met Oost-Duitsland, zeide mr
Stikker, dat de opheffing van de staat
van oorlog geldt voor geheel Duitsland
en voor alle Duitsers, en dus ook voor
de Duitsers in de Oostelyke zóne.
Met de zgn. Duitse democratische re
publiek onderhoudt Nederland zoals
bekend evenmin als andere westelijke
mogendheden betrekkingen en hierin
wordt door de beëindiging van de staat
Een grote animo bestaat ook reeds
voor de retraites, die voor niet-katho
lieken gegeven worden en waarmee
deze gelegenheid kregen echt tot zich
zelf in te keren.
De ervaring heèft geleerd, dat juist
bij deze gelegenheid Gods genade rijke
lijk werkt. Zo mochten reeds velen, die
in het ..Zonnehuis" voor het eerst met
het Katholieke Geloof in aanraking
kwamen, het H. Doopsel ontvangen, in
de parochiekerk van Bilthoven of
elders, waarna zij in de kapel van het
huis voor het eerst ter H. Tafel nader
den.
De resultaten van dit moderne aposto
laat laten zich moeilijk in cijfers vangen,
maar met grote dankbaarheid en voldoe
ning verneemt men toch. dat een zeer
hoog percentage van de gasten tot het
katholieke geloof overgaat. Daarbij zegt
het wel iets, dat vorig jaar omstreeks 500
personen als gasten geboekt stonden en
een vrijwel gelijk aantal lezingen van
deskundige leken en priesters kwam bij
wonen.
De gasten betalen alleen een zeer lage
vergoeding voor logies en eten en al het
In Amsterdam deden geruchien
de ronde, mede n.a.v. berichten, die
elders waren gepubliceerd, dat de Neder
landse Mij voor de Walvisvaart voorne.
mens zou zijn om over te gaan tot het
laten bouwen van een nieuwe walvis
vaarder ter vervanging van het thans
bestaande moederschip, de Willem
Barendsz. Daarbij werd tevens gesproken
over een eventuele opdracht aan een
Nederlandse werf tot het bouwen van
een schip, dat ca. 44.000 ton zou meten.
T.a.v. deze berichten hebben wij ons
met de directie in verbinding gesteld, die
ons mededeelde, dat berichten in deze
vorm als zeer prematuur moeten worden
beschouwd- Er bestaan inderdaad plan
nen, zoals trouwens elke scheepvaartmij
plannen heeft, om t.z.t. tot vervanging
wni^iL6 moet bekosti§d worden van vrij- over te gaan, maar déze'zijn nog zo vaag
willige gaven en giften. Op initiatief van
een bekeerling werkt nu een comité om
..Steunpilaren" te verwerven, waardoor
het „Zonnehuis" op vaste bijdragen kan
rekenen.
Naar Hilversum
Katholiek Bilthoven zal het betreuren.
en hangen met de oplossing van diverse
moeilijkheden samen, dat het met een
eventueel besluit nog wel eens zeer ge
ruime tijd zou kunnen aanlopen.
Bovendien klopt de opgegeven tonne-
maat niet met de plannen, want voor de
böuw van een dergelijk schip, dat bijna
viermaal zo groot zou worden als de I gestuit.
Willem Barendsz., die 10.635 brt. meet, is
zelfs geen enkele Ned- werf in staat.
Als men tot de bouw van een vervan
gend moederschip zou overgaan, dan zou
dit weliswaar groter zijn dan de Willem
Barendsz. maar toch weer niet zodanig,
dat het laadvermogen hiervan zo groot
zou worden, dat deze het in het midden
van het vangstseizoen gebruikelijke uit
zenden van een tankschip, om een deel
van de lading over te nemen van het
moederschip, zou komen te vervallen.
Integendeel, ook straks zal het zenden
van een dergelijke tanker nog noodzake
lijk biyken.
Maar nogmaals, zo verzekerde ons de
directie, deze plannen zijn nog uiterst
vaag. vooral ook omdat de kwestie van
de financiering hierbij een zeer belang
rijke rol speelt. Er zijn trouwens al meer
soortgelijke berichten gelanceerd, o.a. dat
naast de Willem Barendsz 'n tweede ex
peditie zou worden uitgerust, waarbij een
te' verwerven Argentijnse walvisvaarder
als moederschip zou fungeren, maar ook
hiervan is niets gekomen, omdat behalve
de aankoop van het moederschip, ook de
vêrwervingen van de daarby behorende
vangstsehepen zou moeten worden gefi
nancierd. En alleen reeds uit financie
ringsoverwegingen zou een dergelyk plan
op onoverkomelijke bezwaren hebben
van oorlog
gebracht.
Ten aanzien van de mogelijkheden voor
het handelsverkeer tussen Nederland en
Duitsland verklaarde Exc.:
Reeds geruime tyd vóór het aanknopen
der diplomatieke betrekkingen voerde Ne
derland rechtstreeks handelsbesprekingen
met de Duitse autoriteiten, zij het dat
de resultaten van deze besprekingen
uiteraard de goedkeuring van de hoge co m -
missie behoefden. Van welk gering be
lang de beëindiging van de staat van ov -
log voor de commerciële betrekkin
nog kan zijn. moge blijken uit het ié
dat reeds in September 1949 een handel -
overeenkomst met West-Duitsland kon
worden afgesloten, die aan de wederzijd
se historische economische betrekkingen
recht deed wedervaren. De hierin ver
vatte. en later in aansluiting hierop tot
stand gekomen, vérgaande liberalisatie
bepalingen hebben in zekere zin de pas
aangegeven voor de verruiming van het
-'U''!0" 5~- en dienstenverkeer, welke na dit
tijdstip in Europa plaats vond. Als gevolg
van deze liberalisatie heeft de bondsrepu
bliek reeds sinds geruime tijd haar be
langrijke positie als markt van en voor
de Benelux-land en herkregen. Zoals be
kend, kon deze liberalisatie geruime tijd
S aafd worden, totdat de betalings
moeilijkheden, waarin de Duitse bonds
republiek door omstandigheden geraakte
het noodzakelijk maakten om enkele
schreden terug te doen. Uiteraard wordt
in Nederland de gerede hoop gekoesterd
dat genoemde moeilykheden zo ver zullen
worden opgelost, dat met het herstel van
de liberalisatie waarmede in de laatste
maanden alweer voortgang kon worden
gemaakt verder wordt voortgeschre-
den.
Voor het reisverkeer tussen Nederland
en Duitsland zal de nieuwe toestand ook
met zoveel verandering brengen.
Verbetering van het reizigersverkeer
werd reeds geruime tyd geleden bereikt
Nog onlangs is ook een versnelde doua
necontrole mogelijk geworden, welke het
oponthoud van treinen aan de grens tot
een minimum terugbrengt. Het weder-
zydse reizigersverkeer is vooral dit Jaar
aanzienlijk toegenomen, waarmede in be
langrijke mate het persoonlyke contact
tussen Nederlanders en Duitsers is her
steld.
Nu de afsluiting van een vredesverdrag
niet op korte termyn te voorzien is ziin
er uiteraard ettelijke vraagstukken' tus
sen beide landen, die niet spoedig hun
definitieve oplossing kunnen vinden. Van
Nederlandse zijde wordt niettemin steeds
gepoogd om voor die onderwerpen, waar
voor nog geen definitieve regeling moge-
lyk is, toch reeds een voor beide zijden
bevredigende voorlopige oplossing te vin
den.
De textielvakman neemt geen risico met alkalivrij, dat geschiktis voor alles en nog ivat.
Hij weet: het avervette en satijnzachte Echfalon-sop houdt de wol in staat van nieuw
Set stoffelijk
Vr°egere Duitse
van Pruisen, is
*ariJe besteld.
overschot van de
kroonprins, Wilhelm
in Hec.hingen Ier
Aanwezig waren
vertegenwoordigers van de geal-
'eerde hoge commissie, leden van de
estduitse regering en van de regering
Va" de staat Wuerttembèrg-ftaden.
„.®ij de plechtigheden zag men de tra-
Aiönele parade-uniformen Van 't Oude
uitse keizeriykê leger, de kleurige
h»t S Va!i universiteitsfaculteitên ên van
j. studentencorps. Leden van de hóf-
droegen eén fluwelen kussen
lort onderscheidingen van de over-
jbene. De kist werd gedragen door acht
"oswachters in uniform, van de köoink-
vKe landgoederen.
de?6 pl'aatselij'kê burgerwacht, in mid-
eieeuws costuum, loste het ere-salvo,
teen de kist in bet graf werd neergela-
„_n- Kransen van alle regerende Euro-
Van ónze oorlogscorrespondent)
KAESONG, (COMMUNISTISCH KOREA), Juli 1951.
Kaesong is ineens vól leven. Mannen, vrouwen en vooral kinderen stro
men uit de hnizen en gaan langs de weg staan. Sommigen lachen en wuiven
en roepen een groet. Anderen kijken stil en gtrak voor zich uit. Ze zijn
blijkbaar bang om zich te uiten. Op één punt draaien de mensen zelfs op
commando hun rug naar de wég.
Uit de huizen aan weerskanten van de weg kómen steeds mèer nieuws
gierige burgers naar buiten.
„Dagroepen wij.
Op velé gezichten verschijnt een lach. En als we rolletjes zuurtjes en
repen chocolade gooien, vechten de kinderen èr op leven en doöd om.
„Ze zien er niet ondervoed uit.merkt er een op.
„Helemaal niet.beamen de anderen.
„En geen communistische propaganda
„Nee.... niets."
Hobbelend rijden we door.
Zo ls de éérste indruk van een commu- "x
mfrt vorstenh"iz«n dekten de tombe, ols-
solrt kran®en van de vereniging van
°nd die in de eBrste wereldoorlog
c°mmando van
a®bben gevochten.
prins Wilhelm
nistisehe stad in Korea, als ons convóöi
van witbèv-iaéde jeeps en drietonners
langzaam tussen de schamele huizen en
hutten söhuift óp Wêg naar het wat aan
de buitenkant in de heuvels gelegen
confèrentièhuis, Waar de vertegenwoor
digers van dé democratische en de com
munistische legérs beraadslagen óver het
beëindigen van de oorlóg.
„Iedereen kan ziin gang gaan......",
kondigt de kapitein aan, dié als reislei
der optreedt. Onmiddellijk springen alle
correspondenten van de drietonner én
zwermen uit over het terrein om het
hoofdkwartier van de delegatie van de
Verenigde Naties: een alleen op een heu
vel staand stenen huis. In een houten
gebouwtje aan de kant zetelt een com
munistische commissie van ontvangst:
een paar Chinezen en Noord-Koreanen
.Bezoekt Kaesóng in Communis
tisch Korea", kan men Zó langza
merhand wel adverteren. Het is
werkelijk net een gezélschap toe
risten: de twintig met Camera's
en verrekijkers omhangen ooriogs-
córrèspondèntèn, dié elke morgén
van de perstrein tèn noórdén valt
Séoèl naar dé vergaderplaats v&n
de wapenstilstartdscommissie rij-
dên. Zoals het dagjesmensén be
taamt, hebben ze volöp etèn en
drinkèn bij Zich. In dit artikel
wordt beschreven, hoe zo'n dag in
communistisch gebied verloopt.
Me willen maken, draaien ze zich om èn
verdwijnen naar binnen.
„We not .likèzégt het meisjè
ontstemd. Ze draagt een keurig bruin
uniform en een platte pet met eèn com
munistische ster erop. Eén vérre van
aantrekkelijke figuur is hét. Eén blik uit
haar Ogen verraadt meer dan duizend
aoordèn hoe Ze ons haat. Maar als dé
drukte een beetje afgenomen is trekt ze
wat bij. Ze spreekt êelfs Engels.
„Wie ben je...?", probeer ik een ge
sprek met haar aan te knopen.
..Als jy jouw naam zegt, vertel ik de
myne antwoordt ze.
Ik noem dé mijne.
„Amerikaan
Nederlander".
Blijkbaar weet ze niet waar Holland
ligt. Dat kan ik haar moeilijk kwalijk
nemen. Er zijn genoeg Amerikanen, dié
"et evenmin weten. Maar als ik het om
schrijf gaat haar een licht op.
„En hoe heet jü noudring ik
aan.
„Miss Pak
„En je rang
Dat wil ze njèt zeggen.
Verder hééft ze niet veel te vertellen.
Het fort op het eiland Yeu. waar Pétain
zes jaar in gevangenschap heeft ge
leefd, zal door het Franse leger worden
vernietigd, aldus verluidt ln goedinge-
Uchte Franse kringen. Het meubilair, en
andere voorwerpen, die herinneren aan
het korte verblijf van Pétain in de villa,
waar hij Maandag j.l. overleed, zullen'
worden verbrand om te voorkomen, dat
collaborateurs er een soort relieken van
zouden maken.
Mevrouw Pétain heeft het eiland nog
niet verlaten. Onbevestigde berichten lui
den, dat zij van plan is zich blijvend op
Yeu te vestigen.
Bij het graf van de onbekende soldaat
onder de „Are de Triomph" is het Don
derdagavond tot een treffen gekomen tus
sen aanhangers van Pétain en vroegere
verzetsstrijders, toen de laatsten trachtten
een rouwdemonstratie te verstoren Drie
personen zijn gearresteerd.
in de tuin Op. Ze zjjn stuk voor stuk in
legeruniform, merendeels Noord-
Korèanen. Het verschil is gemakke
lijk aan de uniformen te zien.
De Nöórdkórèarteil dragen goedpas
sende uniformen van bruine en zwarte
stof met platte petten met sterren erop
en brede, kleurige epauletten met ster
ren en strepen. Ze lijken als twee drup
pels water op de Russische uniformen.
Sommlgê officieren bê'derven echter
het hele effect door onder één wijduit,
staande ry broek van blauw laken een
paar gummie baseballschoenen met
witte veters te dragen- By de Chinezen
is het daarentegen eèn en al eenvoud:
bfuinachtige broeken ên hooggesloten
jassen Van inférieure stof ên slappe pet
ten én geen enkele versiering of onder
scheiding.
Aan hun houding te oordelen, móéten
het vuurvaste partijgenoten zyn mét êen
ingeboren haat van de westerlingen. Ze
kijken tenminste Uitgesproken vijandig
vijandig als we ze naderen. Sómmigen
hebben een rood of géèl lint öp hun borst
met in het Engels en Chinees erop Ont
vangst Commissie. Maar ze zijn er zeker
niet om ons te ontvangen. Het zijn bijna
uitsluitend leden van de legér film- en
fotodienst te oordelen naar de grot
camera's, die ze hebben.
in uniform, inclusief een vrouwelijke mi-
litaif. Alle aandacht concentreert zich op
hen. Ze "fcijn er echter allerminst op ge
steld. Met woedende blikken kijken ze
ons aan. En als de fotografen een opna-
Evenals de anderen ls ze érg gesloten.
Vermoedelijk hebben ze opdrhcht om
hiet vertrouwelijk met óns te worden.
Fotofeesi
Het confèrentièhuis ziet èt niet kwaad
uit. Het móet vroeger aan een rijke
Koreaanse familie behóórd hebben. Het
hêeft iéts van een buiten met een Oprij
laan en een póórt en een voortuin Mét
een prieel erin. Verscholen achter de
bonien staat dan hét eigenlijke huis mét
dé bijgebouwen. Êr is een voórgalèry met
allerlei spreuken zoals Ge kunt hier
uw vermoeide lichaam ter ruste leggen
op de pilaren. De voorgalerij staat wel
vól met fautèüillés, waarvan er géén
tivee gelijk zijn. Waarschijnlijk heèft
men ze van overal bi) éikaar móétèn
slepen óm een paar zitjes in te riehten.
Van dé voorgalerij kijkt men op een bin
nenplaats, waarin het huis zelf staat;
het heiligdom van de onderhandelaars en
streng verboden terrein voor leder
ander.
„Kijk daarwaarschuwt Iemand.
Een hele batterij communistische fo
tografen en filmoperateurs wacht ons
Of ze gisteren ook al bij deze dienst
waren, Valt ernstig te betwijfelen als men
ziet, hoe Onhandig de meesten met hun
toestellen omgaan, Eèn Chinees is bij
voorbeeld druk bezig met een splinter
nieuwe en kostbare filmcamera opnamen
te makenmet de beschermingsdöppen
voor alle drie zijn lenzen. Andéren komen
zo dichtbij, dat het onmogelijk is om een
scherpe foto te maken. Maar dat schijnt
hen allemaal niet te hinderen. Ze knippen
maar raak. Misschien is er ook geen film
in de Camera's. In ieder geval zijn zé
enorm actief. Ze rennen heen en weer Om
iedereen te fotograferen en soms ls het
net een dans als onzt fotografen hén
wéér trachten té fotograferen. Wij lach
ten er hartelijk ótn. Zij blijven echter
doodernstig en begluren ons met venfj
nige blikken.
De Stoten van de Nederlandse Antil
len hebben ln antwoord op een brief van
de voorzitter van de Regeringsrad g
antwoord er mede ln te stemmen, dat
een werkcomité wordt gevormd, be-
en ui aenkel* leden van de Staten
V01 L regerin?' *er bestudering
en voorbereiding van de vraagstukken
torentfs de Ron<Ie-TafeI-Con-
4u 1 f/1! Nederland en de West.
ware we6- rt Um VOor deze conferentie
landbouwersfamilie O. te Lun-
dageft een
ffeS man aan' diê zich voor-
vaft tv4n hÈt departement
HÜ deed de hêuglyke
Sr da; dê oen bidrag
schade, die de veestapel tydens de oor-
rt°5sJfrên bad geleden. Verder venklaar-
d3t hij hêt ««ld ™êl ZOU
meegebracht hebben, wanneer de boe-
ïufw uf') .er PiaatSe. gemachtigd tot
uitbetaling, niet te kampen had gehad
met een tekort aan klein geld. Men had
daar slechts biljetten van duizend gul
den m kas.
De tuin staat vól met jeeps. Limousines
spélen in défte militaire Wereld geen röl,
maar jeeps zoveel te meer. Ze zyn er in
Soorten. In de eerste plaats de onze;
keurig in die bruine verf, met een witte
vredesvlag op het rechterspatbord. Maar
ook de andere kant beschikt over jeeps.
Het zijn meest jeeps van Russische
makelij; zwartgespoten en lager en
breder van constructie. Ze hetobén echter
ook enkele op dé Amerikanen buitenge-
maakte jeeps, waarin ze provocerend
door Kaesong rijden met de oorspronke
lijke registratietekens er nog op. Sóm
mige van de chauffeurs zijn Chinezen,
maar voornameUjk 2ljn er toch Noord-
Korèanèn aanwezig. Een Amerikaanse
tolk helpt me om een gesprek mêt een
paar van die Korêanen aan te knopen.
Ze komên óver dê luchtmacht te
praten. Dat is een wapen waar de com
munisten meer dan genoeg van hébben.
„Waarom blijven jullie vliegtuigen ons
bombarderenzegt de communist
op scherpe toon.
„Dat is oorlóg.geeft de ander hem
lakoniek ten antwoord.
„Maar wij hebben todh odk geen vlieg
tuigen...."
„Dan moet .ie ze maar aan jé Russische
vrienden vragen
Zo praten ze een beetje.
Van onze kant proberen w« up alle
mogelijke manieren toenadering. Som
migen trachten eén gesprek aan te
knopen. Anderen bieden sigaretten of
een rol film aan. We stuiten steeds op
een muur van antipathie en achterdocht.
Er is absoluut geen geestelijk contact.
Misschien zouden sommigen van de
communisten zelf wel anders willen. Ze
hebben echter kennelijk instructies ge
kregen waar ze ntet van durven af te
wijken. Een enkeling slechts beantwoordt
onze tegemoetkomendheid met een glim
lach of een verstaïldg Woord.
Binnen vergadert men maar.
Het is beginnen te regenen. Een trieste,
trage motregen. Dat maakt alles nog
kleurlozer dan het al is. We zoeken
allemaal een Schuilplaats op (le voor
galerij en onder hét afdak van dê bijge
bouwen. Daar kunnen we nu en dan een
zin uit de vergadering opvangen als een
tolk met stemverheffing een vertaling
voorleest. Wé vervélen ons Vfêsèlijk.
Iedereen heeft iederéén bekeken ên
gefotografeerd. We hebben hêt huis van
alle kanten bestudeerd. Er valt verder
niets anders te doen dan te wachten op
het einde van dé bijeenkomst.
„Eèn dooie boelmerkt een Franse
correspondent op.
„Hêt is nauwelijks ai hét stof en het
hotsen waard.beamen anderen. De
pérs heèft gévochtèn om in Kaesong
te mogen. De Amerikanen hebben zélfs CC11
de Vrijheid van de pers erby gesleept, wisseltruc tracht te misleiden.
Nu de journalisten er zijn, moeten ze
eigenlijk toegeven, dat het allemaal
Het verhaal Werd zo geloofwaardig
voorgesteld, dat de landbouwersfamilie
de afgezant van het ministerie grif een
bedrag van f 750 ter hand steldé, waarna
hij heenging om de ischadievengoeding
tê incasseren. Tot op dit ogenblik is de
onbekencfe nog niet teruggekeerd.
OnmiddelUjk werd het politie apparaat
in werking gesteld eil al spoedig kwam
aan 't licht, dat deze pseurio-ambtenaar
ook elders in dte gemeente Ede getracht
had zyn slag te slaan, zy het dan ook
zöndér succes. In de gemeente Barne-
veld had een landbouwer zich echter
laten verleiden op <?e aanbiedingen van
deze oplichter in te gaan, hetgeen hem
f 700 kostte. Verder blijkt de man ge
opereerd te hebben in de provincie
Utrecht en werd hij laatstelijk gesigna
leerd in de Betuwe.
De cómmissarig van politie té Ede
waarschuwt het publiek tégen de prak-
tyken van deze onbekende, die zich ook
wel aandient als belastingambtenaar,
vertegenwoordiger van verzekerings
maatschappijen of inspecteur voor de
Steun aan kleine boeren. By voorkeur
vervoegt hij zich by bejaarde personen,
die hij gewoonlyk door een of andere
weinig opwindend is. Het is „een dagje
uit" in communistisch gebied. Meer
niet. En voor de rest is dat communis
tisch Kaesong een even dode, trooste
loze en onaanzienlyke Koreaanse stad
als duizenden andere aan deze cn gene
zijde van de veelomstreden 38ste
breedtegraad. Maar het is een plaats
om geweest te moeten zijn. Evenals
Scheveningen, Knocke en Bali.
Het Koninklijk Besluit van 22 Juni 1948,
waarby onder bepaalde voorwaarden vrij
stelling van motorrijtuigenbelasting aan
invaliden wordt verleend, is met ingang
van 1 Augustus 1951 gewijzigd in die zin,
dat de eis. dat een invalide zyn motor
rijtuig uitsluitend voor zyn persoonHjk
vervoer moet gebruiken, is vervallen.
