Ons Succes-Patroon van deze week
Verwen de vuilnisemmer niet
Ons
ROMANBIJVOEGSEL
Om Eric's liefde
FILM IN HET DWANGBUIS VAN
DE OPERA
Vrouwen!
r-
Harris Bur land
XL
M.t.'V"' de
V:
HOE BESTEL IK MIJN PATROON'
Restjes kunnen smakelijke schotels vormen
TERDAG 24 NOVEMBER 1951
PAGINA
Overhaaste conclusie? Wonderlijke paedagogie van
„Filmfornt-Filmstudiën' Remedie voor alle keurings
problemen! Toch maar liever niet lezen - Mary Pickford
weer op het witte doek Krantenbureau wordt filmstudio
Filmen onder zeec
„Hoffmanns Vertellingen" van Michael Powell
en Emeric Press burger
C 664
Oude f roever
^eGehevcri
OPLOPENDE CACAOPRIJZEN
AMSTERDAMSE GRAAN
MARKT
A «>K l'OltT IIIK J1UN WIUXKT
door
KUS7 wör. U tó
hoofdstuk xxvi.
Naar aanleiding van ons artikel, waarin
w<j het zich nog steeds „Filmfront-Film-
stüdiën" noemende tijdschrift onder zijn
tegenwoordige redactie tot ongeschikte
letuur voor katholieken verklaarde®, heb
ban Wij een schrijven ontvangen, waarin
de directie van genoemd tijdschrift als
„amende honorable" de publicatie in onze
courant verzocht van een bijgevoegd in
gezonden stuk.
Onze conclusie wordt in dit Ingezonden
stuk „overhaast" genoemd. „Laten wij
ons slechts houden", aldus volgt er dan
letterlijk „aan de ln een vorig nummer
van „Filmfront" afgelegde verklaring,
waarin wij duidelijk uiteenzetten, dat wij
ons oordeel baseren op het christendom
en cultuur".
Nu hebben we gemeend, niet direct aan
het verzoek, van de „Filmfronf-directie
te moeten voldoen. Het leek ons beter,
eerst eens de verschijning van het volgen
de nummer van het tijdschrift af te wach
ten. Aan verzekeringen die ln een re
dactioneel voorwoord op het inmiddels
verschenen nummer nog eens worden
herhaald hebben wij niets. De inhoud
van het blad moet bewijzen, dat men de,
draagwijdte van de afgelegde verklarin
gen begrijpt en dat men zich Inderdaad
aan het gegeven woord wil en kan hou-
den.
Het antwoord, dat de directeur van
„Filmfront" in het jongste nummer van
zijn tijdschrift op ons artikel geeft, over
tuigt ons intussen van het tegendeel.
Wij hebben, zoals men zich wellicht zal
herinneren, o.a. bezwaar gemaakt tegen
de wijze, waarop een film als „Cloche-
metle", die door de katholieke nakeuring
ontoelaatbaar ia verklaard, in het tijd
schrift was besproken. Heel ln het btjton
der hadden wij er bezwaar tegen, dat de
schrijver een fragment van de Franse
dialoog, dat volgens hemzelf zeer terecht
onvertaald was gelaten in de Nederlandse
filmtekst nog eens nadrukeklijk herhaal
de. Bovendien constateerden wij. dat
.Clochemerle" niet voorkwam op de lijst
van K.F.C.-keuringen, die door het tijd
schrift werd gepubliceerd.
De directie van „Filmfrónt" geeft daar
van de volgende wonderlijke verklaring:
„In de lijst nemen wij om paedagogische
redenen geen afgekeurde films óp. omdat
wi.i van merftng zijn, dat door die vermel
ding onnodig de aandacht op een bepaal
de film wordt gevestigd. Het spreekwoord
zegt niet vergeefs <lat de verboden vrucht
zoet is, afgezien nog van het feit. dat de
nieuwsgierigheid sterk geprikkeld wordt.
Wij geloven, dat alle paedagogen het hier
mee wel eens zijn".
Daarmee zijn zelfs wij het eens. Alleen
gaat het ons on-paedagogische verstand
te bov.en, dat door een uitvoerige bespre
king van een film, welke als „ondeugend"
wordt gekwalificeerd met voorbeelden
van die ondeugendheid de nieuwsgie
righeid niet sterk zou worden geprik
keld. Een blad dat „om paedagogische re
denen" de ontoelaatbaarverklaringen van
de Katholieke Film Centrale weigert te
publiceren, dient tenminste om dezelfde
redenen ook de bespreking van ontoelaat
baar verklaarde films achterwege té laten.
De directie van „Filmfront", die zo sterk
is in spreekwoorden en die blijkbaar net
ge-egde: de aanval is de beste verdedi
ging, in toepassing wil brengen, maakt
van de gelegenheid gebruik om tegelijk
even grondig af te rekenen met de hele
filmkeuring Rijkskeuring en katholieke
nakeuring in ons land.
Wij zouden", aldus lezen wij, „ten op
zichte van de keuring een heel ander
systeem wensen te zien ingevoerd en tot
on zekere hoogte terugkeren naar het
oorspronkelijke systeem van plaatselijke
keuring. Er zou één keuring moeten ko
men, waarin alle richtingen zijn vertegen-
Mary Pickford, die voornemens is
na een afwezigheid van 19 jaar weer
op het witte doek terug te keren,
woördigd. Dan de films classificeren, bijv,
in 10 klassen door het geven van num
mers. Aan de hand van déze classificatie
wordt dan door de plaatselijke overheid
bepaald, voor welke leeftijden de films
toelaatbaar zijn".
Volgens de directie van ..Filmfrónt" zóu
het, indiien haar „systeem" wordt toege
past, best kunnen voorkomen, dat een film
ln de ene gemeente voor 14 jaar en in dé
andere voor 18 jaar toegankelijk wordt
gestéld.
Door een dergelijke regeling zou de be
oordeling, of een film al dan niet toelaat
baar is voor bepaalde personen, geheel in
handen komen van de plaatselijke over
heid mét alle verwarring én willekeur,
die daarvan het gevolg zouden zijn. Dé
bewoners van gemeente A zouden dus
naar B kunnen gaan om daar de films te
gaan zien. die voor hen in hun eigen ge
meente ontoelaatbaar zijn verklaard.
Heeft de directie van „Filmfront" bij
het verzinnen van een dergelijke wonder
lijke regeling misschien gedacht aan het
adagium: verdeel en heers? Of meent zij
ontslagen te zijn van de plicht om met de
keuringsnormen rekening te houden zo
lang de keuringen volgens een haars In
ziens pnjuist systeem tot stand komen
Hoe dit ook zij, de inhoud van het jong
ste" nummer van „Filmfrónt" geeft ons
geen enkele aanleiding om op onze oor
spronkelijke conclusie terug te komen.
Onder de huidige redactie-directie is dit
weleer zo lezenswaardige tijdschrift onge
schikte lectuur vOor katholieken.
rug te trékken .heette ..Secrets" (Gehei
men) en werd in 1933 voltooid. Daarna
was zij alleen nog maar in commercieel
en financieel opzicht bij de productie
van films betrokken, waarmee zij, naar
verluidt, een vermogen heeft verdiend.
Het enige, dat woordvoerders Van de
Columbia Pictures omtrent de nieuwe
film wilden loslaten, was, dat Mary
Pickford de rol van bibliothecaresse 2al
vertolken
De filmkomlekén Bud Abbott en Lou
CostellO, hebben twee filmmaatschap
pijen een proces aangec'Ran voor een be
drag van 5 millioen dollars, wegens aan
hen verschuldigde winst op oude films
en wegens „benadeling van hun artistie
kt reputatie".
Zij beschuldigden de beide maatschap
pijen ervan, dat déze een met hen g
sloten overeenkomst tot uitbetaling van
50 pet van de netto-opbrengst van hun
films niet hebben nagekomen.
Ten einde het aandeel der belde ko
mieken te verminderen, zou een der
maatschappijen een aantal valse finan
ciële verklaringen hebben gepubliceerd.
Kort geleden heeft een krantèngebouw
tot achtergrond voor een film gediend
en wél dat van de in New-York ver
schijnende ..Daily News". Bovendien
heeft een aantal journalisten en andere
krantenmensen in de film zichzelf ge
speeld.
De film. die zal worden vertoond on
der dé film „Deadline, U.S.A.", is gere
gisseerd door Richard Broöks, zélf een
oud-journalist, die Ook het scenario
schreef, terwijl Humphry Bogart de
mannelijke hoofdrol speelt.
Het verhaal is nogal luguber. Bogart
is de redactiechef van èefi New-Yórkse
krant, die wordt overvallen door als po-
litie-agent vermomde „gangsters". Ze
doden een tegenstander en diens lijk
v/ordt tussen de pérs geworpen.
Volgsns de propaganda-chef van de
Fox Film kregen de journalisten, die bij
de opnamen hun medewerking verleen
den. zestig dollar per dag salaris. De re
dactiekamers, de zetterij en de expedi
tielokalen van de „Daily News" zijn ge
durende een week. hoofdzakelijk dés
nachts, als filmstudio gebruikt. De rest
van dé film is opgenomen in de univer
siteit van New-York.
He
De jonge Belgische geleerde H. Ta-
zieff, die bekend werd door zijn fraaie
kleurenfilms van vuurspuwende bergen
en door zij afdaling deze zomer
in de grot Lepineux bij de Frans-Spaan
se grens, zal zich in Toulon inschepen
aan boord van het drijvende laborato
rium „Calypso", dat drie jaar lang alle
wereldzeeën zal bevaren voor een ocea-
noerafisch onderzoek.
De expeditie, welke tot de belangrijk
ste van deze eeuw mag worden gere
kend, staat onder leiding van de Franse
marine-commandant Cousteau. Deze
heeft een speciale uitrusting ontworpen
waarmee zijn kikvorsmensen tot 100 me
ter onder de zeespiegel kunnen afdalen
en daar filmen.
De voorbereidingen voor deze expedi
tie hebben twee jaar geduurd. De „Ca
lypso", eên verbouwde Amerikaanse mij
nenveger, is geheel in een drijvend la
boratorium veranderd. In de voorsteven
Ir, êèn filmcamera geplaatst, die op
ieder gewenst ogenblik opnamen kan
maken van hetgeen zioh onder, water af
speelt. Het schip beschikt over een in
richting, waar alle foto'B en films, zelfs
die in kleuren, onmiddellijk kunnen wor
den ontwikkeld. Verder zijn er camera's
aan boord, die tot 10.000 meter diepte
kunnen worden neergelaten. Bovendien
beschikt men over een hefechroefvlieg-
tuig, een jeep en een ultrasonische in
stallatie.
Naar aanleiding van haar vertoning te Cannes, waar zij dit jaar het
sluitstuk vormde van het Filmfestival, is in ons blad reeds een korte
beschouwing gewijd aan „THE TALES OF HOFFMANN" (Hoffrnans
Vertellingen), waarmee het befaamde duo Michael Powell en Emeric
Pressburger in technicolor hun filmische visie geven op Offenbach's gelijk
namige opera. Bij deze eerste kennismaking kwam onze medewerker in
Cannes reeds tot dé conclusie, dat dè filmkunst geenszins door dit iverk
was verrijkt.
Advertentie.
Vrouwen hebben vaak moeilijke en
pijnlijke tijden. Zij kunnen deze aan
merkelijk verlichten, ja die pijnen
doen verdwijnen door het gebruik van
Togal, dè grote pijnverdrijver. Togal is
onschadelijk voor hart, nieren en maag.
Bij apoth. en drogist f 0.83, f 2.08, f 7.94.
Mgr R. A. Kearny, hulpbisschop va
Brooklyn (New-York) heeft in zijn
jaarlijkse rapport aan het Amerikaanse
episcopaat medegedeeld, dat slechts één
van de 365 Amerikaanse films, welke ge
durende de afgelopen elf maanden door
het katholieke „Legion of Decency" wer
den gekeurd, is „veroordeeld". Daaren
tegen was dit wèl het geval met 13 van
de 77 buitenlandse "ilms, die ln hetaclf-
de tijdvak door het „Leglön" werden be
oordeeld.
Mary Pickford, ,,'s Werelds Lieveling"
ln de dagen van de stomme film en in
de eerste tijd van de geluidsfilm, zal na
19 jaar weer op het witte dóek terug
keren. Ze zal de hoofdrol spelen in de
film „The Library" (De Bibliotheek),
van Columbia Pictures.
Mary Pickford, die thans 58 is, begon
haar filmloopbaan ln 1909. De laatste
film, waarin zij optrad alvorens zich te-
Een warm winterjasje voor kleine meisjes,
met een leuk hoedje er bij van dezelfde stof.
Het jasje heeft voor en achter een schouderstuk
waar de mtddenbaan meteen aangeknipt is.
In de naden vallen voor en achter aan weers
zijden plooien. De gróte overslag wordt met
twee rijen knopen geslóten.
Hoog gesloten hals mét bobbéflkraag en ge
wone gladde mouw. Leuke zakjes met een smal
klepje. Het hoedje is met een opgeslagen rand.
En weet U wat nu juist het aparte aan dit
gevalletje geeft?
De garnering van het hoedje en de zakjes.
Die zijn n.l. afgewerkt met een smal randje
franje van dezelfde stof. U kunt het best eerst
een smal, afgescheurd reepje stof er langs zet
ten en het daarna uitrafelen.
Het is een goedkope garnering en maakt het
geheel zeer apart. Óp de rand van het hoedje
zijn ook nog een paar bloemetjes geborduurd.
Het patroon is verkrijgbaar in maat 40, 50,
60 a 0.65 met hoedje.
0.90, 1.10, 1.30 meter stof van 130 cm broed
is er voor nodig.
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste patroon,
Plak nooit meer dan 1— op een kaart, wat meer geplakt word- is
waardeloos. uti-joi
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op hummer 3T1Z91.
Afgehaald elke dag van 9 tót 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve s Zaterdags.
De vertoning van de film ln ons land
heeft de2e eerste Indruk slechts bevestigd.
Powell en Pressburger, die in hun film
„De rode schoentjes" het ballet een dus
danige vorm hebben weten te geven, dat
de toeschouwer er in bepaalde onder
delen door in verrukking werd gebracht,
hebben in hun jongste werk ballet en
opera met elkander willen verweven. De
onoverkomelijke moeilijkheid om een
betrekkelijk statische kunstvorm als de
opera te verfilmen, zonder muziek en
zang geweld aan te doen, hebben zij
pogen te overwinnen door een ballet,
spel en voortdurend wisselende decors
'n zo groot mogelijke plaats in te ruimen.
Dit betekende, dat ln de meeste gevallen
de stemmen van onzichtbaar blijvende
zangers de dansers en acteurs te hulp
moesten kom, met alle bezwaren, die
daaraan voor de liefhebbers van Opera,
ballet en film zijn verbonden. Alleen
Robert Rounseville als Hoffmann en Ann
Ayars als de zangeres Antonia bleken
in staat, hun rollen ook' te zingen.
Hét is intussen bij een krampachtige
poging gebleven, doordat Powell en
Pressburger hét zó druk hadden om de
Opera door mlctdêl van ballet en gefor
ceerd spel in beweging te houden, dat
ze geen tijd meer hadden om öök nog aan
Zö iets als filmrhythme té denken.
In de proloog kan men nog genieten
van het libellen-ballet, dat door Moira
Shearer met onnavolgbare gratie en
llchaamsbeheefsing wordt gedanst. In
Hoffmann's vertelling van de mechani
sche pop Ölympia wederom gedans'
door Moira Shearer weten Powell en
Pressburger het gebrek aan filmische
kwaliteiten nog te verbergen achter de
ontelbare gordijnen van de Parijse pop-
pehwinkêl. Maar in de bêidê volgende
vertellingen, (die van de courtisane
Giulietta en van de zangeres Antonia) is
de film volkomen ondergeschikt geble
ven aan de opera. Het optreden als Giu
lietta van Ludmilla Tcherina die Zingt
met de stem van Margherita Grandi.
blijft beperkt tót êèn serie plastische
poses, waarvoor men even goed Esther
Williams had kunnen gebruiken.
Het streven van de beide filmers, die
de rolprent ook produceerden en er het
scenario voor schreven, om aan de kleur
een functionele taak te geven, is even
min geslaagd, hoewél een film in deze
vorm, maar zonder technicolor helemaal
ongenietbaar zou zijn geweest.
Indien de makers zich minder hadden
bekommerd om de opera en meer om de
film, wier wetten niet ongestraft kunnen
worden overtreden, had er misschien een
groots werkstuk kunnen ontstaan. Nu is
het een lange, onsamenhangende en ver
moeiende rolprent geworden, even tech
nisch knap, maar even zielloos ais cop-
pelius mechanische pop Olympia.
Misschien zijn er mensen, die, net als
Hoffmann op Olympia, verliefd raken
op deze rolprent. Maar als ze de tover-
bril van hun voorliefde voor ballet en
opera afzetten, zullen Ze zich mèt öns
afvragen, waarom filmers als Powell On
Pressburger, die een reputatie hébben tc
verliezen, zich hebben gewaagd aan een
bij voorbaat tot mislukking gedoemde
poging om de film te persen in hét
dwangbuis van de opera. F.
NEKER
De edelste
grondstoffen. e«n
««uwerióud rooept,
bet meesterschap
van de vakman, zij
schenken U een
superieure genever,
waaraan reeds acht
pef.lachten de voor
keur caven.
<1 Ho' I
>l4cAtVGd£rt6AdSt
borrel Nrjio
De cacaomarkt had in de periode van
17 t'm 23 November een vrij bewogen
verloop. Als gevolg van de Duitse in
schrijving op Accra- en Nigerian cacao
toonde de handel grote belangs'eUing
voor dichbbijzijnde posities, als gevolg
waarvan de noteringen belangrijk oplie
pen, aldus een bericht van de firma C.
W. M. Heslenfeld. Er werden in deze
soorten flinke omzetten gedaan.
De Duitse vraag werkte ook stimule
rend Op de prijzen van de Franse cacao's,
waarin eveneens tegen oplopende prijzen
beduidende omzetten tot stand kwamen.
De industrie bleef zich over het alge
meen afzijdig houden, in de mening, dat
de stijging slechts van tijdelijk karakter
zou zijn.
AMSTERDAM, 24 November
Gedurende de gehele week heerste er
voor buitenlandse granen een vaste stem
ming, doch tegen het slot kwam er een
kleine terugslag. Hoewel het aanbod van
vrije buitemandse granen zeer klein was,
warén dè prijzen toch 25 c lager. In paar-
debonen en Johannesbrood waren geen le
hands offerten aan de markt, terwijl de
2e hand hogere prijzên bedong.
Inlandse granen hadden wederom een
vast gestemde markt. Voor inlandse rogge
werden zeer hogè prijzen betaald. Directe
levering noteerde 37.25, levering Decem
ber 37.50, levering Januari 38.75 en
Februari 39.—. Haver ondervond even
eens meer belangstelling, waardoor de
prijzen speciaal voöï latere termijnen
sterk aantrokken. Haver 55/50 kg noteerde
per directe levering 34.25, per levering
Januari 30.— ën per Jart./April 37.25.
Zomergerst werd weinig geoffreerd en no
teerde 40.
Nu we weer iedere dag een asla te Oud brood kan tot allerlei werkelijk
leaeti hebben is onzè vuilnisbak al «poe-I Smakelijke zoete of hartige gerechten
dig boordevoi en zwaar als lood. Mis- verwerkt worden (zie t vouwblad „Ons
Qig ouuiucvui I» hostellen: Komnginnegxacnt
schien zouden we niét alleen de mannen
van de Gemeentereiniging, maar ook ons
zelf een dienst bewijzen door wat kies
keuriger te zijn op hetgeen wij onze
vuilnisemmer in zijn maag stoppen!
.Aardappelschillen, appel- en perenechi'-
leh, groente-afval (behalve uienschillen)
er etensresten (zoals aangezette korstjes
uit pannen) hébben voor onze volkshuis
houding nóg waarde als veevoeder:
waarom zoudt u die dus niet afzonderlijk
houden voor de „Schillenboer"?
Overigens doen nog vele huisvrouwen
haar gezin schade door de aardappelen
geregeld dik te schillen en ruw te pitten
en door maar automatisch de buitenste
biadereh van kool. spruitje», prei, andij
vie en sla weg te doen, al zijn die ook
volkomen gaaf en fris. Het hart van een
koolstronk is sappig en pittig; wanneer
uw kinderen het niet rauw opknabbelen,
kunt u het door de fijngesneden .kool
raspen of snipperen. Van wortelen gaat
veel minder verloren wanneer u ze
schoonboent, desnoods met wat zout, dan
wanneer zij geschrapt of geschild wor
den. Appelen kan men voor gezonde
mensen beter wassen dan schillen en
wanneer u er moes van wilt maken, bent
u het vlugst klaar door ze gewassen en
ongeschild te koken en later te zeven.
Dat het geraspte gele of oranje deel
van schoongemaakte citroen- en Sinaas
appelschillen een fijne smaak en geur
kan geven aan pudding, vla en gebak,
wist u toch? U vermengt het raspsel
daarvoor met suiker en bewaart het in een
gesloten jampot of flesje.
brood" te bestellen: Koninginnegracht
42 Den Haag, op een briefkaart waarop
7 cent extra porto boven het adres ge
plakt is). Men kan het ook weer zacht ma
ken. door het een minuut of tien op een
rooster boven stoom te leggen. Harde
korstjes kunnen gedroogd worden en dan
tot paneermeel geraspt. Over korstjes
gesproken: die snijdt toch niet van het
brood af voor kinderen boven twee jaar
en gezonde volwassenen? Daarmee zoudt
U o.m. afbreuk doen aan de goede ontwik
keling en Instandhouding van het gebit.
Kortom: loop niet te gauw naar de
vuilnisemmer! De tijd is er niet naar dat
we achteloos kunnen omspringen met het
geen we hebben!
Recept voor vier personen
Hartige broodschotel.
250 g Oud brood, eventueel wat gekook
te of gebraden vleesresten, blokjes worst,
doorregen spek of gehakt, 150 g soepgroen
ten, 100 g ui, wat jus en bouillon of water
met bouillonblokjes.
De schoongemaakte fijngesneden uien,
soepgroenten en hot vlees, de worst of
het spek frulten in het vet van de jus Het
bruin van de jus en de bouillon of het
water met bouillonblokjes toevoegen. In
deze massa het Han dobbelsteentjes gesne
den brood weken en verwarmen 15
min Desgewenst het gerecht overdoen in
een vuurvaste Behaal en er in de oven e«n
bruin korstje op laten komen. Ook kan
men het als vulsel gebruiken in flensjes
paprika's uien en knolselderij.
I v,-. water de' om hen te redden. Een stuk frijfhout
zattter en vertoonden belde strijders te- stukken. Daar echter was net be_ spoeide vlak V0Qr hun voeten aan lre_
kenen van uitputting'. Trégat bleef, pn- zwart en onbeweegiyk en «en gchepi8n_ gat greep het beet én trok het op het
danks zijn pijnlijke verwondingen, be- I dekt met overblijfselen ein(j t)0Ven droge. Daarna stapte hij zover mogelijk
rékenend en vol overleg en dit gal Gebroken masten stake daar was jn het Water en haalde alle planken en
KORTE INHOUD VAN HËT VOOR
AFGAANDE:
Zes mannen, die een schipbreuk
hebben overleefd, bereiken een el-
land, dat wemelt van de spinnen. Op
onverklaarbare wijze worden vijl
schipbreukelingen gedood. De enige
overlevende, Eric Trégat, vermoedt
met een monster te doen te hebben,
dat de moorden op zijn geweten
heeft. Trégat ontdekt het wrak van
een schip En in dit vaartuig een op
schrift. In Gartuche treurt Solange
Margau om Eric. Maar haar vader
heeft andere plannen. Charles Val-
lon, een mluionnair, die zijn huis
heeft gehuurd, maakt het meisje het
hof. Eric komt thuis maar moet de
vlucht nemen en duikt doodziek
onder bij de „juwelenhande'.aar'
Cantri en zijn dochter Slmone. Simone
verpleegt hem en wordt verliefd.
Eric neemt weer de vlucht met ach
terlating van een halve gouden pen
ning. Hij ontmoet Solange. Een mon
ster terroriseert dê omgeving. Tregat
gaat op onderzoek uit en ondekt er
.'n splnneweb en Jean Vallon en
later ook Cantri.
T-égat wordt gegrepen. Simone wil
hem bevrijden. Dat Likt..mits zy
Val'on huwt. Solange zal Eric mogen
vrijlaten, maar niet huwen vóór Si-
one's dood. Vallön denkt Trégat
•-•ftdelijk te kunnen klein krijgen. En
-gelijk ook Sim-one. De komst van
Richel en het vinden van een arm»
hand bezorgen Vallon zware uren.
18)
- O. daar had ik niet meer aan ge»
dacht, zei Vallon achteloos. De Uit
leg is heel eenvourlig, al is het een heel
curieuze samenloop van omstandigheden,
■dat juist op datzelfde eiland schipbreuk
hebt geledon e~ gevonden, wat wij er
verloren. Op onze reis van Peru naar
hier. leden Wij midden op zêé schip-
fcteuk Mijn broer, ik en onze compag
non waren de enige overlevenden en na.
».'eel ontberingen werden we óp de kust
geworpen van een eiland, dat uitslui
tend door spinnen bewoond scheen te
ziin. TT weet zelf, hoe vreselijk het er
was Ik kan nu zelfs nog geen spin zién.
Om ze compagnon, die door honger en
dorst erg geleden had, werd er krank
zinnig van angst en sprong in zee in een
vlaag van waanzin. We hebben hem
mooit meer teruggezien.
Trégat had Vallon onder het vertel
Ier. scherp opgenomen. Hij was er zeker
van, dat de man zat te liegen.
En die penning? Hoe kwam die ge
broken? En waarom werd die helft op
het eiland achtergelaten?
Vallon glimlachte.
Toen onze compagnon zijn verstand
begon kwijt te raken, stond hij er op,
de helft van de penning zelf Ln zijn bezit
te hebben Hij was bang, dat we hem
van zijn aandeel zouden beroven. HU
wist, dat enheilsvoorspellingen met die
penning verbonden waren en hij sprak
met ons af, dat hij ons die helft zou
teruggeven, zodra de schat verdeeld was,
opdat we steeds onder de bedreiging van
Dyfyde de volgeling van Témare zouden
leven, totdat de zaak eerlijk was afge
wikkeld. Om hem bedaard te houden,
gaven we hem zijn zin en hij bevestigde
aie halve penning aan een armband, die
hij altijd droeg. Waar hebt u die penning
gevonden?
Ik heb die gevonden om zijn pols!
antwoordde Trégat langzaam. Vallon
keerde zijn gelaat van het licht af. Er
wend geen woord meer gezegd.
Opeens Schrok Trégat en staarde in
het duister buiten de lichtcirkel der
kaars. Hij hoorde iets schuifelen door het
zand. Het volgende Ogenblik gleêd een
donkere schaduw tussen een paar pilaren
door. Ogenblikkelijk was Trégat opge
sprongen, maakte haastig de zijden das
van Vallon's handen los, haalde dê re»
volver te voorschijn en duwde hem die
in de hand.
HOOFDSTUK XXV
De dag der afrekening
Trégat greep de lantaarn en volgde
hen zo snel hij kon. Maar hjj durfde
Solange niet alleen te laten en kon dus
niet vlugger gaan, dan zjj hem volgen
kon. Door het mulle zand strompelden
ze voorwaarts en zagen nu en dan slechts
in de verte het vage bewegen van don
kere gedaanten. Vallon vluchtte van de
ené pilaar achter de andere, blijkbaar
hopend, waar in de nabijheid van Trégat
te kunnen komen, maar telkens werd
hem de doortocht afgesneden. Doch nu
hield vol, om Trégat gelegenheid te gé
ven zijn vreselijke vijand te overvallen.
Solange echter was te zwak om het te
kunnen volhouden en Vallon werd hoe
langer, hoe dieper het hol ingedreven.
Eindelijk zag Trégat de ongelukkige
door een opening ln den wand verdwe
nen.
Zijn vervolger was hem vlak op de
hielen, maar toch gelukte het Vallon een
deur voor diens neus dicht te slaan. De
deur was echter niet bestand tegen de
geweldige kracht van het monster en
Vallon was er niet in geslaagd, de sleu
tel om te draaien. Beiden verdwenen bui
ten de kring van het licht en een sner
pende kreet weergalmde door de gangen
en gewelven, groeide aan tot een lang
gerekt angstgehuil en stierf toen uit tot
een doodse stilte.
Trégat nam de sleutel, die nog aan zijn
kant ln het slot stak er uit en gaf die aan
Solange.
Als ik er doorheen ben. sluit de deur
dan aan deze kant. Dan ben je veilig,
tot ik terug kom.
Ze wierp de sleutel weg en ging zelf
het eerst de deur door.
Ik ga met je mee- Ik ben niet bang
hief te blijven, maar ik wil liever mee.
Ik zou hier toch niet kunnen blijven
wachten, terwijl jij daar bij hen bent!
Trégat verloor geen tijd niet redene
ren, doch rende een smalle gang door,
die in een grote spelonk uitkwam. Het
Pak aan, leugenaar! zei hij. Je zult. jjckt van de lantaarn was als een
hemnodig hebben. Je compagnon is óp j Ki0eiende spijker in de holle ruimte en
geen twintig meter afstand van je en jé Trégat kon niets onderscheiden, als een
-- 1 STvan glimmende rotswanden. Hu
zag
zult hem liever niet van dichtbij ontmoe
ten.
Vallon sprong doodsbleek overeind
Het volgend Ogenblik trad een grote rui
ge gestalte in de lichtkring en bleef op
nóg geen tien pas afstands van de dóde
hol in en uit scheen te «romen én dê
lucht was vochtig en zilt- Eén koele
wind streek hem langs het gezicht en hij
hoorde hem suizen en gieren langs de
lijk verschikte man staan. En onder het hoge gewelven,
gele verwilderde haar herkende Vallon Hij stak zijn hand uit eên greep SO
Het gelaat van Landes, zijn vroegere com. lange bij haar arm. De rotsen waren
pagnon, verwrongen en verweerd maar h,1nn
toch nog herkenbaar als dat van de
man, die hij dood waande.
Met bevende hand hief hij zijn revol- werd overstemd dóór het ruisen van
ver op en steunde die met zijn andere het water en het loeien
hand,
blibberig en hij moest haar €r bijna
overheen dragen. Hij zag niets meer
van de vluchtelingen en leder geluid
Er klonk geen knal. Het was de ene
loze patroon, die soms in 'n heel pak ge
vonden wordt. Vallon gaf een gil van
angst en vluchtte het donker in.
De lantaarn begon te flikkeren en
gaf slechts weinig licht. Plotseling, bo
ven het ruisen der elementen uit. klonk
er een gil. en nog eên en weer een!
Trégat snelde vooruit en toen hij een
groot rotsblok langs gegaan was,
hij een schouwspel, dat hem verstijfd
van schrik deed Staan.
Op korten afstand vóór hem uit stond
een donkere, reusachtige gedaante op
een hellend rötsvlak. Do linkerhand
was aohteruitgestrekt als om zich in
evenwicht te houden- In zijn rechter
hand had hij Vallon bij een zijner en
kels vast en zwaaide hem in het rond
boven zijn hoofd, zoals een jongen dit
met een slinger doet. Achter hem scheen
de rütsvlakte een eind te nemen en ër
was niets, de sombere duisternis.
Trégat duwde Solange de lantaarn
in handen en riep haar toe, te blijven
staan waar ze was en de ogen te slui
ten Toen sprong hij voorwaarts. Maar
voordat hij de plek bereikt had, liet
het monster zijn slachtoffer los en vloog
Vallon de duistere diepte in. Trégat
hoorde een plons en het volgend ogen
blik vloog het monster hem zelf naar
de keel; zijn voet gleed uit en hij werd
tegen de grond gesmeten. Solange gilde
van angst en kon zich niet bewegen van
schrik. Toen ze even later haar ogen
durfde opslaan, zag ze, dat Trégat zijn
tegenstander om het middel had gevat
en hem langzaam omver duwde, tot
dat ze beiden op de grond lagen in do
delijke omarming.
Het werd in de ogen van Solange
een bijna bovenmenselijke strijd. Tien
minuten lang trachtten de strijders,
elkander er onder te krijgen, zonder
elkaar los t« laten. Maar zodra één van
beidén die poging waagde, sleurde de
ander hem weer tegen de grond en
begon de worsteling van voren af aan.
Eenmaal gelukte het Trégat zijn vijand
goed beet te krijgen en kneep hij hem
de keel dicht met zoveel kracht, dat de
ogen van Landes uit hun kassen puil
den. Maar deze. krankzinnig van woede
trók Trégat naar zich toe en sloeg zijn
tanden in diens schouders en beet.
Trégat Wist hem op een andere wijze
beet te vatten en worstelde langzaam
overeind, waarbij hij zijn tegenstander
mee omhoog trok. Daarop trachtte hij.
hem van dê been te krijgen, maar de
krankzinnige toonde een onbegrijpelijke
kracht en zijn naakte voeten gaven hem
meer houvast op de glibberige stenen,
Plotseling, als op een afgesproken te
ken lieten beiden êlkaar los- Een
enkel ogenblik staarden zê elkander aan,
hijgend en bevend van inspanning, met
fonkelende ogen en klauwende handen.
Toen sprong Landes op zijn tegen
stander af met een vreselijke kreet.
Trégat sloeg hem met de vuist vlak in
het gêlaat met zoveel kracht, dat hij
tegen de grond sloeg en enkele meters
over de slibberige rotsen weggleed,
Maar voordat Trégat bij hem was. Sprong
hij alweer overeind en het gevecht werd
met verbitterde woede voortgezet:. Maar
ten slotte werden hun bewegingen lamg-
hem een voordeel boven de brute
kracht van zijn vijand. Na een verwoe
de aanval van Landes lagen ze beiden
weder tegen de grond. Opeens ontglipte
Landes aan de greep van Trégat, schoOt
een eind voort tot over de rand der
rots en verdween in de diepte- De
strijd was geëindigd.
Trégat strompelde overeind en staar
de naar Solange, als door een zee van
bloed. Hij wankelde en viel op de rot
sen. Hij richtte Zich op een arm over
eind en riep haar naam. Toen ze naar
hem toekwam, scheen het vale licht van
de kaars te verflauwen tot een dikke
duisternis.
Hij kwam na een poosje tot bewust
zijn en vond Solange over zich heen
gebogen, bezig met een natte doek zijn
wonden te betten. Hij was duizelig en
de donkere rotsen schenen om hem neen
te draaien.
Ben je wat beter, Eric?" v 7_'
en haar slem klonk als van heel ver ë-
- Ja, wel wat.... maar ik hebi den
kelijk veel bloed verloren, zei hij zwax-
Die wond aan je .schouderheblk
verbonden, maar verder
maar schrammen, al aullen ze
Pij- dIkendank, dat. van overspan
ning is, Solange, ik wist wel, dat ik
Sterk Was, maar ik- zou niet graag nog
eens zo vechten. Hij is dood, laten we
Overade9arot'sen voortstrompelend, be
reikten ze de wand van het hol en daar
langs op de tast voortgaande, stieten
ze op een gat in de rotsen, waarin ze
weèr voorraad vonden opgelegd; kaar
sen 'n flesch brandewijn, lucifers en
énige stookjes grauw metaal.
Trégat stak de kaarsen bij zich, haai
de de kurk van de flesch, liet Solange er
iets van drinken en nam zelf een flinke
teug. Bij het bekijken van de metaalstro
ken. begreep hij opeens, waarvoor ze
dienen moesten. Hij streek een lucifer
aan en hield die tegen een der staafjes.
Ogenblikkelijk schoot een heldere, witte
Vlam omhoog en verlichtte de spelonk
tot in de uiterste hoeken.
"■"-?^af."?,'l11ï1draad, zei hij, de overige
staafje® bij zich stekend, dat kan te pas
komen.
Zwijgend vervolgden ze hun weg langs
de rotswand. Maar hoe verder ze kwa-
rnetl' des te duidelijker klonk 't klotsen
van het water en vochtig schuim woei
hun voortdurend in het gelaat. Trégat
stak nóg eeh Staafje aan en bij dat licht
zagen ze vlak onder hun voeten een
brede, snelvlietende stroom voorhij ja
gen en zover het licht reikte, was d!e
stroom geheel overdekt met allerlei
wrakstukken. Toen begreep hij, dat dit
de stroom moest zijn, waarover Vallon
gesprokén hadhet graf van duizen
den mensen en schepen.... de stroom,
waaruit Temare zijn schatten had opge
vist.... Een eind verder stalk hij nog
een magnesium-staafje aan en 'n vreemd
toneel vertoonde zich aan hun ogen.
Hoog opgestapeld, tot wel zes meter bo
ven het water, lag een 4am van wrak-
de oppervlakte uit. Hier en
kiel vun een schip, te zie „l.,
Boheeptr.bben L
rönd en nergens was meer een open
staken stukken hout, die binnen zijn bereik
kwamen, naar zich toe.
Met behulp van touwwerk, dat aan
het houtwerk hier en daar nog "a6tzat,
bond hij ze samen tot een soort vlot.
Hij werkte zo hard mogelijk door, maar
voordat hij gereed was, stond het water
hun ai boven de knieën. Maar zijn vlot
was stevig genoeg geworden. Hetscheen
wel in staat, een stuk af zes men-
mi uKc-iujjB.- ae" te dragen. Hij zette Solange er mid-
i Toen was het staafje onsAhra'nd pn 1 oen op en klom er zelf bij.
^gaV wierp het laatste stukje op de - otlze enige ka?B: het
grond, om zijn vingers te sparen. Op
lag een smalle strook zand. Een oude,
met Ijzer beslagen geldkist lag er open
gebarsten, waaruit een hoop goudstuk-
Een waren gerold.
Dit alles zagen ze in enkele ogenblik-
hetzelfde ogenblik schoot een vlamme'je
onder zijn voeten op en een sputterende
vuurstreep schoot langs de bodem vóórt,
eis een dunne, kronkelende slang. Vijf
tig meter verder schoot een vuurstraal
omhoog, een geweldige knal volgde, een
dof gerommel, een luchtstoot, die de
lantaarn deed uitgaan en beiden wer
den tegen de grond geslingerd.
De poel.
Het eerste ogenblik waren ze te ver
bijsterd, om zich te kunnen bewegen.
Een dikke zwaveldamp kwam naar hen
toegedreven en het geklots der golven
was plotseling niet méér hoorbaar. Tré
gat dacht eerst, dat de ontploffing hem
doof gemaakt had, maar toen hij dui
delijk het tikken met zijn hak op de
rotsgrond kon horen, begreep hij, dat
dit niet gebeurd was. Erie tastte naar
de lantaarn en stak deze weer aan. De
lucht was vol damp.
Hij kroop overeind en zocht Solange,
Ze zat half versuft en staarde Wezen
loos om zich heen. Ze kuchte 'heftig
door de verstikkende rook. Trégat hielp
haar Opstaan.
Wat is er gebeurd? vroeg ze met
zwakke stem.
Ik weet het niet. Maar blijkbaar
heeft hier een lont gelegen, die ont
brand is, doordat Ik dat stukje magne
sium weggooide. Denkelijk door Vallon
aangelegd, om dê toegang tot de spe
lonk op te blgzen. Als dat zo is...>
Hij stak nog een stukje magnesium
aan en hert witte licht scheen als een
witte wolk voorbij te drijven. Maar plot
seling gaf hij een schreeuw Vgn schrik-
De smalle strook zand aan zijn v.3eten
was verdwenen en het water spoelde nu
tegen de rótsen. Ogenschijnlijk overzag
hij de betekenis ervan en hij greep Zo
lange bij haar arm.
Ze snelden over de rotsen, tot ze w.er
bij de muur van het hol kwamen. In
enkele minuten waren ze bij de nauwe
gang, die naar de uitgang moest 'e den.
Trégat snelde er binnen, maal\ ^ond
zijn weg na enkele passen versperd door
grote stukken rots en puin.
De gang Was Ingestort door de ont
ploffing. Ze zaten in het hol gevangen.
We moeten terug, Solange, nep hij,
Het zal nog Wel goed aflopen, Het wa
ter zal niet zo heel veel rijzen, denk ik.
Maar toen ze bij de poel terugkwamen,
stond het water reeds tegen de -otsen
en overdekte de plek, waar ze zoeven
gestaan hadden. Trégat zon Op een mid-
tóogelijk, dat hét water niet al te hoog
rijst en daarna weer, als het eb wordt,
dalen gaat.
Maar als dit hol nu eens te laag
gelegen Is? vroeg Solange.
Trégat werd doodsbleek.
Wat dan? zei hij langzaam. Ja So
lange, dat zullen we moeten afwachten
Voor mij komt het -er weinig op aan, om
dat ik jouw liefde toch verloren heb. Ik
zie de dood zonder angst tegemoet. Ik ben
alleen bezorgd voor jou.
Ik ben ook niets bang om te sterven.
Eric. En ik zou liever hier met jou ster
ven, dan het leven te lelden, dat mijn lot
schijnt te móeten ziln. Maar het zal nog
wel té vroeg zijn om over doodgaan te
praten, jongen.
Ze glimlachte dapper door haar tranen
heen, die in haar ogen opwelden.
HU nam haar hand en drukte die aar.
zijn lippen. Ze liet hem begaan. Ze be
schouwde dit niet als een uitln-g van liefde.
Neen, praten dient nergens toe, So
lange. We zien het voor onze ogen. Als het
gewelf van dit hol beneden de zeespiegel
ligt, loopt het geheel vol. We moeten af
wachten, hoé hoog de vloed het water doet
stijgen.
Ze gaf geen antwoord. Zo ging een uur
voorbij en nog steeds hield Trégat haar
hand vast. Het vlot dreef voortdurend in
de poel met de stroming van het wa
ter mee. Planken, kisten en vaten, al het
wrakhout, dat de zee geregeld aanspoel
de, dreef met hén mede in de dolle cir
kelgang. Gelukkig waren er geen dingen
van grote afmetingen bi), anders zou het
vlot zekér bekneld zijn geraakt en tegen
de retswandeh Uiteengeslagen.
Nu ên dan maakte Trégat, als het Vlot
vlak langs de wand dreef, een kras op de
zocht die wéér op, als ze ten
tweede male voorbijdreven. De meesta
keren waB hij verdwenen onder het stij
gende water.
Te
'oen dreef er iets langzaam uit de duis
ternis te voórsc-hijn in de lichtkring van
dé lantaarn,... eén smalle plank, vast
gegrepen door door een paar bloedloze
nahden en heèl grauw en vaag een bleek
gelaat, dat door net water heen schemer,
de.
Het was Jean Vallon. Zijn mond bene
den de oppervlakte bewees wel, dat hij
dood was- Maar in Zijn dode handen om
klemde hij nog steeds de plank. Trégat
zag een gapende wonde ln zijn voorhoofd.
Waarschijnlijk was hij tegen een rotsblok
terecht gekomen ln zijn val.
Solange zag het afschuwelijke schouw
spel gelukkig niet én Trégat was blij, dat
de stroom het lijk snel voorbijspoelde.
(Wordt vervolgd)
