Nieuws uit STAD en OMTREK
Hoe komt de S.G. 'aan haar trek
LUi iUkl
Onafhankelijkheid heeft heel
weinig veranderd in Laos
LAATSTE BERICHTEN
Een
meisje
voor
alles
Bevolking moet niets van Vietminh
en Vietnam hebben
v
Arrestaties in
Nieuw-Guinea
Prof. dr Beel
Christiansen komt
vrij
Men draait rond in een duivelskring
U W WAGEN
DOORSMEREN?
vermouth Torino
F. E. Ruytenburg 1"
BOPENJANG... BOPENJANG
Frankrijk dekt de tekorten
J
Nog een verrassing
van Sint
Nieuwe leden van de
Veiligheidsraad
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Teheran blijft onrustig
DONDERDAG 6 DECEMBER 1951
S
PAGINA 2
Twee fronten
Persoonlijk stelling nemen
BENOEMING CONSERVATOR
STEDELIJK MUSEUM
COMMISSARIS BLIJFT NOG
DE BURGERZIN-LENING
VLAG OP ORANJESTRAAT.
COMPLEX
MUTATIES RIJKSSCHOOL-
TOEZICHT INSPECTIE
ROTTERDAM
WEEKMARKT IN HET
B ROERS VELD BLIJVEND?
BURGERLIJKE STAND
NED. VRACHTENMARKT
NOODUITGANG GEMEENTEL.
OPENBARE LEESZAAL
VEILING VAN DE BAAN
Zuidmolukse ministers
„in bescherming genomen'
Lot 12916 krijgt 25 njille
door
MABEL BARNES—GRUNDY
Tante Sophia probeerde zo luidruchtig
Minister van Binnenlandse
Zaken
CHEF APELDOORNSE
BURGERLIJKE STAND
GEARRESTEERD
Legesgeld verduisterd
No? vóór Kerstmis
„Het nemen en bevorderen van initiatieven en maatregelen op cultureel
gebied voornamelijk die initiatieven welke de stad Schiedam in haar
geïieel ten goede komen".
Punt (c) uit de doelstelling van de Statuten is wellicht een der belang
rijkste oorzaken geweest van spanningen rond de S. G. Spanningen, die
haar aan de ene kant plotseling in het daglicht van de belangstelling van
alle Schiedammers brachten; spanningen, die aan de andere kant een
bedreiging vormden voor doelstelling (b)
„Het bevorderen van het onderling begrip en de bereidheid tot samen
werking van de verschillende bevolkingsgroeperingen."
De Schiedamse Gemeenschap was oor
spronkelijk geconcipieerd met een extra
woord erbij. Circulaires uit het najaar
1947 dragen de naam: „Schiedamse Cul
turele Gemeenschap in oprichting". Het
was het culturele werk, dat men aller
eerst wilde stimuleren. Men stond hier
bij min of meer voor een duivelskring.
Bij de beperkte en onvoldoende zaal-
accomo-datie geen kans op belangrijke
verhoging- van peil en aantal der ma
nifestaties!' Bij zo betrekkelijk gering
aantal manifestaties geen kans om de
bouw van een nieuw centrum financieel
te billijken.
Wat er rond het Cultureel Centrum
Is gebeurd, is bekend genoeg. Tot nu
toe kent de Schiedamse Gemeenschap
twee criteria, waarnaar haar bestaan
beoordeeld wordt. De Schiedamse Ge
meenschap wilde een Cultureel Cen
trum. Was men tegen dit laatste, dan
had men ook weinig op met de S. G.
Da S. G- was voor een attractiecen
trum tijdens de Vacantieweek. Moest
men hiervan niets hebben, dan werd de
6. G. in dit licht bezien.
Het zal wel steeds de noodzakelijke
strijd en noodzaak tot rechtvaardiging
van zijn bestaan van ieder nieuw ini
tiatief zijn, dat het niet beoordeeld
wordt naar zijn doel en zdjn verborgen
mogelijkheden, maar naar de wijze,
waarop het in bepaalde concrete in het
oog lopende gevallen handelt. Het is deze
menselijke kortzichtigheid, die vaak een
goed initiatief doet verzanden of in de
hoek van het extremisme of in dat der
ballingschap.
Immers men kan redeneren, dat de
S. G. er geen goed asm gedaan heeft om
een Cultureel Centrum direct ter hand
te nemen. Zij had zich eerst beter moe
ten wor.elen in den brede en daar wor
tel moeten schieten. Maar men vergeet,
dat ieder der aangesloten organisaties
haar na korte tijd. zou vragen: „Wat
doen jullie nou eigenlijk? Krijgen wij
nog een zaal? Komt er nog wat van een
be-ere uitvoeringsruimte voor ons?"
rlen bindt de grote groepen, die tot
nu toe ver van elkaar stonden niet op een
it-aïel program, maar op een practised
werkstuk en vooral op de baten, die zij
bij da samenwerking vinden. Door die
b.: en heen kan men dan van tild tot
tijd wat idealisme weven zodat in de
loop der tijden de kans bestaat op ver-
Advertentie
NATUURLIJK bij
WINKELMAN'S Automobielbedrijf
Nleuw-Mathenesserstr. 11-13, Tel. G7521-68269
De redacteur heeft een boek gekregen
van zijn vrouw,,Het boek van het jaar".
Zeker een boek over de film van de
maand naar het hoorspel van de week
met de dingen van de dag bij de match
van de eeuw, betaalbaar per kwartaal.
Het zal hem te pas komenWant het
blijkt rrneer een soort encyclopaedie te
zijn over alles wat het vorig jaar gebeurd
is.
Toch is het vol met drukfouten. Daar
staat bijvoorbeeld als kind \an het jaar
Bertha Hertog, Wat natuurlijk niet waar
is. Het kind van het jaar is zijn eigen
zoon. En dan de man van het jaar. Hoe
komen ze erbij dat dat MacArthur is.
Ze hadden beter in Schiedam hun licht
op moeten steken. De diplomate van het
jaar is ook al een vergissing. Evita Peron
n.b. Over charme in de diplomatie ge
sproken. Daar weet ieder getrouwd man
toch wel van mee te praten. Waar zou
den anders de Maisons van bestaan en
de heren Dior, Fath, Balmain e-a. De
charme van de diplomatie maakt de fi
nanciering van de dames-mode mogelijk.
Maar het is niet alleen Evita. die deze
diplomatie verstaat. Als men daardoor
vrouw van het jaar wordt, komen we aan
twintig boeken van het jaar met louter
foto's nog te kort.
Ik heb nog te weinig tijd gehad om het
Boek van het Jaar door te nemen, als de
redacteur zich niet aan de kennis zat te
verzadigen, maar het lijkt me toch maar
een gedeeltelijk succes.
Tussen haakjes, wist V dat Nederland
133 dagbladen heeft en Gr. Britannië
maar 122, tegenover België maar 46.
Is het nou wonder dat de journalisten
hier niet tot een stand behoren. Zelfs in
C-.nada, het papierland bij uitstekt be
staan er maar 111.
Dat stond ook in ,Jlet boek van het
Jcc". Geen wonder, dat voor ons eur-
s'-"r- schrijvers de spoeling zo dun
wordt,
LEO-
wezenlijking van de bevordering van
dat onderling begrip en bereidheid tot
samenwerking, dat de oprichters voor
ogen stond.
Dit werk vraagt om een strijd oo
twee fronten. Aan de ene kant een zich
onmisbaar maken bij de aangesloten ver
enigingen. aan de andere kant een kwe
ken van good-will en van belangistel-
ling bij de gehele bevolking, georgani
seerd of "niet zodat ook van die kant in
de dagelijkse omgeving een goed hart
wordt toegedragen aan een instelling,
die uiteindelijk veel belangrijker pijlen
op haar boog httft dan een Vacantie
week of een Cultureel Centrum. En die
belangrijker pijlen zijn de verhoging van
het peil van de beoefening der verschil
lende kunsten als muziek, toneel, klein
kunst, ballet e. d. in eigen stad.
Om dus die good-will ouder de bevol
king te kweken, was opnieuw een con
crete trekpleister nodig: de Vacantie
week. Wilde die week een gemeenschaps-
week zijn, dan moest aan de ene kant
de todgang goedkoop zij-n, terwijl het
programma niet van Lou Bandy en Hots-
knots-muziek aan elkaar mocht hangen.
Wat in dit opzicht is bereikt, war
slechts een eers.e stap, maar een stap,
die zoveel geld kostte, dat alleen een
attractiecentrum evenwicht in de begro
ting kan brengen. In dit blad is deze
waak voldoende gezegd over een posi
tieve benadering van de kermis.
Wij willen slechts herhalen, dat op
nieuw een punt, waarop Schiedam's be
volking gespleten werd in overtuigings-
strijd, juist de bedoeling had een mid
del te zijn tot de uiteindelijke vorming
van een sterker onderlinge samenwer-
kin.gsbesef en oorzaak werd van een
grotere verwijdering.
Toch menen wij, dat dit alles voor
delig is geweest. Men kan deze zaken
binnenskamers trachten te houden en
regelen, maar zolang men binnenskamers
blijft, is de Gemeenschap een zaak van
enkele leidende figuren in de verschil
lende groepen. Maar daar gaat het niet
alleen om. De Schiedamse Gemeenschap
en nu bedoelen wij even niet de or
ganisatie, maar onze stad is een
werkelijkheid, die ook glidt van buur
tot buur en van Jantje tot Pietje.
Weliswaar niet in de practijk, maar dan
toch in de verbondenheid, die ons lot In
uren van gevaar of ramp aan dat van
anderen bindt. Het verloren gaan van dit
besef is verlies. Dit men de mensen kent
vanachter de gordijnen en in de gesprek
ken met anderen, die ze cok maar van
achter de gordijnen kennen, is iets anders
dan dat men de mensen kent als mede
burgers. wier gedrag en doen invloed
heeft op de sfeer, waarin wij leven. Dat
is wel wat raar gezegd in een stad, waarin
mensen van een portiek elkaar nauwe
lijks kennen, maar het is een waarheid,
die in de oorlogsdagen duidelijk is ge
worden. Wij leven wel niet in oorlog;
we hopen niet in oorlog te zullen gaan
leven, maar als in oorlogstijd kennis van
elkaar en onderlinge trek naar eikaars
h.ui'ip nodig was, dan in vredestijd niet
minder.
Als nu de Schiedamse Gemeenschap
en nu bedoelen wij de organisatie
tracht hieraan' iets te doen, dan zal ook
ieder burger en bewoner van de stad in
staat moeten zijn een houding t-o.v. die
Gemeenschap in te nemen. Niet via het
bestuur van zijn organisatie, maar ook in
zijn zeer persoonlijk stelling nemen.
Vandaar wij herhalen het achten
wij het winst, dut het Cultureel Centrum
en de Vacantieweek aanleiding zijn ge
weest tot dit persoonlijk partijkiezen.
Wat echter een der grote handicaps
hierbij is, is het onvoldoende georiën
teerd zijn; het te weinig doorzien van de
mogelijkheden en het teveel verwijlen bij
de feitelijkheden, die velen vooral in
vertegenwoordigende kringen, met name
ini de Raad t.o.v. dit verschijnsel aan
de dag hebben gelegd.
Het is en wij weten dit uit eigen
ervaring zo, dat gemeenschap--bewust
zijn een veelzijdig maar onvolgroeid be
grip is en dat ieder verstandig mens, die
hiertoe zijn visie bijdraagt een verande
ring ten goede in dit bewustzijn teweeg
kan brengen.
Daarom is het te betreuren, dat men
van een der belangrijkste verschijnselen
in ons na-oorlogse leven geen gedegener
en persoonlijker studie heeft gemaakt.
Het is de positieve bijdrage van iedere
degelijke opposant. die een wordende
organitatle kan vormen. Maar hiervoor
ie meer nodig dan oppervlakkige iplato-
Advertentte
nische belangstelling. Het komt oak voor
de Raadsleden aan cp een persoonlijk
stelling nemen aan' de hand van de intrin
sieke waarde niet aan de hand van ge
voelens en van feiten, die juist plaats
konden vinden door 'hun afzijdigheid-
Het is de schuld van de Schiedamse Ge
meenschap (de organisatie) niet als zij
niet voldoende representatief is voor De
gemeenschap. Maar men zal niet mogen
verwachten, dat wat in de normale losse
gemeenschap onmogelijk is, n.l. dat één
bepaalde groep zijn niet door allen onder
schreven wensen daaraan opdringt; in 'r.
gebonden gemeenschap mogelijk is. Want
de Gemeenschap mag de natuurnoodzake
lijke binding der burgers tot stand bren
gen cp een aanvaardbare wijze; zij kan
nooit geweten gaan spelen voor ieder van
die burgers. Die zal zijn houding t.o-v.
een kermis en een Cultureel Centrum
nog steeds persoonlijk moeten bepalen.
Het is merkwaardig, dat juist dit dit
persoonlijk overeenkomstig zijn overtui
ging kiezen en verantwoorden van zijn
stap juist in Prot.-Christelijke krin
gen naar aanleiding van de Gemeenschap
wil weggewerkt worden. Zelden werd
ind'ividualistischer levensverantwoording
verbonden met collectivistischer dwang
maatregelen.
j December 1.1. overleed in huize
St. Liduma te Schiedam de heer F. E.
Ruytenburg, die gedurende circa 50
jaar zijn beste krachten gewijd heeft
aan het R K. Parochiaal Armbestuur
van Rotterdam. Van Mei 1914 af tot 1
Januari 1946 bekleedde hij de functie
van directeur van gemeld bestuur. Op
grond van zijn grote verdiensten bij de
uitoefening van zijn ambt. werd hij be
giftigd met -het erekruis Pro Ectasia et
Pontifice.
Bij Raadsbesluit van 27 Juli 1951 werd,
wegens het bereiken van de pensioen
gerechtigde leeftijd, aan de heer C. H.
Schwagermann met ingang van 1 Januari
1952 eervol ontslag verleend als Conser
vator van het Stedelijk Museum.
Ter voorziening in de vacature, welke
daardoor zal ontstaan, heeft de Commis
sie voor het Stedelijk Museum in over
weging gegeven de navolgende aanbe
veling aan Uw Raad voor te leggen.
1. De heer D. Schwagermann te Am
sterdam
2. De heer A. C. H. Slot te Schiedam.
Hieraan gevolg gevend, stellen B. en
W. voor de benoeming te doen geschie
den voor een proeftijd van twee jaar. en
onder voorbehoud van geneeskundige
goedkeuring.
Tevens stellen zij voor de jaarwedde
van de Conservator met ingang van 1
Januari 1952 vast te stellen op een vest
bedrag van 2000,—.
De Commissaris van politie, J. H. v.
Veen, die per 1 Januari met pensioen zal
gaan, zal waarschijnlijk nog geruime tijd
blijven- Tot nu toe is geen K.B met de
vermelding van zijn ontslag verschenen,
terwijl ook elders de diensttijd met
enkele maanden voorlopig is verlengd.
De eerste actie ter plaatsing van de 4%
Burgerzin-lening is begonnen. In ons
blad van hedenavond geeft een adver
tentie de eerste bijzonderheden- Wij ko
men hierop nog nader terug.
De heer W. A. Haak, voorzitter van
het pensioenfonds van de Ned. Handel
Mij., die de bouw van het complex aan
de Oranjestraat financiert, heeft van
morgen de vlag gehesen op het hoogste
punt. Aanwezig waren o.a. de wethou
der van de Woningdienst, mr M. J. M.
van Kindereh, mr ir M. M. van Praag,
directeur van de Woningdienst, de aan
nemerscombinatie, Smits. Schotel en
Noordzij, de architecten Spruyt en Den
Butter en de directeur van het Bureau
Huisvesting, de heer J. van Grient. Voor
de arbeiders kreeg de heer C. Scherpen-
berg een som overhandigd als douceur
tje bij dit gebeuren, dat zo snel tot stand
kon komen dank zij de samenwerking
tussen architecten, aannemers en ar
beiders.
Portret van een Marokaans rif-
bewoner", geschilderd door Willem
Doogeicaard, dat het Stedelijk
Museum ten geschenke heeft
gekregen.
g»n fntnmntprinnl oöm ïv»r1t»iilr *za»i
Als opvolger van de heer J. J .C.
Starkenbrug is bij Koninklijk Besluit
met ingang van 1 September 1951 be
noemd de heer M. Bijpost, tot die datum
inspecteur in Ressort C van deze inspec
tie. De heer H. Schuurman, hoofd van de
openbare school voor u.l.o. te Dordrecht,
is als opvolger van de heer Bijpost be
noemd tot Inspecteur in een ressort der
Inspectie Rotterdam en hoopt deze func
tie te aanvaarden op 1 Januari 1952.
Na het eervol ontslag aan de Consu
lent voor de lichamelijke opvoeding de
heer C. A. Bos, op diens verzoek ver
leend met ingang van 1 October 1951,
is de waarneming van deze functie voor
de Gemeente Rotterdam opgedragen aan
de heer F. W. E. de Haan te Leiden en
voor de Gemeente Schiedam aan de
heer J G. A. Smorenburg te Voorburg.
Het is thans reeds ruim een jaar ge-
leaen, dat de weekmarkt in het Broers-
veld geopend werd.
De onzekerheid omtrent de ontwikke
ling hiervan deed destijds de Raad be
sluiten de weekmarkt voorlopig op proef
in te stellen, om na verloop van tijd te
kunnen beoordelen of een weekmarkt
te Schiedam reden van bestaan heeft.
Naar B. en W. menen heeft de practijk
uitgewezen, dat dit inderdaad het gevat
is: in het afgelopen jaar is de proef -
markt uitgegroeid tot een instituut, dat
een vaste plaats heeft verworven in de
belangstelling van burgerij en handel.
Ter bestendiging van de bestaande
toestand komt het B. en W. daarom juist
voor, thans een uitspraak te doen 'om
trent een vaste weekmarkt en daaraan
te verbinden de vaststelling van de no
dige verordeningen, n.l. een verordening
op de weekmarkt, houdende een regeling
ter bevordering van de goede gang van
zaken op de markt (..Verordening op de
markt in de gemeente Schiedam") en
een belasting-verordening, waarin de
marktgel'den zijn geregeld („Verordening
op de heffing en invordering van markt-
gelden in de Gemeente Schiedam").
Op grond van vorenstaande overwe
gingen stellen zij de Raad voor defini
tief te besluiten tot het instellen van een
weekmarkt, te houden iedere Vrijdag in
het Broersveld, en tot vaststelling van
de nodige verordeningen.
GEBOREN: Nicolaas J. C., zoon van
C. J. Bel en H. C. T. van Schaik; Kees,
zoon van J. J. Fieggen en C. P. van 't
Hoog; Johanna M., dochter van J van
der Windt en J. M. van Toor; Adriana,
dochter van J. G. Peek en A. van der
Grsaff; Jan C., zoon van C. P. Bruinsel
en P. Proost; Jacobus A., zoon van G.
A. Weber en J. de Jong; Pieter K., zoon
van P. K. Notenboom en G. H. van den
Berg; Marianne, dochter van M. A. Cle-
veringa en M. Bras; Johannes M. A.,
zoon van C. J. H. Alblas en A. Brand:
Yvonne L., dochter van G. van der
Voorde en L. Broekhuizen.
OVERLEDEN; E. A. de Vos, 76 jaar,
echtgenote van J. Vermeer; F. E. Ruij-
teiiiburg, 81 jaar; N. van Pelt, 95 jaar,
weduwe van P. Boer,
ROTTERDAM, 3 Dec. 83 ton katoen En
schede, 200 ton stukgoed Amsterdam 340 ton
kolen Dongen, 335 id. Helmond. 278 'ton sisal
Leiderdorp, 181 ton cellulose Maastricht, 157
ton div, granen Deventer, 150 ton kunstmest
Amsterdam, 2 x 100 ton super Breda, 80 ton
id. Oudenbosch, 26 stand hout Wormerveer,
20 id. id. Amsterdam, Totaal 3 6reizen, 15
vletreizen. 1340 ton kolen Geertruidenberg,
450 ton id, Nijmegen, 140 ton gerst Tilburg,
210 ton id. Veghel 250 ton div. granen den
Bosch, 213 ton petr. cokes Deest/Afferden,
1732 ton copra I./varen, 155 ton kunstmest
Tholem.
Bij de verkoop van het perceel Elzen-
steeg 2 krachtens het besluit van de
Raad van 6 Februari 1948 heeft de ge
meente zich het recht van uitgang voor
behouden over dit perceel ten behoeve
van het personeel en de bezoekers van
de Openbare Leeszaal.
De breedte van de uitgang moet ten
minste 1.20 meter bedragen.
B. en W. zijn voornemens, thans tot
bet maken van deze nooduitgang over te
gaan; derhalve stellen zij voor, het daar
voor benodigde crediet van 3900,te
verlenen en de begroting van de Open
bare Leeszaal en Bibliotheek voor het
dienstjaar 1932 dienovereenkomstig te
wijzigen.
De veilingen van het Theater Mono-
pole e nMusis Sacrum gaan niet door.
Waarschijnlijk zijn de partijen, die hier
bij betrakken waren, tot een minnelijke
schikking gekomen, zodat de voorlopig
aangekondigde verkoping komt te ver
vallen.
NV, ROWNTRSi AMSTESOAM
(Van onze correspondent
Alfred van Sprang)
VIENTIANE (Koninkrijk Laos), Dec. '51
De eigenaar van het hotelletje AUX
ARMES DE LA BRETAGNE op hot peu
terige marktplein, waar de mannen en
vrouwen van buiten elke morgen hun
producten komen verkopen, neemt een
slok van zyn apéritif en veegt met een
zakdoek het zweet van zijn voorhoofd.
„Het is hier best u't te houden, mon
sieur
„Erg rustig, hè
„Gelukkig wel
Robert Herry kent het gebied. Als pa
rachutist in het Franse leger heeft hü
er een paar jaar dienst gedaan. Toen
zijn tjjd erop zat, heeft hij besloten te blij
ven om in het burgerleven een oestaan
te zoeken. Het is hem tenslotte gelukt,
om dit huis to veroveren en er een ho
telletje annex bar en estaurant te be
ginnen. Hotel AUX ARMES DE LA BRE
TAGNE is nu het sociale centrum van
Vientiane, waar burgers en militairen el
kaar ontmoeten en iets van de sfeer van
een Frans établissement vinden.
Vientiane is een groot dorp. Het is niet
temin de hoofdstad van het koninkrijk
Laos. De regeringsinstanties zqn er. De
Franse commissaris en de Franse terri
toriale commandant hebben er hun stand
plaats. Er is zelfs een Amerikaanse le
gatie. En de koning heeft er ook een
bescheiden villa; alhoewel de koninklijke
residentie eigenlijk in het diep in het
binnenland gelegen Luang-Prabang ge
vestigd is.
Zieke koning
Het leven is er rustig. De golf van na
tionalisme heeft weliswaar ook au ai-
gelegen gebied bereikt en als gevolg
daarvan is het nu een souvereine staat,
maar dat heeft toch in feite maar erg
weinig verandering teweeg gebracht. Er
is natuurlijk een compleet bestuursappa
raat met ministers en politie en een klein
leger en men heeft zelfs al verkiezingen
gehouden. De overgang is echter zonder
schokken en in goede harmonie met de
Fransen gegaan, de meerderheid van de
mensen mogen de Fransen wel en dat
Is ook begrijpelijk, warn het is uiteinde
lijk het Franse leger, dat hun bescher
ming tegen de terroristen van Ho Chi
Minh geeft en het is de Franse regering,
die de tekorten van de staatshuishouding
voor haar rekening neemt. En die zijn
niet gering, want Laos is een arm land.
Koning Sisavang Vong zelf is ook een
warm vriend van Franxrijkal w®s
het alleen maar, omdat, hij daar verlich
ting van zijn rheumatische pijnen kan
vinden. De oude monarch is dan ook maar
zes maanden van het jaar in zijn ei gon
land. De andere zes maanden brengt hij
bij de geneeskrachtige bronnen van
Frankrijk door. En als er zeer belangnl-
ke staatszaken zijn, zoals nu het samen
stellen van een nieuw kabinet, komt zijn
oudste zoon, prins Savang, hem daar op
zoeken om ze te bespreken. En de be
volking: er zijn maar anderhalf milhoen
mensen in het uitgestrekte, maar groten
deels onherbergzame genied en velen van
hen weten waarschijnlijk nog niet eens,
dat ze onafhankelijk zijn en, als ze het
wel weten, begrijpen ze vermoedelijk met
wat het betekent. Ze leven onder uiterst
primitieve omstandigheden in de woeste
bergen en nu en dan komt er een depu
tatie naar beneden om trouw aan de ko
ning te betuigen. En dan zijn er de kam
pongbewoners, die hun bescheiden huisje
van stro hebben, hun sawah en hun buf
fel en voor wie de overgang van kolo
niaal naar zelfstandig bestuur ook geen
enkele verandering betekend heeft. Het,
zijn mensen, die in veel opzichten aan de
Indonesische tahi herinneren: ze zijn
goedlachs en houden meer van feestvieren
dan van werken. Ze accepteren het le
ven met een ruime mate van fatalisme
en ze hebben een stopwoord, dat hun
oosterse mentaliteit, karakteriseert: bo-
pen.jang, wat zoveel wil zeggen als wat
geeft het eigenlijk.
Terrorisme
Maar Laos heeft ook zijn zorgen. De
Vietminh maakt het eveneens de bewo
ners van Laos lastig, al is het in veel
mindere mate dan in Cambodja en voora
in Vietnam. Er valt tenslotte met veel
te bereiken voor de communistische groe
pen. In de eerste plaats willen de Laosia-
nen niets van hen weten. De meerder
heid van de Vietminh zün Vietnamezen
en de Laosianen hebben een ingeboren
hekel aan de Vietnamezen, niettegen
staande hot feit, dat er duizenden in het
land leven, vooral als huisbedienden, een
beroep, waar de Laosianen zelf veel te
trots voor zijn. Bovendien is er weinig te
halen voor 'de communisten.
Het zijn dan ook hoofdzakelijk groepen,
die voor fourage of aanvulling in China
dwars door Laos trekken. Of koeriers,
instructies in Thailand gaan halen- D®'
wel eenheden, die een omtrekkende be
weging maken om de Fransen en vieir a
mezen op de flank aan te vallen. H°
Minh heeft practlsch geen i"?1 jf.,htpr
Laos. De Laosianen staan vee* PL vppl
bij de Thailanders. In feite: er wonen veel
meer Laosianen in Thailand, dan Caos
zelf. De verhouding is ongeveer één op
vier. Deze situatie dateert uit de dagen,
dat men de rivier de ,„5jens
heeft aangenomen tussen belde landen.
Er is echter een zeer druk en vrij grens.
verkeer, al is er even een onderbreking
geweest, toen de c lne ml"
nister-president Phlbocn Songgram ont
voerd heeft.
Het koninkrijk Laos bestrijkt
met het keizerrijk Vietnam en het
koninkrijk Cambodja het gebied,
dat vroeger Frans Indo-China was.
Half zo groot als Frankrijk heeft
't practisch geheel uit woest berg
land bestaande Laos slechts een
bevolking van ruim anderhalf mil-
lioen zielen. Het grenst, behalve
aan Vietnam en Cambodja, ook aan
China, Birma en Thailand.
Nu het water in de Mekong heel laag
staat, kan men bijna van Vientiane naar
Siam lopen, door eenvoudig de droge ri
vierbedding over te steken.
VerSe groenten en levensmiddelen ko
men in grote hoeveelheden van Thailand
en veel Laosianen heboen familieleden
aan de overkant van de rivier wonen. En
als er ooit sprake zou zijn van een keuze
tussen Vietnam en Thailand, dan zal de
meerderheid van Laos zich waarschijn
lijk voor aansluiting bij Thailand uitspre
ken. Maar die vraag is niet aan de orde.
Gemoedelijk
Zo gaat het leven zijn gang. Er zijn
twee straten met kleine winkeltjes, waar
van de meesten door nationalistische
Chinezen gedreven worden. Er ie een
warme bioscoop. waar stokoude films
draaien. Er is een café met de veelbelo-
en verder zijn er
vende naam „Tarzan
nog wat andere drinkgelegenheden, waar
men over een glas bier of wijn de schaar- onafhankelijkheidszucht
se gebeurtenissen bespreekt. De Franse i heeft aangericht en de mensen rustig en
voorlichtingsdienst heeft een leeszaal, j tevreden leven.
waar Frans-a kranten ter inzage liggen, (Nadruk verboden).
en fotomateriaal een indruk van het le
ven in Frankrijk en in de deelstaten
geeft. Vijftig meter verder hebben de
Laosianen hun eigen voorlichtingsdienst
met op het mededelingenbord zulke ge
moedelijke officiële bekendmakingen als
„De regering van het koninkrijk Laos
deelt fabrikanten van stoffen mede. dat
zij van een Belgische firma een verzoek
heeft gekregen voor het aankopen van
Laosiaanse zijde in goud. geel en rood,
in stukken van minstens 100 meter". Kra
kende karren met twee trage buffels er
voor en een slapende voerman er op
sjokken door de straten. Kale Boeddhis
tische bedelmonniken in oranje-gele ge
waden lopen met hun koperen potten
langs de huizen om gaven in natura te
vragen. Nu en dan knettert een politie
agent, met een groene baret, op een mo
torfiets voorbij als een symbool van de
nieuwe tijd. Maar in de warme middag
uren zijn de straten uitgestorven, omdat
ieder dan siësta houdt en als het donker
is komt ook niemand buiten, daar de
straatverlichting zo summier is, dat mei»
niets kan zien.
Heimwee
En de Fransen.
De weinige militairen en de civiele
ambtenaren hebben langzamerhand de
stijl van het land overgenomen. Ze leven
in grote, oude huizen, die ze, onbevreesd
voor dieven, open laten staan, als ze uit
gaan. Ze winden zich over niets op en
houden van het rustige plattelandsleven
temidden van de vriendelijke bevolking.
Ze ontmoeten elkaar op alle officiële ge
legenheden en een bezoeker van elders
valt dan onmiddellijk op. En als de
heimwee naar Parijs hun te machtig
wordt rijden ze naar de grasbaan even
buiten de stad, waar de vliegtuigen star
ten, die veertig uur later op Le Bourget
landen. Terwijl ze naar de wolkenlucht
staren, verzoenen ze zich met de gedach
te. dat ze toch eigenlijk vlak bij huis zijn.
Daarna Keren ze weer terug naar Vientia
ne: het shangri la, waar de epidemi' der
weinig schade
Volgens een schrijven, dat van Am-
bonese zijde in Nederland aan minister
president Ürees, minister Peters en de
fractieleiders van de Tweede Kamer is
gericht, zouden op Nieu-Kuinea door
Ned. of inheemse politie de minister
president van de „Republiek der Zuid-
Molukken", de heier A. Waisiral, de mi
nister zonder portefeuille van deze re
publiek, de heer A- Nanlohy en nog 19
andere personen van Zuidmolukse
landaard, in arres zijn gesteld.
„Uit Nieuw-Guinea", zo zegt dat schrij
ven, „ontvingen wij het btericht dat op
5 November j.l. bootzoeking werd ge
houden door de politie te Sorong aan
boord van de motorboot „Hoa Moa" van
de Republik Maluku Selatan. Het ar
chief van de minister zonder portefeuille
werd in beslag genomen en de heer
Nanlohij zelf in arrest gesteld. Hierna
werd huiszoeking gedaan bij enkele an
dere Zuid-Molukkers in Sorong.
De minister-president van de R. M. S.
werd met nog 19 andere personen, die
met prauwen uit Ceram i.n Nieuw-Guinea
arriveerden, ook in arrest gesteld of, zo
als de Nederlandse autoriteiten in Nieuw-
Guinea het noemden, „onder bescher
ming genomen in een arreslantenlokaal".
waardoor zij onbereikbaar zouden zijn
voor het Zuid-Molukse volk-
Bij monde van de gouverneur van Ne-
lands Nieuw-Guinea, de heer Waarden
burg, aldus de Ambonezen m Neder
land is asyl gegarandeerd aan personen,
uit het gebied van de B. M. S, afkom.
Wij zouden het zeer °P. PriJS stellen
van de Nederlandse regering te mogen
vernemen, op welke gronden de boot
en huiszoekingen geschied zijn en menen
ten sterkste te moetenro petsteren te
gen de arrestaties.
De 25.000 is vandaag gevallen, net
op flus om ook nog als St. Nicolaas-
verrassing dienst te doen. De prijs viel
op het lot no. 12916 van de Se ljjst, 5e
klasse in do 514e Staatsloterij.
Chili en Pakistan zijn bij eerste stem
ming gekozen tot leden van de Veilig
heidsraad; zü vervangen Ecbador en
India.
Over de zetel van het uittredende lid
Joegoslavië bereikte de Aljameene Ver
gadering nog geen overeenstemming.
Griekenland en Wit-Rusland behaalden
de meeste stemmen, maar riet de ver
eiste twee derden meerderheid.
OACBHD VOON SCHHDAM IN OMSTHlKfH
73ste Jaargang No. 21713
De kantoren der Redactie en Admi
nistratie zijn tijdelijk gevestigd in het
gebouw RK. Volksbond, Lange Haven 71,
Schiedam. Telefoon Administratie 60152.
Telefoon Redactie 67423.
Giro-nummer 9095 ten name van de N.V.
De Courant De Maasbode, Rotterdam.
Aoonnementsprijs f4.95 per kwartaal,
1 170 per maand. (0 40 per week.
Advert enui- [.hijs op gewone kolombreedte
0 IJ pei m'M'me'er noogte
1.. ;ez .nrten Mede lei nip-n op redactionele
k. otiib ted'e i O.nfi oei oiiillmetei hoogte
Bij Contra t ge len .ageie tarieven welke
bij de administiat.e of oij de erkende
ad ver tent e-bui ea i> verkrijgbaar zijn
Kom .menen (kieine advertentlën) tot 20
Woorden Jv cent. Elk woord meer g cent.
Maximum 90 woorden. Plaatsing uitsluitend
bij vooruitbetaling.
Alle advertentie-orders worden afgesloten en
geplaatst overeenkomstig de Regelen voor
het Advertentie-wezen.
Directeur: J. Kuijpers.
Hoofdredacteur;.Leo J. M. Hazelzet,.
24).
Nu was het de gewoonte van Quinton,
om op Zaterdag een lange tocht te maken
naar buiten, alleen om van tante Sophia
weg te komen, maar hij was van plan
vandaag met deze gewoonte te breken.
Hij had het plan opgevat, om naar huis
te komen en juffrouw Woffran behulp
zaam te zijn bij haar pogingen om tante
Sophia „kwijt t'e raken"; hij voelde, dat
hij niet anders kon. Het was niet fair
tegenover het meisje, om haar alleen een
dergelijk lastig karwei te laten opknap
pen „Eendracht maakt macht" hield hij
zichzelf voor, terwijl hij aan zijn servet
zat te frommelen en het in drieën vouwde
in plaats van in vieren, waardoor het dun
en lang werd en neiging vertoonde uit de
ring te gllpen. Maar nu, met de ogen van
tante Sophia op hem gericht, waagde hij
het niet uit te spreken, wat zijn voor
nemen was geweest,, hoe wel hij. iets on
verstaanbaars mompelde over het weer,
dat te warm was om te gaan wandelen.
Hij stond op, schoof zijn stoel achteruit
en liep naar de deur en keek naar Whiff,
en toen hij haar ogen ontmoette, wendde
hij de zijne vlug af en liet ze op de schei,
ding van tante Sophia's haar rusten, een
plek, waarop hij ze allerminst wenste te
laten rusten, maar hij moest ze toch
ergens op vestigen en toen holde hij weg.
Hij zal de trein missen, zei tante
Sophia, toen hij een ogenblik later op het
tuinpad zichtbaar werd, waarlangs nij
zich haastte, en toen Whiff sympathiek
antwoordde: O, wat Jammer!, snauwde
zij: Natuurlijk. Zij was zo snauwerig,
omdat zij het helemaal niet tegen Whiff
had gehad; zij zat alleen hardop tegen
zichzelf te praten, een gewoonte, die zjj
had aangenomen, omdat zij zoveel alleen
was, en het ergerde haar, dat dit meisje
zich er mee bemoeide.
U hoeft niet te wachten, als u klaar
bent, zei ze, ik talm graag met mijn
ontbijt, maar dat is voor u geen aanlei
ding om te blijven
O, dat doe ik ook graag, antwoordde
Whiff en terwijl de altijd aanwezige glim.
lach haar trekken opnieuw verhelderde,
staarde tante Sophia met een kwalijk ver
holen kreun door het venster.
Dit is zo'n gezellige kamer. Ik ben
dol op een zonnige eetkamer. De eet
kamer van mevrouw Paddie was zo som
ber en rook altijd naar gekruid* zalm.
Ik geloof dat gekruide zalm wel lekker
smaakt, maar akelig ruikt.
mogelijk haar toast te verorberen. Zij
wenste duidelijk kenbaar te maken, dat
gekrulde zalm haar geen belang inboe
zemde, maar ondanks dat vervolgde
Whiff:
Nu, deze kamer lijkt vol bloemen
(het aantal rozen en asters in het midden
was een zeer schamel beetje en had vier
pence gekost, door Panton in de Putney
High Street gekocht, papier inbegrepen),
bloemen en zonneschijn. Ik veronderstel,
dat het zijraam op hei; Oosten ligt.
Het kan niet op het Westen liggen,
als de zon er op dit uur doorheen schijnt
en daar de voorzijde op het Zuiden ligt,
kan dit niet anders dan het Oosten zijn,
zei tante Sophia. Wat zou het anders
moeten wezen?
Niets, gaf Whiff opgeruimd toe.
Het was een domme vraag.
Dat was het, zei tante Sophia en
hervatte haar geknabbel.
Whiff sloeg een andere koers in.
Wat zullen we vandaag doen? vroeg
zij, en omringde tante Sophia opnieuw
met de boter, honing, marmelade, water,
kan en brood,
Doen?
Ja. U en ik.
Ik weet niet, wat u bedoelt,
Doet u op Zaterdag geen leuke din
gen? Dat doen toch de meeste mensen.
Het is een vrije middag en overal heerst
een feestelijke stemming. Ik dacht zo. dat
het wel aardig zou zijn, als u en ik samen
ook feestelijk konden zijn. U hebt wat
feestelijkheid nodig, U bent zoveel aileen
geweest. Whiff schoof nog meer dingen
naar het bord van tante Sophia: een
schaaltje basterdsuiker, die Quinton voor
zijn havermout gebruikt had, zijn kan
netje koude melk voor de pap, wat vlees
in blik. Ik zou het prettig vinden, als
we samen naar de dierentuin gingen.
De dierentuin? Tante Sophia her
haalde de woorden automatisch. Zij wilde
ze niet ijshalen, maar ze ontsnapten
haar; ze vielen van haar tong, die vreemd
en slap aandeed en niet in staat scheen
zichzelf in bedwang te houden. De dieren
tuin! Zij, Sophia Dimsdale! De dierentuin
op een gloeiende Augustusdag, mej dU
onuitstaanbare, glimlachende meisje! De
dierentuin, ver weg aan het andere eind
van Londen, met 'n luchi van leeuwen en
ti.lgers, en zich krabbende apen! Zij voel.
de behoefte naar afzondering, naar im
muniteit voor dit meisje, dat volkomen
op haar scheen te zitten. Met een wijde
zwaai van haar rechterarm en een gevoel
van verstikking in haar luchtpijp scheer,
de tante Sophia de boter en de waterkan
en de toast en alle andere dingen, die
rond haar stonden opgehoopt, weg en
spande zich in om op de been te komen.
De dierentuin 1 Zij sloot haar ogen.
Zij cloot ze, teneinde het beeld van
Whiff uit te sluiten, die nog steeds zat
te glimlachen. Zij zou er ae voorkeur
aan hebben gegeven ,als er een hyena
tegen haar zou glimlachen.
Zij begaf zich naar de deur en Whiff
volgde haar. Zij liep naar de zitkamer
en Whiff wéér achter haar. Zij ging zit
ten, zette haar voeten op het voeten
bankje en haar bril op haar neus en zou
juist de Daily Mail opnemen, toen zij
ontdekte, dat Whiff er al half bezit van
had genomen, en wel van de plaatjes
pagina. die tante Sophia onveranderlijk
het eerst in keek; ook had Whiff het
pennemes genomen en zat ermee op de
bamboetafel te tikken, hetgeen op me
vrouw Dinsdale's zenuwen werkte.
Houd op. riep zij.
Waarmee?
Tikken.
Tikte ik?
Tante Sophia wendde haar blikken af;
zij zust, dat de stralende glimlach op
komst was en zij kon die niet verdragen.
Natuurlijk tikte u, met mijn penne-
mes. Leg het alstublieft neer en ik zou
graag de andere helft van de Daily Mail
hebben. Ik heb er bezwaar tegen, dat
mijn ochtendblad uit elkaar gerukt
wordt.
Wat gedachtenloos var me. Het spijt
me zoWhiff duwde de krant zo
dicht onder mevrouw Dimsdale's neus,
dat mevrouw Dimsdale genoodzaakt was
haar hoofd echterover te houden, om er
niet mee in aanraking te komen.
Ik heb opgemerkt, dat de meeste
mensen het eerst naar de plaatjes in de
krant kijken. Ik vind het 't beste gedteel-
te van de krant. Is dat meisje niet kos
telijk? Een schalkse nymf. Whiff leunde
over tante Sophia's schouder en oefende
langzamerhand, heel voorzichtig, druk
uit op die schouder, terwijl enkele ver
dwaalde haarlokken de wang van deze
dame beroerden en kil telden. En kijk
dit «ens..Pomona in de Boomgaard
(Wordt vervolgd), i
Aangezien de minister van Bilnnen-
landse zaken a.i. mr Teulings, het niet
wenselijk aclit gedurende langere tijd
naast de taak, die reeds op hem rustte,
het beheer over het departement van
Binnenlandse Zaken te blijven voeren, is
besloten tot een definitieve voorziening
in de vacature, welke door het overlijden
van minister mr J. H. van Maarseveen op
dit departement is ontstaan.
Prof. dr L. J. M. Beel, hoogleraar aan
de R.K. universiteit te Nijmegen is bereid
gevonden de portefeuille van Binnenland
se Zaken te aanvaarden. Het benoeming»,
besluit is heden door H.M. de Koningin
getekend.
Het A_ N. P. had een kort onderhoud
met prof Beel. Deze verzekerde, dat
de beslissing, welke hij had moeten ne
men, zeer moeilijk is geweest, in ve.r.
band met zijn drukke taken als buiten
gewoon hoogleraar aan de katholieke
universiteit te Nijmegen en de katho
lieke economische hogeschool te Tilburg.
Prof Befcl is echter gezwicht voor de
aandrang, welke op hem werd uitge
oefend. Het zou aldus de heer Beel
voor een buitenstaander wel erg moeilijk
zijn, zioh voor zulk een korte tijd in
te werken. Ik zal nu. ging hij verder,
mijn beide taken tijdelijk opzij zetten
en heb reeds over een regeling gespro-
ken met de curatoria. Mijn bedoeling
is, dat ik na afloop van de huidige re
geringsperiode weer hoogleraar wordt.
Prof Beel zeide nog te hopen de
grondwetsherziening met de kamers te
kunnen behandelen benevens de begro
ting in de Eerste Kamer. Hij blijft in
Nijmegen, waar hij zich in het begin
van dit jaar vestigde, wonen.
Donderdagmorgen hebben honderden
mannelijke en vrouwelijke studenten te
Teheran een betoging gehouden. Vele
politiemannen en militairen hadden de
straten, die naar de universiteit voeren,
afgesloten- Toen brandslangen op de de
monstranten werden gericht, antwoord
den deze met stenen. Aan beide zijden
vielen gewonden. Een politie-agent zou
zijn gedood. Politieversterkingen, bijge
staan door aanhangers van premier Mos-
sadeq. gewapend met knuppels en mes
sen. vielen daarop de studenten aan. De
betogers verspreidden zich pas nadat nog
meer miilitiaren met zware machinege
weren waren ontboden en waarschu
wingsschoten waren gelost.
Het Perzische kabinet overweegt de
afkondiging van de r&at van beleg.
De gemeentepolitie te Apeldoorn Is he
denmorgen overgegaan tot de arrestatie
van de 58-Jarige G. H., hoofdcommies
der gemeente Apeldoorn en chef van de
Burgerlijke Stand wegens verduistering
van iegesgelden, die hij onder zjjn be
rusting had. Hangende het onderzoek
konden door de politie nog geen verdere
mededelingen worden verstrekt over de
grootte van het vermiste bedrag.
Minister Mulderüe heeft vanmiddag
In de Tweede Kamer medegedeeld, dat
generaal Christiansen, opperbevelheb
ber van de Duitse Wehrmacht In Ne
derland tijdens de bezetting, nog voor
Kerstmis in vrijheid zal worden ge
steld.
De thans bijna 72-jarige generaal Frle-
drich Christian Christiansen werd op 29
Mei 1940 tot militai- bevelhebber in
Nederland aangestelo terwijl nij nug
steeds speciaal beiast was met 1* Ie r"
van de vliegers, in Augustus 1943 wi Vj
van deze taak ontheven om zich uit
sluitend aan zijn militaire taak te wijden.
Na de bevrijding werd hij aan de
Nederlandse autoriteiten uitgeleverd. Op
12 Augustus 1948 veroordeelde het Arn
hemse Bijzonder Gerechtshof hem tot lï
jaar gevangenisstraf. Christiansen werd
aansprakelijk gesteld voor de vergeldings
maatregelen tegen Putten, het fusilleren
van vijf gijzelaars te Goirle en de executie
van tien inwoners van Haarlem.
