Plan-congres van de P.v.d.A. jöchiebamödie ftoem VAN KAAS EN BOTER NAAR DE LUCHTVAART en op het buitenlands terrein Sneeuwmens van de Himalaya Hij had een merkwaardige voor loper in Canada... r SUURHOFF PLEIT VOOR „DRIE ZEKERHEDEN" Bloemen tolk van genegenheid Geen dagen om te duttenmaar tijd om na te denken Echtpaar bij ongeval gedood Niemand wenst oorlog Zaterdag 29 December 1951 DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN Kans op eenvoudig mensengeluk voor „de gewone man" Schiphols hoofd- n.v. A. D AAL M E Y E R SCHIEDAM Kon. Familie in Sankt Anton Canadees dacht, flat de Prins de trein zon besturen.... Tunnelbouw bij Velsen begint in Ï952 inspecteur gaat jubileren „Vrij" uniform wordt duurder Parlement zal voldoende voorliehting krijgen, belooft minister Stikker Lie: „Andere weg inslaan!*' Over een uur staan wij op de rotsen K. WEEKBERICHT V. Bestaanszekerheid Tn de middagvergadering sprak de heer &uurho£i: over „I>e weg naar de be st annszekerJlein". Drie zekerheden Woningprobleem oplosbaar Voor de gewone man" Populair.... BURGEMEESTERS BENOEMINGEN Uitvinder van automatische piloot (met een elastiekje) „MAURITS" BOEKTE TROTS RECORD Aanpassing aan gestegen textiel- prijzen LEST BEST....! BOSSCHENAAR KREEG FRANSE ONDERSCHEIDING Presbytis entellus achilles Mannen van de Gemma" doodsgevaar De teertanlcer „Gemma" van de N. V. Tecrbedrüf te Uithoorn, heeft vanmorgen opnieuw noodseinen uitgezonden. Hel schip bevond zich teen met machineschade 10 mijl ten Oosten van San Sebastian, op Z'/3 mijl uit de knst, in een N.N.W.- orkaan. Er is geen hulp in de buurt en de kapitein seinde om 7.35 uur (8.35 nnr Nederlandse tijd) te verwachten, dat l»et schip over ongeveer één uur op de rotsen zou worden geslagen, njj vroeg seee I dringend om assistentie. De weerverwachting, geldig van heden- tot morgenavond, luidt: Vannacht over het algemeen weinig bewol king en zwakke wind. Temperatuur op vele plaatsen dalend tot enkele graden beneden het vriespunt en plaatselijk nevel of mist. Morgen overdag weer toenemende bewolking en tijde lijk regen. Krachtig en langs de kust tot hard toenemende Zuidelijke wind. Ongeveer dezelfde temperatuur als vandaag. Zondag 30 December; Zon op 8.48 uur, onder 16.36 uur; Maan op 10.41 uur, onder 19.13 uur. Maandag 31 December: Zon op 8.48 uur, onder 16.37 uur; Maan op 11.02 uur, onder 20.46 uur. NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT (Van onze verslaggever). Het congres van de P.v.d.A., dat giste ren en heden in Amsterdam wordt ge houden, is niet zonder reden het „plan- congres" genoemd, daar op dit congres het boekwerk „De weg naar de vrijheid" (zie ons blad van 21 December), waarin <le sociaal-economische en de culturele doelstelling van de P.v.d.A. voor de ko mende jaren concreet zijn uitgewerkt, onderwerp vön bespreking geworden is. Onder de 750 afgevaardigden en 100 ge nodigden bevonden zich in Bellevue in Amsterdam ook de minister president dr Drees, de ministers In 't Veld en Mans- holt. dr Van Rhijn, staatssecretaris van Sociale Zaken en mr Prinsen, secretaris generaal van Binnenlandse Zaken, oud- minister Van de Tempel en leden van de Kerste en Tweede Kamer van de PvdA. Over dit meerjarenplan nu hebben alle sprekers op dit congres het gehad. Van de vnorzittó.' Koos Vorrink af, die zeide dat dit plan niet bedeeld was als een ver kiezingsprogramma doch als een verkie zingsstunt tot en met de spreker aan het einde van de eerste dag in de Apollohal. Het standpunt van oud-minister Vos gaven wij reeds gisteren in ons blad weer. Het was echter vooral de inleiding van drs Den Uyl, secretaris van de plan commissie, die de maatschappelijke orde zoals deze in het socialistisch perspectief van dit plan wordt gezien, nog eens heeft uiteengezet. Het nieuwe plan bedoelt een breder perspectief te bieden dan het in 1937 door de toenmalige S.D.A.P. gepu bliceerde Plan van de Arbeid. De vraag of dit plan een principiële doelstelling moet worden genoemd zal wellicht reeds eerder worden opgewor pen, als tenminste niet het plan, dat im mers volgens de mededeling van de heei Vorrink nog uitvoerig moet worden be studeerd, tot zolang nog niet uitvoerbaar zal worden gehanteerd. Ernstige studie en overweging kan men dit plan intus sen niet ontzeggen. En men zal het elders v el ook ernstig willen bezien om er een gefundeerd oordeel over te geven. Maar dat de PvdA er nu mee is gekomen en er een congres aan heeft gewijd kan voor de toekomstige politieke constructuur al leen maar verhelderend werken. „Pij de ordening en leiding van ons sociaal-economische leven is bemoeiing van de staat en zijn organen onmisbaar" aldus spreker. Zij betekent in den regel de inperking van de absolute vrijheid van weinigen, zoals het plan zegt, terwille van grotere vrijheid en meer ontplooi ingsmogelijkheden der velen. „Wij zijn daarbij niet blind voor de gevaren van verstarring en'bureaucratie, zo zeide de heer Suurhoff, en daarom willen wij, waar dat mogelijk is, decen tralisatie en ruimte voor eigen verant woordelijkheid- voor organisatie en per sonen, maar wij hebben ervaren, tot welke afschuwelijke toestanden de volle dige vrijheid leidde en leiden moest. De grotere bestaanszekerheid, waar naar wij streven, omvat in de eerste plaats de zekerheid, een arbeidsplaats te kunnen vinden. In de tweede plaats om vat zij de zekerheid voor de verrichte arbeid een redelijke beloning te ontvan gen. In de derde plaats wil zij de zeker heïd geven zo goed mogelijk tegen cala miteiten, die het leven zelf van individu of gemeenschap in gevaar brengen, be schermd te zijn. Het plan raamt, dat in 1955 ruim 3 milliard voor investeringen in industrie, landbouw, verkeer, woningen en voorra den beschikbaar moeten zijn. Willen wij, aldus de heer Suurhoff ons zulk een enorm bedrag kunnén permitte ren, zonder het verbruik aan te tasten en zonder aan de geweldige uitgaven voor de defensie te tornen, dan moet de productie met ongeveer 25 pet worden opgevoerd, vergeleken met het peil van 1950. Lukt dat, dan zit er zelfs nog enige ruimte in om de uitgaven voor culturele doeleinden en voor duurzame gebruiks goederen te vergroten. Huurstijging zou loonmaatregelen en verhoging van sociale uitkeringen tot gevolg moeten hebben. Indien men huren en lonen daarbij stevig genoeg in de hand weet te houden, zodat geen algemene en ten dele ongemotiveerde opwaartse prijsbeweging uit de huur- en loonstijging voortvloeit, dan be hoeft uit deze maatregelen geen groot nadeel voort te vloeien. Van een ding is spr. door bestudering van het plan te meer overtuigd geraakt: het nijpen de woningprobleem is oplosbaar. Werk loosheid in het bouwbedrijf is niet on vermijdelijk. Aan de Nederlandse werknemer zou een redelijke garantie gegeven moeten worden, dat hij door mede te werken aan de productiviteitsverhoging, die voor ons land een levensvoorwaarde is, zich zelf en zijn gezin niet blootstelt aan lang durige werkloosheid. Zo en zo alleen, kan de Nederlandse arbeider ongevoelig gemaakt worden voor de communistische agitatie tegen allerlei maatregelen, die de productiviteit stimuleren. De zekerheid, dat hij een redelijke be loning voor zijn arbeid ontvangen zal, vindt de werknemer, aldus de heer Suurhof in de thans gevoerde loon politiek. Voor niet minder dan 82 procent van alle verklaarde CAO's of bindende loonregelingen, opgelegd door het college var. rijksbemiddelaars. Het rapport-Kruythof opent perspectie ven voor een uiteindelijk gelijktrekken van de geldlonen in de stad en op het platteland. Wat vele voorstanders van meer vrij heid echter willen is, dat er meer ge legenheid komt voor individuele afwij king van de loonnormen, los van enig systeem van prestatie-beloning. Dat achtte spreker funest voor de geleide loonpolitiek. Wie enige stenen uit het gebouw van onze huidige loonpolitiek loswrikt, ondermijnt het gehele stelsel. De salarissen van sommige hoger- gekwalificeerde groepen zijn sterk ten achter geraakt en daaraan zal wat ge daan moeten worden. i Spreker besloot zijn rede aldus: „Meer bestaanszekerheid is voor ons niet het een en het al. De levensstijl van een I volk, de onderlinge menselijke waar-1 dering, de menselijke verhoudingen in het bedrijf, worden er niet of nauwelijks door geraakt. Maar de zekerheid, dat in een wereld vol politieke dreiging, het menselijk-mogelijke wordt gedaan om de „gewone man", althans de dreiging van brodeloosheid te besparen en zijn kin deren een kans op wat eenvoudig men sengeluk te geven, zou een enorme stap voorwaarts betekenen. Niet alleen materieel, maar ook geestelijk-zedelijk" Des avonds in de Apollohal voerden het woord ,de heren Koos Vorrink, Henk H. Oosterhuis en Jan van Zutphen, ook al onder de leuze: „Op weg naar een nieuwe tijd", waarbij het Haagse Sym- phonie-Orkest en de „Stem des Volks" voor muzikale omlijsting zorg droegen. J HELPT DE BISSCHOP KEK HEN BOUWEN! Zes landen hebben hun ministers van Buitenlandse Zaken naar Parijs afgevaardigd om te besluiten tot het al of niet tot stand komen van een Europees leger. De conferentie is Donderdagmiddag om drie uur geopend verklaard en duurt tot Zaterdagavond. Op de voorgrond de vertegen woordiger van Duitsland, Walter Hallstein. Daarachter herkent men Paul van Zeeland {België), Robert. Schaman en Maurice Schumann Frankrijk D. V. Stikker (Nederl.), Alcide de Gasperi Italiëen Joseph Bech (Lux.). G Zeer Oude Genever Sï 1 3» TA De heer J. C. de Vries, lid van de Raad van Bestuur van de Philips Gloeilampenfabriek N.V. en diens echtgenote, zijn gisteren op tragische wijze om het leven gekomen toen de auto van de heer De Vries onder Hedel bij Zaltbomme] met grote snel- Wederom jn de geschiedenis van Sankt-Anton staat de Nederlandse Koninklijke trein op het stationnetje van het wintersportplaatsje. Het was Vrijdag morgen kwart voor vier, toen de uit drie wagons bestaande trein, getrokken door een stoom.ocomotief, in het op dat ogen blik vrijwel geheel uitgestorven dorpje binnenreed. De tocht is een uitermate snelle geweest. In minder dan 15 uur werd de afstand van Utrecht naar Sankt- Anton via Duitsland afgelegd, het geen een uitzonderlijke prestatie mag worden genoemd. Van de vijftien uur, die de reis duur de, heeft prins Bernhard er vier besteed aan zijnSpaanse studie. Ook de eerste dag van het verblijf in Sankt-Anton zal de prins zich niet met skiën, maar met Spaans bezig houden, want een lichte keelpijn deed hem besluiten het hotel niet te verlaten. De princessen Beatrix en Irene behoorden daarentegen tot de eersten die met ski-leraar Rudi Matt de lange latten opzochten en de eerste af daling van de dag maakten. Ook de Koningin had zich vanmorgen reeds in ski-costuum gestoken en bereidde zich voor op de komende tochten, echter niet alvorens zoals bij elke reis een telegram te hebben gezonden aan prinses Wilhelmina, waarin de goede aankomst werd gemeld. Toen de trein Vrijdagmorgen Sankt- Anton binnenreed, bevonden zich op 't station behalve de Oostenrijkse autori teiten en dé Nederlandse fotografen, één buitenlander, een Canadees, die reeds enige malen op Soestdijk de gast is ge weest van de Koninklijke Familie. Hij was zeer verwonderd te horen, dat prins Bernhard nog sliep, want zo zei hij „ik had gedacht dat de prins, die auto en vliegtuig bestuurt, ook wel op de locomotief zou staan Voor de Koningin, de prins en de prinsesjes zijn wederom vertrekken ge- Ged. Staten van Noord-Holland hebben medegedeeld, dat zij bereid zijn met Ged. Staten van Utrecht overleg te plegen over opheffing van de wegtol te Maar tensdijk. Er wordt echter bijgevoegd dat het niet juist zou zijn wanneer Noord-Hol land zou moeten bijdragen in de kosten, die gemoeid zijn met de opheffing van een tol. die buiten de provincie ligt Verder deelden Ged. Staten van Noord- Holland mede. dat het vliegve d van Texel de komende zomer op beperkte schaal in exploitatie zal worden ge nomen. Het is de bedoeling dat de rijks luchtvaartschool van het terrein gebruik zal maken. Met de bouw van de tunnel bj; Velsen zal in 1952 een begin worden gemaakt. Omtrent de bouw van tunnels bij de Hembrug en onder het IJ is het overleg nog gaande. Verder wordt onderzocht in hoeverre het plan van ir Kaars Sijpesteyn voor een tunnel bij Buitenhuizen (tussen Spaarn- dam én Zaandam) voor verwezenlijking vatbaar' is. reserveerd op de tweede verdieping van hotel Post. Hoe populair de Nederlandse Koninklijke Familie in Oostenrijk wel ge worden is, moge blijken uit het feit dat zomers talrijke bussen uit de provincie in Sankt-Anton stoppen vele inzittenden verzoeken de directie van hotel Post de kamers van de Koninklijke Familie te mogen bezichtigen en als zij vertrekken, blijven veelal op de vensterbanken en op de tafels bloemen, als tolk van grote genegenheid, achter. heid op een stilstaande vrachtauto reed. De klap kwam dermate hevig aan, dat de personenwagen geheel in elkaar gedeukt werd en de beide inzittenden, die hij de botsing door de voorruit werden gedrukt, op slag werden gedood. Een onderzoek naar de oorzaak van het ongeval wordt ingesteld. De heer De Vries, die 55 jaar wa3 en in Geldrop woonde, kwam in 1922 in dienst van Philips op de afdeling Financiën. In 1939 had hij zich reeds opgewerkt tot onderdirecteur en in 1946 werd hij lid van de Raad van bestuur. Bij K.B. zijn de volgende burgemeesters benoemingen gedaan, die ingaan op 16 Januari 1952: Valkenburg (Z.H.): de heer W. M. van Harst, geboren 10 Maart 1917, te Middelburg, eerste commies ter ge meentesecretarie van Abcoude: Oude Pekela: mr dr A. Stolk, geboren 27 April 1914 te 's Gravenhage, laatstelijk secreta ris van het parlement van Oost-Indonesië; Bladel en Netersel (N.B.): de heer P. C. Ballings, geboren 4 Maart 1918 te Amster dam. commies bij de afdeling Ambtena renzaken van het ministerie van Binnen landse zaken: Hoogeloon (N.B.) J. Th. van Woensel, geboren 17 Juni 1908 te Loon op Zand, hoofd-commies ter secretarie van Loon op Zand. i Een van de klinkende namen uit de I eerste dagen van de vliegerij men sprak toen nog niet deftig van lucht vaart zal op 1 Januari a.s. weer ééns in het middelpunt der algemene belang stelling staan. De heer Rinse Hofstra, thans hoofdinspecteur van de luchthaven Schiphol, maar een dertigtal jaren ge leden de eerste Nederlandse verkeers vlieger, is dan £5 j.v-o iï\ «Lenst, van tie gemeente Amsterdam. Het begon destijds óp Soesterberg, de bakermat van alle oude prominenten in de vliegerij. De jonge Fries, die oor spronkelijk in een zuivelfabriek ergens aan de Friese meren werkte, werd daar door de luchtvaart gegrepen en wel zo stevig, dat er van de kaas en de boter niets meer kwam, tenminste niet door zijn toedoen. De heer Plesman, die kort na de eerste wereldoorlog de K. L. M. in het leven had geroepen, stelde zich op het stand punt dat een nationale luchtvaart maat schappij ook met Nederlandse piloten moest vliegen. Burgerpiloten telde Ne derland toen nog niet. Overleg met „Oorlog" had tot gevolg, dat op 8 April 1921 de reserve-sergeanten G. Gey- sendorfer en R. Hofstra buiten bezwaar van de schatkist twee maanden verlof werd verleend teneinde bij de K. L. M. proefvluchten te kunnen maken. Na de twee maanden proefvluchten verliet Hofstra de militaire dienst en werd burgerpiloot bij de jonge K. L. M. Londen, Parijs en Hamburg waren de toenmalige eindstations en roemrijke Fokker eendekkers vormden de vloot. Van Hofstra gaat het verhaal, dat hij de 'uitvinder was van de eerste automa tische piloot, te weten een elastiekje waarmede hjj de stuurknuppel vast bond aan de ruitenwisser, zodat de knuppel in dezelfde stand bleef en de piloot niet gedwongen was het ding voortdurend vast te houden. Maar daarover is nooit in de vakbladen ge schreven. Het was een moeilijk moment in het leven van deze vlieger toen de dokter moest constateren nu 25 jaar gele dendat het met het vliegen uit moest zijn. Maar de vliegerij verloor Hofstra niet. Op Schiphol, dat juist goed tot le ven was gekomen, kon men mensen met zijn ervaring best gebruiken. Eerst kwam hij als chef van de verkeersdienst op de .toren" later kreeg hij de functie van hoofdinspecteur, een functie die hij nog vervult. Tezamen met de heer Dellaert, directeur en de heer Van de Beek. onder directeur, vormt de heer Hofstra een driemanschap, dat Verantwoordelijk is voor de uitbouw van die moóderpoei Ta de Haarlemmermeer tot een der mo- dernste luchthavens ter wereld. De Staatsmijn .Maurits" heeft Vrijdaf een trots record geboekt. De ochtend ploeg bereikte des ochtends de voor 1951 geraamde productie van 2.780.009 ton steenkool. Ook In 1950 overschreed de ..Maurits" de geraamde opbrengst. Toen immers werd 2.848.000 ton steenkool ge dolven. De Staatscourant van Vrijdag bevat een Kon. Besluit, waarbij op grond van de overweging, dat het gewenst is de inhou ding op het salaris wegens uniformver strekking enigermate aan te passen aan de gestegen textieiprijzen te rekenen van 1 Januari 1952, dan wel indien de be taling van het salaris per week geschiedt te rekenen van de eerste dag van de eerste volle loonweek in 1952, de bedra gen van de inhouding op het salaris wegens uniformverstrekking, bedoeld in het eerste lid van het Rijkskledingbesluit, art. 5, worden verhoogd met 50 pet van die bedragen. Te rekenen van dezelfde tijdstippen vindt een gelijke verhoging plaats van de bedragen der overigens in de rijksdienst geldende inhoudingen op het salaris of het loon wegens uniformver strekking, ongeacht de wijze, waarop deze bedragen zijn geregeld. DEZE Loupe moet dan weer de laat ste zijn, van dit jaar tenminste. Wy voelen ons echter bezwaard door het spreekwoord ,Jest best". Niet dat onze trots meent, dat de andere stukjes alle maal goed waren, doch zo'n laatste klap dient er een op de vuurpijl te zijn, waar uit de vonken spatten. Nu is enthousiasme een goed ding. Voor veel te weinig zaken zijn veel te weinig mensen enthousiast. En daardoor is hèt voor de weinigen, die zich voor iets interesseren en daarvoor geestdrift trachten te ontketenen, wel een zware opgaaf om er de moed in te houden onder de bekoring om ook maar het hoofd in de schoot te leggen. Onwillekeurig komt deze gedachte op, nu het jaar zich ten einde spoedt en men zo te hooi en te gras een balans over diverse aangelegenheden en gebeurtenis sen opmaakt. Met grote en bange on zekerheid gingen wy het aflopende jaar in; niet veel wijzer treden wij het uit zonder op grote winstpunten te kunnen wijzen. De tijden waren en zijn nog moeilijk Een verlammend gevoel van onzekerheid maakt de mensheid voor een deel apa thisch. Men interesseert zich, in een ge brek aan vertrouwen, voor nog maar heel weinig dingen, welke niet zuiver materialistisch zijn. Zulks is natuurlijk niet juist; wij weten het allemaal, doch het is niet ge makkelijk om de moed op te brengen voor een vast besluit, het beter te zullen gaan doen, veelal in de waan, dat het toch niet lukken zal. Kijk, aan dat laatste mogen wy niet denken. Als er nu eerst maar het goeds voornemen is en dan natuurlijk in de vorm van een, kloek en vastberaden be sluit, dan hebben wy alvast een goed begin, hetwelk 't halve werk kan blijken. „En zo'n plan op de laatste dag van het jaar maakt ,Jest best"..7 ANALYST. De Bosschenaar C. L. Moerings is door de Franse regering onderscheiden met het „Diplome de Passeur" als erkenning van de belangrijke diensten die hij gedurende de laatste wereldoorlog heeft bewezen aan Franse gevangenen, gedeporteerden, vluchtelingen en strijdkrachten in de ge allieerde legers. Het eervolle document was mede onder tekend door generaal De Gaulle. Minister Stikker heeft de Tweede Kamer ting van de Staten-Generaal heeft be- een nota aangeboden, waarin hij zegt pleit. Hij overweegt dan ook te zijnen zich in het algemeen te kunnen vereni- departemente zodanige maatregelen ta gen met de opvattingen, die de com- treffen, dat die voorlichting waar moge missie Van Eysinga in haar rapport tot i lijk kan worden verbeterd, uitdrukking brengt nopens de samenwer king tussen regering en Staten-Generaal inzake het buitenlandse beleid. Zoals men weet, heeft deze commissie het voorstel tot grondwetswijziging, strekkende tot wijziging en aanvulling van de bepalin gen betreffende de buitenlandse betrek kingen aan een onderzoek onderworpen Wij ontlenen aan de ministeriële nota l#t volgende: De minister heeft er kennis van ge nomen, dat de commissie Van Eysinga 'n goede en zo volledig mogelijke voorlich- Zijn liet voetstappen van een mens of van een dier? Heeft men liier te doen met de sporen van de legendarische Himalaya-sneeuwmens, die in de Tibetaanse folklore zulk een belangrijke rol speelt en waarin alle be woners van de bellingen der Himalaya stellig geloven? Maakte Eric Ship- ton, de fameuze bergbeklimmer op de Mount Everest inderdaad foto's van de sporen van de Metehkangmi, de Verschrikkelijke Sneeuwmens, zoals dc Tibetanen en de bewoners van Nepal en Bhoetan bet geheimzinnige wezen noemen, dat huist in de beschutte dalen van het altijd met sneeuw be dekte hooggebergte? De ene deskundige meent, dat men met berensporen te doen heeft, een andere spreekt van sporen van een grote lang- goeraap, die op de Himalaya leeft en waarvan de voetafdrukken zo groot zijn. omdat hij eerst de voorpoten en daarna ongeveer op dezelfde plek de achterpoten neerzet. Maar toch, helemaal zeker is geen van beiden. En nu in het Natuurkundig Museum te Londen een tentoonstelling van de foto's is ingericht en daarbij tevens enkele opgezette exemplaren van de lang- goeraap geplaatst zijn, blijft men zich ver diepen in de vraag, wat Eric Shipton nu eigenlijk ontdekt heeft. Er doemen allerlei veronderstellingen op. En tevens verschillende vragen, want het was niet alleen Eric Shipton, dié de sporen zag. Lang tevoren hebben andere ondernemende bergbeklimmers in het Himalayagebergte dergelijke sporen aan getroffen en uitvoerig beschreven. Reeds in 1921 keerde kolonel Howard-Bury van een verkenningstocht over de Mount Eve rest, 's 'werelds hoogste berg terug, met berichten over merkwaardige voetafdruk ken, door hem op een hoogte van onge veer zes duizend meter gevonden, tussen de sporen van hazen en vossen. De af drukken leken bijzonder veel op die van een grote, menselijke voet. En zijn Tibe taanse dragers vertelden hem, dat die van de Metehkangmi afkomstig waren, het verschrikkelijke wézen, dat mensen ver slindt. De enige mogelijkheid, om eraan te ontkomen was, langs de helling naar be neden te rennen, want dan vielen.het mon ster de reusachtige manen voor de ogen sa werd het verblind. De manen van de Metehkangmi waren rood, volgens de beschrijvingen van in boorlingen, die een glimp van hem hadden opgevangen, maar zijn gezicht was niet behaard en lederachtig. Met dergelijke mededelingen en een pertinente verkla ring omtrent het vinden van hoogst merk waardige voetsporen kwam ook in 1937 de bekende bergbeklimmer F. S. Smythe, een goed kenner van de Himalaya. Toen reeds spraken sommige deskundigen als hun mening uit, dat de sporen van een grote aap afkomstig waren, de Presbytis entellus achilles, een apensoort, die inderdaad daar voorkomt en tot de langgoerfamilie be hoort. Inmiddels, de Tibetanen hielden vol, dat het wezen half mens, half aap was en van yaks (het rund van de Himalaya) enj mensen leefde. De vrouwtjes waren nog j groter en gevaarlijker dan de mannetjes. Wat de lengte van de Metehkangmi be- j treft, deze varieerde volgens de beschrij- vingen der inboorlingen van anderhalve j meter tot.... vier meter. De directeur van de Londense Zoo ver- klaarde toenmaals, dat de sporen van een j grote beer afkomstig moesten zijn, maar men beschikte eigenlijk nog over te wei nig gegevens. Nadat de theorie van de langgoer ingang had gevonden, werd er over geredetwist, waarom diens lange staart dan geen sporen in de sneeuw had achtergelaten, waarop de deskundigen weer antwoordden, dat de langgoerapen huh lange staart gewoonlijk, als ze hard rennfen, over hun rug slingeren en dan du* niet laten hangen. De tentoonstelling te Londen trekt grote belangstelling, maar ze heeft ons geen stap nader tot de oplossing van het probleem van de Verschrikkelijke Sneeuwmens van de Himalaya gebracht. De oplossing zal slechts kunnen worden gegeven door de gene, die de sporen volgt, tot hij 't wezen gevonden heeft, dat ze maakte. Eric Ship ton verklaarde, hiertoe nog geen gelegen heid te hebben gehad, hetgeen begrijpe lijk is, want op de hellingen van de Mount Everest, slaat het weer menigmaal plotse ling om. Er steken telkens zware sneeuw stormen op, die de sporen uitwissen. En., men wandelt op de Mount Everest op zes duizend meter hoogte en meer niet zoals op de begane grond. Elke tocht langs de woeste hellingen is een enorme krachtsin spanning. Intussen werd uit Canada het geval ge meld van een wei heel merkwaardige sneeuwmens, een menselijk wezen, dat zich, geheel in bevroren sneeuw gehuld, plotseling aan zijn medemensen vertoon de. Het verhaal er over werd de wereld ingestuurd, juist ln verband met de be richten over de sneeuwmens van de Hima laya. En het is authentiek. Het werd op getekend door Abbé Boudrealt en 't vond in het jaar 1872 plaats, In de Sint Laurens-golf (Canada) liggen Ze troffen er vaten met spek en andere levensmiddelen aan. Teveel, om direct naar het dorp te slepen, weshalve ze hun andere departementen van algemeen be- 1. 24 4 V. w-n aK 4 li' VS iTlOl* lr9n «4 - J „W 4 1— 4 t i - 4 r,n Id's rrv'S VOTA Minister Stikker verklaart zich gaarne bereid, voor zover enigszins mogelijk, na het tot stand komen van bepaalde belang rijke regelingen of afloop van conferen ties aan de Staten-Generaal in pleno daaromtrent mededelingen te doen. De grote uitbreiding, welke de aan rakingen op het internationaal terrein in het bijzonder na de tweede wereldoorlog hebben ondergaan maakt het bepalen van een eenvormig centraal gevoerd buiten lands beleid tot een steeds ingewikkelder vraagstuk, vooral ook omdat het alge mene economische beleid evenzeer on splitsbaar is. Het spreekt wel vanzelf, dat practisch geen daad van buitenland» beleid kan worden verricht zonder dat buit naar een grot brachten. En daar trad hun de grote, witte gedaante tegemoet, onsamenhangende, schorre klanken uit- stotend. De vissers maakten zich snel uit dé Magdaïena-eilanden, waarvan het j de voeten en liepen ijlings naar de pastoor grootste Grindstone heet. Omstreeks 1872 was dit een van de beschaafde wereld af gesloten, door een klein aantal vissersge zinnen bewoond eilandje, dat telkens weer door zware stormen geteisterd werd. In dat jaar 1872 nu waagden zich tijdens een sneeuwstorm, die enkele dagen duurde, louter uit verveling enkele jongens zich naar buiten. Ze togen naar het strand en troffen daar wrakstukken van een schip aan. Nadat ze enkele kisten hoogst wel kome levensmiddelen op het strand had den getrokken én de inhoud onder elkan der verdeeld, wilden ze de terugweg naar huis aanvaarden, toen opeens een reus achtige, witte gestalte op hen aangestrom peld kwam. De jongens lieten dodelijk verschrikt hun last vallen en maakten, dat ze zo snel mogelijk naar huis kwamen, waar niemand hun verhaal evenwel wilde geloven. Maar toen de sneeuwstorm tot bedaren was gekomen, gingen de mannen van het dorp naar het strand om te zien, of er nog iets was aangespoeld. In Canada bestaat een legende over een sneeuwman, die door sommige mensen sou sijn gexien Abbé Boudrealt, wien ze hun wedervaren mededeelden. Op hun verzoek vergezelde deze hen naar het strand, teneinde vast te stellen, wat voor wezen het was. Bij de grot ontwaarden ze opnieuw^ de grote, witte gestalte, die nu echter plot seling op de grond neerstortte. Abbé Bou drealt boog zich er overheen en zag tot zijn ontsteltenis, dat het één grote, bevro ren. massa sneeuw was. In het hoofd zaten drie gaten, twee voor ogen, die hem sme kend aankeken en een voor de mond. Het zonderlinge wezen strekte moeizaam een hand uit naar het kruis, dat Abbé Boudrealt op zijn borst droeg en toen be greep de priester, dat hij met een mens te doen had. Er was in de buurt van de grot nog een vervallen schuur, tegen wiens muren de sneeuwmens zibh kennelijk ie rusten had gelegd, maar de Abbé oordeel de het beter, te proberen, de ongelukkige naar het dorp te vervoeren. Eerst hakten de vissers zoveel mogelijk van de tot ijs bevroren sneeuw weg en in de pastorie werden voorzichtig warme handdoeken op de ledematen van de sneeuwmens gelegd. Allengs kwam de gestalte van een waar lijk reusachtige man met bijzondere brede schouders te voorschijn. En nadat deze het een en ander gegeten en gedronken had, vertelde hij, wie en wat hij was. Hij was Auguste Le Bourdais, eerste stuurman van de „Calcutta", die voor de kust van Grind stone vergaan was. Hij had zich in de branding aan een stuk brandhout weten vast te klampen en had de kust weten te bereiken. Op het strand woedde echter de blizzard, die de vissers in hun huizen had gehouden. Le Bourdais had alleen maar vaste grond onder zich kunnen voelen, was doornat door de sneeuw op zoek naar hulp gegaan en ten slotte neergevallen, geheel in sneeuw gehuld, die spoedig be vroren was en hem in een reusachtige Ijsklomp veranderd had. Het bleek Abbé Boudrealt, dat de vorst Le Bourdais' benen dusdanig had aange tast, dat ze reeds tot ontbinding over gingen. Samen met enkele vissers vol bracht hij. om het leven van de ongeluk kige te redden, een primitieve amputatie. Auguste Le Bourdais overleefde deze en kreeg later in een ziekenhuis, na daar nog eens geopereerd te zijn geweest, een paar kunstbenen. Hij keerde naar Grindstone terug vestigde er zich en trouwde er met een vissersvrouw. Later werd hij er de eerste postdirecteur. Zijn geval herinnert aan dat van de negerin, die onlangs te Chicago bijna doodgevroren werd gevon den, maar dank zij een langdurige béhan- toliag weer geheel herstelde. stuur daarbij betrokken worden. Evenwel zal het departement van Buitenlandse Zaken een centrale positie moeten blijver innemen, met inachtneming van de bij zondere positie van de minister van Economische Zaken voor wat betreft de coördinatie van het handelspolitieke be- I leid. Uiteraard zullen belangrijke beslissin gen van buitenlands beleid door de ministerraad moeten worden genomen ter bevordering van de eenheid van het be leid. De minister van Buitenlandse Zaken zai echter de eerst aangewezen uitvoer der van het buitenlands beleid va» Nederland moeten blijven, waartoe hem het onder hem ressorterende apparaat van de buitenlandse dienst is toegevoegd De secretaris-generaal der Ver. Naties, Trygve Lie, heeft gisteren in een speciale boodschap aan het einde van het jaar op alle volkeren een beroep gedaan, opnieuw een poging te doen om „de vicieuze cirkel van impasse's en propaganda" te doorbre ken. Lie wijst er op. dat niemand oorlog wenst, doch dat de op hngst en haat ge baseerde politiek moeilijk tot iets anders leiden kan. Daarom moet er een andere weg worden ingeslagen en Lie gelooft vast, dat dat mogelijk is. „Wij moeten in het belang van het algemeen welzijn proberen weer tot werkelijk onderhandelen te komen", zo zeide hij. in

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1951 | | pagina 1