HET ONTBIJT MOET GEEN
„STIEFKIND" ZIJN
Ons
ROM ANBIJ VOEGSEL
De Boeren-Baron
ONS SUCCES
PATROON
VAN DE WEEK
Nee-n.Akkertje
C 658
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
Hoofdpijn
ZATERDAG 26 JANUARI 1952
PAGINA 4
Nieuwe film van Carol Reed is klaarAls een
kwajongen door het leven. Vijf stoelen en een
gebroken enkel. Vit het theater en van het theater.
„Je bent gek, Dat kan je niet fotograferen'.
Vittorio Manunta speelt zijn levensloop voor de film
Peppino en zijn ezeltjeJean Simmons als „De-
Vrouw van PilatusNieuwigheden in Cannes.
Communistische „filmcritiek" in München. Aarts
bisschop van Parijs: „Boycott ontoelaatbaar verklaarde
films".
FILM OVER PAUS PIUS X
ROTTERDAM SYMBOOL
VAN NEDERLANDS
HERSTEL
Opdracht aan de filmer Herman
van der Horst
PILOOT MOLL ZAG ZICH
OP TELEVISIE-SCHERM
Vruchten een belangrijk onderdeel
Het carillon voor
Amerika
Royaal gebaar van
klokkengieters
De man, die volgens sommigen op het
ogenblik de beste film-regisseur ter
•wereld is, de Engelsman Carol Reed,
heeft zijn nieuwste en grootste film „An
Outcast of the Islands" aan het Condense
publiek gepresenteerd.
Een oordeel over deze film zullen we
ons voorbehouden, tot we haar hebben
gezien. Maar ze behoort wel goed te zijn,
want van 'n man als Reed, die „Odd Man"
Out", „Fallen Idol" en „The Third Man"
maakte, mag iets bijzonders worden ver
wacht. Bovendien is hij er twee jaar aan
bezig geweest.
Deze „slow-motion" (vertraagde op
name)-productie heeft Reed's geldschie
ter, met name een Londense zakenman
Drayton geheten, heel wat grijze haren
bezorgd. Maar Reed zelf heeft er niet
ééntje verloren. Want hij komt er rond
voor uit. dat hij absoluut geen belang
stelt in de financiële kant van de filmerij.
Hij probeert alleen de beste resultaten
te krijgen uit een huwelijk tussen zijn
ongetwijfeld grote talent en het beschik
bare materiaal.
Het grote verschil tussen Reed en de
meeste andere filmregisseurs is, dat hij
zich nooit tevreden stelt met op één na
het beste.
Hij is een lange man, dik en tegelijk
jongensachtig. Daardoor ziet hij er vol
gens de Engelse filmjournalist Paul Holt
uit als een uit zijn krachten groeiende
schooljongen, zodat men onwillekeurig
kijkt, of zijn polsen niet uit z'n jasje
«teken.
Reed doet niets om die indruk weg te
nemen, want hij gaat als een onverbe
terlijke kwajongen door het leven.
Alan Melville, de toneelschrijver, kan
zich nog heel goed de tijd herinneren,
toen ze samen in Parijs waren op zoek
naar een filmverhaal.
Toen ze daar het George V Hotel bin
nenkwamen, ontdekte Reed een stel ver
gulde stoelen, die op een rijtje stonden
Hoewel doodernstig en zo nuchter als 'n
pasgeboren kalf, vond hij het absoluut
noodzakelijk om te zien, over hoeveel
ervan hij springen kon. En hij had pas
z'n zin, toen hij over vijf stoelen tegelijk
gesprongen was en zijn enkel had ge
broken.
Reed komt uit het theater ep is van
het theater. De grote liefde van zijn
leven zijn toneelspelers als hijzelf ac
teert. Op hun beurt zijn zij gek op hem.
Hij kan een hele dag met een speler
bezig zijn om een bepaalde scène goed
te krijgen. Hij zal geduldig luisteren naar
diens opvattingen over de rol en belang-
lend toezien, hoe hij die in practijk
brengt. En aan het eind van de dag kan
men hem nog steeds horen zeggen, met
de ernstige stem van een chirurg, die
heeft besloten toch maar tot opereren
over te gaan. „Ja, ja, ja, ja. Schitterend.
Prachtig. Zullen we het nu nog eens
proberen?"
Georges Penrinal, een van de beste ca
meramannen, deed gedurende de pro
ductie van een film („The Fallen Idol")
niets anders dan monotoon zeggen: „Je
bent gek. Dat kan je niet fotograferen.
Het is onmogelijk".
Waarop Reed afwezig antwoordde: „Ja,
ja, ja, ja. Onmogelijk. Volkomen juist,
onmogelijk. Ben je klaar, Georges?"
Het was Edgar Wallace, die Reed bij
de film bracht. „Ga films maken, mis
schien zit er wat in", zei deze wijze
schrijver, toen Reed uit New York terug
keerde, waar hij met groot succes zijn
misdadigersstuk „On the Spot" voor het
toneel had geproduceerd.
Het was een groot geluk, dat Reed in
de studio's direct kennis maakte met een
voortreffelijk vakman als Basil Dean, die
op dat ogenblik zijn energie en talenten
wijdde aan de eerste Geroge Formby-
en Gracie Fields-films.
Dean leerde Reed, hoe belangrijk de
intuïtie van de toneelregisseur is bij het
maken van films, hoe groot diens be
kwaamheid ook moet zijn. Het vertellen
van verhalen is niets anders dan het
publiek laten kennis maken met mensen
van vlees en bloed. Een kunst, die het
toneel verstaat, terwijl de film, vooral
toendertijd alleen maar types kende.
Reed's motto luidt: „Doe nooit aan
koehandel". Daarmee bedoelt hij. dat wie
een verhaal te vertellen heeft, dat moet
doen zonder er aan te knoeien met het
oog op de „ster", die toevallig beschik
baar is. En zijn grote succes als film
regisseur is waarschijnlijk voor een goed
deel te danken aan de koppigheid, waar
mee hij zich aan dit principe houdt.
De kleine Vittorio Manunta, die op 25
Augustus 1941 in Rome het levenslicht
zag, maakt als Peppino. een Italiaans
oorlogsweesje, zijn debuut op het witte
doek in de film „Never take no for an
answer" (Neem nooit genoegen met nee
als antwoord) van Anthony Havelock-
Allan.
De rol, die dit ventje in de film heeft
te spelen, lijkt maar al tezeer op zijn
eigen levensgeschiedenis. Want Vittorio
werd tijdens de oorlog op 5-jarige leef
tijd wees. Zijn vader Pietro sneuvelde
en zijn moeder Maria Maddalene. kwam
tijdens een relletje om het leven. Vit
torio werd in een Romeins weeshuis op
genomen, waar hij bleef, tot de gravin
Carol Reed: als een kwajongen door
het leven.
van Berkeley, dochter van wijlen John
Lowell uit Boston, die tijdens de oorlog
bij het Amerikaanse Rode Kruis werk
zaam was, het weeshuis bezocht en het
ventje adopteerde. Vittorio woont nu met
zijn weldoenster in Assisië in een prach
tig oud klooster. Daar kwam op een
goede dag Anthony Havelock-Alian op
bezoek, die Italië afzocht naar een kleine
jongen om de rol van Peppino te spelen
in de filmversie, welke hij van Paul
Gallico's verhaal „Never take no for an
answer" ging maken. Toen hij de kleine
jongen zag, wist hij, dat hij niet verder
hoefde te zoeken en na lang aandringen
kreeg Vittorio toestemming om de rol te
spelen.
Vittorio hield van het filmwerk als de
spreekwoordelijke eend van het water
en zijn aanpassingsvermogen bracht de
ervaren filmgroep, die met hem werkte
in verbazing.
In de rol van Peppino speelt Vittorio,
zoals gezegd, gedeeltelijk zijn eigen le
vensgeschiedenis, want ook de kleine
jongen in de film is een oorlogswees, die
dol is op een ezeltje, Violetta. Deze twee
zijn onafscheidelijk. Samen halen ze hun
kostje op met het vervoer van goederen
voor de burgers van Assisië. Maar Vio
letta wordt ernstig ziek en de kleine
Peppino is troosteloos. Hij gaat naar zijn
vriend en raadsman, pater Domaco om
te vertellen, dat de veearts niets voor
het zieke dier kan doen. Peppino gelooft,
dat St. Franciscus, die van alle dieren
hield, Violetta best beter zou maken, als
het ezeltje maar naar de crypte in As-
sissië mag worden gebracht, waar het
lichaam van de grote heilige rust. Pater
Damaco vraagt de overste van het kloos
ter, daartoe zijn toestemming te geven.
Maar deze heeft er bezwaar tegen om
een muur te slopen, teneinde een ezel
toegang te verlenen tot de crypte. Pep
pino geeft de moed echter niet op en
op advies van een Amerikaanse korpo
raal. die hem tijdens de oorlog verzorgde,
houdt hij vol en dringt zelfs tot de Paus
door, die onder de indruk van het grote
geloof van het kind, de weg voor hem
vrij maakt.
De kleine Vittorio Manunta speelt
deze rol onder leiding van Anthony
Havelock-Allan met een gevoel en be
grip, die zeldzaam zijn voor een kind
van zijn leeftijd.
Men weet nog steeds niet, wie zich zal
belasten met de regie van de film, die naar
de Bijbel-fantasie van Clare Booth „De
Vrouw van Pilatus", zal worden gemaakt.
René Clair, die, zoals we enige tijd ge
leden hebben gemeld, naar Hollywood
was gereisd om de plannen te bestude
ren, is naar Europa teruggekeerd, zonder
met de producenten tot overeenstemming
te zijn gekomen.
Intussen wordt thans gemeld, dat de
titelrol van deze film zal worden gespeeld
door de Engelse actrice Jean Simmons.
Zij heeft dit engagement l» danken aan
haar persoonlijk succes in de filmversie
naar Bernard Shaw's komedie „Andro-
cles and the Lion" waarin zij de christin
Lavinia vertolkt.
Op het vijfde Internationale Filmfesti
val, dat van 23 April tot 10 Mei in Can
nes zal worden gehouden, zullen enkele
nieuwigheden worden ingevoerd. Aller
eerst wordt een „Film-jaarbeurs" gehou
den in één der bioscopen van de stad.
waar vaklieden en critici een keur van
filmwerken uit verschillende landen zui
len kunnen zien.
Anderzijds zullen er breedvoerige de
batten worden gehouden tussen Franse
en buitenlandse filmproducenten en
technici ter uitwisseling van nuttige
ideeën en suggesties over filmproblemen.
Tenslotte zal de Cinematheque Fran-
paise hulde brengen aan de overleden
Robert Flaherty („Nanook""), „Man of
Aran", „Elephant Boy" en „Louisiana
Story") door het vertonen van onuitge
geven werken van deze filmer.
In München hebben de communisten
hun gebruikelijke intimidatle-methodas
toegepast door tijdens de première van
de anti-communistische film „Crossroads
of Freedom" (Kruispunt der Vrijheid),
waarover heel wat te doen is geweest,
met stinkbommen en flessen vol am
moniak te gaan smijten. Politiemannen
in burger, die zich onder de 2300 toe
schouwers in Münchens grootste bios
coop, de „Kongress-Saal", bevonden,
arresteerden de demonstranten.
Tijdens de eerste vertoning van de
film in West-Berlijn in November van I
verleden jaar werden door de commu- j
nisten eveneens stinkbommen en pam- j
fletten geworpen tijdens een scène, waar- j
in een Russische soldaat een Duitse
vrouw poogt te overweldigen.
De door de West-Duitse filmindustrie
in het leven geroepen commissie voor
vrijwillige censuur op films te Wiesbaden
had de openbare vertoning van de film
in West-Duitsland en West-Berlijn ver
boden, tenzij zekere gedeelten van de
dialoog zouden worden geknipt. De pro
ducent beloofde, de gewenste c'cpuires
aan te brengen, waarna de commissie
toestemming tot vertoning van de film
verleende.
De aartsbisschop van Parijs, mgr Fel-
tin, heeft de katholieken opgedragen om
alle films te boycotten, die door het
Centrale Katholieke Filmbureau ontoe
laatbaar zijn verklaard.
De katholieken in dit land hebben ten
aanzien hiervan niet de nodige discipline
betracht".
De aartsbisschop betoogt verder, dat de
Franse filmindustrie een ziel nodig heeft
en hij spoort alle leden van de filmin
dustrie aan niet uitsluitend uit te zijn
op onmiddellijk gewin en de productie
van prulfilms te vermijden.
Pierre Fresnay, aangezocht voor de
hoofdrol, had reeds voor de rol van
Luther gecontracteerd
Onder de titel „Mensen zien de hemel"
zal vermoedelijk in Maart een film uit
komen, die het leven en werken van de
Zalige Pius X in beeld brengt De rol
van de Paus wordt daarin vertolkt door
Andrew Dunn, omroeper bij Radio Vati-
cana en vroeger kolonel in het Engelse
leger.
De regisseur van de nieuwe film, Um-
berto Ssapelli, had voor deze rol eerst
de Franse speler, Pierre Fresnay, aange
zocht. Deze echter moest verstek laten
gaan, omdat hij reeds door een Franse
filmonderneminig voor de rol van Maar
ten Luther was gecontracteerd.
Andrew Duun is geboren in Zuid-Rho-
desia en kwam voor heit eerst in Rome,
toen hij acht jaar geleden de opmars van
het achste leger meemaakte. Toen de
Duitsers de stad ontruimd hadden, bleef
Dunn in Rome. Daar werd hij schrijver
en 'toneelspeler en later Engelse omroe
per bij Radio Vaticania.
De film zal ruim een miïlioen gulden
kosten en wordt vervaardigd met goed
keuring van het Vaticaan- Mgr Terzariol
is belast met de supervisie, prof. Eugenio
Bacohio heeft het scenario geleverd- Heel
het leven van Pius X wordt in deze film
in beeld gebracht, ook het conclaaf, tij
dens hetwelk de kardinalen hem tot Paus
kozen
De Nederlandse filmer Herman van
der Horst die o.a. de voortreffelijke
documentaire ,,'t Schot is te boord" heeft
vervaardigd, heeft van het „Mutual
Security Agency" opdracht ontvangen
voor het maken van een film over het
economische herstel van Nederland, zo
als dat mede dank zij het Marshall-plan
tot stand is gekomen. In de film, voor
het vervaardigen waarvan vandaag het
contract is getekend, zullen de econo
mische vorderingen van Nederland in
hoofdzaak worden gesymboliseerd door
het herstel van Rotterdam. Het is de
bedoeling,, dat de opdracht dia voor
jaar zal zijn uitgevoerd.
Gedistingeerd japonnetje, een
voudig van lijn, voordelig van
stof, maar juist door zijn een
voud bizon der chic.
De rug van deze japon is ge
heel glad, en heeft in de taille
een paar coupenaadjes.
Het lijfje heeft een grote over
slag en sjaalkraagje.
De plooi in de rok sluit aan
op de overslag.
De knopen lopen ook door op
de rok.
De mouw is lang, gegarneerd
met een geruite of gestreepte
manchet, waarvan ook de rever,
ceintuur en slip op de rok ge
nomen zijn.
Het meest voldoet de garne
ring als zij van taftzijde gemaakt
wordt. Dit hlijft mooi stevig in
het dragen.
Het patroon is verkrijgbaar
in maat 40, 42, 44, 46, 48
a 0.85.
2 tot 2.50 Mtr. stof van 130 c.M.
breed is er voor nodig. En voor
de garnering 90 cM- van 90 breea
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste patroon,
Plak nooit meer dan Iop een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
Een nieuwe hulde viel de K.L.M.-gezag
voerder Moll gisteravond ten deel, nadat
hem reeds bij zijn aankomst op Schiphol,
na afloop van zijn honderdste retourvlucht
naar Indonesië, een grootse ontvangst was
bereid. Enige uren na zijn aankomst op
de Amsterdamse luchthaven bevond Moll
zich namelijk in een café-restaurant aan
de Ceintuurbaan te Amsterdam, waar hij
temidden van de talrijke bezoekers zijn
eigen huldiging op 'n grootbeeldte'evisie
apparaat aanschouwde.
Dr Plesman overhandigde zijn jubileren
de gezagvoerder op Schiphol dus ook op
het televisiescherm, een wereldatlas, „op
dat hij later nog eens kan nazien over
welke landen hij in zijn loopbaan heen-
gevlogen heeft". Commodore Moll ver
telde nog dat hij van plan is de stuur-
knuppel nog twee jaar trouw te blijven.
Na de televisie-uitzonding zongen alle
aanwezigen de heer Moll toe.
Het ontbijt is het stiefkind onder de
maaltijden. Doen we moeite om onze
warme maaltijden afwisselend en sma
kelijk te maken en zorgen we ook voor
verschillende belegsels bij de tweede
broodmaaltijd over -het ontbijt denken
we niet lang na en aan het klaarzetten
besteden we vaak weinig zorg en tijd.
Ja. terwijl we er niet over zouden den
ken om een van de andere maaltijden
over te slaan, komt het zelfs voor, dat
het ontbijt er geheel -bij in schietEr
is z.g. geen tijd voor of men denkt de
sJanke lijn te dienen met een lege maag.
Het weglaten van het ontbijt bevor
dert echter noch de ,,lijn", noch de ge
zondheid.
Uit een behoorlijk ontbijt moeten wij
onze energie putten om in de morgen
uren ons werk te kunnen doen, hetzij op
het land. op kantoor of werkplaats, in
huis, op school of waar dan ook. Hoe
zouden we anders aan arbeidskracht en
fut moeten komen? Van de lucht kun
nen wij niet leven. „Rammelen' is bo
vendien onaangenaam voor ons zelf en
onze omgeving.
Afgesproken duseen ontbijt zal er
zijnmaar dan ook een goed ont
bijt, waar we iets aan hebben. Het feit
alleen dat er gegeten en gedronken
wordt is niet voldoende. Van een slecht
gekauwde voedselmassa .bijvoorbeeld
van hompen brood, die naar binnen ge
spoeld worden met te hete thee. hebben
we meer last dan ptofijt. Kinderen, die
gejacht worden bij iedere lepel pap, krij
gen een hekel aan eten. Neen, een goed
ontbijt wordt in de eerste plaats rustig
gebruikt. Ten tweede is een behoorlijk
ontbijt ook goed samengesteld. Dit be
tekent voor de kinderen en jongelui,
melk of karnemelk als drank of warme
of koude pap. Vinden ze dit kinderach
tig, geef hun dan een goed voorbeeld
en doe er aan mee het zal ook u ten
goede komen
Is er 's ochtends niet genoeg tijd voor
de bereiding van pap, dan kan deze de
avond te voren gekookt worden en voor
het ontbijt opgewarmd of vermengd met
hete of koude melk. Geef een kopje thee
daarna, als een warme drank op prijs
wordt gesteld.
Het gebruik van fruit of vruchtensap
(Advertentie)
aan het ontbijt is een gezonde buiten
landse gewoonte. die ook hier in de
smaak zal vallen. Een boterham met ap
pel of ramenas hoeft niet duurder te zijn
dan een met jam, koek of ander zoet
belegsel.
Ook vruchtencompóte of -moes vormen
een smakelijke broodbelegging. De zoe
tigheid willen wij U niet ontnemen,
maar belangrijker is, dat er voldoende
plaats wordt ingeruimd voor (rauwe)
vruchten en groenten, en dat er vol
doende kalkrijke levensmiddelen wor
den genuttigd: per dag een halve liter
melk en een plak kaas. Naast deze levens
middelen, niet inplaats ervan, geven wij
de zoete smeersels en strooisels.
Een goed ontbijt zal er als volgt uit
zien: melkdrank of pap (deze iaarste
liefst gezoet met stroop of bruine sui-"
ker), brood met boter of gevitamineerde
margarine, rauwe vruchten of groenten
zoals radijs, ramenas, tomaat of geweek
te gedroogde vruchten of gestoofde
vruchten.
Volwassen kunnen inplaats van de
melk kaas gebruiken, de opgroeiende
kinderen geven we liefst beide. Daar
naast komen dan desgewenst zoet beleg
sel en thee of koffie, al naar men ge
wend is.
U zult ondervinden, dat de goede in
vloed van zo'n welverzorgde eerste maal
tijd -de hele dag merkbaar blijft!
De carillanklokkengieters, de firma's
Van Bergen te Heiligerl-ee, Petit en Fritsen
te Aarle-Rixtel en Eysbouts te
gezamenlijk de klokken van de beiaard
zulllen gieten, welke door het Nederlandse
vol-k aan de Verenigde Staten zal worden
aangeboden, hebben zich bereid verklaard
dit werk tegen de kostende prijs en zonder
enige wkist te verrichten.
Ter propagering van de komende actie
voor het Nederlandse geschenk zullen
begin Februari drie reizende beiaards
afkomstig van bovengenoemde firma's
door ons land trekken.
Eén beiaard zal het Westen van ons land
bezoeken, een andere het Oosten en da
derde het Zuid-en.
7)
Betty staarde met onderzoekende blik
ken in de spiegel. Zij stond er op, er
ouder uit te zien, zij wilde ouder lijken
als zij zich voelde. Het was een van de
vervelendste dingen des levens voor
Betty, dat niemand haar wilde beschou
wen als: „groot".
Haar moeder sprak als regel van haar
als „het kind", haar vader noemde haar:
„mijn kleine meid" en de neven deden,
zoals zjj altijd gedaan hadden, en, wat
Betty verschrikkelijk vond: zij namen
haar niet au serieux. Maar vandaag
kwam Roger en Roger was altijd lief
voor haar, daarom hoopte zij, dat Dick
en de neven zich door hem zouden laten
beinvloeden. Dick was steeds meer ge
nietbaar, als Roger een poosje gelogeerd
had, hij was over het algemeen aardig
genoeg, zolang haar plannen met zyn
ideeën strookten, maar hij had er een
handje van, haar te doen voelen, dat
zij toch nog maar voor spek en bonen
telde.
Vandaag mocht zij echter met hen naar
een cricket-match, die Dick georgani
seerd had, omdat hij er zo dol op was.
De match zou plaats hebben op het veld
van een buurman en er moest en zou
een vroegere nederlaag gewroken wor-
d6Betty's eenvoudige witte mantel en
hoed lagen klaar. Haar rok was een paar
centimeter langer dan die, welke z(j tot
nu toe gedragen had en zq was er met
weinig trots op.
Ik wil wat meer een groot mens
lijken, Griggs, zeide zij klagend.
Het spijt mij voor u, miss, maar dat
doet u nog niet.
Betty draaide haar hoofd naar links
en rechts om zich goed te bezien. Het
was een lief gezichtje, dat haar vanuit
de spiegel aanzag. De diep-blauwe kin
derogen onder de lange wimpers waren
een beetje donkerder geworden, naar
frisse wangen hadden nog de tim van
een pas ontloken roos. Maar dat Betty
kerngezond was, getuigden haar helder
rode lippen. De kritiek van Griggs was
zonder twijfel waar, de ronding van
wangen en hals was absoluut kinderlijk.
Kinderachtig, zei Betty zelf met on
tevreden stem.
Uw haar zit prachtig, miss, zei
Griggs. Ik heb het zoveel mogelijk naar
achter geborsteld, maar u heeft zoveel
krulletjes, dat je de vorm van het hoofd
toch bijna niet ziet.
Betty was een beetje getroost en kwani
spoedig daarna de eetkamer binnen met
een air, dat buitengewoon waardig ge
noemd kon worden.
Hoera! riep Sam. Daar is Betty,
op en top een dame.
De neven uit Schotland keken haar
eens onderzoekend aan, maar konden
toch niet vergeten, dat zij het meisje
was, dat gisteren nog met wilde, flad
derende manen had rondgelopen en be
handelden haar met een soort neerbui
gende vriendelijkheid. Lady Anna was
niet beneden, zij moest wegens een lichte
verhoudheid haar kamer houden De
enige aanwezige gast was majoor Rick-
staed, die kort geleden uit Indië terug
gekomen was, een vriend en oud school
kameraad van mijnheer Hornock.
Hij was bruin en mager met grijzend
haar en grijze ogen, die glinsterden als
hij naar het geplaag en gepraat van de
jongelui luisterde. Hij was al half op
staan, toen Betty binnenkwam, maar
de neven waren vlugger dan hij en hn
ging weer langzaam zitten. Toen Betty
naar hem keek, zag zij, dat zijn ogen
vol bewondering en verbazing op haar
gevestigd waren. Betty zou vervuld zijn
geweest van triomf, als zij geweten had,
wat hem door het hoofd speelde, maar
daar hij het natuurlijk niet uitte, wist
zij het niet. Zij vond de vriend van Papa
een aardige vent en hoopte, dat de an
deren zouden merken, hoe keurig correct
hij haar behandelde.
Onderwijl snapte zij vrolijk tegen hem
en zette een menigte theorieën uiteen
over de meest verschillende onderwer
pen in de hoop, dat hij haar zou tegen
spreken. Batty had zeer uitgesproken
opinies en hield er van, ze uit te stallen
voor gewillige luisteraars, maar majoor
Rickstaed bepaalde zich tot glimlachen
en éénlettergrepige antwoorden; hij
deed dat echter zo vriendelijk, dat, al
voelde ze zich een beetje teleurgesteld,
zij toch niet gepikeerd was.
Toen zij na het ontbijt naar de kamer
van haar moeder ging, vond zij deze een
beetje prikkelbaar.
Betty-lief, ik hoor zo juist, dat tante
Martha komt lunchen en nu ben ik zo
bang, dat je zult moeten thuis blijven om
haar te ontvangen. Het is te laat, om
haar af te zeggen, bovendien geloof ik,
dat zij dat heel onvriendelijk zou vin
den en ik kan haar heus niet hier heb
ben, ik heb zo goed als geen stem.
Bovendien zou het toch te veel voor
u zijn, zei Betty. Ik moest maa-r thuis
blijven, ging zij voort, met zoveel goede
wil als zij bij elkaar kon rapen. Maar
een ogenblik later riep zij uit: Wat een
misselijk mens.
Papa heeft het de vorige week met
haar afgesproken en het helemaal ver
geten te zeggen, verontschuldigde Lady
Anna haar. Hij beloofde de auto door te
laten rijden, nadat hij naar kantoor ge
bracht was. Hij zou zelf wel thuis willen
blijven, maar je weet, dat hij een ver
gadering heeft.
Dit werd allemaal op fluistertoon ge
sproken, zij had nog zo goed als geen
stem.
Maar je kunt dadelijk na de lunch
gaan. We zullen precies op tijd begin
nen en dan kun je onmiddellijk weg.
O, dat is best, zei Betty met voor
gewende vrolijkheid, hoewel zij in zich
zelf er bij voegde: Het is juist de lunch
op het veld, die zo leuk is.
Zij ging treurig naar beneden en vond
de hele troep bij elkaar in de hall en
een grote auto voor de deur.
Vooruit, Betty! riep Dick. We komen
nooit weg. Roger's trein zal wel te laat
zijn, of die misselijke kleine auto is
weer kapot.
Ik kom pas na de luncV, zei Betty.
Tante Martha heeft een bezoek aange
kondigd en moeder vindt, dat ik moet
blijven om haar bezig te houden.
Grote goden! kreet Dick. Wat een
pech! Het spijt me voor jou, Betty, maar
we moeten gaan. Kom je, Joe?
Dick, brutale rakker, bedoelde daar
mee de schoolmakker van zijn vader,
majoor Rickstaed.
De majoor kwam haastig voor de dag
met een plan, dat zich zo juist in zijn
brein gevormd had.
Kan ik niet blijven en die dame,
wie het ook is, aangenaam bezig hou
den, dan kan Betty meegaan! Ik kan
haar uitleggen, waarom er niemand is.
Zal niet gaan. denk je wel, Betty?
zei Dick met een eerbied voor de wetten
der gastvrijheid, die hij niet ten toon
gespreid zou hebben, als hij zelf de las
ten er van had moeten dragen.
Ik moest maar liever thuis blijven,
zei Betty klagelijk.
Goed, dan blijf ik ook. Ik kan goed
met oude tantes overweg, zei Rickstead.
Deze is anders iet vreeselijks! riep
Dick uit. Kom, lui, het is al ontzettend
laat. Stuur Roger dadelijk door, Betty,
als hij komt. Ik vind, dat de oude heer
de Humber niet had hoeven nemen, hij
weet, dat we nooit op de kleine kunnen
rekenen. Roger is de beste speler. Ik
wou, dat ik hem maar gezegd had, recht
uit naar het veld te gaan inplaats van
eerst hier te komen. Maar hij zal ook
wel gedacht hebben, dat hij een zee van
tijd had.
Weg was hij. Betty keek treurig naar
majoor Rickstead.
Nu wat zullen we doen? zeide hij.
Ik ga eerst mijn hond borstelen, zei
Betty. In die tussentijd zal tante Martha
wel komen. U zoudt het ook leuker ge
vonden hebben met de anderen mee te
gaan.
We gaan samen na de lunch, zei hij.
De auto komt dadelijk terug, de oude da
me blijft toch niet lang, wel?
Dat weet ik niet, klaagde Betty,
moeder zei, dat ze vroeg kwam. Wees
niet te amusant, majoor Rickstead, an
ders blijft ze thee drinken ook.
Maar vóór de hond geborsteld was, ar
riveerden tante Martha en Roger samen
in de Humber, omdat de andere wagen,
zoals Dick wel voorspeld had, het com
pleet had afgelegd en de chauffeur van
mijnheer Hornock had de wanhopige spe
ler meegenomen.
Hallo, Betty! riep 'hij uit, terwijl hij
van het voorbankje sprong en tante Mar
tha met gefronste wenbrauwen langzaam
en bezadigd haar veelvuldige sjaals en
doeken verzamelde, voor zij uitsteeg.
Zijn de anderen al weg? Wat doe jij
hier?
Ik ben gebleven om tante Martha te
ontvangen, zeide zij met een klein gri-
masje achter de rug van de oude dame.
Zij komt hier lunchen en moeder is in
bed.
Kijk, Betty, zei de oude dame, een
grote, blozende vrouw, met een onmis
kenbare pruik, ik zou wel eerder geko
men zijn, maar we werden onderweg op
gehouden. En ik zei nog tegen de chauf
feur, waarom kan die jonge man niet lo
pen, met een blik in de richting van Ro
ger, ze wachten op mij. Maar nee, hij
moest proheren de ander te helpen en
dan, zonder mij iets te vragen, neemt hij
die jonge man mee. Weer een blik van
sterke afkeuring in de richting van Ro
ger, vergezeld van een majestueus ge
baar van een zijden handtasje.
Dit is mijn neef, stelde Betty voor.
En ook uw achterneef, tante Martha. Mag
ik u voorstellen? Tante Martha Hornock
is jouw tante net zo goed als de mijne
Roger. Dit is Roger Beck, tante.
Zo, zei de oude dame, nog met een
vaste greep haar tasje omklemmend,
maar nu de jonge man met belangstelling
aanziend. De zoon van die arme Mary.
Nou, als ik hem goed bekijk, is hij van
top tot teen een Hornock.
Hoe maakt u het, tante? zei Roger.
Ik wist niet, dat u mijn tante was, an
ders zou ik mjj dadelijk voorgesteld heb
ben. Maar we zullen elkaar beter leren
kennen. U gaat toch mee naar de cricket-
wedstrijd?
De cricket-wedstrijd? riep tante
Hornock uit.
Betty gehoorzaamde aan een veelzeg
gende blik van Roger en met een plotse
ling opkomende hoop viel zij hem bij:
Het wordt een prachtige wedstrijd
tante. En de rit zal u goed doen. Het is
heerlijk weer, en we zullen verrukkelijk
lunchen.
Majoor Rickstead kwam hun ook nog
te hulp: Ik heb Diak horen zeggen,
dat ze erg royaal zijn en ze geven altijd
champagne.
Mag ik u majoor Rickstead voorstel
len? zei Betty. Hij is met vader gelijk op
school geweest.
Ik geloof, dat ik u toen nog wel eens
ontmoet heb, juffrouw Hornock, zei ma
joor Rickstead leugenachtig.
Juffrouw Hornock, die haar oren ge
spitst had bij het horen spreken over een
heerlijke lunch en bovendien over cham
pagne, straalde nu.
Maar wat zal je lieve moeder zeg
gen? Zal het haar niet spijten?
Moeder ligt te bed met 'n nare ver
koudheid, zei Betty. Zij kan alleen maar
fluisterend spreken, ik geloof niet, dat zij
u ontvangen kan, tante Martha.
Dan is het voor elkaar! riep Roger.
We hebben geen chauffeur nodig, wel?
Ik zal wel rijden, kom jij dan bij mij zit
ten, Betty, dan is er voor tante Martha
meer plaats binnen.
Ik liet de kap dicht maken, zei tante
Martha. Het tochtte en de wolken stof
waren vreselijk. Ik denk, dat we het sa-
men goed zullen hebben, zo .majoor
Rickstead, en zij stapte na hem in.
Een blik op Betty's stralend gezicht be
loonde de majoor.
Klaar! riep Roger en de auto reed
weg. Zeg, het is een prachtdag voor cric-
Kct.
Ik vind het geweldig om het zo klaar
te spelen, prees Betty hem. Maar Dick is
natuurlijk erg kwaad. Ik ben bang, dat
hij denkt, dat tante Martha de boel be
derven zal. Hij zei net nog, dat zij een
nachtmerrie was. En hij maakte, dat hij
weg kwam, voordat de neven haar zou
den zien. Zo is Dick, zie je.
Nou, ze is misschien 'n beetje lastig,
zei Roger. Maar dit is toch beter dan
dat jij thuis moest blijven.
Hij lachte haar vrolijk toe en wU»®
dan al zijn aandacht aan de wagen. Bew
overdacht, of hij gezien zou hebben, a
heur haar anders zat en wat e
flinke kerel hij toch was, vooral in J
witte pak. Wat een vastberaden Kin
mond had hij, dacht Betty en ZIJ
ook op, dat hij glad geschoren n
tegenstelling met Dick, die v0Lj? 8n,
voor een klein filmsterrensnorr j u.ck
zou zeker moeilijkheden maken over
tante Martha, maar met 10 n lléüer
waagde Betty het er op.
Op het cricketveld werden zij enthou
siast begroet door beide partijen. Toen
Dick evenwel tante Martha zag, die
kwam aanzwoegen tussen Betty en ma
joor Rickstead, betrok zijn gezicht.
Wat ter wereld., begon hij. Nee,
maar, dat is toch een beetje te erg, Betty.
Mijn schuld, kwam Roger er tussen.
- De kleine wagen gaf het op en de
oude dame nam me mee. Toen kon ik
toch niet minder doen dan haar mee
brengen? Vooral omdat ik er achter
kwam, dat het mijn lang verloren tante
was. En waarom moest Betty thuis blij
ven, plus die oude leuke, oude kerel?
Maar Dicks gezicht bleef betrokken.
Betty moest niet zo egoïstisch zijn,
ging hit door. Het is niet alleen om
ons. maar wat zullen de anderen er van
denken? Wat bliksem, Roger, tante Mar
tha is toch niet van het soort, waar ie
trots oo bent.
Nou. het is mijn tante evengoed als
de jouwe, zei Roger, Doe niet zo uit
de hoogte, Dick.
Nou, ja, kom maar mee, riep Dick.
We hebben al te veel tijd verloren.
Hij ging hun voor naar het grasveld,
terwijl hij bij wijze van begroeting met
zijn hand in de richting van de onwel
kome tante wuifde.
Ik geloof, dat ik maar liever binnen
zit, kondigde tante Martha aan. Zij ste
vende oo het paviljoen aan. Dan ben
ik tenminste uit de tocht Was Dick bij
die jongens? Dan had hij wel even kun
nen wachten en mii begroeten.
We ziin al zo laat, tante. Ziet u wel?
legde Bettv uit. Zij hebben op RoSar
gewacht. Kiik eens, hier is een heerlijk
hoekje, helemaal uit. de wind.
En een gemakkelijke stoel, haastte
zich maioor Rickstead te zeggen.
Later zei tante, dat zij nooit de dag
doorgekomen zou ziin zonder majoor
Rickstead. Door al die onverwachte ge
beurtenissen. de autorit, de onbeleefd
heid van haar neef. de herinneringen dia
door het opduiken van die andere onbe
kende neef weer waren wakker geschud,
was zij uit haar gewone doen en kon
niet nalaten zich tegenover haar nicht te
uiten. Speciaal had ze het druk over
Roger.
Vindt u. dat hij meer op de Hor
nocks lijkt dan vroeg Betty
O, ja, riep de oude dame. Jij en
je broer, lilken erg 0p je moeder. Roger
is een flinke kerel om te zien. Maar dat
is maar de buitenkant. Ik hoop nu ook
maar, dat hij zich flink door het leven
slaat
Haar toon dTukte een ernstige twijfel
uit.
Betty keek naar Roger en zij voelde
een soort trots in zich opzwellen. Maa.
zij zeide niets en tante Martha begon
volijverig te breien.
Net was voor Betty een moeilijke dag.
Tante Martha werd 's middags nog las
tiger en weidde tegen Roger uit over
oude familieruzietjes, waar hij niets van
wist. Vooral onder de lunch, toen er be
halve de spelers nog een zwerm dames
kwamen, stond Diek folteringen uit. Zii
verweet Roger scherp, dat hij haar nooit
had uitgenodigd, een bezoek te komen
brengen op Beckford en toen Roger ver
ontschuldigend aanvoerde, dat hij nim
mer van haar bestaan had geweten,
maakte hij daardoor de zaak eer slechter
dan beter.
Toen snelde majoor Rickstead te hulp
Komaan, riep hij, Roger zal het
nu fijn vinden, u het huis te laten zien.
Natuurlijk, tante Martha, zei Roger
met de moed der wanhoop. Ik hoop,
dat u eens komt, het zal een groot ge
noegen voor me zijn.
Hij zei het zo ernstig en met zoveel
hoffelijkheid, dat tante Martha toch on
der de indruk kwam. Majoor Rickstead,
ziende, dat er een bres in de wal gescho
ten was, schonk haar glas nog eens vol
en zo was de zege bevochten.
Nou, zei tante Martha, toen het spel
weer aan de gang was, al zijn die
Becks nou nog zo afgezakt in de wereld,
dan is Roger toch nog een heer. Dat zal
wel het bloed van de Hornocks zijn,
voegde ze er met een zucht van voldoe
ning bij.
Even moest Betty lachen, maar dade
lijk stond haar gezicht weer ernstig.
Misschien wel, zeie zij. Roger is nu
eenmaal iets aparts.
HOOFDSTUK VIII.
Toen Roger bijna twintig jaar was en
zijn laatste jaar maaktte op het college,
gebeurde er iets onverwachts. Tan ié
Martha stierf na een korte ziekte, en
liet hem tienduizend pond na. Eenzelf
de s'>m was voor Betty bestemd en een
ziekenhuis kreeg de rest, wat niet wei
nig was.
Er waren nog heel wat haken en
ogen aan dat legaat van Roger, voo.al
had I oude dame de wens geuit, aat
hij zijn opvoeding zou voleindigen door
een paar jaar naar Oxford te gaan, zo
als zijn neef Dick, en hoewel het geheel
hem pas zou worden uitgekeerd als aij
meerderjarig werd, had zij al een gotae
som bestemd voor zijn eerste jaar m
Oxford.
Roger besprak dit buitenkansje vol
enthousiasme met Lady Beek. Hij was
vol verlangen en vastberaden, al was
zijn toon even welwillend en eerbiedig
als altijd.
Ik zou erg graag naar Oxford gaan,
Oma.
Lady Beck was heel wat ouder gewor
den ,maar zij nog even kaarsrecht
in haar leunstoel en haar ogen ston
den even helder en vurig als ooit.
Ik heb je al gezegd, wat ik er van
denk, Roger. Het zal je ongeschikt ma
ken voor het leven ,dat je hier moet
leiden. Je grootvader dacht er niet
over, naar de universiteit te gaan, zelfs
al was er^ toentertijd wel geld voor.
Ik heb nu een hoop geld, zei Roger,
voor tvien het legaat van tante Martha
onuitputtelijk leek.
Och kom, mijn "jongen, wat is een
paar honderd pond per jaar op 'n boer
derij als deze? En je weet ook nog heel
goed. Roger .wat je grootvader en ik
altijd gedacht hebben over het geld
van de Hornocks.
Ta, Oma, dat weet ik wel, onder
brak Roger haar, laten we daar nu niet
langer over praten ,men ka niets te ver
drijven. Al ben ik een Beek, i'k heb toch
ook het bloed der Hornocks in mijn
aderen.
Nou, als er dan toch geld gebruikt
moet worden, hernam de oude vrouw,
zonder zich uit het veld te laten slaan,
dan ügt je plicht toch duidelijk voor je,
Roger. Je moest zoveel als je kunt te
rug kopen van het oude bezit. Het land,
dat de Beoks verloren hebben, moet
weer terug gewonnen worden.
Daar heb ik al over gesproken met
neef Sam, zei Roger peinzend. En hij
raadt me aan, een beetje te wachten,
voordat ik een beslissing neem. Hij
zegt, dat het verkeerd is. meer land te
kopen, dan je bewerken kunt, dat ik
beter met het geld van tante Martha
dit huis kon laten opknappen en netjes
in orde laten maken, voor ik er kom
wonen.
Behalve Sam Hornock, hebben nog
wel andere mens°n aan je toekomst ge
dacht, zei Lady Beek en haar ogen flit
sten. .Waarom denk je, dat ik al jaren
heb geschraapt en gespaard? Misschien
heb ik ook nog wel een beetje geld,
evengoed als Martha Hornock
U, Oma?
(Wordt vervolgd)
