Nieuwe Schiedamsche Courant | 1952 | 14 februari 1952 | pagina 2

Nieuws uit STAD en OMTREK

Noorse Sinterklaas ging in het

cachot

Wij Etaleren

MIJN EERSTE PRAUWREIS

Zure bommen in het oerwoud

Kethelse Land- enTuinbouwbond
kreeg eigen vaandel

LAATSTE BERICHTEN

Marijke aanvaardde het kleinste
klokje van „dankcarillon"

Op zoek naar bodemrijkdoiiimen

r

Kon. Paar in
Londen

Goedgeefsheid gestraft

Recruten-retraile

J

NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT

VLAARDINGEN

Lawine van gastvrijheid

Klinkende plechtigheid op Soestdijk

DONDERDAG 14 FEBRUARI 1952

PAGINA 2

Valse naam

FILMAVOND VOOR NATUUR-
BESCHERMING

AFHALEN BUSSEN CARILLON
COLLECTE

ORANJEHOTEL

ALBERD1NGK THIJM VOOR
O. N. I.

VIERSPELENKAMP

DE KLOKKEN ACTIE
VOOR AMERIKA

WETH. v. d. KRAAN HAD
INSTORTING

ASTRA, UNIQUE EN
COBALTGOUD

-

BURGERLIJKE STAND

PASSAGIERSSCHEPEN

GEEN EERSTE PAAI,

geslaagd.

Baron en baronesse van
Yetembe

Olif anten jager en verpleegster

Pioniers

Samba uit Brussel

Stilte op het water

IV

DRIEBANDEN EERSTE KLAS

VERSCHILLENDE
OPSPORINGSMETHODEN

Het personeelsvraagstuk in de
Geophysische exploratie

De ontwikkeling van de
methoden

:\ED. vrachtenmakkï

Dc.^e eeuw grote uitbreiding

De eisen voor de ingenieur

-ft

Hoe welgezind mr P. B. Cos, de kantonrechter, de journalisten is, bleek
gisterenmorgen bij de uitspraak van het vonnis over de radiozegels. Met
grote schuchterheid had een der vertegenwoordigers van het „genus
irritabile" aan de deurwaarder gevraagd, of hij de Kantonrechter wilde
verzoeken het vonnis langzaam en duidelijk voor te lezen. Meestal immers,
blijven des Kantonrechters overwegingen binnensmonds, omdat zij weinigen
interesseren. Maar gisterenmorgen was dat anders. Met een rustige duidelijk
heid bracht mr Cos het werk van zijn overpeinzingen en navorsingen naar
voren en geen journalist, die te klagen had. Hulde

Omtrent de principiële kant van deze zaak publiceerden wij gisteren
reeds uitvoerig. Nog niet ter sprake kwam toen het bijzondere geval van
de heer Hoogendijk. Deze had immers verouderde zegels geplakt. Daarom
was hem een luistervergunning botweg geweigerd.

De Kantonrechter achtte dit juist, want H. had maar goede zegels moeten
plakken. De directeur-generaal van de P. T. T. heeft de bevoegdheid het
type van de te plakken zegels vast te stellen. De kantonrechter wilde buiten
de strafzaak houden de vraag, of het juist was, dat oude zegels niet meer
inwisselbaar waren. De radio, die in beslag genomen werd, kon worden
teruggegeven.

Daar stond dan de Noorse Sinterklaas.
Een grote, goedige man rustig, alsof
hij na gedane arbeid toe was aan een wel
verdiende sigaar en pantoffels. „Openbare
Dronkenschap en verstoring van de open
bare orde" stond er achter zijn naam op
de rol. Hoe was het mogelijk? De Rotter
damse adjudant van Politie P. J. Clarijs
trad' op als tolk. Er zit een komische kant
aan zo'n zaak met een tolk. Terwijl de
edelachtbare heren noch het publiek veel
begrepen van wat er gezegd werd. babbel
den de verdachte en de tolk met elkaar als
over een uitermate genoeglijk onderwerp
«r. de tolk, die zijn taak zeer gewetensvol
opvatte, probeerde de Noor met mimiek
•n imitatie van gezelligheid duidelijk te
•laken waarvan men hem verdacht.

„Vraag hem eens wat hij gedronken
had", vroeg mr Cos.

Volgde een gezellige kout in het Noors,
waarin we „brandy" en „jenetver" ver
staan.

„Nee, geen brandy en geen jenever.
Alleen maar bier."

De tolk trekt een gezicht van: „Vertel
tnlj nou wat", maar de Noor blijft bij zijn
standpunt.

„Hoeveeel glazen?"

Opnieuw, nu wat zakelijker een praatje
over de onderdeur.

„Zes tot acht glazen".

„Had hij geslingerd en was hij tegen de
ruit aangevallen?"

„Nee, hij had .suikergoed gekocht voor
drie kleine meisjes." Dan komen de twee
verbalisanten, de agenten N. en F. Zij
waren op weg geweest naar Wilton en
hadden op het Rubensplein e enoploop
gezien. K. hing tegen een ruit en er waren
tientallen kinderen om hem heen.

„Was hij lastig?"

„Nee, hij was niet lastig, maar omdat
Wilton elk ogenblik uit kon gaan, had men
hem mee genomen."

Zo werd K. voor drie uur in het cachot
gezet. Toen hij er na drie uur weer uit
kwam en weggebracht was naar het schip
had de kapitein, daarvan allemaal lelijke
dingen via een derde aan de agent W.
laten zeggen. Ook had hij geweigerd de
20 transportkosten te betalen, welke bij
politieverordening voor deze diensten ver
plicht zijn.

De strafmaat was 30 of 12 dagen.

Via de tolk liet verdachte weten, da: hij
al eerder 20 had moeten betalen. Het
gelukte na enige tijd om hem duidelijk
te maken, dat die 20 voor dienstbetoon
en die 30 voor straf waren.

Hij wenste niet in hoger beroep te gaan.
Daarmee ging de Noorse Sinterklaas af;
slachtoffer van zijn goedgeefsheid t.o.v.
de kinderen, want waar zouden de kin
deren anders op afgekomen zijn dan op
het suikergoed?

Bijzonder onsympathiek noemde de kan
tonrechter het optreden van de matroos
A. J. M. de V., die met twee minderjarige
meisjes in een portiek aan de Lange Haven
zich had opgehouden en aan de verbalisant
een valse naam had opgegeven. Het was
nogal geraffineerd, want een aantal gege
vens klopte en andere weer niet. Voor het
zich ophouden in het portiek vroeg de
ambtenaar 7,50 of 3 dagen, voor het op
geven van de valse naam 25 of 10 dagen
De Kantonrechter deed van het eerste een
rijksdaalder of een dag af, maar veroor
deelde voor het tweede conform de eis.
F. I. Z.-G., geboortig uit Wenen had haar
dochter niet naar school gestuurd. Hoe
kon dat ook. Zij moest al om 6 uur 's mor
gens in het Hoofdbureau van Politie zijn
om de boel schoon te maken en haar man
ging om 7 uur de deur uit. Ik kon er niet
achterheen zitten. Ik heb iedere avond ge
zegd, dat zij naar school moest. Toen
stootte mr Cos op een van die grote pro
blemen van de moderne opvoeding en zelfs
van zijn eigen ambt. Het probleem van de
straf.

Wat deed zij om haar wil uitgevoerd te
krijgen?

Ze hield het kind wel eens in huis voor
straf. Hoewel ze toch nooit op straat liep,
want er was op het meisje niets aan te
merken. Of ze dan nooit het zakgeld in
hield. Nee, want toen had ze nog geen
zakgeld en nu ze in een dienstje was, kreeg
ze dat wel, maar een moeder kon nu toch
geen geld meer gaan inhouden, omdat het
meisje vorig jaar niet naar school ging.
De Kantonrechter trof echter in het ver
baal de aantekening, dat zij ook nog ergens

De Stichting Natuurbescherming Schie
dam geeft op 13 Maart een filmavond
in samenwerking met de Schiedamse
Gemeenschap. Simon de Waard de vogel-
kundige vertoont door hem zelf opgeno
men films: Zwerftochten over de hoge
Veluwe^ moerassen en plassen in Noord
West Overijssel, de velduil, de vinken-
baan en strand en was op Texel. De twee
eerste en de laatste films zijn in kleuren.
De avond is in Irene.

anders geholpen had. Dat was vrienden
dienst geweest. „Ja, maar ze heeft toch
een paar schoenen daarvoor gehad", vond
mr Cos. Kot-t en goed. Het werd 5 of
2 dagen, terwijl b" of 2 dagen werd ge
vraagd door mr Lohmann, de Ambtenaar
van het O.M. „Daar zal ik hard voor moe
ten werken in het Hoofdbureau", was het
laatste commentaar van verdachte.

A. W. v. d. L. was een snaak. Die had
door te veel links te rijden een aanrijding
veroorzaakt en daarbij had hij met de
aangeredene de schade sam-sam willen
doen. De aangeredene voelde hiervoor
weinig en belde de politie. Zo kwam een
proces-verbaal. V. d. L. kreeg 3 of 1
dag. Maar wat nu met de ander? Gaat
u maar eens met hem praten, dan telt
u alles samen op en probeert u tot een
schikking te komen. Daar voelde v. d. L.
niet voor. Hij wilde weten, of de ander
nog iets tegen hem kon doen. „Hij kan
U de deurwaarder aan huis sturen",
meende mr Cos. Kreeg hij dan tevoren
nog een waarschuwing? Dat kon niemand
zeggen. „Gaat U nu maar praten", moe
digde de Kantonrechter aan. „Ja, maar
als hij het op zijn beloop laat. ga ik er
niet over praten. Dat kan me alleen meer
kosten. Alhoewel, als die deurwaarder

komtMag ik nog iets vragen?" Ja

dat mocht hij. „Hoeft hU dus niet te
waarschuwen?". „Nee, dat hoeft niet".
„Ik denk, dat ik het toch maar op jqin
beloop laat", mompelde verdachte, terwijl
hij de zaal verliet, de heren aan de an
dere kant van de tafel In een opkomende
lachbui achterlatend.

Hedenmiddag om half 4 zou op de
Broersvest het Carillon, dat propaganda
maakt voor de klokken-actie, op de
Broersvest. arriveren. De bussen voor de
collecte kunnen Vrijdagavond tussen 7 en
8 uur afgehaald worden bij de V.V.V.-
kiosk.

Ds G. Bos heeft in Maison Westhuis
een spreekbeurt vervuld over zijn er
varingen in het Oranjehotel, de gevange
nis te Scheveningen. Deze spreekbeurt
werd gehouden voor de Vereniging van
Ex-politieke Gevangenen en het Voor
malig Verzet Nederland. Ds Bos was ge
vangenis-predikant in de Scheveningse
strafgevangenis, toen de Duitsers ons
land binnenvielen. Hij is in de gevange
nis gebleven en heeft de gevangenen, die
ter dood veroordeeld werden, bijgestaan
in hun laatste ogenblikken. Van een
matig regiem in het begin, werd de ge
vangenis langzamerhand de verschrikke
lijke plaats, die in de annalen van de
Nederlandse historie bekend zal blijven.
Op eenvoudige wijze heeft spr. de ge
beurtenissen, vooral rond het eerste
Geuzen-proces verteld.

Onder leiding van Pater Koning zal
op 23 en 24 Februari een retraite wor
den gehouden voor degenen, die voor de
militaire dienst gekeurd zijn.

Dit militaire weekend wordt gegeven
in het Kajottershuis, Nieuwe Haven 121
Zaterdagmiddag van 4 tot 8 uur en
Zondag van 7 uur (H. Mis) tot 4.30 uur.

Alleen meebrengen rookgerei en een
goed humeur!

Deze week de laatste gelegenheid om
zich op te geven, tl kunt dit doen aan
het buffet Kajottershuis Nieuwe Haven
of schriftelijk aan de pastorie Franken
land.

KAP. 3. G. v. DIJK.

Voor het mandoline-gezelschap O.N.I.
is de R.K. Gemengde Toneelver. Alber-
dingk Thijm opgetreden met. het toneel
stuk „In een andere wereld", dat onder
leiding van de heer Jo van Slobbe werd
uitgevoerd. De directeur van O.N.I., de
heer J. G. Hakkert, opende met een
woord van welkom de avond en onder
zijn leiding speelde het Hakkert-ensemble
de muziek tussen de bedrijven. De bezoe
kers waren over de opvoering 2eer tevre
den. Na afloop is er gezellig samenzijn
geweest.

De strijd in afdeling C om de eerste
plaats is door Wasman niet gewonnen
kunnen worden. Hij moest tegen Seger
de punten delen.

Cadre 100

100

Libre 150

150

Een-band 30

30

Drie-band 20

20

Opvallend zijn de mooie series in de
een-band-stoten. Ook opvallend in minder
goede zin is het aantal beurten om de
20 drie-banden vol te krijgen.

Al zijn er dan al twee finalisten be
kend. de spanning is nog niet uit de Vier-
spelenkamp, want niet alleen moet in af
deling B de eerste nog definitief worden
aangewezen door het beste spel, maar er
is nog steeds de strijd om een plaats in
de eindstrijd tussen de tweeden. Immers
de best geplaatste tweede van de drie af
delingen mag met de matadoren strijden
om het zilveren biljart.

Gisteravond werden de volgende par
tijen gespeeld:

Seger—Oost veen: 8—2.

„Vanaf de oudste tijden hebben
in ons land de torenklokken uit
drukking gegeven aan de levens
ervaringen van ons volk. Hun
bronzen stemmen hebben geklon
ken bij oorlog en vrede, bij ram
pen en op dankdagen, bij geboorte,
huwelijk en sterven.

Het is daarom een zinvolle ge
dachte geweest het Amerikaanse
volk een klokkenspel aan te bie
den, opdat het vanaf het grote
gebouw in Washington tot in
lengte van dagen zal getuigen van
de gevoelens jegens het volk van
Amerika en zijn strijdkrachten,
welke het Nederlandse volk beziel
den op het. uur der bevrijding.

De tijd is sindsdien voortgegaan,
maar de herinnering aan dat uur
is blijven voortleven in ons hart.
Laat deze klokken daarom ook uw
tolk zijn; dan zal mede door uw
bijdrage het symbool, door Hare
Majesteit de Koningin aan te bie
den, in korte tijd tot werkelijkheid
worden en zullen de Nederlandse
klokken hun melodieën doen klin
ken over Amerikaanse bodem,
aldus een bijdrage leverend aan de
versterking van de banden tussen
Amerika en Nederland".

(w.g.) Mr J. W. PEEK.

100
79
150
120
30
18
20
13

11
11
27
27
14
14
76
76

31
21
21

25
10
12
2
2

9,09

7,18

5,55

4,44

2,307

1,285

0,236

0,171

Gisteravond na afloop van een ver
gadering van de Commissie Grondbedrijf
is wethouder v. d. Kraan onwel gewor
den. Waar de dokter absolute rust heeft
voorgeschreven, is de wethouder in het
Gemeente-Ziekenhuis opgenomen.

Advertentie

Drie gloednieuwe décors op fraaie
modellen, Vazen - Schalen - fSon-
bonnières - Blöemmandjes enz.

100

100

11

27

9.09

100

47

11

12

4.27

150

150

27

24

5.185

150

96

27

11

3.55

Eén-band

30

30

23

7

1.304

30

27

23

6

1.173

Drie-banden

20

12

32

3

0.375

20

20

32

3

0.625

Barvoet»—v

d.

Maarel

8-

-2.

150

150

26

24

5.76

100

97

26

19

3.73

200

84

14

40

6.—

150

150

14

56

10.71

Eén-band

30

30

11

12

2,727

30

14

11

6

1.272

Drie-banden

20

20

39

3

0.512

20

10

39

2

0.265

In de namiddag gingen wij ergens hout laden.

Terwijl kapitein Thys het aantal stère hout telde, waarna de eerste
stobben aan dek neerbonsden, van de wal over de zwiepende loopplank
naar het schip gedragen door de bemanning, gingen wij op de fiets
kennissen opzoeken van de familie Thys, eên kilometer of twaalf het
binnenland in.

Op Zaterdag en Zondag a.a. worden de
laatste partijen van de voor-wedstrijden
afgewerkt. Daarna begint op Maandag dé
eindstrijd. Deze wordt Dinsdag voortge
zet. Op Zondag 24 Februari wordt dan op
één biljart de finale gespeeld. Om 5 uur
tussen 3 en 4 en om 8 uur tussen 1 en 2.

GEBOREN: Theodorus M. A. z. van J.
van Meeteren en Th. W. J. Hendriks;
Maria, d. van L. den Houting en A. C.
de .Tager; Dominicus H. M„ z. van H, J.
Ebbelinghaus, ook wel genaamd Wirxel
en G. Th. Gordijn; Petrus H. M.. z. van
N. A. van Leeuwen en M. A. IJdema;
Cornelis F„ z. van F. C. P. Bruinsel en
C. M. van Krieken; Hubertus J. A„ z.
van W. Feelders en P. G. Wigmans.
OVERLEDEN: S. Haugebo, 26 j.

Bonaire, W. Indië n. Amstm., 13 op 630 mijl
2.W. v. Ouessant.

Indrapoera 14 v. Rottm te Djakarta vervv.
Johan van Oldenbarnevelt., Amstm n.
Sydney, 13 op 170 mijl N.O. v. Diego Garcia,
oranje 14 v. Djakarta te Amstm.
Oranjestad 14 v. W.-Indië te Amstm.
Rijndam, N. York n. Rottm, p. 13 (nam.)
Scilly.

Sibajak, Wellington n. Surabaya, p. 13
Cairns.

Waterman, Amstm n. Kaapstad, p. 13 (33 u.)
Ouessant.

Willemstad 13 v. Aruban. Maracaibo.
Zuiderkruis, Rottm n. Halifax, p. 13 Kaap

La Hague.

DAOBIAO AOOA SCHIEDAM E* OEASTAtK,*

74ste Jaargang No. 21770

De kantoren der Redactie en Admi
nistratie zijn tijdelijk gevestigd ih het
gebouw R.K. Volksbond, Lange Haven 71,
Schiedam. Telefoon Administratie 66152.
Telefoon Redactie 67423.

Giro-nummer 9095 ten name van de N.V.
De Courant De Maasbode, Rotterdam.
Abonnementsprijs 5.85 per kwartaal,
2.— per maand, 0.47 per week.
Advertentie-prijs op gewone Kolombreedte
f 0.15 per millimeter hoogte.

Ingezonden Mededelingen op redactionele
ko om breedte 0.30 per millimeter hoogte.
3" contract gelden lagere tarieven, wélke
v admi istratle of bij de erkende

e-bureaux verkrijgbaar zijn.
,-nen (kleine ad verten tiëtltot 20
oorden 50 cent. Elk woord meer 3 cent.
Maximum 60 woorden Plaatsing uitsluitend
bij vooruitbetaling.

AUe advertentie-orders worden afgesloten en
geplaatst overeenkomstig de Regelen voor
het Advertentie-wezen

Directeur: J. Kuijpers.

Hoofdredacteur: Leo J, M. Hazeïzet.

Sinds enige jaren was er in de Ke
thelse Land- en Tuinböuwbond een ver
langen om een eigen vaandel te bezitten,
niet zozeer om te voorkomen, dat men
jaarlijks zich moet aansluiten 'bij een
vreemd vaandel in de boete-processies
te Heiloo, maar veeleer om een symbo
lisch teken van de bloeiende verenigings-
geast dicht bij het altaar te kunnen
plaatsen op de hoge kerkelijke feestda
gen. Tenslotte zette men door en besloot
„vaandelschiapjes" gratis Uit te besteden.

Met de opbrengst hiervan en die van-
diverse giften kon men het langbegeerde
processie-vaan tenslotte aanschaffen.

De Zeereerw. Heer Pastoor v. Kampen
wijdde het gisterenavond op liturgische
wijze in, onder grote belangstelling van
de leden.

De heer L. Lansbergen feliciteerde
zijn vereniging met dit kostbaar bezit
en legde tevens uit waarom de St. Li*
dwina-afbeelding zo karakteristiek was
voor de afdeling Kethel. Zij is onze
eigen Schiedamse Heilige, die zeker een
goede patrones en voorspreekster wil
zijn van de naburige boeren en tuinders
Hoe vaak zal zij misschien niet ove-
onze wellanden gewandeld hebben, daar
haar familie uit ons dorp afkomstig wasl

De heer Ammerlaan. vertegenwoordi
ger van het hoofdbestuur, sprak de
wens uit, dat deze heilige, zo treffend
op het vaandel afgebeeld, 'n voorspraak
zou zijn voor de leden, die in de laatste
jaren voor zulke grote problemen en
moeilijkheden zijn komen te staan. Hoe
wij ook ons best doen. zo zeid® hij, wij
kunnen niets bereiken zonder kracht en
genade vgn hierboven.

Het L. T. B.-vaandel is vervaardigd
door het kunstatelier ,,Deo Vocare" dei-
paters Benedictijnen van Egmond Bin
nen. Het is een vierkant roodbruin doek,
waarop Sinte Lidwina op kunstzinnige
wijze staat afgebeeld in een fijn blav.w
k.eed met twee engelen aan weerszijden
boven haar. die met een krans van ro

zen haar willen kronen. In haar linker
hand houdt zij het kruisbeeld vast. Ge
heel bovén bevindt zich de naam van
de vereniging en onder aan het doek
ziet twen- boven het wanen van Kethel
en Snaland de datum van oprichting.
Vervolgens vulde de heer H. Ph. Greu-
ler de avond met zijn vlotte en diep ka
tholieke lezing óver de verhouding van
oudevs ên kinderen en hun toekomst.
Psychologisch en eenvoudig van taai
zette de spreker uiteen wat het huwe
lijk was en hoe de voorbereiding moest
zijn, loste velé moeilijkheden op wat be
treft de opvoeding der kleinen en het
toezicht op de groteren, gaf wenken hoe
men zich had in te stellen tegenover
het gezin en bracht zijn aandachtige
hoorders tot de nijpende vraagWal
moeten onze kinderen worden? Hoewel
hij pleitte voor het bureau van beroeps
keuze. waarschuwde hij ervoor, dat tneh
niet moest denken, dat deze instelling
steeds de juiste beslissing kan geven.
Vooral de ouders moeten hier met ver
stand en beleid de kinderen helpen bij
de juiste keuze. Hierbij kun non het on
derwijs en eigen organisatie zeker een
helpende hand bieden.

Het is de inlicht van de organisaties
klaar te staan voor de leden en de kin
deren der leden. Zij hebben de zorg de
plattelands-zeden en tradities in ere te
houden en de nu niet mêer te ontkomen
induustrialisatie niet zomaar over zich
heen te laten gaan. maar deze „op te
wachten" en te „ontvangen".

Tenslotte eindigde de heer H. Greutêr
met de woorden de kinderen te willen
zien als zipgende zielen, ontvangen van
God, maar vooral ook..., voor God.

Namens alle aanwezigen dankte de
voorzitter de boeiende spreker en zeide
er van overtuigd te zijn, dat zij allen
veel goeds mee naar huis zouden nemnen,
en ook vèel hi'ervan in de praktijk zou
den brengen.

Met de Christelijke groet werd deze
kleine feestelijke bijeenkomst gesloten.

De vurige wens van bouwpastoor de
Bot is hedenmorgen niet in vervulling
gegaan. In verband met de weersom
standigheden is nl. ihet slaan van de eer
ste 'jfaal van d-e St. Willibrorduskerk niet
doorgegaan. Nog even afwachten was
vanochtend de order.

ENKEL GEBROKEN.

Dinsdag gleed de 65-jarige P. Snel,
wonende te Maassluis, bij zijn werkzaam
heden op een bouwwerk aan'd'e Van
Limhurg-Stirumstraat alhier, uit, waar
bij hij zijn linkerenkel brak. S. is per
ambulance-auto naar het ziekenhuis al
hier overgebracht.

Bij de gehouden Practijkexamens
slaagden van hier voor:

Nederlandse Handelscorrespondentie:
d i edames U. Edel, Sj. Kisch, P. J. Luyk,
C. Oostdijk, J. M. J- Suyker en de heren
J v. Haren, A. Jacobs, J. Smit en A.
Struys.

Duitse Handelscorrespondentie: de
heer J. M. Eijkelenboom.

Engelse Handelscorrespondentie: de
heren M. J. Juirnelet en J. Verhagen.

Boekhouden: de heren B. Gelder en
B. v. Tienen.

UITVOERING CENTRAAL
TONEELGEZELSCHAP.

Het Centraal Toneelgezelschap zal ook
cl'it jaar weer een uitvoering verzorgen.
In Mei zal onder leiding Van Willem
v. d. Loos in de Stadsgehoorzaal een
opvoering worden gegeven van „De Rode
Pimpernel", geschreven door mr Plan
ten.

Haring aanvoer in i95i.

De Vlaardingse harlngsx-hepen hebben
in 1951 in totaal aangebracht 186.279
kantjes haring (uitgezonderd verse ha
ring) tegen vorig jaar 165.820 kantjes.
De VL. 203 Ijad de hoogste aanvoer met
C706 kantjes.

KLOKKEN VOOR AMERIKA.

Zaterdag hoopt Vlaardingen een be
roep op de ingezetenen te doen ten be
hoeve van het carillon voor Amerika.

Verder ligt het in de bedoeling in
komende weck. O-P de scholen en bij de
bedrijven nog inzamelingen te houden
voor dit prachtige doel.

VLAARDINGS
SCHAAKGENOOTSCHAP

Door de tienlallen van het Vlaardings
Schaakgenootschap werden de volgende
wedstrijden gespeeld: E.S.S. 3V.S.G. 2
7—3; Maassluis 3—V.S.G. 3 7% 2%;
V.S.G. 3H.V.O. 3 64.

V.S.G. 3 heeft thans 7 punten uit 6
wedstrijden.

CONCERT WIENER SkNGERKNABEN

Op hun tournee door Nederland heeft
het beroemde koor van de Wiener S5n-
gerknaben Dinsdagavond in de stamp
volle Grote Kerk een concert gegeven,
waarvan t.en volle is genoten. Op sublieme
wijze werden verschillende werken van
Schubert, Brahms e.a. ten gehore ge
bracht. Tussen de zangnummers door
bespeelde de organist, de heer Gjjs de
Graaf, het orgel.

VERENIGING VEILIG VERKEER

Gisteravond hield de afd. Vlaardingen
van de V.V.V. een druk bezochte bijeen
komst in „De Oude Markt". Onder lei
ding van de. politie werd een spannende

hersengymnasliekwedstrijd gehouden

tussen chauffeurs van de Shell en de
Sunlight-fabrieken. De eersten wonnen
met het hoogste punten-totaal; de laat*
sten met het hogste aantal punten indi
vidueel. De voorzitster der V.V.V., mevr.
KosterVan Roon, bracht hulde voor de
prachtige samenwerking met, de politie
autoriteiten. Tenslotte werd de film ver
toond „Een race naar de roem", een
weergave van de T.T.-raee op het eiland
Man.

SPELREGELTEST

Woensdagavond vond in het. clublokaal
Hoogstraat 202 een voortzetting plaats
van de juniorencompetitie op spelregel -
gebied. Fortuna, V.F.C., De Hollandiaan
en Zwaluwen, kwamen tegen elkaar uit
om te kampen om de C.O.V.S.-wissel
beker. De stand van deze competitie is:
Naaldwijk 72% pnt.; Hoek van Holland
64; 's-Grav. Sportver. 61; 's-Gravenzande
47% punt. Woensdag 26 Maart is de
laatste avond met H.V.O., D.V.O., R.K.
W.I.K. en Vlaardingen.

MEDISCHE ZONDAGSDIENST.

Op Zondag 17 Februari zullen in bij
zondere gevallen dienst doen: dr G. J.
Bos, Hoogendorplaan 175a, Teief. 4200,
dr L. v. d. Molen, Schiedamseweg 108,
Telef. 3586.

Geopend: Apotheek J. Backer, Hoog
straat 228, Tel. 2162.

Alleen was ik zeker het „huis" voorbij
gereden, want het was slechts een iets
betere editie van een negerhut, maar nau
welijks hadden de twee kinderen van de
kapitein hun fiets neergezet of we werden
bedolven onder een lawine van vriende
lijkheid, een dermate ratelend snelvuur
van enthousiasme, een zo verrukkelijke
hoop Limburgs Vlaams, dat men de om
geving, de woonkamer, vergat.

Madame Aerts was een klein, uiterst be
weeglijk, heel jong madammeke, short
wave, daaronder een paar grote ogen,
waarvan je nooit wist of ze je voor de
gek hielden of niet; ze danste nu al twee-
en-twintig jaar door de wereld, kende de
Congo van vroeger, was thans vier maan
den terug als „colon".

Ieder, die op zichzelf, dus buiten een
sociëteit, iets in de Congo begint, is een
„colon", een kolonist.

De familie Aerts zat dus een km. of 12
van de stroom af, de dichtstbijzijnde blan
ke zat nog 10 km. dieper het binnenland
in, op 28 km. was een post van de Missie,
waar twee Belgische paters Montfortanen
zaten, dan kwam er heel lang helemaal
rfiks; de post vanaf Stan duurde meestal
een dag of tien.

Misschien dat er nu dichterbij een „bus
postale" werd neergezet en dat ze dan
ééns in de week een courier op de fiets
zouden sturen.

Desondanks hadden we in vijf minuten
tijd een groot stuk „gateau" voor ons
(„misschien is 't 'em niet fameus meer,
en as ge 'm niet lust...."), een grote ijs
koude fles bier, koffie, een of auder zoet
drankje, en als we niet zo geprotesteerd
hadden, zou de ijskast en heel de voor
raad opengemaakt zijn.

De wervelwind van gastvrijheid wilde
ons in drie minuten heel het huis, de óm-
geving, den „bascours" (of achterbuiten)
met alle eenden, honden, kiekes en ander
snaterend en kakelend gedierte laten zien,
wees ons het gat, dat die nacht in het dak
was gewaaid (een dak van palmbladeren,
een soort plafond erin van palmnerven,
die schots en scheef door elkaar lagen),
zodat nu al den marsjandies naor de maon
dreigde te gaan, toonde ons trots het
naamplaatje voor de deur, waarop Yetem
be stond.

Yetembe was een negerdorp; midden
daarin zaten „le baron en la baronesse de
Yetembe", colons, die nooit „congé" heb
ben of altijd congé.

Aerts ging een houtzagerij beginnen,
samen met een „associé", die een heel
eind verderop nog aan een koffieplantage
bezig was. Het geld alleen al voor
machinerieën zou er voor een waarde van
meer dan twee millioen francs komen
werd gedeeltelijk door de associé, ge
deeltelijk door weer iemand anders voor
geschoten. Het zou twee jaar duren voor
ze behoorlijk op gang waren en hun eerste
verdiensten binnenkregen.

Voorlopig echter woonden Ze nog in dat
pottepothuisje, werkelijk alleen maar een
hut, die ze van de staat hadden „ge
huurd". Er staan namelijk in Belgisch
Congo overal z.g. „gite d'étappe's", etappe
huisjes voor blanken die op reis zijn.
Meubilair is er meestal niet in, de zwar
ten onderhouden ze, zorgen dat er even
tueel water komt en hout om te koken.

Er was een aparte ruimte afgeschoten
als magazijn voor de „marsjandiezen".
Aerts had namelijk al een aantal werklui
in dienst, betaalde die uit, verkocht hun
allerlei dingen, die ze nodig hadden: stof
fen, sigaretten, zeep, snuisterijen etc. etc.

„En 'ier", zei madame trots, ,,'ier zijn
mijn serpentenvell'n" en wees op een sta
peltje slangenhuiden, de huid van een
luipaard.

Aerts was een hartstochtelijke jager,
had tot nu toe reeds achttien olifanten
geschoten (tussen al het Latijn trof me écn
zin: „Je bent doodsbenauwd wanneer je
oen kudde besluipt en eerst op het ogen
blik dat je tegenover 'm staat, word je
weer kalm")

Blanken zagen ze zelden of nooit; met
Kerstmis had madame zo n'n „gateau"
(taart) naar de paters gebracht: „Ah

jao, die sukkelèrs 'ebben ook nieksken,
eejZe was van alles tegelijk, speel
de ook voor infirmière. Vooral op creo-
lien waren de zieke negers gek, zei ze,

„dat ruuken ze graog, eejdan

sprieng'n ze wel, 'oor, as ge daor d'r
schurft me, iensmeert, maor ze 'ebben 't

vreejd graogVerder gebruikte ze

nitraat de bismuth „voor den afgank,
eej" en had zelfs al een kindje van het
„longvuur" genezen.

Aerts zelf leek na 14 jaar tropen het
tegendeel van zijn vrouw, die ons
het was de vierde dag dat ze auto reed
maar meteen per jeep naar de plek
bracht, waar haar man werkte: een
rustige, kalme, niet zeer grote Vla
ming, tropenhelm op, jachtgeweer
dwars over de rug, gordel met patro
nen om, die met de motor net naar
huis wilde komen. Hij had een con
cessie van 1000 ha, had twee maanden
gezocht eer hij een stuk had, dat hem
aanstond, sliep op die tocht meestal in
het bos. Wanneer hij 20 a 30 M3 goed
hout uit de groene woekerende wilder
nis haalde per ha, was het een behoor
lijke concessie. Dat betekende onge
veer 1 °°°m per ha. Hij wees ons enige
„deftige bomen, welke minstens 50 cm.
moeten zijn, voor ze gerooid worden.
Sommige bomen waren tussen de 300
en 600 jaar oud, zei hfj, 20 tot 30 meter
op stam, met de kroon erbij een zestig
meter hoog....

Hij had thans zijn eerste „brieken"
te drogen staan, want ze zouden zich
een huis bouwen. Zelf natuurlijk; alles
zelf.

's Avonds bleven we er eten.
Ze hadden electrisch licht van een
aggregaat, een radio, zelfs een platen-
wisselaar. Madame bracht op de samiba
van de „Boeuf sur le Toit" in Brussel
een grote schaal met u raadt het
nóóit zure haring binnen. („Wij
'emmen ier alles, eej....") vergezelde
ons 's avonds met haar man in de jeep
tefug naar- de „Reine Elisabeth".

Er waren weer olifanten in de buurt;
ze hadden een half bos platgetrapt, verse
sporen. Ik wed zeker, dat die beesten
hun slurf eens extra hoog hebben op

gestoken om die vreemde geur op te
snuiven.

Want we reden door het geheimzin
nige oerwoud in een wolk van dure
Franse parfum. Van madame Aerts. die
zelf achter het stuur van de jeep zat en
wonder boven wonder geen enkele wan
kele plank op die fameuze „bruggen"
misreed.

De andere namiddag kwamen we ter
hoogte van Basoko.

Basoko ligt aan de monding van de
brede Congozijrivier, de Aruwimi. Men
ziet het vanaf de stroom niet liggen,
maar ik nam afscheid van de familie
Thys, klom met bibberende knieën in
een.... prauw langszij: een heel oude
bosneger met een gescheurd wollen win-
tercolbertje aan, een gelapte khaki-
broek, in de prauw een emaille pot, een
met de poten aan elkaar gebonden kip
en een pagaai, zou me in zijn eigen kano
wel even aan land zetten.

Het water stroomde verschrikkelijk
hard langszij, borrelde nog tussen schip
en vastgemaakte prauw, toen kapitein
Thys sterk vaart verminderd had.

Ik dacht aan een heel Artis vol kro
kodillen, zag heel in de verte een oever,
de monding van die zijrivier, maar
duwde toch met de moed der wanhoop
af, zittend op de bodem van het prauw-
geval, en onmiddellijk ruzie makend met
mijn eigen lange benen.

En ineens.... stilte. De stilte van het
water, waar dwars doorheen nog één
keer de bruisende schoepen van de
„Reine Elisabeth" braken.

En toen niets dan de stilte van het
water, en achter mij het regelmatige
geluid van de pagaai, nauwelijks hoor
baar, die de neger, staande in zijn prauw-
steeds weer opnieuw door het water
trok.

We bleven dicht onder de wal, lianen
schoven voorbij, in kreken en stroom-
holten klotste het water, een blauwgroen
gekleurd klein vogeltje met een lange
bek, een klein gedrongen lijf en een kort
staartje bleef de geruisloos naderbij
schuivende prauw aandachtig volgen

Heel in de verte kwam de toren van
Basoko, diep in een bocht van de rivier.
Men hoorde negers, die hun vislijnen
uitlegden, met elkaar praten en de eerste
tam-tam klonk heel ver, maar duidelijk
over de paarlemoeren spiegelgladde ri
vier. Het was een trage, maar onvergete
lijke tocht, die stroomop een paar uur
duurde, en ik merkte eensklaps hoe ik
op dit moment de Congo eerste hóórde,
geruisloos, alleen in de oeverholten kloe
kend en klotsend, het sissen van water
planten, die beefden in de sterke stroom,
en verderstilte.

Een raceboot knetterde in een grote
boog als een razend geworden wesp
dwars de stroom over; ze hadden onge
lijk. Ze hadden alle ongelijk van de
wereld.

J. W. HOFWIJK.

(Van onze speciale verslaggever)

In Paleis Soestdijk zijn wü vanmorgen
getuige geweest van een alleraardigste

plechtigheid; aandoenlijk en charmant,
omdat kinderen er de hoofdrol in speel-
hen als de voornaamste figuur. Twee
den met het lieve prinsesje Marijke onder
kinderen, de achtjarige Maria Behagen
uit Soesterberg en de vijftienjarige Rob
Veenstra uit Baarn, wier vaders in de
oorlog zijn omgekomen, hebben aan
prinses Marijke het kleinste klokje aan
geboden voor het carillon, dat het Neder
landse volk uit dankbaarheid aan
Amerika ten geschenke geeft. Prinses
Marijke droeg het op haar beurt weer
over aan H.M. de Koningin.

De kosten van- het carillon, dat een
copy zal zijn van het grootste en mooiste
dat Nederland bezit, namelijk dat van
het stadhuis in Rotterdam, zullen drie
ton bedragen.

Vrolijk kwam de kleine prinses in een
blauw jurkje aan de hand van haar
moeder, die in de rouw gekleed was, een
der zalen binnen huppelen, waarin in
een koningsblauwe cassette, gevoerd met
fluweel, lief fraaie klokje op een draag-
baartje stond.

De voorzitter van de Tweede Kamer,
dr L. Kortenhorst, sprak als voorzitter
van het Landelijk Comité, dat het geld
voor het geschenk Inzamelt, er zijn

Aan de voor-wedstrijden om het kam
pioenschap van Nederland le kfcs drie
banden, die in de B'ljartacademie Don
derdag 14, Zaterdag 1». Zondag 17 en
Donderdag 21 Februari zullen worden
gehouden, namen de volgende spelers
deel: De Ruyter (Waalwijk), Born-
kamp en Mijnders (beiden Rotterdam),
De Jong (Tilburg), Kruythof en Po-
peijus (beiden Barclidrecht) en Tour
nier i Schiedam).

Donderdagavond 8 uur wordt ge
speeld; Bornkamip—Kruythof, Mijnders
Popeijus en 9,30 uur: KruythofPo-
peij'Us. Born kampMijnders. De par
tijen hebben een lengte van 30 caram
boles.

B(j de aanvaarding van het and1'
van buitengewoon hoogleraar in ',e
Geopliysica aan de Technische IIo{*e7
school sprak ir O. ttoefocd over
personeelsvraagstuk in de geoph.vsisc"e
exploratie.

Uitvoerig weidde spreker daarbij uit
over de ontwikkeling van de geomagne-
tische, de oudste van de geophysische op
sporingsmethoden. Een lawine van pny-
si8ohe en mathematische problemen is in
de loop van deze eeuw neergestort over
de explorator, die eertijds gewend was
de aarde haar geheim te ontfutselen
met géén ingewikkelder phyawehe Instru
menten dan schop, hamer en kompas. In
vogelvlucht gaf spreker daarna de ont
wikkeling aan van de andere geophy
sische opsporingsmethoden. n bad

de eerste ontdekking van een ertslichaam
langs de geoëlectrische weg plaats. By <je
ciuantitatieve interpretatie is de geoëlec.
trische opsporingsmethode zeer waarde
vol gebleken.

De gravimetrlsche opsporingsmethode
is voortgekomen uit het. werk van de
Hongaarse onderzoeker Baron von
Eötvös, die in het eind van de vorige
eeuw de lorsiebalans tot ontwikkeling
heelt gebracht. Gedurende de eerste
wereldoorlog en de eerste jaren daarna,
bleef de toepassing van de torsiebalans
beperkt tot het gebi/'d ran de Centrale
mogendheden. Pas in l.'-x wo„,i

thode bekend hij de

ROTTERDAM, 13 Februari 1952
II Februari nam.: 1 X 300 tón lood Delft;
250 ton olie l.-varen; diverse partijen zink
er» Bydel; 2 X MO ton stukgoéd Amstarr
dam; 151 tón Copra Schiedam: too ton Super
G-eartruidenberg;; 50 ten kalk Middelburg;
509 ton mais dé Zaan; 632 ton id. Sas van
Gent: 265 ton dlv. granen den Bosch. Totaal
42 reizen, 7 vletreizen.

18 Februari voörra.: 112 ton kolen IJsel-
stein; 500 ton mangaanerts IJmuiden; 83 ton
div. granen Doesburg; 60 ton id. id. Am
sterdam; SCO ton tarwe 1.-varen; 100 en 50
ton griend Aardam; 10S en 164 tón ttneits
Arnhem; 100 ton zinkerts Maastricht; 501
ton perr. cóke« dén Haag: 300 ton stukgoed
Amsterdam.

werd de me-
aardolie-

lïiaatschaappijen. Na r.wu is cie torsie
balans geleidelijk aan verdrongen door
de gravimeter, een instrument waar
mee de versnelling van de ztvaartekracht
w'Ordt gemeten. De top van deze explora
tie activiteit werd bereikt in 1945, toen
alleen al in de Vet. Blaten meer dan
160 gravimetrigche explorgtjcgroepen
aan het werk waren.

De jongste en tegelijkertijd de belang
rijkste van de geophysische opsporings
methoden is de seismische, waarbp een
lading springstof in de bodem tot ont
ploffing wordt gebracht en de hierdoor
opgewekte elastische trillingen worden
geregistreerd. Hierbij onderscheidt men
de refractie- en de reflectie-methode. De

refractiemethode ig aanvankelijk ontwik-

keW reflectiemethode

is van Amerikaanse bodem.

u veUW heeft dus een zeer ster-

KCophvsisih'ng ,plaats gehad van d£

e epsporingsmethoden, ook
kwnm A aa"Ial' dat tot ontwikkeling
riin'<T P)aa('bij kwam ook een uitbrei-
,"'s„ van de bedragen, welke jaarlijks
fan ."e geophysische exploratie ten koste
werd gelegd. In 1950 werd alleen al door
"e öhe-industrieën in de Ver. Staten
>^eer dan twee honderd millioen dollar
voor de geophysische exploratie uitgege-
ven Voorts is er een uitbreiding in de
veelheid vah mineralen vloeibare mine
ralen, ertsen en niet-metallische vaste
uiineraJen hij de opsporing waarvan de
geophysische techniek een rol speelt.

Alleen ul in ons mineraal-nrme hetler-
'and zijn de geophysische opsporingsme
thoden toegepast bij de opsporing van
aardolie, de exploratie van steenkool, de
opsporing van anhydriet, de exploratie
naar kellcem, en loodzlnkertsen en bij
het onderzoek naar zoet water.

Vervolgens behandelde spreker het
probleem, aan welke eisen degenen
moeten voldoen, die met de interpretatie
van geophysische waarnemingen zpn
belast. Het is niet doenlpk een figuur
te vormen, die de geologische kennis van
een mijnbouwkundtg ingenieur paart
aan de physische kennis van een na
tuurkundig ingenieur. Voor de geophy
sische explorator is wel nodig, dat hij
voldoende natuurkunde en wiskunde
kent om de instrumenten en de inter
pretatietechniek, die hij gebruikt, te
kunnen begrijpen, hun mogelijkheden en
ook hun beperkingen in te zien. Spreker
zag voor beide groepe, zowe] de physisch
georiënteerde geoloog als de geologisch
georiënteerde physicus, een plaats in
de geóphysische exploratie.

De vorming, aldus besloot spreker, van
een figuur, die zowel dé geologie als do
wis- cn natuurkunde in voldoende ster
ke mate zou beJieergen, is een behoefte,
welke de laatste tijd in het exploratie*
bedrijf steeds sterker naar voren is g®*
treden. Spreker achtte het zeer ver
heugend, dat thans in Nederland aan
deze behoefte van de industrie tegemoet
gekomen kan worden door de reorgani
satie van het onderwijsprogramma van
de afdeling der mijnbouwkunde, welke
zich enkele jaren geleden voltrokken
heeft.

vreugde over uit, dat deze symbolische
m het paleis verricht mocht wor-
den. Het was natuurlijk onmogelijk h«,fc

gèhele carillon dat uit 49 klokken zal
bestaan en een gewicht krijgt van onge
veer 45 ton mee naar Soestdijk te
brengen. Het is aardig dat H.M. het
kleinste klokje straks mee naar Amerika
zal nemen.

Dr. Kortenhorst hoopte in ieder geval,
dat met Kerstmis Nederlandse klokken
in Amerika zullen luiden, om zó de dank
van ons volk te vertolken voor wat
Amerika voor onze bevrijding en ook
daarna voor ons gedaan heeft.

„Ik zal het heel graag doen"

"Ik. ,®alw Letgraag doen", ant-
wmrn xe Komngin. ..en de tolk

het Nederlandse volk. Op

heer Knrteuvf' ZoaJs V gedaan hebt niijn-
Kortenhorst, wil ik proberen tegen-

gemeend1 3 -.uit te dragen> hoe diep
gemeend onze dank is

Heel ongekunsteld vertelde toen Rob
veenstra aan prinses Marijke op liet
mooie, bronzen klokje wijzend dat dit
het klokje van de Nederlandse jeugd
voor Amerika is. „Marijke, wil je op het'
Idokje slaan", vroeg hij daarna. En het
prinsesje, dat toch nog te klein was om
het klokje, dat 2(i centimeter hoog is en
nog aitfjd 12 kilo weegt, op te tillen,
sloeg er parmantig met een hamertje op.
Het grappige getingel bleef enige tijd
klinken, want Marijke, die wel even ge
schrokken was van het blitxlicht der
fotografen, bleef toch een pooftje met het -
spelletje doorgaan,

..Moetier, nu U ook eens", zéide zij en

!)et barn®rf.1e aan de Koningin. „Kijk
Maryke, dit mag je zelf houden", vertelde
toen mr Kortenhorst, die met een tuimel-
klokje, dat met een koord is beweging
gebracht, kon worden, kwam aandragen.
En Marijke maar bellen, terwijl Maria en
Rob Opgetogen keken naar het koperen
tafelbelletje dat zij ais souvenir kregeh.

„Daar kan ik Piet ie mee

wakker maken"

„Dit neem ik mee naar mijn kamer",
zeide Marijke al gauw. En even later
vertelde zij verheugd: „Daar kan ik
Pietie (prinses Margriet) die een slaap
kop is, mee wakker maken!" Als eik
ander kind vond zij het stilstaan na
enige tijd welletjes en zij wilde graag
wat hollen. „Nu wat draaien en hollen
door de mensen" vroeg zij aan jkvr.
Wttewaal van Stoetwegen, het Tweede-
Kamerlid, dat als lid van het comité
ook aanwezig was. „Ik ben bijna jarig",
wist Marijke ons nog te vertellen, toen
een van óns vroeg, wie er gauw jarig
was.

Het klokje dat gegoten is door Piet er
Fritzen te Aarlc-Rixtol, draagt als wand-
schrift: „Ik kleinste, het. reinste" en is
naar een ontwerp van Louis Meys niet
voorstellingen over ons land en Amerika
versierd. Daartussen in zijn visjes afge
beeld die de verbinding tussen Amster
dam en Niéuw-Amsterdam onderhouden.
Op het kleinste appeltje van een Oranje-
boom staat de naam Marijke. De beeld
houwer Van Remmen heeft het klokje
gemaakt.

Een half uur nadat H.M. de Koningin.'
op paleis Soestdijk van haar jongste doch
ter Prinses Marijke, het kleinste k okje
in ontvangst had genomen van het caril
lon. dat de Koningin tijdens haaT
bezoek aan de Verenigde Staten zal aan
bieden aan President Truman, vertrok het
Nederlands Koninklijk Paar preclea elf
uur met de regeringa-Dakota van het
vliegveld Soêeterbêrg naaf Londen ter
bijwoning van de begrafenisplechtigheid,
van koning George van Engeland. Da
Prins was gekleed in het uniform van
vico-adttiiraal en de Koningin droes on
der een donkere bontmantel ten

mig zwart® japon. Om 12.50
tijd) kwam men op het vlieg
bij Londen aan.