Goed gevoed het voorjaar
l
Ons
ROMANUSMV OEGSEL
De Boeren-Baron
ONS SUCCES-PATROON
VAN DEZE WEEK
ml
EETiïOEKEN
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
jDeze week aandacht voor: eiwit
ZATERDAG 8 MAART 1952
PAGINA 1
J
Max de Haas maakte „Maskerage". Film in hel
Engelse lagerhuis. „Het leek nog hel meest op een
nachtmerrie". Regisseurs, die aan hun haren trekken
en de studio uitrennen. Gerationaliseerde „engel",
die over onbeperkte middelen beschikt. „Het Masker
van de Farao", alias „Het Masker van Moloch", alias
„Ten Oosten van Algiers", alias „Ten Zuiden van
Algiers". „Niemand heeft wolven besteldTrilogie
van lichaamsgebreken: Jane Wyman. „The Thief",
film zonder dialogen.
A. DAMME v/h TOORENBURG DAMME.
POSITIE VRIJE SUIKER-
MARKT
De Nederlandse filmer Max de Haas,
die o.a. de klassiek geworden geluids
film „De Ballade van den Hoogen
Hoed" en de verzetsfilm „L.O.-L.K.P.".,
maakte, heeft de laatste hand gelegd
aan een korte experimentele film,
„Maskerage" genaamd, die ls opgeno
men in het Rijksmuseum van Volken
kunde in Lelden.
Deze film, waarvoor de Franse com
ponist Pierre Schaeffer de muziek heelt
geschreven, tracht een indruk te geven
van de gevoelens der primitieve vol
ken, welke in de door hen vervaardig
de maskers tot uiting komen.
„Maskerage" zal worden vertoond o
het Festival van de Twintigste Eeuw,
dat op 25 Mei a.s. in Parijs wordt ge
houden.
Intussen heeft Max de Haas al weer
een nieuwe opdracht gekregen. Op ver
zoek van het directoraat-generaal voor
de industrialisatie zal hij 'n instructieve
film maken over de beroepskeuze. De
film zal zich voornamelijk bezighouden
met het lagere technische onderwijs.
Het conservatieve lagerhuislid Bever
ley Baxter had het over de commer
ciële kant van de film en herinnerde
daarbij aan zijn eigen ervaringen in de
filmindustrie: „Het leek nog het meeste
op een nachtmerrie. Wat een geldverspil
ling! En het dwaze idee, dat iets, waar
voor je een ton betaalde, daarom ook in
derdaad een ton waard was!
Regisseurs, die een goedkope film
maakten, kregen nooit meer een kans.
Maar als ze een massa „temperament"
hadden, aan hun haren trokken, de
studio uitrenden en pas na een week
weer terugkwamen, als ze van eenzelfde
scène 17 opnamen maakten en daarna
een paar dagen nodig hadden om uit te
maken, welke nu eigenlijk de beste was.
werden ze beschouwd als genieën en
kregen direct een nieuwe opdracht
Volgens het socialistische lid Harold
Lever was het mis gegaan met de film
industrie, omdat men er vroeger op zo'n
vreemde manier aan geld was gekomen.
De een of andere rijkaard (naar hij
meende te weten, werd zo iemand een
„angel" (een „engel") genoemd) stak
geld in een film, niet omdat hij daar
door een hoger dividend kreeg, maar we
gens „de indirecte aesthetische emotio
nele en culturele voldoening, die hij
kreeg door een nauw contact met deze
industrie in een invloedrijke positie".
„Nu is, aldus besloot de heer Lever,
„de voorraad particuliere „suikerooms"
of „engelen" uitgeput en heeft men een
genationaliseerde „engel" gevonden die
over onbeperkte middelen beschikt".
schappijen onverstoorbaar door en heeft
één harer 'n expeditie naar Bou Saada in
Algiers gestuurd om daar de Arabieren,
die zich niet gauw ergens over verwon
deren, in voortdurende verbazing te
houden over de mysteries der filmerij
Bou Saada is volgens de Engelse film
journalist Fred Majdalany, die aan deze
expeditie deelneemt, een oud Arabisch
stadje, dat luchtig ligt uitgespreid over
een heuvel aan het eind van een zandige
vlakte vol op zichzelf staande bergen.
Er staan zóveel palmen, dat men onwil
lekeurig de indruk krijgt, dat ze op
Cecil B. De Mille-schaal door een film
maatschappij zijn geplant, terwijl de
zonsondergangen er een kleurengamma
vertonen van bleek rose tot het diepste
purper.
De film zal de avonturen ■vertellen van
drie archeologen, die in Tunis en Algiers
èn in technicolor op zoek zijn naar oud
heidkundige schatten. Aangezien de
schatzoekers Engels (Eric Portman
Amerikaans (Van Heflin) en Frans (Jcan
Francois) zijn. 'blijkt in deze film de
archeologie volledig in overeenstemming
te zijn met de geest van de N.A.T.O.
Volgens de beproefde filmtraditie is er
van het begin af al heel wat aan de titel
len, paarden, ezels cn dansmeisjes en een
eskadron Spahis, de bekende Franse ca
valerie in Algiers.
Nauwelijks had de karavaan zich ge
ïnstalleerd of er deed zich al een moei
lijkheid voor. Zelfs in Bou Saada, waar
van eind Januari af een warme zonne
schijn wordt gegarandeerd, heeft de aan
wezigheid van een Engelse filmmaat
schappij perioden van Engels weer mee
gebracht. Nu eens is het snikheet, dan
weer koud en donker en een week tevo
ren had het gelfs gesneeuwd. Als grapje
op de chaotische geldverspilling in Hol
lywood heeft iemand eens de slagzin:
„Niemand heeft wolven besteld" uitge
dacht. Als er nog meer dagen tengevolge
van slecht weer verloren gaan. wordt het
motto van deze Engelse filmmaatschappij
misschien wel: „Niemand heeft sneeuw
besteld"-
Jane Wyman was doofstom in 'de film
„Johnny Belinda" en kreupel in „The
Glass Menagerie". Thans zal ze als tegen
speelster van Kirk Douglas in „The Sha
dow" van Ben Hecht haar trilogie van
lichaamsgebreken volmaken door de rol
van een blind meisje te spelen.-
Uit het tweede nummer van „Filmfo
rum" het nieuwe filmtijdschrift, dat
een voortzetting is van „Filmfront-Film
studiën blijkt dat de redactiestaf met
drie Belgische leden is uitgebreid-
Onder de titel „België treedt bij!" wijzen
de nieuwkomers er op, dat öok in België
het blad een voortzetting is van een tra
ditie. Reeds op het einde van de bezet
ting verscheen daar clandestien een film
tijdschriftje, dat onder de benaming
„Filmstudiën" onmiddellijk na de bevrij
ding ruime verspreiding vond. Toen later
in Nederland het oude „Filmfront" weer
tot stand kwam, vond een fusie plaats en
na de tragi-komische ondergang van het
weleer zo fiere „Filmfront-Filmstudiën'
""i' j uoi weieer z,u iiere „r imuxuut-r umsiuaien
gedokterd in W'to men thans tot een nieuwe bundeling van
Intussen werken de Engelse filmmaat-
Mas-ker van de Farao" heren en in Egypte
spelen. Toen Egypte een minder geschikt
oord werd voor een Engelse filmmaat
schappij, werd de historie handig veran
derd in een Noord-Afrikaanse jacht naai
de relieken van de god Moloch, waarbij
de titel „Het Masker van Moloch" werd-
Plaats van handeling werden Tunis, Al
giers en meer naar het Zuiden gele
gen punten. Sindsdien is de titel al weer
veranderd en wel in „Ten Oosten van
Algiers", omdat de uitspraak van het
woord Moloch misschien moeilijkheden
voor het Engelse bioscooppubliek zou
kunnen opleveren. Maar toen deze nieuw
ste titel in Londen bekend werd, ver
klaarde de publiciteitsagent van de film
maatschappij daar deftig: „Bij de keuze
van de titel is er een kleine vergissing
begaan met betrekking tot de geografi
sche plaatsbepaling en daarom is men
thans van gevoelen, dat de benaming
„Ten Zuiden van Algiers" dient te wor
den gebruikt".
Behalve de reeds genoemde acteurs
maken van deze expeditie deel uit: Wanda
Hendrix, een troep zuurkijkende kame-
In het Engelse lagerhuis is verleden
week Vrijdag de film weer eens over de
tong gegaan. Aanleiding daartoe was een
door de regering ingediende wet, waar
bij aan de Film Finance Corporation, een
lichaam, dat de productie van films fi
nanciert en waarin reeds een bedrag
van zestig millioen gulden aan belas
tinggeld is gestoken, te machtigen om
nog eens twintig millioen gulden bij
particulieren op te nemen.
Natuurlijk kwam daarbij ook de film
keuring ter sprake, een onderwerp, dat
ook in ons land tongen en pennen voort
durend in actie pleegt te brengen.
Het socialistische lagerhuislid Julian
Snow begon over de gedragsregels, die
de „British Board of Film Censors", zo
als de keuringscommissie voor films in
Engeland heet, in de vorm van een code
had doen toekomen aan een aantal film
producenten. Volgens deze code maakt de
keuringscommissie bezwaar tegen vecht
partijen, als ze van lange duur zijn, als
er gemene of bijzonder venijnige slagen
of trappen worden uitgedeeld, als er door
middel van het "geluid speciale nadruk
op de slagen wordt gelegd, of wanneer
de tegenstander dan wel het slachtoffer
wordt geslagen, terwijl hij weerloos is.
„De commissie heeft bezwaar tegen;
martel-scènes of onmenselijkheid. Maar
waarom", aldus vroeg Mr Snow, „is deze
code niet algemeen bekend gemaakt en
toegezonden aan de plaatselijke autori
teiten, omdat dergelijke scènes herhaal
delijk door de keuring glippen?"
Dat de commissie op de eerste plaats
de kinderen in bescherming nam, vond
de heer Snow van het grootste belang.
Maar er komen in sommige films scènes
voor, die ook op volwassenen een slechte
uitwerking hebben. En er zijn producen
ten, die op de wansmaak van het pu-
b'voklger.rhèmewas men in Engeland ge- Van Heflin en Wanda Hendrix in Tunis aan 'f winkelen. Beide Hollywood-
neigd om als vaststaand aan te nemen,sterren spelen hoofdrollen in len Zuiden van Algiers een Jinn m
dat de meeste van dergelijke films uit I technicolor van de Associated British-Mayflower onder regie van Jack Lee,
Amerika kwamen. Maar ook Franse films .r Noord.Afrika s[)eelt.
Belgische en Nederlandse krachten geko
men.
Het zeer lezenswaardige en graai geïl
lustreerde nummer bevat een principieel
artikel van de hoofdredacteur A. van
Domburg, naar aanleiding van het arti
kel „Gloren ener filmkunst", dat A- Kool
haas heeft geschreven in het bij het 75-
jarig bestaan van De Groene verschenen
feestnummer en verder uitvoerige be
schouwingen over de films „The Big Car
nival", „The Outcast of the Islands", „A
Streetcar named Desire", „Teresa" en
„Fourteen Hours", alsmede een beknopt
verslag van de discussies, die gedurende
zes achtereenvolgende Dinsdagen door de
Amsterdamse leden van de Algemene
Keuringscommissie van de Katholieke
Film Centrale zijn ingevoerd over de be
ginselen en regels, die het keuren van
films beheersen.
Speciaal voor de lezeressen:
De knappe, kleine Vera Ellen u her
innert zich haar misschien nog wel uit
de kostelijke Engelse „show"-füm „Happy
Go Lovely" die thans in Washington
is voor de première van haar nieuwste
film „Belle of New York", beschrijft heur
haar als „kaarslicht-blond".
Van onze dagelijkse warme maaltijden
verwachten wij niet aheen dat ze onze
maag vullen ,naar ooik, dat zij ons maar
lichaam en geest zullen verkwikken. Zij
moeten dus smakelijk en gezellig zijn en
bovendien het lichaam weer verschaf
fen wat het Jr.. een arbeidsdag inwendig
verslete 1 heeft.
Voor het herstel van die slijtage zijn
verschillende voedingsstoffen nodig. Voor
één daarvan .bouwstof genoemd, omdat
deze helpt bij het „bouwen" var. onze
lichaamsweefsels, willen we hoer nog
eens uw aandacht vragen, namelijk het
eiwit. Deze stof komt niet alleen in kip-
peneiereo. doch in allerlei voedingsmid
delen voor, in sommige veel, in andere
weinig. Het eiwit van dierlijke artikelen,
zoals melk. kaas, vis, ei en vlees, is be
ter voor ons dan dat uit plantaardige
productei als brood, aardappelen, peul
vruchten en groenten. Daarom hebben
we bijv. van 't ene product meer nodig
aan van het andere ei daarom is geen
maaltijd volledig .wanneer daarin niet
tenminste één eiwitrijk levensmiddel
voorkomt van dierlijke oorsprong. Melk
en karnemelk zijn hiervan wel de goed
koopste. Rekenen we bijvoorbeeld voor
de broodmaaltijden, voor het kopje kof
fie of chocolade of het glas melk „tus
sendoor" en des avonds een halve liter
melk, dan dient in de warme maaltijd
tenminste één van de volgende hoeveel
heden eiwitrijk voedsel verwerkt te wor
den:
Hoeveelheid
Voedingsmiddel voor
kinderen
tot pl.m. 7 j.
Portie vlees of vis
van ongeveer 25 gr.
of kaas 20 gr.
cf ei 1 klein
of melk l-i dl.
Wanneer we liever deze portie ,yleea
of vis een ei of flinke plak kaas bij het
brood'willen gebruiken Inplaats vaw bij
de warme maaltijd, dan kan dit echter
Hier volgen zeven warme maaltijden
voor dit seizoen waarin steeds een eiwit
rijk gerecht "voorkomt.
De kaas kam, in" plakken of blokjes ge
sneden, gebakken worden ofwel klein
gesneden of geraspt vermengd met
aardappelen, groenten of saus.
Voor de verwerking van melk bestaan
vele mogelijkheden, terwijl ook de
e'eren warm of koud, hartig of zoet
(omelet) best in de smaak zullen vallen.
WEEKMENU.
Zondag:
Kerrie- of uiensoep ham of ham
worst (gebakken) aardappelen, winter-
postelein of spinazie, gesmolten boter of
Advertentie
Momenteel etaleren wij
Volwaas.
en
kinderen
vanaf 7 j:
50 gr.
35 gr.
1 .groot
V« L.
margarine vanillevla met gestoofde
pruimen.
Maandag:
Zuurkoolstamppot met grauwe erw
ten rest vanillevla met (geroosterde)
havermout.
Dinsdag:
Postelein- of spinaziesoep (met gebak
ken brood! .gekruide stooflapp© v. aard
appelen, koolraap.
Woensdag:
Aardappelen, k'a van winterwortel en
bladgroente, jus gortpap met stroop.
Donderdag:
Stevige tomatensoep met gehakt (bal
letjes) en verse soepgroenten trom
melkoek.
Vrijdag:
Kaassaus, aardappelen, spruitjes of sa-
voyekool (mandarijn).
Zaterdag:
Gestoofde vis met saus van boter of
margarine, aardappelen, bieten.
Zondag: Groentenat bewaren voor soep
van Dinsdag; vla achterhouden voor
Maandag.
Maandag: De havermout voor de toe
spijs met wat suiker in boter of marga
rine bakken in de koekenpan.
Dinsdag: Vele mogelijkheden: vlees,
aardappelen en groenten, apart of vlees
r.n aardappelblokjes of groenten en vlees
samen stoven. (Het vlees dan vóórstoven
totdat het bijna gaar is). Gort weken
voor Woensdag.
bevatten dergelijke scènes.
In de loop van verleden jaar hebben 91
van 366 bioscopen in Chicago hun deuren
bij gebrek aan klandizie moeten sluiten-
Volgens een officiële statistiek zijn er
in 1951 meer bioscopen gesloten dan in
alle voorafgaande 25 jaar bij elkaar. De
statistiek vermeldt echter niet, of de te
levisie iets met de malaise heeft te maken
dan wel alleen maar de slechte kwali
teit van de films.
Voor het eerst sinds de film begon te
praten, hetgeen nu ongeveer een kwart
eeuw geleden is, gaat Hollywood een
film maken, waarin geen woord dialoog
voorkomt.
„Achtergrondmuziek" cn spannende
situaties, aldus melden de heren in Holly
wood, zullen het gesproken woord over
bodig maken.
Zouden, aldus zullen de filmliefhebbers
zich afvragen, beeld en beeldwisseling
hierbij misschien ook een rol te spelen
krijgen? Mocht zulks 't geval zijn. dan is
't jammer, dat de heren niet eerder op dit
lumineuze idee zijn gekomen- Dan was
de filmkunst waarschijnlijk al een stuk
verder dan ze nu is.
De film die „The Thief" heet, wordt ge
produceerd door Clarence Greene en
Russell House, terwijl Ray MiUand („Lost
Weekend") er de hoofdrol in zal spelen.
Jerry f cl C
Johnson
Zwitsers f 590.-
Tlrolcr f 650.-
mooie Slavonisch
eiken uitvoering.
Nwe. Binnenweg 340 t/o plantsoen ttler. 34136
Donderdag: In de soep aardappelen, en
een rest gort gebruiken: 100 gr. of meet
gehakt losroeren of tot balletjes vormen
en in de soep gaarkoken.
Trommelkoek.
150 gr. (1(4 kopje) bakmeel of 150 gr.
(1(0 kopje) bloem en een theelepel bak
poeder. zout, ongeveer 1% dl. (1 kopje)
melk, een theelepel kaneel, 2 eetlepels ro
zijnen. (een kleine appel). V4 eetlepel
fijngesneden sinaasappel- of citroenschil,
(1 klein ei), boter of margarine, paneer
meel.
Als vorm kan men gebruiken een niet-
lekkend 'blik of een vorm met gladde
wanden. De vorm of het blik moet een
iriioud van a 1 liter hebben en met
een goed sluitend deksel worden afge
sloten.
De vorm en het deksel i. vetten met
boter of margarine en bestrooien met
paneermeel. De rozijnen wassen en in
weinig water een paar minuten weken
(de appel schillen en snipperen). Bak
meel of bloem en bakpoeder vermengen
niet het zout en het kaneel en het 'niet
geklopt ei er dour roeren. Melk, rozij-
ne:, schilletjes (en appel) toevoegen en
het dacig glad kloppen. Het overdoen in
dc vorm. die niet verder dan tot 2/3 van
de hoogte .gevuld mag worden, en deze
siuiten.
De vorm in een pair kokend water zet
ten (zorgen dat het water zachtjes
kookt en niet tot aan de rand komt) en
de koek hierin 1% uur koken. Oppassen
dat de vorm niet omvalt. Zonodig iets
zwaars, bijv. een gewicht of steen, op
het deksel leggen. De trommelkoek keu
ren; zij is .gaar wanneer een mes of brei
naald, die men er midden, in steekt, er
schoon weer uit komt. De bovenkant
even droog stomen in de open vorm en
de koek keren..
Trommelkoek kan warm of koud ge
geten worden .bijv. met vanillesaus.
I>e statistische commissie van de Inter-
nationale Suikerraad heeft voor het oogst
jaar eindigende 31 Augustus 1952 de
positie van de vrije suikermarkt als volgt
berekend:
Het aanbod wordt geraamd op 6.507.000
ton, terwijl de behoeften waarschijnlijk
5.250.000 ton zullen belopen; de voorraden
kunnen dus met 1.257.000 ton vergroot
worden.
De productie van Cuba wordt gesteld op
6.180.000 ton, waarvan 292.000 ton bestemd
is voor binnenlands verbruik. De „free
quota" voor de V.S. vereisen 1.927.000 ton
de „reserved quota" (een hoeveelheid om
mogelijke extra suikerbehoeften in 1952 of
1953 te kunnen dekken) voor Amerika
721.000 ton. Voor de vrije markt heeft
Cuba dan nog 3.240.000 ton beschikbaar.
Vele jonge meisjes dragen altijd graag rokjes en-
blousjes, hoewel een jurkje natuurlijk altijd iets ge
kleder staat.
Dit model leent zich echter voor beide doeleinden:
het is n.l. een jurk, maar kan met weinig moeite
en iets meer stof als rok en blouse gemaakt worden.
U behoeft dan alleen maar de panden van het lijfje
10 a 12 cm langer te knippen en de taille van het
rokje 3 a 4 cm nauwer. Het rokje is klokkend, van
achteren uit een baan en voor uit drie banen. In de
ronde naad is gelijk een steekzakje verwerkt. Het
blousje heeft van achteren een iets rondlopend schou
derstuk, waar het onderstuk met een beetje ruimte
onder uitvalt.
Van voren is het zijpand iets ruim onder het schou
derstukje gezet. Het stukje zit van voren aan het
middelstuk geknipt. De hoge hals sluit met een
bobbedkraagje, terwijl het korte mouwtje met een
omslag afgewerkt is.
Het patroon is verkrijgbaar in maat 70, 80, 36 en 38
0.75.
2,25, 2,50, 2,75, 3,00 meier stof van 90 cm breed
is er voor nodig.
Plak aan de adreszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON, BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan f 1— op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos. Atelier Croon op nummer 271291.
Girostortingen eveneens ten name van Aienei_ >-•
Girostortingen eveneens ieu name va„ ------- Behalve 's Zaterdags
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. eenaive s z-ateraags.
13)
„Ik heb wat geld opzij gelegd van de
erfenis van mijn tante. Ik zal zien, hoe
ver ik daarmee kom".
Mijnheer de la Riva, die achter hen aan
liep, bemerkte onmiddelijk de veranderde
toon.
„Hij is een kerel die niet van zijn vrouw
wil afhangen", dacht hij bij zichzelf met
een mengeling van vrees en voldoening.
„Wel, wel, we zullen zien, Rita is nogal
veranderlijk".
En hij wist werkelijk zelf niet, of hij
wenste, dat de zaak voortgang zou hebben,
of niet. Aan de ene kant leek het een
dwaze onderneming, aan de andere....
„Noodlot", zei hij tot zichzelf.
Toen zij eindelijk binnenkwamen, wacht
te nicht Jane hen op met een gezicht,
glimmend van voldoening.
„Ik heb de kamers klaar", kondigde zij
aan. „Wilt u eens boven komen en zien,
of alles naar uw zin is? Ik heb de kamer
van je Oma voor de mijnheer klaar ge
maakt, Roger, en het kleine kamertje dat
er op uitkomt voor de jongedame".
„Ik heb liever, dat juffrouw de la Riva
de kamer van grootmoeder heeft", zei Ro
ger snel.
Maar Roger, vind je het niet netter, dat
de beste kamer voor de oude heer is?"
„Neen", zei Roger, „juffrouw de la Riva
krijgt de'kamer van grootmoeder. Ik zal
haar koffertje er heen brengen".
Met een koffertje in iedere hand ging
hij hun voor, Rita en haar vader volgden,
De kamer van Lady Beck was een heer
lijke oude kamer, met besloten muren en
een bed met een hemel, waarom vlekke-
loos-witte gordijnen hingen.
Er was een antieke Chippendale toilet
tafel en een paar rieten stoelen uit de-
zelfde periode. De eiken vloer was ge
schrobd tot hij bijna even wit was als de
muren en een stukje verschoten karpet
met bonte rozen lag in het midden.
De loden raampjes stonden wijd open
en een brutaal rankje klimop waagde het
schuchter naar binnen te kruipen.
„Wat een heerlijke kamer!" riep Rita
uit, in haar handen klappend.
„Dit was de kamer van mijn grootmoe
der", zei Roger. „En van haar grootmoe
der vóór haar. Ze is altijd van de rege
rende Lady Beek geweest".
„O!" riep Rita uit met een blos en keek
naar de grond.
Mijnheer de la Riva liep naar het raam
en keek uit, Rita was dadelijk weer de
oude liep naar hem toe en stak haar arm
door de zijne.
„Kijkt u naar de tuin, Paps? Is hij niet
wild en heerlijk? Waar denkt u aan?"
vroeg zij ineens.
Roger was in de kamer er naast gegaan
met het koffertje van mijnheer de la Riva.
„Ik dacht aan al die Lady Becks, die uit
het raam gekeken hebben. Allemaal sta
tige dames, zelfs nadat de familie achter
uitgegaan was".
„Hoe weet u dat?" vroeg het meisje
lachende. „Juffrouw Beck is helemaal
geen statige dame".
„Juffrouw Beek telt niet mee", zei mijn
heer de la Riva verachtelijk. „Misschien
is het wel waar, wat ze zelf zegt, dat zij
geen echte Beck is. En nu denk ik aan dit
kleine gezichtje, dat nu ook uit dit venster
kijkt".
Hij nam haar gezicht in beide handen
en kuste het. En beide dachten hetzelfde:
„het gezicht van de toekomstige Lady
Beek".
HOOFDSTUK XV.
Nicht Jane had de thee klaar gezet in de
salon, in de beste zilveren theepot en het
fijne broze porcelein uit de kast gehaald,
dat Lady Beek altijd zelf had afgewassen.
Het tafelkleed had lang in de kist met
lavendel gelegen en was ietwat geel, maar
prachtig fijn van weefsel en klaarblijkelijk
met de hand vervaardigd. In een kristal
len bowl op tafel stond een grote bos
rozen en zich herinnerend wat Lady Anna
eens gezegd had, had zij wat van het por
celein uit de hoekkast gehaald en op de
schoorsteenmantel te pronk gezet.
Haar zorg had een prettige, huiselijke
sfeer geschapen en Rita maakt haar vader
er dadelijk op attent.
„Heeft u ooit zo'n prettige kamer ge
zien Paps? En zijn die dingen niet prach
tig? Ik heb nog nooit zulk fijn porcelein
gezien, juffrouw Beek".
„Het is het beste spul", zei juffrouw
Beek.
Maar mijnheer de la Riva nam de thee
pot eens goed in ogenschouw en zei toen:
„Dat is echt Queen Anna-zilver, geloof
ik. Dat wordt nu heel zeldzaam".
„O, Roger heeft wel mooie dingen", zei
Jane. „Maar er is veel ouds bij. Kijk die
stoelen nu eens, wat zou nieuw cretonne
ze opfleuren".
Mijnheer de la Riva bekeek ze met ken
nersoog.
„Ze zijn uit de tijd vair Jacobus en heel
mooie exemplaren. Het zou heiligschennis
zijn, er cretonne overheen te doen en
wat' is dat voor een oud bureau in de
hoek9"
Dat is heel gek van binnen", zei Rlta.
„Maar Sir Roger houdt het op alot".
Roger kwam juist binnen.
„Je moet ons na de thee de stamboom
eens laten zien, Roger".
Roger kreeg een kleur.
„O, ik zal mijnheer de la Riva niet las
tig vallen met de stamboom", zei hij tame
lijk stijf.
„Hij is echt verlegen met die stam
boom", lachte Rita. „Maar hij is toch
waard gezien te worden. Ik geloof, dat
het je geneert, dat er een naam is uitge
krast, Roger".
„We zullen die stamboom maar met rust
laten", zei mijnheer de la Riva haastig.
Rita lachte weer.
„Paps is zo vreselijk tactvol", legde zij
uit. „Hij denkt, dat je die stamboom liever
niet laat zien om die naam. Maar wat hin
dert dat? Je hebt zelf gezegd, dat er voor
dat éne zwarte schaap tientallen pracht
kerels waren. Daarover moet je Paps ver
tellen".
„Ik weet zeker, dat Roger zich niet voor
zijn familie behoeft te generen", zei juf
frouw Beek. „Ik heb hem aangeraden, te
onderzoeken waarom Willem Beek ge
schrapt werd. Misschien was het helemaal
niet zo erg en dan kon Roger de naam
er weer aan toevoegen. Het ziet er zo
naar uit met die vlek onderaan".
„Als ik Sir Roger was", zei mijnheer de
la Riva afgemeten, „dan zou ik die naam
er in ieder .geval weer inschrijven. Ik ge
loof, dat het zó een smet werpt op de
hele stamboom".
„Kijk eens, Paps is altijd even vrede
lievend!" riep Rita. „Als het aan hem lag,
zou hij iedereen vrij pleiten. Ik geloof, dat
hij nog een goed woordje zou doen voor
de grootste bedrieger van de wereld".
„Bedriegerriep Roger uit en haar
vader voegde er aan toe:
„Ik hoop, dat hier geen sprake is van
zoiets. Wellicht alleen maar een familie-
„Nu, in vind, dat het er niets toe doet",
riep Rita. „Het is. vijftig of zestig jaar
geleden. Waarom oude koeien uit de sloot
halen? Maak die vlek er uit, Roger en
denk er dan niet meer over".
„Wil je wat honing?" vroeg Roger be
leefd.
Rita nam er wat van en lachte dan:
„Nu probeer je me af te leiden, maar
dat gaat zo gemakkelijk niet. Ik vraag je,
die vl$k er uit te maken".
Zij begon er weer over, toen Molly de
tafel had afgeruimd. Na het eten had zij
tot opperste verbazing van nicht Jane, een
sigaret aangestoken, terwijl de meid nog
in de kamer was. Nu doofde zij haar en
kaek haar gastheer ernstig aan. Hij vond
het niet zo prettig, dat zij rookte, maar
moest toch de sierlijkheid bewonderen,
waarmee zij de pluimige rook uit haar
fijne lipjes blies. Och kom, zelfs Betty
nam wel eens een sigaret, hij moest die
ouderwetse denkbeelden maar van zich
afzetten.
Nu keek hij verbaasd naar haar gezicht
je en bedacht, dat het meisje een eigen
wil had. Zoveel te beter, de Becks hadden
altijd flinke, eigenzinnige vrouwen ge
had. Hij sloot het bureau open, haalde
er het perkament uit en ontrolde het niet
zonder trots. Mijnheer de la Riva was op
gestaan en keek over de schouder van de
jongeman. Roger, intens beschaamd over
de vlek, hield er zijn duim op. Maar Rita
vloog er op af.
„Neen", zeide zij, „niet vals doen. Hier
is het, Paps. Die arme Willem Beck, die
misschien hier uitgevlakt is voor een klei
nigheid of voor'iets wat honderden ande
ren iedere dag doen".
Zij nam de duim en trok hem weg van
de vlek.
„Hoor eens", riep zij uit, „ik wil heb
ben, dat je die vlek er nu dadelijk uit
maakt. Ik zal je mijn mesje lenen".
Zij opende haar tasje en haalde er een
beeldig meisje uit, met juweeltjes bezet
en met een lemmet zo klein, dat het nau
welijks te geloven was, dat het bruikbaar
zou zijn. Dit duwde zij Roger in de hand:
„Nu", hield zij vol. „Dan zullen we van
nacht allemaal beter slapen in onze bed
jes, als Willem Beek zijn recht heeft".
„En zal hij zachter rusten in zijn graf",
zei mijnheer de la Riva.
Maar Roger legde rustig het mesje op
tafel.
„Neen", zei hij, „dat kan ik niet. Mijn
grootvader was een rechtvaardig man. Ik
vrees, dat hij een goede reden had voor
wat hij deed. Hij zal dit cn hij wees
naar de vlek bedoeld hebben als iets
onuitwisbaars".
„Doe je het ook niet om mij een plezier
te doen?" vroeg Rita ongelovig.
Roger keek haar bijna smekend aan.
„Ik voel, dat het niet juist zou zijn.
Maar ik zal je zeggen, wat ik wel zal
doen", voegde hij er vlug aan toe. „Ik zal
uitzoeken, precies nasnuffelen of er enige
aanleiding is om het besluit van mijn
grootvader te herzien; als die er is, dan
zal ik doen, wat je wenst. Als het maar
een ruzietje wgs, dan is het misschien
ook beter om de gedachtenis daaraan uit
te wissen. Maar was het iets ernstigs, een
schande voor de naam, dan hij hield
aarzelend op,
„In dat geval", viel mijnheer de la Riva
een beetje hard in, „is het verreweg het
beste, niet aan je gril toe te geven, Rita.
Het is toch eigenlijk een zaak, die jou
niet aangaat, maar alleen Sir Roger. Komt
er ooit een krant in deze wildernis, Sir
Roger? Ik had geen tijd er een te zien
voor we weg gingen en als ik geweten
had, dat we in deze binnenlanden terecht
zouden komen, zou ik er een meegenomen
hebben".
Zijn toon was ruw, bijna beledigend.
Rita keek hem verbaasd aan en liep toen
vlug Roger na, die de hall door ging om
een krant te halen.
„Ik heb Paps nooit zo boos gezien", zei-
de zij. „Je had hem niet moeten dwars
bomen, hij is ziek, moet je weten. Mis
schien heeft hij wel spijt, dat hij geko
men is. Misschien heb ik wel spijt", voeg
de zij er met flitsende ogen aan toe.
Roger keek haar ernstig, doch zonder
een spoor van berouw of verwarring aan.
„Wil je even hier wachten?" vroeg hij.
„Ik kom zo terug".
Hij liep haastig weg met de krant en
liet Rita, die ongeduldig met haar voet
wipte en haar vuistjes balde van boosheid,
staan. Hij kwam echter onmiddellijk terug
en deed de deur achter zich dicht. Dan
trad hij op haar toe en nam één van haar
handjes in de zijne.
„Ritazei hij.
Toen zij zijn ogen zag, voer er een
schok door haar lichaam. Zij was van
plan geweest, hem een poos te doen vech
ten voor haar overgave en misschien op
het einde toe te geven, maar was niet
voorbereid op de golf van hartstocht, die
haar nu bedreigde.
„Rogerje bent ergerg
weet nietstotterde zij.
„Meende je, wat je zo even zei.
hij uit.
riep
Je wilt niets voor me doen", zei R»t^
Haar hand trilde in de zijne en haa
vroeg
kwam met horten en stoten. p.
„Wil jij iets doen voor mij
Zij opende haar lippen, maaral
gewoonlijk nog zo vlug, nu kw
geluid.
„Ritazei hij weer.
Iets in haar ogen a"t^°°I'wat w^ h"
hij trok haar naar zich J
groot en sterk en hoe l"1®? sme"
kend gezicht. Rita zuchtt
„Ik geloof.... het moet zo zijn zeide
Z \n de kamer zat mijnheer de la Riva
viot oude bureau,
peinzend voor net ouue
Het is te laat", zei hij tot zichzelf. „Het
is 'het noodlot. Daar kun je niet tegen
vechten".
Weer zat hij een poos te denken en toen
kwelde hem een andere gedachte.
Die man Is zo hard als steen en mijn
kleine meid heeft nog altijd haar zin ge
had. Hoe moet dat Saa"-
Na wat hem een lange poos toescheen,
hoorde hij voetstappenen de hall, toen
kwamen Rita en Roger binnen, allebei met
stralende gezichten- Mijnheer de la Riva
keek van de een naar de ander.
„Aanschouw", zei Rita met een lach,
„aanschouw de toekomstige Lady Beek".
„Heus?" vroeg mijnheer de la Riva,
Roger stak hem zijn hand toe.
„Als u mij haar geven wilt...," zei hij
met een heel nieuwe nederigheid-
Zij viel haar vader om de hals en keek
dan om, hoe Roger dat vond. Hij merkte
de coquetterie niet op, maar glimlachte
ernstig.
„We hebben heerlijk samen gepraat en
een hoop plannen gemaakt", zei Rita. „Ik
ga leren een echte boerenvrouw te wor
den en ik zal een bos sleutels hebben en
een goede huishoudster zijn".
„U heeft uw sleutels hier laten hangen",
„Wel, Rlta", keerde hij zich toen tot zijn
dochter. „En krijg je je zin met die stam
boom?"
Rita keek Roger snel aan. In het laatste
half uur had zij veel meer „?YIr
hem gekregen, maar iets waarschuwde
haar, niet te ver te gaan.
„O, schei uit over die oude stamboom",
riep zij uit. „Als ik Roger was, fou ik hem
verbranden. We hebben wat anders
om over te praten. We gaan een nieuwe
salon bouwen en een eetkamer en dit leu
ke kamertje is voor mij en dan een paar
badkamers en logeerkamers. U zult een
mooie kamer hebben als u komt. Paps".
„En vind jö al dle plannen van Rita
maar goed, Roger?" vroeg haar vader.
„Ik vind alles goed", zei Roger. „Alles
wat goed is en eerlijk. Zij wil immers
nooit iets oneerlijks of verkeerds".
„We zullen een nieuwe tuin laten aan-
Ieggen en misschien een grasveld en mis
schien een nieuwe vijver.
,^efl Soed tuinarchitect kan dat alle.
maal uitwerken zonder het geheel te
schaden, zei haar vader. Het huis zou
gerestaureerd kunnen worden en ver
groot zonder dat het verschil tussen oud
en nieuw erg zou 0pvailen.
n.™|er dacht niet aan de nieuwbouw.
HU dacht, hoe heerlijk Rita er uitzag
di'e blosjes op haar wangen en de
scmtterende ogen. En dat wonderlijke
kleine schepseltje had hij pas gekust,
zj) hield van hem. Zij was van hem.
Kom mee, fluisterde hij, toen het
stil werd. Kom mee, je hebt het beuken
bos nog niet gezien.
O, ja, laat haar het beukenbos zien.
Hoger, zei mijnheer de la Riva ™eJ-
treurige glimlach, die plagend had moe
ten zijn. Zij heeft nog nooit ee"
kenbos gezien. En de beek. Jullie hebben
hier toch een beek.
—- Ik denk, da tmcht Jane u verteld
heeft van die beek, zei Roger. .Ta, we
hebben een beek. Kom maar mee, Rita.
Alleen gelaten, begon mijnheer de
la Riva op een blad van zijn zakboek te I
schetsen, eerst nonchalant, toen met
veel toewijding. Toen de twee terugkwa
men, met. de bosgeur nog in hun kleren,
boog Rita zich over hem en gaf hem
een kus. terwijl hij zei:
Kijk eens, kindje, zou je dit niet aar
dig vinden. Het is een nieuwe vleugel
aan de keuken en daar aan het einde
van de tuin je vijver en daar links je
grasveld.
O, is het niet prachtig? riep -Rita
Uit. U had architect moeten worden.
Ik vind het een mirakel, zei nicht
Jane. Hij heeft precieg de ramen van
den achterkant getekend en de schoor
steen is sprekend, zoals hij is.
Bent u gaap kijken, Paps? vroeg
Rita.
Mijnheer de la Riva, scheen hs*r niet
te horen, maar Jane antwoordde voor
hem: Nee, hij is er niet uit geweest.
Ik denk, zei Roger, dat u het afgeke
ken heeft van die oude prent in de hall.
Juist, die oude prent, zei mijnheer
de la Riva.
Hij stad zijn boekje weer bü zi£*)-
Zullen we het nicht Jane ook maar
zeggen? vroeg Rita.
Zij danste naar haar toe nam de ve -
baasde juffrouw Beek bü de hand
zou zeggen! Ik ben blij, heel blij, zei zij
met een ongeruste blik.
En ik ga boter maken en ik ga
brood bakken, zong Rita. Je zult het me
leren, niet? Ik zal een jurk moeten
hebben, een soort hobbezak, dat ik me
niet zo bemors. Mer korte mouwen, hè,
kort is het beste.
Nicht Jane was te verbaasd om veel
te zeggen. De enige practische conclu
sie, die zü trok, was:
Dan moest je maar aan het hoofd
van de tafel zitten.
Toen Roger even later op zijn gewone
plaats zat en zag, hoe zij de honneurs
waarnam in de stoel, waarin vroeger
zi1n grootmoeder gezeten had, meende
hij, dat hij droomde. Dan schoot hem
door het hoofd: Zou Oma mijn keus goed
gevonden hebben?
Maar zij had Roger gezegd, een
vrouw uit zijn eigen stand te kiezen, zij
wilde, dat hij gelukkig zou worden. Maar
als zij de jubelende vreugd ,ZP"
hart had kunnen zien en de lieft,a g
van Rita, zou zü zeker tevreden zijn
SeEnebewees nüa niet, dat zjj lief en
inschikkelijk konm^n' die°en tzlJ haar
hoofdje boog niet dle stamboom-
kWGStlG
Die nacht kon hu niet inslapen. Toen
eindelük sliep, droomde hü niet
zei:
A Nicht Jane, ik wordt nicht Rita.
zei mijnheer de la Riva met iets van de iyu.i Ro„er 1e
vorige hardheid in de toon van zijn stem.l Nou, riep Jane uit, nou, «ogei, je
van Rita, of van de gebeurtenissen van
die dag, maar van zijn jeugd, toen hü
zün grootvader zo dikwüls had gezien
in de schemering of heel vroeg in
de morgen, het tuinpad op en neer
lopend, want hü was gewoonlük al op,
voor de anderen.
Hij werd ineens wakker door het
kraaien van een haan en lag stil ver
vuld van zün geluk. Hü dacht aan al
die Becks, die vóór hem waren geweest,
aan zijn eigen grootvader, die misschien
wel in diezelfde kamer was wakker ge
worden, boordevol geluk, toen groot
moeder hem haar jawoord gegeven
had.
Toen hoorde hü een voetsap op het
tegelpad, een langzame, af*Terr}.„ven
stap, precies zoals de stap van bir Jonn.
Hü ging op en neer, juist zoals Roger
in zijn droom gehoord haa.
Ik droom nog, zei Roger en kneep
zichzelf, maar de stap kwam terug.
Hüq stond op en liep zacht naar het
venster Daar, in het vale licht liep een
hoge, gebogen ëe'taV:e-Roger's hart
klopte wild. terwijl hü de vensterbank
vast greep. Juist »ir John, de lange pas,
het gebogen hoofd, de vorm van de
hand, die de openhangende jas vast
hield. Roger leunde naar buiten en riep
zachtjes:
Grootvader.
Toen hief de gedaante het hoofd op
en Roger zag, dat het münheer de Ja Riva
was. Roger trok zich snel terug en kroop
weer in bed. Hij hoopte maar. dat zün
schoonvader hem niet gehoord had.
Het was natuurlijk die slepende
stap, zei hp.
Toen de auto weer hersteld was. stond
mijnheer de la Rive er op, dat zij hun
re>s zouden vervolgen. Hij was nerveus
en wilde weg, bovendien meende hij, dat
het lastig was zon'dér bagage en bedien
den
(Wordt vervolgd).
