NEDERLAAG IN HEL VAN DEURNE
Niet Terlouw doch ons hinnentrio
verloor deze
Rode Duivels wonnen verdiend
De
derby
D
Oranje niet naar Helsinki?
TERLOUW verloor duel met COPPENS
Van Melis en Lenstra faalden in de aanval
l v-p a Air
Lef geweest, had- hleef staan
den een beter aan- bleet staan...
J
V=
De „vier punten" niet gehaald
België's
nieuwe verdediging minder sterk
dan de roep die zij genoot
V..
Zó vielen de goals
MAANDAG 7 APRIL 1952
PAGINA -
LM
Het fatale moment
Oranje's grote kans
Het grote duel
nuttig en safe z,l7fe J?ï<JaKr
Tóch Landman?
Gewoon maar Lenstra
En zowaar de leiding!
Beste voorhoede won
Anoul opende de score
Van Melis „abonnement
He 35ste minuut
)vas de enige wan r-
IKIMi Va" Melis
■BW» miWW. met hoofdletters
noteerde. Op een
i'asje van Lenstra
omspeelde de Eind-
Kraak bleef staan
Coppens-Lemberechts
Falende Oranje-aanval
Achttien karaats
I
i en
yd
in
25
iij-
ïze
?e-
ran
Ebal
B.
ier
;cn
Lan
sit-
ro-
'an
j^n
3a r
$n
die
ul-
ijn.
OP.
rlif
:se-
ma
ila-
pns
ing
De
ar-
ee-
ol-
ila-
na-
er-
de
be-
het
OP
erd
oe-
ge-
ster
W-
ire-
an-
;rk,
de
red-
rluP
ïing
itie,
44-
ling
dn-
siek
mc-
ïaar
het
n.
irta.
ver-
662
2,90
2.60:
kW-
ndel
«ens
vlot.
Rik Coppens was België's match-winnaar
door MARTIN W. DUYZINGS
ANTWERPEN, Zondagavond.
ANK U!, -wij mogen niet mopperen
Wij zijn niet, zoals zo dikwijls in het met roem en lauwerkransen overladen verleden van ons Nederlandse
elftal, uit de Hel van Deurne teruggekeerd in een triomphantelijke, zonnige karavaan van gul lachende ge-
Zlchten en vriendelijk wuivende rood-wit-blauwe vlaggetjes. Er lag niets triomphantelijks meer in het vader-
andse supporterslegioen dat vanmorgen nog, gedragen door zijn onblusbaar optimisme, de zon-overgoten Kei-
Zerlei veroverd had, doch dat zich na afloop van de krijgsverrichtingen, stil en druipnat en geslagen, door de
treiterende motregen op de snel vallende avond naar het Noorden worstelde. Doch deze sombere aftocht na een
even bittere als verdiende 4—2 nederlaag tegen onze oude rivalen was ongetwijfeld nog een féést, vergeleken
Ir' met"van"ec t-te-onderscheiden massa-begrafenis-stoet welke gij, ploeterend door een wijde poel van wan-
niet zo vnlvF vanavond over de Nederlandse grens hadt kunnen zien trekken als de voetbalgoden bijgeval
Deurne star!' i warel* geweest, ons iet iloederige drama te besparen dat ons deze middag in dat grauwe
tJeurne-stadion heel even boven het duizelende hoofd hing!
nan'61^ ''Pn npnuten vóór de onverstoorbare refereeTopliss de derby ten einde floot? Geen mens die dat nog
«lp m Cnng wcet* mens in dat volgepiopte Deurne-stadion die nog oor en oog had voor wat anders dan voor
tfiim3)1"™/3310? Belgische midvoor Rik Coppens, de nijdige kop diep weggezonken tussen de stevige
simt 't0? viermaal achtereen onze voormalige rots-in-de-branding, Rienus Terlouw, met één enkele, dood
rook C 'c|we8'n? omspeelde. En hoe de moedige Sparta-reus zich tenslotte, kapot gespeeld in een eindeloze
s an harde en enerverende duels, gewonnen gaf. Voor het eerst in zijn lange internationale loopbaan had
- n landelijke midvoor onze stopperspil de held van zovele, opwindende derby-duels volkomen klein.
eerst had men de Sparta-man het commando in het Nederlandse doelgebied volledig ontnomen
Het drama dat ons op dat ogenblik
vn ude een razen<i snelle Belgische
wcj ede die 20nder moeite door een
vbd gapend gat in onze defensie kon
"een-dartelen werd ons, tot meerdere
en glorie van ons gebeente, geluk
kig onthouden. Zelfs Piet Kraak die zich
erimmig en zonder enige reserves steeds
e°r in het strijdgewoel stortte, zelfs
gen muur van woedend verdedigende
^rfmje-shirts zou in die laatste minuten
een catastrophe vermoedelijk niet voor
komen hebben als de voorhoede der
fode Duivels toevallig op het briljan
te denkbeeld gekomen ware ons koel
p1!,nuchter en dóódsimpel af te maken,
f ciukkig voor het Nederlandse sup-
Porterslegioen: deze voorhoede die de
2 overwinning kennelijk nog niet
royaal genoeg vond en die overduidelijk
naar nog méér triomphen hongerde,
raakte verstrikt in haar eigen daden
drang. Zij miste, als gevolg van enige
volkomen overbodige nummertjes acro-
oatiek-voor-de-tribunes, een paar opge
legde kansen en dat bekoelde haar. Dat
ook gaf de Nederlandse defensie gelegen
heid, haar, hier en daar reeds op hol
fe t?8erliZ^?!1Wen weer onder controle
stroDh»en D redde ons van een cata-
moment e ^Ulvels hadden het
onze ploeg in die laatste
minuten nog even aan flarden te spelen,
ongebruikt voorby laten gaan
Merci!, mercidoch het dient ter-
wille van een waarheidsgetrouwe ge
schiedschrijving gezegd, dat het Belgische
legioen geen kwartier tevoren in feite
hetzelfde had meegemaakt.
Het lag er allemaal niet zo dik boven
op en het leek
niet zo angstwek
kend en boven
dien hadden de
Belgen toen al
veiligheidshalve
met 3—2 de lei
ding. Maar onze
kans leek er niet
minder om. Het
was alsof de Bel
gische voorhoede
niet dit derde
doelpunt 't laat
ste had vertoond
wat zij aan adem
benemende din
gen nog opleve
ren kon. Anoul,
de grote motor
van de stoottroep
der Rode Duivels
in de eerste helft,
liep plotseling er
gens verloren op
het middenveld.
Linksbuiten Thiis
kreeg van aanval
tot aanval meer
S°ed debuutontzag voor de
TERLOUW
.verloren duel.
koele manier waarop De Jong hem nutte
loos en onbeduidend stond te maken. De
nieuwe rechtsbinnen Bensch scheen leeg-
gezwoegd. Het nog altijd zo vinnige man-
netje-Lemberechts stond, eenzaam op
zijn rechtervleugel, minuten achtereen
vergeefs op een verdwaalde bal te wach
ten.
Wat déérde ons die 32 achter
stand?
Hadden wjj in de eerste helft niet,
met twee flitsen van onze voorhoede
en twee voltreffers van Van Melis en
Clavan, in slechts enkele minuten (en
temidden van een alles behalve kinder
achtig Belgisch offensief!) een 1—0 ach
terstand in een 1—2 voorsprong omge
zet?Zou nu een enkele legendari
sche Lenstra-kogel niet voldoende 2Un
om onze voorhoede weer in vuur en
vlam te zetten, met zelfs een kans op
zo'n ouderwets „Holland kwartiertje
Het doelpunt dat onze nederlaag
inleidde. Coppens (links) passeerde
zijn rivaal Terlouiv (midden voor
doel) en gaf Lemberechts (geheel
rechts) een scoringskans. Prompt
gierde de bal langs Kraak en dc
haastig toegesnelde Alberts voor de
derde maal in het Nederlandse
heiligdom.
De kans lag daar.
Zij lag weliswaar niet voor het grij
pen, want wij hebben nu eenmaal geen
voorhoede meer die zich gemakkelijk
aan de boeien van een consequent, af
dekkende vijandelijke defensie weet te
ontworstelen, doch van de andere kant
hadden wij in de Hel van Deurne wel
eens sterkere Belgische defensies ont
moet enoverrompeld.
Helaas: Oranje miste deze kans. Onze
ploeg liet de Belgen de gelegenheid, zich
over hun inzinking heen te ploeteren. Er
was 'n moment waarop Diricx een pas
klaar Nederlands doelpunt nog maar
juist van de doellijn kon trappen. Er
was een ander moment daarop doel
man Meert een kogel van Van der Kuil
maar nauwelijks verwerkte. Doch dat
was al! En daar, tussen de twintigste en
de dertigste minuut van de tweede
helft en vóór Coppens tenslotte onder
oorverdovend geloei der Belgische sup-
porters zijn pnvé-overwinning op zijn hem zijn eigen club-doelman, Landman
bewaker Terlouw vierde met een vor-
stelijk doelpunt, het was daar dat de Ne
derlandse voorhoede deze wedstrijd de
finitief verloor.
Onze voorhoede, inderdaad
Het is best mogelijk dat men na af
loop van deze wedstrijd, Rinus Terlouw
ter slachtbank voert als zijnde de man
die in feite de vier Belgische goals ver-
°?°5zaakte. Afgezien van het feit, dat
Riet Kraak het tweede Belgische doel
punt misschien nog had kunnen voor
komen als hij niet zo verbijsterd naar
net krankzinnig harde schot van Cop-
had staan staren, is het inder-
z°. dat alle Belgische doelpunten
op practisch dezelfde wijze ontstonden:
Coppens won een duel met Terlouw en
deponeerde vervolgns de bal in een
onbewoonde ruimte temidden van de
uit positie ge-
speelde Neder
landse defensie.
En stellig zou
het met deze in
terland wel 'n
beetje anders ge
lopen zijn als de
Beerschot-man
niet met zoveel
meesterschap en
list de Rotter
dammer figuur
lijk tegen de
vloer had ge
speeld.
Hij bezorgde de
Sparta-crack een
BIESBROUCK bijzonder onplei-
middag. Hij bleek
niet geïntimideerd door al die stoere
kilogrammen waarvoor zelfs Jef Mer-
mans zoveel ontzag had. Hij speelde een
voudig beter en intelligenter voetbal en
hij bracht onze stopperspil zo ver, dat
deze in wanhoop zo nu en dan wat al
te nadrukkelijk met zijn kilogrammen in
het rond sprong, hetgeen hem niet alleen
het gebruikelijke geloei van het Belgi
sche publiek, doch bovendien enige wijze
vermaningen van mister Topliss ople
verde.
Overigens. Rienus Terlouw zal U des
gewenst met de hand op het hart kunnen
verhalen dat de heer Coppens eveneens
over een bijzonder uitvoerig arsenaal van
meer gestyleerde prof-trucs beschikt,
hetgeen gelukkig ook mister Topliss ont
dekte, weshalve hij in een openbaar
pleidooi voor iets meer wellevendheid de
Belg met vergat
Tegen deze midvoor een onuitput
telijke bron van inspiratie voor een rus
teloos swichtchende voorhoede speel
de Terlouw een ongelukkige wedstrijd
en merkwaardig genoeg paste hij een
van de weinige wapens die hem onder
deze omstandigheden nog restten, niet
toe. De Rotterdammer die anders bij-
zonder gul is met terugspoel-ballen op
zijn eigen doelman en die zich daar
mee juist ditmaal meer dan eens van
een lastig tegenstander bad kunnen
ontdoen, vroeg nu slechts één enkele
maal de assistentie van Piet Kraak. En
het zou interessant zijn te vernemen of
de K.N.V.B. keuze-commissie onderhand
toch niet van mening is dat men Ter-
louw tegen deze razend 'gevaarlijke mid
voor (van wie men tevoren weten kon,
dat hij in staat was Terlouw in een
gevecht van man-tegen-man te ver
slaan) vermoedelijk wat meer op zijn
gemak had gesteld als men vlak achter
de belangen van ons nationale heilig
dom hadden laten behartigen.
Overigens speelde juist Piet Kraak
met veel bravour een uitstekende wed
strijd. Hij was niet altijd even klemvast,
doch zijn „timen" was voortreffelijk en
over drie der Belgische doelpunten be
hoeft hij zich geen gewetensbezwaren
te maken. Zoals gezegd: naar het tweede
Belgische doelpunt stak hij geen hand
uit. Hij werd er volkomen door ver
rast en het blijft een vraag of hij, als hij
er wèl op had gereageerd, aan dat enorm
harde schot van Coppens iets beters had
kunnen doen danvoor de tweede
maal in zijn internationale voetballoop
baan een hand te breken.
Ook aan hèm
lag deze neder
laag niet. Zij lag
evenmin aan onze
backs, van wie
Alberts het tegen
de listige Lembe
rechts stukken
moeilijker had
dan zijn buurman
De Jong die
linksbuiten Thijs
onmiddellijk héb
ben kon; het lag
zeker niet aan
onze halfs Bies-
brouck en (voor
al) Wiertz die
beiden enorm
ANTWERPEN, Zondagavond
„Als jullie uit de interlandwedstrijden welke wij vóór de Olympische
Zomerspelen nog te verwerken krijgen, vier punten weet te halen, gaat het
Nederlandse elftal naar Helsinki", zei bondscoach Jaap van der Leek toen
hij bij de aanvang van dit seizoen de eerste training van de Nederlandse
elftal-club inleidde.
Het leek niet eens zo'n bar moeilijke opgave. Het betekende niet méér
dan een moyenne van slechts één punt uit de vier wedstrijden welke wij dit
-eizoen spelen moesten: tweemaal tegen de Belgen, eenmaal tegen de
Finnen en, straks, thuis tegen de Zweden. Helaas: slechts eenmaal haalde
het Oranje-team dit moyenne. Dat was in de eerste de beste wedstrijd toen
wij, teleurstellend, tegen de zwakker geachte Finnen gelijk speelden. Volgde
de ietwat ongelukkige nederlaag tegen de Belgen in het Feyenoord-stadion
toen Oranje gehandicapt was door het uitvallen van Schijvenaar. Nu Oranje
ook in Deurne verloor, verdween daarmee meteen de laatste kans om de
vier punten welke Van der Leek (namens het bondsbestuur?) als conditie
stelde nog te halen. Zelfs al zouden wij op 14 Mei a.s. te Amsterdam van de
Zweden winnen (en wie hoopt daar nog op na deze nederlaag en nadat de
Zweden onlangs in Parijs van Frankrijk wonnen?), dan komt ons punten
totaal uit dit interland-seizoen op niet hoger dan drie.
Officieus heeft Oranje dus in Deurne niet alleen de derby doch bovendien
reeds het Olympische voetbaltournooi verspeeld. Een grauwe, sombere
Zondag voor voetbal-minnend Nederland
WIERTZ
veel werk heb-weer uitblinker
ben verzet en
tot de, zeldzame, uitblinkers van ons
elftal behoorden.
Neen: het lag aan onze voorhoede.
Het lag met name aan ons binnentrio.
Van Melis maakte weliswaar een goed
doelpunt en trok twee maal drie kwar
tier ijverig zwoegend door het Belgi
sche doelgebied, doch nuttige dingen
deed hij zelden.
Van der Tuyn bereikte ook in deze
interland zijn clubvorm niet en Abe
Lenstra demonstreerde even duidelijk
als in de wedstrijd tegen Engeland-B
dat hij bezig is, met verbijsterend veel
haast van zijn voetstuk te tuimelen. Zijn
passes waren slechts zelden op maat
en nimmer om er een jubelgedicht over
te schrijven; zijn schot lag thuis, in
Heerenveen; en het zou overdreven zijn,
te zeggen, dat hij in de duels-op-korte
afstand welke hij leverde, dingen ver
toonde die de scouts der buitenlandse
profclubs onmiddellijk naar hun cheque
boek deden grijpen. De signori van de
F. C. Fiorentina die de Heerenvener geen
half jaar geleden nog een ton-cash als
mede het aanverwante ministers-salaris
boden, zullen er vermoedelijk wel geen
spijt van hebben, dat Abe destijds de ge
meente-secretarie van Heerenveen boven
de Lires prefereerde.
Het was dit binnentrio dat ditmaal
de dash van debutant Van der Kuil
miste en dat evenmin beschikte over
de beweeglijkheid en de vinnigheid
welke Clavan demonstreerde als hij,
opmerkelijk weinig, eens in het spel
betrokken werd. Het was dit binnen
trio dat niet in staat bleek, toe te
slaan toen de Belgen ons tijdens hun
spreekwoordelijk geworden baisse
daartoe in de tweede helft de kans
boden. Toen, en toen alléén had een
Van Melis-in-topvorm of een Lenstra-
anno-1951 de wijde kloof kunnen
overbruggen die er in technisch en
tactisch opzicht nog steeds tussen het
Oranje-elftal en de Rode Duivels
gaapt
Nu verloren wij terecht. Een neder
laag zonder excuses. En zonder enige
roem....
Toen Oranje nog juichen mocht. Clavan (uiterst rechts) heeft met een vinnig schot in de uiterste hoek
de Belgische doelman verslagen. Nederland leidt met 12. Lenstra, Van Melis, Van der Tuyn en v. d. Kuil
hollen juichend naar de maker van het doelpunt, het laatste dat onze voorhoede in deze wedstrijd scoren zou.
(Van onze verslaggever)
ANTWERPEN, Zondag.
Er was luim een kwartier in de tweede helft gespeeld, toen scheidsrechter
Topliss een aatste verzoeningspoging ondernam en Terlouw en Coppens
samen hij zie i ontbood. Het moest verder helemaal uit zijn met de ruzie,
anders zom c.n '?Y van 'let veld worden gezonden. En bij liet bedaren
van de vijan e ij leden tussen de Oranje-stopper en de Belgische aanvals- I
leider gif? oppens grotere voetbal-klasse de doorslag geven. Dat kwam -
uJmkkino- in de :van Bensch, vlak daarop klaarde Alberts
tot uitdruKK „ste minuut, toen de Beerschot-virtuoos de stand op een moeilijke situatie ontstaan uit een
4—2 bracht en daarmee de Belgische zege veilig stelde. Maar ook daar- i voorzet van Thys die naar binnen was ge-
hii reeds ruimschoot» ,i„„„ ..r 1 komen en gemakkelijk van Wiertz dan
voor n J - aandeel geleverd in deze zonder twijfel van pe jong los was gekomen. De Jong
verdiende overwinning van de Rode Duivels: hij legde de basis voor het
eerste, scoorde ze iet tw eede en gaf driekwart van de stof voor het derde
doelpunt. Zo wer^ Coppens, het enfant terrible van de Belgische voet
balwereld, de held van deze match. En aan Jef Mennans denkt al bijna
niemand meer
Nog geen minuut later had Neder
land zelfs de leiding! Van Melis was op
links doorgebroken, zijn voorzet bracht
benauwde deining voor het Belgen-doel
waar men de bal niet weg kon krijgen,
Lenstra maakte zich er van meester,
zijn pasje op Van Melis werd terug naar
Clavan gespeeld en de A.D.O.-er schoot
toen uit de hoek van het strafschop
gebied ineens met een diagonale schui
ver dwars door de opeenhoping van spe
lers heen scherp binnen de verste paal;
12 na 36 minuten.
De Belgen antwoordden furieus. Kraak
moest een corner weggeven op een schot
Het werd een zege voor de ploeg met
de beste voorhoede. Want m de Belgische
linie werd ster-van-het-veld Coppens dan
weliswaar geflankeerd door een linksbui
ten Thys die tegen Aad de Jong met zo
hppi veel in te brengen had en door een
Bensch die zijn uitstekende dribbels slecht
afwerkte) daar opereerde ook een Torke
Lemberechts die zjjn
motiefje" nog altijd eer aandoet en on
danks de voortreffelijke back-party van
Alberts nog een aartsgevaarlyke rechts
buiten bleek en daar speelde linksbinnen
Pol Anoul vooral in de eerste helft zich
naar een verdiend doelpunt toe. Een voor
hoede met goede en zwakke plekken
maar vooralmet een match-winner,
waarmee de Belgen nu ook een figuur
hebben zoals wjj in Faas Wilkes hebben
gehad; een voorhoede die als geheel
de Nederlandse aanval stukken overtrof.
Wel lanceerde Oranje vart de aftrap af
de eerste aanvallen, waarbij Van Melis
uit een knappe voorzet van an der Kuil
tameljjk dom en hoog over kopte en
waarbij Lenstra na een solo-rush ook te
hoog mikte, maar al heel gauw moest
Alberts met pittig ruimen aan een Iraai
interland-debuut beginnen en kort daarop
was Kraak pas gerust toen een hard
diagonaal schot van Bensch de paal aan
de verkeerde kant was gepasseerd.
Terlouw won zjjn eerste pnve-duel met
Coppens, maar de Beerschot-man zag
tóch kans om Bensch aan de bal te bren
gen; het lage schot sprong van Kraak s
benen weg. Zo hadden de eerste precaire
situaties zich voor het Nederlandse doei
afgespeeld en de Belgen gingen onmid
dellijk door met een serie driftige en luid
aangevuurde aanvallen, die Kraak ver
plichtten om met één vuist een instor-
mende Anoul de bal boven de kop weg te
stompen, die Terlouw en De Jong in het I
geweer brachten om schoten van Cop- j
pens niet anders dan met hun botten te
smoren, die Bensch opnieuw een ver
knoeide schietkans bezorgden, die Ter
louw toén al zó ver brachten dat hij
Coppens ging vasthouden.
Steeds weer Coppens. In de 26e mi
nuut dreigde de eerste goal. Coppens
was langs Terlouw gegleden en bood
Anoul een vrije kans: over. Lemberechts
zette snel voor en van korte afstand
prikte Anoul het leer dwars door een
barrière van zes zeven man heen: 10
na 28 minuten.
He intermezzi van Nederlandse aan
vallen waren zeldzaam. Van der Tuijn
werkte hard en gaf goed af, maar zijn
eigen schot was slecht. En de kleine Van
der Kuil dito. Van Melis kon zich niet
aan Carré's bewaking onttrekken. Len
stra was in man-tegen-man-duels met
Van Kerkhoven dikwijls de mindere, Cla-
van's voorzetten smoorden in de secure
dekking. Alleen een dribbel van Abe wek
te enige hoop, maar er zat te weinig
vaart in de schuiver en Meert stopte hem
feilloos.
Ihovenaar op ver
bluffend eenvoudi
ge en daarom zo
verrassende wijze
zowel Carré als
Saeren om zijn ac-
«et op tien meter
ichuiver te bèslui-
Zo scoorde Van
'lelis dan tóch weer
'ijn traditioneel ge-
ivorden goal-per-
interland-volgens-
ibonnement, maar
helaas is hij verder
hoegenaamd niet
VAN MELIS
één treffer, veel
teleurstellingen.
meer in liet stuk voorgekomen....
onderscheidde zich door met een snelle
sprint tot op dertig meter van de Belgische
achterlijn door te stoten en daar een uit
stekende cross-pass af te geven naar Cla
van die over schoot en b\j de tegenaanval
een halt toe te roepen aan Thys die door
Coppens listig was gelanceerd.
valsspel vertoond, hun verdediging had
door een secure en consequente dekking
weinig of geen ruimte geboden voor de
Nederlandse voorhoede die nochtans door
de in het middenveld uitstekend opere
rende kanthalves Biesbrouck en Wiertz
naar beste vermogen was gesteund, hun
verbindingsspelers waren scherper paraat
geweest in de kansen die hun match
winner met kwistige hand had geboden.
De tweede helft was nauwelijks 2
minuten oud, toen Coppens opnieuw ge
vaar stichtte. Met een prachtige schijn
beweging liet hij Terlouw meters achter
zich en hij besloot zijn rush met een
listig tikje naar de naar binnen ge
zwenkte Lemberechts die met Alberts
op zijn hielen Kraak op minder dan vier
meter kansloos sloeg: 23.
Toen laaide de vete tussen Terlouw en
i Coppens een vete die nog niet ouder
jdan een uur kon zijn maar desondanks al
I een „volwassen" wraak-en-weerwraak-
affaire was geworden pas hoog op. In
zuivere voetbalkunde rees Coppens een
klas of drie boven de Rotterdammer uit;
Terlouw trachtte te compenseren met li
chaamskracht, Coppens lokte met demo
nische list steeds weer overtredingen uit,
betaalde Terlouw's openlijke bonkigheid
met verstolen geniepigheden terug.
Het werd zo erg, dat na een regen
van vrije schoppen scheidsrechter Top
liss in de 13e minuut Terlouw een „laat
ste waarschuwing" gaf om die enkele
minuten later door een „allerlaatste"
te laten volgen. Het werd iets rustiger,
al eindigde haast elk duel ineen
vrije trap, de ene keer tegen Terlouw,
de andere tegen Coppens. Het werd
tè rustig. In de dreiging van ernstige
incidenten verslapte bij beide ploegen
de controle en verminderde de concen
tratie.
Zo kwamen er
kansen voor
Nederland! Want
in de Belgische
vier-mans-backli-
nie (rechtshalf Van
Kerkhoven
vierde man ter be
waking van Oran
je's „tweede mid
denvoor" Lenstra)
was alleen spil
Carré (de enige
van de oude kern)
toe aan een vorm
die de roep van
België's geslaagd
hetende „defensie
politiek door ver
jonging" rechtvaar
digde. Ondanks de
straffe dekking
kwamen er kansen. Niet voor Van Melis
die door Carré volledig in bedwang werd
gehouden. Maar wel voor Lenstra, die
zich echter een doorloop-kans door een
spectaculaire sprong van de uitgelopen
Meert zag afvangen, ook voor Van der
Kuil, jviens schot door Diricx pas óp de
doellijn werd gekeerd, wéér voor Lenstra,
doch Meert ving de kopstoot safe.
Als Clavan meer naar binnen had
durven zwenken, als Lenstra nog de
zelfde verrassende vuursnelheid had
kunnen opbrengen als een jaar geleden,
als Van der Tuijn na zijn zwoegen ach
ter de „dubbele spits" wat meer stoom
had overgehouden en als de overigens
pittige Van der Kuil minder aan de
buitenlijn was blijven kleven dan had
deze voorhoede het falen van de aan
reflex-verlies lijdende Van Melis nog
kunnen compenseren. Nu echter kreeg
de Belgische defensie alle gelegenheid
om zich te herstellen.
En weer namen de Rode Duivels het
offensief. Na het „dringend onderhoud"
van mister Topliss met Coppens en Ter
louw kwamen de grotere capaciteiten van
de Belgische aanvalsleider nog meer tot
gelding. Na 29 minuten gleed hij opnieuw
langs de Spartaan, maar Biesbrouck ver
sperde hem de weg en Kraak kon nog
juist redden. Ook een scherpe trekbal
van Lemberechts werd door Kraak lang
uit onschadelijk gemaakt, Wiertz voor
kwam onheil bij een doorstoot van
Bensch.
CARRE
struikelblok
ANTWERPEN, Zondag.
Hoewel de Belgen ook in de eer
ste helft reeds het beste van het
spel hadden, haalden zjj, na een
gelijke ruststand, hun overwinning
pas in de tweede helft binnen.
Het score-verloop was aldus:
Eerste helft:
Na 28 minuten: Anoul 10
Na 35 minuten: Van Melis 11
Na 36 minuten: Clavan 12
Na 38 minuten: Coppens 2—2
Tweede helft:
Na 2 minuten: Lemberechts 32
Na 32 minuten: Coppens 42
Opvallend was voorts dat er geen
enkele maal gestopt werd voor een
blessure en dat Nederland In totaal
slechts één corner beeft genomen
(tegen de Belgen vier, in elke helft
twee).
Nauwelijks was Van der Kuil eindelijk
in goede schietpositie gekomen op een
center van Abe (wiens aangeven vaak de
befaamde zuiverheid misteen had
Meert slechts met een pracht-save in
twéé etappes de schuiver van de Velse-
naar uit de hoek gewurmd, of Coppens
gaf Oranje de genadeslag.
Het was een solo-goal van klasse
formaat. In één ruk gleed hij langs
Terlouw èn langs Alberts en liet de
uitgelopen Kraak met een schuiver via
de paal kansloos: 24 en nog 18 minu
ten te spelen.
Het laatste kwartier was weinig
boeiend meer. De Belgen speelden als
zekere overwinnaars en veroorloofden in
de gemakkelijkheid waarmee zij nu com
bineerden zich nóg een stuk of vier kan
sen te missen. Kraak voorkwam een gro
tere nederlaag door een prachtig schot
van Lemberechts met één vuist over de
lat te tippen.
Voor één ding waren de Belgen nog
bevreesd; voor Abe's eindrush. Onmid
dellijk na een lange solo-attaque, waarin
hij waarschijnlijk zijn laatste stoom ver
bruikte, liet rechtshalf Van Kerkhoven,
zonder tekenen van een blessure, zich 10
minuten voor het einde door Mees ver
vangen. Een „verse" privé-bewaker voor
Lenstra: géén uiting van kracht in de te
vroeg geprezen nieuwe Belgische defen
sie. Maar overigens was deze maatregel
overbodig: Abe is geen match-winner
meer
Snel ebde in de laatste minuten het
leven uit de wedstrijd weg. Onze laatste
notitie betrof de onverkwikkelijke scène
toen Terlouw en Coppens op een haartje
na ordinair slaags raakten.
Dat was dan het overheersende beeld:
de in twee uur tijd gegroeide „vete" tus
sen Rik Coppens en Rien Terlouw, een
strijd die beslissend voor deze interland
is geweest en waarin Coppens de match
winner was.
Geen blaam voor Terlouw: hij speelde
zo goed als hij kon. Maar alle lof voor
Coppens: hij was de ster van het veld.
Nederland zal ook nu nog niet zonder
Terlouw kunnen. België is met Coppens
,op de voetbaliparkt gestegen,
