Om 180.000.000 naar 250.000 Rabarber, rabarber, rabarber Ons De Boeren-Baron HERENIGINGSWERK TAAK VAN ALLE KATHOLIEKEN De zagende pijnen ZATERDAG 12 APRIL 1952 PAGINA 4 Film en opvoeding. Filmtechniek op universiteit van Milaan. Twee jubilea in Hollywood. „Notre Dame van Parijsgesloopt. Van „kathedraaltot opslag plaats van oude decors. Regisseur Robert Stevenson: „Weg met de lunch!" Sir Laurence Olivier gaat opera zingen! Jarenlang een mislukte badkamerbariton" Bing Crosby gaat in Frankrijk filmen. Nu ook: „Salomon en de Koningin van Saba". Propaganda in de vorm van geestelijke bedevaart naar Bethlehem Welkome afwisseling in de maaltijd Vele afgescheiden Christenen verlangen naar hereniging Groei van het ledental Niet ongezien ermee de keukenkast in! A'DAMSE GRAANMARKT SOCIALE ZEKERHEID DER RIJNSCHIPPERS zijn oom, die toen he .ingoed bezat. Op initiatief van het Italiaanse Comité van de Unesco en de katholieke universi teit van het H. Hart te Milaan is aldaar een congres gehouden tot bestudering Van de opvoedingsmethoden, die gebruik maken van het aanschouwelijke onder wijs. De congresleden bleken de film te be schouwen als een der krachtigste mid delen die bij dit soort onderwijs kunnen worden toegepast. De film heeft dan ook het hoofdthema van de besprekingen uitgemaakt. Geleer den van wereldnaam brachten rapport uit over hun ervaringen met de toepas sing van de film als middel tot opvoe ding van primitieve zowel als beschaafde volken. Bovendien is tijdens het congres be kend gemaakt, dat het voornemen be staat om aan de katholieke universiteit van Milaan een bijzondere leerstoel te vestigen voor de studie van de film techniek. Dit jaar worden in het nog zo jeugdige Hollywoodse filmbedrijf twee zeldzame jubilea gevierd: de filmmaatschappij Uni versal International bestaat 40 jaar en tegelijkertijd herd'enkt haar president, Nate J. Blumberg, zijn 40-jarige film- jubileum. De geschiedenis van Universal ken merkt zich, zoals die van alle maatschap pijen in het wisselvallig filmbedrijf, door talrijke ups en dows. teleurstellingen en triomfen, maar vooral door een koppige strijd om het succes. Op het terrein van de Universal In ternational bevond zich een der oudste, vaste decors van Hollywood', een getrouw evenbeeld van de Notre Dame van Parijs. Dit bouwwerk, dat een indrukwekkend monument vormde voor de energie en durf van Carl Laemmle, de toenmalige president van Universal, zal het 40-jarige jubileum van de maatschappij hiet meer meevieren. Onlangs zijn werklieden be gonnen met het slopen van dit oude decor, dat in 1923 werd gebouwd voor de film ,The Hunchback of Notre Dame" met Lon Chaney in de titelrol. Het ge bouw was gemaakt van hout en pleister kalk en is in tal van films gebruikt. De laatste tijd' werd het echter alleen nog maar bezocht door de witte mieren. Aan de bouw van deze kopie van de Notre Dame, die indertijd 100.000 dollars kostte hetgeen neerkomt op een be drag van 500.000 dollars thans zijn twee jaar van onderzoek voorafgegaan, teneinde een zo nauwkeurig mogelijk beeld te krijgen van de kathedraal, zoals die er in de 16e eeuw uitzag. Elk detail, tot die beelden in de nissen en de glas- in-lood toe, werd nauwkeurig gerepro duceerd. Hoewel zijn vrienden hem afrieden, een dergelijk enorme uitgave te doen in een tijd. waarin voor 75.000 dollars een hele film kon worden gemaakt, heeft Carl Laemmle toch doorgezet en de bouw laten uitvoeren. Aan het ontwerp heb ben 6 architecten en 15 tekenaars ge werkt, samen met de decorbouwer Stephen Goosaon, de producent Irving Thalberg en de regisseur Wallace Worsley. De eigenlijke bouw duurde 12 weken. Duizenden arbeiders werkten dag en nacht door. Met het gevolg, dat er zich talrijke ongevallen voordeden, waardoor het soms tot relletjes in en buiten de „kathedraal" kwam. Vlak bij de „Notre Dame" werd dan ook een eerste hulp post ingericht, maar ernstige ongevallen zijn gelukkig niet voorgekomen. In haar oorspronkelijke staat is de „kathedraal" nooit rmter voor andere films gebruikt. Van 1925 tot 1935 werden er telkens veranderingen in aangebracht en in die jaren werd zij gebruikt voor de films „The Man who laughed" (De Man, die lachte), „Murders in the Rué Mor gue" (Moorden in de Rue Morgue), „Dracula" en in verscheidene Sherlock Holmes-films. Sinds 1935 diende hit ge bouw alleen nog maar voor opslagplaats van oude decors. Toen de Universal in 1938, evenals vele andere filmmaatschappijen, een tijd van ernstige depressie doormaakte, werd Carl Laemmle, de bouwer van de „Notre Dame", als president opgevolgd door Nate J. Blumberg, die toen even in de veertig was en die zich voor de zeer moeilijke taak zag geplaatst om het eens zo machtige concern weer in evenwicht te brengen. Een taak, waarvan bij zich met grote bekwaamheid heeft gekweken. JANE RUSSELL De Amerikaanse regisseur Robert Ste venson „The Ware Case", „Back Street", „Jane Eyrie", „Bonnie Prince Charlie", „Joan of Paris", „My forbid den past" (Mijn donkere verleden) en „Walk softly, stranger" (Er kwam een vreemdeling) had het tijdens de op namen voor zijn nieuw- ste film „The Las Ve gas Story", waarin Jane Russell de hoofdrol speelt, over de voor- en nadelen van zijn werk „Wat vind je nu de vervelendste kant er van, Bob?" vroeg Jane Russel plotseling. „De lunch!" viel Ste venson uit. Op de verbaasde blik van Miss Russel ging' Stevenson voort: „Als Eric Johnston, de voor zitter van de Vereniging van Filmpro ducenten, vrienden wil maken onder de filmregisseurs, moet hij een bevel uit vaardigen om alle studio-restaurants in Hollywood te sluiten. Omdat we- dan ge makkelijker en beter films kunnen maken. Omdat er dan niet d'rie uur per dag aan tijd en talent worden verspild". „Maar", weerlegde de charmante Jane Russell, „de acteurs en actrices doen toch nooit drie uur over hun lunch?" „Dat doen ze wel", hield Stevenson vol. „Ze zijn een uur bezig met eten, praten en denken over dingen, die niets met film hebben te maken en daarna hebben ze nog eens twee uur nodig om weer in d'e sfeer van de film te komen. Ga jezelf maar na. Je gaat lunchen. Je eet haastig en dan bel je je man op, Bob Waterfield de beroepsvoetballer, die je een half uur lang doorzaagt over de prachtige over winning, die zijn club net heeft behaald of morgen zal gaan behalen. Je komt te rug in de studio, zó vervuld van de glorie van je man, dat je nog twee uur lang de hele filmerij verschrikkelijk on belangrijk vindt". „Of", ging Stevenson tot de schuldbe wust kijkende Jane voort, „een stel goe de karakterspelers gaat samen lunchen. Ze praten over politiek. Ze zijn het niet met elkaar eens. Eén van hen wordt kwaad. Na vijf minuten zijn ze allemaal kwaad. Als het werk weer begint, zijn ze nóg kwaad en het duurt wel een paar uur, eer ze weer normaal kunnen spelen. Figuranten gaan óók lunchen. Ze eten te veel. Het is een warme dag. Ze komen tbrug en krijgen siaap. De assistent-re gisseur wordt wanhopig en misschien word ik het ook wel. Begrijp je nu, waar ik heen wil?" Jane Russel zei niets. „De lunch", en Stevenson zwaaide een van verontwaardiging trillende vinger voor haar neus heen en weer, „leidt af. De lunch veroorzaakt emotionele ver warring. De lunch...." „Je hebt volkomen gelijk, Bob", kreun de Miss Russel. „Weet ik, weet ik", zuchtte Robert Stevenson. „Er is niemand, die méér op dat lunch-uurtje gesteld is dan ik!...." Haast niet te gelóven. Sir Laurence Olivier, d'e beroemde Engelse acteur, zal in zijn volgt/ide film lichte operamuziek zingen! Sir Laurence, aldus meldde een bericht uit Londen, dat ons eerst aan een ver late Aprilmop deed denken, heeft zijn stem „ontdekt" in Amerika, waar hij en zijn vrouw Vivien Leigh op Broadway optreddn. Intussen heeft de Engelse regisseur Herbert Wilcox „Victoria the Great", „Sixty Glorious Years", „Piccadilly In cident", „Spring in Park Lane", „May- time in Mayfair" en „Odette" beves tigd dat Sir Laurence („jaren lang een mislukte badkamerbariton") de rol van Macheath, de struikrover, zal spelen en zingen in zijn nieuwste filmversie van John Gay's „The Beggar's Opera". Voor het eerst in de geschiedenis van toneel en film zal Olivier dus zingen. „Geen trucjes. Geen stemdoublures. Sir Laurence zal echt zelf zingen", verklaar de Wilcox. „Hij heeft in New York gra- mofoonplaten gemaakt van de voornaam ste liederen uit de opera en heeft ons die per luchtpost togestuurd met de vraag, wat we ervan dachten. Toen we antwoordden, dat we ervan onderstebo ven waren, heeft hij er iri toegestemd, in mijn film te zingen". Na zijn nieuwste „Road"-film met Bob Hope en Dorothy Lamour: „Road to Bali", te hebben voltooid, zal Bing Cros by zich in September naar Frankrijk be geven om daar een rol te spelen in éde film „Little Boy Lost" onder regie van W. Pearlberg. Het scenario, ontleend aan de gelijknamige roman van Margharita Laski, wordt geschreven door Georgo Seaton. Met uitzondering van Bing zul len verder alle acteurs en actrices Fran sen zijn. In haar roman beschrijft Margharita Laski de geschiedenis van een Ameri kaan, die op zoek is naar zijn zoontje, dat hij nooit heeft gezien. Tijdens de oorlog gehuwd met een Frangaise, raakt hij van zijn vrouw gescheiden en ver neemt later, dat zij door de Gestapo is vermoord. Zijn zoontje is echter waar schijnlijk nog in leven. «t* Dachten we het niet! Na het grote succes van de „bijbel"-films „Samson en Delila" en „David en Bathsheba" heeft 20th Century Fox plannen voor een film dieSalomon en de Koningin van Saba" zal heten. De Duitse regisseur Wolfgang Lie- beneiner („Versprich mir nichts", „Der Mustergatte", „Der Florentiner Hut" en „Liebe '47") is door de Zuid-Afrikaanse filmmaatschappij „Karfo" uitgenodigd om in de zomer van dit jaar ijl Pretoria een film over Paul Krüger te regisseren. Tot slot nog wat nieuws in het kort: Peter Lorre, de Duitse acteur, die on der regie van Fritz Lang bekend werd door zijn rol van kindermoordenaar in de film „M" zal in Hollywood de hoofd rol spelen in een film over het leven va de beroemde, maar mismaakte schil der Toulouse-Lautrec. De Franse regisseur Jean Renoir („La Grande Illusion", „La Béte humaine", „The Southerner" en „The River") ver vaardigt in Italië de eerste Italiaanse kleurenfilm „De Gouden Karos". Anna Magnani speelt in deze film de vrouwe lijke hoofdrol. Van óe „De Vuurvogel", het beroemde ballet van Igor Strawins- ky, zal in Zweden een kleurenfilm wor den gemaakt. De Amerikaanse filmproducent James D Cassidy heeft in Oslo een contract getekend, waarbij hij het recht krijgt, de werken van Ib=en te verfilmen. Het is de bedoeling i#l.-r jaar een Ibsen-film te produceren. Van onze redacteur) „Naar de 250.000". Onder dit motto voert het Apostolaat der Hereniging dat 24 Februari j.l. 25 jaar bestond, doch welk jubileum in Juli officieel gevierd wordt, een grootse actie tot uitbreiding van het ledental. De her enigingsgedachte, die de wederopbouw van de christelijke eenheid beoogt, waarbij studie van de Oosterse problemen en opleiding van Oosterlingen tot priester in een Oosterse ritus de voornaamste middelen zijn, moet nog meer gemeengoed van bet Nederlandse katholieke volk worden. Toen bet Apostolaat der Hereniging zijn werk begon, was het herenigingswerk onder de afgescheiden christenen in het Nabije- en Midden-Oosten nog vrijwel onbekend in ons land. Hoevelen waren er, die zelfs niet vermoedden, dat in het Oosten van Europa, in Azië, zowel als in Afrika ruim 18O.0bO.OOO christenen leven, die bijna hetzelfde geloof hebben als wij, doch uit het Vaderhuis verwijderd zijn geraakt. Nu de landen achter het IJzeren Gor dijn, waar het grootste gedeelte van de Oosterse afgescheiden christenen leeft, voor de invloed van de Katholieke Kerk vrijwel onbereikbaar zijn geworden, al wordt hier en daar nog ondergronds ge werkt, is het niet ondenkbaar, dat by vele onenigheden de mening heeft post gevat, dat het herenigingswerk, tenmin ste wat de Oosterse christenen betreft, voorlopig van de baan is. Niets is mm_ der waar. Vooreerst moeten we voor de terugkeer van het Oosten blijven bidden, (Advertentie) van rheumatiek, spit, ischias, hoofd en zenuwpijnen worden snel en af doende verdreven door Togal. Er is geen beter middel tegen dan Togal. Togal baat waar andere middelen falen. Togal zuivert de nieren en is onschadelijk voor hart en maag. Bij apoth. en drog. f 0.95, f 2.40 en f 8.88. De rabarber is een welkome afwisseling op al de kool, peen en uien van de win ter! Rabarber kunnen we. evenals appel moes en stoofpeertjes als groente eten, bijv. bij gehakt en jachtschotel, bij capu- cijners of bruine bonen. Ook kan ze op het brood gebruikt worden bij wijze van jam. Doordat wij ze met aardappelen of brood eten, wordt dan meteen de zure smaak wat verzacht. Als nagerecht kan alwie van een fris zuur toetje houdt, de rabarber alleen met suiker vermengd gebruiken. Voor degenen die de smaak liever wat zachter hebben, kunnen we door het moes ook yoghurt, een melkvla, paneermeel of beschuitkrulm roeren. Sommigen zullen er ook wel eens een eidooier aan willen besteden en dan kan er meteen door middel van het eiwit een schuimige rabarbervla van wor den bereid. Verzachting van de zure smaak bereiken we ook door iets gezuiverd krijt aan de stukjes rabarber toe te voegen of door ze op te zetten met zoveel water dat ze half onderstaan. Het sap laten we dan na het koken uitlekken en gebruiken dit met wat suiker als een verfrissende drank öf, enigszins bijgebonden, voor puddingsaus. Hoe koken we de rabarber? 1. Alleen 't groene blad en het onderste blaadje van de stelen afsnijden. 2. De stelen niet schillen het buiten ste deel geeft immers vooral de mooie kleur aan het gerecht en wordt gemakke lijk gaar en zacht. 3. Als gereedschap gebruiken: een aluminium of goed geëmailleerde pan, een roestvrij metalen of een houten lepel, een gave garde en zeef -_ vooral geen zinken gereedschap. 4 Om de smaak te verzachten en suiker te besparen kan men perkg rabarber een afgestreken theelepel krijt toevoegen als de rabarber gaar is. 5. Zorgen dat de rabarber niet te lang met metaal in aanraking komt om sterke verkleuring tegen te gaan; dus na het koken niet in de Pan laten en geen metalen lepels e.d. erin laten staan. 6. Moes en sap pas na afkoeling zoeten. RECEPTEN VOOR VIER PERSONEN. Schuimige rabarbervla. Va kg. rabarber, pl.m. 20 gr. (2 eetlepels) aardappelmeel, wit Y,an 1 ei, ongeveer 60 gr. (4 eetlepels) suiker, enkele koek jes of wat jam. De rabarber schoonmaken, snijden en gaarkoken met een bodem water. De stuk jes tot moes' roeren. Het wit stijf slaan. Het aardappelmeel vermengen met een lepel rabarbermoes. Dit mengsel door de rest van het hete moes roeren en het ge heel even doorkoken. Dan de suiker er door roeren. Een weiiiig moes voorzichtig door bet eiwit mengeh, zodat het schuim soepel wordt. Deze massa daarna in de pan terug doen en vervolgens boor be rest van het rabarbermoes scheppen en een paar maal laten „puffen". De vla laten af. koelen. De massa mag zich daarbij niet scheiden in een schuimige en een gladde laag (in dit geval de vla onder roeren nog even verwarmen). De vla overdoen in een schaal of op schoteltjes en voor ieder een koekje of een lepeltje jam erop leggen. Gemarmerde vla. 44 kg. rabarber, (een halve theelepel zuiver krijt), 5 dl. melk, 30 gr. (3 eetle pels) maizena of custardpoeder, ongeveer 75 gr. (5 eetlepels) suiker, (gekruimelde beschuit of koekjeskruimels, boter of mar garine) De rabarber schoonmaken, snijden en opzetten met een bodempje water. Het geheel vlug aan de kook brengen en zach tjes gaar laten 'worden. De rabarber zo nodig afgieten en het krijt erdoor roeren. De rabarber laten afkoelen en dan suiker naar smaak (ongeveer 3 eetlepels) toevoe gen. De maizena of het custardpoeder met een paar lepels melk aanmengen. De rest van de melk aan de kook brengen met iets zout en de aangemengde maizena erbij schenken. De vla even laten doorkoken, suiker toevoegen en de massa laten afkoe len. De vla in een schaal overdoen, De rabarber op de vla schenken en voorzich tig er door roeren zodat de twee kleuren niet geheel gemengd zijn, alleen gemar merd. (Op hei laatst de rand bestrooien met de beschuit, of koekjeskruimeU, die even in boter of margarine gebakken zijn). Gestoofde vruchten op beschutt. 44 kg. rabarber, 250 gr. zoete appelen, ongeveer 75 gr, (5 eetlepels) suiker, aard. appelmeel, 4 sneden oud brood, melk, bo ter of margarine, suiker. De appelen schillen, van het klokhuis ontdoen en in blokjes snijden. De vruch ten opzetten met zoveel water dat zij on derstaan en ze zachtjes een half uurtje laten koken. De rabarber schoonmaken, in stukjes van een paar cm. lengte snijden en met de suiker aan de appelen toevoe gen. (Wanneer de vruchten zeer zoet zijn minder suiker gebruiken). De rabarber even gaar laten „trekken" niet koken en met een schuimspaan uit het vocht halen, evenals de appelmeel tot een dik sausje binden, De compote kort voor het gebruik op de beschuiten leggen. maar bovendien moeten nu reeds voor bereidingen getroffen worden om wan neer de dag aanbreekt, dat deze volke ren weer in vrijheid kunnen leven, de oogst, die bij alle verdrukking naar de getuigenis van de gevluchte priesters in die landen toch rijpt, te kunnen binnen halen. Vergeten we ook niet, dat we de hon derdduizenden vluchtelingen uit Rus land, de Oekraine en van elders, niet prijs mogen geven aan Russische geheime agenten of het communisme, maar moe ten zien te winnen voor de Kerk. Daar is verder als arbeidsterrein Grie kenland met zijn meer dan 7 millioen christenen van de Oosterse ritus, van wie er nog maar can paar duizend zijn herenigd. Aan de andere kant van de Middellandse Zee leven 4 millioen Mo- nophysieten in Egypte en Albanië, van wie er nog maar 70.000 bij Rome zijn aangesloten. Ondanks grote moeilijkhe den constateert men hier toch een ge stadige groei van de Katholieke Kerk. Het gebrek aan inheemse priesters is een van de grootste hinderpalen voor een snellere uitbouw. In Voor-Azië vinden we de afgeschei den Syrische Kerk met haar ruim 130.000 aanhangers in Libanon, Sjjië en Iran te genover een groep van 80.000 katholie ken onder leiding van Kardinaal Tap- pouny. Hoopvol is ook in die landen het werk onder de z.g. Melchieten, van wie er reeds 170.000 zijn herenigd. Doordat Syrië Libanon en Jordanië nu onafhan kelijke staten zijn geworden, hebben de van huis uit Griekse bisschoppen de rest van hun toch al geringe invloed verlo ren bij hun orthodoxe gelovigen. Met duizenden vragen dezen nu opgenomen te worden in de Katholieke Kerk. Het is soms schrijnend te zien hoe protes tanten de oogst binnenhalen, omdat zij wèl de nodige fondsen bezitten. Neder land heeft hier door het Apostolaat der Hereniging reeds meermalen steun ver leend. Onder de Armeniërs kan slechts ge werkt worden in de emigratie, maar vruchtbare herenigingsarbeid wordt er verricht onder de 300.000 Nestorianen van Iran en Irak. De Syro-malabaarse Kerk van India is een der mooiste parelen geworden van de Oosterse Katholieke Kerk; ze telt reeds meer dan een millioen gelovigen en oefent door haar onderwijsinstellin gen een grote invloed uit. De nog jon gere tak van de Malankarezen is in 20 jaar uitgegroeid van een vijftal ge- unieerden tot een Kerk van 70.000 ka tholieken. Nog ettelijke honderdduizen den der afgescheidenen moeten herenigd worden. Zo staan de velden uit voor de oogst en elke priester, elke katholiek moet, zoals Paus Pius XII met aandrang vraagt in Zijn Encycliek van Pasen 1945, een eenheidsapostel zijn. Eind 1947 telde het Apostolaat 187.700 leden in 1014 Nederlandse parochies. Het aantal afdelingen heeft thans de 1200 ver overschreden. De snelle groei van het Apostolaat noodzaakte het bestuur reeds in 1931 diocesane directeuren aan te stellen en enkele jaren later ook dekenale en pa rochiële directeuren; de eerste twee wor den rechtstreeks benoemd of hun be noeming wordt bekrachtigd door de bisschop van het desbetreffende diocees, Ook werd een landelijk secretariaat op gericht, dat op het ogenblik gevestigd is bij de paters Assumptfonisten op Kasteel Stapelen te Boxtel. De Paastijd is nu door het bestuur uitgekozen als een geschikte periode voor een intensieve propaganda. En tevens is deze actie tot het werven van meer leden de voorbereiding van een geestelijke pelgrimstocht naar de grot van Bethlehem in de Kerstnacht. Met simpelweg vragen om MAÏZENA DU RYE a bent U er niet. Soms niet. Want het kan gebeuren dat U dan met iets anders thuis komt, dwars tegen Uw wensen in. En dan liggen teleurstel lingen op de loer. Want 't roeislagen van Uw maaltijd valt of staat met t bindmiddel dat U voor Uw groenten, soepen en sausen gebruikt. Neem daarom nooit met minder genoegen. MAÏZENA DURYEA moet het zijn. U moet echter niet alleen DURYEA vragen, maar ook toezien dat U 't krijgt. Enwaarom zoudt U met minder tevreden zijn I Duizenden zelatricen zullen bij de katholieken aanbellen en een foldertje overhandigen, waarin doel en streven van het Apostolaat nog 'eens uiteen gezet worden. De laatste pagina be staat uit twee gedeelten; 1. hm zich als lid op te geven; 2. voor het vermelden van een intentie, die naar Z.H. Exc. de Pauselijke Internuntius wordt gezon den. De internuntius zal alle intenties tezamen, die geheim blijven, verzenden naar de katholieke patriarch van Jeru salem, mgr Gori. De patriarch plaatst de intenties in de Kerstnacht van dit jaar in de grote te Bethlehem en zal daarvoor te middernacht een plechtige H. Mis opdragen. AMSTERDAM, 12 April, In buiten landse granen op toewijzing kwamen deze week geen zaken van enige bete kenis tot stand, zodat m alle artikelen nog voldoende bleef aangebodep. Ook in vrije buitenlandse granen waren de omzetten van weinig belang voor inlandse granen kwam meer dere belangstelling, zodat de prijzen kon den verbeteren. Haver 55/56 kg. wend per levering April verhandeld voor 30 tot 30,50, per Mei voor 30,25 tot f 30,75 en per Juni voor 30,50 tot ƒ81,50. In het verdere verloop werd le vering April gelaten voor 30,50, Mei voor 30,60 en Juni voor 31,25. In zomergerst kwamen enkele zaken tot stand op prijzen van 36 tot 36,25, met verder verkopers voor 36,50. Rogge was aan de markt voor 34 en 17/18 pet. voor 36, zo-nder echter veel belangstelling te trekken, Nederland, Zwitserland, Frankrijk, Bel gië en West-Duits!and hebben indertijd, als .gemeldu een overeenkomst gesloten, welke er in voorziet, dat in deze landen van kracht zijnde wettelijke voorzienin gen voor de sociale zekerheid der burgers ook zuilen gelden voor de ongeveer 45.000 Rnnschippers- Zwitserland is het eerste land dat deze overeenkomst heeft be krachtigd- He(: heeft de daartoe strek kende documenten Vrijdag bij het Inter nationale Bureau, van Arbeid te Genève gedeponeerd. ROMANBIJ VOEGSEL HOOFDSTUK XXI. Meer dan een half jaar ging voorbij, zonder dat zij elkander zagen. Roger kwam niet op Hawkhurst en Betty „tikte niet op zijn schelp". Het waren saaie maanden. Dick, die precies op het kantje af door zijn examen geglipt was, was thuis en gaf zijn ouders veel reden tot zorg. Hij wilde van geen carrière weten en onder pressie van zijn vader was hij aan de studie voor de balie begonnen en was schandelijk voor zijn eerste examen gedropen. Toen dan majoor Rickstead ook nog kwam aankondigen, dat hij was overge plaatst naar Ierland, meende Betty, dat haar lijdensbeker overliep. Zij was, treurig gestemd, sneeuwklok jes aan het plukken in de tuin en keek nu- zwijgend naar Joe op. Dan heb ik niemand meer, klaagde zij. Och kom, zei Joe met haperende stem. Heus niet. hield Betty vol: Dick wil in Londen blijven en als hij hier is, doel hij onuitstaanbaar. Roger is ook al mise rabel. Vader en moeder vinden hem on dankbaar. dat hij nooit eens komen wil. Wij kunnen toch niet helpen, dat Rita hem in de steek liet. En nou ga jij ook nog weg. Joe zweeg en Betty plukte weer een paar sneeuwklokjes, waarna zij weer tot hem opzag. Waarom ga jij weg? Plicht. Betty. Ik mag mijn carrière niet verwaarlozen. Toen zij hem half verwijtend, half boos aankeek, ging hij voort: Mijn carrière is alles wat ik heb. Ik moet er uit halen, wat ik kan. Och ja, gaf Betty toe: We .hebben allemaal moeilijkheden, niet Joe? Ja, we hebben allemaal onze moei lijkheden, En hij voegde er even later bij: Ik denk, dat Roger er wel over heen zal komen. Maar hij moet er niet over pie keren. Heb jij al eens met hem gepraat? Neen, zei Betty kortaf. Zij stond op en samen liepen zij naar het huis toe. Majoor Rickstead ging niet mee naar binnen, maar haalde zijn motor fiets. Ik ga, zei hij: Ik kom aan het eind van de week nog eens voor het laatst te rug. Voor het laatst, herhaalde Betty met een zucht. Zij ging het huis binnen en Joe zuchtte ook. toen hij zijn motor op gang bracht. Dan reed hij weg, maar niet naar Preston, hij reed naar Beckford en liep rechtuit naar het land, dat Roger aan het eggen as. Het was het haverveld, waaraan voor Roger zoveel verdriet en romantiek ver bonden was. Maar nu waren zelfs de stop pels verdwenen. De bruine aarde had de hele winter gerust en nu werd zij omge woeld voor het nieuwe zaad. Er hing zulk een stille treurigheid over het land, dat zelfs majoor Rickstead er door aangegre pen werd. En nog meer stille treurigheid sprak uit het gelaat van de man, die zijn paarden inhield en naar hem omzag, Ben je daar? riep Joe. Hallo, blij je te zien. Ik zal tot aan de hoek gaan en dan iemand roepen en kunnen wij naar huis gaan. Neen, zei Joe: Ik hoop liever met je mee op en neer. Kik zei Roger tot zijn span: Hup, Bles. Het is hier nogal ongelijk, Joe. Hindert niet, antwoordde deze: Ik ga weg. Weg? riep Roger verbaasd. Ja, naar Ierland. Aardige verandering. Veel jagen en vissen, niet? Veel, stemde Richstead toe. Veel eenden. Op Hawkhurst zullen ze je missen, meende Roger. Misschien wel. Ga jij er dan maar eens een keer meer heen. Zij waren aan het end gekomen en net keren scheen Roger's aandacht geheel in beslag te nemen. Ze missen je. ging Rickstead door. toen zij weer voortliepen. Roger kleurde, maar antwoordde niet. De ander, die zich altijd moeilijk uit drukte, kon nu helemaal geen woorden vinden. Toch stond het bij hem vast, dat hij zou doen, waarvoor hij gekomen was. Zij liepen zwijgend de hele lengte van de akker, voor hij weer begon. Je weet wel. dat je op het verkeerde pad bent, oude jongen. Hoe bedoel je dat? voreg Roger en hield ineens stil. De oudere man herhaalde het in enigs zins andere vorm. Je wedt op het verkeerde paard en dat weet je zelf ook. Roger wachtte met antwoorden tot zij weer gekeerd waren en zei toen: Ieder weet het voor zichzelf het bes te. Ik voor mij, zei Joe, ik weet het voor mijzelf heel goed, maar ik kan niet an ders. Jij wel. Een inwendige strijd spiegelde zich af op Roger's gelaat, toen hij zijn metgezel even aanzag- Dan staarde hij weer voor zich uit. Je bent erg vriendelijk, Joe, zei hij ten laatste. Maar ik weet, waar ik thuis hoor. Ik behoor aan het land en toen ik dat in de steek wou laten, liep alles in de war. Je kunt het land trouw blijven op een goede manier, zei Joe, nadat hij pein zend een poosje had lopen roken. Maar je behoeft jezelf er nog niet in te begraven. Je doet je beste vrienden verdriet. Weet je wel, dat Hawkhurst je tweede tehuis is geweest? Dat is zo, gaf Roger toe. Maar ik denk, dat het hun niet schelen kan, voeg de hij er even later aan toe. Zij geven er wel om, hield majoor Rickstead vol. Allemaal. Nu, de een of andere dag zoek ik ze wel eens op, zei Roger. Ga volgende Zondag, stelde Rickstead voor. Dan ben ik er ook voor het laatst. Ik kan Lady Anna wel schrijven, zei Roger. Goed, zei Joe. Dan sloeg hij de jon geman op de schouder en vervolgde: Dat is best. Maar de ander bleef somber. Je hebt een knauw gehad, ging hij voort, met de ogen op het jonge gezicht naast hem. De meeste mensen krijgen eens in hun leven een knauw. Ik praat er liever niet over, zei Ro ger bijna onbeleefd. Het zijn mijn zaken- niet, vervolgde Jee. Maar voor ik hierheen kwam, nam ik mij voor, het met je uit te praten. Zie je-niet in, dat het verschil tussen jouw les en die van andere mensen is. dat jij van het begin af aan een vergissing hebt begaan? Dat maakt geen verschil, antwoordde Roger. Alles bewijst het, dat ik een stom me uil ben geweest. We zijn soms allemaal stomme uilen, zei Joe langzaam. Ik ben op dubbele ma nier een uil, omdat ik blijf verlangen wat ik toch niet krijgen kan, nooit, en ik moest niet zo idioot zijn, er naar te ver langen. Maar voor jou, wel, wat jij ver langde heeft nooit bestaan. Dat is het ver schil. Roger moest de juistheid van Joe's woorden erkennen en omdat hij eens aan Betty bekend had, dat de voosheid van zijn droom hem zo hard gevallen was, was deze hernieuwde erkenning dubbel zwaar. Majoor Rickstead was zo bewogen, dat hij voor zijn doen buitengewoon welbespraakt was en hij ging heftig voort: Een kerel als jU behoeft zijn hand maar uit te steken, om de grote prijzen weg te slepen. Als zo'n oude vent als ik zelfs kan zien.oh, hm. Een jonge kerel als jij moest zijn tanden op eikaar zetten en in de toekomst zien. Roger stak hem een modderige hand toe. Dank je, Joe, zei hij en ging Impulsief verder: Komt jouw zaakje heus nooit in orde? Is hetis het een meisje. Een meisje, lachte Rickstead, en ik was met haar vader op school. Daarom ben Ik een driedubbele uil. Maarbegon Roger. Neen, neen, zei Rickstead afwerend. Genoeg, zij weet het niet en ze zal het nooit weten. Mijn hart zal er niet om bre ken en het doet me plezier, als ik anderen er van af kan houden, hun leven te ver knoeien. Nu, ik ga verder. Ik heb vandaag nog veel te doen. Kom even mee naar binnen, zei Roger. Neen, dank je, mijn oude motor moet me voor de lunch n-og naar Preis- ton brengen. Roger keek hem na, toen hij wegreed. Arme oude kerel, zei hij tot zich zelf. Maar toch flink. Dan rechtte hij z'-n schouders en wierp zijn hoofd in de nek. Joe had gelijk, je kon je leven niet laten verbitteren door een vervlogen ideaal, Op Hawkhurst baarde het grote ver wondering, toen Roger zichzelf inviteerde voor een week-end en in het begin uitte alleen mijnheer Hornock zijn voldoening er over. Dat is een goed idee, riep hij harte lijk. Ik was bang, dat de arme jongen ons vergeten had. Ik ben blij, dat hij komt, zel Betty stil_ Ik ook, voegde haar moeder er bij. Zij was eerst een beetje aarzelend ge weest, maar Betty's kalmte stelde haar gerust- Zij had altijd veel van Roger gehouden, al hadden de gebeurtenissen van die zomer haar genegenheid wel een beetje op de proef gesteld. Dick kwam met een ontevreden ge zicht terug van het dressoir, waarbij hij stond en zei: Ik weet niet. of ik het wel bij-zon der vind.. Roger is een lastige vent en.. En wat? vroeg Betty, toen hij zweeg. En omdat het Joe's laatste bezoek is, had ik gedacht, dat we een leuk stel konden vragen voor 'n afscheidsfuifje. En waarom zou dat dan niet gaan? vroeg zijn moeder. Ik.daarom, zei Dick. Hij slurpte peinzend zijn koffie en ging dan voort: Ik had die lui willen vragen, die er waren, toen Roger het zo te pakken kreeg. O, je bedoelt Netta, zei Betty. Netta en misschien ook Rite, moe der. Werkelijk, zei Laidy Anna 'n beetje vinnig. Dat zou nu nooit in mijn hoofd zijn opgekomen. Wat tante Joan doet. moet zij weten. Maar wij zijn er, denk ik, geen van allen meer op gesteld, juf frouw de la Riva te ontmoeten. Al heeft Roger dwaas gedaan, zij heeft hem on heus behandeld. Weet u er alles van? vroeg Dick. Jullie vrouwen zijn zo onrechtvaar dig. Ja moeder, u ook, u weet helemaal niet, waarom Rita haar verloving afge maakt heeft. Het kan mij niet schelf ook, zei Lady Anna zo nonchalant als zij kon en inwendig hopend, 'dat Dick aan Betty niet hetzelfde zou vragen, Betty had haar later van haar bezoek aan Beckford verteld, maar niets varn wat er tussen Roger en haar was voorgevallen en haar moeder had er haar niet naar durven vragen. Nou, ik weet er alles van en tenzij Rrta een even grote idioot was geweest, als een zekere Willem Beek, een oud oom, of zoiets, die een rare snuiter was? Willem Beek? zei zijn vader ver baasd opziende. O ik meen, dat Lady Beek hem noemde, zei Lady Anna. En het was door zijn toedoen, dat de familie is ach teruit gegaan, maar ik begrijp naam niet in ere herstellen, maar wel onderzoeken, of het heus v<rL niet smaad was en toen, hoe weet ik precies, ontdekte hij, wie 'd'e eigenlijk was en stond er op, alles aan Rita zou vertelle"' - En toen maakte zb^t", onder brak hem Lady Anna ongeduldig Ja, zij maakte het af. Maar jUme ik u gen. om. een voorschot moeten vra- teruit gegaan, waarom. t s- Dat zal ik u eens vertellen. fjezou écht romantisch zoals Rita zeu Lady Anna en haar man wissEWc een blik van afkeuring en verwondering^ et bleek, dat Dick Ri'a ontmoet dden zij een vertrouwelijk gesprek haciaen ge. voerd. Die Willem Beek, zoals 'Uo. (reeg een som geld te pakken onlVhtt naar Amerika. De man. d B k on e' was een vriend van Opa Heek Toen zij er van u* twee Becks hun halve eigendom en be taalden d-e ander u't en schrapten de naam van Willem Pf^^^^/tsmboom De hele zaak SWS m de doofpot en dat zou het einde geweest zijn. Hii keek de tafel fond om de uit werking van zijn verhaal te zien- z«n ouders luiste'rdem met gespannen aan dacht, Betty ademloos. Nu komt de romantiek. Wïllem Beek maakte het best met zijn oneerlijk verkregen'goM, trouwde een rijke vrou'w en deed geweldige zaken. En wat denk je> hij had een zoon en die zoon blijkt te'zijnpapa de la Riva- Hij hield op en genoot van hun ver bijstering. Wacht eens even, zei Sam Hornock kribbig. Is Rita de la Riva dan de kleindochter van die Willem Beek? En waarom heet zij dan de la Riva? Dat wias de naam van Willem's vrouw. Willem vond het beter, zijn eigen naam te verdoezelen. En de-mom wou Roger niet met haar trouwen? veronderstelde Lady Anna. Nee, niet precies, ging Dick voort. Jullie weten het nog niet half. Rita wist niets over haar fijne grootvader 'oen Roger en zi) ziph verloofden. Maar zij stelde te groot belang in Roger's stam boom en zij liet hem door Roger aan haar vader zien. Toen die de naam van zijn eigen oude heer uitgekrabd zag, voelde hij zich een tikje raar worden. Ja, de hele zaak kwam eigenlijk uit door een verkeerd? zet van Papa. Roger wou de zij tin mé te vlug, er is e^isen^dnJ* tS?C had de brutaliteit om teeisen, dat Rita tot hem komen zou zonder een cent van haar fortuin, het worden van liefde in een. h .p® ïachh.u V Hii barstte m een lachbui uit en keek verontwaardigd rond, toen hij merkte, dat niemand meeaeeci, Heb je ooit zoiets gehoord? Hij ver wachtte he"s dat Rita, die haar hele le ven gebaarb ,ett in weelde, zonder een cent nsar Beckford zou komen en i'n dat vreselijke gat haar dagen verkniezen. -— K°u. zei Sam droog ik denk, dat Hoger vond, dat hij geen voordeel moest trekken Uit onrechtvaardig verkregen geld. dat kan wel, stemde Dick toe- Maar omdat zijn eigen familie de zaak in ket reine had gebracht, dreef hi) de zaak toch wel een beetje erg ver. Het was alleen maar, dat de boze Willem zaken deed of speculeerde of zoiets, met het Seld van zijn eigen familie. Zo kan Roger het niet zien, zei zun vader. Neen zei Lady Anna- En je kunt de zaak draaien zoals je wilt, het f®1' bestaan, dat Rita's grootvader een Doei O, dat telt niet meer, zei wilde toch echt met haar L°awen. Hp zei, dat hii haar niet kon opgeven. Het hele offer was aan haar kant. Dat is in geen geval waar, riep Betty met bliksemende ogen. H(j bood aan, op zijn woord terug te komen en in de firma te treden, als vader het wou. Dat zou voor Roger een groot offer zijn geweest. Een groot offer voor iedereen, denk ik, zei Dick, en viel terug in zijn slechte bui. Betty ging de kamer uit. Het verhaal had haar diep getroffen. Dót was dus het geheim geweest, waar zij zo lang vruchteloos naar geraden had. Zij was blij, dat zij weg kon gaan, want de hou ding van Dick ergerde haar en bovendien had zij moeite, haar eigen emotie te ver bergen. Ook haar moeder ging zuchtend weg. Zij was ongerust over Dick en durfde er niet met haar man over spreken. Hoe kwam het, dat de jongen zo precies het fijne van het geval wist? Terwijl.die jonge man in stilte zijn sigaret oprookte, maakte zijn vader met een onheilspellend gezicht de post open. Even later wierp hij een brief over de tafel. Voor jou, weer een kleermakers rekening. Je krijgt er nogal een paar. Lambert moest ook niet zo stom zijn om mijn brieven tussen de uwe te laten, zei Dick boos. Wie van ons tweeën moet ze beta len? vroeg zijn vader. Dick lachte en keek hem aan met een half berouwvolle, half uitdagende blik. We zullen eens zien, wat de vent zegt, zei hij. Als hij n'et wil wachten, zal - Ik heb je al heel wat voorgescho ten, antwoordde Sam. En je krijgt een royale toelage, Dick. Dat weet ik wel, zei Dick en nu was zijn uitdrukking werkelijk berouwvol. Maar het loopt zo op. Ik zal hem schrij ven en vragen, of ik hem in termUnen kan afbetalen. Of misschien kon ik beter iets van het legaat van tante Martha verkojien. n)e^ zej zyn va(jer haastig. Daar zijn trustees over aange steld en ik ben er een van. Ik zou nooit toestemmen. Je moest maar opbiechten, mijn jongen. Die rekening van je heeft veel broertjes. Nou, misschien wel, zei Dick, (die weer humeurig werd). Dat is nu eenmaal zo. Ja, zei zijn vader langzaam Daar zullen we eens over praten. Al was deze beer niet gekomen, dan had ik het toch gedaan. O, heer, kreunde Dick. Speel Je nu de brombeer? Neen, zei Sam met een zuur lachje. Maar ik hoorde, wat je zei over Roger en dat jij dacht, dat het voor iedereen een groot offer zou zijn, in de firma te komen. Dat vind ik ook. zei Dick nadrukke lijk- Ben je dan weer veranderd? Zo erg vond je het niet, toen ik je een junior firmant wilde maken, als je niet in het leger wou. Dick stak nog een sigaret aan, Ik vond het niet zo erg als me vol proppen met strategie en wiskunde Maar als ik in het leger was gegaan, zou dat ook een lieve cent gekost hebben. Dat is nu voorbij, zij zijn vader, die met moeite zijn boosheid onderdrukte. Wat denk je met je leven te doen, als ik vragen mag? Ik heb er heus nog niet over ge dacht, zei de jonge man luchtig Heeft u er niet eens aan gedacht me naar het Parlement te sturen? Laten we elkaar goed begrijpen, Dick, zei zijn vader met een klank in zijn stem, die de jongen er nog nooit in ge hoord had. Ik heb besloten, dat je niet verder zult gaan met geld wegsmijten en je tijd verlummelen- Ik geloof niet dat de vrienden die je de laatste tijd hebt, je goed doen- Nu kom ik een woordje meespreken. Je bent mijn enige zoon en ik laat je niet zonder meer naar de maan gaan. Naar de maan, riep Dick rood van kwaadheid. Omdat ik een paar schulden heb gemaakt? Omdat er aanwijzingen over de hele linie zijn. bat je die richting uit gaat, antwoordde zijn vader. Om te beginnen kan ik je nieuwe vrienden niet appre ciëren. Ik vermoed, dat je een hoop geld hebt uitgegeven, waar je niets aan hebt. Nu, biecht maar op- Je moet er toch eens mee voor de dag komen. Wat heb je uit gevoerd? Als u het nu precies weten wilt, ik heb op het verkeerde paard gewed. Natuurlijk, dat kunnen die jonge idioten niet laten, Dick verkleurde een beetje en Sam ging verder: (Wordt vervolgd).

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1952 | | pagina 4