Om 180.000.000 naar 250.000
Rabarber, rabarber, rabarber
Ons
De Boeren-Baron
HERENIGINGSWERK TAAK VAN
ALLE KATHOLIEKEN
De zagende pijnen
ZATERDAG 12 APRIL 1952
PAGINA 4
Film en opvoeding. Filmtechniek op universiteit van
Milaan. Twee jubilea in Hollywood. „Notre Dame
van Parijsgesloopt. Van „kathedraaltot opslag
plaats van oude decors. Regisseur Robert Stevenson:
„Weg met de lunch!" Sir Laurence Olivier gaat opera
zingen! Jarenlang een mislukte badkamerbariton"
Bing Crosby gaat in Frankrijk filmen. Nu ook:
„Salomon en de Koningin van Saba".
Propaganda in de vorm van geestelijke bedevaart
naar Bethlehem
Welkome afwisseling in de maaltijd
Vele afgescheiden Christenen
verlangen naar hereniging
Groei van het ledental
Niet ongezien ermee
de keukenkast in!
A'DAMSE GRAANMARKT
SOCIALE ZEKERHEID DER
RIJNSCHIPPERS
zijn oom, die toen he .ingoed bezat.
Op initiatief van het Italiaanse Comité
van de Unesco en de katholieke universi
teit van het H. Hart te Milaan is aldaar
een congres gehouden tot bestudering
Van de opvoedingsmethoden, die gebruik
maken van het aanschouwelijke onder
wijs.
De congresleden bleken de film te be
schouwen als een der krachtigste mid
delen die bij dit soort onderwijs kunnen
worden toegepast.
De film heeft dan ook het hoofdthema
van de besprekingen uitgemaakt. Geleer
den van wereldnaam brachten rapport
uit over hun ervaringen met de toepas
sing van de film als middel tot opvoe
ding van primitieve zowel als beschaafde
volken.
Bovendien is tijdens het congres be
kend gemaakt, dat het voornemen be
staat om aan de katholieke universiteit
van Milaan een bijzondere leerstoel te
vestigen voor de studie van de film
techniek.
Dit jaar worden in het nog zo jeugdige
Hollywoodse filmbedrijf twee zeldzame
jubilea gevierd: de filmmaatschappij Uni
versal International bestaat 40 jaar en
tegelijkertijd herd'enkt haar president,
Nate J. Blumberg, zijn 40-jarige film-
jubileum.
De geschiedenis van Universal ken
merkt zich, zoals die van alle maatschap
pijen in het wisselvallig filmbedrijf, door
talrijke ups en dows. teleurstellingen en
triomfen, maar vooral door een koppige
strijd om het succes.
Op het terrein van de Universal In
ternational bevond zich een der oudste,
vaste decors van Hollywood', een getrouw
evenbeeld van de Notre Dame van Parijs.
Dit bouwwerk, dat een indrukwekkend
monument vormde voor de energie en
durf van Carl Laemmle, de toenmalige
president van Universal, zal het 40-jarige
jubileum van de maatschappij hiet meer
meevieren. Onlangs zijn werklieden be
gonnen met het slopen van dit oude
decor, dat in 1923 werd gebouwd voor
de film ,The Hunchback of Notre Dame"
met Lon Chaney in de titelrol. Het ge
bouw was gemaakt van hout en pleister
kalk en is in tal van films gebruikt. De
laatste tijd' werd het echter alleen nog
maar bezocht door de witte mieren.
Aan de bouw van deze kopie van de
Notre Dame, die indertijd 100.000 dollars
kostte hetgeen neerkomt op een be
drag van 500.000 dollars thans zijn
twee jaar van onderzoek voorafgegaan,
teneinde een zo nauwkeurig mogelijk
beeld te krijgen van de kathedraal, zoals
die er in de 16e eeuw uitzag. Elk detail,
tot die beelden in de nissen en de glas-
in-lood toe, werd nauwkeurig gerepro
duceerd.
Hoewel zijn vrienden hem afrieden,
een dergelijk enorme uitgave te doen in
een tijd. waarin voor 75.000 dollars een
hele film kon worden gemaakt, heeft
Carl Laemmle toch doorgezet en de bouw
laten uitvoeren. Aan het ontwerp heb
ben 6 architecten en 15 tekenaars ge
werkt, samen met de decorbouwer
Stephen Goosaon, de producent Irving
Thalberg en de regisseur Wallace
Worsley.
De eigenlijke bouw duurde 12 weken.
Duizenden arbeiders werkten dag en
nacht door. Met het gevolg, dat er zich
talrijke ongevallen voordeden, waardoor
het soms tot relletjes in en buiten de
„kathedraal" kwam. Vlak bij de „Notre
Dame" werd dan ook een eerste hulp
post ingericht, maar ernstige ongevallen
zijn gelukkig niet voorgekomen.
In haar oorspronkelijke staat is de
„kathedraal" nooit rmter voor andere
films gebruikt. Van 1925 tot 1935 werden
er telkens veranderingen in aangebracht
en in die jaren werd zij gebruikt voor de
films „The Man who laughed" (De Man,
die lachte), „Murders in the Rué Mor
gue" (Moorden in de Rue Morgue),
„Dracula" en in verscheidene Sherlock
Holmes-films. Sinds 1935 diende hit ge
bouw alleen nog maar voor opslagplaats
van oude decors.
Toen de Universal in 1938, evenals
vele andere filmmaatschappijen, een tijd
van ernstige depressie doormaakte, werd
Carl Laemmle, de bouwer van de „Notre
Dame", als president opgevolgd door
Nate J. Blumberg, die toen even in de
veertig was en die zich voor de zeer
moeilijke taak zag geplaatst om het eens
zo machtige concern weer in evenwicht
te brengen. Een taak, waarvan bij zich
met grote bekwaamheid heeft gekweken.
JANE
RUSSELL
De Amerikaanse regisseur Robert Ste
venson „The Ware Case", „Back
Street", „Jane Eyrie", „Bonnie Prince
Charlie", „Joan of Paris", „My forbid
den past" (Mijn donkere verleden) en
„Walk softly, stranger" (Er kwam een
vreemdeling) had het tijdens de op
namen voor zijn nieuw-
ste film „The Las Ve
gas Story", waarin Jane
Russell de hoofdrol
speelt, over de voor- en
nadelen van zijn werk
„Wat vind je nu de
vervelendste kant er
van, Bob?" vroeg Jane
Russel plotseling.
„De lunch!" viel Ste
venson uit.
Op de verbaasde blik
van Miss Russel ging'
Stevenson voort: „Als
Eric Johnston, de voor
zitter van de Vereniging van Filmpro
ducenten, vrienden wil maken onder de
filmregisseurs, moet hij een bevel uit
vaardigen om alle studio-restaurants in
Hollywood te sluiten. Omdat we- dan ge
makkelijker en beter films kunnen
maken. Omdat er dan niet d'rie uur per
dag aan tijd en talent worden verspild".
„Maar", weerlegde de charmante Jane
Russell, „de acteurs en actrices doen toch
nooit drie uur over hun lunch?"
„Dat doen ze wel", hield Stevenson vol.
„Ze zijn een uur bezig met eten, praten
en denken over dingen, die niets met
film hebben te maken en daarna hebben
ze nog eens twee uur nodig om weer in
d'e sfeer van de film te komen. Ga jezelf
maar na. Je gaat lunchen. Je eet haastig
en dan bel je je man op, Bob Waterfield
de beroepsvoetballer, die je een half uur
lang doorzaagt over de prachtige over
winning, die zijn club net heeft behaald
of morgen zal gaan behalen. Je komt te
rug in de studio, zó vervuld van de
glorie van je man, dat je nog twee uur
lang de hele filmerij verschrikkelijk on
belangrijk vindt".
„Of", ging Stevenson tot de schuldbe
wust kijkende Jane voort, „een stel goe
de karakterspelers gaat samen lunchen.
Ze praten over politiek. Ze zijn het niet
met elkaar eens. Eén van hen wordt
kwaad. Na vijf minuten zijn ze allemaal
kwaad. Als het werk weer begint, zijn ze
nóg kwaad en het duurt wel een paar
uur, eer ze weer normaal kunnen spelen.
Figuranten gaan óók lunchen. Ze eten
te veel. Het is een warme dag. Ze komen
tbrug en krijgen siaap. De assistent-re
gisseur wordt wanhopig en misschien
word ik het ook wel. Begrijp je nu, waar
ik heen wil?"
Jane Russel zei niets.
„De lunch", en Stevenson zwaaide een
van verontwaardiging trillende vinger
voor haar neus heen en weer, „leidt af.
De lunch veroorzaakt emotionele ver
warring. De lunch...."
„Je hebt volkomen gelijk, Bob", kreun
de Miss Russel.
„Weet ik, weet ik", zuchtte Robert
Stevenson. „Er is niemand, die méér op
dat lunch-uurtje gesteld is dan ik!...."
Haast niet te gelóven.
Sir Laurence Olivier, d'e beroemde
Engelse acteur, zal in zijn volgt/ide film
lichte operamuziek zingen!
Sir Laurence, aldus meldde een bericht
uit Londen, dat ons eerst aan een ver
late Aprilmop deed denken, heeft zijn
stem „ontdekt" in Amerika, waar hij en
zijn vrouw Vivien Leigh op Broadway
optreddn.
Intussen heeft de Engelse regisseur
Herbert Wilcox „Victoria the Great",
„Sixty Glorious Years", „Piccadilly In
cident", „Spring in Park Lane", „May-
time in Mayfair" en „Odette" beves
tigd dat Sir Laurence („jaren lang een
mislukte badkamerbariton") de rol van
Macheath, de struikrover, zal spelen
en zingen in zijn nieuwste filmversie
van John Gay's „The Beggar's Opera".
Voor het eerst in de geschiedenis van
toneel en film zal Olivier dus zingen.
„Geen trucjes. Geen stemdoublures. Sir
Laurence zal echt zelf zingen", verklaar
de Wilcox. „Hij heeft in New York gra-
mofoonplaten gemaakt van de voornaam
ste liederen uit de opera en heeft ons
die per luchtpost togestuurd met de
vraag, wat we ervan dachten. Toen we
antwoordden, dat we ervan onderstebo
ven waren, heeft hij er iri toegestemd,
in mijn film te zingen".
Na zijn nieuwste „Road"-film met Bob
Hope en Dorothy Lamour: „Road to
Bali", te hebben voltooid, zal Bing Cros
by zich in September naar Frankrijk be
geven om daar een rol te spelen in éde
film „Little Boy Lost" onder regie van
W. Pearlberg. Het scenario, ontleend aan
de gelijknamige roman van Margharita
Laski, wordt geschreven door Georgo
Seaton. Met uitzondering van Bing zul
len verder alle acteurs en actrices Fran
sen zijn.
In haar roman beschrijft Margharita
Laski de geschiedenis van een Ameri
kaan, die op zoek is naar zijn zoontje,
dat hij nooit heeft gezien. Tijdens de
oorlog gehuwd met een Frangaise, raakt
hij van zijn vrouw gescheiden en ver
neemt later, dat zij door de Gestapo is
vermoord. Zijn zoontje is echter waar
schijnlijk nog in leven.
«t*
Dachten we het niet! Na het grote
succes van de „bijbel"-films „Samson en
Delila" en „David en Bathsheba" heeft
20th Century Fox plannen voor een film
dieSalomon en de Koningin van
Saba" zal heten.
De Duitse regisseur Wolfgang Lie-
beneiner („Versprich mir nichts", „Der
Mustergatte", „Der Florentiner Hut" en
„Liebe '47") is door de Zuid-Afrikaanse
filmmaatschappij „Karfo" uitgenodigd
om in de zomer van dit jaar ijl Pretoria
een film over Paul Krüger te regisseren.
Tot slot nog wat nieuws in het kort:
Peter Lorre, de Duitse acteur, die on
der regie van Fritz Lang bekend werd
door zijn rol van kindermoordenaar in
de film „M" zal in Hollywood de hoofd
rol spelen in een film over het leven
va de beroemde, maar mismaakte schil
der Toulouse-Lautrec.
De Franse regisseur Jean Renoir („La
Grande Illusion", „La Béte humaine",
„The Southerner" en „The River") ver
vaardigt in Italië de eerste Italiaanse
kleurenfilm „De Gouden Karos". Anna
Magnani speelt in deze film de vrouwe
lijke hoofdrol. Van óe „De Vuurvogel",
het beroemde ballet van Igor Strawins-
ky, zal in Zweden een kleurenfilm wor
den gemaakt.
De Amerikaanse filmproducent James
D Cassidy heeft in Oslo een contract
getekend, waarbij hij het recht krijgt,
de werken van Ib=en te verfilmen. Het
is de bedoeling i#l.-r jaar een Ibsen-film
te produceren.
Van onze redacteur)
„Naar de 250.000". Onder dit motto voert het Apostolaat der Hereniging
dat 24 Februari j.l. 25 jaar bestond, doch welk jubileum in Juli officieel
gevierd wordt, een grootse actie tot uitbreiding van het ledental. De her
enigingsgedachte, die de wederopbouw van de christelijke eenheid beoogt,
waarbij studie van de Oosterse problemen en opleiding van Oosterlingen
tot priester in een Oosterse ritus de voornaamste middelen zijn, moet nog
meer gemeengoed van bet Nederlandse katholieke volk worden. Toen bet
Apostolaat der Hereniging zijn werk begon, was het herenigingswerk onder
de afgescheiden christenen in het Nabije- en Midden-Oosten nog vrijwel
onbekend in ons land. Hoevelen waren er, die zelfs niet vermoedden, dat
in het Oosten van Europa, in Azië, zowel als in Afrika ruim 18O.0bO.OOO
christenen leven, die bijna hetzelfde geloof hebben als wij, doch uit het
Vaderhuis verwijderd zijn geraakt.
Nu de landen achter het IJzeren Gor
dijn, waar het grootste gedeelte van de
Oosterse afgescheiden christenen leeft,
voor de invloed van de Katholieke Kerk
vrijwel onbereikbaar zijn geworden, al
wordt hier en daar nog ondergronds ge
werkt, is het niet ondenkbaar, dat by
vele onenigheden de mening heeft post
gevat, dat het herenigingswerk, tenmin
ste wat de Oosterse christenen betreft,
voorlopig van de baan is. Niets is mm_
der waar. Vooreerst moeten we voor de
terugkeer van het Oosten blijven bidden,
(Advertentie)
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen worden snel en af
doende verdreven door Togal. Er is
geen beter middel tegen dan Togal.
Togal baat waar andere middelen
falen. Togal zuivert de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apoth. en drog. f 0.95, f 2.40 en f 8.88.
De rabarber is een welkome afwisseling
op al de kool, peen en uien van de win
ter! Rabarber kunnen we. evenals appel
moes en stoofpeertjes als groente eten,
bijv. bij gehakt en jachtschotel, bij capu-
cijners of bruine bonen. Ook kan ze op
het brood gebruikt worden bij wijze van
jam. Doordat wij ze met aardappelen of
brood eten, wordt dan meteen de zure
smaak wat verzacht.
Als nagerecht kan alwie van een fris
zuur toetje houdt, de rabarber alleen met
suiker vermengd gebruiken. Voor degenen
die de smaak liever wat zachter hebben,
kunnen we door het moes ook yoghurt,
een melkvla, paneermeel of beschuitkrulm
roeren. Sommigen zullen er ook wel eens
een eidooier aan willen besteden en
dan kan er meteen door middel van het
eiwit een schuimige rabarbervla van wor
den bereid.
Verzachting van de zure smaak bereiken
we ook door iets gezuiverd krijt aan de
stukjes rabarber toe te voegen of door ze
op te zetten met zoveel water dat ze half
onderstaan. Het sap laten we dan na het
koken uitlekken en gebruiken dit met wat
suiker als een verfrissende drank öf,
enigszins bijgebonden, voor puddingsaus.
Hoe koken we de rabarber?
1. Alleen 't groene blad en het onderste
blaadje van de stelen afsnijden.
2. De stelen niet schillen het buiten
ste deel geeft immers vooral de mooie
kleur aan het gerecht en wordt gemakke
lijk gaar en zacht.
3. Als gereedschap gebruiken: een
aluminium of goed geëmailleerde pan,
een roestvrij metalen of een houten lepel,
een gave garde en zeef -_ vooral geen
zinken gereedschap.
4 Om de smaak te verzachten en suiker
te besparen kan men perkg rabarber een
afgestreken theelepel krijt toevoegen als
de rabarber gaar is.
5. Zorgen dat de rabarber niet te lang
met metaal in aanraking komt om sterke
verkleuring tegen te gaan; dus na het
koken niet in de Pan laten en geen
metalen lepels e.d. erin laten staan.
6. Moes en sap pas na afkoeling zoeten.
RECEPTEN VOOR VIER PERSONEN.
Schuimige rabarbervla.
Va kg. rabarber, pl.m. 20 gr. (2 eetlepels)
aardappelmeel, wit Y,an 1 ei, ongeveer
60 gr. (4 eetlepels) suiker, enkele koek
jes of wat jam.
De rabarber schoonmaken, snijden en
gaarkoken met een bodem water. De stuk
jes tot moes' roeren. Het wit stijf slaan.
Het aardappelmeel vermengen met een
lepel rabarbermoes. Dit mengsel door de
rest van het hete moes roeren en het ge
heel even doorkoken. Dan de suiker er
door roeren. Een weiiiig moes voorzichtig
door bet eiwit mengeh, zodat het schuim
soepel wordt. Deze massa daarna in de
pan terug doen en vervolgens boor be rest
van het rabarbermoes scheppen en een
paar maal laten „puffen". De vla laten af.
koelen. De massa mag zich daarbij niet
scheiden in een schuimige en een gladde
laag (in dit geval de vla onder roeren nog
even verwarmen).
De vla overdoen in een schaal of op
schoteltjes en voor ieder een koekje of
een lepeltje jam erop leggen.
Gemarmerde vla.
44 kg. rabarber, (een halve theelepel
zuiver krijt), 5 dl. melk, 30 gr. (3 eetle
pels) maizena of custardpoeder, ongeveer
75 gr. (5 eetlepels) suiker, (gekruimelde
beschuit of koekjeskruimels, boter of mar
garine)
De rabarber schoonmaken, snijden en
opzetten met een bodempje water. Het
geheel vlug aan de kook brengen en zach
tjes gaar laten 'worden. De rabarber zo
nodig afgieten en het krijt erdoor roeren.
De rabarber laten afkoelen en dan suiker
naar smaak (ongeveer 3 eetlepels) toevoe
gen.
De maizena of het custardpoeder met
een paar lepels melk aanmengen. De rest
van de melk aan de kook brengen met iets
zout en de aangemengde maizena erbij
schenken. De vla even laten doorkoken,
suiker toevoegen en de massa laten afkoe
len. De vla in een schaal overdoen, De
rabarber op de vla schenken en voorzich
tig er door roeren zodat de twee kleuren
niet geheel gemengd zijn, alleen gemar
merd.
(Op hei laatst de rand bestrooien met
de beschuit, of koekjeskruimeU, die even
in boter of margarine gebakken zijn).
Gestoofde vruchten op beschutt.
44 kg. rabarber, 250 gr. zoete appelen,
ongeveer 75 gr, (5 eetlepels) suiker, aard.
appelmeel, 4 sneden oud brood, melk, bo
ter of margarine, suiker.
De appelen schillen, van het klokhuis
ontdoen en in blokjes snijden. De vruch
ten opzetten met zoveel water dat zij on
derstaan en ze zachtjes een half uurtje
laten koken. De rabarber schoonmaken, in
stukjes van een paar cm. lengte snijden
en met de suiker aan de appelen toevoe
gen. (Wanneer de vruchten zeer zoet zijn
minder suiker gebruiken). De rabarber
even gaar laten „trekken" niet koken
en met een schuimspaan uit het vocht
halen, evenals de appelmeel tot een dik
sausje binden,
De compote kort voor het gebruik op de
beschuiten leggen.
maar bovendien moeten nu reeds voor
bereidingen getroffen worden om wan
neer de dag aanbreekt, dat deze volke
ren weer in vrijheid kunnen leven, de
oogst, die bij alle verdrukking naar de
getuigenis van de gevluchte priesters in
die landen toch rijpt, te kunnen binnen
halen.
Vergeten we ook niet, dat we de hon
derdduizenden vluchtelingen uit Rus
land, de Oekraine en van elders, niet prijs
mogen geven aan Russische geheime
agenten of het communisme, maar moe
ten zien te winnen voor de Kerk.
Daar is verder als arbeidsterrein Grie
kenland met zijn meer dan 7 millioen
christenen van de Oosterse ritus, van
wie er nog maar can paar duizend zijn
herenigd. Aan de andere kant van de
Middellandse Zee leven 4 millioen Mo-
nophysieten in Egypte en Albanië, van
wie er nog maar 70.000 bij Rome zijn
aangesloten. Ondanks grote moeilijkhe
den constateert men hier toch een ge
stadige groei van de Katholieke Kerk.
Het gebrek aan inheemse priesters is een
van de grootste hinderpalen voor een
snellere uitbouw.
In Voor-Azië vinden we de afgeschei
den Syrische Kerk met haar ruim 130.000
aanhangers in Libanon, Sjjië en Iran te
genover een groep van 80.000 katholie
ken onder leiding van Kardinaal Tap-
pouny. Hoopvol is ook in die landen het
werk onder de z.g. Melchieten, van wie
er reeds 170.000 zijn herenigd. Doordat
Syrië Libanon en Jordanië nu onafhan
kelijke staten zijn geworden, hebben de
van huis uit Griekse bisschoppen de rest
van hun toch al geringe invloed verlo
ren bij hun orthodoxe gelovigen. Met
duizenden vragen dezen nu opgenomen
te worden in de Katholieke Kerk. Het
is soms schrijnend te zien hoe protes
tanten de oogst binnenhalen, omdat zij
wèl de nodige fondsen bezitten. Neder
land heeft hier door het Apostolaat der
Hereniging reeds meermalen steun ver
leend.
Onder de Armeniërs kan slechts ge
werkt worden in de emigratie, maar
vruchtbare herenigingsarbeid wordt er
verricht onder de 300.000 Nestorianen
van Iran en Irak.
De Syro-malabaarse Kerk van India
is een der mooiste parelen geworden van
de Oosterse Katholieke Kerk; ze telt
reeds meer dan een millioen gelovigen
en oefent door haar onderwijsinstellin
gen een grote invloed uit. De nog jon
gere tak van de Malankarezen is in 20
jaar uitgegroeid van een vijftal ge-
unieerden tot een Kerk van 70.000 ka
tholieken. Nog ettelijke honderdduizen
den der afgescheidenen moeten herenigd
worden.
Zo staan de velden uit voor de oogst
en elke priester, elke katholiek moet,
zoals Paus Pius XII met aandrang vraagt
in Zijn Encycliek van Pasen 1945, een
eenheidsapostel zijn.
Eind 1947 telde het Apostolaat 187.700
leden in 1014 Nederlandse parochies. Het
aantal afdelingen heeft thans de 1200 ver
overschreden.
De snelle groei van het Apostolaat
noodzaakte het bestuur reeds in 1931
diocesane directeuren aan te stellen en
enkele jaren later ook dekenale en pa
rochiële directeuren; de eerste twee wor
den rechtstreeks benoemd of hun be
noeming wordt bekrachtigd door de
bisschop van het desbetreffende diocees,
Ook werd een landelijk secretariaat op
gericht, dat op het ogenblik gevestigd is
bij de paters Assumptfonisten op Kasteel
Stapelen te Boxtel.
De Paastijd is nu door het bestuur
uitgekozen als een geschikte periode
voor een intensieve propaganda. En
tevens is deze actie tot het werven van
meer leden de voorbereiding van een
geestelijke pelgrimstocht naar de grot
van Bethlehem in de Kerstnacht.
Met simpelweg vragen om
MAÏZENA DU RYE a bent
U er niet. Soms niet. Want
het kan gebeuren dat U dan
met iets anders thuis komt,
dwars tegen Uw wensen in.
En dan liggen teleurstel
lingen op de loer.
Want 't roeislagen van Uw
maaltijd valt of staat met t
bindmiddel dat U voor Uw
groenten, soepen en sausen
gebruikt. Neem daarom nooit
met minder genoegen.
MAÏZENA DURYEA moet
het zijn. U moet echter niet
alleen DURYEA vragen,
maar ook toezien dat U 't
krijgt. Enwaarom
zoudt U met minder tevreden
zijn I
Duizenden zelatricen zullen bij de
katholieken aanbellen en een foldertje
overhandigen, waarin doel en streven
van het Apostolaat nog 'eens uiteen
gezet worden. De laatste pagina be
staat uit twee gedeelten; 1. hm zich als
lid op te geven; 2. voor het vermelden
van een intentie, die naar Z.H. Exc. de
Pauselijke Internuntius wordt gezon
den. De internuntius zal alle intenties
tezamen, die geheim blijven, verzenden
naar de katholieke patriarch van Jeru
salem, mgr Gori. De patriarch plaatst
de intenties in de Kerstnacht van dit
jaar in de grote te Bethlehem en zal
daarvoor te middernacht een plechtige
H. Mis opdragen.
AMSTERDAM, 12 April, In buiten
landse granen op toewijzing kwamen
deze week geen zaken van enige bete
kenis tot stand, zodat m alle artikelen
nog voldoende bleef aangebodep. Ook
in vrije buitenlandse granen waren de
omzetten van weinig belang
voor inlandse granen kwam meer
dere belangstelling, zodat de prijzen kon
den verbeteren. Haver 55/56 kg. wend
per levering April verhandeld voor 30
tot 30,50, per Mei voor 30,25 tot
f 30,75 en per Juni voor 30,50 tot
ƒ81,50. In het verdere verloop werd le
vering April gelaten voor 30,50, Mei
voor 30,60 en Juni voor 31,25. In
zomergerst kwamen enkele zaken tot
stand op prijzen van 36 tot 36,25,
met verder verkopers voor 36,50.
Rogge was aan de markt voor 34 en
17/18 pet. voor 36, zo-nder echter veel
belangstelling te trekken,
Nederland, Zwitserland, Frankrijk, Bel
gië en West-Duits!and hebben indertijd,
als .gemeldu een overeenkomst gesloten,
welke er in voorziet, dat in deze landen
van kracht zijnde wettelijke voorzienin
gen voor de sociale zekerheid der burgers
ook zuilen gelden voor de ongeveer 45.000
Rnnschippers- Zwitserland is het eerste
land dat deze overeenkomst heeft be
krachtigd- He(: heeft de daartoe strek
kende documenten Vrijdag bij het Inter
nationale Bureau, van Arbeid te Genève
gedeponeerd.
ROMANBIJ VOEGSEL
HOOFDSTUK XXI.
Meer dan een half jaar ging voorbij,
zonder dat zij elkander zagen. Roger
kwam niet op Hawkhurst en Betty „tikte
niet op zijn schelp".
Het waren saaie maanden. Dick, die
precies op het kantje af door zijn examen
geglipt was, was thuis en gaf zijn ouders
veel reden tot zorg. Hij wilde van geen
carrière weten en onder pressie van zijn
vader was hij aan de studie voor de balie
begonnen en was schandelijk voor zijn
eerste examen gedropen.
Toen dan majoor Rickstead ook nog
kwam aankondigen, dat hij was overge
plaatst naar Ierland, meende Betty, dat
haar lijdensbeker overliep.
Zij was, treurig gestemd, sneeuwklok
jes aan het plukken in de tuin en keek nu-
zwijgend naar Joe op.
Dan heb ik niemand meer, klaagde
zij.
Och kom, zei Joe met haperende
stem.
Heus niet. hield Betty vol: Dick wil
in Londen blijven en als hij hier is, doel
hij onuitstaanbaar. Roger is ook al mise
rabel. Vader en moeder vinden hem on
dankbaar. dat hij nooit eens komen wil.
Wij kunnen toch niet helpen, dat Rita
hem in de steek liet. En nou ga jij ook
nog weg.
Joe zweeg en Betty plukte weer een
paar sneeuwklokjes, waarna zij weer tot
hem opzag.
Waarom ga jij weg?
Plicht. Betty. Ik mag mijn carrière
niet verwaarlozen.
Toen zij hem half verwijtend, half boos
aankeek, ging hij voort: Mijn carrière is
alles wat ik heb. Ik moet er uit halen,
wat ik kan.
Och ja, gaf Betty toe: We .hebben
allemaal moeilijkheden, niet Joe?
Ja, we hebben allemaal onze moei
lijkheden, En hij voegde er even later bij:
Ik denk, dat Roger er wel over heen zal
komen. Maar hij moet er niet over pie
keren. Heb jij al eens met hem gepraat?
Neen, zei Betty kortaf.
Zij stond op en samen liepen zij naar
het huis toe. Majoor Rickstead ging niet
mee naar binnen, maar haalde zijn motor
fiets.
Ik ga, zei hij: Ik kom aan het eind
van de week nog eens voor het laatst te
rug.
Voor het laatst, herhaalde Betty met
een zucht.
Zij ging het huis binnen en Joe zuchtte
ook. toen hij zijn motor op gang bracht.
Dan reed hij weg, maar niet naar Preston,
hij reed naar Beckford en liep rechtuit
naar het land, dat Roger aan het eggen
as.
Het was het haverveld, waaraan voor
Roger zoveel verdriet en romantiek ver
bonden was. Maar nu waren zelfs de stop
pels verdwenen. De bruine aarde had de
hele winter gerust en nu werd zij omge
woeld voor het nieuwe zaad. Er hing zulk
een stille treurigheid over het land, dat
zelfs majoor Rickstead er door aangegre
pen werd. En nog meer stille treurigheid
sprak uit het gelaat van de man, die zijn
paarden inhield en naar hem omzag,
Ben je daar? riep Joe.
Hallo, blij je te zien. Ik zal tot aan
de hoek gaan en dan iemand roepen en
kunnen wij naar huis gaan.
Neen, zei Joe: Ik hoop liever met je
mee op en neer.
Kik zei Roger tot zijn span: Hup, Bles.
Het is hier nogal ongelijk, Joe.
Hindert niet, antwoordde deze: Ik ga
weg.
Weg? riep Roger verbaasd.
Ja, naar Ierland.
Aardige verandering. Veel jagen en
vissen, niet?
Veel, stemde Richstead toe. Veel
eenden.
Op Hawkhurst zullen ze je missen,
meende Roger.
Misschien wel. Ga jij er dan maar
eens een keer meer heen.
Zij waren aan het end gekomen en net
keren scheen Roger's aandacht geheel in
beslag te nemen.
Ze missen je. ging Rickstead door.
toen zij weer voortliepen.
Roger kleurde, maar antwoordde niet.
De ander, die zich altijd moeilijk uit
drukte, kon nu helemaal geen woorden
vinden. Toch stond het bij hem vast, dat
hij zou doen, waarvoor hij gekomen was.
Zij liepen zwijgend de hele lengte van de
akker, voor hij weer begon.
Je weet wel. dat je op het verkeerde
pad bent, oude jongen.
Hoe bedoel je dat? voreg Roger en
hield ineens stil.
De oudere man herhaalde het in enigs
zins andere vorm.
Je wedt op het verkeerde paard en
dat weet je zelf ook.
Roger wachtte met antwoorden tot zij
weer gekeerd waren en zei toen:
Ieder weet het voor zichzelf het bes
te.
Ik voor mij, zei Joe, ik weet het voor
mijzelf heel goed, maar ik kan niet an
ders. Jij wel.
Een inwendige strijd spiegelde zich af
op Roger's gelaat, toen hij zijn metgezel
even aanzag- Dan staarde hij weer voor
zich uit.
Je bent erg vriendelijk, Joe, zei hij
ten laatste. Maar ik weet, waar ik thuis
hoor. Ik behoor aan het land en toen ik
dat in de steek wou laten, liep alles in de
war.
Je kunt het land trouw blijven op
een goede manier, zei Joe, nadat hij pein
zend een poosje had lopen roken. Maar je
behoeft jezelf er nog niet in te begraven.
Je doet je beste vrienden verdriet. Weet
je wel, dat Hawkhurst je tweede tehuis
is geweest?
Dat is zo, gaf Roger toe. Maar ik
denk, dat het hun niet schelen kan, voeg
de hij er even later aan toe.
Zij geven er wel om, hield majoor
Rickstead vol. Allemaal.
Nu, de een of andere dag zoek ik ze
wel eens op, zei Roger.
Ga volgende Zondag, stelde Rickstead
voor. Dan ben ik er ook voor het laatst.
Ik kan Lady Anna wel schrijven, zei
Roger.
Goed, zei Joe. Dan sloeg hij de jon
geman op de schouder en vervolgde: Dat
is best. Maar de ander bleef somber.
Je hebt een knauw gehad, ging hij
voort, met de ogen op het jonge gezicht
naast hem. De meeste mensen krijgen eens
in hun leven een knauw.
Ik praat er liever niet over, zei Ro
ger bijna onbeleefd.
Het zijn mijn zaken- niet, vervolgde
Jee. Maar voor ik hierheen kwam, nam
ik mij voor, het met je uit te praten.
Zie je-niet in, dat het verschil tussen
jouw les en die van andere mensen is. dat
jij van het begin af aan een vergissing
hebt begaan?
Dat maakt geen verschil, antwoordde
Roger. Alles bewijst het, dat ik een stom
me uil ben geweest.
We zijn soms allemaal stomme uilen,
zei Joe langzaam. Ik ben op dubbele ma
nier een uil, omdat ik blijf verlangen
wat ik toch niet krijgen kan, nooit, en ik
moest niet zo idioot zijn, er naar te ver
langen. Maar voor jou, wel, wat jij ver
langde heeft nooit bestaan. Dat is het ver
schil.
Roger moest de juistheid van Joe's
woorden erkennen en omdat hij eens aan
Betty bekend had, dat de voosheid van
zijn droom hem zo hard gevallen was, was
deze hernieuwde erkenning dubbel zwaar.
Majoor Rickstead was zo bewogen, dat hij
voor zijn doen buitengewoon welbespraakt
was en hij ging heftig voort:
Een kerel als jU behoeft zijn hand
maar uit te steken, om de grote prijzen
weg te slepen. Als zo'n oude vent als ik
zelfs kan zien.oh, hm. Een jonge kerel
als jij moest zijn tanden op eikaar zetten
en in de toekomst zien.
Roger stak hem een modderige hand toe.
Dank je, Joe, zei hij en ging Impulsief
verder: Komt jouw zaakje heus nooit in
orde? Is hetis het een meisje.
Een meisje, lachte Rickstead, en ik
was met haar vader op school. Daarom
ben Ik een driedubbele uil.
Maarbegon Roger.
Neen, neen, zei Rickstead afwerend.
Genoeg, zij weet het niet en ze zal het
nooit weten. Mijn hart zal er niet om bre
ken en het doet me plezier, als ik anderen
er van af kan houden, hun leven te ver
knoeien. Nu, ik ga verder. Ik heb vandaag
nog veel te doen.
Kom even mee naar binnen, zei
Roger.
Neen, dank je, mijn oude motor
moet me voor de lunch n-og naar Preis-
ton brengen.
Roger keek hem na, toen hij wegreed.
Arme oude kerel, zei hij tot zich
zelf. Maar toch flink.
Dan rechtte hij z'-n schouders en wierp
zijn hoofd in de nek. Joe had gelijk, je
kon je leven niet laten verbitteren door
een vervlogen ideaal,
Op Hawkhurst baarde het grote ver
wondering, toen Roger zichzelf inviteerde
voor een week-end en in het begin uitte
alleen mijnheer Hornock zijn voldoening
er over.
Dat is een goed idee, riep hij harte
lijk. Ik was bang, dat de arme jongen
ons vergeten had.
Ik ben blij, dat hij komt, zel Betty
stil_
Ik ook, voegde haar moeder er bij.
Zij was eerst een beetje aarzelend ge
weest, maar Betty's kalmte stelde haar
gerust- Zij had altijd veel van Roger
gehouden, al hadden de gebeurtenissen
van die zomer haar genegenheid wel een
beetje op de proef gesteld.
Dick kwam met een ontevreden ge
zicht terug van het dressoir, waarbij hij
stond en zei:
Ik weet niet. of ik het wel bij-zon
der vind.. Roger is een lastige vent en..
En wat? vroeg Betty, toen hij
zweeg.
En omdat het Joe's laatste bezoek
is, had ik gedacht, dat we een leuk stel
konden vragen voor 'n afscheidsfuifje.
En waarom zou dat dan niet gaan?
vroeg zijn moeder.
Ik.daarom, zei Dick. Hij slurpte
peinzend zijn koffie en ging dan voort:
Ik had die lui willen vragen, die er
waren, toen Roger het zo te pakken
kreeg.
O, je bedoelt Netta, zei Betty.
Netta en misschien ook Rite, moe
der.
Werkelijk, zei Laidy Anna 'n beetje
vinnig. Dat zou nu nooit in mijn hoofd
zijn opgekomen. Wat tante Joan doet.
moet zij weten. Maar wij zijn er, denk
ik, geen van allen meer op gesteld, juf
frouw de la Riva te ontmoeten. Al heeft
Roger dwaas gedaan, zij heeft hem on
heus behandeld.
Weet u er alles van? vroeg Dick.
Jullie vrouwen zijn zo onrechtvaar
dig. Ja moeder, u ook, u weet helemaal
niet, waarom Rita haar verloving afge
maakt heeft.
Het kan mij niet schelf ook, zei
Lady Anna zo nonchalant als zij kon en
inwendig hopend, 'dat Dick aan Betty
niet hetzelfde zou vragen, Betty had
haar later van haar bezoek aan Beckford
verteld, maar niets varn wat er tussen
Roger en haar was voorgevallen en haar
moeder had er haar niet naar durven
vragen.
Nou, ik weet er alles van en tenzij
Rrta een even grote idioot was geweest,
als een zekere Willem Beek, een oud
oom, of zoiets, die een rare snuiter was?
Willem Beek? zei zijn vader ver
baasd opziende.
O ik meen, dat Lady Beek hem
noemde, zei Lady Anna. En het was
door zijn toedoen, dat de familie is ach
teruit gegaan, maar ik begrijp
naam niet in ere herstellen, maar wel
onderzoeken, of het heus v<rL niet
smaad was en toen, hoe weet ik
precies, ontdekte hij, wie 'd'e
eigenlijk was en stond er op,
alles aan Rita zou vertelle"'
- En toen maakte zb^t", onder
brak hem Lady Anna ongeduldig
Ja, zij maakte het af. Maar jUme
ik u
gen.
om. een voorschot moeten vra-
teruit gegaan,
waarom. t s-
Dat zal ik u eens vertellen. fjezou
écht romantisch zoals Rita zeu
Lady Anna en haar man wissEWc een
blik van afkeuring en verwondering^ et
bleek, dat Dick Ri'a ontmoet dden
zij een vertrouwelijk gesprek haciaen ge.
voerd.
Die Willem Beek, zoals 'Uo. (reeg
een som geld te pakken onlVhtt
naar Amerika. De man. d B k on e'
was een vriend van Opa Heek
Toen zij er van u*
twee Becks hun halve eigendom en be
taalden d-e ander u't en schrapten de
naam van Willem Pf^^^^/tsmboom
De hele zaak SWS m de doofpot en dat
zou het einde geweest zijn.
Hii keek de tafel fond om de uit
werking van zijn verhaal te zien- z«n
ouders luiste'rdem met gespannen aan
dacht, Betty ademloos.
Nu komt de romantiek. Wïllem
Beek maakte het best met zijn oneerlijk
verkregen'goM, trouwde een rijke vrou'w
en deed geweldige zaken. En wat denk
je> hij had een zoon en die zoon blijkt
te'zijnpapa de la Riva-
Hij hield op en genoot van hun ver
bijstering.
Wacht eens even, zei Sam Hornock
kribbig. Is Rita de la Riva dan de
kleindochter van die Willem Beek? En
waarom heet zij dan de la Riva?
Dat wias de naam van Willem's
vrouw. Willem vond het beter, zijn eigen
naam te verdoezelen.
En de-mom wou Roger niet met haar
trouwen? veronderstelde Lady Anna.
Nee, niet precies, ging Dick voort.
Jullie weten het nog niet half. Rita
wist niets over haar fijne grootvader 'oen
Roger en zi) ziph verloofden. Maar zij
stelde te groot belang in Roger's stam
boom en zij liet hem door Roger aan haar
vader zien. Toen die de naam van zijn
eigen oude heer uitgekrabd zag, voelde
hij zich een tikje raar worden. Ja, de
hele zaak kwam eigenlijk uit door een
verkeerd? zet van Papa. Roger wou de
zij tin mé te vlug, er is e^isen^dnJ* tS?C
had de brutaliteit om teeisen, dat Rita
tot hem komen zou zonder een cent van
haar fortuin, het worden van
liefde in een. h .p® ïachh.u V
Hii barstte m een lachbui uit en keek
verontwaardigd rond, toen hij merkte,
dat niemand meeaeeci,
Heb je ooit zoiets gehoord? Hij ver
wachtte he"s dat Rita, die haar hele le
ven gebaarb ,ett in weelde, zonder een
cent nsar Beckford zou komen en i'n dat
vreselijke gat haar dagen verkniezen.
-— K°u. zei Sam droog ik denk, dat
Hoger vond, dat hij geen voordeel moest
trekken Uit onrechtvaardig verkregen
geld.
dat kan wel, stemde Dick toe-
Maar omdat zijn eigen familie de zaak in
ket reine had gebracht, dreef hi) de zaak
toch wel een beetje erg ver. Het was
alleen maar, dat de boze Willem zaken
deed of speculeerde of zoiets, met het
Seld van zijn eigen familie.
Zo kan Roger het niet zien, zei zun
vader.
Neen zei Lady Anna- En je kunt de
zaak draaien zoals je wilt, het f®1'
bestaan, dat Rita's grootvader een Doei
O, dat telt niet meer, zei
wilde toch echt met haar L°awen. Hp
zei, dat hii haar niet kon opgeven. Het
hele offer was aan haar kant.
Dat is in geen geval waar, riep
Betty met bliksemende ogen. H(j bood
aan, op zijn woord terug te komen en in
de firma te treden, als vader het wou.
Dat zou voor Roger een groot offer zijn
geweest.
Een groot offer voor iedereen, denk
ik, zei Dick, en viel terug in zijn slechte
bui.
Betty ging de kamer uit. Het verhaal
had haar diep getroffen. Dót was dus
het geheim geweest, waar zij zo lang
vruchteloos naar geraden had. Zij was
blij, dat zij weg kon gaan, want de hou
ding van Dick ergerde haar en bovendien
had zij moeite, haar eigen emotie te ver
bergen.
Ook haar moeder ging zuchtend weg.
Zij was ongerust over Dick en durfde er
niet met haar man over spreken. Hoe
kwam het, dat de jongen zo precies het
fijne van het geval wist?
Terwijl.die jonge man in stilte zijn
sigaret oprookte, maakte zijn vader met
een onheilspellend gezicht de post open.
Even later wierp hij een brief over de
tafel.
Voor jou, weer een kleermakers
rekening. Je krijgt er nogal een paar.
Lambert moest ook niet zo stom zijn
om mijn brieven tussen de uwe te laten,
zei Dick boos.
Wie van ons tweeën moet ze beta
len? vroeg zijn vader.
Dick lachte en keek hem aan met een
half berouwvolle, half uitdagende blik.
We zullen eens zien, wat de vent
zegt, zei hij. Als hij n'et wil wachten, zal
- Ik heb je al heel wat voorgescho
ten, antwoordde Sam. En je krijgt een
royale toelage, Dick.
Dat weet ik wel, zei Dick en nu was
zijn uitdrukking werkelijk berouwvol.
Maar het loopt zo op. Ik zal hem schrij
ven en vragen, of ik hem in termUnen
kan afbetalen. Of misschien kon ik beter
iets van het legaat van tante Martha
verkojien. n)e^ zej zyn va(jer
haastig. Daar zijn trustees over aange
steld en ik ben er een van. Ik zou nooit
toestemmen. Je moest maar opbiechten,
mijn jongen. Die rekening van je heeft
veel broertjes.
Nou, misschien wel, zei Dick, (die
weer humeurig werd). Dat is nu eenmaal
zo.
Ja, zei zijn vader langzaam Daar
zullen we eens over praten. Al was deze
beer niet gekomen, dan had ik het toch
gedaan.
O, heer, kreunde Dick. Speel Je nu
de brombeer?
Neen, zei Sam met een zuur lachje.
Maar ik hoorde, wat je zei over Roger
en dat jij dacht, dat het voor iedereen
een groot offer zou zijn, in de firma te
komen.
Dat vind ik ook. zei Dick nadrukke
lijk-
Ben je dan weer veranderd? Zo erg
vond je het niet, toen ik je een junior
firmant wilde maken, als je niet in het
leger wou.
Dick stak nog een sigaret aan,
Ik vond het niet zo erg als me vol
proppen met strategie en wiskunde Maar
als ik in het leger was gegaan, zou dat
ook een lieve cent gekost hebben.
Dat is nu voorbij, zij zijn vader, die
met moeite zijn boosheid onderdrukte.
Wat denk je met je leven te doen, als
ik vragen mag?
Ik heb er heus nog niet over ge
dacht, zei de jonge man luchtig Heeft
u er niet eens aan gedacht me naar het
Parlement te sturen?
Laten we elkaar goed begrijpen,
Dick, zei zijn vader met een klank in zijn
stem, die de jongen er nog nooit in ge
hoord had. Ik heb besloten, dat je niet
verder zult gaan met geld wegsmijten en
je tijd verlummelen- Ik geloof niet dat
de vrienden die je de laatste tijd hebt,
je goed doen- Nu kom ik een woordje
meespreken. Je bent mijn enige zoon en
ik laat je niet zonder meer naar de maan
gaan.
Naar de maan, riep Dick rood van
kwaadheid. Omdat ik een paar schulden
heb gemaakt?
Omdat er aanwijzingen over de hele
linie zijn. bat je die richting uit gaat,
antwoordde zijn vader. Om te beginnen
kan ik je nieuwe vrienden niet appre
ciëren. Ik vermoed, dat je een hoop geld
hebt uitgegeven, waar je niets aan hebt.
Nu, biecht maar op- Je moet er toch eens
mee voor de dag komen. Wat heb je uit
gevoerd?
Als u het nu precies weten wilt, ik
heb op het verkeerde paard gewed.
Natuurlijk, dat kunnen die jonge
idioten niet laten,
Dick verkleurde een beetje en Sam
ging verder:
(Wordt vervolgd).