Kraak redde weerloze Oranje-Elf
Perspectiefloze draw tegen teleur
stellende Zweden
Ganeia
Geen geestdrift in het btadionl£ffi»ïr^tt:a?s3
Nederlandse voorhoede faalde
De Zweedse ook, ondanks beter spel en meer
steun, doch tegen sterkere defensie
Ir 4
J
-
toch óók
HUNTER token?
Nog pas één maal
eerder 0-0
Kraak en Alberts voorkwamen nederlaag
Duizend wagens
gestrand
Keuze-commissie
teleurgesteld
DONDERDAG IS MEI 1952
PAGINA S
Door MARTIN W. DUYZINGS.
Ztveden uit vorm
Traag en nutteloos
Vierkantverdween
Terlouw geblesseerd
Kanthalves de basis
Bijna nog Van Melis
Nederland terug
om te proberen
om verder van
te genieten
Kraak: geluk en klasse!
Zwakke Oranje-aanval
Weinig winst
Juiste uitslag
Onze spelers voetbalmoe?
AMSTERDAM, Woensdagavond.
Slechts één was er, die nog juichte
Terwijl het legioen-der-teleurgestelden op de tribunes van het Olympische stadion, waar ééns, in de Bakhuys-
periode, de roem van een nu legendarisch Oranje- team werd gesmeed, zwijgend en met een schouderophaal
luisterde hoe het operette-achtige mannetje-Orlandini dat met dartele danspasjes en kinderlijk-ongelovige ogen
de meest tamme wedstrijd van heel zijn opgewon den, want Italiaanse, scheidsrechterscarrière had geleid, deze
interland ten einde floot; terwijl één-en-twintig vermoeide spelers zonder één blik op het score-bord waarop in
een akelige, beschuldigende leegte nog altijd slechts twee nullen prijkten, hun weg naar de kleedkamers zochten,
stak in ]!Ct ]yederlandse heiligdom Piet Kraak zijn beide, stevige vuisten jubelend in de lucht: hij had
getriompheerdIn een zonderlinge wedstrijd die geen ogenblik in het stadion de anders soms zo vurige vlam
der geestdrift deed ontbranden en waarin zowel Zweden als Nederlanders tweemaal drie kwartier aan één stuk
hadden rondgelopen in een onverklaarbare sfeer van doffe, irriterende matheid, had Piet Kraak van de eerste
tot de laatste seconde gevochten als een leeuw. Hij was het geweest een doelman in topvorm die zelf
verzekerd en autoritair en met soms fantastische saves de Zweedse aanvalslinie had geïntimideerd. Hij was
het geweest die de Zweedse aanvallers een belangrijk stuk van hun vertrouwen in hun schot ontnomen had en
hen daardoor verleidde tot het soms eindeloze en trage lik-tak-in-een-driehoek-spel waartegen sedert mensen
heugenis toevallig juist een stoere Nederlandse defensie behoorlijk opgewassen is. Hij was het die in een,
door vijf technisch vaardiger Zweden soms zwaar bedreigde Oranje-verdediging koppig de weerstand wakker
hield. Hij was het, tenslotte, die een zwaar teleurstellend Nederlands elftal dat de Zweden zonder élan en
overtuiging aanviel, maar dat zich al improviserend moedig verdedigde, voor een nederlaag behoedde.
s e "I 1 I Want dit middenveld was deze Woens-
O moeite in bedwang hield, had daar met
zijn beide kanthalfs het rijk meer dan
eens voor zich alleen en als de Keuze-
Commissie van de K.N.V.B. de toeschou
wende menigte bijgeval tijdens deze in
terland heeft willen duidelijk maken, dat
wij nz zes jaren vol stopperspillerjj er
nog altijd niet in geslaagd zijn, een
Nederlands elftal te creëren, dat dit
sf opperspilsysteem met zijn befaamde
„magische vierkant" inderdaad kan
spelen dan is zij daar uitstekend in ge
slaagd.
„Wan t zo gauw als Biesbrouck en
Wiertz welke laatste nog het meest
achter onze voorhoede heeft aangezeten,
onder de druk van de ijverig zig-zaggen-
de Zweedse voorhoede naar ons defensie-
Zó zo zeker van zichzelf, zo autori
tair. zo briljant, zo uitdagend haast
tegenover een vijandelijke aanval (Z0
heb ik Piet Kraak niet meer gezien
PIET KRAAK
held van de avond
sedert men hem destijds in New Castle
teger. een enorm sterk Engels B-elftal de
ene dodelijke kogel na de andere uit zijn
d< el zag ranselen.
Zó ook. met dezelfde robuste overtui
ging, had bet gehele Oranje-elftal deze
avond voor de hongerig doch vergeefs
naar doelpunten speurende lenzen der
televis'e-camera's het Zweedse elftal te
lijf moeten gaan, en dan zouden de Scan-
dinaviërs ons op beter, nuttiger, .feller
voetbal hebben moeten vergasten als zij
toch met een draw naar Zweden hadden
willen terugkeren.
Want vóór er een onverbeterlijk opti
mist in de rijen der K.N.V.B.-officials op
staat die ons, als bestond het vader
landse voetballegioen voornamelijk uit
onnozele kinderen, voorrekent, dat deze
-0 uitslag alles in aanmerking genomen
n'et onbevredigend is; vóór men ons
bieidt dat wij het tegen dit Zweedse
elftal dan toch maar net zo goed gedaan
hebben als de Italianen (die er tegen
S'üju speelden) en béter dan de Fransen
(die er in Parijs met 1 van verloren),
^1th.et weIlicht nuttig terwlUe van de
h er op te wijzen, dat dit Zweedse
speelt, Ver heneden zijn normale vonn
_e en flat het bovendien niet eens
Advertentie»
een flauwe schaduw meer Is van het
team dat vier jaren geleden in Londen
met elf gouden Olympische medailles aan
de haal ging en dat vervolgens een dank
baar jachtterrein werd voor de Franse,
Spaanse en Italiaanse voetbalclubs.
Een periode van nauwelijks tien minu
ten in de tweede helft uitgezonderd, toen
de Zweedse voorhoede kennelijk trachtte
een öoelmint te forceren, speelde dit
Zweedse elftal haast net zo tam en on
bezield als het onze. Het was alsof het
gezelschap naar Amsterdam gekomen
was om er een gezellig avond-oefenpar-
tiitje te spelen, en hoewel men indivi
dueel soms vinnig te keer ging de
Zweden speelden in man-tegen-man
gevechten soms harder dan het op het
eerste oog wel leek en zij mochten van
gfluk 1_sPreken dat signor Orlandini op
dat gebied in Italië wekelijks wel ergere
dingen ziet liep het Zweedse ensem
ble herhaaldelijk te doezelen in een nut
teloze traagheid van korte, overdreven
combinaties in de breedte: en dat er des
ondanks meer dan eens ernstige gevaren
dreigden voor het Nederlandse doel, was
minder te danken aan het tactische ver
mogen van de Zweden, dan aan de in
dividuele capaciteiten van rechtsbuiten
Raaberg. de ijverig switchende links
binnen Brodd en de befaamde linksbuiten
S&ndberg, die met veteraan-stopperspil
Nillsson wel de beste man in 't Zweedse
team was.
HET was tegen deze voorhoede een
traag opererende linie die frappant
weinig tactische varianten te beden
ken wist dat wij een Kraak-in-top-
vorm nodig hadden om ons van een
nederlaag te redden
Kraak rédde dat.
Hij redde het dank zij een verbluffend
reactievermogen en een alles overrompe
lende flair die hem terecht het handjevol
„open doekjes" bezorgde dat het legioen
vandaag te vergeven had. Hij redde het
bovendien dank zij de assistentie van een
defensie die met voortvarendheid im
proviseerde en die daarnaast niet over
gebrek aan veine te mopperen had.
Hef was deze voorhoede ook, die na
een zéér tam begin, de druk op het
Nederlandse doel geleidelijk aan ver-
hoogde, onze halfs méér dan ons lief was
in de defensie drong en.... z.ic'h daar
door royaal van ruimte en arbeidsterrein
op het midden/veld verzekerde.
blok werden gedreven, overleed daarmee
meteen dat magische vierkant van ons
zonder enig gerucht en liet het op het
middenveld een gapende leegte achter.
Lenstra noch Bennaars stukken min
der dan verleden week tegen Sunderland
bleken in staat dc kloof tussen defen
sie en attaque te overbruggen. In deze
leegte bouwde de Zweedse halflinie on
verstoord en onbewogen steeds weer
nieuwe attaques op. Men gaf haar zowel
de ruimte als de tijd voor precisiewerk.
En men vermoordde daarmee automa
tisch dat, wat onze voorhoede in deze
interland aan aanvalskracht nog restte.
Ook na de rust waren de eerste storm
lopen weer voor Oranje, doch dit tweede
openings-offensief zette al evenmin zoden
aan de dijk en het was sneller voorbij ook.
Er kwamen weer twee gemakkelijke afge
weerde corners uit voort, plus een schot
van Clavan, nadat Bennaars en Lenstra
tegen Zweedse bodies hadden gedramd,
dat over het doel verdween. De Scandi-
naviërs namen nu sneller het initiatief
over en dwongen eveneens twee corners
af, ook vergeefs.
Toen eensklaps kwam Terlouw naar de
zijlijn, geblesseerd. Bfl een kopduel was
even tevoren een bloedende wonde bo
ven het rechter oog ontstaan en Land
man en Van der Leek begeleidden hem
naar de kleedkamer. Applaus voor Ter-
louw, applaus ook voor Hendriks die
hem kwam vervangen. En die dat goed
deed.
Er gingen wat aanvalletjes over en
weer, Van Melis ondernam een veelbe
lovende dribbel die echter verzandde op
de onverzettelijkheid van Nilsson, hij liet
een center van Lenstra van zijn schoen
glijden, maakte een goede combinatie van
Bennaars en Lenstra ongedaan, Kraak
redde een gevaarlijke schuiver van Sand-
berg en had het benauwd toen Westerberg
ondanks een moedige sliding van Hendriks
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM, Woensdagavond.
In alle tot cn met heden Se"
sneelde 193 officiële interland
wedstrijden van het Nederlands
elftal is deze 09 pas de tweede
d geboekt werd De enige
vAnr<ran?pr was d© »>Dril van Hl
Mei 1923 te Hamburg tegen Duits-
laWaren het vanavond doelman
Kraak en back Alberts die samen
met Odenthal onze tegen-scoreop
0 hielden, toen waren het Harry
Denis (de H.B.S.-er en beste back
die wij ooit in het Nederla e1*-
tf.l gehad hebben, met 56 inter
landwedstrijden) en keeper
Boer (Ajax) die samen «iet Van
oer Kluft (Blauw Wit) het gelijke
spel uit het vuur sleepten
En waren het nu Van Melis en
de binnenspelers Lenstra en Ben
naars aan wie de 0 van onze aan
val moet worden toegeschreven,
toen was het het binnentrio Heij-
nen (H.V.V.)-Bieshaar Haarlem )-
Addicks (Ajax) dat al evenzeer
faalde.
Tegen Zweden was de laagste
score tot nu toe tweemaal 1
voor Nederland geweest: op 13 No
vember 1927 en op 9 Juni 1948,
beide malen te Amsterdam.
de houtkruising trof. Het overwicht van
de Zweden werd groter en het zag er zeer
dreigend uit. toen Odenthal en Hendriks
beiden een bal wilden koppen en samen
down gingen, maar Kraak liep goed uit
en verijdelde met de voet de doorbraak
poging van de naar links gekomen rechts
buiten Raaberg.
Allengs sterker werden de Zweden, die
toen eventjes, een kwartiertje lang, ln
een hoger tempo schakelden en vinnig
naar een doelpunt gingen streven. Het
overwicht van de Zweden begon b(j hun
twee zeer goede kanthalves Lindt en
Hansson, na linksbuiten Sandberg de
besten in hun elftal, die elke door hun
backlinie afgeweerde bal opvingen en
na een kort opdrijven met een goed ge
plaatste pass in hun voorhoede brachten.
Lindt cn Hansson hadden op dat mid
denveld vrijwel vrij spel; Bennaars en
Lenstra kwamen tempo te kort om hen
Een der weinige- gevaarlijke Nederlandse attaques. Svensson kwam uit zijn doel cn kon de bal nog juist
voor de aanstormende Van Melis (geheel links) het veld intrappen. Clavan (uiterst rechts) werd door twee
Ziveedse verdedigers bewaakt en kreeg geen kans om de bal te bemachtigen.
Een der vele malen waarop Kraak met een tijgersprong Oranjes doel van
doorboring redde. Alberts wacht in spanning af en betvaakt intussen
de doellijn.
voor de benen te lopen, Biesbrouck en
Wiertz werden door de Zweedse druk te
ver achter gehouden. De Zweedse backs
behoefden zich niet druk te maken over
aan de zijlijnen altijd wat moeilijker
constructief voetbal, zij konden de aan
vallen van de Nederlanders simpelweg
afbreken, hun kanthalves (en ook spil
Nilsson, in het centrum meer medespe
lers in zijn vizier hebbend om aan te
spelen) deden de rest.
Nederland moest steeds meer terug, de
Zweden bouwden hun aanvallen steeds
gemakkelijker op, konden soms met hun
tegenstanders „spelen". En men kreeg
de indruk alsof er gaandeweg steeds
meer blauwe hemden en steeds minder
oranje shirts in het veld waren.
Zo was het wéér Kraak die het grootste
werk in onze ploeg moest doen. Wéér had
de Stormvogel het geluk der sterken op
zijn hand, toen hij reeds gepasseerd was
doch Odenthal de center van Raaberg on
derschepte, toen hij over een schuiver
van Sandberg heen dook doch de bal juist
naast ging, toen hij ver naast zijn'doel de
bal aan de handige Sandberg moest laten
doch diens vrijwel parallel met de ach
terlijn lopende schuiver op de onbe
schermde paal afsprong. Gelukkige mo
menten.
Maar verder toch weer de grote klasse:
bij een keihard en scherp schot van Lindt
dat hij langs de buitenkant van de paal
ranselde, bij een correcte vang vlak voor
de instormende Westerberg en Sandberg
op een voorzet van Raaberg, bij een kogel
van Sandberg, bij schitterend uitlopen en
radicaal ruimen toen Brodd was doorge
broken.
De Zweden vuurden nóg een paar
schoten van zwaar kaliber af: dat van
Brodd vloog naast, dat van Loefgren
was zó hard dat Kraak de bal niet klem
kon stoppen cn Hendriks ten koste van
een corner moest redden. En nóg was
het gevaar niet geweken: zowel Kraak
als Odenthal werden door hun makkers
omhelsd, nadat zjj door moedig ingrjj-
?en„. °P doorbraken van Raaberg en
Sandberg twee bijna zekere doelpunten
hadden voorkomen.
heerlijke HUNTER'S
alle 20 van
export-kwaliteit
Eii na het eerste pakje
volgen zonder twijfel
vele andere!
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM, Woensdagavond.
Piet Kraak's indrukwekkende uitlopen had geen effect meer, toen
Zweden's midvoor Westerberg halverwege de eerste helft hem met een
harde kopstoot verrassend versloeg; zo hard was Westenberg's kopstoot
echter omlaag gericht, dat de hal hoog van de grond terug sprong en.
over de lat veerde. Het was het enige moment in de eerste helft waarop
Kraak, machtig en imponerend, keepend met gezag en met stijl, groots als
in zijn allerbeste dagen, de situatie niet meer meester was. Hij werd gered
door het geluk dat altijd met de sterken is.
In al die andere moeilijke situaties had
de Stormvogel geen geluk nodig, kon hij
met zijn toch maar weer evident gebleken
klasse alle gevaren overmeesteren. Zoals
op de eerste kopbal, die Westerberg kon
afvuren, nadat Terlouw door Raaberg
weinig elegant was gehaakt en Loefgren
secuur had kunnen centeren. Zoals ook
op de scherpe indraaiende corner van
Sandberg en op een paar harde schoten
van Westerberg en Brodd. En hij was
Precies op tijd toegesneld, toen weer een
van die verraderlijk inzwaaiende hoek
schoppen van Sandberg tegen de paal
etste. Hij voorkwam tenslotte kort voor
TUst twee normaal gesproken reeds
f,d* doelpunt én, toen hij uitlopend de
terhS Wi®rtz en Terlouw gegleden Wes-
erDerg het schot op de schoen smoorde
van SP118 met één vuist de voorzet
bokste g ver buiten zi»n doelgebied
pen\Kduidt opdeenWerk """u 0Pknap"
Zwpfler „o overwicht, dat de
demonstreerden kWna:ti" duid(>11«k
waren voor het Oram* C ™nTMe?
geus de heersende - dat vo1"
openingsoffensief iancee^deYo'ch S.
„it ditmaal inplaats van
een portie moedeloosheid meenam Het
was namelqk al ras duidelijk dat de
Nederlandse voorhoede tegen deze
slecht trappende maar stug afbrekende
cn dicht „Op de benen" spelende Zweed
se verdediging een heleboel tekort
kwam: tempo en intelligentie, balcon-
tröle en positiespel.
Want al mochten dan Lenstra en Van
der Kuil en later ook Van Melis een cor
ner afdwingen, de opmerkelijk rustige
Scandinaviërs, die trouwens tóch veel
over de lijnen trapten, konden het risico
van deze corners gemakkelijk aan,
physiek in 't voordeel als zij waren tegen
de lichtgewichten in de Oranje-aanval. En
hoe kansloos deze aanval ook door eigen
tekortkomingen was, bleek uit de kan
sen, drie op een rij, die Van der Kuil on
beheerst hoog over het doei joeg, bleek
uit de kinderlijke missers, eveneens drie
op rij, waarmee Van Melis de pasjes van
Lenstra verknoeide, bleek ook uit de mis
lukte dribbels van Bennaars en de steeds
afgeremde rushes van Clavan.
De Zweden vreesden deze aanval, die
zijn eigen kansen de hals om draaide,
niet in het minst; zij konden het gemak
kelijk af, al beperkten zij zich tot afbre
ken en uittrappen en al gebeurde het
slechts hoogst zelden dat zij uit hun
eigen verdediging een aanval opbouwden.
De oude ervaren stopper Nilsson (de man
die in 1948 zo'n groot rumoer verwekte
toen hij op de vuilste wijze ooit gezien
het Oranje-idool Faas Wilkes bijkans ón
der de grond werkte) behoefde er niet
eens veel bij te lopen; hij kon zijn gebrek
aan snelheid voldoende maskeren door
i goed opstellen en dreigend met zijn robus
te gestalte pronken.
Vóór Kraak: Alberts!
Zo hielden de Zweden onze voorhoede
in toom. En bjj hun bezoeken aan Kraaks
veste dwongen ook zi) snel drie corners
af, maar daar school gevaar in: Kraak
had er een prachtig getimede vang cn.
de paal bij nodig. Vóór hem ontwikkelde
de jonge Jack Alberts zich tot de beste
back, prima ruimend met beide benen,
onvervaard in de tackles waarmee hij
Raaberg en Westerberg afremde, goed de
situatie aanvoelend toen er tweemaal in
derdaad niets anders op zat dan corners
weg te geven. En bij Zwedens vijfde hoek
schop was het wéér Alberts die Loefgren
een gerede schietkans ontnam.
Op rechts was
het vooral Wiertz
die zich althans
in de eerste helft
onderscheidde;
méér dan Joop
Odenthal, die te
gen de snelle en
behendige links
buiten Sandberg,
de beste man in
de Zweedse ploeg
de handen méér
dan vol had; méér
ook dan Terlouw.
die ondanks een
ook nu weer wel
dadige rust en
pogingen tot con-
structief spel
tóch van allen de
meeste moeite
had tegen het
overigens niet zó
zuivere en bo
vendien vrij star
re korte combine
ren van de Zwe
den; méér dan
tenslotte ook dan
aanvoerder Bies
brouck die niet
meer zo ad rem is ais weleer. Enige ma
len door het oog van de naald kruipend
hield onze verdediging stand, ook al om
dat de Zweden geen variatie in hun aan
vallen brachten en op enkeie gevaarlijke
schoten na slecht afwerkten.
Speerloos en stil.
Die aanvalskracht leek trouwens
toch al niet van het bovenste-beste!
Onze aanvalslinie was zwak, Zjj bleek
niet alleen niet opgewassen tegen de
herhaalde spoorloze verdwijning van
het mr rische vierkant, doch zij miste
ALBERTS,
onze beste back.
bovendien elke dash. Zij bracht het nim
mer tot een werkelijk gevaarlijke ka-
nonnade van Svenssons doel, zij had zélfs
weinig of geen van haar gebruikelijke
briljante bevliegingen, zij liet zich ken
nelijk intimideren door de weinig elegan
te destructiepolitiek der beide Zweedse
backs die opbouwend niet veel bijzon
ders hebben verricht. Deze voorhoede
een falend binnentrio en twee vleu
gelspelers wier geestdrift snel weg
stierf temidden van de algemeen heer
sende malaise was bij voorbaat kans
loos tegen een waarlijk niet weergaloos-
sterke Zweedse defensie, en het was of
heel de Oranje-ploeg dat besefte nadat
het begin-offensiefje van Oranje zon
der veel sensaties verlopen was. Het
was alsof men toën al onbewust méér
op een draw dan op een overwinning
gokteen dat moet men ook op de
tribunes hebben geproefd.
Want waren dit wel dezelfde tribunes
die in het verleden meer dan eens ge
dreund hebben onder de orkaneii-van-
aannioedigingen waarmee het legioen
„zijn" Oranje-team telkens opnieuw weer
in de aanval joeg, ook tegen sterkere
tegenstanders, neen: juist tegen ster
kere tegenstanders? Was dit hetzelfde
legioen dat onlangs nog, tijdens de
jongste thuiswedstrijd tegen de Belgen,
op een golf van nog niet vergeten emo
ties werd heen en weer geslingerd tus
sen tnomph en teleurstelling?....
Het was soms allerakeligst stil op de
tribunes. Het was zo rustig, dat het
„Heya -geroep van de paar honderd
Zweedse supporters met holle echo's
van de Marathon-tribune terugkaatste.
Het was soms zo akelig stil, dat men
zich afvroeg of liet ons dan allema&I
onverschillig liet, dat wij met een fris
en overrompelend oud-Hollands offen
sief maar niet konden heenbreken door
dat eenzijdige, al gauw saaie short-pas
sing van elf, zonder geestdrift balgoo-
chelende Scaiulinaven
Zo sleepten wij ons dan docu- deze
interland. De sfeer was koel en mat. tiet
spel van onze tegenstander was niet
om er een trilogie vol gejubel over vol
te schrijven. En het enige waar men
zich aan warmen kon, was de manier
waarop onze achterhoede het Zweedse
voorhoede-spel telkens toch Weer aan
flarden speelde en hoe men daar dit
onbevredigende gelijke spel uit het vuur
sleepte ook al verloor men dan in de
tweede' helft als gevolg van een lichte
blessure Rinus Terlouw die goed (doch
niet zo briljant 'als in de wedstrijd tegen
Sunderland!) door de Vitesse-man Hen
driks vervangen werd.
En het enige wat men van deze wed
strijd slechts hopen mag, is, dat men
zich in het buitenland toch 'n beetje
blind staart op de voor ons elftal zo op
het v.erste oog niet onverdienstelijke uit
slag, zodat men wellicht bereid zal zijn
ons weer iets hoger te noteren op de
internationale voetbalmarkt.
Dat zou de winst van deze ont
moeting met de Zweden dan kunnen
zijn. Doch véél is het niet. Want voor
de rest ervoeren wij opnieuw, dat er
in dit Oranje-team eigenlijk nog
steeds maar hijzonder weinig per
spectief zit, dat de Zweedse amateurs
op hun Nederlandse collega's nog
altijd een royale voorsprong hebben
op het gebied der techniek en der
lichaamsconditie en...., dat wij
het uitstekende werk van spelers als
Kraak, Alberts, Odenthal, Terlouw,
Hendriks en Wiertz ten spijt tegen
deze Zweden stellig met onvriende
lijke cijfers ten onder zouden zijn
gegaan als ook onze gasten in het
Olympisch stadion niet hadden zitten
worstelen met een inzinking welke
zij nimmer geheel te boven kwamen!
AMSTERDAM, Woensdag.
Op de parkeerplaatsen bjj het Olym
pisch stadion te Amsterdam werden
vanavond bij de Interlandwedstrijd Ne
derlandZwellen ruim 9000 auto's, ruim
200 bussen en ongeveer 8000 fietsen ge
parkeerd. Dit was meer dan bij de wed
strijd Nederland—Engeland-B. Tegen
half vier reden do eerste bezoekers de
stad binnen en om vjjf minuten voor
zeven was al het rijverkeer voor het
stadion afgelopen. Een groot aantal be
zoekers, die per auto uit do richting
Den Haag kwamen, en die geen parkeer
,.P" op hun voorruit hadden, verdwaal
den in de Aalsmeerbuurt. Wat de
reden is geweest, dat deze bezoeker» de
bij de toegangsbwijzen behorende P"
met is uitgereikt of niet hebben ontvan
gen, was de verkeerspolitie niet be
kend. Het gevolg was echter, dat on
geveer 1000 personenauto's op en in de
naaste omgeving van het Hoofddorp-
plein hieven steken en daar maar wer
den neergezet.
D© rijkspolitie leidde op de Ryksweg
van Den Haag het verkeer voor het sta
dion vi' Schiphol en Amstelveen. Toen
het parkeerterrein voor het verkeer uit
de richting Den Haag maar half vol
was, toog de politie op onderzoek en
vond de gestrande wagens in de Aals
meerbuurt. De gestranden hadden reeds
eerder In Wassenaar lange tijd in
de klem gezeten.
n
LENSTRA,
Toen pas liet de Zweedse druk een
beetje af, luwde de Scandinavische vin
nigheid. Oranje kwam tot tegenstoten.
Een goed schot van Van MeUs (het eerste
goede wat wij zagen) vloog rakeling»
naast, een combinatie tussen Van der Kuil
en Van Melis mondde uit bij Clavan die
ver voorlangs naast schoot, ook van Van
der Kuil een bar slecht schot meters en
meters naast, tenslotte ook nog twee goe
de doorbraken van Clavan en Lenstra,
maar Nilsson grendelde in laatste instantie
de weg naar Svensson's doel secuur af.
Nog één keer kwamen de Zweden te
rug, maar Alberts redde, ten koste van
de zesde na-rust-corner (drie voor Ne
derland) en van.... een blessure. En nog
één kans voor Oranje en zowaar was
Van Melis dan tóch nog heel dicht in de
buurt van zijn traditionele goal-per-wed-
strijd (waarop hij overigens vanavond
zjjn „abonnement" moest opzeggen) na
dat Van der Kuil en Lenstra hem de
weg hadden geëffend, maar nu kreeg
Svensson dan eindelijk gelegenheid om
te bewijzen dat hjj uit het goede kee-
pers-hout is gesneden en hij plukte de
Eindhovenaar de bal fraai van de
schoen.
In de laatste minuten moest Kraak nog
.tot. buiten het strafschopgebied uitlopen
om Raaberg de voet dwars te zetten, n.j
ging noodgedwongen zelfs nog een partij
tje „pingelen" met de Zweed, speelde toen
beheerst en „bekeken" terug op Alberts,
die de zaak verder klaarde.
Dat was het laatste. Een interland zon
der goals. Een vreemde gewaarwording,
tot nu toe voor en na de 00 van ibis
tegen Duitsland in
de geschiedenis van
het Oranje-elftal on
gekend. Maar onge
twijfeld een juiste
uitslag. Ten opzichte
van de 0 tegen Ne
derland juist, omdat
onze kranige verde
diging met Kraak en
Alberts aan 't hoofd
dit verdient. Ten op
zichte van de 0 voor
Nederland ook juist. -zilveren jubileum.
omdat onze slappe dieptepunt,
voorhoede (met een steeds matiger wor
dende en vanavond met een dieptepunt
worstelende ex-matchwinner Lenstra, die
hier zijn 25e officiële wedstrijd voor het
Nederlands elftal, tevens zijn slechtste,
speelde; een ongelukkig jubileum!)
AMSTERDAM, Woensdagavond
De leden van de Keuzecommissie en
van de Technische Commissie van de
K.N.V.B. konden moeilijk enthousiast
zijn over het vertoonde spel aan Neder
landse zijde tegen Zweden. Zowel de
heren A. W. Verlegh, ff. Mommers en
O. de Vries, leden van de Keuzecom
missie,i als verscheidene vertegenwoor
digers van de technische commissie had
den slechts één mening: teleurstellend.
De heer Mommers vond, dat er iets
looms over de oranjehemden had gele
gen. want waar was in het Olympisch
Stadion dat enthousiasme gebleven, die
felheid om een ongetwijfeld betere te
genstander te overwinnen f Was het
voetbalmoeheid of ivaren de spelers te
veel over zichzélf tevreden na de match
tegen Sunderland
Wat ook opvallend is geweest, zo re
deneerde men verder, was het gebrek
aan teamverband in het Oranie-elftal.
Waar was b.v. het vierkant op het viid-
dcnvedf
Het merkwaardige feit deed. zich voor,
dat de Zweden er anders over dachten.
Zeker, het was geen prima wedstrijd ge
weest, dat geven zij toe, maar was het
tempo wel zo langzaam als me,nieren
deed voorkomen? Aanvoerder Nilsson
liet zich over de eigen spelers niet uit,
maar zwak was beslist de voorhoede ran
Nederland, zeker een klasse minder dan
de achterhoede.
Zweedse officials wierpen steeds maar
de schuld van hun zwakke voorhoede op
het ontbreken van een goede midvoor.
De keuze van Westerberg was verkeerd
zo zeiden ook de Zweedse journalisten.
Scheidsrechter Orlandini. die zijn eer
ste wedstrijd in Nederland flootvond
het een zeer faire wedstrijd. En het pu
bliek vond hij zo rustig! Hij vond het
jammer, dat Terlouw had moeten uit
vallen, maar zo verklaarde de Italiaan
- het was een ongelukje, waar niemand
iets aan kon doen.
Zo dacht Terlouw er zelf ook ofej-
toen wij hem na afloop in hotel de
VEuropr met een grote pleister naast
zijn rechteroog zagen zitten, lachend en
i'icl. T)v rE}i oaap "ho.d hem 'vctzcJccvd, d-ot
*-■r-rhtr blessure was, die zeer
snel zal genezen.
