Grand Hotel
meneer
n effectief
eei
hotelletje.
Nieuwe diesel-tram op Voorne-
Putten
DrMess en het zeewater
De „Maasdam" vertrokken voor
de maidentrip
Op de bergen wil ik zijn
ig jaar
oitatie
Maatschappij
Scheveningen
mmm
flslË
f
WOENSDAG 13 AUGUSTUS 1952
PAGINA i
Rotterd. Tram weg Mij brengt geleidelijk
verbeteringen in haar diensten aan
ws
-
lÉÉ
im
1®
Door FRANS SCHNEIDERS
Nog héél wat te Wensen
Vreugde en waardering
PRIESTERSTUDENTEN
NAAR HE1LOO
Na Juli 1955
Nieuwjaar-wensen op
groter formaat
Huidige visite-kaartjes te klein
BRAZILIAANS VLIEGTUIG
NEERGESTORT
COMMUNISTISCH RAADSLID
MOEST ONTSLAG NEMEN
EEN KERNGEZONDE
100-J ARIGE
MOSKOU OVER BOOD
SCHAP VAN DE PAUS
NIEUWE AMERIKAANSE
ATOOMFABRIEK
LEGEROEFENINGEN IN
DRENTE
m A
22
VER VAN HUIS
Van onze foto-medewerker
■■■-■
JiJsig
'v
,'U
SCHEVENINGEN, 9 Augustus 1952.
TOEN vijftig jaar geleden de dames met behulp van Maatschappij Zeebad in
Scheveningen in zee afdaalden, waren zij gehuld in dezelfde driekwartpan
talons, als waarin het vrouwelijke geslacht thans fietsend door Nederlands
landouwen trekt. Weet U: die half lange pantalons, te lang om kort genoemd te
worden en te kort om lang te heten. Toen, vijftig jaar geleden dat wil zeggen
op het ogenblik dat de exploitatiemaatschappij Scheveningen haar beschermende
hand over allerlei Scheveningse etablissementen uitstrekte waren die bad-
pantalons ietwat anders van snit, iets ballonachtiger en „versierd" niet weidse
stroken. Nu wordt er alleen wat minder stof aan besteed, dé stroken z\jn er af,
het zijn pantalons om zo te zeggen, jubelend van nieuwe zakelijkheid, en men
zit er mee op de fiets in plaats van in het water. Waarmee ik maar wil zeggen,
dat er in die vijftig jaar van de Exploitatie Maatschappij Scheveningen niet zo
heel veel is veranderd.
WAT er wel Is veranderd, dat moet
naar de ingewijden vertellen, de
exploitatie van al die strand- en
reegenoegens zelf zijn.
Als ik het goed begrijp en ik begrijp
het niet goed, want exploitatie van zee
water is mijn stiel niet dan was dat
vroeger allemaal een beetje gemakke
lijker dan nu. Toen de E. M. S. wij
korten dat nu voor het gemak maar af
dat hele zaakje vijftig jaar geleden
onder haar beschermende vleugels nam,
om precies te zijn op 15 Augustus 1902,
was er een Maatschappij Zeebad, die de
mensen liet zwemmen en er een Kur-
liaus en een wandelhoofd op nahield.
Dat wandelhoofd was er en er waren
hotels als het Grand Hotel, hotel Rauch
en nog zo het een en ander. En nu
schijnt het bouwen van zo'n hotel in die
dagen een klein kunstje te zijn geweest.
Je ging toen bij wijze van spreken naar
een architect, die maakte een tekeninge
tje en je bekeek dat eens. Dan zei je:
maak er nou hier een kamertje bij voor
de meid, de hal een beetje groter en
een soort vaste wasbak voor de direc
teur. Dan zei de architect: accoord! Kan
gebeuren meneer! Dan moest er nog een
haak bijkomen voor een vlaggestok en
als je dan vroeg, wat dat allemaal bij el
kaar kostte dan zei de architect; „laten
wo zeggen vijftig duizend gulden. Een
effectief hotelletje meneer, 't is te geef".
Dat betaalde je dan zo uit je zak en je
liet het bij wijze van spreken thuis be
zorgen.
Maar nu kostte het repareren van het
Grand Hotel dat er tijdens de oorlog nog
al bekaaid was afgekdtnen, alleen al drie
millioen. En die betalen we dan gedeel
telijk uit de Marshallhulp, omdat wij cr
de centen niet voor hebben. En dan ko
men daar nog bij honderd-zeven-en-tach
tig formulieren, waarop 't geslacht van
de aanvrager moet worden ingevuld tot
en met de dagen, waarop hij zoutevis
pleegt te eten, dat alles om te weten te
komen of het bouwvolume niet wordt
overschreden.
Wij willen U maar mededelen, dat in
dien er in die gezegende tijd van ballon
bikini - badpakken - met - stroken - van
zeven-meter reden te over was om alles
wat er in Scheveningen aan amusement
en onderdak te vinden was aan de nij
vere hoede van meneer Ruys toe te ver
trouwen er nu duizend cn één rede
nen en meer zijn om cift alles in de ver
trouwde handen te leggen van meneer
Adama Zylstra, die er ook wel iets van
weet en mij aan een voortreffelijk diner
want koken kunnen ze in Schevenin
gen beter dan in Engeland daar zo
eens het een en ander van vertelde. Het
was goed dat hij vertelde, zodat ik kon
eten. Want, bij 'n Schevenings diner heeft
men werkelijk alle aandacht nodig, die
de vijf zintuigen maar weten op te bren
gen.
Maar daar niet van.
Meneer Adama Zylstra moge nog zo'n
voortreffelijk gastheer zijn, hij heeft nog
een beter hart voor Scheveningen en de
cultuur, vooral voor de muziek-cultuur.
Meneer Adama Zylstra zou men een
nazaat kunnen noemen, een goed zoon
zelfs, van Archimedes van Syracuse.
Deze Archimedes zei eens: „Geef mij
een steunpunt buiten de aarde enJk zal
de wereld uit haar voegen lichten".
Meneer Zylstra zegt het aldus:
„Geef mij een roulette in Scheveningen
en ik zal het hele Nederlandse kunstle
ven subsidiëren".
Dat komt ongeveer op hetzelfde neer.
Meneer Archimedes beslaat bijna twee
kolom in een moderne encyclopaedic, ik
betwijfel of en betreur het, dat meneer
Zylstra over tweeduizend jaar geen re
gel in een encyclopaedie zal hebben
Dat behoeft meneer Zylstra niet te
verdrieten, want het zal altijd nog de
vraag blijven, wie meer heeft bijgedra
gen tot de individuele beschaving. Me
neer Zylstra, die per jaar enkele tiendui
zenden guldens bijpast op de Schevening
se concerten, mag er in leder geval ook
passen, zegt hij, indien hij een bedrag
zou mogen betalen per speettafei en pei
uur voor het culturele leven.
OVER die concerten gesproken. Dat
ging vroeger allemaal een beetje
anders dan nu. Niet zo deftig.
In die jaren '20 was hier in Schevenin
gen prof. Schneevoigt zo iets als Kurka-
pelmeister. Met het Residentie-erchesl
gaf hij veertien concerten in de week in
de Kurzaal. Hij dirigeerde jaren lang
alle grote concerten en dat ging allemaal
niet zo plechtig als nu, want tijd voor
repetities bleef er eigenlijk niet over.
En het ging ook allemaal niet zo vlot,
vooral niet als de professor juist voor
het concert vorstelijk had gedineerd, zo
als men dat in Scheveningen pleegt te
doen.
l'Ambigu in Parijs, toen MiStingüette
daar debuteerde. Toen Mistinguette nu in
Scheveningen kwam en Drese zag in zijn
groene costuum, herkende zij hem on
middellijk en noemde hem L'Haricót
vért.
Guillaume, zéi prof. Schneevoigt
dan midden onder het cohcert tot Drese:
Eringen Sie mir die Bauernpolka!
Dan kwam Drese even later met een
stapel muziek, deelde die uit over de
lessenaars en werd de Bauernpolka ge
speeld. En dart eindigde de professor on
verbiddelijk met de Radetsklmarsch.
ER was nog iets anders met professor
Schneevoigt.
Hij had een poes, die altijd heer
lijke verse tongetjes te eten kreeg. Maar
op een avond was de poes van de pro
fessor ziek en hij beweerde, dat de poes
rotte vis te eten had gekregen en hij
weigerde te dirigeren.
Tenslotte dirigeerde hij natuurlijk
toch, maar onder de pauze kwam plotse
ling de kok, die voor die gelegenheid zijn
schoonste en hoogste muts had opgezet,
de zaal binnen, torsend een grote zilve
ren schotel met een tong voor de poes
van Schneevoigt.
Daags daarna richtte de directie van
Hotel Kurhaus een officieel schrijven
aan de directie van de Exploitatiemaat
schappij Scheveningen van de volgende
inhoud:
Mijne Heren.
Tot ons genoegen kunnen wij U me
dedelen, dat de kat van prol. Schnee
voigt heden verse tong heeft geconsu
meerd.
Wij hopen, dat het de poes goed
heeft gesmaakt en verblijven met de
meeste hoogachting
DIRECTIE KURHAUS.
Boven: De Pier oftewel het wandel
hoofd kort na de boutv. Onder: De
reddingsploeg in liet begin van de
20e èeuw.
te slapen. Met rukken en trekken werd
hij tenslotte gewekt. De ogen openend
richtte hij zich op in zijn gestreepte
pyjamajasje en vroeg verbaasd: „Waar
ben ik hier?"
In het hotél Kurhaus meneer, het
is al twaalf uur.
Hij keek met lodderige ogen de kring
van belangstellenden eens rond en wend-
dé zich toen tot de man. die hem had ge
antwoord.
Is U de directeur, vroeg hij.
En toen deze bevestigend antwoordde,
zei hij:
Ga dan maar naar de notaris en
zeg maar dat ik de hele tent heb ge
kocht, Daarna draaide hij zich om en
sliep verder.
Dan zei hij tijdens het dessert tegen
de directeur van de Exploitattcmaqt-
schappij: ..Ach, wollek Sic nicht an
meincr Stelle diri gieren Dat was na
tuurlijk gevraagd onder de invloed van
de genoten champagne.
Maar als het dan tegen kwart over
acht liep, stond hij toch op. nam zijn
strooien hoed. die hij boven zijn rokcos-
tuutn placht te dragen en schudde er de
kersen in. die hij voor dessert had ge
kregen. En al kersen etend- uit zijn
strooien hoed liep hij dan van achteren
naar voren de zaal door, links cn rechts
naar de aanwezigen kersenpitten spu
wend. En als hij dan met liet orchcst de
Pizzicati-polka van Strauss had ge
speeld, Wendde hij zich om naar het pu
bliek en vroeg aan de zaal:
- Hat Ihnen das ge fallen, ja? Wollen
Sic es nogmals horen, jat
Dan riep cr wel altijd iemand in dc
zaal van ia cn dan vroeg hij:
Wollen Sie cs forto odcr piano
haben
Forto schreeuwde tr een.
Dan werd door het Residentie orchcst
forto gespeeld onder gelach eh gejuich
van het publiek.
In die dagen was daar in de Kurzaal
ook een knecht, die Drese heette. Hij
was piccolo geweest in het Theatre de
LS ik bedenk hoeveel gasten van de
meest uiteenlopende aard de Sche
veningse hotels in die vijflig jaren
en daarvoor reeds hebben gehad, hoef ik
alleen maar te denken aan een gebeur
tenis, welke daar twee jaar geleden
plaats greep, toen twee van mijn Lim
burgse vrienden op een Novembernacht
in het Kurhaus logeerden. Want het
Kurhaus is ook in de winter geopend. Zij
waren naar Den Haag gekomen in een
officiële functie en wel als lid van de
Grote Raad van elf om op de elfde dag
van de elfde maand des avonds om elf
minuten over elf prins Carnaval van de
Haagse Vereniging „Limburgia" te in
stalleren. Zoals gebruikelijk was dat
met nogal een ordentelijke hoeveelheid
drank gepaard gegaan, zodat het onmo
gelijk bleek een van de beide heren de
volgende morgen uit zijn slaap te wek
ken, ofschoon het reeds tegen het mid
daguur liep.
De kamerknecht had het geprobeerd
met kloppen en het kamermeisje, maar
zonder resultaat. Toen werd zijn vriend
er bij gehaald, die wel gewekt was en
tenslotte de directeur van het Kurhaus.
Ten einde raad werd de deur van buiten
af geopend en daar lag het lid Van de
iRaad van elf in diepe rust zijn roes uit
zijn,
DINSDAG.
Zwaar dreunden de fluit-stoten gister
middag rond twee uur over de zon
beschenen rivier cn rolde het geluid over
de daken de stad binnen: de afscheids
groet van 't s .s. „Maasdam", dat gister
middag zjjn maidentrip over dc oceanen
is aangevangen en thans de Nieuwe Wa
terweg reeds heeft verlaten op weg eerst
naar Montreal en dan naar New-York.
Hiermede begon deze trotse stomer van
de Holland—Amerika Lijn zijn geschie
denis, een geschiedenis, die luister büzet
aan de ondernemingsgeest van de Hol
landAmerika LMit cn niet minder aan
de Nederlandse scheepsbouw, waarvan dc
„Maasdam" een prachtig voorbeeld is.
Gepavoiseerd lag gisterochtend do
„Maasdam", 'n zusterschip van de „Ryn-
dam". die Zaterdag de steven naar
Amerika wendde, te wachten op de
passagiers, die ten getale van een acht
honderd dit schip op zijn eerste uitreis
vulden.
Ook de directeur van de H.A.L., de
heer W. H. de Monchy, vergezeld van
zijn echtgenote, maakt deze maidentrip
mee en zal zijn schip in de buitenlandse
havensteden persoonlijk gaan presen
teren. Eveneens was aan boord de héér
Bart Wilton, de directeur van de werf
Wilton-Fijenoord. de werf waar dit
schip van stapel is gelopen. Ook de
architecten J. Schuil en A. van Tien
hoven, die de aankleding van het schip
ontwierpen, maken deze reis mee.
Het muziekcorps van de H.A.L. was voor
deze gelegenheid aangetreden en blies op
dc aanlegsteiger vrolijke marsen ten
afscheid.
Die zou hü niet meer behoeven bij te I Twee uur precies werden de trossen los
gesmeten, nijvere sleper;; zwierven om het
scb.p heen en binnen eer kwartier was het
iteds naar het miaden vin de rivier ge
trokken. Vóór half drie wendde het de
steven naar zee en was de „Maasdam' op
weg naar haar element.
Vele vacantiegangerï, die juis, op rond
vaart door de haven waren of langs de
kent van de Maas flaneerden hadden het
Et.uk dit gedenkwaardige moment mee te
irisken.
Goede vaart „Maasdam".
Het moet ons van het hart, dat behal
ve dan bij de Holland Amerika Lijn zelf
zo weinig naar buiten blijkende Inieresse
bestond in de haven en langs de rivier
voor het vertrek van deze oceaanstomer
op de eerste reis. Bekend is, dat b.v.
New York de aankomst in de geregelde
dienst van een nieuw schip altijd niet
veel vertoon begroet. De hele haven geeft
een fluitconcert ter ere van de nieuwe
ling in de vloot, brandweerboten spuiten
meestal een ereboog en van alle kanten
bestaat er een intense belangstelling
voor een dergelijke gebeurtenis.
Hier geschiedde de afvaart be
halve dan de afscheidsstoten van de
„Maasdam" zelf. een korte groet van
het naast dit schip op vertrekken ge
reed liggende emigrantenschip „Grote
Beer" en de schrille fluitjes van de
zwoegende sleepboten eigenlijk ge
ruisloos.
Waar waren al die slepers en al die
voor de kant liggende boten, die in
de Oudejaarsnacht zulk eer. machtig
concert kunnen geven en waar waren
de vlaggen op de scheepvaartkantoren?
ZULKE gasten had het Kurhaus.
Het had in de beginjaren ook an
dere. De Radja uit de Boven Assam
bijvoorbeeld. Die heette Ngarhinh. Hij
arriveerde in het Kurhaus met vier en
tachtig man. Dat gevolg werd gevórmd
door een deel van zijn harem, eèh deel
hovelingen en verder bedienden. En dat
bleef allemaal een paar maanden in
Scheveningen.
In die dagen kwam men met de trein
en als ér dan buitenlandse gasten naar
Scheveningen kwamen, omdat zij een
medicinale kuur moesten maken onder
toezicht van dr Mess, dan had men drie
dagen of meer in de trein gezeten en
dan vertrok men ook niet zo spoedig. Te
genwoordig komt men per auto zo eens
even kijken. De mensen zijn gehaast en
nerveus in déze tijd en daarom zouden
zij eigenlijk een zeewaterkuur moeten
maken, maar in plaats daarvan vliegen
Zij al weer weg, als zij Scheveningen nog
naunwelijks hebben gezien, want de
auto staat voor de deur en rijdt hen
weer nerveus naar andere genoegens. zo
is deze tijd. Het gemiddelde verblijf van
gasten in Scheveningen is sinds de Radja
van Boven Assam dan ook gedaald van
drie maanden tot drie dagen.
Ja, die dr Mess. Die heeft met zijn me
dicinale kuren Scheveningen eigenlijk ge
maakt. Die was daar badarts-inspécteUr,
nadat de gemeertte daar in 1S29 een
badhuis had gesticht. De eerste badarts
was dr d'Aumery, maar na hem kwam
Pieter Mess die daar de gezondheid be
dreef van 1852 tot 1888. De eerste was
eigenlijk echter Jacob Pronk geweest,
een oeroude, onvervalste Scheveninger,
die op de top van het duin, waar nu hel
Kurhauscabaret staat een badhuisje
opende, waar men baden kon nenien met
verwarmd zeewater.
Dr Mess maakte er in later jaren een
volledige badkuur van. Die had eens een
patiënte, wier zenuwen zo in de war wa
ren, dat Zij een coma had en volledig be
wusteloos was. Dr Mess liet haar twee
maal daags, te beginnen 's morgens om
zes uur, naar de zee brengen en onder
dompelen, Dat deed bij zes en twintig
dagen larig. Toen kwam zij bij aldus
luidt dit verhaal uit de oude kronieken.
Toen begon zij weer wat te eten, daarna
langzamerhand op te staan en het rap
port van deze baddokter eindigt dan met
de vermelding, dat zij nu de leiding heeft
van een huishouden met vele kinderen
en„evenvele bedienden".
Zeewater was een medicijn tegèit vele
kwalen en dat is het nogl Alleen het
gebruik is er niet meer naar, maar de
badarts is er nog, die echte,- geen kuren
meer voorschrijft maar alleen het toe
zicht houdt op de volksgezondheid zoge
zegd.
Neen, dan deed dr Mess dat anders. Die
schreef baden voor en dat had men
maar te doen. Mash- die schreef ook
amusement en afleiding voor zoals con
certen in het Kurhaus, huisbals, zoals me
neer Scholz in het Palace nog geeft en
zo het een en ander meer. Maar: om elf
uur naar bed decreteerde hij En als
't dan elf uur was, dan draalde Mess zelf
midden onder het bal de gaslampen uit
en joeg zijn gasten naar bed. Kom daar
nu maar eens om. Maar het was diezelf
de Mess, die voOr een particuliere exploi
tatie pleitte Oen liberaal dus, zou men
nu zeggen en in 1883 kwam dan ook
de Maatschappij Zeebad, die in 1902
eveneens onder beheer van de Exploita
tiemaatschappij kwam.
De eerste man daarvan was de heer J.
D. Ruys, de laatste is nu meneer Adama
Zylstra. Daartussenin was het de heer
Polis, die meer dan vijf en twintig jaar
een leidende rol speelde.
Vijftig jaren is dat nu. De zee heeft in
die tijd heel wat mensenlijven schoonge
spoeld. Naast de concerten zijn nu de
patates frites gekomen, de ijsco's. lijn
veertien, gestroomlijnd en wel, en bus L.
(Van onze verslaggever).
„Wel nieuwe wagens, hè, maar geen
dividend. 1". DeZe ogenschijnlijk sarcas
tische, maar zeer waarschijnlijk als
geestigheid bedoelde opmerking aan het
adres van de Rotterdamse Tramtveg
I Maatschappij, was op een kladje papier
j geschreven, dat op 'n opvallende plaats
achterbleef in een van de gllmmend-
nleuwe coupé's van het diesel-tramstel,
toen dit Maandag na zijn openingsrit op
de lijn HellcvoetslulsRotterdam zijn
gasten op het stationnetje in de Rose-
straat had gespuid. Wij weten niet of
directeur Van Ztiylen van de R.T.M. het
I briefje gelezen heeft, maar toch moes-
i ten wij er aan terugdenken, toen hU
later tijdens een Zeer geanimeerde ont-
vangst in hotel „Het Witte Paard" ia
Rotterdam verklaarde, dat bij hém de
aandeelhouders op de derde plaats
kwamen. Voorrang hadden namelijk het
streekbelang en dus een zo goedkoop en
zo Vlug mogelijk vervoer voor de kleine
man en het personeelsbelang.
Het was de directeur dan ook een
1 grote vreugde dat, anderhalf jaar nadat
op de lijn naar Oostvoorne dieseUracue
was ingevoerd, nu ook Hellevoetsluis
zijn dieseltram had kunnen aanschou
wen. Nog meer deed het hem plezier te
mogen aankondigen, dat de Rotterdamse
Tramweg Mij. welke een zeer uitge
strekt gebied bestrijkt zonder spoor
wegen en zuiver agrarisch, met een
schrale en niet erg reislustige bevol
king van plan is geleidelijk de Zuld-
holléndsê en Noord-Zéeuwse eilanden
een betere verbinding te geven met de
stad. waarop hun hele economie gericht
is: Rotterdam. Zeer binnenkort, waar
schijnlijk reeds de volgends week, krijgt
Hekelingen op Putten een busverbin
ding met Spijkenlsse, terwijl in de
herfst op de lijn HellevoetsluisRotter
dam een tweede dieseltram gaat rijden.
In de HoekseWaard komt ook een twee
de zware dieselstel. De directeur steldé
per medio 1953 verder in het uitzicht
verbètéringén op de veerdiensten tus
sen SchouwenDuiveland en Goeree
Overflakkee en VoornePutten.
Het aprèekt vanzelf, dat er voor de
burgemeesters van de eilanden nog
heel wat te wensen overblijft. En a.1
kan de R.T.M. weinig doen aan het tot
stand komen van een vaste oeverver
binding met Fla'kkèe zo brood- en
broodnodig om dit eiland uit 2ijn isole-
mens te verlossen „die dag zal voor
heel Flafckee een jubeldag zijn" men
beloofde toch deze laatste van de Zuid-
hóllandse eilanden direct in te schake
len in het rechtstreekse vervoer met
bussen of trams over het Haringvliet
naar Rotterdam, zodra de vaste oever
verbinding er eenmaal zou. zijn. Nog
steeds zijn de veerboten de bewoners
een doorn in het oog. al is de bevol
king blij met de reeds bereikte ver
beteringen: vóór de oorlog zes vaarten
per dag, thans negentien. En hoewel de
R.T.M. grotere boten zou willen inleg
gen. de hoge kosten (drie a vier ton)
belemmeren dit, omdat het bedrijf met
financièringsmoeilijikheden te kampen
heeft.
R.T.M. te steunen bij haar pogingen
Schouiwen-Duiveland en Goeree-Over-
flaiklkee tegen goedkopere tarieven een
verbinding te geven met het vasteland?"
En toch, bjj al deze critiek heerste cr
Maandag vreugde cn waai dering onder
de eilandbewoners cn de plaatselijke
overheid om hetgeen de RTM met haar
gestage arbeid reeds heeft weten klaar
te spelen. Langs HellevoetsluisOuden
hoornZuid landSpijkenisscHoogvliet
Poortugaal en Rhoon rijdt sinds giste
ren de trots van het bedrijf: een dicsel-
lOcomotief met vier gezellige, van schok-
brekers voorziene en in prettige lichte
kleuren geverfde coupé's. De bewoners
en de vacantiegangers, die op dit traject
reizen, behoeven ook niet meer op een
droogje tc zitten: het tramstel heeft een
buffetrytuig, waarin een charmant ger-
vcerstertje in grjjs-blauw uniform hen
met een koele dronk uiteraard op be
stelling komt laven.
Maandag hebben de priesterstudenten
van het bisdom Haarlem hun 26ste bede
vaart gehouden naar het genadeoord van
O.L. ter Nood te Heiloo. Er waren er
ongeveer 350 van de wereldlyke geeste
lijkheid, kloosterorden en congregaties.
De algemene intentie was vermeerdering
van het aantal priesterroepingen en vol
harding van de priesterstudenten in hun
roeping. Om half elf werd een plechtige
Hoogmis opgedragen door de neomist
G. Rosenberg en onder deze H. Mis hield
pater Timmer O.C. een predikatie over
de geest van geloof, die rle priesterstu
denten nu reeds moet bezielen, opdat zij
later hun taak van brengers van de ware
vrede aan de wereld naar behoren zul
len kunnen vervullen. De wisselende ge
zangen werden gezongen door de schola
cantorum van het groot-seminari-e War
mond. Bij de begroetingsplechtigheid bij
het beeld van St Willibrord sprak pater
L. A. v. d. IJssel M.S.F. uit Castricum
over het gebed en het offer, 's Middags
was er een plechtig Lof met sacraments
processie waaronder kapelaan P. Heems
kerk uit Castricum preekte.
Het onlangs genomen besluit van de
Wcrcldpostvereniging om dc minimum
omvang van poststukken vast te stellen
op 1 x 10 cm heeft hier te lande nogal
wat ongerustheid verwekt, vooral onder
de verzenders van visite-kaartjes.
De persdienst van de PTT deelt ons nu
mee, dat deze bepaling eerst op 1 juii
1953 van kracht wórdt. Daarna volgt nog
een overgangsperiode van twee jaar,
waarin tegen de verzending van klei
nere stukken geen bezwaar zal worden
gemaakt.
Dezè bepalingen zijn door dc Wereld-
póstvereniging uiteraard vastgesteld voor
het postverkeer met het buitenland. Daar
het echter voor de Nederlandse post
dienst van het grootste belang is, dat de
bepalingen voor het binnenlands verkeer
met die voor het buitenlandse postver
keer overeenstemmen, zal de PTT bevor
deren, dat de hiervoor genoemde mini
mum afmetingen mettertijd óók zullen
gelden voor dt in het binnenlands ver
keer te verzenden poststukken.
Ook hierbij zal een ruime overgangs
termijn in acht worden genomen en wel
zodanig, dat de bepaling in geen geval
vóór 1 Juli 1955 definitief van kracht zal
worden.
Een Braziliaanse Douglas Dakota met
24 personen aan boord is in Palmeiras
niiergestort en in brand gevlogen. Het
toestel was op weg van Rio Verde naar
Goianaia, de hoofdstad van de staat
Goiaz. Alle inzittenden zijn om het le
ven gekomen.
„Waarom". Zo vroeg de hoer Van Xuy-
len zich af en hij liet niet na dit op
gemoedelijke wijze onder de aandacht
van de vertegenwoordiger van het mi
nisterie van Verkeer en Waterstaat te
brengen „geeft het Rijk wel toelagen ap
de tarieven vöor de provinciale Zeeuwse
stoombootdiehsteh en laat het na de
Het communistische gemeenteraadslid
van Amsterdam W. van Wijk heeft op
Verzoek van het districtsbestuur der
C.P.N. ontslag uit Zijn functie gevraagd.
Genoemd bestuur had bezwaar tegen zjjn
privéleven. De heer Van Wjjk maakte
sinds 1946 deel uit van de Amsterdamse
gemeenteraad.
Op Maandag 29 September hoopt
mevrouw D. Lammerts—Koopman, die
verblijf houdt in het rusthuis „Johan
na" aan 't Frederik Hendrikplein 78
te Den Haag haar 100ste verjaardag te
vieren.
Mevrouw LammertsKoopman, een
Friese Van geboorte, is ondanks haar
hoge leeftijd nog kerngezond. Alleen
haar gezichtsvermogen en haar gehoor
gaan wat achteruit. Maar iedere dag
maakt ze nog een wandelingetje rondom
het Frederik Hendrikplein en een en
kele maal wandelt zij ook nog naar
haar bijna 70-jarige zoon, die aan de
Hogeweg woont. Maar voor de terugreis
wordt dan een taxi genomen.
Ieder jaar gaat Zuster Van Dijk met
de verpleegden van haar rusthuis, die
daartoe nog krachtig genoeg zijn, per
touringcar een dagje uit en daarbij is
mevrouw Lammerts-Koopman altijd
van de partij. Voor alles heeft zij eén
levendige belangstelling, zelfs maakt ze
nog gedichtjes. Zo heeft zij niet lang
geleden nog een gedichtje gemaakt op
de bezettingstijd.
Op Maandag 29 September 's middags
varl ?„uur tot half 5 zal de 100-jarige
recipiëren in het rusthuis.
Voor de eerste maal heeft Moskou
thans gereageerd op de jongste bood
schap van Z. H. de Paus aan de volke
ren van Rusland. In een artikel van het
in vier talen verschijnende tijdschrift
„Nieuwe Tijd" wordt gezegd, dat de
boodschap „alleen de bedoeling heeft de
vijandige houding van het Vaticaan te
genover de Slavische volkeren te V -
hullen". Het tijdschrift grijpt tegelijker
tijd de gelegenheid aan om" nieuwe aan
vallen te richten tegen de persoon van
de Paus en tegen de H. Stoel.
De Amerikaanse commissie voor de
atoomenergie heeft bekendgemaakt, dat
in Zuid-Ohio een reusachtige fabriek voor
atoomenergie zal worden gebouwd om de
bevoorrading met strategisch u-235, dat
gebruikt kan worden voor atoombommen
en atoommachines, te versnellen. De
nieuwe fabriek, die deel uitmaakt van het
uitbreidingsprogram ter waarde van 3
milliard dollar, zal in drie tot vier jaaf
door 34.000 arbeiders worden gebouwd op
een gebjed van 2500 hectaren. De fabriek
zal een energie-capaciteit van 1.8 milliard
kilowatt nodig hebben en werk verschaf
fen aan 4 5000 personen.
CCHEVENINGEN heeft een naam in
gA de wereld, al kan geen buitenlander
die naam uitspreken.
Ik herinner mij een Fransman, die nul
ln een gesprek over talen vroeg een cent
Nederlands woord te noemen
Ik zei: Scheveningen. Hij pr°h'H t
het ook met die gutturale g va*» ^ns.
lukte niet en hij zei tenslotte: „Ah
m'sieur, ce n'est pas une langue
une maladie de gorge".
Maar dat is Scheveningen met. Geloof
mij.
De parate onderdelen, welke thans in
de legerplaatsen op de Veluwe verblij
ven, zullen wederom een oefening in re-
gimentsverband houden. Deze oefening,
genaamd „Óversticht" wordt uitge
voerd ln de provincie Drente in het ge
bied tussen Steenwük en Schoonoord op
Dinsdag 19. Woensdag 20 en Donderdag
21 Augustus en zal worden geleld door de
commandant le divisie.
Til et m'n jodelrefrcin til met de camera. Welke
11 amateur zou niet van puur enthousiasme
watertanden, als hij de kans kreeg om Vrij
en blij met zijn kiekkastje een toer door dc Alpen te
maken? Daar liggen dc mooiste motieven immers
voor het opscheppen. In ons lage landje ben je zó
uitgefotografeerd. Er zjjn dan ook amateurs die het
bepaald oneerlijk vinden dat lieden, die zich de wCel-
de van een buitenlandse reis kunnen permitteren, aan
vaderlandse fotowedstrijden, mogen meedoen en daar
natuurlijk zonder moeite de hoogste prijzen weg
kapen. Van dc andere kant zullen cr b.v. ook wel
Zwitsers zijn die in dezelfde trant praten over hun
tandgeno\ n die tijdens dc vacantic naar Nederland
komen. Zy, die Zwitserse amateur fotograf en, moeten
maar altijd bergtoppen, gletscllcrs, 'watervallen en
ravijnen fotograferen. Werkelijk, dat gaat je op de
lange duur ook de keel uithangen. Zij benijden de
Hollanders die naar hartelust windmolens cn Voten-
dammcrs-op-klompen, bollenvelden en schepen kun
nen kicken
Laat het bovenstaande ceil tikje overdreven zyn,
het is in ieder geval waar, dat men ten onrechte
meent dat goede foto's bij voorkeur tii den vreemde
gemaakt worden. De werkelijkheid is zo, dat de toe
rist. die een bekoorlijk plekje in het buitenland heeft
gefotografeerd, gewoonlijk veel meer in zijn opname
ziét dan cr in feite opstaat. Zijn fantasu: ziet in een
wazige prent, die een gezicht op de Mattcrhorn of de
Jhngfrau heet voor tc stellen, nu eenmaal het mach
tige brrnmassief dat hij bij de onnttme in werkelijkheid
aanschouwde. Dat zijn foto die majesteitelijke wer
kelijkheid geenszins benadert, och, dat hindert hem
niet. Gewoonlijk hebben foto s van dit genre alleen
betekenis als reisherinnering. Als fotografische weer
gave van eén natuurtafereel, dat ook de buitenstaan
der weet te boeien, zijn ze niet overtuigend genoeg
Een goede foto enier
titivcekt kttctf eigen toni.
Het moet niet nodig zijn
dat de maker er een
ellen-lang verhaal bij af
steekt voordat het tot de
grsrhouwcr doordringt
welk een bijzonder, gr-
weldig en alomhekr.nd
-stukje van de aardbol hij
Wel heeft vereeuwigd.
Als reissnu.Ve.nir mag zoiets erg aardig zijn, bli een
fotowedstrijd is er wein.g concurrentie Van te duch
ten.
De ervaring bewijst telk'ens weer dat het in andere
landstreken heus niet gemakkelijker is dan thuis om
opnamen te maken welke de toets der critiek kunnen
doorstaan. Terecht, zegt, dr Van Santen in zijn „Be
ginselen der Fotografische Techniek": Hor meer
'het fotografisch zien ontwikkeld is. des te dichter bij
huis vindt men xjjn motieven". Dit moge voor de
thuisblijvers een geruststelling zijn cn tevens een
aansporing om hun (gevoeligoog de kost te geven.
Net zou dwaasheid, zijn als we ie nu maar aan
raadden om, bij een buitenlandse vacantictrin de ca
mera liever thuis tc laten. Alleen moet n zich met te
veel ilhisie's maken over dr resultaten die u in den
vreemde met uw toestel bereikt. Doorgaans ontbreken
op zo'n reis dc rust en de nodige concentratorwelke
voor het malcen van een prima opname vereist zijn.
Het weer is soms wispelturig. Dc amateur die er
speciaal op uit wil trekken om rustig en met overleg
jets bijzonders te maken, komt nog al eens in con
flict met, het reisschema van zijn tochtgenoten. De
V'ehtvcrhoudiitgen blijken elders vaak geheel anders
dan wij in ons land ja gewend zijn, zodat de keuze
va" dr belichtingstijd soms ren probleem wordt.
Dat is b.v. het gevat in het, gebergte waar onze film
tegelijkertijd felle lichten èn diepe schaduwpartijen
mort'opvangen. Zelfs on zonnige dagen sfile dalen cn
bergtoppen vaak gehuld in een blauwe nevel sluier,
welke de cameralens heel mat moeilijker blijkt te
doordringen dan het, menselijk oog dat kan.
Welke film levert hier de beste resultaten Niette
genstaande sommige deskundigen anders beweren,
heeft de ervaring ons geleerd dat een snelle panfilm,
zoals wij die thuis ook gebruiken, ln verreweg de
meeste gevallen uitstekend voldoet. Een dergelijke
film overbrugt de veel voorkomende felle lichtcon
trasten met meer succes dan een langzame film. Zij
staat, ook bi) korte belichtingstijden, een klein dia-
fragma toe, iets wat. dc dieptescherpte ten goede,
komt. Voor veraf gelegen bergtoppen en hellingen,
welke doorgaans wazig zijn, is echter gebruik van
Cen geelfiltcr absoluut noodzakelijk. Êij gebruik van
een snelle fdui is dit geen bezwaar.
I^ERGELIJKE landschappen en panorama's, wel-
J J ke van grote hoogte af genomen zijn, vallen om
meer dan één reden op de foto gewoonlijk erg
tegen. Zij bevatten zo overstelpend veel details dat
een dergelijke opname slechts by sterke vergroting
nog voldoet. Het perspectief gaat bovendien geheel
verloren als er geen passende voorgrond in het beeld
wordt ingesloten, cen rotspartij, bomen, bloemen of
personen (welke laatste niet in de lens maar naar
het landschap kijkenDe machtige natuur laat zich
tlu eenmaal niet in Volle glorie vastleggen op een
plaatje dat maar een handpalm groot is. Een veel
beter object voor onze camera vormen dan ooi: de
kleinere motieveneen kronkelend bergpad, huizen,
houtsnijwerk en schilderingen aan gevels, alpenflora,
berghutten, vee, mensen 'aan het 'werk in typische
klederdracht, kapellen en kruisbeelden langs de weg,
kortom alles wat n met de camera op vrij dichte
afstand kunt benaderen.
Om zeker te zijn dat u ook in lief buitenland over
uw „eigen" merk film kunt beschikken, is het aan
te raden om naast de Nederlandse sigaren en
sigaretten - ook de nodige rolfilms mee ie nemen.
Dc invoer daarvan is in de meeste landen echter niet
onbeperkt vrij. In België en Luxemburg mag men 2,
in Frankrijk 10 en in Zwitserland 2 rolfilms per
persoon vrij invoeren, al zal dc douane u voor een
filmpje meer of minder heus niet lelijk aankijken.
Vrije in- en uitvoer van een gebruikte camera, voor
persoonlijk gebruik bestemd, is in genoemde landen
eveneens toegestaan.
Om iedere' moeilijkheid te vermijden bij weder
invoer over dc Nederlandse grens, verdient het aan
beveling uw toestel, vóór het vertrek, van een loodje
te laten voorzien ten kantore Invoerrechten en Ac
cijnzen. Dit geldt zeker voor een nieuw-uitziende en
dure toestellen. Het gevaar is anders niet denkbeeldig
dat men u, bij de terugkeer aan de grens, invoer
rechten laat betalen van uw eigen toestel.
