Gezondheid" met '11 schil er om
ONS SUCCESPATROON VAN DEZE WEEK
„Maatschappelijk werk is geen
armenzorg
Neil Lyndon ontsnapt
Droge erwtensoep
Sanapir/n: de veilige 3
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
Krimpen van pijn
r>
Minister Van Thiel geeft voorkeur aan
particulier en kerkelijk initiatief
Geautoriseerde vertaling uit het Engels van
VICTOR BRIDGES
PAGINA J
ZATERDAG 11 OCTOBER 1952
Arthur Rank houdt uitverkoop. Rank, de mens. Vak
onderwijs, dat 60.000.000.— kostte. Vloeren vegen en
meel sjouwen. „Arthur, dit is niet het soort kantoor, waarin
je bent opgevoed"De baas met te veel geld. Geluidsfilm,
waarin één woord wordt gesproken. „Cinerama", de film
van de toekomst? Greer Garson is dagbladeigenaresse
geworden.
V)
Mr J. Arthur Rank, de Britse film-1 ook nog steeds, of hij een zak meel op
tsaar, die hard op weg is alleen nog
maar bioscoopeigenaar mitsgaders han
delaar in meel te worden, gaat 't meu
bilair en de uitrusting van zijn stu
dio's In Denham, de grootste in Enge
land, openbaar verkopen. De verschil
lende stukken worden reeds in num
mers ondergebracht. Maar er ls zoveel,
dat men pas begin volgend jaar met
de verkoop zal kunnen beginnen. De
totale opbrengst wordt op een millioen
gulden geraamd.
Het restaurant, waar bijna iedere be
roemde ster ter wereld heeft geluncht,
staat vol stapels tafels en stoelen. Maar
er is zorgvuldig een plekje opengehou
den voor een portret van Leslie Howard,
één van de eerste Denhamsterren. De
lange gangen, die de zeven studio's ver
binden en die eens gonsden van bedrij
vigheid, liggen thans verlaten.
De studio, die vijfmillioen heeft ge
kost, is vóór de oorlog door Sir Alexan
der Korda gebouwd. De naam van zijn
maatschappij: „London Films", is nog
xichtbaar onder het nieuwe opschrift;
,.J. Arthur Rank Organisation". Er was
eens een tijd, dat er vijf films tegelijk
werden geproduceerd.
Verleden jaar heeft vnr Rank uit be-
xuiniging de studio gesloten en zijn hele
productie geconcentreerd in Pinewood.
Mr J. Arthur Rank is een veelzijdig
Rian, over wie de meningen in de film
wereld sterk uiteenlopen:
„Mr Rank", aldus Jean Simmons, „is
zo'n gezellige man".
..Mr Rank", aldus Trevor Howard, ,.is
ebsoluut charmant en ik blijf van me
ning. dat het op goede manieren aan
komt".
„Mr Rank", aldus James Mason. ,.is het
ergste wat de Britse filmindustrie ooit
is overkomen".
Mr. Joseph Arthur Rank zelf strijkt met
zijn grote hand langs zijn kin, als men
hem deze uitspraken voorlegt en ver
klaart: „Ik wist niets van het produce
ren van films af. Ik ben er alleen maar
mee begonnen, omdat niemand anders
het deed".
Bij het leren van het vak hebben de
maatschappijen van mr Rank in vier en
een half jaar 60.000.000 verloren. Ver-
Meden jaar begon mr Rank zich te ont-
doen van zijn sterren, zijn producenten,
zijn studio's en zijn productieprogram
ma's. Kortom van alles, behalve zijn
bioscopen. Het resultaat was een geslaag
de poging, waarbij een tekort van meer
dan 130 millioen een bedrag, waar
over andere filmmensen met een menge
ling van ontzag en bewondering spreken
aanmerkelijk werd ingelopen.
Net op het ogenblik, dat mr Rank de
gedetailleerde leiding van zijn organisa
tie aan een ander gaat overlaten, is er
van de hand van Alan Wood, een
Australische journalist, 'n boek over hem
verschenen.
Wat zegt hij van Rank, de mens? Hij
is 63 jaar. heeft een haviksneus en
draagt zijn donkere haar glad naar ach
teren. Een man, met een enorm sterk
geheugen, die langzaam spreekt en die
nu en dan met een sombere glimlach een
wrang grapje tapt.
Hij ging eerst in de meelhandel, omdat
het de familiezaak was. ..Toen ik 18 jaar
was, leerde ik alleen vloeren vegen en
meel sjouwen, zegt hijzelf. Hij loopt dan
zijn schouders torst.
Natuurlijk heeft hij geld maar hoe
veel? Een kennis probeerde er eens naar
te vragen was het 10.000.000
100.000.0001? 11? 12? of 13? „Ik ben
niet bijgelovig", luidde het enige com
mentaar van mr Rank.
Hij leeft in grote stijl. In Reigate heeft
hij een huis met 26 kamers, zwembad en
tennisbanen. Maar op Zondagavond zit
hij voor een electrisch kacheltje gehurkt
om zelf zijn brood te roosteren, teneinde
zijn personeel geen onnodig werk te be
zorgen op de Sabbath. Hij is een gods
dienstig mens, een Methodist, die les
geeft op de Zondagsschool en die tot de
ontdekking is gekomen, dat de kinderen
hem „voortdurend om handtekeningen
van filmsterren vragen".
Zijn kantoor weerspiegelt zijn levens
stijl. Voor zijn hoofdkwartier kocht hij
voor 500.000 een gebouw in Southstreet,
Londen en liet. het aankleden met dikke
tapijten, antieke meubelen, wandtapijten
en vazen vol bloemen. Zijn oudere broer
James kwam er eens een kijkje nemen
en zei: „Arthur, dit is niet het soort kan
toor, waarin je bent opgevoed".
Hij drinkt uitsluitend citroenlimonade
en gemberbier. Toen hij ziek was, heeft
hij wel eens iets sterkers gedronken en
„leefde veertien dagen lang op brande
wijn". Dit redde zijn leven, maar „ik
heb er toch niet de smaak van te pak
ken gekregen".
In de omgang is hij vaak verlegen. Een
paar maanden vóór het einde van de
laatste wereldoorlog werd hij door Lord
Beaverbrook op de lunch genodigd. Die
lunch was .,een afschuwelijke misluk
king". Zijn -gastheer was „opgewekt,
charmant, overlaadde zijn gast met eten
en drinken en tracl'tte over allerlei din
gen een gesprek te beginnen". Maar
Rank hield zich hardnekkig aan zijn
geheelonthoudersbrouwsel en zei weinig
Hij is meer op zijn gemak met winst
en verliesrekeningen dan met boeken.
Een producent probeerde hem een. de
inhoud van „The Dynasts" uit te leggen
en merkte, dat mr Rank niet precies
wist, wat hij bedoelde. ,,U weet wel,
meheer, „The Dynastshet beroemde
drama door Thomas Hardy". „Wie", zei
mr Rank. „is Thomas Hardy. Ik moet er
Nell (zijn vrouw) eens naar vragen. Die
is het litteraire genie in de familie. Ze
heeft me nooit iets van Hardy verteld
Wat de zakenmethoden van Rank be
treft? Aanvankelijk was zijn enige doel,
religieuze films te maken. Toen, in 1935,
hielp hii 'n speelfilm produceren: „Thurn
of the Tide" (Het Getij keert), een pro
fetische titel. De critici waren met de
film ingenomen, maar de bioscoopeige
naars waren er niet bijster op gebrand,
de film te haren. Toen. ging Rank zich
pas goed voor de film interesseren om
de mannen, die zijn film weigerden te
vertonen, een lesje te geven. Binnen
tien jaar was hij eigenaar van meer dan
600 bioscopen, zes studid's en rond zestig
sterren. De zaken van Rank waren meer
dan 500.000.000 waard tegenover een
beginkapitaal van rond 17.000.000. Hij
kon wachten, terwijl zijn concurrenten
failliet gingen. Voor de meeste proble
men had mr Rank een eenvoudige op
lossing: schrijf maar een chèque. Gabriel
Pascal, zijn duurste producent, die
12.780.000 besteedde aan de film
„Caesar and Cleopatra", heeft eens ge
zegd: „Desnoods kan hij altijd nog een
paar zakken meel verkopen om aan geld
te komen".
Op de manier, waarop zijn producen
ten cr mee omsprongen, verdween zelfs
het geld van Rank snel. Veel van hun
films waren uitmuntend en droegen bij
tot het prestige van de Britse films.
Maar Rank gaf ze alles, wat ze vroegen
en de kosten vlogen omhoog. De baas
met teveel geld had de artisten bedorven.
Toen de debacle kwam en hij zijn pro
ductieprogramma's van meer dan 40 films
per jaar verlaagde tot rond 20, droeg
Rank het beheer volledig over aan een
accountant, Jo>n Davis
Rita Gam. een Amerikaans meisje, is
de eerste stomme ster sinds de komst
van de sprekende film Ze speelt met Ray
Milland een hoofdrol in de film „The
Thief' en evenmin ais wie ook in de film
spreekt ze een enkel woord. De film
heeft namelijk geen dialoog, alleen ge
luidseffecten. Tijdens een onderhoud met
de pers heeft de 24-jarige Rita ver
klaard: „Het is een film, waarin jacht
wordt gemaakt op spionnen. De actie
maakt vólkomen duidelijk, wat we 'den
ken. Wat de liefdesscènes betreft, die
kunnen in elk geval zonder dialoog wor
den gespeeld.
In de hele film wordt slechts één
woord gesproken. Op de radio zegt een
omroeper: .,Hierwaarna het toe
stel wordt afgezet.
Voor de volledigheid: de stem van
Rita Gam is zacht en aantrekkelijk.
Volgens het mededelingenblad van de
Westduitse regeringsvoorlichtingsdienst
hebben sovjet-functionarissen de Arabi
sche landen onlangs de anti-Joodse film
„Jood Suess" en de anti-Britse „Oom
Krueger" aangeboden. Beide films zijn
tijdens de oorlog door de Duitse regis
seur Veit Harlan onder auspiciën van
Goebbêls' propaganda-ministerie gemaakt.
De films zouden samen met nog enige
andere van Veit Harlan, enkele weken
geleden door de directeur van de sovjet-
filmexportmaatschappij „Sovexportfilm"
te Muehlhausen in Oost-Duitsland zijn
verkocht. Volgens het bulletin waren de
titels van de film veranderd, doch was
de inhoud ongewijzigd gebleven.
,,Ik geloof, dat ik de film van de toe
komst heb gezien. En", aldus schrijft de
journalist Newell Rogers uit New York,
„als ik me niet vergis, zullen de tegen
woordige films er even ouderwets door
worden als de stomme films, toen de
geluidsfilms in roulatie kwamen".
„Gisternacht", vervolgt deze journa
list, „zat ik op de eerste rij parterre van
een in het duister gehuld Broadway-
theater. 'Plotseling, hoewel ik wist, wat
me te wachten stond, merkte ik. dat ik
mijn voeten instinctmatig tegen het
houten schot vóór me hield gedrukt.
Want over de hele breedte van het to
neel, ruim, vijftien meter, verscheen
plotseling een filmbeeld. Het was meer
dan zeven meter hoog vol stralende kleu
ren. Ik onderging de vreemde sensatie
van in een rupsbaan op de kermis te
zitten. Van de galerij boven me klonken
kreten, die afkomstig leken te zijn van
de inzittenden achter me. Eerst dach* ik,
dat het publiek op de galerij gilde, maar
het volgende ogenblik besefte ik, dat het
geluid afkomstig was uit één van de
zeven luidsprekers, die rondom in het
theater stonden opgesteld. Deze produ
ceren het geluid op een punt, waaruit
het zou komen, als men zich midden tus
sen het gebeuren op het „doek" bevond,
een illusie, die wordt verstrekt, doordat
dit „doek" een halvemaanvorm heeft".
Fred Walter, de uitvinder, heeft aan
de vervolmaking van deze „cinerama"
vijftien jaar gewerkt. Hij wordt door
rijke lieden financieel gesteund en de
Amerikaanse kranten en weekbladen zijn
vol lof over zijn vinding.
Intussen moet er nog één moeilijkheid
worden overwonnen. Een producent of
een regisseur moet dit nieuwe medium
meester worden en een volledige speel
film vervaardigen. Als hem dit lukt en
het wordt een kassucces, dan is het af
gelopen met de films, zoals we ze ken
nen. Zo niet, dan is het niet anders dan
weer een curiositeit temeer.
Appelen en peren zijn in Nederland de
■meest gebruikte vruchten. Zij zijin dan
ook het gehele najaar en (de gehele win
ter te krijgen in een grote verscheiden
heid van smaak, vorm en kleur. Het is
wel eens aardig om o,p de kenmerken
van die diverse soorten hard fruit te let
ten. De liefhebber van fris-zure, stevige
handappels kan 'beginnen met dc «ele
James Grieve en Glorie van Holland om
en Ellison Orange zijn minder zuur en
Bellefleur en Laxton's Sutoerbe, de Cox
volgens velen fijner van smaak. Op iets
goed® duiden de namen Present van En
geland en Pnincesse Noble-
Voor het gebruik in de keuken nemen
we de vastvlezïge Manks Codi-n. Belle
fleur of Bramiley's Seedling wanneer we
appelbollen, compote of gebakken appel-
PHHschijven willen maken. Als moesappel
de "Groninger Kroon, de wat lirog(^tworden vele soorten verkocht, de een
maar fleurige stenappel en de forse no
tarisappel met zijn vettig huidje te ein
digen met de goed bevaarbare sappige
Goud-reine t- De roodblozende Jonathan.
In het natte seizoen is het een verheu
gend bericht, dat een Nederlands 'indu
strieel het klaar heeft gespeeld erwten
soep in droge vorm te fabriceren. Dat wil
dus zeggen dat op een droogje zitten al
niet meer zo vervelend is als voor dgge
uitvinding en verder dat de dagen /an
de erwtensoep in blik wellicht geteld zul.
,Greer Garson en haar echtgenoot Colo
nel E. E. Fogelsen hebben een dagblad
overgenomen, genaamd „Santa Fe
News".
Onmiddellijk nam Greer Garson, on
danks hgar drukke werkzaamheden, de
zaken zelf ter hand, reorganiseerde het
blad en nam een aantal gedemobiliseer
de militairen in dienst. Deze jonge man
nen slaagden erin, het kwijnende blad
nieuw leven in tc blazen. Het blad heeft
het zelfs al gepresteerd, een plaatselijke
corruptie-affaire aan het licht te brengen,
als gevolg waarvan de opiage ruim ver
dubbeld werd.
len zijn. Want erwtensoep klaarmaken is
volgens cms en anderen, die het kunnen
weten, een lastig en tijdrovend werkje en
menig huisvrouw liep liever met een
zwaar blik in de boodschappentas naar
huis dan de halve dag met een pollepel
door de keuken. Maar nu halen we bin
nenkort de erwtensoep per pond alsof het
suiker was en dat zal de huismoeders zeker
genoegen doen. Maar de vraag blijft open
of de huisvaders even geestdriftig zullen
zijn. Want, de kjuif, het enige droge wat
er in de natte erwtensoep voorkwam, zal
in de «iroge wel niet te vinden zijn en
'n man erkent geen erwtensoep waaruit
geen harig varkensvel als het monster van
Loch Ness omhoog rijst. Wij wachten
daarom met spanning op nadere berich
ten over de natte toestand van de droge
erwtensoep.
Advertentie
Drie superieure geneesmiddelen in elk
tablet, bovendien door Juiste dosering,
zeer verhoogde geneeskrachtige wer
king. Overtreft alles I Werkt veilig en
snel bij Griep,- Koorts - Kou «n Pijnen.
Koket 25 tabletten 45 cl. 50 tabletten 80 ct
beter van smaak dan de ander. Moes van
'goudreiinetten 'geldt a'ls bijzonder sma
kelijk- Om suiker te besparen, kan men
moes koken van een combinatie van zure
en zoete appelen, zoals zoete Bloemée,
Ermigard, kaneelappel. In dit -geval ver
dient zeven van 'de vruchten-massa aan
beveling, (daar de zoete vruchten niet ge
makkelijk moezen.
Ook de ene handpeer is de andere niet.
Tot ije beste worden gerekend de slanke
Conférence en de Bonne Louise, de lange
bruine Triomphe -de Vienne en de dikke
bruine Beurré Hard, de Légi-pont en de
Doyemné du C-omice, om er maar enkele
te noemen-
Voor compote en inmaakt lenen zich
vooral de soorten met een niet-flau-we
smaak: o.a. de muskusachtige Williams
Bon Ohrétien, de Beurré Lebrun en de
Herfstpeer van Geulle hoewel gestoofde
maagdeperen en Bonne Louises ook niet
te versmaden zijn.
De appelvormige kweepeer behoort niet
tot de eigenlijke peersoorten, maar ver
dient toch vermelding, omdat er zulke
heerlijke, geurige compote van gemaakt
kan worden.
Meestal zullen we ons fruit -rauw, wel
schoongemaakt maar zonder verdere be
werking eten; dit is immers het gemakke
lijkst, het goedkoopst en dikwijls het lek
kerst. Maar misschien wilt U er een enkele
keer eens iets anders dan anders van
maken. Daarom laten wij hier nog enkele
recepten voor appel- en perengerech'ten
volgen.
Vruchtenmengsel
250 gr appelen en/of peren, 50 gr krenten
of blauwe rozijnen, sap van ongeveer een
halve citroen of sinaasappel, ongeveer 45
gr. (5 eetlepels) bruine of witte basterd
suiker. (kaneel).
De vruchten schillen en ontpitten. Ze
in kleine blokjes snijden en deze met de
rest van de ingrediënten vermengen. De
massa een kwartiertje laten staan. Dan
zo nodig nog suiker of citroensap toe
voegen. Het mengsel geven met custard-
vla, yoghurt of droge rijst. Ook kan men
het op brood of op een beschuit of als
vulling van flensjes of gebak gebruiken.
Vruchtenmoesschotel
5 Beschuiten, .30 g. (2 eetlepels) boter
of margarine, 15 g. (1 eetlepel) suiker;
750 g. appelen en/of peren, ongeveer 80
g. (ruim 5 eetlepels) suiker, een thee
lepel kaneel, een weinig nootmuskaat;
(vanillesaus).
De beschuiten kruimelen, met de sui
ker vermengen en in de boter of mar
garine bakken onder steeds roeren. De
vruchten schillen, van het klokhuis ont
doen en mét bodempje water tot een vrij
dik moes koken. Dit. op smaak maken
met suiker, kaneel en nootmuskaat.
In een schotel een laag gebakken be
schuit leggen, daarop de appelmoes. Vlak
voor het opdoen de rest van de beschuit
er op strooien. Het gerecht warm of
koud geven met koude vanillesaus. Bij
het gebruik van peren minder suiker
nemen en iets citroensap toevoegen.
Greer Garson is dagbladeigenarcsse
geworden. Hier ziet men de
beroemde actrice als de 84-jarige
Mrs Parkington in de gelijknamige
M. G. M.-film.
Deze week brengen wij U een
zeer gedistingeerde blouse voor
zwaardere figuren.
De blouse wordt over de rok
gedragen en dat maakt zeer slank.
De voorkant sluit tot aan het
hoekje en verder loopt bet splitje
tot aan de hals. Een eenvoudig
kraagje, dat open en diclit gedragen
kan worden, sluit het geheel af.
De blouse is zonder taillenaden en
wordt door coupenaadjes mooi aan
gesloten.
Op de schouder vallen twee of
drie plooitjes. De mouw valt van
onderen ruim en sluit met een klein manchetje. Het patroon is
verkrijgbaar in de maat: 40, 44, 46, 48, 50, 52 a 0.50.
Plak aan de adrèszijde van een briefkaart, naast en buiten de frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON. BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam. adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer dan f 1— op een kaart, wat meer geplakt wordt is
waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Afgehaald elke dag van 9 tot 12 en van 2 tot 5 uur. Behalve 's Zaterdags.
Kiveeperen-compóte
Vs kg. kweeperen, schil en sap van een
halve citroen, 50 g. (3 eetlepels) suiker.
De kweeperen schillen, in vieren snij
den en van het klokhuis ontdoen. Ze op
zetten met zo veel water dat ze net onder
staan en een half uur zachtjes koken-
Dan suiker en citroensap en -schil toe
voegen en de vruchten gaar koken (in
nog ongeveer een uur). Een gedeelte van
het kooknat afgieten, de rest binden met
een papje van aardappelmeel en water.
Deze compote kan men warm of koud
geven.
Advertentie
door rheumaitiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen is onnodig. Togal
bevrijdt U snel en afdoende van die
pijnen. Togal baat waar andere mid
delen falen. Togal zuivert de nieren,
is onschadelijk voor hart en maag.
By apoth. en drog. f 0.95, f 2.40, f 8.88.
Tijdens de jaarvergadering van het.
Algemeen bestuur van het Provinciaal
Opbouworgaan „Noord-Brabant" in het
paleis-raadhuis te Tilburg, heeft giste
ren de minister voor maatschappelyk
werk, mr F. J. M. van Thiel, afscheid
genomen als voorzitter van genoemd or
gaan. Van 1946 af heeft hij deze functie
Advertentie
smaakt
..Geef mj) maar
n reep chocola!"
„Natüurlijk van
bekleed. Hij kwam, naar hij in zijn af
scheidsrede zeide, in het Brabantse Op
bouworgaan in contact met de vraag
stukken, welke hij thans als leider van
een nieuw departement landelijk zal
moeten regelen. Een van tie vraagstuk
ken is de herziening van de Armenwet,
waarmede thans een commissie doende
is.
Minister Van Thiel merkte op. dat
maatschappelijk werk ten onrechte met
armenzorg vereenzelvigd wordt. Armen
zorg is slechts eon onderdeel van het
maatschappelijk werk.
Als zij" ministeriële taak zag de be
windsman liet geven van een bepaalde
fundering aan het veelomvattende maat
schappelijke werk. dat naar hij hoopte
een belangrijke steun voor de rijkspvcf-.
beid zal blijken, om de welvaart van
het Nederlandse volk mede te verwe
zenlijken. Als zijn standpunt gaf de
minister weer, dat een volledige voor
keur moet uitgaan naar het particulier
en kerkelijk initiatief.
Het belangrijkste achtte <je scheidende
voorzitter de samenwerking op basis van
vertrouwen tussen instellingen van het
particulier initiatief en de overheid.
Tot voorzitter van het orgaan werd
met algemene stemmen gekozen de heer
P. Koppens, secretaris van de Bossche
diocesane bond van de Katholieke Ar
beidersbeweging.
11
Ik knikte. Ik had eggs-and-bacon voor
ontbijt gehad en ham-and-eggs klonk als
een veelbelovende variant op t Prmcip
dat men niet verschillende dranken doo
elkaar moet drinken.
Heel goed zet ik- En zoudt u mij
ook een vel papier en inkt mee kunnen
brengen? Ik heb nog een brief te schrj-
Dit was niet geheel de waarheid, maar
het scheen mij een goed motief om eni
gen tijd te blijven zitten, zonder al te veel
de nieuwsgierigheid te trekken.
Toen ik boven gekomen was, en aan
de tafel had plaats genomen, zag ik, aat
mijn verwachting geheel juist was. Ik
zag -recht in de grote kamer van ons kan
toor en kon zelfs twee klerken, die aan
hun lessenaars zaten te werken, zo
óelijk waarnemen, dat ik hun trekk
kon onderscheiden. Beiden waren vre -
den voor mij, maar ik was hierover n
verbaasd ik had altijd vermoed, da,
George het. vroeger personeel voor nei
grootste gedeelte ontslagen zou hebben,
wanneer zij ten minste niet zelf hun be
trekking bij hem hadden opgezegd. Mijn
r.ecf zelf zag ik niet. Hij moest of in zijn
eigen heiligdom zijn of in de grote acuter-
ksmcr. waar ik gewoonlijk met mijn assi-
s r-t Watson werkte. platen op de deur, waar ik mij nieuws-
jk veel gjeljg naar toe wendde om te zien. wie
nin-g, dat ik tenslotte vijf Schilling neer
legde en hem er mee bezig liet.
Ook nu was ik nauwelijks op tijd. Toen
ik op straat kwam, was George de deur
aan de overkant al uit. Hij zag er minder
bekommerd uit dan ooi; tevoren Hij was
nu echt het type, zoals hij was, toen hu
mij in de gevangenis wierp. Hoe zeer ik
mij ook verzette, ik kon een gevoel van
bittere haat niet onderdrukken.
Hij begaf zich. stevig doorstappend, in
de richting van de Houses of Parliament
en de straat overstekend, bleef ik voor
zichtig achter hem aan gaan. Zo bracht
hij'mij langs Whitehall, over Trafalgar
Square en langs Charing Cross Road naar
Piccadilly
Langzamerhand was het „jagers,
instinct", zoals men dat noemt, in mij
ontwaakt. Ik had het onverklaarbare
gevoel, dat er iets zeer belangrijks zou
gebeuren en toen George Bondstr ee in
sloeg, verhaastte ik mijn schrdcn tor ik
weer even dicht bij hem was gekomen
als de eerste keer.
Plotseling hield ik stil op het drukste
gedeelte van het trottoir en ging een
deur naast 'n sigarenwinkel binnen Met
enkele passen had ik de plek bereikt,
juist op tijd om hem te zien verdwijnen
om de wending van een stenen trap.
Er waren twee kleine koperen naam-
Het was mij natuurlijk onmogelijk
n de overvloedige schotel ham-and- j 5 van zyn bezoek gold. Op de ene
jj 114 Km rtK E 4 a n PD *n _l Tj\f T"\ j
e-gs, die de kelner mij bracht, te eten
rc.ar ik talmde er zo lang mogelijk mee
1 slaagde erin, een kop vrij neutrale
V 'fie naar binnen <e krijgen. Daarna
s -k ik een nieuwe sigaar op en toen de
t.'" was afgeruimd en de kellner mij
i -hrijfmateriaal had gebracht, veinsde
Ik mijn brief te beginnen.
Natuurlijk bleef ik de gehele tijd de
overkant van de straat scherp waarnemen
en ik begon juist te denken, dat ik op
deze wijze roekeloos verkwistend mijn
tijd besteedde, toen ik plotseling George
Uit zijn privé-kantoor in de grote kamer
zag komen met zijn hoed op en een para-
piuie in zijn hand. Hij sprak met een van
de klerken, alsof hij hem enkele instruc
ties gaf en verliet de kamer, de deur
achter zich dichttrekkend.
Ik sprong op en terwijl ik mij nog de
trap afhaastte, riep ik de verbijsterende
kelner -toe, mijn rekening op te maken.
Daar ik langer dan anderhalf uur rustig
boven had gezeten, scheen hij mijn haast
geenzins redeloos te vinden; hij was
tenminste zo lang bezig -met mijn reke-
stond' ,Dr .Rich. Jones, M. D." en op de
andere:' „Mile. Vivien".
Toen ik de laatste naam las, kwam die
trui bekend voor; plotseling herinnerde ik
mij het potlood-briefje op Tommy's deur
en de welwillende „Mile. Vivien", die be
reid was, zijn telegrammen in ontvangst
te nemen.
Dat was een merkwaardige overeen-
koms'. Maar ik was te verlangend om uH
te vinden wat George daar deed, dan
dat ik veel tijd besteedde met er over na
tc denken Ik stapte naar de voet van f»
'rap en ke'ek voorzichtig omhoog. Aan zijn
hand die de leuning vasthield, kon ik
zien.'dat hij de eerste-verdieping, waar de
dokter woonde, voorbijgegaan was. Wie
Mile. Vivien ook mocht zijn, stellig was
zij het doel van George's wandeling.
Mij afvragend, wat het beste was, gin„
ik weer naar de voordeur. Mijn vorige
waarnemingspost in Victoria Street was
zo'n succes geweest.dat ik werktuigelijk
naar de overkant van de straat keek. 01
hier ook niet een geschikt restaurant was,
1 van waaruit ik mijn tactiek kon herhalen
Een restaurant was er niet, wel een kleine
fatsoenlijk uitziende bar, die even ge
schikt was voor mijn doel.
Wanneer ik wachten moest, zou een
wisky-soda een veel welkomer middel
zijn om de tijd te doden, dan een derde
maaltijd van ham-and-eggs; ik stak dus
de straat over, opende een deur met het
opschrift: „Saloon Bar", en bevond mij
in een vierkant, gezellig ingericht lokaal,
waar een vriendelijk uitziende man wat
te drinken bracht aan een paar schauf-
feurs.
Achter de bar was een grote spiegel
ruit aangebracht in een zodanige hoek, dat
ik de overzijde van de straat erin
zien kon. Dit was zeer gemakkelijk,
daar ik nu met mijn rug naar het ven
ster tegen de bar geleund kon blijven
kijken en toch aldoor de bewuste deur
in het oog kon houden.
Goedenmorgen, meneer! Wat zal
het zijn?" vroeg de kastelein.
Wat whisky-and-soda astublieft!
Toen hij zich omwendde om het ver
langde te krijgen kwam mij een geluk
kig denkbeeld voor de geest. Ik wachtte
tot hij het glas op de toonbank gezet
had cn het sodawater uitschonk; toen
vroeg ik onverschillig:
Kent u misschien ^en zekere Vivien
hier in de buurt?"
Hij keek plotseling op en herhaalde:
Vivien? Er woont wel een ma-mselle
Vivien hier tegenover. Bedoelt u haar?
Ik haalde mijn schouders op.
Ik weet het niet, antwoordde ik en
waardig voegde ik er aan toe:
Een vriend van me heeft een tas
of zoiets gevonden met: Vivien, Bond
Streel" erop en vroeg mij, of ik de eige
naar daarvan niet kon ontdekken."
De kastelein knikte belangstellend
Dat zal wel zijn. Mamselle Vivien, de
handlijnkundige, juist aan de «verkant.
O, is zij een handlijnkundige?" riep
'*De gedachte, dat George een handlijn
kundige raadpleegde was zeer zeker ver
makelijk; misschien wenste hij te weten,
of ik weer spoedig gevat zou kunnen
worden.
Met een blik op de chauffeurs leunde
de kastelein wat naar mij over en zei
met enigszins gedempte stem:
Ja zo noemt zij zich; Chiromante
en Clairvoyant© ze moet heel goecl
zijn in haar soort."
Zo, Zo!
Ja en ze heeft veel clienten, waar
onder veel politici. U zoudt verwonderd
zijn, als ik u vertelde, wie ik daar alle
maal heb zien binnengaan zelfs mi
nisters!"
„Dat klinkt deftig genoeg."
Op dit oogenblik werd hij door een
der gasten weggeroepen en liet hij
mij aan mijn eigen gedachten over. Ik
moest op de een of andere manier met
deze mademoiselle kennis zien te ma-ken.
Een handlijnkundige, die docnr George
onder zijn werktijd zelfs geraadpleegd
werd, was wel de grote belangstelling
waard. En bovendien was 'het feit, dat
zij dezelfde naam droeg als de dame die
naast Tommy woonde, een aansporing te
meer. Het kon louter toeval zijn, maar
ook bij deze mogelijkheid was het feit
vreemd genoeg voor mij, om het wat
nader te onderzoeken.
Ik dronk mijn whisky uit en bestelde
na enige minuten een tweede glas. Maar
juist toen ik hiervan de eerste teug nam,
zag ik plotseljgig in de spiegel hei beeld
van George, die de deur aan de over
kant uitkwam.
Ik ledigde mijn glas niet, maar het
neerzettend, knikte ik de kastelein toe
en ging zonder meer de straat op, Daar
heerste de gewone middagdrukte. Ik
brak mij een baan naar de overkant en
bereikte het trottoir nog juist op tijd om
George in een taxi te zien stappen.
Ik was nie; dicht genoeg bij om bet
adres, dat hij opgaf, te verstaan, maar
tenzij hij zijn oude gewoonte' had prijs
gegeven, moest hij naar zijn club gere
den zijn om daar te lunchen. In ieder ge
val* was ik er zeker van, dat ik hem later
op hc; kantoor zou kunnen terugvinden,
als ik dat wilde. Voor het ogenblik had
ik andere plannen; ik wilde het voor
beeld van George volgen en een visite
brengen aan Mademoiselle Vivien.
Ik wandelde dus terug, wierp mijn si
gaar weg, ging de voordeur binnen en
klom de trap op. Ik meende, dat ik zonder
moeile zou worden binnengelaten, wan
neer ik kwam als 'n gewoon cliënt; mocht
dit echter niet het geval zijn, dan zou ik
zo had ik vast besloten ieder mid
del aanvatten om mijn doel te bereiken.
Op de tweede verdieping kwam ik voor
een groene deur te staan met een vreemd
gesneden electrische bel, in de vorm van
een Egyptische meisjeskop, die een rode
steen op haar voorhoofd droeg. Dit was
klaarblijkelijk het knopje; ik drukte erop
en na een ogenblik werd de deur zachtjes
geopend. Een kleine maar zeer intelligent
uitziende page, die er uitzag als een i.a-
liaan, stond op de drempel.
Is Mademoiselle thuis?"
Hij nam mij scherp op van onder tot
boven en zij:
Heeft men u uiégenódigd?
Neen maar wees zo vriendelijk, te
vragen of ik haar spreken kan. Mijn
naam is James Nicholson. Ik zou haar
graag consulteren."
Als u even wilt binnenkomen, zal
ik het haar vragen. Mademoiselle ont
vangt anders zelden iemand die niet
vooraf belet gevraagd heeft.
Hij opende een deur aan de rechter
kant en liet mij in een kleine zitkamer
waarin slechts twee stoelen stonden.
Verder was zij opgesmukt met enkele
kommen met prachtige tulpen en hya
cinten. Een grote kast die langs de ge
hele wand liep, was gevuld met boeken.
Zolang de jongen weg was, vettnaakte
ik mij met het lezen van de titel*. Ex
stonden talrijke delen over helderziend
heid, onderbroken door verzenbundels en
wat onwaarschijnlijke werken over
avontuur en fantasie.
Die bonte mengelmoes van literatuur
gaf mij even een gevooel van onust,
waaruit ik echter spoedig werd verlost
door de page die binnentrad.
Wilt u maar volgen? Mademoiselle
kan u ontvangen, kondigde hij aan.
Ik volgde hem, de gang langs, naar een
andere kamer, waar zware gordijnen het
daglicht volkomen buitengesloten hielden.
Een kleine rozekleurige lamp, die in een
hoek te branden stond, wierp een warme
glans over ieder ding en verlichtte een
lage tafel van ^roen steen in het midden
van de kamer, waarop een grote kristal
len bol' in metalen standaard was ge
plaatst. Behalve twee merkwaardig ge
sneden stoelen 'bevatte het vertrek geen
andere meubelen.
De jongen vertrok weer, de deur geluid
loos achter zich dichtsluiten-d. Een op"'
blik stond ik om mij heen te zien toer
een zacht geluid mijn aandacht trok. Ee
ogenblik later werd een gordijn aan _e
andere kant van de kamer la"g*® o i,
zij geschoven en in de opening zag
slanke meisjesgestalte, gekleed n een
lange donkergekleurde Oosterse tunica.
Ik sprong op, terwijl onwillekeurig 'n
uitroep van verrassing aan mijn lippen
ontsnap1©. Een ogenblik stond ik dood
stil mijn handen geklemd om de leu
ning van de stoel en starend als iemand
die van de dood is verrezen. Wanneer ik
niet krankzinnig was, was 't meisje daar
voor mij niemand anders dan Joyce.
HOOFDSTUK XI
Drie jaar van scheiding overbrugd.
Het onverwachte van de gebeurtenis
had mij van mijzelf gebracht- Me 11inspan
ning van al mijn kracht had "Vj bijna
op hetzelfde moment weer hers eld, te
laat echter nog om een herkenning te
voorkomen. Bij het geluid1 van mijn stem
was alle kleur uit Joyce s gezicht ver-
verdwenen- Zij bracht haar handen aan
haar borst en met een lichle kreet kwam
zii vooruit en bleef weer st-aan, bleek en
wankelend cn met wijdgeopende, half on
gelovige ogen-
„Goede hemel," fluisterde zij- Ju--
Neil?"
Zij was op het punt neer te vallen,
maar ik liep op haar toe en dwong haar
met mijn arm om 'haar schouders, zacht
jes in een van de stoelen Voor haar ge
knield nam ik haar handen in de mijne-
Ik zag dat het nergens toe diende, haar
nog te misleiden.
Ik wist het niet, zei ik alleen, ik
volgde George-"
—Wat hebben ze je gedaan? klaagde
zij. „Wat he'bben ze je gedaan. Neil? En
je handen o. je arme handen."
Zij begon te schreien en boog haar ge
zicht voorover op mijn handen"
Niet doen. Joyce, zei ik 'n beetje
ruw; „om hemelswil niet doen!"
Half onbewust trok ik mijn handen te
rug, die door die drie jaar hard werken
in Dartmoor er niet op waren vooruit
gegaan-
Mijn enigszins ruwe handelwijze scheen
Joyce t0t zichzelf te -brengen. Zij hield
op met snikken en sprong op uit haar
stoel, terwijl zij zenuwachtig de kamer
rondkeek.
Ik moet met Jack spreken nu dade
lijk! Hij mag niemand anders bovenlaten.
Zij bleef even staan en droogde haar
tranen, die nog vochtig op -haar wangen
lagen; toen liep zij snel naai de i„-eui
er verdween in de gang- Zij bleef slechts
enkele seconden weg; ik had mij nauwe
lijks kunnen oprichten, of zij was al te
rug en sloot de deur achter zich af met
de sleutel. Hijgend leunde zij tegen de
muur. Voor het eerst drong het t mij
door, hoe verwonderlijk tno .1 was
fcC Nei?6Neil zei ze, haar handen naar
mij uitstrekkend „Ben je t werkelijk?
Ik kwam naar haar toe en kuste haar
°P_hKleine0Joyce! Mijn dappere, kleine
Joyce!
z;j verborg haar gezicht teScn miJn las
cn ik voelde, hoe haar hand over mijn
mouw streelde.
„O!"' snikte zij, als ik maar geweten
had-, waar ik je eerder had kunnen vin
den! Altijd door na je ontvluchting heb
ik gehoopt en verlangd, dat je komen
zou.
Zij duwde mü hal* van zich weg en
keek mij aan me; haar blauwe, betraan-
cIg OHon.
Waar ben je geweest? Wat hebben
ze met je gedaan? Zeg het mij, zeg het
mij Neil!
Één ogenblik aarzelde ik. Het was mij
niet mogelijk haar in deze twijfel en
en verwarring te laten.
Als ik geweten had, dat jij het was,
Joyce, dan zou ik George eerder naar de
duivel hebben laten lopen, dan hem hier
heen te volgen.
Maar waarom? vroeg zij. Waar had
je heen moeten gaan, als je nio; naar mij
had willen komen?
„Arme Joyce," zei ik bitter; heb ik je
nö'g geen ellende en moeite genoeg ge
bracht!
Zij onderbrak mij met een zach.c uit
roep.
Zeg jij dat? Zeg jij dat, die alles
voor mij verloren hebt? Begrijp je dan
niet, dat ik dag en nacht, sinds jij weg
gebracht was naar d-e gevangenis, mij-
;»lf heb gehaat en mijzelf heb verweten,
dat ik je ooi; iets verteld heb? O, als ik
had kunnen vermoeden, wat er gebeu
ren zou, had ik je nooit naar die Marks.
Ik onderbrak haar woorden door haar
in mijn armen te nemen cn een ogen-blik
bleef zij zo staan, bitter schreiend met
haar wang tegen mijn schouder. Ook ik
zelf voelde mij niet in staat een woord
te spreken.
Joyce herstelde zich het eerst. Zij hief
haar hoofd op, veegde haar tranen weg
en keek mij lang cn onderzoekend aan.
„Er is niets van je overgebleven," zei
ze tenslotte, niets dan je ogen.... je
lieve, oude ogen. Ik geloof, dat ik .ie ook
daaraan zou herkend hebben, als ik niet
je stem gehoord had.
Zij vatte mijn hand weer, en die zacht
strelend, vervolgde zij:
Vertel mij toch, wat dit alles be
tekent, Neil! Vertel mij alles, wat er ge
beurd is„ vanaf het ogen-blik. dat je
wegging.
„Goed dan," zei ik ruwweg. Ik zal je
in alle mogelijke gevaren meeslepen, ik
zal mijn belofte aan McMurtrie breken,
maar dat is Immers, wat men van een
ontsnapte gevangene verwachten 'kan.
Vanaf het ogenblik, dat ik ov-x d«
muur van de aanplanting gesprongen was,
vertelde ik haar nauwkeurig de geheie
ongelooflijke geschiedenis. Zij luisterde
zwijgend, maar haar gelaat verried de
ikood-Jsadhtiige belangstelling,- waarmee
zij ieder woord volgde. Toen ik aan de
geschiedenis van Sonja's vermoedelijke
Lcfde voor mij kwam ik vertelde haar
alles geheel naar waarheid grepen
haar handen wat vaster om dc mijne,
maar behalve deze ene beweging zat zij
doodstil.
Niet voordat ik geheel had uitgespro
ken, maakte zij haar eerste opmerking.
Nadat ik geëindigd had, bleef zij nog
een ogenblik stil zitten; toen verhelderde
plotseling haar gezicht en met een zachte
lach, die half een snik was. sloeg zij haar
armen om mijn hals.
„Tommy had gelijk," fluisterde zij, hij
ze'i, dat je iets wonderlijks zou doen. Ik
wist dat ook wel, Neil, maar ik ben zo
bang geweest, toen ik niet wist, waar je
was en wat er gebeurd was.
Zij ging weer rechtop zitten en heur
haar wegschuivend, begon zij mij over
allerlei na te vragen.
Geloof je, wat die mensen je ver
vertelden? Dokter McMurtrie en die an
deren?
Neen! Ik ben er zeker van, dat ze
mij hebben voorgelegen.
Maar waarom hebben ze je dan ge
holpen?
Dat weet ik in de verste verte niet.
Ik ben er alleen van overtuigd, dot
McMurtrie en Savaroff niet de mensen
zijn. voor wie zij zich uitgeven. Overi
gensdenk aan de opmerking van
Sonja
Ja, Sonja.
Joyce keek voor zich uit en speelde
met haar armband.
Is zijis ze heel mooi, Neil?
Ja.... zij is wel mooi, zei ik lang
zaam, terwijl ik Joyce's zacht krullend
haar streelde- Na een ogenblik ging ik
voort: Maar ik zit maar vragen te beant
woorden, terwijl ik niets liever verlang,
dan ze te stellen. Er zijn honderden din
gen, die je mij vercellen moet, Joyce. Wat
doe je hier? Waarom noem jij je Made
moiselle Vivien? Woon je werkelijk naast
Tommy? en George hoe ter wereld
kom jij met George in aanraking?
Ik zal je alles vertellen, maar ik
moet eerst alles over jou weten. Waarom
volgde je George? Je zult hem toch niet
laten merken wie je bent? O, Neil, be
loof me, dat je dat niet zult doen!
Joyce zei ik. ik WIL te weten ko
men, wie Marks veirmoord hééft. Dat was
hoofdzakelijk de reden, waarom ik uit
de gevangenis losbrak.
Ja, ja, zei ze koortsachtiger IS
een kans. Je zult wel zien als ik je alles
uitleg.
Zij bracht haar hand aan haar voor
hoofd.
Ik weet niet, waar ik beginnen
zat, zei ze.
Begin maar ergens. Vertel me maar,
waarom je je voor handlijnkundige uit
geeft.
Zij stond op en liep langzaam naar de
tafel, waar zij half op ging zitten.
Ik moest enkele mensen ontmoeten
die nuttig voor jou konden zijn.
("Wordt vervolgd)
