Onze katholieke
zijn geen
Nederlanders in Australië
„weten 't wel"
emigranten
goede pioniers
Amerikanen geven dollars uit
in West-Duitsland
M.R.P. wenst klaarheid inzake
het Europese leger
Italianen prat op titels
z
Pastoor wierp stinkbommen
Geen
na
ontslag aan huwenden
dertigjarige
leeftijd
O'
J
zo
ESDERS
Jongens- en
Meis j eskleding...
echt iets anders!
Geloofsafval onder
vrijgezellen
Tussentijdse wijziging
Paclitbesluit
„Hier is de pastorie"
V..
Declamatorium A an
pater Schreurs en
Herman Strategier
Katholieke jeugd en de
Europese problemen
Proces te Düsseldorf
Als protest tegen filmvertoning
Commissie-Gehuwde Ambtenares concludeert:
Brengt voortzetting der werkzaamheden
normale ontwikkeling van 't huwelijk
in gevaar?
Droeve balans op
Missie-Zondag
DINSDAG 21 OCTOBER 1952
PAGINA 3
„Je trekt aan t kortste eind,
pastoor
De sterkste behield het huis
De emigrant wordt een
rapport.
Een hard oordeel
HECTOR J AC. V. tl. HOOGTE
Voorlichting faalde
ROME:
Titelkeus staat,
vrij
MILITAIREN kopen er
voor meer DAN 100
MILLÏOEN PER JAAR
een
ESDERS munt uit door
buitengewoon grote en ge
varieerde collectie aparte
kinderkleding.
Bij ESDERS vindt U de kleding, waar het hart van UVI
zoon of dochter naar uitgaat.
Kinderkleding met een eigen cachet en..... niet duurdev
dan het massa confectieproduct
Voor de Jongens:
Voor de Meisjes:
Alle bovenstaande kleding, ook in grotere maten
met kleine stijging per maat.
entrum wfrfidhaven-zuid
Voornamelijk om liet loon
Ook weinig vaste leerkrachten
Kardinaal Frings als getuige
Met zijn critiek op liet gedrag van de Nederlandse emigranten in
Australië heeft de bisschoppelijke commissaris voor emigratie, rector Jac.
van der Hoogte, de knuppel in het hoenderhok geworpen. Het officieel
orgaan van de Katholieke Emigratie Stichting „De Emigrant" publiceert
in haar nummer van deze week de tekst van de rede. die rector Van der
Hoogte te Utrecht in een besloten bijeenkomst heeft uitgesproken. De
felle critiek van de bisschoppelijke commissaris, waarin vooral de zelf
genoegzaamheid van de Nederlandse emigranten wordt gelaakt, wekt
enige verbazing, als men gewoon is over onze landgenoten in Australië
niets dan goeds te vernemen. Het is immers zo, dat tal van prominente
Figuren op ondubbelzinnige wijze uiting hebben gegeven aan hun tevreden
heid over de houding van de Nederlandse emigranten. Nog kortgeleden
verklaarde de Australische minister voor de Immigratie, dc heer Harold
Edward Holt, bij zijn bezoek aan ons land, dat de Nederlandse emigranten
in zijn land zeer goed staan aangeschreven. In krachtige bewoordingen
waarschuwt rector Van der Hoogte echter tegen deze complimenteuze
uitlatingen, die zijns inziens de emigrant ,.in de zoete waan der heerlijke
gezapigheid een zelfverzekerdheid geeft, die hem straks 111
ontnuchterende morele klap zal bezorgen."
Ten aanhore van de „emigratie-bisschop",
mgr dr J. Hanssen, en de Commissarissen
der Koningin in Overijsel en Gelderland
en talrijke andere aanwezigen gaf rector
Van der Hoogte 'n relaas van de bevindin
gen, die hij gedurende ren verblijf van
d-to maanden in Australië heeft opgedaan.
H"t relaas was een reeks ongoochelende
ontdekkingen.
„Ze zijn ondankbaar! Dat is de ervaring
Australië de
Stichting van de Landbouw vraagt:
Dc Stichting voor de Landbouw heeft
een schrijven gericht tot dc minister van
Justitie met het verzoek een wijziging aan
te brengen in het Pachtbesluit ten be
hoeve van pachters, wier bedrijf tegen het
einde van de paehttermijn verkocht wordt
en die daardoor zich de mogelijkheid tot
verlenging van de pacht zien ontgaan.
Het Pachtbesluit vertoont nl. een leemte,
welke voor vele pachters rampzalige ge
volgen heeft en bovendien toch reeds ern
stige ontduiking van de prijsbeheersing
van landbouwgronden in sterke mate in
de hand werkt. De stichting doelt hier op
het verschijnsel, dat grote animo bestaat
om boerderijen te kopen, welke op korte
termijn pachtvrij komen. Tussentijdse op
zegging van pachtovereenkomsten om het
gepachte in eigen gebruik te nemen is na
de inwerkingtreding van 't Pachtbesluit
niet meer mogelijk. Hiertoe kan onder be
paalde voorwaarden alleen aan het einde
van dé pachtovereenkomst worden over
gegaan. Juist in deze jaren verstrijkt de
paehttermijn van vele boerderijen, welke
Jmstreeks 1940 verpacht zijn geworden.
met veel Nederlandse immigranten", zo
verklaarde rector Van der Hoogt-, D-
bisschoppelijke commissaris illustreert rijn
ervaring met het verhaal van de deken
van Launceston, Dean Upton over oen
Amsterdamse timmerman. Deze deken
was een man met een warm hart voor de
Nederlandse immigranten.
„Dc timmerman had geen huis. geep
werk en een vrouw plus vijf kinderen. De
reactie van een Australiër hierop is: Geen
huis? Dan moet ie er een bouwen. Geen
werk? Dan moet ie het zoeken. Vrouw en
vijf kinderen? Daar ben je immers voor
getrouwd....
Deze timmerman werd voorlopig geho1-
pen door de deken. Hij kreeg een huis. Hij 1
kreeg een tafel, een paar stoelen en eer,
bed en: „Als jij voorlopig de tuin bij d:
zusters bijhoudt dan krijg je van mij per
week 7 en je kunt intussen naar and-r
werk uitkijken". Die 7 kwamen van hel
ai moedje van dc deken. De Amsterdamse
timmerman vond werk. Hij kwam om af
te rekenen, maar was met de 28 over
vier weken niet tevreden en stapte naar
dc vakvereniging. Daar vertelde men hem
dat het weekloon voor een tuinman 12
was. Hij had bovendien overuren gemaakt.
Dat betekende tezamen 60. De deken
kon dat niet betalen. „Allright....", was
het antwoord van de timmerman. „Dan
stap ik naar de vakvereniging en je trekt
aan het kortste eind. pastoor
Zo kan één immigrant door zijn wange
drag de moeizaam gekweekte goodwill m
één slag bederven.
Wanneer u ergens mocht hebben gele
zen, dat de Nederlandse katholieke emi
granten goede pioniers zijn, dan moet dat
beslist in een geschiedenisboekje geweest
zijn, Eau uitzondering hierop vormen
echter de Nederlandse boeren. Van deze
mensen hoort men geen klachten, dat ze
hun clubs missen, dat ze dat „op Zondag
a.lcs dicht" zo erg vinden, dat ze hun
bioscoopje moeten ontberen.
De meeste ruzie tref je daar waar Ne
derlandse immigranten bijeen zijn. Ze zijn
met elkaar gegaan. Familie van elkaar.
Zij zouden wel eens even goed „starten",
en met elkaar „de boel op poten zetten".
Samen betrokken ze hetzelfde huis. De
ruzie begon tussen de kinderen, van de
kinderen ging h?t over op de moeders en
via de moeders kwamen de vaders tegen
over elkaar te staan. De sterkste behield
het huis. En de anderen konden wegtrek
ken om elders in een krot een onderko
men te vinden, zo vertelde de bisschoppe
lijke commissaris.
De Nederlanders in Australië „wéten
't wel". Ze hebben thuis, in Nederland
horen praten over „die kerels daar
ginds... En zij, de „pioniers uit Neder
land" zullen het die Australiërs wel eens
eventjes leren hoe het moet gebeuren. De
methodes van dc Australiërs li.iken im-
j mers nergens op. Zij waren het thuis j
anders, dat wil zeggen volgens hen
„béter" gewend.
In zijn toespraak trok de bisschoppelijke
commissaris vooral fel van leer tegen de
wijze, waarop de emigranten worden voor
bereid en voorgelicht.
„En dan zeggen ze in Nederland nog,
dat onze katholieke emigranten de beste
pioniers zijnDe voorlichters, de Ka
tholieke Centrale Emigratie Stichting, zij
hebben gefaald. Zij hebben verzuimd, de
emigrant weer mens te maken, hem zijn
zelfstandigheid te hergeven. Een eerste
vereiste voor een pionier. Daar staat hij
nu als een hulpeloze in het onmetelijke
Australiëde pionier.
En de organisaties: ze deden er beter
aan, de koppen bij elkaar te steken en
zich te bezinnen op de gemaakte fouten,
op datgene, wat men verzuimd heeft, in
plaats van onderling te krakelen over de
verdeling van de regeringssubsidie.
En men „praat" maar over het „vele"
dat gedaan wordt voor de emigranten.
Maar er wordt niets gedaan voor de
emigrant. Iedere emigrant is een indivi
du, is een mens en dat wordt vergeten.
Hij wordt een geval, een rapport, een
procedurekwestie. En dit wreekt zich
Ontdaan van alle eigenschappen, die
hem hadden moeten sieren, staat daar
de „would be" pionier in Australië. Hij
komt tot de ontstellende ontdekking dai
datgene, wat hij nodig heeft iets anders
is dan het babbeltje over zijn nieuwe
vaderland, dat hem met open armen zou
ontvangen
En zo vertrekt 75 pet. van onze emigran
ten zonder voldoende, kennis van de En
gelse taal. Ze geven zich gfen moeite om
er aan boord en zelfs in hét land aange
komen er ook maar iets voor te doen om
die taal te leren
Bespaar onze mensen moeilijkheden,
door z,c goed voor te bereiden en juist
voor te lichten|jan hadden wij kunnen
voorkomen, dat 60 pet. van de vrijgezel-
lrn in Perth nu al zjjn geloof heeft laten
varen
Na een verblijf van drie maanden in
Australië heeft rector Van der Hoogte
een hard vonnis geveld. Ziet de bis
schoppelijke Commissaris de toestanden
al te zwart? tyc Weten het niet, want
Als men de Nederlandse katho
lieke emigrant in Australië op zijn
uiterlijke gedragingen beoordeelt,
kan dat oordeel goed uitvallen. Hij
gaat naar de kerk, hij vervult zijn
plichten, hij houdt zich stipt aan
alle formaliteiten. Maar wie hem
op de keper beschouwt, ontdekt
zijn feilen, aldus betoogde rector
Van de Hoogte in zijn toespraak.
En er wordt op onze emigranten
gelet. Het is de krenterigheid van
de Nederlander, die al direct in
het oog springt. Waarom onttrekt
hij zich aan de „Christmas Duty"?
Waarom probeert die Nederlander
steeds weer zich aan betaling van
schoolgeld te onttrekken? Hij
krijgt toch immers ook kinderbij
slag9 Zeker, er is wederzijds wan
begrip. Zowel van de zijde van de
geestelijkheid als van de zijde van
de Nederlandse immigrant. De Ne
derlander staat echter direct klaar
met zijn kritiek, als het: godsdien
stig leven in uiterlijke vormen wat
verschilt van datgene wat hij in
zijn moederland gewend was, zo
zei rector Van de Hoogte en als
voorbeeld hiervan vertelde hij. dat
een Nederlander, die nog steeds de
Australische pastoor niet hij zich
op bezoek had gehad, naar de
priester stapte en vroeg of hij niet
eens kwam kennis maken. „Kennis
maken?" vroeg deze geestelijke,
„we kennen elkaar toch?" De Ne
derlander wenste huisbezoek. „Wat
is dat", vroeg de pastoor, „hier is
de pastorie. Als je me nodig hebt
kun je me daar vinden en ginds is
de kerk, als je tot de H.H. Sacra
menten wilt naderen
om met zijn eigen woorden te spreken
ieder voorlichter over emigratie zou
zelf emigrant moeten zijn geweest, om
de sfeer van de emigratie te proeven.
Het is nog geen jaar geleden, dat mgr
Hanssen na zijn Australische reis kon
verklaren, dat de emigranten voor de
genen, die hen nog zouden volgen en
voor Nederland een enorme goodwill
hadden gekweekt. En een Australische
bisschop getuigde: „De Nederlandse
emigranten hebben alle goede kwali
teiten van de andere Europeanen en zij
bezitten de minste ondeugden van
allen".
j Maandagavond een bezoek aan zijn partij
genoot minister Schuman heeft gebracht
om er op aan te dringen, dat dc Franse
"al van c'e zijde van agrariërs, die door j regering na de aanval van dc radicalen
r! .^'tbreiding e. d. van hun grond ver- j (Harriot's „bom"!) haar standpunt t.a.v.
Van gewoonlijk welingelichte zijde is j Teitgen zou minister Schuman hebben
Maandag te Parijs vernomen dat de M. R. voorgesteld af te treden, indien de re-
P„ bü monde van haar voorzitter, Teitgen, j «eri»8 niet aldus zou wiUen bandelen.
De Franse regering had het E. D. G.-
verdrag op 7 October, na afloop van het
zomerreces, aan de Nationale Vergadering
ter bekrachtiging moeten voorleggen.
Sommige parlementaire waarnemers zijn
dreven zijn en over de middelen beschik-
ken om een hoeve te kopen, bestaat voor het voorgestelde E. D. G.-verdrag zal vcr-
dergeüjke, spoedig Ie aanvaarden objec
ten, grote belangstelling.
De zittende pachter, die op gerechtvaar-
duideljjkcn.
Teitgen zou de regering, via minister
Schuman, hebben verzocht het E. D. G.-
digde gronden in de mening verkeerde j verdrag zonder verder uitstel ter bekrach
pachtverlenging te verkrijgen, kan zich tiging aan de Franse Nationale Vergade-
deze mogelijkheid nog in het laatste sta
dium van de procedure tot pachtverlen
ging geheel onverwachts ontnomen zien,
indien de boerderij alsdan nog verkocht
wordt aan een landbouwer voor eigen in-
echter van mening dat de regering eerst
het resultaat der Amerikaanse presidents
verkiezingen wil afwachten.
Gemeld wordt, dat de M. R. P.-voorzit
ter aan Schuman heeft medegedeeld ge
kant te zijn tegen het thans wijzigen van
het verdrag.
Onze Parijse correspondent telefoneerde
hedenmorgen:
Sommige Parijse bladen spraken van-
morgon dc mening uit, dat het ministerie
door dc bom-Hèrriot tot inwendige ver-
ring voor te leggen. Hij zou hieraan even
wel het voorstel hebben gekoppeld, dat
de volksvertegenwoordiging geen onmid
dellijke stappen tot bekrachtiging zou
- doen, doch eerst zou aanzien weike vor-
gebruikneming en deze aannemelijk kan deringen er worden gemaakt met de be-dccldhcid is gebracht en dat premier Pinay
maken dat hij daarbij overwegend belang I sprekingen over de totstandkoming van zich in een moeilijke positie bevindt, om-
heeft. ecn Europees politiek statuut. j dat velen zijner partijgenoten de vrees
van de beer Harriot delen. Daarbij wofdt
/f- i' echter voorbijgezien, dat ook dc radica-
V. j |cn ovcr deze kwestie onderling verdeeld
zyn en dat de radicale ministers tot nu toe
fi1 volkomen homogeen zijn gebleven met dc
regering, die cn bloc dc politiek van Schu-
man en Plevcn hebben gedeeld.^ Pinay is
er niet de man naar om in dit opzicht
enige onduidelijkheid te laten bestaan.
Trouwens de M. R. P- is blijkkens de
t woorden van Teitgen ook niet voornemens
langer onzekerheid te dulden. Zij vraagt
j de onmiddellijke indiening van de wet op
de ratificatie, die natuurlijk moet worden
ingeleid door een motivering. Reeds ge-
I ruime tijd geleden werd door een spreek
buis van de Quai d'Orsay verklaard, dat
het wetsvoorstel gereed is. De mening, dat
de ratificatie pas behandeld zal kunnen
worden na het afdoen van de begroting,
i Suin Januari van het volgend jaar, is
slechts een wens van de tegenstanders.
Het is volkomen begrijpelijk, dat een span
ning zoals zich thans voordoet, niet kan
bestendigd blijven.
55
(Van onze correspondent).
ROME, Maandag
ITALIë IS HET PARADIJS DER
titels. Een ieder, die zich respec
teert (en dus: zich wil laten
respecterenbezit een titel. En
dat dit niet alleen adellijken zijn,
spreekt vanzelf.
Heeft men rechten gestudeerd, dan
is men „dottore". Heeft men nog een
zwaarder examen afgelegd, zodat
men als advocaat zou mogen optre
den. dan noemt men zich „avvocato"
hetgeen dus meer is. Geft men les
aan 'n middelbare school, dan wordt
men automatisch „professore" ge
noemd waardoor alle onderscheid
met een hoogleraar komt te verval
len, althans in titulatuur. Is men
directeur van een instelling, dan
het spreekt vanzelf
is men „diret-
tore". Bekleedt men
de functie van pro-
curatie-hopder dan
wordt men aange
sproken met „ragio-
niere". Zelfs de
vrouwen zijn dotto-
ressa of zelfs pro-
fessoressa
Men kan daaren
tegen ook de gelukkige bezitter zijn
van een ridder-orde, waarmee men
onmiddellijk in hogere sferen be:
landt: ontelbaar zijn de „cavaliere's"
en de „comendatore's". Ja. in deze
titels is zelfs van een zekere inflatie
sprake. Wij herinneren ons nog een
vooraanstaande Italiaan, die jaren
geleden door onze Koningin onder
scheiden. werd en commandeur van
Oranie-Nassau werd benoemd. De
eerlijke man stak zijn teleurstelling
niet onder stoelen of banken, omdat
hij niet weten kon, dat deze zeer
hoge onderscheiding heel wat meer
inhield dan het letterlijk vertaalde
(en erg afgesleten begrip „comen-
datore"
Over geestelijken spreken we maar
liever niet; slechts een minderheid
van hen is „monsignore'k En de
excellenties zijn nog veel eenzamer:
nl. bisschoppen en enkele hoge pre
laten aan het Pauselijke Hot. Maar
we dienen wél te vermelden, dat een
rechtgeaarde Romein geen enkele
priester zonder meer „reverendo"
(eerwaarde) zal noemen. Hij acht het
steeds veiliger, om maar met mon-
signore) te beginnen (en als het een
beetje wil mét „eécellenza" te eindi
gen"
Dan is daar natuurlijk nog de adel.
En deze is zeer talrijk en staat over
het algemeen nog met al dat aanzien
te boek dat een feodale mentaliteit
als de Italiaanse als vanzelf voor af
komst en traditie gevoelt. Intussen
Is, uitbreiding van de adel onmogelijk
geworden sedert het vertrek van de
koning, terwijl de jonge en en demo
cratische republiek er nog ecn schep
bovenop deed door nl. in de grond
wet te verklaren, dat er geen onder
scheid meer bestaat tossen adel en
andere staatsburgers. De tjtels ma
ken tegenwoordig deel uit Van de
naam.
En daar heeft men dus de nobili,
de marchese's en conté s. de duca's en
de principe's, Te veel om op te noe
men. En men begrijpt dat eenieder
met zijn tjtel moet worden aange
sproken: „Goedé morgen, barone
of „Hoe maakt u het, principessa?".
•j?
ND ER HET KONINKRIJK wa
ren adellijke tjtels zwaar be
schermd en het verheffen in de
adelstand was een der belangrijkste
prerogatieven van de souverein, die
daar overigens een veelvuldig ge
bruik van placht te
maken. Na de val
van de monarchie is
dat afgelopen, maar
men staat soms ver
baasd als men
merkt, hoezeer nog
steeds in brede
kring een adellijke
tjtel wordt ge-
ambieerd. Er zijn tal
van dubieuze ,,sou-
vereine" instellingen, waarvan de
„grootmeester" op grond van histo
rische privileges een titel kan ver
lenen. Af en toe leest men in de
dagbladen, hoe zulk een heer we
gens oplichting in zijn kraag wordt
gegrepen maar anderen staan
klaar om zijn plaats in te nemen.
Twee weken geleden stond iemand
terecht, wicn o.a. ten laste werd ge
leed dat hii zich „wederrechtelijk"
baron noemde. Hij werd aan de
overige zaken schuldig bevonden.
Doch „aangezien de republikeinse
gronOwef geen adellijke titels erkent,
is het eenieder toegestaan zich een
willekeurige titel toe te eigenen
aldus de uitspraak. Deze zaak zou
het vermelden niet eens waard zijn,
als dc reactie erop niet zo merk
waardig fel geweest was. Zelfs van
zijden, waarvan men zoiets aller
minst verwachten zou, werd luide
tegen deze uitspraak geprotesteerd.
Zo blijft Italië het land van do
titels. En het js nuttig om hiermede
rekening te houden. Wij raken in dit
verband elke belangstellende aan. om
eens in 'n druk bezette kapperszaak
voor-heren binnen te lopen. Men
neme oen tijdschrift en legge het oor
te luisteren. De gaande en komende
heren worden als volgt begroet;
„Goede morgen, cavaliere
„Aha, graaf.... welk 'n genoegen".
..Kijk daar komt onze avvocato".
„En wie zien we hier zitten? Is dat
niet de professore-zelf?".
„Tot ziens, tot ziens, prins
„Mijn respecten aan uw vrouw,
markies.
I
Een hooggeplaatst functionaris van het
Amerikaanse Hoge Commissariaat te
Bonn heeft bekendgemaakt, dat de ver
enigde Staten jaarlijks ruim S 200 mil-
lioen in West-Duitsland uitgeven- Dc
„off-shorc' -aankopen vormen hiervan
echter slechts een betrekkelijk klein ge
deelte- Zij zijn thans ongeveer tweemaal
zo groot als in het op 30 Juni j.l. geëin
digde belastingjaar, doch zij bedroegen
in dat jaar slechts ca 16.500.000.
Verdelg wisselden de Amerikaanse
troepen in West-Duitsland in het belas-
.rngjaar 1951/52 in totaal 115 millioen
van hun soldij jn 'voor Duitse marken,
terwijl voor verschillende diensten ten
behoeve van de troepen, zoals telefoon,
telegrammen, taxi's enz. neg 35 mil
lioen worden uitgegeven. Overigens
wordt het bedrag aan sóldij, dat in mar
ken wordt omgewisseld, voortdurend
groter. In het derde kwartaal van dit
jaar bedroeg het 40 millioen tegen 18
millioen in het derde kwartaal van 1951.
Te Washington wordt nog overwogen,
welke bedragen in het belastingjaar, dat
tot einde Juni 1953 loopt mogcr. worden
besteed voor aankopen-van militair ma
terieel en uitrustingen in Europa. De
som van een milliard dollars, die hier
voor aan het Congres is voorgesteld, is
zuiver ter illustratie bedoeld. In ieder
geval is voor West-Duitsland nog geen
bepaald bedrag aanbevolen-
De functionaris merkte verder op, dat
bij de bepaling van de omvang der mili
taire aankopen in West-Duitsland reke
ning moet worden gehouden met ver
schillende factoren- Zo zal onder meer
in aanmerking moeten worden genomen,
dat West-Duitsland tegenwoordig een
groot betalingsoverschot in de Europese
Betalingsunie heeft. Bij het vaststellen
van het programma van de „off-shore"-
aankopen wordt rekening gehouden met
de financiële positie van alle betrokken
landen. Verder moet niet uit het oog
worden verloren, dat West-Duitsland vele
soorten militair materieel niet mag ver
vaardigen.
Na overleg met de Stichting 1853—
1953 heeft de K.R.O. aan de priester-
dichter Jac. Schreurs en de componist i
Herman Strategier een opdracht ver- j
ltend tot het vervaardigen van een de- i
clamatorium. Beide kunstenaars hebben j
de opdracht aanvaard. Pater Schreurs
!s zelfs inmiddels met zijn tekst gereed
gekomen. Hij heeft zich geïnspireerd op
de psalmen en het eeuwfeest van de j
kerkelijke hiërarchie bezongen in zes-
tjeri strofen, welke hij gezamenlijk de
titel „Een Psalm" gaf.
Het ligt in het voornemen, dit decla-»
niatorium, dat door een volledig sym-
phonie-orkest cn één declamerende
stem zal worden ten gehore gebracht,
volgend jaar Mei, tijdens de feestelijk
heden ter gelegenheid van de eeuwher-
beuking van de „100 Jaar Kromstaf" in
T voli te Utrecht, te doen uitvoeren. De
K.R.O. zal deze uitvoering, uitzenden.
Van 18—22 October vindt te Bazel een
werk'bijeenkomst plaats van de Wereld
federatie der katholieke vrouwelijke
jeugd. teneinde de leidsters der daartoe
behorende organisaties in de landen van
West-Europa in staat te stellen, een hel
der inzicht te verkrijgen omtrent de Euro
pese jeugdcampagne en zekere problemen
te behandelen, die daarmede samenhan
gen. Alsmede om gezamenlijk de initia
tieven te bestuderen, welke genomen zijn,
of eventueel genomen moeten worden,
teneinde de vrouwelijke jeugd in ruimere
mate in te lichten en haar een dieper
bewustzijn bij te brengen vart haar
christelijke verantwoordelijkheid ten op
zichte van de Europese problemen.
LODEN REGENJAS
in diverse tinten.
Leeftijd 7 jaar vanaf 38.75
Voorradig in alle maten van
2-18 jaar.
Pracht aanbieding
ZEILJOPPERS
van originele zfeeduffel.
Leeftijd 8 jaar
MARINIÈRES
het bekende „houtje-touwtje"
model, met capuchon, van
prima kwaliteit Dorlaine.
Leeftijd 4 jaar 28-35
Zeer speciale aanbieding
TINNEROY SKI-PAKKEN
geheel gevoerd, met tricot
hand- en enkelboorden.
Leeftijd 4 jaar 13.50
Een aanbieding die klinkt
als een klok!
Zware
WINTERJASSEN
van zuiver wol. In de maten
19.75
LODEN REGENMANTELS
met capuchon.
Leeftijd 7 jaar 44.50
WINTERMANTELS
van prima, zuiver wollen leder-
velours. In diverse kleuren.
Leeftijd 7 jaar 39.75
ZEILJOPPERS
van originele zeeduffel.
Leeftijd 8 jaar 19.75
Alleraardigste
KLEUTERJURKEN
in zeer apart ruitdessin
Leeftijd 5 jaar 14.25
Wol gevoerde
SKI-PAKKEN
met Teddy kraag en tricot
manchetten.
Leeftijd 7 jaar 42.50
Kamgaren RUITROKJES
leuk model met plooien.
Leeftijd 7 jaar 13.75
van 13-16 jaaf 39.75
STATENWEG104 „WINKELSTAD-BLUDORP'
PLEiNWEG 196 WINKE'
Pastoor Dr Carl Klinkhammer te Düs-
seldorg heeft in de afgelopen week al
daar tezamen met kapelaan Heinrich
Fein en vier andere verdachten terecht
moeten staan voor de grote Strafkamer
van het Landesgericht. Hem wordt ver
weten, dat hij door het werpen van stink
bommen in een bioscoop en door het or
ganiseren van protestdemonstraties tegen
de vertoning van de film „Die Sühnerin"
wanordelijkheden heeft veroorzaakt.
Voorts zou hij zich tegen de politie heb
ben verzet en geweld hebben gebruikt.
Dr Klinkhammer geeft het eerste deel
van de beschuldiging toe, het gebruik
van geweld en het verzet tegen de po
litie ontkent hij.
Het proces heeft grote opschudding in
Duitsland veroorzaakt. Niet minder dan
33 getuigen zijn gedurende de afgelopen
dagen verhoord.
Op 5 Maart 1951 werd in een theater,
t„ Düsseldorf de genoemde film ver- i waar wel een verbod gevolgd is.
j 11, A TT„*-U„lï~i. r-, rTÏ
ties eenparig als onzedelijk en voor de
Hathoueken beledigend hadden afgewe-
zen„ Dr Klinkhammer achtte zich ver
plicht openlijk stelling te nemen tegen de
vertoning van dit filmwerk, omdat de
overheid gebonden was door.de wet
en er niets tegen kon doen.
Woensdag .verklaarde de burgemees
ter van Düsseldorf, Dr Gockeln: „Een
demonstratie was de enige methode om
een verbod van de film te krijgen. In
onze staat toont de wet in dit opzicht een
leemte, die door het volk moet worden
aangevuld. Het liefst van alles zou ik zelf
in de optocht hebben meegelopen".
De film kon immers slechts pas wor
den verboden door een uitspraak van de
rechterlijke macht. Helaas heeft de offi
cier van Justitie in Rijnland-Westfalen
nagelaten tijdig in te grijpen in tegen
stelling met enige andere Bondsstaten.
toond, welke de Katholieke filmkeuring
in Duitsland en de Katholieke organisa-
I>c vrouwelijke ambtenaar, die in het huwelijk treedt, wordt met ingang van de
dag. volgende op die van haar huwelijk, eervol ontslagen, tenzij zij de leeftijd van
31 jaren heeft bereikt, zonder wezenlijke onderbreking een diensttijd van tien
jaren "eeft, vervuld, of de rang van commies dan wei een soortgelijke of hogere
i ,70U ,le ontslagbepaling voor de huwende ambtenaressen voortaan
i „Ho"» 'i t°, Pns voornaamste conclusies van het rapport, dat onlangs
landse Zaken* dc commissie, in 1919 ingesteld door de minister van Binnen-
n"."J,}m7'sUK 'ou de tot nu toe geldende regel komen te vervallen, dat de
wordt ontslagen, wanneer zij jonger dan 45 jaren oud
rA„„ir "to'' "zo ud e li huiten de nu geldende kunnen worden aan-
van de dienst PersoonIijke verplichtingen of omstandigheden of het belang
J nnrYoL'sn'^n^,C''\ 0 v^er70el< 's de commissie tot do conclusie gekomen,
«Z vL I hSlS '""J™ '1pschouwing gelaten - zelfs het tijdelijk op
heffen jan le beperkende bepalingen er niet. toe geleid heeft, dat de werkzaam
heden van de gehuwde vrouw belangrijk - - --
Het komt de commissie voor, dat het
dienstbelang niet toelaat aan de werk
zaamheid van gehuwde werksters een
einde te maken, dit in verband met het
feit, dat de ongehuwde vrouwen in het
algemeen voorkeur geven aan normale
werktijden en de gehuwde vrouwen be
geren overdag in haar gezin te zijn,
Sehoonmaakwerkzaamheden moeten bo
vendien buiten de normale kantooruren
worden verricht.
Waar het echter in het bijzonder om
ging waren de eigenlijke gehuwde ambte-
afmetingen hebben aangenomen
naressen. Het aantal vrouwen, dat de bij
enquête verkregen gegevens zou moeten
worden ontslagen, indien werd besloten
de ontslagbepaling weder onverkort door
te voeren, zou naar de toestand op 1 Juli
1950 ton hoogste 510 bedragen. De over
grote meerderheid van deze vrouwen is
in de lagere rangen werkzaam; zij .maakt
ongeveer 6 pet van het totaal aantal met
dergelijke werkzaamheden belaste vrou
welijke krachten uit; van de vrouwen in
de middelbare en hogere rangen is de
overgrote meerderheid ouder dan 30 jaar.
Uit het cüfermateriaal zou aldus het
rapport - wellicht een .anwpzmg kum
nen worden geput, dat A A
sproken vrees, dat dc voortgezette werk
zaamheid der huwende vrouw de nor-
ma™ ontwikkeling van het huwelijk in
gevaar zal brengen, met jan grond is
ontbloot. Van dc 330 ,n de Rpksadmi-
nistratie werkzame vrouwen, die na 1
luli 1947 in het huwelijk zijn getreden,
hadden er per 1 Juli slechts 9 (2,7 pet)
één of meer kinderen.
Het aantal vrouwen, dat geen of slechts
meerderjarige kinderen heeft, is ver in
de meerderheid. Onder de gehuwde vrou
wen zonder kinderen zijn er ook. bij wie
de gerechte twijfel, dat haar huwelijk
met kinderen zou kunnen worden geze
gend, cr toe heeft bijgedragen om haar
werkzaamheid na het huwelijk voort te
zet'jm. De redenen, waarom de bij het
onderzoek betrokken vrouwen in dienst
zijn gebleven, onderscheidenlijk getre-
aard teJ zijn.'h°°fdzaak van 'financiële
jE', fji111 vrouwen, die hebben mede
gedeeld haar werkzaamheden te hebben
we°ttof"tet d/" wel begonnen wegen"
het nid h am0rele verPÜchtingen tot
het onderhoud van anderen, blijkt geens-
wns verwaarloosd te kunnen lorden.
Ook ziekte in het gezin en de wens. de
studie van de kinderen of de echtgenoot
te Kunnen bekostigen, hebben in vele ge.
vanen tot voortzetting van de werkzaam
heid geleid.
Behalve om redenen van financiële
aard is een aanmerkelijk gedeelte van de
gehuwde vrouw in de Rijksdienst 'getre
den of gebleven, omdat de gezinsomstan
digheden van dien aard zijn, dat de
gezinstaak naar het oordcel van de be
langhebbenden zich zeer wel met een
werkzaamheid buitenshuis laat vereni
gen.
De vrouwen, die mededelen aan de
ambtelijke werkzaamheid de voorkeur te
geven boven huishoudelijke werkzaam
heden. zijn, zoals te verwachten was,
we°rkzaeanmSr00t 0661 de hogcre rangen
Ee" speciale beschouwing wordt nog
gewijd aan de vrouwelijke, gehuwde
leerkrachten.
Wat het lager onderwijs betreft, liet
aantal gehuwde onderwijzeressen, die na
van dc Lager-Onderwijswet
1920 bij dc wet van 1935 in dienst mocli-
<inn ^Vcn cn dat aanvankelijk ongeveer
900 bedroeg, is sindsdien teruggelopen
tot 67. Het aantal gehuwde vrouwen, dat
na het inwerkingtreden van dc Onder-
wijsbezuinigingswet 1936 dispensatie
heeft verkregen om in vaste dienst te
worden benoemd, is niet veel groter,
n.l. 75.
Voor de tot de eerstbedoelde groep be
horende vrouwen moet ieder jaar op
nieuw dispensatie worden aangevraagd.
Van een groot gedeelte dezer vrouwen
blijkt de echtgenoot weinig of geen in
komen te hebben. Al deze vrouwen zijn
dan ook ouder dan 45 jaar. Het aantal
gehuwde onderwijzeressen in tijdelijke
dienst blijkt veel groter te zijn- Op 16
September bedroeg het 813. Deze vrou
wen worden voornamelijk in dienst ge
nomen als tijdelijke vervangsters van
wegens ziekte of om andere redenen
tijdelijk afwezige leerkrachten. Een klein
gedeelte blijkt (in tijdelijke dienst) in
vacatures te zijn aangesteld.
Het aantal gehuwde vrouwelijke leer
krachten bij het nijverheidsonderwijs be
droeg laatstelijk 249. Deze vrouwen wa
ren uitsluitend in tijdelijke dienst werk
zaam. Deze groep blijkt voor een zeer
belangrijk gedeelte belast ie zijn met
een aantal lesuren- dat ver ligt beneden
dat van de z.g. volledige betrekking.
Tijdens de getuigenverhoren, die de
hele week hebben geduurd, is aan het
licht gekomen, dal het accent van het
proces geheel anders ligt dan in de
dagvaarding werd gesteld. De tegen
strijdige verklaringen van de politie
agenten hebben ook voorlopig aange
toond, dat de geestelijken geen deel
hebben gehad aan de strubbelingen,
welke zich bij dc demonstraties heb
ben afgespeeld. Vast staat in ieder ge
val, dat de politie met gummiknup
pels op de demonstranten is ingegaan
en de menigte uit elkaar geslagen heeft.
Vrijdag nam het getuigenverhoor een
sensationele wending, toen Dr Klink
hammer verklaarde, dat de kerkelijke
autoriteiten achter de demonstratie had
den gestaan en zelfs zouden hebben aan
gedrongen op het organiseren van pro
testacties. De advocaat van de beschul
digde verzocht daarom het Landesge
richt Dinsdag vóór de pleidooien be
ginnen J. Kardinaal Frings, aartsbis
schop van Keulen, als getuige te horen,
om bevestigd te zien. of inderdaad deze
actie een protest van dc Kerk tegen
het beleid van de staat inhoudt.
Dit houdt ten nauwste verband met
de strijdvraag, die in het gehele proces
wordt behandeld: „Is er tot het houden
van zulk een protestdemonstratie voor
afgaande goedkeuring van de politie no
dig?" De hoofdcommissaris van politie,
Simons, houdt, vol van wel, de Ober-
staatsanwalt Dr Luenen meent van nipt,
op grond van aitikcl 8 van de grond
wet van Bonn.
Eerst tegen het eind van deze week
wordt een uitspraak verwacht.
In een radio-toespraak ter gelegenheid
van Missie-Zondag heeft mgr Costan-
tini, leider van het internationale secre
tariaat van de Priester-Missiebond. naar
Reuter uit Vaticaanstad seint, verklaard,
dat er tot nu toe 4200 missionarissen uit
China zijn verbannen, o.w. 26 bisschoppen
en vele missie-zusters.
Zeventien andere bisschoppen en vele
missionarissen, zusters en christen-lpken.
zuchtten in dc gevangenis, of staan aan
voortdurende bedreiging in eigen huis
bloot, zo verklaarde mgr. Costantim.
Vijf bisschoppen, van wie één Duitser,
zijn in gevangenschap gestorven.
