CIRCUS AMERIKA
Republikeinse show en zakelijkheid
IKE OF ADLAI
I
m
SrssövSs
B- rct'-.-'i
m
Jeugdig vuur bij de Democraten
mi svr
L™ z V- *555:
n.m. r~n0KLA
MAANDAG 3 NOVEMBER 1952
PAGINA
Op bezoek bij de New-Yorkse partijbureaux
&wb
Cola democratica
S&pfc Amerika new, ffl. ngljr.
Eisenhower vrijt de
Tafl-aanhang
Volks-idool
Stevenson offert niet aan
publieke smaak!
Koelheid
-
w
9
Harry gives em hell
Het onzekere laatste
bedrijf"
/n 1940
In 1944
Rep- 99
In 19 U8
figggSgjiiibSM
WIE WOEDT ER PRESIDENT?
Dc omroeper van een arbeidcrs-propagandacomité der democratische partij
rijdt over het fabrieksterrein, zijn kameraden oproepend om zich te laten
registreren op de. kiezerslijst.
(Van onze correspondent
NEW-YORK, 28 October.
We verkeren bier allemaal in de zelfde staat van opwinding als waarmee
toeschouwers de eindspurt van wedrennen plegen te volgen. Nog enkele
dagen scheiden ons van dat uur waarop de Amerikanen naar de stembus
zullen gaan om hun nieuwe president te kiezenmaar wie, wie zal liet
winnen?
Er is geen sterveling die zich op dit ogenblik nog aan voorspellingen
waagt, bel orakelen heeft men afgeleerd sinds de grote verrassing in 1948.
Dat neemt echter niet weg, dat er allerwegen voor veel en weinig geld
weddenschappen worden gesloten en tevens houden we ons bier onledi'
met de kansen van beide candidaten op te tellen, af te wegen, te bespreken
in taxi's, bus, ondergrondse, op cócktailparties, bij de kruidenier en
natuurlijk bij dc kapper.
Kruideniers moeten de diplomatie
beoefenen. Want als klant A vóór gou
verneur Stevenson is en dit luid me
dedeelt, en klant B is voor Eisenhowci*
en dat niet minder luid -getuigt, moet
de kruidenier trachten zowel voor de
een als evenmin tégen de ander to
zijnanders verliest hij klanten. In
kapperszaken vindt men af on toe re
gelrechte politieke bijeenkomsten, pn wat
oen agitatie, wat een temperamenten.
Kappers zijn overigens over het a'£e"
meen diplomatiek beter getraind dan
kruideniers, zij weten hun klanten be
ter aan het praten te' krijgen en doen
er dan zelf veelbetekenend het zwij
gen toe. A.
Maar in bus en trein kunnen de
meningen vrij exploderen en, al naar
gelang, tracteren passagiers U gratis
op anti-Truman uitlatingen, of zegge
smalend, dal een generaal in een
litair hoofdkwartier hoort mplaats van
in het Witte Huis. Deze eorrespon-
dem was getuige van een £e'^nl
woordenwisseling tussen tweei dames en
een heer. die elkander ahnvanke.pk,
hii hinnontreden van do bus, vrienn
schappelijk gezind waren. Toen de hom"
echter ergens om kranlcnfoto van Ste
venson omwaaide en zich over deze
candidaat weinig enthousiast uitliet,
kreeg hö het met beide dames aan de
stok zodat do™ de rol van de wijze
werd opgedrongen en hu er het zwij
gen toe deed al vertelden zijn boze blik
ken op onmiskenbaar duidelijke wijze
voor wie hij op 4 November zou stem
men.
Er is wel veel veranderd sedert die
dag in -Tuli toen na het meest verbit
terde politieke gevecht, dat de Repu
blikeinen ooit onderling gevoerd hebben.
Generaal Eisenhower tot candidaat voor
President werd benoemd. Zelfs vele
Democraten verheugden zich over dc
benoeming, want, zo redeneerden zij,
mochten de Republikeinen nu winnen
in November dan zou Eisenhower ga
rant zijn dat er geen isolationistische
politiek werd gevoerd en aan Europa
onverminderde aandacht cn hulp zou
worden geschonken. Dc generaal zelt,
die zich met tegenzin had laten over
halen om zich candidaat te stellen,
kon op het ogenblik van de benoeming
door de conventie, die hij per televisie
volgde zijn tranen niet meer inhou
den, zodat hij een andere kamer in
liep om het bij „Mamie" uit te snikken.
De Democraten waren die dag er
haast zeker van dat ze geen kans in
November zouden maken. „We hoeven
er niet meer over te praten, wie er in
het Witte Huis zal komen", zei ons me
nige Amerikaan. Maar een derge.ijke
„partij-revolutie" als er bij de Repu
blikeinen bad plaats gevonden. her
haalde zich, mede als consequentie
daarvan ook op de Democratische
conventie. Er waren legio candidaten,
maar geen van allen hadden ze de
overtuigende kracht van de nieuwe en
beminnelijke persoonlijkheid van de
in heel Amerika bewonderde Eisenho
wer. En er was maar één Democraat
die de qualiteiten van de geboren lei-
dei- en staatsman vertoonde, doch deze
man had steeds opnieuw het verzoek
van de hand gewezen om zich candidaat
te stellen; dat was Adlai Stevenson,
die als gouverneur van de staat Illi
nois gastheer van de conventie was.
Wiwnhninrr trekt door de States met een goed voorziene buidel.. Dc machtige
republikeinse partijmachine gooit ne t da Jonnen tegenaan.
Waar de generaal zich ook vertoonttt falckelo^Zht^ d/ n{ai"fe-a'
tatie van ..spontaan enthousiasme". Met paiaacs, jaKKeioptochten en kervus-
aC^Bifdefdemocraten loopt de motor mandeel minder gesmeerd en er moet veel
"wSrS "gaan nemen in de nationale hoofdkwartieren van de twee
wy ~»n-ee» icysjegaan nemen m ae welke wij er aantroffen was zeer ver
grote partijen in New
schillend.
York. De sfeer,
In dc republikeinse kwartieren is het
vol, speciaal vroeg in de avond en nie
mand hoeft zich illusies te maken dat hij
viot kan geholpen worden. Want al die
personen waar men informaties van wenst
zijn ófwel bezig, met de telefoonhaak tus
sen kaak en schouder geklemd, notities
te maken, documenten uit te zoeken of
brieven te tikken; ófwel zij sterken^ zich
met zwarte koffie, die zij uit papieren
bekertjes drinken, waarbij ze op uitgeput
te toon conversatie voeren met al diegenen
die al enkele uren vroeger in de illusie
binnen kwamen, snel geholpen te worden.
In deze ruimten, overvloedig voorzien
van reclameplaten met lachende generaals
Eisenhower en lachende Senators Nixon,
worden de lieden gerecruteerd, die straks
wild jubelen en applaudisseren als Eisen
hower een redevoering houdt. Hier wor
den de modellen gehuurd, die de optocht
door dorp of stadje met haar charme moe
ten sieren; wordt met filmsterren onder-
lingendvoorr politieke Sreclame; worden
hoogst actief deel aan de
pagne; of het zijn jonge mei JI j-
vrije tijd 's avonds typisten °P ujtzen-
kwartier aflossen en vlugschn .1
den; of onderwijzeressen, die op - gl
reken spreken voor de goede zaak,
Komt men, om de atmosfeer die in beide
hoofdkwartieren heerst Ic vergeleken, nu
ii i 1- wprpld op los DaDuelen.
alle talen van de wereiu
Hier heerst een ^''J^ en lijkt hè"t
en geroepen, het zit er vol jonge
die elkaar gastvrij een slok Coca-b
hun Hesjes aanbieden, terwijl de na
telefonerenden drie dingen tegelijk trava
ten te doen.
Links hooi-t men iemand in rap Italiaans
een tekenaar uitschelden omdat zijn spot
prenten er nog niet zijn; rechts heeft een
ander het aan de stok met een verslagge
ver over een verkeerd bericht; ginds tracht
een derde uit te vinden wanneer het vlieg
tuig van Stevenson waór aankomt, en een
vierde telefoneert met een televisiestation
om uit te vinden wanneer Stevenson daar
voor kan spreken. Hier zitten óók de uit
geputte koffiedrinkers, en haast al diege
nen, die aan schrijftafels werken,- zien er
uit of ze dagenlang geen bed gezien heb
ben; sommige politiekelingen, die dag en
nacht voor Stevenson's benoeming werken
en van louter praten geen stem meer heb
ben", liggen met hun hoofd voorover op de
rand van hun bureaux te telefoneren. En
toch heerst er 'n optimisme en humor in de
gesprekken, dat het haast lijkt of men hier
in het hoofdkwartier van weliswaar ver
moeide maar triomferende overwinnaars
staat. En er zijn veel meer afdelingen dan
bij de Republikeinen: één voor de jeugd,
één voor „research" (waar dus onderzocht
wordt op welke wijze de verschillende
volksgroepen psychologisch het best aan
gepakt kunnen worden), één voor Italia
nen, één voor Frans sprekenden, één voor
postverzendingen en voor publiciteit.
Dat men hier kennelijk minder geld te
spenderen heeft dan bü de Republikeinen
en dat alles minder goed georganiseerd is,
wordt ook duidelijk als men hoort dat Ste
venson ergens te laat voor een spreekbeurt
is gekomen; of in een hotel, waar kamers
voor liem en zfjn staf besproken moesten
zpn, geen mens van de komst van dc gou
verneur op de hoogte is. Dergelijke inci
denten vallen ook voor omdat Stevenson
zijn campagne per vliegtuig voert, klokken
dus voortdurend verzet moeten worden en
als een ot andere organisator dat vergeet
te doen, deze steevast een half werelddeel
bü de gouverneur ten achter blijft
In deze functie sprak de gouverneur
ook zijn welkomstrede uit, maar on
middellijk na de sobere, sterke, doch
brillanfe korte redevoering wist de
conventie, dat deze man alleen de
geestelijke statuur bezat om het tegen
Eisenhower op te nemen. En dit be
sef overwon tenslotte de verdeeldheid,
die er in de conventie heerste omtrent
de diverse candidaten.
Kefauver zelf wierp zijn steun ach
ter Stevenson, en toen tenslotte de
conventie de gouverneur unaniem
benoemde, accepteerde hij ook, maar
in diepe nederigheid, en zich wél be
wust van wat hij als zijn plicht zag:
„Uw benoeming" zo zei hij eenvou
dig, „heeft mijn bekwaamheden niet
vergroot. Ik ben U dankbaar, maar ik
voel geen triomf. Zorgen wachten
onsBelangrijker dan de verkie
zingen te winnen, is dit land te rege-
ienWanneer het tumult en het
enthousiasme zijn uitgerumoerd, de
muziek heeft opgehouden, en de lich
ten zijn gedoofd, blijft daar alleen
realiteit van de verantwoor
delijkheid, overschaduwd door de
schimmen van het heersend mate
rialisme, van strijd en tweedracht in
eigen huis en meedogenloze, ondoor
grondelijke en vijandige machten
daar buiten
Aldus aanvaardden beide mannen, de
grootste die Amerika bezat, hun benoe
ming. Eisenhower echter bleef de mili
taire strateeg die hij was. Hij zag het als
zijn voornaamste opgave de breuk te
helen, die in zijn partij was ontstaan om
dat dc reactionnaire (lees: isolationistische)
vleugel zich afgekeerd had van het over
winnende liberaal denkende deel der
partij, dat Eisenhower vertegenwoordigde.
En het is waar: men kan zijn tegenstan
der niet verslaan als men van de troepen
in zijn rug niet zeker is. Zo begon Eisen
hower zich te omringen met de ene Taft-
vriend na de andere, en deed dat in zulke
mate, dat republikeinen als gouverneur
Dewey en senator Morse, die het hardste
voor zijn benoeming hadden gewerkt, to
taal op de achtergrond werden gedron
gen. Eerst toonden de Amerikanen zich
daarover verwonderd; toen hoorde men
vele politiek onafhankelijken twijfel om
trent Eisenhower's politieke stand uit
spreken. Doch op het ogenblik dat de
generaal na een te zijnen huize genoten
ontbijt met senator Taft liet bekend ma
ken dat zijn oude rivaal en hijzelf bevon
den hadden, dat zij op alle punten van de
binnenlandse politiek gelijk dachten en op
die van de buitenlandse politiek nagenoeg
dezelfde opinies erop nahielden, kon men
vele Amerikanen, hardop hun teleurstel
ling over Eisenhower horen uiten.
Intussen hield Eisenhower zijn belofte
en werkte hard. Hij doorkruiste het land
met zijn campagnetrein cn ging zelfs
naar het vroeger voor „solidair democra
tisch" gehouden Zuiden toe om er de ene
na de andere speech te houden. Hij was
minder welsprekend dan zijn opponent.
Zijn voordracht noch zijn stem hebben de
vigueur en de gloed waarmee Stevenson
zijn gehoor boeit, cn de op zijn trein mee
reizende reporters vroegen elkaar soms
cynisch als de generaal op het trein-
baikon oreerde aan de hoeveelste ge
meenplaats Eisenhower nu toe was
Maar de admiratie voor dc overal be
kende Eisenhower is in Amerika zó groot,
dat dc verslaggevers vaak dc indruk had
den, dat de toehoorders al hetgeen de
generaal vertelde, graag op de koop toe
wilden nemen, omdat zijn aantrekkelijke
persoonlijkheid hun te garanderen scheen
dat 's iands regering hem wei was toe
vertrouwd.
Dat hij de door het merendeel der
Amerikanen verachte republikeinen als
McCarthy en Jenner zijn morele steun
gaf, had intussen op het gejubel van de
massa's, die hem kwamen zien, geen in
vloed. Méér volkstoeloop was er om
Eisenhower te zien dan om Stevenson te
horen, die echter aanvankelijk, behave in
zijn staat Illinois, nergens in Amerika
bekend was.
Deze onbekendheid was een grote
handicap voor Stevenson. Dat de Demo
cratische partij niet over de fondsen
beschikte om met een machtige publici
teitscampagne Stevenson voor het volk in
één slag vertrouwd te maken maakte in
deze omstandigheden de moeilijkheden
alleen maar groter.
Stevenson heeft echter zijn weg ge
vonden. Het publiek loopt in steeds
grotere getale, en spontaan!, uit om hem
te zien en te horen.
Toch maakt Stevenson nooit gebruik
van het beproefde middel, dat steeds weer
in de Amerikaanse verkiezingscampagnes
Men kan zich voorstellen hoe
des avonds die rechterhand van
Stevenson voe'-l!
hoeken ayiciveu f- „,,trv
vrouwelijke studenten, die_ hun au
zichzelf als chauffeuse beschlkbaar ®,,npr(i
om te vervoeren wie en wat er vervoe
Maar met alle drukte in het Republi
keinse hoofdkwartier heerst hier toch een
zekere orde en tevens een opvallende
koelheid en distantie tussen dc leden van
het heterogeen gezelschap onderling. Naast
forse mannen, die er uitzien als ,,Wall-
street-bankiers", zoals correspondenten
van Tass ze zeker zouden noemen, wach
ten kordate breedgeschouderde dames.
Dezé geven in elk opzicht blijk van dege
lijkheid, van hun ferme blikken en manie
ren, tot de duurzame kwaliteit van hun
verouderd mantelpak toe. Zij zijn de ware,
in de dienst grijs geworden, steunpilaren
van de Republikeinse partij, de nijvere
werksters, die onvermoeid spreekbeurten
n dorpen houden, politieke blaadjes vol-
schrijven cn verspreiden hun zakken vol
it i like Ike"-spe!d]es houden om ze aan
Ujt te delen en die aan huis na
huis beften om politieke weifelaars ervan j
huis Denen dat gencraai Eisenhower
te overtuige het heil van Amerika.'
synoniem is h; rondwandelen, en
Maar de heren d e n^^eniieden zijn_ gg_
die stellig macb. ?,e plooi, die zij in het
zien de impressi nog bezig warrn
gezicht houden, machtigen te dicteren,
brieven aan andere ersatie mel an-
mengen zich met in con
dere stervelingen, noch ook maken zich de
d"geli]ke dames aan zuie<-
SCEn het' is opvallend hoe weinig men hier
mensen met buitenlands ac
spreken; dit is dus wel een zekeie g
voor dc rechtgeaarde Republikein,
partij vooral uit „zuivere" Amerikanen
bestaat.
moet worden.
S -
South Dakotawierp op de Republikeinse Conventie zijn stemmen in de schaal van Taft.
wordt toegepast en waarvan Truman
zowel als Eisenhower rijkelijk gebruik
maken, Til. de „geef-er-maar-van-langs-
techniek". „Give 'em hell. Harry roe
pen president Truman's toehoorders
graag, als hij ze vertelt wat hij van de
Republikeinen denkt.
Voor en na vertelt hü zijn luisteraars,
dat hü niet snelle vermindering van be
lastingen kan beloven, noch ook een
spoedig oorlogscindc in Korea. Hij doet
geen concessies aan de gemakzucht van
het publiek, eist van hen inspanning en
concentratie om hem te volgen. Inplaats
van politieke leuzen, presenteert hü hun
nieuwe gedachten.
Hij pakt het volk ook op 'n totaal nieuwe
manier aan: als goed psycholoog praat hij
tot hen als tot verantwoordelijke mensen,
die niet verwachten dat men hun wat op de
mouw speldt, terwijl zijn opponenten
meer de tactiek van de handelsreiziger
volgen, die zijn waar moet verkopen. En
als Stevenson zulke grote groepen Ameri
kanen voor zich heeft gewonnen, is dat
vooral om deze nieuwe toon, die hij
gebruikt.
Mr Truman intussen, die hard voor Ste
venson heeft gewerkt, houdt zich aan zijn
eigen methode om kiezers te winnen. An
ders dan dc gouverneur die per vliegtuig
zijn campagne voert, daarmee zoveel mo
gelijk het populaire praatje op het achter
balkon van dc trein vermijdend, ligt rar
Truman's, als Eisenhower's kracht in het
voor dc vuist weg tegen het volk praten.
De president geniet ook zichtbaar van
die toespraakjes op het achterbalkon van
zijn trein.... Het is me anders een trein!
Dit Witte Huis op wielen bestaat uit acht
tien wagons en vervoert ongeveer 200 pas
sagiers, journalisten, geheime politie, dok
toren, soldaten, secretarissen cn ambte
naren. In een wagon bevinden zich
ontcijferings- radio- en zend-toestellen
telexmachine en telefoons. Er wordt hier
dagelijks 24 uur gewerkt en vanuit deze
wagon blijft mr Truman met de gehele
wereld in verbinding. In een andere wa
gon bevinden zich conversatievertrek, eet-
en slaapkamer. In een derde wagon kan
men horen hoe de journalisten met oordo-
vend lawaai hun schrijfmachines bewer
ken.
De harmoniekapel blaast er begroetings-
muziek op los en de jeugd, na braaf met
vlaggetjes gezwaaid te hebben breekt dooi
de politieafzetting heen. Wie kan, klau
tert op het achterbalkon en dan begint
het handenschudden. Mr Truman schudt
op een dag van zo'n campagnereis meer
handen dan mr Churchill in vier weken
van politieke campagne. Wie niet volko
men invalide is en binnen honderd mijl
afstand van de plaats woont, waar mr
Truman's trein stopt, is van de partij:
notabelen, geestelijken, leraren, brand
weerlieden, huisvrouwen en hun ongezeg
lijk grut, arbeiders, de Democratische par
tijbeambten, die de hele gemeente hier
heen hebben gebracht en de arme, zich het
zweet afwissende politieagenten.
Dan begint mr Truman te spreken. Hij
kent Amerika en is door zijn helpers in
gelicht over de speciale problemen van
het gebied waar hij stil houdt. Hij praat
daarover en vertelt zijn gehoor wat ze van
de Republikeinen kunnen verwachten.
Meestal luistert men geduldig, zoals ook
naar Eisenhower; een enkele keer klotsen
er wat eieren, die hun doel steevast mis
sen, op het ireindak of tegen een ver
dwaalde verslaggever, maar over het alge
meen klapt en juicht men.
Aldus heeft ieder op de wüze, die hem
het beste lag, zijn campagne gevoerd. En
in dc komende dagen zullen wü zien hoe
veel de Amerikanen begrepen hebben van
de bedoelingen der candidaten. Of zij dom
weg een „verandering" van regering wen
sen omwille van de verandering alleen:
of zij ai of niet doorzien hebben, dat Gene
raal Eisenhower met zü'n hele houding
t.o.v. de candidaat voor Vice-president
Nixon cn Senator Taft niet de onafhankc-
iÜ'ke politieke leider is gebleken, die ieder
een aanvankelük in hem zag: ol dat Ste
venson's ferme oproep tot het brengen van
offers en inspanning de enige mogelijk
heid om de vrede te verkrüsen en te be
waren geschuwd wordt.
Het. is niet in het voordeel van de De
mocraten cn Stevenson, dat in deze late
dagen van dc campagne de oorlog in Korea
weer zo is opgevlamd, geen ondei hande
lingen over wapenstilstand plaatsvinden,
en de dodenlijsten zoveel langer worden.
Dc Amerikanen, die zoveel zonen voor het
bestrijden van het Communistische ge
vaar hebben geofferd, willen nu meer dan
ooit een einde aan dc oorlog in Korea zien.
En dat helpt Eisenhower's kansen. Juist
op dit moment, kort voor de finish, deed
de generaal een zet op het schaakbord, die
sterk tot de verbeelding van de burgerij
spreekt: Hij beloofde, na zijn verkiezing
zelf naar Korea te zullen gaan. Wat hij
daar zal moeten doen is niemand duidelijk
maar het beeld is pakkend: Nu gaat dé
president der V.S. zelf eens kijken bij de
jongens".
De uitslag der verkiezingen zal bewij
zen in hoeverre de Amerikanen zich als
volk politiek ontwikkeld hebben. Of zij
zien, dat wat Amerika nodig heeft, niet de
man is, die de wensen van de Amerikaanse
bevolking zoveel mogelijk zal trachten te
gemoet te komen, maar de man, die van
dat volk alle opoffering en inspanning,
zal vergen om de belangen van de volke
ren der wereld en daarmee de vrede te
behartigen.
De tijd is voorbij, waarin het ons, buitenstaanders bij de Amerikaanse verkiezin-
geh. uitsluitend om het fascinerende spel en practisch niet om de knikkers ging.
De President of the United States is niet slechts in zijn eigen land, maar ook in
de wijde gemeenschap van vrije volkeren onbetwistbaar de drager van het mach
tigste politieke gezag. Van zijn inzichten en beslissingen hangt het lot van milli-
oenen individuen en van talrijke gemeenschappen in belangrijke mate af.
Morgen maakt Amerika zijn Reuze tussen generaal Eisenhower en gouver
neur Stevenson. Het is een interne Amerikaanse aangelegenheid, maar de uitslag
raakt ook ons.
Toen generaal Eisenhower in Juni van dit jaar Europa verliet om zijn politieke
ster te volgen begeleidden hem de goede wensen van ontelbare Europeanen, die
hem als een der hunnen, of in ieder geval als „de eerste Atlantische burger" had
den aanvaard.
De bewogen presidentiële campagne heeft deze Europese glans wel enigszins
doffer gemaakt. De alliantie met Taft ontnam de generaal bovendien veel van zijn
kwaliteit van nationale figuur. Stevenson daarentegen openbaarde zich als een
verfijnd genuanceerde, gerijpte en wilskrachtige persoonlükheid, begiftigd met de
zeldzame gave oude idealen in nieuw perspectief te zien en met een, big Eisen
hower vergeleken, superieure welsprekendheid als nieuw aan de bevolking voor
te houden.
Onze correspondent verheelt niet, dat zijn sympathie uitgaat naar gouverneur
Stevenson wiens briljante geest en voorname evenwichtigheid in dienst staan
van een partij, welke gedurende twintig jaar zowel op binnenlands als buitenlands
politiek terrein een geweldloze, maar daarom niet minder grootse revolutie dei-
geesten heeft verwezenlijkt. Een alleszins verklaarbare voorkeur dus.
Maar anderzijds is het onbillijk generaal Eisenhower te willen beoordelen naar
zi.in door talloze machtsfactoren bepaalde houding in deze campagne, en daarbjj
zijn loyaal Europees verleden te vergeten. Een strateeg ziet op de eerste plaats naar
het doel; de overwinning.
Hot. voorbeeld van wijlen Wendell Wilkie mag in dit verband wel voor ogen
worden gehouden. In diéns str jd tegen de grofe Roosevelt oflerde hü in woor
den eveneens aan de isolationist Taft. En wie zou het wagen het diepgewor
telde internationalisme van Wilkie ook maar één ogenblik in twijfel te trekken?
Dem.kiesmannen
Rep.8Z j
CONN.
DEL.
Pem.±12 kiesmanne
MASS.
CONN
pjH dem.: 303 kiesm.
H| Rep.: 189
JU 0naC>- dem39 (oixiechatcn)
Op bügaande kaartjes staan de verschuivingen der laatste drie verkiezingen af
gebeeld. De president, wordt niet direct door het volk gekozen, maar door de a s
Dinsdag in elke Staat aan te .wjjzen kiesmannen. Het wordt uit dit overzicht dui
delijk, dat in 1948 de republikeinen enkele van de dichtbevolkte Noord-Oosteliike
Staten hebben veroverd, die een relatief hoog aantal kiesmannen opleveren Juist
in dit gebied is thans tot het laatste ogenblik het strijdtoneel tussen de beide can
didaten geweest. Anderzüds blükt, dat de Republikeinen veel meer Staten ach'ter
zich moeten krügen, willen zij de democraten verslaan.
